Arumunet Albania Nr 25 - TV-Radio Makedonia

durrës 

e përmuajshme kulturore artistike 

viti i tretË I botimit nr. 25, prill 2013 

Fshatit tim Kosinë 

Aspekte nga takimi në Vlorë. 

Në Kuçovë. 

Atje në atë kodrinë 

Ngrihet fshati Kosinë 

Këtë emër e ka marë 

Nga të parët nismëtarë 

Nga gjashtë fise çobanë 

Disa shekuj më parë 

Jetonin plot në harmoni 

Midis tyre bënin krushqi 

Të gjithë i kishin zili 

Edhe ndihma nuk mungonte 

Kur ndonjëri e kërkonte 

Shtruan rrugë ngritën shtëpi 

Në krye të fshatit një mulli 

Që t’u vinte puna mbarë 

Të jetonin dhe më mirë 

Atje ku fshati duket parajsë 

Atje ngritën “Shën Thanasë” 

Puna e tyre qe bujqësia 

Por më shumë blegtoria 

Punonin leshin me mjeshtëri 

Me të bënin tregëti 

Një pjesë u bënë zanatçinj 

Kryesisht si terazinj 

Me një kut, me një gërshërë 

Prisnin një vilar të tërë 

Qepnin guna dhe babane 

Xhamadanë dhe tallagana 

Qenë trima e shumë puntorë 

Për fëmijët ngritën shkollë 

Dolën mësues e doktorë 

Oficer dhe inxhinjer 

Agronom dhe veterinerë 

Punonin me ndershmëri 

Të bashkuar dhe jo të ndarë 

Morën emrin Kosinarë 

Petraq Gogo, Përmet 

• Cartea di Capitanjiu a Armanjilor 

• Poate gresim - mund të gabojmë 

• Njoftim 

• Bie një Perandori, ngrihet një. 

• Cilët jemi ne Rëmënët 

e Gadishullit Ballkanik 

Aspekte nga takimi në Kuçovë.

3 

Dupâ 24 mesu esti primâ sponsorizat da armânji in afara Arbinishii. 

Cai vrea s-da mishteari ti aestâ rivistâ spunem, ma nghios, contul bancar: 

Cartea di Capitanjiu a Armanjilor 

GËZUAR PASHKËT, 

KRISHTI U NGJALL VËRTET U NGJALL 

Hristolu inya, 

darihina inya! Pashti haros! 

Besimi ynë në Jesu Krishtin, është jeta dhe ngjallja. 

Botuesi i revistës “Arumunët Durrës” Valentin Mustaka 

Cel: +355 682058712. e-mail: vamus1948@gmail.com www.partia-abde.blogspot.com 

Valentino Mustaka 

_______________________ 

Procredit Bank sha 

Swift Code FEFAALTR 

IBAN AL73209122020000201323080101 Lekë 

IBAN AL30209122020000201323080002 Euro 

preciul 300 Euro / ti un mesu 

Vâ hâristusim ti agiutarea a voastrâ ti cauza armâneascâ! 

Urimi pËr Pashke - 5 Maj 2013 

Rivista s-da gratis. 

Tatâ a nostru 

Tatâ a nostru cari eshti-n tseru, 

s-ayiseascâ numa a Ta, 

s-yinâ amirâriljea a Ta, 

s-facâ vrearea a Ta, 

ashi cum ân tseru 

ashi shi pisti locu. 

Pânea a noastrâ 

Atsea di tute dzâlele, 

Dâ-nâ-u a nao adzâ, 

Sh-nâ ljartâ amârtiili a nostre, 

Ashâ cum ljirtâmu shi noi, 

Unu a altui. 

Sh-nu nâ du pri noi la cârtire, 

Ma nâ aveaglji di atselu arâu. 

Câ a ta easte amirâriljea 

Shi putearea a Tatâlui, 

A Hiljilui shi a Spiritului Sântu, 

Tora,totâna shi tu eta a etelor. 

Amin. 

Ky, besimi ynë na jep jetë , shpresë , dritë dhe frymëzim në çdo çast të jetës tonë . Sot vëllezër 

dhe motra Arumunë dhe shqiptarë, të kudo ndodhur, se në ngjalljen e Jesu Krishtit, bashkohen të 

Gjithë reth Tij, me dashurinë dhe mbrojtjen nga ambicjet e këqia të kohës. Ai është pranë nesh dhe 

kur ne nuk e shpresojmë, ai është gjithmonë pranë nesh për të na bashkuar në vërtetësinë e tij. Uroj 

revistën tuaj, le të ngjallë shpresat e humbura dhe të haruara të një populli që do zgjim. Gëzuar Pashkët. 

At Dhimitraq Veriga 

Kisha A/Rumune e Sotirit 

Korçë 

Përpunimi Grafik: Ilmi Shahu 

Shtypur në shtypshkronjën “MILENIUMI I RI” | Adresa: Autostradë Tiranë - Durrës, km 26 

mobile : 0682064654 | e-mail: info@mileniumiri.de | http://www.mileniumiri.de 

E, Valentin, 

Easti un bun articol, bagul ntreg tu rivista... 

Cartea di Capitanjiu a Armanjilor/ Makidonarmanjlor - 

" ari oara" sh nica "vini oara" (Prota parti I) 

(E, Valentin, Easti un bun articol, bagul ntreg tu 

rivista...) 

Di aoa nkiseashti una di saga-a armanjilor cum ghini 

spunea Lali Mita a Gudanjlor: "tora va li spunem bunili... 

ma nclo va li spunem sh ni bunili " !!! 

A, vini lali Mita sh atsea arada... sh pi arada !!! 

Sh'haristo Lali Mita ti buna-ts mindueari ! 

Articolu publicatu di Acad. Matilda Caragiu Marioteanu 

tu Revista “Zborlu a Nostru” Anlu V Nr.2 (19) 1988. 

Angrãpsearea, diznou : Tashcu Lala, RRI - Sectsia 

Armãneascã 

Bucureshti - 18.03.2013 

Mihail G. Boiagi: GRAMATICA AROMANA ICA 

MACEDONOVLAHA 

Anlu aestu comemorǎm 175 di anj di cãndu dascalu 

Aromãnu Mihail G. Boiagi, tipãri Viena, cu alfabetlu latin, 

“Gramatica aromãnã icã macedonovlahã”. 

Trã cititorlji a revistiljei dǎm tu aestu numir extrasi di 

tru ndoauã di textile tsi furã scriate trã editsia comemorativã 

cu cari tinjisimu estanu aestã operã shi autorlu a ljei. 

Cartea tsi u tsãnem astãdz tu mãnã, easte cartea di 

cãpitinjiu a Aromãnjlor, cã tse: 

1. Easte prima gramaticã shtiintsificã scriatã cu litere 

latine tsi s-are adratã ti limba maternã a Aromãnjiloru. 

Aromâna a lu Boiagi easte limba tsi u zbura pãrintsãlj 

a lui cãtrã anjlji 1750 tu pãrtsãle a Moscopolei, easte 

limba a inscriptsiiljei a lu Nectarie Tãrpu (1731) , limba 

a lu Theodor Cavalioti, Daniil Moscopoleanlu shi a lu 

Constantin Ucuta (treilji publicarã tu ultimlu deceniu a 

secollui XVIII). Cã dzãtse Boiagi tu Prefatsã; ”Shi s-yinu 

tora la lucurlu a meu, mini voi s-dau aoa gramatica a 

limbiljei macedonovlahe ashi cum si zburashte la sudlu a 

Dunãreljei. Trã atsea, comparatsia cu graiurile di la nordu 

di Dunãre nu va s-hibã fãrã interesu ti oaminjlji a noshtri 

shi ti mvitsats xenj”. Limba a lu Boiagi – shi ma multu 

limba a Texteloru easte curatã aromãneascã. Nu va dzãcã, 

neologismile tsi li adutse tu limbã Boiagi potu s-parã – shi 

suntu – xeane, potu s-lu asparã niheamã omlu nimvitsatu, 

ma cum dzãtse multu musheat Ucuta: Shã se nu o-ai trã 

rrãshãne cã trã tsi…nã mprumutãmu de altã limbã, câtruti 

limbile tsi suntu tru etã se mprumuteadzã unã de-alantã” (di 

tu Prefatsa “A ghiuvãsitorui”, la Naua pedagogie): nu avea 

tsi s-facã Boiagi lipsea s-ljea zboarǎ latineshti, gãrtseshti, 

romãneshti, di la Romãnjlji di tu nordulu a Dunãreljei, tsi 

lji cunuscu multu ghini Viena, Pesta shi Buda. Ideea a lui 

nu easte mashi justã, ma genialǎ ti un profesor di tu chirolu 

atselu: calea atsea ma buna shi ma lishoara ti navutsãrea a 

limbiljei eastimprumutlu (nu va dzãcã, atumtsea cãndu nu 

ari zboarã tu limbã i nu pots s-formedz alte zboarã). Marea 

cripare nu easte cã li aduse tu limbã aeste zboarã xeane, ma 

cã Gramatica shi Textele a lui nu furǎ multu cunuscute tu 

chirolu a lui, ca s-acatsã aeste zboarã arãdãtsinj shi limba a 

noastrã s-hibã avutã. 

Cartea a lu Boiagi s-adreseadzǎ Aromãnjlor di tu 

Peninsula Balcanicã – iu greaca eara limba di shcoalã – 

shi di tu Austro – Ungaria. Ti atsea easte scriatã tu doauã 

limbe, easte bilingvã: tute regulile di scriare, pronuntsare, 

declinare, conjugare, ti functsionare sintacticã etc. suntu 

date tu limbile greacã shi germanã.Cãte vãrnã oarã, cãndu 

zboarãle suntu bãgate tu trei coloane, Gramatica pare 

trilingvã, ma nu-i ashi: aromãna eatse limba descrisã, 

alante dauã suntu limbile cu care s-descrie aromãna, ta 

s-aducheascã tuts Aromãnjlji arãspãndits tu Europa. 

Fapta aestã, cã unu nvitsat aromãnu di tu atselu chiro 

aduchi cã easte ananghe s-descrie aromãna ca limbã 

maternã tu unã gramaticã shtiintsificã, dupu modelu a 

gramaticilor clasice, conferã aishtei cãrtsã valoare di 

documentu cu careun poporu cu unã limbã proprie intrã 

tu istoria europeanǎ. Gramatica a lu Boiagi eatse actulu di 

oficilaizare a unei limbi a unui poiporu europeanu, care nu 

easte nitsi arbinisheascǎ, nitsi gãrtseascã, nitsi sãrbeascã, 

nitsi turtseascã,unã limbã care easte altutsiva, anamisa di 

alante limbi balcanice. 

Titlul cu care sh-pãtidzã Boiagi cartea are elu 

singuru valoare di documentu: shi pi gãrtseashte, shi 

pi nemtseashte, Gramatica aredauã serii di epitete 

etnice: Gramatiki,Romaniki itoi Makedonovlahiki shi 

Romanische oder Macedonowlachische Sprachlehre. 

Cu epitetlu romaniki/ romanische Boiagi vru s-dzãcã 

aromãnã, aromãneascã; tu chirolu a lui nu exista ninga 

unã traditsie care s-fixeadzã numa a Aromãnjloru (shi 

astãdz suntu ninga oscilãri): noi nã dzãtsem di totãna 

Aromãnj shi Boiagi shtia multu ghini aestu lucru, ashi 

cum shtia multu ghine cã numa aestã yine di la Romanus. 

Cumu cartea a lui eara shtiintsificã (omlu eara unu erudit, 

cum s-veade shi di tu Textele tsi li scrie tu ultima parte), 

numa di acasã “arumãnã”, u turnã ta s-aibã unã formã ma 

lishor ti recunoashtere di cãtrã mvitsatslji xenj shi dzãse 

romaniki/ romanische. Cã easte ashi s-veade shi di tu 

Texte, iu Boiagi scrie:(Dialogos) metaxi enos Romanon

4 5 

kai enos Graikou / (Gesprach) zwischen einem Romanem 

und einem Griechen”. Romanunu eara nitsi un di Roma – 

vecljiu i nãu – nitsi unu Romãnu di tu nordulu a Dunãreljei 

(cã Boiagi u dzâtse limpede cã “voi s-dau aoa Gramatica a 

limbeljei “macedonovlahe” v.ma disuprã. Ma argumentulu 

di bazã easte datu di seria alantã di epitete: mkedonovlahiki 

/ macedonowlachische. Ama cã prima serie are ca radical 

zborlu Romanus, seria aestã are la bazã zboarãle vlahu 

(latin) shi macedon, va s-dzãcã Vlahi (latini, romani) 

macedonenj, numã tsi lã u da a Aromãnjlor tuts vitsinjlji ! Cu 

aestã cale, Boiagi nu alãsã nitsi un dubiu, nitsi unã confuzie 

posibilã: Gramatica a lui nu easti unã Gramaticã romãnã 

sau macedo-romãnã, cum u interpretã Pericle Papahagi, ma 

easte Gramaticã aromãnã icã macedonovlahã, ashi cum-lj 

dzãse Boiagi cu multã ndriptati shi intuitsie di om nvitsatu. 

Ti atsea dzãtseamu cã singurlu titlu tsi-lu deadi 

Boiagi are puteare di document di actu oficialu tsi atestã 

individualitatea Aromãnjlor shi loclu a loru tu marea 

fumealje a popoareloru di limbe romanice. 

La tute aeste se-adavdze unu altu mare meritu a lu Boiagi, 

shi nu ma nãpoi di alante: fapta cã nãsu scrie cartea cu alfabetu 

latinu. Se shtie cã primele scrieri tu limba a nostrã, tsi lâ bâgaiu 

numa ma disuprã, shi tsi ishirã tu secolu XVIII, eara, tute, cu 

litere gãrtseshti. Dupã cãte shtimu pãnã tora, prima oarã se 

scrie cu litere latineshti tu cartea a unui altu Aromãnu, Ghe. 

C. Roja, la anlu 1809. Roja, cu tute cã propune un alfabetu 

latinescu, nãsu scrie scrie shi cu alfabetlu chirilic, cum scria 

ninga tu atsel chiro Romãnjlji di la nordul a Dunãreljei. Shi 

limba a lui easte multu mintitã, easte s-dzãtsemu atsea tsi 

easte, romãna di tu Dacia cu zboarã aromãneshti. Ti atsea 

lipseashti s-lu considerãmu Boiagi primlu nvitsatu Aromãnu 

tsi introduse alfabetlu latinu tu scrislu aromãnescu. Vãrnu 

nu poati s-dzãcã “nu avets alfabetu, tora vã alumtats s-lu 

adrats“ ; alfabetlu lu avemu di la strãpaplu a nostru Boiagi: 

nu avemu unã scriare unitarã, aestã easte sartsina a noastrã 

s-u adrãmu. Aestã va s-hibã atreia etapã di tu istoria a scrislui 

armãnescu, etapa di unificare ortograficãshi lingvisticã, tsi 

va s-dzãcã aestã: tute variantele di tute graiurle aromãneshti, 

fonetice shi morfologice, lipseashte si-s reducã la un numir 

adunatu shi constantu di invariante, tsi, cu vrearea a noastrã 

a tutulor, s-li zburãmu shi s-li scriemu, tuts, unã turlie, ta 

s-avemu unã limbã shi scriare unitare. Cum dzãtseamu, aestu 

lucru armãne ti adrare. 

2. Prefatsa scriatã di Boiagi easte actulu a dishtiptãriljei 

a noastre ca popooru cu individualitate proprie tu Peninsula 

Balcanicǎ, unu poporu cu individualitate proprie tu 

Peninsula Balcanicã, un poporu care are limba a lui shi 

care are andreptulu si s-cultivã tu limba a lui maternã. 

Scrie Boiagi tu Prefatsã: “Itsido limbã easte unã amprentã 

a spiritlui uman. Cu cãt ma multe limbi are nvitsatã omlu, 

ahãt ma multe cãljiuri va si mveatsã s-dishcljidã spiritlu a 

lui umanu shi cu ahãtu ma multilateral va s-hibã elu-shi. 

Ti atsea, ninga di la Ennius s-tsãne zborlu aestu vecljiu: 

“Quot linquas < = linguas = > calles, tot hominess vales”. 

Ghine ma aestã multilateralitate nu poate s-u agiungã vãrnu 

mashi cu unã limbã, cãtu s-hibã ea perfectã. Shi ma diparte: 

“Hotentots s-eara Vlahilji shi tut va lã armãnea ndreptulu 

shi cãshtiga si s-cultivã tu limba a loru, calea atsea ma buna 

di tute”. 

Ideile aeste nale, tsi eara ideile a chirolui cãndu bãna 

nãsu, facu di M.G.Boiagi unu mari umanistu a atsiljei 

epoci: unu Aromãnu patriot tsi vru si shi-mveatsã fratslji 

di tu Austro-Ungaria shi di tu Peninsula Balcanicã tu limba 

a loru maternã. Pri tu aeste idei, Prefatsa laGramatica a 

lu Boiagi easte ca un memorandum tsi caftã di la lumea 

europeanã, di la fratslji di limbã latinã agiutoru shi ndrepturi 

ta s-nu chearã aestã limbã, sorã, aromãna. Cã dzãtse Boiagi: 

“Limbile –surãri tsi li dzãshu ma ninte, (italiana, franceza 

shi spaniola) eara, la origine, tut ashi i ninga cama multu 

fãrã agiutor shi oarfãne, cum s-veade dupã vecljli cãrtsã 

a loru; shi cu tute aeste, ti exemplu, limba italianǎ easte 

astãdz limba generalã a cãnticlui tu tutã Europa, ashibã cã 

tu locurli atseale se zburashte shi se scrie germana, engleza, 

franceza !” (di tu Prefatsã). 

Prefatsa a lu Boiagi easte unu actu cultural di multu 

mare importantsa ti istoria a culturãljei aromãne. 

3.Textele tsi ncljidu cartea a lu Boiagi suntu originale 

nitraduse, scriate n-prozã, shi suntu primele texte literare 

di tu literatura aromãneascã. Scrierile di tu XVIII-lu secolu 

(Liturghierlu aromãnescu, Vocabularlu a lu Cavalioti, 

Noua pedagogie a lu Ucuta shiCodex-ulu Dimonie, ma nãu 

cu 10-20 anj, di dauli texte di ma nãpoi) suntu lucrãri cu 

caracteru didacticu (vocaburu, reguli ti scriare) i, ma multu, 

religios (liturghieru, rugãciunji, psalmi etc.) Nafoarã di 

Prefatsa a lu Ucuta, care easte unã multu musheatã predicã 

n-prozã, shi di Lexiconlu tu patru limbi a lu Daniil, tsi 

easte scriatu ca unã lucrare n-prozã (cu zboarãle ligate tu 

propozitsii shi fraze, ma scriate unu sum alantu, ca tu unu 

glosaru café zboru easte tradus tu patrule limbe: gãrtseascã, 

aromãneascã, vurgãreascã shi arbinisheascã), scrieri literare 

nu avem pãnã la Boiagi. 4. Textele a lui, cama multele, suntu 

Dialoguri (3/4 di eale) alantã parte, suntu, cum dzãshu mansus, 

fabule, pãrvulii shi istorii. Suntu scriate cu multã haze 

shi hare; zborlu easte cãftatu, ndziminãrle di zboarã suntu 

aleapte, mpline di mushuteatsã; autorlu easte erudit, shtie 

multe lucre ma veclji shi ma nale, elementele moralizatoare 

suntu agiutate di maxime latineshti, gãrtseshti, i di zboarã 

veclji di aushanj; istoriile ti poartã tu alte ete shi tu alte 

locuri: cãndu Atena, Roma i Londra, cãndu tu India a 

Braminiloru < = Brahmaniloru = > i tu locurle a Scitsloru. 

Oaminjlji ti cari istoriseashte suntu cãndu filosofi nvitsats 

ca Socratlu, ca Xenofonlu, i ca Solonlu, i suntu suntu 

consulji ca Pavlu Emiliulu, tiranj ca Dionisiulu, ma, di ma 

multile ori, suntu oaminj di aradã, bunj ca prãvdzãle bune 

di pi ningã casã, i arãi ca pricile di tu pãdure, di tu fabule. 

Boiagi scrie cu doru sh-cu vreare ti armãname, nãsu va 

s-hibã avdzãtu, bãgatu tu isape, aduchitu, nãsu va s-aducã 

lunjinã shi harauã tu casele a Aromãnjlor: aestã easte 

“intentsie”, shi aestã va s-dzãcã “creatsie artisticã”, cãtu 

modestu s-hibã ea. 

5. Plãngulu shi vrearea a lu Boiagi ti limba shi ti 

oaminjlji tsi u zburãscu, ta s-nu chearã nitsi ea nitsi elj, nã 

si paru astãdz, dupã 175 di anj, canda le-avdzãmu aseara: ti 

atsea, cãndu tsãnem tu mãnã cartea aestã, suflitlu a nostru 

lipseashte si s-apleacã ashi cumu suflitlu a crishtinlui sencljinã 

cãndu tsãne tu mãnã Biblia. 

Dr. Matilda Cragiu Mariotseanu (Univ. di 

Bucureshti) 

Georgiana Cocor 

Poate gresim 

Poate gresim cand daruim la intamplare, 

Un sentiment, un gand, sau un suspin, 

Si regretam de nu primim o-mbratisare, 

Cand ratacim cararea prin destin. 

Ne doare gestul nefacut, dar asteptat, 

Atunci cand toate-n viata n-au culoare, 

Si retraim placerea-ntr-un oftat, 

Sperand ca mai exista-o data viitoare. 

Sunt ochii tristi ascunsi intr-o oglinda, 

Din care curg aievea lacrimi peste rand, 

Iar bratele-si doresc, sa mai cuprinda 

Sinceritatea nestiuta, dintr-un gand. 

Am invatat sa plangem mult si in tacere, 

Sa cumparam iluzii de la calatori, 

Sa dam iubire si caldura cand se cere 

La templul fara trepte, cladit de visatori. 

Mund të gabojmë 

Mund të gabojmë kur dhurojmë rastësisht 

Një ndjenjë, një mendim, ose një psherëtimë, 

Dhe keqardhje që nuk marrim një përqafim, 

Kur humbim në shtegun e fatit. 

Na dhemb gjesti i pashprehur, por i pritur, 

Atëherë kur gjithë jetën s’kanë ngjyrë, 

Dhe rijetojmë kënaqësinë me psherëtimë, 

Duke shpresuar se ka një kohë tjetër. 

Janë sytë e trishtë të fshehur në pasqyrë 

Nga të cilat rrjedhin nganjëherë lotë, 

Kurse krahët duan të përqafojnë 

Sinqeritetin e pashprehur, në një mendim. 

Kemi mësuar të qajmë shumë dhe në heshtje, 

Të marrim iluzionet në këtë udhëtim, 

Të japim dashuri dhe ngrohtësi kur na kërkohet 

Në tempullin pa shkallë, krijuar nga ëndërrimtarë. 

Mă doare să văd oameni plângând 

Mă doare să văd pe cineva suferind, 

Mă doare când nu eşti lângă mine 

Mă doare să ştiu că nu-ţi este bine. 

Mă doare atunci când nu mă iubeşti, 

Mă doare atunci când mă umileşti 

Mă doare când ştiu cât te iubesc 

Mă doare să văd că nu te recunosc... 

Mă doare tăcerea rece şi grea, 

Mă doare durerea din inima mea 

Mă doare ş-o lacrimă ce curge pe obraz 

Mă doare când ştiu de-al tău necaz. 

Mă doare de-o frunză ce se leagănă-n vânt 

Mă doare de oricine şi orice cuvânt, 

Mă doare că TU nu poţi să-nţelegi 

Mă doare... dar tu ai vrut să alegi. 

Më dhemb kur shikoj njerëzit që qajnë 

Më dhemb kur shikoj dikë që vuan, 

Më dhemb kur nuk je pranë meje 

Më dhemb kur nuk ndjehesh mirë. 

Më dhemb atëherë kur nuk më do, 

Më dhemb atëherë kur më poshtëron 

Më dhemb kur di sa të dua 

Më dhemb kur shoh që s’të njoh më... 

Më dhemb heshtja e ftohtë dhe e rëndë, 

Më dhemb dhimbja e zemrës sime 

Më dhemb dhe loti që rrëshqet në faqe 

Më dhemb kur nuk je mirë. 

Më dhemb dhe një gjethe që lëkundet në erë 

Më dhemb për çdokush dhe çdo fjalë, 

Më dhemb që TI nuk kupton 

Më dhemb... por kjo është zgjedhja jote. 

Destinul si-l face omul cu mana lui... Orice om isi doreste sa daruiasca cuiva totul... dragoste, credinta, fidelitate. Ce îi face 

pe oameni sa se ascunda în tacere De ce fug, de ce se ascund de iubire Uneori nelinistile singuratatii te pot impinge spre 

greseli pe care daca ar fi existat comunicare, nu le-ai fi facut... Daca nu esti destul de puternic te vei prabusi in tine insuti, 

ucis de refuzul celor din jurul tau...care uneori...prea preocupati de propria lor persoana, te arunca la marginea prapastiei 

si daca se intampla sa cazi, nimeni nu-si va mai aminti de tine. Fiecare om isi traieste drama singur... important este ca din 

dragoste sa pastrezi focul si sa ingropi cenusa.'' 

Fatin secili e bën me dorën e tij... Çdo njeri dëshiron t’i dhurojë gjithçka dikujt... dashuri, besim, besnikëri. Çfarë i detyron 

njerëzit të fshihen në heshtje Pse largohen, pse fshihen nga dashuria Nganjëherë paqetësia e vetmisë mund të të çojë 

drejt gabimeve të cilat nëse do të kishte komunikim, nuk do bëheshin... Nëse nuk je i fuqishëm do rrënohesh nga vetë ti, 

i vrarë nga refuzimi i të tjerëve përreth...të interesuar vetëm për vete, të hedh në anë të humnerës dhe nëse mund të biesh, 

asnjë nuk do të kujtojë. Çdo njeri jeton dramën e tij vetëm... e rëndësishme është që nëpërmjet dashurisë të ruash zjarrin 

dhe të fshehësh hirin”. 

Shqipëroi dhe përshtati 

Ledia Musat-Valentin Mustaka

6 7 

Ish Kisha në fshatin Strum Banorë Arumunë të Strumës Themelet e mbetura të kishës 

Njoftim! 

Me datë 14 Prill 2013, në qytetin e Kuçovës, qytet me një shumicë popullsie 

arumune/vllehe u mblodhën dhe zgjodhën Komisionin Nismëtar për krijimin 

e Kryesisë Vendore të partisë ABDE për zonën e Kuçovës si dhe kandidatin për 

deputet në qarkun e Beratit. Në këtë komision u zgjodhën: 

1. Edmond Zoga..........kryetar 

2. Luçi Zoga 

3. Dhimitër Bullari 

4. Sokrat Zoga 

5. Edmond Gorica 

Po kështu me datë 10 Prill 2013 në qytetin e Vlorës një grup intelektualësh arumun/ 

vlleh u mblodhën në një lokal në plazhin e bukur të Ujit të Ftohtë dhe vendosën që 

në një kohë shumë të shkurtër do të krijojnë Kryesinë Vendore të partisë ABDE si 

dhe do të caktohet kandidati për deputet i partisë ABDE për qarkun Vlorë. 

Zgjedhja e Kryesisë Vendore do të zhvillohej edhe në qytetin e Selenicës, por për 

disa arsye familjare të kryetarit të Komisionit Nismëtar ajo u la për një ditë tjetër 

të afërt. 

Korespondenti revistës “Arumunet/vllehët” 

Aspekte nga takimi në Kuçovë. 

Aspekte nga takimi në Vlorë. 

Në Kuçovë. 

Mars 30 afër Lárissa. 

VI CĂNĂSCUM. 

Tsi hyim au shtim 

Cătse ninga u s durnjim 

Sculatsăvă s vădets tsi s fatsi 

Pi la multi ntsări alti 

Nu hyim di cai tsi do 

Hyim oamănj curatsă 

Nămălă avem ndurnjită 

Cu somnu shcuală nu s amintă. 

Noi nu bănămă 

Ti ună bucătă di pănă 

A avtzăm tsi s fatsi 

Di altăli natsionalitati. 

Nămală apusits bănăm 

Ciudiă cum arăvdăm 

Ma ni tuchest Arbăneshyă 

Ca cum shi Gretsyă. 

Ti năsh caftă ndrăptetsili 

Yu tsi do tsi s abă 

Grets si Arbăneshă 

Sh ti Rrămănjă s nu chiădăreshă. 

Tsi sănt arbăneshyă 

Yu s aleg di Rrămănjă 

Cultura tsi ază ară 

Di Rrămănjă u mvătsară. 

Hyim popur Latinjă 

Sh ca mults altsă 

Sh di Rrămănjă ară amintatsă 

Mults popură Balcanatsă. 

Nu ară putută Arbăneshyă 

Sum năsh s ni sdăpună 

Sh cătse shcuală nu avem 

Năpoy noy nu ni dădem. 

Fetsiră tsi ară faptă 

Ma ni blăstămats nu u s capă 

Arbăneshyă tsi ni ară faptă 

Dumătzălu logăriă u s li caftă. 

Rrămănjă auo tu Arbăniă 

U s lucratză s amintatsă 

Că tsăva nu ni ară dată 

Di Democratsisalia i altă. 

Tora dot nu ni arădets 

Vi cănăscum tsi vrets 

Votăli s vi dădem cănd s vretsă 

Ti doya anjă tsi irată vi turatsă 

Natsionalisht nu democratsă 

Vi spusut zdupunjats o lai măratsă. 

Di Theodhoraq Zico Trasha .Corciau 

1992. 

Yioryi Vrana 

Nichita Stănescu şi Armâńiľi 

Tu anlu 2004 işi tu miydani la Editura Muzeul Literaturii Române, cartea 

Nichita Stănescu Opera Magna Volumul I – 1953 – 1965. Tu-aestu protu tomu ditu 

ediţia integralâ, cronoloyicâ, ndreaptâ di Alexandru Condeescu, la capitolulu 

Cronoloyie (1933 – 1965) putemu si-adhyivâsimu la frândza LXV: 

“Poetul nu are biografie: biografia lui este 

de fapt propria lui operă, mai bună sau mai 

rea, mai măreaţă sau mai puţin măreaţă.” 

Nichita Stănescu 

“În linia paternă, Nichita Stănescu se trage dintr-o solidă familie de mici 

meşteşugari şi comercianţi români, la origine ţărani prahoveni veniţi pe la 

începutul veacului al XIX-lea în târgul tot mai înfloritor al Ploieştilor spre a-şi 

vinde ţesăturile. Prima aşezare a familiei Stănescu fu în suburbia Sf. Vineri spre 

intrarea în târg dinspre Scăieni, Valea Călugărească, Bucov, în drumul turmelor 

de a căror lână Matei Stănescu, străbunicul poetului, avea nevoie pentru ţeserea 

hainelor groase de aba, îndeletnicire cu care-şi câştiga traiul. Aici, în octombrie 

1862, văzu lumina zilei Hristea M. Stănescu, întâiul născut al lui Matei de 29 

de ani, şi a Mariei de ani 16. Băiatul nu urmă la şcoli înalte şi munci de mic, cot 

la cot cu tatăl său, dovedind îndemânare în negoţ, sporind averea familiei. Când 

împlini 27 de ani luă de nevastă o fată de 19 ani, din comuna Ceptura, de lângă 

Mizil, Elena Gheorghiu, fiica lui Costea Gheorghiu – Barcheri (la acea dată 

decedat) şi a Raliţei C. Gheorghiu, născută Pâcleanu, oameni cuprinşi cu pământ 

(podgorii) în Jugureni, , judeţul Buzău. Bunica poetului era fiica unui refugiat 

grec (aromân ) din Ianina. Avură 9 copii, dintre care Nicolae, cel mai mic va fi 

tatăl poetului. La data venirii pe lume a ultimului copil, 19 aprilie 1908, familia 

locuia tot în vechea casă de pe strada Oilor, nr.62, Hristea fiind trecut în acte 

“comersant”. Prin 1927-1928, bătrânul se va muta cu fiii mai mici, Gheorghiţă 

şi Nicolae, în noua casă ridicată la nr.2 pe str. General Cernat. Tatăl poetului, 

Nicolae, moşteni în multe privinţe firea şi înfăţişarea bătrânului Hristea. Fu 

bărbat frumos, ca şi părintele său, cu acelaşi cap masiv şi expresiv şi aceeaşi 

statură impozantă degajând vigoare şi robusteţe, trăsături tipice bărbaţilor din 

familia Stănescu pe care le vădi şi poetul, după cum tot ereditar, la maturitate, 

mersul acestora devenea greoi în urma unui soi de gută ce le îngroşa şi chinuia 

picioarele. Nicolae urmă cu bune rezultate “Şcoala superioară de comerţ” în 

Ploieşti, apoi doi ani la Academia comercială din Bucureşti, de unde se retrase 

pentru a-şi ajuta şi apoi înlocui tatăl în afacerile atelierului şi magazinului familiei. 

Tot în această perioadă tânărul abia ieşit din adolescenţă, zvelt şi îndrăgostit de 

cursele cu velocipedul, o întâlneşte pe Tatiana Cereaciuchin, viitoarea sa soţie, 

căreia îi va purta o profundă dragoste până la sfârşitul vieţii.. Tatiana se născuse 

la 16 februarie 1910, la Voronej, în Ucraina, într-o familie de condiţie nobilă din 

părţile Doneţului,, refugiată apoi în România. Tatăl ei Nikita Cereaciukin, iniţial 

ofiţer într-un Regiment de cazaci, era professor de matematică şi fizică la şcoala 

militară din Voronej (Corpul de Cadeţi), unde înaintase în ierarhie până la gradul 

de general-maior.În 1917 avea 45 de ani şi patru copii, dar, implicat în războiul 

civil ca membru în Cercul Militar (de la Odessa) al Marii Oştiri a Donului, nu 

pregetă să-şi îmbarce familia în 1920 pe un vas cu destinaţia Turcia, şi să ia viaţa 

de la început departe de furtuna ce se ivise la orizontul istoriei. După o perioadă 

petrecută la Constanţa, unde Tatiana a urmat Şcoala superioară de comerţ, atât 

soţia generalului (devenit contabil), Maria Iosifina Tiurmorezova cât şi fiica mai 

mare, Olga,suportând greu clima tomitană, se mutară cu toţii în Ploieşti. Acolo 

viitoarea mamă a poetului îl va întâlni pe Nicolae H. Stănescu, care, cucerit 

de farmecul duioasei rusoaice, o va cere de soţie. Tinerii se vor căsători la 10 

noiembrie 1931.”

8 9 

Di-tu textulu di-ndzeanâ iasi tu padi câ dada alu Nichita 

Stănescu, Tatiana Cereaciuchin, eara arusâ, lucru ţi easti 

di dipu cunuscutu. Acşi câ, Nichita maca avu papańi şi 

parapapańi Armâńi va s-li mutrimu fumeili Hristea Stănescu 

şi Costea Gheorghiu. Costea Gheorghiu suntu numi ţi urdinâ 

la Armâńiľi di-tu România. Gheorghiu acşi cumu dzâţea 

academicianlu Marius Sala aoa şi psânu chiro pi Televizie, 

easti unâ formâ grâţeascâ, ţi aspuni unâ isturie di la notu di 

Dunâ. Mulţâ Armâńi u au aestâ numâ şi nuntrulu ali Românie 

nai ma mulţâľi “Greţ” iara Armâńi. Greţ aflai ma multu tu 

pulitiili limăńi (porturi): Constanţa, Mangalia, Galaţi, Brăila, 

etc. Aţea ţi easti limpidu, easti câ maia alu Nichita eara hiľea 

a unlui Grecu (Armânu) ţi avea vinitâ di Yianina. Ama noi 

ştimu câţ Greţ di-alithea eara Yianina. Nâ dzâţi Wiliam 

Martin Leake: tu apârńita a etuslui XIX, Yianina eara unâ 

pulitie di dipu latinâ (vrea s-dzâcâ armâneascâ). 

La frândza 59 di-tu ediţia stereotipâ a avdzâtâľei cărţâ 

alu Ioan Caragiani, Studii Istorice Asupra Românilor 

Din Peninsula Balcanică[1] si-aflâ lista cu fumeili 

arhundicheşti di Yianina, acşi cumu u da istorianlu Grecu 

Aravantinos. Lista easti ti fumeili arhundicheşti ţi bânarâ 

Yianina anamisa di ańiľi 1431 -1814. Caragiani dupâ ţi 

u pârâstâseaşti aestâ listâ, dzâţi câ Yianina fu unâ pulitie 

aproapea di dipu armâneascâ. 

Tora s-dzâţemu ndoauâ lucri ş-ti fumeaľea Hristea 

Stănescu. Alithea easti câ si zburaşti ti huryeaţ Româńi 

prahoveńi, ţi agiumsirâ tihniţ şi emburi. Ama noi ştimu 

câ aoa tu Românie, maşi la Armâńi, i la Armâńiľi tuchiţ 

tu Româńi, ţi u chirurâ limba, u-afli numa Hrista, Hristu, 

Hristea, etc. Nichita Stănescu nâ alâsă clirunumie unu 

multu importantu documentu, unâ carti/ epistulie ţi 

u-nyrăpsi ti marli a nostru scriitoru şi criticu literaru Hristu 

Cândroveanu. Cândroveanu tu cartea-ľi di criticâ literarâ 

“Alfabet liric” nyrăpsi unu studiu ti poezia alu Nichita 

Stănescu. Nichita fu di dipu entipusitu şi-ľi pitricu alu lala 

Hrista aestâ epistulie ţi va u dau ma-nghiosu tu originalu 

ş-di-apoia tricutâ armâneaşti di io[2]. 

“IUBITE ŞI DRAG 

Domnule Hristu Cândroveanu 

M-a emoţionat profund studiul 

pe care mi l-aţi acordat 

în excepţionala dumneavoastră carte 

“Alfabet liric”. 

Nu ştiu dacă merit atât de calda 

dumneavoastră apreciere, 

dar ea m-a făcut pentru câteva 

secunde eterne fericit. 

Vă mulţumesc din suflet! 

Ce-am scris mai bun, nici măcar 

n-am scris, ci, am visat că scriu. 

Aprecierile dumneavoastră 

m-au lăsat în vis! 

… ca omagiu, 

îngăduiţi-mi să-mi transcriu numele 

dupâ actul de naştere, - 

Hristea Nichita Stănescu” 

VRUTE ŞI DURUTE 

Domnule Hristu Cândroveanu 

Mi emoţionă ahândosu studiulu 

ţi ńi lu-aveţ ahârdzitâ 

tu cartea a voastrâ ti-anami 

“Alfabetu liricu”. 

Nu ştiu macâ u meritu ahântu calda 

a voastrâ tińiseari, 

ama ea mi-ari adratâ ti-ndoauâ 

sticuri eterni hârsitu. 

Vâ ifhâristisescu di-tu suflitu! 

Aţea ţi-nyrăpsii ma ghini, niţi macarimu 

nu-nyrăpsii, ama, nyisai câ-nyrăpsescu. 

Minduirli a voastri 

mi-alâsarâ tu yisu! 

… ca unâ tińie, 

alâsaţ-mi s-ńi-u-nyrăpsescu numa 

dupâ cartea di-amintari, - 

Hristea Nichita Stănescu 

Aestâ tińie ţi poetlu Nichita Stănescu ľi-u faţi a criticlui 

Hristu Cândroveanu nu easti maşi unâ aluzie ti uidhia a 

numiloru Hristea, Hristu. Tińia easti ti arădăţina armâneascâ 

ţi u-au doili: poetlu şi criticlu. Acşi ľi-aduchii io lucrili di la 

lala Hrista Cândroveanu. 

Cumu ţi s-hibâ, easti limpidu câ Nichita avu unâ maie ţi 

fu hiľea a unlui Armânu vinitu di Yianina, ma si-u mutrimu 

lumachea Costea Gheorghiu. 

Ma s-nâ turnămu la lumachea Hristea Stănescu ş-la 

isturia aiştei fumeľi, ţi va videmu Unâ cali ţi-nchiseaşti 

di la huryeaţ, cupii di oi, lânâ, ş-di-apoia s-duţi la tihniţ, la 

emburi ş-tu soni bitiseaşti tu poezie. Unâ ahtari cali, multi 

ori fu calea a Armâńiloru. 

Epistulia ahântu muşatâ alu Nichita, ahârzditâ ti criticlu 

Cândroveanu mutriţi-u cumu vreţ: 

ca unu document istoricu ti arădăţińiľi armâneşti alu 

Nichita Stănescu i ca agiocu poeticu. 

Nai ma muşatu, easti s-li-adhyivâsimu tu epistulia alu 

Nichita, isturia ş-poezia deadunu. 

_______________________________________________ 

[1] 

Ioan Caragiani, Studii Istorice Asupra Românilor Din 

Peninsula Balcanică - ediţia stereotipâ publicatâ la Editura 

Litera Internaţional, Bucureşti 2000; 

[2] 

Epistulia easti tipusitâ di Hristu Cândroveanu tu cartea-ľi: 

Antologia Poeziei Contemporane În Grai Aromân, Editura 

Fundaţiei Culturale Aromâne “Dimândarea Părintească”, 

Bucureşti, 2004. Epistulia fu nyrăpsitâ tu anlu 1974. 

MIRI SCLAVISITI 

Fate te skllavËruara 

Tsi–i atsea tu noi sclavisita! Ç'eshte kjo tek ne e skllavëruar ! 

Ca uscat shi asingurat insul 

Si ishull i vetmuar, i thare 

Tu suflitlu ancuibat 

Ne shpirtin-fole 

Ca sclavisita mistirghii 

Si mister i skllaveruar 

Tu leaganlu a virinlui! Ne djepin e deshperimit ! 

Tsi-i atsea tu noi amutsata! Ç'eshte kjo heshtje tek ne ! 

Chiruta pit vinili a noastiloru mapi 

Humbur neoper dejet e trupit tone 

Chindiseashti, cafta shi sapa pit suflitlu, 

Qendis, kerkon dhe germon ne shpirt, 

Pi vardzali s-tradzi, dishclidi aranj,amintirr dishteapta, neper thinja zvaritet, hap plage, kujtime zgjon, 

Desi-i nostu di vreari ica suntu amaraciuni! 

mbase eshte shenje dashurie apo meraku 

O,tini amaru,dzver singurvrutu ! O, ti helm, fyell i vetmuar ! 

Nu andzaneadza tu vindicaturli a suflitlui! Mos gjakos sherimin e shpirtit 

Nu li surpa stiznjili a dauloru nvirinati amari 

Mos prish muret e dy deteve te deshperuar 

Stiznji suntu atseali, marmurusiti tu tatsearii, Muret jane ato, te nrira ne heshtje, 

Silivari di roburi,sapaturr tu suflitli – sinuri. 

dege te varura, gervishtje shpirtrash-si kufinj. 

Sclavusiti, amutsati nitihisirr! Sklalveruar, te heshtura pa fat ! 

Maghipsiti, planguroasi treanburi, tu zghicuri tacuti, Te magjishme, qaramane dridhje, ne thirje te heshtura, 

U ghiunuescu golgota-a miriloru. 

E mirepres golgoten e fatit. 

2 2 

YILIYEA-A ETIRINITATILJEI Pasqyra e eternitetit 

Di ninti a yiliiljei – un dizgulit suflit! Para pasqyres-nje shpirt i zbrazr ! 

Lu asculta canticlu a zghiclui tsi treanbura, 

E degjon kengen e thirjes qe dridhet 

Ca arubuita flora –sh-ciuciura cu nadiea, 

Me lulen e çelur-dhe murmurit me shprese, 

Di ninti a firidaljei - ea! Nga para dritares- ajo ! 

Tu melodia-a unaljei vioara 

Ne melodine e nje violine 

Li asculta aranjli cum plangu, 

I degjon plaget si qajne, 

Tu ocljilji a ljei! Ne syte e saj ! 

Aumbri shi guliteatsa, 

Hije dhe boshllek, 

Veaglji mistirghii – tac aranjli! Ruajne misteret-mbyllin plaget ! 

Armasatoara i-anutimpurloru, 

Mbetja e stineve, 

Va s-arda ea tu singuratatiljei a noptsaloru, 

Ea, s-toarna catra tserlu 

Sa arubueasca tu puituirea-a nadiiljei, 

Dinasi dininti a cutiiljei a etirnitatiljei, 

s-u componeadza -arubuita lardzimi 

a niscriatlui sonet a vreariljei. 

Vanghea M.Steryu 

Do djege ajo ne vetmine e neteve, 

Ajo kthehet nga qielli 

Te çele ne mundesine e shpreses, 

U ndal perpara kutise se eternitetit, 

Ta bashkoje - te çeluren largesi 

Te te pashkruarit sonet te dashurise. 

Perktheu z. Andon Kristo

10 11 

Va pitrecu ma-nghios una poezie angrapsita 

di Marius Marian Sholea: 

Armane, fara tini yiu, 

crutsea va tsa hiba xeana 

Marius Marian Sholea (apridutseari M. Sima shi A. Piha) 

Armane, gione, 

tsi ti-ai minduita ca va tsa anyrapseasca pi crutsi 

isturia i chirearea a ljei haraua ti banari i drama dealihea 

agarshearea-ts, zdruminarea a hiintsaljei a tali analti, 

niduchearea di sini 

agiundzi ca anyrapseashti pi ea ca banashi eti arada 

sh-murishi dip aza, anda bitisita tsa easti aproapea 

i minduieshtsa ca easti duri ca banashi ma multu sh-di 

bana 

dit cantitsli a tali nu, bre gione, 

moartea-i moarti mashi candu yini dit tini. 

nu adara una armasatura a adyaticlui a tau 

cu bana armaneasca! 

sh-ma multu, cari minduieshtsa ca va tsa anyrapseasca aza 

pi crutsi 

gretslji, tsi ti adusira ta s-tsa vedz sandzali-ts dit cheptu, 

cadzandalui pi cheatrili a lor stearpi, 

candasearea dit soni ca tini hii greclu mortu shi vechilju 

di cari au ananghi ta s-poata s-curdiseasca tu horli a tali 

tu inima cat chiro va li portsa blastemlu sh-inatea 

sh-di candu aprochi tini ca psemata dit istoria a lor 

s-ahurheasca cu tini 

agarshishi ca ochilji a tai vidzura atsea dit soni lunjna 

anyilicindalui pi catsutlu a antartlui grec, 

tsi s-hiumasea tababii dit curii sh-dit episcopii 

agiundzi mashi ahat, s-tsa dzaca ca eshtsa livendu grec, 

ta s-acats s-plandza pi limba a lor 

cari, more, va tsa anyrapseasca pi crutsea-ts romanjlji, 

tsi tsa grira, casten, ta s-ti agarsheasca, 

iu ti chirushi totna nuntrul a lor acatsat di turbu 

arbineshlji nturchipsits, tsi s-pirifansescu, 

anda calca pi murmintsalj a strapapanjlor a tai 

sarghilji, varyarilji, cari, more, va tsa anyrapseasca pi 

crutsi 

i Machidunia, tsi va ti agarsheasca, tut cama multu, 

minduindalui ca, fara tini, 

va s-poata s-hiba mash una istorii slava 

cumandarilji a tai, ampartsats tu parei dushmani sh-cari, 

fara di tini, nu suntu ici tsiva 

tsi pot ljei s-tsa spuna tsi lunjni acatsara tu mutrita 

sh-tu palnj, ta s-ti mutreasca ntr-oclji shi s-ti acatsa 

di anumiri cati steali au apreasa, 

ta s-ti scoata dit scutidea atsea aratsea 

gione, s-nu mori, tsi cara aza va tsa adara crutsea-ts, 

ca tse nu-ari cari, more, s-anyrapseasca pi ea 

"Armanlu nu cheari!" 

Tatsearea al Dumnidza 

Marius Marian Sholea, 

apridutseari pi armaneashti Mirela Sima shi Mihai Sima 

Aesta tatseari, aproapea agarshita, 

mi featsi s-azburascu muhlida mareatsa 

tu zboara 

sh-dit eali sandzali s-aruca nafoara 

ca una apandisi a alumtilor di steali 

sh-di nuferi. 

tatsearea al Dumnidza nj-gri 

cata zboarali chiruti tu oaminj 

sh-plangul a meu s-dusi s-azgruma 

sumaraslu ali una cumata di-aumbra. 

mi dirin ca nu pot s-anyrapsescu, 

barim un stih pi armaneashti 

sh-mi trag nafoara dit isturii 

pi una singurami cama di ghios. 

ZBOARĂLI 

Snezana Shteriovska Nikolova 

Zboară,mash zboară minciunoasi 

Pi mealu di-arină. Zboară loati 

Di tătsearea,mărănghisiti 

Di ponlu,ponlu frămtu 

Di chirolu,bana shi-nvetsurli. 

Zboară zăbununusiti di lăcărnji 

Chiruti tu-anjuriymi tsi nu cher, 

Tu labirintlu-a verbilor făr di zinitorlu, 

Pimti tu latitudinili-a tricutlui, 

Tu sinurli-a protăljei videală. 

Zboară mintiti tu era,tu liva 

Tsi li leagă distantsăli, tu cinushea 

Cari tserlu,după-azvindzeari,u vearsă 

di-alantă parti-a ascumtăljei abetsedă,goală 

ca duchearea-a apsentsăljei. 

Slobozia - Apunti pisti kiro - “Steauã di Dor” - “Boatsea Armâneascã” ! 

"Ti a mea Dadă tinjisită, Spectacolu shi Isnafea/ 

Atelierlu di martsuri armaneshtsã " 

Vruts Armânj, 

Dupu 30 di anj di anda Slobozia fu timiljiusitã Pareia “Steauã di Dor” ia cã vini oara cã armãnjilji dit aestu 

cãsãbã sã s-hãrseascã cu naua Parei “Boatsea Armâneascã” instructor Manuela Peanci tu lucru deadun cu 

Fâlcarea Ialomitsa, prezidentu Gabi Musheat cari tu kirolu dit soni ndreapsirã ma multi andamusi ti tsânearea 

tu banâ shi scutearea tu videalã limba shi cultura armâneascâ cu cantitsli, giocurli shi adetsli armâneshtsâ. 

Dupu musheata aradã ti Gimbushea cu “Pap Cãrciun…”, 15 di andreu 2012 Fâlcarea di Slobozia nâ adusi diznǎu 

harauua tu inimâ sh suflitu, dumânicâ 2 di Martsu 2013 cu unâ altâ musheatâ aradâ: "Ti a mea Dadă tinjisită, Spectacolu 

shi Isnafea/ Atelierlu di martsuri armaneshtsã " 

Fara Armâneascâ dit România, Fâlcarea Ialomitsa shi Pareia “Boatsea Armâneascã” tu parteneriat cu Consiliul 

Judetsean Ialomitsa shi Muzeulu Judetsean ndreapsi, dumânicâ 3 di Martsu 2013 oara 10.00 tu câsâbãlu Slobozia, la 

salonea a Muzeului Judetsean Ialomitsa spectacolu cu numa "Ti a mea Dadă tinjisită, Spectacolu shi Isnafea/ Atelierlu di 

martsuri armaneshtsã " coordonator Manuela Peanci. 

Evenimentul avu tru scupo dishcljidearea a sinferlui la tinirlji armânj ti promovarea a limbâljei shi a adetslor armâneshti. 

Tu dishcljideari tsânurâ cuvendâ Florin Vlad, directorlu a Muzeului Judetsean Ialomitsa, Ilie Cioacã directorlu ti 

problemi di Culturã di la Consiliul Judetsean shi Gabriel Musat, prezidentul a Fâlcariljei Ialomitsa. 

Manuela Peanci câlisi pareia “Boatsea Pindului” di Bucureshti ta s-dishcljidâ andamusea cu imnului natsional 

armânescu “Dimândarea Pârinteascâ” sh deapoa cu musheatlu canticu “Primuveara”. 

Aleapsirâ musheati poezii, Papacu Ianis Alexandru, puizia "Primuveara" shi Manuela Peanci cu puizia “Nani, nani” 

di Nushi Tulliu. 

Programa s-dusi nâinti cu cântitsi, puizii sh giocuri armâneshtsâ aleapti di Pareia “Boatsea Armâneascâ” pi aestã aradâ: 

Cricu Anda, Vasile Elena, Vasile Maria, Naca Alexandra, Caracostea Cristina, Stancu Adrian, Malamã Felix Andrei, Cricu 

Alina, Gudu Alexandra Florina, Gudu Raluca, Gudu Mihaela, Naca Maria, Stefanescu Andrei Nicolae, Manciu Costa, 

Forsea Eliza Mihaela, Forsea Alexandru George, Stefanescu Alex, Hertu Maria, Musat Petru, Gheorghe Costin, Theya 

Alexandru Peanci acompaniats la harmonicǎ di Nelu Peanci. 

Manuela Peanci aleapsi cu musheat niho poezia “Iambula” pi stihurli a poetlui Dina Cuvata dit Ripublica Makedonia 

sh deapoa pareia “Boatsea Armâneascâ” aleapsi canticlu “Dada” cu stihurli sh niholu ndreapti di poetlu Mihali Prefti di 

Canada. 

Proyrama artisticã s-bitisi cu alti dauã cântitsi aleapti di Theyea Peanci shi pareia “Boatsea Pindului” di Bucureshti 

ncap cu instructorlu Vasili Topa. 

Tu soni, Manuela Peanci featsi unâ musheatâ zuyrâpseari a adetiljei ti adararea shi bâgarea a martsului la armânj cum 

sh ti semnul/ semnificatsia tsi lu ari martsul trã cilimeanj, feati shi ficiori, ti oaminjili mãri, ti casǎ, sh ti prǎvdzǎ. 

Ma largu dãruta sh inimarca dascalitsã Manuela Peanci cãlisi oaspitslji tu salonea atelier iu pareia “Boatsea Armâneascã” 

deadun cu dadili a lor adrarâ martsurli armâneshtsa cu unâ ahoryea mâsturlâchi shi mushuteatsã. 

Evenimentul fu mediatizat di RRI – Sectsia Armâneascã, Costa shi Gicu Farmazon ti Tv Radiomakedonia shi massmedia 

locala: NTV ; Antena 1 TV shi Radio Campus. 

05.03.2013 

Cu tinjie sh haristuseri, Tashcu Lala 

RRI – Sectsia Armâneascã 

Santa Al Djika 

Di la Irina Lucia Mihalca 

Puizii di noapti 

Cum lu-ashhitiptam vintul 

mi lo somnul pi mardzina di arãŭ, 

Pi apã tu vali shhideaŭ frãndzã limunii 

tsi lu-arãspãndeaŭ di-anvãrliga 

cãnticlu a vreariei 

- lunjina ãnglitsã tu truplu a meu- 

Tsi vdzi cãtã n-tserŭ 

nu eara ghislu, nu eara luna. 

Unu njicŭ tora aflatŭ easti suflitlu pri loc, 

Atselu tsi poati ta-s aflã 

toarili a unui altu chiro va-shi caftã 

shi suflitlu preacli, atselu tsinji 

ashiteaptâ duchirli! 

Imnãmu pi toarili a lor 

shi tsãnemu amintirea la tuti tsi 

tricumu... 

Cum lu-ashitiptamu vintulu 

noaptea aesta va sã shtiibã s-tacã, 

Unã noapti anfãrmãcatã cari 

nã leagã di eta aesta, di eta la alti ets, 

Cu ureaclea alichitã di locu 

ascultsã tsi doruri nã-armasirã ni 

cãntati di vintu, 

Ditu alti ets tãtsearea tu noi va-s treacã 

seamni chiruti pritu chiro.... 

Pi unda a suflitilor preacli 

Aumbrili suntu anghili, cãndu cherŭ, 

suflitli sh-caftã alti bani! 

Multu amãnatu va-s videmu mãni 

Cãndu va nã dishitiptãm anaparti di lunã! 

Iu s-aflã casa a inimãiei a noastrã, 

Iu mutreshtsã tini, gione 

Tu amarea veardi shi nghilicioasã ditu 

oclii a tai 

Va-s anoatã mirãchli a meali 

shi diunãoarã cu eali cupia de ghisi 

sh-mini ahãnda va mi arucŭ tu tãtseari 

aclo iu puilu cu archili di malmã 

cu jali va-shi cãntã 

vrerea tu atselŭ ditu soni cãnticŭ...

12 13 

____________________ 

Andon Kristo 

Mua më falni nuk e mbajta amanetin 

(Dedikuar Roland Trebickës +) 

Kur pashë lajmin 

Qava, vetiu më dolën lot 

Se më doli para Jovani 

Me të qeshurën sharmë-plot.... 

____________________ 

___________ 

Kiatra 

By Dini Trandu 

Est ‘na kiatra di pit cali 

Tuts mi calca in cicioari 

Mini aur, aur ca mi doari 

Ma var nu mi-avdi s’ananghi nu ari 

Nu caft apa nitsi macari 

Nitsi aumbra nitsi soari 

Nu caft njila ni alavdari 

Ni zboara dults ni diznjirdari 

® Est ‘na kiatra di pit cali 


® 

Caft un suflit s’mi ia dit cali 

S’mi ia s’mi aruca tu una apa mari 

Ma ti una kiatra var suflit nu ari 

Ti atsa est kiatra, ti atsa stau in cali 

Bana meau nu ari capseari 

Ma tuta bana stau in cali 

S-aveam suflit s’banam mash ‘naoara 

Bana di kiatra s’nu aveam vloara 

®® 


Catse mi calca tuts in cicioari 



___________ 

Pirmithi dealithia sh legendi 

urbani cu armânji varcolats 

(ti ficiuritsii ditu ieta doauâsprâyinghits) 

Tu kirolu cându armanjii deadirâ cap ditu veaclia ietã misuratã di mayashi 

shi duchirã câ, mea, nu-s dipisi bana lor, nica nu chirurã di pisti locu, 

ni iei, ni altsã cari îi vreau ca sarea ntr’ oclji, tu tut Balcanlu featsi una 

iarna moali fârâ vârnâ tufani cama mari. Tu inshita ditu iarnâ, Tsal Halciu s’ shutsa 

tu crivati pi alantâ parti pânâ dupu prândzu, anghisândalui caiurli ditu Makidunia 

atsea veaclea, pri iu avea alâgatâ mârata cu mari miraki ti armânami, di vârâ dzatsi 

anji sh cama. Pap Santa, cama livendu, s- andridzea s-u leagâ ayinjia. Cat avea 

ascoasâ tu padi diznãu cartea di adutseri-aminti anyrâpsita din nâs antsãrtsu, tora 

tu editsia pi mucâneashti. Lali Beca avea vindutâ oili ditu toamnâ sh fârâ altsâ 

gaileadz inshea priimnari înghiosu, cu alantsâ sots aushi armanji ditu mâhâlãlu 

Obor. Lali Teyu sârbeanlu sh pizuia cu multâ giuneatsâ di lângoari sh marli cushiri 

Tefa di Custantsa s-uidisea s- tragâ mânâ di hlambura di la sutsatâ. Tinirljii armânji 

andridzeau spectacoli cata cum îi tâia caplu, fârâ sâ-i measticâ tu lucru pi aushi, 

influentsats di minduiarea vitalismului al Ortega. Polemishtsâi di pi netu shpitritseau 

ancâlâciunji ca di daima, cu tsiva antsâpâturi, fârâ multu câvgã, mash 

cu nihiama pezâ unlu ti alantu. Pana sh yumarljii pâltits ti câvga sh diversiunji sh 

mutreau arâhatea a lor sh nu mata aspâreau nixoltili sh pi ageamits cu pirmithi cu 

spiunji hiptsâ iutsido. Armânjii bânau ca di daima tu sinlu al Dumnidzã sh limba 

armaneascâ nu lâ eara xichi, di cara lu aveau tuts zborlu armânescu in gepi. 

Tu ahtari musheat kiro, cându tutâ armânamea eara isihâ, insi tu padi 

tu diaspora di la Sutsata di Bukureshti un vombiru mucanu, cu tsiva arazga 

armaneasca, nihiama dat tu himâ, di nu lu acâtsa ici loclu. Maruslu, aclo sâ-i hibâ 

numa, avea prosup di preftu, cu barba shcurtâ, andreaptâ uidisit sh sufrântseali 

mãri di armatol, ca vârnâ paranipotu di eteristu inshitu ditu chirolu alu Iuryachi 

di Eleambo. Prota cându-l mutreai, îi videai oclii njirlji ahândoshi tsi nu shideau 

ici arâhati. Om cu carti, tricut pritu theoloyii sh mãnãstiru, alâcsitu pilatu daima, 

îi tut antsâpa cu zborlu pi armânji: ma câ nu suntu emancipats, ma câ nu suntu 

axi s-ascoatâ cartsâ, ma câ nu au bâsearica tu limba lor di dadâ. “- Tsi shidets ahât 

pi durnjiari, nu videts câ v-angrupat di yii ”, lâ dimânda Maruslu pritu puizii. 

“- Dipisits more cu petrecerile tembele, tsi ahâta gioc câlivean, digiaba vâ mai 

tsânets di mânji di cara vâ agudits dapoaia, nu videts ca lu-agârshirã prosuplu sh atsei 

di la Câlivi Dipisits luptele fratricide, mai avets nica yinghits anji ti bana, dapoaia 

va-s kirets biologic, un câti un, pana nu va s-armana cicior di voi pisti locu”. 

Ti fuvirsea ti niagârshiari, di ti cutrimburai tut ditu hicati. Para-crishtin 

s’apirâ! 

- Cu cari ti ampuliseshtsâ tini gione lu antriba vârâ nixur pi armâneashti. 

- Cu voi, apândâsea dândalui caplu pi pâltãri cu pirifanji Maruslu. 

S-aspuni nica di Maruslu câ eara tricut pritu polim cu arushii, câ taha tsânea 

ascumtu un câtsut mari cu 44 di toari di câtsut pi oslu di mânar sh alti câti zboarâ 

s-au avdzâtâ, ma ti niaspuneari. S-apar’ Kiryu! Ishisi Teta Marea, Dum’liartu, lu 

avea ursitâ academic ti “nelinishtit si nelinishtitor”. 

Sh dealithia ashi fu ta s-hibâ, di cara nâs avea minduitã unâ taxirati ahoria 

ti armânji: iei cu polimlu, el cu polemica, maca iel nu easti nixur, neinitiat in 

intelesuri ca iei… 

Legenda mayashi, polimlu cu amabasadorlu sh cheardirea armânamiljiei 

suntu tut ahânti legendi urbani di cari va sh-arada ficiuritsii a paranipotslor al Pap 

Santa sh dupu multu kiro, ca di niscânti lucri fabuloase, fictivi sh exagerate, ashi 

cumu na arisescu a noauâ, armanjilor… Ama ari pisti loc oaminji di alti milets 

cari nâ iau dealithia niscântili pirmithi sh moabets apreasi fârâ di cari noi armânjii 

nu putem s-bânãmu. 

- Bo, bo, Halcio! s-lahtarsi ditu somnu duruta soata Tsal Halciu: bash ânj mianghisam 

câ dipuneam tuts tâsh Campulungu, cu musheata parei di la sutsatâ. 

Puiu Bajdechi 

Vrearea Armâneascâ 

Azâ voi s’hiu apâ aratsi dit fântânâ 

S’mi-adunu di prit oahti sh’di prit munts 

Voi s’mi dau tu cupi di malmâ 

Armânjlor tsi au seati di vreari armâneascâ. 

S’mi dau sh’atsâlor tsi tu xeani s’uscarâ 

Dit ahundamea etiljei s’lj-analts, diznou s’virdzascâ 

Azâ voi s’hiu pâni caldâ, hoara tutâ s’mi anjurdzeascâ 

Sh’armânj cu foami di vreari, di mini si’s hâreascâ. 

Voi s’hiu cashu tu pita armâneascâ 

Santa Al Gjika 

Codhur di codhur sh’la xenj s’mi ‘partsâ 

Câ mini escu sh’ninga va s’hiu, xenjli s-adukeascâ! 

Azâ voi s’mi disic s’mi dau la tuts câti niheamâ 

Tu cathi sh’unu dit voi s’bânedz shi s‘mor sh’nâpoi s’ânyiez, 

Sh’deadun cu voi, s’u trecu aistâ banâ 

Sh’tsi voi s’hiu mini azâ… 

Apâ aratsi, pâni caldâ sh’cash tu pita armâneascâ 

Vi li dau tuti avau… 

Sh’dit vrearea mea ti voi, tu voi vreari s’acreascâ 

Ti armânj sh’ti fara Armâneascâ ! 

Dini Trandu. 2011, USA 

Dzua di-aseara, tu 07 di apriiru a. 1985, 

muri marli Armãnǔ Constantin Papanace! 

Canã un ngrãpsi tsiva ti uãn di naima mãrli personaltãts dit política armãneascã ! 

Hãrzeashti ma multu , s-fãr-di-altu ca va sã spunem nica mult ti elǔ, ma azã voiǔ s-vã cãnoscu cu dimãndãrli cari 

nã li alãsã anauã, a Armãnlor di azã ! 

Mutrits aoa : 

1. Tu itsi do di situtatsii s-ti aflji, orienteadzã pit prizma ata armãneascã shi canã oarã s-nu-u cherǐ pozitsia ata 

2. Cãnoashti li ghini tricutlu shi locurli tsi ti featsirã shi cari dipriunã ti nãpãiescu cu sãndzul shi duhlu alor 

3. Nu-agãrshea ca totna shtsã la tini acasã, iu tsi s-ti-aflji tu Penisula Balcanicã, cae a eara leagãnlu anoastu di pãpãnj 

sh-parapãpãnj. 

4. Misia ata istoricã easti s-u realized yishtearea spiritualã-a parapãpãnjlor atãlj Traco-Ilirlji 

5. Dipriunã s-mindueshtsã pi Valahia Mari, cari lipseashti sã-nhgeadzã, ta-s pots s-u tsãnj nicãrtitã yishtearea cari tsãarmasi 

di pãritsãlj shi s-pots s-u dai a tutulor, atsilor di sãndzul atãǔ . 

6. S-eshtsã pirifanǔ cu sãndza ata chischinã, nobilã shi djimertã cari curã tu vinili atali, shi s-tsã-u tsãnj ni-alãxitã atsea 

hari di la Dumizã 

7. Veglji-tsu modestiljea shi sãrtsãljea cari tsã li deadirã parapãpãnjlji, ca eali va ti adarã domnu pi singurlu-ts tini shi va 

tsã-ǔ discljidã calea di devalopari shi anãltsari. 

8. Ufilisea-li hãrli tsi tsã li deadi Dumidzã, nitsi unã di eali s-nu scads 

9. Tinjisea-i aushlji shi ascultã li urnimiili alor mintimeni, mamultu di ahtili shi pasiili atali sh cãtǔ s-tsã si parã di buni. 

10. Controleadzã li impulsili revolutsionari cu buna vreari ata shi adarã di eali unã puteari amintãtoarã. 

11. Dã hari parti di libertatea ata individualã ti marea libertati colectivã-a popului atãǔ. 

12. S-tsã-ǔ tsãnj ligãtura cu soiea-ts, iu tsi s-hits shi s-vã adjutats un cu-alantu. 

13. S-eshtsã prezentu shi activ cãtã tut shi cu tutã puteari shi cu tuti instrumenti apurã li shi promoveadzã li idealurli a 

natsiuniljei ata 

14. S-eshtsã totna corectu cu tuts omijlji: djoni cu djonjlji, diplomatǔ cu diplomatslji, atselj arãpoi cari lucreadzã shi 

insinueadzã contra di tini shi populu atãǔ fã-lj singurlji s-cadã tu groapa ccari vã-u sapã atseia shi-a popului atãǔ 

15. Andrupa ti mash pi putearea ata cari tini pots s-tsã-u adarǐ 

16. Lãrdzea simpatii, tinji, prestigiǔ, bunã vreari shi totna s-eshtsã ti hãiri cu calitãtsli cari li-ai. 

17. S-lã-ai tinjii atsilor cari featsirã tsiva bunǔ ti populu atãǔ sh nu-lj agãrshea atselj cari lj-aǔ faptã tsiva nibunã, a tutulor 

s-lã tornji , cari cum hãrzeashti, s-nu-armãnj bordji. 

18. Easti ghini s-eshtsã ligatǔ di idealu, ma cama practic easti ligatura s-u tsãnj pit intereslu ca nu tuts potǔ s-li alinã 

anifurli 

19. Cafta-ǔ shi ascultã-ǔ boatsea-a sãndzului di cari tsi s-hibã parti din lumi s-hginã, fu ca easti cu vrondu mari fu ca easti 

“zgrumatã” di nibuniljea-a dushmanjlor, ica di chirolu nibunǔ. 

20. Nu fã icunumii cu victimea cari pots s-u dai ti idealu atãǔ, cãndu nu fãtseai iconomii ti idealurli xeani, fã ti nã oarã 

huzmichear-a popului atãǔ 

21. Tu itsi do di statǔ s-ti aflji, cafta-lj “fratslji” atãi, atselj cari suntu di sãndzul atãǔ shi spiritual leagã ti cu elj cu vreari 

frãtseascã 

22. Ascãparea shi aminta ata shi-a popului atãǔ, mutrea li prota-chi-prota tu solidaritatea armãneascã. 

23. Adjutã ca s-scapirã numili atsilor cari harzirã cu faptili alor ti populu atãǔ , ca ascãpirarea a lor va- lǔ facã nobilǔ 

populu acuri-lj pricadz, sh atsea va-s hibã bunã sh ti tini 

24. Pi caplu atãǔ s-u ducheshtsã njila al Dumidzã, sh tu trup sustsãnirea shi putearea –a pãpãnjlor shi-a parapãnjlor 

nimuritoǐ cari ti ducǔ pit cãljurli-a pistiljei, a pistipseariljei shi-a amintãljei , cãtrã cipitli-a idealurilor analti

14 15 

Vazhdon pjesa e dytë. 

Bie një Perandori, 

ngrihet një. 

Viti1860, në Bukureshtin e Vllahisë, pesë intelektualë 

rumunë me në krye Ioan Kuza, themellojnë Komitetin 

Maqedono-Rumun dhe u drejtohen me thirrje të gjithë 

arumunëve[vllehëve] të Epirit, Thesalisë, Maqedonisë dhe Shqipërisë 

për rizgjim kombëtar dhe për t’i kërkuar Perandorisë Osmane të 

drejtën që fëmijët e tyre të mësojnë nëpër shkolla gjuhën e NËNËS, 

që nëpër kisha shërbesa fetare të bëhet në gjuhën rumune. Si rezultat 

i përpjekjeve të këtij Komiteti, në vitin 1864, në fshatin Tërnovo, afër 

qytetit të Manastitit[Bitolas], mësuesi Atanas hapi të parën shkollë 

fillore në gjuhën rumune. Kjo nismë pati një ndikim shumë të madh për 

të gjithë aumunët e Gadishullit Ballkanik dhe shumë shpejt shkëndia 

e saj u këthye në flakë dhe në të gjitha vendet, ku vllehët ishin në 

shumicë, u hapën këto shkolla dhe kisha. 

Në vitin 1880, ky Komitet u shndrua në shoqatën kulturore 

Maqedono-rumune dhe si rezultat i angazhimit të antarëve të kësaj 

shoqate u hap në Manastir, në vitin 1881 një shkollë e nivelit të mesëm, 

e cila do t’i pajiste nxënësit aromunë me njohuri më të gjëra dhe më të 

thella si në lëndët e shkencave humanitare, ashtu dhe në ato të shkencave 

ekzakte, të domosdoshme për t’u ballafaquar me nevojat e shoqërisë ku 

ata jetonin. Shumë shpejt ky sukses i arsimimit të studentëve aromunë u 

përhap dhe në qytetë të tjera të Perandorisë Osmane dhe në vitin 1887, 

në fillim në Janinë, u hap Liceu-Gjimnazi rumun, më pas, në vitin 1889 

hapet dhe në Selanik Liceu dhe Shkolla Tregëtare, në Grebena, kurse 

në vitin 1901 në qytetin e Beratit hapet po Liceu rumun dhe në vitin 

1925, në qytetin e Korçës hapet dhe këtu Liceu rumun etj. 

Të gjitha këto suksese si të arsimimit ashtu dhe të edukimit fetar 

të aromunëve, Ne i gëzonim DE FAKTO nga Perandoria Osmane, 

por më 9/23 Maj të vitir 1905, Sulltan Hamiti i dytë, ndaj të cilit, çdo 

arumun kur viziton Stambolin duhet të vendosë një lule në varrin e tij, 

firmosi IRADENË{DEKRETIN},e cila i shpallte Aromunët-Vllehët e 

Gadishullit Ballkanik si një popullsi më vete, që nuk identifkohen as 

me shqiptarët apo grekët, as me bullgarët apo serbët po si një popullsi 

që ka gjuhën e saj, gjuhë me origjinë latine. 

Viti 1914. Fillon Lufta e parë Botërore, luftë e panevojshme që 

shkaktoi shumë humbje njerzore, rrënim të ekonomisë dhe shkatërrim të 

kulturës europiane. Në vitni 1916, ushtria bullgare pushton Maqedoninë 

me dy qytet e saj kryesore, Manastirin dhe Selanikun dhe ajo i mbylli 

të gjitha shkollat dhe kishat rumune. Shumë profesorë mbetën pa punë 

dhe u shpërndanë nëpër qytete të tjera. Edhe fundi i Luftës së dytë 

Botërre ishte akoma më i rëndë për të gjithë arumunët e Gadishullit 

Ballkanik. Në vitin 1944 u mbyllën e Gjimnazet dhe Shkolla Tregëtare 

e Selanikut dhe e Janinës. 

Po cila është historia dhe kontributi patriotik i arumunëve të 

Shqipërisë që nga viti 1860 dhe deri më sot 

Në Shqipëri banojnë tre grupe arumunësh: 1. Fërshërotët; që 

përfshinin zonën e Frashërit dhe të Pleasës, të Shipckës dhe Grabovës, 

duke futur këtu dhe Vllehët shtegëtarë, 2. Voskopojarët, të cilët 

themeluan Mekën e Gadishullit Ballkanik dhe 3. Myzeqarët, të cilët 

banojnë në fushat e Myzeqesë së vogël dhe të madhe, po siç shprehet 

hulumtuesi dhe studjuesi korçar Ilo Mitkë Qafzezi të tri grupet janë 

miell të një thesi-FERSHËROTË. 

Harallamb Ballamaçi, i biri i piktorit Anastas, në vitin 1879 

dërgohet nga i ati në Rumani për të mësuar gjuhën letrare rumune 

dhe për t’u profilizuar në fushën e arsimit 

dhe të fesë. Pas një kursi nëntë mujor në 

manastirin “ KURTEA DE ARGES [ i njohur 

në Ballkan nga Legjenda e Mjeshtrit Manole], 

në shtator të; vitit 1880, Apostol Margariti, 

kryeinspektori i të gjitha shkollave rumune 

në Gadishulin Ballkanik, e cakton si mësues e 

prift në qytetin e Prilepit, Maqedoni. 

Në verën e vitit 1881, Papallambru 

Ballamaçi, kthehet në Korçë, por tashmë si 

intelektual më i pjekur, si atdhetar i mbrujtur 

me idealet kombatare arumune, si pjestar 

aktiv i lëvizjes ballkanike për rizgjimin e 

:ndërgjegjes kombëtare. Në shtator të këtij 

viti, ai shkon në fshatin Pleasa Lart, që në 

atë kohë kishte 400 shtëpi dhe banohei 

tërësisht nga arumunët fërshërotë dhe të 

mbledhur në kishë. Ai u drejtohet baballarëve 

dhe vëllezërve të tij të një gjaku me fjalët e 

mëposhtme:”Të mos ju vijë zor se do heqim 

nga shkolla dhe kisha gjuhën greke dhe në 

vend të saj do vemë gjuhën rumune, sepse çdo 

njeri duhet të mësojë dhe të falet në gjuhën e 

NËNËS, në gjuhën amtare”. 

Në qytet, në Korçë, në Lagjen e Barçit, në 

këmbë të dy kodrave të profetit Ilia dhe të Shën 

Thanasit banonte një grup i madh arumunësh, 

të cilët duke jetuar në miqësi, harmoni dhe 

paqe me korçarët ortodoksë dhe muslimanë, 

dëshëronin që fëmijët e tyre të mos humbisnin 

gjuhën e nënës, prandaj i kërkuan Papallambru 

Ballamaçit të hapte dhe për ta shkollën fillore 

rumune. Kështu në vitin 1883, Ai, në shtëpinë 

e tij, në katin e dytë, hapi shkollën, ku krahas 

nxënësve arumunë u regjistruan dhe një 

grup nxënësish korçarë, prindërit e të cilëve 

ose të afërmit e tyre jetonin dhe punonin në 

Rumani. Në ditën e hapjes së shkollës mësuesi 

Papallambru Ballamaçi u drejtohet të gjithë 

pjesmarrësve me fjalët e mëposhtme:”Për ne 

Arumunët, që banojme në Turqinë Ballkanike 

nuk ekziston një masë kompakte që të 

aspirojmë për një ideal politiko-teritorial, por 

neve nuk na mbetet gjë tjetër veçse të rruajmë 

gjuhën tonë amtare dhe individualitetin tonë 

etnik, ndërsa per shqiptarët, të cilët kanë 

historinë e tyre të vetën si dhe kufitë e tyre 

gjeografikë të rregullt, është mëkat i madh të 

mos u ringjallet sentimenti kombëtar i këtij 

populli.” Me një kurajo civile, që ai kishte 

për gjëra të drejta[duke autosugjestionuar 

vehten], vendosi, i pari në Shqipëri, gjuhën 

shqipe në shkollë duke jua shënuar nxënësve 

në rradhonj alfabetin shqip, deri sa më vone 

solli libra shqipe të shtypura në Rumani nga 

Naim Frashëri dhe Jani Vreto. 

Papallambru Ballamaçi është i pari 

personalitet në Shqipëri, i cili hapi shkolla 

dhe predikoi në kisha në një gjuhë, që binte 

ndesh me politikën e qeverive turke dhe greke 

në Shipëri. 

Për patriotin e madh shqiptaroarumun 

PLLB, lufta dhe përpjekjet 

për ruajtjen dhe zhvillimin e gjuhës 

amtare dhe të identitetit kulturor ishin 

të pandara nga lufta dhe përpjekjet 

për shkrimin dhe mësimin e gjuhës 

shqipe, për rringjalljen e sentimentit 

kombëtar shqiptar. Kështu në Mars 

të vitit1887 në vatrën e shtëpisë të 

PLLB u mblodhën patriotët më të mirë 

korçarë si Alo bej Dishnica, Jovan 

Cicko Kosturi, Orhan Pojani, Pandeli 

Sotiri, drejtor i ardhshëm i shkollës së 

parë shqipe dhe i dërguari nga shoqëria 

“Drita” e Bukureshtit Eftim Marko, 

kryetari i kësaj shoqate, i cili kishte 

arrdhur në Korçë me paratë e milionerit 

Anastas Lakçe Avramidhi për të hapur 

shkollën e parë shqipe në Shqipëri. 

Tetë Mars i viti 1887. Ditë e shënuar 

për popullin shqiptar. Për të parën herë 

në historinë e popullit tonë fëmijët 

shqiptarë do mësonin të shkruanin dhe 

lexoninnë gjuhën e prindërve të vet 

në gjuhën shqipe. Prindërit të gëzuar 

mbanin për dore fëmijët e tyre, por më 

të gëzuar ishin nxënësit, fytyrat e të 

cilëve shkëlqenin kur hynë në klasë. 

Por shumë shpejt propoganda e keqe i 

trembi disa prindër dhe ata i tërhoqën 

fëmijët nga shkolla. Atëhere PLLB, 

që shkolla shqipe e sapo çelur, të mos 

mbyllej, morri 25 nga 50 nxënësit e tij 

dhe i shpuri në shkollën shqipe, për 

aq kohë sa u doli frika prindërve dhe 

vetëm atëhere i tërhoqi ata. Kësisoj 

poeti dhe patrioti i madh shqiptar, 

Naim Frashëri i kushtoi një poezi 

kësaj luleje: 

Lumja ti moj Korça lule 

Që i le pas shoqet e tua 

Si trimi në ballë u sule 

Ta paçim për jetë hua. 

Nga viti 1893 Papallambru 

Ballamaçin e gjejmë duke jetuar dhe 

punuar sa në Bukuresht aq edhe në 

Stamboll. Nga konsullata rumune, 

në Stamboll, ai shkonte dhe trokiste 

në derën e Naim beut dhe kur hynte 

brenda nga rasa e priftit{pelerina} 

binin në dysheme abetaret dhe librat e 

Naimit dhe të Çajupit, të Jani Vretos 

dhe të Vaso Pashës etj, libra të shtypura 

në një nga dhomat që patrioti i madh 

Vasil Tërpo, kollona e shoqërisë [ 

Drita” në Bukuresht e kishte dhuruar 

për të vendosur shtypshkronjën 

GUTEMBERG 

Në vitin 1896 arumunët e 

Korçës themelojnë shoqatën” 

DESHTEPTARJA”{ ZGJIMI}, 

Presidentët të saj zgjodhën PLLB, i 

cili menjëherë filloi të mblidhte para 

që të siguronte një truall për kishë, 

por ndërhyri Mitropolia, e cila i pagoj 

dyfishin pronarit të truallit. Atëhere 

PLLB në vitin 1905 niset për në 

Rumani dhe aty nga familja Stathi 

bleu truallin për të ndërtuar kishën në 

një sipërfaqe prej 763,65 m. Në vitin 

1902, disa familje ortodokse korçare u 

bënin presion dhe nuk i lejonin gratë 

arumune të lanin rrobat në Çezmat e 

Reja, atëhere PLLB u detyrua të hapë 

çezmë afër shtëpisë së tij, por në vitin 

1915 disa të rinj korçarë e prishën 

këtë datë dhe në vend të saj shënuan 

vitin 1915 dhe me gjithë atë ajo njifet 

si Çezma e PLLB dhe rruga mban po 

emrin PLLB. Më pas PLLB ndërtoi 

në oborrin e shtëpisë së tij kazanin e 

rakisë dhe në vitin 1906 po në oborrin 

e shtëpisë ndërtoi dhe furrën e bukës, 

furrë e cila funksionon edhe sot e kësaj 

dite. 

Në fillim të vitit 1906 Mitropolia 

e Korçës bën Kataramenon, i mallkon 

të gjithë arumunët e Korçës dhe jep 

urdhër që ata të mos pranohen në të 

gjitha kishat e qytetit. Për këtë kyesia 

e shoqatës i dërgon lajm PLLB në 

Bukuresht, që të këthehet sa më shpejt 

në Shqipëri dhe të marrë vendimin e 

duhur. Kështu në Mars të vitit 1906, ai 

këthehet në Korçë dhe hap në shtëpinë 

e tij, në katin e dytë, përballë shkallëve 

Kishën rumune. Hapja e kishës rumune 

në Korçë, krahas asaj në fshatin Pleasë 

Lart, dëshmon edhe një herë për 

kurajon e lartë civile dhe përgjegjësinë 

e madhe morale të tij për të rruajtur e 

zhvilluar dhe për ta çuar akoma më 

përpara identitetin tonë arsimor, fetar 

dhe kulturor. Shkollën nga ndërtesa e 

shtëpisë së tij e transferoi në ndërtesën 

me truallin që ishte blerë për kishë dhe 

aty funksionoi për pesë vjet. Po këtë 

vit PLLB bleu nga Evangjelistët një 

truall prej 10000 m për të varosurr të 

vdekurit tanë, dhe vetëm në vitin 1935 

ne u lejuam të varrosim të vdekurit 

tanë, në varrezat e SHËN MËRISË, së 

bashku me të gjithë të vdekurit e tjerë 

ortodoksë korçarë. 

Por andrallat[shqetësimet] e PLLB 

nuk kanë të sosur. Mitropolia e Korçës 

hedh në gjyq PLLB duke pretenduar 

se trualli i varrezave të arumunëve 

është pronë e kishës të profetit Ilia. 

Në gjyqin që u zhvilua në Manastir, në 

vitin 1908, si gjithmon ai doli i fituar. 

Në vitin 1911 bleu nga familja korçare 

Stathi me origjinë nga fshati Çiflig 

ndërtesën me sipërfaqe 393,65 me 

kusht, që po ta pëdornim për shkollë, 

pronari ishte gati ta shiste. Ndërtesa 

kishte 6-të dhoma, një zyrë dhe në 

oborr një dhomë të madhe, tetë metro 

të gjatë dhe katër metra të gjërë, e cila 

ka shërbyer si kopësht për fëmijët. Në 

fillim të muajit Mars të vitit 1914, PLLB 

dërgon djalin e tij Nikuca me pikturën 

e Skëndërbeut, vepër e të atit të tij, për 

tja dhuruar Princ Vidit, pikturë, e cila 

edhe sot ndodhet në Muzeumin Gjergj 

Kastrioti Skëndërbeu, pikturë, të cilën 

unë e kam parë gjatë vizitës në këtë 

muzeum. Në ditët e para të muajt Mars 

në Korçë vjen KNK[KOMISIONI 

NDËRKOMBËTAR I KUFIVE}, 

I CILI NË TAKIM ME NJË NGA 

FIGURAT KYESORE TË QYTETIT 

e pyet Papallambro Ballamaçi “Korca 

është qytet grek apo shqiptar” dhe 

PLLB u përgjigjet se” Korça jo vetëm 

nuk është qytet grek, po këtu të gjithë 

janë shqiptarë.” 

Ushtria greke ka pushtuar Korçën. 

Forcat ekstremiste greke dominojnë 

mbi politikanët demokrat dhe 

progresistë të Greqisë dhe ata kryejnë 

raprezalje dhe krime ndaj shqiptarëve 

dhe arumunëve. Pesë gjashtë burra 

korçarë marrin nga shtëpitë e tyre 

PLLB dhe të vëllanë e tij, Sotir, i 

shpien në kodrat e Profetit Ilia dhe aty, 

në mënyrën më çnjerzore i masakrojnë 

ata dhe më pas vrasin dhe dy patriotët 

e tjerë Vasil Talabaku dhe Vasil Face, 

kurse fondatorin kryesor Kuliça 

Çekani, themeluesin e Shoqatës 

Rumune për Ndihmë dhe Kulturë” 

FËRSHËROTU” në Amerikë, pasi 

nuk e arestuan ja dogjën shtëpinë por 

ai mundi të largohet nga vendi i tij. 

Më 28 Nëntor të vitit 2012, 

populli shqiptar festoi 100 vjetorin e 

Pavarësisë. Një nga pionerët me në 

zë të Rillindjes Kombëtare, njeriu, 

i cili sakrifikoi gjithëçka, energjitë, 

pasurinë dhe jetën për këtë ditë, figura 

dhe vepra e tij në këtë Vit Jubillar, u la 

në haresë. Sa keq! 

Korçë më 22 Mars 2013. 

Nikolla Pipa 

Bibliografi: Arshiva 

Papallambru Ballamaçi

16 17 

Cilët jemi ne Rëmënët 

e Gadishullit Ballkanik 

Kronisti bizantin 

Kedrenos është i pari 

që i përmënd rumunët 

në shekullin e 10 të nëpërmjet një 

fragmenti se, disa vllehë shëtitës, 

paskan vrarë midis Kosturit 

dhe Prespës vllanë e mbretit të 

Bullgarisë SAMUEL, Davidin. 

Po ç’janë këta vllehë, nga kanë 

ardhur, kur kanë ardhur, si janë 

vendosut këtu etj,ai nuk na thotë. 

Edhe dijetari Roesler e përmënd 

si fakt historik, po nuk komenton, 

kurse dijetari Tomashek përcakton 

një vend tjetëtr, ku ka ndodhur 

ngjarja, gjë që është e pabesushme. 

Dijetari francez Schlumberger 

përdor sharje nga më të ndyrat 

ndaj një kombi të tërë, siç është 

kombi rumun, gjë që as kronistët 

bizantinë, sado që ishin armiq të 

përjetshëm me rumunët nuk kanë 

nxjerrë nga goja sharje të tilla. 

Thënia e Kedrenos bëhet edhe më 

e dyshimtë po të kemi parasysh një 

burim bullgar, sipas të cilit, Davidi 

nuk është vrarë, por ka sunduar në 

vitet 977- 979 dhe në vitin 980 

ja lë fronin vllait të tij Samuel 

dhe vetë bëhet murg. Këto thënie 

janë të mjaftyeshme për të hedhur 

poshtë fragmentin e Kedrenos, i 

cili nuk ishte as bashkëkohës me 

ngjarjen. Fatmirësisht egziston një 

fakt pozitiv real, i cili i fut rumunët 

në histori. 

Kronisti anonim, nipi i 

Nikulcës na flet për vendosjen 

e rumunëve në Elladë.”Gjyshit 

tim, Nikulica, perandori bizantin, 

Vasili i 2 të, me nofkën bullgaro 

vrasësi i heq titullin dukë i Elladës, 

titull i dhënë nga i jati i tij dhe në 

vend të këtij titulli i dhuron atij” 

sundimin mbi vllehët e Elladës”. Nëpërmjet këtij dokumenti, mund 

të themi se në shekullin e 10 të rumunët jo vetëm që ishin vendosur 

në Elladë, por ata nuk ngatëroheshin me pjesën tjetër të popullsisë 

indigjene sllavo greke. 

Kur themi rumunët e Thesalisë, duhet të kuptojmë se në pjesën 

kulmore të Pindit, aty ku bashkohen tre vende: Thesalia, Epiri dhe 

Maqedonia, sipas dijetarit gjerman Ëeigand, rumunët gëzonin autonomi 

të veçantë dhe vetë qeverisje nga njerzit e vet. Kjo shtrirje e rumunëve 

i ka detyruar jo vetëm të huajt, por bile dhe vetë pedantët helenizuës 

të Kostandinopojës ta njohin si”TARA ROMËNEASKË” (Principata 

Rumune) Vllahia, e para principatë rumune e njohur në histori. 

Sipas shkimtarit dhe kronistit bizantin Kekaumeni, me origjinë nga 

Armenia, i konvertuar në grek dhe që i shërbeu me besnikëri politikës 

bizantine, armik i betuar i rumunëve, ai na përshkruan ngjarjen e parë të 

rëndësishme, nëpërmjet së cilës rumunët hyjnë në histori: kryengritja 

e tyre kundër bizantinëve në vitin 1066 me Perandor Kostandin Duka. 

Ky Perandor, financier shumë i zoti, por i pa aftë për të drejtuar shtetin 

u vuri taksa të papërballueshme jo vetëm rumunëve të Thesalisë, 

por ato preknin dhe buxhetin e popullsisë greke dhe rumunët, nën 

udhëheqjen e Nikulicës, nipit të sundimtarit të vllehëve të Elladës, u 

mblodhën në kyeqëndrën e provincës, Larisa dhe vendosën të fillojnë 

kryengritjen. Lëvizja shumë shpejt u rrit dhe kryengritësit arrijnë të 

pushtojnë dy nga kështjellat më të fuqishme të peradorisë, Sevio dhe 

Kitros. Perandori Duka, i trembur nga pasojat e pamaturisë së tij, 

përdori taktikën bizantine..në vend të ushtrisë, ai dërgoi njerez me 

ikona, dhurata dhe premtime për drejtusit e kryengritjes për tu thënë 

se, Perandori u pendua dhe do të anullojë të gjitha taksat që e kishin 

shtypur popullin. 

Nga ky vit, kalon një shekull 

pa ditur asgjë rreth rumunëve 

të Pindit. Udhëtari i famshëm 

hebre, rabini i Tudelës, i cili 

udhëton në këtë kohë (shek.i 11 

të) në kufirin midis Geqisë dhe 

Vllahisë na flet për mëvetësinë 

e plotë të vllehëve malësorë 

si dhe për përplasjet e shpejta 

dhe të përgjakshme me grekët e 

fushës,”të cilët i zhveshin dhe i 

vrasin, kurse hebrenjte i falin”. 

Kush njeh urrejtet nacionaliste që 

kanë gërryer për herë Gadishullin 

Ballkanik dhe sidomos qeverisjen 

çnjerzore të Perandorit Vasili i 2, 

të, i cili kapi 15000 robër bullgarë 

dhe u hoqi të dy sytë dhe një në 

njëqint rrobër u hiqte një sy, që të 

udhëhiqnin turmën, nuk do habitej 

nga sjellja e rumunëve, sa dhe i 

popujve të tjerë vasalë të Bizantit. 

Edhe Revolucioni i Rumunëve të 

Maleve Haemus(Ballkanikë), që 

filloi në vitin 1186 na vërteton 

edhe një herë se çfarë ndjenin këta 

popuj ndaj perandorisë bizantine. 

Perandori i Kostandinopojës, i 

pavleri Isak Engjelli(1182.1195), 

ashtu sikundër dhe paraardhësi 

i tij, Perandori K. Duka i një shekulli më parë, i takson 

vasalët e tij me taksa të papërballueshme vetëm e vetëm që 

të organizojë një festë të lumtur me rastin e martesës së tij 

me të bijën e mbretit të Hungarisë. Përveç taksave, ushtarët 

e tij rrëmbenin kopetë me bagëtitë të rumunëve, po dhe të 

këqia të tjera u shkaktonin, bënë që të rritet pakënaqësia e 

rumunëve ndaj Perandorit bizntin. Dy vëllezërit, Petre dhe 

Asen, të cilët ishin drejtusit e kryengritjes të bullgarëve dhe 

rumunëve, përpara se të fillonin kyengritjen, ndërmorën 

një veprim diplomatik shumë të guximshëm, duke takuar 

Perndorin dhe duke i kërkuar atij që tju këthejë të gjitha të 

drejtat, të cilat i gëzonindhe nën sundimin e KOMNENËVE, 

por Perandori ua refuzoi kërkesën, bile xhaxhai i tij i dëboi 

nga pallati me neveri. Kështu në vitin 1186, i gjithë Mali 

Haemus ishte në flakë. Në fillim ushtria peradorake mundi ti 

shpërndajë çetat e kryengritësve, por më pas, ushtria rumune 

edhe me ndihmën e fiseve të Kumanëve, pushtojnë Bullgarinë 

dhe shpallin pavarësinë. Tërnovo, qyteti në këmbët veriore 

të Maleve Ballkanikë, bëhet kryeqyteti i”Perandorise se 

re”, Bullgaro - Rumune. Piksynimi i tyre ishte rrëzimi dhe 

zëvendësimi i sundimit grek me forcat e tyre. Pas vdjekes të 

dy vëllezërve, në fron vjen vëllai më i vogël i tyre, Ionica, i 

cili duke trashëguar gjithë atë urrejtje racore ndaj armiqëve të 

tyre shekullor, donte ti shfaroste ata nga faqja e dheut. Ionica” 

de fakto” ishte mbret i bullgarëve dhe i rumunëve, por vetëm 

në vitin 1204, kurorëzimi i tij si i tillë u bë nga një ambasador 

i papës, i cili e shpalli atë zyrtarisht mbret të Bullgarisë dhe 

Vllahisë. I fundit i Asenëve, i mençuri Joan Asen, mbretëron 

në disa rethana jo shumë të favorëshme për të realizuar ëndrrën 

e të gjithë Asenëve, sepse Kostandinopoja bie përsëri në durt 

e bizantinëve(1261), nen sundimin e të cilëve mbetet deri kur 

Mehmeti i 2 të, Sulltani i Perandorisë së re Osmane pushton në 

v. 1453 kryeqytetin e Bizantit, Kostandinopojën dhe e kthen 

atë në kryeqytetin e perandorisë së tij, me emrin Stamboll. 

Korçë më 10. 01 2013. 

Nikolla 

Th. Pipa 

Bibliogafi: 

1. Josof Kostandin Dragan, perketheu nga origjinali 

rumanisht, Kopi Kyçyku “.HISTORIA E RUMUNEVE” 

faqe16,24,28,32,33,35,37,42,45,46,73. 

2. Kostandin Kolimitra” FERSHEROTU”MONOGRAFI 

RUMANISHT faqe 204,208,210,211. 

3. JOHAN JULIUS NORËICH: BIZANTI fa. 

17,18,19. 

4. GEORGE MURNU:VLLAHIA E MADHE 980-1259 

“HISTORIA E RUMUNEVE TE PINDIT” Studim 

historik i mbështetur në burime Bizantine, përkëtheu nga 

origjinali rumanisht zj. LEDIA MUSAT-MUSTAKA 

&ALTIN KASO. Faqe 16,17,18,19 20 ,21,22,24,25,43 

,53,122,129,148,176,177,178,186,187,188,190, 

Dada lla dada 

Dada lla dada cat enja tarcura 

tsi nu ti veda, 

manjali atali pit framta tartseja 

Ca njeu durnjem. 

Stambela alba pi capa shade, 

Ca caruna di neu, 

Shaguna llunga varsata sha greu 

Lashora ca pena. 

Dada lla dada lla imna daruta 

lla gura di njeri,lla gura di njeri. 

Tsi sfetsi tu armanjii 

Cudija sotsa, cudija 

Tsi s fetsi tu aramanjii 

Fug armanji ca cupija. 

Fug armanjii ca cupija 

O lele ca vaj di noi 

Paetsatsa ca njeljii di oi. 

Partsatsa ca njejli di oi 

O lele ,lla noi maratsali 

Partsatsa muleri di barbatsa. 

Va sjin sera sme gioca 

1. Lla cacua pisti ocja 

Va s jin sera s me gioca 

Va s jin tu para ora 

S nu me llash tini nafora. 

2. Chini dzats gura cutija 

Cu caj va so llash cupija 

Bagu llupu tsi li maca 

3. Bagu llupu tsi s li maca 

Va s jina sera s me gioca. 

ILIA BOMBAJ Selenitsa.

18 19 

Marius Marian Solea 

Armânul şi mucanul 

Am un mort, e unul scump, 

nu mai am posibilitatea alegerii, un destin sau o fatalitate. 

trebuie să-l iubesc, mai ales acum, când este doar un mort, 

când el însuşi e dovada că nu mai e cel care-a fost... 

şi nu ştiu cum să fac să fie viu, m-aş mulţumi, acum, 

când nu mai e, şi doar să pară viu. 

nu ştiu cum să fac, cum să îl leg de mine, 

braţele lui de braţele mele, picioarele lui de picioarele mele, 

inima şi capul vreau să i se mişte, aşa cum se întâmplă cu mine. 

vreau să-l iau pe străzi străine şi să strig că mortul meu e viu, 

că e un mort atemporal, că toată istoria îl ştie, 

că nimic nu-i poate fi mormânt, deci nici destin 

şi nici chiar timpul. 

aş vrea un loc să urlu, în inima lui, mai ales, 

să trig că e un mort comun acum, devenit aşa, 

prin voinţa celor lângă care fu odată viu. 

lume, lume, mortul meu e viu! 

e atât de viu prin iubire, 

încât el mă cară pe mine, vă răspunde la salut şi salută 

pe cei care îl văd, 

poartă în vene voinţă, vrea să devină 

şi se comportă de parcă ar avea toată viaţa înainte. 

lume, lume, priviţi-l în ochi! nu-i aşa că îi vedeţi sclipirea 

de dinaintea celor mai mari fapte, din urma dobândirilor 

nu-i aşa că e atât de puternic, 

încât şi mort mă plimbă pe străzile voastre 

priviţi mâinile şi picioarele mele, inima şi capul! 

vedeţi cât de puternice au devenit, 

în încercarea de a ţine pasul cu el! 

lume, lume, deşi fără mortul meu sunt ca şi mort, 

priviţi cum, împreună, străbatem nişte drumuri, 

pe care nişte oameni privesc alţi oameni vii. 

lume, lume, nu-i aşa că ne vedeţi sclipirea 

de dinaintea celor mai mari fapte, 

şi pe cea din urma dobândirilor 

priviţi-ne mâinile şi picioarele, inima şi capul! 

vedeţi cât de putenice sunt în lupta cu timpul, cu moartea 

şi cu toate convingerile că noi n-am mai fi, 

din voinţa şi în privirea altora. 

lume, lume, priviţi-l în ochi, în dezacord cu ce-aţi ştiut mai înainte 

de al privi în ochi!

Arumunet Albania Nr 25 - TV-Radio Makedonia

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?