XV. Ipuin Lehiaketa (PDF, 2 MB) - Arrieta

arraina eramaten zien etxekoei jateko eta seme‐alaba guztiak pozez
txoratzen jartzen zituen.
Urte batzuk igaro zirenean, txalupa txiki bat eraiki zuen eta eguraldi ona
zegoen arratsaldeetan kostaldetik gertu
nabigatzen ibiltzen zen. Batzuetan bere emazte
edo seme‐alabaren baten laguntza izaten zuen
arren, gehienetan bakarrik joaten zen. Itsasoan
arrantzan egiteak asko erlaxatzen zuen eta
aitarengandik hurbilago egongo balitz bezala sentitzen zen.
Uztaileko arratsalde bero batean, beste zereginik ez zuela eta, Peruk herriko
portu txikian txalupa hartu eta arrantzatzera abiatu zen. Kostaldetik zenbait
mila urrundu eta kaña bota zuen. Eguzkiak gogor jotzen zuen arren,
kostaldeko haize finarekin gustura sentitzen zen. Hain gustura, non iluntzeko
bederatziak heldu eta han jarraitzen zuen. Gaua hurbiltzen sentitu zuen baina
ilargia oraindik atera gabe zegoen. Egun hartan ez zuen ia arrainik harrapatu
baina bat‐batean ura mugitzen hasi zen eta arrainak laster kaña hartuko
zuelako itxaropena zuen. Itsasoa gero eta gehiago mugitzen hasi zen eta
arrain handi zuri bat ikusi zuela iruditu zitzaion. Asko poztu zen, familiari ilusio
handia egingo ziolako eta egun pare baterako jatekoa izango zutelako.
Halako batean, arrain handi hura itsasotik kanpora irteten hasi zen. Oso
kolore argia zuen eta izugarri handia zen. Arraina zela pentsatu zuena,
uretatik ateratzen hasi zen gauza zuri eta oso argitsua zen eta izutu egin zen.
Hura oihuka hasi zen, negarrez egongo balitz bezala, eta Peruk arrauna
eskuetan hartu zuen defendatzeko besterik ez zuelako. Itxura borobila zuen
gauza hura oihuka, amorratuta eta alde guztietarantz mugitzen zebilen eta
izugarrizko olatuak sortzen zituen. Peru oso izututa zegoen, horrelako
42