Prenu / elŝutu de ĉi tie! (pdf, 1.6 Mb) - Kroata Esperanto-Ligo

SURPRIZITAJ NUPTOFESTANTOJ
32
eLIBRO
zentis modestan kaj subtilan çarmon de ÿia malserena frunto.
La brilaj okuloj de Marija, evidente konsternitaj, ripozis
sur la suferplena viza¸o de la vundita junulo. La knabino
longtempe karesis lin per siaj mildaj rigardoj, observante kaj
rigardante jen la frunton, jen la buÿon, kaj jen la fermitajn
okulojn de la malsanulo. Kiam ÿi eksentis larmojn sur siaj
palpebroj, ÿi venis al la fenestro kaj rigardis al la maro, kiu
ankoraû ÿaûmis. La vento iom malintensi¸is, kaj la nebulo
super la maro kelkie disÿiri¸is. Nun estis eble vidi la verdajn
kaj konfuzajn ondojn kaj ilian salan akvon, kiu flugis kiel nebulo
trans la ondanta surfaco. Marija, starante proksime çe la
vitro kaj malklariginte ¸in per sia elspiro, viÿis ¸in kaj denove
rigardis al la maro. Kiam la vitro denove malklari¸is, ÿi
perfingre surskribis: Mato.
Marija lernis legi kaj skribi de la bona maljuna paro˛estro.
Spektante tra la larmoj, per kiuj la okuloj estis surverÿitaj, la
malaperi¸intajn literojn de sur la vitro, ÿi ekaûdis ¸emspiron
el la lito. Ÿi haste turnis sin kaj ekiris al la malsanulo. Mato
denove suspiris kaj malferminte duone siajn okulojn, movis
la manon.
—Çu vi ion deziras? — Marija ekflustris timeme, dum ÿian
viza¸on traflugis ¸ojo.
Mato pli malfermis la okulojn, ekrigardis suferante la knabinon
kaj peze elspiris.
—Panjo, panjo! — Marija ekvokis mallaûte.
—Kio okazis, mia kara?
—Venu çi tien, li konscii¸is.
—Jen mi, — diris Jela enkuranta en la çambron.
Ekpreninta la manon de Mato, ÿi palpis la pulson, kaj ne
povinta trovi ¸in, ÿi ekbalbutis.