inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

84
KRISTIÑAU DOTRINEA
taua, ezpada Jentil fede, ta lege bagea: eta berez artz, edo leoi bat baño
gogorrago.
Orregatik ere Monicaren grazia, doai, ta birtuteak alakoak ziran, non
da gurutze pisu ori, ta neke guziak arintzen zituen. Guzien gañean sentitzen
zuen pena zan, Patricio bere gizona Jentil, ta ez Kristau izatea: baña
Monicaren orazio, ta negarrak beti ziran indar andiagoak: ta Jainkoari
bere Fede, ta Lege santura senarra ekarri ziozala, ta kasto, edo garbiago
egin zezala beti erregutzen zion. Ikusi zan santaren milagroa: onen negar,
ta orazioak, onen birtute, ta ejenploak alakoak ziran, non geroenean Patricio
bateatu, Kristau on egin, ta jainkoarentzat irabazi zuen. Jaunaren grazia,
bere emazteagatik egin ziona ondo ezagutu, ta ondo pagatu zion:
bada aurrera Santa txit estimatu, ta onen gustoa guzian egin zuen.
O! emazte on baten birtuteak zer milagro andiak egiten dituen! O
Jaunaren pazienzia umil, ta biotz garbi, bigun, fedez, ta amorezkoak Santuetan
egiten, ta eragiten duen marabillak! Usoa, ta mirua, edo ardia, ta
otsoa len mai batean, ta plater batetik jaten ikustea zer zan? Ta mirua uso,
ta otsoa ardi, edo bildots biurtzea, zer da milagrorik andiena baizik? Bada
Monica, ta Patriciogan ori ikusi zan.
Milagro au santak nola egin zuen, bere San Agustinek kontatzen
digu: Ezkondu zanetik bere senarrari, jainkoak emandako buruari bezala,
errespeto guziaz begiratzen zion: etxeko gauzetan obeditu, ta bere Jauna
bezala serbitzen zuen, eta ori eranzuki, ta kontraesaterik gabe. Gizona
aserre, edo kolera bvizian zegoenean, Monica ixillik arria bezala, ta erausi
gabe, beti egoten zan: era arako soseguan, ta beregan biurtzen zanean,
humildade, ta modestia andiaz Santak arrazoia, ta kontu ematen zion.
Gizonaren agrabioak pazienzian, itz bat atera gabe, sufritzen zituen, ta
ezetzik beñere ematen etzion: itzakin baño ejenploakin geiago eranzuten
zion: ta beti Jainkoagana biurtu, ta Patricioren salbazioa eskaten zion.
Beste etxeandre, edo Matrona bere adiskideak santak arriturik zeuzkan,
zeren bere bizian senarraren kejarik, edo onen kontrako itz bat aditzen
etzioten. Lagun oiek baziekiten ondo Patrizioren berri, ta zeñ latza,
ta garratza zan; ta orregatik ere Monica gaizki tratatu, edo gizonak eskurik
ezarri ziola, iñork ere aditu etzuen; eta ala zan. Beste andre oriek negarrez
Santagana etorri oi ziran, beren neke ta desditxak kontatzera, ta
beren arpegietako golpeen señale ta eridak erakustera.
Guziak, Patricio zeñ gogorra zan baziekiten, baña nola Monicak añ
ondo arekin jardun, ta azertatzen zuen, etziekieten. Santak orduan bere
bizi modu, ta gizonarekiko, esan degun tratamentu, ta itzegiteko bere
lezio, ta konseju onak ematen ziesten. Akorda zitezela, ezkondu ziran
Agustin Kardaberaz
puntutik senarra beren burutzat artu zutela, oni obeditzeko, ta bera serbitu,
ta amatzeko, itzakin baño obra onakin obeto ori egiten zala: erriertak,
ta ateleak utzi, ta isillik sufritu bear zala. Andre ezkondua izatea ori
zala. Gizon gogor gazakaitz aserrerazo bide ematen zuenak baño, aren
kontra modu gaistoan biurtzen zan andreak erru, edo kulpa gutxiago
etzuela.
Senarra bere Jabe, edo Jaunzat artuezkero, andreak argatik iñoiz ere
gaitzik esan bear etzuela, baizik Jainkoari erregutu, guzia ondo eramateko:
ta orrekin pakean biziko zirala. Santak berak egiten zuen, a ematen
zituen abiso santuak artzen zituztenak txit ondo, ta kontentuz arkitzen
ziran, baña ori egiten etzutenak, ondo pagatzen zuten.
Santa Monicak, erraña gazte zala Ama giarrabarekin, mirabe zizañerakgatik
asko ikusi zuen: Satanas txarrak etxea inkietatu nai zuen. Baña
Monicaren orazio, pazienzia, ta ejenplo santuak guzia erremediatu zuen,
ta Ama giarrabak deabruaren gezurrak, ta erraña Santaren birtuteak ondo
ezagutu, ta mirabe dollorrak kastigatu zituen, ta andik aurrera Patriciok,
eta Amak Santa txit estamatu zuten.
Oiek dira Santa Monicaren konseju, ta ejenploak: eta Ezkonduen
ispillu au da. Santaren biziera, ta obrak Jesu Kristoren, ta Sa Pabloren
Dotrina dira. Eliza santa bere Esposa maitea Kristok amatu zuen bezala,
bere Emaztea Senarrak amatu bear du, dio San Pablok: ta Eliza santak
Kristo bere Esposoari dion lege, ta amorioa Senarrari Emazteak diuki
bear dio. Senar on bat Jainkoaren eskutik bere lagun duen andreak, zeruko
ditxa andi bat du, eta arrastaka badere, errazki, ta pozik serbi dezake.
Emazte on bat, zeruak emanik duen gizonak, Jainkoaren fabore, ta erregalo
andi bat du, ta joia prezioso bat bezala, estimatu, ta amatu bear du.
Oiek bere umeak fedez, ta amore onez, Jaunaren Legean azi, ta eziaz, salbatuko
dira.
Ori egiten ezdutenen bizia nolakoa oi da? Andre batek gizon nagi,
jokalari, edale, edo tabernarekin amanzebatu bat baldin badu, zer martirio
gogorragorik? Jaunaren egunik andienetan, gabaz mugonez bere aurtxoak
oiera zuzendu, ta bere errezoak egiten, ta pazienziaz senar galdu, ta
etxe ondagarri aren begira ikustea, zer da? ai tristea! Ta erreka zuloetan
batean ordirik, asko bezala, ito dedin bildurrez zenbat andre, ta zenbat
bider arkitzen dira? Ta bizirik baator, etxean infernu bizia. Onelako gizonak
Jainkoari zer kontu emango diote? Nola salbatu uste dute. Konfesore
Jaunak beren zelo guziarekin denboraz onelakoak irabazi, ta Jainkoarenzat
erremediatu bear dituzte.
85