Prenu / elŝutu de ĉi tie! (pdf, 1.6 Mb) - Kroata Esperanto-Ligo

SURPRIZITAJ NUPTOFESTANTOJ
16
eLIBRO
Tiuj sur la klifego, kie estas la pastro, signalis svingante per
manoj al la aliaj, kiuj estas super la krutejo, ke ili tiru la ÿnuregon.
La luçicanoj komencis levi la malfeliçulon, kaj la homoj
ekkriis: — Unu estas savita! Unu estas savita!
La luçicanoj haûlas la ÿnuron, sed ili ne vidas la homon, kiu
ligis sin per ¸i, çar li pendas super la maro sub la elstaranta
roko, nur ili sentas ion pezan je la ÿnuro. La maristoj tiras kaj
tiras, Antonio estas plej proksima al la rando de la klifego, la
muskoloj sveli¸is, la okuloj brilas, per siaj fortaj kruroj li apogis
sin al la rokoj, la tendenoj en li krakas. La ÿnuro movis
kelkajn ÿtonojn, tiuj ruli¸is, kaj unu frapis la kapon de la ÿipano,
kiu pendis sub la klifo. Kiam ili eltiris lin, la verto estis
trafendita, la viza¸o sangmakulita. Oni unue opiniis, ke li
estas jam mortinta; sed kiam oni rimarkis, ke li spiras, kvaropo
lin levis kaj forportis lin en la urbeton, en la domon, kiu
estis plej proksima, kaj ¸i estis la domo de la maristo Antun
Ÿabariç.
Kiel estis savita la unua, tiel estis savitaj ankoraû du, sed
tiuj ne vundi¸is. Sur la rifo restas ankoraû unu. Laû la diroj de
la savitoj, li estis knabo de dekkvin jaroj. Oni ankaû eksciis,
ke la barko estis el Jelenÿçica, kiu situas for de Luçica je du
horoj sude.
La knabo tenis sin longtempe sur la rifo, kaj la vento kvazaû
ne volis alîeti la ÿnuregon. Çiuj jam perdis la esperon savi
lin. Kiam la luçicanoj demandis, el kiu familio devenas çi tiu
knabo, la savitoj respondis, ke li en Jelenÿçica ne havas patron
nek patrinon, nek iun ajn el parencaro, ke li estas trovito, alportita
el Triesto. Aûdinte tiujn vortojn, Antonio komencis
krii, kiel rabia.
—Mallevigu min sub la klifon, mi firme ligos min. Inter la