Prenu / elŝutu de ĉi tie! (pdf, 1.6 Mb) - Kroata Esperanto-Ligo

SURPRIZITAJ NUPTOFESTANTOJ
18
eLIBRO
te, çirkaûrigardis la golfeton kaj rimarkis sur la kresto de la
ondo, kiu ruli¸is al la rifo, du kunmetitajn manojn inter la
dispecigita ÿaûmo. Antonio rapide kuÿi¸is sur la rifon, firmi¸is
sur ¸in, kaj kiam la ondokresto transverÿis lin, li reekstaris.
Li malespera çirkaûrigardis la maron, sed çie ÿaûmo,
çie klakado, çie timinda neniaîo…
La popolo sur la klifoj genui¸is. La vento siblas kaj fajfas,
frakasi¸ante kontraû la rokoj kaj skuigante la mallumajn juniperojn.
Sub la serena kaj lazura çielo etendi¸as senfina maro.
Laû la blanka supraîo verÿi¸is la suna oro. La pastro pre¸as al
Dio por la paca spirito de la mortinto. La larmoj malsekigas
lian palan kaj çagrenomienan viza¸on. La vento disportas la
gutetojn de la sanktigita akvo. La popolo singultante respondadas
al la pre¸o de la pastro.
Nelonge poste Antonio estis savita, kiam li kaptis la ÿnuron.
La amaso ekiris nun en la urbeton, interparolante pri la
barkorompi¸o kaj pri çio, kio okazis. Bonaj homoj akceptis en
siajn domojn la du savitojn, kaj la grave vundita mastro de la
boato trovi¸is jam duonhore en la domo de Antun Ÿabariç. La
vundita Mato Bartoliç estis negocisto el Jelenÿçica. Çiun semajnon
li, unu aû du foje, kutimis veturigi vinon, oleon kaj
aliajn artiklojn en Rijekon per sia barko, kiu jen sub la klifo
rompi¸is.
Unu horon post la barkorompi¸o, la maljuna Fran sonorigis
funebre en la malluma kaj malvarma turo. La mal¸oja sono,
anoncante la teruran morton de la droninto, perdi¸is kaj
malvivi¸is en la bruo de la vento.
La maljuna Tonka, trenante sin çirkaû la fajrujo kaj ploran-