Prenu / elŝutu de ĉi tie! (pdf, 1.6 Mb) - Kroata Esperanto-Ligo

SURPRIZITAJ NUPTOFESTANTOJ
40
eLIBRO
—Nu, parolu jam, çu unu aû la alia! Parolu do vi! — permane
Anastazija svingis al Menego.
—Noktomezo estis kiam ni atingis, — komencis paroli Menego.
—Tiel, jes, çirkaû noktomezo, — enfalis Streha en la parolon.
— Ni velis pelataj per la vento, sidante çe la stirilo, konversaciante
kaj fumante.
(Nun la maristoj, — Menego kaj Streha, — daûrigis sian rakonton
pri la ÿiprompi¸o kaj pri la maniero, kiel ilin savis
bonaj homoj. La ruza Murelli deziris el tiu akcidento havigi
al si ordenon. Li klopodis konvinki la savitojn, ke ili ne estus
savitaj, se li ne ordonus al homoj savi la malfeliçulojn. Çi tiujn
memglorigojn konfirmis liaj tri viroj, bedaûrinde luçicanoj,
kiuj servis al li. Finfine oni faris protokolon, kiun Menego kaj
Streha atestis per siaj krucsignoj, çar ili ne scipovis skribi.)
Iom poste la urbestro gvidis la maristojn al la domsojlo.
Salutinte ankoraûfoje, li revenis en la çambron frotante ¸oje
la manojn kaj saltetante.
—Kion vi opinias? — demandis la edzino, streçante la vangosulkojn,
kaj verve rigardante lin al la okuloj.
—Sen dubo, kara Anastazija! — respondis ÿia Ermano, ridetante
acide kaj skrabe rigardante al ÿia sulkigita viza¸o.
La amikoj de la urbestro longtempe trinkis mute, en la
kancelario de la komunumo, kaj fumis el mallongaj pipetoj.
La luçicanoj ne estimis tiujn virojn, kiuj nur çiuokaze kapjesadis
al Murelli.
—Tiu procentegulo Stipe aû eç la paro˛estro povus dama¸i
al miaj kalkuloj, — flustris Ermano al sia edzino en la orelon.
—Ne babilu, malsa¸ulo, sed klopodu, ke tiuj homoj eliru el