ĻQZMĻy

0L5 _■!
Traditio Prophetae ejusque Sociorum. 93
_Uj j)
__>!
rj -_j_^_a_t .**&y (.jJ jj.* Utj
çfà»
j
_5jLi
ojjt «___*
j_â «.jt «.Ai cvsyb -|» J.J.SJI t) !____.*j *J? aajà* _3_j jji
Codex constat 22 korrésis (quarum singulae
plectuntur)
scriptus est anno 793.
-c3 10
folia com-
ex quibus pars prior occupât quatuor. Nitidissime
'Alterum exemplar in bibliothecis Europaeis non exstat.
«c Jl (_çJL_
MDCCLII. (Côd. 1006(3) Warn.)
bj)
j ',_.iL__,Jt ^asJS, auctore Badro-'d-din
Mohammed ibn-abi-Becr al-Makhzumi ad-Hamâmini (-j- 828 , cf.
supra Catal. II, p. 62). Origo hujus opusculi sic describitur
in proœmio. Anno 822 in primo décade mensis Moharrem
auctor m altéra suâ Iegatione ad sultanum Abu-'l-Fath Ahmed
Shah ibn-Mohammed Shah ibn-Mothaffar Shah,
qui in urbe
Delhi habitabat , ibi hominem quemdam invenit , Minhâdj al-
Bonbânî appellatum , arrogantem scilicet et ambitiosum , simul
vero igriarum et stolidum ad-Damâ-
homuncionem. Hic, quum
mini tractatum suum c. t. _._l*J! «_!__> recitans, in eo nomina
principis sic pronuneiavit 8L.__.a_t* yi bLàv__j_sv* jj_ »Lw_Va,_>! , ob-
servavit hoc vitiosum esse , nempe dicendum esse jjj 8_w_».A_-t
Cl
,
âJ! bLaïAa-SV* , nec argumentis auctoris causam suam defenden-
tis aurem praebens, , in hac opinione perseveravit dicens ita
concionatores indicos in rostro pronuntiare. »Nec
auctor hîc exclamât »utram rem magis mirarer - thesin
gumentum ;
sciebam
an ar-
nunquam credideram quemquam eo ignorantiae
posse devenire ; heu de lingiiâ pulchrâ Arabum ! barbarismos
jam gentis alienae adhiberi ad régulas bene scribendi ponen-
das ! mare non sufficit ad taie probrum
absterg
Per
sex paginas igitur variis argumentis ostenditur quantopere ille