GIPUZKOAKO HITZA, 2012-03-30.pdf - datu-basea24

tzen dira prestaketa lanetan, eta
Aste Santuan parrokia «dotoreago»
egoten dela nabaria dela diote.
Zazpi irudi prestatzen dituzte,
beste bi zaharberrituta daudelako
eta horiek ukitzea «debekatuta»
daukatelako. Bestela, horiek
ere dotoretzeko prest daude pereztarrak.
Biek gogoan dute orain 25-30
urte prozesioak herrian zuen indarra.
Handik gutxira hasi zen beherakada,
ordea: ostegun santuko
prozesioa galdu zen aurrena,
gurutze bidea gero. Prozesioa galdu
aurreko ibilerak ere gogoan dituzte:
«Aurreneko irudia eramaten
zutenek hura amaitutakoan
bosgarrena hartu behar izaten
zuten; jenderik ez, eta hala moldatu
behar izaten genuen», dio Iñigo
Perezek.
Gaur egun ekitaldi bakarra egiten
dute elizatik kanpo: ostiral
santuko gurutze bidea, hain zuzen.
08:00etan parrokia aurretik
abiatuta hilerrirako bidea egiten
dute, gurutze bat hartuta.
Perez anaiek «askotan» pentsatu
dute beraiek ardura uzten duten
egunean desagertu egin daitekeela
orain dagoen gutxia ere.
Hala ere, umorerik ez dute galdu:
«Orain krisiarekin jendea herrian
gelditzen hasiko da, eta berriz
jarriko dugu martxan prozesioa».
Azken unera arte, zalantzak
Azpeitian bezala, Azkoitian ere
martxan da prozesioa antolatzen
duen herritar taldea. Gonzalo Torres
Pitusa da antolatzaileetako
bat. 61 urte beteko ditu aurten,
eta 18 urte zituenetik hartu du
parte prozesioetan, «tartean urte
batzuetan huts egin» badu ere.
Beste sei lagunekin batera aritzen
da Aste Santurako dena antolatzen.
Azkoitian hamahiru irudi prestatu
eta ateratzen dituzte prozesioan.
Irudi bakoitza lau lagunek
eramaten dute, eta irudi bakoitzaren
aurrean haur bat joaten da.
Horretaz gain, bost armatu figura
ere ibiltzen dira Azkoitian. Armatuak
soldaduak dira, eta armadura
eta kaskoak jantzita ateratzen
dira prozesioan. Guztira, 70 lagunek
hartzen dute parte prozesioan,
beraz. Azken urteetan jendea
biltzeko «arazoak» izan dituztela
aitortu du Torresek: «aurten ere
azken unera arte ez dugu jakingo
irudi guztiak ateratzeko gai izango
garen ala ez». Iaz irudi bat ez
ateratzekotan egon ziren, baina
azken unean aurkitu zuten jendea.
Torresek gogotsu egiten du
lana; «honek bete egiten nau»,
dio. Gainera, soldaduz janzten da
bera. Hala ere, ardura zama
bihurtzen da erraz: «Urteren batean
nahiko nuke Aste Santuan
kanpora joan ahal izatea oporretara.
Edo beste herriren bateko
prozesioa ikustera. Baina ezin
dut halakorik egin; prozesioa aurrera
ateratzeko gutxi gaude bes-
tela ere». Ez daki zenbat denboraz
eutsi ahalko dioten prozesioari,
ezta nolakoa izango den ere Azkoitiko
etorkizuneko Aste Santua.
Oraingoa luzaroan mantentzea
zaila ikusten du, baina argi
ditu lehentasunak: «Gaueko prozesioari
eutsi nahi nioke, gainerakoa
galtzen bada ere».
Beste herrietan prozesioak galdu
izanak pena ematen dio, alde
batetik; «poza ere bai, bestetik,
hemen jarraitzen dugulako geurea
egiten». Prozesioa erlijiotik
2012ko martxoaren 30a, ostirala gipuzkoako hitza 11
‹ Gaiak
Azkoitiko prozesioko une bat: Iruitturri elkartekoak Jesus Baratzetakoa irudia eramaten. JON ANDONI MARTIN Azpeitiko prozesioa parrokiatik abiatzen, 1934. urtean. FIDEL URIAREN ARTXIBOA
Aurten, Azkoitiko Jesus
Baratzetakoaren irudiak
300 urte beteko ditu
D Agerikoa da prozesioen
tradizioa aspaldikoa
dela. Eta urteurren batzuek
ageriagoan uzten dute hori. Azkoitian,
esaterako, aurten 300
urte beteko ditu prozesioan
ateratzen duten irudietako batek.
Jesus Baratzetakoa da irudia.
Bertan Jesus belauniko
ageri da, aingeru batek kopa
bat eskaintzen dion bitartean.
Irudia Goiko Kalekoa da. Izan
ere, prozesioak egiten hasi zirenean
kale bakoitzak bere irudia
zuen. Hau Felipe Arizmendik
egindako lana da. Garai hartako
apaizak bere poltsikotik erosi,
eta udalari oparitu zion prozesioan
ateratzeko. Hala, Azkoitiko
irudi ia guztiak
udalarenak edo kaletarrenak
dira.
harago doa harentzat, Azkoitiko
ohituren eta kulturaren parte ere
bada.
Juan Bautista Mendizabal
Azkoitiko kronista ofizialak ere
uste du Aste Santuko prozesioa
Azkoitiko nortasunaren parte
bat dela. Historian atzera eginez,
berriz, XVI. mendean kokatu du
prozesioen sustraia. Garai hartan,
«eliza barruan eta xumeki»
egiten zuten antzerkia; «kalera
ateratzen hasi ziren XVII. mendean,
eta XX. mendera arte iraun
zuen; 1960ko hamarkadan,
berriz, ia herri guztietan galdu
ziren», dio.
Azkoitikoa, Segurakoa, Hondarribikoa,
Pasaiakoa... bizirik dira
oraingoz, baina noiz arte?. Agian,
hauskortasun horretaz jabetuta,
Azkoitiko prozesioaren inguruan
argazki liburua egin zuen iaz Jon
Andoni Martin Pegote argazkilariak,
Mendizabalen argibideek lagunduta.www.jonandonimartin.es
webgunean dago ikusgai.