Anfiteatro Andrzej Tomaszewski - Auditorium al Duomo Florence

dzieląc nasze przekonanie, udziału w tym nadzwyczajnym portalu Life Beyond Tourism, jako kulturową
biografią miejsca.
I ileż innych ważnych w tych latach wydarzeń, których ze względu na brak czasu nie wymienię,
pozostających na zawsze w naszej pamięci.
Wszystkie te chwile w Krakowie kończyły się momentami odpoczynku i refleksji, siedząc na cudownym
Rynku Krakowskim, gdzie kształty, kolory, osoby i dzwięki napełniają ci ducha, przerywane
tylko cogodzinnym hejnałem, dźwiękiem trąbki, rozlegającym się z wieży Kościoła
Mariackiego.
14 września 2011 roku, Rynek Krakowski ponownie zwraca naszą uwagę i łączy nasze dwa miasta,
Florencję i Kraków. W sobotę 2 października 2004 roku, Andrzej Kadłuczka, upoważniony przez
władze miasta w charakterze projektanta, pokazując mi plany, rozpoczął prace dotyczące ułożenia
nowej nawierzchni na rynku, zakomunikował mi, że Prezydent Miasta Prof. Jacek Majchrowski,
pragnął spotkać się ze mną. Do spotkania doszło w dniu 6 października, podczas którego Prezydent
Miasta zwrócił się do mnie o ewentualną pomoc Fundacji, w ramach jej możliwości, o dokończenie
procedur Paktu Przyjaźni pomiędzy Florencją i Krakowem, zapoczątkowanych w latach osiemdziesiątych,
kiedy to Burmistrzem Florencji był Lando Conti. Pragnę zaznaczyć na końcu tego tekstu
notatkę historyczną moich przyjaciół Alessandro Dini i Władysława Krzanowskiego, związaną z
tym tematem.
Wkrótce, dzięki Dr. Eugenio Giani, pełniącemu w tym czasie funkcję Radnego we Florencji, z pełnomocnictwem
do Stosunków Międzynarodowych, dopełniono procedury, i podpisano we Florencji
Pakt Przyjaźni z Krakowem w obecności Prezydenta Krakowa Prof. Jacka Majchrowskiego; było
to 18 października 2005 roku.
Nie mogło więc mnie zabraknąć także 17 września 2010 roku, jak i 25 września 2010 roku, na inauguracji
“Podziemnego Muzeum i odrestaurowanych Sukiennic w Krakowie”.
Wizyta 17 września - podczas gdy ekipy wykonywały prace bez wytchnienia w celu skompletowania
dzieła - stała się dla mnie wielką niespodzianką, także możliwością zrozumienia wymiaru, znaczenia
i doniosłości muzeum opracowanego przez Kadłuczkę jako interpretacja i komunikacja tegoż dziedzictwa
kulturowego, które wyszło na jaw dzięki ułożeniu nowej nawierzchni na rynku.
Wracałem pamięcią do jesieni 2000 roku, kiedy to zaproszony przez Prof. Andrzeja Kadłuczkę i
Emmę Mandelli, przeżywałem atmosferę Kongresu Kraków 2000, a był to rok w którym Kraków
był stolicą kultury europejskiej. Został wtedy przedstawiony dokument na temat konserwacji dziedzictwa
kulturowego, Karta Krakowa. Pamiętam jak przekazałem Andrzejowi Kadłuczce moje
obawy dotyczące turystyki, które mogłyby stanowić dla dziedzictwa kulturowego ludzkości pewne
niebezpieczeństwo, o ile nie zostanie administrowana odpowiednio, przede wszystkim w krajach
rozwijających się ekonomicznie jak Polska, gdzie można wprowadzić w życie nowe poglądy i praktyki
związane z turystyką.
Pamiętam, kiedy 22 października 2000 roku, podczas uroczystości zakończenia Kongresu, jechaliśmy
autobusem razem z Kadłuczką do Wieliczki. Andrzej powiedział mi, że mój niepokój był jednym
z tematów dokumentu końcowego. Dumny byłem z naszego udziału jako wkładu
podkreślającego nasz wkład w sprawę dziedzictwa kulturowego. Stało się to dzięki Andrzejowi
Kadłuczce i dzięki zaproszeniu - w maju 2000 roku w Budapeszcie, przez Mihaly Zador z miejscowej
Politechniki do prac przygotowawczych V Komisji ICOMOS - do wzięcia udziału w spotkaniu
końcowym na jesieni w Krakowie. Właśnie, to był Mihaly Zador, który wprowadził mnie do
świata ICOMOS, podczas letnich spotkań w Forte dei Marmi.
Kraków 2000 był naprawdę wspaniałym momentem zbliżenia Fundacji do dziedzictwa kulturowego
na świecie: stał się zalążkiem Life Beyond Tourism ® .
Wizyty 17 i 25 września 2010 roku w Podziemnym Muzeum na Rynku w Krakowie umocniły mnie
w przekonaniu, że:
“trzeba chronić dziedzictwo kulturowe przed napływem masowej turystyki, wraz ze swoją ‘inter-
45