Prenu / elŝutu de ĉi tie! (pdf, 1.6 Mb) - Kroata Esperanto-Ligo

SURPRIZITAJ NUPTOFESTANTOJ
38
eLIBRO
—Nu, nu, ek, trinku glason da vino, kaj tiam ni ekiros al la
laboro!
Li parolis afable, dolçe kaj ridetante laû sia maniero, kiel
kutime. Lia viza¸o estis rondforma kaj ru¸a, mallonga kaj lar-
¸a liphararo movis sin laû la supra lipo dum la parolo. La urbestro
estis pli juna ol lia edzino Anastazija.
—Kia estas via nomo? — la magra kaj alta Anastazija demandis
Menegon.
—Menego Paçiç.
—Kaj vi kara amiko?
—Mi?
—Jes, jes, vi! — ripetis Anastazija, rigardante en lian viza-
¸on per siaj malgrandaj okuloj ru¸i¸intaj pro inflamo.
—Mi nomi¸as Pero Streha, — respondis la maristo.
—Vi ambaû venas el Jelenÿçica? — daûrigis la urbestro.
—Jes, ambaû, — la maristoj respondis samtempe.
—Tiel, tiel, sed trinku ankoraû unu glaseton. Ida, enverÿu
al ili; tian ili ne trinkas çiutage! — ridetis Murelli altirante la
veÿton super sian grandan ventron, kiu preskaû ripozis sur la
dikaj kaj mallongaj kruroj.
—Prenu ankaû pecon da pano, ne hontu; vi sentu kiel en
via hejmo, — instigis ilin la mastrino klopodante, ke ÿia nigrohaûta
kaj iom flaveta viza¸o estu afabla. Ÿiaj vangoj estis tute
sulkigitaj per densaj faldoj, kaj grizaj haroj el du verukoj, kiuj
trovi¸is inter la faldoj, memorigas pri kota flavonigra flako, el
kiu elstaras vostoj de anasoj mergi¸antaj kun la kapoj en akvo,
sulketante la surfacon.
—Diru al mi, kara Streha, kiam vi ekiris el Rijeka kaj kie la
tempesto atakis vin? Diru al mi çion, kiel plej bone vi scias.
—Jes, mi volas, — respondis Menego.