Jarkolekto 37 - trimonata - ILEI

Dua fundamenta principo de la kurso estas, ke ĝi estu interesa al diversnivelaj,
diversaĝaj, diversinteresaj ĉeestantoj. Kurseto kiu pritraktas la
teoriajn, lingvistikajn partojn de la svahila lingvo eble interesos universitatajn
studentojn pri lingvistiko, sed tiu sama alirmaniero ne tiom plaĉus al
alifakaj studentoj, kaj tia instruado tute konfuzus la ĝeneralan publikon, kaj
endormigus la lingvoŝatantajn vojaĝemulojn! Tamen mallonga traktado de
tiu sama temo povas sukcesi kun ĉiuj se poste estas aliaj partoj kiuj estas pli
praktikaj, ekz., lerni diri Bonan matenon, Kiel vi fartas, Mi amas vin ktp.
Tria fundamenta principo rilatas la fizikan parton de via kurso. Parolu
sufiĉe laŭte. Bona maniero kontroli vian laŭtecon estas inviti vian amik-
(in)on al via kurso kaj sidigu lin aŭ ŝin en la lasta vico de la sidlokoj. Via
amik(in)o povos indiki al vi ĉu vi bone aŭdeblas aŭ ne. Ofte la publiko ne
emas doni al vi tian informon. Prononcu klare, memorante ke via lingvo estas
nekonata, kaj al la publiko plaĉus klare aŭdi tiujn novajn sonojn, tonojn,
intonaciojn, ritmojn, akcentojn. Se vi estas profesia instruisto, vi scias, ke
multfoje instruisto ne devas paroli tro klare, ĉar unu celo de normala
lingvokurso estas prepari la gelernantojn por reala uzo de iu lingvo. Tamen
tio ne estas la celo de LF, do parolu iom pli klare kaj iomete malrapide.
Se vi respektas la principojn de utiligo de varieco, de adaptiĝo al
diversniveleco, kaj de priatento de la fizika prezentado, vi havos bonan
bazon por sukcesa kurso. Nun, permesu al mi montri al vi pli detale mian
skemon por la enhavo de kursetoj dum LF. En mia rekomendita kursoplano
estas devigaj kaj elekteblaj partoj. Ni ekzamenu tiujn devigajn partojn
unue. Ili konsistas el kvar partoj: la deviga parolado de via lingvo,
mallonga priskribo de la historio kaj geografio de la lingvo, la laso de
tempo por demandoj fare de la ĉeestantoj, kaj mencio kie aŭ kiamaniere oni
povas poste lerni vian lingvon.
Kiel dirite, unu deviga parto de la LF-leciono estas la parolado
mem de via lingvo. Inter unu kaj tri minutoj vi parolas vian lingvon
sentraduke. La ĉeestantoj ne komprenos tion kion vi diras, sed ne gravas. Ili
volas aŭskulti vian lingvon kvazaŭ ĝi estus kanzono, muziko el alia lando.
Kiam vi parolos vialingve, ili konstatos, ke estas novaj sonoj, novaj ritmoj,
specialaj kvalitoj de la sonoj, kaj tiel plu. Se via LF okazas en Eŭropo kaj
vi prezentas la italan dum la plejparto el la ĉeestantoj estas francoj, al ili
plaĉus diveni kelkajn vortojn de la itala. Post via itala parolado, demandu
ilin ĉu ili rekonis kelkajn vortojn. Sed se vi instruas la ĉinan aŭ la nepalan
al eŭropaj ĉeestantoj, ili probable rekonas nenion, sed vi tamen povas
demandi ilin, ĉu ili memoras unu aŭ du vortojn kiujn vi utiligis. Aŭ eble
IPR 07/46