121. zenbakia - Jakin

EUSKAL KULTURA 2000
• XABIER MENDIGUREN ELIZEGI •
ko telebista-saio bat izan da audientzietako errege bakar,
baita herri koxkor guztiz euskaldunetan ere; astero edo
hamabostean behin kale gorrira bidaltzen zuten pro g r a-
mako parte-hartzaile bat, eta horixe bihurtzen zen ikuskizunaren
ardatz; gure Anaia Nagusiak ere, modu eta erritmo
berean, harrak gobernatzera bidaltzen zuen aldiko
norbait, batean militar, bestean politiko edo kazetari, eta
huraxe genuen gero albistegietako bazka eta izar.
Gero, berriz, Hego Euskal Herri osoan eta hortik hegoalderagoko
erresuman La bomba izeneko kantu bat izan
dugu udako melodia etengabea; berdin zen non sart z e n
zinen, horixe entzungo baitzenuen edozein irr a t i - e m i s o-
re, taberna-zulo nahiz jaigunetan. Bistakoegia da gure
egoerarekiko analogia iruzkinak egiten hasteko, ezta?
Udazkenean, azkenik, Tamara izeneko f re a k s a n t u r-
tziar bat izan da Arzalluzi komunikabideetan lehia egin
dion bakarra, eta hark kantatzen duen abestia, berr i z ,
ETAk bere rentrée, remake edo revival honetan ereserkitzat
har dezakeena: «No cambié, no cambié, no cambié, sigo
siendo la misma pero ya no sufro por tu querer...» (inoiz
axola izan bazaio).
Gizon txiki, bibotedunak
Franco hil zeneko 25. urt e u rre n a ren ospakizunetan ari
naiz lerrook idazten, hedabideetan diktadoreari buru z k o
e rre p o rtaje sorta galanta dagoela. Atertuko du noizbait
e re; zaparrada hori baino arr i s k u g a rriagoa da, ordea, Espainian
egunez egun indartuz doan neofrankismo demokratikoa:
euskal usaineko guztiaren demonizazioa, disidentzia
ororen jazarpena...
Hau kaleratzen denerako auskalo estatuaren totalitarismoak
zer beste urrats egin dituen, beldurtzekoa baita daraman
abiada: desobedientzia zibila terro r i s m o a rekin berdintzea,
euskal irakaskuntzaren kontrako kanpaina, pre n t s a
a b e rt z a l e a ren satanizazioa, gaztetxoentzako zigorrak are a-
gotzea, kartzelaldiak are gehiago luzatzeko asmoak, ikasketa-planetan
ikuspegi espainiarra txert a t z e a . . .
JAKiN 34