12.07.2015 Views

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>ACTA</strong><strong>APOSTOLICAE</strong><strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEANNUS XXXXVIII - SERIES II - VOL. XXIIITYPIS POLYGLOTTIS VATICANISM•DCCCC•LVI


An. et vol. XXXXVIII 28 Ianuarii 1956 (Ser. II, v. XXIH) - N. 1<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIILITTERAE ENCYCLICAEAD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, P*ACEM ET COMMU­NIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE MUSICA SACRA.PIUS PP. XIIVENERABILES FRATRESSALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEMMusicae sacrae disciplina semper Nobis summopere cordifuit; quare opportunum Nobis visum est eiusmodi causam perEncyclicas has Litteras ex ordine resumere unaque cum eacomplures quaestiones postremis hisce decenniis inductas acdisputatas paulo amplius declarare, ut haec nobilissima atqueingenua ars in dies magis conferat ad cultum divinum splendidiuscelebrandum et ad spiritualem christifidelium vitamefficacius fovendam. Simul etiam votis illis respondere optavimusquae non pauci ex Vobis, Venerabiles Fratres, pro suaquisque prudentia proposuerunt, quaeque etiam überaus huiusdisciplinae eximii artifices et praeclari musicae sacrae cultoresin id genus Congressibus habitis conceperunt, et quae deniquevel pastoralis vitae experientia vel progredientia huius artis


6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeac doctrinae studia opportune suaserunt. Sic speramus fore, utquae S. Pius X in suo chirographo quem iure meritoque « iuridicummusicae sacrae codicem » appellavit, 1sapienter sanxit,denuo confirmentur et inculcentur, nova luce illustrentur, novisquecommendentur rationibus ; ita quidem ut hodiernis condicionibusaptata et aliquo modo locupletata praeclara musicaesacrae ars excelso muneri suo magis magisque respondeat.IIn tot tantisque naturae donis, quibus Deus, in quo perfectissimaeconcordiae summaeque cohaerentiae est concentus,homines ad suam « imaginem et similitudinem » creatos 2exornavit,musica profecto est, utpote quae simul cum ceteris liberalibusartibus ad spiritualia pertineat gaudia et ad animioblectationem. De ea iure meritoque Augustinus haec habet:« Musica, id est scientia sensusve bene modulandi, ad admonitionemmagnae rei, etiam mortalibus rationales habentibusanimas Dei largitate concessa est ». 3Nemo igitur mirabitur sacrum cantum et musicae artem, utex multis documentis tam antiquis quam recentioribus constat,ad caerimonias quoque religiosas exornandas et decorandassemper et ubique, etiam apud ethnicas nationes, adhibitaesse; et cultum potissimum veri et summi Dei, inde-a priscisaetatibus, hisce artibus usum esse. Populus Dei e Mari rubrodivinae potentiae miraculo incolumis servatus, victoriae carmencecinit Domino; et Maria, Moysis ducis soror propheticodonata afflatu, una cum cantante populo tympano concinuit. 4Postea, cum arca Dei e domo Obededom in urbem David deduceretur,rex ipse « et omnis Israel ludebant coram Domino inomnibus lignis fabrefactis et citharis et lyris et tympanis et' 1 Motu Proprio Fra le sollecitudini dell'ufficio pastorale: Acta Pii X, vol. I, p. 77.2Cfr. Gen. 1, 26.3Epist. 161, De origine animae hominis, 1, 2: P. L., XXXIII, 725.4Cfr. Ex. XV, 1-20.


Acta Pii Pp. XII 7sistris et cymbalis », 5Musicae autem in cultu sacro exercendaeet cantus rex ipse David statuit ordinem; 6qui ordo post reditumpopuli ex exsilio restitutus et usque ad Divini Redemptorisadventum fideliter servatus est. In Ecclesia vero a divino Servatorecondita cantum sacrum inde a primordiis in usu et honorefuisse, haud obscure S. Paulus Apostolus significat, cumad Ephesios haec scribit : « Implemini Spiritu Sancto loquentesvobismetipsis in psalmis et hymnis et canticis spiritualibus » ; 7atque hunc psallendi morem etiam in christianorum conventibusviguisse indicat hisce verbis : « Cum convenitis, unusquisquevestrum psalmum habet...». 8Idem evenisse post aetatemapostolicam testatur Plinius, qui eos qui fidem abnegaverant,affirmasse scribit, « hanc fuisse summam vel culpae vel erroris,quod essent soliti stato die ante lucem convenire carmenqueChristo quasi deo dicere ». 9Quae romani in Bithynia proconsulisverba praeclare ostendunt ne persecutionum quidem temporevocem cantantis Ecclesiae plane siluisse; quod quidemetiam Tertullianus confirmat cum refert in christianorum conventibus(( Scripturas legi, psalmos cani, locutiones proferri ». 10Libertate et pace Ecclesiae restituta, plurima habentur Patrumet Scriptorum Ecclesiae testimonia, quae psalmos ethymnos liturgici cultus in usu fere cotidiano fuisse confirmant.Immo paulatim etiam novae cantus sacri formae creatae sunt,nova canticorum genera inventa, quae a Cantorum Scholis,praesertim in Urbe Roma, magis in dies exculta sunt. Decessorautem Noster fel. rec. S. Gregorius Magnus, ut memoriae proditur,ea omnia quae a maioribus tradita erant, studiose collegitet sapienter digessit, atque opportunis legibus et normissacri cantus puritatem et integritatem tutatus est. Ex almaUrbe mos cantandi romanus pedetemptim in alias quoque occi-5672 Sam. VI, 5.Cfr. I Paral XXIII, 5; XXV, 2-31.Eph. V, 18 s.; cf. Gol. III, 16.« 1 Gor. XIV, 26.910PLIN., Epist. X, 96, 7>Cfr. TERTULL., De anima, c. 9: P. L., II, 701; et Apol. 39: P. L., 1, 540.


8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedentis solis partes invectus est, et non solum is novis formis etmodis auctus, sed novum etiam cantus sacri genus, carmennempe religiosum, interdum lingua vulgari modulatum, in usuminductum est. Ipse autem cantus choralis qui a Sancto Gregorio,eius instauratore, « Gregorianus » appellari coeptus est,inde a saeculo VIII vel ix in omnibus fere Europae christianaeregionibus solus non fuit ad cultus splendorem conferendum,cum in sacris aedibus instrumentum, quod « organum » dicitur,adhibitum esset.Ad hunc cantum choralem, inde a saeculo ix, paulatimetiam cantus polyphonicus accessit, cuius doctrina et ususinsequentibus saeculis magis magisque exculta sunt, et quipraesertim saeculo xv et saeculo xvi, summorum artificumductu, ad mirabilem quandam perfectionem evectus est. Huncquoque cantum polyphonicum Ecclesia semper in summo honorehabuit et ad sacros ritus magnificentius decorandos etiamin ipsas Basilicas Romanas et in caerimonias pontificales libenteradmisit. Eius vis et splendor idcirco etiam aucta sunt, quodcantantium vocibus, praeter organum, aliorum quoque instrumentorummusicorum sonus adiunctus est.Itaque, Ecclesia fautrice et auspice, musicae sacrae disciplinaper saeculorum decursum est longum emensa iter, quo,etsi interdum lente et laboriose, paulatim tamen ad perfectioraascendit : a simplicibus nempe atque ingenuis, sed in suo genereperfectissimis, Gregorianis modulationibus ad grandia usqueac magnifica artis opera, quae non modo humanae voces, sedorgana quoque atque cetera musica instrumenta décorant, exornantatque in immensum fere amplificant. Eiusmodi artis musicaeprogressus ut manifeste ostendit quantopere- Ecclesiaecordi fuerit cultum divinum in dies spendidiorem ac populochristiano iucundiorem efficere, ita etiam patefacit, cur eademEcclesia identidem impedire debuerit quominus recti fines excederenturet, una cum veri nominis profectu, etiam profanumaliquid et a sacro cultu alienum in sacram musicam irrepereteamque depravar et.


Acta Pii Pp. XII 9Huic sollicitae vigilantiae muneri Summi Pontifices nullonon tempore diligenter satisfecerunt; atque etiam TridentinaSynodus sapienter proscripsit « músicas eas, ubi sive organosive cantu lascivum aut impurum aliquid miscetur n. 11Utalios non paucos Summos Pontifices praetermittamus, DecessorNoster fel. mem. Benedictus XIV per Encyclicas Litteras, quasdie XIX mensis Eebruarii, anno MDCCXXXXIX, iubilaeo maximoappetente, dedit, quaeque diserta eruditione argumentorumqueexcellunt copia, Episcopos peculiari modo adhortatus est, utillicitae immodicaeque rationes in sacram musicam insolenterinductae omni ope prohiberentur. 12Per eandem viam DecessoresNostri ingressi sunt Leo XII, Pius VIII, 13Gregorius XVI,Pius IX, Leo XIII. 1 * Verumtamen iure meritoque asseveraripotest Decessorem Nostrum imm. mem. S. Pium X instaurationisac reformationis sacrae musicae veluti summam confecisse,principiis ac normis a maioribus traditis denuo inculcatisapteque, prout recentioris aetatis condiciones postulabant,opportune in unum redactis. 15Denique ut proximus DecessorNoster fel. rec. Pius XI, per Constitutionem Apostolicam Divinicultus sanctitatem die xx Decembris, anno MDCCCCXXIX, datam, 16ita Nosmet ipsi per Encyclicas Litteras quae a verbis MediatorDei incipiunt, die xx mensis Novembris, anno MDCCCCXXXXVII,superiorum Pontificum praescripta lucupletavimus et confirmavimus.17IINemo sane mirabitur quod Ecclesia tam vigilanter de musicasacra sollicita sit. Non enim de legibus agitur aestheticis1 1Conc. Trid., Sess. XXII: Decretum de observandis et evitandis in celebratione Missae.v" Cfr. BENEDICTI XIVLitt. Enc. Annus qui: Opera omnia (ed. Prati, Vol. 17,1, p. 16).13Cfr. Litt. Apost. Bonum est confiteri Domino, d. d. 2 Aug. 1828. Cfr. BullariumEomanum, ed. Prati, es Typ. Aldina, t. IX, p. 139 sq.14Cfr. Acta Leonis XIII, vol. XIV (1895), p. 237-247; cfr. Acta S. Sed., vol. XXVI1(1894), p. 42-49.15Cfr. Acta Pii X, vol. I, p. 75-87; Acta S.S. XXXVI (1903-4), 329-339; 387-395.1 6Cfr. A. A. 8., vol. XXI, 1929, p. 33 sq.17Cfr. A. A. S., vol. XXXIX, 1947, p. 521-595.


10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevel technicis, ad nobilem hanc musicae disciplinam quod attinet,ferendis ; sed illud Ecclesiae propositum est, ut hanc contraomnia tutetur quibus eadem minus digna reddi possit, quippequae in re tanti momenti, quanti est cultus divinus, in ministeriumarcessatur.Musica sacra hac in re non aliis legibus et normis obtemperat,nisi iis quae omni arti religiosae, immo arti in universumpraescribuntur. Iamvero non ignoramus quosdam artis cultorespostremis hisce annis, magna cum christianae pietatis offensione,in aedes sacras ausos esse opera inducere ab ipsis confecta,quae omni religionis afflatu careant, et quae etiam rectisartis rationibus prorsus répugnent. Quem deplorandum agendimodum speciosis probare conantur argumentis quae ex propriaartis natura et indole fluere asseverant. Instinctum enim illum,quo artificis mens tangatur, liberum esse dictitant neque fasesse eidem imponere leges et normas ab ipsa arte alienas, sivereligiosas sive morales, cum iis et artis dignitas graviter laedaturet artificis actioni sacro afflatu impulsae quasi vincula etcompedes iniciantur.Huiusmodi autem argumentis quaestio movetur sane arduaet gravis quae ad omnem artem omnemque artificem spectat,neque rationibus artis et aestheticae disciplinae persolvitur, sede supremo finis ultimi principio decernenda est quo omnishomo omnisque humana actio inviolate sancteque regitur. Hominisenim ad finem suum ultimum — qui Deus est — ordinatioac directio lege absoluta et necessaria, in Dei ipsius naturaet infinita perfectione fundata, ita firmatur, ut ne Deus quidemquemquam ab ea possit eximere. Qua lege aeterna et immutabilipraecipitur, ut et homo ipse et omnes eius actionesDei infinitam perfectionem, in Creatoris laudem et gloriam,manifestent et pro viribus imitentur. Homo igitur, cum adhunc supremum finem consequendum natus sit, ad divinumarchetypum se conformare omnesque facultates suas cum corporistum animi, recte inter se ordinatas et fini obtinendo


Acta Pii Pp. XII 11debite subiectas, agendo dirigere debet. E sua igitur cum ultimofine hominis consensione et concordia etiam ars eiusqueopera iudicanda sunt; quae ars certe inter nobilissimas humaniingenii exercitationes numeranda est, quippe quae ad infinitampulchritudinem divinam spectet humanis operibus exprimendameiusque quasi imago repercussa sit. Quapropter tritumillud effatum « ars propter artem », quo artem, fine illo omnicreaturae penitus inhaerente neglecto, a quibusvis legibus quaenon ex ipsa sola emanent, omnino eximi perperam asseverant,aut omni vi caret aut ipsi Deo, Creatori et ultimo fini, gravemcontumeliam infert. Libertas autem ar tifi eis — quae non estcaecus ad agendum impetus proprio arbitrio vel quodam novitatisstudio ductus —, eo quod divinae legi subiecta est,minime coarctatur vel tollitur, sed potius nobilitatur atqueperficitur.Haec, ut de omnibus cuiusvis artis operibus dici debent, itaetiam ad artem religiosam et sacram pertinere in aperto est.Immo ars religiosa Deo eiusque laudi ac gloriae provehendaeetiam magis addicitur, cum nihil aliud ei propositum sit nisiut operibus suis, sive oculis sive auribus oblatis, ad christifideliummentes pie ad Deum convertendas plurimum conferat.Artifex igitur qui fidei veritates non profiteatur vel animo etvivendi ratione procul a Deo versetur, ad artem religiosammanus nequaquam admoveat: caret enim illo quasi interioreoculo quo videat quid postulet Dei maiestas Deique cultus,neque sperare potest fore, ut opera sua religionis expertia, etsiforte hominem artis peritum et dexteritate quadam exteriorepraeditum ostendant, revera illam pietatem et fidem spirentquae templum Dei eiusque sanctitatem deceant atque adeo dignasint quae ab Ecclesia, vitae religiosae custode et arbitra,in aedes sacras admittantur.Ille autem artifex qui fidem firmiter tenet vitamque christianohomine dignam agit, Dei amore impulsus ac viribus aCreatore sibi concessis religiose usus, omni ope contendet, ut


12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeveritates quas tenet et pietatem quam colit, tam scite, tamvenuste atque iucunde coloribus vel lineis vel sonis atque concentibusexprimat et proponat, ut haec sacra artis exercitatioet ipsi sit quasi cultus ac religio et populum ad fidem profitendamac pietatem colendam magnopere excitet et inflammet.Huiusmodi autem artifices Ecclesia semper in honore habuitatque habebit ipsisque templorum ianuas late aperit et pandit,cum gratum ei obveniat non parvum adiumentum quod iidemarte sua et industria afferunt ad ipsius ministerium apostolicumefficacius exsequendum.His quidem artis religiosae normis ac legibus musica sacraetiam arctiore et sanctiore devincitur vinculo, quia propiusquam pleraeque aliae artes liberales, ut architectura, disciplinapingendi et fingendi, ad ipsum cultum divinum accedit : illaeenim ritibus divinis dignam sedem parare student, haec veroin ipsis caerimoniis sacris et ritibus exsequendis praecipuumquendam obtinet locum. Quare Ecclesia summa cum cura caveredebet, ut ab eadem, quippe quae sit sacrae liturgiae quasiadministra, diligenter arceatur quidquid cultum sacrum minusdeceat vel fidelibus adstantibus in mentibus ad Deum extollendisimpedimento esse possit.Haec enim est sacrae musicae dignitas, hoc sublime eiuspropositum, ut voces sive sacerdotis offerentis sive populichristiani Summum Deum laudantis pulcherrimis suis modujationibussuisque fulgoribus decoret et exornet, adstantiumfidelium mentes vi quadam et virtute sibi innata ad Deumrapiat, liturgicas christianae communitatis preces vividiorèsferventioresque reddat, quo validius, impensius, efficacius omnesDeum Unum et Trinum laudare eique supplicare possint.Augetur igitur sacrae musicae ope honor ab Ecclesia cumChristo Capite coniuncta Deo tributus; augetur etiam fructus,quem fideles, sacris concentibus moti, ex sacra Liturgia colligunt,et vita ac moribus christiano homine dignis manifestant,ut et ipsa cotidiana experientia docet et multa monumenta


Acta Pii Pp. XII 13litterarum antiqua et recentiora confirmant. Haec S. Augustinusde cantibus « liquida voce et convenientissima modulatione» prolatis agens fatetur : « Ipsis sanctis dictis religiosiuset ardentius sentio moveri animos nostros in flammam pietatis,cum ita cantantur, quam si non ita cantarentur, et omnesaffectus spiritus nostri pro sui diversitate habere proprios modosin voce atque cantu, quorum nescio qua occulta familiaritateexcitentur ». 18Hinc facile concluditur musicae sacrae dignitatem et vimeo maiorem esse quo propius ad summum illud christianicultus opus, Eucharisticum nempe altaris sacrificium, accedit.Mhil igitur altius, nihil sublimius agere potest quam ut sacerdotisdivina victima litantis vocem dulci comitetur sono,eiusque appellationibus cum populo adstante laete respondeatac totam sacram actionem nobili sua arte collustret. Ad hocexcelsum ministerium illud prope accedit quod eadem sacramusica efficit, cum alias liturgicas caerimonias, imprimis DiviniOfficii in choro recitationem, comitatur et exornat. Huicigitur musicae « liturgicae » summus honor summaque laustribuenda sunt.Nihilominus illa quoque musica magni habenda est quae,etsi sacrae Liturgiae non praecipue inservit, argumento tamenet fine religionem valde iuvat, ideoque iure merito musica « religiosa» nuncupatur. Verum illud quoque musicae sacrae genus,quod « populare » appellatur et ab Ecclesia ortum habuit eaqueauspice felicia cepit incrementa, experientia teste magnam salutaremqueexercere potest in christifidelium animos vim etvirtutem, sive intra tempia in actionibus et caerimoniis nonliturgicis usurpatur, sive extra sacrarum aedium saepta advaria sollemnia et celebrationes adhibetur. Horum enim cantuum,qui plerumque vulgari sermone concepti sunt, modulationesnullo paene nisu ac labore memoriae imprimuntur, atquesimul cum modulationibus verba quoque et sententiae menti1 8g. AUGUSTIN., Gonfess., lib. X, o. 33, P. L., XXXII, 799 s.


14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeinhaerent, saepe repetuntur, penitius intelleguntur. Quo fit,ut etiam pueri et puellae, tenera aetate eiusmodi sacros cantusediscentes, iis ipsis egregie iuventur, ut fidei nostrae veritatescognoscant, gustent, memoria teneant, atque ita catecheseosministerium non parum proficiat. Adulescentioribus autem etadultis carmina illa religiosa, dum ludicris animum recréant,puram et castam praebent delectationem, sollemnioribus conventibuset coetibus magnificentiam quandam religiosam tribuunt,immo ipsis familiis christianis pium gaudium, dulcemconsolationem spiritualemque afferunt profectum. Quare hiquoque religiosi concentus populares apostolatui catholico validumpraebent adiumentum omnique cum cura colendi atquepromovendi sunt.Cum igitur musicae sacrae multiplicem virtutem et efficacitatemapostolicam extollimus, rem significamus quae omnibusqui eiusdem cultui et exercitationi quocumque modo sesedediderunt, summo gaudio et solacio esse potest. Omnes enimqui sive musicos modos ea qua pollent arte componunt, sive quieos moderantur, sive denique qui vel vocibus vel musicis instrumentiseosdem in concentus traducunt, hi omnes procul dubio,etsi variis diversisque rationibus, verum atque germanum exercentapostolatum et apostolorum praemia et honores, pro suoquisque munere fideliter expleto, a Christo Domino copiosepercipient. Magni igitur hoc suum munus aestiment, quo quidemnon solum artifices sunt et artis magistri, sed etiam ChristiDomini ministri et in apostolatu adiutores, atque hanc suimuneris dignitatem moribus etiam et vita profiteantur.IIICum tanta sit, ut modo exposuimus, musicae sacrae etcantus religiosi dignitas et efficacitas, summopere necessariumest, ut in omnibus suis partibus diligenti studio et cura ita conformetur,ut salutares suos fructus feliciter edere possit.


Acta Pii Pp. XII 15Ac primum quidem cantus ille et musica sacra quae cumliturgico Ecclesiae cultu proxime coniunguntur, ad excelsumsibi propositum finem conducant oportet. Haec igitur musica— quod iam sapienter monuit Decessor Noster S. Pius X —,« proprias liturgiae qualitates possideat necesse est, in primisquesanctitatem ac bonitatem formae; unde alia nota suapteexoritur, universitas ». 19Sancta sit; quidquid profanum sapit, neque in se recipiatneque in eos modos, quibus proponitur, irrepere sinat. Hacsanctitate praeclare praestat cantus ille Gregorianus qui pertot saeculorum decursum in Ecclesiae usu est, eiusque quasipatrimonium vocari potest. Hic enim cantus, ob intimam modulationumconvenientiam cum sacro verborum textu, nonsolum iisdem arctissime accommodatur, sed eorundem etiamvim atque efficacitatem quasi interpretatur, ac suavitatemaudientium mentibus instillât; idque efficit musicis modis simplicibusquidem et planis, sed arte tam sublimi tam sanctaafflatis, ut et omnibus sinceram moveant admirationem, et ipsismusicae sacrae peritis eiusque artificibus quasi fons inexhaustasevaserint, ex quo novos hauserint concentus. Hunc sacricantus Gregoriani pretiosum thesaurum diligenter conservare etpopulo christiano copiose impertire omnium eorum est, quibusChristus Dominus divitias Ecclesiae suae custodiendas etdispensandas concredidit. Quare, quod Decessores NostriS. Pius X, qui iure cantus Gregoriani instaurator vocatur, 2 *et Pius XI 21sapienter ordinaverunt et inculcaverunt, idem Nosquoque, praeclaris illis perspectis notis, quibus nati vus polletGregorianus cantus, efficiendum optamus et praescribimus; utnempe in sacris peragendis liturgicis ritibus idem sacer cantuslatissime usurpetur, atque omni cum cura prospiciatur, utrecte, digne pieque exsecutioni mandetur. Quodsi, propter dies19Acta Pii X, 1. c. p. 78.20Lettera al Card. Kespighi, Acta Pii X, 1. c. 68-74; r. p. 73 sq.; Acta 8. Sedis,vol. XXXVI (1903-04), pp. 325-329; 395-398; v. 398.21Pius XI, Const. Apost., Divini cultus: A. A. 8., vol. XXI (1929), p. 33 sq/


16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialefestos recens in usum inductos, novae componendae erunt modulationes,id a magistris huius artis vere peritis eo modo fiat,ut propriis genuini cantus Gregoriani legibus fideliter obtemperetur,et novae modorum compositiones cum vetustioribus virtuteet puritate digne concertent.Haec si reapse omni ex parte servata fuerint, alteri quoquemusicae sacrae proprietati debito modo satisfactum erit, ut eanempe verae artis specimen praebeat; et si in totius terrarumorbis catholicis templis Gregorianus cantus incorrupte et integreresonuerit, ipse quoque, sicut sacra Romana Liturgia,universitatis prae se feret notam, ita ut christifideles, ubicumqueterrarum versantur, familiares sibi ac quasi domesticospercipiant concentus, atque adeo miram Ecclesiae unitatemvero cum animi solacio experiantur. Haec quidem una est expraecipuis rationibus, cur Ecclesia tantopere exoptet ut cumlatinis sacrae Liturgiae verbis eorundem verborum cantus Gregorianusarcte conectatur.Haud ignoramus sane ab hac ipsa Apostolica Sede ob gravescausas quasdam sed omnino definitas exceptiones hac in reconcessas esse, quas tamen nequaquam latius proferri vel propagari,nec sine debita eiusdem Sanctae Sedis venia, ad aliasregiones transferri volumus. Quin immo ibi etiam, ubi eiusmodiconcessionibus frui licet, locorum Ordinarii ceterique sacri pastoressedulo curent, ut christifideles inde a pueris saltem facilioreset magis usitatas modulationes Gregorianas addiscant,eisque etiam in sacris ritibus liturgicis uti sciant, ita ut hacquoque re Ecclesiae unitas et universitas in dies magis effulgeat.Verum tamen, ubi saecularis vel immemorabilis consuetudofert ut in sollemni Sacrificio Eucharistico, post sacra verbaliturgica latine cantata, nonnulla popularía vulgaris sermoniscantica inserantur, locorum Ordinarii id fieri sinere poterunt,(( si pro locorum ac personarum adiunctis existiment eam (consuetudinem)prudenter submoveri non posse », 22firma tamen22Codex Iuris Canonici, can. 5.


Acta Pii Pp. XII 17lege qua statutum est ne ipsa verba liturgica vulgari linguacanantur, quemadmodum supra cautum est.Ut autem cantores populusque christianus recte intellegantquae liturgica verba modulationibus musicis illigata significent,placet Nobis hortationem usurpare a Patribus Concilii Tridentiniadhibitam praesertim « pastoribus et singulis curam animarumgerentibus, ut frequenter inter Missarum celebrationemvel per se vel per alios ex iis quae in Missa leguntur, aliquidexponant, atque inter cetera sanctissimi huius sacrificii mysteriumaliquod declarent, diebus potissimum dominicis et festis»; 2 3idque praesertim eo tempore agant, cum nempe catechesisplebi christianae traditur. Id hac nostra aetate faciliuset expeditius, quam anteactis saeculis, fieri poterit, proptereaquod verba Liturgiae in vulgarem sermonem conversa eorumqueexplanationes in manualibus libris et libellis prostant, quiin omnibus fere nationibus a peritis scriptoribus confecti, christifidelesefficaciter iuvare et illuminare possunt, ut ipsi quoqueea intellegant et quasi participent quae a sacrorum administrislingua latina proferuntur.Pacile patet quae hic breviter de cantu- Gregoriano exposuimus,ad latinum potissimum Ecclesiae Ritum romanumpertinere; sed pro rata parte ad cantus quoque liturgicos aliorumRituum accommodari posse, sive occidentalium populorum,ut Ambrosiani, Gallicam, Mozarabici, sive variorum RituumOrientalium. Hi enim omnes, sicut miram Ecclesiae inactionibus liturgicis et in precum formulis demonstrant ubertatem,ita etiam in suo quisque cantu liturgico pretiosos conservantthesauros, quos non solum ab omni interitu oportetcustodire et vindicare, sed etiam ab omni diminutione et depravatane.Inter musicae sacrae monumenta antiquissima etpraestantissima, praecipuum quendam procul dubio obtinentlocum cantus liturgici variorum Rituum Orientalium, quorummodulationes plurimum valuerunt ad modos musicos ipsius.iSConc. Trid., Sess. XXII, De sacrificio Missae, o. VIII.2 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 1. - 28-1-1956


18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeOccidentalis Ecclesiae efformandos, temperamentis habitis proindole Latinae liturgiae propria. Nostris in optatis est, utsacrorum Rituum Orientalium concentuum delectus — cuiquidem absolvendo sedulo adlaborat Pontificium InstitutumOrientalium Studiorum, sociam ferente operam Pontificio InstitutoMusicae Sacrae — laetis proficiat incrementis, ad doctrinamet ad usum quod attinet ; ita quidem ut sacrorum alumniex Orientalibus Ecclesiae Ritibus cantu quoque sacro optimeinstituti, cum sacerdotale munus adepti fuerint, hac quoqueratione ad decorem domus Dei augendum valde conferre possint.Mens Nobis non est hisce sententiis, quas in cantus Gregorianilaudem et commendationem modo exposuimus, polyphoniamsacram a ritibus Ecclesiae arcere, utpote quae, si debitis.. exorne tur proprietatibus, ad divini cultus magnificentiam et adanimos christifidelium piis affectibus commovendos insigniteriuvare possit. Neminem sane fugit multos concentus polyphonicos,qui potissimum saeculo xvi compositi sunt, tali artis puritatetalique modorum amplitudine refulgere, ut omni ex partedigni habendi sint qui sacros Ecclesiae ritus comitentur et quasiillustrent. Quodsi germana ars polyphonica saeculorum decursupaulatim decidit nec raro profani in. eam irrepseruntmodi, proximis hisce decenniis indefesso peritorum magistrorumstudio felicem nacta est quasi instaurationem, cum et veterumartificum opera sedulo investigentur et hodiernorummodulatorum imitationi et aemulationi proponantur.Sic factum est, ut in Basilicis et cathedralibus aedibus etin familiarum religiosarum templis tam magnifica illa veterummagistrorum opera quam recentiorum auctorum polyphonicaecompositiones summo cum sacri ritus decore proferri possint;quin etiam in minoribus aedibus sacris simpliciores, sed sinceraarte digne confectos concentus polyphonicos novimus non raroproponi. Ecclesia autem omnes hos conatus favore suo prosequitur;ipsa enim, ut ait Decessor Noster imm. rec. S. Pius X,« artium progressum indesinenter coluit, eique favit, ad religio-


Acta Pii Pp. XII 19nis usum omnia admittens quae hominis mens bona pulcraqueper saeculorum cursum invenit, salvis tamen liturgiae legibus». 24 Hae autem leges monent, ut in hoc gravi negotio omnisprudentia et cura adhibeatur, ne tales concentus polyphonici intempla inducantur qui ob tumidum quoddam et inflatum modulationisgenus vel sacra Liturgiae verba nimietate quadamobscurent vel divini ritus actionem intercipiant vel deniquecantorum peritiam et facultatem, cum sacri cultus dedecore,omnino déprimant.Hae quidem normae transferendae sunt etiam ad usum organiceterorumque musicorum instrumentorum. Inter haecautem, quibus ad templa patet aditus, iure merito potioremlocum obtinet organum, quippe quod egregie accommodetursacris canticis sacrisque ritibus, et Ecclesiae caerimoniis mirumaddat splendorem et peculiarem magnificenti am, fidelium autemanimos sonorum granditate et dulcedine permoveat, menteslaetitia quasi caelesti perfundat, et ad Deum ac supernavehementer extollat.Praeter organum autem alia quoque sunt instrumenta quaeefficaciter ad excelsum finem assequendum musicae sacrae inauxilium vocari possunt, dummodo nihil profanum, nihilclamosum et strepens redoleant, quod sacrae actioni et locigravitati neutiquam conveniat. Praecellunt autem hac in remusica illa instrumenta, quorum chordae parvo, ut dicitur, arcufricata sonant, quia, tum sola, tum cum aliis instrumentis velorgano sociata, seu maestos, seu laetos animi sensus ineffabilivi quadam exprimunt. Ceteroquin de musicae modis qui a religioniscatholicae cultu vix removendi sunt, iam Nosmet ipsi inLitteris Encyclicis quae a verbis Mediator Dei incipiunt diserteclareque constituimus. « Quin immo, si nihil iidem habeant,quod profanum sapiat vel loci ac liturgicae actionis sanctitatemdedeceat neque ex inani quodam miri atque insoliti studiò24Acta Pii X, ] .c p. 80.


20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeoriantur, tum profecto eis templa nostra pateant, cum ad sacrorumrituum splendorem mentesque ad altiora elevandassimulque ad veram animi refovendam pietatem haud parumconferre queant ». 25Vix tamen opus est monere, ut, ubi viresatque peritia tantis operibus impares sint, ab huiusmodi conatibuspotius abstineatur quam ut opus cultu divino et sacrisconventibus minus dignum proponatur.Ad haec quae arctius cum sacra Ecclesiae Liturgia coniunguntur,accedunt, ut supra monuimus, cantus religiosi populares,plerumque lingua vulgari concepti, qui ex ipso cantuliturgico originem ducunt, sed cum magis sint ad singulorumpopulorum mentem et affectum accommodati, secundum variarumgentium et regionum indolem non parum inter se differunt.Ut eiusmodi cantica religiosa christiano populo spiritualem,fructum et utilitatem afferant, ad catholicae fidei doctrinamplene conformentur oportet, eam recte proponant et explicent,lingua utantur plana et modulatione simplici, a tumida etinani verborum profluentia immunia sint, ac denique, etsibrevia sunt et facilia, quandam prae se ferant religiosam dignitatemet gravitatem. Hac ratione confecta haec sacra cantica,quasi ex intimis popularis animi penetralibus nata, sensus etanimos vehementer commovent piosque excitant affectus ; etcum in religiosis ritibus a multitudine congregata una quasivoce proferuntur, magna quadam vi fidelium mentes eriguntad excelsa. Quapropter, etsi, ut supra scripsimus, in EucharisticisSacrificiis sollemniter cantatis sine peculiari Sanctae Sedisvenia haberi non debent, tamen in sacris non sollemnitercelebratis mirum in modum iuvare possunt, ut christifidelesSancto Sacrificio non tantum ut muti et quasi inertes spectatoresassistant, sed sacram actionem mente et voce comitantessuam pietatem cum sacerdotis precibus coniungant, dummodocantus illi singulis Sacrificii partibus recte aptentur, ut in25A. A. S., vol. XXXIX (1947), p. 590.


Acta Pii Pp. XII 21multis orbis catholici regionibus iam fieri magno cum gaudionovimus.In ritibus autem non plene liturgicis eiusmodi cantica religiosa,dummodo debitis dotibus, ut supra diximus, praeditasint, egregie conferre possunt ad populum christianumsalutariter alliciendum, erudiendum, sincera pietate imbuendum,ac sancta denique laetitia implendum; idque tam intrasacras aedes, quam extra eas, praesertim in piis ducendis pompiset in peregrinationibus ad sacras imagines, parique modoin religiosis sive unius, sive omnium nationum celebrandis Congressibus.Ea autem potissimum utilia esse poterunt cum depueris et puellis agitur ad veritatem catholicam informandis,itemque de iuventutis consociationibus et de piarum sodalitatumconventibus, ut non semel experientia manifesteostendit.Quare facere non possumus quin Vos, Venerabiles Fratres,enixe hortemur ut huiusmodi popularem ad religionem pertinentemcantum in dioecesibus Vobis concreditis omni cura etindustria foveatis et promoveatis. Non deerunt Vobis viri huiusrei periti, qui huiusmodi cantica, ubi id nondum factum est,opportune colligant et in unum corpus redigant, quo faciliusab omnibus fidelibus edisci, expedite cantari, firmiter memoriateneri queant. Qui religiosae puerorum et puellarum institutionipraesunt, his efficacibus adiumentis debito modo uti neomittant, et iuventutis catholicae moderatores eadem prudenterin munere gravissimo ipsis concredito usurpent. Sic spes estfore ut illud quoque feliciter obtineatur, quod omnium in votisest, ut nempe profanae illae cantiones quae sive ob modulationummollitiem sive ob verba saepe voluptaria et lascivaquae eas comitantur, christianis, iunioribus praesertim, periculoesse solent, e medio tollantur eisque locum cedant, quibuscasta et pura comparetur delectatio et simul fides ac pietasnutriantur et augeantur; atque ita fiat ut plebs christiana iamhic in terris illud laudis canticum canere incipiat, quod in


22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeaeternum cantabit in caelo : « Sedenti in throno et Agno benedictioet honor et gloria et potestas in saecula saeculorum ».* cQuae hucusque scribendo exposuimus, ad illos potissimumEcclesiae populos pertinent, in quibus religio catholica iamfirmiter stabilita est. In sacrarum autem Missionum regionibusfieri non poterit, ut haec singula omnino exsecutioni mandentur,priusquam christianorum numerus satis creverit, aedessacrae ampliores exstructae fuerint, scholae ab Ecclesia institutaea christianorum filiis rite frequententur, ac denique administrorumsacrorum par necessitatibus adsit numerus. Attamenoperarios apostolicos in amplissimis illis vineae Dominipartibus sedulo laborantes enixe hortamur, ut inter gravissimasmuneris sui curas huic quoque negotio animum diligenter advert ant. Multi ex populis Missionalium ministerio concreditismirum quantum delectantur musicis modulationibus et caerimoniasidolorum cultui dedicatas cantu sacro exornant. Prudentiaeigitur non est hoc apostolatus subsidium efficax aChristi veri Dei praeconibus parvipendi vel omnino neglegi.Quare Evangelii in ethnicorum regionibus nuntii hunc religiosicantus amorem, quem homines ipsorum curis commissi fovent,in munere suo apostolico explendo libenter promoveant, itaquidem ut hae gentes suis religiosis canticis, quae non raroetiam excultis nationibus admirationem movent, similia opponantcarmina sacra christiana, quibus veritates fidei, vitaChristi Domini, ac B. Mariae V. et Sanctorum laudes linguaet modulationibus iisdem gentibus familiaribus, celebrentur.Iidem autem Missionales memores pariter sint EcclesiamCatholicam, inde ab antiquis temporibus, cum in regiones fideilumine nondum collustratas Evangelii praecones mitteret, unacum sacris ritibus liturgicos quoque cantus, inter quos Gregorianosmodos, inferre contendisse, idque eo consilio ductam,Apoc V. 13.


Acta Pii Pp. XII 23ut populi, ad fidem adducendi, modulationum suavitate captifacilius ad christianae religionis veritates amplectendas pernioverentur.IVUt ea quae, Encyclicis hisce Litteris Decessorum Nostrorumvestigiis insistentes, commendavimus vel praecepimus ad optatumeffectum perducantur, vos, Venerabiles Fratres, omnibusillis adiumentis sollerter utimini, quae excelsum munusVobis a Christo Domino concreditum et ab Ecclesia commissumoffert, quaeque, uti experiundo constat, in multis christianiorbis templis magno cum fructu adhibentur.Ac primum quidem curate, ut in ipso cathedrali templo et,quantum pro rerum condicione licebit, in aliis quoque dicionisvestrae sacris aedibus maioribus, selecta habeatur Schola Cantorumquae aliis exemplo sit et incitamento ad cantum sacrumstudiose excolendum et perficiendum. Ubi autem Scholae Cantorumhaberi non possunt, vel congruus non invenitur numerusPuerorum Cantorum, conceditur ut « coetus tum virorum acmulierum seu puellarum, in loco eius soli usui destinato extracancellos positus, textus liturgicos in Missa sollemni cantarepossit, dummodo viri a mulieribus et puellis omnino sint separati,vitato quolibet inconvenienti et onerata super his Ordinariorumconscientia ». 27Magna autem cura providendum est, ut qui in vestris Seminariiset in Missionum vel Religiosorum Institutis ad sacrosassequendos Ordines contendunt, musicae sacrae et cantus Gregorianidoctrina et usu ad Ecclesiae mentem recte instituantura magistris harum artium peritis, qui quidem mores et institutamaiorum magni aestiment et Sanctae Sedis praeceptis ac normisomnino obsequantur.Quodsi inter Seminarii vel Collegii religiosi alumnos aliquishabeatur, qui peculiari huius artis facilitate et amore praeditus27Decr. S. Rit. Congr. n. 3964; 4201; 4231.


24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesit, Seminarii vel Collegii moderatores vos hac de re monere neomittant, ut eidem occasionem praebere possitis has suas facultatesaltius excolendi, eumque vel in Pontificium huius UrbisInstitutum Musicae Sacrae vel in aliquod eiusdem disciplinaeAthenaeum mittatis, dummodo iis moribus ac virtutibus polleat,quibus optimum se fore sacerdotem spem faciat.Huic rei ideo quoque prospiciendum est, ut Locorum Ordinariiet Religionum Moderatores aliquem habeant, cuius auxilioin re tanti momenti utantur, cui ipsi per se, tot tantisquealiis onerati muneribus, pro necessitate vacare haud facilepoterunt. Optimum sane factu est, si in dioecesano ArtisChristianae Consilio aliquis habeatur qui musicae sacrae et cantusapprime peritus iis quae in dioecesi fiant, sollerter invigilarepossit, et qui de rebus actis et agendis Ordinarium certioremfaciat, eiusdemque iussa et mandata excipiat et exsecutionimandet. Quodsi in dioecesi aliqua ex illis Sodalitatibus habeatur,quae ad musicam sacram excolendam sapienter institutaeet a Summis Pontificibus valde laudatae et commendatae sint,Ordinarius illa quoque, pro sua prudentia, uti poterit in suoexplendo munere.Eiusmodi autem pias Sodalitates, quae ad populum sacramusica instituendum vel ad eandem disciplinam altius excolendamconditae, verbis et exemplo ad profectum cantus sacrimultum conferre possunt, vestro favore, Venerabiles Fratres,adiuvate et promovete, ita quidem ut actuosa vita polleant, utoptimis idoneisque magistris utantur, utque in tota dioecesimusicae sacrae et religiosorum concentuum cognitionem, amoremusumque, debita cum legibus Ecclesiae obtemperatione etplena erga Nosmet ipsos oboedientia, sedulo provehant.*!¿, »iL.•wwwHaec omnia cum paulo fusius paterna sollicitudine permotipertractaverimus, fore omnino confidimus, ut vos, VenerabilesFratres, huic sacro negotio, quod ad cultum divinum dignius


Acta-Pii Pp. XII 26et magnificentius celebrandum tantopere confert, omnem vestramcuram pastoralem sedulo adhibeatis. Quotquot autem inEcclesia, ductu vestro, músicas res moderantur ac dirigunt eossperamus fore ut Nostris hisce Encyclicis Litteris incitentur adpraeclarum huius generis apostolatum novo quodam ardorenovoque studio generose, naviter operoseque promovendum.Hinc aspicato eveniet, ut nobilissima haec ars, quae omnibusEcclesiae temporibus tanti aestimata est. etiam hodie ad genuinossanctitatis et venustatis splendore adducta excolatur etin dies perficiatur; atque adeo pro sua parte feliciter efficiatut Ecclesiae filii firmiore fide, spe vigentiore, flagrantiore caritateDeo Uni et Trino in sacris aedibus debitas tribuant laudes,dignis modis suavibusque concentibus expressas, immo utetiam extra sacri templi saepta in familiis christianis et inchristianorum coetibus illud ad effectum deducat, quod iamS. Cyprianus praeclare monet Donatum: « Sonet psalmos conviviumsobrium: et ut tibi tenax memoria est, vox canora,adgredere hoc munus ex more : magis carissimos pascis, si sitnobis spiritualis auditio, prolectet aures religiosa mulcedo ». 24Interea vero uberiorum laetiorumque fructuum spe freti,quos ex hortationibus hisce Nostris orituros esse confidimus,gratae voluntatis Nostrae testem et caelestium donorum auspicem,vobis, Venerabiles Fratres, singulis universis, itemquegregi unicuique vestrum concredito, iis nominatim qui votisNostris obsequentes musicae sacrae promovendae dant operam,Apostolicam Benedictionem effusa caritate impertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxv mensis Decembris,in festo Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi, annoMDCcccLv, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XII2 8S. CYPBIANI Epist, ad Donatum (Epist. 1, n. xvi): P. L., 4, 227.


26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNUNTIUS RADIOPHONICUSA BEATISSIMO PATRE DATUS, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTIA. MCMLV, ADSTANTIBUS EMIS PP. DD. CARDINALIBUS ET EXCMIS DD. EPI­SCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS.La intima letizia del NataleCol cuore aperto ad accogliere la tenera letizia che il Natale del Redentoreeffonderà ancora una volta nelle anime dei credenti, desideriamodi esprimere a voi, diletti figli e figlie della cristianità, e indistintamentea tutti gli uomini, i Nostri paterni auguri, traendone l'argomento, comenegli anni scorsi, dall'inesauribile mistero di luce e di grazia, che rifulsedalla culla dell'Infante divino nella santa Notte di Betlemme, il cuibagliore mai non si estinguerà, finché risoneranno sulla terra i dolorantipassi di chi cerca tra le spine il sentiero della vera vita.Quanto vorremmo che gli uomini tutti, sparsi sui continenti, nellecittà, nei borghi, nelle valli, nei deserti, nelle steppe, sulle distese deighiacci e dei mari, sull'intero globo, riascoltassero, come rivolta a ciascunodi essi in particolare, la voce dell'Angelo, annunziaste il misterodella divina grandezza e dell'infinito amore, che, chiudendo un passato ditenebre e di condanna, diede principio al regno della verità e della salvezza!(( Non temete, poiché io vi do una buona novella di grande allegrezzaper tutto il popolo. Oggi nella città di David è nato per voi unSalvatore, che è il Cristo SignoreVorremmo che, al pari ti ei semplici pastori, i quali per primi accolseroin silente adorazione il salvifico messaggio, gli uomini di oggi fosserosoggiogati e rapiti dal medesimo senso di stupore, che soffoca ogniumana parola, e piega la mente alla meditativa adorazione, quando unasublime maestà si rivela ai loro occhi : quella del Dio Incarnato.I - ATTITUDINE DELL'UOMO MODERNO DI FRONTE AL NATALEa) gli ammiratori dell'esteriore potenza umana;Vi è però da chiedersi con trepida ansia, se l'uomo moderno è ancoradisposto a lasciarsi avvincere da tanta soprannaturale grandezza e penetraredalla sua intima letizia : quest'uomo, quasi convinto di un suo1Lue. 2, 10-11.


Acta PU Pp. XII 27Accresciuto potere, incline a misurare la propria statura dalla potenzadei suoi strumenti, delle sue organizzazioni, delle sue armi, dalla precisionedei suoi calcoli, dal numero dei suoi prodotti, dalla distanza ovepuò giungere la sua parola, il suo sguardo, il suo influsso ; quest'uomoche ormai discorre con orgoglio di una età di facile benessere, quasifosse a portata di mano ; che, come sicuro di sè e del suo avvenire, tuttoosa, spinto da incontenibile ardimento a strappare alla natura l'ultimosuo segreto, a piegarne al suo volere le forze, bramoso di penetrare conla propria presenza fìsica anche negli spazi interplanetari.In verità l'uomo moderno, appunto perchè in possesso di tutto ciòche lo spirito e il lavoro umano hanno prodotto nel corso dei tempi,dovrebbe anche più riconoscere la infinita distanza fra la sua operaimmediata e quella dell'immenso Dio.Ma la realtà è ben diversa, perchè le false o ristrette visioni del mondoc della vita accettate dagli uomini moderni non solo impediscono loro ditrarre dalle opere di Dio, e in particolare dalla Incarnazione del Verbo,un senso di ammirazione e di gaudio, ma sottraggono loro la facoltà diriconoscervi l'indispensabile fondamento, che dà consistenza e armoniaalle opere umane. Non pochi infatti si lasciano come abbagliare dallimitato splendore che da queste promana, restii all'intimo stimolo dicercarne la fonte e il coronamento al di fuori e al di sopra del mondodella scienza e della tecnica.A somiglianza dei costruttori della torre di Babele, essi sognano unainconsistente « divinizzazione dell'uomo », idonea e bastevole per ogniesigenza della vita fìsica e spirituale. In essi la Incarnazione di Dio ela sua « abitazione fra noi », 2non suscitano nessun profondo interesse,nessuna feconda commozione.Il Natale non ha per essi altro contenuto nè linguaggio se non quelliche può esprimere una culla : sentimenti più o meno vivi, ma soltantoumani, quando pure non sono sopraffatti da costumanze mondane e chiassose,le quali profanano anche il semplice valore estetico e familiare,che il Natale, a guisa di lontano riflesso, irradia dalla grandezza del suomistero.b) i ricercatori di una falsa vita interiore;Altri invece, per vie opposte, giungono alla disistima delle opere diDio, precludendosi in tal modo l'accesso all'arcana letizia del Natale.2Cfr. Io. 1, 14.


28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEdotti dalla dura esperienza degli ultimi due decenni, che hanno dimostrato,come essi dicono, la brutalità in veste umana della presente società,denunciano aspramente l'esteriore lustro della sua facciata, neganoogni credito all'uomo e alle sue opere, nè celano il profondo disgusto,che la soverchia sua esaltazione provoca nei loro animi. Pertanto essiauspicano che l'uomo rinunzi al febbrile esteriore dinamismo, soprattuttotecnico, che si chiuda in sè stesso, ove troverà la ricchezza di unavita interiore tutta sua, esclusivamente umana, tale da sodisfare ognipossibile esigenza.Tuttavia questa interiorità tutta umana è inabile a mantenere la promessache le si attribuisce, di corrispondere cioè alla totale esigenza dell'uomo.Essa è piuttosto una solitudine sdegnosa, quasi disperata, suggeritadal timore e dalla incapacità di darsi un ordine esterno, e non hanulla in comune con la genuina interiorità completa, dinamica e feconda,.In questa, infatti, l'uomo non è solo, ma convive col Cristo, condividendonei pensieri e l'azione, a Lui si affianca da amico, discepolo e quasicollaboratore, e da Lui è sospinto e sostenuto nell'affrontare il mondoesterno secondo le divine norme, poiché Egli è « il pastore e custode delleanime nostre ». 3c) gVindifferenti e insensibili;Tra gli uni e gli altri, poi, che l'errata concezione dell'uomo e dellavita sottrae al determinante e salutare influsso del Dio Incarnato, sta ilvasto ceto di coloro, che nè sentono orgoglio per l'esterno splendore dellaodierna umanità, nè intendono di ritirarsi in sè stessi per vivere solo diquanto può dare lo spirito. Sono quelli che si dicono sodisfatti se riesconoa vivere del momento, dì null'altro interessati e bramosi se non che sialoro assicurata la massima disponibilità di beni esteriori, e che nel momentosuccessivo non vi sia da temere alcuna menomazione nel lorotenore di vita. Nè la grandezza di Dio, nè la dignità dell'uomo, ambeduemirabilmente e visibilmente esaltate nel mistero del Natale, fanno presasu questi poveri spiriti, divenuti insensibili e inetti a dare un senso allaloro vita.Ignorata o rigettata in tal modo la presenza del Dio Incarnato, l'uomomoderno ha costruito un mondo, in cui le meraviglie si confondono conle miserie, ricolmo d'incoerenze, come una via senza sbocco, o come unacasa fornita di tutto, ma che per la mancanza del tetto è incapace di• Cfr. 1 PETR. 2, 25.


Acta PU Pp. XII 29dare la desiderata sicurezza ai suoi abitanti. In alcune Nazioni, infatti,nonostante l'enorme sviluppo del progresso esteriore, e benché a tuttele classi del popolo sia assicurato il materiale mantenimento, serpeggia esi estende un senso d'indefinibile malessere, un'attesa ansiosa di qualchecosa che debba accadere. Ritorna qui alla mente l'aspettazione dei semplicipastori delle campagne di Betlemme, i quali però con la loro sensibilitàe prontezza possono insegnare ai superbi uomini del secolo ventesimo,dove occorre cercare ciò che manca : « Su, andiamo fino a Betlemme— essi dicono — e vediamo questo avvenimento, che il Signoreci ha fatto conoscere )). 4L'avvenimento già da due millenni acquisitoalla storia, ma la cui verità e il cui influsso debbono tornare a prendereil loro posto nelle coscienze, è la venuta di Dio nella sua casa e nella suaproprietà. 5Ora l'umanità non può impunemente respingere e dimenticarela venuta e l'abitazione di Dio sulla terra, perchè essa è, nella economiadella Provvidenza, essenziale per stabilire l'ordine e l'armonia tral'uomo e le sue cose, e tra queste e Dio. L'Apostolo S. Paolo descrisse latotalità di quest'ordine in una sintesi mirabile : « Tutto è vostro, voi poisiete di Cristo, e Cristo di Dio ». 6Chi da questo indistruttibile ordinamentovolesse lasciar cadere Dio e Cristo, ritenendo delle parole dell'Apostolosoltanto il diritto dell'uomo salle cose, opererebbe una essenzialefrattura nel disegno del Creatore. S. Paolo stesso incalzerebbe colmonito : « Nessuno si glorii negli uomini ». rChi non vede quanto siaattuale questo ammonimento per gli uomini del nostro tempo, così orgogliosidei loro inventori e scopritori, i quali non soffrono più, come unavolta, così spesso la dura sorte dell'isolamento, ma al contrario occupanola fantasia delle folle, ed anche la vigile attenzione degli uomini di Stato?Altra cosa però è tributare loro il giusto onore, ed altra attendere da essie dalle loro scoperte la soluzione del fondamentale problema della vita.Pertanto la ricchezza e le opere, i progetti e le invenzioni, vanto e tormentodell'età moderna, debbono essere considerati in rapporto all'uomo,immagine di Dio.Se quindi ciò che si dice progresso non è conciliabile con le leggi divinedell'ordinamento mondiale, non è certamente bene, nè progresso, mavia verso la rovina. Dall'ineluttabile epilogo non preserveranno nè l'arte45s7Lue. 2, 15.Cfr. Io. 1, 11.I Cor. 3, 23.L. e 3, 22.


30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeperfezionata dell'organizzazione, nè i metodi sviluppati del calcolo, iquali non valgono a creare l'intima saldezza dell'uòmo, e tanto meno asostituirla.II - CRISTO NELLA VITA STORICA E SOCIALE DELLA UMANITÀSoltanto Gesù Cristo dà all'uomo quella intima saldezza. «Quandovenne la pienezza del tempo », 8il Verbo di Dio discese in questa vitaterrena, assumendo una vera natura umana, e in tal guisa entrò anchenella vita storica e sociale della umanità, anche qui « fatto simile agliuomini », 9sebbene Dio dalla eternità. La sua venuta indica pertanto cheCristo intese di porsi guida degli uomini e loro sostegno nella storia enella società. L'aver l'uomo guadagnato nella, presente era tecnica e industrialeun mirabile potere sulle cose organiche ed inorganiche del mondo,non costituisce un titolo di emancipazione dal dovere di sottostare a Cristo,Re della storia, nè diminuisce la necessità che l'uomo ha di essere daLui sostenuto. Ed infatti l'ansia della sicurezza è divenuta sempre piùforte.L'esperienza odierna dimostra appunto che la dimenticanza o trascuraladella presenza di Cristo nel mondo ha provocato il senso dismarrimento e il difetto di sicurezza e di stabilità, propria dell'era tecnica.L'oblio di Cristo ha condotto a trascurare anche la realtà dellanatura umana, da Dio posta come fondamento della convivenza nellospazio e nel tempo.I principi della vera natura umana fondamento della sicurezza dell'uomoIn quale direzione allora si deve cercare la sicurezza e la intima saldezzadella convivenza, se non riconducendo le menti a conservare e risvegliarei principi della vera natura umana voluta da Dio? Vi è, cioè, unordine naturale, anche se le sue forme mutano con gli sviluppi storici esociali ; ma le linee essenziali furono e sono tuttora le medesime : la famigliae la proprietà, come base di provvedimento personale; poi, comefattori complementari di sicurezza, gli enti locali e le unioni professionali,e finalmente lo Stato.A questi principi e norme s'ispiravano fin qui, nella teoria e nellapratica, gli uomini fortificati dal Cristianesimo, per attuare, in quanto8GAL. 4, 49PHIT. 2, 7.


Acta Pii Pp. XII -31era in loro potere, l'ordine che garantisce la sicurezza. Ma, a differenzadei moderni, i nostri antenati sapevano — anche per gli errori di cuinon furono esenti le loro concrete applicazioni — che le forze umane,nello stabilire la sicurezza, sono intrinsecamente limitate, e pertantoricorrevano alla preghiera, per ottenere che un ben più alto potere supplissela loro insufficienza. La desuetudine invece della preghiera nellacosiddetta era industriale è il sintomo più rilevante della pretesa autosufficienza,di cui si gloria l'uomo moderno. Troppi sono coloro cheoggi non pregano più per la sicurezza, ritenendo superata dalla tecnicala domanda che il Signore pose sulle labbra degli uomini : « Dacci oggiil nostro pane quotidiano », 1 0oppure la ripetono a fior di labbra, senzaun'intima persuasione della sua perenne necessità.Eaìsa applicazione delle moderne conquiste scientifiche e tècnichealla sicurezzaMa si può veramente affermare che l'uomo abbia conquistato o sia peracquistare la piena autosufficienza? Le moderne conquiste, certamenteammirabili, dello sviluppo scientifico e tecnico, potranno bensì dareall'uomo un vasto dominio sulle forze della natura, sulle malattie e perfinosul principio e sulla fine della vita umana; ma è anche certo chetale padronanza non potrà trasformare la terra in un paradiso di sicurogodimento. Come dunque si potrà ragionevolmente attendere tutto dalleforze dell'uomo, se già i fatti di nuovi falsi sviluppi, e anche di nuoveinfermità, mostrano il carattere unilaterale di un pensiero, che vorrebbedominare la vita esclusivamente sulla base dell'analisi e della sintesiquantitativa? La sua applicazione alla vita sociale è non soltanto falsa,ma anche una semplificazione praticamente pericolosa di processi moltocomplicati. In tali condizioni di cose anche l'uomo moderno ha bisognodi pregare e, se è assennato, è altresì pronto a pregare per la sicurezza.Questo però non significa che l'uomo debba rinunziare a nuove forme,vale a dire ad adattare alle condizioni presenti, per la sua sicurezza, l'ordinetesté indicato, che rispecchia la vera natura umana. Nulla vietache si stabilisca la sicurezza, utilizzando anche i risultati della tecnicae della industria ; occorre però resistere alla tentazione di far sorreggerel'ordine e la sicurezza dal suaccennato metodo puramente quantitativo,che non tiene in alcun conto l'ordine della natura^ come vorrebbero co-,0MATTH. 6, 11.


32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeloro che confidano tutto il destino dell'uomo all'immenso potere industrialedella presente epoca. Essi credono di fondare ogni sicurezza sullasempre crescente produttività e sull'ininterrotto corso della sempre maggioree feconda produzione della economia nazionale. Questa, essi dicono,sulla base di un pieno e sempre più perfetto sistema automatico dellaproduzione, e appoggiata sui migliori metodi della organizzazione e delcalcolo, assicurerà a tutti gii operosi un continuo e progressivo redditodel lavoro. In una fase successiva questo diverrà così grande, che, mediantei provvedimenti della comunità, potrà bastare alla sicurezza anchedi coloro che non sono ancora o non sono più abili al lavoro, bambini,vecchi, malati. Per stabilire la sicurezza, essi concludono, non sarà perciòpiù necessario il ricorso alla proprietà, sia privata che collettiva, sia innatura che in capitali.Orbene, questo modo di ordinare la sicurezza non è una di quelle formedi adattamento dei principi naturali ai nuovi sviluppi, ma quasi unattentato all'essenza dei rapporti naturali dell'uomo coi propri simili,col lavoro, con la società. In questo troppo artificiale sistema la sicurezzadell'uomo per la sua vita è pericolosamente separata dalle disposizioni edalle energie per l'ordinamento della comunità, inerenti alla stessa veranatura umana, e le quali soltanto rendono possibile una unione solidaledegli uomini. In qualche modo, sebbene col necessario adattamento aitempi, la famiglia e la proprietà debbono restare tra i fondamenti dellalibera sistemazione personale. In qualche modo le comunità minori elo Stato debbono poter intervenire come fattori complementari di sicurezza.Pertanto risulta di nuovo vero che un metodo quantitativo, per quantoperfezionato, non può nè deve dominare la realtà sociale e storica dellavita umana. Il sempre crescente tenore di vita, la sempre moltiplicantesiproduttività tecnica, non sono criteri che per sè stessi autorizzano adaffermare che vi è un genuino miglioramento della vita economica di unpopolo. Soltanto una visione unilaterale del presente, e forse anche delprossimo futuro, può appagarsi di un tale criterio, ma non oltre. Da quideriva, talvolta per lungo tempo, uno sconsiderato consumo delle riservee dei tesori della natura, pur troppo anche della disponibile energia umanadel lavoro ; poi anche, a poco a poco, una sempre più grande sproporzionetra la necessità di mantenere la colonizzazione del suolo nazionale in unragionevole adattamento a tutte le sue possibilità produttive ed un eccessivoagglomeramento dei lavoratori. Si aggiungano la decomposizionedella società, e specialmente della famiglia, in singoli e separati soggetti


Acta Pii Pp. XII 33del lavoro e del consumo, il crescente pericolo dell'assicurazione della vitabasata sul provento della proprietà in ogni forma, tanto esposta ad ognisvalutazione della moneta, e il rischio nel riporre quella sicurezza unicamentesul corrente reddito del lavoro.Chi, in questa epoca industriale, con diritto accusa il comunismo diaver privato della libertà i popoli su cui domina, non dovrebbe ometteredi notare che anche nell'altra parte del mondo la libertà sarà tfn bendubbio possesso, se la sicurezza dell'uomo non sarà più derivata da struttureche corrispondano alla sua vera natura.La errata credenza che fa riporre la salvezza nel sempre crescenteprocesso della produzione sociale, è una superstizione, forse l'unica delnostro razionalistico tempo industriale, ma è anche la più pericolosa,perchè sembra stimare impossibili le crisi economiche, che sempre portanoin sè il rischio di un ritorno alla dittatura.Inoltre quella superstizione non è neppure atta ad erigere un saldobaluardo contro il comunismo, perchè essa è condivisa dalla parte comunistaed anche da non pochi della non comunista. In questa errata credenzale due parti s'incontrano, stabilendo in tal modo una tacita intesa,tale, da poter indurre gli apparenti realisti dell'Ovest al sogno di unapossibile vera coesistenza.Il pensiero della Chiesa sul comunismoNel Radiomessaggio natalizio dello scorso anno esponemmo il pensierodella Chiesa su questo argomento, ed ora intendiamo ancora unavolta di confermarlo. Noi respingiamo il comunismo come sistema socialein virtù della dottrina cristiana, e dobbiamo affermare particolarmentei fondamenti del diritto naturale. Per la medesima ragione rigettiamoaltresì l'opinione che il cristiano debba oggi vedere il comunismo comeun fenomeno o una tappa nel corso della storia, quasi necessario « momento» evolutivo di essa, e quindi accettarlo quasi come decretato dallaProvvidenza divina.Ammonimento ai cristiani nella presente era industrialeMa Noi, al tempo stesso, ammoniamo i cristiani dell'era industriale,nuovamente e nello spirito dei Nostri ultimi Predecessori nel supremoufficio pastorale e di magistero, di non contentarsi di un anticomunismofondato sul motto e sulla difesa di una libertà vuota di contenuto ; ma li3 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 1. — 28-1-1956.


34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeesortiamo piuttosto a edificare una società, in cui la sicurezza dell'uomoriposi su quell'ordine morale, del quale abbiamo già più volte esposto lanecessità e i riflessi e che rispecchia la vera natura umana.Ora i cristiani, ai quali qui più particolarmente Oi rivolgiamo, dovrebberosapere meglio degli altri che il Figlio di Dio fatto uomo è l'unicosaldo sostegno della umanità anche nella vita sociale e storica, e cheEgli, assumendo la natura umana, ne ha confermato la dignità comefondamento e regola di quell'ordine morale. È dunque loro precipuoufficio di far sì che la moderna società ritorni nelle sue strutture allesorgenti consacrate dal Verbo di Dio fatto carne. Se mai i cristianitrascurassero questo loro ufficio, lasciando inerte, per quanto è da loro,la forza ordinatrice della fede nella vita pubblica, commetterebbero untradimento verso l'Uomo-Dio, apparso visibile tra noi nella culla diBetlemme. E valga ciò a testimoniare la serietà e il profondo motivodell'azione cristiana nel mondo, ed insieme a fugare ogni sospetto dipretese mire di potenza terrena da parte della Chiesa.Se dunque i cristiani si uniscono a tal fine in varie istituzioni ed organizzazioni,essi non si propongono altro scopo che il servizio voluto daDio a vantaggio del mondo. Per questo motivo, e non per debolezza, icristiani si collegano fra di loro. Ma essi — ed essi soprattutto — rimangonoaperti ad ogni sana intrapresa e ad ogni genuino progresso, nè siritirano in un chiuso recinto, quasi per preservarsi dal mondo. Dediti apromuovere il comune vantaggio, non di sprezzano gli altri, i quali, delresto, se sono docili al lume della ragione, potrebbero e dovrebbero accettaredella dottrina del cristianesimo almeno ciò che è'f ondato sul dirittodi natura.Guardatevi da coloro che disprezzano quel servizio cristiano al mondoe gli oppongono un cosiddetto « puro », « spirituale » cristianesimo.Essi non hanno compreso questa divina istituzione, a cominciare dal suofondamento : Cristo, vero Dio, ma anche vero uomo. L'Apostolo Paoloci fa conoscere il pieno, integrale volere dell'Uomo-Dio, che mira adordinare anche questo mondo terreno; tributandoGli, ad onore, duetitoli eloquenti: il «mediatore)) e l'(( uomo )). 1XSì, l'uomo, com'è ciascunodei suoi redenti.11I Tim. 2, 5.


Acta Pii Pp. XII 35III - NECESSARIA INTEGRAZIONEE STABILITÀ DI OGNI TITA UMANA IN CRISTOGesù Cristo non è soltanto il saldo sostegno della umanità nella vitasociale e storica, ma anche in quella del singolo cristiano, di guisa che,come « tutte le cose furono fatte per mezzo di Lui e nulla senza di Lui », 1 2così nessuno potrà mai compiere opere dégne della sapienza e della gloriadivina senza di Lui. Il concetto della necessaria integrazione e stabilitàdi ogni vita in Cristo fu inculcato ai fedeli fin dagli albori della Chiesa :dall'Apostolo Pietro, allorché nel portico del tempio di Gerusalemme,proclamò Cristo «ròv aQxrjyòv rfjç Çcorjç », 1 3cioè «autore della vita», edell'Apostolo delle Genti, che indicava spesso quale debba essere il fondamentodella nuova vita ricevuta nel battesimo : Voi — egli scriveva —fondate la vostra esistenza non sulla carne, ma sullo spirito, se veramentelo spirito di Dio abita in voi. Che se alcuno non ha lo spirito di Cristo, nonappartiene a Dio. 14Ogni redento pertanto, come « rinasce » in Cristo,così trovasi per Lui (( al sicuro nella fede ». 1 5Limiti del potere umanoCome potrebbe, del resto, l'individuo anche non cristiano, abbandonato a sé stesso, credere ragionevolmente alla propria autonomia, completezzae saldezza, se la realtà gli presenta da ogni lato i limiti, nei qualila natura lo costringe, e che potranno bensì essere ampliati, ma non deltutto abbattuti? La legge della limitatezza è propria della vita sulla terra,nè dal suo impero si sottrasse Gesù Cristo stesso, in quanto Uomo, allacui azione erano fìssati limiti dagl'imperscrutabili consigli di Dio e conformeal misterioso congiunto operare della grazia divina e della umanalibertà. Tuttavia, mentre il Cristo-Uomo, limitato nella sua dimora terrena,ci conforta e conferma nella nostra limitatezza, il Cristo-Dio ciinfonde un superiore ardimento, poiché ha la pienezza della sapienza edel potere.Sul fondamento di questa realtà il cristiano, che si accinge animosamentee con tutti i mezzi naturali e soprannaturali a edificare un mondo12131415Io. 1, 3.Act. 3, 15.Cfr. Born. 8, 9.Cfr. Io. 3, 3; I PETR. 1, 5.


36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesecondo l'ordine naturale e soprannaturale voluto da Dio, innalzerà costantementelo sguardo a Cristo e conterrà la sua azione entro i confinifìssati da Dio. Disconoscere ciò sarebbe volere un mondo contro la disposizionedivina, e quindi pernicioso per la stessa vita sociale.Abbiamo or ora indicato le dannose conseguenze che derivano dallaerronea sopravalutazione del potere umano e dal deprezzamento dellaobiettiva realtà, la quale, con un complesso di principi e di norme — religiose,morali, economiche, sociali — stabilisce limiti e mostra la giustadirezione delle umane azioni. Ora i medesimi errori con simili conseguenzesi ripetono nel campo del lavoro umano, e precisamente dell'operaree produrre nella economia.Dinanzi al sorprendente sviluppo della tecnica, e più spesso per suggestioniricevute, il lavoratore si sente assoluto padrone e maestro dellasua esistenza, capace semplicemente di perseguire tutti gli scopi, diattuare tutti i sogni. Chiudendo nella natura tangibile tutta la realtà, egliravvisa nella vitalità del produrre la. via per divenire uomo sempre piùperfetto. La società produttrice, che si presenta al lavoratore durevolmentecome la viva ed unica realtà e come la potenza che tutti sostiene,dà la misura a tutta la sua vita ; essa è pertanto l'unico suo saldo appoggioper il presente e per l'avvenire. In essa egli vive, in essa si muove,in essa è ; essa diventa alla fine per lui un surrogato della religione. Intal guisa — si pensa — sorgerà un nuovo tipo di uomo, quello cioè checirconda il lavoro con la aureola del più alto valore etico e venera lasocietà lavoratrice con una specie di fervore religioso.L'alto valore morale del lavoroSi domanda ora se la forza creatrice del lavoro costituisca veramenteil saldo sostegno dell'uomo indipendentemente da altri valori non puramentetecnici e se quindi meriti di essere quasi divinizzata dagli uominimoderni. No certamente ; come non può esserlo qualsiasi altro potere oaltra attività di natura economica. Anche nell'epoca della tecnica lapersona umana, creata da Dio e redenta da Cristo, resta elevata nel suoessere e nella sua dignità, e quindi la sua forza creatrice e l'opera suahanno una ben superiore saldezza. Così consolidato, anche il lavoro umanoè un alto valore morale, e la umanità lavoratrice una società, chenon soltanto produce oggetti, ma glorifica Dio. L'uomo può considerareil suo lavoro come un vero strumento della propria santificazione,perchè lavorando perfeziona in sè l'immagine di Dio, adempie il dovere


Acta PU Pp. XII 37e il diritto di procurare a sè e ai suoi il necessario sostentamento e sirende elemento utile alla società. L'attuazione di quest'ordine gli procureràla sicurezza ed insieme la


38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeterebbe dunque di tre provvedimenti: rinunzia agli esperimenti conarmi nucleari, rinunzia all'impiego di tali armi, generale controllo degliarmamenti.La somma importanza di queste proposte appare in tragica luce, sesi prende a considerare quel che la scienza crede di poter dire su eventicosì gravi, e che stimiamo utile di qui riepilogare brevemente.Quanto agli esperimenti di scoppi atomici, sembra che trovi sempremaggior credito l'opinione di coloro, i quali sono in apprensione per glieffetti che produrrebbe il loro moltiplicarsi. Esso infatti con l'andare deltempo potrebbe cagionare una densità di prodotti radioattivi nell'atmosfera,la cui distribuzione dipende da cause che sfuggono al potere dell'uomo,e generare così condizioni assai pericolose per la vita di tantiesseri..Circa Yuso : in una esplosione nucleare si sviluppa in un tempo estremamentebreve una enorme quantità di energia, pari a vari miliardi diKilovattore ; essa è costituita da radiazioni di natura elettromagneticadi densità elevatissima, distribuite entro una vasta estensione di lunghezzed'onda fino ai raggi più penetranti e da corpuscoli lanciati a velocitàprossime a quella della luce, provenienti da processi di disintegrazionenucleare. Questa energia si trasmette all'atmosfera, e nel giro dimillesimi di secondo eleva di centinaia di gradi la temperatura dellemasse d'aria circostanti, producendo un loro spostamento violento, chesi propaga con la velocità del suono. Si hanno sulla superfìcie della terra,nella estensione di molti chilometri quadrati, processi di inimmaginabileviolenza, con la volatilizzazione di materiali e distruzioni totali dovuteall'irraggiamento diretto, alla temperatura, all'azione meccanica, mentreuna enorme quantità di materiali radioattivi di vita media diversa completanoe continuano la rovina con la loro attività.Ecco pertanto lo spettacolo che si offrirebbe allo sguardo atterrito inconseguenza di tale uso : intere città, anche fra le più grandi e ricche distoria e di arte, annientate ; una nera coltre di morte sulle polverizzatematerie, che coprono innumerevoli vittime dalle membra bruciate, contorte,disperse, mentre altre gemono negli spasimi dell'agonia. Frattantolo spettro della nube radioattiva impedisce ogni pietoso soccorso ai sopravvissutie si avanza inesorabile a sopprimere le superstiti vite. Non visarà alcun grido di vittoria, ma soltanto l'inconsolabile pianto della umanità,che desolatamente contemplerà la catastrofe dovuta alla sua stessafollia.Relativamente al controllo : vi è chi ha suggerito le ispezioni con aerei


Acta PU Pp. XII 39appositamente attrezzati allo scopo di sorvegliare grandi territori perrispetto alle esplosioni atomiche. Altri potrebbero forse pensare alla possibilitàdi una rete mondiale di centri d'osservazione, tenuti ciascuno dastudiosi di diversi Paesi e garantiti da solenni impegni internazionali.Tali centri dovrebbero essere forniti di strumenti delicati e precisi diosservazione metereologica, sismica, di analisi chimiche, di spettrografiedi massa, e simili, e renderebbero possibile il reale controllo su molte delleattività — pur troppo non su tutte, — che fossero state precedentementeinterdette nel campo degli esperimenti mediante esplosioni atomiche.Noi non esitiamo ad affermare, anche nel senso di Nostre anterioriAllocuzioni, che l'insieme di quei tre provvedimenti, come oggetto diuna intesa internazionale, è un dovere di coscienza dei popoli e dei lorogovernanti. Abbiamo detto : l'insieme di quei provvedimenti, poiché ilmotivo del suo obbligo morale è anche lo stabilimento di una eguale sicurezzaper tutti i popoli. Se invece fosse portato ad esecuzione soltanto ilprimo punto, si avrebbe uno stato di cose che non attuerebbe quella condizione,tanto più che si darebbe sufficiente ragione di dubitare che sivoglia realmente addivenire alla conclusione delle altre due Convenzioni.Noi parliamo così apertamente, perchè il pericolo d'insufficienti propostenella questione della pace dipende in gran parte dal reciproco sospettoche turba sovente i rapporti delle Potenze interessate, accusandosi essevicendevolmente, sebbene in diverso grado, di pura tattica, anzi di mancanzadi lealtà in una causa fondamentale per la sorte di tutto il genereumano.La pacificazione preventivaDel resto, gli sforzi per la pace debbono consistere non solo nei provvedimentimiranti a restringere la possibilità di condurre una guerra,ma anche più nel prevenire o eliminare o mitigare a tempo i contrasti frai popoli, che potrebbero provocarla.A questa specie di pacificazione preventiva è necessario che si dedichinocon perspicua vigilanza gli Uomini di Stato, penetrati da spiritodi imparziale giustizia ed anche di generosità, pur nei limiti di un sanorealismo. Nel Messaggio natalizio dello scorso anno abbiamo già accennatoai focolai di contrasti che si avvertono nei rapporti fra popoli europeie quegli estraeuropei che aspirano alla piena indipendenza politica.Si può forse lasciare che i contrasti facciano, per così dire, il loro corso,il quale facilmente porterebbe ad acuirne la gravità, a scavare negli animisolchi di odio e a creare le cosidette inimicizie tradizionali? E non ver-


40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerebbe forse un terzo a trarne vantaggio, un terzo che ambedue gli altrigruppi in fondo non vogliono e non possono volere? In ogni modo unagiusta e progressiva libertà politica non sia a quei popoli negata ed ostacolata.All'Europa tuttavia essi riconosceranno il merito del loro avanzamento; all'Europa, senza il cui influsso, esteso in tutti i campi, essipotrebbero essere trascinati da un cieco nazionalismo a precipitare nelcaos o nella schiavitù.D'altra parte, i popoli dell'Occidente, specialmente dell'Europa, nondovrebbero nel complesso delle questioni accennate rimanere passivi inun inutile rimpianto del passato o nel mutuo rimprovero di colonialismo.Essi dovrebbero invece porsi costruttivamente all'opera, per estendere,là ove non si sia ancora fatto, quei genuini valori dell'Europa e dell'Occidente,che tanti buoni frutti hanno arrecato in altri continenti. Quantopiù essi a ciò soltanto tenderanno, tanto più saranno di aiuto alle giustelibertà dei popoli giovani, ed essi stessi rimarranno preservati dalle seduzionidel falso Nazionalismo. Questo è in realtà il loro vero nemico, cheli ecciterebbe un giorno gli uni contro gli altri, con profìtto di terzi. Talenon infondata previsione non dovrebbe essere trascurata nè dimenticatada coloro che trattano i loro problemi in Congressi, ove pur troppo rilucelo splendore di una esteriore e prevalentemente negativa unità. In taliconsiderazioni e in tale modo di procedere Ci sembra che si abbia una preziosaassicurazione della pace, sotto certi aspetti anche più importantedi un immediato impedimento della guerra.ConclusioneDiletti figli e figlie!Se anche oggi il Natale di Cristo irraggia nel mondo splendori diletizia e suscita nei cuori profonde emozioni, è perchè nell'umile culladell'Incarnato Figlio di Dio sono racchiuse le immense speranze delleumane generazioni. In Lui, con Lui e per Lui la salute, la sicurezza, ildestino temporale ed eterno della umanità. A tutti e a ciascuno è apertala via per accedere a quella culla, per attingere dagli insegnamenti, dagliesempi, dalla liberalità dell'Uomo-Dio la loro parte di grazie e di beninecessari alla presente e alla futura vita. Ove ciò non si facesse per propriaindolenza o per altrui impedimento, sarebbe vano di cercarla altrove,perchè dappertutto grava la notte dell'errore e dell'egoismo, del vuotoe della colpa, della delusione e della incertezza. Le fallite esperienze deipopoli, dei sistemi, dei singoli esseri umani, che non hanno voluto chiederea Cristo la via, la verità, la vita, dovrebbero essere seriamente con-


Acta Pii Pp. XII 41siderate e meditate da quanti credono di poter fare tutto da sè. L'umanitàdi oggi colta, potente, dinamica, ha forse un maggior titolo alla terrenafelicità nella sicurezza e nella pace ; ma essa non varrà a tramutarlain realtà, fino a quando nei suoi calcoli, nei suoi disegni e nelle sue discussioninon inserirà il più alto e risolutivo fattore : Dio e il suo Cristo.Ritorni il Dio-Uomo tra gli uomini, Re riconosciuto e obbedito, comespiritualmente torna ogni Natale ad adagiarsi nella culla per offrirsia tutti. Ecco l'augurio che Noi oggi esprimiamo alla grande famigliaumana, certi d'indicarle il cammino della sua salvezza e della sua felicità.Si degni il divino Infante di accogliere la Nostra fervida preghiera,affinchè la sua presenza sia avvertita quasi sensibilmente, come nei giornidella sua terrena dimora, nel mondo di oggi. Vivo in mezzo agli uomini,illumini le menti e corrobori ìe volontà di coloro che reggono i popoli,a questi assicuri la giustizia e la pace, incoraggi i volonterosi apostolidel suo eterno messaggio, sostenga i buoni, tragga a sè gli sbandati, conforticoloro che soffrono persecuzioni per il suo Nome e per la sua Chiesa,soccorra i poveri e gli oppressi, lenisca le pene ai malati, ai prigionieri,ai profughi, dia a tutti una scintilla del suo amore divino, affinchè trionfiin ogni luogo sulla terra il suo pacifico regno. Così sia.EPISTULAAD REVMUM P. MAURUM A PERDOLENTE V. MARIA, TERTII ORDINIS CARMELITA­RUM DI SCALCEATORUM MALABARENSIUM MODERATOREM GENERALEM, OBSAECULUM ELAPSUM AB EODEM ORDINE CONDITO.PIUS PP. XIIDilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. Quidquid Malabarensichristianorum communitati laetum accidit, Nobis quoque iucundumcontingit, cum erga eos omnes paternum amantissimumque geramusanimum. Quamobrem cum Nobis perlatum fuerit Tertium Ordinem Carmelitarumdiscalceatorum Malabarensium, cui tu digne praees, plenumsaeculum proxime esse commemoraturum, ex quo idem conditus fuit, volumusper has litteras celebrationes vestras participare, vobisque et depraeclare gestis gratulari, et majora usque ominari incrementa. Novimussiquidem vos omni ope allaborare ut catholica veritas Indorum populis


42 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officialeaffulgeat : scriptis nempe prelo editis non paucis ; litterarum ludis iuventutiinstituendae, atque altiorum etiam disciplinarum domiciliis ; sacrisMissionibus quam latissime vobis licet provehendis ; atque institutis christianaepietati, religioni caritatique fovendis.Praeterea Nos non latet vos Ordinis vestri disciplinam studiose adamareac contendere pro viribus ut cotidie magis effecta detur ac vigeat ;idque non modo ad umbratilem et contemplativam vitam quod attinet,sed ad activam etiam; hoc est sive precando pieque meditando, sive administeria sacra et ad tcetera religionis auxilia et adiumenta laudabiliincumbendo alacritate. Vobis procul dubio illa Jacobi Apostoli sententiaperspecta est : « Omne datum optimum et omne donum perfectum desursumest, descendens a Patre luminum yy. 1Quapropter, non aspiranteiuvanteque Deo, inania opera hominum, cum non « sufficientes simuscogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis : sed sufficientia nostra ex Deoest )). 2Nihilo secius non precationi solum ad Deum admovendae, noncontemplationi tantum caelestium rerum vacare oportet, sed actuosaeetiam navitati, secundum sapientissimum illud divi Thomae Aquinatiseffatum : « Sicut... majus est illuminare, quam lucere solum, ita m a jusest contemplata aliis tradere, quam solum contemplari ». 3Pergite igitur,ut facitis, in ejusmodi pietatis studium in omneque rerum genus incumbere,quod ad catholicam veritatem ceteris collustrandam valeat, itemquepossit quam plurimos ex vestratibus ad christiana praecepta christianaequevitae mores feliciter adducere. Ac vobis adsit a caelo Beata VirgoMaria, Carmeli decus, quam vos tam impense colitis, tam studiose adamatis.Ne oculos, ne mentem, ne animum avertatis a fulgore hujus sideris.Respicite ad Mariam ; in periculis, in angustiis, in rebus dubiis Mariamcogitate, Mariam invocate. Non recedat ab ore, non recedat a corde. 4Illamenti vestrae nullo non tempore praesens esto Doctoris Melliflui sententia: (( Ipsam sequens, non devias ; ipsam rogans, non desperas ; ipsamcogitans, non erras. Ipsa tenente, non corruis ; ipsa propitia, pervenis ». 5In apostolicis igitur laboribus et in sacri ministerii vestri difficultatibusad ejus confugite tutelam potentissimam ; ipsa divinum Filium suumrogante, pro certo experiemini nihil esse umquam quod vos, caelestisuffulti gratia, non possitis ad felicem exitum perducere.1JAO. I, 17.2345II Cor. III, 5.IP-IP-*, q. 188, a. 6, 3.Cfr. S. BERN., super ce Missus est », homil. II, n. 17; Migne, P. L. 183, eoi. 70-c, D.Ibid.; Migne P.. L. 183, col. 71-A.


Acta Pii Pp. XII 43Qua suavi spe freti, cum tibi, dilecte fili, tum cunctis tui Ordinissodalibus Apostolicam Benedictionem libenter impertimus, quae vobisomnibus et supernorum munerum et amantissimae voluntatis Nostrae sitpignus et auspex.Datum Romae, apud S. Petrum, die xxx mensis Octobris, annoMDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XIIALLOCUTIONESISociis Sodalitatis Italicae elementara ludi Magistrorum Catholicorum,oo decennium a Sodalitate ipsa condita coadunatis. *L'intima letizia, che a Noi proviene nel mirarvi, diletti figli e figlie, incosì gran numero convenuti alla Nostra presenza, per celebrare il primodecennio della vostra Associazione di Maestri cattolici, è la medesimadi chi, dopo aver seminato nel tardo autunno e coltivato con alacre fiduciaper lunga stagione, contempla la distesa ondeggiante della messe e nelleturgide spighe ravvisa la certezza di un migliore avvenire.giusto che al Nostro conforto si unisca la vostra esultanza, così ardentementeespressa e quasi riecheggiata dalla maestà di questo massimoTempio, come inno di ringraziamento a Dio, da cui ogni opera buona efeconda trae inizio e incremento.Dieci anni di assidue fatiche, di lotte superate, di conquiste ottenutenell'arduo e delicato campo della educazione : ecco il prezioso dono, cheoggi volete offrire al Vicario di Cristo, cui ben sapete quanto sta a cuorela fanciullezza e, per essa, la futura sorte della Chiesa e della vostraPatria.E veramente, da chi altri mai sulla terra, dopo i genitori, principalmentedipende il destino religioso e civile della Nazione, se non dai Maestridelle scuole elementari, per le cui mani, in virtù della legge, devepassare l'intiera fanciullezza? A voi dunque va la gratitudine Nostra edella società civile per gli stessi e buoni risultati conseguiti nel decorsodecennio, mentre su di voi si posa ansioso lo sguardo Nostro e delleHabita die 4 Novembris mensis a. 1955.


44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialefamiglie, affinchè possiate perfezionare l'opera cominciata, grazie allasolerte volontà che anima la salda vostra organizzazione.Corrisponderanno nel futuro i Maestri cattolici alle ardenti Nostreaspettative? Non vi è dubbio, poiché ne diedero esimia prova nel passato.Si devono infatti all'illuminato ardimento di un valoroso gruppo di cattolicila prima idea e i primi passi dell'Associazione al principio del1944, quando la guerra flagellava ancora il suolo della Patria vostra.Appena formatasi essa in folta compagine, voleste ricevere da Noi stessile indicazioni di massima sulle vie da seguire : il che volentieri facemmonella memoranda Udienza del 4 Novembre* 1945, giorno che voi avetevoluto con filiale pensiero stabilire come data di nascita della vostraAssociazione.Un fausto giorno quello, poiché quanto allora auspicavamo e imploravamodal divino Maestro Gesù datore di ogni grazia, e chiedevamo daivostri sforzi, è divenuto oggi splendida e visibile realtà. L'Associazionedei Maestri cattolici è ormai organizzata in ogni diocesi e provincia con1310 sezioni e con un numero di iscritti che raggiunge circa l'80 percento dei maestri italiani. Questo, senza dubbio, perchè in non molte categorievi sono, come nella vostra, una così completa sanità morale e unacosì consapevole serietà di intenti, e anche perchè la vostra associazioneha saputo operare indefessamente per riunire e conservare queste prezioseenergie sotto la bandiera di Gesù Cristo, unico Maestro dei grandi e deipiccoli. Noi diamo lode al lavoro da voi compiuto con tanta solerzia perpreparare i propagandisti nazionali e periferici, per la formazione religiosae professionale di maestri, nè possiamo tacere il Nostro compiacimentoper l'azione dignitosa e intelligente diretta ad ottenere i giustimiglioramenti economici e giuridici, non cedendo tuttavia alla suggestionedi una facile demagogia, sempre nefasta specialmente nei riguardidella scuola. Così va segnalato che la vostra presenza numerosa ed unitaha fatto conquistare ai cattolici la maggioranza assoluta in tutti i consessia carattere elettivo. Per questo lavoro validissimo vi esprimiamo ilNostro compiacimento e vi esortiamo a continuare con lo stesso impegnoe con lo stesso ritmo, affinchè, dove la fanciullezza d'Italia passa i suoianni più belli, splenda sempre la grazia di Gesù amico dei fanciulli.Ma voi volete ascoltare anche una Nostra parola esortatrice, con alcunesemplici e necessariamente incomplete riflessioni su ciò che il maestrodeve essere e su ciò che deve sapere, volere e fare per corrispondere degnamenteall'alta vocazione affidatagli.


Acta Pii Pp. XII 451. - E anzitutto : che cosa deve essere il maestro?Sembra a taluni che la parola « insegnante » dica di più della sempliceparola « maestro », e sarebbero propensi a sostituire questa con la prima.Non Ci sembrerebbe opportuno, diletti figli e figlie, e voi a ragionecontinuate a chiamarvi maestri cattolici. Il « maestro » è il più alto titoloche possa darsi ad un insegnante ; il suo ufficio esige qualche cosa dipiù elevato e di più profondo che quello di chi comunica semplicementela conoscenza delle cose. Il « maestro » è colui che riesce ad intessererapporti d'intimità tra la propria anima e quella del fanciullo ; è coluiche impegna personalmente sè stesso per indirizzare alla verità e al benel'inesperta vita del discepolo; che, in una parola, ne plasma l'intelligenzae la volontà per ricavarne, nei limiti del possibile, un essere diumana e cristiana perfezione. Nè è da credere che per essere elementareil maestro — degno di tal nome — abbia minor diritto al rispetto incondizionatoe universale del proprio Paese. Nella scuola elementare si apprendonogli elementi base, che per tutti rimangono fondamento dellafutura costruzione intellettuale, e per la maggior parte formano l'unicopatrimonio scolastico, di cui potranno disporre durante tutta la vita.Che cosa dunque dovete essere?I veri maestri devono essere uomini completi e integralmente cristiani,cioè imitatori dell'unico Maestro divino, Cristo Gesù.Lasciate, diletti figli, che vi confidiamo la Nostra amarezza nel vedereche anche qui in Italia vanno moltiplicandosi scuole, dove, con speciosipretesti e sotto innocue apparenze, in realtà si ignora Gesù, o peggioancora si insegna a combatterlo e ad escluderlo dovunque lo si incontri: nelle menti, cioè, nei cuori, nelle famiglie, nella società. Che cosapotranno imparare, poveri piccoli fanciulli e fanciulle, tra quelle muradissacrate, da maestri che non insegnano la verità, che non indicano lavia, che non conoscono, e quindi non possono mostrare il cammino checonduce alla vera Vita?Fortunatamente la grande maggioranza dei maestri elementari hapiù volte affermato il proposito di non volere in alcun modo tradirel'infanzia ad essi affidata, ed è accaduto che anche là dove la resistenzadi altre categorie era in parte franata, voi vi siete opposti impavidi, respingendotutte le sollecitazioni e qualsiasi minaccia. Ma non basta,diletti figli e figlie, esservi dichiarati cattolici; è inoltre necessario viverela propria fede ; non solo quindi dovete esporre le verità da credere e indicarela via da seguire; occorre anche, e soprattutto, che i.vostri fanciullivedano in voi quello che da voi ascoltano. Se non fosse così, ben


46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialescarsa sarebbe la efficacia del vostro insegnamento. Noi vi esortiamo,dunque, a impegnarvi per un cristianesimo integrale, e affinchè non visembri troppo ardua la meta che vi indichiamo, ecco, lo facciamo con leparole che il divino Maestro pronunciò rivolto alla folla dei suoi ascoltatori: Per entrare nel regno dei cieli, divenite come questi fanciulli :efficiamini sicut parvuli- 1puri, semplici, umili, generosi.2. - Che cosa dovete sapere?Non è da credere che per essere piccoli i fanciulli, oggetto della vostraopera educatrice, voi possiate contentarvi di esser mediocri umanamente,spiritualmente e moralmente. Í3 infatti risaputo che quanto pin silavora sul « piccolo », tanto più è necessario essere capaci. Forse che ilCreatore degli immensi mondi astrali, i cui moti dirige con mirabilearmonia, non dimostra pari potenza e sapienza nel regolare quelli impercettibilidell'atomo e dei suoi componenti, i quali anzi suscitano un piùprofondo senso di stupore? Chi ha chiamato i fanciulli « uomini in miniatura», ha indirettamente reclamato per i loro maestri una non elementaregrandezza di animo. Non parliamo certo delle nozioni, che voi doveteavere, perchè possiate trasmetterle al fanciullo. Ma, se non è nemmenoconcepibile il caso di un maestro che non sappia ciò che deve insegnareai propri alunni, è tutt'altro che impossibile di riscontrare in alcuni unaqualche impreparazione circa il modo con cui tale insegnamento deveessere impartito o circa l'oggetto che esso deve avere. Voi dovete conoscereil fanciullo studiando, e ciò otterrete se lo osserverete direttamentee vi servirete diligentemente dei sussidi che la pedagogia vi offre. Il fanciulloè un piccolo essere fragile, completamente proteso verso la vita,che sboccia e si sviluppa come un fiore di primavera. Piccolo essere incerca di moto e di giuoco; amante di tutto ciò che lo aiuta a credersigrande, già autonomo, sempre più responsabile delle sue azioni. Straordinariamentevari nei loro aspetti e nelle loro esigenze, alcuni fanciulliimpressionano per lo sviluppo fisico ritardato, altri fanno temere per laloro precocità non meno intellettuale che morale; non mancano quelliaddirittura tarati, mentre altri promettono grandi e belle cose con laloro intelligenza straordinaria e la non comune diligenza; alcuni sonoirrequieti, turbolenti, altri calmi e riflessivi. Nè basta conoscere i singolifanciulli; bisogna saper anche parlare loro. In verità può dirsi chepochi sono capaci di ascoltare come i fanciulli, perchè nessuno quantoloro ha tanta sete di apprendere ; infatti, qualunque cosa capiti sotto iloro sguardi, provoca le loro interrogazioni, che vengono fatte con una1MATTH. 18, 3. ' -


Acta Pii Pp. XII 47insistenza, e talvolta anche con una indiscrezione, che nessuno di voiignora. Ma se i fanciulli vogliono apprendere e sanno anche pazientementeascoltare, importa molto che i maestri imparino quanto è più possibilel'arte del dire, per esprimere ed imprimere le cose nelle piccole,menti dei loro scolari ; senza naturalmente deformarle in alcun modo, essidevono tuttavia trasformarle, usando termini semplici e adatti; non cadendo,però, in parole e in modi esageratamente puerili. Inoltre i fanciullihanno più che gli adulti grande bisogno di vedere : non bisogna quinditrascurare nulla di tutto ciò che può aiutare la loro fantasia ; così occorreevitare la monotonia, la soverchia lunghezza e la molteplicità degliargomenti. Dal maestro si chiede dunque la sapienza anche più dellascienza, la profondità anche più della vastità delle cognizioni, soprattuttola premurosa sollecitudine per il futuro dei fanciulli, nonostantel'instabile loro presente, e che a quello indirizzi ogni mossa. Il maestroè il buon seminatore che getta a piene mani il frumento nelle zolle,scegliendo con avvedutezza il tempo, il luogo e il modo, affinchè nessungranello vada perduto, ma ognuno abbondantemente fruttifichi..3. - Che cosa dovete volere?Come insegnanti, voi dovete preoccuparvi che i fanciulli acquistinotutte le nozioni assolutamente indispensabili alla vita. Sarete dunquefedeli ai programmi stabiliti, esigendo con dolce fermezza che i fanciullia voi affidati li eseguiscano con diligenza secondo le loro capacità. Comeinsegnanti cattolici, vi preoccuperete particolarmente che la religionevenga da essi appresa in modo chiaro, organico e quindi vivo; soprattutto(( vivo », non solo in quanto significa interesse per la sua conoscenza, manel senso che la religione è vita, e cioè fattore indispensabile per vivere^sia come soluzione delle incertezze e dei dubbi, che come ausilio a superarele lotte, oggi piccole, domani grandi ; come rifugio nelle incipientiseduzioni del male ; come luce e guida per le loro azioni, doveri, rinunziee rapporti col mondo esterno. Pensate che non pochi di quei fanciullinon frequenteranno il catechismo parrocchiale per la negligenza o perl'avversione di sconsigliati genitori : altri non avranno forse più, nemmenoda adulti, occasione di apprenderlo e di approfondirlo.Affinchè dunque a quei piccoli non manchi l'alimento della dottrinacristiana, usate fermamente il vostro diritto all'insegnamento, non dimenticandoche esso è anche vostro imprescindibile dovere dinanzi a Dioe alla Patria. Come educatori, avrete l'ansia di formare i vostri fanciulli,proponendo loro l'esercizio delle virtù umane : lealtà, coraggio, attaccamentoal dovere, alla famiglia, alla Patria. Va notato a questo propo-


48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesito che il sentimento dell'amor di Patria è forse oggi da alcuni troppotrascurato, mentre fu e può esser tuttora prezioso coefficiente nella formazionecompleta del fanciullo. Nè si tema che l'amore verso tutta l'umanità— che voi dovete cristianamente sviluppare nei vostri piccoli —sia necessariamente in contrasto col particolare amore alla propriaPatria ; forse che l'amore alle altrui famiglie contraddice all'amore specialeche ognuno deve portare alla propria? Come educatori cattolici,infine, voi dovete fare ogni sforzo, affinchè tutti siano buoni cristiani, emolti tentino addirittura la scalata del monte santo di Dio, incoraggiatie sostenuti da voi, oltre che dal sacerdote. Gesù vuole oggi santi tra ifanciulli ; voi dovete far sì che a Lui essi guardino, non solo come ad amicodi predilezione ma anche come a modello di ogni virtù. Se è vero — comeè Nostra ferma fiducia — che Iddio prepara una nuova primavera allaSua Chiesa, Noi amiamo pensare che tra i piccoli — come tra i grandi —Egli troverà una schiera di anime pronte a qualsiasi chiamata, a qualsiasieroismo.4..- Questo voi otterrete, se vorrete trattare coi vostri piccoli, quantopiù è possibile, individualmente. Vi è tutto un lavoro di informazione edi formazione, che deve esser fatto in modo generale, a tutti insieme ; eciò non solo per motivi di ordine pratico, ma anche e specialmente per laindiscutibile utilità che la psicologia dei piccoli trova nel veder da tuttiinsieme ammessi alcuni principi e accettate alcune norme di vita. Peròvi è anche un lavoro riguardante il singolo fanciullo, e questo verrebbenon senza danno intrapreso e condotto a termine nel modo che potrebbesi•chiamare collettivo. Accade inoltre che un fanciullo abbia bisogno, peresempio, di essere incoraggiato ; un altro invece debba essere moderato ;può avvenire che, mentre per uno è necessario il conforto, per altri è utileil rimprovero o il castigo. Ricordate : le anime sono create una ad una,« non in serie, da Dio, il quale si compiace di non farle l'una ugualeall'altra. Chiamate ad essere piante di Dio per la gloria di Lui, esse sonotali in modo diverso ; ciò per la stessa varietà dello spettacolo, che deveoffrire il campo dove lavora assiduo e amoroso il divino Agricoltore.Siate attenti, infine ad esigere gradualmente quello che volete ottenere•dai vostri piccoli. Salvo casi di vera eccezione, Gesù vuole — e dovetevolerlo anche voi — che le piante affidate alle vostre cure crescano nonfrettolosamente in una volta, ma a poco a poco. Se dunque volete portarlead una certa altezza, se volete vederle fiorire e fruttificare al massimo,-dovete saper attendere. Perchè far correre troppo i fanciulli, potrebbe.significare esporli a inciampare e a cadere; a quel modo che mettere


Acta Pii Pp. XII 49sulle loro spalle pesi, che non possono ancora portare, significherebbeforse far loro rallentare il passo, quando non addirittura fermarsi.Vi abbiamo esposto, diletti figli e figlie, alcuni pratici suggerimentiper il vostro nobile ufiicio di educatori, così vicino al Nostro di Pastoredi tutte le anime. Accoglieteli, come già faceste in passato, cori filialedocilità e fiducia.Rimanga perenne in voi il ricordo di questo nostro incontro, qualeviva testimonianza della premura, vorremmo dire gelosa, con cui la santaChiesa, madre comune e amorosa delle umane generazioni, si adoperaper la educazione della fanciullezza. Occorre forse ripetere con le paroleciò che eloquentemente predicano e dimostrano le ardue lotte da essasostenute, pressoché di continuo, per assicurare alla gioventù una sanae cristiana formazione? Anche voi potreste essere chiamati all'onore diquesto cimento, come altrove già tanti valorosi maestri cristiani ; ebbene,la Chiesa non vi abbandonerà, come ne siamo certi, voi non abbandonerestela Chiesa nell'affanno di una lotta estenuante, ma a cui non mancherebbeper divina promessa la pacifica vittoria.Non lasciatevi illudere dai motivi che gli avversari della educazionecristiana spesso avanzano, come la tutela della coltura, della libertà, osemplicemente della pubblica economia. Quanto infondati essi siano, èdimostrato dal fatto che mai la coltura, la vera libertà e la economiasono state meglio tutelate, come, quando le scuole private o pubblichehanno avuto la possibilità di svilupparsi conformemente ai principi ealle finalità naturali e ai desideri delle stesse famiglie.È un divino disegno che l'azione della Chiesa vada sempre di feliceaccordo coi giusti interessi delle famiglie. Ciò significa che le disposizioni,che essa prende nei vari campi della vita pubblica, si manifestanoa lungo andare rette, vale a dire rispondenti ai voleri di Dio.Fatevi anche voi, diletti figli e figlie, degni esecutori, con le famigliee con la Chiesa, di quei divini disegni.Affinchè questi Nostri voti si adempiano e una rinnovata fiamma dizelo si accenda nelle schiere della vostra Associazione, invochiamo sututti e ciascuno di voi l'abbondanza dei celesti favori, auspice dei qualisia la paterna Apostolica Benedizione, che di gran cuore v'impartiamo.4 - <strong>ACTA</strong>, vol XXIII, n. 1. - 28-1-1956.


50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, Sodalitatis NationalisItalicae missiciorum militum, vulgo « Granatieri di Sardegna ».*Il Nostro dovere di Vicario dei divino ed universale Maestro, CristoGesù, Ci urge particolarmente a predicare « la verità nella carità »*in questa èra di progressiva riorganizzazione e di riassettamento delleumane strutture.Ogniqualvolta dobbiamo occuparci del « ministero della paròla »,« ministerium verbi », 2 Ci studiamo di non nascondere agli occhi Nostrie di quelli che Ci ascoltano, lo spettacolo di un cielo coperto di nubi,tanto da far sembrare che si avvicini un mesto crepuscolo e quasi stia perscendere la notte sul mondo. Ma tutti sanno con quanta sincerità e conquanta fiducia Noi andiamo ripetendo che nulla è perduto, se gli uominidi buona volontà si destano e si uniscono per agire subito arditi e concordi.Nè omettiamo di manifestare la Nostra speranza che, forse piùpresto di quanto potrebbe attendersi, riappaiano i raggi del sole neltrionfo di una nuova primavera cristiana.Tra i segni che giustificano questa Nostra fiducia Noi dobbiamo annoverarel'accorrere sempre più frequente di schiere numerose e varie dipersone, che non si contentano di vedere nè di ricevere una qualsiasi paroladi incoraggiamento e di esortazione, ma chiedono di udire la paroladel Papa — cioè la parola del Vicario di Gesù — sui più disparati argomenti.Vi è una santa ansia di cercare nella dottrina di Cristo i principiper la soluzione dei problemi, che tengono in agitazione gli individuie i popoli.EcooCi, in questa domenica di novembre, davanti a migliaia di uominiappartenenti a un caratteristico e glorioso reparto dell'esercitoitaliano : membri tutti dell'Associazione Nazionale Granatieri di Sardegna.I vostri Dirigenti hanno voluto (Tön cortese pensiero mandarcialcune importanti pubblicazioni, che abbiamo scorso con speciale interesse.Quel che Ci ha subito colpito è non solo la varietà delle vicende dellequali siete stati protagonisti o attori, ma anche la trama quasi ininter-* Habita die 6 Novembris mensis a. 1955.1Eph. 4, 15.2Act. 6, 4.


Acta PU Pp. XII 51i-otta, su cui nelle varie epoche, con alterne vicende, voi avete trapunto ilricamo di numerosi atti di prodezza, che hanno certamente contribuitoa conservare e a mettere in maggiore evidenza le vostre tradizioni divirtù e di valore. Esse sono la prova di quanto meritatamente si è potutodire un giorno di voi : « Le vostre bandiere si lacerano, ma non si piegano...i venti e le procelle scolorano il drappo glorioso e pur lo rendono piùbello e luminoso ! ».Siate, dunque, i benvenuti in questa Casa del Padre Comune : Noi vi^accogliamo con particolare affetto per benedire voi, le vostre famiglie,tutti coloro che vi sono cari.Di tutti Ci siamo ricordati stamane nella S. Messa : 3dei vostri morti,specialmente di quelli che sono caduti sul campo di battaglia; di voi vivie di tutti, infine, i diletti figli d'Italia e del mondo intero. E in questaNostra preghiera Ci veniva soccorrendo, come altre volte, la stessa santaLiturgia odierna.1. - All'Offertorio : « Dal profondo grido a te, o Signore; o Signoreascolta la mia voce », 4abbiamo pregato per i vostri defunti, chiedendoa Dio per loro la vita.a) Vivano essi, anzitutto, nel pensiero di ognuno di voi. È doveroso,infatti, che siano ricordati con onore quelli che non esitarono di fronteal sacrifìcio supremo e s'immolarono, in silenziosa semplicità, nel compimentodel loro dovere. Avendo essi bene meritato della Patria, è giustoche questa procuri, quanto è possibile, di esaltare la loro memoria.1)) Vivano essi anche per ricordare a tutti il dovere dell'amore di Patria; non risparmiando, se fosse necessario, un serio richiamo a quanti— spesso inconsciamente, talvolta per ragioni non confessabili — si ostinanoa battere la via della non collaborazione, pur fra tanta urgenza diopere atte alla ricostruzione, e si abbandonano finanche a maldicenze e acalunnie ^contro la Madre Patria.Noi, per parte Nostra, abbiamo pregato il Signore Iddio, affinchèvoglia guardare propizio a questa terra italica, donandole nuove schieree sempre più numerose di cittadini onesti, laboriosi, pronti ad ognisacrificio.c) Ma specialmente abbiamo fatto menzione di quei defunti, che vihanno preceduto col segno della fede e dormono nel sonno della pace. 5Per essi abbiamo invocato il Signore, affinchè doni loro la beatitudinesDomin. XXIII post Pent.* Ps. 129, 1-2." Cfr. Can. Missae.


52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedelia quiete, lo splendore della luce, il gaudio dell'amore, ir canto dell'eternagioia, dell'eterna gloria. Per essi, in questo mese, che la S. Chiesaconsacra ai defunti, vi esortiamo a raccogliervi nel cristiano suffragio,affinchè coloro che, avendo ottenuto il perdono dalle colpe, non avesseroancora meritato la remissione della pena, possano presto dal Purgatoriosalire al Paradiso, accolti dagli Angeli, dai Santi, dalla Vergine,da Dio.2. - Leggendo l'Epistola, Noi abbiamo pensato ai Granatieri vivi :antichi, lieti di ritrovarsi in questa vostra adunata nazionale coi lorovecchi commilitoni, e nuovi, che prolungheranno nell'avvenire le buonetradizioni del Corpo : tutti presenti nella Nostra mente, nel Nostro cuoredi Padre.Scrivendo ai Filippesi l'Apostolo Paolo esclamava : « Molti, dei qualispesse volte vi ho parlato (e ve ne parlo anche adesso con le lagrime),si diportano da nemici della Croce di Cristo... e non aspirano che alle cosedella terra. Ma noi siamo cittadini del cielo ». 6Di cuore v'invitiamo,diletti figli, a meditare queste parole, e in pari tempo a guardare il mondodi oggi, per rilevare come la triste scena si ripeta. Circolano anche oggiper le nostre strade veri nemici non solo della Croce di Cristo, ma persinodi Lui stesso, della sua dottrina, della sua morale. Uomini che credonosolo alla terra, e la contemplano quasi proni, dimenticando che essaserve per camminare verso il cielo e che le creature sono state loro datecome strumento e mezzo per giungere alla celeste Patria, dove la giornatanon conosce tramonto, dove tutti vivremo nella pienezza della vita.Voi non siate così, diletti figli. Anzi non vi dovete contentare di rimanereuniti alla Chiesa con la fede e con la religiosa sottomissione allasacra Gerarchia; Noi vi scongiuriamo di riflettere che a nulla vi gioverebbe per l'eternità anche la vostra fedeltà alla Patria, se non aveste lavita di grazia, la vita divina; se non evitaste con ogni sforzo ciò che potrebbeportarvi alla rovina eterna.Noi siamo cittadini del cielo. Là è la nostra eterna, definitiva Patria ;là potremo ritrovarci — anima e corpo, risorti e incorruttibili — comemembri felici dell'unica grande famiglia di Dio.3. - L'ultimo pensiero, diletti figli, che vorremmo esporvi, lo abbiamoavuto all'inizio della S. Messa, all'Introito: «Dice il Signore: Io hopensieri di pace »,


Acta PU Pp. XIIsaindotti a far Nostre come queste della sacra Liturgia, in tempi, qual è ilpresente, di fiduciosa attesa, ma pur di timori e di ansie.Non occorre ripetere qui ciò che in varie occasioni abbiamo detto circail diritto dello Stato alla difesa contro gli ingiusti aggressori, fino àquando non siasi trovata una formula efìicace per imporre a tutti il rispettodelle frontiere e dei beni altrui. Ma detto questo, per dovere digiustizia e di chiarezza, Noi non possiamo omettere di scongiurare nuovamentei reggitori dei popoli, perchè compiano ogni sforzo aulne dievitare nuovi spargimenti di sangue, nuovi lutti, nuove inutili stragi.E il Nostro grido giunga ancora una volta specialmente a coloro — dovunqueessi siano — che, per calcoli inumani, meditassero mai l'aggressionedi altri popoli, solo attendendo che essi risultino indifesi.Questo Nostro grido, questa Nostra invocazione a Dio, affinchè « dissipile genti che si rallegrano delle guerre », 7Ci piace elevarlo qui, davantia migliaia di valorosi soldati, davanti ai Granatieri di Sardegna,pronti — come un giorno, come sempre — a sacrificare la vita, se la Patriadovesse richiamarli. I Nostri pensieri sono pensieri di pace : Ego cogitocogitationes pacis : ma sono anche i vostri, diletti figli, anche voi desideratela pace : per voi, per le vostre famiglie, per tutta la grande, generosae benedetta terra d'Italia.IHIis qui interfuerunt VIH Conventui Consilii, vulgo F. A. O.Agriculture Organisation), Romae hadito. *(Food andLa VIII esession, de la Conférence de la FAO, à laquelle vous participez,Messieurs, revêt cette année une signification toute spéciale, puisquecet organisme célèbre en même temps le dixième anniversaire de safondation. C'est, en effet, le 16 octobre 1945 que les représentants devingt Etats furent invités à signer l'Acte Constitutif de l'Organisationdes Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture. A la fin de lapremière session de la Conférence, quarante-deux pays avaient donnéleur adhésion officielle à la nouvelle institution. Depuis lors le nombredes Etats-membres est allé toujours croissant et l'on en compte actuellementsoixante-et-onze. En vous souhaitant la bienvenue, Nous sommes:7Ps. 67, 31.* Habita die 10 Novembris mensis a. 1955


54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedonc particulièrement heureux de vous féliciter du chemin parcourupendant ces dix ans.Les objectifs, que vous vous proposiez, étaient et restent primordiaux :élever le niveau de la nutrition et les conditions de vie des populations,accroître le rendement de la production et faciliter la répartition desproduits alimentaires et agricoles, contribuer à l'expansion de l'économiemondiale. Le Saint Siège ne pouvait se désintéresser d'une entreprisesi nécessaire et si bienfaisante; dès 1948, il avait son observateur auxréunions régionales de Rome et, l'année suivante, à une session duConseil; en 1950, une délibération de la Conférence de Washingtonl'admettait comme observateur permanent, statut dont il est, jusqu'àprésent, le seul à jouir.Vous savez, Messieurs, avec quel intérêt Nous avons suivi les différentesphases de votre activité depuis le jour où la FAO fut fondée. Il' s'agissait alors de regarder en face ce fait terrible : plus de la moitiéde la population mondiale est sous-alimentée ; pour satisfaire les besoinsde l'humanité, il fallait doubler là production alimentaire. La FAO semet énergiquement à l'œuvre: elle forme le Comité international de lacrise alimentaire, entreprend un recensement mondial de l'agricultureet se propose la création d'un Conseil mondial de l'alimentation ; elleprend en charge les travaux commencés dans neuf pays dévastés par laguerre pour restaurer leur agriculture. Pour Nous limiter à quelquesréalisations plus caractéristiques, rappelions qu'en 1947 fut constituéela « Commission européenne des forêts » ; en 1948 eut lieu la premièreconférence régionale sur les problèmes de la nutrition ; tandis qu'à partirde 1949 un Comité mixte d'experts en cette matière se réunit annuellementsur divers points du globe. Puisque l'accroissement de la productivitéet l'élévation du niveau de vie des populations rurales sont liés auxconditions sociales dans lesquelles travaillent les agriculteurs, la FAOaborde dès 1951 les problèmes de la réforme des structures agraires et lesquestions connexes du crédit agricole : en même temps, des réunionsmultiples en divers continents appuient le mouvement coopératifagricole.Il fallait sans aucun doute de la hardiesse pour envisager une actionaussi variée et qui s'étendît à d'aussi grands territoires. Mais ces effortsn'ont pas été vains. Le rapport, que vous avez publié sur la situation del'agriculture en 1955, note que la production agricole mondiale a atteinten 1954 un accroissement de 25% par rapport à celle de 1946. Pendantcette décade, les pays sous-développés ont rapidement mis en valeur


Acta PU Pp. XII 55leurs ressources en terre et en eau ; grâce à l'assistance technique, ilsont appliqué, à la production animale et végétale, les nouvelles méthodesexpérimentées et mises au point dans les régions plus avancées. Mais,à côté des résultats positifs, il importe aussi d'enregistrer les insuffisanceset les malaises actuels, afin d'attirer l'attention de tous les responsableset d'orienter leurs efforts; vous avez signalé entre autres la rigiditédes structures productives et la difficulté qu'elles éprouvent à répondreadéquatement à la demande, la stagnation du commerce mondial desproduits agricoles et le niveau insuffisant du revenu des agriculteurs, sion le compare à ceux d'autres activités. En de vastes régions du monde,on n'a pas encore réussi à fournir aux hommes le moyen d'acquérirtoute la nourriture, dont ils ont besoin. Ce fait reste, faut-il le dire, lemotif premier qui vous stimule à poursuivre vos efforts.Parmi les études particulières, auxquelles se sont livrés vos spécialistes,Nous voudrions en relever quelques-unes, particulièrement suggestives,et d'abord celles qui concernent la base même de toute agriculture,le sol. Dans le passé, l'utilisation, la conservation, l'améliorationdu sol étaient abandonnées au bon sens pratique des cultivateurs ; uneexpérience acquise au prix d'un labeur prolongé et non sans déboiresleur indiquait comment procéder pour ne pas ruiner la terre, dont ilstiraient leur subsistance. On sait que, si d'aucuns ne ménagèrent pasleurs peines pour sauvegarder leur fonds, d'autres, poussés par l'appâtd'un gain facile ou victimes de leur incompétence, causèrent au sol desdommages vite irréparables. Afin d'enrayer les conséquences de ceserreurs et d'en prévenir le retour, afin aussi d'utiliser au maximum toutesles possibilités des terrains, il importait d'acquérir une connaissancerationnelle des différents sols, de leur structure, de leurs propriétés, etde dresser la carte de leur répartition géographique; ainsi il devenaitpossible le préciser,quel genre de culture convenait à une région déterminée,quelles modifications celle-ci devait éventuellement subir, par ledrainage ou l'apport d'engrais. En particulier, on ne pouvait négligerla lutte contre l'érosion provoquée par les éléments naturels, mais,en bien des cas, facilitée et accélérée par l'intervention de l'homme qui,pour rendre cultivables des terres en déclivité, les dépouille de toutevégétation protectrice. On a constaté aux Etats-Unis que les pertes enphosphates, dues à l'érosion, étaient supérieures à l'épuisement provoquépar les récoltes. Les publications consacrées à cette question, telle, parexemple, celle qui concerne la carte de l'érosion en Amérique Latine,contribueront beaucoup à empêcher des dégâts ultérieurs.


56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMais la conservation du sol ne dépend pas seulement du contrôle del'érosion. On préfère actuellement envisager le sujet dans un cadre pluslarge, en tenant compte des systèmes modernes pour améliorer la fertilitéet des facteurs économiques et sociaux susceptibles d'accroître lebien-être des populations rurales, d'aider la colonisation des terres incultes,de freiner l'exode des campagnes et le dépeuplement des régionsmontagneuses au profit des villes. L'appauvrissement de la terre peutêtre le résultat d'un régime foncier inadéquat, de la concentration oudu morcellement excessif de la propriété, de la valeur insuffisante desproduits agricoles ; les conditions de vie trop dures découragent le cultivateuret le poussent à chercher autrement sa subsistance. Vous n'avezpas ignoré cet aspect des choses, puisque, comme Nous l'avons signalétantôt, vous avez envisagé une action en matière de réforme agraire,comme aussi dans le domaine du crédit et des coopératives agricoles.A cause du rôle essentiel, qu'elles jouent dans la régulation de la circulationhydrique superficielle et souterraine, les forêts méritent une attentionsérieuse ; elles freinent l'écoulement des eaux, favorisent leur pénérationen profondeur et l'alimentation des sources; elles retiennentles neiges et, même si elles ne peuvent empêcher les inondations exceptionnelles,elles régularisent le débit des rivières. Les pouvoirs publics,soucieux du développement de l'agriculture, ont donc intérêt à exercerleur vigilance sur la manière dont les forêts sont exploitées.Révélons encore, parmi beaucoup d'autres, les recherches menées surla possibilité de faire servir les algues marines à la nourriture humaine ;jusqu'à présent toutefois l'exploitation de ces ressources apparaît encorede réalisation difficile.Ces brèves considérations font ressortir assez que le programme initial,préparé par la Conférence de Hot Springs et formulé dans l'Acte Constitutif,est en bonne voie d'exécution. Alors que jadis le problème de lafaim apparaissait insoluble, il est permis à l'heure présente de le regarderen face et de compter pour le résoudre sur la collaboration des gouvernements.Les monographies consacrées à l'étude du sol ont attiré l'attentionsur l'unité physique des diverses régions, qui rend la plaine solidairede la montagne ; celui qui veut sauvegarder la fertilité de sesterres doit se préoccuper de ce qui se passe bien au-delà de leurs limites.Cette vérité prend ici, Nous semble-t-il, valeur de symbole ; les peuplesfavorisés par le nature ou par les progrés de la civilisation risquent deconnaître un jour de durs réveils, s'il ne se mettent en peine dès maintenantd'assurer à de moins fortunés les moyens de vivre humainement,


Acta Pii Pp. XII 57dignement et de se développer eux aussi. Eveiller davantage chez ungrand nombre d'individus et de nations ce sentiment de responsabilitécollective, et surtout provoquer par là des interventions éclairées etgénéreuses, voilà une tâche haute et noble ; en ces temps de suspicion dedivision, de révolte, la portée morale d'un tel résultat dépasse encore deloin ses conséquences matérielles.Nous nous plaisons par dessus tout à reconnaître, dans cette actionmondiale destinée à toucher non un ordre privilégié, mais l'immensefoule souvent impuissante et sans défense, un aspect authentique de lacharité, que le Christ a illustrée par sa vie et par sa mort, et dont il avoulu faire le signe distinctif de ses disciples ; cette charité universelle-,désintéressée, exigeante jusqu'au sacrifice, ne peut s'enraciner sinondans l'amour que Dieu lui-même porte aux hommes. Elle le traduitvisiblement ; elle en est la preuve la plus solide.C'est pourquoi Nous ne doutons pas que le Divin Maître ne bénissetout ce que vous faites pour ceux qui lui appartiennent ; c'est à Lui-mêmeque ces bienfaits s'adressent ; il saura les récompenser, comme il l'asolennellement promis et comme Nous l'en prions ardemment. Que lesfaveurs du Ciel descendent sur vous-mêmes et sur votre œuvre, sur vosfamilles et sur ceux qui vous sont chers. Nous vous en accordons pourgage Notre Bénédiction Apostolique.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMS. CONGREGATIO CONSISTORIALISINF ANTENS IS-T UGUEG AR AO AN AEDECRETUMDE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUMConcredita gregis spirituali commodo apprime studens ExcmusP. D. Patricius Harman Shanley, Episcopus titularis Sophenensis etPraelatus « nullius » Infantensis, ab Apostolica Sede nuper expostulavitut pars paroeciae vulgo « Palanan », quae ad Infantensem praelaturampertinet et comprehendit pagos Binatug, Buyascm, Dicamay, Disulap;G-angalan, Jbujan et Tappa vulgo appella tos, ab eadem praelaturadistraheretur et dioecesi Tuguegaraoanae adnecteretur.Haec S. Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto ExcmiP. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in InsulisPhilippinis Nuntii Apostolici, necnon Excmi P. D. Ioannis Sison, Episcopititularis Limatensis et Administratoris Apostolici Tuguegaraoani,vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio DivinaProvidentia PP. XII tributarum, oblatis precibus benigne annuendumcensuit.Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, a praelatura « nullius » Infantensiterritorium, quod supra memoravimus, separat, ipsumque dioecesi Tuguegaraoanaeperpetuo adnectit, mutatis hac ratione memoratae praelaturaedictaeque dioecesis finibus; ita ut posthac praedicti pagi Binatug,Buyasan, Dicamay, Disulap, Gangalan, Ibujan et Tappa una cumsuis ecclesiis, oratoriis, piis domibus, ecclesiasticis bonis et fundationibusin eodem territorio exstantibus vel quomodolibet ad illud vel adfideles in illo degentes spectantibus, ad dioecesim Tuguegaraoanam pertinerecenseri valeant ac debeant.. Omnia acta igitur et documenta praefatos pagos respicientia eorumqeufideles a Curia praelaturae « nullius » Infantensis ad Curiam dioecesisTuguegaraoanae, quam primum, transmittantur.


Sacra Congregatio Consistorialis 58Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputatPontificium Administrum Nuntiaturam Apostolicam in InsulisPhilippinis actu regentem, necessarias et opportunas eidem tribuensfacultates etiam subdelegandi, ad affectum de quo agitur, quemlibetvirum in ecclesiastica dignitate constitutum, onusque imponens, quamprimum, remittendi ad hanc Sacram Congregationem authenticum exemplaractus peractae exsecutionis.Quibus super rebus praesens edit Consistoria^ Decretum perindevaliturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 16Augusti 1955.££{ Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen. a SecretisL. S.Iosephus Ferretto,AdsessorSACRA CONGREGATIODE DISCIPLINA SACRAMENTORUMDECRETUM.ERECTIONIS TRIBUNALIS PROVINCIALIS CIRCUMSCRIPTIONUM ECCLESIASTICARUMPROVINCIAE EDMONTONENSIS PRO TR<strong>ACTA</strong>TIONE CAUSARUM NULLITATIS MA­TRIMONII.Per Decretum diei 28 Martii 1949 (in «Acta Apostolicae Sedis»vol. XXXVIII, pp. 281 ss. relatum) Sacra Congregatio de Sacramentis,iussu Ssmi D. N. Pii Divina Providentia Papae XII, in Canadensi Ditione,pro tractatione causarum nullitatis matrimonii, septem TribunaliaProvincialia primae instantiae et quatuor secundae instantiaeinstituit.Nuper autem universi Excmi Ordinarii Provinciae EcclesiasticaeEdmontonensis, nempe Excmus Archiepiscopus Edmontonensis, EpiscopusGalgariensis, Episcopus S. Pauli in Alberta, Vicarius Apostolicusde Grouard et Vicarius Apostolicus de Mackenzie, enixe postulaveruntut causae nullitatis matrimonii suorum subditorum, quae hucusque,tenore n. 7 capitis I laudati Decreti, a Tribunali Provinciali Van-


60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecuveriense pertractabatur, eoquod dictum Tribunal Vancuveriense binisprovinciis ecclesiasticis Vancuveriensi et Edmontonensi inserviebat,pertractandae itemque in prima instantia decidendae deferri possent adTribunal Edmontonense ad huius finem erigendum.Rationes potissimae pro hac erectione allatae ab Excniis Ordinariissunt 1) nimia distantia Tribunalis Vancuveriensis, 2) difficultas idemTribunal adeundi, 3) nimia mora pro hisce causis instruendis et decidendis,passim inevitabilis, cum gravi fidelium incommodo.Quas preces, cum S. haec Congregatio de Disciplina Sacramentorumin Congressu diei 16 Novembris c. a. rite perpendisse^ attento etiamvoto Excmi Delegati Apostolici Ditionis Canadensis, easdem per infra^scriptum Cardinalem Praefectum retulit Ssmo D. N. Pio divina ProvidentiaPapae XII in Audientia diei 10 Decembris 1955 Substituto SecretariaeStatus benigne concessa.Sanctitas vero Sua haec omnia quae sequuntur statuere dignatus est,decernens eadem exsecutioni mandanda, contrariis quibuslibet, licet specialimentione dignis, minime obstantibus :1) In urbe Edmontonensi, die I a Ianuarii a. 1956 erigitur TribunalProvinciale pro omnibus causis nullitatis matrimonii in prima instantiapertractandis et decidendis dictae ecclesiasticae Provinciae, nempe archidioecesisEdmontonensis, dioecesis Calgariensis, dioecesis S. Pauliin Alberta, Vicariatuum Apostolicorum de Grouard et Mackenzie.2) Ab eodem die Tribunal Provinciale Vancuveriense competensremanebit pro causis nullitatis matrimonii suae tantum Provinciae ecclesiasticaepertractandis et in prima instantia decidendis.3) Causae eaedem a Tribunali Provinciali sic erecto Edmontonensiin prima instantia definitae, pro tractatione in gradu appellationis, deferenturad Tribunal Provinciale Torontinum, incolumi semper iure directeappellandi ad S. R. Rotam, iuxta can. 1559 § 1 Codicis I. C.4) In reliquis plene serventur omnia quae statuta sunt in praelaudatoDecreto anni 1946, necnon in eius Normis exsecutivis diei 14 Maii1946 (A. A. S. xxxviii pp. 283 ss.).Datum Romae, ex Aedibus eiusdem Sacrae Congregationis, die 14Decembris a. 1955.£8 B. Card. ALOISI MASELLA, Ep. Praenestinus, PraefectusL. iB S.P. Bracci, Secretarius


Commissio Pontificia de re Biblica 61<strong>ACTA</strong> OFFICIORUMPONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICAINSTRUCTIOAD EXCELLENTISSIMUS LOCORUM ORDINARIOS DE CONSOCIATIONIBUS BIBLICISET DE CONVENTIBUS AC COETIBUS EIUSDEM GENERIS.Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. XII fel. reg. in Litteris EncyclicisDivino afflante Spiritu d. d. 30 Septembris 1943, inter compluraalia quae ad studia biblica rite promovenda conferunt, id quoque paternehortatus est, ut sacri Antistites Scripturae Sacrae venerationem inchristifidelibus sibi commissis satius in dies augere et perficere studeanteiusque cognitionem et amorem efficaciter fovere et excitare nitantur.Pias igitur illas consociationes quae ad Sacrorum Librorum exemplariadiffundenda conditae sunt, intente adiuvent, Sacrae Scripturae, Evangeliorumpotissimum, cotidianam lectionem et meditationem alloquio etusu commendent, publicas de rebus biblicis dissertationes seu acroasesaut ipsi habeant aut ab aliis apprime peritis sacris oratoribus habendascurent, denique commentarios ad quaestiones biblicas ex scientiae rationetractandas et exponendas editos pro viribus sustentent et inter variosgregis sui coetus et ordines apposite divulgent. 1Magno cum gaudio haec Pontificia de Re Biblica Commissio, cui munusstudia biblica dirigendi et fovendi peculiari modo concreditum est,variis e nuntiis et fontibus cognitum habet, quanta cum alacritate ExcellentissimiPraesules his Summi Pontificis hortationibus obtemperaverintquantumque fructum fidelis populus in haud paucis regionibus ex hocSacrorum Librorum renovato studio perceperit. Multis in locis Ordinariiin hac sua rei biblicae cura sollerter iuvantur Consociationibus illisBiblicis quae, ultimis temporibus ortae, tam editis in publicum libriset commentationibus quam publicis conventibus et acroasibus SacrorumLibrorum cognitionem et amorem promovere nituntur. Magno etiam cumfructu « dies biblici », potissimum pro christifidelibus omnibus, celebranturvel conventus per complures dies protracti (« hebdomades bi-1Cfr. Acta Apost. Sedis, 35 (1943) 321.


62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeblicae ») instituuntur, in quibus argumenta ad Sacram Scripturam spectantiaamplius et profundius in determinatorum coetuum utilitatem pertractantur.Nullum est dubium quin his rebus omnibus, dummodo rite peragantur,Sacrae Scripturae cognitio et amor efficaciter promoveatur et in diesuberius crescat. Attamen, ut hic finis rite obtineatur, omnia magna cumcura et prudentia paranda et dirigenda sunt. Ac primum quidem argumentain conventibus tractanda apte eligantur oportet, idque maximeex iis quae ad doctrinam theologicam Sacrorum Librorum profundiuscognoscendam et ad cultum ac venerationem Sacrarum Litterarum interchristifideles magis magisque fovendam apte valeant, iis tamen non omissisquaestionibus historicis, criticis, litterariis, quae in singulis regionibusmaioris momenti sunt aut acrius disputantur. Dein oratores quiin huiusmodi conventibus verba faciunt, rerum de quibus agunt, omni exparte periti sint oportet, normis a Sancta Sede datis sincere oboedientes,in rebus proponendis prudentes et sobrii, condicionis tam scientificaequam spiritualis audientium omnino conscii. Quantus fructus ex his conventibushauriatur, si haec omnia diligenter observata fuerint, ex multisrelationibus quae ad hanc Pontificiam Commissionem pervenerunt, luculenterapparet.Dolendum tamen est rei nondum in omnibus regionibus normis modoexpositis plane satisfieri atque interdum adesse periculum, ne conventusilli a Consociationibus Biblicis vel ab aliis instituti, non omnibus quiintervenerint, satis proficiant, immo quibusdam magis in « destructionem»quam in «aedificationem» cedant (cfr. 2 Cor-, 10, 8). Oratores enim,dicunt, non semper eos esse qui rerum de quibus agunt, omnino peritisint ; quosdam nimis facile sequi auctores minus commendatos vel inconsiderateac temere admittere et divulgare opiniones dubias aut falsas;commendare libros vel periodica dubii valoris aut ab auctoritate ecclesiasticanon approbata vel etiam reprobata : et haec omnia interdumcoram auditoribus qui ad similes quaestiones examinandas et iudicandasnullatenus parati et instructi sint. Accidisse etiam ferunt, ut qui loqueretur,parum attendent ad normas illas quas Summus Pontifex fel.reg. in Litteris Encyclicis Humani generis denuo graviter inculcavit,atque audacter proposuerit sententias a Magisterio Ecclesiae reprobatas,vel etiam sensui litterali, vigilante Ecclesia probe elaborato, novumquendam sensum substituerit quem symbolicum et spiritualem appellantet quo difficultates sensui litterali inhaerentes evanescere temere dicti-


Commissio Pontificia de re Biblicatant. 2Quae omnia, si coram auditoribus proponantur rei biblicae nonomnino peritis, summopere periculosa esse, nemo est quin videat.Hisce rebus omnibus perpensis, haec Pontificia Commissio de ReBiblica, pro munere ipsi commisso, opportunum censuit in memoriamrevocare has Consociationes Biblicas omnesque de re biblica coetus atqueconventus, sicut etiam libros et articulos in commentariis et in diariisde eadem re biblica edendos, utpote res religiosas et ad religiosam christifideliuminstitutionem spectantes, Ordinariorum auctoritati et iurisdictionisubesse. Quod ut in posterum efficacius servari possit, haecstatuere et praescribere placuit :1. Omnes Consociationes Biblicae earumque opera et incepta auctoritatiet iurisdictioni competentis Ordinarii subsunt. Competens autemOrdinarius, si agitur de Consociationibus vel conventibus quibuslibetdioecesanis, est Ordinarius loci ; si agitur de interdioecesanis, ille estOrdinarius in cuius dioecesi Moderator Consociationis sedem habueritvel conventus aut coetus habendus erit.2. Novae Consociationes Biblicae vel quicunque eiusmodi coetus instituinequeunt sine approbatione competentis Ordinarii, cuius etiam estearum Statuta examinare et approbare.3. Moderator Consociationis vel Praeses cuiuslibet coetus singulisannis de eius statu, membris, actis ad competentem Ordinarium referat.4. Conventus omnes qui pro auditoribus studia Sacrae Scripturae nonex professo colentibus ad argumenta scripturistica tractanda instituuntur,sive « hebdomadae biblicae » sive « dies biblici » qui dicuntur, sineconsensu et approbatione competentis Ordinarii haberi nequeunt. EidemOrdinario tempestive referendum est quae argumenta tractanda videanturet qui oratores ea sint tractatui!. Conventu autem habito is qui ei praefuit,ad eundem Ordinarium breviter referat de rebus tractatis, de disputationibushabitis, de conclusionibus collectis. Eandem relationem mittatetiam ad Revmum Secretarium Pontificiae Commissionis de Re biblica,addito programmate conventus et elencho oratorum.5. Normis sub n. 4 praescriptis non comprehenduntur illi congressuset conventus qui pro professoribus Sacrae Scripturae aliisque rei biblicaespecialiter peritis ad quaestiones scientifice examinandas et disputandasinstituuntur. Sed etiam in his conventibus cura habeatur, ut omniasecundum sana et probata principia doctrinae catholicae et normas aSancta Sede datas peragantur. Extraneis autem qui de coetu professorum-2"Cfr. Acta Apost. Sedis, 42 (1950) 569 s


64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeaut specialiter peritorum non sint aditus ad huiusmodi congressus nepateat.6. Quibus munus est conventus, de quibus sub n. 4, praeparandi veldirigendi, sedulo curent, ut res tractentur quae non adeo curiositati velrerum novarum studio satisfaciant, sed ad solidam auditorum institutionemin fide et in vita morali et ascetica promovendam et ad Sacrorum Librorumamorem sincerum excitandum et augendum vere conferre possevideantur. Eos autem Oratores eligant qui ad hos fines obtinendos magisapti et condicionis scientificae et spiritualis eorum quibus sermones destinantur,periti et conscii sint. Curent etiam, ut in rebus ipsis tractandisnon adeo difficultates et res dubiae proferantur, sed methodo positiva illaexponantur quae clara et explorata sunt. Quodsi coram quibusdam coetibusauditorum etiam difiicultates et obiectiones tractandae videantur,quaestione aeque et honeste proposita, solida tradatur responsio, rationibusscientificis rite suffulta.Excellentissimi Ordinarii, pro suo in gregem Christi amore, huicgravi negotio diligenter operam impendant, et si ipsi per se id agere nonpotuerint, ex propriae dioeceseos sacerdotibus aliquem ex officio constituant,qui rei biblicae probe peritus, solida doctrina theologica ornatus,debita prudentia instructus harum Consociationum et coetuum curamsuscipiat ac determinatis temporibus, prout idem Ordinarius statuerit,ad ipsum referat. Idem etiam ea quae de re biblica in libris vel commentationibussive editis sive edendis tractantur, diligenter examinet, etsi quid notandum censuerit, ad eundem Ordinarium referat.Quae omnia si sedulo et accurate fient, sperare licet fore ut hae utilissimaeConsociationes Biblicae et coetus atque conventus uberem fructumferant ad Verbi Dei cognitionem et amorem in dies magis fovendum,ad studia biblica efficacius promovenda, ad animarum salutem fecundiuscurandam.Sanctissimus Dominus Noster Pius Pp. XII hanc Instructionem benigneapprobare dignatus est eamque publici iuris fieri mandavit.Romae, die 15 Decembris a. 1955.Athanasius Miller, O. S. B., Consultor ab Actis.


AB. et vol. XXXXVIII 25 Februarii 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. %<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIO APOSTOLICAULTRAIECTENSIS ET ALIARUM(GRONINGENSIS - ROTERODAMENSIS)AB ARCHIDIOECESI TJLTRAIECTENSI ET A DIOECESI HARLEMENSI QUAEDAM TER­RITORIA DISTRAHANTUR, E QUIBUS NOVAE DUAE DIOECESES CONSTITUUNTUR(( GRONINGENSIS )) ET (( ROTERODAMENSIS ».PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMDioecesium immutationes ab hac Romana Sede, omnium Ecclesiarumsollicita matre, sapientissime fieri, vel etiam novas circumscriptiones ecclesiasticasordinari, quotiens spes bona eaque certa affulgeat id christianorumcommodis et utilitatibus respondere, nemo est quin videat,cum beato Petro eiusque Successoribus divinitus mandatum sit electorumgregem pascere et gubernare. Quae studia et sollicitudines ad praesensvisum est Nobis ad Hollandiae res acri intendere cura. Quae regio,exacto nuper saeculo a restituta ibidem catholica hierarchia, tanta cepit,aucto catholicorum hominum numero et fidei operibus, incrementa,ut sive divinae veritati tuendae, sive usui fidelium augendo, sive deniquerei sociali provehendae, omnino oporteat vires ita disponere ut necessitatumcumulo sint pares. Accedit ut sacri Pastores, qui nunc familiaechristianae ibi loci praesunt, « cum dioecesium limites latius exten-5 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 2. — 25-2-1956.


66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedantur, impediti sint ne visitandi dioecesim obligationem, ad normamcan. 343 O. I. C, per se ipsi impleant », ut decreta Concilii ProvincialisEpiscoporum Hollandiae, anno millesimo nongentesimo vicesimo quartocelebrati, clare testantur. Quae cum ita sint, christianorum saluti Ecclesiaequeutilitati consulere cupientes, itemque eos maioribus praesidiisinstruere optantes, post auditum venerabilem Fratrem Paulum Giobbe,Archiepiscopum titulo Ptolemaidensem in Thebaide, eundemque in HollandiaApostolicum Nuntium-Internuntium, ac venerabiles Fratres NostrosS. R. E. Cardinales S. Congregationi Consistoriali praepositos;eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquod ius vel habeant,vel sese habere arbitrentur, de Nostra apostolica potestate haec quae sequunturdecernimus et iubemus. Ab archidioecesi Ultraiectensi eam territoriipartem separamus quae regiones complectitur vulgo Groningen,Friesland et Drenthe, una cum Noord-Oost-Polder ; ex eaque novam acdistinctam dioecesim condimus, quam ab urbe Groninga volumus Groningensemappellari, quae urbs Sedes erit et caput novae dioecesis. Qua inurbe sacer Praesul et domicilium suae commorationis habebit, et cathedramveritatis collocabit, in templo scilicet S. Martini Episcopi et Confessoris,quod idcirco ad cathedralis gradum evehimus. Praeterea a dioecesiHarlemensi eam provinciam detrahimus quam populus Zuid-Hollandappellare consuevit, eamque in alterius dioecesis formam redigimus,Roterodamensis ab eiusdem nominis urbe cognominandae ; in quaperillustri civitate Sedem novae huius Ecclesiae statuimus, dum cathedraepiscopalis in curiali aede S. Laurentii martyris et S. Ignatii confessorisab Episcopo collocabitur, iuribus et honoribus cathedralis templiconcessis, uti patet. Tandem ab archidioecesi Ultraiectensi ea parteseiuncta quae vulgari sermone Gooiland denominatur, eam Harlemensidioecesi in omne tempus coniungimus ; ab hac vero id regionis dividimus,quae fere totam civilem provinciam continet Zéeland nuncupatam; et adioecesi Buscoducensi universam oram decanatus, uti dicitur, St. Geertruidenberg;quae territoria dioecesi Bredanae in perpetuum tempusadnectimus. Quas fundavimus Ecclesias, Groningensem videlicet et Roterodamensem,iisdem iuribus, facultatibus, privilegiis, honoribus, insignibusfruentur, quibus ceterae omnes dioeceses ; quod et de eorum Praesulibusdicendum est, qui tamen iisdem quoque oneribus et obligationibustenebuntur. Novas hasce Sedes suffraganeas constituimus EcclesiaeUltraiectensi; cuius Metropolitae Episcopi Groningensis et Roterodamensisad iuris normam erunt obnoxii et subiecti. Volumus praeter haecut iuxta leges iuris communis et normas a S. Congregatione de Semina-


Acta PU Pp. XII 67riis et Studiorum Universitatibus latas, in utraque dioecesi seminariumerigatur iis excipiendis pueris quos suavissima Spiritus Sancti vox adsacerdotium inclinaverit ; et ut cultui Dei augendo Episcopisque consiliorumope iuvandis Canonicorum Collegium condatur secundum praescriptaper alias sub plumbo Litteras definienda. Concedimus tamenut eorum loco Consultores dioecesani eligantur, si ad praesens CanonicorumCollegium constitui nequeat ob graves difficultates. Quod adclerum attinet, mandamus ut simul ac hae Litterae ad effectum deductaefuerint, clerici ei Ecclesiae censeantur ascripti in cuius territoriolegitime degant ; quae vero ad Ecclesiarum regimen et administrationemattineant, ad Vicarii Capitularis electionem, Sede vacante, ad iura etonera cleri et populi, in his omnibus Codicis Iuris Canonici iussa serventur.Acta et documenta quae ad novas dioeceses respiciant, vel adterritoria quae dioecesibus Harlemensi et Bredanae iuncta sunt, aduniuscuiusque Curiam sedula cura mittantur, ibidem religiose asservanda.Mensam denique episcopalem, quae dicitur, ea bona constituentquae utrique dioecesi e divisione bonorum ob venient, iuxta canonem1500 Codicis Iuris C. Ad ea postremo omnia quae imperavimus exsequendavenerabilem Fratrem deputamus Paulum Giobbe quem memoravimus,cui omnes agendae rei potestates facimus, quas poterit cuivisviro delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Qui venerabilisFrater etiam onus habebit fines certos et indubios, ideoque quatenusopus sit iuxta terminos natura definitos, inter unam alteramvedioecesim delineandi. Quod negotium postquam perfecerit, documentaexarari curabit, eaque nitidam finium descriptionem cum denominationescontinentia, ad S. Congregationem Consistorialem quam primummitti studebit. Quod si eveniat ut cum res agi debeat alius eidem Internuntiaturaepraesit, ipsi haec negotia conficienda iubemus. Has veroLitteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidemut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur,atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla,cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per hasLitteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditusauctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, idprorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatisNostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immoharum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis,quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulqueab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino ha-


68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostender en tur. Quae Nostra decretain universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificumiussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo sexto mensis Iulii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostriseptimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZAS. B. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegemFranciscus Hannibal Ferretti, Proton.Bernardus De Felicis, Proton. Apost.Apost.Loco gß Plumbi«In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXI, n. 62.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>IAD TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA B. MARIAEV. DE RUPE, SEU (( DE LAS LAJAS )) INTRA FINES DIOECESIS PASTOPOLITANAE.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Templum perdecorum loci amoenitateatque structurae genere conspicuum, in quo Imago Beatae Virginis insaxo depicta, ideoque « de Rupe » appellata, pie excolitur, praecipuumquoddam perhibetur Marianae religionis domicilium non solum pagi« Las Lajas », intra fines dioecesis Pastopolitanae, ubi ad auras stat,sed etiam totius Reipublicae Columbianae atque finitimarum regionum.Etenim, super praerupta atque confragosa, ad artis Gothicae rationem,exstructa sacra haec Aedes ab ingenti Christifidelium multitudine atqueetiam a lectissimis Viris ex ordine ecclesiastico atque laicorum soletadiri, qui omnes discupiunt ut clementissimae Deiparae, ibi tantopereveneratae, muneribus cumulentur ; quae quidem eadem Dei hominumque


Acta Pii Pp. XII 69Mater, pro Suo in miseros mortales amore, liberaliter dilargitur. Undefactum est ut sacrorum Antistites Columbiani, coetum anno millesimonongentesimo vigesimo septimo agentes, hoc Templum una sententia Sacrariumsuae Nationis renuntiarent. Augescente exinde pietate erga BeatamMariam Virginem de Rupe, praeclara Eius Imago, anno millesimonongentesimo quinquagesimo secundo, plurium Praesulum atque frequentispopuli fidelis astante corona, auctoritate Petriani CanonicorumCollegii, aureo diademate fuit redimita. Quod autem est maximi momenti,fructus spirituales ibidem, praesertim ex Sacramentorum usu, percipiunturamplissimi. Quibus omnibus permotus, Venerabilis Frater AemiliusBolero González, Episcopus Pastopolitanus, suffragante quoque VenerabiliFratre Paulo Bertoli, Archiepiscopo titulo Nicomediensi Nostroqueapud Columbianam Rempublicam Nuntio Apostolico, preces ad Nosadmovit, ut idem Templum Basilicae Minoris nomine ac iure donaremusQuibus votis libenti animo obsecundare volentes, Nos, ex Sacrae RituumCongregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostradeque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum Aedem Deo in honorem Beatae Mariae Virginis deRupe seu « de Las Lajas » sacram, atque intra fines dioecesis Pastopolitanaepositam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus,omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Templis eodemhoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litterasfirmas, validas atque efiicaces iugiter exstare ac permanere ; suosqueplenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectantseu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari :sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inanefieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xxx mensis Augusti,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRTJGNOLAa Brevibus Apostolicis


70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIBEATA MARIA V. A MONTE CARMELO PATRONA CAELESTIS CONSTITUITUR (( TER­RITORII NATIONALIS DE FORMOSA » INTRA FINES DIOECESIS RESISTENCIAS.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — « Decorem Carmeli », Almam dicimusDeiparam ab hoc Monte appellatam, Christifideles, qui terram,cui nomen Formosa, intra fines dioecesis Resistenciae atque ReipublicaeArgentinae, incolunt, praecipua venerantur, ut accepimus, observantiaac pietate. Etenim saeculo proxime praeterito ea in regione sedem acdomicilium collocarunt auspice eadem Virgine Carmelitide, cuius imaginemsecum tulerant. Ex eo loco, scilicet e principe oppido Formosa,cultus Deiparae, nomine illo insignis, continentem agrum feliciter pervasit;unde factum est ut, anno millesimo nongentesimo primo, Moderatoreiusdem regionis, quam Argentini « Territorium Nationale de Formosa» vocant, ad sacram potestatem preces admovent ut Beata MariaVirgo a Monte Carmelo eidem huic constitueretur caelestis apud DeumPatrona; hoc esse votum, hanc esse spem totius populi plagam illamhabitantis. Tunc vero temporis id solum fieri potuit ut e nomine DeiGenitricis, cui a Monte Carmelo adiecta appellatio, paroecia oppidi Formosaenuncuparetur. Pietas deinde erga clementissimam Reginam, suavihoc titulo invocatam, novis est aucta incrementis, cum, anno millesimonongentesimo quadragesimo septimo, Eius in fidem, quasi caelestis ducis,Exercitus Argentinus committeretur, Eiusque Imago, anno scilicetmillesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, piae peregrinationis causa,inter gestientis populi vota, per oppida pagosque territorii, quod dictumest, circumferretur. Vota igitur depromens saepenumero facta a sacrorumadministris, a publicae ac militaris rei moderatoribus, scholarumpraefectis pluribusque sodalitatibus, dilectus filius Vicarius Capitularisdioecesis Resistenciae Nos submisse rogavit ut Beatam MariamVirginem Carmelitidem totius territorii a Formosa appellati caelestemPatronam renuntiaremus. Quas preces pro studio, quo ardemus, Marianaereligionis quoquoversus propagandae, libenti animo statuimus audire.Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certascientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam MariamVirginem a Monte Carmelo « Territorii Nationalis de Formosa »,


Acta PU Pp. XII 71quod dicitur, praecipuam apud Deum caelestem Patronam constituimusac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis quaeprincipalibus regionum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvisnihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litterasfirmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosqueplenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant,seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ;sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inanefieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xxx mensis Augusti,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO PRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIITEMPLUM CATHEDRALE RIOJENSE S. NICOLAO BARENSI SACRUM TITULO BASI­LICAE MINORIS CONDECORATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Ornatissimum Templum princepsEiojense, Sancto Nicolao Barensi sacrum, magnis perhibetur concursibuscelebrari populorum, eo undique convenientium ut, eiusdem Caelitis deprecatione,supernis muneribus ditentur. Quae Aedes, postquam, annomillesimo octingentesimo nonagésimo quarto, urbs illa fere tota terraemotu ac fremitu collapsa est in ruinas, exstructa fuit egregio genere, quod« Romanicum-Byzantium » appellant, magnamque habet admirationempropter amplitudinem cultumque varium. Est enim ibi conspicere aurifabrefacti vim, marmoris speciem eximiam, vitra colorum venustate illustria,sacram suppellectilem pretiosis vestitam metallis aliaque hoc genusornamenta et lautitias. Pone aram maximam positum praeclarum Sacellumvisitur Divi Nicolai, cuius vetustum Simulacrum in hoc novumTemplum translatum augescente in dies excolitur religione. Propter huncpraecipuum cultum Aedes ipsa « Sacrarii » nomine donata est ac Nosmet


72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeipsi Sanctum Nicolaum urbis et dioecesis Riojensis primum Patronum,Litteris Apostolicis die sexta mensis Decembris, anno millesimo nongentesimoquadragesimo sexto, sub anulo Piscatoris expeditis, renuntiavimus.Vota igitur cleri populique significans, Venerabilis Frater FroilanusFerreira Reinafé, Episcopus Riojensis, preces Nobis adhibuitut hoc Templum, scilicet pietatis domicilium insigne idemque artificiosisoperibus commendatum, Basilicae Minoris nomine ac iure honestaremus.Quibus supplicationibus libenti animo admissis, Nos, ex Sacrae RituumCongregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostradeque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum, Templum Cathedrale Riojense, Sancto Nicolao Barensidicatum, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectisiuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariisquibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentesLitteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque,ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissimesuffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque exnunc ed inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritatequalibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xivmensis Ianuarii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIVNUNTIATURA APOSTOLICA LUCEMBURGENSIS ERIGITURPIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quo firmior es redderentur magisquefrugiferae publicae necessitudinis rationes, quae Apostolicae huic Sedicum civitate intercedunt Lucemburgensi, ad quam ad praesens usquetempus legatus erat sacrorum Antistes, Internuntii solum nomine insignis,visum est Nobis eiusdem munus potiore gradu honoris condecorare.


Acta PU Pp. ZU 73Quae cum ita sint, Nos, motu proprio, certa scientia ac matura deliberationeNostra, harum Litterarum vi, auctoritate Nostra, InternuntiaturamApostolicam Lucemburgensem in Nuntiaturam Apostolicam, eodemtitulo retento, erigimus et constituimus eidemque Nuntiaturae sicper Nos erectae omnia et singula deferimus iura, privilegia, honores,praerogativas, indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt, certaspe freti hanc animi Nostri testificationem religioni provehendae esseconducturam. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas,validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenosatque integros effectus sortiri et obtinere ; ipsique Nuntiaturae ApostolicaeLucemburgensi, sic per Nos erectae, nunc et in posterum plenissimesuffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumqueex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritatequalibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibusvisnihil obstantibus.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xxiv mensisOctobris, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisEPISTULAEIAD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM WYSZYNSKI, ARCHIE­PISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM ATQUE EXCMOS PP. DD. ARCHIEPI­SCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS POLONIAE : TERTIO VERTENTESAECULO A LIBERTATE POLONIAE RESTITUTA PER DEFENSIONEM SANCTUARIIJANA GORA.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et ApostolicamBenedictionem. — Gloriosam Reginam ob innumeros partos triumphos,Mulierem inditam siderum redimitam serto, amictam sole, ex qua Sol


74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeiustitiae ortus est nobis, iam ab antiquissima aetate Polonorum gensita coluit et venerata est, ut huiusmodi religionis obsequio nulli videreturesse secunda. Cui amantium filiorum impensae pietati Dei hominumqueMater, cuius par est potestas liberalissimae benignitati, saepeopiferam gratiam eo spectabiliorem retulit, quo immaniora erant illa,in quibus versabantur, pericula. Quodsi hoc luculenter probant omnesPolonorum annales, quam maxime illud demonstrat, quod tria abhincsaecula obtigit, cum Dominici Natalis sacra celebrabantur sollemnia,sive religiosae sive civilis rei amplissimis monumentis immortalitaticonsecratum. Fas esse, hasce per Litteras Nostras, vobis, Dilecte FiliNoster et venerabiles Fratres, et cunctae Polonorum genti praeclariillius eventus recordationem repetere arbitrati sumus, ut singularis caelestisbeneficii memoria in angustiis, quibus insons patria vestra premitur,solatium vobis afferat, spem faciat non defuturae salutis, si dignitatemet constantiam vestram communiât fides inter aspera stabilis,nullis adversis rebus adflicta.Vladislai regnum, quod diuturna prosperitate felicitateque fioruerat,formidolosa et periclitationis cladisque plena tempora subsecuta sunt.Invaserunt enim in Polonorum terras exterae gentes, ex quibus maioreexercitu et impetu Novatores, ac, postquam Varsavia et Cracovia facilesunt captae, Clarus Mons Czestochoviensis libertatis vestrae postrenumfuit propugnaculum. Attamen Augustinus Kordecki, coenobiiillius moderator, animo minime defecit, sed Deo et Deiparae Virginispatrocinio fretus, defensores ad strenue obsistendum confirmavit. Quapropter,rerum condicione improviso in melius mutata, felicibus eventibuspatria vestra in libertatem vindicata est. Tunc Ioannes Casimirusrex Virginem Mariam ditionis suae terrarum Dominam edixit ac Poloniaeconclamavit Reginam; deinceps fel. rec. Decessor Noster Pius XI,qui solertissimi apud vos Nuntii Apostolici munus obierat, pro suo inpatriam vestram impenso studio, votis a pluribus istinc prolatis concedens,perlibenter festum in honorem B. Virginis Mariae, Poloniae Reginae,instituit, quotannis die tertia mensis Maii perpetuo celebrandum.Qui immortali memoria digni eventus mire sane demonstrant Dei GenetricemMariam Polonis semper salutem adesse omnibus in eorumdiscriminibus, tum maxime cum istic catholica fides, thesaurus longepretiosissimus a maioribus vobis traditus, itemque cum hac ApostolicaSede solida arctaque coniunctio, gentis vestrae robur et decus in periculisversantur. Quae cum Romana veritatis Cathedra necessitudinisvincula per diuturnam saeculorum seriem, quamvis insidiarum molimina


Acta Pii Pp. XII 75non afuissent, evigilante caelesti Praestite et Patrona vestra, numquamrelaxata vel fracta sunt : quod quidem Polonis summo honori eisdemquevalido incitamento est, ut perversitati atheismi strenuissime obsistant,qui, proh dolor, ipsorum nationem, catholicae religionis cultricem eximiam,enervare et inficere temptat. Exortae igitur procellae fluctibusagitati, Poloni, avitae virtutis heredes, non angusto et parvo sint animo,sed securitatem, constantiam, dignitatem servent, confisi summo sempiternoqueDeo, cui nihil est difficile factu, quique solet fortia et superbatenui subsidio et impulsu proterere : « Credite in Domino Deo vestro, etsecuri eritis Non solum in laetis, sed in acerbis quoque eventibus,quidquid nobis contingit, semper et ubique sapientiae et providentiaesupernae, licet abdito, subest consilio : quin etiam eo actuosior Dei estmanus, quo secretior demersa in profundo latescit. Id vero maximeoportet, in tolerandis asperitatibus et malis solidae stent spes fidesqueatque Evangelii doctrinae, sive publici sive privati consonent mores;siquidem tum virtus Dei fit in salutem 2ubi, ablata terrestrium bonorumcupiditate, consilia mentis et actio vitae cum fide non pugnent, sed adsiduaconsensione concentuque conveniant.Quaerenda autem pax summopere cum Deo est, in cuius potestate quaevissunt tempora, ubi adversae res et hominum nequitia, hostiliter animoset corpora premant, quemadmodum S. Gregorius Magnus suae aetatischristifideles, calamitatum turbine vexatos, praeclare hortabatur :«Quid ergo agendum est, fratres, nisi ut... legationis pacem mittamuset rogemus ea quae pacis sunt... Mittamus ad hanc legationem lacrimasnostras, mittamus misericordiae opera, mactemus in ara eius hostiasplacationis, recognoscamus nos cum eo in iudicio non posse contendere ;pensemus virtutem eius fortitudinis, rogemus ea quae pacis sunt... Mittamusad hunc, ut diximus, legationem nostram flendo, tribuendo, sacrashostias offerendo ». 3Praeterea ut omni perturbatione vacetis, vestriconvertendi sunt oculi novo pietatis studio ad Dei Genetricem Reginamvestram quae, cum virgineo pede internum inimicum calcaverit, cuiuslibetintemeratae victoriae est ministra et auctrix. Dilectos Sibi Polonos,qui, ut Adamus Mickiewicz perinsignis poeta vester cecinit, Mariae defensoressunt eiusque nomine vivunt, benignissima Mater non derelinquet,si ipsi, in catholica fide profitenda fortissimi, constantiae imita1II Par. 20, 20.23Cfr. Rom. 1, 16.Homil. XXXVII, 7; MIGNK, P. L 76, c. 1278-1279.


76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetionem et hereditatem gloriae maiorum ad se pertinere censuerint ; supernoillius auspice patrocinio, post nubila demum patriae vestrae felicisaetatis aurea lux ac diu permansurum decus splendebit.Iam superioribus Litteris Nostris religiosam insectationem, quam Poloniperpetiuntur, memorantes, huius rei indignitatem palam denuntiavimus.Attamen tristia istiusmodi adiuncta rerum, quamvis pateat allatainiuria, immutata adhuc non sunt, quin etiam peiora fieri videntur.In qua lacrimabili vitae condicione, proh dolor, aliae quoque Nationesversantur, ubi purpurati Patres, Episcopi, sacerdotes in vinculaconiecti aut sacrum munus obire prohibiti, religiosi sodales suis e domibuseiecti, catholicae consociationes diremptae, catholica scripta preloedenda praepedita, catholicae scholae suis iuribus destitutae, Ecclesiaedenique libertas multigeno catenarum pondere oppressa. Hos omnes,carissimos sane Nobis, fratres et filios, qui pro veritate et iustitia insontesvexantur, paterno animo amplectimur atque eorumque causam suppliciiterata prece Deo committimus, quo solacia et praemia libéralissimetribuit.Ad Nationem autem vestram quod attinet, accedit praeter alia augescensindustria novarum rerum propugnatorum, qui fucati nominis progressumcum christiana religione, propriis extenuata veritatibus etprincipiis, coniungere contendunt. Quapropter dolemus et vehementerquerimur, quod istic nonnulli rebus ad se non pertinentibus iniuste seimmiscent, et officiorum suorum neglecta conscientia, non per ostiumin ovile ovium, sed aliunde ascendunt; 4quos quidem paterna voce hortamur,ut, legitimae potestatis obsequendo praeceptis, sibi bene consulantneve religionis disciplinae et utilitatibus noceant. Profecto Nobisacerbi moeroris est causa, quod hi ore et scriptis typis mandatis christianaedoctrinae instituta cum errorum opinionibus, quae passim divulganturet quodam modo imperantur, contaminant. Plus operae et studiiponendum est omnibus, ne lux tenebris cedat, sed purior licet in tenebrisvictrix aliquando coruscet.Cum per iniuriam plus quam duos abhinc annos a tui honoris sede,Dilecte Fili Noster, amotus es, graviter aperteque Nos hoc improbavimus,et improbamus, facinus, idque pluribus in oris terreae, ubi libertashaud vacuo nomine sonat, una voce patratae violentiae reclamatum est.Interea, cum Dominici Natalis festum accedit, tibi, Dilecte Fili Noster,et ceteris sacris pastoribus, qui abesse cogimini ab ecclesiis vobis con-« Cfr. IOAN. 10, 1.


Acta PU Pp. XII 77creditis et a cathedralibus templis, ubi sacra peragere redivivo usquecum gaudio sancto solebatis, Divini benignissimi Redemptoris effusasolacia adprecamur 9multum optantes, ut quemadmodum ius et fas est, legitimopristino vestro muneri restituamini ; fausta et pientissima quaequevobis quoque, venerabiles Fratres, et clero et christifidelibus, curae vestraecommissis, et vestratibus in diversis terrarum orbis regionibus vitamdegentibus, percupimus, deprecante Deipara Virgine, Poloniae Patronainvictissima, christianae libertatis tutrice vigilantissima, cuius conlatumolim patriae vestrae auxilium congruentibus rei celebritatibus merito recolendumest. Quae vobis cuncta ut abunde et feliciter ad aeternam consequendamsalutem cedant, superni auxilii pignus, Apostolicam Benedictionemvobis omnibus, dilectissimi Nobis, effuso paternae caritatis studio,impertimus.Datum Romae, apud S. Petrum, die VIII mensis Decembris annoMCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XIIIIAD EMUM P. D. ANGELUM IOSEPHUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM RONCALLI,VENETIARUM PATRIARCHAM, QUINTO VERTENTE SAECULO AB OBITU S. LAU­RENTII GIUSTINIANI.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. HadriaticiMaris urbs, insulis, aedibus, templis pulcherrima, Venetiae, cum inclitismaiorum rebus gestis et industria florentibus artibus gloriantur, tummaxime honorem et amplitudinem sibi sumunt, quod per diuturnam aetatumseriem haud paucos homines e gremio suo ediderunt, qui summumexistimarunt bonum Evangelicae doctrinae convenienter vivere. In iisautem perpetua claritate excellit et eminet Sanctus Laurentius Iustinianus,quem quidem, cum quinque ab eius obitu revoluta mox implebuntursaecula, tu, dilecte Fili Noster, sollemnibus celebrationibus et coetibusrecolere statuisti. Pietatis officium, quod haud dubie menti tuae religionisstudium et in pastorali munere obeundo sollertia iniecerunt, egregiaeexpers Nostrae non relinquimus laudis ; quin etiam in accessionem lae-


78 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetitiae sanctae vocem Nostram hasce per Litteras tibi atque clero et christifidelibusmoderamini tuo commissis, paternae caritatis in vos testem,reddimus, de suscepto consilio gratulantem itemque enixe hortantem, ute festis peragendis diebus christianae fortitudinis accipiatur afflatus.In periculis enim, quibus haec misera implicatur aetas, lividarum minarumplena, magnopere oportet, ad Sanctorum caelitum contemplationemoculi erigantur et, quod potissimum est, ii in cogitando et agendosimilitudine colantur, ut, in conspectu eorum positis virtutis exemplis,ad victorias et praemia assequenda labore non defatigatae, sed certationeexercitae vires consurgant.Sanctus Laurentius Iustitianus id singulare sane et praecipuum habet,ut, in se religionis et patriae conexam iungens gloriam, Venetae gentisistius eximius sit veluti flos, qui, caelesti gratia auctam, istam insitamanimis indolem mirum in modum ostendit.Enimvero beatissimus hic Cáeles totus vester est : Venetiis est antiquogenere ortus et disciplinis instructus ; in insula S. Georgii in Alga severamreligiosae disciplinam virtutis exercuit ; Castellanensi Ecclesiae Episcopuspraefuit ac postea, cum Decessor Noster Nicolaus V CastellanensemEcclesiam Gradensi Patriarchatu coniunxit et huius sedem Venetiastranstulit, Venetiarum Protopatri archa creatus, admirationem iis movit,quibuscum vixit, et apud posteros quoque opinione optima floruit tumob ea quae insigniter gessit et fortiter sustulit, tum ob ea quae eloquentissimedocuit. Hunc iure meritoque doctrinae et laudibus decorum DecessorNoster Eugenius IV, Romana plaudente Curia : « Salve, decus etgloria Praesulum » consalutavit. Fuit enim is prestantissima temperantiaet modestia ; in rebus contrariis sibi constans ; strenuae fortitudiniplacabilitatem et clementiam addidit; pietati, qua Dei honorem cultumquesummopere provexit et preces fudit adsiduas, comitatem et adfabilitatemsermonis adiecit. Nec minus stilo quam operibus enituit. In eius operibus,quae mysticae theologiae genere continentur, multis quidem numero,parvis mole, alta promptum vena, profluit semper quiddam suave et canorum,quo delectabiliter commoti animi ex humili in sublime, ex fragilibusrebus ad sempiterna bona extolluntur, ubi cumprimis ibi de caritatecrebro et ubertim disseritur. « Diligendus — ita ille praeter alia hac devirtute scripsit — etiam est (Deus) causa suae dilectionis. Nam si esuris,panis tibi est; si sitis, potus est, de quo inebriabuntur electi prae ubertateet suavitate ipsius; si in tenebris es, lumen tibi est; si nudus, immortalitatistibi vestis est. O vera et summa suavitas omni suavitate dolcior : etomni dulcedine delectabilior, sed non carni et sanguini : omni luce cia-


Acta Pii' Pp. XII 79rior : omni secreto interior : omni honore sublimior, sed non sublimibusin se ». x «Itemque de proximorum caritate et fratrum consensu et unitate crebrodulcisona fundit eloquia, aetati suae discordiis et acerbitatibus asperaeaccommodata afferens remedia, dum id praesertim suadet, ut spiritualiaet terrestria bona per civitatis venas vitalis sanguinis ritu facile fluant :« Haec (nempe fraternus amor et unitas caritatis) ...sua libenter impertiuntur,gratis tribuunt, hilariter communicant, se exponunt, ut alienaquaerant : suo se privant commodo, ut prosint caeteris ». 2Precibus, votis, opera deproperare contendimus temporis adventum,quo amota in religiosis officiis explendis neglegentia, et penitus averruncatoatheismo, omnium maiorum colluvie, floreat solidior fides, libertascum sociali iustitia pulchro iungatur foedere, et, communita civiumtranquillitate, communes sint divitiae salutis sapientia et scientia- ettimor Domini expetendus thesaurus. 3In necessario et insigni certaminevehementer optamus ut, te praeeunte, Venetiarum utriusque militiaeclerus, catholicis consociationibus adscripti et singuli quoque christifl-. deles nemini sint spe, consilio et actione vitae secundi. Quod ut, avitaegloriae heredes, actuose et fortiter agatis* vobiscum considerantes exemplaet monita S. Marci Evangelistae, Praestitis istius urbis salutaris opiferi,et sonanti eius voci obsequentes, ipse per Nos S. Laurentius Iustinianusvos universos, immo unumquemque vestrum hortari videtur: S. Marcus«magni... meriti, maximaeque est auctoritatis praecelsus Evangelista,sanctissimus vir, gloriosus Martyr. Tibi suis poterit auxiliari orationibus,te scripturis instruere, exhortationibus infiammare, atque clamoribusevigilare ad vitam... Ob rugitum vocis suae qua docet poenitentiamagere, deserere vitia, repugnare diabolo, futurum devitare iudicium,atque aeternae gloriae desiderare triumphum speciem designatur habereLeonis, cui propter animositatis audaciam et roboris virtutem ac vociferationisimpetum inter quadrupedia tribuitur principatus ». 4Haud dubitantes, quin haec Nostra ad virtutes colendas incitamentaquemadmodum oblectamento est Nobis impertiri, ita universis eis, adquos perventura sunt, solatio sit accipere, tibi, dilecte Fili Noster, quibenignitate animi et in utilia cogitando sollertia excellis, et sacrorumAntistitum coronae et cuncto gregi tuo S. Laurentii Iustiniani saecularia12s4Lignum vitae, cap. VIII.De Casto connubio Verbi et animae, cap. X.Cfr. Is. 33, 6.Sermo in festo S. Marci Evangelistae.


80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesollemnia tecum celebraturis, Apostolicam Benedictionem, divinorummunerum auspicem, amantissime elargimur.Datum Romae apud S. Petrum, die xxiv mensis Decembris, annoMCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XIIIIIAD REVMUM P. ALFREDUM SCOTTI, ORDINIS B. MARIAE V. DE MERCEDE RE­DEMPTIONIS CAPTIVORUM MODERATOREM GENERALEM : SEPTIMO VOLVENTESAECULO AB OBITU S. PETRI NOLASCI.PIUS PP. XIIDilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — QuandoquidemChristus Dominus caritatem docuit veluti fundamentum esse, inquo lex tota consisteret, et notam quandam, qua christianae sapientiaesectatores a ceteris distinguerentur, mirum non est si praeclara haecvirtus eorum praesertim animis insidat, qui evangelicae perfectionisfastigium assequi contendunt. Mirum in modum inter hos excelluitS. Petrus Nolascus, inclitus ille divinae misericordiae administer vestriqueOrdinis quodammodo Parens, cuius memoriam, septimo ab eiusobitu volvente saeculo, dignis estis celebrationibus commemoraturi. Dumrecogitamus quae quantaque ipse in Dei gloriam proximorumque salutemperegit, menti succurrit Nostrae dira illa calamitas, quae per totsaecula acerbe afílictavit Ecclesiam : probosa servitus nempe, in quachristiani homines, bello vel per vim in Saracenorum potestate constituti,non sine summo humanae condicionis dedecore vivere cogebantur.Erga oppressos tristissima huiusmodi sorte viros, haud multi, ut Nolascus,tam incensa caritate flagrare visi sunt; ad afferenda remediavix ullus tam strenue decertavit umquam. Eius praesertim sollicitudinempermovebat gravissimum eternae salutis discrimen, in quo miseracaptivorum turba versabatur. Enimvero permulti — quod quidem ipseexperiendo didicerat — nonnisi eiurata christiana fide fore sperabant,ut servitis vitae oneribus et ignominiae tandem mitigationem aliquam


Acta PU Pp. XII 81afferrent. Tot maiorum aerumnarumque cogitatione quam maxime affectus,sanctissimus ille vir nullis pepercit laboribus, nullis difficultatibuset periculis deterritus est, ut captivis fratribus suppetias veniret;atque incredibile prope est quam multi, in squalore servitutisiacentes, ad libertatem et dignitatem filiorum Dei indefatigata eiusopera sint restituti. Quin etiam, religiosae familiae sodales, quaeipsius caritatis heres exorta est, ardua hac obstringebantur lege, ut se,ipsi pro christianis in tyrannide captivis captivos devoverent, opus siesset ad eos redimendos. Optimo igitur consilio, dilecti filii, statuistishuius excelsae sanctitudinis exempla celebrationibus vestris ante omniumoculos proponere; idque putamus fore non modo Ordini vestrodecorum, sed perutile etiam ac salutare animorum bono. Vos praesertim,qui eius religiosae vitae formam amplexi estis, tam praeclaras virtutesmeditamini, imitandasque suscipite. Etsi vero funesta servitutislabes fere apud omnes Nationes deleta est, illo tamen caritatis ardore,quo tantopere praestitit Nolascus, haud minus indigent tempora haecnostra, quibus tot homines sub sordidioris servitutis iugo misere torpescunt;servitutem peccati dicimus, quae maxima est, ad quam tollendamnobis omnibus pro viribus est enitendum. Siquidem neminem licethac in re esse desidem, neminem otiosum, dum spectare cogimur tantaanimorum pericula, tot homines per Jesum Christum redemptos, prolapsisin deterius moribus, in vitiorum coeno demergi. Excitetur, igitur,cotidie magis in vobis, excitetur in omnibus, praelucente S. Petri No-Iasci exemplo, ipsius actuosum salutis alienae studium; atque hic esto— ut vehementer cupimus — Optatissimus ac salutaris celebrationumvestrarum fructus. Cuius sit auspex et conciliatrix Apostolica Benedictio,quam tibi, dilecte fili, universisque tui Ordinis sodalibus peramanterin Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xix mensis Ianuarii, annoMCMLVi, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XII6 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 2. — 25-2-1956.


82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeALLOCUTIONESIAb Augusto Pontifice coram multis honorabilibus medicis habita, quorumplerique in magnis Lyceis obstetricem disciplinam et gynecologiamdocent, obstetricis artis scholas moderantur, Institutis pariturismatribus attributis praesunt, cum hi Romam convenerant invitatuet arcessitu Secretariatus ex omnibus gentibus catholicorum medicorum.Sujet du discours: l'accouchement sans douleurNous avons reçu des informations sur une acquisition nouvelle de lagynécologie et Pon Nous a prié de prendre position à cet égard au pointde vue moral et religieux. Il s'agit de l'accouchement naturel, sans douleurdans lequel on n'utilise aucun moyen artificiel, mais où l'on metuniquement en oeuvre les forces naturelles de la mère.Rappel de déclarations antérieuresDans Notre allocution aux membres du IV eCongrès international desmédecins catholiques, le 29 septembre 1949 1Nous disions que le médecinse propose au moins d'adoucir les maux et les souffrances qui affligentles hommes. Nous évoquions alors le chirurgien, qui s'efforce dansles interventions nécessaires d'éviter au maximum la douleur; le gynécologuequi tente de diminuer les souffrances de la naissance, sansmettre en danger la mère ni l'enfant et sans nuire aux liens d'affectionmaternelle qui — affirme-t-on — se nouent d'habitude à ce moment. Cettedernière remarque se référait à un procédé utilisé à l'époque dans lamaternité d'une grande ville moderne : pour lui éviter de souffrir, onavait plongé la mère dans une hypnose profonde, mais on constata que ceprocédé entraînait une indifférence affective à l'égard de l'enfant. D'aucunscependant estiment pouvoir expliquer autrement ce fait.Instruit par cette expérience, on eut soin par la suite d'éveiller lamère plusieurs fois pour quelques moments au cours du travail; onréussit de la sorte à éviter ce que l'on craignait. Une constatation analogueput être fait lors d'une narcose prolongée.La nouvelle méthode, dont Nous voulons parler à présent, ne connaîtpas ce danger ; elle laisse à la parturiente sa pleine conscience, du début* Habita die 8 Ianuarii mensis a. 1956.1Acta Apostolicae Sedis, a. 1949 p. 557 ss.


84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTout ceci permet d'affirmer, comme un fait reçu parmi les hommesde jadis et d'aujourd'hui, que la mère enfante dans la douleur. C'est àquoi s'oppose la nouvelle méthode.2 - La nouvelle méthode considérée en elle-mêmea) Considérations générales préliminaires faites par ses tenantsDeux considérations générales, faites par ses tenants, guident etorientent celui qui veut esquisser ses traits principaux; la première concernela différence entre l'activité indolore et l'activité douloureuse desorganes et des membres ; l'autre, l'origine de la douleur et son lien avecla fonction organique.Les fonctions de l'organisme, aifirme-t-on, lorsqu'elles sont normaleset accomplies comme il faut, ne s'accompagnent pas de sensations douloureuses; celles-ci dénotent la présence de quelque complication ; sinonla nature se contredirait elle-même, car elle associe la douleur à telprocessus en vue de provoquer une réaction de défense et de protectioncontre ce qui lui serait nuisible. La naissance normale est une fonctionnaturelle et devrait par conséquent se passer sans douleur. D'où celle-ciprovient-elle donc?La sensation de douleur, répond-on, est déclenchée et réglée par Pecoreecérébrale, où parviennent les excitations et les signaux de toutl'organisme. L'organe central réagit sur eux de manières très différentes ;certaines de ces réactions (ou réflexes) reçoivent de la nature un caractèreprécis et sont associées par elle à des processus déterminés (réflexesabsolus) ; pour d'autres, par contre, la nature n'a fixé ni leur caractèreni leurs connexions, mais elles sont déterminées par ailleurs (réflexesconditionnés).Les sensations de douleur sont au nombre des réflexes (absolus ou conditionnés)provenant de l'écorce cérébrale. L'expérience a prouvé qu'ilest possible grâce à des associations établies arbitrairement, de provoquerdes sensations de douleur, même quand l'excitation qui les déclencheen est par elle-même totalement incapable.Dans les relations humaines, ces réflexes conditionnés ont commeagent des plus efficaces et des plus fréquents, le langage, la parole prononcéeou écrite, ou si l'on veut, l'opinion qui règne dans un milieuet que tout le monde partage et exprime par le langage.


Acta Pii Pp. XII 85b) Eléments de la nouvelle méthode


86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebrale. De cette manière on supprime les réflexes conditionnés négatifs. Enmême temps, il faut créer de nouveaux réflexes, positifs, qui remplacerontles réflexes négatifs.e) son application pratiqueQuant a l'application pratique elle consiste à donner d'abord aux mères(longtemps avant l'époque de la naissance) un enseignement approfondi,adapté à leurs capacités intellectuelles, sur les processus naturelsqui se déroulent en elles pendant la grossesse, et en particulier pendantl'accouchement. Ces processus naturels, elles les connaissaient déjà enquelque sorte, mais le plus souvent sans en percevoir clairement l'enchaînement.Aussi beaucoup de choses restaient-elles encore enveloppéesd'une obscurité mystérieuse et prêtaient même à de fausses interprétations.Les réflexes conditionnés caractéristiques acquéraient aussi uneforce d'action considérable, tandis que l'angoisse et la crainte y trouvaientun aliment constant. Tous ces éléments négatifs seraient éliminéspar l'enseignement susdit.En même temps on adresse à la volonté et au sentiment des mèresun appel répété pour ne pas laisser surgir des sentiments de craintenon-fondés et qu'on leur a montrés tels ; il faut aussi rejeter une impressionde douleur, qui tendrait peut-être à se manifester, mais qui, en toutcas, n'est pas justifiée et ne repose, comme on le leur a enseigné, que surune fausse interprétation, des sensations organiques naturelles de l'utérusqui se contracte. Les mères sont surtout amenées à estimer la grandeurnaturelle et la dignité de ce qu'elles accomplissent à l'heure de laparturition. On leur donne aussi des explications techniques détailléessur ce qu'il importe de faire pour assurer le bon déroulement de la naissance; on leur apprend par exemple comment actionner exactement lamusculature, comment bien respirer. Cet enseignement prend surtoutla forme d'exercices pratiques pour que la technique leur soit devenuefamilière ou moment de la naissance. Il s'agit donc de guider les mèreset de les mettre en état de ne pas subir l'accouchement de façon purementpassive comme un processus fatal, mais d'adopter une attitudeactive, de l'influencer par l'intelligence, la volonté, l'affectivité, de lemener à terme dans le sens voulu par la nature et avec elle.Pendant la durée du travail, la mère n'est pas laissée à elle-même;elle profite de l'assistance et du contrôle permanent d'un personnel forméselon les nouvelles techniques et qui lui rappelle ce qu'elle a appris, luiindique au moment voulu ce qu'elle doit faire, éviter, modifier et qui,


Acta PU Pp. XII 87éventuellement, redresse tout de suite ses erreurs, et l'aide à corriger lesanomalies qui se présenteraient.Telle est pour l'essentiel, selon les chercheurs russes, la théorie et lapratique de l'accouchement sans douleur. De son côté, l'anglais GrantlyDick Read a mis au une point théorie et une technique analogues sur uncertain nombre de points ; dans ses présupposés philosophiques et métaphysiquestoutefois, il s'en écarte substantiellement, car il ne s'appuiepas comme eux sur la conception matérialiste.d) extension et succèsEn ce qui concerne l'extension et le succès de la nouvelle méthode(appelée méthode psycho prophylactique), on prétend qu'en Russie et enChine elle a déjà été utilisée pour des centaines de milliers de cas. Elles'est implantée aussi en divers pays de l'Occident ; plusieurs maternitésmunicipales auraient mis à sa disposition des sections particulières. Lesmaternités organisées exclusivement selon ces principes seraient jusqu'àprésent peu nombreuses en Occident ; la France, entre autres, en a une(communiste) à Paris; en France également deux institutions catholiques,à Jallieu et Cambrai, ont adopté complètement la méthode dansleurs services, sans sacrifier ce qui avait fait ses preuves antérieurement.Quant au succès, on affirme qu'il est très important : 85% à 90% desnaissances survenues de la sorte auraient été réellement indolores.II - APPRÉCIATION DE LA NOUVELLE MÉTHODE1 - Appréciation scientifiqueAprès avoir ainsi tracé l'esquisse de cette méthode, Nous passons àson appréciation. Dans la documentation qui nous a été remise, on trouvecette note caractéristique : « Pour le personnel, la première exigenceindispensable, c'est la foi inconditionnée à la méthode ». Peut-on sur labase de résultats scientifiques assurés exiger une foi absolue de ce genre?La méthode contient sans doute des éléments, qu'il faut considérercomme scientifiquement établis; d'autres n'ont qu'une haute probabilité;d'autres restent encore (au moins pour le moment) de nature problématique.Il est établi scientiquement qu'il existe des réflexes conditionnésen général ; que des représentations déterminées ou des états affectifspeuvent être associés à certains événements, et que le cas peut se vérifieraussi pour les sensations de douleur. Mais qu'il soit déjà prouvé (ou du


88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemoins, qu'il puisse être prouvé par là) que les douleurs de la délivrancesont dues uniquement à cette cause, ce n'est pas évident pour tous àl'heure actuelle. Des juges sérieux formulent aussi des réserves au sujetde l'axiome affirmé quasi a-priori : « Tous les actes physiologiques normaux,et donc aussi la naissance normale, doivent se passer sans douleur,sinon la nature se contredirait elle-même ». Ils n'admettent pasqu'il soit universellement valable sans exception, ni que la nature se contredirait,si elle avait fait de la parturition un acte intensément douloureux.En effet, disent-ils, il serait parfaitement compréhensible, physiologiquementet psychologiquement, que la nature, soucieuse de lamère qui engendre et de l'enfant engendré fasse par là prendre conscienced'une manière inéluctable de l'importance de cet acte et veuille forcer àprendre les mesures requises pour la mère et pour l'enfant.La vérification scientifique de ces deux axiomes, que les uns prétendentcertains et les autres discutables, laissons-la aux spécialistes compétents;mais il faut, pour décider du vrai et du faux, retenir le critèreobjectif désicif : « Le caractère scientifique et la valeur d'une découvertedoivent s'apprécier exclusivement d'après son accord avec la réalitéobjective ». Il importe de ne pas négliger ici la distinction entre « vérité» et


Acta Pii Pp. XII 89et l'invitation à la corriger ; l'influence exercée pour écarter l'angoisse etla crainte non fondées ; l'aide accordée pour que la parturiente collaboréopportunément avec la nature, garde son calme et sa maîtrise ; une conscienceaccrue de la grandeur de la maternité en général, et en particulierde l'heure où la mère met l'enfant au monde; tout cela ce sont desvaleurs positives, auxquelles il n'y a rien à reprocher, des bienfaits pourla parturiente, et ils sont pleinement conformes à la volonté du Créateur.Ainsi vue et comprise, la méthode est une ascèse naturelle, qui garde lamère de la superflcialité et de la légèreté; elle influence positivement sapersonnalité pour qu'à l'heure si importante de l'enfantement, elle manifestela fermeté et la solidité de son caractère. Sous d'autres aspects encore,la méthode peut conduire à des succès moraux positifs. Si on réussità éliminer les douleurs et la crainte de la naissance, on diminue souventper là-même une incitation a commettre des action immorales dans l'utilisationdes droits du mariage.En ce qui concerne les motifs et le but des secours accordés à la parturiente,l'action matérielle, comme telle, ne comporte aucune justificationmorale, ni positive ni négative; elle est l'affaire de celui qui prêteson aide. Elle peut et doit s'accomplir pour des motif et en vue d'unbut irréprochables, tels que l'intérêt présenté par un fait purement scientifique;le sentiment naturel et noble qui fait estimer et aimer dans la mèrela personne humaine, qui veut lui faire du bien et l'assister ; une dispositionprofondément religieuse et chrétienne, qui s'inspire des idéauxdu christianisme vivant. Mais il peut arriver que l'assistance rechercheun but et obéisse à des motif immoraux; en ce cas, c'est l'activité personnellede celui qui prête son aide qui en subit le préjudice ; le motif immoralne transforme pas l'assistance bonne en une chose mauvaise, dumoins en ce qui concerne sa structure objective et, inversement, une assistancebonne en soi ne peut pas justifier un motif mauvais ou fournir lapreuve de sa bonté.3 - Appréciation théologiqueIl reste à dire un mot d'appréciation théologique et religieuse, pourautant qu'on la distingue de la valeur morale au sens strict. La nouvelleméthode est souvent présentée dans le contexte d'une philosophie et'd'une culture matérialistes et en opposition avec l'Ecriture Sainte et leChristianisme.L'idéologie d'un chercheur et d'un savant n'est pas en soi une preuvede la vérité et de la valeur de ce qu'il a trouvé et exposé. Le théorème de


90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePythagore ou (pour rester dans le domaine de la médecine), les observationsd'Hippocrate qu'on a reconnues exactes, les découvertes de Pasteur,les lois de l'hérédité de Mendel, ne doivent pas la vérité de leur contenuaux idées morales et religieuses de leurs auteurs. Elles ne sont ni « païennes», parce que Pythagore et Hippocrate étaient païens, ni chrétiennes,parce que Pasteur et Mendel étaient chrétiens. Ces acquisitions scientifiquessont vraies, parce que et dans la mesure où elles répondent à la réalitéobjective.Même un chercheur matérialiste peut faire une découverte scientifiqueréelle et valable ; mais cet apport ne constitue en aucune manière un argumentpour ses idées matérialistes.Le même raisonnement vaut pour la culture à laquelle un savant appartient.Ses découvertes ne sont pas vraies ou fausses selon qu'il est issude telle ou telle culture, dont il a reçu l'inspiration et qui l'a marquéprofondément.Les lois, la théorie et la technique de l'accouchement naturel, sans douleur,sont valables sans doute, mais furent élaborées par des savants quien bonne partie professent une idéologie, appartiennet à une culturematérialistes ; celles-ci ne sont pas vraies, parce que les résultats scientifiquesprécités le sont. Il est encore beaucoup moins exact que les résultatsscientifiques soient vrais et démontrés tels, parce que leurs auteurset les cultures d'où ils proviennent ont une orientation matérialiste. Lescritères de la vérité sont ailleurs.Le chrétien convaincu ne trouve rien dans ses idées philosophiques etsa culture qui l'empêche de s'occuper sérieusement, en théorie et en pratique,de la méthode psycho-prophylactique ; il sait en règle générale quela réalité et la vérité ne sont pas identiques à leur interprétation, subsomptionou systématisation et que, par conséquent, il peut en même tempsaccepter entièrement l'un et rejeter entièrement l'autre.4 - La nouvelle méthode et l'Ecriture SainteUne critique de la nouvelle méthode au point de vue théologiquedoit en particulier rendre compte de l'Ecriture Sainte, car la propagandematérialiste prétend trouver une contradiction éclatante entre la véritéde la science et celle de l'Ecriture. Dans la Genèse 5on lit : « In doloreparies filios » (« Tu enfanteras dans la douleur »). Pour bien comprendrecette parole, il faut considérer la condamnation portée par Dieu4Oen. Z, 16. ,


Acta Pii Pp. XII 91•dans l'ensemble de son contexte. En infligeant cette punition aux premiersparents et à leur descendance, Dieu ne voulait pas défendre et n'apas défendu aux hommes de rechercher et d'utiliser toutes les richessesde la création ; de faire avancer pas à pas la culture ; de rendre la viede ce monde plus supportable et plus belle : d'alléger le travail et lafatigue, la douleur, la maladie et la mort, bref, de se soummettre laterre. 6De même, en punissant Eve, Dieu n'a pas voulu défendre et n'a pasdéfendu aux mères d'utiliser les moyens qui rendent l'accouchementplus facile et moins douloureux. Aux paroles de l'Ecriture, il ne faut paschercher d'échappatoire: elles restent vraies dans le sens entendu etexprimé par le Créateur : la maternité donnera beaucoup à supporter àla mère. De quelle manière précise Dieu a-t-il conçu ce châtiment etcomment l'exécutera-t-il? L'Ecriture ne le dit pas. Certains prétendentuue l'enfantement fut, aux origines, entièrement indolore et ne devintdouloureux que plus tard, (peut-être à la suite d'une interprétation erronéedu jugement de Dieu), par le jeu de l'auto-et de Phétérosuggestion,des associations arbitraires, des réflexes conditionnés et à cause descomportements fautifs des parturientes; jusqu'ici, toutefois, ces affirmationsdans leur ensemble n'ont pas été prouvées. D'autre part, il peutêtre vrai qu'un comportement incorrect, psychique ou physique, desparturientes soit susceptible d'accroître fortement les difficultés de lanaissance et les ait accrues en réalité.La science et la technique peuvent donc utiliser les conclusions de lapsychologie expérimentale, de la physiologie et de la gynécologie (commedans la méthode psycho-prophylactique), afin d'éliminer les sources d'erreurset les réflexes conditionnés douloureux et de rendre la parturitionaussi indolore que possibile; l'Ecriture ne le défend pas.Considérations finales sur l'obstétrique chrétienneEn guise de conclusion, ajoutons quelques remarques sur l'obstétriquechrétienne.La charité chrétienne s'est depuis toujours occupée des mères à l'heurede l'accouchement; elle s'est efforcée et s'efforce aujourd'hui encore deleur procurer une assistance eflicace, psychique et physique, selon l'étatd'avancement de la science et de la technique. Ce peut être le cas à présentpour les nouvelles acquisitions de la méthode psycho-prophylactique* Cfr. fíen. 1, 28.


Acta Pii Pp. XIIpensée et une conception dé vie d'inspiration matérialiste trouvent cetteposition naturelle : elle leur sert de religion ou de succédané de la religion.Bien qu'il applaudisse aux nouvelles découvertes scientifiques etles utilise, le chrétien rejette toute apothéose matérialiste de la scienceet de la culture. Il sait que celles-ci occupent une place sur l'échelle objectivedes valeurs, mais que sans être la dernière, ce n'est pas non plus lapremière. Même à leur égard, il répète aujourd'hui, comme jadis etcomme toujours : «Cherchez d'abord le Royaume de Dieu et sa justice». 9La plus haute, l'ultime valeur de l'homme, elle se trouve, non dans sascience et ses capacités techniques, mais dans l'amour de Dieu et ledévoûment à son service. Pour ces raisons, mis en face de la découvertescientifique de l'accouchement sans douleur, le chrétien se garde del'admirer sans retenue et de l'utiliser avec un empressement exagéré; illa juge d'une façon positive et réfléchie, à la lumière de la saine raisonnaturelle, et à celle, plus vive, de la foi et de l'amour, qui émane deDieu et de la croix du Christ.IIAd Exofhum Virum Juscelino KubitscheJc de Oliveira, Praesidem electumBrasiliae. *A vossa visita, Senhor Presidente, se honra altamente a vossa fé, aNos consola-Nos vivamente, porque Nos assegura mais um período deboa inteligencia e de amistosa cooperaçao entre a Igreja e o Estado, parabem e prosperidade do Brasil.Chamada a eleger o Chefe do Estado para o novo período presidencial,a Naçâo, com o seu voto, reconhecia e consagrava os altos méritos deVossa Excelencia, a energia dinàmica e as eximias qualidades administrativaspor tantos anos demonstradas no Estado de Minas e na suacapital « coraçâo do Brasil », e simultaneamente manifestava o desejode as ver resplandecer em mais vasto campo, no governo de todo o País.Sâo bem conhecidos os propósitos de V. E., de fazer o possivel pelodesenvolvimento económico e industrial do Brasil, pondo em eficienciaos imensos tesoiros de riquezas naturais com que a próvida máo do Criadoro enriqueceu.9MATTH. 6, 33.* Habita die 19 Ianuarii mensis a. 1950.


94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSabemos também dos esforços feitos no passado e dos propósitos actuáisde empenhar maiores diligencias ainda, para elevar económica esocialmente o nivel de vida das classes mais deserdadas e humildes, demodo que todos possam viver mais desafogada e honradamente, comacidadâos da mesma pàtria, corno irmäos da mesma familia, da grandePatria Brasileira, da grande Familia dos fìlhos de Deus.E Nós, conhecendo os sentimentos de V. E., estamos certo de que apar da elevaçâo económica e material, terá sumamente a peito a elevaçâodo nivel espiritual, que dê àquela a sua verdadeira fisionomia edignidade, animando-a e vivificando-a com a caridade crista, de modoque, prevenindo ou atalhando antagonismos e lutas de classe, se estreitecada vez mais a mùtua uniäo e concordia de todos os cidadâos e consequentementede todos os Estados.Com estes propósitos de governo e confiado na Providencia do Todopoderoso,sem cuja assistência nao há casa que se edifique sòlidamente,nem cidade a cuja defesa baste a vigilancia dos que a guardam, podeV. E. encarar serenamente o futuro, segundo a áurea máxima do maiordos seus oradores : « Agradar e servir a Deus, e logo confiar animosamente».As incertezas da hora presente sao grandes, a propaganda deletèria,múltipla e eficazmente conduzida por toda a parte ; nem o Brasil se podeconsiderar tao protegido, que nao tenha motivos de se guardar e estaralerta.Mas confiamos na Bondade omnipotente de Cristo Redentor e no auxí- 'lio da Virgem Imaculada, Padroeira do Brasil, que assistiräo sempreV. E. e seus dignos colaboradores, de modo que o período do seu governoseja de verdadeira Ordern e Progresso, de prosperidade material e espiritual,nacional e internacional do povo e Naçao Brasiliera.


Suprema Sacra Congregatio S. Officii 95<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICIIIDECRETUMPROSCRIPTIS LIBRORUMFeria IV, die 7 Decembris 1955In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,Emi ac Revmi Domini Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi,praehabito Consultorum voto, damnarunt atque in indicem librorumprohibitorum inserendos mandarunt libros a Döct. A. HBSNARD conscriptos:1. Morale sans peché, Presses Universitaires de France, Paris, 1954 ;2. L'univers morbide de la faute, ibidem, 1949;3. Manuel de sexologie normale et pathologique, Payot, Paris, 1951.Feria autem III (loco V), die 10 Ianuarii 1956, Ssmus D. N. D. PiusDivina Prov. Pp. XII, in Audientia Emo Domino Card. Pro-SecretarioSancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavitet publicari iussit.Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 23 Ianuarii 1956.Arcturus De Jorio, NotariusIIDECRETUMPROSCRIPTA) LIBRIFeria IV, die 8 Februarii 1956In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,Emi ac Revmi Dòmini Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi,praehabito Consultorum voto, damnarunt atque in indicem librorumprohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur :ALDO CAPITINI, Religione Aperta, Guanda, 1955.


96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIn Audientia autem diei 9 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D.Pius Divina Providentia Pp. XII relatam Sibi Emorum Patrum resolutionemadprobavit et publicari iussit.Datum Romae, ex aedibus S. Officii, die 11 Februarii 1956.Arcturus De Iorio, NotariusS. CONGREGATIO CONSISTORIALISLEOPOLDINENSIS-CAMPOSINAEDECRETUMDE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUMConcrediti gregis commodo studentes, Excmi PP. DD. Delphinus RibeiroGuedes, Episcopus Leopoldinensis, et Antonius de Castro Mayer,Episcopus Camposinus, ab Apostolica Sede expostulaverant ut parsparoeciae vulgo La Palma, quae pertinet ad dioecesim Leopoldinensemdistraheretur et dioecesi Camposinae adnecteretur, ita quidem ut ecclesiasticidioecesium fines cum civilibus deinde conveniant.Porro, S. C. Consistorialis, attento favorabili voto Excmi P. D. Cafoli Chiarlo, Archiepiscopi titularis Amioeni, tunc temporis in BrasilianaRepublica Nuntii Apostolici, vigore specialium facultatum sibi a SsmoDomino Nostro Pio Divina Providentia Pp. XII tributarum, oblatis precibusbenigne annuendum censuit.Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumentium, consensu, praesenti Consistoriali Decretodecernit, ut, bipartito memoratae paroeciae La Palma territorio, parsaltera, quae in regione civili vulgo Minas Gérais iacet, Leopoldinensidioecesi nexa permaneat, altera vero, quae ad regionem civilem vulgoRio de Janeiro pertinet, dioecesi Camposinae in perpetuum adscribatur,mutatis deinceps hac ratione utriusque dioecesis finibus prout in sequentibus:« ... Segue até alcançar a linha de cumiada da Serra da Pedra Bonita;prossegue por esta linha de cumiada, passando pelas Pedras Bonitae de Alexandria, até o ponto mais proximo a confluencia dos ribeiröesBorn Jardim e Eva; dai, desee até a dita confluencia e deseepelo Eva até a sua confluencia no rio Pomba ; desee por éste até a sua


Sacra Congregatio Consistorialis 97intersecçâo com o eixo longitudinal da ponte da Estrada de Ferro Leopoldina; deste ponto, cortando a margem esquerda do ref erido rioPomba, atinge, em linha reta, o alto do Morro situado entre aquela margeme o leito da E. F. Leopoldina ; dai, atraversa novamente o leito destaferrovia, ganha o divisor de aguas de anuentes diretos do rio Pomba,de um lado, ribeirâo Santo Antonio do ou tro, atingindo, em prosseguimento,a linha das vertentes dos córregos da Bocaina, da Cachoeira e doDesengaño, de um lado, e dos córregos do Retiro e da Aldeia do outro,até atingir um ponto tronteiro e mais próximo da nascente do córregoda Tolda, na Fazenda de Sao Roque : dai atinge a dita nascente e deseepelo córrego da Tolda até a sua confluencia, com o córrego do Desengaño; dai galga a linha de vertentes dos córregos da Cachoeira Bonitae.da Serra, pela qual continua; corta a estrada do rodagem Miracema-Palma, em urna garganta ñas proximidades da fazenda da Fortaleza econtinua pelo divisor das aguas dos córregos da Cachoeira Bonita eInhamal do outro, até atingir a pontâo de Santo Antonio ; deste pontâosegue pela linha de cumiada da Serra da Divisa que separa as aguas doribeirâo do Macuco das aguas do ribeirâo Sao Joaquim e dos córregosdo Taquaraçu, Born Jardim e Santa Cruz, passando pelo pontâo doFelicissimo e continua pela mesma linha de cumiada da Serra da Divisa,até atingir um ponto em que, descendo, vai al cancar o rio Muriaé nolocal denominado Poço-Fundo ; atravessa ai o rio Muriaé, ganha a linhade cumiada da serra do Br ito... ».Omnia acta et documenta praefatam paroeciae « La Palma » partemrespicientia a Leopoldinensi ad Camposinam Curiam, cum primum faserit, transmittantur.Ad haec perficienda eadem Sacra Congregatio Excmum P. D. ArmandumLombardi, Archiepiscopum titularem Caesariensem Philippi et inBrasiliana Republica Nuntium Apostolicum, deputat, necessarias etopportunas ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quoagitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onereimposito ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem quam primumremittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perindevaliturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis,die VIII Septembris anno MCMLV, in Nativitate B. Mariae Virginis.£B Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. ÇQ S.7 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 2. — 25-2-1956.Iosephus Ferretto, Adsessor


98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium officiale<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)ORATIO AD BEATAM VIRGINEM MARIAM, A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA,INDULGENTIIS DITATUR.O Vergine, bella come la luna, delizia del cielo, nel cui volto guardanoi beati e si specchiano gli angeli, fa che noi, tuoi figliuoli, ti assomigliamoe che le nostre anime ricevano un raggio della tua bellezza, che nontramonta con gli anni, ma che rifulge nell'eternità.O Maria, sole del cielo, risveglia la vita dovunque è morte e rischiaragli spiriti dove sono le tenebre. Rispecchiandoti nel volto dei tuoi figli,concedi a noi un riflesso del tuo lume e del tuo fervore.O Maria, forte come un esercito, dona alle nostre schiere la vittoria.Siamo tanto deboli, e il nostro nemico infierisce con tanta superbia. Macon la tua bandiera ci sentiamo sicuri di vincerlo; egli conosce il vigoredel tuo piede, egli teme la maestà del tuo sguardo. Salvaci, oMaria, bella come la luna, eletta come il sole, forte come un esercitoschierato, sorretto non dall'odio, ma dalla fiamma dell'amore. Così sia.Die 17 Ianuarii 1956Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII benigne tribuere dignatus estpartialem quingentorum dierum Indulgentiam a christifidelibus saltemcorde contrito acquirendam quoties supra relatam orationem devote recitaverint.Contrariis quibuslibet minime obstantibus.L. j$| S.N. Card. CANALI, Paenitentiarius MaiorS. Luzio, Re gens


Sacra Romana Rota 99SACRA ROMANA ROTACitationes edictalesIAUGUSTANA SEU TAURINEN.NULLITATIS MATRIMONII (PASCAL-CARLIN)Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Aloysii Carlin,in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se siveper procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 1 Maii 1956, hora 11, adconcordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum etad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.An constet de matrimonii nullitate, incasu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti Domini Aloysii Carlin curaredebent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*Iosephus Pasquazi, PonensEx Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Ianuarii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Louis Carlin défendeuren cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personneou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de laS. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1 mai 1956, à 11 heures,pour concorder ou souscrire le doute ci dessous rapporté, et fixer le jourde la décision de la cause devant la Rote.Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit Mr Louis Carlin devront, dans la mesuredu possible, l'avertir de la présente citation.


100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIS. ANDREAE ET EDIMBURGEN.NULLITATIS MATRIMONII (GRAHAM-TAYLOR)Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Eduardi Taylor,in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per sesive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis SacraeRomanae Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 17 Aprilis 1956hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendumet ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis procausae definitione.An constet de matrimonii nullitate, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti Domini Eduardi Taylor curaredebent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*Franciscus Brennan, PonensEx Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 23 Ianuarii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Edouard Taylor,défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personneou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal dela S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 17 avril 1956, a12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixerle jour de la décision de la cause devant la Rote.Oonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?Les Ordinaires des lieux, lex curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit Mr Edouard Taylor devront, dans lamesure du possible, l'avertir de la présente citation.


Sacra Romana RotalOfIIIAS CUL AN A SEU FIRMANANULLITATIS MATRIMONII (DI MICHELE - MANDIC)Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Milorad Mandic,in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se siveper procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 27 Aprilis 1956, hora 12, ad concordandumde dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et addiem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.An confirmanda vel infirmanda sit Sententia Rotalis diei 17 Decembris1955, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti Domini Milorad Mandic curaredebent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*Aurelius Sabattani, PonensEx Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Ianuarii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Milorad Mandic,défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personneou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de laS. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 27 avril 1956, à 12 heures,pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jourde la décision de la cause davant la Rote.Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 17 décembre 1955dans cette cause?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit M. Milorad Mandic devront, dans la mesuredu possible, Pavertir de la présente citation.


102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIVSANCTI DIDACINULLITATIS MATRIMONII (MODICA-STEINÌCum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Kathleen Stein(Clifton), in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, siveper se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede TribunalisS. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria), die á Iunii 1956, hora 10,ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendumet ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis procausae definitione.An constet de matrimonii nullitate, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedictae Dominae Kathleen Stein(Clifton) curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*Guillelmus Doheny, PonensEx Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 31 Ianuarii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Kathleen Stein(Clifton) défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par proprepersonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunalde la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 4 juin 1956,à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixerle jour de la décision de la cause devant la Rote.Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence de la dite Kathleen Stein (Clifton), devront,dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.


Diarium Romanae Curiae 103DIARIUM ROMANAE CURIAEGiovedì, 19 gennaio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. JUSCELINOKUBITSCHEK DE OLIVEIRA, Presidente eletto degli Stati Uniti delBrasile.Sabato, 11 febbraio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza il Prof. Dott. MANUEL RIO, AmbasciatoreStraordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Argentina,per la presentazione delle Lettere Credenziali.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di nominare :4 gennaio 1956. L'Illmo e Revmo Monsig. Giusti Martino, Prefetto dell'ArchivioSegreto Vaticano.» » » Il Revmo Monsig. Hoberg Ermanno, Vice-Prefetto dell'ArchivioSegreto Vaticano.11 » » L'Illmo e Revmo Monsig. Piolanti Antonio, Consultoredella S. Sacra Congregazione del Sant'uffizio.14 » » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Ciriaci Pietro e OttavianiAlfredo, Membri della Sacra Congregazionedei Religiosi.» » » L'Illmo e Revmo Monsig. Zerba Cesare, Prelato VotanteSoprannumerario del Supremo Tribunale dellaSegnatura Apostolica.» - • » » Il Revmo Monsig. Casòria Giuseppe, Prelato Referendariodel Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.» » » Il Revmo Monsig. Stoppini Irvin, Prelato Referendario delSupremo Tribunale della Segnatura Apostolica.» » » Il Revmo Padre Goyeneche Servo, dei Claretiani, Consultoredella Sacra Congregazione Concistoriale..


104 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeParimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,felicemente regnante, si è degnato di nominare :9 dicembre» »20 agosto14 settembre13 ottobre28 »11 novembreProtonotari Apostolici ad instar participantium1954. Monsig. Biobé Oliviero, della diocesi di Angers.» Monsig. Simonne Leone, della diocesi di Coutances.1955. Monsig. Funk Giovanni, della diocesi di Orookston.Monsig. Murphy Edwin, della diocesi di Steubenville.Monsig. Weder Michele, della diocesi di San Gallo.Monsig. Ghiga Mario, della diocesi di Iglesias.Monsig. Sorrentino Innocenzo, della diocesi di Cava.23 settembre 1954. Monsig9 dicembre»»30»»» »5 gennaio»»» »7 »15 »232922»»»16» »»»marzoaprile»Prelati domestici di Sua SantitàMonsigMonsig.Monsig,Monsig,Monsig,Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.1955. Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.» Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig., Sexton Giovanni, della diocesi di Wilcannia-Forbes.Huet Fernando, delia diocesi di Nancy.Feuillatre Enrico M., della diocesi di Orléans.Jacquart Leopoldo M. G., dell'arcidiocesi diReims.Joubier Andrea, della diocesi di VannesDee Davide, dell'arcidiocesi di Brisbane.Frawley Bartolomeo, della medesima arcidiocesi.Keating Edmondo, della medesima arcidiocesi.McCarthy Giovanni, della medesima arcidiocesi.Roberts Cornelio, della medesima arcidiocesi.Galibert Emilio, dell'arcidiocesi di Albi.Salcedo Giuseppe Gioacchino, della diocesi diTunja.Vargas Torres Ignazio, della medesima diocesi.Mollat Guglielmo, della diocesi di Nantes.Favier Edoardo Cirillo, dell'arcidiocesi di Canberra-Goulburn.Thomas Francesco Saverio, della diocesi di Sandhurst.Lestienne Pietro, della diocesi di Lilla.Mulier Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi.Guyot Leone, della diocesi di Séez.Cronin Michele, dell'arcidiocesi di Sydney.Harrington Tommaso, della medesima arcidiocesi.McGovern Giovanni Giuseppe, della medesimaarcidiocesi.McDonald Giovanni, della medesima arcidiocesi.O'Donoghue Matteo, della medesima arcidiocesi.Thomas Algernon, della medesima arcidiocesi.Wallace Tommaso, della medesima arcidiocesi.Stampfl Benedetto, dell'arcidiocesi di Salisburgo.


162830»21213»1718»»»»»22»»»»»aprile»»»maggio»»»»»»2 luglio20 agosto»14 settembre » » »» » »» » »19 » »28 ottobre »» » »11 novembre »Diarium Romanae Curiae 1051955. Monsig. Baudet Emilio, della diocesi di Versailles.» Monsig. Mazet Enrico, della diocesi di Montpellier.» Monsig. Barbeau Enrico, dell'arcidiocesi di Cambrai.» Monsig. Tibergliien Pietro, della medesima arcidiocesi.» Monsig. Roughneen Patrizio, della diocesi di Aehonry.» Monsig. Groot Giovanni Martino, della diocesi di Haarlem.Monsig. Erico Barber, dell'arcidiocesi di Calcutta.Monsig. Erico Benjamin, della medesima arcidiocesi.Monsig. Boularand Carlo, della diocesi di Chartres.Monsig. Healy Giacomo, della diocesi di Armidale.Monsig. O'Brien Stefano, della medesima diocesi.Monsig. O'Connor Giovanni Patrizio, della medesima diocesi.Monsig. Tully Maurizio, della medesima diocesi.Monsig. Wider Guglielmo, della diocesi di San Gallo.Monsig. Cardin Vittorio, della diocesi di Crookston.Monsig. Junghans Adamo, della medesima diocesi.Monsig. McAleer Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Merth Alessandro, della medesima diocesi.Monsig. Schmit Enrico, della diocesi di Lussemburgo.Monsig. Janssens Arturo, dell'arcidiocesi di Malines.Monsig. Buswell Carlo A., della diocesi di Oklahoma eTulsa.Monsig. Finn Cecilio, della medesima diocesi.Monsig. Hardesty Gilberto, della medesima diocesi.Monsig. Kanaly Giacomo D., della medesima diocesi.Monsig. Isenbart Adamo, della medesima diocesi.Monsig. Leven Stefano, della medesima diocesi.Monsig. Luecke Silvestro, della medesima diocesi.Monsig. Monaghan Gavan P., della medesima diocesi.Monsig. Murtaugh Bartolomeo, della medesima diocesi.Monsig. Reid Guglielmo, della medesima diocesi.Monsig. Rooney Giacomo, della medesima diocesi.Monsig. Casey Timoteo P., della diocesi di Bakèr.Monsig. McMahon Michele, della medesima diocesi.Monsig. Berendt Luigi, della diocesi di Steubenville.Monsig. Kiefer Giuseppe, della medesima diocesi.Monsig. Quinn Roberto, della diocesi di Sioux City.Monsig. Melis Mario, della diocesi di Iglesias.Monsig. Mulier Giuseppe, della medesima diocesi.Monsig. Muroni Giovanni Amedeo, della medesima diocesi.Monsig. Deery Giacomo, della diocesi di Worcester.Monsig. Gilrain Giacomo, della medesima diocesi.Monsig. Gravel Arturo, della medesima diocesi.Monsig. Kennedy Giacomo, della medesima diocesi.Monsig. Lynch Michele, della medesima diocesi.Monsig. Sullivan Davide C, della medesima diocesi.Monsig. Attanasio Amedeo, della diocesi di Cava.


106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale11 novembre 1955. Monsig. Fabbro Ettore, dell'arcidiocesi di Gorizia.» » •» Monsig. Canzonieri Carmelo, della diocesi di Ragusa.15 » » Monsig. Cumbo Calogero, della diocesi di Agrigento.21 » » Monsig. Caprio Giuseppe, dell'arcidiocesi di Benevento.Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:0 novembre 1954. Monsig. Duquaire Carlo, dell'arcidiocesi di Lione.» » » Monsig. Marchand Giorgio, della medesima arcidiocesi.26 febbraio 1955. Monsig. Roncken Carlo, della diocesi di Ruremonda.2 aprile » Monsig. Byrne Giovanni, dell'arcidiocesi di Sydney.» » » Monsig. Farrell Tommaso, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Gallen Giorgio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Galvin Patrizio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Kennedy Enrico, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. McCosker Francesco, della medesima arcidiocesi,» » » Monsig. Meaney Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Ronan Giovanni, della medesima arcidiocesi.12 maggio » Monsig. Kroon Giovanni Giuseppe, della diocesi di 's-Her-. togenbosch.14 settembre » Monsig. Urig Regis, della diocesi di Steubenville.13 Ottobre » Monsig. Chmielewski Giuseppe, della diocesi di Camden.19 » » Monsig. Jacqueline Bernardo, della diocesi di Coutances.22 » » Monsig. Bajada Alonso, dell'arcidiocesi di Monreale.28 » » Monsig. Barra Giuseppe, della diocesi di Pinerolo.» ». » Monsig. Bushey Davide, della diocesi di Worcester.» » » Monsig. Carney Michele, della medesima diocesi.» » » Monsig. Elwood Davide M., della medesima diocesi.» » » Monsig. O'Brien Giovanni, della medesima diocesi.» » » Monsig. Sherin Davide, della medesima diocesi.31 » » Monsig. Bianchi Giovanni, dell'arcidiocesi di Firenze.» » » Monsig. Bonanni Gino, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Puliti Leone, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Vignini Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Di Paola Vittorio (Roma).11 novembre » Monsig. Cervella Giovanni Battista, della diocesi di Mondovì.15 » » Monsig. Martin Tommaso, della diocesi di Grand Rapids.22 » » Monsig. Grasselli Francesco, della diocesi di Todi.» » » Monsig. Latini Giacomo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Pericoli Mario, della medesima diocesi.25 » » Monsig. Cincotti Camillo, della diocesi di Iglesias.» » » Monsig. Cinesu Luigi, della medesima diocesi.» » » Monsig. Cocco Onorino, della medesima diocesi.Cameriere d'onore di numero di spada e cappa di S. 8. :7 novembre 1955. U sig. Parisi Costantino (Roma).Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di S. S. :7 novembre 1955. Il sig. Magno Luigi (Roma).


Diarium Romanae Curiae 107ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di conferire:La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :28 maggio 1955. Al sig. Van Der Kroon Augusto Gerardo, della diocesidi Breda.La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile :11 novembre 1954. Al sig. De Vaux Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi.» gennaio 1955. Al sig. Collins Guglielmo, della diocesi di Cairns.18 » » Al sig. Lemaire Giacomo, della diocesi di Lilla.» » Al sig. Motte fRasson Pietro, della medesima diocesi.» » Al sig. Segard Andrea, della medesima diocesi.» » Al sig. Sapin Antonio, dell'arcidiocesi di Lione.comarzo » Al sig. •Sulmont Pietro, della diocesi di Amiens.11 » Al sig. Grenet Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi.24 » Al sig. Gery Ippolito, dell'arcidiocesi di Lione.29 » Al sig. Novak Leopoldo, dell'arcidiocesi di Vienna.22 aprile Al sig. Werner Enrico, della diocesi di Haarlem.27 » Al sig. Meuwissen Tommaso Giovanni, della diocesi di's-Hertogenbosch.25 maggio Al sig. Boulangé Enrico, dell'arcidiocesi di Cambrai.28 agosto Al sig. Delhaize Achille, della diocesi di Tournai.30 » Al sig. Alonso Alfonso, del vicariato apostolico di Alessandriadi Egitto.3 settembre Al sig. Amedeo Romeo, del'arcidiocesi di Catania.» » » Al sig. Torriani Carlo, della medesima arcidiocesi.Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:11 novembre 1954. Al sig. Melchior Bonnet Cristiano, dell'arcidiocesi di Parigi.10 dicembre Al sig. Chirac Andrea, dell'arcidiocesi di Bordeaux.3 gennaio 1955. Al sig. Scharr Carlo, della diocesi di Amiens.11 » » Al sig. Andrade Marcello, dall'arcidiocesi di Parigi.» » Al sig. Gauthier Ernesto, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Moiette Carlo, della medesima arcidiocesi.» Al sig. Van Dijk Davide Cornelio, della diocesi di Haarlem.» Al sig. Peynenburg Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenbosch.18 Al sig. Boidin Raimondo, della diocesi di Lilla.» » Al sig. Boucquey Luigi, della medesima diocesi.Al Dassonville Pietro, della medesima diocesi.» Al sig. Desurmont Roberto, della medesima diocesi.


108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeeofebbraio18 gennaio 1955. Al sig. Lammens Edoardo, della medesima diocesi.» » » Al sig. Lepoutre Marcello, della medesima diocesi.» » » Al sig. Motte Gerardo Giorgio, della medesima diocesi.» » Al sig. Pauwels Daniele, della medesima diocesi.» » » Al sig. Tiberghien Giorgio, della medesima diocesi.» » Al sig. Vancoillie Luigi, della medesima diocesi.» Al sig. Vergriete Giorgio, della medesima diocesi.» » Al sig. Verheij Enrico Giov. N., dell'arcidiocesi di Utrecht.Al sig. Hòppener Renato G., della diocesi di Ruremonda.» » Al sig. Van Thiel Alessandro G., della diocesi di s'-Hertogenbosch.» » » Al sig. Matser Cristiano G., dell'arcidiocesi di Utrecht.8 » » Al sig. Dutreuilh Emilio, dell'arcidiocesi di Bordeaux.» » » Al sig. Tranchant Giuseppe, della diocesi di Meaux.» » » Al sig. De Korsak Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi.» » Al sig. De Laage De Meux Ilario, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Brandet Pietro G. M., della diocesi di Poitiers.» » » Al sig. Grassin Andrea, della medesima diocesi.» Al sig. Smit Gabriele, dell'arcidiocesi di Utrecht.18 » » Al sig. Drion Bernardo, della diocesi di Breda.S) » » Al sig. Enrico C. Veldhuis, della diocesi di Haarlem.» » » Al sig. Jürgens Francesco L., della diocesi di Southwark.2 marzo » Al sig. Laboureur Luigi, dell'arcidiocesi di Bourges.» » » Al sig. Tinturier Pietro, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Van Spanje Giovanni, dell'arcidiocesi di Utrecht.14 » » Al sig. De Groen Teodoro Cornelio, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Van Der Zee Taeke, della medesima arcidiocesi.24 » » Al sig. Cleerdin Giuseppe, della diocesi di Haarlem.» » Al sig. Teulings Corrado, della medesima diocesi.» » Al sig. Van Os Enrico G., della medesima diocesi.» » » Al sig. De Romanet Pietro, della diocesi di Séez.» » » Al sig. Dubois Alberto, della medesima diocesi.» » » Al sig. D'Amonville Giacomo, della diocesi di Versailles.» » » Al sig. Gachés Pietro, della medesima diocesi.» Al sig. Lanson Giorgio, della medesima diocesi.» » AI sig. Lesort Andrea, della medesima diocesi.» Al sig. Manche Guido, della medesima diocesi.» » » Al sig. De Montgros Giuseppe, della diocesi di Viviers.» » » Al sig. Rioufol Luigi, della medesima diocesi.22 aprile » Al sig. Brunet Pietro, della diocesi di Arras.» » » Al sig. De La Bretesche Andrea, della medesima diocesi.» » Al sig. Lamoril Giulio, della medesima diocesi.» » » Al sig. Lecouffe Eugenio, della medesima diocesi.» » » Al sig. Paris Giorgio, della medesima diocesi.» » Al sig. Ringeval Giuseppe, dell'arcidiocesi di Cambrai.» » » Al sig. Kok Pietro, della diocesi di Haarlem.WV


Diarium Romanae Curiae 10922 aprile 1955. Al sig. Mansión Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi.» » » Al sig. De Vries Gerben Giov., della diocesi di 's-Hertogenbosch.» » »Al sig. Tilman Francesco, della medesima diocesi.29 » » Al sig. Richaud Giovanni Battista, dell'arcidiocesi diMarsiglia.2 maggio » Al sig. Guerrin des Croix du Marteray Pietro, della diocesidi Strasburgo.» » » Al sig. Jacquet Giorgio, dell'arcidiocesi di Avignone.» » » Al sig. Vernet Giacomo, della medesima arcidiocesi.17 » » Al sig. Bergers Alberto, della diocesi di Haarlem.» » » Al sig. Pama Giorgio G., della medesima diocesi.18 » » Al sig. Gernigon Francesco, dell'arcidiocesi di Parigi.» » » Al sig. Mace Carlo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Vasseur Raimondo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Drouineau Roberto, della diocesi di Poitiers.25 » » Al sig. Tournoux Giorgio, dell'arcidiocesi di Cambrai.27 » Al sig. Falempe Gastone, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Ronfard Pietro, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Wibault Eugenio, della medesima arcidiocesi.))» » Al sig. Bergers Teodoro M., della diocesi di Haarlem.» » Al sig. Laudy Leonardo, della diocesi di Ruremonda.30 » » Al sig. Boissier Mario, dell'arcidiocesi di Lione.» » » Al sig. Charpin Giovanni, della medesima arcidiocesi.))» » Al sig. Houdoy Saverio, della medesima arcidiocesi.3 settembre Al sig. Di Grazia Mario, dell'arcidiocesi di Catania.» » » Al sig. Fichera Domenico, della medesima arcidiocesi.9 » » Al sig. De Meester Leopoldo, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Smeesters Francesco Saverio, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Wauquez Marcello, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Weyts Amato, della medesima arcidiocesi.15 ottobre Al sig. Filippucci Gino, della diocesi di Pesaro.26 » Al sig. Benati Dante, della diocesi di Guastalla.» » » Al sig. Benati Mario, della medesima diocesi.» » Al sig. Lombardini Alberto, della medesima diocesi.» » Al sig. Lombardini Rainero, della medesima diocesi.7 novembre Al sig. De Cardona Roberto (Italia).18 » » Al sig. Ngo-Van-Ba Andrea, del vicariato apostolico diHué.La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :21 aprile 1955. Al sig. Joham Giuseppe Antonio, dell'arcidiocesi diVienna.La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:29 marzo 1955. Al sig. Musil Giuseppe, dell'arcidiocesi di Vienna.


110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa :26 marzo 1955. Al sig. Kromus Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna.29 » Al sig. GamsJaeger Rodolfo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Groessl Francesco, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Marboe Ernesto, della medesima arcidiocesi.» Al sig. 'Seefehlner Egon Ugo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Sittner Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Waldstein Guglielmo, della medesima arcidiocesi.9 settembre » Al sig. Kennis Ignazio, dell'arcidiocesi di Malines.» » Al sig. Louis Roberto, della medesima arcidiocesi.13 » Al sig. Cascini Alfredo, del vicariato apostolico di Tripoli.» » » Al sig. Longo Matteo, del medesimo vicariato apostolico.17 » » Al sig. Ruberto Antonio, della diocesi dei Marsi.•6 ottobre » Al sig. Zaki Boulos, del patriarcato d'Alessandria deiCopti.15 » Al sig. Bistoncini Tommaso (Roma).» » » Al sig. Fermanelli Giorgio (Roma).» Al sig. Morelli Mario (Roma).» » Al sig. Notario Aldo (Roma).» » Al sig. Sciascia Ugo (Roma).» Al sig. Vazio Marcello (Roma).26 » » Al «ig. Ceresa Alfonso, della diocesi di Piacenza.29 » » Al sig. Querin Sante, della diocesi di Concordia.3 novembre Al sig. Ulano Luigi, della diocesi di Alessandria.» » Al sig. Raiteri Pietro, della medesima diocesi.» » Al sig. Pantaleoni Clemente, della diocesi di Treviso.7 » » Al sig. Gorla Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.11 » Al sig. Di Giacomo Salvatore, della diocesi di Ragusa.» » » Al sig. Migliorini Salvatore, della medesima diocesi.» » » Al sig. Spadola Mario, della medesima diocesi.» » » Al sig. Schininà Giovanni Battista, della medesima dio­12 » » Al sig.cesi.Cavallini Virtus, della diocesi di Belluno.18 » » Al sig. Luciani Fausto, della diocesi di Feltre.» » Al sig. Scarabosio Antonio (Roma).19 » » Al sig. De Bruyne Edgardo, dell'arcidiocesi di Malines.»»Al sig. Eerdekens Filippo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Cattaneo Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.» » Al sig. Rivano Amleto, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Cerbara Amilcare (Roma).22» Al sig. Calderoli Guido, della diocesi di Bergamo.»»Al sig. Cantoni Luigi, della diocesi di Reggio Emilia.24 » Al sig. Cruciani Mariano (Roma).» » » Al sig. Quagliere Michele (Roma).26 » » Al sig. Civiero Umberto (Roma).28 » » Al sig. Solvyns Andrea, del vicariato apostolico di LagoAlberto.


Diarium Romanae CuriaeIli15 novembre 1954. Al sig.11 gennaio 1955. Al sig.» » » Al sig.8 febbraio » Al sig.18 » » Al sig.10 marzo » Al sig.i4 » » Al sig.24 » Al sig.29 » Al sig.» » » Al sig.» » » Al sig.16 aprile Al sig.22 » » Al sig.29 » Al sig.» » » Al sig.18 maggio » Al sig.»» » Al sig.16 agosto » Al sig.23 » Al sig.24 » » Al sig.26 » » Al sig.3 settembre » Al sig.» » Al sig.9 » Al sig.» » » Al sig.Ut» » Al sig.» » Al sig.» » Al sig.» » Al sig.14 » » Al sig.ottobre » Al sig.13 » » Al sig.14 » » Al sig.co» » » Al sig.Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :O'Brien Giovanni, della diocesi di Maitland.Minderop Enrico A., ideila diocesi di Haarlem.Tervoort Adriano G., della diocesi di 's-Hertogenbosch.Mentied Giovanni Gerardo, della medesima diocesi.vGlobocnik-Vojka Alessandro, dell'arcidiocesi diVienna.Berger Giovanni G., della diocesi di Ruremonda.Van Der Berg Pietro A., della diocesi di Haarlem.Mientjes Egidio G., della medesima diocesi.Karasek Francesco, dell'arcidiocesi di Vienna.Osond Antonio, della medesima arcidiocesi.Simon Carlo, della medesima arcidiocesi.Van Den Akker Giovanni G., della diocesi diHaarlem.Heesterbeek Enrico, della diocesi di 's-Hertogenbosch.Mensink Francesco, della diocesi di Haarlem.Eijkens Gerardo A., della diocesi di 's Hertogenbosch.Aumonier Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi.Heron Marcello, della medesima arcidiocesi.Appendino Domenico, dell'arcidiocesi di Torino.Pé Maffeo, della diocesi di Brescia.Pischler Adolfo, del vicariato apostolico di Alessandriadi Egitto.Della Puppa Tullio, del patriarcato di Venezia.Melani Rinaldo, della diocesi di Arezzo.Chirico Ivan (Roma).Hermans Enrico, dell'arcidiocesi di Malines.Kempenaers Francesco, della medesima arcidiocesi.Slosse Felice, della medesima arcidiocesi.Van Der Maeren Leonardo, della medesima arcidiocesi.Van De Vorst Raimondo, della medesima arcidiocesi.Van Gysel Francesco, della medesima arcidiocesi.Vendetti Mario (Roma).Giordano Francesco, della diocesi di San Severo.Tsuguwo Umehara (Giappone).De Nora Donato, della prelatura « nullius » diAltamura.» Al sig. De Paola Domenico, della medesima prelatura« nullius ».Vitale Nicola, della medesima prelatura «nullius».


112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale15 ottobre 1955.»»»»2022»26 »» »28 »» »7 novembre19 »»»»»»»2226287 dicembre20 »Al sig. Bertocco Natale (Roma).Al sig. Borghi Lorenzo (Roma).Al sig. Burdisso Giuseppe (Roma).Al sig. Battilo Generoso (Roma).Al sig. Rossi Rodolfo (Roma).Al sig. Dessart Paolo, ideila diocesi di Liegi.Al sig. Meyer Giovanni, all'arcidiocesi di Malines.Al sig. Van Massenhove Marcello, della medesima arcidiocesi.Al sig. De Cock Achille, della diocesi di Bruges.Al sig. Roose Giuseppe, della medesima diocesi.Al sig. Vanlerberghe Andrea, della medesima diocesi.Al sig. Scorretti Fernando (Italia).Al sig. Signore Filippo, dell'arcidiocesi di Gaeta.Al sig. Colacicco Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bari.Al sig. Carnevali Carlo, della diocesi di Fabriano e Matelica.Al sig. Latini Bruno, della medesima diocesi.Al sig. Lazzari Attilio, della medesima diocesi.Al sig. Guglietti Alessandro, dell'arcidiocesi di Gaeta.Al sig. Bovée Giulio, dell'arcidiocesi di Malines.Al sig. D'Espallier Vittorio, della medesima arcidiocesi.Al sig. Vooght Vittorio, della medesima arcidiocesi.Al sig. Van Alsenoy Leone, della medesima arcidiocesi.Al sig. Tonelli Tonino, dell'arcidiocesi di Bologna.Al sig. Carrano Giovanni (Roma).Al sig. Fehringer Giorgio, del vicariato apostolico di LagoAlberto.Al sig. Frassati, Oronzio (Roma).Al sig. Dejean Pietro, della diocesi di Baiona.NECROLOGIO17 dicembre 1955. Monsig. Roche Francesco Tiburzio, Vescovo tit. ¡di Amadassa.3 gennaio 1956. Monsig. Cossio Aluigi, Arcivescovo tit. di Sebastopoli diAbasgia.4 » » Monsig. de Laurentiis Ernesto, Vescovo di Ischia.11 » » Monsig. Kandathil Agostino, Arcivescovo di Ernakulam.20 » » Monsig. Fiorentini Giovanni, Arcivescovo di Catanzaro.1 febbraio » Monsig. dos Santos Antonio Giuseppe, Vescovo di Assis.9 » » Monsig. Martínez Luigi, Arcivescovo di Messico.15 » » Monsig. Fitzgerald Riccardo Giuseppe, Vescovo di Gibilterra.» » » Monsig. Mantiero Antonio, Vescovo di Treviso, Prelato diSanta Lucia del Mela.


An. et vol. XXXXVIII 24 Martii 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 3<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUM OFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIOAPOSTOLICADE AFRICA GALLICA ET DE INSULA MADAGASCARIAIX AFRICAE GALLICAE TERRITORIIS ET IN MADAGASCARIA INSULA NOVA ECCLE­SIARUM EPISCOPORUMQUE SERIES STATUITUR, ECCLESIASTICA NEMPEHIERARCHIA.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAP PERPETUAM REI MEMORIAMDum tantis Ecclesiae premimur curis, sereno tamen cumulamur gaudioquotiens verum fieri comperimus quod Christus aliquando praedixit,esse vel remotissimas ab ipso gentes ab oriente et occidente et aquilone etaustro ad Dei regnum venturas (cf. Lc. 13, 29). Cum igitur in Africaeregionibus atque in Madagascaria Insula, quae sub Gallorum ditionesunt, Evangelii praeconum labores et industriae per longam annorumseriem catholicum nomen ita provexerint, ut bona affulgeat spes ut inposterum etiam consociatae sacrorum Pastorum sacerdotumque vires, acfidelium virtutes feliciores usque progressiones efficiant, plane admittendasesse preces censemus venerabilis Fratris Marcelli Lefebvre, Archiepiscopititulo Arcadiopolitani in Europa et Apostolici Delegati AfricaeGallicae, qui ab hac Sancta Sede rogavit ut in hisce territoriis certa Ecclesiarumet Episcoporum ordinatio constitueretur. Consilio igitur usivenerabilium Fratrum Nostrorum S. B. E. Cardinalium S. CongregationiFidei Propagandae praepositorum, et consensu praeterea eorumsuppleto, qui in hac re aliquid iuris vel habeant vel se habere opinentur ;8 - <strong>ACTA</strong>, vol.. XXIII, n. 3. — 24-3-1956.


114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeomnibus quo par erat studio consideratis, de summa Nostra potestatesequentia statuimus. In regionibus, quas diximus, Africae Gallicae et inInsula Madagascaria episcopalem Hierarchiam, quam vocant, constituimusita ut undecim ecclesiasticae Provinciae fiant. Quam ob rem, ApostolicosVicariatus de Dakar, de Bamako, de Ouagadougou, Konakriensem,Abidianensem, Lomensem, Ouidahensem, de Yaounde, de Brazzaville,Banguensem ac de Tananarive ad metropolitanae Ecclesiae dignitatemperducimus. Vicariatus vero Ziguinchôrensem, de Bobo-Dioulasso, Kuduguensem,Nunensem, Sassandrensem, de Katiola, Portus Novi, de Douala,de Foumban, Garuensem, de Doumé, Librevillensem, de Pointe Noire,Arcis Bousset, Berberatensem, de Diego-Suarez, de Ambanja, de Majunga,de Antsirabé, de Tamatave, de Miarinarivo, de Fianarantsoa, deFort Dauphin, atque Apostolicas Praefecturas de Bouaké, de Sokodé,Arcis Lamy ac de Morondava ad dioecesis gradum evehimus ; quas omnesEcclesias iisdem metropolitanis Sedibus, quarum supra nomen fecimus,subicimus. Vicariatum denique de Rabat ad archidioecesis dignitatem,Vicariatum vero Ghardaiensem in Sahara ad dioecesis ordinem perducimus,ac Praefecturam denique de Gibuti dioecesim pariter creamus :quas tres Ecclesias huic Romanae Sedi directo subiectas volumus. Exiis igitur ita ordinatis Ecclesiis eas, quae sequuntur, Provincias Ecclesiasticascondimus, quarum is erit status, quem descripturi sumus. Provinciaecclesiastica Dakarensis ex metropoli Dakarensi constabit, cuiustitulus metropolitam templi erit B. Maria Virgo a Victoria; atque esuffraganea dioecesi Ziguinchorensi, cuius cathedrale templum eritS. Antonio Patavino sacrum. Provincia ecclesiastica Bamakoënsis componetureiusdem appellationis metropolitana Ecclesia, quae fuerat adhunc diem Vicariatus de Bamako : cuius aedes cathedralis erit SacratissimoCordi Iesu dicata. Provincia ecclesiastica Uagaduguensis exeiusdem nominis metropoli constabit, quae fuit usque nunc Vicariatusde Ouagadougou, cuiusque titulus metropolitam templi erit IntaminatusMariae Virginis Conceptus ; exque suffraganeis dioecesibus : Bobodiulassensi,adhucusque Vicariatu de Bobo-Dioulasso, cuius templumerit B. V. Mariae Lapurdensi sacrum; Kuduguensi, cuius aedes eritS. Augustino dicata ; Nunensi denique, cuius titulus cathedralis templierit B. V. Maria a Perpetuo Auxilio. Provincia ecclesiastica Konakriensiscomponetur metropolitana Konakriensi archidioecesi, cuius sacra aedes,Beatae Virgini Mariae dicabitur. Ecclesiasticam Provinciam Abidianensemconstituent metrópolis Abidianensis, cuius cathedrale templumerit S. Paulo dicatum; atque suffraganeae Sedes : Buakensis, ad hunc


Acta Pii Pp. XII 115diem Apostolica Praefectura de Bouaké, cuius principis templi tituluserit S. Theresia a Iesu Infante ; Daloaënsis, quae fuit Vicariatus Sassaudrensis,cuiusque sacra aedes erit Iesu Christo Regi dicata; et Katiolaënsis,adhuc usque Vicariatus de Katiola, cuius cathedrale templumS. Ioannae de Arc erit sacrum. Provincia ecclesiastica Lomensis, metropolitanaeiusdem appellationis Ecclesia constabit, cuius cathedrale templumSacratissimo Cordi Iesu dicabitur, atque suffraganea dioecesiSokodensi, adhuc Apostolica Praefectura de Sokodé, cuius cathedralistitulus erit S. Theresia a Iesu Infante. Provinciam ecclesiasticam Cotonuensemefficient sive metrópolis eiusdem nominis, quae fuit VicariatusOuidahensis, cuiusque aedes cathedralis B. Mariae Virgini a Mercededicabitur, sive suffraganea Sedes Portus Novi, cuius principe templumerit Intaminato B. M. V. Conceptui sacrum. Ecclesiastica ProvinciaYaundensis eiusdem nominis metropolitana Ecclesia componetur, quaead hunc diem Vicariatus de Yaounde fuit, cuiusque cathedralis aedistitulus erit B. V. Maria a Victoria, atque suffraganeis Sedibus : Dualaënsi,adhuc Vicariatu de Douala, cuius princeps aedes erit Ss. Petro etPaulo dicata ; Nfkongsambaënsi, quae fuit adhuc Vicariatus de Foumban,cuius cathedralis templi titulus erit Intemeratus B. M. V. Conceptus;Garuensi, cuius cathedrale templum S. Theresiae a Iesu Infante dicabitur;ac Dumensi denique, quae fuit Vicariatus de Doumé, cuiusquecathedralis templi titulas erit Sacratissimum Cor Iesu. Provincia ecclesiasticaBrazzapolitana ex eiusdem nominis metropoli constabit, quaefuit ad hunc diem Vicariatus de Brazzaville, cuiusque cathedrale templumSacratissimo Cordi Iesu dicabitur ; atque ex suffraganeis Sedibus :Liberopolitana, adhuc Vicariatu Librevillensi, cuius cathedralis aedisS. Maria erit patrona; de Pointe Noire, cuius cathedrale templum eritS. Petro sacrum ; ac denique dioecesi Arcis Rousset, cuius princeps aedesIesu Christo Regi dicabitur. Provinciam ecclesiasticam Banguensemconstituent eiusdem appellationis metropolitana Sedes, cuius cathedralistempli patrona erit B. Maria Virgo, atque suffraganeae dioeceses :Berberatensis, cuius principis aedis titulus erit S. Anna; et Arcis Lamy,cuius cathedrale templum B. Mariae Virgini erit sacrum. EcclesiasticamProvinciam Tananarivensem efficient sive metrópolis eiusdem appellationis,adhuc Vicariatus de Tananarive, cuius principis aedis erit patronaB. V. Maria cuiusvis labis ab origine nescia, sive suffraganeae Sedes :de Diego-Suarez, cuius cathedrale templum erit Sacratissimo Cordi Iesusacrum; Ambaniaënsis, ad hunc diem Vicariatus de Ambanja, cuiusprincipis templi patronus erit S. Ioseph; Maiungaënsis, quae fuit Vica-


116 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officialeriatus de Ma junga, cuius cathedralis aedis titulus erit ImmaculatumCor B. M. V. ; Antsirabensis, adhuc Vicariatus de Antsirabé, cuius principistempli patrona erit B. V. Maria a « la Salette » ; Tamatavensis,adhuc Vicariatus de Tamatave, cuius princeps templum erit S. Iosephdicatum ; Miarinarivensis, ad hunc diem Vicariatus de Miarinarivo,cuius cathedralis aedes S. Ioseph pariter dicabitur ; Fianarantsoaënsis,quae adhuc fuit Vicariatus de Fianarantsoa, cuius principis templi tituluserit Sacratissimum Nomen Iesu; Arcis Delphini, adhuc Vicariatusde Fort Dauphin, cuius cathedralis templi patronus erit S. Vincentius aPaulo; ac denique Morondavensis, adhuc Praefectura de Morondava,cuius princeps aedes erit B. V. Mariae a «la Salette » sacra. Cathedralespostremo Sedes quae, ut iam diximus, huic Petri Sedi directo subicientur,hae erunt : archidioecesis Rabat ensis, cuius cathedrale templum eritS. Petro dicatum ; dioecesis Laghuatensis, adhuc Vicariatus Ghardaiensisin Sahara, cuius principis templi patronus erit S. Hilarius ;ac dioecesis Gibutensis, cuius cathedralis aedes erit S. Ioannae ab Arcdicatum. Quod autem attinet ad Apostolicas Praefecturas quae, nondumad dioecesis gradum perductae, in hoc, de quo loquimur, territorio exstant,volumus ut, episcopalium conventuum causa, eas adeant metropolitanasSedes suae regionis propinquiores, scilicet ut : Praefectura S. LudoviciSenegalensis adeat metropolim Dakarensem; Praefecturae Kayesensis,Sikassensis et Gaoënsis adeant metropolitanam Sedem Bomakoënsem;Praefecturae Kankanensis et de Nzerekore metropolim Konakriensem ;Praefecturae Parakuensis et Niamey ensis metropolim Cotonuensem ;Praefecturae de Moundou et Bangassuensis metropolitanam EcclesiamBanguensem ; ac denique Praefectura de Tsiroanomandidy metropolimadeat Tananarivensem. Harum fines Provinciarum, quas supra descripsimus,finibus aequabuntur omnium simul archidioecesium et dioecesium,eas constituentium ; earumque Ecclesiae ac territoria S. CongregationiFidei Propagandae obnoxia esse pergent. Volumus etiam utvenerabiles Fratres qui, episcopali dignitate ornati, in suo quisque ApostolicoVicariatu optime uberrimeque Evangelio disseminando animisquequaerendis studuerunt, suo quisque episcopali titulo liberentur atque admodo constitutas Ecclesias transferantur : ut, scilicet, in ProvinciaDakarensi, Marcellus Lefebvre ab archiepiscopali Ecclesia titulo Arcadiopolitanain Europa, ad metropolim Dakarensem transferatur; acProsperus Dodds ab Ecclesia Bennefensi ad dioecesim Ziguinchorensem ;in Provincia Bamakoënsi, Petrus Ledere ab Ecclesia Sassuritana admetropolim Bamakoënsem ; in Uagaduguensi Provincia, Aemilius Soc-


Acta Pii Pp. XII 117quet, ab Ecclesia Hirinensi ad metropolim Uagaduguensem ; AndreasDupont ab Ecclesia Dystiensi ad dioecesim Bobodiulassensem ; IosephBretault ab Ecclesia Sufetulensi ad dioecesim Kuduguensem; IoannesLesourd ab Ecclesia Botrianensi ad cathedralem Sedem Nuiìensem; inProvincia Konakriensi, Gerardus de Milleville ab Ecclesia Dalisandensiin Pamphylia ad Konakriensem metropolim; in Provincia Abidianensi,Ioannes Baptista Boivin ab Ecclesia Onuphitana ad Abidianensem metropolim,et Aemilius Durrheimer ab Ecclesia Acheloia ad Katiolaënsemdioecesim ; in Provincia Lomen si, Ioseph Strebler ab Ecclesia Curubitanaad metropolim Lomensem ; in Provincia Ootonuensi, LudoviciParisot ab Ecclesia Tacapitana ad Cotonuensem metropolim ; in YaundensiProvincia, Renatus Graffin ab Ecclesia Mosynopolitana ad Yaundensemmetropolim ; Petrus Bonneau ab Ecclesia Themisonensi ad cathedralemDualaënsem Sedem ; Paulus Bouque a Vagadensi Ecclesia addioecesim Nkongsambaënsem ; Ivo Plumey ab Ecclesia Dolichena adGaruensem dioecesim ; Iacobus Teerenstra a Buritana Ecclesia ad dioecesimDumensem ; in Provincia Brazzapolitana, Michael Bernard abEcclesia Aegeaensi ad metropolitanam Sedem Brazzapolitanam; IoannesHieronymus Adam ab Ecclesia Rhinocoruritana ad Liberopolitanamdioecesim ; Ioannes Baptista Fauret ab Araxensi Ecclesia ad cathedralemsedem de Pointe Noire ; Aemilius Elias Verhille ab Ecclesia Cernitzensiad dioecesim Arcis Rousset ; in Banguensi Provincia, Ioseph Oucheroussetab Ecclesia Stratonicensi in Caria ad Banguensem metropolim, etAlfonsus Caelestinus Basilius Baud a Risinitana Ecclesia ad dioecesimBerberatensem ; in Provincia Tananarivensi, Yictor Sartre ab EcclesiaVagensi ad metropolitanam Sedem Tananarivensem ; Ioannes Wolff aPhatanensi Ecclesia ad dioecesim de Diego-Suarez ; Leo Adolf us Me¡ssmerab Ecclesia Coropissena ad Ambaniaënsem dioecesim; IoannesDavid a Metellopolitana Ecclesia ad cathedralem Maiungaënsem Sedem;Alanus Le Breton ab Ecclesia Hypselitana ad Tamatavensem dioecesim ;Ignatius Ramarosandratana a Thiavensi Ecclesia ad dioecesim Miarinarivensem;Franciscus Xaverius Thoyer ab Ecclesia Thuburbitanorumminorum ad dioecesim Fianarantsoaënsem ; Alfonsus Fresnel a CatequensiEcclesia ad dioecesim Arcis Delphini; ac denique, in EcclesiisSanctae Sedi directo subiectis, Ludovicus Amideus Lefèvre ab EcclesiaEgugensi ad Rabatensem Sedem, et Georgius Mercier a Celerinensi Ecclesiaad dioecesim Laghuatensem. Quae vero dioeceses propriis in praesentiacarent Pastoribus, Buakensis scilicet, Daloaënsis, Sokodensis,Portus Novi, Konakriensis, Arcis Lamy, Antsirabensis, Morondavensis


118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeac Gibutensis, iis quam primum dandis apostolicis sub plumbo Litterisprospiciemus. Venerabiles Fratres Archiepiscopi et Episcopi sedem ac•domicilium habebunt in urbibus, e quibus nomen singulae Ecclesiaecapiunt ; cathedram vero episcopalis potestatis in iisdem templis collocarunt,quorum sacri tituli deinceps descripsimus. Quae Ecclesiae, a Nobishodie ita constitutae, earumque episcopales urbes et cathedralia templaiis fruentur honoribus et privilegiis, quae sunt eorum dignitati congrua ;pariterque earum Praesules omnibus gaudebunt iuribus at oflSciis obstringentur,quae huiusmodi Praesulum sive metropolitanam sive episcopalemcomitantur dignitatem. Quod nominatim autem spectat ad MetropolitasArchiepiscopos, quorum nomina fecimus, decernimus ut, quem admodum ceteri pari dignitate viri, crucem ante se ferant in suae cuiusqueProvinciae territorio, atque pallium iuxta liturgicas leges induant, postquamin publico Consistorio postulatum fuerit atque obtentum. Curentpraeterea Ordinarii Canonicorum Collegium in suo quisque metropolitanoaut cathedrali templo quam primum constituendum; quoadusquetamen id fieri nequeat, sinimus ut dioecesani Consultores in eorum sufficianturlocum. Archiepiscopales et episcopales mensas, quae audiunt, eabona efficient, quae adhuc usque Apostolicis Vicariatibus fuerunt, atquepecunia et res ultro a fidelibus oblatae vel a S. Consilio Fidei^Propagandaecomparatae. Quae denique Codex I. C. de Vicarii Capitularis, sede vacante,electione, de cleri populique iuribus et oneribus ac de Ecclesiarumregimine et administratione praescribit, eadem quam fideliter serventur.Harum iussa Litterarum exsequenda curabit venerabilis Frater MarcellusLefebvre, quem supra diximus, vel ille, qui eo tempore quo haec adeffectum deducentur, Apostolicae Delegationi de Dakar praeerit; quivero rem eget, illi necessarias potestates facimus, cuilibet viro etiamsubdelegandas, dummodo ecclesiastica dignitate praedito; onusque imponamusconfectum negotium in acta rite referendi, eorumque fide dignaexempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam (Obtineat. Quarum Litterarum efficaci -tati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis


Acta Pii Pp. XII 119sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo mododetrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die quarto decimo mensisSeptembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto,Pontificatus Nostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco © PlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXI, n. 6^.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>IBEATA MARIA V. A SACRATISSIMO ROSARIO IN PRAECIPUAM CAELESTEM PATRONAMCIVITATIS ET DIOECESIS ROSARIENSIS, IN REPUBLICA ARGENTINA, ELIGITUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quae nobis rettulit Dilectus FiliusNoster Antonius S. R. E. Presbyter Cardinalis Caggiano, EpiscopusRosariensis, in Republica Argentina, maximo Nos gaudio affecerunt.Ex supplici enim Nobis dato libello comperimus illius dioecesis Clerumet fideles, Purpurato Ecclesiae Patre, eorum Episcopo; praeeunte, BeatissimamVirginem Mariam haud communi amore prosequi, singularidevotione excolere. Eam enim titulo Sacratissimi Rosarii invocatam,vel ab ipsis memoratae civitatis exordiis, cum « Pago de los Arroyos »vulgo appellabatur, Christifideles magna fiducia adprecati sunt. Annovero MDCCXXXi, in amplissimo territorio, quod nunc fere totum dioece-


120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesis Rosariensis finibus continetur, canonice erecta fuit prima paroeciain cuius sacram aedem Imago Beatae Mariae Virginis a Ssmo Rosarioex proxima urbe Sanctae Fidei translata est, simulque oppido nomen etecclesiae paroeciali titulum dedit. Cuius vetustae sacrae imaginis in locumanno MDCCLXXIII altera substituía est. Deipara Virgo, tam suavisimulacro expressa, a fidelibus iugiter exorata, eorumque votis favenspropitia, parvi oppidi, quod Eius gaudebat nomine vocari, felicibusomnibus incrementis ut pia Mater adfuit, ut Regina eminentissimapraefuit, adeo ut oppidulum illud urbs sit hodie inter alias ArgentinaeReipublicae non solum incolarum numero sed etiam aliis ornamentisconspicua. Nil mirum proinde si eadem urbs nullum alium agnoscatet profiteatur auctorem nisi Beatissimam Virginem a Sacratissimo Rosario,cuius Imago ab omnibus, una voce, uno ore, communi laetitia« Virgen Fundadora » dicitur. Anno MDCCCXXIII vertente, Moderatoresprovinciae Sanctae Fidei, votis omnium civium concedentes, DeiparamVirginem, Rosarii titulo invocatam, sua auctoritate, peculiari decreto« Patronam » hispanico sermone « lurada » nuncupatam, renuntiaruntsimulque antiquum pagum ex quo urbs ortum duxit, « Villa Ilustre yFiel » declararunt. Quae omnia, ut fertur, probata documentis effeceruntut anno MCMXLI Ven. Canonicorum Collegium Patriarchalis BasilicaeNostrae S. Petri in Vaticano, precibus concedens Episcopi, Cleri etpopuli Rosariensis, sacram Imaginem, saepius memoratam, aureo gemmisqueornato diademate redimiendam decreverit. Cum autem filiorumamor erga dulcissimam caelestem Matrem nondum expletus esset, AnnoMaximi Iubilaei MCML, Imago ipsa per omnia dioecesis oppida et paroecias,piae peregrinationis more, deducta est, sacrisque ubique astititimmo quodammodo praefuit sacris missionibus quae ad populi pietatemexcolendam habitae sunt. Nec ad suam sedem marianum illud simulacrumreductum fuit antequam, etiam Anno Sancto elapso, totum prorsusterritorium peragraret, omniumque incolarum suffragia exquirerenturut Beatissima Virgo a Sacratissimo Rosario, civitatis et dioecesis abIpsa nuncupatae, praecipua caelestis Patrona a Nobis renuntiaretur.Nos autem, Pastoris et gregis insignem fidem et fervidam pietatem apprimeprobantes et ex animo laetantes eo quod compertum habeamusquibus Immaculata Dei Genetrix, praesertim hoc Mariali Anno, laudibustoto orbe catholico efferatur, quibus precibus exoretur, quibus honoribuscumuletur, oblatis Nobis precibus statuimus obsecundare. Quapropter,ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia acmatura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudi-


Acta Pii Pp. XII 121ne, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam VirginemMariam a Sacratissimo Rosario civitatis et dioecesis Rosariensisin Republica Argentina, praecipuam apud Deum Caelestem Patronamconstituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiisliturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariisquibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentesLitteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisquead quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissimesuffragari sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque exnunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritatequalibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die II mensis Septembris,anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisÏISANCTUS FRANCISCUS ASSISIENSIS PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS DIOECESISASSISENSIS DECLARATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — In gravi saeculo constituti Ecclesiaefilii Sanctorum Caelitum patrocinium recte expostulant ut, iis deprecantibus,iis tuentibus, supernis potiantur muneribus laetosque fructusomne genus percipiant. Hoc ductus consilio, Venerabilis Prater AntoniusIosephus dos Santos, Episcopus Assisensis, in Brasilia, submissa s adNos preces admovit ut Sanctum Franciscum Assisiensem, utpote e cuiusurbis nomine dioecesis nuncupetur, eiusdem caelestem apud Deum Patronumrenuntiaremus, Nos autem fore confisi ut eius regionis Christifidelesad « pauperis Asisinatis » fulgida imitanda exempla pro vocarentur, votahuiusmodi libenti animo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae RituumCongregationis consulto, omnibus rei momentis attente perpensis,certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum San-


122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialectum Franciscum Assisiensem, Confessorem, totius dioecesis Assisensis,in Brasilia, praecipuum apud Deum Caelestem Patronum, constituimusac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quaeprincipalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvisnihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentesLitteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere;suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, adquos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissimesuffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque exnunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritatequalibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Septembris,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIITEMPLUM B. MARIAE V. A PERPETUO SUCCURSU, IN URBE ET ARCHIDIOECESIBOSTONIENSI, BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS HONESTATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Ornatur urbs et archidioecesis Bostoniensis,quemadmodum ad Nos allatum est, curiali Templo BeataeMariae Virginis a Perpetuo Succursu, utpote quod amplitudine atquestructurae genere, cui vulgatum nomen « Romanicum », admodum sitconspicuum. Fulgent ibi praeterea opera musiva, imagines variis pictaeiisque venustis coloribus, atque sacra supellex pretiosis vestita metallis.Duae etiam turres perexcelsae atque editae huiusce Aedis decus atquedignitatem non mediocriter augent. Est autem imprimis prae Nobis ferendumrem Catholicam ibidem florere idemque Templum quasi quandamesse sedem praecipuam cultus Mariani, quam Christifideles Bostoniensesfrequentes adeunt. Summam enim venerationem habet SimulacrumBeatae Mariae a Perpetuo Succursu, quae in peculiari Sacello pieasservatur ; exinde superna munera, exundantis fluminis instar, in sup-


Acta Pii Pp. XII 123plices dimanant. Ceterum Templum, quod est Sodalibus CongregationisSanctissimi Redemptoris creditum, rebus omnibus est instructum quaead divinum cultum fideliumque utilitatem atque commodum pertinent.Cupiens autem pietatem erga Dei Genetricem ac sacrae huius Aedis dignitatemaugere, Venerabilis Frater Richardus Iacobus Cushing, ArchiepiscopusBostoniensis, Nos rogavit ut eam Basilicae Minoris nomineac iure donar emus. Quibus supplicationibus libenti animo concedentes,Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac maturadeliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harumLitterarum vi perpetuumque in modum curiale Templum Beatae MariaeVirginis a Perpetuo Succursu, in urbe et archidioecesi Bostoniensi exstans,titulo Basilicae Minoris aflScimus et exornamus, omnibus adiectisiuribus ac privilegiis, quae Ecclesiis hoc nomine insignibus rite competunt.Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiterexstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et inposterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum;irritumque ex nunc inane fieri, si quidquam secus, super his, aquovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Septembris,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO PRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIVBEATA MARIA VIRGO A GRATIIS PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA REGIONIS SAM-NITICAE PROCLAMATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Antiquis a temporibus Beatam MariamVirginem, a gratiis appellatam, incolae regionis Samniticae praecipuostudio et alacritate excolunt, venerantur. Cuius Imago in praeclaroTemplo, Eidem Deiparae sacro ac Sodalibus Franciscalibus credito,religiosissime asservatur. Neque modo populus in Caelorum Re-


124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeginam, nomine illo invocatam, tanta fertur pietate, sed etiam SummiPontifices, praesertim Benedictus XIII et Leo XIII, Decessores Nostri,rec. mem., pluresque sacrorum Antistites Eiusdem fuere cultores perdiligentes.Discupiens autem Mariani huius Anni quasi fructus colligere,scilicet Christifideles ad Religionis praecepta sanctius obeunda provocare,Venerabilis Frater Augustinus Mancinelli, Archiepiscopus Beneventana,vota quoque significans Episcoporum, publicae rei Curatorumet Christifidelium Samnii, Nos rogavit ut Beatam Mariam Virginem agratiis eiusdem regionis praecipuam Patronam caelestem, pro Nostrabenignitate, renuntiaremus. Quibus precibus Nos, quibus nihil est antiquiusquam Regni Christi Eiusque Matris fines quoquoversus propagare,precibus huiusmodi libenti animo statuimus concedere. Quapropter,ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac maturadeliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harumLitterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem agratiis totius regionis Samniticae praecipuam apud Deum CaelestemPatronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus acprivilegiis liturgicis, quae principalibus regionum Patronis rite competunt.Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiterexstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiriet obtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt nuncet in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse acdefiniendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, superhis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentaricontigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die II mensis Octobris,anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiIo. BAPT. MONTINIPro Secretarius Status


Acta Pii Pp. XII 125VBEATA MARIA V. (( DE ANTRO SANCTO )) SOCIETATUM SPELEOLOGORUM HISPA­NORUM PATRONA CAELESTIS CONSTITUITUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Doctrinarum pervestigationi deditihomines Almam Deiparam, quam ut Sedem Sapientiae Ecclesia rite excolit,precibus peropportune adeunt, quo maius mentibus ipsorum lumenaffulgeat, eam, quae ut opifera Mater, pie exorata, filiis numquam deest,recte invocant quicumque sunt in discrimine positi. Hoc ducti consilio iiHispani cives, qui ad rerum cognitionem amplifican dam specus tenebri -cosis hiatibus caecos audacter explorant, Beatae Mariae Virginis patrociniumexpetunt. Honore autem praecipuo veterem imaginem eiusdemDei Genetricis prosequuntur, quae in magno subterráneo specu, obscurisanfractibus sinuoso, sita est ; unde illi inditum nomen Beatae Mariae Virginis(( de Antro Sancto ». Itaque Venerabilis Frater Iosephus Pont Gol,Episcopus Segobricensis, cuius ad iurisdictionem hoc sacrarium pertinet,vota significans Moderatorum plurium Societatum Hispanarum huiusmodicavernis explorandis, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem «deAntro Sancto» Sodalitatum Speleologorum eiusdem nationis Caelestemapud Deum Patronam renuntiarenms. Nos autem, cupientes, ut huius quoquedisciplinae ratio cum religione coniungatur et, qui in ea versentur, iiAlmam Deiparam quasi ducem sequantur, quasi praesentem Adiutricemcolant et invocent, hisce precibus libenti animo volumus obsecundare.Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientiaac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine,harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam MariamVirginem « de Antro Sancto » Societatum Speleologorum Hispanorumpraecipuam Patronam Caelestem constituimus ac declaramus, omnibusadiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus coetuumseu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litterasfirmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenosatque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectantseu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque


126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri,si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dieXXVIII mensis Ianuarii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis*GILDO PRUGNOLAa Brevibus ApostolicisEPISTULAAD EMUM P. D. VALERIANUM TIT. S. MARIAE IN VIA LATA S. R. E. PRESB. CARDI­NALEM GRACIAS, ARCHIEPISCOPUM BOMBAYENSEM, QUEM LEGATUM MITTITAD CONVENTUM EUCHARISTICUM EX POEDERALI UNIONE BIRMANA IN RAN-GUNENSI URBE CELEBRANDUM.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pergrataquidem animo iam pridem cognovimus Eucharisticum ex totaBirmania Conventum studiose apparari, qui, ineunte proximo Februariomense Ranguni, in urbe illius nationis capite, sollemniter celebrabitur.Quum enim in Foederali Unione Birmana episcopalem Hierarchiam recensconstituimus et ipsam Rangunensem sedem ad metropolitanam dignitatemevexerimus, dignus plane est Episcoporum et christifideliumreligione ac pietate consilium ab iisdem susceptum, quod eo spectat, utper sacra sollemnia, quae ad honorem Augusti Sacramenti provehendumperagentur, prima veluti publica eaque praeclara catholicorum fidei professioibidem patefiat. Quare peropportuna Nobis occasio exhibetur, utNosmet ipsi carissimos filios, qui in remotis illis regionibus commorantur,merita laude honestemus atque indie tam celebrationem Nostra quadampraesentia et auctoritate adaugeamus. Te igitur, Dilecte Fili Noster,,qui insigni sedi metropolitanae Bombayensi in Indiarum Orientaliumregione moderaris et peculiaribus caritatis vinculis cum proxima Birmaniadevinctus es, quique in supremum Ecclesiae Senatum cooptatusRomanae purpurae magnificentia praefulges, Legatum Nostrum per hasce


Acta Pii Pp. XII 127Litteras eligimus ac renuntiamus, ut Congressui Eucharistico, qui ex FoederariUnione Birmana in Rangunensem urbem proxime cogetur, Nostronomine Nostraque auctoritate praesideas. Iis omnibus, qui illuc convenerintpaterna quoque vota Nostra significabis, quibus maiorem in diesprosperitatem ominamur Birmaniae gentibus, quas longissimus terrarummarisque tractus ex animo Nostro avellere non potest. Deum intereaimpensa prece exoramus, ut ex hac prima in ea natione CongressioneEucharistica laeti uberesque fructus percipiantur in Ecclesiae et civilisconsortionis bonum atque incrementum. Quorum quidem caelestiumdonorum conciliatrix et nuntia peculiarisque Nostrae dilectionis testissit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, egregio EpiscopoRangunensi iisque omnibus qui sollemnibus coetibus intererunt peramanterin Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxv mensis Decembris, infesto Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi, anno MDCCCCLV, PontificatusNostri septimo decimo.PIUS PP. XIIALLOCUTIONESIIis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, e Clero librorum censuraeaddicto, quibuscum Summus Pontifex de subiecto censurae agit. *L'intimo conforto che proviamo nell'accogliervi alla Nostra presenza,diletti figli addetti alla critica del libro, è pari alla viva sollecitudine chea Noi deriva dall' ufficio di Pastore, cui spetta, tra l'altro, l'obbligo diadoperarsi premurosamente, affinchè siano indicati al gregge di Cristoi sani pascoli dello spirito, costituiti oggi, in considerevole parte, dalleletture.Ci torna pertanto di vivo gradimento la vostra eletta adunanza, poichéin ciascuno di voi Ci pare di riconoscere un valido e fido cooperatorenel nostro ministero pastorale, ed in tutti, un potente argine allastraripante marea di pubblicazioni di poco o di nessun valore, che minaccianodi sommergere nel fango dell'errore o della perversione l'alta* Die 13 Februarii mensis a. 1956.


J28Acta Apostolicae Sedi* - Commentarium Officialedignità della umana natura. Non occorre qui rilevare quanto grande siala necessità, la nobiltà e l'importanza di una retta critica, giacché la vostraferma persuasione del considerevole influsso, che le letture esercitanosul costume e sulla sorte dei singoli e della comunità, vi ha indotti ad abbracciarel'ardua fatica che impone al critico la vasta produzione letterariadei nostri giorni. In una società, come la presente, tanto gelosa di esercitareil diritto della, libertà di stampa, la critica degli onesti, fondatasopra un più sacro diritto, è certamente una delle forme più idonee perimpedire che il male dilaghi e soprattutto che venga divulgato, sottol'uno o l'altro pretesto, come bene; ferme restando la legittimità e lanecessità, in taluni casi di più grave minaccia per le anime, dell'interventodi una superiore autorità. Tuttavia la critica esercitata secondole norme della verità e dell'etica è forse più consona alla mentalità dell'uomomoderno, che ama di formarsi da sè un giudizio di valutazione,ove ne sia in grado, aiutato dal critico, che riesce ad ispiragli fiducia.Ma voi non intendete di restringere la vostra attività ai soli aspettimorali del libro, bensì di estenderla anche agli altri, particolarmentescientifici, letterari ed artistici, in modo da essere critici compiuti, daiquali il grande pubblico e gli stessi periti possono attendersi un giudizio,per quanto è possibile, esauriente. E chiaro che tale completezza dellacritica cattolica non solo ne rinsalda l'autorità dinanzi al pubblico, ma larende positivamente benemerita della cultura, secondo la perenne tradizionedella Chiesa, sempre attenta nel seguire il corso e gli sviluppi delpensiero e della forma. Le altezze o le bassezze, a cui si eleva o in cui sprofondala letteratura, specialmente odierna, dipendono in notevole parte,dai critici, secondo il grado di perspicacia, di onestà e di forza d'animoche essi dimostrano di possedere.Assegnate in tal modo al critico così grandi responsabilità, sarà opportunodi esporre alcuni fondamentali principi, cui deve conformarsil'opera sua, se si vuole che questa consegua efficacemente lo scopo diguidare gli animi per sentieri sicuri.Per facilitare il conseguimento di tal fine, Noi considereremo separatamenteil soggetto della critica e poi il suo oggetto. Oggi parleremodel primo punto, rimandando la trattazione del secondo (che Ci sembrail più importante) ad altra occasione, se sarà il caso.


Acta Pii Pp. XII 129IL'ufficio di guidare e consigliare gli altri nello scegliere e valutare leletture non avrebbe senso, se non si supponesse nei lettori la disposizioned'animo ad accettare gli altrui suggerimenti. Ogni sforzo del criticoriuscirebbe pertanto vano presso coloro che rifiutassero, per partitopreso, di riconoscere la scienza e la competenza di lui e, per consequenza,non riponessero alcuna fiducia nella sua persona e nel suo giudizio.È possibile incontrare lettori, presso i quali il critico non ha accesso,perchè per indole o per difettosa educazione si lasciano sedurre da unassoluto superiore apprezzamento delle proprie facoltà e cognizioni. Dominatida tale stato soggettivo di fallace sufficienza, essi non attendonodal critico se non la conferma del loro giudizio, abbracciato come certoe immutabile. In questi casi, determinati spesso da pregiudizi di falsoordine ideologico, il rifiuto di una critica obiettiva non deve scoraggiareil critico, poiché esso non costituisce che la prova della deformazionepsicologica di quei lettori. Presupposta quindi la sana disposizione delpubblico, il critico otterrà il suo scopo tanto più efficacemente, quantopiù saprà cattivarsene la fiducia. Questa infatti è, per così dire, il puntodi partenza e di arrivo di ogni critica, sia che venga condotta da un singoloscrittore, sia anche, e tanto più, da una rivista che se la propongacome scopo collegiale. Se il lettore ricorre al critico, è perchè crede nellasua scienza, onestà e maturità, sia quando egli espone il contenuto dellibro, sia quando, nel riferirlo, lascia entrare un motivato giudizio, chepertanto non può esser respinto. Ma in che modo il critico riuscirà aconquistarsi la fiducia del lettore? In altre parole, qual'è l'ufficio delcritico, e quali sono le giuste esigenze da parte del pubblico?La prima esigenza riguarda la facoltà conoscitiva del critico, e inprimo luogo che sia in grado di leggere e di comprendere rettamente illibro in esame. Richiamare questa norma potrebbe sembrare cosa superflua;eppure accade non raramente d'imbattersi in recensioni, che noncorrispondono nemmeno a questo primo ed elementare requisito. È evidenteche l'attenta lettura, spesso paziente e faticosa, deve essere condottacon animo scevro di preconcetti, e con la consapevolezza di trovarsi,quanto all'argomento, in un campo sufficientemente conosciuto. È necessariaquindi una molteplice coltura : la scienza speciale nella disciplinaa cui la pubblicazione appartiene, e una notevole coltura generale, che9 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 3. — 24-3-1956.


130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerenda possibile al critico di porre Popera nel suo tempo e di rappresentarselain connessione con le correnti di pensiero in esso dominanti.Ma la semplice conoscenza intellettuale non basta, perchè il critico èqualche cosa di più di un semplice relatore : egli deve pervenire a dareun giudizio, la cui stesura esige particolari doti di animo naturali edacquistate.Il critico deve in primo luogo possedere la capacità del giudizio edella valutazione, vale a dire della ponderata applicazione della scienzaspecializzata e della coltura generale all'oggetto in esame. Per questaapplicazione egli ha da avere larghezza di vedute, versatilità d'ingegno,percezione e comprensione delle suaccennate connessioni e abilità nelrilevare errori, lacune e contraddizioni. A questa spassionata considerazionedei pro e dei contro, seguirà, come limitazione e distinzione, ilSì o il No nel caso singolo. Soltanto allora la critica può ricevere la suaforma definitiva ed essere presentata per la pubblicazione.Tuttavia l'applicazione delle menzionate doti d'animo è soggetta all'influssodel volere, della sensibilità e del carattere, al cui riguardoaltre importanti esigenze s'impongono nel critico. Per impedire che ilvolere e la sensibilità agiscano negativamente sul giudizio critico, è necessarioche egli, anzitutto, si proponga la massima obiettività, e quindi,che apra l'animo al senso di benevolenza e di fiducia verso l'autore, finoa quando ragioni positive, certe e gravi, non suggeriscano una diversacondotta. Un critico abitualmente soggetto alla passione non dovrebbeneppur prendere in mano la penna. Nobiltà del carattere e bontà di cuoresono sempre la migliore armatura in ogni specie di lotta, quindi anchenella critica, dove si trovano in contrasto idee ed opinioni ; peraltro lanobiltà e la bontà non debbono essere scambiate con la ingenuità e la credulitàdel fanciullo, cui mancano la conoscenza degli uomini e l'esperienzadella vita. Delle accennate doti e disposizioni il critico può più omeno abbondare ; ma in nessun modo e in nessun caso devono difettarela probità, la incorruttibilità, la fermezza del carattere. Non per farpiacere all'autore, nè all'editore, nè al pubblico — spesso succubo diestrose simpatie ed antipatie —, e neanche per secondare la propria inclinazione,il critico può fare, contro la propria scienza e coscienza, controla verità obiettiva, una falsa critica ; falsa, sia a causa di una invertitainterpretazione della erroneità e del pericolo che rappresenta loscritto, sia con la deliberata omissione di rilievi, che lealmente non sipossono occultare. Ad ogni critico letterario dovrebbe potersi applicarela testimonianza, che i nemici giurati del Redentore, ipocritamente ma


Acta PU Pp. XII 131pur secondo verità, gli diedero, allorché vollero coglierlo in parola conla domanda : « È lecito pagare il tributo a Cesare, o no? ». « Maestro,essi dissero, noi sappiamo che tu sei sincero, e insegni la via di Dio secondoverità, senza badare a chicchesia, perchè non guardi in faccia anessuno »- 1La fermezza di carattere di un critico va dimostrata* specialmentenel pubblicare serenamente e senza paura il proprio giudizio, e. poi neldifenderlo, ove fosse oppugnato, restando tuttavia sempre sullo stretto'campo della giustizia. Come un giudice, che non avesse il coraggio disostenere la legge, dovrebbe dimettersi dal suo ufficio, così il critico, cheamasse il quieto vivere più della verità. Ma la fermezza deve sempreevitare i modi propri dell'arroganza, quasi che già a priori stesse unapresunzione di diritto per la verità in favore del critico e contro l'autore.Ambedue sottostanno alla stessa legge del servizio alla verità, a cui sonolegati ; ma il critico si assume inoltre espressamente l'impegno di servirlacon la massima fedeltà. In ogni modo, sia l'autore che il criticodovrebbero sapere che, al di sopra di loro, è sempre la verità. — Un'ingiustacritica, come indica il nome stesso, non è solo un errore dell'intelletto,ma costituisce altresì un reale torto contro l'autore, che potrebberimanerne danneggiato nella fama e non di rado anche nei suoi giustiinteressi ; in tal caso resta al critico un preciso obbligo di ritrattazione.D'altra parte, però, una giusta e giustificata critica non dovrebbe esserpavidamente ritirata dal recensore, qualunque sia la violenza degli avversari; ciò significherebbe una deplorevole mancanza di carattere e dicoraggio, e minerebbe la tanto necessaria fiducia nel pubblico, il qualeesige a buon diritto che il critico rimanga fermo nella sua parola, ovesia stata data secondo verità.IIQuesti dovrebbero essere per il critico e la critica, da qualsiasi parteprovengano, i principi fondamentali più comuni da considerare e rispettare.Per aiutare a ricordarli, valgono alcune brevi regole usuali, diversamenteformulate, ma sostanzialmente concordi, per alcune delle qualiCi sembra utile di spendere qualche parola, giacché sono non di radocitate a prova e a giustificazione di un determinato pensiero od azione.a) La prima è la stupenda massima, da Cornelio Tacito posta alprincipio dei suoi celebri Libri ab eœcessu Divi Augusti, e che fu poi1MATTH. 22, 16.


132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelargamente usata : sine ira et studio, ossia, senza passione nè parzialità. 2Rettamente intesa, questa massima non esprime solo il criterio di condottadel giudice, ma in generale deve esser rispettata in tutti i rapportitra gli uomini. Come monito essa è rivolta particolarmente allo storico ;tuttavia la comune saggezza la trova opportuna anche per il critico, cheperciò deve giudicare e scrivere (( sine ira et studio », senza prevenzioni.Ma appunto perciò non può essere suo obbligo l'inibirsi di manifestarei propri retti sentimenti, e tanto meno il rinunziare a sostenere, purchévero, il suo mondo ideologico. A un sereno e moderato critico è anchelecito, per esempio, di esprimere con fermezza e vivacità la sua indignazionecontro una letteratura pornografica, che corrompe la gioventùe non lascia indenni gli adulti. Nè si può tacciare di parzialità il criticoletterario, come pure ogni semplice cristiano, che assume come criteriodi giudizio la verità cristiana, la sua integrità e purezza. Del resto, lostesso Tacito, pur nella norma impostasi al principio, descrive talvoltacon tragiche tinte il despotismo di alcuni Imperatori e deplora la corruzionedilagata fin nei più alti ceti; consegna alle sue pagine la propriaansia per la libertà perduta, ed il rimpianto per la tramontata grandezzadell'antico Senato e per i tempi felici dell'austera Roma dei Padri.b) Un'altra massima, che, malgrado l'apparenza, è alquanto difficilea intendersi e a praticarsi, è questa : verbum oris est verbum mentis,vale a dire, l'uomo dice (o scrive) ciò che pensa. Il significato più ovvioè il seguente : la parola esteriore riceve il suo senso e il suo contenutodal pensiero interno. Pertanto, chi vuole conoscere la mente dell'autore,ascolti le sue parole, e, ove non vi siano ragioni positive di dubitarne,si attenga a quelle, come a testimoni naturali dell'intimo animo. In questoaspetto la persona dell'autore, la sua vita e le sue tendenze non debbonoessere il punto di partenza dell'indagine critica; bensì l'opera equanto in essa viene espresso. Ma la citata massima avverte anche l'autoreche egli sarà giudicato in base alle sue parole, le quali pertantodebbono riflettere fedelmente le sue idee e i suoi sentimenti. Se questisono retti, egli farà di tutto per esprimere tale retta mentalità, tenendod'altronde presente che non è sempre cosa facile pensare in un modo escrivere in un altro; che, cioè, è molto difiicile occultare l'intimo pensiero,senza che in un modo o in un altro venga svelato da questa o quellasfumatura. La massima è dunque per lo scrittore un monito alla sincerità.Al critico, invece, pone i limiti d'indagine e di giudizio. Egli deve2L c. I, 1.


Acta Pii Pp. XII 133restare al chiaro significato oggettivo dello scritto, poiché il suo strettoufficio è di giudicare l'opera, e non l'autore. Quindi ciò che può essereinteso in senso retto, egli lo interpreti in tal modo. È questa una normagenerale, necessaria per la pacifica convivenza e per i reciproci rapportifra gli uomini. Lasciando da parte i casi dubbi sul senso oggettivo diuno scritto, nei quali converrà inclinare verso una interpretazione favorevolealla rettitudine dell'autore, il critico deve partire dalla presunzioneche le parole dette o scritte hanno un senso in sè stesse e che,primieramente, esse sono presentate al pubblico soltanto in detto sensooggettivo. Ora appunto questo il critico ha per ufficio da giudicare. Seè retto, egli lo chiamerà tale, anche se d'altronde (e forse anche dall'operastessa) risultasse /che le idee personali dell'autore non sono adesso conformi. Se invece il senso obiettivo delle parole contiene un erroreo falsità, è ufficio del critico di farlo notare, anche se si abbia motivo dicredere che il modo di pensare soggettivo dell'autore sia diverso e corretto.Una giusta e benevola critica potrà suggerire in tali casi questarelativa correzione delle parole in considerazione della persona dell'autore; ma l'erroneo senso oggettivo non resta con ciò annullato.c) Una terza massima vorremmo altresì menzionare : Super omniaautem caritas : soprattutto però la carità. Si è voluto attribuirla a S. Agostino; sembra tuttavia più probabile, a torto. In ogni modo la cosa che sivuol designare è in essa esattamente espressa, e intende di risolvere sulterreno pratico quel dubbio, che non di rado tormenta il critico onesto,se cioè dare la precedenza alla «veritas» o alla «caritas». Teoricamenteè chiaro che non può darsi nessun obbiettivo constrasto fra la« veritas » e la « caritas », se con questa parola s'intende il procurareil vero bene del prossimo e l'evitare di offenderlo ingiustamente. Ma laquestione ritorna sul terreno pratico in singoli casi. Si supponga che ilcritico letterario si trovi dinanzi alla scelta : o dire la intiera verità,come sarebbe necessario, ma che procura all'autore offesa od anche danno,a scapito, sembrerebbe, della carità ; oppure obbedire a quel che paredovere di carità, tacendo la verità, che non dovrebbe occultarsi e ignorandoun serio errore. Il critico si domanda allora a quale delle due devedare la preferenza. La sua ansia cresce, se interroga i divini precetti,ove il rispetto della verità e della carità è sommamente ed egualmenteraccomandato.Il Signore infatti ha detto: Veritas Uberabit vos; 3l'Apostolo delleIo. 8, 32.


134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeGenti insegna : Plenitudo legis est dilectio; 4 - e in un altro passo, secondoil testo greco : âXndevovrsç ôè èv àyóain av^rjacojusv etc avròv rà Ttávra : 5cioè : Aderendo alla verità, cresciamo nella carità in lui in tutto. Il discepoloprediletto Giovanni, che appena riusciva a sodisfare sè stessonell'affermazione della carità, proclamava : Deus caritas est, Dio è carita; 6e ancora : In hoc cognovimus caritatem Dei, quoniam ille animamsuam pro nobis posuit; et nos debemus pro fratribus animas ponere : 7anche noi dobbiamo porre la vita per i fratelli ; ma lo stesso S. Giovanniesprime, riguardo ad un uomo che offende la verità e la integrità delladottrina, la forte ingiunzione : nec Ave ei diœeritis, dunque nemmenoun breve, fuggevole saluto. 8Quale norma di condotta dovrà dunque seguire il critico letterarioin base a questi precetti della S. Scrittura? Come riuscirà a conciliarnenel suo pensiero e nella sua coscienza l'apparente contrasto di precedenza?Il « fondamento » di tutto è la « veritas » ; il « termine » e il « coronamento» di tutto è la (( caritas ». Il fondamento deve rimanere intatto,altrimenti tutto crolla, anche il « coronamento » e il « compimento ». Mail fondamento della verità non basta, come il fondamento della fedesenza la carità, di Cui nella lettera ai Corinti si dice : Maior autem horumest caritas/ nel quale testo, e quindi con analogo senso, si rispecchia lamassima citata super omnia autem caritas. In non pochi casi, del resto,non sarà difficile di trovare la retta via, se il critico rimarrà consapevoleche il precetto della carità l'obbliga non solo riguardo all'autore, maanche rispetto al lettore. Egli potrà sempre valersi di qualche favorevoleoccasione per prevenire pericolosi malintesi nel lettore, pur usando delicatezzadi forma verso l'autore.Abbiamo stimato utile di menzionare alcune di queste massime secondarie,perchè Ci sembra che esprimano, in forma più concreta che igenerali principi fondamentali, ciò che si richiede nel critico letterario.Questi debbono costantemente presiedere alla delicata sua opera, tropposoggetta a sviste, intemperanze e debolezze : sono il fondamento permeritare ed accrescere la fiducia che il pubblico ripone nella critica, e segnanoil limite tra il giusto e l'ingiusto nell'adempimento del suo importanteufficio.450789Rom. 13, 10.Ephes. 4. 15.1 Io. 4, 16.1 lo, 3, 16.2 Io. 10.1 Cor. 13, 13.


Acta Pii Pp:. XII 135Riservando, come abbiamo già annunziato in principio, ad un altroincontro, se sarà possibile, la trattazione della seconda parte (Voggetto)della Nostra esposizione, invochiamo intanto su di voi e sulla vostra operal'abbondanza dei lumi e degli aiuti divini, in pegno dei quali v'impartiamodi cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione.IIAd Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis. *Questo incontro con voi, diletti figli, predicatori quaresimalisti e parrocidella città di Roma, è una ben dolce consuetudine. Ogni anno viadunate intorno a Noi per considerare il lavoro compiuto, e soprattuttoper animarvi ad operare con sempre maggiore impegno nella eletta porzionedella Vigna affidata a voi dalla provvidente bontà di Dio.Ogni anno venite a rinnovare il proposito di continuare nei vostrisforzi, affinchè la vostra azione di difesa, di conquista, di positiva costruzionedivenga sempre più fervida e illuminata, sempre più ardita,concorde ed organica. Per portare, come altre volte, il Nostro contributoal vostro lavoro, eccovi una parola che vorremmo restasse impressa nelvostro cuore.Tutti ricordate certamente la commovente scena narrata da S. Girolamo,1che forse avete fatta più volte oggetto della vostra meditazione. AdEfeso l'Apostolo ed Evangelista Giovanni nella sua estrema vecchiaiaveniva a stento portato nella chiesa dalle mani dei suoi discepoli; ma,non potendo parlare a lungo con la sua stanca voce, non soleva più direin ogni adunanza che un solo testo : Filioli, diligite alterutrum : figlioli,amatevi scambievolmente.Attesa la loro straordinaria venerazione per il santo Vegliardo, i discepolie i fratelli in un primo tempo ascoltarono attenti e commossi ; poicominciarono a meravigliarsi, e in ultimo finirono col manifestare il lorotedio. Ma, avendo chiesto a Giovanni il motivo di quella sua monotonaripetizione, ne ebbero una risposta degna dell'Apostolo : Quia praeceptumDomini est, étrsi solum fiat, sufficit : È il precetto del Signore : osservatelo,e tutto è compiuto.La stessa parola vogliamo dirigere a voi, diletti figli, parroci di Roma,in questo incontro solenne e insieme intimo ; siamo certi, dicendola,, di* Habita die 14 Februarii mensis a. 1956.1Comm. in Epist, ad Galatas, 1. 3 cap. 6 - MIGNE PL, t. 26 col. 462.


136 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeinterpretare il desiderio di Gesù, di cui vorremmo essere — oggi più chemai — semplice e fedele portavoce : Filioli, diligite alterutrum : figliuoliamatevi scambievolmente. Questo è il precetto del Signore -.quia praeceptumDomini est,1 - DILIGITE ALTERUTRUM : AMATEVI, ANZITUTTO, TRA VOIOh, lo sappiamo bene che i sacerdoti si amano ! Sappiamo che si amano,grazie a Dio, più di quanto non possa apparire a un osservatore superficialee distratto. Quando il ritmo e l'intensità del vostro lavoro viprende e talora addirittura vi opprime; quando esso occupa intieri ivostri giorni e vi obbliga perfino talvolta a trascorrere insonni le notti,allora la vostra azione apostolica, che non ammette soste nè ritardi,può anche causare l'impressione che alcuni di voi pensino soltanto a sè,ignorando gli altri ; che vi sia, quindi, tra voi poco amore. Di fatto nonè così. Chi vi osserva meglio, chi vi conosce intimamente, sa che appenauna necessità materiale e morale affligge uno dei vostri confratelli, voinon tardate ad accorrere per aiutarlo. Appaiono in tal guisa alcuni statidi animo che parevano non esistenti, non solo agli altri, ma anche a voistessi : donde quelle ansie e quelle affettuose premure, che sono naturali,e tuttavia sembravano inimmaginabili. Voi vi amate già, dilettifigli ; ma dovete amarvi anche di più : perchè questo è il precetto delSignore.Nessun precetto, in verità, Egli ha predicato come il comandamentodell'amore ; per conseguenza troviamo pochi atteggiamenti così ripudiatida Lui come la freddezza o, peggio ancora, l'odio verso i proprisimili. Dell'amore egli ha fatto il suo comandamento, presentandolocome il riassunto di tutti i suoi precetti e proclamando che su di essosarebbe, alfine, giudicato tutto il mondo. Nell'ultima Cena, dopo lascomparsa di Giuda nelle tenebre della notte, Gesù prese il tono di chichiede un particolare raccoglimento e una speciale attenzione, perchèvolle riassumere tutto il suo insegnamento e mormorò : Filioli, adhucmodicum vobiscum sum : figliuoli, ancora per poco tempo io rimangocon voi. E continuò dicendo : mandatum novum do vobis : vi do un precettonuovo : ut diligatis invicem, sicut dilexi vos : che vi amiate scambievolmente,come io ho amato voi. In hoc cognoscent homines quia discipulimei estis, si dilectionem habueritis ad invicem : 2A questo appuntotutti riconosceranno che voi siete miei discepoli, se vi amerete gli2Io. 13. 30-35.


Acta Pii Pp. XII 137uni gli altri. Disse queste paròle con infinita tenerezza, quasi scandendoogni sillaba, aftinché si imprimessero bene nelle loro menti e siincidessero nei loro cuori.Tali parole del divino Maestro, rivolte a tutti i cristiani, si riferivanocerto, in modo particolare, ai sacerdoti. Essi, come abbiamo più volteraccomandato, devono possedere tutte le doti, dalle quali dipende in granparte l'efficacia del loro ministero ; ma se, diletti figli, accanto alla fede,alla speranza, alla umiltà, alla purezza non aveste, ardente e fattivo,l'amore che Gesù prescrive, vi gioverebbero f orse le altre virtù? No certamente.Parlare, infatti, lé lingue degli uomini e degli angeli, far profezieed operare miracoli, senza avere la carità, a nulla giova; anzi, ècome essere un nulla : nihil sum, dichiara l'Apostolo. 3a) Questo amore scambievole vi farà non solo evitare ogni atto scorretto(neanche a dirlo!), ma altresì ogni parola scortese, e perfino ognivolontario pensiero malevolo. Spesso i sacerdoti sono fatti segno ad attacchipiù o meno ostili, che giungono talvolta fino alla calunnia, alla malignainterpretazione delle loro parole, allo svisamento dei loro gesti. Taloragli stessi fedeli, sia pure senza cattivo animo, cooperano a rendereamara la vita del sacerdote, il quale, a somiglianza di Gesù nell'Orto,viene assalito dalla tristezza, dal tedio, dal timore.Voi dunque vedete, diletti figli, quanto sia necessario l'amore innanzitutto tra di voi : quanto sia indispensabile la reciproca comprensionee la stima profonda, che non solo vi impedirà di travisare i detti e i fattidei vostri confratelli, ma vi farà propensi a interpretarli con fraternabenevolenza e a difenderli contro ogni genere di attacchi.I) L'amore vi farà anche prevedere ciò di cui i vostri confratellipotrebbero avere bisogno; solleciti nel provvedere, diligenti nel prevenirei loro stessi desideri.Ecco : un vostro confratello ha bisogno di consiglio, chiede conforto eattende forse un urgente soccorso. Andategli incontro, offrendogli generosamentequanto è nelle vostre possibilità, certi che l'aiutare un sacerdote,il sosternerlo e rincorarlo, l'animarlo o anche l'ammonirlo affettuosamente,è tra le divine opere la più divina, la più gradita a Gesù, sommoed eterno Sacerdote.Talvolta senza l'intervento tempestivo e fraterno di uno di voi, qualchemente sacerdotale rimarrebbe forse smarrita, qualche entusiasmostroncato, alcuni ardori apostolici si spegnerebbero tristemente. Noi3Cfr. 1 Gor. 13, 1-3.


138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebenediciamo perciò, con tutta l'effusione dell'animo Nostro, quanti, fra1 sacerdoti, si prodigano a vantaggio dei loro confratelli; specialmentese assistono con paterna tenerezza i più giovani, fragili piante, costrette,per l'urgenza dell'opera apostolica, ad affrontare troppo presto l'impetodei venti e le tempeste del mondo. Soltanto in cielo tale opera di salvezzae di santificazione potrà essere degnamente apprezzata.c) Per manifestare questo vostro fraterno amore vorremmo indicarviun mezzo particolarmente adatto. Voi sapete, diletti figli, quantoè difficile fare molto da sè soli, e come spesso è praticamente impossibiledi far tutto. Siate dunque e dichiaratevi pronti a mettere insieme levostre forze, rispondendo generosamente alle chiamate dei vostri confratelli,quando vi chiedessero aiuto per il loro apostolico ministero.Naturalmente il retto ordine nell'apostolato e le stesse prescrizionicanoniche 4richiedono che ognuno di voi rimanga abitualmente al suoposto di lavoro ; ma quando la legittima autorità permettesse o anchesuggerisse di aiutarvi scambievolmente, superate per amore ogni ostacolo; si avrà così non solo la somma delle forze, ma anche, per così dire,la moltiplicazione di esse.2 - DILIGITE ALTERUTRUM : AMATEVI SCAMBIEVOLMENTE ; AMATE IN PARTICULARMODO COLORO CHE SONO AFFIDATI ALLE VOSTRE CURE.Senza dubbio l'amore deve essere universale, deve abbracciare tutti gliuomini. Tutti, infatti, sono creature di Dio, immagine di Lui e chiamatialla beatitudine celeste.Ma il retto ordine nell'amore può ammettere — anzi prescrive dìfatto — alcuni gradi. Nulla di inconveniente, quindi, se il vostro tempoe le vostre energie saranno dedicate principalmente alle anime che più viappartengono, perchè a voi le ha añídate la Chiesa. Ad esse dovete dirigerele vostre particolari premure ; per esse deve essere la vostra fervidadedizione.a) Dedizione continua, innanzi tutto.Salvo quindi il necessario ordine — per esempio, alcuni orari chedi quest'ordine sono effetto insieme ed efficace strumento — i sacerdotihanno l'obbligo sacro di fare quanto è possibile, perchè i fedeli abbianofacile modo di rivolgersi loro per le spirituali necessità. Ciò vale in particolarmodo per l'amministrazione dei Sacramenti, che, quando vengonolegittimamente richiesti, anche per sola devozione, non possono es-4Can. 465.


Acta Pii Pp. XII 139sere rifiutati. Raccomandiamo specialmente di rendere possibile e agevolela Comunione quotidiana, tanto desiderata dalla Chiesa, la quale,mediante le recenti agevolazioni alla legge del digiuno eucaristico, havoluto aprire anche più le porte dei Tabernacoli ai suoi fedeli.b) La vostra dedizione deve essere gioiosa.Sappiamo bene, e lo ricordavamo al principio, quanto costi al sacerdotel'essere pronto per tutti i bisogni, (spirituali, e, talora, anche temporali,specialmente in momenti difficili, come il presente), e a tutti irichiami. Sovente Noi stessi proviamo tanta pena nell'apprendere diquante gravi fatiche sono sovraccarichi molti di voi, diletti figli ; ma talepaterna comprensione non Ci dispensa dal mettervi in guardia da unpericolo, che potrebbe aver origine appunto dal vostro eccesso di lavoro :questo, infatti, potrebbe non solo rendervi mal disposti, ma talvolta addiritturairritarvi, farvi meno gentili, meno cortesi, insomma, meno caritatevoli.È facile immaginare con quanto grave danno delle anime ciòavverrebbe. Esse vengono a voi come a padri, quasi sempre con l'affannonel cuore, con il dubbio nella mente. Poiché la carità è paziente e benefica,5 poiché (( l'amore non sente gravame e non conosce fatica », 6 puòcompiere il miracolo di rendere perenne il sorriso sulle vostre labbra.Chi può immaginare il bene che viene alle anime dalla letizia del sacerdote,il quale risponde pronto e gioioso a ogni chiamata, come se fossechiamata di Dio?3 - UN'ULTIMA PAROLA BRAMIAMO DI DIRVI, DILETTI FIGLINei giorni scorsi abbiamo fatto oggetto di attenta considerazione lerisposte da voi pervenute al questionario inviatovi dal Vicariato di Roma.È inutile dirvi quanti motivi di paterna consolazione Noi vi abbiamotrovato, rilevando tanta diffusione di luce, tanto vigore di vita, tantofervore di opere apostoliche in molte parrocchie dei Rioni, dei Quartieri,delle Borgate e dell'Agro Romano. Tutto questo si deve al vostro spirito,vorremmo dire eroico, di abnegazione e al conseguente impeto col qualevi prodigate, raggiungendo un ritmo e una intensità di lavoro, si direbbe,superiori alle energie di cui potete effettivamente disporre.Ma la stessa attenta meditazione Ci ha rivelato alcune ombre, che voiavete voluto lealmente mettere in evidenza. Per aiutarvi a dissiparle,Noi faremo quanto è in Nostro potere, affinchè la vostra volontà di pro-561 Cor. 13, 4.Imit. di Cr. 1. 3 cap. 5 n. 4.


140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedigarvi senza respiro e senza riserve trovi corrispondenti opportunitàdi aiuto e precisione di indirizzi, e la vostra opera divenga sempre piùcoordinata, organica ed efficace.È però necessario da parte vostra di conseguire quella piena fusionedi menti e di cuori, che è il più nobile effetto dell'amore. Poiché sono*tante e tanto importanti le battaglie da vincere per la santificazione delleanime, per la salvezza delle famiglie, per la conservazione del volto cristianoalla città di Roma, voi dovete unire i vostri sforzi per un'azionecomune che non badi a interessi personali, a gelosie, a rancori, ma tuttobrucinel fuoco di una carità efficiente. Tale concorde azione voi doveteinculcare a tutti i vostri militanti, siano essi organizzati nell'AzioneCattolica, o raccolti sotto altri vessilli benedetti dalla Chiesa, od ancheoperanti al di fuori di ogni associazione. « Multitudinis... credentiumerat cor unum et anima una ». 7Questo come ben sapete, narrano gli Attidegli Apostoli, parlando dei primi cristiani : questo deve dirsi di tuttivoi, di tutti i vostri fedeli.Un particolare paterno richiamo intendiamo di fare a quei cristiani,,che operano nel campo civico e nel campo politico. Anche là si deve servireCristo con le parole e le azioni individuali e collettive. Se qualcuno*fosse tentato di usare il cristianesimo come strumento di ascesa nellainfida montagna delle ambizioni personali, deve essere francamenteammonito, specie se fosse indotto da non nobili motivi ad attentare allaconcordia e alla unione dei cristiani. Troppo serio continua ad essere ilpericolo e troppo gigantesca l'opera, alla quale tutti siete chiamati. Occorresaper resistere ancora e rinunciare non solo, come è ovvio, a velleitàpersonali, ma anche a idee che potrebbero apparire, ed anche essere,,giuste e geniali. L'unione che raccomandiamo è frutto di amore, e l'amoreè sempre sacrifìcio parziale o completo, ma dolce e fecondo, di ciò cheabbiamo, di ciò che siamo.Filioli, diligite alterutrum. Amatevi scambievolmente. È il ricordo!del vostro Padre ; è la parola che con tenerezza immensa vi ripetiamo.Ed ora, diletti quaresimalisti e parroci, mentre di gran cuore impartiamol'Apostolica Benedizione a voi e a tutta la solerte opera vostra,vorremmo anche esprimere l'augurio che il nuovo Ordine della SettimanaSanta, che quest'anno per la prima volta si attua, permettendo ad unpiù grande numero di fedeli di assistere a quei grandi e venerandi ritiliturgici, apporti i frutti spirituali che se ne sperano e contribuisca al-7Act 4, 32


Acta Pii Pp. XII 141l'incremento della pietà e della vita cristiana nella meditazione della passione,morte e resurrezione del Signor Nostro Gesù Cristo, Cui sia onoree gloria nei secoli. Amen !NUNTIUS RADIOPHONICUSALUMNIS SCHOLARUM CATHOLICARUM STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEP­TENTRIONALIS, AD SOLLICITANDAM CARITATEM ERGA PUEROS INDIGENTESALIARUM NATIONUM. *The ever-pathetic appeal of your brothers and sisters in need, the wideworld over, reaches your hearts once more, dear children, just as theHoly season of Lent begins. Today Ash Wednesday it will be ten full andfateful years since first We spoke with you of the sad lot of these darlinglittle ones, and begged you in the name of their Lord Jesus and Ours,to help Mother Church to bring back some bloom of health and laughterto their haggard faces, some comfort to their miserable homes.The word of thanks with which We greet you at school today is only afaint echo of Our grateful remembrance of you and your dear ones, dayafter day, at the altar of God, where remembrance is most precious. Notonce have you allowed the hopes of the destitute to be crushed or Ourown deluded. Not once during these ten years have you failed them, theseinnocent victims of a cruel war, flaming hot at first and still continuing,for many, all too heartless. Time and again, We well remember, whenevery other earthly door seemed closed, your small hands and unselfishhearts were open to their distress. Well had you learned at homeand in your class-rooms the lesson that sums up all that the Mastercame to teach us : love is the one law by which the Christian lives.With what paternal joy and pride We found that charity had becomea habit with so many of you. The children, whom your savings andsacrifices have helped, children of almost every colour and clime, oweyou a debt that only the Lord Jesus can repay. But what happinessit means to know that He does repay with lavish hand, here andhereafter, even the penances and pocket-money you offer them from yourhearts, at His call and for His sake.* Datus die 15 Februarii mensis a. 1956.


142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeYou will not be surprised or discouraged, We are sure, to see so manyempty hands outstretched to you still. The poor we have always withus, Our gentle Saviour wants us to remember. 1But when He tells usthat they are His poor, then it is a delight to realize that every tinyservice you render them is really and truly rendered to Him. 2But what do they need, these helpless children of the divine Masteryou are hearing about year after year from your teachers at school, yourparents at home, your priests in the pulpit and from the Vicar of Christ,whose words and very presence are carried to you today so marvellouslyfrom Rome.What have they the right to expect from you as members ofChrist's one big family. Perhaps you have seen their pictures clinging totheir parents as they are driven heartlessly from their homes andcountry in the East ; while others in the West look longingly for brighterand happier homes where family life can thrive again. What do they need?Not surely the cold solace that goes by the horrid name of a « hand-out ».The pennies and packages of the Christian boy and girl, like thewidow's mite, must mean much more than that, These children need nothingless than you : your prayers and good works and sufferings of eachday, over and above the treasure you have to give them out of your slimresources. We have said it so often before, and We repeat it again : Ourchildren can never know true happiness, nor the world have peace andplenty, from mere money and machines, — though these gifts of Godcan work great wonders at the hands of those who really love their fellowmenfor love of Him.Recalling, as it does, the divine Master's gift of His all on His wayto Calvary and the great victory of Easter beyond, to ensure the salvationof those who will follow Him, Lent is indeed the opportune time togive until it hurts, at least a little, to the poor and suffering membersof His Body. We could depend on you from one Lent to another to providethe homeless with a decent shelter and a bite to eat. Your savings andofferings helped to tide them over the Winter with warmer clothes ina warmer room. By all means let your collection this year break all yourrecords for a generosity, that has long since merited for your countrythe admiration of a grateful world. Let it reAvard in fullest measurethe efforts of your Bishops to ease the burdens of Our thousands of(( adopted » children in every corner of the globe. Let your hearts'12MATTH. 26, 11.MATTH. 18, 5; 25, 40.


Acta Pii Pp. XII 143devotion accompany and animate the gift. Pray for those you arehelping, that they come to know and love their Saviour better eachday. Remember their wants and worries along with your own, whenyou thank Jesus for so many blessings received after Holy Communion.By this sign, beloved little ones of Christ, shall all men knowthat you are His very own. 3This way you shall bear witness to Hisliving, loving presence in a world of wonders and tears, even to theends of the earth.And may Our Apostolic Blessing, which We now impart to you allfrom deep down in Our heart, help your parents, your priests and teachersto prepare you in this way to take your place, in God's good time,among the leaders of a better world at peace with itself and its Maker.3Io IS, 35


144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICIIINSTRUCTIOAD ORDINARIOS OMNES NECNON AD MAGISTROS IN SEMINARIIS, IN ATHENAEIS,VEL IN STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DOCENTES ET AD LECTORES IN STUDIO­RUM DOMIBUS RELIGIOSORUM : DE « ETHICA SITUATIONIS )).Contra doctrinam moralem eiusque applicationem in Ecclesia catholicatraditam multis in regionibus etiam inter catholicos spargi coepitsystema ethicum quod plerumque nomine cuiusdam « Ethicae Situationis)) venit, quamque dicunt non dependere a principiis ethicae obiectivae(quae ultimatim in « Esse » fundatur), sed cum ea non solum ineadem linea poni, sed eidem super or dinar i.Auctores qui hoc systema sequuntur decisivam et ultimam agendinormam statuunt non esse ordinem obiectivum rectum, naturae lege determinatumet ex hac lege certo cognitum, sed intimum aliquod mentisuniuscuiusque individui iudicium ac lumen, quo ei in concreta situationeposito innotescit quid sibi agendum sit. Haec igitur hominis ultimadecisio secundum eos non est, sicut ethica obiectiva apud auctores maiorismomenti tradita docet, legis obiectivae ad particularem casum applicatio,attentis simul ac ponderatis, secundum regulas prudentiae,particularibus « situationis » adiunctis, sed immediatum illud internumlumen et iudicium. Hoc iudicium saltem multis in rebus ultimatim nullanorma obiectiva, extra hominem posita atque ab eius persuasione subiectivaindependente, quoad suam obiectivam rectitudinem ac veritatemest mensuratum, neque mensurandum neque mensurabile, sed sibiipsi plene sufficit.Secundum hos auctores « naturae humanae » conceptus traditionalisnon sufficit, sed recurrendum est ad conceptum naturae humanae (( exsistentis» qui quoad plurima non habet valorem obiectivum absolutum, sedrelativum tantum ideoque mutabilem, exceptis fortasse illis paucis elementisatque principiis quae ad naturam humanam metaphysicam (abso-


Suprema Sacra Vongregatio S. Officii 145lutam et immutabilem) spectant. Eiusdem valoris tantum relativi est traditionalisconceptus « legis naturae ». Perplura autem quae hodie circumferunturtamquam legis naturae postulata absoluta, nituntur secundumeorum opinionem et doctrinam in dicto conceptu naturae exsistentis,ideoque non sunt nisi relativa et mutabilia atque omni sempersituationi adaptari queunt.Acceptis atque ad rem deductis his principiis, dicunt atque docenthomines in sua quisque conscientia non imprimis secundum leges obiectivas,sed mediante lumine illo interno individuali secundum intuitionempersonalem iudicantes, quid ipsis in praesenti situatione agendum sit, amultis conflictibus ethicis aliter insolubilibus praeservari vel facile liberari.Multa quae in huius « Ethicae Situationis » systemate statuuntur,rei veritati sanaeque rationis dictamini contraria sunt, relativismi etmodernismi vestigia produnt, a doctrina catholica per saecula traditalonge aberrant. Variis systematibus Ethicae non catholicae in non paucisassertis affinia sunt.Quibus perpensis, ad avertendum « Novae Moralis » periculum, dequo Summus Pontifex Pius Pp. XII in Allocutionibus diebus 23 Martiiet 18 Aprilis 1952 habitis locutus est, 1et ad doctrinae catholicae puritatemet securitatem tuendam, haec Suprema Sacra Congregatio SanctiOfficii interdicit et prohibet hanc « Ethicae Situationis » doctrinam, quovisnomine designetur, in Universitatibus, Athenaeis, Seminariis et religiosorumformationis domibus tradi vel approbari, aut in libris, dissertationibus,acroasibus seu, ut aiunt, conferentiis, vel quocumque aliomodo propagari atque defendi.Datum Romae, ex Aedibus S. S. Congregationis S. Officii, die 2 Februariia. 1956.SB I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanensis, Secretarius1Acta Apostolicae Sedis, vol. XLIV (1952), p. 270 ss. et p. 413 ss.10 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 3. — 24-3-1956.


146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeS. CONGREGATIO CONSISTORIALISiBURGENSIS - TOLETANAE ET ALIARUMDECRETUMDE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUMInitis inter Sanctam Sedem et Hispanicum Gubernium die xxvnmensis Augusti anno 1953 solemnibus Conventionibus de finibus dioecesium,Exc. P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularisSynnadensis in Phrygia et in Hispania Nuntius Apostolicus, ab ApostolicaSede postulavit ut limites nonnullarum dioecesium interim immutarentur.Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII, praehabitisfavorabilibus votis Emi P. D. Henrici S. R. E. Cardinalis Piay Deniel, Archiepiscopi Toletani, necnon Excmorum dioecesium de quibusagitur Ordinariorum, ratus petitam finium immutationem in uberiusspirituale fidelium bonum cessuram, oblatis precibus benigne annueredignatus est.Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatispraesentibus Litteris distrahit:1. ab archidioecesi Burgensi paroecias archipresbyteratuum vulgo :Reinosa, Santa Cruz, Valdeprado, et La Rasa intra fines civilis provinciaeSantander nuncupatae, atque Canales, Ezcaray et Treviana intralimites civilis provinciae Logroño appellatae comprehensas, et tandemparoeciam Montenegro de Cameros ad civilem provinciam vulgo Soriapertinentem ;2. a dioecesi Legionensi territorium quod in finibus provinciae civilisSantander exstat ;3. a dioecesi Oœomensi nonaginta quattuor paroecias in fines civilisprovinciae vulgo Burgos et duas paroecias in fines civilis provinciaevulgo Segovia patentes ;4. a dioecesi Seguntina paroecias archipresbyteratuum Almazán,Ayllón, Baraona, Berlanga del Duero, Maranchón, Medinaeeli, Retor-


Sacra Congregatio Consistorialis 147tillo atque Ariza ad provinciam civilem vulgo Soria, necnon archipresbyteratumSorbe et Ayllón ad civilem provinciam Segovia nuncupatampertinentes ;5. a dioecesi Galaguritana et Galceatensi paroecias archipresbyteratumvulgo Yanguas et San Pedro de Manrique in territorio civilisprovinciae Sorta et alias decem in finibus civilis provinciae vulgo Burgosexstantes ;6. a dioecesi Segobiensi paroecias Aldeavieja, Maello, et Peguerinosnuncupatae in fines civilis provinciae Avila, atque Fuentelcesped,Milagros, Perdilla et Santa Cruz de la Salceda in territorium civilisprovinciae Burgos sese extendentes ;7. a dioecesi Abulensi novem paroecias in finibus civilis provinciaecui nomen Segovia sitas ;8. ab archidioecesi Toletana paroeciam Navahondilla appellatamin fines civilis provinciae Avila patentem.9. a dioecesi Palentina sex paroecias in finibus sitas civilis provinciaevulgo Santander;Sanctitas Sua pariter memorata territoria dioecesibus infra recensitissequenti ratione adnectit :1. archidioecesi Burgensi paroecias nonaginta quattuor a dioecesiOxoniensi, decem a dioecesi Galaguritana et Galceatensi, atque memoratasFuentelcesped, Milagros, Perdilla et Santa Cruz de la Salcedaa dioecesi Segobiensi distractas ;2. dioecesi Santanderiensi paroecias praefatorum archipresbyteratumvulgo «Reinosa, Santa Cruz, Valdeprado et La Rasa ab archidioecesiBurgensi, sex paroecias a dioecesi Palentina necnon territoriuma dioecesi Legionensi per praesens separata ;3. dioecesi Galaguritanae et Galceatensi paroecias trium quos supramemoravimus archipresbyteratuum Ganales, Fzcaray et Trevianaab archidioecesi Burgensi dismembratas ;4. dioecesi Oxoniensi paroecias archipresbyteratuum : Almazán,Ariza, Ayllón, Baraona, Berlanga del Duero, Maranchón, Medinaceli etRetortillo a dioecesi Seguntina, Yanguas et San Pedro de Manrique adioecesi Galaguritana et Galceatensi ac tandem paroeciam Montenegrode Cameros ab archidioecesi Burgensi, uti supra, separatas;5. dioecesi Segobiensi paraecias archipresbyteratuum Ayllón etSorbe a dioecesi Seguntina, duas a dioecesi Oxomensi et novem a dioecesiAbulensi distractas ;6. dioecesi Abulensi memoratas paroecias Aldeavieja, Maello et Pe-


148Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeguerinos a dioecesi Segobiensi atque Navahondilla ab archidioecesi Toletanadismembratae.Tandem Sanctissimus Dominus Noster, sic immutatis dioecesium finibus,mandat ut documenta et acta singulas praefatas parioecias respicientiaa Curia a qua ad Curiam dioeceseos cui quaelibet paroecia noviterest aggregata tradantur ; ad clerum vero quod attinet, decernit ut simulac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illicenseantur incardinati in cuius territorio legitime degunt.Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua memoratum Exc.P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignata est, necessarias et opportunasei tribuens fecultates etiam subdelegandi, ad effectum de quoagitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onereimposito ad S. Congregationem Consistorialem quam primum remittendiauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoliale Decretum perindevaliturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis die 22Novembris 1955.££j Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. B s.Iosephus Ferretto, AdsessorIIPROVISIO ECCLESIARUMSanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quaesequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :die 29 Iulii 1955 — Cathedrali Ecclesiae Dumaguetensi, noviter erectae,praefecit R. D. Epiphanium Surban Belmonte, e dioecesi Legaspiensi,cancellarium Curiae archiepiscopalis Caebuanae.die 20 Decembris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae SelymbrianaeExc. P. D. Michaelem Darium Miranda y Gómez, hactenus EpiscopumTulancingensem, quem constituit Coadiutorem, etiam sedi datum, Exc.P. D. Aloisii Martínez, Archiepiscopi Mexicani.die 22Decembris — Titulari episcopali Ecclesiae Hieritanae R. D.Joannem L. Morkovsky, parochum S. Mariae Magdalenae ex archidioe-


Sacra Congregatio Consistorialis 149cesi S. Antonii, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Laurentii JuliiFitz Simon, Episcopi Amarillensis.die 12 Ianuarii 1956 — Cathedrali Ecclesiae Chilapensi Exc. P. D.Alfonsum Toriz Cobián, hactenus Episcopum titularem Avissensem.die SI Ianuarii — Metropolitanae Ecclesiae Utinensi Exc, P. D. IosephumZaffonato, hactenus Episcopum Victoriensem Venetorum.die 7 Februarii — Titulari episcopali Ecclesiae Aegaeae R. D..Marium Paré, ex dioecesi S. Annae Pocatierensis, quem deputavit AuxiliaremExc. P. D. Georgi Melançon, Episcopi Chicoutimiensis.die 11 Februarii — Titulari episcopali Ecclesiae Memphitanae R. D.Henricum Forer, Cubicularium intimum supra numerum SanctitatisSuae, decanum parochum oppidi vulgo « Cortina d'Ampezzo », in dioecesiBrixinensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Caroli De Ferrari,Archiepiscopi Tridentini.die 1 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Eluzanae R. D. LaurentiumF. Schott, parochum B. Mariae Virginis de Monte Carmelo, ex dioecesiHarrisburgensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. GeorgiiLeonis Leech, Episcopi Harrisburgensis.die 10 Martii — Cathedrali Ecclesiae Groningensi, nuper erectae,R. D. Petrum Antonium Merman, parochum decanum St. Martini incivitate Groningensi.— Cathedrali Ecclesiae Roterodamensi, nuper erectae, R. D. MartinumAntonium Jansen, parochum decanum St. Ludovici in civitateLeidensi.SACRA CONGREGATIO RITUUMiCENOMANEN,BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI BASILII ANTONII M0REATJ, SA­CERDOTIS FUNDATORIS CONGREGATIONIS A SANCTA CRUCE.SUPER DUBIOAn signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectumde quo agitur.Apostolus Petrus, ut animum neophytis adderet, qui magnis angebanturtribulationibus, futuram gloriam eis novissimo tempore paratamdenuntiabat : In quo, scribit, exsultabitis, modicum nunc si oportet con-


ISOActa, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetristari in variis tentationibus, ut probatio vestrae fidei multo pretiosiorauro (quod per ignem probatur), inveniatur in laudem et honorem inrevelatione lem Christi (I Pet. 1, 6-7).Sapientissima enim providentia, Deus, ut maius fideles sui praemium,et quidem aeternum, assequantur, eos multis tribulationibus disponitvexari, iusta illud Tobiae, Raphaele Archangelo affirmante : « Quiaacceptus eras Deo, necesse fuit ut tentatio probaret te )) (Tob. 12, 13) ;et Paulus : « Omnes qui pie volunt vivere in Christo Iesu, persecutionempatientur)-) (II Tim. 3, 12). Quapropter nullus Dei Servus a gravibusseu corporis seu animi doloribus exstitit immunis; sicque eius animusad perfectionem, heroicam quoque, perductus fuit eiusque opera, quomagis fuerint obtrectata, eo magis per virtutem crucis solidata fuere,ut evidentius appareat non esse sapientiam, prudentiam, consilium contraDominum (Conf. Prov. 21, 30).Quae omnia, in Servi Dei Basilii Antonii Mor eau vita, si attente haecperpendatur, ad amussim contigerunt.In Laigné-en-Bélin oppido, intra Cenomanensis dioecesis fines, die11 Februarii mensis anno 1799 e piis honestisque coniugibus LudovicoMoreau et Ludovica Pioger natus est Servus Dei, cui in baptismo asacerdote catholico die 21 eiusdem mensis collato, Basilii Antonii nomenfuit impositum. Pietatis germina intra domesticos parietes ac litterarumprimordia a parocho recepta, in collegio Chateau-Gontier complementumsunt assecuta et quidem feliciter. Anno 18.16, sacra Tonsura recepta,Clericus factus est. Sequenti anno minus Seminarium est ingressus, deinmaius, ubi ingenii acie pietatisque laude reniduit. Die 12 Augusti anno1821 ad sacrum Presbyteratus ordinem fuit promotus atque LutetiamParisiorum ad studia perficienda missus. Philosophiam, Theologiam SacrasqueLitteras in Seminario Cenomanensi docuit ac insimul verboDei praedicando magna cum laude felicique spirituali fructu incubuit.Boni Pastoris Institutum fovit. Plurimum quoque in sacerdotum favoremadlaboravit, cum ut ad ministeria sacerdotalia pietate ac scientiaaptiores redderentur, tum ut senescentes ac infirmi necessariis curisfruerentur.Sacerdos Dujarié anno 1820 Institutum sub S. Ioseph Patrociniocondere moli tus est e laicis constans, qui ac illae in parochorum adiutoriumcatechismum docerent aliaque in templi decorem peragerent.Verum, quum institutum hoc non multo post deficere videretur, Episcopus,ipso instituti conditore annuente, eius relevandi curam ServoDei anno 1835 concredidit. Hinc factum est ut Dei Servus, qui eodem


Sacra Congregatio Rituum 151anno opus Sacerdotum Auxiliarium instituerat, ut efficacius parochis,praesertim ruralibus, auxilium afferretur, utrumque institutum coagmentaverit,novis regulis ac constitutionibus datis religiosisque additisvotis; atque a loco, in quo principem domum constituerat, a SanctaCruce Congregationi nomen indidit; sicque anno 1837, Episcopo approbante,Congregatio aliquod initium sumpsit.Iuxta morem tunc in Gallia vigentem cura linteorum aliorumquehuiusmodi ac infirmorum in Seminariis aliisque piis Institutis religiosisSororibus concedebatur, verum, quum incassum Servus Dei inquisitionesfecerit, anno 1839 nonnullas pias iuvenes coegit, quas Mañanitasnuncupavit. Hae in Cenomanensi dioecesi « Conversae » tantumfuere, in aliis vero dioecesibus, aucto earum numero, ipsis Episcopis hoccupientibus, factae quoque sunt ludi magistrae. Sequenti anno in festoAssumptionis B. M. V. Episcopus Servi Dei religiosa vota excepit.Deinde quattuor sodales sua vota in manibus Servi Dei emiserunt sicqueCongregatio a Sancta Cruce definite principium habuit.Etsi Servus Dei solum Eius gloriam, animorum salutem prae oculishabebat, summaque prudentia, humilitate et caritate se gerebat, acerrimisluctationibus fuit impetitus, quas patientissime Deo confisus heroicesustinuit, Pii Papae Noni benevolentia suffultus. Hisce in discriminibuseius virtutes maiori luce modo renident; immo has pluribusgratiis Deus munifice rependit. Congregatio enim mire per orbem praecipuevero in Septentrionali America propagata est atque in Inda MissioneDacchensi.Abdicatio summi Congregationis regiminis pluries oblata, anno 1886acceptata fuit. Solus, a nonnullis reiectus, ab Instituti a se conditi moderationedivulsus, divinae se voluntati ex toto corde conformans, iugiorationi intentus, corporalibus atrocibus doloribus cruciatus, morientiumsacramentis refectus, die 20 Ianuarii anno 1873 spiritum Deo reddidit.Sanctitatis fama post mortem magis erumpente, anno 1948 ordinariaauctoritate Informativi processus super scriptis, super fama sanctitatisac non cultu in Cenomanensi Curia peracti sunt Urbemque delati.Interim quinque supra centum quinquaginta litterae, a Cardinalibus,Archiepiscopis, Episcopis aliisque in dignitate et auctoritate constitutis,famam sanctitatis Famuli Dei confirmantes, Congregationisque aS. Cruce sodalium beneficia seu apud nostrates seu in Missionibussummis laudibus extollentes, Summo Pontifici sunt oblatae causae Introductionempostulantes. Quas inter recenseri praestat illas ab Emis ac


152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeRevmis Dominis Eugenio Cardinali Tisserant, S. Collegii Decani SacraequeCongregationis Orientalis a Secretis, Petri Fumasoni Biondi,S. Congregationis de Propaganda Fide Praefecti, Iacobi Me Guigan,Archiepiscopi Torontin., Pauli Léger, Archiep. Marianopolitana nuncCardinalis, Mauritii Feltin, Archiep. Parisien., nunc quoque Cardinalis,Apostolicique denique Delegati in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis.Quare Sacra haec Rituum Congregatio die 22 Maii anni 1953, scriptisperpensis, decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset.Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R. P. D. RenatoFontenelle, Canonico Vaticano et Causae huius Postulatore legitimeconstituto, die 15 mensis Martii 1955, in Ordinario Coetu ad Vaticanumcongregato, Emus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus VeliternusSuaeque Sanctitatis in Urbe Vicarius et Causae Relator, dubiumdiscutiendum proposuit: An signanda sit commissio introductioniscausae in casu et ad effectum de quo agitur deque ea retulit. EtEmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, auditis quoque OfficialibusPraelatis, praesertim vero R. P. D. Salvatore Natucci, Sanctae FideiPromotore Generali, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem,si Sanctissimo placuerit.Facta demum de his omnibus Summo Pontifici Jio Papae XII subsignatadie fideli relatione, Sanctitas Sua rescriptum PurpuratorumPatrum ratum habuit et commissionem introductionis causae Servi DeiBasilii Antonii Moreau Sua manu signare dignata est.Datum Romae, die 12 Maii, Anno Domini 1955.C. Card. CICOGNANI, PraefectusL. © S.f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius


Sacra Congregatio RituumIIDECLARATIOCIRCA FUNCTIONES (( TRIDUI SACRI )) SECUNDUM ORDINEM HEBDOMADAE SANCTAEINSTAURATUM.In Ordine hebdomadae sanctae instaurato, praeter rubricas de sacrorumrituum celebratione solemni, id est cum ministris sacris, rubricaeadduntur pro eorundem rituum celebratione simplici, id est sine ministrissacris, eo sane proposito ut eorundem rituum celebratio faciliorreddatur in omnibus ecclesiis vel oratoriis publicis et semipublicis.Cum vero circa hanc rem dubia quaedam orta sint, S. Rituum Congregatiosequentia declaravit ac statuit :1. In omnibus ecclesiis et oratoriis publicis et semipublicis, ubicopia habeatur sacrorum ministrorum, sacri ritus dominicae II Passionisseu in Palmis, feriae V in Cena Domini, feriae VI in Passione etMorte Domini et Vigiliae paschalis, in forma solemni celebrari possunt(Instructio, n. 4).2. In ecclesiis autem et in oratoriis publicis et semipublicis, ubisacri ministri desunt, ritus simplex adhiberi potest. Ad praefatum autemritum simplicem peragendum, requiritur numerus sufficiens (( ministrantium», sive clericorum, sive saltem puerorum, et quidem trium ad minuspro dominica II Passionis seu in Palmis et pro Missa in Cena Domini ;et quatuor saltem in celebratione Actionis liturgicae feria VI in Passioneet Morte Domini et Vigiliae paschalis. Hi autem « ministrantes » seduloinstructi esse debent de iis quae ab ipsis agenda sunt (Instructio, n. 3).Duplex haec conditio, scilicet de sufficienti numero « ministrantium » etde eorundem congrua praeparatione, prorsus requitur ad ritum simplicemperagendum. Ordinarii loci invigilent ut haec duplex conditio, proeodem ritu simplici statuta, adamussim observetur.3. Ubi feria V hebdomadae sanctae, post Missam in Cena Domini,etiam in forma simplici celebratam, translatio et repositio habeaturSsmi Sacramenti, stricte requiritur ut in eadem ecclesia vel oratorio,Actio quoque liturgica postmeridiana feriae VI in Passione et MorteDomini locum habeat.4. Si quacumque de causa Missa in Cena Domini etiam ritu simplicicelebrari non possit, Ordinarius loci, ratione pastorali, binas Missaslectas permittere poterit in ecclesiis vel oratoriis publicis litandas, unam


154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevero tantum Missam lectam in oratoriis semipublicis (Instructio, n. 17) ;servato Decreto, n. 7, quoad tempus celebrationis earundem Missarum.5. Vigilia paschalis celebrari potest etiam in ecclesiis vel oratoriisubi functiones feriae V et VI locum non habuerint, vel omitti in ecclesiisvel oratoriis in quibus praefatae functiones celebratae sunt.6. Sacerdotibus qui curam duarum vel plurium habeant paroeciarum,Ordinarius loci permittere potest binationem Missae in Cena Domini,repetitionem Actionis liturgicae feriae VI in Passione et MorteDomini, et binationem Missae Vigiliae paschalis; non tamen in eademparoecia; et servatis semper iis quae statuta sunt quoad tempus celebrationis(Decretum, n. 7).Quibus omnibus Sanctissimo Domino Nostro Pio Pp. XII ab infrascriptoCardinali, S. Rituum Congregationis Praefecto, per singula relatis,Sanctitas Sua hanc eandem declarationem et resolutionem approbaredignata est.Contrariis quibuslibet minime obstantibus.Die 15 Martii anni 1956.C. Card. CICOGNANI, PraefectusL. © S.f A. Carinci, Archiep. Seleuc, a secretis


Suora Romaita Rota 155SACRA ROMANA ROTACitatio edictalisPERUSINANULLITATIS MATRIMONII (PIERINI - HAGEN)Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae CatharinaeHagen, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive perse sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis SacraeRomanae Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 15 Maii 1956,hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptumsubscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalispro causae definitione.An constet de matrimonii nullitate, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedictae Dominae Catharinae Hägencurare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. *Raymundus Lamas, PonensEx Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Martii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Catherine Hägendéfenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personneou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal dela S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le lo Mai 1956, a11 heures, pour concorder ou souscrire la doute ci-dessous rapporté, et fixerle jour de la décision de la cause devant la Rote.Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence de la dite Catherine Hägen, devront, dans lamesure du possible, l'avertir de la présente citation.


1Ö6Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAELunedì, 27 febbraio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. TULLIO FRANCO FRAN­CO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della RepubblicaDominicana, per la presentazione delle Lettere Credenziali.Mercoledì, 29 febbraio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. SENJIN TSU-RUOKA, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario delGiappone, per la presentazione delle Lettere Credenziali.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di nominare:14 febbraio 1956. Il Revino Monsig. Garofalo Salvatore, Qualificatore dellaS. Sacra Congregazione del Sant'Offizio.20 » » Il Revmo Padre Bugnini Annibale, della Congregazionedella Missione, Consultore della Sacra Congregazionedei Riti (II Sezione - per la SacraLiturgia).» » » L'Illlmo e Revtmo Monsig. Giusti Martino e Pillino sig.Brezzi Paolo, Consultori della Sacra Congregazionedei Riti (III Sezione - per la Cause storichedei Servi di Dio e l'emendazione dei libriliturgici).Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII,felicemente regnante, si è degnato di nominare:Assistenti al Soglio Pontificio'.29 aprile 1955. S. E. Revma Monsig. O'Brien Enrico, Arcivescovo diHartford.» » » S. E. Revma Monsig. Kearney Giacomo, Vescovo di Rochester.


Diarium Romanae Curiae 157Protonotari Apostolici ad instar participantium :10 maggio 1955. Monsig. Summers Aroldo, dell'arcidiocesi di S. Giovannidi Terranova.1 dicembre » Monsig. Maglioire Vincenzo della diocesi di Bassa-Terra.13 » » Monsig. Gatpayad Narciso, dell'arcidiocesi di Manila.» » » Monsig. Mendoza Guglielmo, della medesima arcidiocesi.3 febbraio 1956. Monsig. Sartori Antonio, della diocesi di Vittorio Veneto.» » » Monsig. Stefani Pietro, della medesima diocesi.29 settembre 1954.»2.23»»28»3116»»5 febbraio 1955.»marzo»»»»15 aprile10 maggioPrelati Domestici di Sua SantitàMonsig. Doyle Michele, della diocesi di Toledo in America.Monsig. Foran Enrico, della medesima diocesi.Monsig. Frommherz Fridolino, della medesima diocesi.Monsig. Gabel Riccardo, della medesima diocesiMonsig. Griffini Leo, della medesima diocesiMonsig. Hebbeler Giacomo, della medesima diocesi.Monsig. Kelly Ignazio, della medesima diocesi.Monsig. Me Keown Guglielmo, della medesima diocesi.Monsig. Maher Roberto, della medesima diocesi.Monsig. Reineck Carlo, della medesima diocesi.Monsig. Schekehoff Raimondo, della medesima diocesi.Monsig. Schumaker Norberto, della medesima diocesi.Monsig. Vogel Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Wegel Ilario, della medesima diocesi.Monsig. Corkery Geremia V., della diocesi di Peterborough.Monsig. O'Leary Michele, della medesima diocesi.Monsig. Jamier Augusto della diocesi di Capo Haitiano.Monsig. Gosselin Paolo Emilio, dell'arcidiocesi di Québec.Monsig. Labbé Omer, della medesima arcidiocesi.Monsig. Nadeau Rosario, della medesima arcidiocesi.Monsig. Nolin Raimondo, della medesima arcidiocesi.Monsig. Chapleau Giuseppe Avila, della diocesi di SaultSte--Marie nel Canada.Monsig. Humphrey Giuseppe C, della medesima diocesi.Monsig. Racette Oscar, della medesima diocesi.Monsig. Hanley Giovanni G., dell'arcidiocesi di Kingston.Monsig. Sullivan Giacomo Patrizio, della medesima arcidiocesi.» Monsig. Michaud Davide Alessandro, dell'arcidiocesi diSan Germano di Rimouski.» Monsig. Ryan Francesco, dell'arcidiocesi di S. Giovannidi Terranova.» Monsig. Hobson Leone, dell'arcidiocesi di Vancouver.» Monsig. Kane Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» Monsig. Clinton Francesco, della medesima arcidiocesi.» Monsig. Leblanc Elia, della diocesi di Yarmouth.» Monsig. Leblanc Tommaso, della medesima diocesi.


158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale23 settembre 1955. Monsig. Belleza Nicànore, dell'arcidiocesi di Nuova Cáceres.» » » Monsig. Iligan Gaetano, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Lanuza Pietro, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Puertollano Arsenio, della medesima arcidiocesi,» » » Monsig. Reganit Antonino, della medesima arcidiocesi.28 ottobre » Monsig. Bourquard Paolo, della diocesi di Basilea e Lugano.7 novembre » Monsig. Mukasa Vittorio, della diocesi di Masaka.15 » - » Monsig. Vierra Benedetto, della diocesi di Honolulu.22 » » Monsig. Puthenpurackal Tommaso, della diocesi di Changanacherry.6 dicembre » Monsig. Cassidy Giacomo, dell'arcidiocesi di Boston.» » » Monsig. Ourtin Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Doyle Ugo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Foley Guglielmo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Garrahan Tommaso, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Mahoney Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Mercier Arturo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Murray Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Shea Alberto, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. White Andrea, della medesima arcidiocesi.7 » » Monsig. Cantafora Nicola, della diocesi di Crotone.» » » Monsig. Frattegiani Bruno, dell'arcidiocesi di Perugia.» » » Monsig. Pasolini Emilio, della diocesi di Rimini.13 » » Monsig. Aguinaldo Giuseppe, dell'arcidiocesi di Manila.» » » Monsig. Arcaira Leopoldo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Avendaño Francesco, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Casas Artemio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Mempin Ferdinando, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Resurrección Onorio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Tizon Gesù, della medesima arcidiocesi.7 gennaio 1956. Monsig. Reh Francesco, dell'arcidiocesi di New York.13 » » Monsig. Roche Giorgio, della diocesi suburbicaria di Portoe g. Rufina.30 » » Monsig. Gonsalves Reginaldo, della diocesi di Poona.7 febbraio » Monsig. Masucci Beniamino, della diocesi di Nola.Camerieri segreti soprannumerari di 8. 8.:27 marzo 1954. Monsig. Manthey Giovanni, della diocesi di Culma.29 settembre » Monsig. Harrington Giovanni, della diocesi di Toledo inAmerica.» » » Monsig. Mossing Lorenzo, della medesima diocesi.» » » Monsig. O'Toole Giacomo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Schmit Gerolamo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Yates Roberto, della medesima diocesi.29 ottobre » Monsig. Masci Antonio (Roma).29 novembre » Monsig. Lucas Vincenzo Ilario, della diocesi di Nagpur.16 maggio 1955. Monsig. Brown Giacomo, dell'arcidiocesi di Vancouver.


12 settembre 1955.25 ottobre »» » »26 novembre »»» »7 dicembre»133 gennaio 1956.» » »6 » »» »19 »30 »» »3 febbraio7»»14»17Diarium Romanae Curiae 159Monsig. Delvaux Emilio, della diocesi di Namur.Monsig. Galbiati Pasquale, dell'arcidiocesi di Milano.Monsig. Maggiolini Carlo, della medesima arcidiocesi.Monsig. Guareschi Lorenzo, della diocesi di FidenzaMonsig. de Carvalho Pinto Emanuele, della diocesi di Lamego.Monsig. Vasini Giuseppe, della diocesi di Rimini.Monsig. Marzani Pietro (Roma).Monsig. Testori Mario (Roma).Monsig. Cozzato Carmelo, della diocesi di Ugento.Monsig. Abad Pietro, dell'arcidiocesi di Manila,Monsig. Ortiz Giustino, della medesima arcidiocesi.Monsig. Sicat Felice, della medesima arcidiocesi.Monsig. Mancorti Francesco, della diocesi di Modigliana.Monsig. Fracassi Guglielmo, dell'arcidiocesi di Siena.Monsig. Agustoni Gilberto, dell'amministrazione apostolicadi Lugano.Monsig. Finelli Giacinto (Roma).Monsig. Lenzini Guido, della diocesi di Pistoia.Monsig. Collaco Emmanuele Saverio, della diocesi diPoona.Monsig. Pereira Pietro, della medesima diocesiMonsig. Vendrame Lino, della diocesi di Vittorio Veneto.Monsig. Campanale Giuseppe, della diocesi di Nola.Monsig. Cece Antonio, della medesima diocesi.Monsig. Pierro Luigi, della medesima diocesi.Monsig. Vacchiana Domenico, della medesima diocesi.Monsig. Cadelli Umberto della diocesi di Concordia.Monsig. Della Valentina Pio, della medesima diocesi.Monsig. Ferrali Sabatino, della diocesi di Pistoia.Cameriere segreto soprannumerario di spada e cappa di 8. 8. :28 gennaio 1956. Il Nob. Bajóla Parisani Filippo (Roma).Cameriere d'onore in abito paonazzo di 8. 8.:3 febbraio 1956. Monsig. Piai Carmelo, della diocesi di Vittorio VenetoCamerieri d'onore di numero di spada e cappa di 8. 8.:25 dicembre 1955. Il sig. Gedda Luigi (Roma).10 gennaio 1956. Il sig. Gualdi Tullio (Roma).Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di 8. 8.25 dicembre 1955. Il sig. Cortis Tommaso (Roma).» » » Il sig. Hoerner Arturo (Roma).28 gennaio 1956. Il sig. Sormanti Luigi (Roma).


160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di conferire:La Gran Grece dell'Ordine Piano :7 gennaio 1956 . A S. E. Vega Nicola, Ambasciatore della Repubblica Dominicanapresso la S. Sede.19» » A s. E. il Dott. Knbitschek de Oliviera Juscelin, Presidenteeletto degli Stati Uniti del Brasile.27 febbraio » A s. E. il Visconte Berreyer Giuseppe, Ambasciatore delBelgio presso la S. Sede.» A» s.E. il Dott. Carbonell-Debali Alfredo, Ambasciatoredell'Uruguay presso la S. Sede.» » As.E. il Dott de Calheiros e Menezes Francesco, Ambasciatoredel Portogallo presso la S. Sede.» » A s.E. Kamal-Hedayat Hassan-Alì, Ambasciatore dell'Iranpresso la S. Sede.La Commenda con Placca dell'Ordine Piano :28 gennaio 1956. Al sig. Lucioiii Mario (Italia).La Placca dell'Ordine Piano :27 febbraio 1956. Al Conte Salimei Pietro (Roma).La Commenda dell'Ordine Piano :27 febbraio 1956. Al Conte Fani Ciotti Tommaso (Roma).La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:28 gennaio 1956. Al sig. Luz Carlo (Brasile).» » » Al sig. Ramos Nereo (Brasile).» » » Al sig. de Oliveira Camillo (Brasile).» » » Al sig. Marcondes Filho Alessandro (Brasile).» » » Al sig. Moccia Oscar (Italia).» » » Al sig. Baldoni Corrado (Italia).» » » Al sig. Migone Bartolomeo (Italia).» » » Al sig. Rossi Bonghi Alberto (Italia).La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, elesse militare:28 gennaio 1956. Al Gen. Roda Alberto (Italia).


An. et vol. XXXXVIII 16 Aprilis 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 4<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUM OFFICIALEANNIVERSARIAE CELEBRATIONESIN HONOREM SUMMI PONTIFICIS PII XIISUPERIORE MENSE MARTIO HABITAEAdveniente die II mensis Martii a. MCMLVI, quo octogesimus occurritNatalis Pii Pp. XII ac simul decimus septimus expletus annus ab Eiusad Petri Cathedram electione, christifideles catholici Orbis universi,summo exsultantes gaudio, laetitiae et amoris significationes necnonfelicitatis vota Summo Pontifici, Christi Vicario ac Veneratissimo Patricertatim promere studuerunt.* * *•Imprimis Pridie Kalendas Martias Eminentissimi Patres Cardinales,qui Eomae aderant, qui sunt : Revmi PP. DD. Micara, Pizzardo, AloisiMasella, Piazza, Tedeschini, Pumasoni Biondi, Tappouni, Copello, Agagianian,Me Guigan, Frings, Costantini, Cicognani, Valeri, Ciriaci,Canali, Ottaviani, nomine etiam ceterorum Emorum Patrum extra Urbemdegentium, Beatissimo Patri fervida ac devota omina coram significarent.Postea accesserunt Excimus P. D. Tardini, Prosecretarius Status,singulique Praelati Praepositi tum Secretariae Status, tum Domui Pontificis,qui, nomine etiam suorum Officialium, humilia vota detulerunt.* # *Fausto ipso die secundo Martii, Summus Pontifex mane dignatus estcoram benigne excipere bis centum pueros, ex Urbe atque ex aliis Nationibusdelectos, qui flores gestantes, canticis, donis ac poëmatibus,candida vota Veneratissimo Patri, suo quisque sermone depromentes,Eius animum suavi laetitia affecerunt.


162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEodem mane Summo Pontifici oblatum est Volumen insigne continensdocumenta a praeclaris peritis scripta, quae complectuntur actionemmultiplicem Pontificatus Pii Pp. XII ad gloriam Dei et honoremEcclesiae, ad scientiarum et litterarum decorem, ad bonum animarum,ad solacium moerentium et indigentium, ad iustitiam, caritatem et pacemin mundo promovendas.Beatissimo Patri Volumen praebuerunt Emus P. D. Cardinalis Micara,Subdecanus Sacri Collegii, loco Emimi Decani absentis: ModeratoresConsilii Pontificiae Academiae Scientiarum, Revmus P. AugustinusGemelli, O. F. M., Praeses; Excñius Prof. Franciscus Severi,Revmus Abbas Anselmus Albareda, O. S. B. ; Excmus Vir Vladimirusd'Ormesson, Galliae Orator extra ordinem, qua Subdecanus Legatorumapud Apostolicam Sedem; et Clarus Vir Salvator Rebecchini, UrbisSyndicus.Volumen dicatum estPIO XII PONT. MAX.POSTR. KAL MART. MDCCCLXXVI - MDCCCCLVIAugustus Pontifex, valde gratus ob huiusmodi insigne donum, quod,non solum Suam Personam illustrat, sed etiam ipsam Ecclesiae vitamin mundo proficientem, adstantibus ex corde benedixit.Singula Documenta eorumque Scriptores recensentur :P. Agostino Gemelli : II Maestro di Verità — Card. Eugenio Tisserant: Pio XII e la Chiesa Orientale — Alceu Amoroso Lima : O Papae o Ano Santo — P. Richard Ares, S. I. : L'ordre politique dans lesmessages de Noël — Piero Bargellini : La scala dell'arte — P. AgostinoBea, S. I. : Pio XII e le Scienze bibliche — Padre Emile Bergh, S. I. :Les Encycliques du Pontificat — Emile Blanchet : La culture sous lePontificat de Pie XII — Francesco Carnelutti : Il Papa giurista —Giovanni Colombo : Formazione del clero nell'insegnamento di Pio XII— Giuseppe Dalla Torre : Caratteristiche dell'apostolato di Pio XIInel conflitto mondiale — Daniel Rops : Le Pape des Saints — ChristopherDawson : The Teacher of the Nations — Guglielmo De AngelisD'Ossat : Il Tutore dei Patrimoni culturali — Wladimir d'Ormesson :Le Pape e la paix — Salvatore Garofalo : II Papa e la preghiera — AlbertoGhislanzoni : Pio XII e la Musica — Romano Guardini : PapstPius XII. und die Liturgie — Oscar Halecki : Pius XII and EasternEurope — Jacques Hérissay : Pie XII Père des sans-patrie et des sans-


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 163toit — Herrera y Oria Angelo : Las organizaciones Católicas Internacionalesy su desarrollo durante el Pontificado de Pío XII — Enrico Josi :Pio XII e VArcheologia Cristiana — Arturo Michele Landgraf : DieUniversalitaet der Botschaften des Heiligen Vaters — Jacques Maritain: Le Pape Maître de la parole — Dom Thomas Merton, O.O.R. : ThePope of the Virgin Mary — Salvatore Rebecchini :Defensor Civitatis— Joaquín Ruiz-Giménez : Pío XII y la familia — Francesco Severi :Il Papa e la Scienza — Fulton John Sheen : The Papacy and the Missions— Maria Sticco : Sua Santità Pio XII e la Donna — Pietro Paolo Trompeo: Monte Pacello — Francesco Vito : Il Papa ed il mondo operaio —Gregorio Zilboorg : Insegnamenti del Santo Padre Pio XII sulla psichiatriacriminológica.Scriptis praeponitur Titulus sequens a Revmo P. D. Antonio Bacciexaratus.PIO • XII . PONT • MAX .QVIFERE - VBIQVE • CRVDESCENTE • BELLOVNVS • EXSTITITDIVINAE • ERGA • OMNES • CARITATISAC • FRATERNAE • IVSTITIAQVE . INNIXAE . PACISADSERTOR • INVICTVSQVIALMAE - VRBIS • POPVLVM . IGNI VOMIS • EX . CAELO • VERBERATAE • GLOBISPATERNO • PRAESENS • RELÈ VA VI T . ANIMOSVMMOQVE - IN . DISCRIMINEDEFENSOR . CIVITATIS • IVRE . MERITO • APPELLATVS • ESTQVISAPIENTIAE • EDITIS • DOCVMENTISGLISCENTES • PROFLIGAVIT • ERRORESSVAEQVE • ALTISSIMAE . MENTIS . LVMINEDIVINAS • HVMANASQVE • COLLVSTRAVIT . DISCIPLINASATQVE • ORATOR • INCORRVPTA • VERBORVM . PROPRIETATE • PERSPICVVSSENTENTIARVM . GRANDITATE • EXCELSVSSVBTILITATE • ACVTVSAVDIENTES • AD . DIGNE • SENTIENDVMAD . AGENDVMQVE • CHRISTIANO • MOREPERMOVITOCTOGESIMO • EIVS • EXEVNTE . AETATIS • ANNOFA V STA • OMINANTES • OMNIAA • DEO • OPTIMO • MAXIMO • PRECAMVRVT - MVLTVM • ADHVC . IN AEVVMFILIORVM . PIETATI • BONORVMQVE • OMNIVM • EXISTIMATIONISOSPES • SERVETVR • ET • VIGENSPOSTR . CAL • MART . A • MCMLVI


164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDie autem quarto Martii mensis coram Augusto Pontifice, uti petierant,admissi fuerunt in Aula Consistoriali omnes Civitatum Legatiapud Apostolicam Sedem. Adfuerunt, cum suis Officialibus ac Familiis,Legati e Polonia, e Gallia, ex Hispania, ex El Salvador, ex Austria,ex Italia, ex Aequatore, ex Belgica, e Lusitania, e Venezuela, ex Iran, exUruguay, e Germania, e Paraguay, e Columbia, ex Argentina, e DominicianaRepublica, e San Marino, e Lituania, ex Ordine Supremo MilitariHierosolymitano Melitensi, ex Hollandia, e Nicaragua, e Costa Rica,e Monaco, e Syria, e Magna Britannia, e Finnonia, e Sinis, ex India,ex Aegypto, e Pakistan, e Iaponia, ex Haiti, e Chilia, e Cuba, ex Indonesia,e Bolivia. Ex iis Excmus Vir Vladimirus d'Ormesson, GalliaeOrator extra ordinem, qua Legatorum Subdecanus, suo et Sociorumnomine hisce nobilissimis verbis Sanctitatem Suam allocutus est :Très Saint-Père,Les membres du Corps Diplomatique, dont j'ai l'honneur d'êtreauprès de Vous l'interprète, saisissent avec joie ces heureusese circonstancespour exprimer à Votre Sainteté leurs sentiments de profond respect,d'admiration et d'attachement.Cet hommage s'adresse à la Personne de Votre Sainteté dont nousnous réjouissons, par-delà l'épreuve qui a atteint Sa santé, de voir lemagnifique labeur s'affirmer à nouveau plus inlassable et fécond quejamais.Il s'adresse à Son Œuvre de paix poursuivie sans trêve depuis dixseptans au travers de tempêtes et de difficultés sans cesse renaissantes,et qui, dans la conjoncture actuelle, continue de revêtir la plus hauteimportance pour un monde aux prises avec tant de périls.Il s'adresse enfin aux .valeurs éternelles dont Votre Sainteté est dépositaire,que révèrent tous ceux qui ont en commun le même idéal defoi, d'amour et de justice, la même résolution, devant la menace d'unecivilisation négatrice de la personne humaine, de sauvegarder et maintenirla primauté de l'âme.Que le Tout-Puissant accorde à Votre Sainteté de longs jours pourcette action de concorde et de paix plus que jamais nécessaire entre leshommes et les peuples de bonne volonté.Tel est le vceu fervent que nous formons d'un seul cœur.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 165His vero Summus Pontifex affatim respondit :Monsieurl'Ambassadeur,Les paroles si élevées et si cordiales, par lesquelles Votre Excellencea interprété les sentiments de ses illustres Collègues, constituent pourNon s un hommage particulièrement précieux. H vient souligner une foisde plus l'attention respectueuse, que le Corps diplomatique accréditéprès le Saint-Siège a maintes fois manifestée envers Notre humble personne,et Nous accueillons avec plaisir cette occasion de lui en exprimertoute Notre reconnaissance.Il vous a plu, Monsieur l'Ambassadeur, de rappeler Nos efforts enfaveur de la paix. C'est en vérité l'une de Nos préoccupations les plusconstantes, et depuis le jour même qui suivit Notre élection à la lourdecharge du Souverain Pontificat, où Nous adressâmes un Message radiophoniqueau monde entier, jusqu'à l'époque présente, Nous n'avons cesséd'élever vers le ciel Nos prières et d'employer tous les moyens dont Nousdisposions pour exhorter les hommes de toute tendance et de tous pays àrechercher sincèrement ce bien spirituel, après lequel soupirent les individuset les peuples.La paix ! Qui dira sa valeur et ses bienfaits? Puissions-Nous en avoirsuscité à travers le monde un plus vif désir, si bien que les individus etles collectivités consentent désormais, pour la protéger, la conserver etla consolider, de plus profonds et plus intimes sacrifices. Combien Nousvoudrions que les hommes et les nations la préfèrent aux satisfactionsde l'amour-propre et de l'intérêt ! Combien Nous souhaitons que la pressionde l'opinion mondiale fasse plier les résistances et les obstinationsdéraisonnables, impose partout la nécessité de résoudre à l'amiable lesoppositions les plus accentuées, oblige à admettre les arbitrages et lescompromis, grâce auxquels tant de maux irréparables pourraient êtreévités !On entend souvent caractériser l'époque présente, non sans quelquepointe de complaisance, comme celle de la « seconde révolution technique», et cependant, malgré la perspective d'un avenir meilleur quecette expression semble comporter, il faut bien constater la permanencede l'angoisse, de l'insécurité politique et économique, tant chez les peuplesles plus fortunés que dans lés régions sous-développées. L'expérienceamère du siècle passé suffirait à l'expliquer : les promesses d'un mondeéconomiquement et techniquement parfait, n'avaient-elles pas cours


166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialealors comme maintenant? N'ont-elles pas engendré de cruelles déceptions?Les bouleversements sociaux, que l'application des sciences dansun esprit trop souvent matérialiste a entraînés, ruinèrent un ordreexistant, sans le remplacer par une construction meilleure et plus solide.L'Eglise par contre n'a jamais perdu de vue les exigences véritablesde l'être humain et se donne pour mission de préserver la stabilité véritablede son existence. Elle sait que la destinée temporelle de l'homme netrouve sa sanction et son accomplissement que dans l'au-delà. Sans renieraucunement les acquisitions de la science et de la technique, elle lesmaintient à leur juste place et leur confère leur sens authentique : celuide servir l'homme sans compromettre l'équilibre de toutes les relationsqui constituent la trame de sa vie : la famille, la propriété, la profession,la communauté, l'Etat.Baser la sécurité et la stabilité de la vie humaine sur l'accroissementpurement quantitatif des biens matériels, c'est oublier que l'homme estd'abord un esprit créé à l'image de Dieu, responsable de ses actes et deson destin, capable de se gouverner par lui-même et trouvant en cela saplus haute dignité. On a raison de défendre cette liberté contre les contraintesextérieures, contre l'emprise de systèmes sociaux qui la paralysentet le rendent illusoire. Mais précisément celui qui mène cette luttedoit savoir que l'économie et la technique sont des forces utiles et mêmenécessaires, aussi longtemps qu'elles restent obéissantes aux exigencesspirituelles supérieures ; elles deviennent dangereuses et nocives lorsqu'onleur accorde une prédominance indue et pour ainsi dire la dignité d'unefin en soi. Le rôle de l'Eglise consiste à faire respecter ici l'ordre des valeurs,et la subordination des facteurs de progrès matériels aux élémentsproprement spirituels.Les Etats, qui suivront une politique inspirée par ces principes, conserverontune solidité interne, contre laquelle le matérialisme militantviendra se briser. C'est en vain que celui-ci s'efforcera de faire miroiterà leurs yeux l'attrait d'une paix fallacieuse, qu'il prétendra en montrerle chemin dans l'établissement de relations économiques ou l'échanged'expériences techniques. Puissent les peuples, qui s'engagent sur cettevoie, le faire avec une prudence et une réserve inspirées par le souci aigud'un ordre spirituel à sauvegarder ! Puissent-ils toujours se souvenirqu'on les oriente dans une direction qui ne conduit pas et ne peut pasconduire par elle-même à une vraie paix ! Des formules, comme « uniténationale », ou « progrès social », ne doivent pas abuser ; pour le matérialismemilitant, le temps de « paix » ne représente qu'une trêve, une


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 167trêve bien précaire, pendant laquelle il attend l'écroulement social etéconomique des autres peuples.Voilà pourquoi Nous faisons appel à tous ceux qui veulent pour l'humanitéla concorde et l'union. Ces âmes généreuses, Dieu aidant, se fontchaque jour plus nombreuses et opposent victorieusement leur idéal delumière et d'amour à l'erreur et au mal. Persuadées qu'on ne bâtit riende solide sur le sable, elles s'appuient sur les vérités éternelles, que lesnégations les plus catégoriques ne sauraient ébranler. Car, ce que laraison humaine a longtemps cherché à tâtons, le Tout-Puissant dans sabonté l'a manifesté aux hommes en la personne de son Fils bien-aimé :


168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMissa pontificalis 'in anniversario Goronationis Summi Pontificis,in altari papali ex privilegio, celebrata est ab Emo P. D. Cardinali EugenioTisserant, Episcopo Ostiensi, Portuensi et S. Rufinae, Sacri CollegiiDecano.Perdurante Divini Sacrificii celebratione in Basilica Vaticana, ingentipopuli multitudine stipata, ab omnibus adstantibus filialis oratiounanimiter in conspectu Domini suaviter elevata est pro Pio XII, PetriSuccessore, cunctarum gentium Patre atque Magistro divinitus dato.Iis simul unanimiter sociabantur preces et vota christifidelium universiOrbis.* * -X-Legationes extra ordinem a Nationibus et Guberniis missae ad SumnumPontificem, octogesimum aetatis annum implentem, quae adfueruntCappellae Papali in Basilica Vaticana die xi Martii mensis, hae sunt :RÉPUBLIQUE FÉDÉRALE D'ALLEMAGNES. E. M. HEINRICH VON BRENTANO, Ministre des Affaires Etrangères.S. E. M. WOLFGANG JAENICKE, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire.M. le Dr. HANS GLOBKE, Secrétaire d'Etat à la Chancellerie Fédérale.M. le Dr. WILHELM KLEIN, Conseiller.M. le Prof. HERMANN MEYER-LINDENBERG, Conseiller.M. PETER LIMBOURG, Conseiller.ARGENTINES. E. M. le Lieut. Col. ALEJANDRO AGUSTÍN LANUSSE, AmbassadeurExtraordinaire et Plénipotentiaire en Mission Spéciale.S. E. M. le Prof. MANUEL RIO, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire.M. RAÚL AGUILAR LACASA, Ministre Conseiller.M. Don JOSÉ MARÍA G. ALVAREZ DE TOLEDO, Conseiller.M. Don PABLO MIGUEL DEL PINO, Secrétaire.M. Don JUAN CARLOS KATZENSTEIN, Secrétaire.M. Don ALBERTO VÊLEZ FUNES, Attaché.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 169AUTRICHES. E. le Dr. h. c. Ing. LEOPOLD FIGL, Ministre des Affaires Etrangères,ancien Chancelier Fédéral.S. E. l'Ambassadeur JOSEPH SCHÖNER, Directeur Général des AffairesEtrangères.M. le Dr. LUCAS BEROLDINGEN, Secrétaire au Ministère des AffairesEtrangères.BELGIQUES. E. M. le Comte GOBERT D'ASPREMONT LYNDEN, Grand Maréchal de laCour, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiarie en MissionSpéciale.M. le Comte CHARLES DE LIMBURG STIRUM, Grand Maître de la Maisonde S. M. le Roi Leopold.S. E. M. l'Ambassadeur JACQUES DELVAUX DE FENFFE, Directeur Généralde la Politique au Ministère des Affaires Etrangères.M. PIERRE VAN HAUTE, Secrétaire.BOLIVIES. E. M. Don ADRIAN BARRENECHEA, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.M. HENRI MARIACAVON WINKELMANN, Attaché.BRÉSILS. E. M. le Dr. DECIO DE MOURA, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. LAURO ESCOREL RODRIGUES DE MORAES, Secrétaire.M. JoÂo HERMES PEREIRA DE ARAUJO, Secrétaire.M. DEOCLECIO REDIG DE CAMPOS, Attaché.CANADAS. E. M. PIERRE DUPUY, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.CHILIS. E. M. Don PEDRO LIRA URQUETA, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.M. Don ANTONIO RODRÍGUEZ, Ministre Conseiller.M. Don FRANCISCO JAVIER DIAZ SALAZAR, Secrétaire.


170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCHINES. E. M. CHEOU-KANG SIE, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. ARGON C. T. KUAN, Conseiller.COLOMBIES. E. le Dr. AURELIO CAICEDO AYERBE, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.S. E. le Dr. BERNARDO HENAO MEJIA, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.S. E. le Dr. CLEMENT SALAZAR MOVILLA, Envoyé Extraordinaire et MinistrePlénipotentiaire.M. le Dr. Luis ENRIQUE URIBE CUALLA, Ministre Conseiller.M. le Dr. JOAQUÍN CARO ESCALLON, Conseiller.COSTA-RICAS. E. M. le Prince Dr. Don GIULIO PACELLI, Envoyé Extraordinaireet Ministre Plénipotentiaire en Mission Spéciale.S. E. M. le Dr. Don JOSÉ ANGEL COTO, Envoyé Extraordinaire et MinistrePlénipotentiaire en Mission Spéciale.CUBAS. E. M. le Sénateur GUILLERMO AUGUILERA SÁNCHEZ, AmbassadeurExtraordinaire et Plénipotentiarie en Mission Spéciale.M. le Dr. EULALIO GUERRA Y SEGUI, Ministre Plénipotentiaire.EGYPTES. E. M. ALY CHAWKY, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. HASSAN WAHBY, Conseiller.M. HASSAM SALEM, Secrétaire.M. MOHAMED HASSAN HANI, Attaché.EL SALVADORS. E. M. le Dr. HÉCTOR ESCOBAR SERRANO, Ambassadeur Extraordinaireet Plénipotentiaire en Mission Spéciale.


Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 171EQUATEURS. E. M. Luis ALFONSO ORTÍZ BILBAO, Ambassadeur Extraordinaireet Plénipotentiaire en Mission Spéciale.M. Don JOSÉ LUIS ANDERSON RIBADENEIRA, Conseiller.ESPAGNES. E. M. Don FRANCISCO GÓMEZ DE LLANO, Ministre des Finances.S. E. L'Ambassadeur Marquis de SANTA CRUZ, Duc de SAN CARLOS,Sous-Secrétaire au Ministère des Affaires Etrangères.S. E. M. le Général Don JUAN ANTONIO SUANCEZ, ancien Ministre del'Industrie et du Commerce, Président de l'Institut National de l'Industrie.M. Don ERNESTO LA ORDEN MIRACLE, deuxième Chef de Cabinet Diplomatiquede M. le Ministre des Affaires Etrangères.M. Don ANTONIO GONZÁLEZ, représentant de M. le Ministre de la Justice.ÉTATS-UNIS D'AMÉRIQUES. E. M. JOHN Me CONE, ancien Sous-Secrétaire à l'Aviation, EnvoyéSpécial du Président des Etats-Unis d'Amérique.ETHIOPIEAbba GHEBRE JESUS HAILOU, Envoyé Extraordinaire en Mission Spéciale.Abba GHEBRE MICKAEL MACONNEN, Attaché.FINLANDES. E. M. HELGE KNORRING, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.FRANCES. E. M. ROBERT SCHUMAN, ancien Président du Conseil des Ministres.M. le Sénateur MARCEL PLAISANT, Président de la Commission des AffairesEtrangères du Conseil de la République, Membre de l'Institut.S. E. M. JEAN LETOURNEAU, ancien Ministre.S. E. M. le Comte ETIENNE DE CROÜY-CHANEL, Ministre Plénipotentiaire,Directeur Général Adjoint des Affaires Politiques au Ministèredes Affaires Etrangères.


172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeGRAN BRETAGNES. E. Sir DOUGLAS FREDERICK HOWARD, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.GUATEMALAS. E. M. DOMINGO GOICOLEA VILLACORTA, Secrétaire Général de la Présidencede la République, Ambassadeur Extraordinaire et plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. ENRIQUE GARCÍA RENDUELES, Secrétaire.M. JULIO URRUELA, Secrétaire.HAÏTIS. E. M. le Colonel GUSTAVE LARAQUE, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.M. ANDRÉ DOMINIQUE, Conseiller.HONDURASS. E. M. ARTHUR LÓPZ RODEZNO, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. Lie. MICHEL R. ORTEGA, Secrétaire.INDES. E. M. le Dr. MOHAN SINHA MEHTA, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.INDONÉSIES. E. M. le Dr. SUTAN MOHAMMAD RASJID, Ambassadeur Extraordinaireet Plénipotentiaire en Mission Spéciale.IRANS, E. M. HASSAN-ALI KAMAL HEDAYAT, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.M. le Dr. HOSSEIN ALI HEDJAZI, Conseiller.M. le Dr. MOHAMAD ALI BEGLARPOUR, Secrétaire.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 173IRLANDES. E. M. LIAM COSGRAVE, Ministre des Affaires Etrangères.S. E. M. C. CRISTOPHER CREMIN, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire.ITALIES. E. l'Hon. Prof. ANTONIO SEGNI, Présidente du Conseil des Ministres.S. E. P Hon. Dr. FERNANDO TAMBRONI, Ministre de l'Intérieur.S. E. l'Hon. Dr. CARLO Russo, Sous-Secrétaire d'Etat à la Présidencedu Conseil des Ministres.S. E. l'Hon. Dr. VITTORIO BADINI CONFALONIERI, Sous-Secrétaire d'Etataux Affaires Etrangères.S. E. l'Hon. Prof. ALBERTO FOLCHI, Sous-Secrétaire d'Etat aux AffairesEtrangères.S. E. le Dr. FRANCESCO GIORGIO MAMELI, Ambassadeur Extraordinaireet Plénipotentiaire.S. E. l'Ambassadeur ALBERTO ROSSI LONGHI, Secrétaire Général du Ministèredes Affaires Etrangères.S. E. l'Ambassadeur CORRADO BALDONI, Chef du Cérémonial Diplomatiquede la République.S. E. l'Ambassadeur MASSIMO MAGISTRATI, Directeur Général des AffairesPolitiques du Ministère des Affaires Etrangères.M. le Dr. MARIO COSTA, Secrétaire Particulier de S. E. le Président duConseil des Ministres.JAPONS. E. M. SENJIN TSURUOKA, Extraordinaire en Mission Spéciale.M. OSAMU NAKAMURA, Attaché.LIBANS. E. M. ALFRED NACCACHE, ancien Président de la République, AmbassadeurExtraordinaire et Plénipotentiaire en Mission Spéciale.S. E. M. le Dr. JOSEPH HARFOUCHE, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire.S. E. M. JOSEPH ABOUKATER, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire.M. ANTOIN JABRE, Secrétaire.


174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLIBÉRIAS. E. M. WILMOT A. DAVID, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.LUXEMBOURGS. E. M. EMILE REUTER, Président de la Chambre des Députés, AmbassadeurExtraordinaire et Plénipotentiaire en Mission Spéciale.M. PAUL REUTER, Secrétaire.MONACOS. E. M. CÉSAR SOLAMITO, Conseiller Privé de S. A. le Prince de Monaco,Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire en Mission Spéciale.NICARAGUAS. E. M. Don MIGUEL DESCOTTO, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.S. E. M. TOMÁS FRANCISCO MEDINA, Ambassadeur Extraordinaire en MissionSpéciale.M. Don RODRIGO DESCOTO BROCKMAN, Secrétaire.ORDRE DE MALTES. E. M. le Bailli Baron GABRIEL APOR, Chancelier du S. M. O. M.M. le Commandeur Frère MICHELE ANTONIO ADAMOVICH DE CSEPIN, AncienMembre du Souverain Conseil.S. E. M. le Bailli Comte LAZY HENCKELVON DONNERSMARK, Président del'Association de Silésie, Représentant des Associations de l'Ordrehors d'Italie.M. le Bailli Don FILIPPO dei Duchi CAPPARELLI, Président de l'Associationdes Chevaliers de la Langue d'Italie.S. E. le Bailli Comte STANISLAO PECCI, Envoyé Extraordinaire et MinistrePlénipotentiaire.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 175PAKISTANS. E. M. SHADID SUHRAWARDY, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.PANAMAS. E. M. Don ADOLFO ARIAS ESPINOSA, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.S. E. M. Don RAFAEL VALLARINO, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. VICTOR A. CHANSON, Secrétaire.PARAGUAYS. E. M. le Dr. Luis OSCAR BOETTNER, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.M. PASTOR C. EILÁRTIGA, Secrétaire.PAYS-BASS. E. M. Jonkheer MARC VAN WEEDE, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.Monseigneur JOSEPH W. L. DAMEN, Conseiller Ecclésiastique.PÉROUS. E. M. DIÓMEDES ARIAS SCHREIBER, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.S. E. M. VALENTIN QUESADA LARREA, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. ADELMO RISI FERREYROS, Secrétaire.PHILIPPINESS. E. M. SALVADOR LOPEZ, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.


716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePORTUGALS. E. M. le Prof. JOAO PINTO DA COSTA LEYTE, Président de la ChambreCorporative du Portugal, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. le Dr. THOMAZ DE MELLO BREYNER ANDRESEN, Secrétaire.M. Ping. D. DOMINGOS PEREIRA COUTINHO, Secrétaire.RÉPUBLIQUE DOMINICAINES. E. M. le Dr. TULIO FRANCO FRANCO, Ambassadeur Extraordinaire etPlénipotentiaire en Mission Spéciale.SAN MARINOS. E. M. le Prof. FILIPPO dei Marchesi SERLUPI CRESCENZI, Envoyé Extraordinaireet Ministre Plénipotentiaire en Mission Spéciale.Nob. Dr. ANGELO PERICOLI RIDOLPINI, Conseiller.M. le Dr. Don GIANNANDREA D'ARDÍA dei Principi di CURSI, Duca di Grottaglie,Secrétaire.SUISSEE. M. ENRICO CELIO, ancien Président de la Confédération Suisse, EnvoyéExtraordinaire.Hon. M. WILHELM MEILI, ancien Conseiller National.SYRIES. E. M. le Dr. SAYED MUNIR EL-AJLANI, Ministre de la Justice.S. E. M. le Dr. ANOUAR HATEM, Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire.M. RIZCALLAH SALEM, Député d'Alep.M. TUPIK SEHNAOUI.11. DIA ALLAH FATTAL, Secrétaire.


Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 177URUGUAYS. E. M. le Dr. ALFREDO OARBONELL-DEBALI, Ambassadeur Extraordinaireet Plénipotentiaire en Mission Spéciale.M. PEDRO H. BRUGNTNI, Ministre Conseiller.M. ADOLFO FOLLE-MARTÍNEZ, Conseiller.M. HORACIO HERRERA-MÉNDEZ, Secrétaire.VENEZUELAS. E. M. le Prof. JOAQUÍN DÍAZ GONZALEZ, Ambassadeur Extraordinaireet Plénipotentiaire en Mission Spéciale.VIET-NAMS. E. M. PHAM-DUY-KHIEM, Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaireen Mission Spéciale.M. PHAN-KHAC-THUONG, Secrétaire.GOUVERNEMENT DE LA PROVINCE DE QUÉBECHon. M. ANTOINE BARRETTE, Ministre du Travail, Envoyé Extraordinaire.Hon. M. ANTOINE ELI, Ministre d'Etat-Agriculture.Hon. M. YVES PRÉVOST, Ministre des Corps Publics.Hi Legati singillatim cum propris familiaribus a Summo Pontificecoram admissi fuerunt atque comiter salutati : quibus omnibus SanctitasSua numisma anniversaria commemorans donavit.* * *Supremis autem Rectoribus Nationum et Guberniorum, qui Legationesextra ordinem ob fausta anniversaria Summi Pontificis Romammiserunt, dono missum est exemplar insignis Voluminis documentorum,quod, uti supra dictum est, Sanctitati Suae die secundo Martii oblatumfuit.12 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 4. — 16-4-1956.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 179* * #Numisma ad memoranda anniversaria Natalis et Pontificatus Pii XIIexcusum, symbolicas figuras ferens Iustitiae, Caritatis et Pacis, illustraturinscriptione Summo Pontifici dicata :IUSTITIAE VINDEX — CARITATIS ALTOR — POPULORUM PROVEHIT PACEM* • *In eadem fausta celebratione Natalis et Pontificatus Pii Pp. XII,praeter Legationes extra ordinem, de quibus supra, memoranda quoquesunt innumera observantiae et votorum testimonia, quae ad SummumPontificem, sive per telegrapbicos nuntios, sive per litteras a SupremisStatuum Moderatoribus, a Praesidibus Guberniorum vel LegumlatorumCoetuum, a Ministris Exterorum Negotiorum, a Magistratibus vel aPopularibus Legumlatoribus et ab omnibus hominum ordinibus personalitermissae fuerunt.In his inveniuntur singulares significationes venerationis erga sacramPersonam Pii XII et admirationis ob Eius fervens et constansstudium pro bono populorum promovendo.Praecipua testimonia, quae recensenda videntur, missa sunt :a REGINA MAGNAE BRITANNIAEa REGE BELGARUMa REGINA HOLLANDIAEa REGE DANIAEa MAGNA DUCE LUXEMBURGENSIa PRINCIPE PORTUS HERCULIS MONOECIa PRINCIPE LIECHTENSTONIIab IMPERATORE AETHIOPIAEab IMPERATORE IAPONIAEab IMPERATORE IRANIAEa REGE IORDANIAEItem digna quae adnotentur sunt testimonia missa ab aliis SupremisNationum Rectoribus vel Praesidibus et a Guberniorum Primoribus vel


180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMinistris : ex Aegypto, Aequatore, Argentina, Australia, Austria, Bolivia,Brasilia, Canadia, Chilia, Columbia, Corea, Costa Rica, Cuba,El Salvador, Pinnonia, Gallia, Germania, Graecia, Guatemala, Haiti,Honduras, Helvetia, Hibernia, Hispania, Islanda, Italia, Libano, Liberia,Lusitania, Nicaragua, Pakistan, Panama, Paraguay, Peruvia, S. Marino,Sina, Saar, Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis, Syria,Uraguay, Venetiola, Vietnam et a Secretario Generali Societatis Unitarum Nationum (O.N.U.).Praeter singólos Emos Patres Cardinales, tum in Urbe tum alibi degentes,omnes Excmi Nuntii vel Delegati Apostolici, Episcopi et Pastorestotius Orbis, nomine etiam suorum christifidelium, una cum omnibusOrdinibus, Congregationibus ac Religiosis Familiis et Institutis Missionalibus,etiam e locis ubi Religio libertate destituta est, unanimi devotioneet affectu fervida vota Beatissimo Patri significantes, splendidumunitatis Ecclesiae testimonium universo Orbi praebuerunt.Numerus autem testimoniorum gratulationis et voti, quae a SodalitatibusActionis catholicae, Academiis, et Institutis omne genus necnona singulis christifidelibus cuiuscumque gradus, coetus vel aetatis PioPapae XII, advenientibus his diebus, missa undique fuerunt, nequit facilecomputari, sed quae per telegraphicos nuntios ultra viginti quinquemilia numerata sunt, quae vero per epistulas sunt expressa ad pluracentena librarum pondo pervenerunt.Verumtamen non tantum votis, sed et donis variis anniversariaPii XII cumulata fuerunt.Impossibile est recensere quot Missae, piae preces, sacrificia, operapietatis et caritatis Deo certatim oblata fuerint a sacerdotibus et christifidelibusDioecesium et Missionum universi Orbis pro gratiarum actioneet longaeva ac prospera vita Summi Pontificis. Fuit fervens chorusunanimis filiorum pro venerato et dilecto Patre coram Deo, ut Beatumfaciat Eum.His accedunt cetera dona Regnanti Pontifici a Supremis Rectoribus acModeratoribus Nationum missa, quae sunt : Res artis summi pretii,numismata symbolo commemorante excusa, edita volumina operummagni momenti, ac insuper indumenta, cibaria, instrumenta chirurgicaet alia plura, ad promovenda opera caritatis Summi Pontificis destinata.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 181* * «•Publicae autem sollemnes celebrationes anniversariorum natalis etPontificatus Pii XII tam in Urbe quam in omnibus Orbis regionibus innumeraehabitae sunt, quae nequeunt hic singillatim recenseri.In Urbe: Basilicae Patriarchales, singulae Paroeciae, Pontificia Athenaeaac Studiorum Universitates, Seminaria Pontificia et Collegia ecclesiastica,tum simul in Basilica Liberiana tum singillatim, Pontificia Instituta,Religiosi Ordines et Congregationes utriusque sexus omnes, necnonConfraternitates, Sodalitates piae et operariorum, nosocomia, etOperae piae quamplurimae, vel sacris sollemnibus ritibus vel coetibus academicisobsequiis et canticis insertis, filialem devotionem atque fervidavota Beatissimo Patri luculenter manifestarunt.Moderatores Actionis catholicae Italiae fausta anniversaria SummiPontificis celebrarunt ipso die xi Martii sollemni coetu academico in PalatioPiano, cui interfuerunt Emi Patres Cardinales, Excihi Episcopi, Dignitateset Praelati Romanae Curiae et Domus Pontificis, Excnii Viri Legationumextra ordinem ac Oratores extra ordinem et Legati Nationum,Gubernii Italici Ministri et alii plurimi honorabiles Viri, inter quosUrbis Syndicus cum Adsessoribus. Post Praesidem Generalem ActionisCatholicae Italicae, nobilem sermonem habuit Emus P. D. Card. Siri,qui feliciter commemoravit doctrinam, merita et salutaria incepta PontificatusPii XII ac simul excitavit erga Summum Pontificem adstantiumférvidos plausus.Eodem die in atrio Palatii Piani iidem Moderatores Actionis CatholicaeItalicae Expositionem aperuerunt de inceptis et impletis ab ActioneCatholica durante Pii XII Pontificatu.In honorem Summi Pontificis fausta anniversaria implentis, e Germaniain Urbem translata fuit Expositio « Artis liturgicae in Germania,1945-1955 » — sub Patronatu Excmi Viri Conradi Adenauer, MagniCancellarii Germanicae Reipublicae instaurata — et aperta fuit his diebusallocutione Elmi P. D. Card. Costantini, adstante Praeside EmoP. D. Card. Frings, Archiepiscopo Coloniensi.


182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEtiam prima «Hebdomada Studiorum de Europa», ab Instituto ScientiarumSocialium promota, his diebus in Urbe habita est, quam in honoremPii Pp. XII idem Emus P. D. Card. Frings conclusit, egregiealloquens de « doctrina Pii XII circa Communitatem Europaeam ».Amabilis coetus etiam his diebus celebratus fuit, auspice consociationequae « Circolo di Roma » appellatur, in honorem Legationum,quae extra ordinem ob anniversaria Pii XII a Nationibus et Guberniismissae sunt, cui frequentes adfuerunt Primores ac Dignitates tum ecclesiasticaetum civiles Urbis. Ex iis locuti sunt Excmus Vir d'Ormesson,Galliae Orator extra ordinem et eiusdem Consociationis Praeses, ComesDalla Torre ac Excmus Vir Segni, Italici Gubernii Praeses. PosteaExcmus ac Revmus P. D. Dell'Acqua, Secretariae Status Pontificis Substitutus,grati animi sensus eiusdem Secretariae Status Legatis omnibussignificans ob eloquens testimonium observantiae ab iisdem oblatumerga Summum Pontificem, insignem Promotorem pacis inter populos iniustitia et caritate. Qui iure merito totius terrarum orbis aestimationemet venerationem sibi conciliavit; conclusit vota exprimens ut pacem invera libertate omnium nationum fratres quamprimum assequantur.Item Italiae Orator extra ordinem apud Apostolicam Sedem his diebusob anniversaria Pii XII coetum sollemnem habuit, cui Eiáai PatresDD. Cardinales, Ministri Gubernii Italici ac Dignitates ecclesiasticaeet civiles plurimae interfuerunt.Extra Urbem : Sollemnes publicae significationes laetitiae, devotionis,votorum ob anniversaria eadem Pii Pp. XII, iis similes at non minusfervidae, habitae sunt in tota Italia sicut in omnibus totius Orbisregionibus.Dioeceses, Vicariatus Apostolici, Missiones omnes et singulae Paroeciae,Athenaea catholica, Seminaria, Religiosorum utriusque sexusCommunitates, Collegia et Instituta scientiae et studiorum, Actionis CatholicaeConsociationes, Sodalitates piae et operariorum, omnes et ubiqueterrarum, vel sacris solemnibus ritibus, vel coetibus academicis inhonorem Summi Pontificis celebratis, vario modo, at eiusmodi concordiatque aemulo studio publice anniversaria Pii XII celebraverunt, ut ex


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 183his unitatis et amoris filiorum universalis felixque conspiratio locumhabuerit erga Patrem animarum ac Magistrum, a Providenti Deo humanaefamiliae sospitem servatum.Nuntiaturae et Delegationes Apostolicae etiam, his diebus singulaein propriis Nationibus coetum solemnem habuerunt ob anniversaria PiiPp. XII, cui frequentes interfuerunt Dignitates Ecclesiae et Primoresquique Gubernii et Nationis et Civitatis, sensus gratulationis, felicitatiset vota erga Augustum Pontificem significantes.Etiam Senatorum atque Legumlatorum Coetus ex pluribus Nationibus,his advenientibus faustis anniversariis, observantiae, admirationisac votorum erga Pium Pp. XII publica et luculenta testimoniadetulerunt.Stationes etiam Radiophonicae atque Televisivae e pluribus Nationibus,una cum statione Vaticana coniunctae, studiosam curam habuerunttransmittendi notitias et caerimonias sollemnes celebrationum in honoremPii Pp. XII, eas praesertim quae in Cappella Papali Basilicae Vaticanaeet in foro sancti Petri die Paschatis locum habuerunt.Diaria quoque et ephemerides quamplurima, etiam non catholica, inmultis ac variis nationibus de anniversariis Vitae et Pontificatus Pii XIIscripta retulerunt gratulationis, venerationis et auspicii sensibus redundantiaatque de universalibus laetitiae testimoniis sollemnibusque celebrationibus,Romae et ubique terrarum his diebus in honorem SummiPontificis habitis, fuse disseruerunt.In iis scriptis quidam exaltant Pii XII « magnam spiritualem praestantiam», (( miram restaurationem Eius valetudinis », (( vigorem intellectus,quo Ecclesiam universam gubernat », (( sapientiam qua christifidelesdirigit hac túrbida hora ». Quidam « spiritum pacis inter nationes» in Eo illustrant, alii aliter fervidum Eius religionis spiritum,quo fit ut Pius XII « vivens virtutum exemplar oculis christifidelium »exstet.


184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale* * *Die autem Paschatis Resurrectionis D. N. I. C, primo Aprilis mensis,ingens multitudo christifidelium, tum Urbis tum peregrinorum e variisnationibus, qui antea nequiverant gratulationis ac felicitatis vota coramVeneratissimo Pastori ac Patri publice manifestare, in foro sanctiPetri acclamans convenit, cui Summus Pontifex e fronte Basilicae Vaticanaebenigne haec verba fecit :Come desti dallo squillo di vittoria del divino Risorto e irradiati daisuoi mistici fulgori, voi siete qui convenuti, diletti figli e figlie, per unirei vostri osanna all'esultanza dei cori angelici : Exsultet iam Angelicaturba caelorum. 1Il potente coro del vostro giubilo, che riecheggia inquesto sacro luogo, così ricco di alte e animatrici memorie cristiane, èuna mirabile strofa del perenne inno che la Chiesa canta da due millennial suo divino Re, vincitore della morte.È dunque ora degno e giusto che il vostro osanna a Cristo risorto,scaturito da cuori in cui sovrabbonda la letizia per aver trovato in luila luce, la saldezza, la vita, si diffonda quale messaggio di salute a tuttigli uomini della terra, suscitatore di rinnovate speranze. Vorremmo pertantoche la solennità della Pasqua di quest'anno sia in primo luogoun richiamo alla fede in Cristo, indirizzato ai popoli che ancora ignorano,senza loro colpa, l'opera salvifica del Redentore ; a coloro che nevorrebbero invece cancellato il nome dalle menti e dai cuori dei popoli ;in modo particolare, infine, a quelle anime di poca fede che, sedotte dafallaci lusinghe, sono in procinto di permutare gl'inestimabili valori cristianicon quelli di un falso progresso terreno. Si affretti l'ora, in cuitutta la terra, illuminata dai fulgori dell'eterno Re, si rallegri, comevoi in questo giorno, per sentirsi affrancata dalla caligine spiritualeoggidì così densa : Totius orbis se sentiat amisisse caliginem. 2Però come potrebbe essere convincente e animatore il vostro messaggio,diletti figli di Roma e dell'orbe cattolico, se la vostra stessa12Praecon. Pasch.Loc. cit.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 185fede non fosse sincera e tetragona, viva e operante? Voi rappresentatesenza dubbio quella « umanità senza paura », che, pur vivendo in^mezzoalle bufere del secolo, sa conservare intatta in fondo allo spirito la sostanzialeserenità, pronta anzi ad affrontare il male e il disordine per vincerlonel bene. Ma su che cosa è fondata la vostra serenità? Non certo,o almeno non primieramente, sulla pretesa onnipotenza dell'uomo, nèsoltanto sui mezzi di esteriore progresso o sulle crescenti possibilità diorganizzazione, e nemmeno unicamente sulla capacità di difesa contro leminacce della natura e degli uomini. La serenità, frutto di acquisitasicurezza, si radica principalmente nella fede in Cristo. Se la paura,così diffusa al presente nel genere umano, non ha dimora nei vostricuori, voi ne siete debitori a quel « nolite timere » : non temete !, pronunziatoda Cristo ai suoi discepoli di ogni tempo; voi lo dovete alla certezzache, come membri del suo Corpo mistico, sarete fatti partecipidella vittoria di lui sul mondo, vale a dire, sul regno di tenebre, d'incertezza,di morte, dal quale siete circondati.La fede è dunque luce, alimento e usbergo della vita ; è il vessillo acui arriderà la vittoria nel combattimento spirituale, che ogni cristianoè chiamato a sostenere, secondo la esplicita parola dell'Apostolo S. Giovanni: « Questa è la vittoria, che vince il mondo, la nostra fede ». 3Tuttavia non ad ogni parvenza di fede è assicurata la vittoria, ma aquella fede la quale adora in Cristo crocifìsso il Figlio unigenito di Dio,che risorto « ascese al cielo e siede alla destra del Padre, e di nuovo,pieno di gloria, verrà per giudicare i vivi ed i morti » ; a quella fede, chesi tramuta in opere di piena giustizia, nell'osservanza dei comandamentie dei doveri; che si concreta, in una parola, nell'amare Dio e, perlui e in lui, i fratelli, gli uomini tutti, specialmente gli umili e i poveri.Sarebbe invece parvenza di fede, destinata alla sconfìtta, quel vago sensodi cristianesimo, diremmo quasi, molle e vuoto, che non oltrepassa lesoglie della persuasione nella mente e dell'amore nel cuore; che non èposto a fondamento e corona della vita nè privata nè pubblica; e chevede nella legge cristiana una mera etica umana di solidarietà e unaqualche attitudine a promuovere il lavoro, la tecnica e il benessere esteriore.Coloro che agitano l'ingannevole bandiera di questo vago cristianesimo,lungi dal fiancheggiare la Chiesa nella immane lotta impostalelo. 5, 4.


186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeper salvaguardare all'uomo del presente secolo i valori eterni dello spìrito,accrescono invece la confusione, facendosi così complici dei nemicidi Cristo. Tali in particolare sarebbero quei cristiani che, o tratti ininganno o piegati dal terrore, cooperassero a discutibili sistemi di progressomateriale, i quali esigono, quasi in contropartita, la rinunzia aiprincipi soprannaturali della fede e ai diritti naturali dell'uomo.Fondata sulla roccia viva della fede, unica depositaria della sua interezza,la Chiesa ne inalbera il salvifico vessillo in mezzo ai popoli, afímchèi veri ed attivi credenti operino, da lei guidati, la comune salvezza.La Chiesa nulla teme dal mondo e nel mondo, poiché vive in ogniistante il mistero della Pasqua con l'incoraggiante saluto, che è anchepromessa, del Redentore risorto : « Pax vobis ». 4Pace a voi ! Per la onnipotenteassistenza di lui la Chiesa, come non ha temuto nel passato nèi tiranni nè gli ostacoli frapposti ai suoi benefìci ardimenti, anche nelcampo delle civili conquiste, così ora sente in sè il coraggio e la forza diaffrontare i più spinosi problemi che assillano l'umanità, qual è quellodi stabilire fra i popoli la coesistenza nella verità, nella giustizia e nell'amore.La ferma fiducia è premessa indispensabile al trionfo della pace. Nonne sono perciò certamente fautori coloro che si lasciano piegare dalvento del pessimismo, diffuso ad arte e che trova espressione nell'avvilenteadagio « tanto non giova a nulla » ; nè quelli che, chiudendo gliocchi alle non poche attuazioni nelle riforme di ordine economico esociale, di cui essi pur godono — vantaggi ottenuti spesso con estenuantifatiche e superando impedimenti quasi insormontabili —, non vedonose non ciò che manca, che non è stato ancora pienamente conseguito, eprestano facilmente orecchio alle suggestioni dei seminatori di malcontento.Il vero amico della pace deve saper reagire in sè stesso a simili istigazionie persuadersi che proprio sui lati deboli dell'uomo, come il pessimismo,la cupidigia, l'invidia, la frenesia della critica infondata, faleva il nemico della pace per gettare il turbamento negli animi. Egli siserve ora dell'una, ora dell'altra di quelle passioni e stimola Puna o4Lue. 24, 36.


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 187l'altra, minacciando o lusingando ; qua discutendo, là colpendo ; oggiesaltando i suoi miti, domani condannandoli ; oggi allontanandosi duramente,domani avvicinandosi; oggi annunziando un nuovo sistema, domaniritornando all'antico.D'altra parte, diletti figli, occorre notare, che la vera pace non èquiete somigliante alla morte, ma piuttosto potenza e dinamismo di vita.Da ciò consegue che quanto più elevato è l'essere e intenso l'operare,tanto più profonda deve apparire l'armonia della pace, la quale quindinon si oppone ad alcuna conquista del pensiero nè allo sviluppo delleattività produttive e tecniche, che anzi crea le condizioni più adatte peril progresso di ogni opera artistica, economica, politica e scientifica.Eppure è a tutti noto come alcuni rapidi e potenti successi delle conquisteumane possono di fatto creare ansie e timori negli uomini, mettendoin grave pericolo la loro vita individuale e sociale; basta considerarequel che tuttora avviene nelle applicazioni della energia nucleare,della quale tanto si parla, sulla quale tanto si studia, si spera e siteme.L'uso di questa formidabile energia a scopi pacifici forma l'oggettodi accurate e continue indagini, alle quali vanno le Nostre benedizioniinsieme coi consensi e i plausi di ogni anima onesta e di ogni popolocivile. Il suo impiego, infatti, per i mezzi di trasporto, che renderannomolto più facili e spediti gli scambi delle materie prime per la lorodistribuzione a tutti i componenti la grande famiglia umana; le applicazionidegli isòtopi radioattivi alla conoscenza dei fatti biologici, allacura di gravissime malattie, alla tecnica di particolari processi industriali;la produzione di energia nelle centrali atomiche; aprono allastoria del genere umano nuovi e mirabili orizzonti. Tuttavia, nessunoignora che altri usi vengono ricercati e trovati atti a procurare invecela distruzione e la morte. E quale morte ! Ogni giorno è un triste progredirein questo tragico cammino, è un affrettarsi per giungere soli,primi, migliori. E il genere umano perde quasi la speranza che sia possibiledi arrestare questa follia omicida e suicida. Ad aumentare lo spaventoe il terrore, sono venuti i moderni missili radiocomandati, capacidi raggiungere enormi distanze per portarvi mediante le armi atomichela totale distruzione di uomini e di cose.Affinchè dunque i popoli si fermino in questa corsa verso l'abisso,Noi leviamo ancora una volta la Nostra voce, invocando luce e forza


188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeda Gesù risorto per coloro che reggono i destini delle nazioni. Messaggiodi fede, messaggio di pace, sia dunque la presente Pasqua agli uominitutti, per la cui salute nel tempo e nella eternità Cristo immolò la suavita. Che il duplice messaggio raggiunga tutte le anime, arrecando confortoe rinnovando speranze ; che queste, a guisa di fiori sbocciati sottoil tepore del sole di giustizia Gesù, si maturino in breve stagione neifrutti sostanziosi della piena giustizia e della fraterna concordia !Con questi voti, che Noi offriamo al divino Risorto come Nostra evostra preghiera, impartiamo a voi qui presenti e a tutti i diletti figli efiglie spiritualmente qui uniti, in particolare ai miseri e ai sofferenti,la Nostra Apostolica Benedizione.Post haec populus ad centena millia coadunatus, Pio Pp. XII iterumatque iterum omina atque plausus promens, Benedictionem Urbi etOrbi a Beatissimo Patre devotus ac laetus accepit.


An. et vol. XXXXYIII 26 Aprilis 1956 (Ser. n, v. XXIII) - N. 5<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARI UMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIIMOTU PROPRIODH INSTITUTO QUOD (( REGINA MUNDI )) NUNCUPATURPIUS PP. XIINihil Ecclesiae antiquius est quam ut virgines Deo dicatae, evangelicaconsilia in perfectionis Statibus aliisve similibus Institutis profitentes,proximorumque saluti ac multiplici bono ex suscepto propositosese devoventes, pari firmoque passu et sanctitatem quam professae suntadsequantur, et apostolica ministeria caritatisve opera, a Sancta Sedein Statuum et Institutorum approbatione sibi commissa, digne ac competenteriugique conatu adimplere contendant.Cum autem una eademque sit erga Deum et proximum caritas, Ecclesiaiure meritoque exigit ut sanctitatis ardor in studium assiduumvertatur propria munera plenius ac perfectius in dies obeundi, sesequead illa exercenda, nulli parcendo labori, accurate disponendi.Ad hanc igitur optatam divinam humanamque in ministeriis exsequendisperfectionem congrua praeparatione efficaciter obtinendam,Sedes Apostolica omnia opportune experta est, ut suaviter ac fortiterreligiosae aliaeque virgines Deo et apostolatui sacrae ad ea omnia, quaead apostolatum munus apta atque utilia invenirentur, adhibenda simulincitaret et veluti manuduceret.Hinc etiam Moderatores omnes atque religiosi Sodales, SanctaeSedis normis iteratisque adhortationibus fideliter obsequentes, urgerenunquam destiterunt neque impraesentiarum desistunt, ut singulae,quae ex vocatione, apostolatus causa, civilibus seu socialibus offi-13 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 5. — 26-4-1956.


190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeciis fungi debeant, praeter alia, diplomatibus, legitimis titulis ceterisquepraescriptis testimoniis ad officia et opera rite et digne exercenda muniantur.Quem in finem Instituta peculiaria, collegia, academiae, scholaevel condita vel saltem promota multisque modis adiuta fuerunt. Variisinsuper lectionibus et exercitationibus, frequentique congressuumconvocatione, constitutis etiam ad diversos apostolatus provehendos Foederationibus,subsidiisque omne genus adhibitis, Ecclesia impense studuitut in iis omnibus quae propter Dei et fratrum caritatem ministeriisdant operam, technica in officiis exercendis institutio ac dexteritasreligiosum zelum indivise comitarentur.Etenim ad Ecclesiae mentem neque concipi neque ferri potest omne*ac singulas, quae ex religiosa professione et apostolica vocatione, socialibusofficiis seu professionibus se devovent, inferiores esse vel aestimariposse, in illis agendis et persolvendis, ceteris omnibus quae humanissane, etsi nobilibus ductae consiliis, iisdem muneribus seu professionibusin saeculo funguntur.Maxime vero potiorique ratione haec omnia de illis religiosis ac Deosacris virginibus praedicanda sunt quae, nostris praesertim diebus, iuventutieducandae, instituendae ac formandae multipliciter applicantur.Arduum sane munus est, non solum ob alumnorum indolem ac temporumadiuncta, sed etiam ob ampliorem multiformis scientiae, culturae artisquepaedagogicae notitiam, diuturno studiorum cursu adquirendam, acmultis periclitationibus comprobandam, ceteraque huiusmodi quae admagisterium exercendum ubique requiruntur.Nemini quidem dubium est quin hae nostrae ex vocatione puellarum,adolescentium, iuvenumque magistrae et educatrices, sive in scholismediis et superioribus plerumque doceant, sive earum curam habeantquae studiis universitariis, etiam in publicis externis Athenaeis, vacant,sive denique gravioribus proprii Instituti muneribus, in sodalibus regendis vel educandis, occupentur, altiorem technicam culturam atqueimprimis religiosam, quae simul solida sit, apprime digesta et proipsarum conditione completa, possidere debeant.Ut autem Statuum perfectionis sodales aliaeque virgines, perfectioniet apostolatui deditae, optimae fierent educatrices et magistrae, proutnostra exigunt tempora, pluribus in locis, Scholae superiores, Academiae,Instituta, haud parva generatim laude digna, aperta sunt, inquibus ipsae doctrinis ac disciplinis, praeprimis religiosis ac moralibus,serio imbuerentur.Motus vero ille fecundus accommodatae renovationis, qui post sol-


Acta PU Pp. XII 191lemnem Congressum anni iubilaris (1950, 26/XI-8/XII) in hoc singillatimeducationis et institutionis campo tot tantaque promovit et indefessepromovere pergit, causa fuit ut Sacra Congregatio Religiosis praepositaAntistitarum generalium coetum mense Septembri anno 1952 indiceret,in quo de novo erigendo in Urbe Instituto ageretur quod aliorumomnium per orbem exsistentium vel in posterum condendorum, nonsolum exemplar esset, sed etiam sub diversis respectibus complementumatque corona.Quare eadem Sacra Congregatio Religiosis praeposita, iussu et auspiciisNostris, ut Congressus votis faceret satis, cooperantibus undiqueAntistitibus generalibus, Anno mariali, Institutum Beatae Mariae Virginis,quae a Nobis sollemniter Regina proclamata et coronata erat, inalma Urbe erigendum curavit. Cum hoc Institutum, cui nomen ReginaMundi inditum est, hisce annis optimum iam de se specimen dederit etsecurum Nobis offerat pignus illorum felicium fructuum quos ardenteroptamus, eo consilio ducti ut ipsum Nostra pontificia approbatione roboreturet augeatur, ac praestans exemplar atque auspex fiat similiumpro virginibus Deo dicatis Institutorum, quae ubique terrarum iam conditasunt vel in posterum legitime condentur, haec quae sequuntur,Motu proprio ac matura deliberatione Nostra, decernimus ac statuimus.IInstitutum quod « Regina Mundi » nuncupatur, ad altiorem virginibusDeo et animarum ministeriis consecratis institutionem, educationemet formationem in scientiis ac disciplinis, praecipue sacris, impertiendam,pontificium declaramus et hoc titulo ipsum decorari concedimus.IIHoc Institutum Nostro nomine Nostraque auctoritate Sacra CongregatioReligiosis praeposita, sub Statutis a Nobis probatis, moderabitur.Sacra Congregatio in hoc Nostro Instituto ordinando, regendo, compiendo,valide, ad normam Statutorum, a Delegatis Sacrae CongregationisSeminariis et studiorum Universitatibus praepositae, SecretariaeStatus et Vicariatus Urbis adiuvabitur.vIIIInstituto ius et facultatem concedimus, ad normam Statutorum,alumnis, post studia rite peracta et pericula legitime superata, diplomataconferendi, quorum vi disciplinas in collegiis feminis destinatis


192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesaecularibus et religiosis, cuiusvis gradus, illa amplitudine quae in singulisdiplomatibus accurate definietur, tradere possint. Ut magisteriumin scholis laicis viris destinatis exerceri valeat, ea accurate servari debent,quae de iure servanda sunt.IVHuic denique Instituto facultatem facimus, ad normam Statutorum,illas Scholas et Instituta, eorumve Sectiones, sibi aggregandi quae ipsiafonia videantur.Haec auctoritate Nostra decernimus ac statuimus, contrariis quibuslibetnon obstantibus, peculiari etiam mentione dignis.Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis Februarii, annoMDCCCCLVI, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XIICONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>ICHUNCHONENSISAPOSTOLICA PRAEFECTURA CHUNCHONENSIS AD DIGNITATEM PERDUCITUR APO­STOLICI VICARIATUS, IISDEM FINIBUS NOMINEQUE SERVATIS.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMEtsi sancta Ecclesia, arcano Dei numine sinente, pluribus locis lacessiturac divexatur, ea tamen laeto auspicio quoquoversus vivax generosaqueprotenditur : ipsa enim, quae cruci afiâxi Conditoris sui dolores redintegratatque cruciatus, cum silens opprimitur, vincit, cumque cruore respergitur,frequentiores animos Deo parit. Cum igitur Nos, qui Ecclesiamregimus ac gubernamus, ex dilecto Filio Nostro S. E. E. CardinaleS. Congregationis Fidei Propagandae Praefecto gratissimum accepe-


Acta Pii Pp. XII 193rimus nuntium : in apostolica praefectura Chunchonensi, quae est inCorea, rem catholicam feliciter profecisse, atque sacerdotes Societatisa S. Columbano pro Missionibus apud Sinenses, qui inibi allaborant,admodum probabiles suae industriae cepisse fructus, eandem volumusad apostolici vicariatus dignitatem perducere. Confirmantes ideo quaeeadem Sacra Congregatio esse facienda censuerit, et consensu eorumsuppleto, qui in hac re aliquid iuris vel habeant vel se habere existiment,omnibus attente perpensis, de summa Nostra potestate sequentiastatuimus atque decernimus. Apostolicam praefecturam Chunchonensemad apostolici vicariatus gradum evehimus, eodem nomine iisdemquefinibus servatis, ipsique omnia concedimus iura et privilegia, quaeomnibus per orbem terrarum apostolicis vicariatibus competunt; eiuspraeterea Vicario iura et onera tribuimus, quibus ceteri eiusdem dignitatisviri et gaudent et tenentur. Quem modo condidimus Chunchonensemvicariatum curis committimus ipsius Societatis a S. Columbano proMissionibus apud Sinenses, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum :quibus dum gratum animum profitemur, ob tam egregiam suam navitatematque sollertiam, eosdem paterne hortamur ut multiplicato studioeos quaerere pergant, qui « in umbra mortis » adhuc sedent, atquead christianorum agmina adiungant. Volumus denique ut quae hisceLitteris Nostris praescripsimus exsequenda curet qui, eo tempore quores fiet, Apostolicae in Corea Delegationi praeerit : cui omnes ad idnecessarias facimus potestates, etiam cuilibet viro subdelegandas, siopus fuerit, dummodo ecclesiastica dignitate pollenti, simulque praecipimusut effectum opus in acta referat, eorumque fide digna exempla adS. Consilium Fidei Propagandae cito mittat. Has .vero Litteras nunc etin posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per easdecreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vimsuam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis,contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdemderogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate,sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritumatque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostraedocumenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harumLitterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis,quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulqueab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda eritfides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta inuniversum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se


194 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officialepoenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussanon fecerint.Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die vicesimo mensis Septembris,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto,Pontificatus Nostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco £8 PlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.In Ap. Cano, tab., vol. LXXXXI, n. 55.IIMONTISVIDEI ET ALIARUM(MELENSIS - S. IOSEPHI IN URUQUARIA)AB ARCHIDIOECESI MONTISVIDEI ET AB ALIIS QUIBUSDAM DIOECESIBUS QUAEDAMTERRITORIA DETRAHUNTUR, E QUIBUS DUAE ALIAE DIOECESES CONSTITUUN­TUR ! (( MELENSIS )) ET (( S. IOSEPHI IN URUQUARIA )).PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMAccepta, arcano Dei consilio, summa in electorum gregem potestate,in id omnino incumbimus ut videlicet christiana veritas omnibus populisproponatur, eaque ingenua integraque apud eos perseveret. Quod cumfacilius obtineri posse arbitremur, si apta finium Ecclesiarum dispositioEpiscoporum laboribus obsecundet, ideo censemus benigne esse preces accipiendas,quas venerabilis Frater Alfredus Pacini, Archiepiscopus tituloGermiensis et in Republica Uruquaria Apostolicus Nuntius, auditis venerabilibusFratribus Antonio Maria Barbieri, Archiepiscopo Montisvidei,Michaele Paternam, Episcopo Floridensi-Melensi, ac denique AlfredoViola, Episcopo Saltensi, huic Romanae Sedi admovit, ut in UruquariaRepublica duae novae dioeceses conderentur, partitis nonnullarum Ee-


Acta PU Pp. XII 195clesiarum territoriis. Quae cum ita sint, de consilio venerabilium FratrumNostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistorialipraepositorum, post rem iterum atque iterum consideratam, eorum consensumsupplentes qui in hoc negotio aliquid iuris vel habeant vel sesehabere putent, Nostra apostolica auctoritate haec decernimus et iubemus.Ab archidioecesi Montisvidei id territorii separamus, quod hasciviles regiones complectitur : Lavalleja, Rocha et Maldonado ; a dioecesivero Floridensi-Melensi oras quae populari nomine Treinta y Tres,et Cerro Largo dicuntur. Quibus e territoriis novam dioecesim constituimus,Melensem appellandam iisdemque finibus terminaridam ac regionesquas commemoravimus e quibusque coalescit. Huius novae dioecesiscaput Episcopique Sedes et domicilium urbs Melo erit, quae urbs usquead annum millesimum nongentesimum tricesimum primum Sedis episcopalishonorem habuit ; cathedram vero suae potestatis et magisterii intemplo B. M. V. a Pilar cognominatae et S. Raphaelis Archangeli Episcopuscollocabit, quod scilicet ad gradum aedis cathedralis evehimuscum omnibus suis iuribus et privilegiis. Item ab eadem archidioecesiMontisvidei eas regiones distrahimus quibus sunt in vulgus nomina :S. José de Mayo, et Canelones, exceptis tamen curiis quae Ioaquin Suarez,Pando, et Sauce cognominantur, quaeque in altera e duabus regionibussunt sita ; a dioecesi vero Saltensi eam partem seiungimus quampopulus Coloniam nuncupat. Ex quibus omnibus terris aliam dioecesimerigimus, 8. Iosephi in XJruquaria appellandam, cuius Sedem in urbeS. José de Mayo statuimus, cuiusque cathedrale templum illud erit quodest S. Iosepho B. M. V. Sponso dicatum, omnibus iuribus, honoribus, etprivilegiis datae dignitatis auctum. Harum dioecesium Episcopos censemusiisdem item iuribus, facultatibus, insignibus cumulari quibusceteri fruuntur per orbem sacrorum Antistites; onerari tamen volumusiisdem obligationibus. Qui praeterea Episcopi subiecti erunt tamquamsuffraganei Archiepiscopo Metropolitae Montisvidei, sicuti et novae dioeceses,uti aequum est, eidem metropoli obnoxiae erunt. Quandoquidemautem decet eos pueros qui Christi voce ad suavissima sacerdotii munerainvitentur diligentissime excoli, ideo mandamus ut quam primum fieripotest in unaquaque novarum dioecesium Seminarium saltem elementariumexstruatur iuxta leges iuris communis et normas a S. Congregationede Seminariis et studiorum Universitatibus latas. Ex quo lectiiuvenes Romam mittantur, ut vera philosophia imbuantur sacrarumquererum disciplina erudiantur, Pontificio Collegio Piano Latino Americanorecepti. Studeat Episcopus uniuscuiusque dioecesis ut in cathedrali


196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeaede Canonicorum Collegium condatur Dei cultui augendo, consiliisquehabendis. Quodsi non id statim fieri possit, concedimus ut interea Consultoresdioecesani eligantur, qui, scilicet, a suo munere cessabunt cumper apostolicas Litteras Canonicorum Collegium conditum fuerit. Mensamepiscopalem, quam dicunt, novarum Ecclesiarum constituent siveCuriarum proventus, sive quae a christianis offeruntur pecuniae, sive parsbonorum quae e divisione constat rerum et possessionum adhuc ad dioecesesMontisvidei, Floridensem-Melensem ac Saltensem pertinentium,iuxta canonem 1500 C. I. C. Quod vero ad clerum attinet, decernimus utsimul ac novae Sedes Melensis et S. Iosephi in Uruquaria conditae fuerint,eo ipso clerici ei Ecclesiae censeantur ascripti, in cuius territoriolegitime degunt. Itidem mandamus ut omnia acta et documenta adduas dioeceses, quas f undavimus, quomodolibet respicientia, eadem quamcito fieri potest ad proprias Curias mittantur, ibidem sedula cura intabulario asservanda. Eegimen, administratio, Vicarii Capitularis electio,Sede vacante, disciplina cleri et populi, eorum iura et onera, haecomnia Iuris Canonici praescriptis omnino regantur. Iubemus tandemut quae dioecesis adhuc Floridensis-Melensis est appellata, ea in posterumFloridensis tantum cognomine vocetur. His omnibus quae per Nostrassub plumbo Litteras praecepimus perficiendis venerabilem FratremAlfredum Pacini, quem meminimus, deligimus, factis ad id potestatibus,qui tamen, si casus ferat, poterit et alium virum delegare, dummodoecclesiastica dignitate insignem. Confecto autem negotio, documentaexarari idem faciet ?eaque sinceris exemplis ad S. CongregationemConsistorialem cito mittet. Quodsi fiat ut cum hae Litterae Nostraead effectum erunt deducendae alius Apostolicae Nuntiaturae inUruquaria Republica praesit, hic quae mandavimus faciet. Has veroLitteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidemut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur,atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla,cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per hasLitteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditusauctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressissive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderen-


Acta Pii Pp. XII 197tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquomodo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die decimo quinto mensisNovembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto,Pontificatus Nostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI $ Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA8. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco Ei PlumbiFranciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.Caesar Federici, Proton. Apost.In Ap. Cane, tao., vol. LXXXXI, n. 96.IIIVALDIVIENSIS - PORTUS MONTT(OSORNENSIS)DISTRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS EX DIOECESIBUS VALDIVIENSI AC PORTUSMONTT, NOVA EFFICITUR (( OSORNENSIS )) DIOECESIS.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMChristianorum, qui in dioecesibus Valdiviensi ac Portus Montt commorantur,utilitati prodesse cupiens, venerabilis Frater SebastianusRaggio, Archiepiscopus titulo Ephesinus et in Chilia Apostolicus Nuntius,post auditos, ut aequum erat, venerabiles Fratres Arcturum MeryBeckdorf, nuper Episcopum Valdiviensem nunc Archiepiscopum tituloPhasianum, Raymundum Munita Eyzaguirre, Episcopum Portus Montt,Georgium Antonium Larrain Cotapos b. m., qui tunc Chillanensis Episcopuserat, ac denique Guidonem Benedictum Beck, Episcopum titulo


198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMastaurensem in Asia atque Apostolicum Vicarium de Araucania, abhac Romana Sede poposcit ut, partitis quibusdam earundem Ecclesiarumterritoriis, nova cathedralis conderetur Sedes. Cuius postulationemcum attente perpenderimus, ipsi libenter concedere in animohabuimus, quibus, sacrarum rerum usu doctis, persuasissimumest, ubi apte dioeceses disponantur, sacerdotum labores magis proficere,homines uberrimo fructu coli, incepta denique prosperan atquead felicem exitum adduci. Quam ob rem, de consilio venerabiliumFratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistorialipraepositorum; consensu eorum suppleto, qui in hac re aliquidiuris vel habeant vel se habere existiment, apostolica summaque Nostrapotestate sequentia statuimus. A Valdiviensi dioecesi eam distrahimusregionem, quae in civili provincia vulgato nomine Osorno exstat; itema dioecesi Portus Montt id territorii separamus, quod municipium vulgoPuerto Octay complectitur itemque in Osorno provincia, quam commemoravimus,continetur; quibus ex ita disiunctis territoriis, dioecesimcondimus, quam Osomensem appellari volumus et iisdem atque civilisprovincia Osorno finibus terminari. Praeterea a Valdiviensi dioecesiregionem dividimus quae, ad septentrionem lineae parallelae gradus41 posita, ad civilem provinciam vulgo Llanquihue protenditur, eamqueEcclesiae adiungimus Portus Montt. Osomensem dioecesim ut suffraganeamsubdimus metropoli Ss. Conceptionis, cuius Metropolitae ArchiepiscopoOsomensem Episcopum eiusque successores subici volumus. Decernimuspariter ut sacer Praesul sedem ac domicilium in Osorno urbestatuat, a qua dioecesis nomen mutuatur ; cathedram autem pontificalismagisterii in templo S. Matthaeo Ap. et Ev. sacro ; quod templum, unacum urbe ac dioecesi, de quibus loquimur, honoribus ac privilegiis decoramus,quibus ceterae gaudent pari dignitate sive sacrae aedes, siveepiscopales urbes, sive dioeceses. Epicopum vero et iuribus instruimuset oneribus officiisque astringimus, quae episcopali dignitati sunt congrua.Quo vero divinus cultus in Osornensi cathedrali templo sollemniorecaerimonia ac debita ratione habeatur, atque Episcopus eorumfruatur consilio et opera virorum, qui ingenio praestent atque pietate,volumus ut Canonicorum Collegium quam primum constituatur, secundumproprias normas aliis Apostolicis sub plumbo Litteris describendas;quoadusque tamen idem effici nequeat, sinimus Canonicorum loco dioecesanoseligi Consultores. Mensa episcopalis, quae audit, sive Curiaefructibus componetur, sive fidelium rebus atque pecuniis ultro oblatis,


Acta Pii Pp. XII 199sive bonis quae, peracta ad canonis 1500 O. I. O. normam rerum opumqueValdiviensis mensae divisione, Osornensi obvenient dioecesi. Quoniamautem maxime Nobis est cordi eorum institutio puerorum qui, divinitusad sacerdotium vocati, futuri sunt uniuscuiusque dioecesis columenatque subsidium, volumus ut Osornensis Praesul seminariumsaltem elementarium excitandum curet, ad iuris praescripta et iuxtaleges a S. Consilio de Seminariis et studiorum Universitatibus latas, exeodemque optimos quosque adulescentes eligat eosque in hanc almamUrbem mittat, in Pontificio Ephebeo Piano Latino Americano philosophiaac theologia rite excolendos. Novae insuper Ecclesiae regimenet administratio, Capitularis Vicarii, Sede vacante, electio aliaquehuiusmodi, praescriptis Codicis Iuris Canonici omnino regantur. Iubemusquoque ut simul atque Osornensis Sedis erectio ad effectum erit deducta,clerici illi dioecesi habeantur ascripti, in cuius territorio legitime degunt; utque documenta et acta, quae ad novam respiciant dioecesim adeiusque clericos, fideles bonaque temporalia, a Curiis Valdiviensi acPortus Montt ad Osornensem Curiam mittantur, in eius tabulario diligenterservanda. Venerabilem denique Fratrem Sebastianum Paggio,quem supra diximus, ad ea deligimus efficienda, quae his Litteris descripsimus,vel eum qui eo tempore, quo haec iussa ad effectum adducentur,Apostolicae in Chilia Nuntiaturae praeerit; qui vero hoc exsequeturopus, omnibus ad id necessariis fruetur potestatibus, cuilibetetiam subdelegandis viro, si opus fuerit, qui tamen ecclesiastica polleat dignitate,onusque habebit effectum negotium in acta referendi eorumquefide digna exempla ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; itaquidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur,atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta ofiicere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrec-


200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetaverit, sciat se poenas esse subitnmm iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die quinto decimo mensisNovembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto,Pontificatus Nostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI $ Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc. in Is., Decanus Proton. Apost.Bernardus De Felicis, Proton. Apost.Loco £B PlumbiIn Cane. Ap. tab., vol. LXXXXI, n. 84.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>IBEATA MARIA V. AB ORIGINE IMMACULATA PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA CON­STITUITUR PRAEFECTURAE <strong>APOSTOLICAE</strong> GALAPAGENSIS.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quae una ab origine omnis labis servatafuit immunis, Beatam Mariam Virginem Christifideles, qui Galapagensesinsulas, scilicet eiusdem nominis Praefecturam Apostolicam,incolunt, ut peculiarem tutricem excolunt, venerantur atque praecipua,,quasi filiorum in modum, prosequuntur pietate. Cupiens autem eorumanimos hac religione artius devincire, Mariano praesertim volvente Anno,Dilectus Filius Aloisius Reginaldus Petrus Paulus Andrade, PraefectusApostolicus Galapagensis, vota quoque depromens Praefecti Maritimialiorumque Virorum e prioribus populique fidelis, Nos rogavit,ut Beatam Mariam Virginem ab origine Immaculatam Praefecturae,quam diximus, praecipuam Patronam renuntiaremus. Quibus precibus,pro Nostro Mariani cultus quoquoversus propagandi studio, libentissimeconcedentes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa


Acta PU Pp. XII 201scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitùdine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum BeatamVirginem ab origine Immaculatam praecipuam apud Deum CaelestemPatronam Praefecturae Apostolicae Galapagensis confirmamus seu constituimusac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis,quae principalibus regionum Patronis rite competunt. Contrariisquibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentespraesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare acpermanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere;illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc ed in posterumplenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumqueex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Septembris,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIAD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA ARCHI­CONFRATERNITATIS B. MARIAE V. IMMACULATAE IN CIVITATE ET ARCHIDIOE­CESI CATACENSI.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Maximo afficimur gaudio cum quotidiemagis magisque clarescat Annum Marianum, quem laetantes et fidentesLitteris Nostris Encyclicis « Fulgens corona », indiximus, VenerabiliumFratrum Episcoporum studiosa cura et Christifidelium pia docilítateid quod Nos voluimus feliciter et plene consequi. Iuges enim adNos perveniunt undique preces quae eo tendunt ut Beatissimae VirginisMariae cultus in orbe catholico augeatur, Eique honor addatur, ergaIpsam Dei hominumque Matrem dulcissimam filiorum amor increscat.Quibus precibus nunc addendae sunt quae Nobis adhibuerunt dilecti filiiSacerdos qui est simul Magister pietatis et Rector necnon nobilis virqui est Prior Ven. Archiconfraternitatis a Beatissima Virgine Maria


202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeImmaculata in urbe Catacensi. Qui Nos edocent in eadem urbe ipsiusDeiparae omnis labis experti cultum in templo Eidem dicato antiquissimumesse,. Inde enim ab anno MDCXLI, civitati cuiusque ordinis Praepositivoto se obstrinxerunt singulare Dei Genetricis privilegium etiameffuso sanguine se et vitae periculo defensuros, et Immaculatam Virginempraecipuam urbis Patronam elegerunt. Exinde quoties municipiimoderatores magistratum inire contingebat, in Sacello Virginis Immaculataesistentes votivum cereum obtulerunt. Venerabilis Archiconfraternitatis,quam supra laudavimus, officium suum esse iugiter duxit christianaeplebis devotionem erga Beatissimam Virginem Mariam provehere,omnem impendendo curam ut sacra aedes et in ea sacellum in quosimulacrum marianum clarum prodigiis fidelium venerationi prostat,singulari opere artificioque clarissimi architectoris Antonii Maialone,sodalis franciscalis, aedificantur et exornaretur. Quod templum interalia urbis Catanensis, amplitudine et magnificentia praecellens, CatacensiumEpiscopus die vi mensis Decembris a. MDCIII sollemni ritu consacravi^Ita vero templum ipsum operibus arte factis, sacra supellectiliet Sanctorum dives est reliquiis ut in eo episcopalis cathedra, ad tempus,necessitate id postulante, bis translata fuerit. Quibus omnibus ducti rationibuset insuper ut Cataci quoque perennis exstet huius Marialis Annimemoria, Archiconfraternitatis memoratae Moderatores, quos diximus,Nos rogaverunt ut Ecclesiam, quam saepe nominavimus, ad dignitatemBasilicae Minoris evehere dignaremur. Quae vota Venerabilis FratrisIoannis Fiorentini, Catacensium Archiepiscopi, amplissima commendationeroborata, pro Nostra in Sanctissimam Deiparam singulari pietate,libenti animo statuimus complere etiam ut paternam benevolentiamNostram Sacrorum Antistiti, Clero et universo fideli populo Catacensiluculenter manifestam faciamus. Quare, omnibus rite perpensis et exSacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarumvi perpetuumque in modum, Catacensem Ecclesiam Deo in honoremBeatae Mariae Virginis Immaculatae dicatam, titulo ac dignitateBasilicae Minoris afficimus et decoramus, omnibus adiectis iuribus etprivilegiis, quae Templis, eodem honore insignibus, rite competunt.Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentespraesentes Litteras firmas, validas atque efiicaces iugiter exstareac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et inposterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse atque defi-


Acta Pii Pp. XII 203mendum : irritumque ex nunc et inane neri, si quidquam secus, superhis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Septembris,in festo Sanctissimi Nominis Beatae Mariae Virginis, annoMCMLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIISANCTUS CHRISTOPHORUS, M., ELIGITUR IN PRAECIPUUM CAELESTEM PATRO­NUM PRO TOTO ITALICI EXERCITUS ORDINE AD REM MACHINALEM ET AD AU-TOMATARIAS RAEDAS PERTINENTE, VULGO (( MOTORIZZAZIONE E SERVIZIOAUTOMOBILISTICO )) NUNCUPATO.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quo maiora eademque magis inopinatasunt vitae pericula, eo impensius fidelium animi supernum expetuntauxilium, « sufficientia nostra ex Deo » cum sit, ut ait Paulus Apostolus.Nil mirum proinde si nostrae aetatis autoraedarii, etsi novissimiset artis ratione perfectis praediti vehiculis, divinae se committant tutelaeper Sanctos quorum vita ad eandem artem quodammodo pertinere videatur.Quos inter Sanctus Christophorus annumerandus, qui, catechumenusantea ac dein Christi Martyr, magnitudinis vir fere immanis,Dei hominumque permotus caritate, iter facientes ac peregrinos transvehemens Lyciae flumen nulla mercede nec sine vitae discrimine consueverattransvehere, ac denique, prout antiquitus traditum est, ipsumIesum Christum Infantem singulari Dei privilegio trans flumen intempestanocte suis humeris portavit. Ne tanti eventus excideret memoria,« Christophori » nomen ei, Baptismate sancto rite abluto, inditum estatque, martyrio decoratus, hoc ipso nomine in Oriente ac dein in Europa


204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeper saecula magna veneratione ipse colebatur. In pervetusta quoqueSancti Clementis in Urbe Basilica permagnum, tantae in eum pietatistestimonium, Sancti Christophori udo illitum opus affabre confectumexstat. Hunc ipsum, iam inde a suo condito ordine, milites Italici automatisaddicti magna adierunt fiducia, atque conspicua pietatis in eumediderunt specimina. Ipsi enim autoraedarii milites Bononiae commorantesad parvum oppidum « Monte Maggiore » vulgo nuncupatum, ubiEcclesia paroecialis Divo Christophoro dicata exstat, imaginem eiusdemSancti, udo illitam saeculo xiv, veneraturi quotannis se conferebant. Inlonginquis insuper Africae regionibus, in Somalia, Italici milites eiusdemordinis venustam in honorem Sancti Christophori Ecclesiam, annoMCMXXXVI, a fundamentis excitarunt. Quae cum ita sint, ne tantae ineundem Sanctum militum pietatis studium defervesceret, quin potius indies augeretur, Yenerabilis Frater Henricus Pintonello, Archiepiscopustitulo Theodosiopolitanus in Arcadia, Ordinarius Militaris pro Italia,enixa vota Exercitus Praefecti, rei machinalis Inspectons, tribunorummilitarium, centurionum, subcenturionum, optionum nec non gregariorumautomatis addictorum benigne excipiens, a Nobis efflagitavit utSanctum Christophorum Italici supra memorati militum ordinis CaelestemPatronum confirmare sollemniterque dignaremur declarare. Nosautem, ut religio in Deum Eiusque Sanctos etiam milites « ad melioracharismata » aemulanda magis magisque incitaret atque aerumnis itinerumquepericulis eosdem arceret, huiusmodi precibus annuendum perlibentercensuimus. Quapropter, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis,praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, ex certascientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, Sanctum Christophorum, Märtyrern, Italici Exercitus ordiniset ad rem machinalem et ad automatarias raedas pertinentis, vulgo« Divisione Servizio Tecnico della Motorizzazione e Divisione ServizioAutomobilistico » appellati, Caelestem apud Deum Patronum confirmamusseu declaramus et constituimus, omnibus et singulis honoribuset privilegiis liturgicis adiectis quae praecipuis ordinum Patronis ritecompetunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiterexstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum,plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definien-


Acta Pii Pp. XII 205dum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, aquovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Novembris,anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO PRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIVSANCTUS LUCAS EVANGELISTA CAELESTIS PATRONUS PUBLICI COLLEGII MEDI­CORUM, VULGO (( CUERPO DE SANIDAD NACIONAL )), IN DIOECESI MATRITENSICONFIRMATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — « Altissimus creavit medicamenta »,quemadmodum in libris divino afflante Numine exaratis, scriptum est(cf. Eccl., XXXVIII, 4). Qui ergo in salutari arte aegrotos ad sanitatemrevocandi versantur, eos ad Deum animos decet convertere, a quo ut « aPatre luminum omne datum optimum et omne donum perfectum descendit» (cf. lac. I, 17). Hoc sentiunt, quemadmodum accepimus, Catholicimedici Hispani publici collegii, quod vulgari sermone « Cuerpo deSanidad Nacional » appellatur. Qui, maiorum astricti religione, ut inexercenda arte vitaque transigenda superno utantur praesidio, peculiaremdeprecatorem apud Deum habent Sanctum Lucam, « medicumcarissimum » (cf. Col., IV, 14), eumque sibi Patronum adoptavere. Cumigitur in eum praecipua ferantur pietate, a Collegii, quod diximus, curatorepreces ad Nos admotae sunt, ut eiusdem Caelitis, eorum Tutoris,electionem Nostra auctoritate ratam haberemus. Quae vota, VenerabilisFratris Leopoldi Ei jo y Garay, Matritensis et Complutensis Episcopi,Indiarum Occidentalium Patriarchae, commendatione suffulta, libentianimo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationisconsulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarumvi perpetuumque in modum Sanctum Lucam Evangelistam publicicollegii seu societatis medicorum, cui nomen « Cuerpo de SanidadNacional », in dioecesi Matritensi, Caelestem apud Deum Patronum14 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 5. — 26-4-1956


206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeconfirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectishonoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt.Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semperexstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et inposterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, aquovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xr mensis Novembris,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisVTITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS TEMPLO SANCTI IOSEPH, IN URBEET ARCHIDIOECESI MARIANOPOLITANA, CONFERUNTUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Amplo Templo, honori Sancti Iosephi,Almae Deiparae Sponsi, sacro, Marianopolis, Canadesium urbspraeclara, magnopere, ut ad Nos allatum est, decoratur. Quae augustaAedes, quam vulgari sermone « Oratoire Saint Ioseph du Mont-Royal »appellant, patet in longitudinem passus fere LXV, in latitudinem veroxxxxi, statque ad auras sublimis. Hoc praeterea religionis domiciliumChristifideles non solum ex ea urbe atque continente regione, sed etiame longinquo consueverunt perfrequentes adire, ut Deo Optimo Maximoatque Servatoris Patri nutricio pie supplicent muneribusque supernispotiantur. In quos assiduas ibi curas impendunt plurimi eiusdem Templisacri administri. Cupiens autem hanc religiosam alacritatem atqueerga Sanctum Iosephum pietatem maioribus in dies augere incrementis,Dilectus Filius Noster Paulus Aemilius Sanctae Romanae EcclesiaePresbyter Cardinalis Léger, Archiepiscopus Marianopolitanus, preces


Acta PU Pp. XII 207Nobis adhibuit, ut Templum, quod diximus, Basilicae Minoris nomineac iure donaremus. Quibus votis libenti animo obsecundantes. Nos, exSacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarumvi perpetuumque in modum, Ecclesiam Marianopolitanam SanctoIosepho dicatam atque vulgo « Oratoire Saint-Ioseph du Mont-Royal »appellatam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibusadiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Templis eodemnomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas,validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atqueintegros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectarepoterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque riteiudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, siquidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter siveignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xix mensis Novembris,anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisVIECCLESIA PAROECIALIS B. MARIAE V. A SS. ROSARIO, IN LOCO VULGO ((VILLADEL ROSARIO )) INTRA FINES CORDUBENSIS IN ARGENTINA ARCHIDIOECESIS-EXSTANS, BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQÜE AUGETUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Marialis annus, haud ita pridem feliciterexpletus, non unam Nobis animadvertendi praebuit occasionem,,ubi maior in Beatissimam Virginem Mariam micaret pietas, ibi in honoremeiusdem Deiparae Templa extolli magis conspicua. Haud aliteraccidisse videtur, prout ad Nos allatum est, in parva urbe, quae (( Villadel Rosario » vulgo nuncupata, intra Cordubensis in Argentina Archi-


208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedioecesis fines est posita. Anno millesimo septingentésimo nonagésimoquinto, urbs vixdum aedificata maternae Virginis tutelae, Ourionis Procerumqueopera, commissa fuit, adeo ut nomen « Villa Real del Rosario» ei inderetur. Mox Ecclesia eodem titulo insignis fuit exstructa,cuius in locum, exeunte decimo nono saeculo, novissima maiore amplitudineest substituía atque, anno millesimo octingentesimo nonagésimoquarto, sollemni ritu consecrata. Praeclara autem, quae nunc conspicitur,Ecclesia mole et forma atque genere, quod dicunt, « romanico »,nec non tholo sacrisque turribus est venusta. Exstant in ea quindecimampla specularia, totidem Rosarii mysteria coloribus affabre prae seferentia; decem lignea altaria exsculpta atque inaurata; permagnumdenique organum. Arae maximae, tamquam specioso throno, veneratumBeatae Mariae a Rosario, corona ac duodecim stellis ex argento redimitum,Simulacrum imminet, ad quod Christifideles frequentes precaturiaccedunt. Permulta aurea ac gemmis distincta dona ex voto oblata,nec non pretiosa supellex Ecclesiae thesaurum efficiunt. Quae denique,in Paroeciam erecta, tantam fidelium pietatem excitavit, ut plurimosad sacra capessenda munia vel religiosa obeunda instituta induxerit.Expleto autem ducentésimo quinquagesimo ab Ecclesia aedificata anno,Venerabilis Frater Firminus Aemilius Lafitte, Archiepiscopus Cordubensisin Argentina, nomine quoque Curionis omniumque fidelium, enixishumilibusque Nos adiit precibus, quibus Nos exoraret ut memorataEcclesia paroecialis honoribus et privilegiis Basilicae Minoris per NosmetIpsos condecoraretur. Quibus omnibus mature perpensis, peculiareet memoratae Ecclesiae antiquitati et Cleri populique pietati benevolentiaeNostrae testimonium conferre volentes, huiusmodi votis statuimusannuere. Quapropter, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis,certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum,Ecclesiam paroecialem Beatae Mariae Virginis a Sacratissimo Rosario,in urbe vulgo « Villa del Rosario » intra fines memoratae Archidioecesisexstantem, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibusadiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt.Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiterexstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et inposterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane, fieri, si quidquam secus super his, a


Acta Pii Pp. XII 209quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xivmensis Ianuarii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisEPISTULAAD REVMUM P. ENGELBERTUM EBERHARD, ORDINIS FRATRUM EREMITARUM S. AU­GUSTINI MODERATOREM GENERALEM, OB SEPTIMUM EXEUNTEM SAECULUMAB UNITATE EREMITARUM SODALIUM CONSTITUTA.PIUS PP. XIIDilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Sedulo pietatisoflicio, quam recognovisse Nobis pergratum fuit, Nos commonefactosvoluisti te sodalesque tuos mox septem saecula celebraturos esseab eo revoluta anno, quo Decessor Noster Alexander IV per ApostolicasLitteras (( Licet Ecclesiae x> unitatem iunctionemque Eremitarum SodaliumS. Augustini constituit. Decet sane debitis Deo persolvendis gratiarumactionibus piisque laetitiis huiusmodi recolere eventum, quodreligioso Instituto vestro et universae Ecclesiae salutarium fructuumliberalem prodidit messem. Enimvero magno sapientiae consilio a solertissimoillo Romano Pontifice provisum est, ut viri, qui sparsis disiunctisquesodalitatibus et haud pari ratione S. Augustinum umbratilisvitae suae contemplationi deditae veneraban tur magistrum, unam confertamqueefficerent aciem, quae huic Petri Sedi firmo obsequio et studioconiuncta, secundum Hipponensis Doctoris sanctissima praeceptaEvangelii virtutes coleret et in apostolica opera incumberet. Cui novoCoenobitarum Ordini, qui iure meritoque heres est religiosae familiaeab ipso S. Augustino conditae, benignus et praesens affuit Deus, siquidemis felicibus auctibus crevit et haud raro priscarum laudum aemulum,inditam sanctamque edendo progeniem, se praestitit. Pro bene-


210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevolentia, qua vosmet prosequimur, id optamus cupimusque, ut ad IesuChristi augendam gloriam, qui unitatis est amator et dator, compagesvestra solidioribus usque stet viribus et nunquam remisso nisu ad providaecaritatis generosa molimina prosiliat. Quin etiam ipse legiferPater vester id dilectos filios adhortatur: « Caritas... compagem facit,compages complectitur unitatem, unitas servat caritatem, caritas pervenitad claritatem » (S. Augustinus, In Ps. XXX, Enarr. II, Serm. II, I).Cuius spiritibus afïlatuque permoti, facite, ut everso succurrentes saeculo,quod, tenebris et simultatibus obscurum et minax, illius indigetuberrima luce et dulcisona eloquentia, vos ad quasvis etiam arduas certationesparata sollertia vestrum in Ecclesiam studium demonstretis.Inde colligere tibi pronum est scitu Nobis fuisse iucundum id quoquevobis esse in votis, ut ad S. Augustini pietatem et doctrinam penitiusinvestigandam per hebdomadam studiosi eius conveniant. Quae omnialaude digna consilia caelestis gratiae auxilium ad prosperos felicesqueexitus fortunet ! Quod ex animo adprecati, tibi, dilecte fili, et sodalibustuis et universis, qui statis coetibus intererunt, Apostolicam Benedictionemperamanter impertimus.Datum Bomae apud Sanctum Petrum, die II mensis Februarii, annoMDCCCOLVi, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XIIALLOCUTIOCultoribus, Docentibus et Dirigentibus Unionis internationalis e® magnisInstitutis atque Lyceis de Archeologia, de Historia ac de ArtisHistoria in Urbe decem abhinc annos conditae. *C'est bien volontiers, Messieurs, que, répondant à votre souhait,Nous recevons ici votre association, 1'« Union Internationale des Institutsd'Archéologie, Histoire, Histoire de l'Art à Rome », à l'occasion dudixième anniversaire de sa création. Nous vous félicitons de l'heureuseidée qui l'a fait naître, ainsi que du développement qu'elle a pris pendantces dix ans : elle ne comprend en effet pas moins de 21 Instituts, appartenantà 14 Nations ; elle est un centre où l'on discute des questions qui* Habita die 9 Martii mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 211les intéressent tontes ; elle accorde aux entreprises, que des Institutsisolés pourraient difficilement conduire à bonne fin, un appui financierefficace, et les soutient toutes de son autorité morale; en un mot,elle est devenue le foyer des initiatives et des intérêts culturels de cesdiverses Nations à Rome. Nous nous en réjouissons cordialement. Nousvoudrions aussi vous exprimer Notre satisfaction particulière pour leprojet, dont vous Nous avez fait part, de rééditer sur un plan plusvaste la Bibliotheca Historica Medii Aevi de l'illustre Auguste Potthast.Vous savez quels services précieux cet ouvrage rend entre autres à l'Histoireecclésiastique pour la période qui va de 500 à 1500.En accueillant en septembre dernier les membres du Congrès Internationald'Histoire, Nous leur disions que Nous n'avions nullement l'impressionde Nous adresser à des inconnus ou des étrangers; cette impression,Nous l'éprouvons plus vive encore à présent : on pourrait mêmepresque dire que le Vatican lui aussi est un Institut d'Archéologie,Histoire et Histoire de l'Art, c'est-à-dire un Institut culturel.Mais, même si sa résidence, le Vatican, peut se vanter d'être un hautlieu de l'histoire et de l'art, le Pape est le Chef d'une société religieuse,d'une Eglise universelle. Nous voyons en cela une invitation à profiter devotre présence ici, Messieurs, pour revenir sur une question, que Nousavons déjà touchée dans l'allocution au Congrès Historique rappelée àl'instant : Nous voulons dire la position de l'Eglise catholique à l'égardde la culture.Nous affirmions alors que l'Eglise catholique ne s'indentine à aucuneculture. Quelle est la raison profonde de cette attitude? Elle résulte enprincipe de l'indépendance radicale de la religion vis-à-vis de la culture.Celle-ci ne permet pas de juger des valeurs religieuses. Ainsi, l'âge d'orde la culture grecque, qui dura deux siècles à peine, tient une place uniquedans l'histoire universelle, et le peuple d'Israël en Palestine n'a pasproduit de valeurs culturelles comparables. On ne peut cependant rienen conclure quant à la pureté et à l'élévation des conceptions religieusesde ces deux peuples. Plusieurs siècles avant l'apogée de la culturehellénique, le peuple d'Israël exprime déjà, dans les Psaumes et les Prophètes,et même, bien plus tôt, dans le Deutéronome, son idée de Dieu etdes fondements moraux de la vie humaine avec una pureté et une perfection,auxquelles l'hellénisme n'atteignit jamais, même chez ses coryphéesspirituels, Socrate, Platon et Aristote. L'efflorescence de la culturearabe en Espagne à une époque où, plus au nord, la culture chrétienneà ses débuts s'élevait peu à peu par un effort laborieux, prouve-t-elle


212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialela supériorité de l'islamisme sur le christianisme? Sans doute les savantsarabes n'auront-ils pas manqué de reprocher aux chrétiens leurinfériorité; mais il ne faut jamais juger une religion d'après le développementculturel de ses adhérents.Nous voilà ainsi revenus à l'Eglise. Son Divin Fondateur, Jésus-Christ, ne lui a donné aucun mandat ni fixé aucune fin d'ordre culturel.Le but que le Christ lui assigne est strictement religieux ; il est mêmela synthèse de tout ce que renferme l'idée de religion, la religion uniqueet absolument véritable : l'Eglise doit conduire les hommes à Dieu,afin qu'ils se livrent à lui sans réserve et trouvent aussi en Lui la paixintérieure parfaite. Voilà pourquoi le Christ a confié à l'Eglise toute savérité et toute sa grâce.L'Eglise ne peut jamais perdre de vue ce but strictement religieux,surnaturel. Le sens de toutes ses activités, jusqu'au dernier canon de sonCode, ne peut être que d'y concourir directement ou indirectement. LesPapes du xv esiècle, à partir de Nicolas V, ont suivi avec beaucoup d'intérêtle mouvement culturel de la Renaissance. Ils l'ont fait, au débutdu moins, pour relayer en quelque sorte ce mouvement et ne pas le laissers'égarer sur des voies étrangères à la pensée chrétienne. Mais l'histoireaprès coup s'est demandé si, avec le temps, les hommes d'Eglise n'ontpas subi le charme de l'humanisme au point de lui sacrifier en partieleur tâche principale, s'il est vrai qu'à cette époque, précisément auxenvirons de 1500, il a fallu rappeler avec force le sens religieux de la vieet celui de la croix du Christ. Le conflit de la religion et de la culture, àce moment si important de l'histoire, contribue à mettre en relief l'indépendanceradicale de l'Eglise vis-à-vis des activités et des valeurs culturelles.D'autre part, on ne peut pas interpréter la conscience qu'a l'Eglisede cette indépendence comme le fruit d'un certain pessimisme à l'égard dela culture ; on s'y complut volontiers au xix esiècle, et par contre-coup ondétermina chez les savants et les publicistes catholiques, comme aussidans la vie courante, une insistance exagérée sur la sympathie de l'Eglisepour la culture. Aujourd'hui, les ravages matériels et spirituels, quedeux guerres mondiales et leurs conséquences entraînèrent pour l'humanitésans égard aucun pour les pays de vieille culture, ont ramenéplus de sobriété et d'objectivité dans l'étude de la question. On n'ose plusguère reprocher à l'Eglise de se montrer hostile à la culture ; l'Eglise parcontre est convaincue que l'humanité estime et cherche en elle, avant


Acta Pii Pp. XII 213tout, ses ressources religieuses et morales. Ce sont celles-ci en fait quicommandent l'attitude de l'Eglise envers la culture.La nature et la révélation, l'histoire et l'expérience sont d'accord pourmontrer que l'activité culturelle met en œuvre des aptitudes conférées parle Créateur à la nature humaine, et exécute un ordre qu'il a donnéexpressément : « Remplissez la terre et soumettez-la ». xDans les grandescivilisations que la recherche scientifique a révélées, la culture étaittoujours liée organiquement à la religion. Point d'évolution culturellesaine sans un équilibre approximatif entre les progrès matériels et lesprogrès spirituels et moraux. Toute déviation dans l'évolution culturellea sa cause profonde dans l'écart qui s'est creusé entre ces deux facteurs.Il n'y eut jamais de peuple sans religion. L'irréligiosité implique toujoursla volonté de se séparer de la religion, une négation, un rejet,jamais une attitude originelle, ni durable. La décadence culturelle estd'habitude précédée d'une décadence de la vie religieuse. Si donc lareligion, comme Nous le disions, est radicalement indépendante desformes et des degrés de la culture, par contre la culture qui se veutauthentique, saine et durable, appelle d'elle-même une relation intimeà la religion.Le christianisme et l'Eglise Nous révèlent quelle est cette relation : lechristianisme ne recherche pas un spiritualisme pur, qui serait inhumain.Le parfait chrétien est aussi un homme parfait, car personne nefut plus pleinement homme que l'Homme-Dieu, Jésus-Christ lui-même.Le don total à Dieu est certainement un acte spirituel ; mais il doits'éprouver dans la réalité de la vie humaine, au fil des heures, des jourset des années. Le christianisme ne connaît pas non plus dans l'universde domaine où Dieu ne pourrait pénétrer. L'Eglise a rejeté toute formede dualisme manichéen : « Frères, dit l'Apôtre Paul, tout ce qu'il y a devrai, de noble, de juste, de pur, d'aimable, d'honorable, de vertueux, delouable, que ce soit là l'objet de vos pensées », 2et plus clairement encore,dans la formule classique bien connue : « Tout vous appartient, maisvous êtes au Christ, et le Christ est à Dieu ». sOn a restitué récemment à la Summa contra Gentiles 4du grandThomas d'Aquin une section, qui y manquait ou qu'on n'y trouvait quesous une forme corrompue; l'authenticité put en être prouvée grâce à1234Gen. 1, 28.Phil. 4, 8.1 Cor. 3, 22-23.Lib. III, cap. 112.


214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialel'autographe du Saint, que l'on conserve encore, et le texte correct en aparu dans l'édition Léonine de ses œuvres. 5St Thomas traite en cepassage de la Providence divine ; dans la langue sobre, mais claire et enmême temps profonde, de la Scolastique il exprime en ces termes lamême idée que l'Apôtre : « ... ipsa conditio intellectualis naturae, secundumquam est domina sui actus, • providentiae curam requirit qua sibipropter se provideatur : aliorum vero conditio, quae non habent dominiumsui actus, hoc indicat, quod eis non propter ipsa cura impendatur,sed velut ad alia ordinatis», et de même ensuite: «Constat autem...finem ultimum universi Deum esse, quem sola intellectualis naturaconsequitur in seipso, eum scilicet cognoscendo et amando... Sola igiturintellectualis natura est propter se quaesita in universo, alia autem omniapropter ipsam ».Cette position entraîne le refus décidé d'une culture limitée aux seulséléments temporels ou purement matérialiste. A F encontre de courantsphilosophiques contemporains, remarquons-le, il s'abstient, ici et dansles chapitres suivants, d'accorder à l'histoire une estime exagérée et cecaractère d'absolu selon lequel, dans le cours déterminé et fatal des événements,l'homme aurait son rôle à jouer, mais se trouverait impuissantet inerte devant le jeu qui se déroule sur la scène de l'univers; conséquencenaturelle d'une conception de la culture, qui ne fonde pas enDieu la primauté de l'homme vis-à-vis de tous les autres êtres. D'autrepart, on ne décèle dans la position de l'Aquinate aucune condamnationdu monde, mais son acceptation joyeuse orientée vers Dieu. En plusieursendroits de ses œuvres, Thomas applique son principe aux différents domainesde la création, jusqu'à donner des normes sur la danse. 6Engénéral la philosophie de la culture, qui se dégage de l'ensemble de sesœuvres, est d'un équilibre tellement parfait qu'elle s'élève presque entièrementau dessus des conditions du xui esiècle et du moyen-âge etqu'elle acquiert une valeur définitive.Dans sa philosophie de la culture, comme dans la majeure partie de sadoctrine, Thomas d'Aquin interprète le sentiment de l'Eglise depuisses origines et pour tous les temps. Que par sa seule présence et son actionreligieuse l'Eglise ait influencé la culture de l'humanité, c'était doncinéluctable. En fait, même si l'on considère que l'application des principeset des idéals à la réalité pâtit toujours et partout des faiblesses hu-5t. XIV, a. 1924, pag. 356.* Cfr. S. Thomas Aguin. in Isaiam Proph. Eœpos. cap. 3 in fin.


Acta Pii Pp. XII 215maines, l'action culturelle de l'Eglise s'est avérée étendue et féconde, etcela sous un double aspect.D'abord l'Eglise elle-même est un organisme vivant et visible, et lesœuvres qu'elle a accomplies pour remplir sa mission propre — ainsi, parexemple, la glorification de Dieu, avant tout par l'offrande du SaintSacrifice ; l'éducation des peuples à la civilisation chrétienne ; les réalisationscharitables et sociales, — se sont révélées en même temps, et pourainsi dire de soi, comme des valeurs culturelles élevées et souvent de premierordre. On a organisé l'année passée une exposition des peinturesde Fra Angelico : ses visiteurs n'avaient-ils pas l'impression toute naturellede se trouver devant une réalisation culturelle vraiment supérieure?Cependant Fra Angelico a composé ces œuvres pour la gloire deDieu et pour aider les hommes à monter vers Lui. Des valeurs semblables,l'Eglise n'en manque pas, mais elle ne les juge même pas essentielles.Nous devons ici introduire une remarque sur la science ecclésiastique,c'est-à-dire celle que l'Eglise elle-même a cultivée et cultive encorepour mieux pénétrer la foi chrétienne et ses fondements. Cette science amis à son actif, lors des luttes théologiques qui se déroulèrent du 4 eau 8 esiècle, aux 12 e et 13 e , aux 16 e et 17 e siècles, des œuvres eminentes, dignesdes réalisations les plus insignes de l'esprit humain pour leur analysefine et pénétrante de concepts, la précision, la profondeur et l'ampleurde la pensée et du raisonnement. Elle faisait par là œuvre de culture etl'histoire des sciences confirmera Notre jugement, Nous en sommes sûrs.Ensuite l'Eglise a, dès les origines, fait pénétrer dans l'humanité desprincipes déterminés qui, peu à peu, en silence et sans attirer l'attention,mais d'une manière d'autant plus durable, influencèrent la vie culturelleet la modifièrent profondément de l'intérieur. Citons principalementles suivantes : l'orientation de toute l'existence humaine vers un Dieupersonnel, devant qui l'homme se tient comme l'enfant devant son père ;le respect de la dignité personnelle de l'individu : les hommes sont touségaux par leur nature, leur origine, leur destinée, sans distinction decaste ou de nationalité ; ils sont tous frères et sœurs en Jésus-Christ ; demême l'union des hommes entre eux et l'établissement de la vie sociale,non sous l'effet des poussées instinctives de la masse ou par la volontéd'un dictateur, mais sous l'influence du Christ. On peut encore ajouterl'estime du travail manuel, compatible avec la dignité de l'homme libre.C'est ainsi, ajoutons-le en passant, que l'esclavage antique a été frappéà sa racine bien avant qu'il fût possible de le supprimer comme institutionéconomique et sociale. Lisez la brève lettre de l'Apôtre Paul a


216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePhilémon. Considéré de ce point de vue, c'est un document culturel depremier ordre.Il faut mentionner encore la doctrine chrétienne de l'Etat et du pouvoirpublic. Ils viennent de Dieu, obligent donc en conscience, mais leursdétenteurs en portent aussi la responsabilité devant le Seigneur; unejuridiction spirituelle indépendante des pouvoirs publics, destinée à vérifiersi les lois humaines s'accordent avec la loi divine; le droit de propriétéreçu avec la dignité personnelle, comme un titre moral qui vautdevant Dieu et le prochain et condamne toute espèce d'exploitation illégitime; l'exigence du mariage monogamique indissoluble et d'une puretéqui atteigne jusqu'au plus intime de la pensée et de la volonté.L'Eglise qui fit triompher ces principes contribua par là à l'élaborationde la culture occidentale. On donnera raison à l'histoire, lorsqu'elleaffirme que celle-ci prolongeait la culture romaine du Bas-Empire, àlaquelle se joignirent des éléments culturels germaniques. Elle a donchérité de toute l'antiquité et du monde germanique. Mais son âme, cesont les principes chrétiens que l'Eglise lui a transmis et qu'elle a maintenusvivants. Aussi la culture occidentale se maintiendra-t-elle et serat-elleféconde dans la mesure où elle leur restera fidèle, aussi longtempsqu'elle ne perdra pas son âme.Dans Notre Encyclique (( Evangelii praecones », du 2 Juin 1951, Nousavons Nous-même déclaré : « Illam Ecclesia, inde ab origine ad nostramusque aetatem, sapientissimam normam semper secuta est, qua quidquidboni, quidquid honesti ac pulchri variae gentes e propria cuiusquesua indole e suoque ingenio habent, id Evangelium, quod amplexae sint,non destruat neque restinguat », 7et Nous avons ensuite expliqué cepassage. Mais l'âme de toute culture chrétienne, l'Eglise la fera passer,pour ainsi dire, spontanément dans la pensée et la sensibilité des peupleschez qui elle existe et travaille, pour autant qu'ils n'y avaient pasencore part à la manière de Vanima naturaliter christiana.C'est dans ces sentiments que Nous appelons de tout cœur sur vospersonnes les bénédictions divines et Nous vous souhaitons de les recevoiren abondance.7Acta Ap. Sedis, vol. XLIII, a. 1951, pag 521


Sacra Congregatio Consistorialis 217<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMS. CONGREGATIO CONSISTORIALISTEDMONTONENSIS-SANCTI PAULI IN ALBERTADECRETUMDE FINIBUS DIOECESIUM MUTATIONEMaiori animarum bono prospiciens, Excmus P. D. Philippus Lussier,Episcopus Sancti Pauli in Alberta, ab apostolica sede nuper expostulavitut paroeciae vulgo « Légal » et « Morinville », quae ad archidioecesimEdmontonensem pertinent, ab eadem archidioecesi distraherentur etdioecesi Sancti Pauli in Alberta adnecterentur.Haec Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto ExcmiP. D. Ioannis Panico, Archiepiscopi titularis Iustinianensis et in DitioneCanadensi Delegati Apostolici, vigore specialium facultatum sibi a SsmoDomino Nostro Pio Divina Providentia PP. XII tributarum, oblatisprecibus benigne annuendum censuit.Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, ab archidioecesi Edmontonensi duas,quas supra memoravimus, paroecias, nempe « Légal » et « Morinville »separat, ipsasque dioecesi Sancti Pauli in Alberta perpetuo adnectit, mutatishac ratione memoratae archidioecesis dictaeque dioecesis finibus, itaut posthac praedictae paroeciae una cum suis ecclesiis, oratoriis, piisdomibus, ecclesiasticis bonis et fundationibus in earum territorioexstantibus vel quomodolibet ad illud vel ad fideles in illo degentes spectantibus,ad dioecesim Sancti Pauli in Alberta pertinere censeri valeantac debeant.Statuit insuper haec eadem Sacra Congregatio ut Clerici in memoratisduabus paroeciis legitimum habentes domicilium, statim ac praesensDecretum ad exsecutionem deductum fuerit, illi dioecesi censeanturincardinati, cui eaedem paroeciae nunc attribuuntur ; ac pariter ut omnia


218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeacta et documenta Clericos, fideles et bona temporalia paroeciarum,quibus supra innuimus, respicientia, a curia Metropolitana Edmontonensiad curiam dioecesis Sancti Pauli in Alberta transmittantur.Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputatmemoratum Excnlum P. D. Ioannem Panico, necessarias et opportunastribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibetvirum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito adS. Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticumexemplar actus peractae exsecutionis.Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perindevaliturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die18 Novembris 1955.£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. B S.Iosephus Ferretto, AdsessorTIVERULAN AE(VERULANAE - FRUSINATENSI)DECRETUMDE NOVO DIOECESIS TITULOIn dioecesi Verulana urbs Frusino exstat, quae, cum sit civilis eiusdemnominis provinciae caput ideoque magistratuum ac publicorummunerum sedes, hisce novissimis temporibus magna incrementa coepitet negotiorum frequentia, scholarum institutionibus et incolarum numerocaeteris Latii meridionalis urbibus praestat.Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII,his omnibus rite perpensis, peculiari apostolicae Suae benevolentiaesigno Frusinatensem civitatem cohonestare cupiens, de consilio infrascriptiCardinalis Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis etsuppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentiumconsensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac siApostolicae sub plumbo Litterae datae forent, Frusinatensem titulum,ab eiusdem nominis civitate, perpetuo unit veteri titulo Verulano, ita


Sacra Congregatio Consistorialis 219ut posthac dioecesis et Episcopus Verulanus-Frusinatensis nuncupatipossit ac debeat.Contrariis quibusvis minime obstantibus, etiam speciali mentionedignis.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die29 Februarii 1956.£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. ffî S.I. Ferretto, AdsessorIIIPROVISIO ECCLESIARUMSanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quaesequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :die 10 Ianuarii 1956 — Titulari episcopali Ecclesiae Celerinensi praefecitExc. P. D. Aloisium Victorem Sartori, hactenus Episcopum Montisclarensem,quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc.P. D. Antonii Reis, Episcopi S. Mariae.die 28 Ianuarii — Titulari episcopali Ecclesiae Lorymiensi RevmumP. D. Victorem Longo, Protonotarium Apostolicum a. i. p. et DelegatumActioni Catholicae provehendae in archidioecesi Neapolitana, quem deputavitAuxiliarem Emi ac Revimi P. D. Marcelli S. R. E. CardinalisMimmi, Archiepiscopi Neapolitani.die 11 Februarii — Titulari episcopali Ecclesiae Cernitzensi RevmumP. D. Fidelem Tubino Mongilardi, ab archidioecesi Limana, AntistitemUrbanum et Rectorem Universitatis catholicae Limanae, quem deputavitAuxiliarem Exc. P. D. Ioannis Landázuri Ricketts, ArchiepiscopiLimani.die 18 Februarii — Titulari episcopali Ecclesiae Ierafitanae RevmumD. Ioannem Chrysostomum Gomes de Almeida, canonicum Capitulicathedralis, Vicarium Generalem necnon Rectorem seminarii majorisdioecesis Visensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi deCruce Moreira Pinto, Episcopi Visensis.die 22 Februarii — Cathedralibus Ecclesiis S. Marci et Bisinianensi


220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeRevmum D. Aloisium Rinaldi, Canonicum theologum Capituli MetropolitaniNeapolitani et Vicarium Generalem memoratae archidioecesis.àie 2k Februarii — Cathedrali Ecclesiae Campinensi Grandi Exc.P. D. Octavium Aguiar, hactenus Episcopum titularem Gergitanum.— Cathedrali Ecclesiae Vallensi in Lucania Exc. P. D. BlasiumD'Agostino, hactenus Episcopum Gallipolitanum.àie 25 Februarii — Cathedrali Ecclesiae Tamaulipanae Exc. P. D.Ernestum Corripio Ahumada, hactenus Episcopum titularem Zaparenum.die 1 Martii — Cathedrali Ecclesiae Huancavelicensi Revmum P. D.Florentium Coronado, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris.die 5 Martii — Cathedrali Ecclesiae Barrensi de Pirahy RevmumD. Agnellum Rossi, canonicum Capituli cathedralis et Universitatiscatholicae Campinensis pro Rectorem.die 6 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Castabalensi R. D. DorotheumFernández y Fernández, canonicum Capituli cathedralis Legionensis,quemdeputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Eguino Trecu,Episcopi Santanderiensis.die 9 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Barenae in PisidiaRevmum D. Antonium Cardoso Cunha, Capituli cathedralis canonicumnecnon pro Rectorem seminarii minoris Lamacensis, quem deputavitAuxiliarem Exc. P. D. Iosephi de Patrocinio Dias Episcopi Beiensis.die 10 Martii — Cathedrali Ecclesiae Verulanae-Frusinatensi RevmumD. Carolum Livraghi, dioecesis Laudensis, Cubicularium Intimum supranumerum Sanctitatis Suae, parochum et vicarium foraneum oppidivulgo (( San Colombano al Lambro ».— Titulari episcopali Ecclesiae Avissensi R. D. Geraldum Mariamde Moráis Penido, parochum oppidi vulgo « Para de Minas » in archidioecesiBellohorinzontina, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Antoniidos Santos Cabrai, Archiepiscopi Bellohorizontini.die 13 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Baretensi Exc. P. D.Iulium Beniaminum Ieanmard, hactenus Episcopum Lafayettensem.— Cathedrali Ecclesiae Lafayettensi Exc. P. D. Mauritium Schexnayder,hactenus Episcopum titularem Tuscamiensem.die 16 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Cyrenensi R. D. ValerianusBélanger, ex dioecesi Campivallensi, quem deputavit AuxiliaremBini P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Card. Léger, Archiepiscopi Marianopolitanadie 23 Martii — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Mitylenensi Exc.


Sacra Congregatio Consistorialis 221P. D. Emmanuelem Dos Santos Rocha, hactenus Episcopum titularemPrienensem.die 27 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Dystiensi RevmumD. Antonium Ona de Echave, Vicarium Generalem et canonicum Capitulicathedralis Pampilonensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P.D. Raphaelis Balanza y Navarro, Episcopi Lucensis in Hispania.die 28 Martii — Cathedrali Ecclesiae S. Iacobi Capitis Viridis RevmumD. Iosephum Philippum do Carmo Colaço, rectorem seminarii majorisGoani.die Jf Aprilis — Cathedrali Ecclesiae Medioburgensi Exc. P. D. GeorgiumBrunner, hactenus Episcopum titularem Elidensem.— Cathedrali Ecclesiae Tarvisinae Exc. P. D. Aegidium Negrin,hactenus Archiepiscopum Ravennatensem et Episcopum Cerviensem, cuiservavit archiepiscopalem titulum ad personam.die 9 Aprilis — Cathedrali Ecclesiae Victoriensi Venetorum ExcmumP. D. Iosephum Carraro, hactenus Episcopum titularem Usulensem.— Titulari episcopali Ecclesiae Chytriensi Revmum P. D. MichaelemNovoa y Fuente, Antistitem Urbanum et canonicum Capituli cathedralisLucensis in Hispania, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. FerdinandiS. R. E. Cardinalis Quiroga y Palacios, Archiepiscopi Compostellani.SACRA CONGREGATIO RITUUMiPARISIEN, SEU CARCASSONEN.CANONIZATIONIS B. MARIAE TERESIAE DE SOUBIRAN, FUNDATRICIS CONGREGA­TIONIS MARIAE AUXILIATRICIS.SUPER DUBIOAn signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectumde quo agitur.Hoc est in Ecclesiae more positum quod, si post beatificationis sollemniaalicui Servo Dei concessa, fidelium religio incrementum ergaillum capiat, nec non plures gratiae seu miracula eius intercessione aDeo ferantur accepta, canonizationis causa resumatur. Iamvero Bea-15 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 5.. — 26-4-1956.


222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetorum fastis Maria Teresia De Soubiran, Congregationis Mariae AuxiliatricisFundatrix, die 20 Octobris anni 1946 fuit adscripta indequecultus in eamdem Beatam ubique percrebuit pluresque gratiae, ni forteetiam miracula, eadem deprecante a Deo patrata feruntur, prout tresEminentissimi Patres Cardinales, sex Excellentissimi Episcopi multiquealii Viri illustres ac Sorores Congregationis ab eadem Beata conditaetestantur.Hinc Revmus P. Carolus Miccinelli, S. J., Causae huius Postulatorlegitime constitutus, nomine praedictorum Praesulum Virorumque illustriumac Congregationis Mariae Auxiliatricis, humiles enixasquepreces Summo Pontifici adhibuit ut canonizationis Causa resumeretur.Ad quam instantiam Emus ac Revmus Dominus Clemens CardinalisMicara, Episcopus Veliternus, Causae ipsius Ponens seu Relator, inordinario S. Rituum Congregationis coetu, die 16 Novembris 1954 adVaticanum habito, dubium proposuit discutiendum : An signanda sitcommissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur.Et Emi ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, postEmi Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci,Fidei Promotore Generali, omnibus perpensis, rescribendum censuerunt :Affirmative, nempe signandam esse commissionem reassumptionis Causae,si Sanctissimo placuerit.Facta demum Beatissimo Patri subsignato die per subscriptum CardinalemS. R. C. Praefectum relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrumrescriptum ratum habens, commissionem reassumptionis Causae canonizationisBeatae Mariae Teresiae De Soubiran, Fundatricis CongregationisMariae Auxiliatricis, Sua manu dignata est signare.Datum Romae, ex aedibus S. Rituum Congregationis, die 1 Novembris1955.L. & S.C. Card. CICOGNANI, Praefectusf A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius


Baerà Congregatio Rituum 223IIROMANABEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI DEI INNOCENTII PAPAE XISUPER DUBIOAn constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate tum in Deumtum in proximum, necnon de virtutibus cardinalibus Prudentia, Iustitia,Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis in gradu heroicoin casu et ad effectum de quo agitur.Misericordi, sapienti ac mirabili Divinae Providentiae consilio factumest, ut dum nostris bisce temporibus Ecclesia acerrime vexatur inimicorumquetela contra hierarchicum ordinem, praecipue vero contraRomanum Pontificem, satanica malitia coniciuntur ?plurimi sint, qui,seu martyres, effuso sanguine, seu heroicarum « virtutum cultores, dignumobtineant publici sertum honoris » (Pius Papa XII, die 30 Ian.1951). Re quidem vera ex his haud pauci ultimis hisce annis beatorumac sanctorum catalogo fuere ascripti, quos inter dignitate eminet SanctusPius Decimus. Nunc autem ad altarium honores assequendos alter SummusPontifex, Venerabilis Innocentius XI, videtur properare. Decretoenim hoc S. Rituum Congregatio, Summo Pontifice confirmante, heroicasipsum exercuisse virtutes sollemniter iure merito declarat, uti ex dicendisevidenter apparet.Comi, die 19 Maii anno 1611, e Livio Odescalchi et Paula Castelli,divitibus, piis, honestis atque religiosa liberalitate insignibus parentibus,puer natus est, cui in baptismo, sequenti die ei collato, Benedicti nomenfuit impositum. Quod nomen vere faustum omen constituit. Ipse enim,divinis benedictionibus praeventus, a pueritia ad mortem usque, numquama recto devians, ad christianan perfectionem pervenit. Siquidem,dum natali in urbe, in scholis Societatis Iesu litteris operam dat, novimuseum cum morum integritate tum pietate in Deum beatamque Virginem,inter Marianae Congregationis sodales excelluisse. Quam probitatis laudemtum quoque servavit, cum pecuniariae administrationis artem penesconsanguineos, qui argentariam faciebant, exercuit. Utroque orbatusparente, in iuridicas disciplinas Romae et Neapoli incubuit. Doctorislauream anno 1639 in utroque iure adeptus, re coram Deo mature perpensa,sequenti anno, unice Ecclesiae servitio se mancipare intendens,sive humilitatis studio, sive ob provectam aetatem, prima dumtaxat Cle-


224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialericali Tonsura sacris voluit initiari. Romam re ver sus inter ProtonotariosApostolicos de numero Participantium adlectus, arcano divinae providentiaeconsilio grave odiosumque Fiscalis Advocati apud Picentes munussibi concreditum sollerti diligentia ac prudentia, fortiter, sagaciter iuste,fideliter recteque, duce caritate, gessit atque, uti pauperum pater, saepede suo pro ipsis taxationem solvens, Quare Maceratensis Gubernatoranno 1644 ab ipso populo fuit electus. Innocentius Papa X die 6 Martiianno 1645 eum Cardinalem Diaconum Ss. Cosmae et Damiani creavit.Triennio elapso, Ferrariensi Legationi praepositus, eam usque ad annum1651 gubernavit. Cathedrali Novariensi Ecclesia anno 1650 sibi commissa,Presbyteratum et episcopalem suscepit consecrationem. Hanc dioecesimsancte est moderatus. Romae a Pontifice Alexandro VII, qui eius consiliisuti volebat, retentus, Novariensi Sede anno 1656 se abdicavit, atquetamquam « Cardinalis de Curia » universalis Ecclesiae negotiis atquebeneficentiae operibus, praecipue in S. Gallae hospitio ac S. MichaelisInstituto totus incubuit, donec anno 1676, licet reluctans, ad supremumEcclesiae regimen fuit electus.In Summo gerendo Pontificatu nulli pepercit industriae ad fideliummores emendandos, ad pietatem fovendam, Romae praecipue ut Urbsdigna fieret Summi Pontificatus sedes, nam ut Sanctus Leo Magnus perbelleRomanos hortatur : « Vos praecipue inter ceteros populos decetmeritis pietatis excellere, quos in ipsa apostolicae petrae arce fundatos,et Dominus noster Iesus Christus cum omnibus redeunt, et beatus ApostolusPetrus prae omnibus erudivit » (Serm. II in anniv. elect.). Divinoimpulsus mandato, multum allaboravit ad fidem propagandam, ad Ecclesiamab haeresi aliisque contra mores periculis immunem servandam, adchristianos principes invicem conciliandos ut, collatis viribus, contraTurcas dimicarent, qui orientalibus Europae regionibus atque Hungariasubiugatis, Vindobonae libertati minabantur, totaque Europa potiri inoliebanturet in servitutem christianum populum redigere. Verum piissimiPontificis apud homines sollicita conamina et ad Deum preces, cum universopopulo efrusae, tantum et imminens periculum averterunt. Deienim misericordia implorata beatissimaeque Virginis auxilio invocato,christiani exercitus de taeterrimo hoste insignem victoriam reportarunt.Qui triumphus christianos Europae populos magna ex parte tanto Pontificidebitores esse testatur, si christianam fidem civilemque cultum servaveritneque in infidelium servitutem redacti sint. Quapropter Innocentiusin perenne tanti triumphi testimonium, ad beatae Mariae VirginisNominis honorem, festum celebrandum instituit.


¡Sacra Congregatio Rituum 225Tenax iustitiae vindex, numquam a recto itinere valuit demoveri,fortiterque cuicumque, vel regia potestate refulgenti, demisso ac intrepidoanimo restitit. Efifusissima in pauperes caritate flagrabat ; humillimede se persentiebat ; a quacumque specie mali mundanisque desideriisabhorrens, ad Dei gloriam unice spectabat. Non deesse quoque videntursupernaturalia dona a Deo actioni aut Servi Dei deprecationi concessasive in eius vita sive post obitum.Senio confectus laboribusque, aerumnis, molestiis diutinisque acerbissimosmorbis, divinae voluntati perfecte subiectus, patientissime toleratis,fractus, Ecclesiae sacramentis roboratus, die 12 Augusti anno 1689animum Deo reddidit.Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, magis magisque erumpente,biennio ab obitu nondum expleto, die 11 Aprilis anno 1691 canonicaeinquisitiones in Urbe fuere inceptae, dieque 3 Septembris a. 1714 a ClementePapa XI beatificationis causa fuit introducta. Apostolicis constructiscum in Comensi Curia tum in Urbe processibus, ceterisque deiure servatis, Benedictus XIV nonnullas animadversiones, quae ex quibusdamlibellis desumptae fuerant, coram se, die 1 Augusti anno 1744,in speciali Ordinaria Congregatione pertractari voluit ; quum autem haeevidenter calumniosae a tota Congregatione agnitae fuerint, Pontifexedito die 8 Augusti decreto omnibus silentium imposuit ne illae obiectationesin posterum refricarentur. Sequenti anno Novariensem processiculumratum habuit et ad ulteriora procedi posse edixit.Verum ob politicos interventus temporumque iniquitatem, causa adnostrum usque tempus silui t. Recentioribus autem annis causa iterumresumpta est; et, coram Rmo Cardinali Carolo Raphaele Rossi Anteprae.paratoria Congregatio habita est die 26 Octobris anno 1943; Praeparatoriadie 4 Iulii sequentis anni, Nova Praeparatoria die 26 Iulii anni huius,Generalis demum coram Ssmo D. N. Pio Papa XII die 15 Novembris annihuius, in qua Riñus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternuscausaeque Ponens, dubium posuit disceptandum de heroicis virtutibus.Rmi Cardinales, Officiales Praelati Pátresque Consultores in fere unanimemfavorabilem sententiam concessere, cui Summus Pontifex statimadhaesit, suamque sententiam proferens, edixit : Constare de virtutibustheologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum, tum in proximum, neonon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumqueadnexis in gradu heroico Venerabilis Innocentii Papae XI in casuet ad effectum de quo agitur.


226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHoc autem decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationisreferri mandavit.Datum in Arce Gandulphi, prope Romam, die 15 Novembris anno 1955.C. Card. CICOGNANI, PraefectusL £R S." f A. Carinci, Archiep. Seleuc, SecretariusIIIOFFICIUM ET MISSA IN SOLEMNITATE S. IOSEPH OPIFICIS, SPONSI B. M. V.Die 1 MajiIN SOLEMNITATESANCTI JOSEPH OPIFICISSPONSI BEATAE MARIAE VIRGINIS, CONFESSORISDuplex I classisOmnia de Communi Confessoris non Pontificis, prœter ea quœ hi


Sacra Congregatio Rituum 227Almo cum túmidam germine cónjugemAdmírans, dubio tángeris ánxius,Afflatu sùperi Flammis AngelusConceptum Puerum docet.Tu natum Dominum stringis, ad exterasiEgypti prófugum tu séqueris plagas;Amíssum Sólymis quseris et invenís,Miscens gaudia flétibus.Post mortem reliquos sors pia consecrat,Palmámque eméritos gloria suscipit :Tu vivens, Súperis par, frúeris Deo,Mira sorte beátior.Nobis, summa Trias, parce precántibus,Da Joseph meritis sidera scándere;Ut tandem liceat nos tibi pérpetimGratum prèmere canticum. Amen.t- Solemnitas est hodie sancti Joseph, alleluja.Rj. Qui manibus suis Filio Dei ministrávit, alleluja.Ad Magnif. Ant. Christus Dominus * fabri filius putari dignatusest, alleluja.OratioRerum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :concede propitius; ut sancti Joseph exemplo et patrocinio, ópera perficiámusquse prséeipis, et praemia consequámur quse promittis. PerDominum.Completorium de Dominica.AD MATUTINUMInvit. Regem regum Dominum, qui putari dignatus est fabri filius, *Venite, adoremus, alleluja. Ps. 91¡. Venite, exsultémus.HymnusTe, pater Joseph, opifex colènde,Nâzara? felix látitans in umbra,Vocibus magnis animisque plenisNocte canémus.


228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeRégiam stirpem tenuémque victumMente ferg aequa tacitusque portas,Sacra dum multo manuum laborePignora nutris.O Faber, sanctum spéculum fabrórum,Quanta das plebi documenta vita3,Ut labor sudans, ut et officinaSanctificatur.Qui carent escis, míseros rovéto ;Tempera effrénos perimásque lites;Mysticus Christus patrias sub umbraeTéginine crescat.Tu Deus trinus pariterque et unus,Qui pater cunctis opiféxque rerum,Fac patrem Joseph imitémur actu,Morte imitémur. Amen.IN I NOCTURNOAnt. Exit homo * ad opus suum, et ad laborem suum usque advesperam, alleluja.t- Gloria et exemplar opificum, sancte Joseph, alleluja.R/. Cui obedire voluit Filius Dei, alleluja.De libro GénesisLectio I Cap. 1, 27-28, 31; 2, 1-3In principio creavit Deus hominem ad imaginem suam ; ad imaginemDei creavit illum : masculum et feminam creavit eos. Benedixitqueillis Deus, et ait : « Créscite et multiplicamini, et replete terram etsubjicite eam ». Viditque Deus cuncta quas fecerat, et erant valde bona.Et factum est vespere et mane, dies sextus. Igitur perfecti sunt caeliet terra et omnis ornatus eorum. Complevitque Deus die séptimo opussuum quod fecerat; et requievit die séptimo ab universo opere quodpatrárat. Et benedixit diei séptimo, et sanctificavit illum, quia in ipsocessaverat ab omni opere suo, quod creavit Deus ut faceret.Rj. Sex diebus operáberis et facies omnia ópera tua, séptimo autemdie sabbatum Domini Dei tui est : *• Non facies omne opus in eo, alleluja,f. Sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram, et requievit in dieséptimo. Non facies.


Sacra Congregatio Rituum 229Lectio II Cap. 2, 7-9, 15Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terrae, et inspiravitin faciem ejus spiráculum vitae, et factus est homo in animamviventem. Plantáverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis aprincipio, in quo posuit hominem quem formáverat. Produxítque DominusDeus de humo omne lignum pulchrum visu et ad vescéndumsuave; lignum etiam vitae in medio paradisi lignúmque scientiae boniet mali. Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradisovoluptatis ut operaretur et custodiret illum.Rj. Posuit Dominus Deus hominem quem formáverat, in paradisumvoluptatis, * Ut operaretur illum, alleluja, t- Hasc erat condicio hominisab initio. Ut operaretur.Lectio IIICap. 3, 17-19, 2S-2kDixitque Dominus Deus Adae :


230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevalidissimo sancti Joseph patrocinio concreditas esse vólnit. Etenimsanctus Joseph, cum putativus esset pater Christi, qui faber et fabrifilius appellari dignatus est, propter necessitudinem qua junctus eratcum Jesu, abunde spiritum illum hausit unde labor nobilitatur atqueevehitur. Consimili modo hujuscéinodi opificum consociationes adnitidebent, ut Christus sit semper in ipsis praesens, in eorum membrishorumque familiis, in omni dénique coetu operario ; siquidem praecipuusharum consociationum finis est, ut christianam vitam in suis membrisservent atque alant, Deique regnum latius propagent, praesertiminter ejúsdem officinae contubernales.Rj. Non facies calumniam próximo tuo, nec vi opprimes eum; * Nonmorábitur opus mercenarii tui apud te usque mane, alleluja, f. Dignusest enim operarius mercéde sua. Non morábitur.LectioVDe hac autem Ecclesiae sollicitudine erga coetum operarium novumidem Pontifex praebuit argumentum, cum occasionem nactus opificumconventus Kalendis Majis anni millèsimi nongentesimi quinquagesimiquinti Romae celebrati, ingentem multitudinem in foro ad sancti PetriBasilicam coadunátam alloquens, opificum institutionem summoperecommendavit. Haec enim nostris temporibus potiores sibi vindicat partes,ut opifices christiana doctrina rite imbuti, grassantes circa societatisconstitutionem remque oeconomicam errores devitent, et moralemordinem a Deo praestitutum, quem Ecclesia pandit atque interpretatur,de opificum juribus atque officiis, probe noscant, reique gerendaeparticipes effecti, ejúsdem procurationi efficaciter adlaborent. Christusenim primus in orbe promulgavit atque Ecclesiae tradidit principia, quaead has dirimendas quaestiones immutabilia ac validissima perstant.Rj. Dedisti mihi protectionem salutis tuae et dextera tua suscepitme * Protector meus et susceptor meus, alleluja, f. Ego protector tuussum et merces tua magna nimis. Protector.LectioVIQuo autem humani laboris dignitas, et principia quae eandem efficiunt,altius insidérent animis, Pius duodecimus festum sancti Josephopificis instituit, qui omni coetui operario exemplo sit ac praesidio.Ab hoc enim exemplo, qui operosas exercent artes discere debent quaratione et quo spiritu sua munia expleant, ut pariter primo Dei obsequentespraecepto, terram subiciant atque oeconomicae prosperitáti cónsu-


Sacra Congregatio Rituum 231lant, ac simul aeternae vitae praemia consequantur. Neque deerit providusNazarethana Familiae custos sibi arte ac labóre compares suomunímine tégere eorundemque caelitus fortunare domos. Aptissime SummusPontifex hoc festum celebrari iussit Kalendis Majis, quem diemoperarii coetus sibi ascivérunt; hinc enim spes affulget fore, ut dieshic, sancto Joseph opifìci dicatus, deinceps non odia exácuat ac júrgiaaccendat, sed singulis recurrens annis, omnes invitet ad ea magis magisqueperficienda, quae civium paci adhuc desunt, immo etiam reipublicaemoderatores exstimulet ad ea sollerter absolvenda quae consortionishumanae rectus expostulat ordo.R> Miser ego sum et pauper ; * Dominus sollicitus est mei, alleluja,f. Laborem manuum tuárum manducábis et bene tibi erit, alleluja.Dominus. Gloria Patri. Dominus.IN III NOCTURNOAnt. Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est filius Joseph? Alleluja.f. Verbum Dei, per quod facta sunt omnia, alleluja.Rj. Dignatus est operari manibus suis, alleluja.Lectio sancti Evangelii secundum MatthaeumLectio VII Cap. 13, 5J f-58In illo tempore : Veniens Jesus in patriam suam, docébat eos insynagógis eorum, ita ut miraréntur et dicerent : « Unde huic sapientiahaec et virtutes? Nonne hic est fabri filius? » Et reliqua.Homilia sancti Alberti Magni EpiscopiIn Evangelium Lucœ, cap. IVDie sábbati intrávit in synagógam, quo omnes intentione audiendiconveniunt. Et omnium in synagóga oculi erant intendentes in eum.Hoc tamen quidam devotione, quidam curiositate, et quidam observanteseum fecerunt, ut caperent eum in sermóne. Et dicebant scribae etpharisaei ad populum, qui jam fidem et devotionem concéperat : « Nonnehic est filius Joseph? » Despectiónis nota est demonstratio ejus quemnominare non sunt dignáti. « Filius Joseph » : minus hic dicit evangelistaquod tam a Matthaeo quam a Marco plenius sciverat esse positum: « Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est faber, filius Mariae? »Haec omnia despective dicta sunt.


232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeRj. Jesus erat incipiens quasi annorum triginta, * Qui putabáturfilius Joseph, alleluja, f. Faber autem erat Joseph, sponsus VirginisMariae, de qua natus est Christus. Qui putabátur.LectioVIIIFaber lignárius dicitur fuisse Joseph, arte et usu manuum victumquaerens, et non in otio et deliciis panem manducans, sicut scribae etpharisaei fecerunt. Maria etiam colo et consilio manuum victum quaerébat.Et est sensus : Hic despeetae et paupérrimas nativitatis, nonpotest esse Christus Dominus, quem unxit Deus. Et ideo sibi non estcredendum tam rusticano et tam viii.Rj. Unde huic sapientia haec et virtutes? * Nonne hic est f abri filius?Alleluja, f. Ita dicebant in civitate Nazareth. Nonne hic est. GloriaPatri. Nonne hic est.Lectio IXFaber tamen erat Dominus : quia propheta dixit de ipso : « Tu fabricátuses auróram et solem ». Similis modus despectivus est in libroRegum, ubi Saul promóto in regnum suum dixerunt : « Quaenam resaccidit filio Cis? Num et Saul inter prophetas est? » Parva ergo locutiomagnum importat despectum. Dominus autem dicit : « Amen dicovobis, quia nemo propheta acceptus est in patria sua ». Se autemprophétam hic dicit Dominus. Ipse enim, cui omnia per divinitatemnota sunt, nullam penitus recipit inspirationis revelationem. Patriamautem suam vocat hic stricte locum conceptionis et nutritiónis. Suisautem convicáneis, qui invidia incitabântur ad ipsum, non fuit acceptus.Te Deum laudamus.AD LAUDES ET PER HORASAntiplionœ et Capitulum ut in I Vesperis.HymnusAuròra, solis nuntiaFlorumque mensi praevia,Fabri sonóram málleoDomum salutat Názarae.Salve, caput domesticum,Sub quo supremus Artifex,Sudóre salso róridus,Exercet artem patriam.


Sacra Congregatio Rituum 233Altis locátus sedibusCelsaéque Sponsae proximus,Adésto nunc cliéntibus,Quos vexat indigentia.Absintque vis et júrgia,Fraus omnis a mercédibus ;Victus cibique copiamMensúret una párcitas.O Trinitatis Unitas,Joseph precánte, quaesumus,In pace nostros omniumGressus viamque dirige. Amen.t. Ora pro nobis, sancte Joseph, alleluja.Rj. Laborum nostrorum protector fidelis, alleluja.Ad Bened. Ant. Descendit Jesus * cum Maria et Joseph, et venitNazareth, et erat subditus illis, alleluja.OratioRerum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :concede propitius ; ut sancti Joseph exemplo et patrocinio, ópera perficiámusquae praecipis, et praemia consequámur quae promittis. PerDominum.Ad Horas Psalmi de Dominica, ad. Primam tamen ut in festis.Capit. Fratres :AD TERTIAMCaritatem habete, ut in I Vesperis.tf. br. Gloria et exemplar opificum, sancte Joseph, * Alleluja, alleluja.Gloria et exemplar, f. Cui obedire voluit Filius Dei. Alleluja,alleluja. Gloria Patri. Gloria et exemplar.f. O magnam dignitatem laboris, alleluja.Rj. Quem Christus sanctificavit, alleluja.AD SEXTAMCapitulum Col.. 3, 17Omne quodcumque facitis in verbo aut in opere, omnia in nomineDomini Jesu Christi, gratias agentes Deo et Patri per Ipsum.R;, br. O magnam dignitatem laboris, * Alleluja, alleluja. O magnam.


234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialef. Quem Christus sanctificavit. Alleluja, alleluja. Gloria Patri. Omagnam.f. Verbum Dei, per quod facta sunt omnia, alleluja.R;. Dignatus est operari manibus suis, alleluja.AD NONAMCapitulum Col. 3, 23-24Quodcumque facitis, ex ánimo operámini sicut Dómino, et non hominibus,scientes quod a Dómino accipietis retributionem hereditatis.Dómino Christo servite.R> br. Verbum Dei, per quod facta sunt omnia, * Alleluja, alleluja.Verbum Dei. f. Dignatus est operari manibus suis. Alleluja, alleluja.Gloria Patri. Verbum Dei.t. Ora pro nobis, sancte Joseph, alleluja.Rj. Laborum nostrorum protector fidelis, alleluja.IN II VESPERISOmnia ut in I Vesperis, prœter sequentia :f. Ora pro nobis, sancte Joseph, alleluja.Rj. Laborum nostrorum protector fidelis, alleluja.Ad Magnif. Ant. Et ipse Jesus * erat incipiens quasi annorum triginta,ut putabátur filius Joseph, alleluja.AD MISSAMIntroitus Sap. 10, 17Sapientia reddidit justis mercedem laborum suorum, et deduxit illosin via mirabili, et fuit illis in velaménto diei et in luce stellárum pernoctem, alleluja, alleluja.Ps. 126,1 Nisi Dominus aedificáverit domum, in vanum laborant quiaedificant eam.f. Gloria Patri.


Sacra Congregatio Rituum 235OratioBerum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :concede propitius ; ut, sancti Joseph exemplo et patrocinio, ópera perficiámusquae praécipis, et praemia consequantur quae promittis. PerDominum.Lectio Epistolae beati Pauli Apóstoli ad ColossensesCol. 3, U-15, 17, 23-24.Fratres : Caritatem habete, quod est vinculum perfectionis, et paxChristi exsultet in cordibus vestris, in qua et vocati estis in uno corpore,et grati estóte. Omne quodcumque facitis in verbo aut in opere, omniain nomine Domini Jesu Christi, gratias agentes Deo et Patri per ipsum.Quodcumque facitis, ex ánimo operámini sicut Dómino, et non hominibus,scientes quod a Dómino accipietis retributionem hereditatis. DóminoChristo servite.Alleluja, alleluja, f. De quacumque tribulatione clamáverint ad me,exáudiam eos, et ero protector eorum semper. Alleluja, f. Fac nos innócuam,Joseph, decurrere vitam : sitque tuo semper tuta patrocinio.Alleluja.Extra Tempus Paschale dicitur :Graduale. Ps. 127, 1-2 Beatus quicumque times Dominum, qui ámbulasin viis ejus. f. Laborem manuum tuárum manducábis et benetibi erit.Alleluja, alleluja, f. Fac nos innócuam, Joseph, decurrere vitam :sitque tuo semper tuta patrocinio. Alleluja.Post Septuagesimo, omissis Alleluja, et Versu sequenti, dicitur:Tractus. Ps. 111, 1-3 Beatus vir qui timet Dominum, qui mandatisejus delectátur multum, f. Potens in terra erit semen ejus ; generatiónirectorum benedicatur, f. Opes et divitiae erunt in domo ejus, et munificentiaejus manebit semper.Sequentia sancti Evangelii secundum MatthaeumMatth. 13, 5Jf-58In illo tempore : Veniens Jesus in patriam suam, docébat eos insynagógis eorum, ita ut miraréntur et dicerent : « Unde huic sapientiahaec et virtutes? Nonne hic est fabri filius? Nonne mater ejus diciturMaria, et fratres ejus Jacobus et Joseph et Simon et Judas? Et sorores


236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officialeejus nonne omnes apud nos sunt? Unde ergo huic omnia ista? » Et scandalizabánturin eo. Jesus autem dixit eis : « Non est propheta sinehonore nisi in patria sua et in domo sua». Et non fecit ibi virtutesmultas propter incredulitátem illorum.Credo.Offertorium. Ps. 89, 11 Bonitas Domini Dei nostri sit super nos, etopus manuum nostrarum secunda nobis, et opus manuum nostrarumsecunda, alleluja.SecretaQuas tibi, Dómine, de operibus manuum nostrarum offérimus hostias,sancti Joseph interposito suffragio, pignus facias nobis unitatis etpacis. Per Dominum.Prœfatio de sancto Joseph:Et te in Solemnitate.Communio. Matth. IS, 51f, 55 Unde huic sapientia haec et virtutes?Nonne hic est fabri filius? Nonne mater ejus dicitur Maria? Alleluja.PostcommunioHaec sancta quae sumpsimus, Domine : per intercessionem beatiJoseph; et operationem nostram compleant, et praemia confirment. PerDominum.IN MARTYROLOGIO ROMANODie 1 Maß, primolocoSolemnitas sancti Joseph Opíficis, Sponsi beatas Marías Virginis,Confessoris, opificum patroni.


Sacra Congregatio Rituum 237DECRETUMInstituto a Sanctissimo Domino Nostro Pio Pp. XII, die primo Maiianni millesimi nongentesimi quinquagesimi quinti, festo sancti IosephOpificis, opificum Patroni, reliquum erat liturgicos parare textus inMissale et Breviarium Romanum inducendos. Hos itaque textus, a specialiCommissione diligenter compositos et approbationi Summi Pontificissubiectos, prout hic publici fiunt iuris, haec Sacra Rituum Congregatioin posterum ab omnibus qui ritui Romano adstricti sunt, die primoMaii, in festo S. Ioseph Opificis, sub ritu duplicis primae classis recolendo,adhibendos esse praecipit ; translato in perpetuum festo Ss. ApostolorumPhilippi et Iacobi in diem undecimum mensis Maii, tamquamin sedem propriam. In lectione autem quarta eiusdem festi omittanturverba : « Kalendis Maji » ; lemma Martyrologii Romani quo de Ss. ApostolisPhilippo et Iacobo agitur, ponatur primo loco eodem die undecimoMaii. Solemnitas vero S. Ioseph, quae hucusque celebratur feria IVpost Dominicam II post Pascha, abolita habeatur ; et titulus « Ecclesiaeuniversalis Patroni », qui dictae Solemnitati adiungebatur, festoprincipali S. Ioseph diei 19 Martii in posterum adnectatur.Quibus omnibus Sanctissimo Domino Nostro Pio Pp. XII relatis,Sanctitas Sua benigne Officium et Missam in honorem S. Ioseph Opificis,necnon variationes supradictas approbare dignata est.Die 24 Aprilis 1956.L. s$ S.C. Card. CICOGNINI, Praefectusf A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius16 - <strong>ACTA</strong>, vol.. XXIII, n. 5. — 26-4-1956.


238 Acta Apostolicae Sedis - Commentorium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEVenerdì, 6 aprile 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto insolenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. EMILE REUTER, AmbasciatoreStraordinario e Plenipotenziario del Granducato di Lussemburgo,per la presentazione delle Lettere Credenziali.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato in data 13 aprile 1956, il SantoPadre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare i Revmi PadriAb. Pietro Salmón, dei Benedettini, Crisostomo Vijverberg, dei Predicatori,Ferdinando Antonelli, dei Frati Minori, Guglielmo Bertrams, della Compagniadi Gesù, e Giovanni Visser, dei Redentoristi, Consultori della SacraCongregazione dei Religiosi.ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felimenteregnante, si è degnato di conferire:La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civileo2572728)>»»»))maggio 1955. Al sig.dicembre » Al sig.gennaio 1956. Al sig.» Al sig.» Al sig.» Al sig.» Al sig.» Al sig.» Al sig.5 febbraio18 »27 »o Al sig.» Al sig.» Al sig.» Al sig.Simoni Nello Andrea, della diocesi di Imola.Tedeschi Francesco (Roma).Vicini Atilano (Repubblica Domenicana).Cherubini Lorenzo (Roma).Borges Leal Castello Branco Antonio (Brasile).de Souza Gomes Enrico (Brasile).Monteiro de Castro Giuseppe (Brasile).d'Aquino di Caramanico don Alfonso (Italia).Piccolomini Giovanni (Italia).Colesanti Mario (Italia).Droguett del Fierro Alvaro (Chile).Sainz-Lima Gesù Ettore (Rep, Argentina).Baert Remigio (Belgio).


Diarium Romanae Curiae 23927 febbraio 1956. Al sig. Jobiin Giuseppe (Brasile).» » » Al sig. Ferrabino Aldo (Roma).La Commenda con Placca dell'Ordine dì san Gregorio Magno, classe militare28 gennaio» »» »27 febbraio1956. Al Gen. de Moraes Ancora Armando (Brasile).» Al Col. Cana vano Pereira Giuseppe (Brasile).» Al Col. de Menezez Cortes Gerardo (Brasile).» Al Gen. Maggessi Pereira Augusto (Brasile).La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:22 marzo 1955. Al sig. Guttierrez Granier Giovanni Luigi, dell'arcidiocesi di La Paz.162230310222511»1«25»U12»»»18»202328»maggio » Al sig. Comeau Willie, della diocesi di Yarmouth.agosto » Al sig. Dill Francesco, della diocesi di Oklahoma e Tulsa.settembre » Al sig. Dodero Paolo, dell'arcidiocesi di Bologna,ottobre » Al sig. Ferreira Emanuele, dell'arcidiocesi di Ssma Assunzione.» » Al sig. de Moffarts Paolo, della diocesi di Namur.» » Al sig. Tarquinii Vittorino, della diocesi di Teramo.» » Al sig. Van Buyten Giulio, dell'arcidiocesi di Malin es.» » Al sig. Edallo Amos, dell'arcidiocesi di Milano,novembre » Al sig. Criscione Porcelli Giovanni, della diocesi di Ragusa.» » Al sig. Vadakekalatb.il Pothen Giuseppe, della diocesi diChanganacherry.» » Al sig. Pottenkulam Zaccaria, della medesima diocesi,dicembre » Al sig. Petri Silla Giovanni Battista (Roma).)) » Al sig. Delle Piane Giuseppe, della diocesi di Savona.» » Al sig. Ciampi Antonio (Roma).» » Al sig. Monaco Eitel (Roma),gennaio 1956. Al sig. Noli Emiliano, della diocesi di Pavia.» » Al sig. Lanni della Quara Armando, della diocesi di Brescia.» » Al sig. Marzoli Luigi, della medesima diocesi.» » Al sig. Amato Alfredo, della diocesi di Caserta.» » Al sig. Serrini Alfonso, della diocesi di Osimo e Cingoli.» » Al sig. Biondi Gastone, della diocesi di Assisi.» » Al sig. Trendall Dale (Australia).» » Al sig. Zanzotto Livio (Roma).» » Al sig. Palazzi Manfredo, dell'arcidiocesi di Bologna.» » Al sig. Affaticati Dante (Roma).)) » Al sig. Costa Almeida Renato (Brasile).» » Al sig. de Bittencourt Beranguer Fernando Cesare (Brasile).» » » Al sig. Leckie Lobo Carlo Fernando (Brasile).» » » Al sig. da Ponte Ribeiro Eiras Carlo (Brasile).» » » Al sig. do Nascimento e Silva Gerardo Eulalio (Brasile).» » » Al sig. Teixeira Mesquita Andrea (Brasile).» » » Al sig. Righetti Adriano (Italia).


240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialea febbraio 1956. Al sig. Perencin Angelo, della diocesi di Vittorio Veneto.4 Al sig. Gahlan Edmondo, della diocesi di Monaco.5 Al sig. Letelier Saavedra Riccardo (Chile).7 Al sig. Basile Luigi, della diocesi di Nola.» » Al sig. Caliendo Gaspare, della medesima diocesi.» » Al sig. Napolitano Salvatore, della medesima diocesi.27 Al sig. Gracie Lampreia Giovanni (Brasile).» Al sig. François Michele, dell'arcidiocesi di Parigi.Al sig. Vitucci Giovanni (Roma).La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :28 gennaio 1956. Al Capitano Borges de Souza Motta Silvio (Brasile).» » Al Col. Serra de Menezes Armando (Brasile).» » Al Magg. Tassoni Bruno (Italia).13. febbraio » Al sig. Romano Roberto (Roma).14 )) Al Col. Campana Antonio (Roma).27 » Al Col. Kahl Filho Giuseppe (Brasile).» » Al Capitano Lopez da Cruz Augusto (Brasile).» » Al sig. Aluffi Pentini dei Conti Pietro (Roma).Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:IS febbraio 1955. Al sig. Lopez de Romana Castresana Luigi, dell'arcidiocesidi Arequipa.»)> Al sig. Zegarra Ballon Edilberto, della medesima arcidiocesi.29 aprile » Al sig. Filteau Oscar, dell'arcidiocesi di Québec.10 maggio » Al sig. Doyle Gerardo, dell'arcidiocesi di S. Giovanni diTerranova.» » » Al sig. Halley Patrizio, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. O'Dea Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. O'Leary Francesco, della medesima arcidiocesi.16 Al sig. Riedemann Enrico, dell'arcidiocesi di Vancouver.» » Al sig. Steele Davide, della medesima arcidiocesi.Al sig. Belliveau Willie, della diocesi di Yarmouth.» Al sig, Burke Osvaldo, della medesima diocesi.» Al sig. d'Entremont Luigi, della medesima diocesi.» Al sig. Nichols Sam, della medesima diocesi.2 agosto » Al sig. Dore Lloyd Felice, della diocesi di Lafayette.» » Al sig. Gaspard Clifton, della medesima diocesi.22 » Al sig. Berney Giuseppe, della diocesi di Oklahoma eTulsa.Al sig. Borelli Francesco, della medesima diocesi.» Al sig. Brandt Leone, della medesima diocesi.» Al sig. Connelly Andrea, della medesima diocesi.))» Al sig. Cravotto Giovanni, della medesima diocesi.» » Al sig. Cunningham Nicola, della medesima diocesi.» Al sig. Donnelly Michele, della medesima diocesi.» Al sig. Ederer Michele, della medesima diocesi.


Diarium Romanae Curiae 24122 agosto2 settembre22 »30 »6 ottobre1955,»»»»»»»»»»»»»»»Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Eisenbeis Carlo, della medesima diocesi.Fischer Giovanni, della medesima diocesi.Grellner Riccardo, della medesima diocesi.Harrigan Giovanni, della medesima diocesi.Hudson Reginaldo, della medesima diocesi.Ingram Carlo, della medesima diocesi.Kavanaugh Alfredo, della medesima diocesi.Lageose Francesco, della medesima diocesi.Lange Lorenzo, della medesima diocesi.Loosen Giulio, della medesima diocesi.Martin Giovanni, della medesima diocesi.Mueggenborg Giuseppe della medesima diocesi.Meuggenborg Paolo, della medesima diocesi.Murphy Giorgio, della medesima diocesi.O'Brien Leone, della medesima diocesi.O'Grady Giovanni, della medesima diocesi.O'Neill Giacomo, della medesima diocesi.Beding Nicola, della medesima diocesi.Robinson Loran, della medesima diocesi.Ryan Royal, della medesima diocesi.Salz Ermanno, della medesima diocesi.Schott Valentino, della medesima diocesi.Sprehe Francesco, della medesima diocesi.Stolta Giovanni, della medesima diocesi.Stuart Roberto, della medesima diocesi.Suits Federico, della medesima diocesi.Sullivan Guglielmo, della medesima diocesi.Thompson Roscoe, della medesima diocesi.Wolf Lorenzo, della medesima diocesi.Zaloudek Floriano, della medesima diocesi.Beechwood Enrico, della medesima diocesi.Powers Guglielmo, della medesima diocesi.Herzig Giacomo, della medesima diocesi.Pollet Raffaele, della diocesi di Tournai.Bodman Vincenzo, della diocesi di Oklahoma eTulsa.Bogges Giovanni, della medesima diocesi.Dyer Ray, della medesima diocesi.Elmenhorst Antonio, della medesima diocesi.Hagan Carlo, della medesima diocesi.Monsour Giacomo, della medesima diocesi,Pribyl Teodoro, della medesima diocesi.Riley Giacomo, della medesima diocesi.Rother Giovanni, della medesima diocesi.Terry Giovanni, della medesima diocesi.Weaver Giuseppe, della medesima diocesi.Weisbender Carlo della medesima diocesi.Trezza Vito, della diocesi di Diano-Teggiano.Georges Samuele, della diocesi di Salt Lake City.


242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeS ottobre 1955.22 » »15 novembre »18 » »19 »» »26 »29 »7 dicembre19 »ti:> »9 gennaio 195G.10 » » »12 »28 »)) »30 »3 febbraio27 »» »Al sig. Petit Carlo, della diòcesi di Namur.Al sig. Peeters Luigi, dell'arcidiocesi di Malines.Al sig. Santens Maurizio, della diocesi di Gand.Al sig. Posteéis Giovanni Leopoldo, della medesima diocesi.Al sig. Lindemans Paolo, dell'arcidiocesi di MalinesAl sig. Merten Pietro, della medesima arcidiocesi.Al sig. Dowling Giovanni, della diocesi di Elphin.Al sig. Joubert Guido, della diocesi di Baiona.Al sig. Duranti Francesco, dell'arcidiocesi di Perugia.Al sig. Payne Beginaldo, dell'arcidiocesi di Calcutta.Al sig. Mori Santangeli Luigi (Spagna).Al sig. Bavano Francis, dell'arcidiocesi di Genova.Al sig. Bordaz Antonio, della diocesi di Martinica.Al sig. Montlouis-Félicité Anastasio, della medesima diocesi.Al sig. Perié Daniele, della medesima diocesi.Al sig. Plissonneau-Duquesne Giorgio, della medesimadiocesi.Al sig. Alcini Angelo, della diocesi di Amelia.Ai sig. Paes de Carvallo Giorgio (Brasile).Al sig. Paranaguá Paolo Enrico (Brasile).Al sig. Francis Edoardo, della diocesi di Poona.Al sig. Casagrande Ugo, della diocesi di Vittorio VenetoAl sig. de Souza Palhares Giuseppe (Brasile).Al sig. Moreira de Castro Alves Dario (Brasile).La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:26 febbraio 1955. Al sig. Minano Mendocilla Carlo, Ministro della Guerradel Perù.25 dicembre » Al sig. Martin Alvarez Carlo, delà diocesi dì Madrid.28 gennaio 1956. Al sig. Alim Pietro (Brasile).10 febbraio » Al sig. Danusso Arturo, dell'arcidiocesi di Milano.27 » » Al sig. Tristäo Leitáo da Cunha Vasco (Brasile).La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :10 ottobre 1955. Al sig. Di Napoli Guido, della diocesi di Teramo.28 gennaio 1956. Al Col. Ungaro Bruno (Italia).» » » Al sig. De Stefano Vincenzo (Italia).» » » Al sig. Sparisci Emo (Italia).» » » Al sig. Merli Gianfranco (Italia).La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :7 novembre 1955. Al sig. Nicoli Tullio, dell'arcidiocesi di Milano.


x Diarium Romanae Curiae 243La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:29 ottobre 1954. Al sig. Irusta Damiano, dell'arcidiocesi di La Paz.G » 1955. Al sig. Clerici Giambattista, della diocesi di Como.10 » » Al sig. Bazan Riccardo, della diocesi di Teramo.» » » Al sig. D'Antonio Giuseppe, della medesima diocesi.» •)) » Al sig. Grossi Gioacchino, della medesima diocesi.» » » Al sig. Parere Vincenzo, della medesima diocesi.20 » » Al sig. Sidoli Luigi, dell'arcidiocesi di Hartford.25 » » Al sig. Aldeghi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano.» » » Al sig. Villa Ettore, della medesima arcidiocesi.2(> )) » Al sig. Atiman Adriano, della diocesi.di Karema.» » » Al sig. Clerici Arturo, dell'arcidiocesi di Milano.» » » Al sig. Marcora Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Serafino Alfredo, della diocesi di Sarno.7 dicembre » Al sig. Bonn Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia.13 » » Al sig. Mazzeri Carlo, della diocesi di Novara.» » » Al sig. Nardoni Duilio (Roma).23 » » Al sig. Becker Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia.25 » » Al sig. Herbosch Antonio, della diocesi di Monaco.5 gennaio 1956. Al sig. Mazza Luigi, dell'arcidiocesi di Firenze.» » » Al sig. Schiavo Eugenio (Roma).11 » » Al sig. Bajno Sesto, della diocesi di Pavia.» » » Al sig. Bonfatti Giuliano, della medesima diocesi.» » » Al sig. Testera Carlo, della medesima diocesi.• » » » Ai sig. Vaghi Franco, della medesima diocesi.12 » » Al sig. Gioia Giuseppe, della diocesi di Brescia.» » » Al sig. Trucillo Vincenzo, dell'arcidiocesi di Salerno.» » » Al sig. Lunelli Renato, dell'arcidiocesi di Trento.14 » » Al sig. Puzzanghera Rosario, della diocesi di Alatri.» » » Al sig. Rusconi Domenico (Roma).17 » » Al sig. Abdul-Bari-Bey Tewfiq (Iraq).2:> » » Al sig. Galli Giuseppe (Roma).26 » » Al sig. Amato Antonio, della diocesi di Caserta.5 febbraio ». Al sig. Besa Lyon Carlo (Chile).» » » Al sig. Gordon-Orr Camposano Douglas (Chile).18 » » Al sig. Lozada Benavente Samuele, dell'arcidiocesi diArequipa.» » » Ai sig. Pérez Godoy Riccardo, della medesima arcidiocesi.27 » » Al sig. Battisti Angelo (Roma).Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:22 marzo 1955. Al sig. Estensoro Alborta Renan, dell'arcidiocesi di LaPaz.5 settembre » Al sig. Metkowski Francesco, dell'arcidiocesi di Montevideo.


244 Acta Apostolicae tiédis - Commentarium Officiale30 settembre 1955. Al sig. Andriuolo Vincenzo, della diocesi di Diano-Teggiano.» » » Al sig. Gangone Cono, della medesima diocesi.3 gennaio 1956. Al sig. Michelacci Adolfo, della diocesi di Modigliana.» » » Al sig. Aveiro Anselmo, dell'arcidiocesi di Santissima Assunzione.11 » » Al sig. Barbero Ercole, della diocesi di Pavia.» » » Al sig. Chiapperò Agostino, della medesima diocesi.» » » Al sig. Positano Giammichele, della medesima diocesi.» » » Al sig. Babbeno Attilio, della medesima diocesi.» « » Al sig. Tavazzani Cario, della medesima diocesi.12 » » Al sig. Nazzari Giuseppe, della diocesi di Lodi.20 » » Al sig. Schibuola Giovanni, della diocesi di Forlì.23 » » Al sig. Antonini Giuseppe, della diocesi suburbicaria diAlbano.28 » » Al sig. Stumpf Emanuele (Brasile).» » » Al Cap. Corsani Ferdinando (Italia).» » » Al Cap. Faluzzini di Sezzadio Pier Vittorio (Italia).7 febbraio » Al sig. Ferretti Pietro, della diocesi di Tortona.NECROLOGIO23 febbraio 1956. Monsig. Gal vin Edoardo, Vescovo di Hanyang.27 » » Monsig. Guy ornar Giovanni Alfredo, Vescovo tit di Assava.28 » » Monsig. Szlagowski Antonio Wladislao, Arcivescovo tit. diCotieo.2 marzo » Monsig. di Tommaso Antonio, Vescovo tit. di Cirene.4 » » Monsig. Dalla Zuanna Vigjlio Federico, Arcivescovo tit. diMocisso.» » » Monsig. Gleeson Edmondo, Vescovo di Maitland.10 '» » Monsig. Moussaron Giuseppe Giovanni Amato, Arcivescovodi Albi.22 » » Monsig. de Aquino Correa Francesco, Arcivescovo diCuiabá.2 aprile » Monsig. Deymier Giovanni Giuseppe Giorgio, Arcivescovodi Hangchow.21 » » Monsig. Kelly Edoardo, Vescovo di Boise City.25 » » Monsig. Czapik Giulio, Arcivescovo di Agria.26 » » Monsig. Jacquin Giorgio, Vescovo di Moulins.


An. et vol. XXXXVIII 28 Maii 1956 (Ser. Il, v. XXIII) - N. 6<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>ILINENSISIN CATHEDRALI TEMPLO DIOECESIS LINENSIS CANONICORUM COLLEGIUM CON­STITUITUR.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum uniuscuiusque dioecesis Episcopus totis contendere viribus debeatut summi Dei cultus pie splendidissimeque habeatur, et commissipopuli bona utilitatesque continenti foveantur studio, eosdem omninodecet virorum corona et quasi senatu ornari, qui, ingenio, exemplo acdoctrina praestantes, ipsos sacrorum Antistites gravissimis hisce partibusimplendis iuvent. Quam ob causam, libentissime accipiendas essecensuimus preces venerabilis Fratris Henrici Gelain, Linensis Episcopi,qui ab hac Apostolica Sede postulavit ut, ad normam sacrorum canonum,in sua etiam dioecesi Canonicorum Collegium conderetur. Probantesigitur quae S. Congregatio Consistorialis decreverit esse facienda,cui scilicet proprias huic agendae rei potestates demandavimus ; post auditumvenerabilem Fratrem Armandum Lombardi, Archiepiscopum tituloCaesariensem Philippi et in Brasilia Apostolicum Nuntium, atque consensumeorum suppletum, qui in hoc negotio sua quomodocumque interessearbitrentur; summa Nostra usi potestate haec quae sequuntur17 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 6. — 28-5-1956.


246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedecernimus atque iubemus. In cathedrali Linensi templo CanonicorumCollegium constituimus, quod duobus volumus componi Dignitatibus,Archidiacono nempe et Archipresbytero, atque sex Canonicis, quorumalter doctoris Theologi alter vero praefecti paenitentium admissis expiandisofficio fungetur. Quae Dignitates et Canonicatus ad iuris praescriptaassignabuntur ; quoadusque tamen ea congruo patrimonio locupletari nequeant, libenter sinimus eadem vel iis sacerdotibus deferri,qui alio iam beneficio fruantur, cum animorum etiam curatione coniuncto.Concedimus pariter ut divinum officium congregato Canonicorum coetuhis saltem diebus agatur, quos nunc describimus, scilicet : Paschatis,Pentecostes, Sacramenti augusti, Deiparae Virginis caelo receptae,Ss. Petri et Pauli, S. Antonii Patavini, cui cathedralis aedes ut caelestiPatrono est dicata, anniversario praeterea die ab eadem consecrataaede, ceterisque denique diebus, qui per Capitulares Constitutiones edicentur.Quoniam autem ii viri, qui in huiusmodi coetus asciscuntur,vestium etiam insignibus decorandi sunt, ut vel extrinsecus ipsorumquodam modo pateat dignitas ac singularis auctoritas, volumus ut Dignitateset Canonici, intra fines dumtaxat suae dioecesis, nigram induantvestem talarem cum fimbriis violacei coloris, zonam sericam pariterviolaceam, rochetum cum refiexu coccíneo (vermelho-cremisi) in manicis,mozetam e serico villoso nigro cum fimbriis coccineis et, iuxtatemporum opportunitatem, cappam cum pellibus albi coloris caligasqueviolaceas. Quod denique ad cetera sive officia, sive munera, sive iura acprivilegia attinet, quae ad omnia pari dignitate huiusmodi Collegiaspectant, iuris communis leges fideliter serventur ; qua de re, simul atqueCanonicorum coetus conditus fuerit, dioecesani Consultores suo munerevacabunt. Ad haec omnia, quae statuimus, efficienda venerabilem Fratremdeligimus Armandum Lombardi, quem diximus, tributis ei omnibusagendi negotii potestatibus, quas poterit cuilibet viro subdelegare,dummodo ecclesiastica dignitate praedito; quodsi tunc alius Apostolicaein Brasilia Nuntiaturae praeerit, cum haec erunt facienda, ipsieasdem concedimus potestates, cuilibet pariter delegandas. Qui deniquerem ad effectum deduxerit, acta exaranda curet eorundemque exemplaad S. Consistoriale Consilium quam primum mittenda. Has vero Litterasnunc et in posterum efficaces esse et fore volumus : ita quidem utquae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atqueigitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvisgeneris, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litterasiisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctori-


Acta Pii Pp. XII 247tate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsusirritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostraedocumenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harumLitterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quaesigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulqueab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda eritfides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta inuniversum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat sepoenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussanon fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, PontificatusNostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI Fr. ADEODATÜS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. Seleuc, Decanus Proton. Apost.Bernardus De Felicis, Proton. Apost.Loco © PlumbiIn Cane. Ap. tao., vol. LXXXXI, n. 85.IIVALENTINAE IN BRASILIAIN DIOECESI VALENTINA IN BRASILIA CANONICORUM COLLEGIUM CONSTITUITUR.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum Nostra consilia et cogitationes eo etiam tendant ut Dei maiestas,hominum rerumque conditoris, sollemni cultu summoque honorecelebretur; itemque ut Episcopis lectissimorum Sacerdotum coetusquasi senatus sit praesto, qui eos et consilio et opere iuvent, fit utnon sine magna laetitia eorum Episcoporum postulatis concedamus,


248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialequi ab Apostolica Sede expetant ut in sua cathedrali aede CanonicorumCollegium condatur. Huiusmodi preces cum venerabilis Frater Rodulfusde Oliveira Pena, Yalentinae Sedis in Brasilia sacrorum Antistes,"Vhuic Bomanae Ecclesiae admoverit, Nos, post auditum venerabilem FratremArmandum Lombardi, Archiepiscopum titulo Caesariensem Philippiet in Brasilia Apostolicum Nuntium, remque bene consideratam, consensumqueeorum suppletum qui in hoc negotio aliquid iuris se habereputent vel habeant; ea quae S. Congregatio Consistorialis, factis olima Nobis potestatibus, censuit esse facienda probantes, haec quae sequunturstatuimus et decernimus. In cathedrali templo Valentinae dioecesisin Brasilia Collegium Canonicorum condimus, quod duabus Dignitatibusconstabit, Archipresbytero videlicet et Cantore, atque sex Canonicis,quorum alter theologi munere fungetur, alter autem munus explebitpopuli admissa expiandi. Dignitates et Canonicatus, qui dicuntur,ad normam iuris communis conferantur : concedimus tamen ut, quoadusque congruo beneficio non sint praedita, iis etiam Sacerdotibus assignaripossint qui alio iam beneficio fruantur, etiamsi munus eorum etofficium secum ferat animorum curationem.Quod autem attinet ad muniapropria Canonicorum, censemus ut conventus ad caerimonias peragendashis saltem diebus fiant : in die festo scilicet S. Sebastiani, cui estdioecesis ceu Patrono sacra; B. M. V. caelo receptae, cuius honori estcathedrale templum dicatum; feria quinta praeterea maioris hebdomadae; ceterisque postremo diebus quos Capitulares leges seu Constitutiones,quam primum condendae, praescripserit. Cum vero deceat eosqui in Episcopi consilium adsciscuntur quibusdam insignibus condecoran,decernimus ut Dignitates et Canonici, intra fines tamen suae dioecesis,vestem talarem induant nigram cum fimbriis violacei coloris, zonamsericam pariter violaceam, rochetum cum reflexu coccíneo (vermelhocremisi)in manicis, mozetam e serico villoso nigro cum fimbriis coccineis,et, iuxta temporum opportunitatem, cappam cum pellibus albi colorisatque caligas violaceas. Ad cetera autem Canonicorum officia etmunera quod attinet, ad eorum iura, privilegia, honores, quas normasCodex I. C. sancit, eaedem omnino serventur. Qua de re, constituto CanonicorumCollegio, statim Consultores dioecesani a suo munere cessabunt.Volumus postremo ut hae Litterae Nostrae a venerabili Fratre ArmandoLombardi, quem nominavimus, in effectum deducantur, cui omnes potestatesrei gerendae tribuimus, quas poterit etiam cuilibet viro delegare,dummodo ecclesiastica dignitate insigni. Qui vero negotium perfecerit,idem et documenta exarari faciet, quorum exempla sincere scripta ad


Acta PU Pp. XII 249S. Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Quod si eotempore cum res fieri debeat alius eidem Nuntiaturae praesit, huic onerierunt quae mandavimus. Has vero Litteras nunc et in posterum efficacesesse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt abiis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant.Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescriptaofficere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus.Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive scienssive insciens contra egerit ac Nos ediximus, 'id prorsus irritum atqueinane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta"vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarumexemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis,quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulqueab aliquo publico tabellione sint subscripta eadem omnino habendaerit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decretain universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificumiussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, PontificatusNostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI jji Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA8. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. Seleuc, Decanus Proton. Apost.Bernardus De Felicis, Proton. Apost.Loco SB PlumbiIn Ap. Cane, tao., vol. LXXXXI, n. 86.


250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIQUITENSIS(GUAYAQUILENSIS)IN ABQUATORIANA REPUBLICA ALTERA CONSTITUITUR ECCLESIASTICA PROVINCIA,GUAYAQUILENSIS NUNCUPANDA.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum in Aequatoriana Republica una adhuc habeatur Provincia ecclesiastica,Quitensis scilicet, eademque in nimiam protendatur latitudinem,animorum iuvandorum causa venerabilis Prater Opilius Rossi, Archiepiscopustitulo Ancyranus et in Republica de qua dicimus ApostolicusNuntius, ab hac Romana Sede postulavit ut, ipsa Provincia ecclesiasticapartita, nova ex ea conderetur : cui sententiae favere sive dilectumFilium Nostrum Carolum Mariam S. R. E. Cardinalem de la Torre,Quitensem Metropolitam, sive venerabiles Fratres Ecclesiarum Guayaquilensis,Portus Veteris, Fluminum ac de EI Oro Ordinarios. Quoniamigitur persuasissimum habemus, ubi unius Pastoris leventur et quasidistribuantur sollicitudines, satius populorum utilitati consuli dioecesiumqueregimini, hasce preces libenter suscipimus ; eaque de causa, rediligenter considerata, atque eorum suppleto consensu qui in hac rerumcommutatione aliquid iuris habeant, vel se habere existiment, de summaNostra auctoritate sequentia statuimus. Ab Ecclesiae Quitensis, ab eiusquepro tempore Archiepiscopi metropolitico iure simul dioeceses Guayaquilensemac Portus Veteris, praelaturasque « nullius » Fluminumac de EI Oro eximimus, simul earum Episcopos atque Praelatos. Dequibus ita seiunctis dioecesibus ac praelaturis, episcopalem EcclesiamGuayaquilensem ad gradum et dignitatem perducimus archiepiscopalismetropolitanae Sedis, cum omnibus iuribus, privilegiis et praerogativis,quibus ceterae eiusdem honoris archidioeceses ad iuris normam fruuntur.Cui metropoli eas ut suffraganeas subdimus Ecclesias, quarum supranomen fecimus, dioecesim nempe Portus Veteris, ac praelaturasFluminum ac de EI Oro. Quam ob rem, ex hisce ita dismembratis atque


Acta Pii Pp. XII 251ordinatis Sedibus nova constabit ecclesiastica Provincia, quam Guayaquilensem,ex archidioecesi capite et quasi matre, appellari volumus, iisdemqueterminis circumscribi, atque quattuor simul Ecclesiae, quibus ipsacomponitur. Venerabilem igitur Fratrem Caesarem Antonium MosqueraCorral, adhuc Guayaquilensem Episcopum, ad Archiepiscopi Metropolitaedignitatem decusque promovemus, facta eidem potestate, sicutaequum est, ad ceterosque aequali gradu spectat viros, Crucem ante seferendi, intra fines dumtaxat suae archidioecesis, sacrumque induendiPallium, postquam tamen illud in publico Consistorio rite postulaveritatque obtinuerit; quam dignitatem, ut patet, Guayaquilenses, qui sequentur,Praesules pleno iure habebunt ; eidem praeterea, eiusque successoribus,ut suffraganeos subdimus earum Praelatos Ecclesiarum, quas supranumeravimus. Iubemus denique ut cathedrale Canonicorum GuayaquilensiumCollegium ad gradum, titulum honoremque perducatur Collegiiarchiepiscopalis metropolitani, cum omnibus iuribus, privilegiis, praeeminentiiset honoribus, quae ex iure communi ceteros consequuntur eiusdemappellationis ac dignitatis Canonicorum coetus. Quae omnia religioseperficienda curabit venerabilis Frater Opilius Rossi, quem memoravimus,cui et omnes tribuimus necessarias agendi negotii potestates,etiam cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas ecclesiastica dignitatepraedito, et onus imponimus huiusmodi peractae Sedium ordinationisdocumenta exarandi, eorumque ad unguem exacta exempla quam primumad S. Consistoriale Consilium mittendi. Quod si evenerit ut, quo temporeres ad effectum erit deducenda, alius Apostolicae in Aequatoriana RepublicaNuntiaturae praesit, huic similiter potestates concedimus etnegotium perficiendi et virum subdelegandi. Has vero Litteras nunc etin posterum efiicaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per easdecreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vimsuam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generiscontraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemusomnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sivesciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritumatque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostraedocumenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarumexemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quaesigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque abaliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda eritfides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universumsi quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poe-


252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussanon fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die secundo et vicesimo mensis Ianuarii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri septimo decimo.CELSUS Card. OOSTANTINI j$¡ Fr. I. ADEODATUS Card. PIAZZAS. B. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. Seleuc, Decanus Proton. Apost.Bernardus De Felicis, Proton. Apost.Loco £B PlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 9.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>ITEMPLUM B. MARIAE V. DE MONTE, IN SUBURBIO BOMBAYENSIS URBIS EXSTANS,BASILICIS MINORIBUS ACCENSETUR, AC INSUPER BOMBAYENSI EMO ORDINARIOFACULTAS COMMITTITUR CORONANDI IMAGINEM B. MARIAE V. IN EODEMASSERVATAM.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Perfugium salutis et quasi propugnaculumFidei perhibetur esse Templum Deiparae sacrum et in amoenocolle positum, unde Bombayam urbem et maris vastissimum aequor prospicias.Qua in regione suburbana, cui nomen « Bandra », plurimi deguntChristifideles, qui religionis catholicae instituta alacres obeunt.Hoc vero Templum Beatae Mariae Virginis de Monte, uti appellatur, adartis Gothicae rationem anno millesimo nongentesimo quarto extractumest loco prioris sacrarii, quod anno millesimo septingentésimo sexagesimoprimo aedificatum, piorum multitudinem capere non potuit. Ceterum hicmons ab antiquis temporibus Almae Deiparae, in spem humani generis


Acta Pii Pi). XII 253natae, sacer est, quandoquidem iam ante annum millesimum quingentesimumsexagesimum sextum Ignatiani Sodales Marianae pietatis sedemibi constituerunt. Cum igitur hoc Templum sit opere nobilissimum, religionesanctissimum populique fidelis concursibus maxime celebratum,Dilectus Filius Noster Valerianus Gracias, Bombayensis Archiepiscopus,Nos rogavit ut illud Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus, simulqueut venerabilem eiusdem Deiparae Imaginem, ibi asservatam, quamnon.solum Christifideles sed etiam ethnici praecipuis venerantur obsequiis,aureo diademate, Nostro nomine et auctoritate, redimiri sineremus.Quibus precibus pro Nostro Mariani cultus propagandi studio libentianimo obsecundantes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto,certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, TemplumBeatae Mariae Virginis de Monte, Anglorum sermone « Our Lady ofthe Mount » appellatae, eius Nativitatis mysterio sacrum et in suburbio,cui nomen « Bandra », urbis Bombayae exstans, ad dignitatem et honoremBasilicae Minoris evehimus, omnibus adjectis iuribus ac privilegiis,quae Aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Praeterea,iisdem hisce Apostolicis Litteris et auctoritate Nostra, ad futuramrei memoriam, Bombayensi Ordinario, quem diximus, eas partes committimusut die per se ipsum deligendo, Imagini Beatae Mariae Virginisde Monte, eodem in Templo excultae, post Missarum sollemnia, iuxtaritum formulamque praescriptam, auream coronam, Nostro nomine etauctoritate, imponat. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Templumautem ipsum huiusmodi honore augentes, decernimus praesentes Litterasfirmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosqueplenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quosspectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nuncea inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet,scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xxi, mensis Octobris,anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiIo. BAPT. MONTINIProsecretarius Status


254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIITEMPLUM B. MARIAE V., PLACENTINA IN URBE, (( SANTA MARIA DI CAMPAGNA ))APPELLATUM, BASILICAE MINORIS TITULO AC PRIVILEGIIS COHONESTATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Placentia, urbs ampla, non unocommendatur Templo artiñciosis operibus nobili populique concursibuscelebrato; quo e genere perhibetur esse Aedes Almae Deiparae sacra,quam vulgato sermone « Santa Maria di Campagna » appellant. HocTemplum, scilicet eiusdem urbis sedes praecipua cultus Mariani, annomillesimo quingentésimo vicesimo secundo, Alexio Tramello, nranicipePiacentino, architecto, coeptum est construi, ad quod opus exigendumcives communi animorum alacritate stipem confluere. Asservatur ibidemsignum Beatae Mariae Virginis, quod iam antea, per quinque saecula,in eodem loco exstans, religiose fuerat excultum, atque anno millesimosexcentésimo secundo, iterumque hoc vertente anno, aureo diadematea Purpurato Ecclesiae Patre Francisco Borgongini-Duca, quemnuper defunctum deflevimus, Nostro nomine et auctoritate est redimitum.Qui annalium replicant memoriam, asseverant Beatum UrbanumPP. II, Decessorem Nostrum, apud eandem Imaginem Christifideles,anno millesimo nonagésimo quinto, ad expeditionem in Terram Christiincolatu sacram evocasse, atque Beatae Mariae Virginis honori Praefationem,quam Ecclesia Romana adhuc usurpât, primum cecinisse.Laudatur praeterea hoc Templum propter structurae genus, quod arenatis artibus appellatur, et ad cuius venustatem fornices sublimesatque tholus aedificio impositus non parum conferunt, propter cultumeximium et imagines, praesertim quas udo illitis coloribus pro ingeniisui copia expressit ille haud obscuri nominis vir qui vulgo nuncupatur« Pordenone ». Cuius in praeclarae Aedis, anno millesimo quingentésimosexagesimo primo consecratae, officiis ab antiquis temporibus versanturSodales Franciscales, qui annituntur ne quid desit divinis ritibus,ne quid Christifideles desiderent. Sacram quoque supellectilem eamquemagni pretii et Sanctorum reliquias est ibi cernere, ita ut hoc pietatisdomicilium rite instructum dicendum sit atque ornatum. Volens


Acta PU Pp. XII 255autem, hoc Mariano vertente Anno, Mariani huiusce Templi dignitatemaugere et Christifideles ad impensiorem Deiparae cultum provocare,Venerabilis Frater Humbertus Malchiodi, Archiepiscopus titulo Serrensisin Macedonia, Piacentini Archiepiscopi-Episcopi Adiutor, Nosrogavit, ut Templum, quod saepe diximus, Basilicae Minoris nomine aciure donaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, Nos, ex SacraeRitum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarumvi perpetuumque in modum Placentinum Templum, BeataeMariae Virgini sacrum atque vulgo « Santa Maria di Campagna » appellatum,ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibusadiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt.Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentespraesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstareac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterumplenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumqueex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die III mensis Novembris,anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiIo. BAPT. MONTINIProsecretarius StatusIIIECCLESIA CATHEDRALIS BARENSIS BASILICAE MINORIS HONORIBUS PRIVILEGIIS­QUE DECORATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Barensium Templum princeps, sanesanctum apud illos et religiosum, praeclarum perhibetur esse monumentum,utpote artificiosis operibus illustre et insigne. Quod ab antiquisrepetitur temporibus, cum iam saeculo vi, ut rerum scriptores narrant,ea in urbe constituta fuerit Aedes episcopalis, Vertente autemsaeculo xi Byzantius Archiepiscopus Templum superius structurae ge-


256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenere Graecorum proprio aedificare coepit, quod a successoribus eius perfectum,anno MCLVI, cum Barium impio furore diriperetur, eversum est.Tamen sacrorum Antistes Rainaldus augustum hoc religionis domicilium,secundum artis Romanicae, quam dicunt, praecepta, amplioreforma restituit, adiectis sacris turribus et porticu, atque in melius reparavit.Saeculo autem xiu ad finem vergente, Romualdus ArchiepiscopusAedem, novis operibus locupletatami ornatamque, die iv mensisOctobris, anno MCCLXXXXII, Deo in honorem Beatae Mariae Virginissideribus receptae sollemni ritu consecravit. Sed, quod per labentiatempora prisco colore ac specie venustum servatum erat, Templum saeculoxviii minus eleganter mutatum fuit et opere tectorio ea ratione,quam aetas illa ferebat, obductum. Lustris autem hisce proxime praeteritisad pristinum splendorem revocatum est, ita ut, qui id invisunt,non parva afficiantur admiratione. Praeterea in crypta, amplitudine etornamentorum copia illustri, Imago Beatae Mariae Virginis « Hodigitriae», quae anno DCCXXXIII Costantinopoli est Barium periata, a Christifidelibusperpetuis excolitur obsequiis. Quo Simulacro expressa, AlmaDeipara urbis atque provinciae Barensis ab hac Apostolica Sede caelestisrenuntiata fuit apud Deum Patrona. Templum denique pretiosasupellectile refertum est iisque rebus affatim instructum, quae ad domusDei decorem pertinent. Nec praetermittendum sacros ibi ritus curari alectissimis Viris in Canonicorum Collegium adscriptis. Preces igitur adNos admovit Venerabilis Frater Henricus Nicodemo, Barensium Antistes,ut, superiore Aede opere nobilissimo refecta iterumque religiosocultui apta reddita, et oblata occasione primi ex Archidioecesi ConventusMariani, in perennem huius Anni Deiparae sacri memoriam, Templum,quod laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus.Quae vota libenti animo explentes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationisconsulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra dequeApostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum Ecclesiam Cathedralem Barensem, Beatae Mariae Virginiin Coelum Assumptae sacram, ad honorem ac dignitatem BasilicaeMinoris evehimus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis, quae Templiseodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihilobstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litterasfirmas,validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenosatque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectantseu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et


Acta Pii Pp: XII 257inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet,scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Novembris,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIVBASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR ECCLESIA POROCORNELIENSISB. MARIAE V VVULGO (( DEL PIRATELLO )), IN DIOECESI IMOLENSI.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Deiparae cultorum frequentia insigneest, quemadmodum accepimus, Forocorneliense Templum, quod eidemBeatae Mariae Virgini sacrum, « dei Piratello » Italico sermone appellatur.Cuius religionis origo ab antiqua repetitur aetate, quandoquidemsaeculo xv, ut memoriae proditur, Alma Dei Genetrix, non inelegantiImagine eo in loco expressa, cuidam viatori, pietatis causa AedemLauretanam petenti, significavit velle se, ubi consisteret, a Forocorneliensibuspeculiaribus coli obsequiis. Rosae subito ibi exsistentessuperno nuntio attulerunt fidem. Augescente exinde in dies animorumalacritate, Templum excitatum est opere egregio, ad quod exigendumpraeclari artifices ingenium et copiam contulere. Nec praetermittendumprimum huius religionis domicilii moderatorem fuisse Beatum IeremiamLambertenghi, Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci sodalem inditum.Itaque Augusta Virgo, ibidem venerata, post hominum memoriam,Forocorneliensium urbis ac dioecesis habetur praecipua Patrona;honestis eorum consiliis et inceptis praeest, rebus in adversis iis optatumsolacium praebet tutumque perfugium. Est quoque prae Nobis f erendum Pium PP. IX, Decessorem Nostrum, rec. mem., pro sua ergaDeiparam pietate, cum Forocorneliensium praeesset Ecclesiae, in hancMarianae religionis sedem se recipere solitum esse. Templum praetereaiis rebus affatim instructum est, quae ad Dei cultum pertinent, nec deestsacra magni pretii supellex. Divinis vero ritibus religiosaeque Christi-


258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialefidelium curationi operam dant Sodales Tertii Ordinis Regularis SanctiFrancisci, quibus Aedes, quam extruxerant primisque auxerant incrementis,decem amplius abbine annos iterum est credita. Quibus permotivolentesque, ut Mariani huius iam exeuntis Anni quoddam quasi exstaretmonumentum, quod populum Christianum ad Almae Deiparae cultuminffiammaret et exacueret, Venerabiles Fratres Paulinus Ioannes Tribbioli,Imolensis Episcopus, et Benignus Carrara, Episcopus titulo Hieropolitanus,eiusdem a sacris Adiutor, preces Nobis adhibuerunt, utTemplum, quod diximus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus.Quae vota libenti animo propterea etiam explentes, quod optatis DilectiFilii Nostri Caietani Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri CardinalisCicognani ea novimus respondere maxime, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicaepotestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modumForocorneliensem Ecclesiam Beatae Mariae Virgini sacram atquevulgo « dei Piratello » appellatam, ad dignitatem et honorem BasilicaeMinoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis,eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvisnihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras,validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenosatque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectantseu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicquerite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xix mensis Novembris,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO PRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


Acta Pii Pp. XII 259VSANCTA ZITA V. ANCILLARUM MULIERUMQUE DOMESTICAE CURAE ADDICTARUMPATRONA CAELESTIS DECLARATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Anciliarem condicionem hisce, quibushominum genus iactetur procellis, difficiliorem esse in dies maioribusqueobnoxiam periculis nemo est quem fugiat. Neque infitiandum estpraecipuae virtutis robore opus esse iis, quae alienis in domibus famulantur,ut victum quaeritent tolerentque vitam. Eas, atque universe quaedomestica munera exercent, igitur peculiari obtegi praesidio supernoquam maxime videtur expedire, ut scilicet Patronam habeant, ad quamrebus in arctis fidentes confugiant, a qua christianae humilitatis, oboedientiae,morum integritatis, officii, patientiae sumant exemplum. Cuiusmodi ornamentis animi commendata, praefulget Sancta Zita, virgo Lucensis,quae duodecim vix annos nata familiae cuidam ancillabatur,heris non ita praeclare agentibus cum ipsa; sed, qua erat modestia, verecundia,suavitate, eosdem paulatim sibi conciliavit. Cum ergo vitamhumilem degisset praestabili cum virtute, pauper administra digna effectaest, quae, Sanctorum Caelitum honoribus decorata, veluti excelsadomina immensa in aevum affluer et beatitate. Haec ergo praesit iis, quaeeiusdem in terra participes sunt condicionis, ut consortes fiant gloriaenon absimilis. Hoc ductus consilio, Venerabilis Frater Antonius Torrini,Archiepiscopus Lucensis, nomine quoque cleri populique fidelis sibicommissi, Nos rogavit, ut Sanctam Zitam omnium mulierum famulatuidomestico adddictarum Caelestem Patronam renuntiaremus. Easdempraeterea preces Nobis adhibuerunt complures Purpurati Patres, permultiArchiepiscopi, Episcopi ex orbe terrarum Catholico fere universo,quarumdam religiosarum Sodalitatum supremi Moderatores, nonnulli,qui publicae praesunt rei, ipsae denique, eaeque non paucae, mulieres etadulescentulae, in famulatu versantes. Quibus supplicationibus libenterconcedentes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certascientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum SanctamZitam, Virginem, ancillarum mulierumque domesticae curae addictarumcaelestem apud Deum Patronam eligimus, facimus, declaramus,omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae ordinum seu


260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecoetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validasatque efficaces iugiter extare ac permanere; suosque plenos atqueintegros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectarepoterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque riteiudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, siquidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter siveignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ximensis Martii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri decimo septimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisEPISTULAEIAD EXCMOS PP. DD. IOSEPHUM SLIPYI, ARCHIEPISCOPUM LEOPOLITANUM,METROPOLITAM HALICIENSEM ; CONSTANTINUM BOHACEWSKYI, ARCHIEP.TIT. BEROËNSEM; BASILIUM LÀD.YKA, ARCHIEP. TIT. MARTYROPOLITANÜM ;IOANNEM BUCKO, ARCHIEP. TIT. LEUCADENSEM/ NICOLAUM CARNECKYI, EPI­SCOPUM TIT. LEBEDIENSEM; PAULUM GOIDIC, EPISCOPUM FRAGOPOLITA-NUM ; NILUM SAVARYN, EPISCOPUM TIT. IOTANUM ; ISIDORUM BORECKYI,EPISCOPUM TIT. AMATHUSIUM IN CYPRO ; ANDREAM ROBORECKYI, EPISCO­PUM TIT. TANAITANUM; GABRIELEM BUKATKO, EPISCOPUM TIT. SEVERIA-NENSEM ; NICOLAUM ELKO, EPISCOPUM TIT. APOLLONIENSEM ; NICETAMBUDKA, EPISCOPUM TIT. PATARENSEM ; IOANNEM LATYSEWSKYI, EPISCOPUMTIT. ADADENSEM; AMBROSIUM SEN Y SYN, EPISCOPUM TIT. MAINENSEM ;BASILIUM H0PK0, EPISCOPUM TIT. MIDILENSEM, MAXIMUM HERMANIUK,EPISCOPUM TIT. SINNENSEM; PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICASEDE HABENTES : MILLESIMO EXEUNTE ANNO A QUO PRINCEPS S. OLGASACRUM BAPTISMUM RECEPIT.PIUS PP. XIIVenerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Novimusvos, valde percupere ut ii universi, quos pastorali sollertiae vestraeconcreditos habetis filios, millesimum exeuntem annum digne una simul


Acta Pii Pp. XII 261concelebrent, ex quo nobilissima Princeps S. Olga, inani ethnicorumsuperstitione ex animo penitus evulsa, christiana luce illuminata est,ac lustrali sacri fontis aqua rite expiata. Optimum sane suscepistis consilium,quod frugiferum fore confidimus ; ex hoc enim faustitatis eventuchristiana initium duxit illustris illius populi historia, quae in CatholicaeEcclesiae annalibus tot egregie facta recenset, ex quibus non rarosanctitudinis fulgor renidet. Actuosum apostolatus studium, quo S. 01-gae animus flagrabat, gravissimae omne genus difficultates praepedivere,eamque retardarunt a concepto tanta cum spe consilio ad effectum plenefeliciterque deducendo. Siquidem ex una parte neque commodum nequeexpeditum erat ob interclusa saepius itinera Evangelii praecones necessitatibuspares arcessere, qui suo ipsorum labore, divina gratia roborato,tam dissitas regiones peragrarent, ingentemque populum ad obtemperandumchristianae doctrinae praeceptis converterent ; ex alia verofortis et generosa, sed nondum exculta illa gens haud facile ab avitisinstitutis ac moribus abstrahebatur, haud facile ad novam amplectendamreligionem adduci poterat.At nobilis sanctaque femina, divini potius quam humanis opibus innixa,quod suadendo adhortandoque efficere nequibat, id supplicibusadsiduisque precibus ad Deum admotis impetrare enitebatur. Eius autemnepos, S. Vladimirus Magnus, eodem Iesu Christi amore eademque sanctitateatque avia sua permotus, nullis pepercit laboribus, nullisquesumptibus, ut sibi creditus populus evangelica luce collustraretur,utque in sua dicione Crux Divini Redemptoris summo honore refulgeret,omnesque ad eius doctrinam pro viribus conformarentur. Qui quidemVladimirus Princeps, ut iam in Encyclicis datis Litteris, quibusinitium est « Orientales (omnes », scripsimus, « quamvis liturgicos ritus,sacrasque cerimonias ab Orientali fuisset Ecclesia mutuatus, non solumin Catholicae Ecclesiae unitate, officii memor, perstitit, sed curavit etiamdiligenter ut inter Apostolicam Sedem Rationemque suam amicae mutuaequeintercédèrent rationes ». xHi igitur sanctissimi Principes Olgaet Vladimirus vobis vestratibusque exemplo sint hoc praesertim anno,quo decimum revolutum saeculum celebratis a gente illa suscepta ingremium Catholicae Ecclesiae matris. Saeculares eiusmodi celebrationesvividius referent quasi ante eorum oculos qui vestris curis concreditisunt amantissimam terram illam, eius celebérrimas urbes, oppida, castella,vicos, unde vel ipsimet vel ipsorum patres duxerunt ortum ; iterumqueomnes incensiore quodam modo experientur non solum terre-1Acta Ap. Sed. 1946, pag. 35.18 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 6. — 28-5-1956.


262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenam « cariorem esse patriam nobis quam nosmet ipsos », 2sed imprimiscaelestem perpetuoque mansuram ; ac mentis obtutu veluti praesentescernent sacras illas aedes et templa, forsitan bodie prob dolor profanata:,in quibus olim ex iisdem non pauci effusas ad Deum admoverunt precesdulcissimam, ab eoque acceperunt quasi vicissim, maiora quam ceteraomnia, superna suavissimaque solacia. Reminiscentur profecto maiorumglorias, virtutes, concordiam ; reminiscentur, complorantes christianoqueanimo inimicis ^Ecclesiae ignoscentes, suos Episcopos et sacerdotesex crediti muneris auctoritatisque sede deturbatos esse, ac vel morteaifectos, vel in custodia detentos, deinde vero in exsilium missos.At si praesentia in regionibus illis obscura sunt, ac futura incertavidentur et anxitudinum plena, ne tamen concidatis animo; sed vos,unaque vobiscum quotquot habetis in Christo filios, ab eo supplices contendati^— cuius superna luce hominum mentes collustrantur, cuiusqueflexanima gratia liberae moventur voluntates — ut iustitiae, aequitatiscaritatisque consilia in omnes dominentur, utque tandem misericordissimusDeus pareat populo suo et ne det hereditatem suam in opprobrium.3Sint omnes, qui ex illa gente catholicam retinent fidem, « Christibonus odor... Deo, in iis qui salvi fiunt, et in iis qui pereunt » ; 4sintomnes « solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis. Unum corpuset unus spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae ». 5Qui igitur pastoralibus curis vestris commissi sunt pergant unanimi nonmodo firmissimi constantesque perstare in fide sua, sed ceteros etiam,quos possunt, ad unum Catholicae Ecclesiae ovile revocare, quod quidemipse Christus Dominus Beato Petro Apostolorum Principi eiusqueSuccessoribus pascendum concredidit. 6Id faciant non tantum precibusad Deum adhibitis suppliciter, sed caritatis, sed piae paenitentiae, sedceterarum etiam virtutum praelucente exemplo.Nos putamus, Venerabiles Fratres, munus illud, quod S. Olgae acS. Vladimiri temporibus providentissimus Deus arcano suae mentis consilionobilissimo huic populo concredidit, vocandi nempe orientales gentesad christianam fidem et ad Ecclesiae unitatem, hodie quoque valere,quamvis in praesentibus rerum adiunctis videatur omne genus difficultatibusiniuste praepeditum. Eorum suppressae voces, quorum vincula,vexationes atque aerumnae in illis aliisque regionibus plenius altiusque23456Cic, Fin. III, 19.Cfr. Ioel., II, 17.II Cor., 11, 15.Ephes., IV, 3-4.Cfr. Io., XXI, 15-17.


Acta Pii Pp. XII 263Christum cruci fixum nuntiant ac praedicant, ascendunt profecto adDominum; ac libertatem Ecclesiae, veniam insectatoribus implorant.Confidite ergo ; Deus non irridetur ; tardât quidem aliquando ut suorumfamulorum fides, firmitas, constantia, patientia periclitando probentur,eodem fere modo quo aurum igne probatus purgatusque a scoriis magismagisque splendei. Sed, ut ipse bonus est clemens ac iustus, lacrimascernit vestras, ac vestras profecto audit supplicationes. Confidite, dicimus;Nos, qui, ut Decessores Nostri, Orientales omnes Ecclesiae communitatesamanti semper voluntate prosecuti sumus, incensissimas Nostrasvestris precibus quasi conserimus, easque una simul ad Dei soliumadmovemus supplicantes, ut dilectissimus populus ille universus, quorumnon pauci ob praesentium rerum condiciones potius quam ob pravamvoluntatem ab unius ovilis caulis infeliciter discesserunt, ad catholicamunitatem, Divino aspirante Numine, quam primum redeat; ideoquead Nos, qui utpote Apostolorum Principis Successor et Iesu ChristiVicarius, (( nulla quidem humana re, sed caritate divina communisquesalutis studio permoti », 7omnes apertis brachiis flagrantique amore desideramusac praestolamur.Felicis huius vestratum omnium reditus non in alienam, sed in paternamcommunemque domum auspicium esto ac veluti invitamentummemoria, quae apud vos viget, Dei famuli Andreae Szeptickyi, ArchiepiscopiLeopolitani; qui quidem pro dissidentibus fratribus ad unumreducendis ovile tot labores tot aerumnas tolerabat, et qui, ut iam scripsimus,(( nihil magis optabat, quam ut impensissimam suam erga ApostolicamSedem venerationem testaretur, ac pro suo grege, cuius in salutemiam diu suas vires suasque curas impenderat, martyrium etiam, si opusesset, divina suffultus gratia libenter faceret ». sQuos autem omnes habetis apud Deum deprecatores ac caelestes gentisvestrae patronos supplicibus rogate precibus ut tot tantisque malis,quae Nos haud minus quam vos acerbe tangunt, finis tandem imponatur,et ut meliora felicioraque Catholicae Ecclesiae carissimoque populo illioriantur tempora.Qua spe freti Deoque omnino confisi, vobis singulis universis, VenerabilesFratres, gregibus unicuique vestrum concreditis, iisque omnibusqui in regionibus illis tenaciter in animo catholicae fidei custodiuntunitatem, vel ad eam quasi anhelando contendunt, caelestis consolatio-7LEO XIII, Epist. Apost. «Praeclara gratulationis», d. d. 20 Iun. a. 1894; A. L.,t. XIV, pag. 201.* Litt. Enc. « Orientales omnes »; A. A. S., 1946, pag. 57.


264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenis supernorumque munerum, conciliatricem Nostraeque amantissimaevoluntatis testem, Apostolicam Benedictionem effusa caritate in Dominoimpertimus.Datum Romae, apud S. Petrum, die xx mensis Ianuarii, annoMDCCCCIII, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XIIIIAD EXCMUM P. D. ALEXANDRUM RENARD, EPISCOPUM VERSALIENSEM, PRAE­SIDEM CONVENTUS LXVIII NATIONALIS SODALITATIS, QUAE (( UNION DESŒUVRES CATHOLIQUES DE FRANCE )) APPELLATUR.Notre paternelle sollicitude pour le clergé de France Nous a renduparticulièrement agréable l'annonce du Congrès de pastorale que vousvous apprêtez à présider dans votre ville episcopale. Prêtres, religieux etmilitants laïques s'y réuniront nombreux pour étudier, avec l'assistancede plusieurs membres de la hiérarchie, la nécessité et les caractères d'uneaction pastorale d'ensemble, qui regroupe, pour une œuvre commune, leslabeurs et les initiatives de chacun. De grand cœur, Nous bénissons cestravaux et les encourageons.Il y a trois ans déjà, Nous Nous étions plu à louer « l'effort de lucidité» des catholiques de France et leur souci d'adapter la pastorale auxconditions présentes des villes et des campagnes, grâce à un usageprudent des données de la sociologie. « On cherche, disions-Nous, à voirclair pour agir efficacement ». Qui donc, en effet, peut méconnaître lenombre et la diversité des formes d'apostolat et d'action catholique qui,sons la vigilance des Pasteurs, se sont développées depuis quelquesdécades dans votre Patrie? Congrès et sessions d'étude ne cessent d'attestercette vitalité; les missions se multiplient, qui, sur la base d'uneanalyse méthodique et patiente, animent une cité entière ou toute unezone rurale; l'enseignement religieux et la formation spirituelle, la rechercheintellectuelle et l'action sociale sont, avec le ministère sacramentelet la vie liturgique, l'objet d'un zèle qui ne connaît point derepos. Et comment ne pas mentionner l'Institution récemment fondéepar Nos soins pour faire refleurir la foi et la vie chrétienne dans lesrégions ou les milieux sociaux qui exigent une action proprement missionnaire?Tant d'efforts difficiles et courageux Nous sont connus : que les


Acta Pii Pj). XII 265prêtres de France les poursuivent avec ardeur et confiance, dans unefiliale docilité à ceux que l'Esprit Saint a établis pour régir l'Eglise deDieu ! 1Pour porter tous leurs fruits, de tels efforts requièrent tout d'abordune ferme assise doctrinale et cette cbarité fraternelle entre prêtres, queNous recommandions il y a peu de semaines au clergé romain. Mais, auplan de l'apostolat, qui est celui de votre Congrès, ils requièrent égalementune judicieuse coordination des ministères dans un cadre d'actionsuffisamment large. Cette exigence, sans doute, est de tous les temps;elle s'impose cependant davantage à notre époque, non seulement pourremédier au trop petit nombre d'ouvriers apostoliques, mais pour mieuxcorrespondre aussi à la complexité accrue des relations humaines et auxdimensions nouvelles des structures sociales de vie et de travail. Aussibien, tous les prêtres qui se dépensent dans un secteur donné aimeront-ilsconsidérer leurs fonctions sacerdotales, diverses et complémentaires,comme étant au service d'une seule et même tâche d'Eglise, sous l'autoritéde l'Evêque. C'est au chef du diocèse, responsable de tout l'apostolatqui s'y accomplit, qu'il appartient d'apprécier l'ampleur des regroupementsde forces souhaitables, d'en définir les conditions et les limites,d'assigner à chacun les objectifs d'action. Il n'est pas douteux au surplusque les paroisses, cellules irremplaçables de la communauté chrétienne,ne soient les premières à bénéficier de cette meilleure coordination.L'heure n'est plus aux efforts isolés et dispersés.Dans la mesure où l'apostolat est une œuvre commune, le prêtre doitacquérir les qualités, d'ordre spirituel et pastoral, qui sont requises pourl'exercer dans cet esprit. Il aura à cœur notamment de respecter ladiversité des ministères et de consentir parfois les sacrifices nécessaires ;le souci des ensembles ne lui fera pas perdre de vue l'importance du contactindividuel et de la direction des âmes; une juste appréciation desdonnées propres au milieu à évangéliser ne saurait lui faire oublier lasouveraine efficacité de l'action de la grâce, la puissance de la Parole deDieu et la fécondité surnaturelle de la sainteté. Comme le père de famille« qui tire de son trésor des choses nouvelles et des choses anciennes)), 2l'apôtre d'aujourd'hui doit puiser dans sa foi en l'Egliseun élan toujours jeune pour enrichir d'heureuses initiatives l'actionpastorale, en même temps qu'un respect des normes traditionnelles,éprouvées et sanctionnées par l'Autorité hiérarchique.J2Cfr. Actes, 20, 28.MT. 13, 52.


266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLe Congrès de Versailles, animé par les dirigeants de l'Union desŒuvres, est déjà, Nous le savons, le fruit d'une longue et fraternellecollaboration entre les divers mouvements de la vie catholique française.Dieu veuille qu'il favorise à l'avenir une fructueuse coordination desefforts apostoliques dans votre pays ! C'est avec ce vœu paternel queNous vous accordons, ainsi qu'à vos collègues de l'épiscopat et à tousNos chers fils, prêtres, religieux et militants laïques, Notre BénédictionApostolique.Du Vatican, le 30 Mars 1956.PIUS PP. XIIIIIAD EMUM P. D. CHRYSANTHUM TIT. SS. COSMAE ET DAMIANI S. R. E. PRESB.CARDINALEM LTJQTJE, ARCHIEPISCOPUM BOGOTENSEM, QUINTUM AC VICE­SIMUM EPISCOPATUS ANNUM IMPLENTEM.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. Optimosane iure fideles tibi concrediti, sacrorum faventibus administris, utlibenter cognovimus, incenso studio contendunt, ut quintum ac vicesimumepiscopatus tui natalem, quem ineunte proximo mense Maio peragere,opitulante Deo, tibi fauste continget, publicis observantiae amorisquesignificationibus prosequantur.Enimvero iam in ipso fiorente aevo officia tibi tradita ad animarumsalutem quaerendam, munus praesertim paroeciale alacriter obiisti. Postsusceptum quidem episcopatum, primo in dioecesi Tunquensi, deinde insede ista metropolitana Bogotensi, pastorale ministerium sollerter exercuisti.Peculiares autem impendisti curas ad quaestiones sociales solvendas,ad radiophonicas quoque scholas fovendas, ut ruricolae potissimumiuvenes salutari Ecclesiae doctrina civilique cultu erudirentur.Tibi itaque magnopere est cordi, ut quum alumni sacerdotii candidati,tum praesbyteri fiorentes aetatibus omnibus apostolatus socialis operibusefficaciter initientur.Quae quidem praeclara erga Ecclesiam merita abs te comparata laetiintuentes, Nosmet Ipsi, qui Romana quoque purpura te condecorare voluimus,iucundam nacti opportunitatem, de pastorali ministerio tam


Act« Pii Pp. XII 267diu actuoseque gesto libenti animo tibi gratulamur, simulque Deumimpensa prece exoramus, ut superna dona ac solacia affatim largiatur.Quo interea sollemnia proxima in maiorem fructuum copiam gregi tuoevadant, tibi ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, Sacro pontificaliritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraqueauctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatisEcclesiae condicionibus lucrandam.Caelestis denique praesidii in auspicium et peculiaris Nostrae caritatispignus, Apostolicam Benedictionem tibi, dilecte Fili Noster, EpiscopisAuxiliaribus tuis et universo clero fidelibusque tuae vigilantiaedemandatis peramanter in Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xiv mensis Aprilis, annoMDCCOCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIIVAD REVMUM P. ENGELBERTUM EBERHARD, ORDINIS FRATRUM EREMITARUMS. AUGUSTINI, MODERATOREM GENERALEM, OB SACRA SOLLEMNIA QUINTOVERTENTE SAECULO AB OBITU S. RITAE A CASCIA CELEBRANDA.PIUS PP. XIIDilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Grato animoobsequii plenas tuas excepimus litteras, quae Nos certiores faciunt moxfore, ut sollemni celebritate Sanctae Ritae a Cascia instauretur memoria,quinto vertente ab eiusdem obitu saeculo. Iis qui piis huiusmodicoeptis, te auspice, operam adiciunt, enixe ominamur, ut merita dignumlaude propositum felici non careat exitu, quin etiam ad augendum religionisstudium et ad emendandos mores quam maxime conferat. Sanctissimaenim augustiniana sodalis, Umbriae praeclarum decus et floseximius, vitae suae exemplis ita eminet nitetque, ut omnes incitamentuminde sumere possint ad tolerandas invicta fortitudine asperitates,ad indulgentiam nocentibus sibi elargiendam, ad christianae pietatis castasdelicias appetendas, immortalium bonorum spe non defutura et desiderioflagrantissimo moti. Ea nempe sive cum matrisfamilias gravemunus obivit, sive cum haud paucis viduitatis anxiis curis affecta est,sive cum umbratilem vitam caelestibus contemplationibus deditam tra-


268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeduxit, in omnibus rerum adiunctis, in quibus versata est, semper se piam,laborum patientem, magnanimam praestitit : quapropter imprimis mulieribusin exemplum praelucet. Hae, sedulo eam imitantes, quam patronamsalutarem opiferam invocant, aequabilitate, modestia, sese abrogandiet devovendi studio, Ecclesiae observantia legum, multa se praebeantdignas laude, atque, caelestium meritorum colligentes messem,tum sibi tum aliis, praesertim propinquis suis, magnopere prosint.Quare a Deo caelestia auxilia adprecati, ut ex statis celebrationibus' etcoetibus actuosior ferveat insita animis fides et ad generosa opera alacriorcorisurgat virtus, tibi dilecte fili, et universis qui Sanctae Ritaehuiusmodi sacra sollemnia parare contendunt itemque cunctis iis quoquequi illis intererunt Apostolicam Benedictionem effusa paterna caritateimpertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xi mensis Februarii, annoMDCCCCIII, Pontificatus Nostri septimo decimo.PIUS PP. XIIVAD REVMUM P. GODEFRIDUM SPIEKMAN, CONGREGATIONIS PRESBYTERORUM ASSMO SACRAMENTO GENERALEM MODERATOREM, SAECULO EXEUNTE AB ORTUEIUSDEM CONGREGATIONIS.PIUS PP. XIIDilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Piis exspectaturlaetitiis, mox illucescet dies, quo tu sodalesque tui centum ab ortureligiosi Istituti vestri impletos celebrabitis annos ac, prout congruenspietatis poscit officium, sollemnes gratiarum actiones Deo persolvetis,qui inditae familiae vestrae primordiis propitius affuit ac liberalibusmuneribus eius incrementa profectumque provexit. Decet Nos praeclaramhuiusmodi occasionem nancisci, ut benevolentiam, qua semper vosprosecuti sumus, apertiore significatione testemur atque, vos vestraquedilaudantes, palam declaremus multum spei in virtute vestra et in religionisforma, quam veluti hereditarium paternumque bonum a B. PetroIuliano Eymard accepistis, a Nobis reponi. Numquam sane intercidethuius viri laus, qui singulari pietate SS. Eucharistiam coluit atque industriaopera et flammantibus sermonibus et scriptis erga augustumaltaris mysterium studia plurimorum vehementer excitavit, cum sibi


Acta Pii Pp. XII 269persuasum esset Sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatisverae actuosissimüm esse praesidium, quo Dei gloria augeretur,communitas ac sociatio hominum ampliflcaretur, evangelicae perfectionisattingeretur fastigium. Eget sane nostra infensa virtutibus aetas,quae divina lege ac spe neglectis, terrestria acriore usque cupiditateappétit, B. Petri Iuliani Eymard exemplo et monitis, ut, ad magnitudinemmaiorum remedio adhibito, meliorum rerum praeferat auspicium.Quapropter vos adhortamur ut, legiferi Patris vestri vestigiis certafide insistentes, generosos pietatis spiritus, quibus ipse imbutus erat,diligenter tueamini, et in Ecclesiae utilitatem quam maxime agendoloquen doque propagetis. Multum igitur optamus ut, sacra celebrandasollemnia Instituto vestro maiori decori et ornamento evadant atque,auream salutarium fructuum segetem animi obtutu cum gaudio prospicientes,divini auxilii et solacii pignus, Apostolicam Benedictionemtibi, dilecte fili, et universis Presbyteris a SS. Sacramento vestrisquecoeptis peramanter impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x mensis Aprilis, annoMDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIALLOCUTIONESISocietatis Iesu Instructoribus a tertia probatione, adstantibus etiamRevmo P. Praeposito Generali et Curiae Sodalibus. *Dilectissimi filii, qui coram Nobis nunc adstatis, vos religiosi sodalesin Curiam Societatis Iesus adlecti, vosque praesertim Instructores a tertiaprobatione, studio sapientiae pleno a vestro, Nobis carissimo, summoPraeposito Romam arcessiti, novimus vos tanta in petendo ratione et moderationefuisse, ut satis vobis fuerit in publica admissione a Nobis ApostolicamBenedictionem excipere.Nihilominus, quamquam in tanta occupationum et sollicitudinum turbahisce temporibus premimur, aliquantisper tamen vobiscum diversarivoluimus, ut paternum animum Nostrum aperientes, singularem bene-* Habita die 25 Martii mensis a. 1956.


270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevolentiam Nostram cum universo inclito Ordini vestro testemur, tummaxime vobis, Instructores, quibus munus magni consilii et prudentiaedemandatum est.Vos profecto lectissima Societatis Iesus portio estis, quippe cumdelecti et cooptati sitis inter eos sodales vestros praecipua auctoritatepollentes : ;, 3ut« cum in se ipsis profecerint, melius ad profectum spiritus alios ad gloriamDei et Domini nostri iuvent ». 4I. - Hoc fuit Patriarchae vestri ingeniosum acutumque consilium,quod magno cum religiosae vitae profectu continenter est in rem deductumet postea ab aliis quoque Institutis magis magisque imitando receptum. Nihilominus, cum quatuor iam abhinc saeculis idem consiliumprimum menti affulserit et ad effectum delatum sit, contingere potest,ut nonnullis aetati nostrae id minus congruens esse videatur varias obadductas causas, exempli gratia quia hodierni temporis homines magisad prompte et expedite agendum sunt proclives, vel quia apostolatus necessitatesexacto tempore nunc acriores sunt. Nos prorsus contrarium arbitramur; nostra enim aetate id magnopere opus est, uti intima religiosavita constantia, sanitate, vigore praepolleat, eo vel maxime quod animorumutilitas et bonum paratiores apostolos poscit. Quapropter tertiaeprobationis tempus veluti sacrum quidam ducendum est, divinitus suggestumatque plane et probe dignum, quod omni cum cura servetur.Hanc ob rem vos adhortamur, ut confecto studiorum curriculo, statimab omnibus et singulis,ullo sine discrimine, integer hic annus traducaturintentissimae meditationi deditus, in domibus huic proposito desti-1234Cfr. Epist. Instit. Soc. Iesu, pars V cap. II n. 340.Ibid. Proëm. tit. V n. 22.Exam. cap. IV n. [103] pag. 59.Const. cum Declar. p. V cap. II n. I.


Acta PU Pp. XII 271natis, atque in eo, quantum fieri possit, novitiatus experimenta et probationesiterum sumantur et adamussim praescripta et normae serventur.II. - Attamen in universa tertia probationis ascetica disciplinacupimus, ut singulares curas in rem praecipui momenti convertatis,nempe ut ad penitus cognoscendum Institutum vestrum et ad eos, quibusid imbuitur, spiritus hauriendos, 5mente et opera incumbatis. Huiusmodiautem religionis forma admodum splendida patet in aureo SpiritualiumExercitiorum libro, quem iterum iterumque commendationeNostra exornavimus. Id facit, ut « tertiani » vestri magis magisque intelligant,Timentur, dégustent, magni pendant, ament ea omnia, quaeillae referunt paginae, notas, additamenta, meditationes, contemplationes,praescriptiones. Singulis rebus quaenam subsit ratio, ac curnamhoc vel in illo loco inveniantur, et quo tendant, sedulo cernant.Vigiles conferte curas, ut ii, tertia probatione peracta, persuasissimumsibi habeant ignatianam viam ac rationem omnino servandam,neque aliquid unquam inde, quod ad eiusdem naturam prorsus pertineat,demendum esse. Ex qua observantia ac reverentia potissimum continget,ut providum huismodi praesidium efficax esse pergat ad mirabiles resperagendas, quemadmodum exactis temporibus evenit, si nempe id mutabiliarbitrio deformatum aut viribus destitutum non erit.III. - Denique, dilectissimi Nobis Instructores, nulli labori, nulliparcite industriae, certatim enitimini, preces Deo fundite, ut quod hocmagni faciendo temporis spatio praesertim expetitur, felicissimo attingaturexitu. Etenim iuvenes religiosi sodales, postquam tot per annosstudiis se asseruerunt, facile in periculum veniunt spirituales res aliquantulumparvi pendendi vel negligendi, cum antea concepti ignesdeferveant. Quodsi iterum in solitudinem huius recessus se contulerintatque et voluntariae corporis castigationi se dederint, non tantum pristinasrecolligent sibi vires, sed novas quoque adipiscentur, multas scilicetet firmas, quas subsecuturis quoque aetatis suae temporibus sibi profuturasservabunt. Magno illis erunt incitamento sanctae precationisstudium, vitae asperitas et sensuum refrenatio, quae in vobis mirabundisoculis cernent. Eloquia vestra, quae luceant simulque et ardeant, eorumcollustrabunt mentes, eorum animis divinae flammae igniculos indent.Eorum itineri tutas perficiendo per semitas vos auctores eritis, prudentiasane conspicui, quibus secure confidi possit, eosque monendo hortandoquearcebitis ab iis sectandis doctrinis, ad catholicum dogma, ad mores,6Epit. p. V c. III n. 435.


272 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialead ascesim, ad socialia instituta pertinentibus, quae novitatum illecebrisfalsa quaedam vel insidiosa exhibent.Industria qua eritis caritate amabilique studio id invenietis, quo asodalibus, ex uberiore vita profectis, taedia, si haec oriantur, amoveatis,et in iis, qui iam experti sint in animorum curanda salute suavia supernaesolacia gratiae, immoderatos forte apostolicos impetus coerceatis.Haec pauca et pro temporis angustiis festina ad vos proloqui hacin admissione, Nobis visum est. Ex omnibus orbis terrarum partibus hucconvenistis et brevi, fine congressioni vestrae imposito, alii alias vestrasrepetetis provincias. Ferte vobiscum singularem Apostolicam Benedictionem,quam vobis peramanter impertimus, fausto hoc volvente anno,quo saecularia sollemnia a glorioso Legiferi Patris vestri exitu publiciscelebrantur laetitiis. Quorum hic esto eximius veluti fructus, ut magismagisque nitentiores et ardentiores afflent vobis spiritus, quibus ad religiosamcapessendam vitam a Deo vocati estis. Haec autem optabilia etpraeclara emolumenta praesertim a vobis, dilectissimi Instructores, etab industria vestra providentissima incrementa suscipient. Benedicatdenique largitor munerum Deus vobis universis et singillatim « tertianis» vestris ; benedicat et copiosa caelestia solacia impertiat laudedignissimo Generali Praeposito vestro et in Curiam eius cooptatis sodalibus,itemque cunctae Societati Iesu, quacum usque suavioribus etartioribus paternae caritatis et bonae existimationis vinculis devincimur.IIIis quae interfuerunt Conventui tertio decimo internationali Foederationisuniversalis puellarum catholicarum (F. M.. J. F. C), Romaehabito. *Vous inaugurez aujourd'hui, chères filles, le Congrès qui a rassembléà Borne les membres de la Fédération Mondiale des Jeunesses fémininescatholiques et, poussées par votre affection filiale, dont Nous apprécionsvivement toute la délicatesse, voici que vous venez Nous offrir dansla ferveur et la joie, le témoignage de votre dévoûment et les projetsnouveaux de votre zèle. Pendant cette semaine vous allez vous prodiguerinlassablement dans les sessions d'étude, les rencontres, les manifestationsde foi et de pieté, et vous aborderez ensemble le problème* Die 3 Aprilis mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 273essentiel de tout mouvement d'Action Catholique, celui de la vie spirituelle.Nous disons essentiel, parce que, plus encore que les problèmesd'organisation interne ou ceux de l'action sur le milieu, la vie spirituelleconstitue le cœur même de l'apostolat chrétien, et ceci d'une manièred'autant plus urgente que l'orientation du monde moderne, et son appeltoujours plus avide aux ressources prodigieuses de la technique, semblents'opposer diamétralement à la pratique de la prière et de l'union à Dieu.L'enquête, que vous avez menée en guise de préparation à ces journéesd'étude, vous a révélé sans doute le déchirement dont souffrent beaucoupde jeunes chrétiens et chrétiennes d'aujourd'hui. Découvrant avec enthousiasmeles moyens de connaissance et d'action qui s'offrent à eux,ils s'en emparent sans hésiter, les utilisent sans arrière-pensée et selancent à la conquête d'un univers, dont la science et la technique reculentchaque jour les limites. La vitesse accrue et la commodité desmoyens de communication, l'abondance des livres et périodiques, la radio,le cinéma, la télévision les mettent en contact avec toutes les formesde la vie et de l'activité humaines. Saisis dans ce tourbillon qui neleur laisse plus le loisir de la réflexion et du recueillement, comment n'enviendraient-ils pas insensiblement à perdre le sens d'autres réalités, plusvraies et plus hautes, mais aussi plus austères, celles de la vie spirituelle,dont ils conservent malgré tout comme une nostalgie, mais quirisquent de s'estomper progressivement jusqu'à perdre à leurs yeuxpresque toute valeur et toute signification.Puisque vous assumez la mission de répondre aux besoins actuels dela jeunesse sur le plan international, vous devez regarder en face la difficultéet y chercher des solutions adéquates. Nous vous félicitons devotre effort lucide et généreux, dont les fruits, Nous l'espérons, ne seferont pas attendre et, au moment où vous vous préparez à commencervotre Congrès, Nous voudrions vous adresser un mot d'exhortation etd'encouragement, comme expression de Notre paternelle sollicitude et dela confiance que Nous mettons en vous.Le monde moderne s'édifie comme une construction aux dimensionsgigantesques, mais l'âme humaine, malgré son émerveillement et sonattachement à cette nouvelle demeure, ne pourra jamais échapper aumystère de son origine et de sa destinée, à l'emprise de Dieu son Créateur,pour qui elle est faite et à qui elle doit retourner. Votre apostolatprend appui sur cette inquiétude radicale ; mais afin de pouvoir conduireautrui jusqu'à la découverte du surnaturel dans toute sa plénitude, ilfaut que vous- mêmes parcouriez en le méditant ce long et difficile itiné-


274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeraire, qui va de la foi spontanée des enfants et des âmes simples à l'assimilationpleinement réfléchie du message chrétien intégral et de toutesses exigences. La civilisation moderne séduit par son caractère d'actualité; elle est tendue vers l'avenir, vers la conquête, vers l'organisationd'une société, qui déborde les frontières politiques et ethniques et s'étendà l'univers. Comment pourrez-vous rester convaincues de l'actualiténon moins passionnante et de la puissance d'impulsion de la viespirituelle, si vous ne l'avez expérimentée en quelque sorte, si chaquejour vous ne vous efforcez de pénétrer davantage dans ce monde, plussecret, mais plus réel et plus merveilleux que l'autre, et de le découvrirsous la conduite de Dieu lui-même?Mais la difficulté surgit au moment où s'imposent, inéluctables, lesconditions de cette découverte. Le bruit, l'agitation, la vitesse perdentici tous leurs droits. Il s'agit d'entrer dans le sanctuaire intérieur, dansle calme et le silence, et surtout d'attendre patiemment et humblementla grâce d'en-haut, d'accepter la volonté d'un Autre, dont Jean-Baptistedisait : « II faut qu'il grandisse et que je diminue »- 1La prière quotidienneet prolongée, seule voie qui conduise en présence de Dieu, combiende jeunes ont le courage de s'y astreindre? N'espérez pas, chèresfilles, exercer d'apostolat digne de ce nom, si vous n'acceptez d'abordcette exigence élémentaire et dont la tradition chrétienne n'a cessé desouligner l'importance.La civilisation matérialiste s'efforce d'ancrer l'homme dans le mondeprésent, de faire briller à ses yeux des espérances toutes terrestres, d'accroîtresa confiance dans l'efficacité du travail humain et son aptitudeà remédier aux maux de l'humanité. Les chrétiens eux-mêmes n'échappentpas à cette fascination. Certains, trop sûrs d'eux-mêmes, ont peineà admettre la précarité des résultats acquis par la mise en œuvre desseules ressources de la technique et de l'économie. D'autres, incapablesde l'effort sincère que réclame la vie chrétienne, tâchent d'en réduire lesexigences : ils demandent instamment des concessions, des accommodements.Le dogme les offusque par son caractère absolu ; ils accusent la.morale chrétienne d'intransigeance et préféreraient qu'elle s'adapteaux circonstances de l'âge moderne, aux difficultés apparemment insurmontablesqui s'opposent à son observation ; ils plient ainsi la rigueurdes préceptes à l'appréciation subjective des individus. Et vous savezaussi combien l'obéissance à l'Eglise, à ses directives, à ses conseilsde prudence coûte à beaucoup de vos contemporains.1To. 3. 30.


Acta Pii, Pp. XII 275Pour restaurer dans votre milieu social le sens du christianisme authentique,il faut qué, bien conscientes de ces problèmes, vous en ayezaperçu le vrai principe de solution : une vie de grâce fervente, jalousement protégée et entretenue. Cette ferveur, loin d'affecter uniquementles couches superficielles de la sensibilité, doit imprégner l'âme entière,pénétrer l'intelligence et aviver de son éclat la connaissance des véritésrévélées et des normes morales qui inspirent le comportement individuelet social. L'attitude de l'homme devant les biens terrestres, devant lesconquêtes de la technique en particulier, dépend d'abord de la conviction,non purement théorique, mais intimement vécue et nourrie par laprière et la réflexion, que ce monde passe : — « Praeterit enim figurahuius mundi)), 2— et que, pour l'homme pécheur, il n'y a de salut que dansl'acceptation du sacrifice du Christ, de la mort avec Lui et en Lui : lavraie vie n'est pas ici-bas, mais dans l'au-delà. Déjà cependant elle s'inauguresur terre en celui qui adhère au Christ et à son enseignement intégral,c'est-à-dire pour qui reconnaît l'Eglise comme dépositaire dumessage divin, qu'elle interprète infailliblement, et du pouvoir de gouverneret de sanctifier les hommes. Vous êtes bien conscientes, commetoutes les jeunes filles d'aujourd'hui, de votre autonomie personnelle,et vous ne voulez pas d'une autorité qui s'impose sans donner les preuvesde son pouvoir. La justification dernière de l'Eglise et de la soumissionqu'on lui doit, la foi vous la donnera; l'amour de Dieu répandu dansvos coeurs par le Saint-Esprit 3peut seul vous faire comprendre et admettretout ce que le Christ vous enseigne par l'Eglise, sans rien dissimuler,ni estomper, ni effacer. Vous aimez aussi vous lancer dans l'actionet vous réjouir des fruits obtenus par votre initiative. Qui vousapprendra sinon l'Esprit-Saint à rester humbles dans le succès, à vousdévouer sans retour sur vous-mêmes, peut-être sans résultat tangible,mais dans une fidélité inaltérable et silencieuse. Vous n'aurez plus alorsà craindre l'échec ou la désillusion, mais vous les supporterez vaillammentd'un cœur égal.On voit souvent, hélas !, des jeunes filles bien disposées, mais superficiellesdans leur foi et dépourvues de convictions raisonnées, subirl'attirance de sentiments généreux, d'idées apparemment très belles, dedémarches apostoliques audacieuses, et céder sans discernement à cetattrait, avec le risque fréquent de commettre de lourdes imprudences etd'en porter les tristes conséquences. La formation religieuse ne leur man-231 Cor. 7, 31.Cfr. Rom. 5, 5.


276 A-da Apostolicae Sedis - Commentarium Officialequait pas, mais elle n'était ni complète ni solide ; leur esprit se nourrissaitplus volontiers de formules brillantes que de doctrine ferme, s'en -tbousiasmait plus facilement de gestes spectaculaires que de serviceobscur et généreux. Soyez donc avides, chères filles, d'une vie intérieurestable et bien équilibrée ; ne négligez aucun des aspects de la vérité chrétienne,mais scrutez avec sérieux et patience ses inépuisables richesses.Exercez-vous à la pratique de toutes les vertus, sans en dédaigner aucune.Quand vous ne percevez pas le motif de telle restriction, de telle mesurede l'autorité, sachez obéir avec soumission, et la grâce que vous méritera('ette humanité vous éclairera bientôt.Enfin, qui pourrait se dire véritablement membre d'un Sauveur rachetantles péchés du monde par la souffrance et la mort, sans accepter luimêmesa part effective du sacrifice, sans vouloir conformer de jour enjour plus étroitement sa vie à celle du Crucifié? Le monde actuel pénétréd'influences matérialistes, tourné vers la jouissance et la facilité,ne comprend pas cette exigence et adopte des attitudes pratiques qui lacontredisent. Puisque vous devez y vivre et en subir l'influence, il estclair que la lutte s'impose. Vous portez en vous-mêmes une sorte d'antagonisme.Vous voulez être des enfants de lumière dans un monde qui la refuse.Et si le renoncement à tant d'aspects attirants de la vie modernevous semble coûteux, laissez-vous conquérir d'abord par l'idéal que leChrist vous propose. N'est-ce pas le plus noble qui soit, puisqu'il invite àla fois à l'intimité personnelle avec Dieu lui-même, à la conquête dumonde à son Royaume, à la charité et à la fraternité universelle? (( Egovici mundum » : 4(( J'ai vaincu le monde », dit-Il aux siens. D'une victoire,qui avant de se traduire dans les événements historiques, se célèbreau fond des cœurs, qu'elle purifie de tout égoïsme et qu'elle enflamme del'amour de Dieu et des hommes.Le combat, que vous menez par l'Action Catholique, est essentiellementun combat intérieur et spirituel; c'est sur ce plan d'abord quevous devez, par le renoncement à vous-mêmes, triompher des résistancesde la nature à la vie nouvelle, qui germe en vos âmes et veut s'y épanouir.Et le fruit de votre charité et de vos œuvres sera d'autant plus abondantet durable qu'elles témoigneront d'un enracinement plus profond dansle surnaturel authentique.Nous savons, bien chères filles, que la voie, que Nous vous indiquons,demande courage et abnégation. Mais songez à tant de vos sœurs, qui à* ID. 16, 33.


Acta Pii Pp. XII 277cette heure combattent héroïquement pour la sauvegarde de leur foi etn'hésitent pas à affronter le martyre du cœur et du corps. Que leuramour du Christ et leur intrépidité soutiennent vos efforts quotidiens !S'il vous semble parfois n'apporter qu'une modeste contribution à l'œuvreimmense qui devait se faire, remerciez le Seigneur, qui daigne l'agréeret récompensera votre fidélité en vous donnant de le servir mieuxet davantage.Nous Le prions de répandre ses faveurs en abondance sur vous-mêmes,sur vos associations et toutes vos entreprises et, de tout cœur, Nous vousen donnons pour gage Notre paternelle Bénédiction Apostolique.IIIIis qui interfuerunt decimo Conventui Foederationis nationalis ItalicaeAgrorum Cultorum, Romae habito. *Vi siamo grati, diletti figli e figlie della Confederazione ColtivatoriDiretti, per essere venuti ad arrecarci, insieme con gli effluvi della incipienteprimavera che ammanta le vostre belle, rigogliose campagne,—pur dopo le prove di un così crudo inverno, — il conforto della vostrafiliale devozione.Ben volentieri, anche nel presente X congresso, accogliamo il desiderioespressoci di suggellare con la Nostra esortazione e benedizionei vostri voti e le vostre risoluzioni, persuasi, come siamo, delle alte benemerenzedella vostra categoria, della crescente sua importanza in senoalla società, cui rendete impareggiabili contributi di beni economici emorali.Molto opportunamente la Confederazione da circa un decennio vamoltiplicando le sue premure per assicurare ai coltivatori il riconoscimentodei loro equi diritti, ma anche per promuovere tra di essi l'osservanzadegli obblighi, derivando gli uni e gli altri dai principi socialicristiani. Chi infatti esamina gli scopi che la vostra associazione si propone,vi riscontra agevolmente il proposito dei suoi dirigenti d'ispirarsia quei dettami, e la volontà di rispettare i valori umani e sociali, che laChiesa difende e promuove nel mondo del lavoro.Tutto ciò, mentre è per Noi motivo di conforto, dona a voi la certezzadi camminare sulla buona strada, non sempre nè da tutti riconosciuta e* Die 11 Aprilis mensis a. 1956.19 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 6. — 28-5-1956.


278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeseguita. Ai coltivatori, come a tutti i lavoratori, continuano a giungereda varie parti suggestioni e programmi di ogni sorta, tali da confonderele loro idee, così che essi non sanno spesso distinguere il giusto dall'ingiusto,il diritto dalla cupidigia, la libertà dalla schiavitù, in unaparola, il loro reale bene dalla comune rovina. In che modo potrete voisottrarvi a simili insidie e distinguere il vero dal falso? Vi è un solomezzo : accertarvi se quei programmi sono d'accordo, oppure in contrasto,con i principi della dottrina sociale cristiana. Questa è infattila salda pietra di paragone, che merita la piena fiducia dell'onesto lavoratore,poiché è il risultato della più ampia visione della realtà; è fondatasull'ordine eterno stabilito da Dio, manifestato dalla natura; èatta a salvaguardare la dignità della persona, quale principio e terminedei rapporti tra gli uomini ; non si piega a interessi unilaterali di classe ;rispetta la giusta gerarchia dei valori ; non sacrifica un bene per un altro,ma tende ad armonizzarli tutti nella giustizia e nell'amore.Nell'affermare, dunque, i diritti, nell'esporre le necessità e nelperfezionare i programmi della vostra categoria, cercate di non allontanarvidallo spirito di quella dottrina, dalla quale potete apprenderequali siano i doveri, ma anche i diritti in una società bene ordinata.Non spetta a Noi definire i particolari provvedimenti che la societàdeve adottare per adempiere l'obbligo di prestare aiuto alla categoriarurale ; nondimeno Ci sembra che gli scopi perseguiti dalla vostra Confederazionecoincidano coi doveri della società stessa verso di voi. Talisono, ad esempio, diffondere la proprietà agricola e il suo sviluppo produttivo; porre gli agricoltori non proprietari in condizioni di salari, dicontratti e di reddito tali da favorire la loro stabilità sui fondi da essicoltivati e facilitare il conseguimento della piena proprietà (salvo sempreil riguardo dovuto alla produttività, ai diritti dei proprietari e soprattuttoai loro investimenti) ; incoraggiarli con aiuti concreti a migliorarele colture e il patrimonio zootecnico, in modo che se ne avvantaggi sia illoro reddito sia la prosperità nazionale ; promuovere inoltre a loro favorele forme di assistenza e di assicurazioni, comuni agli altri lavoratori(ma amministrate secondo le speciali condizioni dell'agricoltore) ; agevolarela preparazione tecnica, specialmente dei giovani, secondo i metodirazionali e moderni in continuo progresso; ed infine adoperarsiaffinchè venga rimossa quella troppo stridente differenza tra il redditoagricolo e l'industriale, che causa l'abbandono delle campagne, contanto danno della economia in un Paese come il vostro, fondato in


Acta, PU Pp. XII 279buona parte sulla produzione agricola. A questi uffici della società avostro vantaggio, si aggiungano quelli derivanti dalle particolari condizionidelle vostre campagne, ancora non provviste sufficientementequa e là di abitazioni, di strade, di scuole, di acquedotti, di energia elettrica,di ambulatori medici.Orbene, mentre è consentito a voi di richiedere alla comunità nazionalel'attuazione di questi e simili provvedimenti, non dovete dimenticare ilvostro obbligo di non esigerli senza tener conto delle reali possibilità dellanazione, o con l'impazienza di chi guarda lo Stato quale semplice servitoredegli individui e delle classi. Tutto ciò v'insegna lo spirito e lalettera della dottrina sociale cristiana, che avete preso a norma dellavostra associazione e a cui i vostri dirigenti intendono attenersi nel procurareil vostro miglioramento.Ma. nell'attesa che i vostri voti e propositi, espressi durante le giornatedel presente Congresso, si mutino il più presto in realtà, a voi spetta diintraprendere o di continuare il personale ufficio di coltivare voi stessi,come lavoratori, come membri della società, come figli di Dio. Desideriamoperciò di dirvi qualche breve parola su ciascuno di questi tre doveri.I — Coltivatevi come lavoratoriSi suol dire comunemente che « la natura fa tutto » nei campi. Ciò èvero quando si attribuisce al meraviglioso potere della natura quel prodigiodi germinazione, di crescita, di maturazione, che nessuna forza edarte umana può riprodurre e sostituire. Ma la natura attende di essereaiutata e guidata dall'intelligenza e dalla mano dell'uomo, per spiegareil suo potere pressoché illimitato a vantaggio degli uomini. L'opera dell'agricoltoreè perciò una forma di collaborazione quasi diretta all'operadi Dio, e grandemente onora chi la compie. Ora, quanto più la collaborazioneè intelligente, assidua, vigile, tanto più la natura è pronta a corrisponderegenerosamente alle fatiche umane. Voi sapete come le modernescienze hanno aperto e tuttora scoprono nuove vie per rafforzare la collaborazionedell'uomo con la natura, allo scopo di adoperare più saggiamentele sue risorse. Occorre conoscere, studiare e adottare i metodiche le scienze suggeriscono. Ciò importa l'abbandono di sistemi empiricie rudimentali, che costituiscono non soltanto uno spreco di energie umane,ma la rinunzia ad importanti risultati, tanto più pregevoli quanto più,specialmente nel vostro Paese, la terra si dimostra inadeguata al numerodei suoi abitanti. L'agricoltore di oggi non può contentarsi dei metodi


280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecosiddetti patriarcali; ma deve acquistare la conoscenza tecnica dellasua professione, lasciandosi guidare con fiducia da coloro che nell'agricolturariconoscono una scienza e un'arte.Soprattutto i giovani debbono essere stimolati ad acquistare unacultura professionale moderna, fornendo loro il tempo e i mezzi. Inquesto vi aiuterà la vostra Confederazione, che ha già disposto provvideintraprese per preparare adeguatamente la gioventù rurale alleresponsabilità tecniche, economiche e sociali, e a farne degli ottimi capidi aziende.II — Coltivatevi come membri della societàLa vita, quasi appartata, di agricoltori, potrebbe indurvi a considerarevoi stessi come estranei all'opera della nazione, e forse anche incondizione d'inferiorità rispetto agli altri cittadini. Nulla di più errato.Il ceto agricolo, specialmente in Italia, è stato ed è la base della vitadella nazione, sia per il rilevante contributo economico che le arreca,sia per la sanità, la vigoria e la moralità di cui abbonda. Le famiglie ruraliitaliane, che hanno sempre dato, fino ad oggi, alla nazione, non menoche alla Chiesa, innumerevoli santi ed insigni scienziati, artisti, uomini digoverno, devoti alla Patria, dimostrano di essere ancora la buona linfadel grande albero. Continuate in questa splendida tradizione; persuasiper altro che il vostro ordinario contributo alla vita sociale consiste nelmigliorare il rendimento del vostro lavoro, nel vegliare affinchè non viseducano le forze disgregatrici bramose di attrarvi nella loro orbita,e nell'adoperarvi attivamente, mediante una salda azione, aftinché lacomunità, sia al centro che alla periferia, sia guidata e retta da uominia tutta prova onesti.Anche qui desideriamo di aggiungere una particolare parola ai giovanicosì spesso tentati di abbandonare le campagne dal fallace sognodi una agevole vita in città. L'eco che a voi, carissimi giovani, giungedalle grandi città, per mezzo della stampa, della radio, della televisionee del cinema, si presta a falsare in voi la realtà. Ben altra è la vita descrittaalla luce dell'arte e dello svago da quella quotidiana di ogni giorno.In ogni modo la legge del compenso si avvera anche quando si paragonanoi vantaggi della città a quelli della campagna. I lauti guadagni dellacittà sono decimati dalle facili occasioni di spreco; gli spettacolari divertimentinon valgono la serenità delle ore trascorse nella pace familiare;nè l'abbondanza di comodità vale il sacrificio dell'indipendenza,


Acta Pii Pp. XII 281della sanità, della sicurezza del domani, prerogative queste della vitarurale. Tutte le lodi, che sempre e dovunque la vita dei campi ha riscosso,non sono senza fondamento. Del resto, spetterà alla vostra saggezzadi scegliere; ma se doveste risolvervi a mutare lavoro, badate di nonfondarvi su luccicanti e vane apparenze.III — Coltivatevi infine religiosamenteSi suol dire che l'agricoltore è più vicino a Dio, poiché assiste quasi oraper ora ai prodigi della sua Provvidenza. Tuttavia può accadere chel'assiduo lavoro, i disagi, le distanze stesse impediscano che il semereligioso racchiuso nel suo cuore germogli e maturi in frutti d'istruzione,di pratiche religiose ed anche, — poiché è possibile, — di genuina santità.Per parte sua la Chiesa non ha mai trascurato questa porzioneeletta del gregge di Cristo, inviando zelanti sacerdoti a stabilirsi inmezzo ad essa per attendere alla sue necessità spirituali. Contrariamenteai primordi del cristianesimo, la popolazione agricola è così restata finoad oggi quasi detentrice della schietta tradizione cristiana. Ma al presentele nuove condizioni della vita rurale hanno suscitato non pochi graviproblemi d'indole spirituale e materiale, la cui soluzione dev'esserepresa a cuore sia dal sacerdote che dall'agricoltore e dalla stessa comunitàcivile.Quale dev'essere in ciò il vostro dovere fondamentale? Mantenetevinel più stretto contatto col sacerdote. Dio si è fatto visibile nel FiglioUnigenito, che, a sua volta, continua « ad abitare tra noi » nell'eternosacerdozio della Chiesa. Il sacerdote è la via verso Cristo, è il tesorieredei mezzi di santificazione, è l'autorevole araldo del suo Vangelo. Dociliai suoi insegnamenti, consigli, inviti, voi troverete in lui pascoli di saluteper l'anima assetata di verità e di grazia, e, nei quotidiani travagli ilpadre e il fratello premuroso del vostro vero bene. Abbreviate dunque ledistanze che vi separano da lui ; rompete, se mai, il ghiaccio della freddezzaper intrecciare con lui rapporti affettuosi, scuotete i sospetti, ilpiù delle volte diffusi ad arte. Se voi vi mostrerete degni del suo sacroministero, egli non mancherà di splendere agli occhi vostri come l'immaginedel buon pastore descritto da Cristo. Noi vorremmo, in una parola,che voi lo veneraste, lo ascoltaste, gli abbediste, con i medesimi sentimentifiliali che in questo momento vi ardono in cuore guardando laNostra umile persona. In tal modo il Nostro cuore non trepiderà più daltimore che il lupo rapace, sempre in agguato, riesca a menare strage


282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedelle vostre anime a Noi carissime e per cui il Redentore divino hasparso il suo sangue.Tornerete, diletti figli, nelle ubertose campagne e sui ridenti colli, segnatidalle impronte delle vostre fatiche, a continuare la vostra missionedi lavoratori, di cittadini, di cristiani. Iddio vi accompagni e restisempre accanto a voi, in casa e nei campi, durante il lavoro e il riposo ;la sua legge, in cima ai vostri pensieri, il suo amore, al fondo del vostrocuore. Ed ogni volta che il suono melodioso di una campana, in accordocol fruscio del vento, col mormorio delle acque, col cinguettio degli uccelli,si spanderà, a guisa di voce che richiama a pensieri di cielo e promettele divine benedizioni sui solchi e le messi, intrise del vostro sudore,elevate il pensiero a Dio in una fervida preghiera di ringraziamento edi propiziazione.Nella fiducia che le Nostre premure e i Nostri voti, diletti figli Coltivatori,si compiano in voi e per voi, discenda e si diffonda, come la fragranzadei campi maturi, su tutti e su ciascuno, auspice dei divini favori,la Nostra paterna Apostolica Benedizione.YIIis qui interfuerunt Conventui internationali pro tutela et sociali integrationeleprosorum, Romae habito. *Nous vous souhaitons cordialement la bienvenue, Messieurs, et sommesheureux de vous recevoir à l'occasion du Congrès international pourla défense et la réhabilitation sociale des malades de la lèpre. Vous nedoutez certes pas du vif intérêt que Nous portons à l'œuvre bienfaisanteque vous avez déjà accomplie et que vous désirez continuer avec uneefficacité encore accrue. Notre gratitude va aussi à l'Ordre Souverainet Militaire de Malte qui, fidèle à ses traditions charitables de secoursaux infirmes, a voulu affronter ainsi une tâche d'une gravité particulière.Nombreux sont encore, hélas, les pays où cette maladie exerce sesravages, et trop nombreuses ses victimes. On compterait actuellementdans le monde plus de cinq millions de hanséniens, dont quatre cent milleseulement en traitement. Pourtant la médecine dispose de remèdes éprouvéscapables d'enrayer les progrès du mal, et même de rendre la santé àceux que l'on peut soigner à temps. Aussi ce Congrès, qui groupe des* Die 16 Aprilis mensis a. 1956.


Acta PU Pp. XII 283savants et sociologues de quarante pays, Nous semble particulièrementopportun : mettant en commun votre savoir et votre expérience, vouspourrez donner à la lutte contre la lèpre un nouvel élan et une plusgrande extension.Quand on parle de la lèpre, un fait mérite d'abord d'être souligné :c'est le changement radical qui s'est opéré depuis 1941 dans sa théra^peuthique ; à cette époque en effet débutèrent les premiers essais de traitementpar les sulfones, (promin, sulphétrone, diasone), qui se révélèrentbeaucoup plus efficaces que le chaulmoogra utilisé jusqu'alors, maisdont le prix élevé rendait difficile l'application à un grand nombre depatients. Un progrès important fut enregistré en 1948 lorsqu'on songeaà substituer aux dérivés sulfonés la sulfone-mère : ce médicament deprix modique et d'emploi aisé permettait l'utilisation sur une grandeéchelle, parmi des populations pauvres et peu évoluées.On peut donc affirmer à présent que la lèpre n'est plus inguérissable,même si l'on reste encore trop démuni à l'égard des manifestations douloureuseset si les rechutes restent encpre possibles dans un certainnombre de cas. Comment souligner suffisamment la portée d'un tel résultat,surtout si l'on se rappelle la terreur que la lèpre inspirait jadis etinspire encore à présent, bien à tort d'ailleurs? Son antiquité — neremonte-t-elle pas jusqu'aux temps de la préhistoire? —, les développementslittéraires qui l'ont prise pour thème, le caractère spectaculairedes déformations qu'elle inflige, quand elle est parvenue à un stadeavancé, les mesures de défense sociale qu'elle a déterminées au cours dessiècles, en particulier la claustration cruelle et d'ailleurs d'utilité trèscontestée, tout cela contribuait et contribue encore à entretenir à sonégard une aversion en quelque sorte instinctive, contre laquelle il importede réagir fortement.Il faut d'abord remarquer que, si la lèpre est contagieuse, elle l'estmoins que la tuberculose et ne se propage que difficilement : 3 à 6%seulement des personnes vivant auprès des hanséniens contracteraientl'infection ; cette faible proportion est due à ce qu'un certain nombre demalades n'émettent pas de germes ou n'en émettent qu'en petite quantitéet à cette particularité que le bacille se transmet surtout par voiecutanée. Il suffit d'observer les règles essentielles de l'hygiène pouréviter dans une large mesure le danger de contamination ; on a d'ailleurspu noter comme exceptionnel le fait que des médecins ou leurs famillesvivant à proximité des lieux d'hospitalisation aient contracté la maladie.


284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIl n'y a donc pas de motif d'adopter vis-à-vis de la lèpre des mesuresplus sévères que pour d'autres maladies contagieuses ; on évitera mêmeainsi une des causes les plus actives de sa propagation : la dissimulationdu mal. Les malades traités avec libéralité ne craindront plus le médecinà l'égal du policier, et viendront d'eux-mêmes demander des soins aulieu de se cacher, de rester pour leur entourage des facteurs permanentsde contagion et de se condamner eux-mêmes à en subir les pires conséquences.La suppression des préjugés courants et des méthodes de coercitionconditionne donc le succès des campagnes anti-lépreuses, et vousavez pleinement raison de mettre en évidence la réalité des faits tellequ'elle se présente aujourd'hui. Tout autorise à croire que les méthodesde prophylaxie anti-tuberculeuse, qui ont fait leurs preuves en Europeet sont basées sur le dépistage et le traitement précoces, obtiendront lesmêmes effets là où on appliquera à la lèpre des procédés semblables.Cependant une difficulté sérieuse retarde aujourd'hui encore les progrèsde la médecine dans ce domaine; de nombreux problèmes concernantl'epidemiologie de la lèpre n'ont pas encore trouvé de solution. Lebacile de Hansen s'avère en effet très difficile à étudier ; il n'arrive à sefixer naturellement que dans l'organisme humain et, malgré les travauxpoursuivis par de nombreux savants pendant plus d'un demi-siècle, onn'a pas encore réussi des essais culture en laboratoire ; on n'est pas nonplus parvenu à l'inoculer aux animaux et à déterminer chez eux une maladietransmissible. On manque également d'enquêtes épidémiologiques, quimettraient en évidence les facteurs biologiques, climatiques, raciaux, sociaux,jouant un rôle dans son expansion. Pareil travail requiert évidemmentun appareillage scientifique coûteux et que précisément les pays, oùla lèpre sévit davantage, sont incapables de se procurer. On aperçoit là dusimple point de vue de la recherche une tâche considérable et de premièreimportance. Quant aux mesures d'action directe, il apparaît comme primordialde préparer dans chacun des pays intéressés un personnel spécialisé,ayant reçu une formation sérieuse auprès des savants les plus compétentsen la matière. Il faudrait ensuite organiser la lutte aux endroits lesplus touchés : des dispensaires bien équipés, fixes ou mobiles suivant lescas, constitueront les éléments de pointe s'efforçant de repérer et de soignerà temps les malades de type bénin, tandis que les contagieux serontdirigés vers des sanatoriums, qui leur assureront tous les soins nécessairessans entraver leur liberté.Aussi longtemps qu'on fut privé d'un remède vraiment efficace, le soindes hanséniens exigeait de ceux qui s'y consacraient un dévoûment


Acta PU Pp. XII 285héroïque. Combien de religieux et de religieuses n'ont pas hésité à séjournerdans les léproseries, d'où tout espoir semblait banni et tombèrentvictimes à leur tour du même fléau ! Actuellement la thérapeuthique dela lèpre s'apparente à celle de toute autre affection chronique ; le traitementappliqué avec discernement, et accompagné d'une surveillance systématiquepour prévenir les accidents et y remédier, obtient toujours desrésultats appréciables. Quel meilleur stimulant pour les âmes généreuses,qui se consacrent à cette tâche avec plus d'ardeur encore que par lepassé ! En même temps que la guérison des corps et les problèmes déjàardus qu'elle pose, il faut affronter les difficultés psychologiques etsociales, en particulier celles qu'entraîne l'hospitalisation des cas contagieux,que l'évolution très lente de la maladie retiendra plusieursannées loin de leur famille et de leurs occupations. Séparé de la société,le malade n'a-t-il pas alors un besoin plus urgent d'aide morale et spirituelle,de compréhension, d'encouragement? Surtout lorsque son casne donne plus guère espoir de guérison, ne doit-il pas entretenir desraisons de vivre et de souffrir, que les doctrines humaines sont bien incapablesde lui donner? Précisément parce que la lèpre requiert une cureprolongée, provoque parfois des déformations et des infirmités pénibles,et aussi parce que persistent à son égard des attitudes injustifiées derépulsion et de crainte, le malade a besoin de toutes ses ressources spirituelles;il souhaite comprendre le sens de l'épreuve qui le frappe et laporter non avec un stoïcisme froid ou une résignation aveugle, mais avecle courage généreux, dont seule une foi religieuse solide peut donner lesecret.Pour vous-mêmes, Messieurs, vous avez l'ambition d'apporter danscette lutte anti-lépreuse toutes vos énergies, toutes les ressources devotre intelligence et de votre cceur. Qu'une propagande bien menée fasseconnaître au grand public les moyens dont dispose actuellement la médecinepour aborder cette lutte, ainsi que son caractère véritable, etd'autre part l'urgence d'une action plus énergique et plus vaste. Aujourd'huicomme autrefois, les missions catholiques s'y dépensent, soitdirectement par l'entretien de services médicaux, dispensaires et hôpitaux,soit indirectement par la recherche scientifique et les formes lesplus diverses d'assistance sociale. Lorsqu'il est rentré dans la vie civile,le hansénien en voie de guérison se heurte aux difficultés de la réadaptation,et parfois son corps garde les stigmates des souffrances endurées ; unlabeur important reste donc à accomplir dans le domaine de l'assistancesociale, ainsi que pour effacer, par le moyen de la chirurgie réparatrice


286. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeou esthétique et de l'orthopédie, les séquelles de la maladie. Questiond'organisation et de technique, sans doute, mais plus encore œuvre desympathie humaine et d'amour sincère. Ici encore Nous voulons croireque des catholiques formés l'école d'un Maître, qui propose la charitécomme son premier précepte, rivaliseront d'ingéniosité et de ferveur, sipossible au moyen d'un « Comité International Catholique », pour soulagerces peines et rendre à leurs frères visités par l'épreuve plus de sérénitéet de joie intime.Un épisode fort expressif de la Bible illustre, par la guérison d'unhomme frappé de lèpre, les détours admirables, par lesquels la Providencedivine sait attirer les hommes à la vérité. Naaman le Syrien, ignorantdu vrai Dieu, vient trouver le prophète Elisée pour implorer de luila guérison ; cédant à contre-cœur à son injonction, il se baigne dans leJourdain, recouvre la santé et reconnaît « qu'il n'y a point de Dieu surtoute la terre, si ce n'est le Dieu d'Israël ». xL'intervention divine ne selimite pas à la guérison du corps; elle pénètre plus à fond, jusqu'àl'esprit, le délivre de l'erreur et lui indique la voie qui mène à la lumière.Lorsque le Christ rencontrait des malades de la lèpre au cours deses pérégrinations, il ne pouvait rester sourd à leurs cris suppliants.« Seigneur, si tu le veux, tu peux me guérir », disait l'un d'eux. 2 Jésusétend la main, le touche et « aussitôt sa lèpre fut guérie ». 3Nous aussi,Messieurs, Nous voudrions que ce même cri, répété aujourd'hui encorepar plusieurs millions d'hommes, suscite un grand élan de compassion.Que l'on utilise au maximum, pour supprimer une plaie particulièrementdouloureuse de l'humanité, les merveilleuses conquêtes de la science moderne,mais qu'on songe avec plus de sollicitude encore aux âmes immortellesen quête de la vérité et de la vie qui ne passe pas. Comme les maladesde la lèpre dont parle l'Evangile, elles aspirent à rencontrer lapersonne de Jésus, le seul Sauveur, grâce à la charité des hommes d'aujourd'hui,qui acceptent de proclamer son Nom et de se faire les témoinssincères de sa puissance et de son amour.En appelant les faveurs du Ciel sur vous-mêmes et sur tous ceux quiconsacrent au service des malades de la lèpre le meilleur de leurs forceset de leurs affections, Nous souhaitons à votre effort le succès le pluslarge, et de tout cœur vous en donnons pour gage Notre paternelle BénédictionApostolique.' 4 Reg. 5, 15.23MATTH. 8, 2.Ibid. 8, 3.


Acta Pii Pp. XII 287VSodalibus Societatum Christianarum Operariorum Italicorum(A.C.L.I.). *Diletti figli e figlie!Cattolici lavoratori e lavoratrici!Vivo e gradito conserviamo nel cuore il ricordo della vostra imponenteaccolta romana dello scorso anno, allorché nel radioso vespro delprimo Maggio, al cospetto della Basilica Vaticana, simbolo di ogni cristianaduratura vittoria, Ci chiedeste di consacrare solennemente lafesta del lavoro, il cui significato e scopo vi furono da Noi stessi indicati.Con effusione di Padre e con l'autorità di supremo Pastore non soloaccogliemmo il vostro giusto desiderio, ma, come dono attinto dai tesoricelesti, istituimmo la festa liturgica del vostro Patrono S. Giuseppe, losposo verginale di Maria, l'umile, il silenzioso, il giusto lavoratore diNazareth, affinchè fosse in avvenire il vostro speciale Protettore pressoDio, il vostro palladio nella vita, a tutela e a difesa nei travagli e neicimenti del lavoro. Riecheggia ancora al Nostro orecchio il solenne« sì », con cui voi manifestaste pubblicamente il giubilo per tanta grazia,ed insieme affermaste il fattivo impegno che da tale consacrazionederiva a ciascun lavoratore cristiano.Alla distanza di un anno da quel giorno, mentre per la prima voltanella Chiesa universale si celebra oggi quella festività, Ci è sommamentecaro, quasi come ricambio della vostra visita a Roma, di trasportarcicon lo spirito e la viva voce in mezzo alle vostre validissime schiereconvenute in Milano, capitale della operosa Lombardia, cuore pulsantedel lavoro italiano, sicuri di trovarci anche costà nel posto assegnatoalla Nostra umile persona dalla divina Provvidenza come Vicario diCristo e Pastore delle anime.Il Nostro odierno incontro, che si svolge con lieti auspici sotto losguardo materno della Vergine, il cui simulacro sovrasta la'intera metropolilombarda e sta in cima ai vostri affetti, mentre è richiamo aquanto già fu compiuto lo scorso anno, intende di aprire al benefico movimentodei lavoratori cristiani nuove strade e additare spazi anche piùvasti. Tra di voi infatti si distinguono numerosissimi ed entusiastici* Habita die 1 Maii mensis a. 1956.


288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerappresentanti delle Associazioni di lavoratori cattolici non solo da ogniparte d'Italia, ma di molte altre Nazioni, vennti a testimoniare nontanto una immaginata unità internazionale della classe operaia, quantola stretta unità dei lavoratori cattolici, come membri della Chiesa, desiderosidi ricondurre a Cristo l'intero mondo del lavoro, che a Lui appartiene,come ogni altro campo della vita sociale.Vorremmo si notasse a tale proposito che, quando si tratta deglioperai cattolici, occorre non tanto creare la loro unità, quanto riconoscerlae riaffermarla nelle coscienze proprie ed altrui, poiché essa sitrova già nella sostanza e alla radice della loro fede nell'unico Cristo,Redentore di tutti gli uomini, e nella unica Chiesa, Madre di tutti ifedeli, al di là di ogni frontiera, al di sopra di qualsiasi particolare interesse.In questa sostanziale e granitica unità, i lavoratori cattolici trovanoaltresì l'impellente motivo, anzi il dovere, di aprirsi a tutto ilmondo circostante, per diffondere dappertutto il regno di Dio, che èregno di giustizia e di amore. Della vostra, come di ogni altra associazionecattolica, la profonda ragion di essere è, dunque, da ricercarsinon nel timore di altri movimenti, oppure nella concorrenza controaltri, o anche in quel senso di solidarietà che unisce i membri di unamedesima categoria, bensì nell'intimo dovere e zelo che sentite, comecattolici, di farvi apostoli di Cristo tra i vostri fratelli, che ne ignoranoo respingono il salvifico messaggio.Uniti in Cristo, centro vitale della vostra unità, voi volete esseresuoi apostoli, non solo perchè condividete con Lui quelle condizioni divita che furono già sue per lunghi anni durante il suo soggiorno terreno,allorquando il sudore della fatica imperlava la sua fronte, masoprattutto perchè, come discepoli più fedeli e più risoluti, vi sentiteavvolti dalla sua divina fiamma di amore per tutti gli uomini dellaterra. L'amore e la forza apostolica di Cristo vi sospinge a vedere inogni operaio l'uomo che Dio ha creato e redento, per restituirgli ciò cheper volontà divina gli spetta. Perciò Noi potevamo affermare delle attivitàdelle vostre Associazioni : « L'amore fa battere il loro cuore, quellostesso amore che faceva battere il cuore di Cristo, e ispira loro la sollecitudineper la difesa e il rispetto della dignità del lavoratore modernoe lo zelo attivo per metterlo in condizioni di vita materiali e sociali inarmonia con tale dignità ». xDiletti figli e figlie. Mantenete intatto e saldo questo fondamento1Discorsi e Radiomessaggi vol. X, pag. 334.


Acta PU Pp. XII 289religioso cristiano delle vostre Adi, nella certezza che nessuno sviluppostorico del movimento operaio potrà distruggere la loro ragione d'essere,nè la loro unità, nè il loro diritto di espansione, poiché, fino atanto che vi saranno lavoratori, quel supposto sviluppo non potrà mutarei rapporti tra voi e Cristo, e tra voi e i vostri fratelli. Quale chepossa essere infatti l'avvenire del mondo del lavoro, sarà sempre necessarioche un nucleo più o meno vasto di apostoli imprima o mantenganella vita sociale il suggello del Regno di Cristo, attuando o sostenendoquei valori che stanno sommamente a cuore di ogni uomo, di ogni lavoratorematuro e consapevole, quali la giustizia, la libertà e la pacenella positiva collaborazione delle classi. In tale comunicazione di benisoprannaturali ed umani consiste il diritto ed il dovere di espansionedelle Adi, espansione che Noi auguriamo sollecita e concreta nella dilettaItalia, poiché tutti i lavoratori, anche soltanto come uomini, appartengonoal loro Creatore e Redentore, a Cristo, al quale per tantodebbono tornare, se lontani, con illuminata coscienza.Tuttavia sembra che alcuni non abbiano una chiara veduta dellalogica e necessaria derivazione delle Adi dall'intima sostanza del cristianesimo;ma, al contrario, mostrano un tal quale intimo disagionello sforzo di voler giustificare e quasi scusare la esistenza delle Associazionicristiane dei lavoratori. Scusarla dinanzi a chi e da qualeaddebito? Scusarla per motivo di ciò che essi chiamano movimento operaioin quanto tale ; scusarla per la supposta « frattura » che le Adiapporterebbero al movimento stesso ! Chi non vede come tali motivie timori manchino di fondamento? Qualsiasi movimento sociale, quindianche quello operaio, suppone come principio e termine l'uomo colsuo destino soprannaturale e col suo complesso di diritti e doveri naturali,dai quali non si può fare astrazione, anche quando il movimentosi propone direttamente scopi economici e contingenti. Quanto allatemuta « frattura » e separazione, la verità sta proprio nel contrario.Le Adi intendono aprire le porte a chiunque, desiderose di stabilireintese sempre più ampie tra gli appartenenti al mondo del lavoro, perdare piuttosto che per ricevere. Un'eloquente dimostrazione fu offertaappunto un anno fa, quando i lavoratori cristiani fecero tutti partecipidella festa del primo maggio, fino allora ritenuta quasi distintivo diuna determinata porzione del ceto operaio, e ne danno anche ora un'altraluminosa prova, accogliendo in codesta adunanza milanese lavoratoridi differenti nazioni. Perciò, come il mantenimento della propria fisionomianon deve impedire alle Adi di esercitare una sempre maggiore


290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeespansione all'esterno della loro cerchia, così dovete vegliare affinchèesse non vengano a scomparire e ad essere quasi assorbite nel movimentooperaio in quanto tale. Coloro che si sentissero agitati e mal sicuri sull'indistruttibilefondamento, non superabile da nessuno sviluppo storico,della vostra unità, non sarebbero atti a guidare le Acli nella missionedi divenire fermento nel senso evangelico per il mondo operaio.Del resto, l'unità del movimento operaio in quanto tale nel mondonon sembra essere stata favorita dal corso della storia. La vita socialedegli ultimi cento e più anni dell'industrialismo europeo e americanomostra un'altra realtà. Nemmeno là, ove si diffondeva tra gli operai laidea della unità del proletariato come della classe in lotta contro quelladei capitalisti, si giunse ad un durevole movimento di unione dei lavoratori.Insuperabili differenziazioni sociali, ed altre ancora, tra i fattoridel contratto di lavoro si opponevano alla unità del proletariato,ed è altresì noto come la idea della unità internazionale della classelavoratrice è sempre fallita a causa delle differenze nazionali nelle complicazionibelliche.Coraggio dunque e fermezza, diletti figli e figlie! Stringetevi saldamenteintorno ai vostri pacifici vessilli, ai quali già sembra arridere,ricco di fondate promesse, uno splendido avvenire. Le Acli racchiudonoin sè una forza viva ed intrinseca, che, interamente spiegata, contribuiràefficacemente ad affrettare l'auspicato avvento della vera pacesociale. I lavoratori cristiani, mossi dagli eterni principi e attingendodalla fede e dalla grazia la mite forza per superare gli ostacoli, nonsono forse lontani dal giorno, in cui potranno esercitare l'ufficio diguida in mezzo al mondo del lavoro. Perchè non dovrebbe essere così?La sana dottrina che professano, i retti sentimenti da cui sono animati,sono altrettanti titoli legittimi per divenire scorte dell'odierno movimentooperaio. Così ispirata, la unione dei lavoratori cristiani formatinelle Acli può essere fidente di ottenere maggiori e più rapide conquiste.Ogni spirito sereno può riscontrare agevolmente in voi l'onestà dei propositi,la misura nei mezzi adoperati, una retta concezione della giustizia,e soprattutto la vostra indipendenza da forze ed interessi estranei.Ove invece si hanno fondati motivi di sospetto sulla onestà, rettitudinee particolarmente sulla capacità di presunte guide ad infrenare le cupidigiedopo averle stimolate, nel momento in cui il diritto rivendicato simuta in torto, è comprensibile che si incontri resistenza, oppure si faccianoconcessioni apparenti che non mutano affatto la sostanza dellecose. Orbene, nessuno di tali sospetti macchia la fiducia che la società


Acta Pii Pp. XII 291pone in voi, lavoratori cristiani; essa sa da quali sorgenti e in qualialvei scorre il vostro movimento. Valgano come prova di questa fiduciai consensi che da ogni parte vi vengono, a cominciare dai vostri sacriPastori e in primo luogo dal degnissimo Arcivescovo della metropoliambrosiana, dai tanti altri personaggi che prendono parte all'odiernavostra accolta, e dagli stessi lavoratori anche non militanti nelle vostrefile, ma che non vi nascondono la loro simpatia e il loro appoggio.Andate dunque con sicura coscienza verso le alte mete che vi sieteprefisse; andate con particolare premura verso i fratelli vittime di errorie di falsi miraggi. E accresca la vostra alacrità e la vostra fede nelbuon successo il pensiero che Noi siamo con voi, con la coscienza di unNostro apostolico dovere, e col Nostro amore non vano, non inoperoso,non sterile, ma vivo, giusto, efficace. Di questo amore il Papa vi ama,vi ama la Chiesa ! Paternamente compresi della sorte vostra e dellevostre famiglie, consapevoli dei vostri bisogni, dei vostri legittimi diritti,come dei vostri doveri, Noi siamo con voi nelle presenti agitatevicende del mondo; e poiché il servizio che la Chiesa, secondo la suacostante tradizione rende al presente alle classi lavoratrici, attingecriteri e leggi dalla eterna sapienza del Vangelo, nessuno di voi, dilettifigli, può dubitare dei benefìci religiosi, morali e materiali, che la suaazione sollecita e indefessa è destinata a conseguire per le vie dell'ordinee della pace.L'ordine e la pace ! Sono questi infatti i supremi beni che l'operaNostra si propone di ottenere, ogni qualvolta recliniamo lo sguardo sullevicende terrene e tendiamo la mano a coloro che possono determinarneil corso. Soprattutto la pace, come voi, diletti figli, ben sapete! LaChiesa — lo abbiamo ripetuto mille volte — detesta la guerra e i suoiorrori, specialmente ora che mezzi bellici distruttivi di ogni bene e diogni civiltà minacciano la trepida umanità ; vuole e difende la pace, lapace interna tra i figli di una stessa patria, e la pace esterna fra i membridella grande famiglia umana. Ma essa ha bisogno di cooperatoririsoluti e validi in così grande intrapresa. Ora tra questi, numerosi inogni regione del mondo, Noi ravvisiamo voi, lavoratori cristiani di ogniclima e di ogni lingua, voi diletti figli raccolti oggi all'ombra del mirabileDuomo milanese. Con la vostra fedele adesione alla dottrina delVangelo e alle norme direttive della sacra Gerarchia, voi non solo collaborate,nel campo del lavoro, al trionfo del Regno di Dio in una societàche spesso ne dimentica la presenza, i voleri, i sacrosanti diritti,ma vi ponete tra le prime schiere di quelle forze sane del corpo sociale,


292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeimpegnate nella pacifica battaglia per la comune salvezza dei popoli.Acquistate la piena coscienza dell'onore di questa doppia cooperazioneche le Acli vi chiedono, accrescete il vigore della sua azione con l'esempioe l'opera vostra, e Dio non mancherà di farvi gustare i frutti dellagiustizia, dell'ordine e della pace, a cui voi stessi avrete validamentecontribuito.Con tale augurio invochiamo larga e perenne sulle vostre persone,sulle vostre famiglie e sul vostro lavoro la grazia del Signore, mentreimpartiamo di cuore a tutti i presenti, e a quanti sono a voi uniti nellasperanza e nell'amore, la Nostra paterna Apostolica Benedizione.NUNTIUS RADIOPHONICUSCHRISTIFIDELIBUS AEQUATORIS NATIONIS, OB SOLEMNEM CORONAE INDUCTIO­NEM SIMULACRO B. MARIAE VIRGINIS PERDOLENTIS, IN URBE QUITENSICOADUNATIS.*Amadísimos hijos, — católicos ecuatorianos y, más en especial, católicosquiteños — que con suma devoción y entusiasmo colocáis hoyuna corona sobre las sienes de vuestra « Dolorosa del Colegio », al cumplirselos cincuenta años de las manifestaciones con que Ella os mostrósu predilección :¿Qué idea ha sido esta, hijos amadísimos, de celebrar con fiestas ycon júbilo a Quien ante vosotros se muestra con los ojos llenos de lágrimas?¿Quién os ha enseñado a coronar con una corona de oro a La quetiene en las manos una corona de espinas?Lloró la Virgen y sus llantos y dolores fueron primero profetizadosen las palabras del Santo anciano, 1y luego vigorosamente descritoscon sublime concisión en aquella Señora, que estaba de pié junto al patíbulode su Divino Hijo ; 2y estas lágrimas nos obtuvieron salvacióny gracia.Según referencias de los testigos, mostró la Virgen, — aun en mediode su eterna felicidad y como señal de su materna solicitud por la salvaciónde sus hijos — angustia y tristeza, hasta el punto de parecer* Datus die 22 Aprilis mensis a. 1956.1Luc. 2, 35.2Io. 19, 25.


Acta Pii Pp. XII 293que estaba para romper a llorar, al ver vuestra catolicísima naciónasolada por la persecución, manchada de sangre, arrastrada a talesextremos por el odio sectario que podría decirse en peligro aquellavieja y santa herencia de fe, especialmente si se conseguía llevar a caboel propósito de descristianizar la educación de vuestros hijos. Y ¿quiénpodrá dudar de que fueron aquellas angustias y aquellas tristezas lasque impetraron del cielo las fuerzas necesarias para poner un dique alas potencias del mal y preparar esta primavera de las almas, cuyosfrutos ahora vosotros tenéis el gozo de contemplar?Son lágrimas, pero lágrimas preciosas, que bien merecen, hijos amadísimos,vuestra gratitud más sincera; son dolores, pero dolores cuyosfrutos vosotros estáis gozando y en los que justamente habéis de veruna singular manifestación de amor maternal. Bien están, pues, lasfiestas y el júbilo, bien la corona de oro, aunque todo os recuerde unavez más aquel contraste sublime, que hace de las alegrías de la maternidaduna fuente de lágrimas, y que convierte a toda madre, conscientede su misión, en una heroína del deber.Pero todos vuestros agasajos y solemnidades podrían quedar en simpleruido, que el viento se lleva, si vuestra piadosa consideración nose detuviese un momento a pensar : lloró la Virgen, pero ¿no lloraráacaso también hoy, y quién sabe si por culpa nuestra?Porque, efectivamente, amadísimos hijos, ¿con qué ojos podría Ellaver, por ejemplo, una vida de fe reducida acaso a una serie de manifestacionesexteriores y privada de aquel espíritu interior, que todo lovaloriza y sin el cual lo exterior no significa ni vale nada? ¿Qué efectole habrá de producir un corazón orgulloso y altanero, que al pobre y alhumilde les mira de arriba abajo y parece que no sabe sino ser superiora quienquiera que se atreva a comparecer en su presencia? ¿EncontraráElla el amor que se debe a su Divino Hijo, la obediencia a la Iglesia,la observancia de los mandamientos y de los preceptos? Lloró laVirgen, hijos amadísimos, y no obraríamos con la sinceridad con quequeremos obrar, si no os dijésemos que mucho tememos que lloretodavía; sin poder dudar, claro está, del consuelo y de la alegría quele procuráis con vuestra piedad filial, especialmente en estos momentos.Y ha sido Quito, la legendaria e histórica Quito, que recostada enla ladera del orgulloso Pichincha y coronada de cumbres volcánicas, sediría que duerme un sueño de gloria en la paz templada de su alta meseta; ha sido Quito, la de la encantadora « Azucena », que Nos mismotuvimos la singular satisfacción de elevar al máximo honor de los al-20 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 6. — 28-5 1956.


294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetares, la que hoy ha preparado a su Madre Dolorosa este triunfo, pagandouna vieja deuda de gratitud en la que más que el oro y que laspiedras preciosas lo que cuenta, como en todo don filial, es el corazóncon que se ofrece. Ciudad feliz, porque, como dice el Espíritu Santo,honrar a la propia Madre es lo mismo que juntar un gran tesoro ; 3dichosa ciudad y dichoso país, si sabéis ser fieles a lo que en tan solemneocasión habéis prometido, porque, como podríamos decir parafraseandolas expresiones de un gran Doctor de la Iglesia, 4bien está que el primerpensamiento haya sido honrar a vuestra Madre, y luego haya venido elpropósito de huir del pecado y vivir una vida mejor ; pero si un día talespropósitos se olvidaran, ni se da gracias como se debe, ni valen nadalas honras y alabanzas.Recíbelas Tú benignamente, oh Dolorosa del Colegio, o, como másuniversalmente eres conocida, Dolorosa de Quito; recíbelas Tú, y quesean precisamente Tus dolores, que sean Tus lágrimas las que descendiendosobre esa tierra fértil, hagan prosperar y madurar frutos de perfeccióncristiana y de santidad. Es un pueblo que te ama y que no quiereverte llorar más ; es un pueblo dispuesto a llorar él sus pecados con talde que Tú sonrías ; es un pueblo de hijos tuyos, de devotísimos hijostuyos que hoy te ofrece esa corona, como prenda tangible de reconciliación,como memoria perenne del amor que Te profesa, como señalde reconocimiento de Tu soberanía maternal. Es un pueblo predilectoque, aunque te haya costado lágrimas, puede asegurarte que no sonlágrimas perdidas, sino que precisamente por ellas confía plenamenteen Tu bondad y en Tu intercesión ante Tu preciosísimo Hijo, que con elPadre y el Espíritu Santo vive y reina por los siglos. Amen.Para terminar, una Bendición especial a Nuestro amadísimo Hijoy Prelado vuestro, a cuyas manos hemos confiado la imposición de lacorona, que bien hubiéramos querido imponer Nos mismo con las Nuestras;una Bendición a esa ciudad y a toda la nación ecuatoriana; unaBendición a toda la América de lengua española y, más en particular,a todos aquellos que en estos momentos, de un modo o de otro, oiganNuestra voz.* Cfr. EcclA. 3, 5.4S. AUGUST. ENARB. in Psalm. 75 n. U; MIGNE, P. L., t. 36, col. 965.


Sacra Congregatio de Religiosis 295<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSISDECRETUMNORMAE DANTUR QUOAD CONVENTUS QUI ACCOMODATAM STATUUM PERFECTIONISRENOVATIONEM RESPICIUNT.Salutaris atque foecundus ille renovationis accommodatae Statuumperfectionis motus, qui a maximo Congressu romano, Anno Sancto 1950iam in finem vertente, Paterno ac Illustri ductu SS. Domini Nostri PiiPp. XII celebrato, feliciter sumpsit initium, per totum hoc quinquennium(1950-1956), uberes fructus ubique tulit, tum ad religiosam perfectionemac formationem quod spectat, tum ad ministerium apostolicum ac Institutoruminter se coordinationem.Ut autem haec benefica renovatio et accommodatio consulte ac ordinateprocedant, in dies progrediatur, infensior fiat tutiusque diffundatur,S. Congregatio negotiis religiosorum Sodalium praeposita, obtenta veniaet approbatione SS. Domini Nostri in audientia Eminentissimo CardinaliPraefecto huius S. Congregationis, die 3 Novembris 1955 concessa,sequentes normas statuere decrevit, tum maxime valituras quum renovatiodisciplinae ac vitae internae Statuum perfectionis in quaestionemvenerit, salvo quidem iure Ordinariorum prout sacris Canonibus sancitur:1. Conventus seu Congressus tam dioecesanos quam regionales velnationales, sicut etiam lectionum cursus atque scholas peculiares proSodalibus viris vel feminis Statuum perfectionis, in quibus eorum vitainterna, condicio iuridica, vel educatio atque formatio in illis tradendatractantur, inconsulta S. Congregatione de Religiosis agere vel instituerenon licet. Ius enim ac ipsa natura rei postulat ut Sancta Sedes, cuipublici perfectionis status moderatio suprema et efficax reservatur, securareddatur tam de doctrina quam de opportunitate programmatumpariterque de competentia et experientia illorum qui in coetibus istispraeesse vel docere habebunt.


296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2. Curent igitur conventuum cur suumque huius generis promotoresvel praesides tempestive huic S. Congregationi argumentorum et oratorumelenchum exhibere ; conventu autem habito, is qui ei praefuit, adeamdem S. Congregationem referat de rebus tractatis, de disputationibushabitis, de conclusionibus collectis, et generatim de omnibus quae accommodatamperfectionis Statuum renovationem tangunt.3. Ubi vero iam exsistunt foederationes seu consilia Superiorum Maiorumcum statutis propriis ac commissionibus peculiaribus adnexis, àS. Sede approbatis, opportune eorum opera eligi poterunt, atque SacraeCongregationi proponi, viri probati qui in conventibus cursibusve supradictisverba facere valebunt.4. Laudabiliter ab Excmis Locorum Ordinariis convocantur Statuumperfectionis Sodales, qui in dioecesi domum habent ministeriumqueexercent, ad illa cum eis examinanda, communicanda vel paterne discutienda,quae ministeria ab ipsis exercita, quatenus legitime dioecesesintersunt, pertinent. Tales enim conventus valde commendantur utpotequi ad unitatem cum Patre et Pastore gregis attestandam ac fovendam,atque ad apostolatus munera promovenda efficienterque dirigenda prorsusapti videantur.Quae omnia, si sedulo et accurate fient, nedum coetus atque conventuset incepta quaeque ad renovationem accommodatam Statuum perfectionisordinata impediant vel cohibeant, verum etiam ad uberiores fructusin dies afferendos ea iuvabunt quam maxime.Contrariis quibuslibet non obstantibus.Datum Romae, die 26 Martii A. D. 1956.L. fB S.VALERIUS Card. VALERI, PraefectusArcadius Larraona, C. M. F., Secretarius


Diarium Romanae Curiae 297DIARIUM ROMANAE CURIAEGiovedì, 3 maggio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. Conte FRANCESCOR. W. H. M. J. DE MARCHANT D'ANSEMBOURG, Inviato Straordinarioe Ministro Plenipotenziario di Olanda, per la presentazionedelle Lettere Credenziali.Giovedì, 17 maggio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. DOMINGO GOICOLEAVILLACORTA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dellaRepubblica del Guatemala, per la presentazione delle LettereCredenziali.SACEA CONGREGAZIONE DEI RITIMartedì, 10 gennaio 195G, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella,Vescovo di Palestrina, Ponente o Relatore della Causa della Serva di DioMaria Fortunata Viti, monaca conversa professa dell'Ordine di S. Benedetto,si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale iRevmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sullaeroicità delle virtù della predetta Serva di Dio.Martedì, 24 gennaio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunatala S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi SignoriCardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologihanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessionedel Beato Pietro Giuliano Eymard, confessore, fondatore della Congregazionedei Sacerdoti del SS. Sacramento e delle Ancelle del SS. Sacramento.Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hannopoi esaminato le relazioni dei revisori degli scritti dei Servi di Dio :1. Filippo Rinaldi, sacerdote, Rettore Maggiore dei Salesiani di S. GiovanniBosco.2. Maria Giuseppina Micarelli, fondatrice dell'Istituto delle SuoreFrancescane del Bambino Gesù.3. Bernarda Heimgartner, confondatrice delle Suore Insegnanti di SantaCroce di Menzingen, del Terz'ordine di S. Francesco.Martedì, 14 febbraio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunatala S. Congregazione dèi Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori


298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione diCausa dei Servi di Dio:1. Marcello Spinola y Maestre, Arcivescovo di Siviglia, Cardinale diS. Romana Chiesa.2. Vittoria Rosoamanarivo, vedova.Gli Emi e Revmi Signori Cardinali hanno inoltre esaminato la relazionedei revisori teologi sopra gli scritti del Servo di Dio Mamerto Esquiu, Vescovodi Cordoba in Argentina, dell'Ordine dei Frati Minori.È stato anche esaminato l'Ufficio e Messa di S. Giuseppe artigiano.Martedì, 28 febbraio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunatala S. Congregazione dei Riti preparatorio, nella quale gli Emi e RevmiSignori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologihanno discusso sulla eroicità della virtù del Servo di Dio Stefano Pernet,sacerdote della Congregazione degli Agostiniani dell'Assunzione, fondatoredelle Piccole Suore dell'Assunzione.In seduta ordinaria poi gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i RevmiPrelati Officiali hanno esaminato la relazione dei revisori teologi degli scrittidei Servi di Dio: Federico Jansoone, sacerdote dell'Ordine dei Frati Minori;Maria Bernarda Bütlet, fondatrice della Congregazione delle Suore FrancescaneMissionarie di Maria Ausiliatrice ; Maria Elena Stollenwerk, confondatricedella Congregazione delle Serve dello Spirito Santo; GiuseppinaEndrina Stenmanns, confondatrice della stessa Congregazione delle Servedello Spirito Santo.Martedì, 6 marzo 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata laS. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi SignoriCardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla Introduzione dellaCausa di Beatificazione delle Serve di Dio:Maria delle Piaghe di Gesù, Suora del Monastero della Divina Provvidenzain Badalona, Spagna.Maria Lichtenegger, vergine secolare.Martedì, 13 marzo 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa di beatificazione e canonizzazionedel Servo di Dio Luigi Guanella, sacerdote, fondatore dellaCongregazione dei Servi della Carità e delle Figlie di Santa Maria della Provvidenza,si è adunata la S. Congregazione dei Riti, antepreparatoria, nellaquale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discussosulla eroicità delle virtù del predetto Servo di Dio.Martedì, 20 marzo 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa di beatificazione e canonizzazionedella Serva di Dio Gertrude Comensoli, fondatrice dell'Istitutodelle Suore del SS. Sacramento (Sacramentine), si è adunata la -S. Congregazionedei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i


Diarium Romanae Curiae 299Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predettaServa di Dio.Martedì, 10 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata laS. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi SignoriCardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discussosulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria Celina della Presentazione,monaca professa del Terzo Ordine di S. Francesco di Assisi.Gli stessi Emi e Revmi Signori Cardinali e Revmi Prelati Officiali hannopoi discusso in Congregazione ordinaria:1. Sulla riassunzione di Causa per la canonizzazione dei Beati :Rocco Gonzalez de Santa Cruz, Alfonso Rodríguez e Giovanni del Castillo,Martiri della Compagnia di Gesù.2. Sulla revisione degli scritti dei Servi di Dio :a) Francesco Maria della Croce Jordan, sacerdote, fondatore dellaSocietà del Divin Salvatore e della Congregazione delle Suore del DivinSalvatore ;b) Fratel Alberto (Adamo Chmielow;ski), fondatore dei Fratelli e delleSuore del Terz'Ordine di S. Francesco Serve dei Poveri.c) Maria del Cuore di Gesù (Giuseppa Sancho de Guerra), fondatricedella Congregazione delle Serve di Gesù.Martedì 17 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata laS. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi SignoriCardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hannodiscusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione dellaVen. Serva di Dio Maria della Provvidenza, (Eugenia Smet), fondatrice dell'Istitutodelle Suore Ausiliatrici delle anime purganti.Gli stessi Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officialihanno poi discusso in Congregazione ordinaria:1. Sulla riassunzione della causa di Canonizzazione della Beata CrescenziaBoss, Vergine, Suora professa del 3° Ordine di S. Francesco.2. Sulla relazione dei revisori teologi degli scritti del Servo di DioBernardo Lehner, giovane laico.Martedì 24 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è riunita laS. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi SignoriCardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hannodiscusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione delVenerabile Servo di Dio Innocenzo Papa XI.Martedì 8 maggio 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto,alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa del Servo di Dio ValentinoPaquay, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, si è adunatala S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi PrelatiOfficiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità dellevirtù del predetto servo di Dio.


300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si èdegnato di nominare:5 gennaio 1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Striteli Samuele Alfonso,Protettore delle Suore Domenicane diS. Caterina da Siena (Kenosha, Milwaukee).)> » » L'Elmo e Revmo Signor Cardinale Léger Paolo Emilio,Protettore delle Religiose Ospitaliere di S. Giuseppe(Montréal).12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ciriaci Pietro, Protettoredell'Arciconfratemita di San Rocco(Roma).14 » » L'Illmo e Revmo Monsig. Zerba Cesare, Prelato VotanteSoprannumerario del Supremo Tribunale dellaSegnatura Apostolica.» » » L'Illmo e Revmo Monsig. Stoppini Irvin, Prelato Referendariodel Supremo Tribunale della SegnaturaApostolica.» » » L'Illmo e Revtmo Monsig. Casoria Giuseppe, Prelato Referendariodel Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.21 » ^> L'Illmo e Revmo Monsig. del Amo Pachón Leone, Uditoredel Tribunale della Rota presso la NunziaturaApostolica di Madrid.» » )) L'Illmo e Revmo Monsig. Ugalde Ocariz Filippo, Difensoredel Vincolo del Tribunale della Rota pressola Nunziatura Apostolica di Madrid.31 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano,Protettore dei Fratelli Saveriani (Roma).2 febbraio » S. E. Revma Monsig. Paupini Giuseppe, Arcivescovo titolaredi Sebastopoli di Abasgia, InternunzioApostolico nell'Iran.28 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Grente Giorgio, Protettore della Federazione Francese delle ReligioseOspitaliere di S. Ginseppe de VHôtel-Dieu(La Flèche, Le Mans).Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 27 aprile 1956, il SantoPadre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato nominare i Revmi PadriMcCormic Vincenzo A., Dezza Paolo e Buiys Ludovico, della Compagnia diGesù, Consultori della Sacra Congregazione de Propaganda Fide.


Diarium Romanae Curiae 301Parimente, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XTI,felicemente regnante, si è degnato di nominare :Assistenti al SoglioPontificio:23 febbraio 1955. S. E. Revma Monsig. Adam Gregorio, Vescovo di Valencianel Venezuela.27 agosto » S. E. Revma Monsig. Ocampo Berrio Angelo Maria, Vescovodi Tun ja.28 novembre » S. E. Revma Monsig. Desmarais Giuseppe Aideo, Vescovodi Amos.» ' » » S. E. Revma Monsig. Arturo Douville, Vescovo di SanGiacinto.25 dicembre » S. E. Revlma Monsig. O' Boyle Patrizio Luigi, Arcivescovodi Washington.27 febbraio 1956. S. E. Revma Monsig. O' Sullivan Giuseppe Antonio, Arcivescovodi Kingston.28 marzo » S. E. Revma Monsig. Piasentini Giovanni Battista, Vescovodi Ohioggia.27 aprile » S. E. Revma Monsig. Kierkels Leone Pietro, Arcivescovotitolare di Salamìna.27 ottobre 1954.14 giugno 1955.7 luglio »13 ottobre »22 novembre »3 dicembre »6 » »28 » »26 gennaio 1956.»4273»»»febbraio»aprile»»Protonotari Apostolici ad instar participantiumMonsig. Barraza Giuseppe, della diocesi di Sinaloa.Monsig. Nicholson Patrizio, della diocesi di Antigonish.Monsig. Davis Tommaso Percival, dell'arcidiocesi diAdelaide.Monsig. Parent Alfonso, dell'arcidiocesi di Québec.Monsig. Le Net Giuseppe P., della diocesi di Les Cayes.Monsig. Vagnoni Vincenzo, dell'arcidiocesi di Fermo.Monsig. Giovanni Reilly, dell'arcidiocesi di New York.Monsig. Van Eynde Leonardo, dell'arcidiocesi di Malines.Monsig. Craugh Vilfrido, della diocesi di Rochester.Munsig. McAniff Giacomo C, della medesima diocesi.Monsig. Ennis Tommaso, della diocesi di Covington.Monsig. Lagomarsino Enrico, dell'arcidiocesi di Genova.Monsig. Cappelletti Virgilio, dell'arcidiocesi di Milano.Monsig. Figini Carlo della medesima arcidiocesi.Monsig. Rossi Francesco, della medesima arcidiocesi.Prelati Domestici di Sua Santità:18 giugno 1954. Monsig. Ferris Sales Fernando, dell'arcidiocesi di Valenza.22 luglio » Monsig. Van Meenen Giulio, della diocesi di Brentwood.27 settembre » Monsig. Bennett Giovanni 0., dell'arcidiocesi di Liverpool.3 novembre » Monsig. Blout Alfredo E., dell'arcidiocesi di Westminster.11 marzo 1955. Monsig. Bruneiii Giuseppe, dell'arcidiocesi di Napoli.14 giugno » Monsig. Boudreau Alfredo, della diocesi di Antigonish.


302 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale14 giugno 1955. Monsig. Gallivan Guglielmo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Sommers Ugo Giuseppe, della medesima diocesi.20 » » Monsig. Lanteigne Francesco, della diocesi di Balburstnel Canada.7 luglio » Monsig. Aylward Giacomo, dell'arcidiocesi di Adelaide.» » » Monsig. Fahey Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Gatzemeyer Luigi, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Hanrahan Michele, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Redden Isidoro, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Russell Guglielmo, della medesima arcidiocesi.21 » » Monsig. Adamson Tommaso, dell'arcidiocesi di Liverpool.22 agosto » Monsig. Byrne Tommaso, della diocesi di Rockhampton.» » » Monsig. Tiernan Daniele, della medesima diocesi.26 » » Monsig. Gonzalez Edoardo Antonio della diocesi di Calabozo.3- ottobre » Monsig. Crowe Stanislao, della diocesi di Sale.» » » Monsig. Walsh Guglielmo, della medesima diocesi.22 » » Monsig. Wheeler Guglielmo Gordon, dell'arcidiocesi diWestminster.9 novembre » Monsig. Cono vas Giovanni Giuseppe, dell'arcidiocesi diPanamá.11 » » Monsig. Malouin Armando, dell'arcidiocesi di Sherbooke.6 dicembre » Monsig. Broussard Milburn J., della diocesi di AlexandriaLa.» » » Monsig. Bassi \5ttorio, dell'arcidiocesi di Nuova York.» » » Monsig. Blake Dionigi, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Code Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Coleman Dionigi, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Doyle Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Fennessy Dionigi, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Grundner Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Hearon Giacomo, delle medesima arcidiocesi.» » » Monsig. McCarthy Guglielmo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. McCormack Cristoforo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. McEvoy Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. McKeon Francesco, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Nolan Filippo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. O'Connor Raimondo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Ponsiglione Mario, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Ryan Giacomo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Ryan Lorenzo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Walsh Giuseppe della medesima arcidiocesi.12 » » Monsig. Belford Giovanni, della diocesi di Manchester.» » » Monsig. Benoit Ettore, della medesima diocesi.» » » Monsig. Bousquet Omer, della medesima diocesi.» » » Monsig. Sliney Giovanni, della medesima diocesi.21 » » Monsig. Mlinarovich Clemente, della diocesi di FortWayne.


21 dicembre»»2519 gennaio»»»26»»»»»»))»»4»»925»2711314»»»»»»»»»febbraio»»»»marzo»»1955.»»»»»»»»»»1956.»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»Diarium Romanae Curiae 303Monsig. Skrzypinski Giuliano, della medesima diocesi.Monsig. Brown Filippo, dell'arcidiocesi di Washington.Monsig. Denges Giuseppe, della medesima arcidiocesi.Monsig. Ellis Giovanni T., della medesima arcidiocesi.Monsig. Fisher Elmer, della medesima arcidiocesi.Monsig. Hannan Filippo, della medesima arcidiocesi.Monsig. Kennedy Giuseppe, della medesima arcidiocesi.Monsig. Miltenberger Luigi, della medesima arcidiocesi.Monsig. Rakowski Pietro, della medesima arcidiocesi.Monsig. Roach Edoardo, della medesima arcidiocesi.Monsig. Spence Giovanni, della medesima arcidiocesi.Monsig. Ciancio Nicolò, dell'arcidiocesi di Catania.Monsig. Duchene Emilio, della diocesi di Salina.Monsig. Engbarth Carlo, della medesima diocesi.Monsig. Gesenhues Enrico, della medesima diocesi.Monsig. Mulvihill Michele, della medesima diocesi.Monsig. Riedel Francesco, della medesima diocesi.Monsig. Spoorenberg Enrico, della medesima diocesi.Monsig. Azzi Carlo, della diocesi di Rochester.Monsig. Ball Edoardo, della medesima diocesi.Monsig. Ball Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Boyle Carlo, della medesima diocesi.Monsig. Burns Francesco, della medesima diocesi.Monsig. Curtin Giuseppe, della medesima diocesi.Monsig. Gannon Lorenzo, della medesima diocesi.Monsig. Hoefen Francesco, della medesima diocesi.Monsig. Lambert Geraldo, della medesima diocesi.Monsig. Maney Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Moffatt Patrizio, della medesima diocesi.Monsig. Predmore Giorgio, della medesima diocesi.Monsig. Randall Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Ratigan Arturo, della medesima diocesi.Monsig. Straub Federico, della medesima diocesi.Monsig. Danz Giovanni, della diocesi di Covington.Monsig. McKenna Giuseppe, della medesima diocesi.Monsig. Wilson Leone, della medesima diocesi.Monsig. Sinigaglia Giovanni, dell'arcidiocesi di Atene.Monsig. Antunes Borges Antonio, della diocesi di Leiria.Monsig. Pereira Alvim Custodio, della diocesi di Viseu.Monsig. Ferraro Nicola, dell'arcidiocesi di Gaeta.Monsig. Mariano Vitale, dell'arcidiocesi di Otranto.Monsig. Lasi Alpinolo, della diocesi di Bertinoro.Monsig. Cyr Filippo, dell'arcidiocesi di S. Germano diRimouski.2531» Monsig. Charbonneau Paolo Emilio, della diocesi di SanGirolamo de Terrebonne.» Monsig. Décary Pietro, della medesima diocesi.» Monsig. Cashman Davide, dell'arcidiocesi di Birmingham.» Monsig. Marcozzi Giacinto, della diocesi di Teramo.


304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeoCamerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:maggio 1954. Monsig. Oahill Bernardo, della diocesi di Southwark.21 febbraio 1955. Monsig. Lebrun Giuseppe, della diocesi di Valencia nelVenezuela.» luglio » Monsig. McKenna Tommaso dell'arcidiocesi di Liverpool.22 ottobre » Monsig. Row Federico G., dell'arcidiocesi di Westminster.26 » Monsig. Leonard Giovanni, dell'arcidiocesi di Sydney.3 dicembre Monsig. Gardena Stefano, dell'arcidiocesi di Fermo.» )) Monsig. (Marconi Luigi, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Mariucci Tommaso, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Perfetti Orlando, della medesima arcidiocesi.Monsig. Scoponi Mario, della medesima arcidiocesi.» Monsig. Sabatini Lorenzo, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Zuccarini Giacinto, della medesima arcidiocesi.6 » Monsig. Brown Roberto, dell'arcidiocesi di Nuova York.» » » Monsig. Driscoll Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Roberts Giacomo, della medesima arcidiocesi.12 » Monsig. Chartier Vilfrido, della diocesi di Manchester.» Monsig. Gardner Lorenzo, della medesima diocesi.Monsig. Hansberry Tommaso, della medesima diocesi.» Monsig. McGreal Giacomo, della medesima diocesi.21 Monsig. Gingras Giorgio, dell'arcidiocesi di Washington.» » Monsig. Roeder Giovanni, della medesima arcidiocesi.19 gennaio 1956. Monsig. Dickman Bernardo, della diocesi di Salina.» Monsig. McManus Giovanni, della medesima diocesi.» Monsig. Moran Michele, della medesima diocesi.Monsig. Senecal Francesco, della medesima diocesi.» Monsig. Weigel Edgardo, della medesima diocesi.26 Monsig. Dugan Gregorio, della diocesi di Rochester.Monsig. Flynn Patrizio, della medesima diocesi.» Monsig. McCafferty Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Murphy Emmett, della medesima diocesi.» » » Monsig. Whalen Leslie, della medesima diocesi.23 febbraio Monsig. Aldrighetti Lodovico, della diocesi di Verona.))» Monsig. Marini Angelo, della medesima diocesi.))» Monsig. Mirandola Ilario, della medesima diocesi.» Monsig. Salvetti Ilario, della medesima diocesi.Monsig. Tosi Umberto, della medesima diocesi.25 » Monsig. Mastronardi Andrea, della diocesi di AnglonaTursi.» Monsig.Meo Davide, della medesima diocesi.» » Monsig. Stacchini Pietro, della diocesi di S. Miniato.Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa di Sua Santità:28 gennaio 1956. U Barone van Caloen Carlo, della diocesi di Bruges.27 febbraio » Il sig. Páparo Mario (Roma).28 marzo » Il sig. Battibocca dei Conti Tommaso (Roma).


Diarium Romanae Curiae 30Cameriere d'onore in abito paonazzo di Sua Santità:27 febbraio 1956. Monsig. De Ruggiero Giovanni (Roma).Cameriere d'onore di numero di spada e cappa di Sua Santità:3 marzo 1956. Il sig. Giulianelli Gioacchino (Roma).Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di Sua Santità :25 dicembre 1955. Il sig. Delhaye Raimondo, dell'arcidiocesi di Malines.27 febbraio 1956. Il sig. Borgioli Giuseppe (Roma).» » » Il sig. Bellati Bartolomeo, del patriarcato di Venezia.28 marzo » Il sig. Cinque Aurelio, della diocesi suburbicaria di Albano.ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di conferire :La Gran Croce dell'Ordine Piano:6 marzo 1956. All'On. prof. Segni Antonio, Presidente del Consiglio deiMinistri della Repubblica Italiana.La Commenda dell'Ordine Piano:19 gennaio 1956. Al sig. Heyman Enrico, della diocesi di Gand.La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:4 febbraio 1956. Al sig. Schwertman Arturo, della diocesi di Covington.La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:29 dicembre 1955. Al sig. Boylan Riccardo, della diocesi di Brooklyn.4 febbraio 1956. Al sig. Grosser Alberto, della diocesi di Covington.27 » » Al sig. Arangi Guido (Roma).» » » Al sig. Lopez Giovanni (Roma).7 aprile » Al sig. Petiot (Daniel-Raps) Enrico, dell'arcidiocesi diParigi.La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:27 aprile 1955. Al sig. Meuwissen Tommaso Giovanni, della diocesi di' s - Hertogenbo sch.7 luglio » Al sig. Aspuru y San Pedro Emanuele, dell'arcidiocesi diSan Christof oro dell'Avana.11 novembre » Al sig. D'Arcy Leonard Tommaso, dell'arcidiocesi di Toronto.» » » Al sig. Kelly Arturo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. McTague Carlo, della medesima arcidiocesi.


306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale13 dicembre 1955. Al sig. Lamarche Stefano, della diocesi di Liegi.21 gennaio 1956. Al sig. Demaret Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Michotte van den Berck Alberto, della medesimaarcidiocesi.23 febbraio » Al sig. Barlottini Ottorino, della diocesi di Verona.27 » Al sig. Mercuri Edmondo (Roma).3 marzo » Al sig. Toja Guido, dell'arcidiocesi di Milano.16 » Al sig. Baldeschi Balleani Aurelio, della diocesi di Jesi.» » » Al sig. Trionfi Honorati Aurelio, della medesima diocesi.17 )) Al sig. Carraro Giuseppe, della diocesi di Padova.Al sig. De Besi Andrea, della medesima diocesi.» » Al sig. Falletti Francesco, della diocesi di Ventimiglia.21 » Al sig. Giudice Emanuele, della diocesi di Grosseto.» Al sig. Franchi Concetto, della diocesi di Ripatransone.))» » Al sig. Brandizzi Arnaldo (Roma).23 » Al sig. Dané Achille, dell'arcidiocesi di Genova.28 » » Al sig. Celimi Antonio (Roma).17 aprile » Al sig. Carletti Carlo (Roma).II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:11 gennaio 1955. Al sig. Van Dijk Davide C, della diocesi di Harlem.» » » Al sig. Peynenburg Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenbosch.18 » » Al sig. Verheij Enrico C, dell'arcidiocesi di Utrecht.18 febbraio » Al sig. Drion Bernardo G., della diocesi di Breda.11 novembre » Al sig. Brooks Edoardo, dell'arcidiocesi di Toronto.» » Al sig. Day Tommaso, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Fisher Salvatore, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Kuska Alessandro, della medesima arcidiocesi.» Al sig. Shoniker Edoardo, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Sullivan Giuseppe, della medesima arcidiocesi.26 » » Al sig. Habana Antonio, della prelatura « nullius » diDavao.» » » Al sig. Marquette Carlo, della diocesi di San Giacinto.6 dicembre » Al sig. Welsh Giovanni R., della diocesi di Alexandria La.12 » » Al sig. Fobes Giuseppe, della diocesi di Manchester.19 » Al sig. Schleimer Pietro, della diocesi di Lussemburgo.25 » Al sig. Sih Paolo K. T., dell'arcidiocesi di Newark.10 gennaio 1956. Al sig. Fanning Edoardo Guglielmo, della diocesi di BoiseCity.21 » Al sig. Munnichs Pietro, dell'arcidiocesi di Malines.» » Al sig. Verhaeghe de Nayer Corrado, della medesima arci •diocesi.4 febbraio » Al sig. Hagan Giacomo, della diocesi di Covington.» » Al sig. Gausepohl Giuseppe, della medesima diocesi.25 » » Al sig. Petit Leone, dell'arcidiocesi di Cartagine.marzo Al sig. Pinardi Wolfango, dell'arcidiocesi di Milano.eo16 » » Al sig. Colio Nicola, della diocesi di San Severo.» » Al sig. Mro Salvatore, della medesima diocesi.


Diarium Romanae Curiae 30716 marzo 1956. Al sig. Piscitelli Gaetano, della medesima diocesi.21 5) » Al sig. Fasola Virgilio, della diocesi di Grosseto.24 » » Al sig. Gennaoui Giorgio, del patriarcato di Antiochia deiMelchiti.17 aprile » Al sig. Catanoso Genoese Pasquale, dell'arcidiocesi di ReggioCalabria.» 'i» Al sig. Carraro Giovanni Battista, della diocesi di Treviso.La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:27 aprile 1956. Al sig. Ricaldone Paolo, dell'arcidiocesi di Torino.La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:20 marzo 1956. Al sig. D'Amico Alfonso (Roma).La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:16 febbraio 1955. Al sig. Correoso de Quesada Alfredo, della diocesi di Camagüey.» » » Al sig. Fanjul y Estrada Carlo, della medesima diocesi.19 aprile » Al sig. Vizcanio Michele, della diocesi di Almeria.» dicembre » Al sig. Platteau Giorgio, della diocesi di Tournai..12 gennaio 1956. Al sig. Narduzzi Nestore, della diocesi di Viterbo.21 » » Al sig. de Selys Maurizio, della diocesi di Liegi.» Al sig. Brusselmans Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.» » Al sig. Coppens Alberto, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Grootaers Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Yernaux Nestore, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Zech Maurizio, della medesima arcidiocesi.» Al sig. Gallucci Alberto, della diocesi di Sora.» Al sig. Bonomi Biagio, dell'arcidiocesi di Taranto.23 » Al sig. Galli Giuseppe ((Roma)„7 febbraio . » Al sig. Magarotto Cesare (Roma).marzo Al sig. Corvi Alberto, dell'arcidiocesi di Milano.co» » » Al sig. Castiglioni Marazzi Arnaldo, della medesima arcidiocesi.Al sig. De Feo Gaetano, della medesima arcidiocesi.»)) Al sig. Saporiti Carlo, della medesima arcidiocesi.7 )) Al sig. Lahn Lotario (Germania).14 » Al sig. Damasceni Domenico, della diocesi di Bitonto.» » » Al sig. Polverari Francesco, della diocesi di Senigallia.16 » Al sig. Dal Canto Danilo, della diocesi di S. Miniato.17 » » Al sig. Conte Ernesto, della diocesi di Aversa.» ))» Al sig. Arnone Carmelo, della diocesi di Caltanissetta.Al sig. Miotti Livio, della diocesi di Padova.» » Al sig. Schiesari Antonio, della medesima diocesi.22 » » Al sig. Cornolo Giuseppe, della diocesi di Joliet.23 Al sig. Comici Antonio, dell'arcidiocesi di Genova.» Al sig. Lo Bianco Aurelio, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Rossi Attilio, della medesima arcidiocesi.


308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale26 marzo 1956. Al sig. Dotta Giovanni Costantino, della diocesi di Mondovì.28 » » Al sig. Catteruccia Crispino (Roma).» » » Al sig. Cuttitta Carmelo (Roma).» » » Al sig. Festa Giovanni (Roma).5 aprile » Al sig. Fumo Giuseppe, dell'arcidiocesi di Torino.13 » ». Al sig. Fiorentini Ferdinando dell'arcidiocesi di L'Aquila.14 » » Al sig. Cristoforoni Emilio, della diocesi di Albenga.» » » Al sig. Palumbo Michele, della diocesi di Castellammaredi Stabia.22 » » Al sig. de Órnelas de Gama Regalào Antonio, della diocesidi Coimbra.Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:16 febbraio 1955. Al sig. Portuondo de Regii Aurelio, della diocesi di Oamagüey.» » » Al sig. Recio y Rodríguez Giorgio, della medesima diocesi19 aprile » Al sig. Aparici Mocholi Antonio, dell'arcidiocesi di Valenza.12 luglio » Al sig. Hannan Alberto, dell'arcidiocesi di Adelaide.11 novembre » Al sig. Crawford Fred, dell'arcidiocesi di Toronto.» » » Al sig. Germain Luciano, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Kelly Melville, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Labine Gilberto, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Seitz Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Wall Giacomo, della medesima arcidiocesi.26 » » Al sig. Benedicto Alfredo, della prelatura « nullius » diDavao.» » » Al sig. Ca baguio Emanuele, delle medesima prelatura.19 gennaio 1956. Al sig. Vivarelli Bruno, della diocesi di Terni.21 » » Al sig. Devuyst Pietro, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Lathouders Carlo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Verreydt Filippo, della medesima arcidiocesi.23 febbraio » Al sig. Ghezzer Aldo, della diocesi di Verona.» » » Al sig. Giusti Guido, della medesima diocesi.» » » Al sig. Becchi Gianni, della medesima diocesi.5 marzo » Al sig. Clarke Policarpo, dell'arcidiocesi di Smirne.13 » » Al sig. Scarpa Pietro, della diocesi di Vittorio Veneto..6 » » Al sig. Desana Paolo, della diocesi di Casale Monferrato.» » » Al sig. Novazio Daniele, della medesima diocesi.» » » Al sig. Cossu Giorgio, della diocesi di Jesi..7 » » Al sig. Bazzan Tiburzio, della diocesi di Padova.» » » Al sig. Cecchella Giovanni Battista, della medesima diocesi./1 » » Al sig. Passerini Luigi, della diocesi di Grosseto.» » » Al sig. Danieli Duilio, della diocesi di Tivoli.» » » Al sig. Salvatori Silvano, della medesima diocesi.5 aprile » Al sig. Cavazzini Rino, della diocesi di Padova.


An. et vol. XXXXVIII 31 Maii 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 7<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIILITTERAEENCYCLICAEAD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIO­NEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE CULTU SACRATISSIMICORDIS IESU.PIUS PP. XIIVENERABILES FRATRESSALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM« Haurietis aquas in gaudio de fontibus Salvatoris »- 1 Haecverba, quibus Isaias propheta significantibus imaginibus ususmultiplicia illa atque uberrima Dei munera vaticinabatur, quaeerat christiana aetas allatura, haec verba, dicimus, spontementi succurrunt Nostrae, dum centesimum exeuntem annumrecolimus, ex quo Decessor Noster imm. rec. Pius IX, votislibenter concedens, e catholico terrarum orbe delatis, FestumSacratissimi Cordis Iesu in universa Ecclesia celebrari mandavit.Nullo siquidem modo caelestia illa munera enumerariqueunt, quae cultus, Sanctissimo Cordi Iesu tributus, in christifideliumanimos perfundit, eos purificans, superno recreanssolacio, ad omnesque adipiscendas excitans virtutes. QuamiIs. XII, 3.21 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 7. — 31-5-1956.


310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeobrem sapientissimae Iacobi Apostoli sententiae memores:« Omne datum optimum et omne donum perfectum desursumest, descendens a Patre luminum », 3Nos iure meritoque hocin eodem cultu, qui incensior usque ubique terrarum viget,inaestimabile cernimus donum, quod Incarnatum VerbumDivinusque Servator noster, utpote unus inter Caelestem Patremhumanumque genus gratiae veritatisque Mediator, Ecclesiaeimpertiit, mysticae Sponsae suae, postremo horum saeculorumcursu, quo tantos eadem exantlare labores difncultatesqueeltictari debuit. Quo quidem inaestimabili dono Ecclesiafruens incensiorem potest erga Divinum Conditorem suumpatefacere caritatem, atque ampliore quodam modo hortationemillam ad effectum deducere, quam Evangelista Ioannesab ipso Iesu Christo prolatam refert: « In novissimo autemdie magno festivitatis stabat Iesus, et clamabat dicens : Si quissitit, veniat ad me et bibat qui credit in me. Sicut dicit Scriptura,flumina de ventre eius fluent aquae vivae. Hoc autemdixit de Spiritu, quem accepturi erant credentes in eum ». 3Iis profecto qui Iesum loquentem audiebant, haud difficile erathaec verba, quibus ipse « aquae vivae » fontem pollicebatur esuo sinu oriturum, ad sacrorum effata vatum referre Isaiae,Ezechielis et Zachariae Regnum Messianicum vaticinantiumitemque ad typicam illam petram, ex qua, a Moyse percussa,aqua mirandum in modum prosilivit. 4Divina caritas primum ducit ortum ex Spiritu Sancto, quiAmor est personalis tam Patris quam Filii in augustae Trinitatissinu. Mentissimo igitur gentium Apostolus, quasi Iesu Christiverbis resonans, caritatis effusionem in credentium animos huicAmoris Spiritui attribuit : « Caritas Dei diffusa est in cordibusnostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis ». 52IAC. I, 17.3IOAN. VII, 37-39.* Cfr. Is. XII, 3; Ez. XLVII, 1-12; ZACH. XIII, 1; Ex. XVII, 1-7; Num. XX,7-13; I Cor. X, 4; Apoc. VII, 17; XXII, 1.5Rom. V, 5.


Acta Pii Pp. XII 311Arctissimus hic nexus, quem Sacra Eloquia inter divinamcaritatem, quae in christianorum animis exardescat oportet,ac Spiritum Sanctum intercedere asseverant — qui quidem perse Amor est — luculenter nobis omnibus demonstrat, VenerabilesFratres, intimam naturam ipsam illius cultus, qui SacratissimoIesu Christi Cordi adhibendus est. Etenim, ut prorsusconstat hunc cultum, si peculiarem eius naturam consideremus,excellentissimum esse religionis actum, quatenus plenam etabsolutissimam se devovendi et consecrandi voluntatem a nobispostulet Divini Redemptoris amori, cuius vulneratum Cor vivaxest index et signum; ita constat pariter, quin immo altiorequodam modo, hunc eundem cultum id potissimum prae seferre, ut Divinum Amorem amore nostro redamemus. Siquidemtantummodo ex caritatis vi id consequitur ut hominum animiSuperni Numinis dominio plene perfecteque obtempèrent, cumnempe amoris nostri affectus divinae voluntati ita haereat, utveluti aliquid unum fiat, secundum illud: « Qui adhaeret Domino,unus spiritus est ». 6IVerumtamen, quamquam Ecclesia Sacratissimi Cordis Iesucultum tanta semper in aestimatione habuit et habet, ut eumubique gentium vigere et in populos christianos quovis modopropagari curet, itemque adversus Naturalismi et Sentimentalismi,ut aiunt, commenta omni ope eum tutari enitatur,nihilo secius valde dolendum est, praeteritis temporibus acnostra quoque aetate, nobilissimum hunc cultum non in eodemhonoris aestimationisque loco esse apud christianos nonnullos,atque interdum apud eos etiam, qui se catholicae religionisadipiscendaeque sanctitatis studio animatos esse profiteantur.« Si scires donum Dei ». 7 Hisce verbis, Venerabiles Fratres,« I Oor. VI, 17.7IOAN. IV, 10.


312 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale-Nos, qui arcano Dei consilio sacri illius fidei pietatisque thesauri,quem Divinus Redemptor Ecclesiae suae concredidit,custodes et dispensatores electi sumus, eos universos pro officiiNostri conscientia admonemus; qui quidem filii Nostri, quamvisSacratissimi Cordis Iesu cultus, quasi de erroribus hominumqueneglegentia triumphantis, Mysticum suum Corpus pervasero,attamen praeiudicatis adhuc opinionibus aguntur, atqueeo usque interdum procedunt, ut eum spiritualibus Ecclesiaehumanique generis necessitatibus, nostra hac aetate instantioribus,minus aptum, ne dicamus detrimentosum, existiment.Haud desunt enim qui, cum primariam ipsam huius cultus naturampeculiaribus variisque pietatis formis implicent atqueexaequent, quas Ecclesia probat ac fovet, sed non iubet, eumputent quasi aliquid additicium, quod singuli, pro suis cuiusquelibitis, adhibere possint; ac sunt etiam qui autument hunceundem cultum onerosum esse atque iis praesertim nullius velmodicae utilitatis, qui in Dei Regno militent praecipuo eo consilioducti, ut suis viribus, opibus suique temporis usura adcatholicam veritatem tuendam, tradendam propagandamque,ad christianam de re sociali doctrinam inculcandam, ad eosquereligionis actus eaque opera provehenda allaborent, quae multomagis hodie necessaria ducant; ac denique non desunt qui tantumabest ut hunc cultum validum adiumentum iudicent adchristianos mores, cum in privata uniuscuiusque vita, tum indomestico convictu, recte conformandos renovandosque, uteum potius cernant quasi quandam pietatem sensibus nonmente animoque alitarn, atque adeo potius mulieribus dignam,cum in eo aliquid videant excultis hominibus non satis consentaneum.Sunt etiam praeterea qui, cum considerent eiusmodi cultumpaenitentiam, expiationem ceterasque virtutes potissimum postulare,quas


Acta Pii Pp. XII 313que actionem potius contendat necesse sit, ad catholicae fideitriumphum et ad strenuam tuitionem christianorum morum;qui quidem mores hodie, ut omnes norunt, fallacibus eorumcommentis facile inficiuntur, qui ad quamlibet religionis formamse aeque habent, sublato in cogitando agendoque verifalsique discrimine, atque etiam materialismi athei et laicismi,ut aiunt, principiis misere inquinan tur.Quis non videat, Venerabiles Fratres, opinationes eiusmodia sententiis omnino discrepare, quas Decessores Nostri, SacratissimiCordis Iesu cultum comprobantes, ex hac veritatiscathedra publice ediderant? Quisnam audeat inutilem esseminusve aptam aetati huic nostrae edicere pietatem illam,quam Decessor Noster imm. mem. Leo XIII esse asseveravit(( probatissimam religionis formam »; et in qua validum habendumesse non dubitavit remedium iisdem ipsis medendis malis,quae hodie quoque, ac procul dubio ampliore quodam acriorequemodo, singulos homines ac societatem universam excruciantatque sollicitant? « Haec, aiebat, quam cunctis suademus,cunctis est profutura devotio ». Atque haec monita hortamentaqueadiciebat, quae ad Sacratissimi etiam Cordis Iesu cultumspectant: « Hinc vis illa maiorum quae iamdiu insident,quaeque vehementer postulant, ut unius auxilium exquiratur,cuius virtute depellantur. Quisnam autem ille sit, praeter IesumChristum Unigenitum Dei! "Neque enim aliud nomen est subcaelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri". 8Adillum ergo confugiendum, qui est via, veritas et vita ». 9Neque minus probandum minusve aptum profitebatur essehunc cultum christianae pietati fovendae proximus DecessorNoster fel. rec. Pius XI, qui in Encyclicis datis Litteris scribebat:« In ea ... pietatis forma nonne totius religionis summaatque adeo perfectioris vitae norma continetur, quippe quae etad Christum Dominum penitus cognoscendum mentes condu-* Act. iv, 12.9Enc. Annum Sacrum, 25 Maii 1899: Acta Leonis, vol. XIX. 1900, pp. 71, 77-78


314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeeat expeditius et ad eundem vehementius diligendum pressiusqueimitandum animos inflectat efficacius? » 10Nobis autem,haud minus quam Decessoribus Nostris, hoc veritatis caputperspectum probatumque est; et cum Summum Pontificatumsuscepimus, ac Sacratissimi Cordis Iesu cultum apud christianospopulos auspicato auctum esse et quasi triumphantem libentissimoanimo vidimus, innumeros ex eodem in universam Ecclesiampermanare fructus salutares gavisi sumus; idque placuitiam in primis Encyclicis Litteris significare. 11Qui quidemfructus per Nostri Pontificatus annos — non modo aerumnisrerumque angustiis, sed ineffabilibus etiam solaciis plenos —neque numero neque vi pulchritudineque deminuti sunt, sedpotius adaucti; varia siquidem incepta feliciter orta sunt adeundem cultum refovendum conducibilia, et ad nostrorum temporumnecessitates quam maxime apta : consociationes dicimusmentis culturae, religioni ac beneficientiae provehendis; scriptatypis edita, quae doctrinam de re historica, vel ascetica, velmystica ad hanc causam pertinentem illustrarent; pia expiationisopera; atque illas nominatim incensissimae pietatis testificationes,quas « Sodalitas ab Apostolatu orationis » edidit, quapraesertim auspice ac fautrice factum est ut domestici convictus,collegia, instituta atque interdum Nationes etiam SacratissimoCordi Iesu consecraren tur; quibus quidem haud raro,datis hac de causa litteris, vel orationibus coram habitis, acvel etiam nuntiis per radiophonicas undas transmissis, paternoanimo gratulati sumus. 12Quamobrem, dum cernimus tam uberem salutarium aquarumcopiam, hoc est caelestium superni amoris munerum, exsacro Redemptoris nostri Corde exortam, innumeros CatholicaeEcclesiae filios, Divino afflante operanteque Spiritu, pervadere,facere non possumus quin, Venerabiles Fratres, paterno vos10Enc. Miserentissimus Redemptor, 8 Maii 1928: A. A. S. XX, 1928, p. 167.11Cfr. Enc. Summi Pontificatus, 20 Octob., 1939: A. A. 8. XXXI, 1939, p. 415.12Cfr. A. A. S. XXXII, 1940, p. 276; XXXV, 1943, p. 170; XXXVII, 1945,pp."263-264; XL, 1948, p. 501; XLI, 1949, p. 331.


Acta PU Pp. XII 315animo adhortentur, ut una Nobiscum summas tribuatis laudesgratesque agatis maximas bonorum omnium largitori Deo, haecApostoli gentium gemmantes verba : « Ei autem, qui potens estomnia facere superabundanter quam petimus aut intelligimus,secundum virtutem quae operatur in nobis, ipsi gloria in Ecclesia,et in Christo Iesu, in omnes generationes saeculi saeculorum.Amen ». 13Sed postquam debitas aeterno Numini persolvimusgrates, cupimus vos ac dilectissimos omnes Ecclesiaefilios per Encyclicas has Litteras commonere, ut principia illa,quae ex Bibliis ac SS. Patrum et theologorum doctrina oriuntur,intentiore animo consideretis, quibus, quasi solidis fundamentis,Sacratissimi Cordis Iesu cultus innititur. Nobis enim persuasissimumest tum solummodo, cum veritatis divinitus revelataelumine collustrati primariam altioremque huius cultusnaturam penitus inspexerimus, tum solummodo, dicimus, incomparabilemnos posse eius excellentiam eiusque exhaustamnumquam caelestium munerum copiam recte pleneque existimare,atque adeo innumera ex eo parta beneficia pie meditantescontemplantesque, itidem posse primum exactum saeculum dignecommemorare, ex quo Sacratissimum Cordis Iesu festumin universa Ecclesia celebrandum est.Eo igitur consilio ducti, ut christifidelium mentibus salutariapraebeamus pascua, quibus enutriti facilius queant veramhuius cultus naturam penitius intellegere eiusque uberespercipere fructus, eas Nos Veteris Novique Testamenti paginasexplanaturi sumus, quibus reveletur ac proponatur infinita Deicaritas erga hominum genus, quam quidem satis numquamintrospicere poterimus; deinde vero earum commentationum,quas Ecclesiae Patres Doctoresque tradiderunt, praecipua lineamentaopportune attingemus; ac postremo Nobis curae eritarctissimum illum nexum in sua luce ponere, qui inter pietatisformam, Divini Redemptoris Cordi tribuendam, et cultum in-18Eph. III, 20-21.


316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetercedit, qui eius amori ipsiusque Augustae Trinitatis amoridebetur erga homines universos. Putamus enim, si modo nobilissimaehuius pietatis formae praecipua, quibus eadem nititur,elementa luce illa collustrentur, quae ex Sacris Litteris et exdoctrina a maioribus tradita oritur, facilius christianos possehaurire « aquas in gaudio de fontibus Salvatoris »; 1 4hoc estpeculiare gravitatis momentum satius existimare, quo cultusSacratissimi Cordis Iesu pollet in Ecclesiae liturgia et in internaexternaque vita actioneque eius; atque adeo posse quoque spiritualeseos colligere fructus, quibus singuli queant suos salutariterrenovare mores, ut christiani gregis Pastoribus in votisest.Quo autem rectius omnes possint eam sententiae vim intellegere,qua Veteris Novique Testamenti proponendi eclogariipraestant ad hunc cultum quod attinet, oportet omnino perspectamhabeant causam illam, qua Ecclesia cultum latriaetribuit Divini Eedemptoris Cordi. Iamvero vobis profecto exploratumest, Venerabiles Fratres, eiusmodi causam duplicemesse. Altera nempe, quae ad cetera quoque pertinet sacrosanctaIesu Christi corporis membra, eo principio innititur, quo novimuseius Cor, utpote nobilissimam humanae naturae partem,Divini Verbi Personae hypostatice coniungi; ideoque ei tribuendumesse eundem adorationis cultum, quo Ecclesia Personamipsius Filii Dei Incarnati honorât. De veritate agiturcatholica fide retinenda, cum iam in Oecumenicis ConciliisEphesino et Constantinopolitano II 15sollemniter sancita fuerit.Altera vero, quae peculiari modo ad Divini Eedemptoris Corpertinet, ac peculiari itidem ratione postulat latriae cultumeidem tribuendum, ex eo oritur quod Cor eius, magis quamcetera omnia eius corporis membra, immensae eius caritatiserga hominum genus naturalis index seu symbolus est. « Inest14Is. XII, 3.15Conc. Ephes., can. 8; cfr. MANSI, Sacrorum Conciliorum Ampliss. Collectio, IV,1083 C; Conc. Const. II, can. 9; Cfr. ibid. IX, 382 E.


Acta Pii Pp. XII 317in Sacro Corde, ut Decessor Noster iram. mem. Leo XIII animadvertebat, symbolum atque expressa imago infinitae IesuChristi caritatis, quae movet ipsa nos ad amandum mutuo ». 16Haud dubium profecto est Sacros Libros numquam certammentionem facere de peculiari venerationis amorisque cultu,physico Incarnati Verbi Cordi habito utpote symbolo incensissimaeeius caritatis. Quod profecto si aperte agnoscendum est,non tamen admirationem nobis inicere, neque ullo modo nosad dubitandum adducere potest divinam erga nos caritatem,quae huius cultus est ratio princeps, cum in Vetere, tum inNovo Testamento talibus imaginibus praedicari atque inculcan,quae animos vehementer commoveant. Quae quidem imagines,quandoquidem in Sacris Litteris iam proponebantur,quae adventum Filii Dei, hominis facti, praenuntiabant, idcircopossunt nobilissimi illius divini amoris signi et indicis auspiciumconsiderari, hoc est sacratissimi adorandique Cordis DiviniRedemptoris.Ad rem nostram quod attinet, haud necessarium esse putamusmulta ex Veteris Testamenti libris proferre, qui veritatesdivinitus antiquitusque patefaetas continent; sed esse satisducimus in memoriam Foedus illud revocare inter Deum populumqueinitum pacificisque victimis sacratum — cuius primariamlegem duabus tabulis incisam Moyses edidit 17ac Prophetaeinterpretati sunt — pactum fuisse non modo supremiDei dominii debitaeque hominum oboedientiae vinculis firmatum,sed altioribus etiam amoris rationibus solidatum et alitum.Etenim populo etiam Israel suprema causa obtemperandiDeo non timor divinarum ultionum erat, quem tonitrua et fulgurae Sinai montis vertice coruscantia ac prodeuntia iniciebatanimis, sed potius debita erga Deum caritas: « Audi, Israel:Dominus Deus noster, Dominus unus est. Diliges DominumDeum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota16Cfr. Enc. Annum sacrum: Acta Leonis, vol. XIX, 1900, p. 76." Cfr. Ex. XXXIV, 27-28.


318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialefortitudine tua. Eruntque verba haec, quae ego praecipio tibihodie, in corde tuo ». 18Haud miramur igitur si Moyses et Prophetae, quos iure meritoAngelicus Doctor Electi Populi « maiores » 1 9 nominat, cumperspectum haberent totius Legis fundamentum esse in hocamoris praecepto positum, rationes ac necessitudines omnes,quae inter Deum et Nationem suam intercédèrent, similitudinibusdescripserint ex mutuo patris, filiorum, vel coniugumamore haustis, potius quam severis imaginibus ex supremo Deidominio, vel ex debita omnium nostrum pavidaque servituteductis. Itaque, ut exempla afferamus, Moyses ipse, cum celeberrimumsuum carmen caneret ob populum ab Aegypti servitutein libertatem vindicatum, cumque significare vellet id exDei virtute evenisse, has sententias similitudinesque edidit,quae animum valde commoventi « Sicut aquila provocans advolandum pullos suos, et super eos volitans, expandi t [Deus]alas suas, et assumpsit eum, atque portavit in umeris suis ». 20At fortasse nullus alius ex sacris vatibus magis quam Oseas tamaperte, tam vehementer exprimit ac pandit amorem, quo Deusnullo non tempore populum suum prosequitur. In huius nempeProphetae scriptis, qui inter ceteros minores Prophetas pressaeorationis granditate excellit, talem erga Populum Electum Deusprofitetur amorem, iustum nempe sancteque sollicitum, qualisest amor patris misericordis et amantis, vel sponsi, cuius honoroffenditur. De caritate agitur, quae tantum abest ut imminuaturvel deficiat ob proditorum perfidiam atque immania scelera,ut potius eadem pro merito quidem puniat, sed illa tantum decausa ut abalienatam infidamque sponsam atque ingratos filios,— nedum repudiet ac dimittat — expiet, purificet, ac renovatisconfirmatisque amoris nexibus secum iterum coniungat : « Quiapuer Israel, et dilexi eum; et ex Aegypto vocavi filium meum...181920Dent. VI, 4-6.Sum, Theol, II-II, q. 2, a. 7: ed. Leon., tom. VIII, 1895. p. 34.Deut. XXXII, 11.


Acta Pii Pp. XII 319Et ego quasi nutritius Ephraim; portabam eos in brachiis meis,et nescierunt quod curarem eos. In funiculis Adam traham eos,in vinculis caritatis... Sanabo contritiones eorum, diligam eosspontanee, quia aversus est furor meus ab eis. Ero quasi ros;Israel germinabit sicut lilium,; et erumpet radix eius ut Libani». 21Haud dissimiles sententias effert Isaias Propheta, cum Deumipsum ac Populum Electum quasi inter se hisce contrariis verbiscolloquentes inducit : « Et dixit Sion : Dereliquit me Dominus,et Dominus oblitus est mei. Numquid oblivisci potest mulierinfantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? Et si illaoblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui ». 22Neque minusanimos commovent verba, quibus Cantici Canticorum auctor,coniugalis amoris imaginibus usus, mutuae caritatis vinculasignificanter describit, quibus Deus et ab eo dilecta Natio invicemconiunguntur : « Sicut lilium inter spinas, sic amica meainter filias. ... Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi, qui pasciturinter lilia. ... Pone me ut signaculum super cor tuum, utsignaculum super brachium tuum, quia fortis est ut mors dilectio,dura sicut internus aemulatio : lampades eius lampadesignis atque flammarum )>. 23Verumtamen tenerrimus hic, indulgens et patiens amor Dei,qui quamvis populum Israel sceleribus scelera adicientem dedignetur,eum nihilo secius omnino numquam repudiat, vehemensutique elatusque videtur, sed praenuntians tantummodoauspicium fuit incensissimae illius caritatis, quam promissushominibus Redemptor ex amantissimo Corde suo ad omnespansurus erat, et quae dilectionis nostrae exemplar ac NoviFoederis fundamentum futura erat. Verum enim vero is tantum,qui Unigena Patris et Verbum caro factum « plenum gratiaeet veritatis » 2 4est, cum ad homines venisset peccatis innumeris21Os. XI, 1. 3-4; XIV, 5-6.22Is. XLIX, 14-15. Gant. II, 2; VI, 2; VIII, 6.24IOAN. I, 14.


320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemiseriisque oppressos, ex humana natura sua hypostatice cumDivina Persona coniuncta, humano generi potuit « fontemaquae vivae » aperire, quae aridam irrigaret terram uberrime,eamque florens fructuosumque viridarium efficeret. Quam quidemrem prorsus mir and am ob misericordissimum aeternumqueDei amorem eventuram esse iam hisce verbis quodammodopraenuntiare videtur Ieremias Propheta: « In caritate perpetuadilexi te ; ideo attraxi te, miserans ... Ecce dies venient,dicit Dominus, et feriam Domui Israel et Domui luda foedusnovum. ... Hoc erit pactum, quod feriam cum Domo Israel postdies illos, dicit Dominus: Dabo legem meam in visceribus eorum,et in corde eorum scribam eam, et ero eis in Deum, etipsi erunt mihi in populum quia propitiabor iniquitati eorum,et peccati eorum non memorabor amplius ». 25IIAttamen ex Evangeliis solummodo certum exploratumquehabemus Novum Foedus inter Deum hominesque initum —cuius quidem pactum illud, quod Moyses inter populum IsraelDeumque pepigerat, nihil aliud erat nisi symbolus et index,quem Ieremias praenuntiaverat Propheta — Novum Foedusdicimus id ipsum reapse esse, quod Incarnati Verbi opera, divinaegratiae conciliatrice, statutum effectumque est. Hoc Foedusincomparabili modo nobilius ac firmius idcirco habendumest, quod non, ut prius, hircorum et vitulorum sanguine, sedsacrosancto illius cruore sancitum est, quem eadem pacificaanimalia rationis expertia iam praenuntiaverant : « Agnum Dei,qui tollit peccatum mundi ». 26Etenim Christianum Foedus,multo magis quam antiquum, pactum se aperte demonstratnon servitute, non timore innixum, sed amicitia illa sancitum,« IER. XXXI, 3; 31. 33-34.2 6Cfr. IOAN. I, 29; Hebr. IX, 18-28; X, 1-17.


Acta Pii Pp. XII 321quae inter patrem et filios intercedat oportet, ac munificentioredivinae gratiae veritatisque effusione alitum ac roboratum,secundum illud Ioannis Evangelistae effatum: « Et de plenitudineeius nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia. Quialex per Moysen data est, gratia et veritas per Iesum Christumfacta est ». 27Qua quidem illius discipuli sententia, « quem diligebat Iesus,qui et recubuifc in cena super pectus eius », 28cum in ipsummysterium infinitae Incarnati Verbi caritatis inducti simus,dignum, iustum, aequum et salutare esse videtur, VenerabilesFratres, in suavissima eiusdem mysterii contemplatione aliquantisperimmorari, ut luce illa collustrati, quae ex Evangeliorepercussa idem mysterium illuminat, nos quoque possimus idassequi et efficere votum, de quo gentium Apostolus ad Ephesiosscribens loquitur: « Christum habitare per fidem in cordibusvestris, in caritate radicati et fundati, ut possitis comprehenderecum omnibus Sanctis quae sit latitudo, et longitudo, etsublimitas, et profundum; scire etiam supereminentem scientiaecaritatem Christi, ut impleamini in omnem plenitudinemDei ». 29Divinae Redemptionis Mysterium primaria ac naturali rationemysterium amoris est: hoc est iusti amoris Christi ergacaelestem Patrem, cui sacrificium Crucis, amanti oboedientiqueanimo oblatum, uberrimam infinitamque satisfactionem defertob culpas humani generis debitam: « Christus, ex caritateet oboedientia patiendo, maius aliquid Deo exhibuit quam exigeretrecompensatio totius offensae humani generis ». 30Estpraeterea mysterium misericordis amoris Augustae TrinitatisDivinique Redemptoris erga homines universos, qui quidem cumad sua expianda scelera satis nullo modo valerent, 31Christus2 7IOAN. I, 16-17.28 IOAN. XXI, 20.29Eph. III, 17-19.30Sum. Theol., III, q. 48, a. 2: ed. Leon., tom. XI, 1903, p. 464.31Cfr. Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. S. XX, 1928, p. 170.


322 Acta Apostolicae Sedis - Commenturmm Officialeper haud investigabiles meritorum divitias, quas, pretiosissimosuo effuso sanguine, nobis acquisivit, illud amicitiae pactuminter Deum hominesque redintegrare ac perficere potuit, quodprimum in terrestri Paradiso ob miserandum Adae casum,deinde vero ob innumera Populi Electi peccata violatum fuerat.Itaque Divinus Redemptor — utpote legitimus perfectusque Mediatornoster — cum, pro incensissima sua erga nos caritate,humani generis officia ac debita omnino divinis conciliaret iuribus,auctor profecto fuit ut miranda illa inter divinam iustitiamdivinamque misericordiam conciliatio haberetur, quae salutisnostrae mysterium omnia prorsus transcendens constituit, dequo sapienter hisce verbis loquitur Angelicus Doctor: « Dicendumquod hominem liberari per passionem Christi, conveniensfuit et misericordiae et iustitiae eius. Iustitiae quidem, quiaper passionem suam Christus satisfecit pro peccato humanigeneris : et ita homo per iustitiam Christi liberatus est. Misericordiaevero, quia, cum homo per se satisfacere non possetpro peccato totius humanae naturae, Deus ei satisfactorem deditFilium suum. Et hoc fuit abundantioris misericordiae, quamsi peccata absque satisfactione dimisisset. Unde dicitur : " Deus,qui dives est in misericordia, propter nimiam caritatem suam,qua dilexit nos, cum essemus mortui peccatis, convivificavitnos in Christo " ». 32Ut tamen reapse possimus, quatenus mortalibus licet, « comprehenderecum omnibus sanctis quae sit latitudo, et longitudo,et sublimitas, et profundum » 3 3arcanae caritatis IncarnatiVerbi erga caelestem Patrem hominesque peccatorum labe infectos,animadvertere oportet eius amorem non tantummodospiritualem fuisse, ut Deum addecet, quatenus « Spiritus estDeus ». 34 Utique huius naturae fuit amor, quo Deus progenitoresnostros Hebraeorumque populum dilexit; atque adeo humani,32Eph. II, 4; Sum. Theol., III, q. 46, a. 1 ad 3: ed. Leon., tom. XI, 1903,p. 436.33Eph. III, 18.34IOAN. IV, 24.


Acta PU Pp. XII 323familiaris paternique amoris dictiones, quae in Psalmis, inProphetarum scriptis, et in Cantico Canticorum leguntur, indicessunt significationesque verissimae sed spiritualis prorsuscaritatis, qua Deus hominum genus prosequebatur ; cum contraqui spirat ex Evangelio, ex Apostolorum litteris et ex Apocalypsispaginis amor, quae quidem Cordis Iesu Christi amoremdescribunt, non divinam solummodo caritatem, sed humanosetiam dilectionis sensus significat; quod profecto iis omnibus,qui catholico censentur nomine, certissimum est. Etenim DeiVerbum non ficticium inaneque corpus assumpsit, ut iam primochristiani nominis saeculo nonnulli haeretici asseverarunt, gravissimishisce verbis a Ioanne Apostolo improbati : « Quoniammulti seductores exierunt in mundum, qui non confitenturIesum Christum venisse in carnem :. hic est seductor et antichristus»; 8 6sed reapse humanam naturam, individuam, integramet perfectam, quae in purissimo Mariae Virginis sinu ex SpiritusSancti virtute concepta est, 36divinae Personae suae coniunxit.Nihil igitur ei defuit humanae naturae, quam sibi Dei Verbumcopulavit; eam ipse profecto assumpsit nullo modo imminutam,nullo modo immutatam ad spiritualia et ad corporea quod attinet: hoc est intellegentia ac voluntate ditatam ceterisque internisexternisque cognoscendi facultatibus, itemque sensuumappetitu omnibusque naturalibus impulsionibus. Haec omniaCatholica docet Ecclesia utpote a Romanis Pontificibus et abOecumenicis Conciliis sollemniter sancita confirmataque : « Totusin suis, totus in nostris »; 3 7« perfectus in deitate et idemperfectus in humanitate »; 38« totus Deus homo, et totus homoDeus ». 3 9Quapropter cum nullo modo dubitari possit Iesum Christum35II Ioan. 7.36Cfr. Luc. I, 35.37S. LEO MAGNUS, Epist. dogm. « Lectis dilectionis tuae » ad Flavianum Const.Patr., ]3 Iun., à. 449; cfr. P. L. LIV, 763.3 8Conc. Cnalced., a. 451; cfr. MANSI, Op. cit. VII, 115 B.3 9S. GrELASius PAPA, Tract. III: «Necessarium» de duabus naturis in Christo?cfr. A. THIEL, Epist. Rom. Pont. a 8. Eilaro usque ad Pelagium II, p. 532.


324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeverum adeptum esse corpus, omnibus, qui eidem proprii sunt,affectibus pollens, in quibus quidem ceteris omnibus amor praestat,nullum pari modo dubium esse potest eum physico nostroquesimili corde praeditum fuisse, cum sine excellentissimohoc corporis membro, hominum vita, ad affectus etiam quodattinet, haberi non possit. Quamobrem Iesu Christi Cor, DivinaeVerbi Personae hypostatice unitum, ob amorem etiam et obceteras affectuum impulsiones procul dubio palpitavit, quaetamen et cum humana voluntate, divinae caritatis plena, etcum ipso infinito amore, quem Filius cum Patre et cum SpirituSancto communicat, ita congruebant omnino et consonabant,ut numquam hos inter tres amores aliquid esset contrariumvel dissonans. 40Verumtamen Dei Verbum veram perfectamque naturamhumanam assumpsisse sibi, et carneum sibi effmxisse conformavissequecor, quod, haud minus quam nostrum, posset perpetiac transfigi, id, dicimus, nisi in ea luce ponatur et consideretur,quae non modo ex unione hypostatica et substantialieiicitur, sed in ea etiam luce, quae ex humana Redemptionequasi eius complemento oritur, scandalo profecto ac stultitiaealiquibus esse potest, ut Christus cruci fixus reapse fuit Iudaeorumet ethnicorum genti. 41Legitima enim catholicae fidei do^cumenta, cum Sacris Litteris omnino consonantia, nobis asseverantUnigenam Dei Filium humanam naturam patibilem acmortalem assumpsisse ea potissimum de causa, quod cruentumsacrificium e cruce pendens offerre cuperet, ut humanae salutisoperam consummaret. Quod ceteroquin gentium Apostolushisce conceptis verbis edocet : « Qui enim sanctificat, et quisanctificantur, ex uno omnes. Propter quam causam non confunditurfratres eos vocare, dicens : Nuntiabo nomen tuum fratribusmeis ... Et iterum: Ecce ego et pueri mei, quos dedit4 0Cfr. S. THOM., Sum. Theol., III, q. 15, a. 4; q. 18, a. 6: ed. Leon., tom. XI,1903, p. 189 et 237.41Cfr. I Cor. I, 23.


Acta Pii Pp. XII 325mihi Deus. Quia ergo pueri communicaverunt carni et sanguini,et ipse similiter participavit eisdem. ... Unde debuit peromnia fratribus similari, ut misericors fieret, et fidelis pontifexad Deum, ut repropitiaret delicta populi. In eo in quo passusest ipse et tentatus, potens est et eis qui tentantur auxiliari». 42Ac Sancti Patres, doctrinae divinitus patefactae veridici testes,illud optime animadverterunt, quod iam Paulus Apostolusclare satis asseruerat, divini nempe amoris mysterium cumIncarnationis, tum Redemptionis veluti principium esse ac verticem.Etenim saepe luculenterque in eorum scriptis legiturIesum Christum idcirco perfectam humanam naturam et caducumfragileque corpus nostrum assumpsisse, ut sempiternaeconsuleret saluti nostrae, nobisque infinitum amorem suum,sensibilem etiam, apertissime manifestaret ac panderet.S. Iustinus, quasi Apostoli gentium voci resonans, haecscribit: « Natum enim ex ingenito et ineffabili Deo, Verbumadoramus et amamus; quandoquidem propter nos homo factusest, ut passionum nostrarum particeps factus medicinam illisfaceret ». 43Ac S. Basilius, in tribus Cappadociae Patribus primus,veros simulque sanctos fuisse asseverat sensuum affectusin Christo : « Liquet Dominum naturales quidem affectus suscepissead confirmationem verae nec phantasticae incarnationis;vitiosos vero affectus, qui nostrae vitae puritatem coinquinant,ut incontaminata divinitate indignos reiecisse ». 44Pariquemodo Antiochenae Ecclesiae lumen, S. Ioannes Chrysostomusfatetur sensuum motus, quibus Divinus Redemptor obnoxiuserat, clare patefecisse omnino integram eum humanamassumpsisse naturam: « Si enim nostrae non fuisset naturae,non a luctu semel et iterum correptus fuisset ». 45In Latinisautem Patribus eos libet memorare, quos hodie Ecclesia utpotemaximos Doctores veneratur. Itaque S. Ambrosius sensibiles42434445Hebr. II, 11-14; 17-18.Apol. II, 13: P. G. VI, 465.Epist. 261, 3: P. G. XXXII, 972.In Ioann., Homil. 63, 2: P. G. LIX, 350.22 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 7. — 31-5-1956.


326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecommotiones et affectus, quorum Incarnatum Dei Verbum expersnon fuit, ex hypostatica unione, quasi ex naturali principiooriri testatur: « Et ideo quia suscepit animam, suscepit etanimae passiones ; non enim Deus, eo quod Deus erat, aut turbari,aut mori potuisset ». 46Quibus quidem ex affectionibusS. Hieronymus praecipuum argumentum eruit Christum reapsehumanam assumpsisse naturam: Dominus noster, ut veritatemassumpti probaret hominis, vere quidem contristatusest. 47Sanctus autem Augustinus peculiari modo rationes illasanimadvertit, quae inter Incarnati Verbi affectiones intercedunthumanaeque Redemptionis finem: « Hos autem humanaeinfirmitatis affectus, sicut ipsam carnem infirmitatis humanae,ac mortem carnis humanae Dominus Iesus, non conditionisnecessitate, sed miserationis voluntate suscepit, ut transfiguraretin se corpus suum, quod est Ecclesia, cui caput essedignatus est, hoc est, membra sua in sanctis et fidelibus suis;ut si cui eorum inter humanas tentationes contristan et dolerecontingeret, non ideo se ab eius gratia putaret alienum; et nonesse ista peccata, sed humanae infirmitatis indicia, tamquamvoci praemissae concinens chorus, ita corpus eius ex ipso suocapite addisceret ». 48Pressius, sed haud minus efficaciter hi,qui sequuntur, S. Ioannis Damasceni loci Ecclesiae doctrinammanifestam praeferunt: « Totum quippe me totus assumpsit,ac totus toti unitus est, ut toti salutem afferret. Nam alioquinnon potuit sanari, quod assumptum non fuit ». 49« Omnia igiturassumpsit, ut omnia sanctificaret ». 50Animadvertendum tamen est hos Sacrarum Litterarum Patrumqueeclogarios, hisque similes non paucos quos non rettulimus,quamvis luculenter testentur Iesum Christum sensuumcommotionibus affectibusque fuisse praeditum, atque46De fide ad Gratianum, II, 7, 56: P. L. XVI, 594.45Cfr. Super Matth. XXVI, 37: P. L. XXVI, 205.48Enarr. in Ps. LXXXVII, 3: P. L. XXXVII, Illi.49De Fide Orth. III, 6: P. G. XCIV, 1006. Ibid. III, 20: P. G. XCIV, 1081.


Acta Pii Pp. XII 327idcirco humanam assumpsisse naturam ut sempiternae nostraeconsuleret saluti, nihilo secius numquam hos eosdem affectusad physicum cor eius ita referre, ut illud infiniti amoris eiussymbolum aperte indicent. Atsi Evangelistae ceterique sacriscriptores Redemptoris nostri cor, vivax ac sentiendi facultatehaud minus quam nostrum praeditum, et ob varios animi motuset affectus duplicisque voluntatis eius caritatem flagrantissimam,palpitans et micans manifesto non describunt, nihilominusdivinum eius amorem ac sensuum commotiones, quaecum eo coniunguntur, saepe in sua luce ponunt : hoc est desiderium,laetitiam, aegritudinem, timorem et iram, prouti ex eiusore, verbis, gestu manifestantur. Adorandi Servatoris nostrivultus praesertim index ac veluti speculum fidelissimum profectofuit eorum affectuum, qui cum animum vario modo commoverent,quasi reciprocantes undae sanctissimum Cor eiusattingebant ac pulsando excitabant. Etenim hanc etiam ad remid valet, quod de humana psychologia et de iis quae indeconsequuntur, Angelicus Doctor, communi experientia edoctus,animadvertit: « Perturbatio irae usque ad exteriora membraperducitur; et maxime ad illa membra in quibus expressiusrelucet vestigium cordis, sicut in oculis et in facie et inlingua ». 51Quamobrem iure meritoque Incarnati Verbi Cor praecipuusconsideratur index et symbolus triplicis illius amoris, quo DivinusRedemptor Aeternum Patrem hominesque universos continenteradamat. Symbolus nempe est divini illius amoris,quem cum Patre et Spiritu Sancto communicat, sed qui tamenin ipso tantum, utpote in Verbo, quod caro factum est, per caducumet fragile humanum corpus nobis manifestatur, quandoquidem« in ipso inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter». 52Symbolus praeterea est incensissimae illius caritatis,quae, eius in animum infusa, humanam ditat Christi5162Sum. Theol., I-II, q. 48, a. 4: ed. Leon., tom. VI, 1891, p. 306.Col. II, 9.


328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevoluntatem, et cuius actus duplici scientia perfectissima collustraturet dirigitur, hoc est beata et indita vel infusa. 53Ac denique— idque modo magis naturali ac directo — sensibilisquoque affectus symbolus est, cum Iesu Christi corpus, in sinuVirginis Mariae Spiritus Sancti opera formatum, sentiendi pèrcipiendiquevi polleat perfectissima, magis utique quam ceteraomnia hominum corpora. 54Cum nos igitur Sacra Eloquia et legitima catholicae fidei documentaedoceant in sanctissimo Iesu Christi animo summamomnium vigere convenientiam et concordiam, eumque ad Redemptionisnostrae finem assequendum triplicem amorem suummanifesto direxisse, idcirco patet mentissimo nos posse DiviniRedemptoris Cor utpote significantem caritatis eius imaginem,Redemptionisque nostrae testem contemplari ac venerari, itemquemysticam veluti scalam, qua ad amplexum ascendamus« Salvatoris nostri Dei ». 55 Quamobrem eius verba, actus, praecepta,rerum miracula, peculiarique modo opera illa, quae luculentiuscaritatem eius erga nos testantur — ut divinam institutamEucharistiam, ut acérrimos eius cruciatus eiusque mortem,ut nobis benigne concessam Sanctissimam eius Matrem,ut Ecclesiam pro nobis conditam, ac denique Spiritum Sanctumin Apostolos et in nos missum — haec, dicimus, omnia admiremuroportet veluti triplicis eius amoris documenta ; itemqueoportet eius Sacratissimi Cordis pulsus amantissimo meditemuranimo, quibus terrenae peregrinationis tempus ipse quasi metirivisus est, usque ad supremum momentum illud, quo, ut Evangelistaetestantur, « clamans voce magna dixit : Consummatumest. Et inclinato capite, tradidit spiritum ». 56Tum eius Cordispalpitatio constitit ac desiit, eiusque sensibilis amor intermissusest usque dum ipse, triumphata morte, e sepulcro resurrexit.5354Cfr. Sum. Theol., III, q. 9, aa. 1-3: ed. Leon., tom. XI, 1903, p. 142.Cfr. Ibid., III, q. 33, a. 2, ad 3 M ; q. 46, a. 6: ed. Leon., tom. XI, 1903'pp. 342, 433.55Tit. III, 4.5 6MATTH. XXVII, 50; IOAN. XIX, 30.


Acta PU Pp. XII 329Postquam autem eius corpus, sempiternae gloriae statum adeptum,Divini Eedemptoris animo, mortis victoris, iterum coniunctumest, Cor eius Sacratissimum imperturbabili ac placidopulsu moveri numquam destitit nec desistet, eiusque triplicemamorem significare numquam pariter desinet, quo Dei Filiuscum suo caelesti Patre devincitur et cum hominum communitateUniversa, cuius ipse pleno iure mysticum est caput.ITINunc vero, Venerabiles Fratres, ut ex piis hisce considerationibusuberes possimus salutaresque colligere fructus aliquantispermeditari ac contemplari libet multiplices Servatorisnostri Iesu Christi humanos divinosque affectus, quos quidemeius Cor per mortalis vitae cursum participando rettulit, acnunc refert, aeternumque per aevum referet. Ex Evangelii praesertimpaginis lux nobis affulget, qua collustrati ac roboratidivini huius Cordis sacrarium ingredi possumus, unaque cumApostolo gentium admirari « abundantes divitias gratiae [Dei]in bonitate super nos in Christo Iesu ». 57Una cum humano ac divino pulsatur amore adorandum IesuChristi Cor, postquam Maria Virgo magnanimum illud verbum« Fiat » pronuntiavit, ac Dei Verbum, ut animadvertit Apostolus: « ingrediens mundum dicit : Hostiam et oblationemnoluisti, corpus autem aptasti mihi; holocautomata pro peccatonon tibi placuerunt. Tunc dixi: Ecce venio; in capite libriscriptum est de me ut faciam, Deus, voluntatem tuam. ... In quavoluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Christisemel ». 58Amore itidem commovebatur, humanae suae voluntatisaffectibus divinoque amori concor dissimo, cum in Nazarethanadomo caelestia conserebat colloquia cum dulcissima57Eph. II, 7." Hebr. X, 5-7. 10.


330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMatre sua, et cum Iosepho putativo patre, cui oboediens laboxiosampraestabat operam in tignariorum fabrorum arte. Actrìplici illo, de quo diximus, amore exercebatur in diuturnissuis apostolicis peregrinationibus habendis; in innumeris patrandismiraculis, quibus vel mortuos ab inferis evocabat, velomne genus aegrotis sanitatem impertiebat; in exantlandislaboribus; in sudore, fame, siti toleranda; in nocturnis vigiliis,quibus caelestem Patrem amantissime precabatur; in orationibusdenique habendis et in parabolis proponendis explicandisque;illis nominatim, quae de misericordia agunt, ut de drachmatedeperdito, de amissa ove, et de prodigo filio; quibus quidemin rebus et verbis, ut Gregorius Magnus animadvertit,ipsum Dei Cor manifestatur : « Disce Cor Dei in verbis Dei, utardentius ad aeterna suspires ». 5SImpensiore autem caritate Iesu Christi Cor permovebatur,cum ex ore eius verba eliciebantur incensissimum amorem spirantia.Ita, ut exempla proponamus, cum turbas defatigatasfameque affectas cerneret, exclamabat: « Misereor super turbam» ; 60et cum Ierusalem dilectissimam urbem suam peccatisobcaecatam prospiceret, ideoque extremae destinatam ruinae,hoc effatum edebat : « Ierusalem, Ierusalem, quae occidis prophetaset lapidas eos qui ad te missi sunt, quoties volui congregarefilios tuos, quemadmodum gallina congregat pullos suossub alas, et noluisti I » 6 1Ob amorem autem erga Patrem suum,et ob sanctam indignationem palpitavit Cor eius, cum viditsacrilegum commercium in Templo fieri, cuius violatores hisceverbis increpavit : « Scriptum est : Domus mea domus orationisvocabitur; vos autem fecistis illam speluncam latronum ». 62At peculiari amore pavoreque commotum est Cor eius cumacerrimorum cruciatuum horam iam imminere prospexit, acnaturali motu ingruentibus doloribus ac morti repugnans, ex-59Begistr. epist, lib. IV, ep. 31 ad Theodorum medicum: P. L. LXXVII, 706.6 0MARC. VIII, 2.«• MATTH. XXIII, 37.62MATTH. XXI, 13.


Acta PU Pp. XII 331clamavit: « Pater mi, si possibile est, transeat a me calixiste »; 6 3invicto autem amore summaque aegritudine, cum aproditore osculo exceptus, hisce verbis eum allocutus est, quaeextremum videntur misericordissimi Cordis eius invitamentumamico datum, qui impio, foedifrago obstinatissimoque animoeum carnificibus traditurus erat: «Amice, ad quid venisti?Osculo Filium hominis tradis? »; 6 4miseratione vero amorequeimpensissimo, cum piis mulieribus sibi illacrimantibus, immeritumcrucis supplicium subituro, dixit: « Filiae Ierusalem,nolite Aere super me, sed super vos ipsas flete, et super filiosvestros quia si in viridi ligno haec faciunt, in arido quidfiet? » 6 5Ac tandem Divinus Redemptor, ex cruce pendens, Corsuum sensit variis vehementibusque aestuare affectibus, hoc estamoris flagrantissimi, consternationis, misericordiae, incensissimidesiderii, serenaeque requietis; quos quidem affectus haeceffata significanter indicant: « Pater, dimitte illis; non enimsciunt quid faciunt »; 6 6« Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquistime? »; 6 7« Amen dico tibi, hodie mecum eris in Paradiso» ; 68 « Sitio )) ; 69 « Pater, in manus tuas commendo spiritummeum ». 70Quisnam vero queat illos Divini Cordis pulsus, infiniti eiusamoris indices, digne describere, quos iis temporis momentisedidit, cum maxima dona hominibus impertiit : hoc est semetipsum in Eucharistiae Sacramento, Sanctissimam Matremsuam, ac sacerdotale nobiscum communicatum munus?Etiam antequam Ultimam Cenam cum discipulis suis manducaret,Christus Dominus, cum nosceret se instituturum esse6 8MATTH. XXVI, 39." MATTH. XXVI, 50; Luc. XXII, 48.« 5 Luc. XXIII, 28. 31.« Luc. XXIII, 34.6 7MATTH. XXVII, 46.« 8 Luc. XXIII, 43.•• IOAN. XIX, 28.7o Luc. XXIII, 46.


332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSacramentum Corporis et Sanguinis sui, cuius effusione NovumFoedus consecrandum erat, Cor suum senserat vehementibusexcitari motibus, quos Apostolis hisce verbis significavit: « Desideriodesideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequampatiar » ; 71qui quidem motus vehementiores etiam procul dubiofuere, cum « accepto pane, gratias egit, et f regit, et dedit eisdicens : Hoc est Corpus meum, quod pro vobis datur, hoc facitein meam commemorationem. Similiter et calicem, postquamcenavit, dicens : Hic est calix novum testamentum in Sanguinemeo, qui pro vobis fundetur ». 72Merito igitur asseverari potest divinam Eucharistiam, utpoteSacramentum et Sacrificium, quorum alterum hominibusimpertit, alterum vero ipsemet perpetuo immolat « ab ortusolis usque ad occasum », 73itemque sacerdotium dona profectoesse Sacratissimi Cordis Iesu.Cuius quidem Sacratissimi Cordis pretiosissimum quoquedonum est, ut diximus, Maria Dei Mater alma, nostrumqueomnium amantissima Mater. Quae enim Redemptoris nostriGenetrix fuit secundum carnem, eiusque socia in Hevae filiisrevocandis ad divinae gratiae vitam, ea merito fuit totius humanigeneris spiritualis salutata Mater. Quam ad rem S. Augustinusde ea scribit : « Plane mater membrorum Salvatoris, quodnos sumus quia cooperata est caritate, ut fideles in Ecclesianascerentur qui illius capitis membra sunt ». 74Atque incruento sui ipsius dono, sub specie panis et vini,Servator noster Iesus Christus adiungere voluit, tamquam praecipuumdocumentum intimae infini tacque caritatis suae, cruentumCrucis Sacrificium. Qua quidem agendi ratione exemplumpraebuit excelsae illius caritatis, quam quasi summam amorismetam discipulis suis proposuerat hisce verbis : « Maiorem hacdilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro ami-71727 374Luc. XXII, 15.Luc. XXII, 19-20.MAL. I, 11.De sancta virginitate, VI: P. L. XL, 399.


Acta Pii Pp. XII 333eis suis ». 75Quamobrem Iesu Christi Filii Dei amor, per GolgothaeSacrificium, Dei ipsius amorem luculenter significanterquepatefacit: « In hoc cognoscimus caritatem Dei, quoniamille animam suam pro nobis posuit; et nos debemus pro fratribusanimam ponere ». 76Ac reapse Divinus Redemptor nosteramore magis quam vi carnificum Cruci affixus est; eiusque voluntariumholocaustum supremum donum est, quod singulishominibus impertiit secundum press am illam Apostoli sententiam:« Dilexit me, et tradidit semetipsum pro me ». 77Nullum igitur dubium esse potest sacratissimum Cor Iesu,cum sit, intima prorsus ratione, Incarnati Verbi vitae particeps,atque adeo veluti Divinitatis instrumentum assumptum fuerit,haud minus quam cetera humanae naturae membra, in divinaegratiae divinaeque omnipotentiae operibus exsequendis, 78legitimumetiam immensae illius caritatis symbolum esse, qua permotusServator noster per suum profusum Sanguinem mysticumcum Ecclesia inivit matrimonium: « Per caritatem proEcclesia sibi in sponsam coniungenda passus est ». 79Ex vulneratoigitur Redemptoris Corde Ecclesia, utpote RedemptionisSanguinis administra, nata est, ex eodemque Sacramentorumgratia, ex qua Ecclesiae filii supernam vitam hauriunt, uberrimeprofluxit, ut in sacra Liturgia legimus : « Ex Corde scissoEcclesia Christo iugata nascitur. ... Qui Corde fundis gratiam». 80De huius symboli ratione, quae ne antiquis quidemPatribus scriptoribusque ecclesiasticis ignota erat, Doctor Communis,quasi eorundem vocibus resonans, haec scribit: « Exlatere Christi Auxit aqua ad abluendum, sanguis autem adredimendum. Et ideo sanguis competit sacramento Eucharistiae,aqua autem sacramento Baptismi; qui tamen habet vim7576777 87980IOAN. XV, 13.I Ioan. III, 16.Gal. II, 20.Cfr. S. THOM., Sum. Theol., III, q. 19, a. 1: ed. Leon., tom. XI, 1903, p .329.Sum. Theol., Suppl., q. 42, a. 1 ad 3 M : ed. Leon., tom. XII, 1906, p. 81.Hymn. ad Vesp. Festi Ssmi Cordis Iesu.


334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeabluti vam ex virtute sanguinis Christi ». 81Quod heic de latereChristi scribitur, a milite vulnerato et aperto, idem de Cordeeius dicendum est quod profecto lancea suo ictu attigit, quandoquidemmiles ea de causa eam vibraverat, ut de Iesu Christicruci fixi morte certo modo constaret. Quamobrem SacratissimiCordis Iesu vulnus, iam mortali hac vita functi, per saeculorumdecursum vivida imago est illius caritatis sponte editae,qua Deus Unigenam suum hominibus redimendis dedit, etqua Christus nos omnes tam vehementer adamavit ut semetipsum pro nobis in Calvariae loco cruentam hostiam immolaret:« Christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobisoblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis ». 82Postquam Servator noster ad caelum ascendit una cum corporeaeternae gloriae spendoribus ornato, seditque ad dexteramPatris, flagrantissimo amore, quo etiam Cor eius palpitât,Ecclesiam suam sponsam prosequi non desiit. In manibussiquidem, in pedibus et in latere fulgentia vulnerum signa praefert,quae triplicem ab se adeptam victoriam repraesentant,hoc est de daemone, de peccato, de morte; atque habet itidemin Corde suo, quasi in scrinio pretiosissimo repositos, immensosillos meritorum thesauros, triplicis eiusdem triumphi fructus,quos redempto humano generi largiter impertit. Haec estveritas consolationis plena, quam Apostolus gentium hisceverbis asseverat: « Ascendens in altum captivam duxit captivitatem, dedit dona hominibus. ... Qui descendit, ipse est etqui ascendit super omnes caelos, ut impleret omnia ». 83Spiritus Sancti donum, ad discipulos missi, primum est signumperspicuum munificae caritatis eius post triumphalemascensum ad dexteram Patris. Siquidem post dies decem, SpiritusParaclitus a caelesti Patre datus super eos descendit, inCenáculo congregatos, secundum illud, quod in Ultima Cenapromiserat : « Ego rogabo Patrem, et alium Paraclitum dabit818283Sum. Theol., III, q. 66, a. 3, ad 3 m : ed. Leon., tom. XII, 1906, p. 65.Eph. V, 2.Eph. IV, 8. 10.


Acta Pii Pp. XII 335vobis, ut maneat vobiscum in aeternum ». 84Qui quidem SpiritusParaclitus, cum sit mutuus Amor personalis, hoc est Patriserga Filium et Filii erga Patrem, ab utroque mittitur, ac speciesindutus quasi linguarum ignis in eorum animos infunditdivinae caritatis copiam ceterorumque caelestium charismatum.Huius divinae caritatis infusio ab eo etiam Corde Servatorisnostri orta est, « in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiaeabsconditi ». 85Est enim haec caritas Iesu Cordis eiusqueSpiritus donum; qui quidem est Spiritus Patris et Filii, ex quoet Ecclesiae ortus et eius mirabilis propagatio panditur ad universasethnicorum gentes, quas idolorum cultus, fraternumodium, morum corruptio ac violentia foedaverant. Haec divinacaritas est Cordis Christi eiusque Spiritus pretiosissimum donum;quae Apostolis et Martyribus fortitudinem illam impertiit,qua roborati ad mortem usque, heroum more obitam, celaverunt,ut Evangelii veritatem praedicarent eifusoque sanguinetestarentur; quae Ecclesiae Doctoribus studium incensissimumindidit catholicae fidei illustrandae tutandaeque; quae Confessorumvirtutes aluit, eosque ad utilissima mirandaque excitavitopera suae ceterorumque saluti aeternae ac temporariae profutura;quae denique Virginibus suasit ut sponte iucundequesensuum voluptatibus abstinerent, seseque omnino caelestisSponsi amori consecrarent. Divinae huic caritati celebrandae,quae ex Incarnati Verbi Corde exundans, in omnium credentiumanimos Sancti Spiritus ope infunditur, gentium Apostolusillum victoriae hymnum edidit, qui Iesu Christi Capitiseiusque mystici corporis membrorum triumphum de iis omnibuspraedicaret, quae instaurandum inter homines Divinumamoris Regnum quovis modo praepedirent : « Quis ... nos separabita caritate Christi? tribulatio? an angustia? an fames?an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius? ... Sed inhis omnibus superamus propter eum qui dilexit nos. Certus8485IOAN. XIV, 16.Col. IT, 3.


336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesum enim quia neque mors, neque vita, neque angeli, nequeprincipatus, neque virtutes, neque instantia, neque futura, nequefortitudo, neque altitudo, neque profundum, neque creaturaalia poterit nos separare a caritate Dei, quae est in ChristoIesu Domino nostro ». 86Nihil igitur vetat quominus sacratissimum Iesu ChristiCor adoremus, utpote particeps atque naturale ac significantissimumsymbolum inexhaustae illius caritatis, qua DivinusRedemptor noster adhuc flagrat erga hominum genus. Illudsiquidem, etsi mortalis huius vitae perturbationibus iam obnoxiumnon est, vivit tamen ac palpitât, atque indissolubilimodo cum Divini Verbi Persona, et in ipsa et per ipsam cumdivina voluntate eius coniungitur. Quamobrem, cum Cor Christiredundet divino humanoque amore, et cum omnium gratiarumthesaurorum praedives sit, quos Redemptor noster suavita, suis cruciatibus suaque morte acquisivit, fons est profectoperennis illius caritatis, quam ipsius Spiritus effundit in omniamystici sui corporis membra.Cor igitur Servatoris nostri imaginem quodammodo refertdivinae personae Verbi, itemque duplicis naturae, humanaenempe divinaeque; atque in eo considerare possumus non modosymbolum sed etiam veluti summam totius mysterii nostraeRedemptionis. Cum sacratissimum Iesu Christi Cor adoramus,in ipso et per ipsum tum increatum Divini Verbi amorem, tumhumanum pariter eius amorem ceterosque affectus atque virtutesadoramus, quandoquidem uterque amor Redemptoremnostrum permovit ad sese pro nobis universaque Ecclesia Sponsasua immolandum, secundum Apostoli sententiam: « Christusdilexit Ecclesiam, et se ipsum tradidit pro ea, ut illam sanctificaret,mundans lavacro aquae in verbo vitae, ut exhiberet ipsesibi gloriosam Ecclesiam, non habentem maculam, aut rugam,aut aliquid huiusmodi, sed ut sit sancta et immaculata ». 878« Rom. VIII, 35. 37-39.87Eph. V, 25-27.


Acta Pii Pp. XII 337Ut Christus dilexit Ecclesiam, ita triplici eo amore, de quodiximus, eam adhuc impensissime ad amat, qui quidem eumquasi advocatum 88nostrum permovet, ut gratiam nobis et misericordiamconciliet a Patre, « semper vivens ad interpellandumpro nobis ». 89Preces, quae ex inexhausto eius amore eliciunturet admoventur ad Patrem intermittuntur numquam. Ut « indiebus carnis suae », 90 ita nunc in Caelis triumphans, CaelestemPatrem haud minore efficacitate adprecatur; eique, qui « sicdilexit mundum, ut Filium suum Unigenitum daret; ut omnisqui credit in eum non pereat, sed habeat vitam aeternam », 91Cor suum ostendit vivum, et quasi sauciatum impensiorequeaestuans amore, quam cum exanimum Romani militis lanceavulneratum est: « Propterea vulneratum est (Cor tuum), ut pervulnus visibile vulnus amoris invisibile videamus ». 92Haud dubium igitur est caelestem Patrem, « qui etiam proprioFilio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradiditillum », 93a tanto Advocato tam vehementi amore rogatum, pereum nullo non tempore uberem demissurum esse in hominesuniversos divinarum gratiarum copiam.IVVoluimus, Venerabiles Fratres, per summa lineamenta vobischristianoque populo proponere intimam Sacratissimi CordisIesu cultus naturam perennesque divitias, quae ex eo oriuntur,prouti ex doctrina divinitus patefacta, quasi ex primario fontepanduntur. Putamus autem animadversiones has Nostras, quae888990Cfr. I Ioan. II, 1.Hebr. VII, 25.Hebr. V, 7.91IOAN. III, 16.92S. BONAVENTURA, Opuse. X: Vitis mystica, c. III, n. 5,- Opera Omnia. AdClaras Aquas (Quaracchi) 1898, tom. VIII, p. 164; cfr. S. THOM., Sum. Theol, III,q. 54, a. 4: ed. Leon., tom. XI, 1903. p. 513.93Rom. VIII, 32.


338 Acta- Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEvangelii luce collustratur, in comperto posuisse hunc cultumnihil aliud, ad summam quod pertinet, esse nisi Incarnati Verbi,divini humanique amoris cultum, atque etiam nisi illius amoriscultum, quo caelestis quoque Pater et Spiritus Sanctus peccatoreshomines prosequuntur ; nam, ut Angelicus docet, AugustaeTrinitatis caritas humanae Redemptionis principium est,quatenus in humanam Iesu Christi voluntatem, et in adorandumCor eius uberrime exundans, eum eadem caritate permotuminduxit ad suum sanguinem profundendum, ut nos a peccaticaptivitate redimerei : 94« Baptismo habeo baptizari, eiquomodo coarctor usquedum perficiatur ». 95Persuasum igitur habemus cultum, quo amorem Dei et IesuChristi erga hominum genus prosequimur per augustum signumtransverberati Cordis Redemptoris cruci affixi, numquamfuisse a fidelium pietate plane alienum, quamvis claraluce innotuerit ac miro quodam modo in Ecclesia quoquoversussit propagatus temporibus a nostris non ita remotis, maximepostquam divinum hoc arcanum Dominus ipse quibusdam filiissuis, supernorum munerum copia donatis, privatim patefecerat,quos etiam nuntios ac praecones eiusdem sibi elegerat.Re enim vera nullo non tempore fuerunt homines Deo praecipuedevoti, qui, Almae Deiparae, Apostolorum, insigniumEcclesiae Patrum exempla secuti, adversus sanctissimam Christinaturam humanam, et praesertim erga vulnera, quibus eiuscorpus in salutari cruciatuum perpessione fuit dilaceratum,cultum adorationis, gratiarum actionis et amoris adhibuerunt.Praeterea, nonne verbis ipsis : « Dominus meus, et Deusmeus », 96quae Thomas Apostolus effatus est, quaeque ex increduloin fidei sectatorem eum mutatum esse significavere,haud dubia continetur professio fidei, adorationis et amoris, e849 69 6Cfr. Sum. Theol, III, q. 48, a. 5: ed. Leon., tom. XI, 1903, p. 467.Luc. XII, 50.IOAN. XX, 28.


Acta Pii Pr, XII 339vulnerata Domini humana natura ad maiestatem divinae Personaeemergens?Quodsi transfixo Servatoris Corde homines semper vehementiussunt adacti ad excolendum infinitum eius amorem, quomortalium genus complectitur, quandoquidem cuiusvis aetatischristifidelibus verba Zachariae prophetae, a Ioanne Evangelistaad Iesum cruci afrìxum translata, dicta sunt: « Videbuntin quem transfixerunt », 97est tamen fatendum non nisi paulatimac progressione quadam idem Cor peculiaris cultus obsequiisesse ornatum, quasi imaginem amoris humani et diviniin Verbo Incarnato insidentis.Perstringere autem volentibus huiusce cultus insignes quasigradus per temporum, si pietatem spectes, ordines, statim nominaoccurrunt quorundam, qui, hac in re praecipuam famamadepti, tamquam antesignani habendi sunt religionis formae,quae privatim atque pedetemptim in religiosis sodalitatibus magismagisque invalescebat. Ut exempla afferamus, de hoc SacratissimiCordis Iesu cultu firmando magisque in dies provehendobene meruerunt S. Bonaventura, S. Albertus Magnus, S. Gertrudis,S. Catharina Senensis, B. Henricus Suso, S. Petrus Canisius,S. Franciscus Salesius. S. Ioannes Eudes auctor fuitprimi officii liturgici, honori Sacratissimi Cordis Iesu celebrandi,cuius quidem sollemne festum, multis Episcopis Galliae probantibus,die xx mensis Octobris anno MDCLXXII primum peractumest. At potissimum profecto locum in iis, qui nobilissimumhoc religionis genus promoverunt, obtinet S. MargaritaMaria Alacoque, quae, B. Claudio de la Colombière, pietatismagistro ipsius, adiutricem praebente operam, id, praeclarostudio incensa, est assecuta, ut huiusmodi cultus ratio tot auctaincrementis, non sine magna christifidelium admiratione, constitueretur,atque, amoris et satisfactionis proprietatibus insignis,a ceteris distingueretur pietatis christianae formis. 989788IOAN. XIX, 37; Cfr. ZACH. XII, 10.Cfr. Litt. Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. 8. XX, 1928, pp. 167-168.


340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSatis est hanc memoriam illius aetatis, qua hic SacratissimiCordis Iesu cultus augescebat, repetere, ut plane intellegamusmirabilem eius progressionem esse ex eo profectam quod cumnatura christianae religionis omnino congrueret, quippe quaeesset religio amoris. Cultum ergo huiusmodi non inde exordiumsumpsisse dicendum est, quod a Deo sit privatim patefactus,neque repente in Ecclesia exstitisse; sed e fide vivida fervidaquesponte effioruisse pietate, qua homines, supernis cumulatimuneribus, in adorandum Redemptorem et gloriosaeius vulnera erant affecti, immensi amoris eiusdem quasi testimoniaperfringentia animos quam maxime. Proinde, ut patet,ea, quae S. Margaritae Mariae revelata sunt, nihil novi doctrinaecatholicae attulerunt. Earum autem momentum in eo est, quodChristus Dominus — Sacratissimum Cor suum ostendens —modo extraordinario et singulari mentes hominum ad mysteriumamoris misericordissimi Dei erga genus humanum contemplandumcolendumque advocare voluit. Hac siquidem peculiarimanifestatione Christus Cor suum expressis ac repetitis verbisindicavit tamquam symbolum, quo homines ad cognitionem etagnitionem amoris sui allicerentur ; simulque tamquam signumet pignus constituit misericordiae et gratiae pro Ecclesiae necessitatibusnostrorum temporum.Praeterea hunc cultum ex ipsis christianae doctrinae dimanareprincipiis, eo aperte demonstratur, quod Sedes Apostolicaprius approbavit hoc sollemne liturgicum quam scripta S. MargaritaeMariae; nam, non proprie rationem habens privataecuiusvis patef actionis divinitus patratae, sed fidelium votis benigneobsecundans, Sacrum Consilium religionis ritibus praepositum,decreto die xxv mensis Ianuarii anno MDCCLXV lato,et a Decessore Nostro Clemente XIII die vi mensis Februariieiusdem anni approbato, Episcopis Polonis et Romanae Archiconfraternitatia Sacratissimo Corde Iesu, quae vocatur, festumliturgicum concessit celebrandum; quod quidem ApostolicaSedes eo consilio fecit ut hoc modo ampliaretur cultus iam


Acta Pii Pp. XII 341exsistens ac vigens, cuius esset « symbolice renovare memoriamillius divini amoris »," quo Servator noster impulsus est utvictimam se praeberet hominum crimina expiantem.Primam vero hanc approbationem, privilegii nomine factamcertisque arctatam finibus, altera post unum fere saeculum estsubsecuta, longe maioris momenti ac sollemnioribus conceptaverbis. Decretum dicimus, ut supra memoravimus, a SacroConsilio religionis ritibus tuendis die xxin mensis Augusti annoMDCccLvi editum, quo Decessor Noster imm. mem. Pius IX, precesEpiscoporum Galliae et universi fere nominis Catholiciadmittens, festum Sacratissimi Cordis Iesu ad totam pertinereiussit Ecclesiam, ab eaque rite celebrari mandavit. 100Quodfactum non immerito sempiternae est christifidelium memoriaecommendandum, nam, quemadmodum in liturgia eiusdem sollemnisscriptum videmus : « Exinde cultus Sacratissimi Cordisquasi flumen exundans, proluti s impedimentis omnibus, pertotum se orbem effudit ».Ex iis, quae hactenus, Venerabiles Fratres, exposuimus,perspicue patet e divinis litteris, ex doctrina a maioribus tradita,e sacra liturgia, quasi e liquido altoque fonte, fidelibus repetendumesse cultum Sacratissimi Cordis Iesu, si in intimameius naturam cupiant penetrare, eamque pie meditantes, pabulumaccipere ad alendum augendumque religionis ardorem.Quodsi cultus hic assidue, mente illuminata altiusque perspicienteexerceatur, fieri non potest quin animus fidelis ad suavemillam cognitionem caritatis Christi perveniat, quae summamefficit vitae christianae, ut Apostolus, de se ipso expertus,docet : « Huius rei gratia flecto genua mea ad Patrem Domininostri Iesu Christi ... ut det vobis secundum divitias gloriaesuae virtute corroborari per Spiritum eius in interiorem hominem;Christum habitare per fidem in cordibus vestris, in caritate9 9Cfr. A. GAKDELLINI, Decreta authentica, 1857, n. 4579, tom. III, p. 174.1 0 0Cfr. Decr. 8. C. Bit, apud N. NILLES, De rationibus festorum SacratissimiCordis Iesu et purissimi Cordis Mariae, 5 a ed., Innsbruck, 1885, tom. I. p. 167.23 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 7. - 31-5-1956.


342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeradicati et fundati; ut possitis ... scire etiam supereminentemscientiae caritatem Christi, ut impleamini in omnem plenitudinemDei ». i01 Cuius omnia complectentis plenitudinis Dei clarissimaimago est ipsum Cor Christi Iesu: plenitudinem dicimusmisericordiae, quae propria est Novi Testamenti, in quo« benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei », 102nam: « Non misit Deus Filium suum in mundum ut iudicetmundum, sed ut salvetur mundus per ipsum ». 103Ecclesiae igitur, hominum magistrae, semper fuit persuasum,ex quo priora de cultu Sacratissimi Cordis Iesu legitimaedidit documenta, primarias huius rationes, hoc est actusamoris et satisfactionis, quibus munitus amor Dei erga mortaliumgenus colatur, minime esse materialismi, qui dicitur, etsuperstitionis veneno infectas, sed eundem cultum esse formampietatis, quo plane perficiatur religio ad animum attinenset vera omnino, quam ipse Servator, mulierem Samaritanamallocutus, praenuntiavit : a Venit hora, et nunc est,quando veri ador atores ador abunt Patrem in spiritu et veritate.Nam et Pater tales quaerit, qui adorent eum. Spiritus est Deus;et eos, qui adorant eum, in spiritu et veritate oportet adorare». 104Nefas igitur est asserere contemplationem physici CordisIesu impedire quominus ad intimum Dei amorem perveniatur,et animum in via, qua ad summas proficiat virtutes, remorari.Quam falsam mysticam doctrinam Ecclesia omnino reicit, quemadmodum,per Decessorem Nostrum fel. rec. Innocentium XIlocuta, commenta respuit eorum, qui ista effutiebant: « Necdebent (animae huius viae internae) elicere actus amoris ergabeatam Virginem, Sanctos aut humanitatem Christi : quia, cumista obiecta sensibilia sint, talis est amor erga illa. Nulla crea-1 0 1Eph,. III, 14. 16-19.i° TU. III, 2 4.i° 3 IOAN. III, 17.1 0 4IOAN. IV, 23-24.


Acta Pii Pp. XII 343tura, nec beata Virgo nec Sancti sedere debent in nostro corde :quia solus Deus vult illud occupare et possidere ». 105Qui itasentiunt, eos liquet opinari imaginem Cordis Christi nihil altiussignificare quam eius sensibilem amorem, atque adeo nonesse huiusmodi ut in ea, quasi in novo fundamento, innitaturcultus latriae, qui solum ad id pertinet, quod suapte natura estdivinum. At hanc sacras imagines interpretandi rationem omninofalsam esse non est quin videat, cum latius patens earundemsignificatio nimis arctis finibus circumscribatur. Contraatque hi, sentiunt docentque theologi catholici, e quibus S. Thomashaec scribit : « Imaginibus non exhibetur religionis cultus,secundum quod in seipsis considerantur, quasi res quaedam: sed secundum quod sunt imagines ducentes in Deum incarnatum.Motus autem qui est in imaginem, prout est imago,non sistit in ipsa, sed tendit in id cuius est imago. Et ideo exhoc quod imaginibus Christi exhibetur religionis cultus, nondiversificatur ratio latriae, nec virtus religionis ». 106Ad ipsamigitur Verbi Incarnati Personam, ut ad finem, dirigitur cultusqui, comparate sane aestimandus, imaginibus adhibetur, sivereliquiae sunt ad acerba, quae Servator nostra causa pertulit,tormenta pertinentes, sive simulacrum ipsum, vi atque significationecetera superans omnia, scilicet transverberatum CorChristi in crucem acti.Itaque a re corporali, quae est Cor Christi Iesu, eiusquenaturali significatione nobis licet addecetque nos, christianafide suffultos, ascendere non solum ad contemplandum eiusamorem, qui sensibus percipiatur, sed altius etiam ad considerandumet adorandum celsissimum amorem infusum; ac denique,suavi pariter et sublimi quodam animi cursu, ad meditandumet adorandum Amorem divinum Verbi Incarnati;quandoquidem e fide, qua credimus utramque naturam, huma,-1 0 5INNOCENTIUS XI, Constit. Ap. Coelestis Pastor, 19 Novembris 1687; BullariumRomanum, Romae, 1734, tom. VIII, p. 443.1 0 8Sum. Theol., II-II, q. 81 a. 3 ad Z: ed. Leon., tom. IX, 1897, p. 180.


344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenam ac divinam, in Persona Christi esse unitam, mente conciperepossumus necessitudines illas arctissimas quae inter sensibilemamorem physici Cordis Iesu intercedunt et duplicemamorem, spiritualem quidem, humanum scilicet ac divinum.Hi enim amores non tantum una simul exsistentes dicendi suntin adorabili Persona Divini Redemptoris, sed etiam inter senaturali nexu coniuncti, quatenus divino humanus sensibilisquesubiciuntur, atque illius analogicam similitudinem referunt.Non autem contendimus Cor Iesu ita esse intellegendumut in eo habeatur et adoretur imago formalis, quae dicitur,seu signum perfectum et absolutum eius amoris divini, cumintima huius essentia nullo modo adaequari possit quavis creataimagine; sed christifidelis, Cor Iesu excolens, una cum Ecclesiasignum adorat et quasi vestigium Caritatis divinae, quae eoprogressa est ut etiam Corde Verbi Incarnati hominum genusadamaret tot flagitiis contaminatumNecesse est ergo ut in hoc doctrinae capite tanti momentitantaeque prudentiae unusquisque animo semper teneat veritatemnaturalis symboli, quo physicum Cor Iesu ad PersonamVerbi refertur, totam niti in veritate primaria hypostaticaeunionis; si quis autem verum esse hoc negaverit, falsas opiniones,ab Ecclesia non semel reiectas, instauret, utpote quae uniPersonae in Christo, utraque tamen natura distincta manenteet integra, adversentur.Qua praecipua veritate constituta, mente percipimus CorIesu esse cor personae divinae, hoc est Verbi Incarnati, atqueadeo eo repraesentari et quasi sub oculos subici totum amorem,quo nosmet est complexus et etiamnum complectitur. Quamipsam ob causam tantum est cultui Sacratissimi Cordis tribuendumut existimetur absolutissima, si usum et exercitationemspectes, professio christianae religionis. Haec enim est religioIesu, quae tota posita est in Mediatore homine ac Deo; ita ut adCor Dei perveniri nequeat nisi per Cor Christi, quemadmodumipse ait: « Ego sum via, et veritas, et vita. Nemo venit ad Pá-


Acta Pii Pp. XII 345trem, nisi per me n. 107Quae cum ita sint, facile colligimus cultumSacratissimi Cordis Iesu, ad ipsam rei naturam quod attinet,esse cultum amoris, quo Deus per Iesum nos dilexit, acsimul nostri exercitationem amoris, quo in Deum et in ceterosferimur homines; vel, ut aliis utamur verbis, huiusmodi cultusin amorem Dei erga nos intenditur , in eum nempe qui adoretur,cui gratiae agantur, cuius ad imitationem vivatur : eoque spectat,tamquam ad finem assequendum, ut amorem, quo Deo ceterisquedevincimur hominibus, ad perfectionem absolutionemqueperducamus, alacrius in dies exsequendo mandatum novum,quod Divinus Magister Apostolis quasi sacram hereditatemdedit, cum diceret : « Mandatum novum do vobis, ut diligatisinvicem, sicut dilexi vos. ... Hoc est praeceptum meum,ut diligatis invicem, sicut dilexi vos ». 308Quod mandatum reapsenovum est et Christi proprium, nam, ut ait Aquinas : « Brevisdifferentia Novi et Veteris Testamenti; ut enim dicit Ieremias:" Feriam domui Israel foedus novum 'V 09 Quod autem mandatumistud in Veteri Testamento ex timore et amore sancto erat,pertinebat ad Novum Testamentum: unde hoc mandatum eratin veteri lege, non tamquam proprium eius, sed ut praeparativumnovae legis » 110VAntequam scribendi finem facimus de germana huiusmodicultus ratione eiusque christiana praestantia, quas hactenusvobis considerandas proposuimus •— pulcherrimas sane ac solaciiplenas — Nos, Apostolici muneris conscientia ducti, quodquidem primum Beato Petro concreditum est post triplicem inChristum Dominum amoris professionem peractam, Opportuno*IOAN. XIV, 6.IOAN. XIII, 34; XV, 12.10FTIER. XXXI, 31.1 0 9Comment, in Evang. S. loann., c. XIII, leet. VII, 3, ed. Parmae, 1860, tom. X,1 1 0p. 541.


346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenum ducimus vos iterum, Venerabiles Fratres, ac per vos universosquotquot in Christo habemus dilectissimos filios adhortari,ut contentiore usque studio suavissimam hanc religionisformam promovere studeatis; hinc enim nostris etiam temporibusutilitates plurimas orituras esse confidimus.Re quidem vera, si allata argumenta, quibus transfixi CordisIesu cultus innititur, rite perpenduntur, omnibus profecto perspicuumest, heic non de communi pietatis forma agi, quamcuilibet ad arbitrium liceat ceteris posthabere aut parvipendere,sed de religionis obsequio, quod ad christianam adipiscendamperfectionem quam maxime conducat. Nam si « devotio— secundum ipsam theologicam eamque communem notionem,quam Doctor Angelicus tradit — nihil aliud esse videturquam voluntas quaedam prompte tradendi se ad ea quaepertinent ad Dei famulatum », mnum Dei famulatus magisdebitus ac necessarius esse potest, itemque nobilior ac suavior,quam qui amori valeat inserviret Quid vero Deo gratius acceptiusquefamulatu illo, qui divinae caritati obsequatur, quiqueamoris causa ipsi praestetur, quandoquidem quodlibet servitiumultro exhibitum quodammodo donum est, atque amor« habet rationem primi doni, per quod omnia dona gratuitadonantur».? 112Summo igitur in honore habenda est ea religionisforma, cuius ope homo magis Deum colit ac diligit, sesequefacilius atque expeditius divinae devovet caritati; et quamipse Redemptor noster proponere christianoque populo commendaredignatus est, itemque Summi Pontifices memorandiseditis documentis tutati sunt magnisque laudibus exornarunt.Quamobrem temerariam ac detrimentosam rem egerit Deumqueipsum offenderit quisquis insigne hoc a Iesu Christo Ecclesiaedatum beneficium parvi existimaverit.Quae cum ita sint, haud dubium est quin christifideles, sacratissimoRedemptoris Cordi obsequium tribuentes, officio.111112Sum. Theol, II-II, q. ;82, a. 1: ed. Leon., tom. IX, 1897, p. 187.Ibid. I, q. 38, a. 2: ed. Leon., tom. IV, 1888, p. 393.


Acta Pii Pp. XII 347obtempèrent; sane gravissimo, quo Deo servire tenentur^ acsimul Creatori Redemptorique se suaque omnia addicant, sivequae intime sentiunt, sive quae in vitae actione operantur,pareantque hoc modo divino illi mandato : « Diliges DominumDeum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex totamente tua, et ex tota virtute tua ». 113Iisdem praeterea firmacertitudo est, se ad Deum colendum non ob privatum commodumpraecipue permoveri, quod corpus vel animum, praesentemvel aeternam vitam respiciat, sed ob ipsius Dei bonitatem,cui obsequium praestare contendunt, eum redamando, adorando,eidemque debitas persolvendo grates. Nisi ita sit* cultusSacratissimi Cordis Iesu germanae christianae religionis indoliminime congruat, cum homo huiusmodi obsequio non divinumamorem praesertim colat; atque adeo haud immerito uti aliquandofieri solet, de nimio sui ipsius amore ac sollicitudinearguuntur, qui nobilissimum hoc pietatis genus perperam intelleguntaut minus recte in usum deducunt. Quamobrem firmiteromnes persuasum habeant, in cultu augustissimo CordiIesu exhibendo, non externa pietatis opera primas potioresquehabere partes, nec causam potissimum ex beneficiis esse petendam,quae Christus Dominus idcirco privatis pollicitationibusspopondit, ut homines praecipua catholicae religionisofficia, amoris nempe atque expiationis, ferventiore studio persolverent,atque ita suo etiam ipsorum spirituali emolumentoquam maxime consulerent.Itaque, ad istiusmodi devotionis formam alacriter amplectendam,universos Nostros compellimus in Christo filios, sivequi defluentes ex Redemptoris Corde salutares aquas haurireiam assuescunt, sive praesertim qui spectatorum more curiosodubi tan tique animo eminus adspiciunt. Sedulo iidem considerentde cultu agi, ut iam diximus, qui in Ecclesia iam diu invaluit,ipsisque Evangelicis Litteris solide innititur; cui doctrinat» MAKC. XII, 30; MATTH. XXII, 37.


348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialea maioribus tradita sacraque Liturgia aperte favent, et quemRomani ipsi Pontifices innumeris amplissimasque laudibusextulerunt; qui quidem non satis habuerunt festum in honoremaugustissimi Redemptoris Cordis instituere et ad universamEcclesiam pertinere, verum etiam auctores fuerunt qui eidemSacratissimo Cordi universum humanum genus sollemni ritudicarent ac devoverent. 114Accedunt denique uberes laetissimiquefructus exinde in Ecclesiam derivati, hoc est innumeri adchristianam religionem reditus, multorum fides vividius excitata,arctior christifidelium cum amantissimo Redemptore nostroconiunctio: quae omnia hisce potissimum novissimis decenniiscrebrioribus luculentioribusque significationibus anteoculos prodiere.Dum mirandum huiusmodi circumspicimus spectaculum,pietatem scilicet erga Sacratissimum Cor Iesu tam late apudomnes christifidelium ordines propagatam atque incensam,grato sane iucundoque perfundimur consolationis sensu; acpostquam debitas persolvimus Redemptori nostro grates, quibonitatis infìnitus est thesaurus, facere non possumus quin iisomnibus paterno animo gratulemur qui sive e clero, sive exlaicorum ordine in hunc promovendum cultum actuosam suamcontulerunt operam.Quamquam vero, Venerabiles Fratres, pietas in SanctissimumCor Iesu salutares ubique peperit christianae vitae fructus,neminem tamen fugit, militantem in terris Ecclesiam, ac praesertimcivilem hominum consortionem, nondum plenam illamattigisse absolutamque perfectionis formam, quae Iesu Christi,Mystici Ecclesiae Sponsi humanique generis Redemptoris,votis optatisque respondeat. Haud pauci enim Ecclesiae filiihuius matris vultum, quem in se ipsi referunt, nimiis maculis,nimiis rugis deturpant; non omnes christifideles ea morum114Cfr. LEO XIII, Enc. Annum Sacrum: Acta Leonis, vol. XIX, 1900, p. 71 sq.;Decr. S. O. Rituum, 28 Iun. 1899, in Decr. Auth. III, n. 3712; Pius XI, Enc. MiserentissimusRedemptor: A. A. S. 1928, p. 177 sq.; Decr. S. G. Rit., 29 Ian. 1929: A. A. S.XXT, 1929, p. 77.


iActa Pii Pp. XII 349-sanctitudine nitent, ad quam divinitus vocantur; peccatores inmale relictam Patris domum non omnes sunt reversi, ut inibidenuo stolam primam 115induant atque anulum, fidei erga animisui sponsum insigne, digito recipiant; non omnes ethnicihomines inter membra Mystici Corporis Christi adhuc suntcooptati. Nec satis. Nam si acerbo Nos afficit dolore languescensbonorum fides, quorum in animis, fallaci terrestrium rerumcupiditate deceptis, divinae caritatis ardor defervet, ac pedetemptimrestinguitur, multo vehementius excruciant impiorumhominum molimina, qui, veluti ab inferno hoste excitati,nunc cum maxime, implacabili apertoque odio flagrant in Deum,in Ecclesiam, ac praesertim in Eum qui in terris Divini Redemptorispersonam gerit, eiusque erga homines caritatem repraesentat,secundum vulgatissimam illam MediolanensisDoctoris sententiam « is enim interrogata de quo dubitatur,sed Dominus non dubitat qui [Petrum] interrogat, non ut disceret,sed ut doceret quem elevandus in caelum, amoris sui nobisvicariumrelinquebat ». 116Re quidem vera odium in Deum in eosque qui Dei vicelegitime funguntur, eiusmodi delictum est, quo maius numquampatrare possit homo, ad Dei imaginem et similitudinemcreatus, necnon ad eius perfruendam amicitiam perfectam perpetuoquein caelo mansuram destinatus ; siquidem odio in Deumquam maxime a Summo Bono homo disiungitur, eodemqueimpellitur ad respuendum a seipso a suisque proximis quidquida Deo proficiscitur, quidquid cum Deo coniungit, quidquidad Deum perfruendum perducit, hoc est veritatem, virtutem,pacem, iustitiam. 117Cum igitur, pro dolor, cernere sit, eorum numerum, quiaeterni Numinis hostes se iactant, alicubi crebrescere, itemquecommenticia materialismi placita re et opinione propagari,p. 274.i" Luc. XV, 22.utExposit. in Evang. sec. Lucam, 1. X, n. 175: P. L. XV, 1942.1 1 7Cfr. S. THOM., Sum. Theol., II-II, q. 34, a. 2: ed. Leon., tom. VIII, 1895,


•350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeefirenamque cupiditatum licentiam passim: extolli, quid mirumsi multorum in animis deferveat caritas, quae christianae religionissuprema lex est, quae *verae perfeetaeque iustitiaefundamentum exstat firmissimum et quae pacis castarumquedeliciarum fons est praecipuus? Etenim, ut Servator noster admonuit:«Quoniam abundavit iniquitas, refrigescet caritasmultorum ». 118Tot maiorum oblato conspectu, quae, si alias umquam, hodiepotissimum singulos homines, domesticos convictus, nationes,universumque terrarum orbem tam acriter perturbant, undenamest, Venerabiles Fratres, medicina quaerenda? Num pietatisforma inveniri potest, quae augustissimo Cordis Iesu cultupraestantior sit, quae congruentius respondeat propriae catholicaefidei indoli, quae aptius hodiernis Ecclesiae atque humanigeneris necessitatibus succurrat? Quodnam religionis obsequiumhoc nobilius, suavius, salubrius, quandoquidem cultus,de quo agitur, totus in ipsam Dei caritatem 119dirigitur? Deniquequid eûîcacius caritate Christi — quam pietas erga SacratissimumCor Iesu cotidie magis auget et fovet — christifidelespermovere potest ad evangelicam legem in vitae actionemreapse deducendam, qua quidem posthabita, ut praeclare monentSpiritus Sancti verba: « Opus iustitiae pax », 120haudquaquamveri nominis pacem inter homines haberi licet?Quapropter, proximi Decessoris Nostri exemplum secuti,universis Nostris in Christo filiis perplacet iterum illa monitoriaadhibere verba, quibus Leo XIII, imm. mem., ad exitumvergente superiore saeculo, christifideles omnes allocutus est,itemque quotquot de sua ipsorum deque civilis societatis salutesincero animo sunt solliciti : « En alterum hodie oblatum oculisauspicatissimum divinissimumque signum : videlicet Cor Iesu•sacratissimum ... splendidissimo candore inter flammas elucens.us MATTH. XXIV, 12.1 1 9Cfr. Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. S., XX, 1928, p. 166.1 2 0Is. XXXII, 17.


Acta Pii Pp. XII 351In eo omnes collocandae spes: ex eo hominum petenda atqueexspectanda salus ». 12 -Flagrantissimis quoque Nostris in optatis est, ut devotionisobsequium erga Cor Iesu tamquam unitatis, salutis, pacis vexillumsibi habeant et fontem omnes qui christiano glorianturnomine, quique ad Regnum Christi in orbe stabiliendum operosedecertant. Attamen ne quis putet, huiusmodi obsequioaliquid, ex ceteris detrahi religionis formis, quibus populuschristianus, Ecclesia duce, divinum prosequitur Redemptorem.Sed contra incensa erga Cor Iesu pietas cultum praesertim sacratissimaeCrucis, necnon amorem erga augustissimum altarisSacramentum procul dubio, fovebit et provehet. Enimvero assererepossumus -r- quod quidem ea, quae S. Gertrudi ac S. MargaritaeMariae a Iesu Christo revelata sunt, mirabili modo illustrant— neminem umquam de Iesu Christo cruci affixo aptaprorsus ratione sentire, nisi cui mystica ipsius Cordis penetraliapatuerint. Nec facile percipere erit vim amoris, quoChristus compulsus nobis se ipse exhibuit spirituale alimentum,nisi peculiari modo Eucharistici Cordis Iesu cultum fovendo,cuius est recolere, ut verbis utamur Decessoris Nostrifel. rec. Leonis XIII, « supremae dilectionis actum quo RedemptorNoster omnes Cordis sui divitias offundens, ut nobiscumad exitum usque saeculorum moram ageret, adorabileinstituit Eucharistiae Sacramentum ». 122Etenim « non minimaeius Cordis particula est Eucharistia, quam nobis ex tanta Cordissui dedit caritate ». 323Denique, desiderio vehementer permoti firma opponendi repagulaimpiis osorum Dei et Ecclesiae machinationibus, itemquedomesticam et civilem societatem ad Dei proximorumque amo-121Enc. Annum Sacrum: Acta Leonis, vol. XIX, 1900, p. 79; Enc. MiserentissimusRedemptor: A. A. S., XX, 1928, p. 167.122Litt. Apost, quibus Archisodalitas a Corde Eucharistico Iesu ad S. Ioachim deUrbe erigitur, 17 Febr. 1903: Acta Leonis, vol. XXII, 1903, p. 307 sq.; cfr. Enc. Miraecaritatis, 22 Maii 1902: Acta Leonis, vol. XXII, 1903, p. 116.1 2 3S. ALBERTUS M., De Eucharistia, dist. VI, tr. 1, c. 1: Opera Omnia, ed. Borgnet,vol. XXXVIII, Parisiis, 1890, p. 358.


352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerem iterum adducendi, asseverare non dubitamus, cultum SacratissimiCordis Iesu efficacissimam divinae caritatis disciplinamesse; divinam caritatem dicimus^ qua nitatur oportet RegnumDei in singulorum animis, in domestico convictu, in nationibusstabiliendum, quemadmodum idem Decessor Noster piae mem.sapientissime monet: « Iesu Christi regnum a divina caritatevim et formam sumit : diligere sancte atque ordine, eius est fundamentumet summa. Ex quo illa necessario fluunt, officia inviolateservare : nihil alteri de iure detrahere : humana caelestibusinferiora ducere: amorem Dei rebus omnibus anteponere ». 12 *Quo vero ex cultu erga augustissimum Cor Iesu in christianamfamiliam, imo et in omne genus hominum copiosior a emolumentafluant, curent christifideles, ut eidem cultus etiamerga Immaculatum Dei Genetricis Cor arcte copuletur. Cumenim ex Dei voluntate in humanae Redemptionis peragendoopere Beatissima Virgo Maria cum Christo fuerit indivulseconiuncta, adeo ut ex Iesu Christi caritate eiusque cruciatibuscum amore doloribusque ipsius Matris intime consociatis sitnostra salus profecta, congruit omnino ut a christiano populo,quippe qui a Christo per Mariam divinam vitam sit adeptus,post debita erga Sacratissimum Cor Iesu exhibita obsequia,etiam Cordi amantissimo caelestis Matris adiuncta pietatis,amoris, grati expiantisque animi studia praestentur. Cui quidemsapientissimo suavissimoque Dei Providentis consilio omninoconcinit memorandus ille consecrationis ritus, quo IpsimetEcclesiam sanctam itemque universum terrarum orbemIntaminato Cordi Beatae Mariae Virginis sollemniter dicavimusac devovimus. 125Cum autem hoc volvente anno, ut supra attigimus, feliciterprimum expleatur saeculum ex quo iussu Decessoris Nostri fel.rec. Pii IX festum Sacratissimi Cordis Iesu in universa celebraturEcclesia, vehementer cupimus, Venerabiles Fratres, ut1 2 4125Enc. Tametsi: Acta Leonis, vol. XX, 1900, p. 303.Cfr. A. A. S. XXXIV, 1942, p. 345 sq.


Acta Pii Pp. XII 353saecularis huiusmodi memoria a christiano populo publicis adorationis,gratiarum actionis, expiationisque obsequiis divinoCordi Iesu exhibendis ubique sollemniter agatur. Quae quidemchristianae laetitiae christianaeque pietatis sollemnia peculiarissimoreligionis ardore profecto celebrabuntur — coniunctisquidem cum christifidelium omnium caritatis vinculis communibusqueprecibus — in Natione illa, ex qua, non sine Deinutu, sancta virgo huius cultus fautrix ac praeco indefatigabilisortum duxit.Interea suavissima recreati spe, atque animo iam illos praecipientesspirituales fructus, quos ex cultu sacratissimi CordisIesu — si quidem recta, quam proposuimus, ratione intellegatur,atque ad rem actuosa opera deducatur — affluenter in Ecclesiaorituros confidimus, supplices admovemus Deo preces,ut hisce flagrantissimis votis Nostris valido gratiarum suarumpraesidio benignus obsecundet; idque, divino adspirante Numine,auspicato contingat, ut ex statis huius anni celebrationibuspia christifidelium erga Sacratissimum Cor Iesu voluntasmaiora in dies incrementa capiat, latiusque in terrarum orbeuniverso pateat omnibus suavissimum eius imperium et regnum:regnum nempe « veritatis et vitae; regnum sanctitatiset gratiae; regnum iustitiae, amoris et pacis ». 126Horum autem munerum in auspicium, cum vobis singulis,Venerabiles Fratres, tum clero populoque curis vestris concreditis,iis nominatim qui dedita opera Sacratissimi Cordis Iesucultum fovent ac provehunt, Apostolicam Benedictionem effusoanimo impertimus.Datum Romae, apud S. Petrum, die xv mensis Maii, annoMDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XII1 2 6Ex Miss. Rom., Praef. Iesu Christi Regis.


354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONSTITUTIO APOSTOLICAPRINCIPIA DANTUR ET STATUTA GENERALIA PROBANTUR, QUIBUS INFORMARI RE -GIQUE DEBENT II QUI VOCATI SUNT AD STATUM ACQUIRENDAE RELIGIOSAEPERFECTIONIS AMPLECTENDUM EORUMQUE EDUCATORES.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMSedes sapientiae, Dei scientiarum Domini 1Genetrix ApostolorumqueRegina, 2sanctissima Virgo Maria, cuius venerationi integrum annumsacrum dicavimus, haud perperam Mater et Magistra peculiariratione eorum omnium habetur, qui acquirendae perfectionis statusamplectentes, apostolicam simul Christi summi Sacerdotis militiamagere contendunt. Huic enim tantae tamque excelsae vocationi religiosaescilicet simulque sacerdotali et apostolicae, instituendae et conformandaeut efficaciter incumbant, illius ductu et auxilio summopere egent,quae gratiarum omnium ad sanctificationem spectantium Mediatrixconstituta est et catholici sacerdotii atque apostolatus Mater et Reginamerito appellatur; cuius proinde favorem enixe imploramus, ut quaeNobis in hisce normis statuendis superni luminis Conciliatrix affuit,ipsa illis, quibus easdem ad effectum deducendi munus incumbet, patrociniosuo, Auxiliatrix adsistat.IMaximo enim Dei Providentis beneficio factum est, ut iugiter decursusaeculorum Christus Eedemptor animis a se praedilectis, interioreac quasi mystico sermone, invitamentum illud inspiraverit, quodiam voce viva adolescenti de vita aeterna interroganti porrexerat : veni,sequere me. sContinuo pariter non paucos ex his qui verbum istud, Deodante, exceperint, atque non secus ac sancti Apostoli illud professisunt: ecce nos reliquimus omnia et secuti sumus te* Dominus'noster1234Cfr. i Reg. 2, 3.Ex Litan. Lauret.MT, 19, 21.MT. 19, 27.


Acta PU Pp. XII 355hominum fecit piscatores f et operarios 6sibi delegit in messem suammittendo;Quod non minus hodie contingit atque olim, cum in dies frequentiorac penitior evaserit coniunctio statuum acquirendae perfectionis cumdignitate sacerdotali et munere apostolico. Etenim, dum antiquitusMonachi plerumque sacerdotio carebant et pauci inter eos ad illud suscipiendumquasi necessitate compulsi, ut populi scilicet ad christianamreligionem converterentur, a propria Eegula fere distrahebantur, dumquepostea Mendicantes, etsi mirabili spiritu apostolico imbuti ad Sacerdotiumnon omnes Regula adigebantur, ipso sancto Patre Assisiensieo minime aucto ; Canonici Regulares e contrario et praecipue Clericiitem Regulares, ex speciali divinitus accepta vocatione sacros Ordinesrecipiebant atque exercebant. Quod deinde innumerae imitatae sunt Congregationeset Societates vitae communis eodem titulo clericales. Quibusnunc accedunt, Deo semper singularum aetatum necessitatibus providente,nonnulla Instituta saecularia eademque clericalia.Praeterea, in praesens apud ipsos quoque antiquiores Ecclesiae LatinaeOrdines, non formaliter laicos nuncupatos, 7sodales omnes, iisexceptis qui coadiutores dicuntur seu conversi, sacerdotio destinantur,quod ceterum omnino requiritur in eis qui eorumdem Ordinum regimenassumunt.Quapropter temporibus nostris turba magna fruitur Ecclesia ministrorum,qui simul et perfectioni ope evangelicorum consiliorum acquirendaeet sacerdotalibus muneribus adimplendis incumbunt. Quorum virorummultitudo clerum constituit qui religiosus dicitur, iuxta quidemeum qui saecularis seu dioecesanus appellatur, utrisque autem fraternavigentibus ac florentibus aemulatione mutuoque fecundo auxilio, subuna eademque suprema Romani Pontificis auctoritate, incolumi saneEpiscoporum potestate.Iam vero omnibus compertum est clerum illum religiosum, ut duplicemproprium finem rite et secure assequatur, sapientissimis normisindigere, quibus eiusdem institutio ac conformatio sive religiosa siveclericalis et apostolica regatur et promoveatur.Cui quidem necessitati hucusque magnopere satisfaciunt singularumsodalitatum constitutiones seu statuta de iuvenibus instituendis autde studiorum ratione moderanda; nec certe desunt hac de re S. Sedis* MT. 4, 19.* MT. 9, 38.7Cfr. C. I. C. can. 488 4°.


356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepraescripta et commendationes. Nihilo tamen minus iamdiu desideranturordinationes generales, rite coordinatae et magis completae, AuctoritateApostolica fultae, ab omnibus et ubique servandae, ut tantum negotium,quod animarum boni summopere interest, in tuto collocetur acperpetuo et congruo conatu feliciter evolvatur ac perficiatur.Opus enim tam praecellens constantem ipsius Apostolicae Sedis vigilantiamrequirit ; quandoquidem, non secus ac scholae clericales dioecesanae,utpote publica in Ecclesia instituta, sub huius actuosa curaet iugi moderatione, per Sacram Congregationem Seminariis StudiorumqueUniversitatibus praepositum, exstant, 8eodem modo eodemquetitulo propriae statum perfectionis scholae ab Ecclesia recognitae atquesancitae, publicae sunt, ac subsunt auctoritati Sacrae CongregationisReligiosorum Sodalium negotiis praepositae. 9Quas ob plures rationes iam anno MCMXXXXIV in Sacrae huius Congregationissinu Auctoritate Nostra Apostolica ratam habuimus « erectionematque constitutionem... specialis Coetus seu Commissionis virorumidoneorum, quae omnes quaestiones ac negotia quavis ratione adadspirantium et novitiorum iuniorumque sodalium cuiuslibet religionisac societatis vitam communem viventium sine votis, religiosam et clericalemeducationem atque in litteris scientiisque et ministeriis institutionemspectantia pertractet ». 1 0Qui coetus ex diversarum quidem Religionum nationumque viris peritisconstans, inspectis cunctis quae iam exstabant documentis ad rempertinentibus, collectisque undique notitiis ad normam Litterarum Circulariumad omnes Supremos Moderatores datarum, 11opus ingens iamextruxerat, cum indictus est Congressus generalis statuum perfectionisanni MCML. Variis postea opportunis propositionibus in eodem prolatisusus, schemata iam parata ad trutinam revocavit et expolivit, quae deniqueNostrae submissa sunt adprobationi.Nunc igitur non pauca edicimus Statuta, praemissis tamen quibusdamfundamentalibus principiis et normis de religiosa, clericali atqueapostolica alumnorum institutione et formatione, semper et ab omnibusprae oculis habendis.8Cfr. C. /. C. can. 256.9Cfr. C. I. C. can. 251 ; Pius XII, Const. Ap. Provida Mater, art. IV § 1, 2 febr. 1947,A. A. S. 39 (1947), 121 (Enchiridion de statibus perfectionis, Romae, 1949, n. 387, p. 584)." S. C. de Religiosis, Decr. Quo efficacius, 24 ian. 1944, A. A. S. 36 (1944), 213(Enchiridion, n. 381, pag. 560).11S. C. de Religiosis, Litt. circ. Quantum conferat, 10 iun. 1944 (Enchiridion, n. 382,p. 561-564).


Acta Pii Pp. XII 357IIEt primo quidem totius vitae sive religiosae, sive sacerdotalis et apostolicaefundamentum, quod divina vocatio appellatur, duplici velutiessentiali elemento constitui neminem ignorare volumus, divino scilicetaltero, altero autem ecclesiastico. Ad primum vero quod attinet, Dei vocatioad statum sive religiosum sive sacerdotalem ineundum tam necessariadicenda est, ut si deficiat, ipsum fundamentum, quo totum nitaturaedificium, deficere dici debeat.Quem enim Deus non vocat, gratia eius non movet nec adiuvat. Ceteroquin,si vera ad quemlibet statum vocatio eatenus divina quodammododicenda est, quatenus omnium statuum omniumque sive naturalium sivesupernaturalium dispositionum donorumque principalis auctor ipse estDeus; quanto magis dici et esse debet religiosa et sacerdotalis vocatio,quippe quae tam sublimi fulgeat celsitudine, tot tantisque naturalibuset supernaturalibus ornamentis cumuletur, ut nonnisi a Patre luminum,a quo omne datum optimum et omne donum perfectum, descendere possint?12Nunc vero, ut ad alterum vocationis religiosae et sacerdotalis elementumgressus fiat, docente Catechismo Romano, vocari a Deo dicuntur,qui a legitimis Ecclesiae ministris vocantur. 13Quod nedum iis quae de divina vocatione diximus, contradicat, arctissimepotius cohaeret. Divina enim ad religiosum et clericalem statumvocatio, utpote qua quis in Ecclesia, societate scilicet visibili atquehierarchica, ad vitam sanctificationis publice ducendam et ad ministeriumhierarchicum exercendum destinetur, a moderatoribus quoque hierarchicis,quibus Ecclesiae regimen divinitus commissum est, ex auctoritatecomprobari, admitti atque regi debet.Quod quidem omnes attendant oportet, quotquot huius generis vocationibuscolligendis et probandis incumbunt. Neminem proinde umquamquovis modo ad statum sacerdotalem vel religiosum cogant, 14neve ullumalliciant vel admittant, qui vera divinae vocationis signa reapse nonpraebeat ; item ad ministerium clericale neminem promoveant, qui se religiosamsolummodo vocationem divinitus recepisse demonstret; neveeos qui hoc quoque donum a Deo habuerint, ad saecularem clerum coar-121314Cfr. IAC. 1, 17.Catech. Rom. ad Parochos, cura Pii V editus, pars. II, cap. 7.Cfr. C. I. O. can. 971.24 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 7. — 31-5-1956.


358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetent aut distrahant; neminemque tandem a sacerdotali statu avertant,qui divinitus ad illum vocari certis signis dignoscatur. 15Manifestum est enim in iis, qui ad clericalem militiam in perfectionisstatu agendam adspirant et pro quibus hae normae statuuntur, unasimul omnia convenire debere quae multiplicem huiusmodi vocationemreligiosam, sacerdotalem et apostolicam constituendam requiruntur, omnesqueproinde dotes et qualitates, quae ad haec Dei munera adeo excelsaadimplenda necessariae aestimantur, in iisdem inveniri oportere.IIIPorro vocationis divinae germina qualitatesque ad eandem requisitas,ubi adsint, educatione atque formatione indigere, qua evolvanturet maturescant, omnibus compertum est. Mhil enim ubi primum nascitur,statim perfectum apparet, sed gradatim proflciendo perfectionemacquirit. Qua in evolutione moderanda, omnium sive eius qui divinitusvocatus est, sive locorum et temporum conditionum ratio habenda est,ut finis praestitutus efficaciter attingatur. Iuniorum itaque sodaliumeducatio et efformatio omnino secura, illuminata, solida, integra,sapienter et audacter hodiernis sive internis sive externis necessitatibusaccommodata, adsidue exculta vigilanterque probata sitoportet, non ad religiosae solummodo, sed ad sacerdotalis quoque et apostolicaevitae perfectionem quod attinet.Quae omnia, ut experiendo novimus, nonnisi probati ac selecti viriprae se ferre possunt qui, non modo doctrina, prudentia, discretione spirituum,variaque rerum et hominum experientia aliisque humanis dotibusemineant, verum etiam Spiritu Sancto sint pieni atque sanctitate omniumquevirtutum exemplo iuvenibus praefulgeant, quippe quos iii totoinstitutionis negotio magis virtute et recte factis 16quam dictis trahicompertum sit.Hoc vero in gravissimo munere explendo educatoribus prima regula,sit, quam Dominus enuntiavit in Evangelio dicens : « Ego sum pastorbonus, bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis... Ego sum pastorbonus et cognosco meas et cognoscunt me meae », 1 7quamque divus Bernardushisce verbis expressit : « discite subditorum matres vos esse de-151817Cfr. C. I. C. can. 971.Cfr. C. I. C. can. 124.Io. 10, 11-12, 14.


Acta Pii Pp. XII 359bere, non dominos; studete magis amari, quam metui » ;18atque ipsumTridentinum Concilium Ecclesiasticos Moderatores saepissime adhortans,« illud primum eos admonendos censet, ut se pastores, non percussoresesse meminerint, atque ita praeesse sibi subditis ut non eis dominentur,sed illos tamquam Filios et Fratres natu minores diligant : elaborentqueut, hortando et monendo, ab illicitis deterreant, ne ubi deliquerint,debitis eos poenis coercere cogantur. Quos tamen si quid per humanamfragilitatem peccare contigerit, illa Apostoli est ah iis servanda pracceptio,ut illos arguant, obsecrent, increpent, in omni bonitate et patientia: cum plus erga corrigendos agat benevolentia quam austeritas,plus exhortatio quam comminatio, plus caritas quam potestas. Sin autemob delicti gravitatem, virga opus fuerit, tunc cum mansuetudinerigor, cum misericordia iudicium, cum lenitate severitas adhibenda est :ut sine asperitate disciplina populis salutaris ac necessaria conservetur,et qui correcti fuerint emendentur, aut, si resipiscere noluerint, caeteri,salubri in eos animadversionis exemplo, a vitiis deterreantur ». 19Meminerint insuper omnes, quotquot sodalibus instituendis quavisratione praesunt, huiusmodi educationem et formationem organica progressioneet omnibus pro opportunitate aptis opibus et rationibus adhibitisimpertiendam esse, totumque hominem sub omnibus suae vocationisaspectibus amplecti debere, ut reapse eum omni ex parte efiingat « hominemperfectum in Christo Iesu ». 2 0Ad opes autem rationesque institutionisquod attinet, manifestum est ea quae ab ipsa natura et humana huiusquoque temporis inquisitione suppeditantur, si bona sint, minime spernendaesse, immo magni facienda et sapienter admittenda ; nullus tamenerror eo peior est, quo quis in tam lectis alumnis confirmandis, rationibushuiusmodi naturalibus solum vel nimis innixus, supernaturalisordinis instrumenta opesque postponit aut quacumque ratione neglegit,quandoquidem ad religiosam et clericalem perfectionem apostolicis cumulatamfructibus assequendam, supernaturales opes, ut sacramenta,oratio, mortificatio, aliaque id genus, non necessaria solummodo, sedprimaria et essentialia omnino sunt.Quo tamen rationum atque operum ordine servato, nihil prorsus neglegatur,quod ad corpus animumque perficiendum, ad omnes naturalesvirtutes excolendas, et ad integram humanitatem viriliter conformandamquolibet modo conferat, ita ut supernaturalis deinde sive religiosa181920In Cantica, Sermo 23, Migne, P. L. 183, 885 B.Cfr. C. I. C. can. 2214 § 2; Conc. Trid., sess. XIII, de ref., cap. 1.Col. 1, 28.


360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesive sacerdotalis institutio huic solidissimo inhaereat naturalis honestatisexcultaeque humanitatis fundamento, 21siquidem hominibus eofacilior securiorque ad Christum via patet, quo in sacerdotis personaevidentior ipsis appareat « benignitas ei humanitas Salvatoris nostriDei)). 22Verum, quamquam magni ab omnibus facienda est religiosi clerihumana naturalisque institutio, primum tamen procul dubio locum intoto formationis curriculo obtinet supernaturalis animae sanctificatio.Nam si de omni christiano monitum Apostoli valet testantis : « Haec estenim voluntas Dei, sanctificatio vestra », 2 3quanto magis ad id tenetur,qui, non modo sacerdotio est auctus, sed ipsam perfectionem evangelicamsibi acquirendam publice professus est, immo suo ipsius munere adeoceterorum sanctificationis instrumentum constituitur, ut ab eius sanctitateipsa animarum salus et regni Dei incrementum non parumpendeat?Meminerint igitur omnes statuum perfectionis evangelicae acquirendaesodales, atque frequenter coram Deo recogitent, sibi non sufficeread officium suae professionis implendum peccata sive gravia, siveetiam, Deo auxiliante, venialia vitare, neque materialiter solummodoexsequi Moderatorum praecepta, aut etiam vota seu vincula quibusconscientia adstringatur, vel proprias quoque constitutiones, secundumquas, ipsa Ecclesia in sacris canonibus praecipiente, « omnes et singulireligiosi, Superiores aeque ac subditi, debent... vitam componere atqueita ad perfectionem sui status contendere ». 2 4Haec enim omnia plenoanimo flagrantique amore agant oportet, non tantum ex necessitate, sedetiam propter conscientiam, 25 quandoquidem, ut in sanctimoniae culminaascendere, utque vivos christianae caritatis fontes sese omnibuspraebere valeant, incensissima erga Deum et proximos caritate flagrareatque omni virtute ornati esse debent.IVUbi autem huic animae sanctificationi provisum sit, accuratissimaquoque religiosi cleri sive intellectualis sive pastoralis institutio cu-2122232425Cfr. Phil. 4, 8.Tit. 3, 4.1 Thess. 4, 3.Cfr. C. I. C. can. 593.Rom. 13, 5.


Acta Pii Pp. XII 361randa erit, de qua pro rei momento et supremi Nostri officii conscientiapaulo fusiora principia proponere et commendare volumus.Quanta enim sit istis religiosis sodalibus necessitas solidae eiusdemquenumeris omnibus absolutae institutionis et formationis intellectualis,ex triplici praesertim qua in Dei Ecclesia dignitate praefulgent,scilicet religiosa, sacerdotali et apostolica, aperte colligitur.Religiosi enim viri, quibus hoc praecipuum officium incumbit, utnempe Deum unice requirentes eique adhaerentes divina contemplentur,aliisque tradant, meminerint se nullatenus hoc sanctissimo munere riteac fructuose fungi posse et ad sublimem cum Christo coniuctionem efferri,si copiosa illa destituantur, quae e sacris doctrinis hauritur, Dei eiusquemysteriorum profunda et indesinenter perficienda cognitione. 26Sacerdotalis vero dignitas, qua qui fulget Domini scientiarum 27legatus constituitur atque sal terrae et lux mundi peculiari ratione appellatur,28plenissimam ac solidam exigit in ecclesiasticis praesertimdisciplinis institutionem, eiusdem scilicet quae ipsius sacerdotis spiritualemvitam nutrire atque fulcire valeat eumque a quovis errore aberrantiquenovitate immunem servare; quae insuper eum reddat fidelemmysteriorum Dei dispensatorem 29et perfectum hominem Dei ad omneopus bonum instructum.Apostolicum denique munus, quod pro sua quisque vocatione, statuumperfectionis sodales in Ecclesia exercent, sive sacris ad populumcontionibus, sive puerorum et iuvenum christiana institutione, sive sacramentorumpraesertim paenitentiae administratione, sive sacris ad infidelesexpeditionibus, sive animarum in vita spirituali moderatione,sive tandem in ipsa cum populo cotidianae vitae consuetudine, uberioreseosque perpetuo mansuros fructus producere minime poterit nisi ipsisacram doctrinam plane cognitam et studio numquam intermitiendopenitus perspectam habeant.Ad quam solidam et absolutissimam intellectus institutionem et formationem,pro naturali iuvenum progressione studiorumque distributione,assequendam, curent imprimis religionum Moderatores omni adhibitaindustria ut litterarum doctrinarumque cognitione religiosi aluin-2fiCfr. Pius XI, Ep. ap. Unigenitus Dei Filius, 19 mart. 1924. A. A. 8. 16 (1924),137-138 (Enchiridion, n. 348, p. 403-404).27Cfr. 1 Reg. 2, 3.aiCfr. MT. 5, 13-14.29Cfr. 1 Cor. 4, 1-2.30Cfr. 2 Tim. 3, 17.


362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeni « iis nihil saltem cedant qui e laicis iuvenibus pari sint disciplinaeauditores. Soc namque si cautum fuerit, et ut discipulorum mentesseverius exponantur, et ut facilius eorum habeatur suo cuiusque temporedilectus )), 31et etiam ut iidem alumni ad ecclesiasticas disciplinasaltius addiscendas praeparentur aptisque instruantur subsidiis cautumsane erit.In disciplinis autem sive philosophicis sive theologicis per idoneossolummodo accurateque selectos magistros tradendis sanctissime ea omniaserventur quae a sacris canonibus et a Nostris Decessoribus aequeac a Nobis ipsis praescripta sunt, de debita praesertim Magisterio Ecclesiasticoreverentia atque omnimoda fidelitate semper et ubique profitendaet discipulorum mentibus animisque instillanda, de prudentiaet cautela quae semper socianda est cum diligentissima eaque maximoperecommendanda pervestigatione novarum, quae progrediente aetateexsurgunt, quaestionum, deque Angelici Doctoris ratione, doctrina etprincipiis sancte tenendis atque in philosophica et theologica alumnoruminstitutione omnino sequendis. 32Aquinate autem duce et magistro, theologia methodo positiva simul etscholastica, quae dicitur, tradatur, ita nempe ut, praelucente authenticoMagisterio, Divinae Revelationis fontes accuratissime congruisquesubsidiis adhibitis perscrutentur indeque hausti veritatis thesauri clareexponantur et efficaciter vindicentur. Cum enim Revelationis depositumsoli Ecclesiae Magisterio authentice interpretandum commissum sit,non ratione mere humana et privato iudicio, sed iuxta sensum et admentem ipsius Ecclesiae fidelissime explicandum est. Sciant igitur christianaephilosophiae et theologiae magistri se non proprio iure ac nomine,sed nonnisi supremi Magisterii nomine et auctoritate ac proindesub eius vigilantia et moderatione, a quo canonicum veluti munus acceperunt,suo ministerio fungi; quapropter, salva quidem de iis quaedisputationi adhuc subsunt iusta opinandi libertate, « probe meminissedebent non idcirco sibi factam esse potestatem docendi, ut sua opinionumplacita cum alumnis disciplinae suae communicent, sed ut iis doctrinasEcclesiae probatissimus impertiant ». 33Omnes praeterea, tum magistri tum discipuli, prae oculis semper31Pius XII, Adhort. ap. Menti nostrae, 23 sept. 1950, A. A. S. 42 (1950), 687.32Pius XII, Litt. enc. Humani generis, 12 aug. 1950, A. A. S. 42 (1950) 573, 577-578;C. I. C. can. 1366.33S. Pius X, Motu pr. Doctoris Angelici, 29 iun. 1914, A. A. S. 6 (1914), 338 (Enchiridion,n. 284, p. 336).


Acta Pii Pp. XII 363habeant studia ecclesiastica non ad intellectualem solummodo institutionem,sed ad integram et solidam sive religiosam, sive sacerdotalemet apostolicam formationem spectare ; ideoque non ad scholarum tantummodopericulum superandum dirigenda esse, sed ad quamdam quasiformam alumnorum animis imprimendam, quae nunquam dabatur, etex qua, cum usus postulabit, lumen atque robur pro suis aliorumquenecessitatibus semper hauriant. 34Ad quod assequendum, sit imprimis intellectualis instructio arctecum precationis studio divinarumque rerum contemplatione coniuncta;sit deinde plena, nulla ex praescriptis disciplinis parte praetermissa,cohaerens insuper sit omnique ex parte ita composita et integra, utdisciplinae omnes in unum dumtaxat systema idque solidum et aptetemperatum conspirent; sit quoque nostrorum temporum erroribus refeliendisac necessitatibus iuvandis sapientissime aptata; itemque sitrecenter inventis instructa ac simul venerandae traditioni apprime consonans;sit denique ad pastoralia cuiusvis generis munera fructuoseobeunda efficaciter ordinata, ita quidem ut qui futuri sunt sacerdotes,ea instructi, expedite et accurate valeant sanam doctrinam cum rudibustum doctis in concionibus et catechesibus proponere ac tueri, rite sacramentaadministrare, animarum bonum actuose promovere omnibusqueverbo et opere prodesse.Quamvis autem ea omnia quae de spirituali et intellectuali alumnoruminstitutione hucusque diximus ad viros vere apostolicos effingendosmaximopere conferant et plane requirantur, ita ut si debitasanctitas et scientia sacerdoti desint, omnia ei deesse compertum sit;gravissimo tamen officio Nostro ut obsequamur, addere hic debemus,praeter sanctitatem et scientiam congruentem, ad apostolicum ministeriumrite implendum omnino postulari in sacerdote accuratissimam etomni ex parte perfectam pastoralem praeparationem, eam scilicet, quavera peritia et dexteritas in multiplicibus christiani apostolatus muneribusrite obeundis gignatur et efformetur.Si enim suae cuique arti exercendae diligens praehaberi solet sivetheoretica, quae dicitur, sive technica, sive practica eaque diuturno tirociniofirmata praeparatio, parem immo multo accuratiorem et altioremformationem quis praehabendam esse neget illi, quae non immeritoars artium appellatur?34Cfr. Pius XII, Sermo ad alumnos, 24 iun. 1939, A. A. S. 31 (1939), 246 (Enchiridion,n. 373, p. 531).


;3f$4Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHaec vero pastoralis alumnorum conformatio, ab ineunte studiorumcurriculo inchoanda, progrediente vero aetate gradatim perficienda,absoluto tandem theologico curriculo per peculiare tirocinium consummanda,pro suo cuiusque religiosi instituti finem, ad hoc imprimis contenderedebet, ut ii qui Christi futuri sint ministri et apostoli, ad ipsiusChristi formam spiritu et virtutibus apostolicis solide et penitus imbuanturet exerceantur, ardenti scilicet et purissimo provehendae Deigloriae studio, actuosa et flagranti in Ecclesiam eiusque iura tuenda etdoctrinam retinendam provehendamque caritate, incensissimo animarumsalutis procurandae zelo, supernaturali in loquendo et operandoprudentia cum evangelica simplicitate coniuncta, humili sui abnegationeet obsequentissima Moderatoribus subiectione, firmissima Dei fiduciaet acuta sui officii conscientia, virili in negotiis suscipiendis sollertiaatque in coeptis prosequendis constantia, sedula in ofìiciis obeundis fidelitate,atque magno ad fortissima quaeque patienda et faciendo animo,christiana denique, quae omnes alliciat, amabilitate atque humanitate.Ad aliud praeterea in pastorali institutione tradenda contendendumest, ut scilicet, pro studiorum gradu atque progressione, iis omnibusdisciplinis alumni instituantur, quae ad « donum militem ChristiIesu » 35omni ex parte efformandum aptisque apostolicis armis locupletandumomni ope conferre possint. Praeter igitur philosophica ettheologica studia ad pastoralem quoque actionem opportune, ut diximus,ordinanda, necesse omnino est ut futuris dominici gregis pastoribusper peritos magistros et ad huius Apostolicae Sedis normas tradaturea de rebus psychologicis et paedagogicis, didacticis et catecheticis,socialibus et pastoralibus aliisque id genus eruditio, quae harum disciplinarumhodierno progressui respondeat, quaque illos multiplicibusnostrorum temporum apostolatus necessitatibus idoneos paratosqueefficiat.Quam doctrinalem de re apostolica institutionem et formationem,ut usu et experientia firmetur, practica quoque, quae dicitur, per gradussapienter progrediens prudenterque moderanda exercitatio comiteturoportet, quam peculiari deinde post adeptum sacerdotium tirocinio peritissimusviris sive doctrina sive consilio et exemplo moderantibus,exercendam et perficiendam esse volumus, et studiis sacris numquamintermissis, continuo solidandam.Postquam haec praemisimus summa principia, quibus sive institutio-352 Tim. 2, 3.


Acta Pii Pp, XII 365Iiis opus, sive educatores et educandi informari regique debent, iam generalesnormas circa singula gravissimi negotii capita, omnibus mature perpensis,certa scientia ac de Apostolicae potestatis plenitudine decernimusatque statuimus ab omnibus, ad quos pertinent, servari. Sacrae Congregationisde Religiosis potestatem insuper facimus Nostra Auctoritateper ordinationes, instructiones, declarationes, interpretationes aliaqueid genus documenta, Statuta Generalia, iam a Nobis probata, ad effectumadducere omniaque illa peragere, quae ad Constitutionem atqueStatuta Ordinationesque fideliter observanda spectant.Contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiari etiam mentionedignis.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die trigesimo primo mensisMaii anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, B. T.Mariae mundi Reginae sacro, Pontificatus Nostri decimo octavo.PIUS PP. XIILITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>IBEATA VIRGO MARIA (( A BONO IESU )), VULGO (( MADONNA DEL BUON GESÙ ))APPELLATA,UNA CUM S. IOANNE BAPTISTA, PRAECURSORE DOMINI ET MARTYRE,PATRONA CAELESTIS CIVITATIS ET DIOECESIS FABRIANENSIS CONSTITUITUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Magno afficimur gaudio cum fere quotidieNobis compertum sit vota, quae in indicendo Anno Mariano primoexeunte saeculo a definito dogmate Immaculatae Conceptionis Beatae MariaeVirginis Nos protulimus, studiosa voluntate Venerabilium FratrumEpiscoporum Ecclesiae universae et Christifidelium omnium feliciterexpleri. Sacrorum enim Antistites, Religiosarum Sodalitatum Moderatores,ipsi quoque publicae rei praepositi et christiana plebs quasi nobilicertamine inter se contendunt ut in unaquaque non solum Natione etRegione sed in singulis etiam dioecesibus et paroeciis, pietas in SanctissimamDeiparam magis magisque incrementum capiat et constantiamconsequatur. Quos inter animarum Pastores adnumerandus nunc estVenerabilis Frater Lucius Crescenzi, Episcopus Pabrianensis et Mathelicensis,qui, universi Cleri et populi civitatis et dioecesis Fabrianensis


366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialestudiosa vota expromens, Nos humiliter sed enixe rogavit ut BeatissimaVirgo Maria « a Bono Iesu », seu vulgari titulo « Madonna del BuonGesù » eiusdem civitatis et dioecesis praecipuam caelestem Patronam unacum Sancto Ioanne Baptista, Domini Praecursore et Martyre, constituereet declarare dignaremur. Ipsa enim Beatissima Virgo, cuius pictamimaginem S. Iacobum Picenum, praeclarum S. Francisci Assisiensisalumnum et concionatorem celeberrimum, civibus Fabrianensibus donodedisse tradunt, hoc suavissimo et singulari titulo a pluribus saeculis insuo parvo sed ornatissimo sacello iugiter invocata, numquam defuit devotorumcivium necessitatibus materna sollecitudine subvenire, precesbenigna exaudiré, lacrimas etiam, praesentissima solatrix, tergere. Adeotamen eadem Sacra Imago inclaruit inde prodigiis ut Capitulum Vaticanum,precibus sibi oblatis libenter obsecundans, aureis coronis tam DiviniInfantis quam eius Sanctissimae Matris capita redimiri sua auctoritatedecreverit : quod die VIII Septembris, anno MDCCCXCVIII feliciter factumest. Quae cum ita sint, praelaudati Episcopi, eiusque Cleri et fidelispopuli vota explere volentes, certa spe freti Fabrianensium amorem ergadulcissimam Dei parentem intentiorem fieri, ex Sacrae Rituum Congregationisconsulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, dequeApostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum, Beatissimam Virginem Mariam « a Bono Iesu », seu vulgo« Madonna del Buon Gesù », Fabrianensis civitatis et dioecesis una cumSancto Ioanne Baptista, Praecursore Domini et Martyre, caelestem apudDeum Patronam constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribuset privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis ritecompetunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus,statuimus, decernentes praesentes Litteras, firmas, validas atque efficacesiugiter exstare ac permanere : suosque plenos atque integros effectussortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nuncet in posterum, plenissime suffragari : sicque rite iudicandum esse acdefiniendum : irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, superhis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentaricontigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Septembris,Nativitati Beatae Mariae Virginis sacro, anno MCMLIV, PontificatusNostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGELDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


Acta PU Pp. XII 367TIBEATA MARIA V. IN CAELUM ASSUMPTA PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA DIOECESISUMTATANAE DECLARATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Recens constitutas ab hac ApostolicaSede dioeceses expedit Caelitum praesidio obtegi, quo vigeant magisfelicioribusque augeantur incrementis. Cum igitur Venerabilis FraterIosephus Grueter, Episcopus Umtatanus, in Africa australi, a Nobispetiisset, ut Beatam Mariam Virginem sideribus receptam suae Dioecesis,anno MDCCCCLI a Nobis erectae, Caelestem Patronam renuntiaremus,Nos vota huiusmodi libenti animo statuimus explere eo consilio•ducti, ut, eiusdem Deiparae deprecatione, res Catholica ea in regione magisproveheretur, atque Christifideles ibi degentes religionis institutis penitushaererent. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto•omnibusque diligenter perpensis, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum viperpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem in Caelum Assumptamtotius dioecesis Umtatanae praecipuam apud Deum caelestem Patronamconstituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiisliturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt.Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentesxpraesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstareac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissimesuffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumqueex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritatequalibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis Novembris,anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIBEATA MARIA V. ?(( A GIBILM ANNA )) APPELLATA, PRAECIPUA PATRONA TOTIUSDIOECESIS CEPHALUDENSIS EADEMQUE SUB TITULO IMMACULATAE CONCEP­TIONIS VENERATA, PRIMARIA PATRONA URBIS CEPHALUDII CONSTITUITUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quasi arx imminens turbidis saeculifluctibus firmumque religionis propugnaculum habenda est Aedes Deiparaesacra, quae, in clivo montis Sancti Angeli, subter quem caeruleumsternitur maris aequor, haud procul ab urbe Cephaludio constituta, eloci nomine Templum Beatae Mariae Virginis a Gibilmanna nuncupatur.Eo solent ascendere perfrequentes Christifideles ut tamquam filiiCaelestem Matrem omni prosequantur genere honoris, eius deprecationemunera accipiant superna, eius fruantur rebus in adversis praesentiauxilió. Hoc etiam prae Nobis ferendum est Augustae Virginis Imaginem,ibi tantopere excultam, Mariano hoc vertente Anno, in singulasperlatam esse dioecesis curias magno cum fidelium concursu piaquealacritate. Exinde, ut accepimus, amplissimi sunt, Deiparae beneficio,percepti fructus, quandoquidem multi a prava consuetudine ad vitamfrugi, a minus diligenti religionis exercitatione ad crebrum Sacramentorumusum sunt traducti. His omnibus una voluntas fuit et unumvotum, ut Alma Dei Genetrix a Gibilmanna totius dioecesis Cephaludensisrenuntiaretur praecipua Patrona. Quibus optatis lectissimumprincipis Templi Canonicorum Collegium suffragatum est, has adiungenspreces, ut eidem Deiparae,qua Virgini sine originis labe conceptae,committeretur tamquam singulari tutrici ipsa urbs, dioecesis caput etmater. Quas pias supplicationes depromens, Venerabilis Frater AemilianusCagnoni, Cephaludensis Episcopus, Nos rogavit, ut Beatam MariamVirginem a Gibilmanna appellatam totius, cui praeesset, dioecesis,eandemque, ab origine omnis noxae immunem, urbis Cephaludii diceremusCaelestem Patronam. Hisce precibus pro Nostro Marianae religionisprovehendae studio libenti animo concedentes, Nos, ex Sacrae RituumCongregationis consulto, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum viperpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, nomine Mariae


Acta PU Pp. XII 369Sanctissimae de Gibilmanna veneratam, totius dioecesis Cephaludensis,eandemque, mysterio Immaculatae Conceptionis insignem, urbis Cephaludiiprimariam apud Deum Caelestem Patronam eligimus ac declaramus,omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibusdioecesium vel locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvisnihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentesLitteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ;suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quosspectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nuncet inane fieri, si quidquam secus, super his a quovis, auctoritate qualibet,scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die IIImensis Decembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO PRUGNOLAa Brevibus ApostolicisITBEATA MARIA V., NOMINE (( AUXILIUM CHRISTIANORUM )) INVOCATA, PRIMARIAPATRONA, ET S. PATRICIUS, PONT. ET CONF., SECUNDARIUS PATRONUS, DIOE­CESIS BUMBURIENSIS DECLARANTUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Amica lucet stella hominibus, inhuiusce saeculi mari fluctibus exaspera to, quam si respiciant, a rectonon aberrant itinere, quam si sequantur, ad portum salutis feliciter perveniunt.Hanc enim dicimus Beatam Mariam Virginem, quam Deusclementissimus dedit opiferam Matrem iis, qui in huius vitae peregrinationeessent constituti. Non perperam igitur Venerabilis FraterLancillottus Goody, Episcopus dioecesis Bumburiensis, anno praeteritoper Nos conditae, petiit ut hanc eiusdem Deiparae, quae ut « AuxiliumChristianorum » solet invocari, tutelae committeremus, et ut alterumeidem tribueremus Patronum, Sanctum Patricium, qui ex Anglis oriun-


370 Acta Apostolica? Sedis - Commentarium Officialedus, Hiberniae gentem ad veram Christi religionem traduxit. Quibussupplicationibus libenti animo concedentes, Nos ex Sacrae Rituum Congregationisconsulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra dequeApostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum Beatam Mariam Virginem, nomine « Auxilium Christianorum» invocatam, primariam dioecesis Bumburiensis Patronam, etSanctum Patricium, Pontificem et Confessorem, secundarium eiusdemPatronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus acprivilegiis liturgicis, quae huiusmodi Patronis dioecesium rite competunt.Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semperexstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterumplenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, aquovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vmensis Martii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisVCONSTITUTIONES APPROBANTUR CONGREGATIONIS SORORUM SERVULARUM BEATIS­SIMAE VIRGINIS MARIAE IMMACULATAE.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Sacra in claustra ab antiquissimistemporibus secedere consueverant, divinae cuidam impulsioni obsecuti,viri ac feminae, ubi saeculi contagia fugerent, vitae melioris insistèrentviam atque Deo hominumque societati, ad Evangelii rationem, deservirent.Quodsi Ecclesiae Latinae huiusmodi instituto eximium additurdecus, non minorem laudem eodem sibi peperit Ecclesia Orientalis, quaeAntonium genuit, Paulum, Basilium aliosque insignes huiusce vitaegeneris auctores sectatoresque. Divino igitur afflante Numine, die festo


Acta Pii Pp. XII 371Beatae Mariae Virginis sideribus receptae, anno MDCCCLXXXXII, in provinciaHaliciensi condita est sacrarum virginum Sodalitas, quam propterreligionem Augustae Deiparae, primae labis exsortis, appellaveruntCongregationem Sororum Servularum Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae.Ad quam constituendam uterque Clerus potissimum vero IeremiasLoninickyj, Ordinis Basiliani alumnus, et Cyrillus Seleckyi, oppidicurio, quod Zuzel vulgo audit, opus atque studium egregium contulerunt.Sollemni ergo die, quem diximus, novem piae mulieres, praeeunteMichaela Hordaszevska, religiosam vestem rite sumpserunt, scilicet Ecclesiaornata est novello germine florum. Dei Optimi Maximi Eiusque purissimaeMatris beneficio, sacer hic coetus miris auctus est incrementis,quandoquidem permultae puellae, a vanis fluxisque saeculi rebus aversae,eidem sese aggregabant atque plura coenobia, virtutis caritatisque domicilia,Christifidelibus stipem largientibus, sunt constituta. Neque praetermittendumhuiusmodi vim ac vigorem praesertim, tamquam e capite,manasse a no viciar um domo Christinopolitana, ubi puellae Deo dicanda eBasilianis Sodalibus utebantur magistris ad ineundam altioris sanctiorisquevitae rationem. Temporis autem successu haec Servularum BeatissimaeVirginis Mariae Immaculatae consociatio non solum in Slavicasgentes, plagas meridianas incolentes, sed etiam in longinquas Americaeregiones est propagata, ubi populares patria extorres ac Byzantini ritussectatores, habitarent. Nec modici ex eiusdem ministerio et opere perceptisunt fructus : parvuli christianae fidei praeceptis eruditi, puellaead virtutem et humanitatem informatae, senio graves quovis levamentorefecti, liturgiae decor servatus et auctus, aliaque patrata plurima,quae Christifidelium saluti et utilitati conducerent. Pulcherrima verohae Deiparae famulae tulerunt tropaea, cum earum nonnullae, in patriaper vulnera fuso sanguine Divinum Sponsum testatae, purpurea coronasint insignitae. Quae Sodalitas ut recte constitueretur, anno MDCCCCVIIleges promulgatae sunt, eius aptae institutis; neque, ut in dies magisfirmaretur, Sedis Apostolicae defuit peculiaris cura et opera adiutrix.Eius auctoritate Capitulum Generale coactum est, quod novas proponeretConstitutiones ad aetatem nostram accommodatas. Quas diligentercognitas Sacrum Consilium Ecclesiae Orientali praepositum in septemannos, experimenti causa, approbavit. Nunc vero, exanclati a sacrishisce virginibus labores, atque egregia opera confecta suadent, ut legeshuiusmodi e Nostra auctoritate certae habeantur atque ratae. Foreautem confidimus ut hac propensae voluntatis Nostrae significatione religiosaehae mulieres impensius usque vitae sanctimoniam assectentur,


372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepii laboris praeclariora usque edant specimina, et, quae premanturangustiis, releventur et ad virtutem et constantiam confirmentur. Precibusigitur de hisce legibus modo certo probandis benigne concedentes,Nos, e Sacrae Congregationis Ecclesiae Orientali praepositae consulto,omnibus perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra dequeApostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum Constitutiones Congregationis Sororum Servularum BeatissimaeVirginis Mariae Immaculatae, ab eodem Sacro Consilio iterumrecognitas et ad Litteras Apostolicas motu proprio expeditas, quarumprima verba sunt : «Postquam Apostolicis Litteris» accommodatas, approbamuset confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adicimus,dummodo conveniant cum exemplo, quod in Tabulario Sacrae Congregationismemoratae asservatur et cuius hoc est initium : « Finis generalisCongregationis est quaerere gloriam Dei », exitus vero : « PerfectiusDeo servire valeant ». Hisce simul Litteris Nostraque auctoritateabrogamus et abrogata esse declaramus ea omnia, quae hisce Constitutionibus,per Nos approbatis, non continentur. Contrariis quibusvis nonobstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litterasfirmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosqueplenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectantseu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicquerite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dieXVIII mensis Ianuarii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


An. et voIJXXXXVIII IO Iunii 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 8<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARI UMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIO APOSTOLICAINSULARUM BERMUDARUM.APOSTOLICA PRAEFECTURA INSULARUM BERMUDARUM AD GRADUM ET DIGNITA­TEM VICARIATUS APOSTOLICI EVEHITUR.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMEtsi curae gubernandae Ecclesiae, gliscente hostium numero, fere inimmensum creverint, Nosque, quibus sunt universae christianorum familiaesortes concreditae, sollicitent, haud tamen minima laetitia gaudioquefruimur progressus catholicae fidei ubique considerantes, cum et christianaereligionis veritas populis illucescat, et sancta Dei Ecclesia aliarumgentium fiat parens et mater, et Deo denique moltiplicati hominum coetusobsequantur et inserviant. Quod cum alibi tum quoque in InsulisBermudis evenerit, venerabiles Fratres Nostri S. R. E. CardinalesS. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, audito venerabili FratreGeraldo Patricio O'Hara, Archiepiscopo-Episcopo Savannensi-Atlantensiet Apostolico in Britannia Delegato, censuerunt optime fieri, siPraefectura Apostolica earundem Insularum ad Vicariatus Apostolicigradum evehere tur. Quam ob rem Nos, post debitam rerum considerationem,eorum consensum supplentes quorum negotium intersit vel suainteresse arbitrentur, de Nostra apostolica potestate ea quae sequunturdecernimus et iubemus. Apostolicam Praefecturam Insularum Bermudarum,quae est curis Congregationis a Resurrectione D. N. I. C. concredita,ad dignitatem Vicariatus Apostolici evehimus : cui, ut aequum25 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 8. — 10-6-1956.


374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeest, omnia inra et honores concedimus quae ad tales Ecclesias spectaresolent. Dilectos autem Sodales a Resurrectione D. N. I. O. vehementerhortamur ut, qui alto animo magnoque labore ad hunc diem in id incubueruntut has insulas ad Christi praecepta excolerent, nihil omittantut et christianos fide confirment, et alios caritate, sapientia, doctrinaEcclesiae sanctae pariant. Ad ea denique, quae praecepimus, efficiendavenerabilem Fratrem Geraldum Patricium CVHara, quem memoravimus,deligimus, vel illum qui eo tempore quo fieri debeant, Delegationi Apostolicaein Britannia praesit. Qui vero negotium perfecerit, eidem omnespotestates agendae rei tribuimus quas poterit cuivis delegare, dummodoin ecclesiastica dignitate constituto. Postquam vero id egerit, idem venerabilisFrater documenta exaranda curabit, eademque ad S. CongregationemFidei Propagandae cito mittenda. Has vero Litteras nuncet in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per easdecreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vimsuam obtineant. Quarum Litterarum eflficacitati nulla, cuiusvis generis,contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdemderogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate,sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritumatque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostraedocumenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarumexemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quaesigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulqueab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda eritfides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta inuniversum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat sepoenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussanon fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die duodetricesimo mensis Ianuarii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri septimo decimo.OELSTJS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensIMO Ufr PlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 15.Albertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.


Sacra Romana Rota 375<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA ROMANA ROTAiCausae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1955,quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva.I. DUBLINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob conditionemappositum.Turnus Rotalis; Gr. Heard, Ponens, I. M. Pinna, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Liuzzi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 8 Ianuarii: « Negative ».II. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus; obexclusionem boni prolis, boni fidei, et boni sacramenti.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 11 Ianuarii: «Negative».III. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 11 Ianuarii: «Affirmative».IV. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principáis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. Mantovani.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 11 Ianuarii: «Affirmative».


376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam et ob amentiam viri.Turnus Rotalis: J. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocati: I. Bonsignori, R. Romano.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 11 Ianuarii : « Negative ».VI. TAURINEN, seu ALBEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus: A. Merlo.Dubium: « An sententia Rotalis diei 11 Novembris 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 11 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque non constarede nullitate matrimonii, in casu ».VII MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor: O. Bejan.Advocatus: D. Lazzarato.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 11 Ianuarii: « Negative ».VIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Februarii 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 13 Ianuarii : « Infirmandam esse, seu non constare dematrimonii nullitate, in casu ».IX. ROMANA seu LYCIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; obsimulationem consensus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, B. Filipiak, Ponens, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocati: N. Patrizi, A. Capalti.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 14 Ianuarii: « Affirmative ».X. APUANIEN. seu FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis velmetus.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.


Sacra Romana Rota 377Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 18 Ianuarii: «Negative».XI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus: F. Cartoni.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 18 Ianuarii: « Negative ».XII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus: I. Torre.Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 18 Ianuarii : « Affirmative, vetito tamen viro transituad aliud matrimonium, inconsulto N. S. T. ».XIII. TARBIEN. seu LAPURDEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis velmetus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 19 Ianuarii: «Affirmative».XIV. BURDIGALEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum consanguinitatis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, Ponens, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni.Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Ianuarii 1953 sit confirmanda,val infirmanda, in casu ».Sententia diei 20 Ianuarii : « Confirmandam esse, i. e. non constare denullitate matrimonii, in casu ».XV. AGRIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: D. Staffa, I. Pasquazi, B. Filipiak, Ponens.Vinculi Defensor: I. Stella.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Ianuarii : « Negative ».


378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeXVI. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 25 Ianuarii : « Negative ».XVII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob exclusumbonum fidei.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 25 Ianuarii : « Affirmative ».XVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob exclusumbonum prolis.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 25 Ianuarii : « Affirmative ».XIX. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: E. TJlinski.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An sententia Rotalis diei 22 Iunii 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 25 Ianuarii : « Infirmandam esse, et ideo constare rienullitate matrimonii, in casu, vetito tamen viro transitu ad aliud matrimoniumnisi prius coram Excmo Ordinario eiusve delegato promiserit subiuramento se consensum matrimonialem ad normam iuris esse praestiturum ».XX. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex defectu consensus, ob amentiam.Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Cusumano.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 26 Ianuarii : « Affirmative », vetito mulieri transitu adalias nuptias inconsulto hoc Apostolico Tribunali.XXI. ROMANA seu SUTRINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, I. M. Pinna, Ponens.


Sacra Romana Rota 379Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus : A. Boccalini.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 27 Ianuarii: «Affirmative».XXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: S. Canals.Advocati: H. Paleari, E. Ruffini, C. Bernardini.Dubia: I. «An sit concedenda nova causae propositio, in casu»; etquatenus affirmative : IL « An sententia Rotalis diei 25 Aprilis 1952 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 29 Ianuarii : Ad I. « Negative ». Ad II. « Provisumin primo ».XXIII. CAMERACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 31 Ianuarii: «Negative».XXIV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob impotentiamrelativam; ob defectum formae.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati: A. Ferrari, F. Cartoni, pro actrice] C. Corsanego, pro convento.' ; 1Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 1 Februarii : « Affirmative ».XXV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, P. Felici, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 1 Februarii : « Negative ».XXVI. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni prolis etboni sacramenti.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus: F. Cartoni


380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 8 Februarii : « Negative ».XXVII. N. N. - NULLITATIS -MATRIMONII ob impotentiam mulieris; obexclusum bonum prolis, et DISPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocati: F. Bersani, M. Mantovani.Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 8 Februarii : « Negative ad utrumque ».XXVIII. N. N.


Sacra Romana Rota 381Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 12-Februarii : « Negative ».XXXII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: F. Romita.Advocatus: A. Capalti.Dubium : « An sententia Rotalis diei 27 Februarii 1951 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 15 Februarii : « Confirmandam esse, ideoque non constarede nullitate matrimonii, in casu ».XXXIII. AMBIANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam mulieris.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 15 Februarii : « Affirmative ».XXXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: H. Evers.Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei Io Februarii : « Affirmative, vetito viro transitu adnovas nuptias nisi prius coram Ordinario loci iureiurando promiserit sematrimonialem consensum praestiturum ad normam iuris ».XXXV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA­TIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, P. Mattioli, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I Stella.Vinculi Defensor deputatus: S. Canals.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. De Forgellinis.Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 16 Februarii : « Negative ad utrumque ».XXXVI. FRIBURGEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob simulationemconsensus.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Pasquazi, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati: A. Capalti, C. Bernardini.


382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 17 Februarii: «Negative».XXXVII. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Heard, A. Canèstri, R. Lamas, Ponens.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Silvestri Faà.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 17 Februarii: «Negative».XXXVIII. BITURICEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus: F. Cartoni.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 18 Februarii: «Negative».XXXIX. DAVENPORTEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum Sacramenti.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Dolieny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 18 Februarii : « Affirmative ».XL. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.Advocati: C. H. Emprin Guardini, R. Romano.Dubium : « An sententia Rotalis diei 27 Novembris 1950 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 19 Februarii : « Infirmandam esse, i. e. constare de nullitatematrimonii, in casu ».XLI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 22 Februarii : « Negative ».XLII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni prolis etboni sacramenti.


Sacra Romana Rota 383Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: H. Boccalini.Advocatus: E. Ruffini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 22 Februarii : « Affirmative, vetito viro transitu ad aliudmatrimonium nisi prius coram Ordinario loci eiusve delegato iureiurandopromiserit se consensum praestiturum esse ad normam sacrorum canonum ».XLIII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Pasquazi, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. 0'Connell.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta.Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 26 Februarii : « Negative ».XLIV. PORTUS VICTORIAE - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum consensus.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 26 Februarii : « Affirmative ».XLV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam mulieris et DISPENSA­TIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: G. Heard, A. Canestri, F. Brennan, Ponens.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubia: I. « An constet de nullitate sententiae in prima instantia latae ».II. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative :III. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione supermatrimonio rato et non consummato in casu ».Sententia diei 28 Februarii: « Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative,vetito tamen mulieri transitu ad novas nuptias, inconsulta Sancta Sede ». AdIII. « Provisum in secundo ».XLVI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensui;ob vim vel metum.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis : I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 28 Febraurii : « Negative ».XL VII. CLEVELANDEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.


384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTurnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: V. Fournier.Advocatus: D. Lazzarato.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 28 Februarii: « Negative ».XL VIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA­TIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, Gr. Heard, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. a Langasco.Advocatus: C. Bernardini.Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenusnegative : II. « An' consulendum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimoniorato et non consummato, in casu ».Sententia diei 1 Martii: « Negative ad utrumque ».XLIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis; ob impotentiammulieris, et DISPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. M. Pinna, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.Advocatus: I. Spinelli.Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 3 Martii : « Negative ad utrumque ».L. ARRETINA seu FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: I. Lenti.Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 5 Martii : « Negative ».LI. MASSANA SEU POPULONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionemappositam.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 5 Martii : « Affirmative ».LII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.


Sacra Romana Rota 335Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore.Advocatus: M. D'Alfonso.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 8 Martii : « Affirmative ».LUI. MEXICANA - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPEN­SATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : II « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 8 Martii : « Negative ad utrumque ».LIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob simulationemconsensus.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 8 Martii : « Negative ».LV. N. N. - NULLITATIS SENTENTIAE, NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiamviri et DISPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, B. Filipiak.Promotor Iustitiae: I. Pendola.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: R. Romano.Dubia: I. « An constet de nullitate sententiae diei 30 Maii 1941 ». II.« An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative : III.« An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimoniorato et non consummato ».Sententia diei 9 Martii: Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Negative ». AdIII. « Affirmative ».LVI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et DISPEN­SATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenusnegative : IL « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».


386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSententia diei 14 Martii: Ad I. «Affirmative», vetito tamen mulieritransitu ad alias nuptias. Ad II. « Provisum in primo ».LVII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti.Advocatus: I. Torre.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 17 Martii : « Affirmative ».LVIII. MONTISVIDEI - NULLITATIS MATRIMONII ex capite clandestinitatis.Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus : G. Andreozzi.Advocatus: I. Ojetti.Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Februarii 1952 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 17 Martii : « Infirmandam esse, i. e. non constare de nullitatematrimonii, in casu ».LIX. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: I. Torre.Dubium: « An sententia Rotalis diei 7 Martii 1952, sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 18 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare denullitate matrimonii, in casu ».LX. VERULANA SEU ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vmculi Defensor deputatus: H. Evers.Advocatus: B. Pellegrini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 29 Martii : « Affirmative, prohibito conventae transituad alias nuptias inconsulto Tribunali S. R. Rotae ».LXI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.Advocatus: A. Angelini Rota.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 22 Martii : « Affirmative, vetito tamen viro transitu adaliud matrimonium, ex iure naturae ».


Sacra Romana Rota 387LXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. De Iorio.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubium: « An sententia Rotalis diei 26 Februarii 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 22 Martii : « Confirmandam esse, ideoque constare denullitate matrimonii, in casu, vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium,ex iure naturali ».LXIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus: A. Capalti.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 23 Martii : « Affirmative ».LXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam; obexclusum bonum fidei.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor: O. Bejan.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 24 Martii: « Negative ».LXV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA­TIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 25 Martii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ».LXVI. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier.Advocatus: F. Cartoni.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 25 Martii : « Negative ».LXVII. MANILEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Promotor Iustitiae: H. Felice.


388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocati: I. Torre, H. Figliuoli.Dubium : « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 28 Martii: « Negative ».LXVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: B. Filipiak, G. Doheny, E. Bonet, Ponens..Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.Advocatus: F. Bersani.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 28 Martii: «Affirmative, vetito tamen mulieri transituad alias nuptias, nisi prius coram Ordinario loci iusiurandum emiserit de officiisconiugaiibus recte adimplendis ».LX1X. CROSSEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis : O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 28 Martii : « Affirmative ».LXX. BOSTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem totalem, obexclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, E. Bonet, R. Lamas.Promotor Iustitiae: H. Felice.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: G. 0'Connell.Advocatus: R. Ottaviani.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 31 Martii : « Negative ».LXXI. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: G. 0'Connell.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Martii: « Affirmative ».LXXII. TARENTINA SEU BAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis velmetus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, A. Sabattani, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus: A. Angelini Rota.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 31 Martii: « Negative ».


Sacra Romana Rota 389LXXIII. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.Advocatus: P. A. D'Avack.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 31 Martii : « Affirmative ».LXXIV. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, P. Brennan, D. Staffa, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 1 Aprilis : « Affirmative ».LXXV. CATANEN. SEU PANORMITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim velmetum; ob simulationem consensus.Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Iunii 1954 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 2 Aprilis : « Confirmandam esse, i. e. constare de nullitatematrimonii, in casu ».LXXVI. AQUEN. SEU TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, J. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: F. Cartoni.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 5 Aprilis: « Negative ».LXXVII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, I. Pasquazi, P. Mattioli, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.Dubium : « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 16 Aprilis : « Negative ».LXXVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola.Advocatus: D. Lazzarato.26 - <strong>ACTA</strong>, vol.. XXIII, n. 8. — 10-6-1956.


390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 19 Aprilis : « Affirmative ».LXXIX. CARACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus etob nullitatem mandati procuratorii.Turnus Botalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor: O. Bejan.Advocatus: O. Bernardini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 19 Aprilis : « Affirmative ».LXXX. VIC. APOST, DE AMBOINA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationemconsensus; ob vim vel metum.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 20 Aprilis : « Affirmative ».LXXXI. RHEDONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore,Advocatus: I. Torre.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 21 Aprilis : « Negative ».LXXXII. LIBURNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob simulationemconsensus.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: P. A. D'Avack.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 21 Aprilis: « Negative ».LXXXIII. NUCERINA PAGANORUM - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis velmetus et DISPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.Dubium : « An sententia Rotalis diei 23 Decembris 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 22 Aprilis : « Confirmandam esse, seu non constare denullitate matrimonii, in casu ; neque consilium praestandum esse Sanctissimopro dispensatione super matrimonio rato et non consummato ».


Sacra Romana Rota 391LXXXIV. N. Is. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPEN­SATIONIS SUPER RATO. "Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.Dubia: I. « An admittenda sit, in casu, nova causae propositio; et quatenusaffirmative : II. « An confirmanda vel infirmanda sit sententia Rotalisdiei 27 Octobris 1952, in casu ».Sententia diei 26 Aprilis : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Confirmandamesse, in casu, ideoque neque constare de nullitate matrimonii neque consiliumesse praestandum Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato etnon consummato, in casu ».LXXXV. VENETIARUM. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem contra bonumprolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.Advocatus: P. Fedele.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 28 Aprilis : « Negative ».LXXXVI. CHTCAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: A. FideciccM, F. Brennan, Ponens, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 28 Aprilis : « Negative ».LXXXVII. ARRETINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus..Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.Advocati: A Catelani, R. Romano.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 28 Aprilis: « Affirmative ».LXXXVIII. TAURINEN, SEU BUGELLEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capitevis vel metus.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.Dubium: « An sententia Rotalis diei 24 Octobris 1952 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 29 Aprilis : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitatematrimonii, in casu ».


392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLXXXIX. MARIANOPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumsacramenti.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus: P. Oiprotti.Dubium: « An sententia Rotalis diei 18 Maii 1954 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 29 Aprilis : « Confirmandam esse, et ideo constare denullitate matrimonii, in casu ».XC. ALBANEN, IN AMERICA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boniprolis et boni fidei.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 30 Aprilis : « Negative ».XCI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Fidecicchi, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 30 Aprilis : « Negative ».XCII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus : A. Cairoli.Advocatus: C. Bernardini.Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Ianuarii 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 2 Maii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitatematrimonii, in casu, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias, nisiprius iureurando coram Ordnario loci vel eius delegato promiserit se omnesessentiales obligationes matrimonii accepturum ».XCIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri, et DISPENSA­TIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : II « An consulendum sit Sanctissimo pro dispensatione matrimoniirati et non consummati, in casu ».Sententia diei 3 Maii: Ad I. «Affirmative». Ad II. «Provisum inprimo ».


Sacra Romana Rota 393XCIV. BOGOTEN. - IMPUGNATIONIS DOCUMENTORUM SEU STATUS CONIUGALIS ETLEGITIMITATIS PROLIS.Turnus Rotalis: G. Heard, P. Mattioli, Ponens, R. Lamas.Promotor Iustitiae: H. Felice.Promotor Iustitiae deputatus: R. Melli.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.Advocati pro heredibus B.: C, M. A. et I. Pacelli.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Ojetti, pro muliere.Dubia: I. « An actus matrimonii, quod initum dicitur inter H. B. etT. G., sit recognoscendus tamquam genuinus, i. e. iuxta veritatem referensea, ad quorum fidem faciendam scriptura exarata est; vel impugnandus sittamquam falsum testificans » ;et quatenus affirmative ad primam partem dubii huius :IL « An, hoc non obstante, non consequatur status coniugalis in dominaT. G., ac legitimitas prolis, vi matrimonii parentum, idest:a) An constet de initi matrimonii nullitate, in casu.b) An constet prolem, de qua in citato actu, fuisse ab alio hominecarnaliter generatami ».III., « An, prae oculis habito defectu constitutionis Defensoris vinculi,agnoscenda sit nullitas actorum primae instantiae, in iis saltem quae devinculi nullitate quaestionem respiciunt ».IV. « An, exstante defectu eorum, quae ad essentiam actus requiruntur,nullitas integrae sententiae primae instantiae declaranda sit ».Sententia diei 4 Maii : Ad I. « Negative, ad primam parte ; affirmative,ad alteram, i. e. actum matrimonii, quod dicitur initum inter H. B. (nuncdefunctum) et T. G., tamquam genuinum agnoscendum non esse; sed, tamquamfalsum testificantem, impugnandum esse ; ideo non constare de assertamatrimonii celebratione, in casu ».Ad II:a) « Negative, i. e., celebratione data sed non concessa, statum coniugalemnon consequi inter H. B. et T. G. ; ideo constare, in casu, de matrimoniiforte initi nullitate ».b) « Affirmative, seu constare prolem, de qua in citato actu, i. e. L. G.,esse, saltem probabilius, ab alio homine carnaliter generatam ; ideo L. eundem,per subsequens assertum matrimonium B. G., legitimationem adeptumnon fuisse ».Ad III. « Negative, seu non constare de actorum nullitate, in casu ».Ad IV. « Negative, seu non constare de sententiae primae instantiaenullitate ».XCV. MATRITEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.Advocatus: R. Szenwic.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 7 Maii : « Affirmative ».


394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeXCVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo.Advocatus: M. Mantovani.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 9 Maii : « Negative ».XCVII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus; obviri impotentiam et DISPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. D'Avack.Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato ».Sententia diei 9 Maii : « Negative ad utrumque ».XCVIII. BONONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Magyary.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 10 Maii: « Affirmative ».XCIX. MEDELLIN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, E. Bonet, Ponens, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 10 Maii : « Negative ».C. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. De Luca.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 10 Maii : « Negative ». ' .CI. CALARITANI, SEU TURRITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Magyary.Advocatus: C. Bernardini.


Sacra Romana Rota 395Dubium: « An sententia Rotalis diei 17 Martii 1952 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 10 Maii : « Confirmandam esse, et ideo non constare denullitate matrimonii, in casu ».CU. PEDEMONTANA SEU CUNEEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationemconsensus; ob exclusionem boni sacramenti, boni fidei et boni prolis.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: A. Angelini Rota.Diibium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 10 Maii: « Negative».CUI. BASILEEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus: I. Torre.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 10 Maii : « Affirmative ».C1V. PANORMITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.( inculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Marione.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 12 Maii : « Negative ».CV. NICEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem totalem; ob exclusamindissolubilitatem.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.Advocatus : B. Pellegrini.Dubium: « An sententia Rotalis diei 25 Novembris 1950 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 12 Maii : « Confirmandam esse, ideo non constare dematrimonii nullitate, in casu ».C VI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis : I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.Advocatus: I. Spinelli.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 17 Maii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad aliasnuptias inconsulta S. R. Rota ».


396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, OfficialeC VII. SALERNITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis : P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 17 Maii : « Affirmative ».CVIII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor: I. Stella.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 18 Maii: « Negative ».CIX. RHEMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob conditionemcontra bonum prolis.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, A. Sabattani,Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 20 Maii : « Negative ».CX. ANGELORUM IN CALIFORNIA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, P. Felici.Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Maii: « Negative ».CXI. CLEVELANDEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis : I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: E. TJlinski.Advocatus: D. Lazzarato.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 23 Maii : « Affirmative, vetito tamen viro transitu adaliud matrimonium, nisi prius coram Ordinario eiusve delegato sub fide iurisiurandipromiserit se matrimonialem consensum praestiturum ad normamss. canonum ».CXII. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramentiTurnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bônet, Ponens.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: H. E vers.Advocatus: I. Dante.


Sacra Romana Rota 397Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 23 Maii : « Negative ».CXIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA­TIONIS SUPER RATO.Turnus Botalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus : M. Fabregas.Advocati: P. Oiprotti, O. Tricerri.Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 24 Maii : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative, vetitotamen viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulto S. Tribunali ».CXIV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis; ob viriimpotentiam.Turnus Rotalis : G. Heard, A. Canestri, A. Fidecicchi, Ponens, D. Staffa,R. Lamas.Vinculi Defensor principalis-: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.Advocatus: A. Angelini Rota.Dubium : « An sententia Rotalis diei 21 Iulii 1953 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 25 Maii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitatematrimonii, in casu, vetito viro transitu ad aliud matrimonium ».CXV. PLATIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier.Advocatus: F. Cartoni.Dubium: «An sententia Rotalis diei 3 Iunii 1954 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 25 Maii : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ».CXVI. NOTTINGHAMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turrws Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, Ponens, R* Lamas.Vinculi Defensor principalis: L Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Octobris 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 28 Maii : « Confirmandam esse, i. e. constare de nullitatematrimonii, in casu ».CXVII. MASSILIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.


398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Maii: « Negative ».CXVIII. BUGELLEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, Ponens, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Graziani.Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 31 Maii: « Negative ».CXIX. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: H. E vers.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. De Luca.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 31 Maii: « Negative ».CXX. BUGELLEN. SEU TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusumbonum prolis.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: H. Evers.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Silvestri Faà.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 31 Maii : « Negative ».CXXI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis contrabonum prolis.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, R. Lamas, Ponens.Vinculi Defensor principalis A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 1 Iunii: « Negative ».CXXII. OSNABRUGEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni fidei etboni sacramenti.Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. De Forgellinis.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 4 Iunii : « Negative ».CXXIII. PlNEROLIEN. SEU TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII Ob Vim Velmetum; ob exclusionem bonum sacramenti.


Sacra Romana Rota 399Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii : A. D'Alessandri.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 4 Iunii : «Negative».CXXIV. NEAPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor: I. Stella.Advocati: C. et I. Pacelli.Dubium : « An sententia Rotalis diei 7 Aprilis 1952 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 7 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitatematrimonii, in casu, vetito viro transitu ad aliud matrimonium, inconsultoS. R. Rotae Tribunali ».CXXV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae mulieris etDISPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: I. Torre.Dubium : « An sententia Rotalis diei 3 Novembris 1951 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 7 Iunii: « Confirmandam esse, et ideo non constare denullitate matrimonii, in casu, neque consilium praestandum esse Sanctissimopro dispensatione super matrimonio rato et non consummato ».CXXVI. EPOREDIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. a Langasco.Advocati: I. B. Nicola, H. Napoleoni.Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Novembris 1946 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 8 Iunii : « Confirmandam esse, seu non constare de matrimoniinullitate, in casu ».CXXVII. PANORMITANO - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob simulationemconsensus.Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.Dubium : « An sententia Rotalis diei 18 Decembris 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 8 Iunii: « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimoniinullitate, in casu ».


404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCXXVIII. CHICAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus: R. Ottaviani.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 11 Iunii: « Affirmative ».CXXIX. CHICAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, B. Bonet.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. De Luca.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 13 Iunii: « Affirmative ».CXXX. LUGDUNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;ob clandestinitatem.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor: I. Stella.Advocatus: M. Mantovani.Dubia: I. « An sententia Rotalis diei 21 Martii 1943 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ». II. « An constet de matrimonii nullitate ex capitedefectus formae, seu clandestinitatis, in casu ».Sententia diei 13 Iunii : Ad I. « Infirmandam esse, ideoque constare dematrimonii nullitate, in casu, vetito tamen mulieri transitu ad alias nuptias,nisi prius coram Ordinario eiusve delegato sub fide iurisiurandi promiserit sematrimonialem consensum praestiturum ad normam ss. canonum ». Ad II.« Negative ».CXXXI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;ob vim vel metum.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, R. Lamas, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 14 Iunii: « Affirmative ».CXXXII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus : V. Bartoccetti.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Marcone.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 15 Iunii : « Negative ».CXXXIII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;ob exclusum bonum prolis.


Sacra Romana Rota 401Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: Agathangelus a Langasco.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 16 Iunii : « Negative ».CXXXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii : G. Franco.Dubium : « An sententia Rotalis diei 5 Februarii 1954 sit confirmanda,ven infirmanda, in casu ».Sententia diei 17 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque non constare denullitate matrimonii, in casu ».CXXXV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Magyary.Advocatus: O. Bernardini.Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Iunii : « Affirmative ».CXXXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis : I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.Advocatus: E. Ruffini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Iunii : « Negative ».CXXXVII. BAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: E. Bonet, I. M. Pinna, A. Sabattani, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 22 Iunii : « Negative ».CXXXVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum formae.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.Advocatus: H. Graziani.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 24 Iunii : « Negative ».CXXXIX. MUTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.


402 Aóta Apostolicae Sedis - Commenta Hum OfficialeVinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.Advocati: R. Romano, pro actore; F. Bersani, pro conventa.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 24 Iunii : « Negative ».OXL. LAUSANNEN. GENEVEN, ET FRIBURGEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusumbonum prolis.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus : Fournier.Advocatus: H. FigliuoliDubium: « An sententia Rotalis diei 11 Decembris 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 24 Iunii: « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitatematrimonii, in casu ».CXLI. MATRITEN. - SEPARATIONIS.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, R. Lamas.Promotor Iustitiae deputatus: S. Canals.Advocati: I. Torre, H. Figliuoli, pro actrice; C. et I. Pacelli, pro convento.Dubia: I. «An concedenda sit separatio Duae N. N. contra maritum,ob periculum animae et saevitias ». II. « An concedenda sit separatio DnoN. N. contra uxorem, ob vitam ignominiosam ».Sententia diei 25 Iunii : Ad I. « Affirmative, quoad periculum animae ;negative, quod saevitias ». Ad II. « Negative ».CXLIL BOSTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Ruffini.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 27 Iunii : « Affirmative, vetito tamen mulieri transituad alias nuptias, nisi coram Ordinario, vel eius delegato, sub fide iuramentipromiserit se ad normam iuris consensum esse edituram ».CXLIII. DANVENPORXEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum disparitatiscultus; ob defectum formae.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, Sabattani, Ponens.Vinculi Defensor: O. Bejan.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 27 Iunii : « Affirmative ».CXLIV. CULUMBEN. IN CEYLON. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.


Sacra Romana Rota 403Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus : M. Mantovani.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 28 Iunii: « Negative ».CXLV. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII o & exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, A. «Sabattani, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola.Advocatus: P. A. D'Avack.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 30 Iunii : « Negative ».OXLVI. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: E. Bonet, I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 30 Iunii : « Negative ».CXLVII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: F. Brennan, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.Advocati: I. Olivero, F. Della Rocca.Dubium : « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 1 Iulii: « Affirmative ».CXLVIII. VENETIARUM. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.Advocatus: I. Spinelli.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 2 Iulii: «Negative».OXLIX. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclusumbonum prolis.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: H. E vers.Advocatus: R. Costa Albesi.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 2 Iulii : « Affirmative ».CL. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.


400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAdvocatus ex mandato gratuiti patrocinii: O. Felici.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 5 Iulii: «Negative».OLI. VERSALIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 8 Iulii : « Negative ».OLII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 9 Iulii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad aliasnuptias ».CLIII. CAMDEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.Advocatus: I. Benedetti.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 12 Iulii : « Negative ».CLIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite amentiae mulieris.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis : O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.Advocati: G. Franco, pro actore; I. Spinelli, V. Trocchi, ex mandatogratuiti patrocinii, pro conventa.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 12 Iulii : « Affirmative, vetito tamen mulieri transituad alias nuptias ».CLV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSATIO­NIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.Dubia: I. «An constet de matrimonii nullitate, in casu»; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato ».


Sacra Romana Rota 405Sententia diei 13 Iulii : « Ad I. « Negative ». Ad II : « Affirmative,vetito viro transitu ad alias nuptias inconsulto N. S. Tribunali ».CLVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, R. Lamas, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Ait.Advocatus: F. Cartoni.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 13 Iulii: « Affirmative ».CLVII. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, R. Lamas.Vinculi Defensor: I. Stella.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Maii 1950 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 14 Iulii : « Infirmandam esse, i. e. constare de nullitatematrimonii, in casu ».CLVIII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo.Advocatus: R. Romano.Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 17 Iulii: « Negative ».CLIX. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Ranaudo.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 16 Iulii : « Negative ».CLX. NANCIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum fidei; obconditionem appositam.Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, A. Sabattani, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. B. Ferrata.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 16 Iulii : « Negative ».CLXI. GUADALA JAREN. - IURIUM.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens.Promotor Iustitiae: I. Pendola.Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti, pro actore; I. Spinelli,pro conventa.27 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 8. — 10-6-1956.


406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDubium: « An et quaenam pecuniae summa et quo titulo debeatur aR. Dno A. A. Dno I. V., in casu ».Sententia diei 20 Iulii : « Negative, seu nullam pecuniam deberi aDno A. A. Dno I. V., eo quod contractus laboris non interruptus sed suspensusfuit ».CLXII. FIRMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.Vinculi Defensor: O. Bejan.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.Dubium: « An sententia Rotalis diei 13 Ianuarii 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 21 Iulii : « Confirmandam esse, i. e. non constare denullitate matrimonii, in casu ».CLXIII. VENETIARUM - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, Ponens, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: F. Bersani.Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Februarii 1952 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 21 Iulii : « Confirmandam esse, i. e. non constare denullitate matrimonii, in casu ».CLXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.'Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Bartolozzi.Advocatus: B. Pellegrini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 22 Iulii : « Affirmative ».CLXV. MUTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Promotor Iustitiae: H. Felice.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.Advocatus: C. Bernardini.Dubium : « An sententia Rotalis diei 19 Novembris 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 22 Iulii : « Infirmandam esse, ideoque non constare denullitate matrimonii, in casu ».CLXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam mulieris.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.Advocati: R. Szenwic, pro actore; ex mandato gratuiti patrocinii:H. Figliuoli, pro conventa.


Sacra Romana Rota 407Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 27. Iulii : «Affirmative».OLXVII. MATRITEN. - SEPARATIONIS.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.Promotor Iustitiae: II. Felice.Advocati.: I. Torre, H. Figliuoli, pro actore; P. Guidi, R. Romano,pro conventa.Dubium: « An et cuiusnam ob culpam et quibusnam de causis et quibusnamcum consectariis pronuntianda sit separatio inter coniuges I.-T." ».*Sententia diei 27 Iulii : « Negative, seu nullam separationem pronuntiandamesse, in casu ».CLXVIII. UTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus,ob exclusionem boni prolis et boni fidei.Turnus Rotalis: G. T. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Sabattani.Vinculi Defensor: I. Stella. ; "Advocatus: I. Torre.Dubium: « An sententia Rotalis diei 7 Ianuarii 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 28 Iulii : « Confirmandam esse, i. e. non constare denullitate matrimonii, in casu ».CLXIX. MASSILIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 28 Iulii: «Negative».CLXX. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.'Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis : Ä. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.Advocatus: I. Spinelli.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 29 Iulii : « Affirmative ».CLXXI. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier. -Advocatus: F. Cartoni.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 29 Iulii : « Affirmative ».CLXXII. TOLOSANA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensuset ob exclusum bonum sacramenti.'


408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTurnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 31 Iulii: «Negative».CLXXIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. T. Heard, Ponens, A. Canestri.Vinculi Defensor: I. Stella.Advocati: I. Ojetti et F. Cartoni, pro actore; ex mandato gratuiti patrocinii:G. Felici, pro conventa.Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Maii 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 4 Augusti : « Confirmandam esse, i. e. constare de nullitatematrimonii, in casu, vetito actori transitu ad alias nuptias, nisi,praeviis signis sincerae resipiscentiae, coram Ordinario suo vel eius delegatoiuramentum praestiterit de matrimonio recte utendo ad normam legisChristi et Ecclesiae ».CLXXIV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPEN­SATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo.Advocatus: C. Bernardini.Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : II. « An praestandum sit consilium Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato ».Sententia diei 11 Octobris: Ad I. «Negative». Ad II. «Affirmative,prohibito tamen viro convento transitu ad alias nuptias, inconsulto hocSacrae Rotae Tribunali ».CLXXV. BAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus; obvim vel metum.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, P. Mattioli, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti.Advocati: C. Corsanego, L. Iacobelli, M. Mantovani.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 12 Octobris: « Negative ».CLXXVI. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna. ,Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.Advocati: P. Ciprotti, C. Tricerri.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 12 Octobris : « Negative ».


Sacra Romana Rota 409OLXXVII. PISAURIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. M. Pinna, R. Lamas.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 13 Octobris : « Negative ».CLXXVIII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis*Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens*Vinculi Defensor: I. Stella.Advocatus: I. Galassi.Dubium: « An sententia Rotalis diei 26 Iulii 1952 sit confirmanda,yel infirmanda, in casu ».Sententia diei 13 Octobris : « Infirmandam esse, i. e. constare de nullitatematrimonii, in casu ».CLXXIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPEN­SATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.Advocatus: L Spinelli.Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : IL « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 17 Octobris: Ad I. «Negative». Ad II. « Affirmative,vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium ».CLXXX. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus: A. D'Alessandri.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 18 Octobris: «Negative».CLXXXI. PHILADELPHIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.Advocatus: R. Ottaviani.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Octobris: « Affirmative ».CLXXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DI­SPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.


410 Aota Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAdvocatus ex mandato gratuiti patrocinii: li. Costa Albesi.Dulia: I. .«An constet de nullitate matrimonii, in casu»; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 21 Octobris : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative,vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulta S. R. Rota ».CLXXXIII. ROMANA •- NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 21 Octobris : « Negative ».CLXXXIV. BRÜKLYÑIEN.-- NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.Dubium : « An sententia Rotalis diei 15 Novembris 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 21 Octobris : « Confirmandam esse, et ideo constare denullitate matrimonii, in casu, vetito tamen viro convento transitu ad aliudmatrimonium, nisi coram Ordinario loci, vel eius delegato, sub fide iurisiurandipromittat se consensum matrimonialem praestiturum esse ad normamlegis (c. 1081 § 2) ».CLXXXV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae.Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati: I. Torre, H. Napoleoni.Dubium : « An sententia Rotalis diei 1 Decembris 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 22 Octobris : « Confirmandam esse, i. e. non constarede nullitate matrimonii, in casu ».CLXXXVI. TUNQUEN, IN COLUMBIA - NULLITATIS MATRIMONII ex capitevis vel metus.Turnus Rotalis: E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis : O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 24 Octobris : «Affirmative».CLXXXVII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.


Sacra Romana Rota 411Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Tricerri.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 24 Octobris: «Negative».CLXXXVIII. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonumprolis.Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, A. Sabattani, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus: I. Torre.Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Maii 1950 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 25 Octobris : « Confirmandam esse, ideoque non constarede nullitate matrimonii, in casu ».CLXXXIX. NEAPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: F. Ligi.Dubium: « An sententia Rotalis diei 5 Martii 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 25 Octobris : « Confirmandam esse, et ideo constarede nullitate matrimonii, in casu ».CXC. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et DI­SPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, R. Lamas, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 26 Octobris : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative,vetito tamen actrici transitu ad alias nuptias inconsulta S. R. Rota ».CXCI. CHICAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: F, Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: L Stella.Vinculi Defensor deputatus: G. O'Connell.Advocatus: R. Baccari.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 27 Octobris: «Negative».CXCII. AMERINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.


412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.Dubium: « An sententia Rotalis diei 21 Iulii 1954 sit confirmanda, velinfirmanda, in casu ».Sententia diei 29 Octobris : « Confirmandam esse, i. e. constare de nullitatematrimonii, in casu ».CXCIII. VERSALIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni proliset boni sacramenti.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, C. Lefebvre, Ponens.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 29 Octobris : « Negative ».CXCIV. VINDOBONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. M. Pinna, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis : I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: I. de Forgellinis, pro actrice;M. Mantovani, pro convento.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 29 Octobris : « Negative ».CXCV. INTERAMNEN. ET NARNIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim velmetum; ob defectum formae.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus: I. Benedetti.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 31 Octobris: «Negative».CXCVI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, P. Felici, A. Sabattani.Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 3 Novembris : « Negative ».CXCVII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Doheny, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocati: C. Bernardini, E. Ruffini.Dubium: «An sententia Rotalis diei 25 Aprilis 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 3 Novembris : « Infirmandam esse, ideoque constare dematrimonii nullitate, in casu ».


Sacra Romana Rota 413OXCVIII. PERUSINA - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum formae.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: C. Berutti.Advocatus: P. A. D'Avack.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 4 Novembris: « Affirmative ».OXOIX. GUASTALLEN. SEU MUTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capitevis vel metus.Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.Advocatus: I. Spinelli.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 4 Novembris : « Negative ».CC. Vic. APOST. HELIOPOLIS IN AEGYPTO - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusumbonum sacramenti.Turnus Botalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. X. Parisi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 8 Novembris : « Negative ».CCI. MASSANV SEU FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis velmetus.Turnus Rotalis: A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 9 Novembris : « Affirmative ».CCII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: H. Graziani.Dubia: I. «An concedenda sit nova propositio causae»; et quatenusaffirmative: II. « An sententia Rotalis diei 12 Ianuarii 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 9 Novembris: Ad I. «Affirmative». Ad II. «Confirmandamesse, ideoque non constare de nullitate matrimonii in casu ».CCIII. ROMANA - NULLITATIS, MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.


414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus: I. Dante.Dubium: «An sententia Rotalis diei 18 Martii 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 10 Novembris : « Confirmandam esse, seu non constarede nullitate matrimonii, in casu ».CCIV. BOSTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor: I. Stella.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 11 Novebris : «Affirmative, vetito tamen mulieri conventaetransitu ad alias nuptias, nisi coram Ordinario loci, vel eius delegatosub fide iurisiurandi promittat se consensum matrimonialem praestituramesse, ad normam legis (c. 1081 § 2 C. I. C.) ».CCV. LUANDEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, E. Bonet.Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.Advocati: I. B. Ferrata, B. Napoleoni.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 12 Novembris: «Negative».CCVI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPEN­SATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Doheny, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.Dubia: I. « An sententia Rotalis diei 21 Aprilis 1949 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu » ; et quatenus confirmanda : II. « An consiliumpraestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato etnon consummato, in casu ».Sententia diei 14 Novembris: Ad I. « Confirmandam esse, seu nonconstare de matrimonii nullitate, in casu ». Ad II. « Negative ».CCVII. HARLEMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 14 Novembris : « Affirmative, vetito tamen mulieri conventaetransitu ad alias nuptias, nisi coram Ordinario loci, vel eius delegato,sub fide iurisiurandi promittat se consensum matrimonialem praestituramesse ad normam legis (can. 1081, § 2 C. I. C.) ».CCVIII. PISANA SEU FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim velmetum


Sacra Romana Rota 415Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: I. Marcone.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 18 Novembris: « Negative ».CCIX. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam; ob•exclusionem boni sacramenti.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, E. Bonet, R. Lamas .Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus: B. Pellegrini.Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 19 Novembris: «Negative».CCX. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: H. Graziani.Dubium : « An sententia Rotalis diei 26 Iulii 1952 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 19 Novembris: « Infi rmandam esse, i. e. constare denullitate matrimonii, in casu ».CCXI. BASILEEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 21 Novembris: «Negative».CCXII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob exclusumbonum prolis.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus : E. Fiore.Advocatus : F. Ligi.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 22 Novembris : « Negative ».CCXIII. UTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 22 Novembris : « Negative ».


416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCCXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Wynen, R. Lamas, Ponens, C. Lefebvre.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinslri.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 23 Novembris : « Negative ».CCXV. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis*Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, P. Mattioli, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.Advocatus: R. Romano.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 25 Novembris « Negative ».CCXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclusumbonum prolis.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens*Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: D. Lazzarato.Dubia : I. « An constet de nullitate sententiae diei 28 martii 1950 aVicariato Urbis latae ». II. « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 28 Novembris : Ad I. « Quoad querelam nullitatis adversussententiam Vicariatus Urbis diei 28 Martii 1950, sententiam Rotalemconfirmandam esse». Ad II. «Sententiam Rotalem diei 27 Octobris 1953infirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu ».CCXVII. POMPEIANA SEU NEAPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capitevis vel metus.Turnus Rotalis: I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore.Advocatus: C. Bernardini.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 29 Novembris : « Affirmative ».OCXVIII. BRUKLYNIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam mulieris.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. O' Connell.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: T. Ragusa.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 29 Novembris: «Affirmative».CCXIX. Vic. APOST. ALEPPEN. - SEPARATIONIS ET ALIMENTORUM.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.Promotor Iustitiae Substitutus: I. Chedid.


Sacra Romana Rota 417Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli, pro actore;0. Bernardini, pro conventa.Dubium: « An praescriptum can. 1554 C. I. O. sit applicandum, velnon, in appellatione a Dna N. N. interposita apud Tribunal S. R. Rotae ».Sententia diei 30 Novembris: «Negative».OCXX. SAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Sabattani, C. Lefebvre.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 1 Decembris: «Affirmative».CCXXI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam viri.Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, A. Sabattani, C. Lefebvre.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso, pro actrice;1. Torre, pro herede conventi.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 2 Decembris : « Affirmative ».OCXXIL TARENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.Advocatus: C. Bernardini.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 2 Decembris: «Negative».CCXXIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor: O. Bejan.Advocatus: R. Ottaviani.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 6 Decembris : « Affirmative ».CCXXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, E. Bonet.Vinculi Defensor: O. Bejan.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Tricerri.Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Aprilis 1946 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 6 Decembris : « Infirmandam esse, ideoque constarede nullitate matrimonii, in casu ».CCXXV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.


418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVinculi Defensor deputatus: E. Fiore.Advocatus: M. D'Alfonso.Dubium: «An sententia Rotalis diei 27 Iulii 1953 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 7 Decembris : « Confirmandam esse, ideoque constare dematrimonii nullitate, in casu, vetito mulieri transitu ad alias nuptias,nisi coram Ordinario loci vel eius Delegato sub fide iurisiurandi promiseritse verum matrimonium christianum inire velle, absque exclusione prolis ».CCXXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis~Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: F. Ligi.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 7 Decembris: « Negative».ÇCXXVII. CREMONEN. SEU MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusumbonum prolis.Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, A. Sabattani, Ponens.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.Advocati: C. Bernardini, F. Calchi Novati.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 9 Decembris: « Negative ».CCXXVIII. ENGOLISMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam;ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Sabattani.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 10 Decembris: «Negative».CCXXIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae mulieris..Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.Advocatus: E. Buffi ni.Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 12 Decembris : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ».CCXXX. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclusionemboni fidei et boni prolis.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, B. Filipiak, C. Lefebvre.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.


Sacra Rom ava Rota 419Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.Advocatus: F. Bersani.Dubium : « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 13 Decembris : « Negative ».CCXXXI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, ¥. Brennan, C. Lefebvre.Vinculi Defensor principalis: A. Bel Corpo.Vinculi Defensor deputatus: I. Magyary.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni.Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu».Sententia diei 13 Decembris: «Affirmative».CCXXXII. PISANA SEU FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim velmetum; ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.Turnus Rotalis: A. Wynen, R. Lamas, Ponens, C. Lefebvre.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.Advocatus: P. A. D'Avack.Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu».Sententia diei 14 Decembris : « Negative ».MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum formae.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocati: F. Cartoni, pro actrice; C. Corsanego, pro convento.Dubium : « A n sententia Rotalis diei 1 Februarii 1955 sit confirmanda,CCXXXIII.vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 15 Decembris : « Infirmandam esse, ideoque non constarede nullitate matrimonii, in casu ».C C X X X I V . ROMANA SEU PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusumbonum sacramenti.Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.Advocatus: B. Pellegrini.Dubium: « A n sententia Rotalis diei 6 Decembris 1954 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 16 Decembris : « Infirmandam esse, ideoque non constarede nullitate matrimonii, in casu ».C C X X X V . N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus etDISPENSATIONIS SUPER RATO.Turnus Rotalis: F. Brennan, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.-Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.Dubia: I. « A n constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus


420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato ».Sententia diei 16 Decembris: « Negative ad utrumque ».OCXXXVI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus etDISPENSATIONISSUPER RATO.Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.Advocatus: I. Lombardi.Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenusnegative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ».Sententia diei 17 Decembris : « Negative ad utrumque ».CCXXXVII. ASCULANA IN PICENO SEU FIRMANA - NULLITATIS MATRIMONIIex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 17 Decembris : « Affirmative ».CCXXXVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;ob exclusionem boni sacramenti, boni fidei et boni prolis.Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.Advocatus: V. Trocchi.Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 19 Decembris : « Negative ».CCXXXIX. ALEXANDRINA COPTORUM. - NULLITATIS MATRIMONII ex capitevis vel metus.Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.Vinculi Defensor principalis: I. Stella.Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Marcone.Dubia: I. « An constet de nullitate sententiae primi gradus, in casu ».II. « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 20 Decembris : Ad I. « Affirmative, seu sententiam primigradus esse nullam, solum tamen nullitate sanabili ». Ad II. « Affirmative ».CCXL. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramentiet boni prolis.Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: H. Evers.Advocatus: F. A. Liuzzi.


Saara Romana Rota 421Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu ».Sententia diei 20 Decembris : « Affirmative, vetito tamen viro transituad aliud matrimonium, nisi prius coram Ordinario eiusve delegato iuramentopromiserit se ad normam SS. Canonum esse consensum praestiturum ».CCXLI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri; ob ignorantiammulieris de natura matrimonii; ob vim vel metum; et DISPENSATIONISSUPER RATO.Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: S. A. Menendez.Advocati: C. Corsanego; C. Bernardini.Dubia: I. « An concedenda sit nova propositio causae ad normamcc. 1989 et 1903 » ; et quatenus affirmative : II. « An sententia Rotalis diei29 Novembris 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu»; et quatenusnegative ad I um dubium vel ad 2 um confirmata sententia Rotali diei 29 Novembris1952 : III. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensationesuper matrimonio rato et non consummato, in casu ». IV. « An constetde nullitate matrimonii ». .Sententia diei 22 Decembris : « Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Confirmandamesse, i. e. non constare de nullitate matrimonii, in casu ». Ad III.et IV. « Negative ».CCXLII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor: A. Del Corpo.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».Sententia diei 23 Decembris : « Affirmative, vetito tamen mulieri transituad alias nuptias, nisi prius coram Ordinario iurisiurando promiserit seconsensum matrimonialem rite esse praestituram ».CCXLIII. SALERNITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.Advocatus: R. Romano.Dubium: « An sententia Rotalis diei 17 Maii 1955 sit confirmanda,vel infirmanda, in casu ».Sententia diei 23 Decembris : « Infirmandam esse, ideoque non constarede nullitate matrimonii, in casu ».28 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 8. - 10-6-1956.


422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- OfficialeIICausae quae eodem anno 1955 transactae fuerunt, vel quae absque definitivasententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus addunturdecreta quoad recursus contra libellorum reiectionem.I. BERGOMEN. - Iurium, coram R. P. D. Petro Mattioli.Cum pars conventa ad litis compositionem pervenerit, ideoque appellationirenuntiaverit, R. P. D. Ponens, decreto diei 7 Ianuarii, causam finitamdeclarat et acta in archivo reponi iubet.II. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, ob vimvel metum, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.Viso Rescripto Pontificio « Per Apostolicas Litteras », R. P. D. Ponens,decreto diei 10 Ianuarii, causam remitti iubet ad Tribunal AppellationisVicariatus Urbis.III. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Guillelmo Heard.Recedente Defensore Vinculi ab appellatione interposita, R. P. D. Ponens,decreto diei 11 Ianuarii, acta in archivo reponi iubet.IV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob simulationemconsensus, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.Viso Rescripto Pontificio « Per Apostolicas Litteras », R. P. D. Ponens,decreto diei 14 Ianuarii, causam remitti iubet ad Tribunal AppellationisVicariatus Urbis.V. NOVAE AURELIAE - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum pars conventa diem supremum obierit, R. P. D. Ponens, decretodiei 17 Ianuarii,, instantiam interruptam declarat et acta in archivo reponiiubet.VI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et bonisacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.Viso Rescripto Pontificio « Per Apostolicas Litteras », R. P. D. Ponens,decreto diei 24 Ianuarii, causam ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbisremitti iubet.VII. VALLEGUIDONEN. - Iurium, Incidentis, coram R. P. D. Petro Mattioli.Cum incidens finitum sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 25 Ianuarii, actain archivo reponi iubet.VIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coramR. P. D. Petro Mattioli.Cum per annum et ultra actus quivis processualis haud positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Ianuarii, causam desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.


Sacra Romana Rota 423IX. PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusumbonum sacramenti, coram R. P. D. Francisco Brennan.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 3i Ianuarii, declarant recursum adobtinendam novam causae propositionem esse reiciendum.X. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et bonisacramenti, coram R. P. D. Pericle Felici.Viso Rescripto Pontificio « Per Apostolicas Litteras », R. P. D. Ponens,decreto diei 3 Februarii, acta ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbisremitti iubet.XI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionemboni fidei et boni prolis, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.Viso Rescripto Pontificio « Per Apostolicas Litteras », R. P. D. Ponens,decreto diei 5 Februarii, acta ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbisremitti iubet.XII. COLONIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, Incidentis denova causae propositione, coram R. P. D. Pericle Felici.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 15 Februarii, causam desertam declarat ad omnes iuriseffectus.XIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Guillelmo Doheny.Viso Rescripto Pontificio « Per Apostolicas Litteras », R. P. D. Ponens,decreto diei 15 Februarii, acta ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbisremitti iubet.XIV. AQUEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coramR. P. D. Francisco Brennan.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 16 Februarii, causam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boniprolis, ob vim vel metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 18 Februarii, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.XVI. BOGOTEN. - Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus, ob vim.vel metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.Decreto diei 24 Februarii, R. P. D. Ponens incidens de reiectione libellidesertum declarat actaque in archivo reponi iubet.XVII. GALVESTONIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Februarii, instantiam peremptam declarat actaquein archivo reponi iubet.


424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeXYIII. LINGONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum, bonum prolis,coram R. P. D. Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Februarii, instantiam peremptam declarat actaquein archivo reponi iubet.XIX. SIPONTINA - Nullitatis Matrimonii, Incidentis, coram R. P. D. PetroMattioli.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 2 Martii, confirmant decretum TribunalisCampani ideoque conventum iure appellandi, adversus idem decretum,prorsus carentem definiunt.XX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Dino Staffa.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 8 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.XXI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,coram R. P. D. Dino Staffa.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 8 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.XXII. MATRITEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,coram R. P. D. Dino Staffa.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 11 Martii, causam peremptam declarat et acta in archivoreponi iubet.XXIII. PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,coram R. P. D. Petro Mattioli.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 12 Martii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XXIV. AGENNEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Dino Staffa.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 18 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.XXV. VERCELLEN. - Nullitatis Matrimonii, ob Vim vel metum, coramR. P. D. Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 21 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.XXVI. BOGOTEN. - Nullitatis Matrimonii, ob amentiam mulieris, coramR. P. D. Emmanuele Bonet.


Sacra Romana Rota 425Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 21 Martii, instantiam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XXVII. MONACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis etboni sacramenti, coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum, post interpositam appellationem, nullus amplius positus fueritactus processualis, R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Martii, appellationemdesertam declarat actaque in archivo reponi iubet.XXVIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusumbonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum a pluribus annis nullus positus fuerit actus processualis, R. P. D.Ponens, decreto diei 30 Martii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XXIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coramR. P. D. Arcturo Wynen.Cum a pluribus annis nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 30 Martii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XXX. VICARIATUS APOSTOLICI ALEPPEN. LATINORUM - Separationis et AUmentorum,Incidentis, coram R. P. D. Guillelmo Heard.Decreto diei 31 Martii, RR. PP. DD. de Turno declarant non esse locumadmittendi ulteriorem propositionem causae.XXXI. BEROLINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 31 Martii, appellationem desertam declarat actaque in.archivo reponi iubet.XXXII. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coramR. P. D. Iosepho Pasquazi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 2 aprilis, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.XXXIII. NEO-EBORACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem totalem,ob exclusionem boni prolis et boni sacramenti, Incidentis, coram R. P. D.Dino Staffa.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 2 Aprilis, declarant ulteriorem causaepropositionem concedendam non esse.XXXIV. N. N. -Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coramR. P. D. Iosepho Pasquazi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 2 Aprilis, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.


428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeXXXV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, oi) exclusionem boni fidei, boniprolis et boni sacramenti, Incidentis, coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum actor, post imploratam novam propositionem causae, per plures annosnullum actum processualem posuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei13 Aprilis, instantiam desertam declarat et acta in archivo reponenda iubet.XXXVI. VICARIATUS APOSTOLICI ERYTHREAE - Nullitatis Matrimonii, ob vimvel metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 14 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XXXVII. MEDIOLANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob amentiam mulieris,coram R. P. D. Arcturo Wynen.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei Io Aprilis, declarant non esse concêdandamnovam causae propositionem.XXXVIII. ROSARIEN. - Nullitatis Matrimonii, Reiectionis libelli, coramLì. P. D. Iosepho Pasquazi.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 19 Aprilis, declarant recursum nonesse admittendum.XXXIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Arcturo Wynen.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 20 Aprilis, appellationem desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.XL. CLAROMONTAN. - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam,coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XLI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, ob exclusumbonum prolis, ob vim vel metum, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XLII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XLII1. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.


Sacra Romana Rota 427XLIV. TAURINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D.Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XLV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coramR. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XL VI. BURDIGALEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis etsacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XL VII. STATUS CIVITATIS VATICANAE - Nullitatis Matrimonii, ob simulationemconsensus, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XLVIII. THEATINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XLIX. MOLINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionemboni prolis et boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.L. UTINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, ob vim velmetum, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem bonft prolis et bonifidei, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LII. SYRACUSANA - Iurium, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum partes nullum interesse habeant ut causa definiatur, R. P. D. Ponens,decreto diei 28 Aprilis, acta in archivo reponi iubet.


428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLIII. REGINATEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LIV. CHICAGIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis etboni fidei, ob defectum consensus, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LV. FARGEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei, boni proliset boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LVI. MONASTERIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusumbonum prolis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, causam peremptam declarat actaque in archivoreooni iubet.LVII. MOLINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionemboni prolis et boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LVIII. ALBAE POMPÉIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum,coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LIX. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.LX. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXI. LIBURNEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Augusto Fidecicchi.


Sacra Romana Rota 429Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fierit, R. P. D.Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D.Augusto Fidecicchi.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXIV. BARCINONEN. - Separationis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum actor in causa decreto Ponentis diei 21 Martii 1955 nullum dederitresponsum, R. P. D. Ponens die 3 Maii instantiam peremptam declarat actaquein archivo reponi iubet.LXV. WAYNE CASTREN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 3 Maii, recursum pro obtinenda nova causae propositionedesertum declarat actaque in archivo reponi iubet.LXVI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, coramR. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D,Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXVII. VIGLEVANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXVIII. BERYTEN. MARONITARUM - Nullitatis Matrimonii, ob impedimentumconsanguinitatis et affinitatis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXIX. PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum pars actrix per biennium non posuerit ullum actum processualem,R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Maii, appellationem desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.


430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLXX. TAURINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et bonisacramenti, coram R. P. D. Boleslao Filipiak.Cum a die 10 Octobris 1952 nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXXI. PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,coram R. P. D. Boleslao Filipiak.Cum a die 11 Octobris 1950 nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXXII. ObviNGTONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam,coram R. P. D. Boleslao Filipiak.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam, coramR. P. D. Boleslao Filipiak.Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 5 Maii, causam declarat desertam actaque in archivoreponi iubet.LXXIV. LAPAYTEN. IN INDIANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem bonisacramenti, boni fidei et boni prolis, Incidentis de nova causae propositione,coram R. P. D. Boleslao Filipiak.Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXV. CREMONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus,ob exclusum bonum fidei, Incidentis de nova causae propositione, coramR. P. D. Boleslao Filipiak.Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 5 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXVI. CATACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Boleslao Filipiak.Cum a duobus fere annis nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat, actaque in archivoreponi iubet.LXXVII. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coramR. P. D. Boleslao Filipiak.Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.


Sacra Romana Rota 431LXXVIII. CAIETANA - Diffamationis, coram R. P. D. Dino Staffa.Cam controversia inter partes composita fuerit, R. P. D. Ponens, decretodiei 9 Maii, acta in archivo reponi iubet.LXXIX. MASSILIEN. - Nullitatis Matrimonii, o& exclusum donum prolis,coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 11 Maii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXXX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, od exclusum bonum prolis, obconditionem appositam, coram R. P. D. Arcturo Wynen.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 11 Maii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.LXXXI. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coramR. P. D. Guillelmo Doheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXXII. LIBURNEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionemboni sacramenti et boni fidei, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Maii, causam declarat peremptam actaque in archivoreponi iubet.LXXXIII. TAURINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Guillelmo Doheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Maii, causam declarat peremptam actaque in archivoreponi iubet.LXXXIV. SECOVIEN. - Nullitatis Matrimonii, Incidentis Nullitatis sententiae,coram R. P. D. Guillelmo Doheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXV. ROTHOMAGEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,coram R. P. D. Guillelmo Doheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXXVI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,coram R. P. D. Guillelmo Doheny.Cum pars actrix actioni renuntiaverit nec quicquam opposuerit pars conventa,R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declaratactaque in archivo reponi iubet.


432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLXXXVII. VICARIATUS APOSTOLICI ALBPPBN. - Nullitatis Matrimonii, ol>vim vel metum, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXXVIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Guillelmo Doheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.LXXXIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob conditionemappositam, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. GuillelmoDoheny.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 maii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.XC. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.Francisco Brennan.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Maii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XCI. ÄSTEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Arcturo Wynen.Cum pars conventa supremum diem obierit, R. P. D. Ponens, decreto diei30 Maii, acta in archivo reponi iubet.XCII. COVINGTONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus,coram R. P. D. Guillelmo Heard.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 4 Iunii, appellationem desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.XCIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Guillelmo Heard.Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iunii, appellationem desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.XCIV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boniprolis, coram R. P. D. Guillelmo Heard.Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iunii, appellationem desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.XCV. PINNEN. - Nullitatis Matrimonii, ob amentiam mulieris, coramR. P. D. Emmanuele Bonet.


Sacra Romana Rota 433Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 16 Iunii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.XCVI. MATRITEN. - Separationis, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 16 Iunii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.XCVII. ROMANA - Iurium, coram R. P. D. Ioanne Maria Pinna.Cum pars appellans recesserit a prosecutione appellationis, R. P. D.Ponens, decreto diei 2 Iulii, audita altera parte necnon Promotore Iustitiae,renuntiationem admittit.XCVIII. NEAPOLITANA - Nullitatis Matrimonii, Incidentis de nova causaepropositione, coram R. P. D. Guillelmo Heard.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 7 Iulii, novam causae propositionemadmittendam non esse declarant.XCIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, ob simulationemtotalem sin minus partialem in viro, coram R. P. D. Ioanne MariaPinna.Attento quod Suprema S. Congregatio S. Officii repetit causam quamS. R. Rotae transmiserat, R. P. Ponens, decreto diei 16 Iulii, acta in archivoreponi iubet.C. RHEGINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob simulationem•consensus, coram R. P. D. Pericle Pelici.Attento decreto S. Congregationis de Disciplina Sacramentorum, R. P. D.Ponens, die 22 Iulii, iubet acta ad Curiam Rheginen, mitti et causam penesS. R. Rotam suspendi.CI. MEDIOLANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis etboni sacramenti, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Iulii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.CII. CATACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Iulii, causam declarat peremptam actaque in archivoreponi iubet.CUI. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 28 Iulii, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.


434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale- CIV. BAREN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, Incidentis de novacausae propositione, coram R. P. D. Ioanne Maria Pinna.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 11 Octobris, novam causae propositionemnon esse admittendam declarant.OV. MEDIOLANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum fidei,coram R. P. D. Francisco Brennan.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 25 Octobris, causam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.CVI. EXARCATTJS APOSTOLICI PODOCARPATIAE - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionemboni sacramenti et boni prolis, coram R. P. D. Francisco Brennan.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 25 Octobris, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.CVII. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris» coram.R. P. D. Francisco Brennan.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 25 Octobris, causam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.CVIII. SANCTI CHRISTOPHORI DE HABANA - Nullitatis Matrimonii, Incidentis, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Octobris, causam peremptam declarat actaque in archivoreponi iubet.CIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D-Francisco Brennan.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 26 Octobris, instantiam peremptam declarat actaque inarchivo reponi iubet.CX. CAROPOLITANA — Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus, coramR. P. D. Guillelmo Heard.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 3 novembris, appellationem desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.CXI. MASSANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boniprolis, ob vim vel metum, coram R. P. D. Guillelmo Heard.Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens,decreto diei 3 Novembris, causam desertam declarat actaque in archivo reponiiubet.CXII. PATAVINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Guillelmo Heard.


Sacra Romana Rota 435Cum nullus actus processualis per annum positus sit, R. P. D. Ponens,decreto diei 3 Novembris, appellationem desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.CXIII. PATAVINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum,, coramR. P. D. Guillelmo Heard.Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens,decreto diei 3 Novembris, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.CXIV. BERYTEN. MARONITARUM - Nullitatis Matrimonii, ob clandestinitatem,Incidentis, coram R. P. D. Pericle Felici.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 8 Novembris, recursum esse reiciendumdeclarant.CXV. LANCASTREN. - Nullitatis Matrimonii, ob defectum formae, coramR. P. D. Arcturo Wynen.Cum iuxta can. 1903 post duplicem sententiam conformem ulterior propositiocausae non debeat admitti, nisi novis prolatis iisdemque gravibusargumentis; cumque actor nullum protulerit novum argumentum; R. P. D.Ponens, decreto diei 9 Novembris, auditis ceteris Patribus de Turno, declaratnovam causae propositionem admitti non posse.CXVI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, Incidentis denova causae propositione, coram R. P. D. Boleslao Filipiak.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 14 novembris, precibus prolatis adobtinendam novam causae propositionem adnui non posse declarant.CXVII. FLORENTINA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis,boni fidei et boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi .Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.de Turno, decreto diei 29 Novembris, causam desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.CXVI1I. TERGESTINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Henrico Caiazzo.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 29 Novembris, causam desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.CXIX. BURDIGALEN. - Nullitatis Matrimonii, ob invalidam dispensationemsuper impedimento disparitatis cultus, Incidentis de nova causae propositione,coram R. P. D. Alberto Canestri.RR. PP. DD. de Turno, decreto diei 1 Decembris, declarant recursumnon esse admittendum.CXX. CATANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.Iosepho Pasquazi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P/ D.Ponens, decreto diei 9 Decembris, causam desertam declarat actaque in archivoreponi iubet.


436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCXXI. N. N. — Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coramR. P. D. Iosepho Pasquazi.Cum pars actrix supremum diem obierit, R. P. D. Ponens, decreto diei9 Decembris, instantiam interruptam declarat actaque in archivo reponiiubet.CXXII. TAURINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni proliset boni fidei, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.Ponens, decreto diei 9 Decembris, causam desertam declarat actaque inarchivo reponi iubet.CXXIII. AURELIANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Iosepho Pasquazi.Cum duo anni iam definierint post ultimum processualem actum positum,R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, appellationem peremptamdeclarat actaque in archivo reponi iubet.CXXIV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus,coram R. P. D, Pericle Felici.Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.CXXV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coramR. P. D. Pericle Felici.Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens ,decreto diei 30 Decembris, causam declarat desertam actaquein archivo reponi iubet.CXXVI. PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,coram R. P. D. Pericle Felici.Cum pars actrix instantiae renuntiaverit neque pars conventa quicquamobiecerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declaratactaque in archivo reponi iubet.CXXVII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coramR. P. D. Pericle Felici.Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.CXXVIII. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coramR. P. D. Pericle Felici.Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declarat actaquein archivo reponi iubet.


An. et vol. XXXXVIII 16 Iunii 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 9<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUM OFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>INAIROBIENSIS - MERUENSIS(DE RITUI)EX ARCHIDIOECESI NAIROBIENSI ATQUE E MERUENSI DIOECESI QUAEDAM DE­TRAHUNTUR PARTES, QUAE IN NOVAE PRAEFECTURAE <strong>APOSTOLICAE</strong> FORMAMREDIGUNTUR, DE KITUI NOMINE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQuoniam superna voluntate illius in terris fungimur vice, qui « omneshomines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire » (I Tim. 2, 4),nihil intentatum relinquimus, quod Ecclesiae sanctae postes in dies latiusomnibus patefaciat populis, eosdemque ad fruenda veritatis dona tutiusperducat. Quam ob rem, haud parva animi Nostri laetitia accepimus venerabilemFratrem Iacobum Robertum Knox, Archiepiscopum tituloMelitenaeum et Apostolicum in Africa Orientali et Occidentali BritannicaDelegatum, nuper petivisse ut in Kenya regione apostolica erigereturpraefectura; venerabilesque Fratres Nostros S. R. E. CardinalesS. Congregationi Christianae Fidei Propagandae praepositos, peculiaribususos potestatibus quas ipsis fecimus, hasce admisisse preces. Cum29 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 9. — 16-6-1956.


438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeigitur persuasissimum habeamus istiusmodi consilium esse in magnamhuius terrae populorum utilitatem cessurum, eorum decreta rata confirmataquehabemus ideoque, consensu eorum suppleto, qui in hac re ali- -quid iuris habeant, de apostolica Nostra potestate sequentia statuimus.A Nairobiensi archidioecesi atque a Meruensi dioecesi eas partes separamus,quae civilem regionem vulgo « Kitui » efficiunt atque definiunt ;easdemque in unum coniungimus, atque in novae apostolicae praefecturaeformam redigimus, quam de Kitui appellari volumus. Eam praeterearegendam et administrandam dilectis Filiis Sodalibus Societatisa S. Patricio pro Missionibus ad exteras gentes tradimus, ad Nostrumtamen et Romanae Sedis nutum, bonam in animo concipientes spem foreut ipsa praefectura, eoruin sollicito studio ac probabili industria, quamcito christianorum virtute et caritate praestantium coetus et quasi seminariumfiat. Quam praefecturam eiusque pro tempore Ordinarium iisdecoramus iuribus et honoribus, quae ad omnes per terrarum orbempraefecturas ad eosque Praesules spectant; hos tamen et oneribus officiisqueligamus, quae sacri canones Apostolicis Praefectis imponunt.Volumus denique ut haec Nostra iussa curet exsequenda venerabilisFrater Iacobus Robertus Knox, quem diximus, vel is qui, eo tempore quohaec decreta ad rem adducentur, Apostolicae praeerit in Africa Orientaliet Occidentali Britannica Delegationi; qui vero negotium perficiendumcurabit, eidem necessarias ad id potestates facimus, cuilibet viro subdelegandas,si opus fuerit, dummodo ecclesiastica dignitate praedito. Quiautem rem egerit, exacti negotii documenta exarabit eorumque fide dignaexempla ad S. Consilium Christiano Nomini Propagando quam primumpoterit mittet.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Neminipraeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typisimpressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel


Acta Pii Pp. XII 439quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo mensis Februarii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriseptimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco ¡33 PlumbiFranciscus Hannibal Ferretti, Proion. Apost.Caesar Federici, Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 28.III AM AI CAE(KINGSTONENSIS)APOSTOLICUS VICARIATUS IAMAICAE AD GRADUM PERDUCITUR CATHEDRALIS<strong>SEDIS</strong>, (( KINGSTONENSIS )) APPELLANDAE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMSanctorum mater, sancta Ecclesia, ad hoc unum a Christo Iesu condi^taest, ad hoc unum firmata, ut scilicet cunctorum ordinum homines perEvangelii doctrinam perque sacerdotum labores summo Deo pareret eosquead incommutabilis vitae portum perduceret. Cum igitur in apostolicovicariatu Iamaicae sive christianorum numerus sive sacrarumrerum operumque vigor, progredientibus annis, ita creverint, ut laetaaffulgeat spes, si idem ad dioecesis gradum perducatur, fore ut ea veluberius multiplicentur ; re attente considerata ; audito consilio venerabiliumFratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. CongregationiFidei Propagandae praepositorum; eorumque suppleto consensu, quiin hac re aliquid iuris habeant, de Nostra summa potestate sequentia


440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialestatuimus. Vicariatum apostolicum Iamaicae ad gradum et dignitatemdioecesis perducimus atque elevamus, quae Kingstoniensis, a principisurbis nomine, posthac appellabitur. Qua in urbe Episcopus sedem habebitac domicilium, cathedramque suae auctoritatis ac magisterii intemplo Ss. Trinitatis collocabit, quod ad hunc diem pro cathedrali, utdicitur, habitum est. Qua de re, sive dioecesi, sive templo, sive Episcopoea cedent iura et privilegia, quae omnibus per terrarum orbem debenturcathedralibus Sedibus, templis eorumque Praesulibus; Episcopus veroet officiis et obligationibus onerabitur, quae sunt omnium pari dignitatevirorum propria. Volumus ut nova Kingstonensis dioecesis directo huicRomanae Sedi subiciatur, utque pariter iuri S. Consilii Christiano NominiPropagando pergat esse obnoxia. Cuius regimen atque curationemdilecti Filii habebunt e Societate Iesu, ad Nostrum tamen et ApostolicaeSedis nutum, qui ut adhuc in apostolico vicariatu Iamaicae quaerendisservandisque animis magno cum fructu desudaverunt, ita et in posterum,erecta dioecesi, industriam suam duplicato studio in hanc impendent.Episcopalis mensa, quae audit, componetur sive bonis quae hactenusapostolico vicariatui Iamaicae fuerunt, sive Curiae fructibus, sive deniquepecunia a fidelibus christianis oblata atque a S. Congregatione FideiPropagandae missa. Quod autem ad Canonicorum Collegium attinet,quod in unaquaque dioecesi iure fundari debet, volumus ut quam primumet ibi condatur, hac tamen licentia permissa ut, quoadusque huiusmodiCollegium constitui nequeat, Canonicorum loco dioecesani eliganturConsultores. Cum praeterea maxime sint ii pueri accurandi, quos suavissimoChristi vox ad sacerdotium traxerit, volumus ut KingstonensisEpiscopus, ubi primum poterit, seminarium saltem elementarium excitet,ad iuris normam et iuxta leges a S. Consilio seminariis studiorumqueuniversitatibus praeposito latas. Quae pariter iussa ad Vicarii Capitularis,sede vacante, electionem respiciunt, ad fidelium sacerdotumqueiura et onera, ad aliaque huiusmodi, ea serventur, quae Codex I. C.describit. Volumus denique ut haec Nostra decreta efficiat venerabilisFrater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in HaitianaRepublica Apostolicus Nuntius, vel ille qui eo tempore, quo haecerunt facienda, eidem praeerit Nuntiaturae, facta potestate quemlibetvirum ad hoc agendum negotium delegandi, dummodo sit ecclesiasticadignitate praeditus. Qui vero rem perfecerit, onus habebit et acta adunguem exigendi et eadem ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandaequam primum mittendi.


Acta Pii Pp. XII 441Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Neminipraeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressissive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo mododetrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die nono et vicesimo mensis Februarii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI8. B. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam BegensLoco © PlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Serica.no, Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 1,8.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>ITITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR TEMPLUM SANCTI FRAN­CISCI ASISINATIS IN URBE AC DIOECESI ARRETINA.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Pauperis civis Asisinatis, SanctiFrancisci, honori augusta artificiosisque operibus referta Templa hicillic sunt excitata, ut paene hoc etiam modo innotescat christianam hii-


442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemilitatem vitaeque voluntariam inopiam in terris quoque esse quasi segetematque materiam gloriae. Hoc sane cadit in Aedem eidem CaelitiArretii sacram, quae anno MCCLXXX exstrui coepta, eidem urbi praeclarumdecus addit neque modicam solet movere admirationem. Eamenim Ioannes Pistoriensis, « magister caementarius », ad artis « Romanicae-Gothicae» rationem tam luculenter tamque egregie aedificavit, utcredas paene pii animi sensus eum lapide expressisse. Ipsa moles — Templumenim patet in longitudinem xxxvi fere passus, in latitudinem verocirciter xn — dignitatem quandam eximiam praefert; maxime au ;tem laudantur, propter generis « Gothici » venustatem, tria sacellaaedificio adiuncta. Varia etiam species tabularum imaginumque udo illiuscoloribus depictarum, quas non obscuri nominis artifices subtiliterunxerunt, Templum satius commendat ; qua in re omnium consensu praedicaturmanus viri ingeniosi, cui vulgo nomen « Piero della Francesca ».Non est ergo qui miretur Aedem tam illustrem ad publicorum Italiaemonumentorum numerum esse ascriptam. Praesertim vero iuvat memorareeam esse religionis sedem praecipuam, cum alacre ibi vigeat studiumrerum divinarum eademque domus Dei magnis celebretur populiconcursibus. Neque praetermittendum Sanctum Bernardinum Sensensem,Servatoris praeconem assiduum, sacras contiones in ea diu habuisseatque viros ex Ordine Franciscalium Conventualium, quibus est Templumcreditum, pia ibidem munia exercentes, specimina virtutum edidisse.Cupiens autem huic Aedi, anno MDVI consecratae atque in praesentiad pristinum revocatae splendorem, ampliorem adiungere honorem,dilectus filius Minister Provinciae Tusciae, ad Ordinem, quem diximus,pertinentis, submisse Nos rogavit, ut eam Basilicae Minoris nomine aciure donaremus. Quibus supplicationibus, Venerabilis Fratris EmmanuelisMignone, Episcopi Arretini, commendatione suffultis, benigne concedentes,Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientiaac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,harum Litterarum vi perpetuumque in modum Templum SanctoFrancisco Asisinati in urbe ac dioecesi Arretina sacrum ad dignitatemBasilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quaeeidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validasatque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integroseffectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectarepoterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandumesse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quid-


Acta PU Pp. XII 443quam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranterattentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvmensis Februarii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri sexto decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIECCLESIA CATHEDRALIS APRUTINA PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATURPIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — In amoena regione, ubi montes considuntet flumina in unum confluunt, tamquam id habeant laboris ac muneris,ut efficiant sedem ad urbem condendam, sita est Interamnia Prae-- tutior um. Cor vero civitatis, re quidem et loco, Cathedralis Ecclesiaaequo iure existimanda videtur, Beatae Mariae Virgini in caelum assumptaesacra, antiquae artis monumentum, religionis ac pietatis deversorium.Coeptam enim aedificari a Guittone II Episcopo anno MCLVHI,triennio postquam hostili incendio tota urbs conflagraverat, Nicolausde Arcionibus item episcopus amplificavit et absolvit xiv saeculo. Cumautem deformata esset saeculo xvin ornamentis, quae tunc maxime placerent,novissimis annis istis in pristinum est restituta. Rediit tandemLongobardicae artis maiestas et gravitas, liquidiorem aera complectunturarcus, columnaeque sublimiores assurgunt. Adde tot Sanctorumgloriosas reliquias, in primis Beati Berardi, Aprutini Episcopi, civitatisPatroni, caerimoniarum decorem, et sacrae supellectilis artem ac pretium.Hisce omnibus fretus, cupiensque pietatis studia adaugere in populosibi credito, Venerabilis Frater Stanislaus H. Battistelli, EpiscopusAprutinus et Hatriensis, Nos rogavit, ut hoc Templum BasilicaeMinoris nomine atque iure donaremus. Quibus precibus libenter annuentes,Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia acmatura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,harum litterarum vi, perpetuumque in modum Ecclesiam CathedralemAprutinam ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, om-


444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibusrite competunt. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Haecedicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atqueefficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integroseffectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt,nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandumesse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquamsecus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter,attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dieXXX mensis Maii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIIBASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS CUMULATUR ECCLESIA PAROE­CIALIS ET COLLEGIALIS B. MARIAE V. IMMACULATAE IN OPPIDO (( SEMINARA )),MILETENSIS DIOECESIS.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quamquam labentibus annis multacadunt in ruinas pietatis civilisque cultus monumenta, attamen constansest christiana traditio unaque fides. Haud aliter accidisse videtur, proutNobis allatum est, in parva urbe vulgo « Seminara » nuncupata, quae,intra Miletensis dioecesis fines nunc posita, postquam vetusta urbs EpiscopalisTaurianum temporum iniquitate deleta est, in eius honoremsuccessit. Quam ornat atque illustrat paroeciale et collegiale Templum,in prioris locum suffectum, quod, alterius Cathedralis olim dignitatehonéstatum, terrae motu ac fremitu, anno MCMVIII, omnino est deletum.Nec immerito habetur populi religionis quasi quoddam monumentum,cum fideles, qui multis a saeculis frequentes ac devoti eo conveniunt, memoratumTemplum, Deiparae Virgini Immaculatae dicatum, ornamentiset pretiosa supellectile affabre confecta, Parocho comitante et cohortante,auctum voluerint. At verus ipsius civitatis thesaurus est pervetustamiraculisque celebris Tabula ab Oriente translata, et Beatae Mariae


Acta Pii Pp. XII 445Virginis, cui nomen « Mater Pauperum » inditum est et quae « Semina -rae » antiquitus Patrona habetur, Effigiem prae se ferens. Quae quidem,ante quinquaginta annos auctoritate Petriani Canonicorum Collegii aureodiademate redimita, tam religiosa est, ut non solum ex omni Bruttiorumregione permulti precaturi accedant fideles, sed etiam lucis supernaepacisque liquida :sit veluti scaturigo. Quae cum ita sint, dilectusFilius hodiernus Archidiaconus Curio nec non Sanctuarii Rector, proprionomine atque cleri, confraternitatum Actionisque, quam dicunt, Catholicae,nec non Optimatum totiusque « Seminarae » populi, enixis Nosadiit precibus ut Ecclesia paroecialis et collegialis, quam supra laudavimus,benigne a Nobis Basilica Minor declararetur. Nos autem, eiusdemcivitatis cleri fideliumque pietati congruens tribuere volentes praemium,quod insimul in Beatam Immaculatam Virginem « Matrem Pauperum» pietatem valeat augere, huiusmodi vota, Venerabilis Fratris VincentiiDe Chiara, Episcopi Miletensis, amplissimis suffulta suffragiis,perlibenter censuimus excipienda. Quapropter, ex consulto Sacrae RituumCongregationis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, dequeApostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumquein modum, memoratam Ecclesiam paroecialem et collegialem,Deo in honorem Beatae Mariae ab origine Immaculatae consecratamet in parva Bruttiorum urbe « Seminara » exstantem, ad dignitatemBasilicae Minoris, cum omnibus honoribus ac privilegiis quae eidemtitulo rite conveniunt, evehimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas,validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenosatque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seuspectare poterunt, n,unc et in posterum, plenissime suffragari ; sicquerite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter siveignoranter contigerit attentari.Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxxmensis Maii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEPISTULAEIAD REVMUM P. MEAD FRANCISCUM, C. M., STUDIORUM UNIVERSITATIS NIAGARA-ORMENSIS MODERATOREM, SAECULO EXEUNTE AB ORTU IPSIUS UNIVERSI­TATIS.PIUS PP. XIIDilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Laetabile scitu,' quod nuper Nobis perlatum est, scilicet Magara-Ormensem StudiorumUniversitatem primum ab ortu suo fauste revolutum saeculum celebraturamesse, efficit sane, ut ad te, dilecte fili, ad ceterosque moderatoreset doctores et alumnos magni istius Lycei, paternae caritatis motusaffectu, Noster animus provolet.Cum Nos minime lateant praeclari istius doctrinarum domicilii primordia,ac felicia eius noverimus incrementa et praesentis temporisdecora, quae tum apud cives, tum apud alienígenas meritam vobis pariuntlaudem, singulari divino muneri ac beneficio deferendum esseputamus, quod in maiorem Ecclesiae et civitatis utilitatem istic perhunc temporis decursum salutarium fructuum bona seges succreverit.Iure autem in statis celebrationibus et coetibus debito cum honoris praeconioinstauranda est memoria Ioannis Lyne, Vincentiani sodalis, quimagni consilii et sollertis industriae vir, apud urbem Niagara-Ormensemprovida cura et vigili prospicentia Seminarium instituit, Deiparae VirginiAngelorum Reginae sacrum. Huic autem postea, magisteriis ordineet varietate distinctis, aliae accesserunt aedes, mira sane operum moles,quae splendide aperteque testatur, quam magna valeat virtus hominum,Dei gratia roborata, incepta perficere. Enimvero spem exitus non fefellit.Catholica fide eruditi, doctrinae elegantia et integris moribus istic diligenterinstituti, ex umbratili vita multi in solem et pulverem processerunt,qui sive sacerdotio sive episcopali dignitate aucti sive civilibusfuncti muneribus egregiis animi dotibus floruerunt et raris praestiteruntexemplis.Quam fortium spectantes progeniem, id vehementer optamus ut partaadhuc laus, nedum intercidat, vigentior polleat, tum Ecclesiae, tum reipublicae emolumenta prolatura; quae, cum gentem vestram valde adamemus,ut ex sententia contingant, laboris et curarum partem eorum,


Acta Pii Pp. XII 447quorum res interest, conferri maximam volumus. Quid enim salutariuset optabilius civilis humanitatis culti servando et provehendo est, quamsi verae religionis lumini doctrinae et artium studia adiciantur, si catholicasapientia summo in honore habeatur, si rectae voluntatis conscientia,divinae legis retinentissima, cum agendi iungatur sollertia?Novum cum inchoetur saeculum istius magni Lycei, quod ab eximiisCongregationis Missionis S. Vincentii a Paulo sodalibus sapienter regiturac ad uberiora incrementa provehitur, enixe cupimus, ut legitimasollemnique erectione, quae ex canone 1376 C. J. C. praescribitur a SedeApostolica conferenda, id omni ex parte perfectum absolutumque evadat.Augustissimae Dei Matri, caelitum hominumque Reginae, supplicespreces adhibemus, ut votorum, quae pro tam dilectae iuventutis bonoconcepimus, vos fieri compotes liceat. Gratias autem ex animo agimuspro mysticorum Horum serto, quod, filiorum pietate moti, adulescentesisti Nobis nuper contexuerunt, iisdemque Dei adprecamur opem, ut ipsispei bonae et exspectationi in se positae pares sint. Hac fiducia freti,tibi, dilecte fili, et universis in Niagara-Ormensi Studiorum Universitatedocentibus et discentibus, atque iis, qui utcumque necessitates ipsiusamica certatione allevant, itemque universis saecularia eiusdem sollemniavobiscum celebraturis, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xn mensis Aprilis, annoMDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIInAD EMUM P. D. MARCELLUM TIT. SANCTI CALLISTI S. R. E. PRESB. CARDINALEMMIMMI, ARCHIEPISCOPUM NEAPOLITANUM, QUEM LEGATUM MITTIT ADXV CONVENTUM EUCHARISTICUM EX TOTA ITALIA, LYCIAE CELEBRANDUM.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iampridem indictus in exitum huius mensis quintus ac decimus Congressuse tota Italia Eucharisticus propediem habebitur Lyciae, in venusta Apuliaeurbe, quae non minus suorum civium litteris, artibus scientiisque,quam avitae religionis pietatisque cultu exstat insignis. In apparandis


448 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeautem proximis studiorum coetibus sollemnibusque ritibus actuosa profectoadhibita est cura, ita ut cum laetissima salutarium fructuum copiamagnificus quidem prospiciatur Augusti Sacramenti triumphus. Intersuscepta consilia valde placuit Nobis propositum illud argumentum,quod a doctis viris erit illustrandum in coetibus atque enucleate explicandum: hoc est « Eucharistia sacramentum unitatis, vinculum caritatis». Etenim quodnam firmius validiusque fraternitatis vinculumconcipi potest, quam caeleste Eucharistiae convivium, quod a Christoinstitutum est potissimum ad excitandam in Deum dilectionem, ad mutuaminter homines benevolentiam alendam fovendamque? Nonne uniusMagistri discipuli, eodem pane fortium enutriti eodemque salutari poturecreati, suavissimo fraterno amore coniuncti, haud fallenti spe adsuperna constanter erecti, unam efformant amplissimam in terris familiam,simillimam profecto « multitudinis credentium », quae in Ecclesiaeprimordiis « erat cor unum et anima una »? 1Nos igitur, quinihil magis habemus, quam ut fidelium animi, in Italia tam Nobis dilecta,sicut in ceteris nationibus, per intimam cum Christo coniunctionem,fraterna inter se necessitudine colligantur, civiumque concordiaeet prosperitati maximum conferant incrementum, proximam EucharisticamCongressionem non modo ex animo probamus ac dilaudamus,verum adesse quoque ac praeesse eidem exoptamus. Te itaque, DilecteFili Noster, qui, Romana purpura praefulgens, nobili isti sedi metropolitanaepastorali cura moderaris, Legatum Nostrum, ut iam anteaediximus, deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam,Congressui Eucharistico ex tota Italia Lyciae ineundo nomine NostroNostraque auctoritate praesideas. Certam autem spem fovemus, te, proincensa tua in augustum Sacramentum pietate, pro diuturna tua vitaeconsuetudine in Apulia, ubi pastorali officio per quattuor fere lustra,tamquam Barensis Archiepiscopus, es studiosissime perfunctus, perhonorificum huiusmodi legationis munus feliciter utiliterque esse peractorum.Revocato etiam in memoriam conventuris verba illa ConciliiTridentini, miram quandam caritatem pietatemque redolentia : « Paternoaffectu admonet Sancta Synodus, hortatur, rogat et obsecrat perviscera misericordiae Dei nostri, ut omnes et singuli, qui christianonomine censentur, in hoc unitatis signo, in hoc vinculo caritatis, in hocconcordiae symbolo iam tandem aliquando conveniant et concordent ». 212Act. 4, 32.Sess. XIII, c. VIII.


Acta PU Pp. XII 449Caelestium interea luminum auxiliorumque conciliatrix et nuntia, peculiarisqueNostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quamtibi, Dilecte Fili Noster, cunctisque iis, qui sacris sollemnibus intererunt,peramanter in Domino impertimus.Datum Bomae apud Sanctum Petrum, die xvin mensis Aprilis, annoMDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIALLOCUTIONESIDucibus atque militibus Helveticis, custodiae Domus Summi Pontificisaddictis, quadringentesimo et quinquagesimo vertente anno ab ipsorumCohorte instituta. *Unseren Gruss und Willkomm euch allen, geliebte Söhne und Töchter!Unseren Gruss den Gardisten, den aktiv unter ihrem Kommandanten,dem Gardekaplan und dem Offizierskorps im Dienst stehenden, wieden Alt-Gardisten, die sich mit ihnen zum 450. Jahresgedächtnis derGründung der Päpstlichen Schweizergarde eingefunden haben. Wirentbieten ihnen herzliche väterliche Wünsche zu ihrer Feier.Unseren Willkomm sodann allen Angehörigen und Landsleuten derGardisten, die sich ihnen angeschlossen haben. Wo Wir sie hier vorUns sehen, sind sie Uns wie lebendig gewordene Erinnerung an dasfleissige und ordnungsliebende Volk, das Wir gelegentlich Unseres Aufenthaltsin der Schweiz, diesem an Naturpracht unübertroffenen, anKulturwerten überreichen Herzstück Europas, kennen und hochschätzenlernten.Wir freuen Uns der Gelegenheit, welche die heutige Feier Uns bietet,zu euch, Unserer Schweizergarde, und über euch zu sprechen.Die Wurzeln eurer Truppe liegen in der Heldenzeit der SchweizerKriegsmannen, in der Zeit, da die Söldnerheere der Eidgenossen alsunbesiegbar galten, da mit dem Siege rechnen konnte, wer sie auf seinerSeite hatte. Der Papst, der die Schweizer in seinen Dienst nahm, um* Habita die 6 Maii mensis a. 1956.


450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie Freiheit und Unabhängigkeit des Oberhauptes der Kirche zu sichern,war Unser Vorgänger Julius IL, jene hochragende Gestalt,deren körperlich wie seelisch fast übermenschliche Kraft, deren unbeugsamen,vor keiner Aufgabe, keiner Sclnvierigkeit zurückschreckendenWillen der Moses von Michelangelo meisterhaft zum Ausdruck bringt.Der Mann, der Julius II. die Schweizer zuführte, war der damaligeBischof von Sitten, Kardinal Matthäus Schiner, einer der grossenStaatsmäner in der Geschichte der Eidgenossenschaft. Gegenüber dernationalen Idee und Politik, die damals das Feld schon stark beherrschte,gehörte er noch zu den überzeugten Anhängern jenes Universalismus,nach dem die Christenheit nicht nur religiös, sondern auch sozial undpolitisch eine grosse, die Völker umfassende Familie bildete unter demPapst als dem Haupt der Kirche und dem Kaiser als deren Schutzherr.Auch den Schweizer Söldnertruppen, die im Dienst des Papstes standen,hatte jene religiöse Auffassung etwas zu bedeuten. Kein andererals Ulrich Zwingli, damals noch auf dem Boden des katholischen Glaubensstehend, hat dies ausgesprochen in einem Brief an seinen FreundVadian : « Die Schweizer », so schreibt er, (( sehen den traurigen Zustandder Kirche Gottes, der Mutter der Christenheit, und halten es fürschlimm und gefährlich, wenn jeder Tyrann ungestraft nach seinerRaubgier die gemeinsame Mutter der Christenheit anfallen dürfte». 1Die Schweizer haben den Ehrentitel verdient, den Papst Julius II.ihnen nach dem siegreichen Feldzug im Sommer 1512 gab : « defensoresecclesiasticae libertatis - Verteidiger der kirchlichen Freiheit ». 2Unabhängig von Soldtruppen für den Kriegsdient hat Julius II. ausder Jungmannschaft der Eidgenossen eine Wache zu seinem persönlichenSchutz bestellt. Am 22. Januar 1506 zogen 150 Schweizer durch die Portadel Popolo in die Ewige Stadt ein, marschierten über den Campo de'Fiori zum Vatikan, empfingen dort den Segen des Papstes und bezogendarauf ihre Quartiere, deren Gelände ungefähr wie heute zur Rechten desPetersplatzes lag. Dies war der Beginn der Päpstlichen Schweizer gar de.Caspar von Silenen aus Uri, der sie aus der Heimat hergeführt hatte,war ihr erster Kommandant. 31Zwingiii Opera, ed. Schuler et Schulthess, IV, Turici 1841, 169, hier zitiert nachPASTOR, Geschichte der Päpste, III, 2, 8-9. Aufl. 1926, S. 853, Anm. 2.3Bulle « Etsi Romani Pontifices » vom 5. Juli 1512 - Die Eidgenössischen Abschiede III,2, Luzera 1869, S. 633.* cfr. Robert Durrer, Die Schweizer g arde in Rom und die Schweizer in päpstlichenDiensten, I, Lüzern, 1927, S. 21, Anm. 29.


Acta Pii Pp. XII 451Die Päpstliche Schweizergarde war nicht gedacht als Kampf truppe.Aber auch sie sollte ihr Blutopfer bringen. Am Morgen des 6. Mai 1527,dem Tag, der unter dem Namen des grauenvollen Sacco di Roma in dieGeschichte eingegangen ist, haben von 189 Schweizern mit Ausnahmeder 42, die gerade Palastdienst hatten und Papst Clemens VII. im letztenAugenblick durch den gedeckten Gang in der Stadtmauer zur Engelsburgbrachten, alle auf dem Platz im Nahkampf mit den hereingebrochenenSturmscharen ihr Leben geopfert. Ihr Kommandant Kaspar Röist ausZürich wurde schwerverwundet noch ins Quartier gebracht, wo ihn dienachdrängenden Angreifer, nichtachtend seiner Frau, die sich schützendüber ihn warf, niedermetzelten. Obgleich bereits in die Heimat abberufen,war er auf eigene Verantwortung geblieben, weil er es für unvereinbarmit seiner Ehre hielt, gerade jetzt, wo Gefahr drohte, den Papst imStich zu lassen. Diese Treue und der Umstand, dass damals die Glaubensspaltungbereits durch seine Heimat und seine eigene Familie hindurchging,gestaltet seinen und seiner Gefährten Tod besonders erschütternd.4Jenen Schweizern soll ihr blutiger Tod nie vergessen sein, so wenigwie der Schweizergarde, die am 10. August 1792 an den Tuilerien sichopferte. Unser hochseliger Vorgänger Pins XI. hat recht und edel gedacht,als er das Ehrenmal Kaspar Röists und seiner Gefährten im Hofeures Quartiers persönlich enthüllen und weihen wollte. Ihr selbst konntetzum Tag der Eidesleistung keinen besseren wählen als den Jahrestagdes Sacco di Roma, und ihr habt sinnvoll auch eure Jubiläumsfeierauf den heutigen 6. Mai verlegt.Unsere Vorgänger haben später in gefährlichen Augenblicken, wennder Kampf mit der Waffe drohte, die Schweizergarde in das Innere desPalastes zurückgezogen. So 1798, als Pius VI. genötigt wurde, den Quirinalund Rom zu verlassen, so 1809, als Pius VII. von dort abgeführt wurde,so 1848, als die aufgehetzte Menge an die Fenster jenes Palastesheranstürmte und die Garde keine Miene machte, als ob sie sich kampflosergeben wollte. Die Päpste beabsichtigten, sinnloses Blutvergiessenzu vermeiden.Aber etwas von dem Ehrgefühl Kaspar Röists und seiner Gefährtenmuss euch, geliebte Söhne von der Schweizergarde, immer bleiben undeuch immer beseelen. Ihr leistet nicht einen beliebigen Söldnerdienst,der sich rein geschäftsmässig, ohne höhere sittliche Idee, verstehen und1vgl. Durrer, S, 405-407.


452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeabwägen liesse ; ihr liestet euren Treueid dem Nachfolger Petri und StellvertreterChristi, und ihr seid durch die Art eures Dienstes mitberufen,die Würde des Apostolischen Stuhles zu vertreten und darzustellen. WoBesucher an den Toren des Vatikans um Einlass bitten, werden sie voneuch empfangen. Wo grosse Kundgebungen stattfinden, gehört ihr zudenen, die den Ordnungsdienst versehen. Wo der Papst erscheint, seidauch ihr in seinem Gefolge. Es kann nicht anders sein, als dass eure guteHaltung, Gewissenhaftigkeit, Ordnungsliebe und Beherrschtheit, Freundlichkeit- dass dies alles anziehend wirkt, dass es Vertrauen undAchtung weckt. Das « fortiter et fideliter - tapfer und treu » am Löwenvon Luzern gilt also auch für euch.Wir benützen die Gelegenheit, um euch, geliebte Söhne, ein Wort desDankes zu sagen für die guten Dienste, die ihr dem Heiligen Stuhl, UnserenVorgängern und Uns selbst erwiesen habt. Wir dürfen dem Dankein Wort väterlicher Ermahnung beifügen : Wenn eure Pfichterfüllungecht und durchhaltend sein soll, so muss der äusseren Verrichtung dieinnere Gesinnung entsprechen, dass ihr auch wirklich um der Kirche,um Christi, um Gottes willen dient. Solche Gesinnung kann aber nurerwachsen aus dem Boden eines gottesfürchtigen Lebens und aus gläubigerOpferbereitschaft. Ihr habt in euren Reihen immer Kameradengehabt, die euch mit dem guten Beispiel vorangingen, auch und geradedurch ihre religiöse Haltung .Ihr achtet sie. Ahmt sie nach und wandeltauf ihren Wegen !L'un des hommes d'Etat catholiques de la Confédération, dont tousles Suisses connaissent le nom et apprécient l'œuvre, a écrit en 1935 :« Je considère comme un grand honneur pour mon pays qu'il continueà fournir au Chef de la Catholicité sa garde personnelle. Le Saint Siègetémoigne ainsi à la Confédération Suisse son amitié efficace ». 5Ces mots signifient au fond que la Garde Suisse apparaît en quelquesorte comme le symbole des bonnes relations entre le Saint Siège et laConfédération et contribue à les renforcer quand elles existent ; cela vautdu passé, ne serait-ce que parce que plusieurs de ses commandants ontrendu à l'une ou l'autre des parties intéressées aes services diplomatiquesappréciés ; qu'il suffise de rappeler pour le 1(5" siècle Jost Segesservon Baldegg. Les relations s'établirent d'une manière particulièrementétroite entre le Saint Siège et le Canton catholique de Lucerne. De la fa-5Dans Gaston Castella, La Garde fidèle du Saint Père, Préface, p. 16.


Acta Pii Pp. XII 453mille Lucernoise des Pfyffer von Altishofen sont sortis jusqu'à dix devos commandants. Pour ces cent dernières années, un nom au moins mérited'être relevé dans la série remarquable des Chefs de votre Corps : LeComte Louis de Courten dont Nous-mêmes pouvions écrire, lorsque déjàavancé en âge il mourut en 1937 : « Le Comte de Courten a bien méritédu Saint Siège, et son nom occupera une place d'honneur dans l'histoireglorieuse de la Garde Suisse ». 6Mais Nous appliquons aussi volontiers les paroles de Joseph Mottaau présent et à l'avenir. Il est surtout une question de première importance,au sujet de laquelle le Saint Siège et les hommes responsables dela Suisse savent toujours se rencontrer et se comprendre : l'action enfaveur de la paix et de la collaboration des peuples. Nous ne pouvonsque confirmer les catholiques Suisses dans la persuasion que c'est leurdevoir de mettre en œuvre les valeurs intellectuelles et spirituelles quileur sont propres, pour résoudre les problèmes de la vie publique.Il Ministro di Svizzera in Roma Pietro Falk annunziava il 18 febbraio1513, vale a dire due giorni prima della morte del grande Pontefice GiulioII, che questi si era ricordato con elogio e fiducia anche degli Svizzerie aveva detto : (( Ipsi servabunt nobis et ecclesiae Romanae Fidem,prout hactenus fecerunt ». 7Probabilmente il morente Pontefice pensava anche alle difficili circostanzepolitiche di quel momento in Italia. Ma la Guardia Svizzerapuò ben prendere quelle parole nel significato religioso e morale e applicarlea sè stessa, poiché la sua storia di 450 anni ne conferma la verità.Esse inoltre sono al tempo stesso un impulso alla disciplina e al valoreed un segno del vostro profondo senso di responsabilità. Studiatevi dunquedi essere sempre pari al vostro ufficio nel servizio di Dio, perchèallora sarete anche fedeli alla Chiesa e al suo Capo visibile.Con tale voto e in pegno della Nostra paterna benevolenza, impartiamodí cuore a voi e a tutti gli altri qui presenti, non meno che allevostre famiglie, l'Apostolica Benedizione.6Paul Krieg u. Leonard Von Matt, Die Päpstliche Schweizer garde, Zürich, 1948,P 30.7Collect. Girard, in der Kantonsbibliothek Freiburg, VIII n. 99; qui citato daDurrer, S. 169.30 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 9. — 16-6-1956.


454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIis qui interfuerunt Conventui medicorum, in oppido .« San GiovanniRotondo » habito, quique « Symposium » de morbis « arterias coronarias» afficientibus celebrarunt. *Les circonstances qui motivent votre présence ici, Messieurs, sontpour Nous un motif de grande joie et, pour tant d'hommes qui souffrent,les prémices d'un grand espoir. C'est en effet pour marquer d'unéclat exceptionnel l'inauguration de l'Hôpital de San Giovanni Rotondoque vous avez voulu tenir un Symposium sur les maladies des coronaires,et souligner ainsi la signification de cette nouvelle institution, appelée àintroduire dans le soin des malades une conception à la fois plus prof ondémentehumaine et plus surnaturelle. Nous vous accueillons donc avecempressement et vous disons toute Notre estime pour la noble profession,que vous exercez, et pour les fins élevées qu'elle poursuit.L'Hôpital de San Giovanni Rotondo, qui ouvre maintenant ses portes,est le fruit d'une intuition des plus hautes, d'un idéal mûri longuementet affiné au contact des formes les plus diverses et les plus cruelles de lasouffrance morale et physique de l'humanité. Celui, qui par fonctionest appelé à soigner les âmes ou les corps, ne tarde pas à mesurer à quelpoint la douleur corporelle sous tous ses aspects met en cause l'hommeentier et jusqu'aux couches les plus profondes de son être moral ; ellel'oblige à se poser à nouveau les questions fondamentales de sa destinée,de son attitude envers Dieu et les autres hommes, de sa responsabilitéindividuelle et collective, du sens de son pèlerinage terrestre. Aussi la médecinequi veut être vraiment humaine, doit aborder la personne intégralement,corps et âme. Mais d'autre part, elle en est incapable parelle-même, puisqu'elle ne détient aucune autorité ni aucun mandat l'habilitantà intervenir dans le domaine de la conscience. Elle appelle doncdes collaborations qui prolongeront son oeuvre, la conduiront à son véritable aboutissement. Placé dans les conditions idéales au point de vuematériel et moral, le malade aura moins de peine à reconnaître enceux qui travaillent à le guérir, des auxiliaires de Dieu, soucieux depréparer la voie à l'intervention de la grâce, et c'est l'âme elle-mêmequi sera ainsi rétablie dans la pleine et lumineuse intelligence de ses* Die 8 Maii mensis a. 1956.


Acta PU Pp. XII 455prérogatives et de sa vocation surnaturelle. A cette condition seulementon pourra parler en toute vérité d'un soulagement efficace de la souffrance;c'est pourquoi le refuge de charité, de dévouement, de compréhension,qui vient de s'inaugurer à San Giovanni Rotondo, a voulus'intituler « Gasa Sollievo della Sofferenza ».On sait les fatigues, les soucis, les difficultés qui ont jalonné les progrèsde cette œuvre, sans freiner l'élan qui l'a inspirée. De 1947 à 1956,elle s'est édifiée patiemment, tenacement, et se présente maintenantcomme une réussite magnifique, un des hôpitaux les mieux outillés del'Italie grâce aux perfectionnements de la technique moderne, et l'un desmeilleurs des régions méridionales ; les services de radiologie et cardiologieen particulier y ont été pourvus d'installations aussi parfaites quepossible.Le symposium qui vous rassemble à l'occasion de sa mise en serviceaborde une matière importante et difficile, dans laquelle vous avez acquis,Messieurs, une maîtrisé que consacre le renom de vos travaux. Matièreimportante, car les maladies des artères coronaires sont aujourd'huilargement répandues et portent la responsabilité de nombreux décès.Matière difficile à cause de sa complexité: on y rencontre encore biendes points incertains, ainsi par exemple dans la distribution anatomiqueet la structure des coronaires, et dans la régulation de la vaso-constrictionou de la vaso-dilatation coronarienne. Votre Symposium envisageassez amplement le domaine de ces maladies : l'histoire des travaux quiles ont fait connaître, l'anatomie pathologique des artères coronaires,les syndromes de leurs insuffisances, les moyens actuels de diagnostic etd'étude, les remèdes prévus par la pharmacologie et la chirurgie.On connaît depuis longtemps des syndromes cliniques en relationavec les troubles de la nutrition du myocarde, qu'ils soient dus à desaltérations anatomiques ou à des vices fonctionnels du système de lacirculation coronaire. Les coronarites auxquelles, à la fin du siècledernier, on attribuait la responsabilité principale des douleurs de l'anginede poitrine, furent reléguées au second plan au profit de la théorieaortique, mais reprirent toute leur importance après la guerre de 1914dès que les progrès de l'électrocardiographie permirent de l'utiliser pourl'étude des anomalies morphologiques du cœur. En même temps, l'histopathologiese livrait à un examen minutieux des lésions artérielles et dessyndromes ischémiques du muscle cardiaque, tandis que des observationset des discussions nombreuse venaient sans cesse enrichir la documentationdu sujet. Depuis une vingtaine d'années surtout, la technique de l'é-


456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelectrocardiographie, grâce aux travaux des écoles américaines et de Wilsonen particulier, a conquis une position de premier plan parmi les méthodesd'investigation cardiologique. Les diagnostics deviennent plus•sûrs, la thérapeuthique dispose d'orientations solides. Il reste toutefoisque la synthèse de données si complexes se heurte encore à bien des résistances: si la commodité de l'exposé autorise des distinctions tranchées,la réalité des faits présente des variétés de forme, qui s'échelonnent suivantune progression continue. Ainsi dans l'enologie de l'angine de poitrineet de l'infarctus, bien qu'on puisse accuser généralement des lésionsanatomiques caractérisées, celles-ci manqueront parfois et l'on seracontraint de recourir à l'élément fonctionnel, plus incertain et plus déroutant.L'insuffisance de la circulation coronarienne à nourrir le myocardepeut être due à la sclérose vasculaire, mais aussi aux conditionsdynamiques de la circulation du sang, par exemple aux variations de lapression, qui règne dans la portion initiale de l'aorte, et à la qualitémême de son apport nutritif ; tous ces éléments dépendent eux-même del'action du système nerveux végétatif et se rencontrent dans les proportionsles plus variables à l'origine d'un même syndrome.En ce qui concerne la douleur dans les syndromes coronariens, ontend à accorder toujours plus d'importance au rôle que joue le systèmed'innervation. Il n'est pas toujours possible de trouver pour justifier ladouleur angineuse, une lésion organique des coronaires. Dans ce cas, lepatient est considéré simplement comme un nerveux et cependant ilpeut arriver qu'une grave attaque douloureuse aboutisse à la mort. Il y ades cas dans lesquels, à la suite d'une douleur thoracique, on porta undiagnostic de thrombose coronaire, confirmé par le tracé electrocardiographique.Pour l'un iou l'autre de ces patients, décédé par mort violente,l'autopsie montra que les coronaires et le myocarde étaient parfaitementsains, et l'électrocardiogramme, examiné à nouveau, fut trouvénormal. Il faut par conséquent procéder très prudemment quand onformule un diagnostic.Non moins importants, du point de vue clinique, sont les syndromescoronariens réflexes. On connaît depuis quelques dizaines d'années lesrapports étroits qui existent entre les appareils digestif et cardiovasculaire,et la possibilité pour certaines affections de l'un de se répercuterdifféremment sur l'autre, déterminant ainsi un complexe de symptômesqu'il n'est pas facile d'interpréter. Ainsi en cas de pneumatose gastrique,de cholécystite, d'ulcère gastrique ou duodenal, de diverticule de l'œsophage,on peut voir se manifester des crises d'angine typiques. Qui ne


Acta Pii Pp. XII 457voit donc l'importance du chapitre de la pathologie réflexe de la circulationcoronaire? Il ne faut d'ailleurs pas, dans ces cas, négliger l'interventionde facteurs prédisposants, qui déterminent le réflexe vagocoronarien.Parmi les causes de la sclérose coronarienne elle-même, qui constituela base anatomi que fondamentale des interprétations de la Symptomatologie,l'âge vient en premier lieu ; le vieillissement artériel se manifesteici d'une manière particulièrement grave, et la fréquence de l'infarctustraduit peut-être une conséquence du rythme trépidant de la vie moderne et de l'usure qu'elle entraîne pour l'organisme. N'est-il pas typiqueque, selon certaines statistiques du moins, les classes aisées de la sociétéet les professions libérales en subissent particulièrement les atteintes?Le sexe, le type morphologique, l'hérédité se rangent aussi parmi lesfacteurs importants dans l'étiologie des coronarites, où la dystonie neuro-•circulatoire revendique, comme Nous le rappelions plus haut, une largeplace.Les manifestations de l'insuffisance coronaire sont bien connues ;l'infarctus et l'angine de poitrine traduisent de façon aiguë la détressed'un organe soudainement privé de ressources nutritives indispensablesà son fonctionnement et qui tente dramatiquement de surmonter lacrise. L'évolution de la maladie est d'abord lente et quasi silencieuse,puis l'on assiste à un accident brutal ou à une série de crises, coupéesparfois de répits inattendus, et que clôture la mort subite ou précédéed'une longue et pénible infirmité.Les recherches, auxquelles se livre la science médicale pour détaillerles modalités des maladies coronariennes, tendent naturellement à instaurerune thérapeuthique plus précise et plus efficace. On a étudié méthodiquementtoutes les substances vasomotrices et l'on s'efforce d'en déterminerl'action sur le système vasculaire et en particulier sur les coronaires; on trouve des médicaments nouveaux qui viennent enrichir l'arsenaldu médecin ; on tente même des interventions chirurgicales sur le sympathiqueet les voies nerveuses, afin de supprimer la douleur et d'obtenirune vaso-dilatation temporaire ou permanente. On a essayé aussi derenforcer le régime artériel au moyen d'une revascularisation directe, entreautres par des greffes musculaires ou pulmonaires.Il reste que le médecin placé devant un cas précis de sclérose coronariennedoit faire appel à toute son intuition pour interpréter correctementles symptômes qu'il a sous les yeux et les résultats de l'électrocardiographie: il importe non seulement d'avoir présentes à l'esprit toutes


458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeles possibilités d'interprétation prévues par les théories pathogéniques,mais surtout de savoir choisir par une sorte de divination, appuyéed'ailleurs sur ces théories, et encore sur la pratique clinique, la seulesolution vraiment salutaire pour le malade. Les sciences de la vie, plusque d'autres, laissent place à des lacunes, à des éléments imprévisibles,et imposent au praticien une intervention prompte et avisée, sachantparfois s'affranchir des règles les mieux établies.Le rôle étendu des causes fonctionnelles dans les insuffisances du myocardeet l'impuissance relative du traitement médicamenteux invitent àsouligner l'importance des mesures prophylactiques, surtout en matièred'hygiène et de diététique, qu'il s'agisse d'équilibrer les temps de travailet ceux de repos, l'activité intellectuelle et la détente physique, derégler le régime de table ou la mise en jeu des réactions émotives. Etsans doute est-il opportun de ne pas oublier la part de l'équilibre psychologiqueprofond, de l'aisance et de la sécurité, que confère à l'actionhumaine la paix intime de l'âme, lorsqu'elle est accordée aux exigencesmorales et spirituelles de son être.Ainsi, dans le champ restreint de votre spécialité, c'est le comportementde l'homme tout entier qui vient se refléter. Quelle preuve plus éloquintede l'harmonie merveilleuse, qui devrait gouverner l'être humain,si celui-ci n'y avait par sa faute introduit le désordre ! La fragilité irrémédiablede la nature s'accuse dans l'impuissance des remèdes à enrayerune déchéance progressive, comme à prévenir l'apparition de la mortsubite.La modération du genre de vie, la maîtrise de soi qui suppose l'observationdes règles de l'hygiène, dictées par la structure même du corps etson fonctionnement, ne suggèrent-elles pas l'idée d'une discipline supérieurede l'esprit, faite avant tout de loyauté, de soumission humble auréel, au monde tel que Dieu l'a fait, à la société humaine et aux ordonnancesqui la régissent. Le respect fondamental des lois de la vie, physique,morale et spirituelle, la reconnaissance de la souveraineté de Dieuet de son intervention miséricordieuse dans l'histoire de l'humanitépour la sauveur, doivent aller jusqu'à l'acceptation de la souffrance et dela mort. « Estote parati, quia qua nescitis hora, Filius hominis venturusest ». « Soyez prêts, car c'est à l'heure que vous ne pensez pas que leFils de l'homme viendra » : cette parole du Seigneur prend ici valeurd'avertissement et révèle en même temps l'épilogue du drame: la rencontrede l'homme avec le Seigneur, vers qui il a marché. Alors seulements'éclaire tout l'itinéraire ; c'est dans cette lumière, née de la foi, que


Acta PU Pp. XII4ö9devient acceptable à ceux qui peinent le poids de leur douleur, sincère lacompréhension et efficace le soutien de ceux qui les assistent.Nous voudrions, Messieurs, qu'en remplissant votre noble tâche scientifiqueau service des hommes souffrants, vous appuyiez vos raisons devivre et d'agir sur les certitudes les plus hautes, qué Nous venons d'évoquer,et que vous en éclairiez vos collaborateurs, vos malades et votreentourage. En appelant sur vous et sur les vôtres d'abondantes grâcesdivines, en les invoquant aussi sur les promoteurs de la oc Gasa Sollievodella Sofferenza », sur son personnel, sur ses malades et tous ses bienfaiteurs,de tout cœur Nous vous en donnons pour gage Notre bénédictionApostolique.IIIDirigentibus ac Sociis Sodalitatis Italicae oblatorum « corneae » et UnionisItalicae caecorum necnon praeclaris medicis mentem Summi Pontificisquaerentibus circa quosdam medentium interventus in auxiliumcaecorum. *Vous Nous avez demandé, Messieurs, un mot d'orientation, d'approbationet d'encouragement pour votre Association qui veut aider lesaveugles, et ceux dont la fonction visuelle est atteinte, au moyen desressources techniques et scientifiques de la chirurgie moderne. C'estbien volontiers que Nous traitons dans cette brève allocution du butque vous vous proposez.La documentation abondante, que vous Nous avez procurée, dépassede loin le thème précis, que Nous avons l'intention de développer. Elleconcerne l'ensemble du problème, de jour en jour plus aigu, de la transplantationde tissus d'une personne à l'autre, selon ses divers aspectsbiologique et médical, technique et chirurgical, juridique, moral et religieux.Nous nous limitons aux aspects religieux et moraux de la transplantationde la cornée, non entre des hommes vivants (de celle-ci Nousne parlerons pas aujourd'hui), mais du corps mort sur le vivant. Nousserons toutefois obligé de déborder ce cadre étroit pour parler de quelquesopinions, que Nous avons rencontrées à cette occasion.Nous avons examiné les divers rapports que vous Nous avez communiqués; par leur objectivité, leur sobriété, leur précision scientifique,les explications qu'ils, donnent sur les présupposés nécessaires d'une* Habita die 14 Maii mensis a. 1956.


460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetransplantation de la cornée, sur son diagnostic et son pronostic, ontfait sur Nous une profonde impression.Avant d'aborder le thème proprement dit, qu'il Nous soit permis defaire deux remarques plus générales. La (( terminologie », que nousavons trouvée dans les rapports et dans les textes imprimés, distingue« autoinnesto », ou autogreffe, transferts de tissus d'une partie à l'autredu corps d'un seul et même individu ; « omoinnesto », ou homogreffe,transferts de tissus d'un individu à un autre de la même espèce (c'està-direici d'homme à homme) ; « eteroinnesto », ou hétérogreffe, transfertsde tissus entre deux individus d'espèces différentes (c'est-à-direici entre un animal et un organisme humain). Ce dernier cas appellequelques précisions du point de vue religieux et moral. On ne peut pasdire que toute transplantation de tissus (biologiquement possible) entreindividus d'espèces différentes soit moralement condamnable; mais ilest encore moins vrai qu'aucune transplantation hétérogène biologiquementpossible ne soit interdite ou ne puisse soulever d'objection. Ilfaut distinguer d'après les cas et voir quel tissu ou quel organe il s'agitde transplanter. La transplantation de glandes sexuelles animales surl'homme est à rejeter comme immorale; par contre la transplantationde la cornée d'un organisme non-humain à un organisme humain nesoulèverait aucune difficulté morale, si elle était biologiquement possibleet indiquée. Si l'on voulait fonder sur la diversité des espècesl'interdiction morale absolue de la transplantation, il faudrait en bonnelogique déclarer immorale la thérapie cellulaire, qui se pratique actuellementavec une fréquence croissante ; on emprunte souvent des cellulesvivantes à un organisme non-humain pour les transplanter dansun organisme humain, où elles exercent leur action.Nous avons trouvé aussi dans les explications terminologiques del'ouvrage imprimé le plus récent une remarque, qui concerne le thèmemême de Notre présente allocution. On y précise que l'expression « innesto», utilisée pour désigner le transfert de parties d'un corps mortà un homme vivant, est inexacte et employée improprement. Le texteporte: «Impropriamente, viene chiamato "innesto" anche l'impiegodi tessuti " fìssati " (morti e conservati) ; mentre sarebbe più esattoparlare di "impianto " o di "inclusione " di un tessuto morto in untessuto vivente». Il vous appartient d'apprécier cet avis au point de vuemédical; au point de vue philosophique et theologique la critique estjustifiée. Le transfert d'un tissu ou d'un organe d'un mort à un vivant


Acta PU Pp. XII 461n'est pas transfert d'homme à homme; le mort était un homme, maisil ne Y est plus.Nous avons relevé aussi dans la documentation imprimée une autreremarque, qui prête à confusion et que Nous estimons devoir rectifier.Pour démontrer que l'extirpation d'organes nécessaires à la trasplantaciónfaite d'un vivant à l'autre est conforme à la nature et licite, onla met sur le même pied que celle d'un organe physique déterminé faitedans l'intérêt d'un organisme physique total. Les membres de l'individuseraient considérés ici comme parties et membres de l'organismetotal que constitue l'(( humanité », de la même manière — ou presque— qu'ils sont parties de l'organisme individuel de l'homme. On argumentealors en disant que, s'il est permis, en cas de nécessité, de sacrifierun membre particulier (main, pied, œil, oreille, rein, glandesexuelle) à l'organisme de F« homme », il serait également permis desacrifier tel membre particulier à l'organisme « humanité » (dans lapersonne d'un de ses membres malade et souffrant). Le but que visecette argumentation, remédier au mal d'autrui, ou du moins l'adoucir,est compréhensible, et louable, mais la méthode proposée, et la preuvedont on l'appuie, sont erronées. On néglige ici la différence essentielleentre un organisme physique et un organisme moral, ainsi que le différencequalitative essentielle entre les relations des parties avec le toutdans ces deux types d'organismes. L'organisme physique de l'


462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialed'un « tout » purement fonctionnel: « humanité », « société », « Etat »,auquel l'individu humain est incorporé comme membre fonctionnel etquant à l'agir seulement. Dans un tout autre contexte, Nous avonsdéjà souligné auparavant le sens et l'importance de cette considérationet rappelé la distinction nécessaire, dont il faut soigneusement tenircompte, entre l'organisme physique et l'organisme moral. C'étaitdans Notre Encyclique du 29 juin 1943 sur le « Corps mystique duChrist ». Nous résumions alors ce que Nous venons de dire en quelquesphrases, que des non-théologiens ne pourraient peut-être pas saisir immédiatementà cause de leur forme concise, mais où ils trouveraient,après une lecture attentive, une meilleure compréhension de la différenceque comportent les relations de tout à partie dans l'organismephysique et moral. Il fallait expliquer alors comment le simple croyantétait partie du Corps mystique du Christ, qu'est l'Eglise, et la différenceentre cette relation et celle qui existe dans un organisme physique.Nous disions alors :« Dum enim in naturali corpore unitatis principium ita partes iungit,ut propria, quam vocant, subsistentia singulae prorsus careant;contra in mystico Corpore mutuae coniunctionis vis, etiamsi intima,membra ita inter se copulat, ut singula omnino fruantur persona propria.Accedit quod, si totius et singulorum membrorum mutuam interse rationem consideramus, in physico quolibet viventi corpore totiusconcretionis emolumento membra singula universa .postremum unice ;destinantur, dum socialis quaelibet hominum compages, si modo ultimumutilitatis finem inspicimus, ad omnium et uniuscuiusque membriprofectum, utpote personae sunt, postremum ordinantur. 1Nous revenons à Notre ¡theme principal, l'appréciation morale de latransplantation de la cornée d'un mort sur un vivant, afin d'améliorerl'état des aveugles ou de ceux qui le deviennent ; à leur service se mettentaujourd'hui la charité et la pitié de beaucoup d'hommes compatissants,de même que les progrès de la technique et de la chirurgie Scientifique,avec toutes leurs ressources inventives, leur audace et leur persévérance.La psychologie de l'aveugle nous permet de deviner son besoind'une aide compatissante et comme il la reçoit avec reconnaissance.L'évangile de Saint Luc contient une description vivante de la psychologiede l'aveugle, qui èst un chef-d'œuvre. L'aveugle de Jéricho,entendant passer la foule, demanda ce que cela signifiait. On lui répon-1Acta Ap. Sedis, a. 35, p. 221-222.


Acta Pii Pp. XII 463dit que Jésus de Nazareth passait par là. Alors il s'écria : « Jésus,Fils de David, aie pitié de moi ». Les gens lui enjoignirent de se taire,mais lui continuait de plus belle : « Fils de David, aie pitié de moi ! ».Jésus ordonna donc de le faire venir. « Que veux-tu que je te fasse? »— « Seigneur ! que je voie !» — « Vois ! Ta foi t'a sauvé ». Et aussitôtil recouvra la vue et suivit Jésus en louant Dieu. 2Ce cri « Seigneur,faites que je voie ! » retentit aux oreilles et dans le cœur de tous ; aussivoulez-vous y répondre tous et prêter votre aide autant qu'il est en votrepouvoir. Vous Nous assurez que le transfert de la cornée constitue pourbeaucoup de malades un moyen prometteur de guérison ou du moinsd'adoucissement et d'amélioration. Eh bien ! utilisez-la et aidez-les dansla mesure où c'est possible et licite; naturellement, en choisissant lescas avec beaucoup de discernement et de prudence.La documentation, que vous Nous avez fournie, permet de se représenteren quelque sorte l'opération que vous effectuez. On peut exécuterl'enlèvement de la cornée de deux façons, dites-vous, soit par des « kératoplastieslamellaires » « cheratoplastiche lamellari » ; soit par des


464Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeconclure que dans beaucoup de pays les lois et ordonnances de l'Etatne permettent pas une utilisation plus large de la trasplantation de lacornée et que, par conséquent, on ne peut pas aider un nombre plusgrandd'aveugles ou de ceux qui perdent la vue. Voilà pour ce quiconcerne le point de vue médical et technique de votre compétence.Du point de vue moral et religieux, il n'y a rien à objecter à l'enlèvementde la cornée d'un cadavre, c'est-à-dire aux Jcératoplasties lamellairesaussi bien que perforantes, quand on les considère en ellesmêmes.Pour qui les reçoit, c'est-à-dire, le patient;, elles représententune restauration et la correction d'un défaut de naissance ou accidentel..A l'égard du défunt dont on enlève la cornée, on ne l'atteint dans aucundes biens auxquels il a droit, ni dans son droit à ces biens. Le cadavren'est plus, au sens propre du mot, un sujet de droit ; car il est privé dela personnalité qui seule peut être sujet de droit. L'extirpation n'estpas non plus l'enlèvement d'un bien; les organes visuels en effet (leurprésence, leur intégrité) n'ont plus dans le cadavre le caractère de biens,parce qu'ils ne lui servent plus et n'ont plus de relation à aucune fin.Cela ne signifie pas du tout qu'à l'égard du cadavre d'un homme il nepourrait y avoir, ou il n'y ait pas en fait, des obligations morales, desprescriptions ou des prohibitions; cela ne signifie pas non plus que lestiers, qui ont le soin du corps, de son intégrité et du traitement dontil sera l'objet, ne puissent céder, ou ne cèdent en fait, des droits et desdevoirs proprement dits. Bien au contraire. Les kératoplasties, qui nesoulèvent en elles-mêmes aucune objection morale, peuvent aussi parailleurs ne pas être irréprochables et même être directement immorales.Il faut en premier lieu dénoncer un jugement moralement erroné,,qui se forme dans l'esprit de l'homme, mais influence d'habitude soncomportement externe et consiste à mettre le cadavre humain sur lemême plan que celui de l'animal ou qu'une simple (( chose ». Le cadavreanimal est utilisable presque dans toutes ses parties ; on peut endire autant du cadavre humain considéré de façon purement matérielle,c'est-à-dire dans les éléments dont il se compose. Pour certains, cettemanière de voir constitue le critère dernier de la pensée et le principedernier de l'action. Une telle attitude comporte une erreur de jugementet une méconnaissance de la psychologie et du sens religieux et moral.Car le cadavre humain mérite qu'on le regarde tout autrement. Lecorps était la demeure d'une âme spirituelle et immortelle, partie constitutiveessentielle d'une personne humaine dont il partageait la dignité;quelque chose de cette dignité s'attache encore à lui. On peut


Acta PU Pp. XII 465•dire aussi, puisqu'il est une composante de l'homme, qu'il a été formé


466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepourraient être d'autres personnes en vertu de droits publics ou privés.Il ne serait pas humain, pour servir les intérêts de la médecine ou des« buts thérapeuthiques », d'ignorer des sentiments si profonds. En général,il ne devrait pas être permis aux médecins d'entreprendre desextirpations ou d'autres interventions sur un cadavre sans l'accord deceux qui en sont chargés, et peut-être même en dépit des objectionsformulées antérieurement par l'intéressé. Il ne serait pas non plus équitableque les corps des patients pauvres dans les cliniques publiques etles hôpitaux soient destinés d'office aux services de médecine et de chirurgie,tandis que ceux des patients plus fortunés ne le seraient pas.L'argent et la situation sociale ne devraient pas intervenir, quand ils'agit de ménager des sentiments humains aussi délicats. D'autre part,il faut éduquer le public et lui expliquer avec intelligence et respectque consentir expressément ou tacitement à des atteintes sérieuses àl'intégrité du cadavre dans l'intérêt de ceux qui souffrent, n'offense pasla piété due au défunt, lorsqu'on a pour cela des raisons valables. Geconsentement peut malgré tout comporter pour les proches parents unesouffrance et un sacrifice, mais ce sacrifice s'auréole de charité miséricordieuseenvers des frères souffrants.Les pouvoirs publics et les lois qui concernent les interventions surles cadavres doivent en général respecter les mêmes considérations moraleset humaines, puisqu'elles s'appuient sur la nature humaine ellemême,laquelle précède la société dans l'ordre de la causalité et de ladignité. En particulier les pouvoirs publics ont le devoir de veiller àleur mise en pratique, et d'abord de prendre des mesures pour qu'un(( cadavre » ne soit pas considéré et traité comme tel avant que la mortn'ait été dûment constatée. Par contre les pouvoirs publics sont compétentspour veiller aux intérêts légitimes de la médecine et de la formationmédicale ; si l'on soupçonne que la mort est due à une cause criminelle,ou s'il y a danger pour la santé publique, il faut que le corpssoit livré aux autorités. Tout cela peut et doit se faire, sans manquerau respect dû au cadavre humain et aux droits des proches parents. Lespouvoirs publics peuvent enfin contribuer efficacement à faire entrerdans l'opinion la conviction de la nécessité et de la licéité morale decertaines dispositions au sujet des cadavres, et ainsi prévenir ou écarterl'occasion de conflits intérieurs et extérieurs dans Pindividu, la familleet la société.Il y a presque deux ans, le 30 septembre 1954, Nous avons déjà expriméles mêmes idées dans une allocution au 8 eCongrès de l'Association


Acta Pii Pp. XII 467Médicale Internationale, et Nous voudrions maintenant répéter et confirmerce que Nous disions alors dans un bref paragraphe : « En ce quiconcerne l'enlèvement de parties du corps d'un défunt à des fins thérapeutiques,on ne peut pas permettre au médecin de traiter le cadavrecomme il le veut. Il revient à l'autorité publique d'établir des règles convenables.Mais elle non plus ne peut procéder arbitrairement. Il y a destextes de loi, contre lesquels on peut élever de sérieuses objections. Unenorme, comme celle qui permet au médecin, dans un sanatorium, de préleverdes parties du corps à des fins thérapeutiques, tout esprit de lucreétant exclu, n'est pas admissible déjà en raison de la possibilité de l'interprétertrop librement. Il faut aussi prendre en considération lesdroits et les devoirs de ceux à qui incombe la charge du corps du défunt.Finalement, il faut respecter les exigences de la morale naturelle,qui défend de considérer et de traiter le cadavre de l'homme simplementcomme une chose ou comme celui d'un animal ». 4Avec l'espoir de vous avoir ainsi donné une orientation plus préciseet facilité une compréhension plus profonde des aspects religieux et morauxde ce sujet, Nous vous accordons de tout cœur Notre BénédictionApostolique.IVIis qui interfuerunt Conventui universali de fecunditate et sterilitatehumana, Neapoli indicto. *Vous Nous avez exprimé, Messieurs, le désir de venir Nous présentervos hommages à l'occasion du deuxième Congrès Mondial de la Fertilitéet de la Stérilité, que vous tenez maintenant à Naples. Nous répondonsavec empressement à votre souhait et vous disons le plaisir tout particulier,que Nous éprouvons à recevoir un groupe imposant de savants etde praticiens de tant de pays divers. Vous vous apprêtez à étudier unsujet difficile et délicat, parce qu'il concerne l'une des fonctions principalesdu corps humain et parce que les résultats de vos travaux peuvententraîner des conséquences lourdes de signification pour la vie de beaucoupd'hommes et l'évolution des sociétés.La stérilité conjugale involontaire, à laquelle vous vous proposez deporter remède, fait obstacle à l'obtention de la fin principale du mariage4Acta Apost. Sedis, vol. XXXXVI a. 1954, pag. 595.* Habita die 19 Maii mensis a. 1956.


468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeet provoque chez le couple un malaise profond, voilé souvent par unepudeur instinctive, mais dangereux pour la stabilité du mariage luimême.C'est pourquoi, en face de l'impuissance de la médecine moderneà traiter avec succès bien des cas de ce genre, vous avez formé en 1951 cette« Association internationale de la Fertilité », dont le premier Congrès,tenu à New York en 1953, proposait dans son ordre du jour trois résolutionsprincipales : aider par tous les moyens possibles l'étude et larecherche concernant la fertilité; promouvoir et répandre cette spécialitéchez les médecins, afin qu'un nombre suffisant d'entre eux puisse aiderefficacement les couples stériles ; insister pour qu'on crée des cliniques,des services et des centres de fertilité dans les hôpitaux, sous la directiond'un personnel compétent. Le présent Congrès répond, comme le précédent,à la volonté âe développer au maximum les connaissances que l'onpossède, de les répandre parmi les médecins de toutes les parties dumonde, de déterminer aussi une coordination des travaux sur certainspoints, où la convergence des efforts permettra d'obtenir des résultatsplus significatifs. Vous entendrez un nombre remarquable de rapportset de communications, qui examinent les facteurs endocriniens et métaboliquesde la fertilité et de la stérilité, leurs facteurs professionnels ettoxiques, les méthodes nouvelles de diagnostic et de traitement de lastérilité masculine et féminine, le diagnostic de l'ovulation et de laSpermatogenese et le traitement de leurs désordres, la chirurgie de lastérilité. Une série de mémoires considérera aussi les recherches expérimentalesmenées en cette matière et les problèmes relatifs à l'une desprincipales fonctions de l'homme. Cet ensemble d'études illustre brillammentl'intérêt, que ce Congrès suscite, et la façon dont, de toutesparts, des spécialistes éminents ont voulu apporter leur contribution àl'effort commun.Il ne Nous appartient pas de porter un jugement sur les aspects proprementtechniques de vos travaux ; Nous voudrions par contre envisagerbrièvement certaines implications morales des questions, que vousabordez du point de vue scientifique.Votre Congrès précédent signalait dans sa motion finale que la stérilitéconjugale involontaire soulève un problème économique et socialde grande importance, qu'elle contribue à l'abaissement de l'indice defertilité des populations et peut influencer par là la vie et la destinée despeuples. Il arrive parfois que l'on s'attarde à ce point de vue, plus apparent,plus facilement contrôlable. On dira alors qu'il faut promouvoirla natalité pour assurer la vitalité d'une nation, et son expansion dans


Acta Pii Pp. XII 469tous les domaines. Il est vrai qu'une natalité élevée manifeste les énergiescréatrices d'un peuple ou d'une famille ; elle illustre le courage deshommes devant la vie, ses risques, ses difficultés; elle souligne leurvolonté de construire et de progresser. On a raison de relever que l'impossibilitéphysique d'exercer la paternité et la maternité devient aisémentun motif de découragement, de repliement sur soi. La vie, qui souhaitaitardemment se prolonger, se dépasser, retombe, pour ainsi dire,sur elle-même et bien des foyers, hélas, succombent à cette épreuve.C'est avec plaisir que Nous voudrions mentionner ici une considération,que vous avez vous-mêmes mise en relief. U est pleinement vraique votre zèle à poursuivre des recherches sur la stérilité matrimonialeet les moyens de la vaincre, s'il présente un aspect scientifique digned'attention, engage aussi de hautes valeurs spirituelles et éthiques,dont on devrait tenir compte. Nous les avons indiquées ci-dessus. Il estprofondément humain que les époux voient et trouvent dans leur enfantl'expression véritable et plénière de leur amour réciproque et de leur donmutuel. Il n'est pas difficile de comprendre pourquoi le désir insatisfaitde la paternité ou de la maternité est ressenti comme un sacrifice pénibleet douloureux par les parents, qu'animent des sentiments nobles et sains.Bien plus, la stérilité involontaire du mariage peut devenir un dangersérieux pour l'union et la stabilité même de la famille.Mais cet aspect social ne fait en réalité que recouvrir une réalité plusintime et plus grave. Le mariage en effet unit deux personnes dans unecommunauté de destin, dans leur marche vers la réalisation d'un idéalqui implique, non la plénitude d'un bonheur terrestre, mais la conquêtede valeurs spirituelles d'un ordre transcendant, que la Révélation chrétienneen particulier propose dans toute leur grandeur. Cet idéal, lesépoux le poursuivent ensemble, en se consacrant à l'obtention de la finpremière du mariage, la génération et l'éducation des enfants.Plusieurs fois déjà Nous avons cru nécessaire de rappeler commentles intentions particulières des conjoints, leur vie commune, leur perfectionnementpersonnel, ne pouvaient se concevoir que subordonnés aubut qui les dépasse, la paternité et la maternité. « Non seulement l'œuvrecommune de la vie extérieure, disions-Nous dans une allocution adresséeaux sages-femmes le 29 octobre 1951, mais encore tout l'enrichissementpersonnel, même l'enrichissement intellectuel et spirituel, jusqu'à cequ'il y a de plus spirituel et profond dans l'amour conjugal comme tel,a été mis par la volonté de la nature et du Créateur au service de la31 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 9. — 16-6-1956.


470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedescendance »- 1Tel est l'enseignement constant de P Eglise; elle a rejetétonte conception du mariage qui menacerait de le replier sur lui-même,d'en faire une recherche égoïste de satisfactions affectives et physiquesdans l'intérêt des seuls époux.Mais l'Eglise a écarté aussi l'attitude opposée qui prétendrait séparer,dans la génération, l'activité biologique de la relation personnelle desconjoints. L'enfant est le fruit de l'union conjugale, lorsqu'elle s'exprimeen plénitude, par la mise en œuvre des fonctions organiques, des émotionssensibles qui y sont liées, de l'amour spirituel et désintéressé quil'anime ; c'est dans l'unité de cet acte humain que doivent être posées lesconditions biologiques de la génération. Jamais il n'est permis de séparerces divers aspects au point d'exclure positivement soit l'intention procréatrice,soit le rapport conjugal. La relation, qui unit le père et lamère à leur enfant, prend racine dans le fait organique et plus encoredans la démarche délibérée des époux, qui se livrent l'un à l'autre etdont la volonté de se donner s'épanouit et trouve son aboutissement véritabledans l'être qu'ils mettent au monde. Seule d'ailleurs cette consécrationde soi, généreuse dans son principe et ardue dans sa réalisation,par l'acceptation consciente des responsabilités qu'elle comporte, peutgarantir que l'œuvre d'éducation des enfants sera poursuivie avec toutle soin, le courage et la patience qu'elle exige. On peut donc affirmer quela fécondité humaine, au delà du plan physique, revêt des aspects morauxessentiels, qu'il faut nécessairement considérer, même lorsqu'on traitele sujet du point de vue médical.Il est bien évident que le savant et le médecin, lorqu'ils abordent unproblème de leur spécialité, ont le droit de concentrer leur attention surses éléments proprement scientifiques et de le résoudre en fonction deces seules données. Mais lorsqu'on entre dans la voie des applicationspratiques à l'homme, il est impossible de ne pas tenir compte des répercussionsque les méthodes proposées auront sur la personne et son destin.La grandeur de l'acte humain consiste précisément à dépasser lemoment même où il se pose pour engager toute l'orientation d'une vie,pour l'amener à prendre position vis-à-vis de l'absolu. C'est vrai déjàde l'activité quotidienne : à combien plus forte raison d'un acte qui engage,avec l'amour réciproque des époux, leur avenir et celui de leur descendance.Aussi croyons-Nous qu'il est capital pour vous, Messieurs, de ne pas1Acta Apost. Sedis, vol. XLIII (1951) pag. 849-850.


Acta Pii Pp. XII 471négliger cette perspective, quand vous considérez les méthodes de fécondationartificielle. Le moyen, par lequel on tend à la production d'unenouvelle vie, prend une signification humaine essentielle, inséparable dela fin que l'on poursuit et susceptible, s'il n'est pas conforme à la réalitédes choses et aux lois inscrites dans la nature des êtres, de causer un dommagegrave à cette fin même.Sur ce point également, on Nous a demandé de donner quelques directives.Au sujet des tentatives de fécondation artificielle humaine « invitro », qu'il Nous suffise d'observer qu'il faut les rejeter comme immoraleset absolument illicites. Sur les diverses questions de morale quise posent à propos de la fécondation artificielle, au sens ordinaire dumot, ou (( insémination artificielle », Nous avons déjà exprimé Notrepensée dans un discours adressé aux médecins le 29 septembre 1949 ; 2aussi Nous renvoyons pour le détail à ce que Nous disions alors et NousNous limitons ici à répéter le jugement donné pour conclure : « En cequi touche la fécondation artificielle, non seulement il y a lieu d'êtreextrêmement réservé, mais il faut absolument l'écarter. En parlant ainsi,on ne proscrit pas nécessairement l'emploi de certains moyens artificielsdestinés uniquement soit à faciliter l'acte naturel, soit à faire atteindresa fin à l'acte naturel normalement accompli ». Mais étant donné quel'usage de la fécondation artificielle s'étend de plus en plus, et afin decorriger quelques opinions erronées qui se répandent au sujet de ce queNous avons enseigné, Nous y ajoutons ce qui suit :La fécondation artificielle dépasse les limites du droit que les épouxont acquis par le contrat matrimonial, à savoir, celui d'exercer pleinementleur capacité sexuelle naturelle dans l'accomplissement naturel del'acte matrimonial. Le contrat en question ne leur confère pas de droità la fécondation artificielle, car un tel droit n'est d'aucune façon exprimédans le droit à l'acte conjugal naturel et ne saurait en être déduit. Encoremoins peut-on le faire dériver du droit à P« enfant » « fin » première dumariage. Le contrat matrimonial ne donne pas ce droit, parce qu'il apour objet non pas 1'« enfant », mais les « actes naturels » qui sont capablesd'engendrer une nouvelle vie et destinés à cela. Aussi doit-on direde la fécondation artificielle qu'elle viole la loi naturelle et qu'elle estcontraire au droit et à la morale.Alia nunc occurrit quaestio, ad quam pertractandam magis addecetlatinam linguam adhibere.2Acta Apost. Sedis, vol XXXXI (1949) pag. 557 ss.


472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuemadmodum rationalis animus noster artificiali inseminationi adversatur,ita eadem ethica ratio, a qua agendi norma sumenda est, paritervetat, quominus humanum semen, peritorum examini subiciendum, masturbationisope procuretur.Hanc agendi rationem attigimus Nostra quoque allocutione coramTJrologiae doctoribus coetum participantibus, die VIII mensis Octobrisanno MDCCCCLIII prolata, in qua haec habuimus verba : « Du reste, leSt-Office a décidé déjà le 2 août 1929 3qu'une "masturbatio directe procurataut obtineatur sperma " n'est pas licite, ceci quel que soit le butde l'examen ». 4Cum vero Nobis allatum sit, pravam huiusmodi consuetudinempluribus in locis invalescere, opportunum ducimus nunc etiam,quae tunc monuimus, commemorare atque iterum inculcare.Si actus huiusmodi ad explendam libidinem ponantur, eos vel ipsenaturalis hominis sensus sua sponte respuit, ac multo magis mentisiudicium, quotiescumque rem mature recteque considerat. Iidem actustamen tunc quoque respuendi sunt, cum graves rationes eos a culpaeximere videntur, uti sunt : remedia iis praestanda qui nimia n errorumintentione vel abnormibus animi spasmis laborant; medicis peragenda,ope microscopii, spermatis inspectio, quod venerei vel alius generis morbibacteriis infectum sit; diversarum partium examen, ex quibus semen*ordinarie constat, ut vitalium spermatis elementorum praesentia, numerus,quantitas, forma, vis, habitus aliaque id genus dignoscantur.Eiusmodi procuratio humani seminis, per masturbationem effecta, adnihil aliud directe spectat, nisi ad naturalem in homine generandifacultatem plene exercendam; quod quidem plenum exercitium, extraconiugalem copulam peractum, secum fert directum et indebite usurpatomieiusdem facultatis usum. In hoc eiusmodi indebito facultatis usuproprie sita est intrinseca regulae morum violatio. Haudquaquam enimhomo ius ullum exercendi facultatem sexualem iam inde habet, quodfacultatem eandem a natura recepit. Homini nempe (secus ac in ceterisanimantibus rationis expertibus contingit) ius et potestas utendi atqueexercendi eandem facultatem tantummodo in nuptiis valide initis tribuitur,atque in iure matrimoniali continetur, quod ipsis nuptiis tradituret acceptatur. Inde elucet hominem, ob solam hanc causam quodfacultatem sexualem a natura recepit, non habere nisi potentiam et iusad matrimonium ineundum. Hoc ius tamen, ad obiectum et ambitum8Acta Ap. Sedis, vol. XXI a. 1929, p. 490, II.* Acta Apost. Sedis, vol XLV, (1953) pag. 678.


Acta PU Pp. XII 473quod attinet, naturae lege, non hominum voluntate discribitur ; vi huiuslegis naturae, homini non competit ius et potestas ad plenum facultatissexualis exercitium, directe intentum, nisi cum coniugalem copulamexercet ad normam a natura ipsa imperatam atque definitam. Extrahunc naturalem actum, ne in ipso quidem matrimonio ius datur adsexuali hac facultate plene fruendum. Hi sunt limites, quibus ius, dequo diximus, eiusque exercitium a natura circumscribuntur. Ex eo quodplenum sexualis facultatis exercitium hoc absoluto copulae coniugalislimite circumscribitur, eadem facultas intrinsece apta efficitur ad plenummatrimonii naturalem finem assequendum (qui non modo est generatio,sed etiam prolis educatio), atque eius exercitium cum dicto finecolligatur. Quae cum ita sint, masturbatio omnino est extra memoratampieni facultatis sexualis exercitii naturalem habilitatem, ideoqueetiam extra eius colligationem cum fine a natura ordinato ; quamobremeadem omni iuris titulo caret atque naturae et ethices legibus contrariaest, etiamsi inservire intendat utilitati per se iustae nec improbandae.Quae hactenus dicta sunt de intrinseca malitia cuiuslibet pieni ususpotentiae generandi extra naturalem coniugalem copulam, valenteodem modo cum agitur de matrimonio iunctis vel de matrimonio solutis,sive plenum exercitium apparatus genitalis fit a viro sive a muliere,sive ab utraque parte simul agente; sive fit tactibus manualibus siveconiugalis copulae interruptione; haec enim semper est actus naturaecontrarius atque intrinsece maius.Si la fécondité répond à certaines exigences de l'organisme et satisfaitdes instincts puissants, elle engage tout de suite, comme Nousl'avons dit, le plan psychologique et moral. L'œuvre de l'éducation dépasseencore par sa portée et ses conséquences celle de la génération.Les échanges d'âme à âme, qui s'opèrent entre les parents et les enfants,avec tout le sérieux, la délicatesse, l'oubli de soi qu'ils requièrent, contraignentbien vite les parents à dépasser le stade de la possessioneffective pour songer à la destinée personnelle de ceux qui leur sontconfiés. Le plus souvent, quand ils atteignent l'âge adulte, les enfantsquittent leur famille, s'en vont au loin pour répondre aux nécessités dela vie ou aux appels d'une vocation plus haute. La pensée de ce détachementnormal, si coûteux soit-il pour eux, doit aider les parents às'élever vers une conception plus noble de leur mission, vers une visionplus pure de la signification de leurs efforts. Sous peine d'échec aumoins partiel, la famille est appelée à s'intégrer dans la société, à élar-


474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialegir le cercle des affections et des intérêts, à orienter ses membres versdes horizons plus larges, pour songer non seulement à eux-mêmes, maisaux tâches de service social.L'Eglise catholique enfin, dépositaire des intentions divines, enseignela fécondité supérieure des vies entièrement consacrées à Dieu et auprochain. Ici le renoncement entier à la famille doit permettre l'actionspirituelle toute désintéressée et procédant non d'une peur quelconquede la vie et de ses engagements, mais de la perception des véritablesdestinées de l'homme, créé à l'image de Dieu et en quête d'un amouruniversel, qu'aucun attachement charnel ne vienne limiter. Telle est laplus sublime et la plus enviable fécondité, que l'homme puisse souhaiter,celle qui transcende le plan biologique pour entrer le plain-pieddans celui de l'esprit.Nous ne voulions pas, Messieurs, conclure cette allocution sansouvrir ces perspectives. A d'aucuns, elles peuvent paraître assez éloignéesdes objets, qui vous occupent maintenant. Il n'en est rien cependant, Elles seules en effet permettent de situer vos travaux, à la placequi leur revient et d'en apercevoir la valeur. Ce que vous souhaitez, cen'est pas seulement d'augmenter le nombre des hommes, mais d'éleverle niveau moral de l'humanité, ses forces bienfaisantes, sa volonté decroître physiquement et spirituellement. Vous voulez rendre une nouvelleferveur à l'affection de tant d'époux qu'attriste un foyer désert ;loin d'entraver leur épanouissement plénier, vous ambitionnez de mettreà leur service tout votre savoir pour que se réveillent en eux cesressources admirables, que Dieu a cachées au cœur des pères et desmères pour les aider à monter vers Lui, eux-mêmes et toute leur famille.Pénétrés d'une telle responsabilité, vous poursuivrez avec uneardeur croissante, Nous osons l'espérer, votre labeur scientifique et lesréalisations pratiques, que vous vous proposez. En invoquant sur vousmêmes,sur vos familles et tous ceux qui vous sont chers, les plus abondantesfaveurs divines, Nous vous accordons de tout cœur Notre BénédictionApostolique.


Acta Pii Pp. XII 475NUNTIUS RADIOPHONICUSCHRISTIFIDELIBUS OB XV CONVENTUM EUCHARISTICUM EX ITALIA LYCIAE COA­DUNATIS.*In questo vespro solenne di fede e di grazia, in cui voi, diletti figliaccorsi da ogni regione d'Italia nella nobile e ridente città di Lecce,volete gareggiare con le schiere angeliche nell'offrire a Gesù Eucaristicoil supremo trionfo dell'adorazione e dell'omaggio, Noi non avremmopotuto non accogliere il vostro desiderio di una Nostra parola, quasi persuggellare in qualche modo gli splendori del XV Congresso EucaristicoNazionale con la testimonianza della Nostra venerazione e del Nostroamore.Innanzi tutto, rendiamo grazie a Dio per il conforto che voi, dilettifigli del Salento, avete arrecato al Nostro cuore in queste memorabiligiornate di fede e di spirituale rinnovamento, operato sotto la guida deivostri Pastori, e innanzi tutto dello zelantissimo Vescovo di cotesta diocesi,e alla luce sapiente di tanti insigni scrittori ed oratori, che hannoprofondamente ed ampiamente illustrato tutti i lati del denso programmadelle vostre Assisi eucaristiche. Il vostro Congresso, che oggi si chiude,resterà nella serie dei Congressi Eucaristici Nazionali come un fulgidoanello della loro preziosa catena, come una limpida perla incastonatanella corona del divino Re eucaristico, come una elevata strofa nell'innodi gloria che un popolo di così grandi tradizioni religiose va cantandopubblicamente nel corso dei tempi dinanzi all'ara, ove si manifesta, nelmistero del pane vivo e vitale, l'infinito amore di Dio per l'uomo.L'ottima riuscita del XV Congresso è dovuta particolarmente al bennoto fervore religioso delle dilette popolazioni pugliesi, ma non meno allafelice scelta della città di Lecce, che con edificante ardimento ha accettatol'ufficio e l'onore di ospitarlo tra le sue vetuste mura, non risparmiandofatiche e sacrifìci. Veramente degna di rappresentare la cattolicaItalia, in quest'ora di fede, è la vostra città, o Leccesi, da voi generosamenteofferta quasi nobile scenario al grandioso trionfo dell'Eucaristia.Lecce, chiamata per la sua coltura e la sua gentilezza l'Atene dellePuglie e per la dolcezza del suo idioma la Firenze del mezzogiorno, è* Datus die 6 Maii mensis a. 1956.


476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeper l'antichità e lo splendore della sua storia una delle più illustricittà d'Italia, ed ha insieme con esse il merito di conservare intatto l'anticovolto e cuore cristiano, pur nel moderno sviluppo delle industrie edei commerci. Del religioso passato di questa città, la cui fondazione sifa risalire all'età romana, sono ancor oggi testimoni i suoi monumentie gli splendidi suoi sacri edifìci, quali, tra gli altri, la basilica di S. Croce,la Cattedrale dedicata all'Assunzione di Maria, la chiesa di S. Domenico,con il loro stile caratteristico che ricorda il barocco spagnuolo, detto« plateresco », atto ad esprimere, con forme di esuberante festosità e diricercata eleganza, la felicità di un popolo che vive e vuole al sommoonorare la sua fede. Della sua presente vitalità religiosa hanno dato eloquentedimostrazione le fervide giornate di questo Congresso, che hannovisto accorrere ai sacri altari autorità e popolo, soldati e lavoratori, fanciullie malati, in una parola, tutti i ceti della città e della penisolasalentina, per i cui centri, già nell'anno della sua preparazione prossima,il devoto pellegrinaggio eucaristico « Gesù che passa » aveva sparso tesoridi benedizioni. E del presente fervore religioso ed eucaristico la cittadinanzaha determinato che restasse perenne memoria nel singolare donoofferto al Congresso di cotesta « Piazza dei Trecentomila » appositamentecostruita ed in questo momento divenuta il cuore religioso dell'amatissimaItalia.Da essa infatti, gremita da voi, diletti figli di Lecce, delle Puglie, edai rappresentanti le altre regioni italiane, si levano al cielo, per riecheggiarespiritualmente dappertutto nella Chiesa, gli inni e i canticidella venerazione, della gratitudine, dell'amore al divin Salvatore, guidae Pastore delle anime, a Lui, che tutto conosce e tutto può, e che gliuomini nutre misticamente delle sue carni, affine di prepararli ad esseresuoi commensali nell'eterno banchetto, suoi coeredi nella gloria, e concittadinidei santi nella patria celeste. Sì, o diletti figli, fate che tutti odanoa loro salute il giubilo dei vostri cantici a Cristo : « Sit laus plena, sitsonora, sit iucunda, sit decora mentis iubilatio ».*Il vostro sia il cantico della venerazione all'Agnello, che toglie i peccatidel mondo col perpetuo sacrificio di Sè, e che col suo prezioso sangueha ricomprato al Padre gli uomini di tutte le tribù, le lingue, i popoli ele nazioni. 2Veramente Egli « è degno... di ricevere la potenza e la ricchezzae la gloria e la benedizione ». 3Sia inoltre il cantico della grati-123Seq Miss. Ssmi Corp. Chr.cfr. Apoc. 5, 9.Apoc. 5, 12.


Acta PU Pp. XII 477tudine a Colui che, dopo averci dato, creandoci, ogni sorta di beni, quasiavesse esaurito ogni suo tesoro, volle dare sè stesso. E a si diede a noisocio col nascere, cibo col nutrirci, prezzo morendo, e si darà premioregnando ». 4Ma soprattutto sia il vostro un inno di amore a Colui chetutto operò per amore verso le umane creature ; e che, dal solo amoremosso, abitò tra noi, e volle restare presente tra i suoi diletti nel misteroeucaristico, ripetendo incessantemente una immolazione, mediante laquale si procurassero agli uomini i medesimi frutti di redenzione dellaprima., fonte ed origine di tutte le grazie. 5Questo triplice cantico divenerazione, di gratitudine, di amore sgorghi dal profondo del cuore esia tale da dare indirizzo e intensità a tutta la vita.Ma, quasi come « laudis thema specialis », 6il presente Congresso siè proposto di approfondire con lo studio e far rivivere nelle coscienze degliuomini di oggi due particolari effetti dell'Eucaristia, definita « Sacramentodi unità » e « vincolo di carità». 7Se mai in ogni tempo la umanasocietà sentì il bisogno di attuare in sè i sommi beni della unione e dellafraternità, oggi ella ne sente profondamente, quasi tragicamente, la necessità.Spettacolo doloroso è quello delle divisioni, che spezzano e quasisezionano il corpo vivo della famiglia umana in zone e in settori, ingruppi e in blocchi separati come da abissi, che sembra impossibile dicolmare; doloroso sempre, ma molto più quando le divisioni separano,opponendo gli uni contro gli altri, fratelli doppiamente tali, perchè allasemplice fratellanza umana se ne aggiunge un'altra superiore, fondata inuna medesima credenza, nella fede in un medesimo Redentore e SignoreGesù Cristo, che tutti riconoscono come principio della loro salvezzae maestro della loro vita. Benché tutte le concrete condizioni dellavita umana concorrano a spingere l'uomo a compiere ogni sforzo pereliminare i contrasti almeno più gravi ed assicurare ai popoli, come aisingoli gruppi, la convivenza nella fraterna collaborazione per il bene,tuttavia questo fondamentale obiettivo è parso in ogni tempo come ilpiù arduo problema della storia, fin quasi a far pensare che la sua soluzionesia al disopra delle forze umane. E forse tale è, se non in sè stesso,almeno per le circostanze concrete in cui volta per volta si presenta ilproblema.Ma ecco che la divina benignità è anche in questo accorsa a sorreg-4Hymn. Verbum Supern, ad Land, in festo Ss.mi Corp. Chr.5cfr. Conc. Trid. Sess. XXII cap. 2.• Seq. Miss. SS.mi Corp. Chr.7S. Th. S p. q. 73 a. 3 ad 3.


478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialegere l'uomo, impegnando con infinita generosità il Figlio unigenito diDio incarnato e dato in cibo alle sue creature. La fede nella Eucaristia,la sua perenne presenza, il mistico rinnovarsi del sacrifìcio del Golgota,la comunione fìsica e spirituale con l'unico Redentore, Cristo, non soloricorda e sprona gli uomini all'unione fraterna, ma l'attua in quel Corpomistico, di cui moltissimi sono i membri attuali, e a cui tutti sono chiamatiad inserirsi. La fede e la comunione eucaristica sono veramente ilvincolo dato da Dio agli uomini per ricomporre la primordiale unità dellaumana famiglia, infranta dalla prima colpa. Oh quanto diverse, infatti,sarebbero le famiglie, le città, le nazioni e il mondo intero, se tutte leanime, accostandosi con frequenza a questa fornace divina di amore,ricevessero in sè una scintilla di quel fuoco, sino a formarne un beneficoincendio, che distruggesse tutte le impurità, mondasse tutte le scorie, sopissetutti i contrasti, incenerisse tutti gli egoismi, e riscaldasse la freddezzadei cuori, ridonando loro il palpito sincero dell'amore fraterno egeneroso. È forse questo un vano, infondato ideale? No, diletti figli;guardate in questo momento la immensa moltitudine che, con intima letiziaed ineffabile pace, si stringe intorno a cotesto altare. Non è forse Cristovivente con la sostanza della umana carne, che vi ha radunati e fattiriconoscere fratelli e figli del medesimo Padre? « Congregava nos inunum Christi amor ». 8Nessun uomo, nessuna idea, nessun comune bisognoo timore riusciranno mai a dare una stabile e vitale unità agli uomini,come può darla ed assicurarla la fede e la vita in Cristo. Se, dunque,voi volete contribuire, per quanto è da voi, ad estendere al mondo e alfuturo il prezioso bene di cui godete in questo momento, fate che tuttivolgano lo sguardo e il cuore alla divina Ostia salutare, e questa graziachiedete : la unità nella carità.È questo il bisogno essenziale del mondo di oggi, benché non tutti nesiano intimamente persuasi oppure disposti con sincera volontà a tentareogni mezzo per affrettarne l'attuazione. Ma mentre, da una parte,taluni ne soffocano il grido in sè e intorno a sè nell'intento di trarrevantaggio dalle divisioni, altri si dicono contenti se riuscissero ad imporreuna parvenza di unità mediante il predominio della forza, ed altriancora, sfiduciati, si arrendono all'idea dei fatali conflitti ; dall'altra, viè l'immensa schiera dei veri credenti in Cristo, che, illuminati e fortificatidalla sua grazia, ne riconoscono la necessità e l'urgenza, fondate sulvolere divino e sull'esempio di Cristo. Tra queste elette schiere siete voi,8Liturg. Vers. Antiph. In Coena Domini.


Acta Pii Pp. XII 479diletti figli, che vi stringete ora presso Faltare, ove il Dio umanato enascosto dai veli eucaristici si offre come Capo della umanità e vincolotra le genti. Qui prorompa dai vostri petti il grido invocante la unitànella carità, e qui il grido si muti in preghiera, e la preghiera in azione.Ma il vostro grido di richiamo alla fraternità e la vostra preghiera per•ottenerla dal cielo salgono in questo giorno da un angolo della terra, che,per la sua singolare posizione tra Oriente e Occidente, ha il significato•di simbolo, il valore di auspicio. Come il vostro suolo, amatissimi figlisalentini, fu già nel passato ponte naturale verso quell'Oriente misterioso,culla di civiltà e di coltura, e dal quale l'Occidente trasse l'ispirazionee l'avviamento per il suo grande destino, così ritorna ad essere in•questa solenne circostanza del Congresso Eucaristico l'approdo spiritualedi tutte le anime che intendono riunire non solo gli uomini tra loro,ma la terra col cielo, mediante l'unico Mediatore Gesù Cristo. Possano«così gli echi del vostro Congresso giungere fino agli ultimi confini delmondo, accendendo con nuovo ardore dappertutto la fiamma della fraternitàe della pace.Tra i devoti ricordi e le sante emozioni di queste giornate eucaristichevolgenti al tramonto, col risveglio di una fede più vivida e col rinnovamentodei pubblici e privati costumi, conservate intatto, per la intieraTita, l'amore per Gesù Eucaristia, che il Congresso ha ridestato nei vostri-cuori. La ridente e cara città di Lecce, che gode del patrocinio del suoamato Santo Oronzo, il cui nome è portato con onore da molti suoi figli,«orne dell'insigne Compatrono S. Bernardino Realino, suo infaticabileapostolo, da Noi stessi elevato ai supremi onori degli altari, mantenga«d accresca la sua fama di città esemplarmente cristiana. E come le abilimani dei vostri artigiani sanno modellare nell'umile materia i devotisimulacri di santi e trarre dalla pietra stessa del vostro suolo i mirabiliricami che adornano i sacri edifìci, così la grazia divina, cui offrite docilie malleabili le vostre anime, vi trasformerà ed arricchirà, secondo il modellodi Cristo stesso, in uomini di cui la Chiesa possa dirsi orgogliosa.O Gesù Eucaristico, centro e meta di tutti i cuori, ascolta benigno laumile Nostra preghiera, che con accento commosso Ti presentiamo perquesto popolo di predilezione, che in fanti modi Ti sta dimostrando lasua devozione e il suo filiale affetto; esaudisci le sue suppliche e concediglisoprattutto il dono prezioso della tua carità e del tuo amore, attraendolo,— con quel divino incanto, che già irradiavi sulla terra, allorchépassavi per le città e i castelli beneficando e sanando tutti, — a ricorrerecontinuamente alla fonte di acque vive, al mistico banchetto, ove Tu sei


480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenon solo il Padre che invita, ma anche la vittima che si offre in alimento.Fa che, mediante questa costante partecipazione, tutti siano una cosasola con Te, perchè così saranno anche tutti una cosa sola, secondo laTua ardente brama


Sacra Congregatio Consistorialis 481<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMS. CONGREGATIO CONSISTORIALISiANGBENSISDECRETUMDE CAPITULI CATHEDRALIS INNOVATIONECum Exc. P. D. Emmanuel Alphonsus de Carvalho, Episcopus titularisRhaedestenus et Coadiutor cum iure successionis Exc. P. D. GulielmiAugusti de Cunha Guimarâes, Episcopi Angrensis, ab ApostolicaSede expostulavisset ut vetustum Capitulum Cathedrale Angrense, quibusdamadductis immutationibus, nova ratione constitueretur, Sacra CongregatioConsistorialis, praehabito favorabili voto Exc. P. D. FernandiCento, Archiepiscopi titularis Seleuciensis pierii et in Republica LusitanaNuntii Apostolici, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo DominoNostro Pio Divina Providentia PP. XII tributarum, rata huiusmodiinnovationem in spirituale fidelium bonum cessuram, oblatis precibusbenigne annuendum censuit.Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto, perinde valituroac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, statuit ut exindeAngrense Capitulum Cathedrale, ceteris abrogatis, constet tribusdignitatibus, Decano nempe, Archidiacono et Cantore, atque novemcanonicatibus, quorum unus canonico Theologo alius vero canonico Paenitentiarioconferetur.Collatio dignitatum et canonicatuum fiet ad normam iuris communis.Sacra Congregatio tamen indulget ut, quousque congruae praebendaeconstitutae non fuerint, dignitates et canonicatus iis sacerdotibus, quialio beneficio etiam cum cura animarum sint praediti, conferri possint.Concedit insuper ut divinum officium peragatur saltem hisce qui sequun-


482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetur festis diebus : Nativitatis Domini Nostri Jesu Christi, Paschatis, Pentecostes,Ssmi Corporis Christi, Assumptionis et Conceptionis ImmaculataeBeatae Mariae Virginis necnon in festo Transfigurationis D.N. J.C. rcui Ecclesia cathedralis dicata est.In reliquis vero quae sacri canones de Capitulis Cathedralibus atqueCapitulares Constitutiones statuunt adamussim serventur.Ad haec omnia perficienda eadem S. Congregatio Consistorialis memoratumExc. P. D. Fernandum Cento deputat, necessarias et opportunasei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impositoadeandem S. Congregationem Consistorialem, quam primum, remittendiauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Contrariis quibusvis minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 9 Decembris1955.Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisIosephus Ferretto, AdsessorIIPROVISIO ECCLESIARUMSanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quaesequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :die 13 Novembris 1955. — Titulari episcopali Ecclesiae Burcensi, praefecitExc. P. D. Matthiam Zvekanovic, ex Administratione ApostolicaBaciensi in Jugoslavia, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. LudoviciBudanovié, Episcopi titularis Cisamensis et Administratoris ApostoliciBaciensis in Jugoslavia.die 15 Februarii 1956. —- Titulari episcopali Ecclesiae Cynopolitanaein Arcadia Exc. P. D. Ioannem Marcellum Rodié, hactenus EpiscopumAgennensem.die 6 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Larensi R. P. RichardumAckerman C. S. Sp., directorem nationalem Pontificii Operisa Sancta Infantia in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis,.


Sacra Congregatio Consistorialis 483quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Caroli Francisci Buddy, EpiscopiS. Didaci.die 8 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Lambaesitanae R. D.Thomam Eduardum Gill, parochum ecclesiae cathedralis Seattlensis,quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Thomae A. Connolly, ArchiepiscopiSeattlensis.die 11 Aprilis — Titulari episcopail Ecclesiae Rhodopolitanae R. D.Alden Ioannem Bell, parochum ecclesiae cathedralis Angelorum in California,quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Francisci S. R. E.Card. Mclntyre, Archiepiscopi Angelorum in California.die X3 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Agennensi, R. D. RogeriumJohan, canonicum Capituli cathedralis Sagiensis.die 17 Aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cyrrhensi Exc.P. D. Aloisium Ferrand, hactenus Episcopum Maurianensem, quem constituitCoadiutorem cum jure successionis Exc. P. D. Ludovici Gaillard,Archiepiscopi Turonensis.die 2 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Maurianensi R. D. Joëlem Bellec,canonicum Capituli Cathedralis et Vicarium Generalem dioecesis Cori -sopitensis.die 3 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Ravennatensi et Ecclesiae Cathedraliunitae Cerviensi R. P. D. Salvatorem Baldassarri, AntistitemUrbanum, canonicum theologum Capituli Cathedralis Faventini et professoremin Pontificio Seminario Regionali Flaminio a Benedicto Pp. XVBononiae constituto.— Titulari episcopali Ecclesiae Elidensi R. D. Ioannem I. Carberry,ex dioecesi Bruklyniensi, quem constituit Coadiutorem cum jure successionisExc. P. D. Ioannis I. Bennett, Episcopi Lafayettensis in Indiana.die 8 Maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Tyanensi Exc. P. D.Primum Principi, Canonicum Patriarchalis Basilicae Principis Apostolorumde Urbe, Oeconomum ac Secretarium S. Congregationis FabricaeS. Petri et Consultorem Supremae S. Congregationis S. Officii, quemconstituit Administratorem Pontificium Patriarchalis Basilicae S. Pauliet Lauretanum necnon Delegatum Pontificium Basilicae divo AntonioPatavii dicatae.die 10 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Vindobonensi Exc. P. D.Franciscum König, hactenus Episcopum titularem Liviensem atque Coadiutoremcum iure successionis Exc. P. D. Michaelis Memelauer, EpiscopiS. Hippolyti.die 15 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Prienensi Revmum P. D.


484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIacobum Le Cordier, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem archidioecesisParisiensis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. MauritiiS. E. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis.die 21 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Osnabrugensi R. D. FranciscumDemann, canonicum cathedralis Osnabrugensis atque theologiae dogmaticaeprofessorem in Seminario Osnabrugensi.de 22 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Chersonesitanae in EuropaRevmum P. D. Carolum Cafferata, Antistitem Urbanum, directoremspiritus in seminario Rosariensi, quem deputavit Auxiliarem EmiP. D. Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Abitinensi Revmum P. D. FranciscumVennera, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem et archidiaconumCapituli Cathedralis Rosariensis, quem deputavit AuxiliaremEmi P. D. Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis.die 25 Maii. .— Titulari episcopali Ecclesiae Assavensi Revmum D.Raymundum Lizardi, e dioecesi Civitatis Bolivarensis, Vicarium Generalemarchidioecesis Caracensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D.Raphaelis Ignatii Arias Blanco, Archiepiscopi Caracensis.die 28 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Mexicanae Exc. P. D. MichaelemDarium Miranda y Gómez, hactenus Archiepiscopum titularemSelymbrianum.— Cathedrali Ecclesiae Tulancingensi Revmum D. Adalbertum AlmeidaMerino, e dioecesi Chihuahuensi, directorem spiritus in seminariodioecesano.IIINOMINATIODecreto die quarto Februarii mensis a. 1956 dato, Sacra CongregatioConsistorialis nominavit Elmum P. D. Josephum S. R. E. CardinalemWendel, Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, Vicarium CastrensemReipublicae Foederalis Germanicae.


An. et vol. XXXXTIII 23 Iulii 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. IO<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUM OFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>IIACAREZINHOENSIS(LONDRINENSIS - MARINGAËNSIS)A DIOECESI IACAREZINHOENSI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES, EX IISQUE DUAEFORMANTUR DIOECESES, LONDRINENSIS ET MARINGAËNSIS APPELLANDAE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMLatissimas partire Ecclesias easdemque aptioribus circumscribere finibusNostrum esse in primis arbitramur, quibus nil anxius, nil antiquius-est quam omnibus hominibus, qui christiano decorantur nomine, supernaesalutis viam tutiorem reddere, eosque cunctis catholicae religionis commodisatque utilitatibus providere. Cum ergo acceperimus venerabilemEratrem Armandum Lombardi, Archiepiscopum titulo CaesariensemPhilippi et in Brasiliana Republica Apostolicum Nuntium, ab hac RomanaSede petivisse ut, distracta Iacarezinhoensi Ecclesia, duae conderenturdioeceses, ne optimi incolae septemtrionalis regionis CivitatisParanensis, in Brasilia, congrua carerent curatione ; atque in id consentireGerardum de Proença Sigaud, Iacarezinhoensem Episcopum, simulqueEmmanuelem da Silveira d'Elboux, Archiepiscopum Curitibensem,32 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 10. — 23-7-1956.


486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeceterosque Ordinarios locorum ex ecclesiastica Provincia Curitibensi;adhibitis precibus libenti concedimus animo. Quam ob rem, consilioaudito venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiisconsistorialibus praepositorum, re attente considerata et consensueorum suppleto, qui in hac regionum rerumque partitione aliquid iurishabeant vel se habere putent, summa Nostra usi potestate sequentiastatuimus. A Iacarezinhoensi dioecesi id territorii separamus, quod municipiacomplectitur vulgato nomine : Londrina, Alvorada, Apucarana,Arapongas, Araruva, Astorga, Bela Vista, Cambé, Catugí, Centenario,Faxinal, Florestópolis, Ibiporâo, Jaguapitäo, Lupionópolis, Porecatú,I ode Maio, Rolândia, Sabaudia, Santo Inacio, Sertanópolis ; ex quibus inunum coniunctis dioecesim creamus Londrinensem appellandam, quae iisdemterminabitur limitibus atque municipia, quae numeravimus, cuiusqueepiscopalis Sedes urbs Londrina erit, cathedra pontificalis auctoritatiscollocata in templo Ss. Cordis Iesu, inibi exstante, quod idcirco dignitatecathedralis aedis decorabitur. Item ab eadem Iacarezinhoensi dioecesiregionem distrahimus, quae municipiis vulgo Maringá, Alto Paraná,Jandaia, Mandaguacú, Mandaguarí, Marialva, Nova Esperança, Paranavaicomponitur, eamque in novae formam redigimus dioecesis, Maringaënsisnuncupandae atque iisdem terminis definiendae quibus ista oppidaconcluduntur ; urbs caput, ut patet, erit Maringá, in qua suum Episcopushabebit domicilium, in cuiusque templo B. M. V. caelo receptaepontificalem cathedram ponet; quod idcirco cathedralium aedium decorefruetur. Sacri igitur dioecesium Londrinensis ac MaringaënsisPastores omnia habebunt iura, potestates, honores et insignia quae omnibuspari dignitate debentur Episcopis; attamen iisdem tenebunturoneribus et officiis. Quod ad metropolim attinet, cui novae dioeceses utsuffraganeae posthac subicientur, decernimus ut ea sit Curitibensis Ecclesia,cuius Archiepiscopo quos diximus Praesules obnoxii erunt. Cumautem secundi uniuscuiusque Ecclesiae cursus ac fecunditatis ratiomagnam partem pendeat e puerorum delectu atque institutione, quiuberrimam animorum messem considerantes ad Evangelii operariorumnumerum ascribi cupiunt, volumus ut in unaquaque harum dioecesiumseminarium saltem elementarium, ad Iuris normam et iuxta leges aS. Congregatione seminariis studiorumque universitatibus praepositalatas, cito excitetur, ex quo adulescentes ad tempus eligantur et in hancalmam Urbem, in aedes Pontificii Ephebei Piani Brasiliani mittantur,philosophia ac theologia rite excolendi. Nobis est pariter voluntas ut


Acta Pii Pp. XII 487Canonicorum Collegium in unaquaque nuper erecta dioecesi habeatur,Episcopis consilio, opere, sollertia iuvandis in gravioribus Ecclesiarumnegotiis ; quoadusque tamen id constitui nequeat per translaticias ApostolicasLitteras, sinimus ut Canonicorum loco dioecesani Consultoresrenuntientur, ad normam canonis 423 C. I. C. Mensam episcopalem,quam vocant, novarum dioecesium sive fructus singularum Curiarumconstituent, sive a fidelibus ultro datae res ac pecuniae, sive dos a BrasilianaRepublica tribuenda, sive denique portio opum bonorumquequae, peracta mensae Iacarezinhoensis divisione, iuxta canonem 1500C. I. C, hisce dioecesibus pro rata parte obveniet. Iussis pariter CanoniciIuris omnia regantur, quae ad Ecclesiarum regimen et administrationemrespiciunt, ad Capitularis Vicarii, Sede vacante, electionem aliaqueistius generis. Volumus denique ut, simul atque hae Litterae Nostraead exsecutionem fuerint deductae, clerici dioecesi illi habeantur annumerati,in cuius territorio, his Litteris descripto, legitime degunt ; utquepariter omnia documenta et acta, ad novas quovis modo spectantia Sedes,ad ipsarum Curias e Iacarezinhoensi dioecesi mittantur, diligenterin tabulario asservanda. Quae hisce Litteris statuimus venerabilis FraterArmandus Lombardi, quem supra diximus, ad rem adducet, vel ille qui,eo tempore quo ad effectum operis venturum sit, Apostolicae BrasilianaeNuntiaturae praeerit, facta potestate et alium virum ad hoc delegandi,dummodo ecclesiastica dignitate pollentem. Qui vero rem egerit, huiconus imponimus factae dioecesium ordinationis documenta exarandi,horumque exempla ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Neminipraeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat, quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typisimpressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sintsubscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, siostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit


488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iurestatutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Februarii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriseptimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisLocoPlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 52.Hamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensBernardus De Felicis,Caesar Federici, Proton. Apost.Proton. Apost.IlPORTUS HISPANIAE(CASTRIESENSIS - S. GEORGII IN INSULA GRENADA)AB ARCHIDIOECESI PORTUS HISPANIAE QUAEDAM SEPARANTUR INSULAE, E QUIBUSDUAE CREANTUR DIOECESES, (( CASTRIESENSIS )) AC (( S. GEORGII IN INSULAGRENADA )) NUNCUP AND AE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCrescit Ecclesia sancta, sicut arbor illa e grano sinapis orta, atquefrequentiores populos in dies complectitur eosque Deo parit, quaecunctorum hominum salus, magistra ac mater ab ipso rerum Dominocreata est. Quam ob rem, cum preces venerabilis Frater Aloisius Raimondi,Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Haitiana RepublicaApostolicus Nuntius, huic Apostolicae Sedi adhibuerit ut latissimumarchidioecesis Portus Hispaniae territorium pararetur, ex eoque duaeefficerentur dioeceses, ad sanctissima quaeque christianae religionis donaoptimis istis gentibus aptius comparanda, ideo Nos, quibus supernavoluntate universae regimen Ecclesiae commendatur, haec plane accipiendaesse postulata censemus. Ratum igitur habentes quid venerabilesFratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Consilio Christiano NominiPropagando praepositi esse faciendum decreverint, quibus peculiares ad


Acta Pii Pp. XII 489huiusmodi gerenda negotia fecimus potestates ; re attente considerata, etconsensu eorum suppleto, qui in hac re aliquid iuris habeant, de summaNostra potestate sequentia decernimus atque statuimus. Ab archidioecesisPortus Hispaniae territorio eam separamus insulam, cui nomen estS. Lucia, eandemque in novae dioecesis formam redigimus, Gastriesensisa principe Castries urbe appellandae ; in qua urbe sedes erit. ac domiciliumEpiscopi, cathedra pontificalis magisterii in templo collocata,quod est Intaminato B. Mariae Virginis Conceptui sacrum; quam dioecesimcuris atque sollertiae committimus Sodalium Congregationis LucanensisFiliorum B. M. V. ab origine Immaculatae. Item ex eademmetropoli Portus Hispaniae insulas distrahimus vulgo Grenada, Ronde,Carriacou, Little Martinique, Union, Mayreau, Canouan, Mustique,Bequia et St. Vincent, ipsisque insulam Barbados adiungimus, quamab apostolico vicariatu Guyanae Anglicae separamus, ex iisque in unumredactis novam dioecesim condimus, quam 8. Georgii in' insula Grenadavolumus appellari, ab insulae atque urbis principis nomine, quae dioecesiscaput erit atque Episcopi sedes ; qua de re volumus ut cathedrain templo S. Georgii, in eadem insula, exstet, utque dioecesis regimen acgubernatio Ordini Fratrum Praedicatorum committatur. Sive igiturCastriesensis atque S. Georgii in insula Grenada dioecesibus, sive cathedralibustemplis, nunc constitutis, sive earum pro tempore Praesulibusomnia privilegia et honores concedimus, quae ad ceteras pari dignitateEcclesias, ad cathedrales aedes atque ad earum Episcopos iure spectant.Praesules tamen propriis officiis atque obligationibus volumus oneratos,quibus omnes per terrarum orbem Episcopi similiter astringuntur.Volumus autem ut hae novae dioeceses iuri S. Congregationis FideiPropagandae subici pergant; utque metropoli Portus Hispaniae, a quaprincipium ducunt, ceu suffraganeae subdantur, earumque Praesulesauctoritati Archiepiscopi Portus Hispaniae sint obnoxii. Decernimuspraeterea ut, quoadusque Canonicorum Collegium nequeat constitui, Consultoresdioecesani in unaquaque Ecclesia renuntientur, quorum consilioet opere Episcopi iuventur. Item, quo diligentius adulescentuli instituantur,qui Evangelii praedicandi cupidi ad sacerdotium aspirent,curent iidem Praesules ut, ubi primum poterunt, seminarium saltemelementarium in sua quodque dioecesi erigatur. Episcopalis mensa, quaedicitur, iis constabit bonis, si qua sint, quae insulis ab archidioecesiPortus Hispaniae distractis, pro rata parte, accedunt, sive emolumentisquae constitutis Curiis obvenient, sive pecunia a S. Consilio Fidei Propagandaeatque a fidelibus offerenda. Quod autem attinet ad VicariiCapitularis, sede vacante, electionem, ad fidelium et sacerdotum iura


490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeet onera aliaque huiusmodi, ea serventur quae Iure Canonico iubentur.Quod denique ad clerum spectat, decernimus ut simul atque hae Litteraead exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici illi Ecclesiae habeanturascripti, in cuius finibus optimo iure degunt. Quae Nostris Litteris praecipimusvenerabilis Frater Aloisius Raimondi eflìcienda curabit, vel isqui eo tempore, quo haec mandata ad rem adducentur, Apostolicae inHaitiana Republica Nuntiaturae praeerit; cui vero contigerit exsequendumnegotium, illi omnes necessarias ad id facimus potestates, cuilibetsubdelegandas, si opus fuerit, viro ecclesiastica dignitate pollenti. Idempariter venerabilis Frater effectam rem in acta referat eorumque exempla,ad unguem exacta, ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primummittat.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nosediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corruinpereliceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressissive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo mododetrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo mensis Februarii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri septimo decimo.CELSTJS Card. COSTANTINI/S. R. E. CancellariusPETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco £B PlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 35.Albertus Serafinij Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.


Acta Pii Pp. XII49ILITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>IECCLESIA B. MARIAE V. (( DE GUADALUPE », INTRA FINES TOLETANAE ARCHIDIOE­CESIS EXSTANS, TITULO BASILICAE MINORIS EXORNATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Augusta Virgo Deipara, quam « deGuadalupe » vulgo appellant, religiosissima est, ut omnes norunt, apudHispaniae gentes ceterosque populos, qui illius utuntur sermone : hanchabent peculiarem tutricem suam, hanc volunt rebus suis praeesse, et perpetuisvenerantur obsequiis. Cuius cultus quasi caput est Templum eidemDei Genetrici, nomine illo nuncupatae, sacrum et intra fines archidioecesisToletanae situm ; quod, saeculo xiv a rege Alfonso xi excitatum,postquam Guadalupensis Virginis ope insignem victoriam reportavit aSaracenis, munificentissime auctum fuit et locupletatum. Exeunte verosaeculo, quod supra dictum est, prior Aedes a monachis Sancti Hieronymi,eius loci tum temporis custodibus, ingenti molitione producta est etamplificata atque in eam redacta formam, ut artis Gothicae speciem praese ferret eximiam ; quam anno MCCCCH Archiepiscopus Toletanus sollemniritu consecravit. Circum autem exstructa sunt peristylia, quibus Templonon modica additur venustas, atque condita Xenodochia, quo plurimiChristifideles pietatis causa accedentes recipi possent. Est enim memorandumeo loci Deiparae cultores turmatim se effundere consuevisse,eosque non solum ex tenuioribus ordinibus sed etiam illustri loco natos,sacrorum Antistites, imperia et potestates. Quam vero miserentem quamquebenignam se praebuerit inclita Mater Dei, submisse exorata, testanturmonumenta et munera amplissima. In gravissimis etiam negotiis GuadalupensisVirgo quasi praesens numen caeleste affuit, ut cum Ferdinandusrex urbem et regnum Granatense expugnavit, et ChristophorusColumbus terras adhuc incógnitas exquisivit. Non est igitur mirandumsi Apostolica haec Sedes istud Marianae religionis domicilium muneribuseximiis, praesertim indulgentiis, donaverit, si Beatam Mariam Vir-


492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeginem de Guadalupe caelestem praecipuam Patronam regionis « Extremadurae» renuntiaverit et anno MDCCCCXXVIII eius Imaginem aureo diademate,augusto Ecclesiae ritu, siverit redimiri. Postquam autem saeculoproxime elapso Monachi ex eo loco disturbati sunt, bona ablata et haecsumma olim Hispaniae Mariana Aedes pessum data, religio VirginisGuadalupensis novis est aucta incrementis opera et studio SodaliumFranciscalium, quibus idem Templum rebus tandem compositis, estcreditum. Quod inter visentes non est quin amplam admiretur molem,sacella a latere posita, opera artificiosa, velut scrinium a Philippo IIrege dono datum, quo Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum asservantur,tabulas summa colorum venustate pietas, clatros e ferroprocuso, sacri lavacri fontem, chori subsellia; non est cui egregie nonprobetur sacellum Divi Hieronymi propter insigne structurae genus,aptam partium cohaerentiam, ornamentorum exquisitam compositionem,imaginum pulchritudinem singularem; nec est denique cuius animumnon permoveat ipsa effigies Beatae Mariae Virginis Guadalupensis,subnigro colore serenoque vultu. Ceterum domus Dei decori proptereaetiam consultum est, quod plures ibi administri sacrorum ex Ordine Franciscalirebus divinis operam navant et affatim habentur vestes arte laborataeaugustisque ritibus accommodae et supellex pretiosa vestitametallis. Quibus perpensis, dilectus filius Iulius Elorza, Minister ProvincialisBaeticae Provinciae Ordinis, quem diximus, Nos submisse rogavitut Templum, tot laudibus ornatum, Basilicae Minoris nomine aciure donaremus. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Henrici SanctaeRomanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Pia y Deniel, ArchiepiscopiToletani, commendatione suffulti, Nos, pro Marianae religionis propagandaestudio, libenti animo statuimus concedere. Quae cum ita sunt,e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarumvi perpetuumque in modum, Ecclesiam Deo in honorem BeataeMariae Virginis « de Guadalupe », intra Toletanae archidioecesis fines,consecratam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus,omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Templis eodemnomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validasatque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atquetintegros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant, seuspectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicquerite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,


Acta Pii Pp. XII 493si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvnmensis Iunii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIINOVA STATUTA DANTUR PONTIFICIAE ACADEMIAE THEOLOGICAE ROMANAEPIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Magistra veritatis Ecclesia theologicamdisciplinam, quippe quae in Deo versetur rebusque sacris, nullonon tempore impenso coluit studio, estque annisa ut clerici, in sortemDomini vocati, ea penitus erudirentur. Eos enim, qui caeleste quoddammunus in terra obeunt, quorumque est populos nutrire christianae doctrinaepabulo et hanc adversus falsar um opinionum commenta defendere,Theologiam decet caliere omnino. Ex huiusmodi consilio, ineunte saeculoXVIII, auspice Clemente PP. XI, Decessore Nostro rec. mem., condita estin Urbe Academia Theologica, scilicet divinarum disciplinarum sedes etnobilium ingeniorum altrix, unde, quasi e capite, utilitates maximae inrem Catholicam manarent. Hoc igitur studiorum domicilium SummusPontifex, quem diximus, datis Apostolicis sub anulo Piscatoris Litterisdie xxiii mensis Aprilis anno MDCCXVIII, legibus rite constituit et privilegiislocupletavit. Benedictus autem PP. XIII, item Decessor Noster,qui, cum Purpurati Patris frueretur honore, (( summa cum animi... iucunditate» (cf. Litt. Apost. d. VI m. Maii, a. MDCCXXVI) eiusdem Academiaecoetibus et exercitationibus interfuerat, considerans, « quantumsplendoris, atque ornamenti Almae Urbi praefatae, nec non utilitatisuniversae Reipublicae Christianae accederet, si eadem Academia novis,validioribusque praesidiis constabiliretur, quorum ope firmius subsisteret,maioresque in dies progressus faceret » (cf. ibid.), ea, quae ClemensPP. XI providenti animo salubrique consilio instituerat, non solum ratahabuit sed etiam benevolentiae suae muneribus luculentis cumulavit. Sua-


494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevissimos deinde et nberrimos fructus, qui ex hac Theologica Academiasunt profecti, agnoscens, Clemens PP. XIV non dispari munificentia etbenignitate eam est prosecutus. Haec igitur insignis famaque nobilis doctrinaequasi officina ((habuit inde ab origine breves quasdam Leges» — utsupra diximus — « quibus tamquam principiis positis ampliores deinde,prout res postularet, conderentur » (cfr. Constit, a Gregorio PP. XVI,approb.). Quod opus Gregorius PP. XVI, Decessor Noster fel. rec, perfecit,statuta sapientiae plena die xxvi mensis Octobris annoMDCCCXxxvin Apostolica auctoritate approbando. Nunc autem expedirevisum est propter mutatas temporum ac rerum condiciones eas leges innovam redigi formam, quo magis ad ea, quae nostra postulet, aetas,sint accomodatae. Precibus igitur ad Nos admotis, ut novas eiusmodileges probaremus, benigne obsecundantes volentesque, ut egregia haecstudiorum sedes amplioribus augescat incrementis, Nos, omnibus attenteperpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra dequeApostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum Statuta Pontificiae Academiae Theologicae Romanae, riteconcinnata et recognita, approbamus et confirmamus iisque Apostolicaesanctionis robur adicimus, dummodo conveniant cum germanoexemplo primigenio, cuius prima verba sunt « Theologica Romana Academia», extrema autem « opportune emendata et confirmata sit », nempesint tenoris qui sequitur : Art. I. Theologica Romana Academia, ApostolicisLitteris Clementis Pp. XI sub forma Brevi datis d. xxm m. Aprilisa. D. MDCCXViii constituta, a Romanis Pontificibus Benedicto XIII(Litt. In excelsae d. vi m. Maii a. D. MDCCLXXVI), Clementis XIV (Litt. Excommisso, d. xxvn m. Aprilis a. D. MDCCLXX) rite probata multisque privilegiisaucta, proprias habuit leges a Gregorio XVI d. xxvi m. Octobrisa. D. MDCCCXxxvin sapienter statutas, quae, nostrae aetatis conditionibusaptatae, praesentibus Constitutionibus confirmantur. — Art. II. Finislaudatae Academiae est fovere atque provehere theologica studiaadeo ut velut « Centrum » quoddam sit uberioris institutionis et utiliumhac in re novitatum cognitionis iis qui sacras disciplinas colunt. —Art. III. Academia semper sub tutela est S. R. E. Cardinalis Praefectipro tempore Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus.Cardinalis hic Protector Praelatum a secretis nominat.— Art. IV. Academia a S. Congregatione de Seminariis atque Studiorumuniversitatibus dependet. — Art. V. Academia constat Sacerdotibusqui ob praeclara merita in sacris disciplinis excolendis a CardinaliProtectore socii nominantur, proponente Praelato a secretis, qui prae-


Acta Pii Pp. XII 495viiun sodalium Consilii assensum exquisiverit. — Art. VI. Praelatusa secretis nominatur prout in art. III cautum est. Ipsius est, adiuvantesex sociorum Consilio, Academiam sollicite moderari, tum ad rectumquod spectat rerum cursum, tum ad Statutorum fidelem observantiam.— Art. VII. ConsiliumAcademiae sex constat sodalibus qui, a sociisordinariis electi, Cardinalis Protectoris, audito Praelato a secretis, confirmationeindigent. Iidem triennium in munere manent, quo elapsoiterum iterumque eligi possunt. — Art. VIII. Consilio, cui praesidetPraelatus a secretis, deliberandum est de omnibus gravioribus Academiaenegotiis. Quamobrem semel saltem in anno a Praelato a secretisconvocabitur, atque insuper cum id Cardinali Protectori expedire visumfuerit, vel id tres Consilii sodales postulaverint. — Art-r IX. In Academiaofficia exstant Archivistae-Bibliothecarii et Camerarii seu pecuniariaerei Administratoris. Uterque Officialis, a Consilio designatus, a CardinaliProtectore nominatur. — Art. X. Socii Ordinarii Academiae suntnumero quadraginta, quorum viginti saltem Romae vel in Latio sedemhabeant. Qui vero extra Latium sedem habent, vitae Academiae quaedoctrinae indagationem spectat interesse tenentur, itemque coetibussaltem praecipuis eiusdem Academiae. — Art. XI. Praeter ordinariossocios, nominari possunt a Cardinali Protectore, proponente Consilio,etiam socii qui vulgo « corrispondenti » appellantur, quorum numerusclausus non est. — Art. XII. Praelatus a secretis coetus sociorum indiceredebet, postquam cuiusvis coetus agenda dicendaque (seu quod quidem« ordo diei » vulgo appellatur) Consilii sodalibus CardinaliqueProtectori probanda subiecerit. Exemplar programmatis cuiusvis coetusomnibus sociis mittendum curabit, addita invitatione, ut statis die ethora adsint. — Art. XIII. Academia, ad finem suum adsequendum, conventumtheologicis studiis promovendis saltem singulis annis instituet,ephemerides theologicis novis documentis librisque illustrandis edendascurabit, Bibliothecam cuius libri sociis commodentur constituet. —Art. XIV. Praelatus a secretis, annuente Consilio, Cardinali Protectoriadprobanda subiciet alia incepta, singula aut plura, semel tantum autperiodice peragenda, ut Academiae finis pleniorem effectum assequantur.— Art. XV. Camerarius seu pecuniariae rei Administrator quotannisoeconomicam Academiae relationem Cardinali Protectori probandamsubiciet, postquam huiusmodi relatio a Consilii sodalibus opportune emendataet confirmata sit. — Hisce simul Litteris et auctoritate Nostra abrogamuset abrogata esse declaramus ea omnia, quae hisce Statutis, perNos approbatis, non continentur. Constituimus praeterea, ut Purpuratus


496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePater, qui pro tempore Sacrum Consilium Seminariis studiorumqueUniversitatibus praepositum moderetur, eiusdem Pontificiae AcademiaeTheologicae Romanae, quemadmodum in ipsis legibus per Nos probatisscriptum est, Patronus seu Protector sit. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.Haec edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas validasatque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atqueintegros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectarepoterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque riteiudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, siquidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter siveignoranter attentari contigerit.Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vmensis Iunii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisEPISTULAAD REVMUM P. D. LA GIER CAROLUM, PROTONOTARIUM APOSTOLICUM AD INSTARPARTICIPANTIUM, CONSOCIATIONIS AB (( OPERE ORIENTIS )) MODERATOREMGENERALEM : SAECULO EXEUNTE AB IPSO OPERE CONDITO.PIUS PP. XIIDilecti filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Primo volventesaeculo ex quo consociatio ab « Opere Orientis », cui tu dignepraees, feliciter condita est, tibi ceterisque sodalibus tuis admodumgratulari libet, cum e studio gloriae divinae, quo vobis animus ardet,nec pauca hauserimus nec ea communia laetitiae argumenta.Siquidem Nobis probe compertum est, quantum in hoc Opere momentiinsit ad rem catholicam in Orientis regionibus tuendam provehendamque,cui quidem vos, precando suppeditandoque opes, alacri studio faverecontenditis. Ac multa non sine spe grate nostra vehitur cogitatioad salutaria huius Instituti suscepta incrementa, quod, primum in


Acta PU Pp. XII 497Gallia modicis initiis excitatum, mox tamquam granum sinapis in ingentemexcrevit arborem suosque frondentes ramos per Ecclesiam latediffudit. Ostendit id et declarat sodalitatem vestram, quod quidem laudisolacioque est, carissimam christiano populo esse eiusque flagrantibusvotis respondere. Ceterum quis ignorat maternam Ecclesiae caritatem,quamvis de singulis gentibus mirabiliter sit sollicita, ad Orientales tamenregiones, olim tantopere christiana luce collustratas, solitam essepeculiari misericordiae sensu respicere? Enimvero ibi salutis humanigeneris incunabula christianaeque sapientiae primordia, atque illincprofecta primum Evangelii praedicatio in omni terrarum orbe personuit.Haec tamen studia et industriae a vobis, dilecti filii, tam egregie usqueadhuc in Ecclesiae bonum collata, si alias umquam, hodie praesertim ohdifficilia praesentis aetatis adiuncta commendationem Nostram omninopostulare videntur. Iamvero recentiores apud illos populos rerum eventus,itemque civilis cultus progressus novaeque illic nuper constitutaeNationes, efficiunt ut copiosiora in dies desidererentur omne genus subsidia,sive ad catholica opera et instituta, quae illic innumera florent, iuvanda,sive ad eadem, ubi opus est, tempestivo tempore excitanda ; quaeprofecto id quoque emolumenti habent, ut qui a catholica tam diu dissidentunitate, ad eam, divina favente gratia, facilius revocentur.Pergite igitur, dilecti filii, ut facitis, curas vestras in nobilissimumhanc causam sedulo conferre, vestraque actuosa opera, bona illa seges,quae uberes pollicetur fructus, altiores quotidie radices agat, benequeDeo adiuvante adolescat. Ac placet idcirco addere ex intimo animo votum,ut consociatio ista, quae tam insigni meritorum copia conspicuaest, quaeque in Gallia praesertim, in Canadia, in Belgio atque in Mexicotam frequentissimum sodalium numerum est assecuta, ibidem potissimummaiora in dies incrementa capiat novisque amplificetur asseclis, rei inprimis Episcoporum cura favente.Dum haec vota benignissimo Servatori nostro in rem deducenda committimus,tibi, dilecte fili, atque universis qui in « Opus Orientis » sociisunt adlecti, itemque cunctis inceptis in quae vires insumitis, ApostolicamBenedictionem, superni auxilii auspicem, impertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die VII mensis Maii, annoMDCCCCLvi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XII


498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeALLOCUTIONESDocentibus atque alumnis ex Instituto Iurisin Universitate Studiorum Vindobonensi. *Icanonici et Historiae iurisWir heissen Sie willkommen, geehrte Herren, die Sie der Weg ausWien nach Rom und zu Uns geführt hat.Sie widmen sich dem Studium und der Erforschung des kanonischenRechts und der Rechtsgeschichte. Beide Gebiete, das erste von Natur undnotwendig, aber auch das zweite bringen Sie in Berührung mit demRechtsleben der katholischen Kirche.Das Kirchenrecht ist nicht Selbstzweck. Es ist immer Mittel zu einemüber ihm liegenden Ziel. Wie alles in der Kirche, steht es im Dienst der« salus animarum », und damit der Seelsorge. Es soll mithelfen, derWahrheit und Gnade Jesu Christi die Wege in die Herzen der Menschenzu öffnen und zu ebnen.Es ist aber deshalb nicht etwas zum inneren Gefüge, zum Wesen derKirche nur von aussen Hinzutretendes und nur Menschen werk. Gewisssind viele Canones nur Schutznormen, so etwa um den Glaubensbesitzvor Zersetzung, die Würde der Gnade und der Sakramente vor Entweihungzu hüten. Aber daneben gibt es Rechtsnormen, die in das kirchlicheGefüge selbst eingebaut sind, und zwar ihrer Substanz nach unmittelbarvom göttlichen Stifter der Kirche : Formen der Gliederung des mystischenLeibes Christi, wie im kirchlichen Verfassungsrecht, in den Bestimmungenüber die Gewalt des Papstes und der Bischöfe. Christushat seine Kirche gestiftet nicht als ungeformte Geistesbewegung, sondernals festgefügte Gemeinschaft.Gewiss darf das Kirchenrecht die seelischen und übernatürlichenWerte, in deren Dienst es steht, nicht überwuchern. Man hat ihm wohlden Vorwurf gemacht, dass es das tue, und von « Verrechtlichung » derKirche gesprochen. Aber einmal wird der Vorwurf zu oft erhoben gegenUnbeugsamkeit, mit der die Kirche an der Unauflöslichkeit der gültiggeschlossenen und vollzogenen christlichen Ehe festhält. Und doch handeltsie gerade in diesem Falle nicht aus juristicher Gefühllosigkeit undHärte, als ob sie die Tragik, die jenen Fällen oft innewohnt, nicht* Habita die 3 Iunii mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. Xll 499empfände, sondern einfach in treuer Handhabung des Eherechts, das ihrgöttlicher Stifter selbst gesetzt hat und über das zu befinden die Kirchenicht zuständig ist.Sodann brauchen Wir Ihnen, die Sie Juristen sind, nicht zu sagen,dass die spärlichen Gesetze der apostolischen Zeit nicht genügen vürden,um heute eine Weltkirche von über 400 Millionen Gläubigen zuleiten. Immer dann, wenn die Kirche sich geopraphisch ausbreitete oderdas religiöse Leben erstarkte und neue Blüten trieb, setzte auch, fastspontan, der weitere Ausbau der kirchlichen Rechtspflege ein, um denStrom jenes religiösen Lebens zu regeln und zu schützen.Auch in der Schöpfung des Codex Iuris Canonici, des heutigen Rechtsbuchesder Kirche, dürfen wir das Walten der Vorsehung erblicken ; dieNeuordnung des Kirchenrechts kam jedenfalls der räumlichen Ausbreitungund inneren Entfaltung der Kirche im 19. Jahrhundert, das hierinwohl keines seiner Vorgänger erreicht, sehr entgegen. Es ist dabei zukeiner « Verrechtlichung » der Kirche gekommen. Sie finden geradeheute ein religiöses Wollen, geistliche Kräfte und ein sakramentalesLeben in der Welt der Gläubigen, wie sie mächtiger früher auch nicht,vielleicht überhaupt nie da waren.Kirchenleben und Kichenrecht gehören zusammen. Sinnbild dessensei Ihnen der hl. Papst Pius X. Er war der Schöpfer des neuen kirchlichenRechtsbuches, wie er die Quellen und Schleusen jenes sakramentalenLebens geöffnet hat.Wir wünschen Ihnen, geehrte Herren, wissenschaftlichen Erfolgund innere Bereicherung aus Ihrem Rechtsstudium und erteilen Ihnenin väterlichem Wohlwollen den Apostolischen Segen.IIAncillis mulieribusque domesticae curae in Urbe addictis.*Con particolare sollecitudine abbiamo atteso questo incontro con voi,lavoratrici domestiche di Roma e d'Italia, ed ora godiamo di vedervi,perchè fra tanti Nostri figli e figlie, vicini e lontani, che vengono a visitarci,voi occupate certamente un posto speciale nel Nostro cuore di Padre.Rappresentando Gesù come suo Vicario in terra, sentiamo di nutrireprecipuo amore verso i semplici e gli umili : e voi siete tra questi.* Habita die 3 Iunii mensis a. 1956.


Acta Apostolicae Sedia - Commentarium OfficialeVi accogliamo, dunque, con viva tenerezza, dilette figlie, e non vi nascondiamoil Nostro rincrescimento per l'impossibilità, in cui Ci troviamo,di intrattenerCi con ciascuna di voi, per parlarvi, per ascoltarvi, perrimandarvi tutte, in quanto è possibile, alle vostre case e al vostro lavorocon la mente più illuminata, col cuore più saldo, pieno di speranzae di fiducia in un migliore avvenire. Vogliamo dirvi che poche volte laNostra casa ha aperto la sue porte così volentieri : benvenute, dilettefiglie, anime generose e così ricche di entusiasmo pur nella vostra mo*desta attività. Grazie per la gioia che Ci procurate con la vostra presenza; grazie per il conforto che Ci date, invitandoci a sperar bene peril vostro avvenire. Grazie per essere venute ad ascoltare i Nostri voti,le Nostre ansie, la Nostra esortazione.1. Facciamo anzitutto voti per il vostro materiale benessere. Chiosserva la vostra presente condizione, vede facilmente quanto siamoormai lontani da usi e costumi un giorno imperanti e ritenuti quasinormali. Grazie alla evoluzione sociale in atto e in continuo svolgimento,oggi, ogni prestatore di opera — compresa la lavoratrice domestica— vede tutelati e riconosciuti i suoi diritti individuali e familiari.Già il Codice civile 1regola il vostro rapporto di lavoro, prescrive ladurata del periodo di prova, stabilisce i diritti e i doveri di chi è ammessoalla convivenza familiare, fissa le norme per la retribuzione, l'alloggio,]a cura e l'assistenza medica nelle infermità, la previdenza, le assicurazionigenerali nei casi e nei modi stabiliti dalla legge. Il Codice ordinaanche il riposo settimanale, il riposo annuale e dà diritto al convenientepreavviso per la cessazione del contratto, alla indennità proporzionaleagli anni di servizio, e al certificato di lavoro. La legge è intervenuta,inoltre, per la concessione della tredicesima mensilità e per estenderel'assistenza nelle malattie anche alle domestiche pensionate.Questo è già molto; ma non pochi inoltre stimano ingiustificata ladistanza fra le vostre condizioni e quelle di altri prestatori di opera,e per conseguenza legittimo il desiderio vostro e di quanti s'interessanoalle vostre condizioni, perchè sia avviato a soluzione più equa e stabileil vostro rapporto di lavoro ; tanto più che una accentuata impopolaritàpersegue l'attività domestica con la conseguente crisi di questa particolarespecie di mano d'opera tanto utile e anzi in alcuni casi tanto necessaria.Abbiamo quindi appreso che autorevoli vostri rappresentantihanno studiato e proposto, nella competente sede, ciò che, a loro avviso,1Art. 2240-2246.


Acta PU Pp. XII 501bisognerebbe ancora fare per venire incontro ai giusti desideri dellavostra categoria.Ma un altro voto è nel Nostro cuore e non vogliamo tralasciare diesprimerlo. Certamente la legge potrà assicurarvi la giusta retribuzione,alcune opportune previdenze e condizioni di lavoro. Ma sarebbe ancorapoco, se nella casa ove siete ospitate non trovaste il conforto e la comprensioneumana, e più ancora il soffio caldo dell'amore cristiano. Noi viauguriamo di cuore che i vostri datori di lavoro siano per voi meno padronie più padri, sostituendosi, in quanto è possibile, ai vostri genitori,ai vostri fratelli e sorelle. Molti sono già tali e sarebbe ingiusto di nonriconoscerlo ; per altri — che non lo sono ancora — invochiamo la lucedi Dio, Padre nostro comune, affinchè veggano in voi i propri fratelli,anche se con diverse funzioni e di più umile condizione : veri fratelli, peri quali è prescritto l'amore che prevede, che comprende, che conforta, chesoccorre; amore, che vede in voi i membri dell'unica grande famigliaumana e insieme della più piccola famiglia che ha richiesto i vosi riservizi.2. Dopo i paterni voti, dilette figlie, vogliamo confidarvi anche leNostre ansie, le tristezze dell'animo Nostro.Le lavoratrici domestiche partono dalle loro case, non per cercareavventure, ma per trovare lavoro e procacciarsi così i mezzi necessari aduna vita serena ed onesta. Tutte, pensiamo, avete lasciato una mammain lagrime, un padre trepidante e pensieroso, fratelli quasi umiliati dinon poter impedire la vostra partenza per l'insufficienza dei loro modestiquadagni.Il primo incontro con la città vi riempì già di stupore e di meraviglia ;forse non immaginavate neppure quante tenebre erano nascoste tra losfolgorare di certe luci; quanto fango era pronto a imbrattarvi, a inghiottirvianche, mentre eravate attonite dinanzi all'offerta di certi fiori ;quanta malvagità si celava nell'animo di uomini dall'apparenza innocuae spesso anche piena di fascino. Ingenue, per lo più, non sospettavate chespesso il serpente era annidato dove pur sembrava lecito sperare di nonincontrar agguati, di non rischiare la vita.Grazie alla educazione ricevuta, alla previdenza di anime buone e alleprovvidenze di movimenti ispirati dalla carità di Cristo, molte hannosaputo camminare senza cadere, senza infangarsi. Vi sono, infatti, nellavostra categoria schiere di anime veramente elette, pronte a qualsiasieroismo, resistenti a qualsiasi assalto : capaci di vivere in umiltà e mo-33 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 10. - 23-7-1956..


502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedestia senza cedere al desiderio, peraltro spiegabile, di evadere da unlavoro non di rado senza soddisfazioni. Vi sono anime, che vivono serenepur nel martirio silenzioso della quotidiana fatica, spesso non abbastanzaapprezzata nel suo non sostituibile valore, talvolta incompresae perfino disprezzata. Anime, che rinunciano a tutto per aiutare i vecchigenitori o i parenti lontani. Anime — anche questo accade — che trovanonei loro piccoli risparmi perfino i mezzi atti a soccorrere le altruimiserie.Ma non tutte, purtroppo, si diportano così. Vi sono anime che dimenticanola loro dignità di creature umane, e quella, anche più grande,di figlie di Dio. Anime incaute, trascinate nel vortice del male, divenutevittime di una misteriosa industria del peccato, che nessun codice umanogiunge a colpire con le sue minacce e le sue sanzioni. Per quelle animeil Nostro cuore è in ansia e in lagrime; per esse scongiuriamo quantipossono essere strumenti di salvezza ; per esse invochiamo la potenza dell'interventodivino, affinchè non tardino a risollevarsi dal baratro. Equante fossero ancora in tempo, si fermino, Noi le supplichiamo, sull'orlodi un abisso che riesce ad incantarle col fascino spaventoso delle sueorride profondità.Siano benedetti coloro che si prodigano con commovente zelo a proteggervi,dilette figlie, dai pericoli che vi circondano. Siano particolarmentebenedetti i sacerdoti e i laici che nel provvido Movimento (( Tranoi» vi aiutano moralmente e materialmente a restare buone; siate,finalmente, benedette voi stesse, dilette figlie, quante vorrete essere apostoletra le vostre sorelle con la semplice parola, con la forza dell'esempio,con la generosità dell'azione, col fervore della preghiera, e con la gioiosaaccettazione di ogni pena e di ogni sofferenza.3. Questa Nostra ansia per la rovina di anime a Noi care Ci suggerisceun'ultima parola. Ascoltatela, fatela vostra, mettete ogni impegnonel porla in pratica a costo di qualsiasi sacrificio. Eccola, nellasua perenne scultorea semplicità : fuggite, dilette figlie, fuggite il malee operate il bene.a) Fuggite il male guardandovi dai falsi profeti, dai lupi rapaci. Loha raccomandato Gesù stesso a tutti e Noi dobbiamo ripeterlo a voi. Falsiprofeti sono coloro che incantano con false promesse o vi invitano adusare mezzi illeciti per ottenere scopi anche buoni e legittimi. Falso profetaè chi avvelena il vostro animo, chi mette l'odio nel vostro cuore, chivi esorta alla negligenza nell'adempimento del vostro quotidiano dovere.


Acta Pii Pp. XII 503Falso profeta e lupo rapace è chiunque col miraggio di un vero o presuntobenessere materiale chiede la vostra adesione o almeno la vostra indirettacooperazione ad opere che vogliono la sistematica distruzione di ognivalore umano e divino. Lupi rapaci, travestiti da agnelli, sono coloro chevi attirano in invisibili reti e vi stringono poi con orribili, anche se indoratecatene. Vi scongiuriamo dal profondo del Nostro cuore, dilette figlie :non cedete al nemico, dovunque o sotto qualunque spoglia si presenti avoi ; resistete, forti, nella fede, quando vi gira intorno per farvi caderenei suoi lacci.b) Assicurata la resistenza al male, operate il bene, trasformando inservizio di Dio ogni vostro lavoro. Gli occhi del corpo vedono creatureumane in coloro che vi hanno assunte in servizio; sperano una ricompensaumana per l'opera che ogni giorno prestate secondo gli ordini chevi vengono impartiti. Ma gli occhi della fede sanno andare oltre le apparenze: vedono Gesù Cristo in chiunque legittimamente vi comanda. Questafede, lungi dall'umiliarvi, conferisce un carattere di santo orgoglioal vostro lavoro domestico. Voi non ubbidite agli uomini, che sono ugualia voi, che talvolta valgono meno di voi; voi ubbidite a Dio. Questa fedevi farà servire con amore i vostri superiori : con fervore, quindi, e conquella esattezza scrupolosa che solo l'amore sa generare. Questa fedealimenterà, infine, la vostra ferma speranza che, dopo il servizio terreno,vi sarà una ricompensa celeste degna di Dio che è padrone e padre, degnadi voi che siete sue creature, fatte partecipi della sua vita ed eredi dellasua gloria.- Con tale augurio sul labbro e nel cuore, impartiamo a voi qui presenti,alle vostre compagne di lavoro, alle vostre famiglie, a tutte le persone e lecose che vi sono care, la Nostra paterna Apostolica Benedizione.


504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, OfficialeNUNTIUS RADIOPHONICUSCHRISTIFIDELIBUS GALLIAE IN CATHEDRALI ECCLESIA ROTHOMAGENSI, E RUINISBELLI NUPER RESTITUTA, SACRA SOLEMNIA CELEBRANTIBUS, QUINTO VER­TENTE SAECULO A RECOGNITA INNOCENTIA SANCTAE IOANNAE D'ARC. *En cette heure solennelle, en laquelle toute une nation chrétienne,représentée par ses personnalités les plus eminentes, offre au Seigneurune messe d'action de grâces sous les voûtes d'une merveilleuse cathédrale,qui renaît à la vie, tel un malade qui a surmonté une crise graveà force d'énergie et d'endurance; en cette heure où vous célébrez le 5 eCentenaire de la réhabilitation de sainte Jeanne d'Arc, comme unegrande famille qui retrouve en l'un de ses enfants l'incarnation de sesvaleurs les plus hautes et les plus représentatives, ce Nous est une grandeconsolation de manifester Nous aussi la joie qui remplit Notre âme etde vous féliciter, fils bien-aimés, pour cette fête d'une maison de Dieu etd'une héroïne de la sainteté, qui sont vos légitimes gloires.Qui donc, en cette triste journée du printemps de 1431, regagnant sademeure les yeux baissés et le cœur abattu, après avoir assisté à la tragédiede la place du Vieux Marché, s'il eût fixé les yeux sur l'édificegrandiose de votre cathédrale pour y chercher réconfort, aurait jamaispensé que la présente journée historique réunirait Jeanne et ce temple,comme si sur eux eût pesé un commun destin de vocation divine, de souffranceet de glorieuse résurrection, pour les dresser devant le mondecomme symbole tangible des vertus d'une race, comme authentique expressionde l'âme nationale?Il faudrait remonter jusqu'aux siècles, où l'histoire se confond avecla légende, pour retracer les vicissitudes subies par votre cathédrale, enévoquant les noms des saints et des hommes illustres, qui en ont occupéle Siège, et pour la suivre à travers les âges comme une vivante imagedu peuple, de la cité et de la région, dont elle partagea les joies et lespeines. C'est en elle, comme dans une bible de pierre, que vos aïeuxlurent les vérités de la foi, suivirent avec admiration les hauts faits deleurs ancêtres, admirèrent les beautés les plus pures mises au service del'idéal le plus élevé, apprirent à prier et, en même temps, se sentirentplus frères sous l'étreinte de ses grandes voûtes. Ses lignes élancées leur* Datus die 25 Iunii mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 505montraient le chemin du ciel et la légèreté de ses masses leur enseignaitle détachement du monde. Dans le ciel clair de Normandie allaient passerdes lueurs d'incendie, les nuées de la guerre chargées de désolation etd'épouvante, et même les ténèbres que créent l'abandon des hommes etles excès sacrilèges de la Révolution. Mais la cathédrale restera toujoursdebout, elle trouvera toujours la main et le cœur, qui lui donneront unevie nouvelle, parce qu'elle exprime des réalités immortelles et que sesfondements s'appuient sur le rocher de la foi, d'une foi sentie et transforméeen substance de vie jusqu'à former pour un peuple son caractèrele plus essentiel.Et voici que, onze ans à peine après la dernière tourmente, vous revenezl'admirer dans toute sa splendeur. Votre constance, votre générosité etvotre enthousiasme méritent un éloge spécial, que Nous sommes heureuxde vous accorder ; cet éloge s'adresse en particulier aux autorités publiques,grâce auxquelles la cathédrale a pu être relevée de ses ruines ; il vaaussi à ceux qui ont soulevé ces pierres de leurs propres mains, et renouveléainsi les traditions vénérables des siècles passés. Aimez-la, fils bienaimés,parce qu'elle est vôtre, parce qu'elle vous représente, parce qu'ellevous est un bienfait ou, comme dit une hymne :(( Elle est la barque qui nous porte sans péril,Le bercail dont le toit nous abrite,La colonne de la vérité et notre sûr appui ».Quel contraste entre cette inaltérable stabilité et les frêles apparencesde l'humble jeune fille, qui devait avoir une si grande part dansl'histoire de France ! Et pourtant, cette enfant à première vue si fragiledevenait elle aussi un solide édifice ; telle une cathédrale enracinée dansle sol, elle creusait ses fondements dans l'amour de la patrie, dans undésir véhément de paix et une soif de justice, qui devaient l'arracher del'ombre où elle semblait confinée pour la jeter dans le cours violent del'histoire. Choisie par Dieu, une conscience inébranlable de sa mission,un désir ardent de sainteté alimenté par la volonté de mieux correspondreà sa très haute vocation, lui feront surmonter les obstacles, ignorer lespérils, affronter les grands de la terre, se mêler aux problèmes internationauxdu temps et même se transformer en capitaine habillé de fer, pourmonter terrible à l'assaut. Plus d'une année de campagne, semée de combatset de victoires, la prise d'Orléans, le sacre de Reims, les chevauchéesinterminables, les blessures et les prisons, semblent lespages magnifiques d'une légende dorée. Mais en face de la simplicité


Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeexemplaire, du parfait désintéressement, de l'idéal sans tache, sedressent la prudence du monde, la cupidité, l'incompréhension et lacorruption, qui vont tisser leurs filets pour l'isoler, l'immobiliser etla faire périr comme un ennemi dangereux. Dans le ciel de Normandieont repassé des ombres sinistres, l'obscurité revient couvrir pour unmoment la Rouen lumineuse. Et voilà qu'une fois encore les flammes d'unbûcher ravivent l'incendie sur l'une de ses places; dans le silence résonnentles paroles d'une martyre fidèle à sa vocation, pleine de foi enl'Eglise, à laquelle elle en appellait, invoquant le très doux nom de Jésus,son unique consolation. A travers la fumée qui monte, elle fixe la Croix,certaine qu'un jour elle obtiendra justice. Plus tard sur les ruines de lacathédrale une Croix aussi serait l'espérance de la reconstruction future.Vie longue ou brève ; triomphe ou déroute apparente ; solidité de lapierre ou fragilité d'une pauvre jeune fille mortelle : peu importe ! s'ilexiste une vérité immuable, une foi qui ne peut passer, l'amour d'unepatrie immortelle, l'attente d'une paix qui est une exigence naturelledu cœur humain, la soif d'une justice qui nécessairement l'emportera àl'heure fixée par l'histoire, à l'heure de la reconstruction, de la réhabilitation,de la résurrection. Loi nécessaire, qui unit toujours le sacrificeau triomphe, l'humiliation à la gloire, le mystère du Calvaire àl'aube lumineuse du matin de la Résurrection. Heureux le peuple quis'en souvient, même pour affronter, s'il le fallait, le jugement deshommes, comme Jeanne l'a su faire avec une admirable constance et uneinaltérable sérénité; pour ne pas refuser le sacrifice, qu'elle vit venirsans craindre personne et avec une énergie merveilleuse; pour êtretoujours fidèle à sa vocation, spécialement aux moments les plus difficiles.Jeanne d'Arc se présente ainsi aux chrétiens de notre temps commeun modèle de foi solide et agissante, de docilité à une mission trèshaute, de force au milieu des épreuves. Mais son exemple doit êtrespécialement éloquent pour vous, fils bien-aimés, dont la patrie a mérité,en vertu d'un appel divin, de renaître en un moment si difficile; vousêtes les frères d'une héroïne, simple fille de votre peuple. Par sa vieexemplaire, sa consécration à un idéal et son parfait sacrifice, elle enseigneà tous le chemin sûr, en ce siècle de sensualité, de matérialisme,de laisser-aller, qui voudrait faire oublier le sentier tracé par les hérosles meilleurs, et la voie qui mène au portail grandiose des vieillescathédrales.Il n'est pas rare qu'aux instants les plus critiques, ainsi qu'un coupde vent rompt les nuages et laisse voir l'étoile qui guidera le navigateur


Acta Pii Pp. XII 507au port, le Seigneur envoie l'inspiration surnaturelle qui doit faired'une âme le salut de son peuple. Levez donc les yeux, fils bien-aimés,dignes représentants d'une nation qui se glorifie du titre de fille aînée del'Eglise, et regardez les grands exemples qui vous ont précédés; levez lesyeux et admirez ces splendides cathédrales qui demeurent parmi vousun vivant symbole de cette Eglise catholique au sein de laquelle vousavez grandi. Mieux encore, entrez d'un pas assuré dans la cathédrale deDieu, vénérez les saints qui se trouvent sur ses autels, tombez à genouxdevant le Dieu qui vous attend au tabernacle, renouvelez votre professionde foi, promettez-lui de nouveau votre fidélité la plus parfaite, etsoyez sûrs que, ce faisant, vous répondrez à votre vocation d'hommes,de chrétiens, de Français. S'il arrive que souffle an dehors le vent mauvais,si le mensonge, la cupidité, l'incompréhension trament le mal, s'ilvous semble même devenir victimes à votre tour, regardez vos hérosréhabilités, vos cathédrales reconstruites et vous vous convaincrez unefois de plus que toujours la dernière victoire est celle de la Foi, de la sainteFoi, que rien ne peut abattre et dont l'Eglise catholique est l'unique dépositaire.Catholiques français, dignes représentants d'une nation, qui dans sontitre de catholique a toujours trouvé le stimulant le plus fort pour écrireles pages les plus glorieuses de son histoire ! Des tours de vos cathédralestombent les notes graves ou joyeuses des cloches, comme la rosée quidescend sur la terre pour la rafraîchir et la féconder ; du sol généreux dece jardin de l'Europe qu'est la France, germent les héros de la patrie etde la foi, qui par amour pour leur mère, si sa défense l'exige,, saventhatailler, souffrir et mourir, dans la certitude que les lauriers du triomphene sauraient jamais manquer à qui accepte de se sacrifier pour une causegrande et juste. Et s'il peut sembler un moment que triomphent l'iniquité,le mensonge et la corruption, il vous suffira de faire silence quelquesinstants et de lever les yeux au ciel, pour imaginer les légions de Jeanned'Arc qui reviennent, bannières déployées, pour sauver la patrie etsauver la foi.Par l'intercession de tant de saints qui ont occupé le Siège de Rouen,par l'intercession surtout de cette grandiose figure, dont vous commémorezaujourd'hui la réhabilitation, que la Bénédiction du Très-Haut•descende sur vous tous ici présents, sur Nos frères dans l'Episcopat, leclergé et les fidèles, sur les très dignes autorités qui par leur présence etleur appui ont tant contribué à l'éclat de ces solennités et, par-dessustout, sur la France, qui Nous est si chère, et à laquelle Nous souhaitonsla paix et le bonheur dans la plus parfaite adhésion à ses destinées degrande nation catholique.


508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICIIDECRETUMPROSCRIPTIO LIBRORUMFeria IV, die 27 Iunii 1956In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,Emi ac Revmi Domini Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi,praehabito Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorumprohibitorum inserendos mandarunt libros a Simone de Beauvoirconscriptos :1. Le deuxième sexe, 2 voll., Gallimard, Paris, 1949;2. Les mandarins, Gallimard, Paris, 1954.In Audientia autem diei 30 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D.Pius, Divina Prov. Pp. XII, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionemadprobavit et publicari iussit.Datum Romae, ex aedibus S. Officii, die 12 Iulii 1956.Arcturus De Jorio, Notarius


Sacra Congregatio Consistorialis 509SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALISiQUEBECENSISDECRETUMDE TITULO (( AD HONOREM )) <strong>SEDIS</strong> PRIMATIALIS UNIVERSAE DITIONIS CANADENSISSollicitae Romanis Pontificibus usque fuerunt curae ut celebratae dignitateurbes et egregii animarum studio ac obsequenti reverentia Yiridignis decorarentur honoribus meritisque donarentur privilegiis : id autembenemerentibus non tantum tribuit praemium, sed Pastorem excitat,clerum ac populum ad meliora semper aemulanda carismata. Quasergo Apostolicae Sedi iam pridem admoverant per tempora preces ArchiepiscopiQuebecenses, praesertim vero cl. m. dum viveret RodericusS. R. E. Cardinalis Villeneuve, has iterare studens Excmus P. D. MauritiusRoy, eiusdem Ecclesiae nunc temporis Praesul, enixe expostulavitut vetusta ac perinsignis Metropolitana Quebecensis archidioecesis omniumEcclesiarum universae Dicionis Canadensis Sedis Primatialis honestareturtitulo, eiusque pro tempore archiepiscopi « Primatis » appellationeexornarentur. Porro, ceteris omnibus in America Septentrionaliexstantibus praestat antiquitate Quebecensis Ecclesia, cuius quidemtam lata, plurimos per annos patuit iurisdictio, ut non tantum integrosCanadensis Dicionis fines complecteretur, sed etiam partem territoriiad Foederatos in America Septentrionali Status in praesentia spectantem,obtineret. Non est ideo ambigendum quin cunctae ecclesiasticaecircumscriptiones in Canadensi Dicione, et plures in Foederatis StatibusAmericae Septentrionalis hoc tempore constitutae, tamquam filiae amatre, a Quebecensi Ecclesia procedant. Recoluisse insuper placet septemProvincialia Canadensia Concilia in Quebecensi urbe superiore temporecelebrata, nec supervacaneum videtur memorasse eodem Patresamplissimos convenisse in « Primum Concilium Plenarium Canadense »congregandos : inde pietatis et gratulationis causa, solemnis, quem recensemus,coetus, Primum Concilium Plenarium Quebecense communiexplorata sententia fuit appellatus. Tantae istius sedis amplitudiniiuge convenit sedulum Pastorum studium : istorum laudi et gloriae ce-


51CActa Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedit quod prima hic extiterint egenis adiuvandis instituta, clero efformandoseminarium et prima fuerit instaurata Catholica StudiorumUniversitas, quae auctori suo, eidemque primo Quebecensi Episcopo,Venerabili Viro Francisco de Montmorency-Laval, iure meritoque inscribitur.His omnibus mature perpensis, Ssmus Dominus Noster Pius DivinaProvidentia PP. XII, instantibus in primis Emis ac Revmis PP. DD.Iacobo Carolo S. R. E. Card. Me Guigan, Archiepiscopo Torontino, etPaulo Aemilio S. R. E. Card. Léger, Archiepiscopo Marianopolitano,necnon compluribus Archiepiscopis et Episcopis Dicionis Canadensis,sive gallici sive anglici sermonis, habito favorabili voto Excmi P. D.Ioannis Panico, Archiepiscopi tit. Iustinianensis et in Canadensi eademDicione Delegati Apostolici, de consilio infrascripti Cardinalis S. CongregationisConsistorialis a Secretis, cupiens testimonium benevolentiaeSuae hac ratione exhibere, ratusque id in animarum bonum cessurum etin Religionis incrementum, porrectis precibus annuendum censuit. QuapropterSanctitas Sua, de Apostolicae potestatis plenitudine, praesentiConsistoriali Decreto Ecclesiam Quebecensem Metropolitanam tituloSedis Primatialis, ad honorem dumtaxat, omnium Ecclesiarum universaeDicionis Canadensis eiusdem pro tempore exsistentes PraesulesPrimatis titulo, ad honorem dumtaxat, in perpetuum condecorare decernit,firmis tamen sarctisque iis omnibus quae can. 271 C. I. C. praescribit,ita ut posthac Excnius P. D. Mauritius Roy, eiusque legitimisuccessores titulo Primatis Dicionis Canadensis iure meritoque uti valebunt.Ad haec omnia perficienda Ssmus Dominus Noster deputare dignatusest memoratum Excmum P. D. Ioannem Panico, ei tribuens facultatesnecessarias et opportunas, onere ipsi imposito ad hanc S. CongregationemConsistorialem quam primum mittendi exemplar authenticumactus peractae exsecutionis.Quibus super rebus Eadem Sanctitas Sua praesens edi iussit Consistoria^Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litteraedatae fuissent.Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 24 Ianuarii 1956.£¡3 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisD£R S'Iosephus Ferretto, Adsessor


Sacra Congregatio Consistorialis 511IIBUSCODUCENSIS - BREDANAEDECRETUMSEPARATIONIS ET UNIONISAd satius consulendum bono animarum, Excmus P. D. GulielmusPetrus Adrianus Maria Mutsaerts, Episcopus Buscoducensis, et ExcmusP. D. Iosephus Gulielmus Maria Baeten, Episcopus Bredanus, ab ApostolicaSede expostulaverant ut pars paroeciae Sint Jan-Waalwijh adseptentrionem Bergsche Mass sita et pars paroeciae Heusden ad septentrionemet occasum Bergsche Mass et Heusdens Kanaal sita, necnon integraparoecia Woudrichem in dioecesi Boscoducensi, seiungeretur amemorata dioecesi et Bredanae dioecesi aggregarentur.Porro haec S. C. Consistorialis, vigore facultatum specialium sibi aSsmo D. N. Pio Divina Providentia PP. XII concessarum, rei opportunitateperpensa, oblatis precibus benigne annuere dignata est.Quapropter, vi praesentis Decreti, eadem S. C. Consistorialis statuitut praefata territoria a dioecesi Boscoducensi separentur atque dioecesiBredanae iuxta petita perpetuo adiungantur.Ad haec autem exsecutioni mandanda, S. C. Consistorialis deputatExcmum P. D. Paulum Giobbe, Archiepiscopum Titularem Ptolemaidensemin Thebaide, Nuntium Internuntium Apostolicum in Hollandia,ipsi tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandiad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitateconstitutum, facto onere mittendi, cum primum fas erit, ad hancS. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionisactus.Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis die 13 mensis Aprilis1956.£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. © S.Iosephus Ferretto, Adsessor


512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSISINSTRUCTIOCIRCA MONIALIUM CLAUSURAM1. Inter cetera quae Pium PP. XII Dominum Nostrum ad ConstitutionemApostolicam (( Sponsa Christi » promulgandam induxerunt, nonleves Ipse recensuit difficultates quibus in praesentiarum arctiores papalisclausurae leges facilem ansam praeberent (A. A. S. Vol XXXXIII,[1951], p. 11). Nec mirum, cum in toto Monialium Instituto clausurapotissimum temporum rerumque varietates ac mutationes persenserit(A. A. 8. 1. c, p. 9). Cum vero renovationis ac adaptationis rationemadumbraret, hoc Apostolica Constitutio sapienter statuit : « Firmisprorsus omnibus nativis ac potissimis venerandi Monialium Institutielementis, quoad elementa alia, quae externa et adventitia censentur,illas caute prudenterque ad hodierna adiuncta accommodationes inducere,quae Instituto eidem non modo maiorem decorem, sed plenioremetiam efficacitatem tribuere poterunt » (A. A. 8. 1. c. p. 10). SanctitasSua, ideo, clausuram papalem Monialium dum in Statutis Generalibus(art. IV) aetatis nostrae conditionibus paterne aptavit, eamdem ceterumubique confirmandam vel restituendam esse constituit.Vitae canonicae contemplativae, enimvero, unum ex elementis propriiset potissimis stricta illa clausura est, quae, antiqua traditione innixadecursuque saeculorum ordinata atque defensa, cum praesidiumest professionis solemnis castitatis tum ratio aptissima disponendi animamad maiorem cum Deo unionem. Quo autem vehementius hisce diebushominum mentes ad exteriora trahuntur, eo fortius clausurae institutum,quo Moniales plenius Dei adhaerere valent, servandum est.2. Sacra Congregatio de Religiosis, pro munere sibi a Summo Pontificecommisso, quod est, « per instructiones, declarationes, responsaaliaque id genus documenta, illa omnia peragere... quae ad Constitutionemdiligenter atque efficaciter inducendam atque ad Generalia Statutafideliter prompteque servanda spectant » (A. A. 8., 1. c, p. 15),iam die 23 Novembris 1950 Instructionem « Inter praeclara » vulgavit,


¡¿acra Congregatio de Religiosis 513cuius prima pars circa Monialium clausuram maiorem et minorem totaversatur (A. A. S., 1. c, p. 37).3. Nunc vero aliquot fecundae experientiae elapsis annis, semel iterumqueattentis ac serio ponderatis cunctis" quae Sanctae Sedi hac dere delata fuerunt, cumque ob introductam clausuram papalem minoremper Constitutionem Apostolicam « Sponsa Christi », diei 21 Novembrisanni 1950, Instructio Sacrae Congregationis de Religiosis « Nuperedito» diei 6 Februarii 1924 (A.A.S. XVI [1924], p. 96, 192) vigentidisciplinae iam non respondeat, eadem Sacra Congregatio ulteriora definireet materiam ex integro ordinare (can. 22) iam possibile atqueopportunum existimavit, quod hac Instructione peragere intendit.IDe clausura papali generatim4. Omnium Monasteriorum Moniales, quamvis actu ex temporariaexceptione adhuc vota tantum simplicia profiteantur (Const. SponsaChristi, art. III, § 2), si velint Monialium nomen et conditionem iurLdicam retinere, clausuram pontificiam seu papalem saltem minoremnecessario accipere et retinere debent (Art. IV, § 5, n. 2).5. Sive agitur de novi Monasterii fundatione in quo primo clausurainstauretur, sive de Monasterio iam condito in quo clausura restaurandasit, ad pontificiam seu papalem clausuram de facto observandamMoniales stricte tenebuntur, quae ad omnium ingressum et egressumquod attinet ab illo sígnate momento urgenda erit, quod ab AuctoritateEcclesiastica competenti, id est ab Ordinario loci diligenter, scripto,figi ac definiri debet.6. Lex clausurae, sive maioris, sive minoris, afficit omne Monasteriumalterutri clausurae subiectum, quidquid est de numero etiam imminutovel parvo ibi degentium Monialium (can. 597, § 2).IIDe clausura papali maioreDe ratione clausurae papalis maioris7. Clausura pontificia seu papalis maior illa est quae in Codicecan. 597, 600-602) prostat, quaeque Constitutione Apostolica « SponsaChristi » plane ac solemniter confirmata et expolita, in Instructione vero« Inter praeclara » (VI-X) pressius definita est.


514 -a;--u -i v ¿'¿Acia'-Apostolicae Sedis - CQmmentariunVVfflcialeS. a-) Clausura pontificia seu papalis maior in omnibus Monasteriisex regula viget ac tenet in quibus actu vota solemnia emittuntur quaequevitam unice contemplativam profitentur (Const. Sponsa Christi, art. IV,§ % 2°).b) In Monasteriis vero in quibus, etsi vitae unice contemplativaededita sunt, ex indulto per exceptionem vota adhuc tantum simplicianuncupantur (Const. Sponsa Christi, art. III, § 2), quamvis clausura,si fieri poterit, maior esse debeat (art. IV, § 2, 2), tamen minor, praecipuead sanctionem a Sancta Sede quod attinet, concedi potest atqueprudenter, iuxta casus, applicatur (Const. Sponsa Christi, art. IV,§ 3, 3 - Instr. Inter praeclara, V).9. Monasteria in quibus ex Regula et Constitutionibus nonnisi vitacanonice contemplativa ducenda est, clausuram maiorem retinere poteruntetsi a Sede Apostolica, ob graves causas et quousque hae perdurant,quaedam opera apostolatus eis imponantur vel concedantur, dummodoaliquae tantum Moniales et solum Monasterii pars, ab illa accuratedistincta ac separata in qua communitas commoratur vitamqueexercet communem, iis operibus destinentur.10. Clausurae praescriptis tenentur Moniales omnes (can. 601), Novitiaeac Postulantes (can. 540, •§ 3). Professae autem votorum temporariorum,expletis his votis, Novitiae ac Postulantes semper, clausuramegredi tunc tantum possunt cum definitive Monasterium relinquere intendunt.11. a) Clausura necessario complectitur non modo aedificium Monasteriieiusque adnexa in quibus Moniales degunt, verum etiam hortos,viridaria et quaecumque loca ipsae frequentant.b) Extra clausuram habentur : locutoria quoad partem extraneisdestinatam ; ecclesia et oratorium extra chorum Monialibus reservatum,sacristia cum locis adiacentibus, clero et ministrantibus aperta, locusin quo sacerdos confessiones Monialium audit, aedes in quibus Sororesexternae commorantur, et illae partes quae cappellanis et hospitibusdestinantur.12. a) Licet ecclesia, sacristia eiusque adnexa cultui destinata, clausuranon contineantur, tamen si vere necessarium sit Moniales ipsasibi aliquando operam praestare, Ordinarii locorum ex sese permitterepoterunt ut, durantibus huiusmodi necessitate et opera, ad praedicta locaclausura de facto extendatur, dummodo circa eadem loca illa omniatunc serventur quae ad tutandam clausuram infra praescribuntur.b) In iisdem adiunctis et sub iisdem conditionibus, Ordinarii conce-


Sacra Congregatio de Religiosis 515dere valent nt clausura ad actum item extendatur etiam ad locutoriaaliaque loca Monasterio adnexa, quando, si desint Sorores externae,vel alia de causa, Moniales ibi quoque aliquod opus peragere vere necessariumcenseatur.13. a) Partes Monasterii clausurae obnoxiae, ut supra, ita defendi seumuniri debent ut non solum ingressus in eas omnino impediatur sedetiam prospectui introrsum ab extraneis et pariter extrorsum a Monialibusprospectui pro viribus efficaciter officiatur.d) Hinc etiam horti et viridaria circumdari debent sive alto muro,sive alio efficaci modo, puta tabulis ligneis, ferreo reti, densa firmaquesaepe, iudicio Ordinarii et Superioris regularis, ratione habita praesertimsitus, frequentiae saecularium, etc.14. a) Fenestrae versus plateas et domos vicinas, vel qualicumquecommunicationi cum extraneis occasionem praebentes, vitris non translucidis,valvulis aut transennis fixis donentur, ita ut hinc inde prospectusimpediatur.h) Si supra tectum Monasterii solaría exstant seu deambulatoria,ut ad ea Monialibus accessus pateat, cratibus vel alio efficaci modo circumsaeptasint oportet.15. Nisi rigidiore iure particulari aliter cautum sit, Moniales clausuraelege impediri non debent quominus, genuini spiritus liturgici fovendicausa, altare videre valeant, ita tamen ut ipsae Moniales a fidelibuscon spici nequeant.16. Locutorii pars Monialibus reservata ab alia extraneis destinataduplicibus cratibus aliquo intervallo secure fixis, vel alio modo vereefficaci, iudicio Ordinarii et Superioris regularis, atque ipsorum onerataconscientia, separari debet, ne personae utrimque attingi queant.17. Prope Monasterii ianuam, in locutoriis, in sacristia et ubicumqueopus est, habeantur muro insertae rotae, quae vocantur, aut capsae binariae,iuxta usum receptum, ad res necessarias transmittendis. Nonprohibentur parva foramina quibus videri possit quid rotae immittatur.De egressu Monialium18. Lex clausurae maioris Moniales adstringit ad perpetuo manendumintra Monasterii saepta quatenus haec ab auctoritate ecclesiastica clausuracircumscripta sunt et ab eis minime sub quovis praetextu recedendum,etiam ad breve tempus, extra casus iure praevisos aut legitimeconcessas licentias.


516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale19. Non licet extra clausuram egredi occasione vestitionis, professionis,communionis, vel alia simili causa.20. Moniales nequeunt ab uno ad aliud Monasterium transire etiameiusdem Ordinis, nec ad breve quidem tempus, absque licentia apostolica,salvo iure particulari pro Foederationibus Monasteriorum Monialiumlegitime approbato.21. a) Licet extra clausuram egredi casu imminentis periculi mortis velalius gravissimi damni (can. 601, § 1). Tales casus sunt : incendium,inundatio, terraemotus, labefactio aedificii seu muri minaces, incursionesaëreae, irruptio militum, Monasterii urgens requisitio ex parteauctoritatis militaris vel civilis.b) Insuper, urgens operatio chirurgica vel alia urgens cura medicaforis requirenda ad salvandam sanitatem, morbus alicuius toti communitativere periculosus.c) Item, si gravis et urgens huiusmodi necessitas exsurgit apudSororem externam vel personam eius munere fungentem, quae secus debitiscareret auxiliis, Antistita per se ipsa vel per aliam Monialem,etiam cum socia, eam adire poterit.d) Haec pericula (a), urgentesque graves necessitates (b), (c),scripto recognoscenda sunt .ab Ordinario loci, si tempus suppetat(can. 601, § 2) ; secus, post factum, certior idem Ordinarius fiat.22. Egressus legitimus censetur cum, praemissa declaratione Ordinariiloci, urget obligatio iura vel officia civilia exercendi.23. Moniales quae facultatem e clausura egrediendi obtinuerunt tenenturrecto tramite ad locum pro quo facultas data est sese conferre,nec, hac occasione, ad alia loca divertere valent.Cum vero Moniales extra Monasterium versari contigerint, stricteservare tenentur normas et cautelas quae in casibus similibus sive inCodice (can. 607), sive a S. Sede, sive ab Ordinariis religiosis mulieribusimponuntur (can. 607).24. Gravia adiuncta seu absolutae et morales necessitates atque magnimomenti utilitates iustas et canonicas causas constituere possunt proportionatasdispensationes et etiam aliquas moderatas et-accurate definitashabituales facultates a S. Sede expostulandi.Talia adiuncta sunt :1) sanitas extra Monasterium curanda;2) visitatio instituenda apud medicum, praesertim in re peritum,v. g. pro oculis, pro dentibus, ad applicationem radiorum, pro observationemedicali ;


Sacra Congregatio de Religiosis 5173) comitari vel visitare Monialem foris aegrotantem ;4) supplere sorores externas vel similes personas in casu deficientes;5) vigilantiam exercere circa agros, fundos, aedificia, vel aedesquas Sorores externae inhabitant",6) actus administrationis vel gestionis oeconomicae magni momentiqui aliter non aut vix recte vel male fieri possent ;7) labor monasticus tam apostolicus quam etiam manualis;8) susceptio officii in alio Monasterio, hisce similia.b) In harum dispensationum et facultatum usu adamussim servaridebent et limites impositi et cautelae praescriptae.25. Facultates habituales, sive ad definitum tempus, sive ad signatumcasuum numerum, Ordinariis locorum vel Regularibus vel Adsistentibusreligiosis pro brevibus egressibus e clausura in necessitatibus frequentiusoccurrentibus, concedi prudenter possunt. Ipsae Sanctae Sedisnomine exercendae semper sunt, nec ullo modo extendi valent sed intraproprios limites continendae erunt.De ingressu extraneorum26. a) Ordinarius loci aut Superior regularis, si Monasterium ipsisubiectum sit, Delegatus ab alterutro vel a S. Sede potest clausuram ingredioccasione visitationis canonicae, ad aedes dumtaxat inspectandasad normam iuris (can. 512 et 600), cauto ut unus saltem clericus vel religiosus,etiam conversus, maturae aetatis Visitatorem continuo comiteturab ingressu usque ad egressum, atque mansio non protrahatur ultratempus inspectione requisitum, nec simul alia negotia tractentur velalii perficiantur actus qui dictam inspectionem non respiciant.b) Visitatio vero personarum in comuni locutorio fiat, visitatoreextra clausuram manente, nisi agatur de audienda Moniali infirma quaead locutorium sese conferre nequeat.c) Ad alia officia exercenda, videlicet ad explorationem voluntatiscandidatarum, ad praesidentiam electionum, ad visitationem vel professionemet similia, Praelatus vel Delegatus clausuram ingredi non potest,sed haec omnia forinsecus peragere debet.27. a) Confessarius communitatis, vel servatis servandis, quilibet aliusSacerdos potest, cum debitis cautelis, ingredi clausuram : ad ministrandainfirmis Sacramenta Poenitentiae, Ss. Eucharistiae et Extremae Unctionis; etiam ad assistendum morientibus, imo ubi mos est et tunc una34 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 10. — 23-7-1956.


518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecum ministris iuxta rubricas, ad defuñetas tumulandas. Non admittituringressus sacerdotum ad alia ministeria persolvenda.b) Cautelae autem iuxta casus fideliter observandae sequenteserunt :Pro ministranda S. Comunione, Sacerdotem comitentur ab ingressuad egressum saltem duae Moniales. Nihil tamen prohibet quominus totaCommunitas, iuxta consuetudines, processionaliter Sanctissimum comitetur.Pro recipiendis confessionibus : Sacerdotem comitentur duae Monialesusque ad cellam infirmae, quem expleta confessione, statim ad exitumreducant. Item quoad Extremam Unctionem vel assistentiam morientibus.28. Verbi Dei praedicatio fieri debet ad crates chori vel locutorii ; sihoc commode fieri nequeat, adeatur Sancta Sedes ad obtinendam facultatemconciones habendi in ipso choro vel in aula capitulari vel, annuenteOrdinario loci, in ecclesia ad quam in casu extenditur clausura,ianuis ecclesiae tunc clausis.29. Ingredi possunt clausuram Monialium :a) qui supremum actu tenent in aliquo Statu etiam Foederato principatum,quocumque nomine vocentur (C. I. C, 26 Martii 1952. A. A. #.XLIV [1952], p. 496), eorumque uxores cum comitatu.&) S. R. E. Cardinales, qui unum alterumve comitem clericum velex familia cardinalitia laicum sibi assumere possunt.c) Medici, chirurgi aut aliae personae in curandis infirmis versatae,architecti, opifices, operarii et aliae huiusmodi personae quarumopera, iudicio Antistitae, est Monasterio necessaria, impetrata priushabituali saltem approbatione ab Ordinario loci. Talem approbationemAntistita sibi procurare potest initio cuiusque anni, elenchum personarumOrdinario exhibendo. Si vero necessitas urgeat nec tempus suppetatapprobationem petendi, haec iure praesumitur.30. Personae quae frequenter in clausuram admitti debent sint optimaefamae ac moribus praestantes.31. Salvis Constitutionibus et Statutis quae rigidiores normas praescribunt,personae quae legitime clausuram ingrediuntur sive in accessusive in regressu, cum per ipsas Communitatis aedes transeunt, ducantura duabus Monialibus.32. a) Quavis de causa ingressus permittatur, ingredientes nequeuntin monasterio versari ultra tempus vere necessarium ad finem pro quolicentia data fuit.


Sacra Congregatio de Religiosis 519b) Praeter illas quae ratione officii id facere debent, nulla ex Monialibuscum personis Monasterio extraneis intra ipsum versantibus colloquatur.33. a) Educationis accipiendae, propriae vocationis per breve tempusexperiendae causa vel alia pietatis seu apostolatus ratione puellas seumulieres, salvis praescriptis Const. Sponsa Christi, absque specialiS. Sedis licentia intra clausuram admittere non licet. (Const. SponsaChristi, art. IX, § 2, nn. 1 et 2).b) Item ad S. Sedem recurrendum est ad obtinendas licentias specialesin favorem Sororum externarum quae in Statutis approbatis noncontinentur.34. Postulantes (can. 540) sola licentia Ordinarii loci clausuram ingredipossunt.De custodia clausurae35. Ius et officium est Ordinarii loci invigilare custodiae clausuraeomnium Monasteriorum sui territorii, etiam Superiori regulari subiectorum,quamvis huic quoque hoc ius et officium in subiectis sibi Monasteriis(can. 603, §§ 1 et 2) demandetur.36. In Monasterio autem custodia clausurae immediate pertinet adAntistitam. Ipsa claves omnium clausurae portarum apud se diu noctuqueretinere debet, eas solummodo tradens Monialibus quae variis officiisincumbunt quando illis indigent ; salvo iure particulari alia insuperpraescribente.37. In iis quae respiciunt Monialium accessum ad locutorium (tempuset frequentiam, qualitatem personarum admittendarum, etc.) et modumibi sese gerendi (velum, auscultatricem, etc.) serventur propriae Constitutiones.Si hae tamen quadam accommodatione indigere videantur,recursus ad S. Sedem faciendus est.38. Moniales (cfr. Sponsa Christi, Statuta Generalia, art. I, § 1) (nonNovitiae et Postulantes) e clausura maiore illegitime exeuntes, contrapraescriptum can. 601, plectuntur ipso facto excommunicatione SediApostolicae simpliciter reservata (can. 2342, 3°).39. Eadem poena plectitur quaelibet persona, cuiuscumque generis,conditionis vel sexus est, clausuram maiorem violans, sive eam illegitimeingrediendo, sive in ipsam alios illegitime introducendo vel admittendo(can. 2342, I o ).


520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIDe clausura papali minoreDe ratione clausurae papalis minoris40. Clausura pontificia seu papalis minor his continetur finibus :1) qua vere pontificia non secus ac clausura maior, observantiam etcustodiam publicae solemnis castitatis atque vitam contemplativam Monasteriiprotegit atque fovet ;2) qua vero minor, etsi vere ac longe severior clausura Congregationum(can. 604), imo clausura Ordinum virorum (can. 598-599) sit, tamenfacultatem praebet ac convenientem facilitatem ad apta quaedam et selectaministeria Monialibus legitime concredita rite et fructuose exercenda(Instr. Inter praeclara, XI).41. a) Clausura minor non quaecumque ministeria, sed ea tantumadmittit seu patitur quae cum vita contemplativa, sive totius Communitatis,sive singularum Monialium amice coniunguntur (Const. SponsaChristi, A. A. S., 1. c, p. 11).6) Haec ministeria sive ex instituto, sive ex legitima concessione,sive etiam ex praescriptis Ecclesiae ob crescentes semper Eiusdem etanimarum necessitates ita ordinate ac moderate, servata indole et spiritusinguli Ordinis, suscipiantur ut vitam authentice contemplativam nedumturbent aut afficiant, alere potius et roborare debeant (Const. SponsaChristi, 1. c. et art. IX).c) Talia sunt : doctrinae christianae traditio, instructio religiosa,educatio puellarum et puerorum, recessus et exercitia mulierum, praeparatioad primam Communionem, opera caritatis in levamen aegrotorum,pauperum, etc.42. a) Clausura minor necessario adhibenda est ubi pleraeque siveplures Moniales et notabilis pars Monasterii habitualiter operibus apostolatusdestinantur (Statuta Generalia, art. IV, § 3, 2).b) E contra, si paucae tantum Moniales addicuntur operibus etarctis limitibus Monasterii ipsa contineantur seu contineri practice etprudenter valeant, tunc servari poterit, de indicio S. Sedis, clausuramaior cum debitis facultatibus seu dispensationibus, iuxta superius'dicta (n. 9).


Sacra Congregatio de Religiosis 521DivisioMonasterii43. Imprimis, aedes Monasteriorum quae, propter ministeria exercenda,clausurae minori subiecta sunt, in duas partes divisae sint oportet,quarum prior Monialibus ipsis reservetur, altera vero operibus apostolatusaddicatur (Instr. Inter praeclara, XI, 5).44. a) In parte Monialibus reservata ad modum clausurae maioris,contineri debent : cellae, chorus, aula capitularis vel alia huiusmodi,refectorium, culina, loca recreationis seu deambulationis et laborisipsius Communitatis, locutoria a latere quo ad ea accedere possuntomnes Moniales.b) In hac parte aedium contineri nequeunt : loca quae inhabitantSorores externae, habitationes et loca hospitibus destinata ; ecclesia cumsacristia et locis adnexis, salvo n. 12.45. a) .Altera pars Monasterii reservata est operibus seu ministeriisapostolatus, ab ipso Monasterio exercitis. Inde haec aedium pars, pariratione patet tum Religiosis quae legitime operibus ac ministeriis inserviunttum aliis a quibus apostolatus dirigitur.b) Ecclesia et oratorium publicum, locave eisdem adnexa et aliade quibus in art. 12 b), non intra sed, ex regula, extra hanc alteramMonasterii partem exstare debent.Excipi possunt tam in Ecclesia quam in eidem adnexis locis, aulaeseu cubicula quae operibus apostolatus legitime reserventur. Imo, etiamtota Ecclesia quae habitualiter fidelibus omnibus pateat, urgente necessitatepoterit de consensu Ordinarii loci aedibus ministeriis destinatisillo tempore durante accenseri quo in ipsa Moniales propria ministeriaexercere cogantur, dummodo illa observentur fideliter quae infrapraescribuntur, prudentibus cautelis adhibitis.46. a) Non admittuntur loca quae modo Communitati, modo operibusapostolatus alternatim reserventur.b) Attamen Ordinarius loci rationabili de causa permittere poteritut sive ad actum sive etiam ad quoddam definitum tempus, aliqua locahabitualiter operibus destinata, Communitati addicantur, extensis tuncad haec loca omnibus regulis ac praescriptis quae pro parte Monasteriihabitualiter Communitati reservata supra recensentur.47. Etiam circa partem Monasterii operibus reservatam impediridebet hinc inde prospectus. Si forte non eodem rigore quo pro parte MonasteriiMonialibus reservata prospectus omnino vitari possunt, Ordinariusprudenter atque accurate provideat.


522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale48. a) Presse divisio utriusque partis Monasterii definienda est atquepatenter indicanda ut clare omnibus innotescat.b) Ianuis quae Monasterii partem Monialibus reservatam claudunt(n. 49, a) illa omnia applicantur praescripta quae pro clausuraemaioris portis constituta sunt.c) Si totius Monasterii una sit tantum in via publica porta quaeextraneis aditum praebet, alia necessario interna insuper porta ritecustodita haberi debet qua personae admittendae, ad operum aedesducantur.49. Transitus Monialium a parte Communitatis ad partem operum :a) Per ianuam specialem semper directe fiat;h) Legitime designatis temporibus illisque solis Monialibus licetquae ab Antistita sive ad actum sive habitualiter, iuxta Constitutionesseu Statuta, operibus addicantur. Inter has etiam ipsa Antistita velMonialis ab ea designata, etiam solius debitae vigilantiae exercendaecausa, recenseri debent.c) Monialibus in aedibus operum legitime exstantibus pateant ibispecialia locutoria, non necessario cratibus munita, aptis tamen cautelispraedita, in quibus ipsae, intuitu operum tantum, colloqui cumextraneis poterunt.De egressu Monialium50. a) Clausura minor gravem prohibitionem secumfert, pro omnibusac singulis eidem subiectis, egrediendi extra saepta Monasterii eademratione ac clausura maior pro Monialibus aliisque ipsa ligatis (Instr.Inter praeclara, XII, 2).b) Dispensationes ab hoc gravi praescripto a) ratione apostolatusconcedi possunt, si vere necessarium sit, illis tantum Monialibus etSodalibus quae legitime, iuxta superius dicta (n. 49) ministeriis addictaesint.c) Egrediendi licentia pro casibus hic (n. 51) vel in propriis Constitutionibusrecognitis, quamdiu certo exsistant, onerata ipsius conscientia,ab Antistita concedi possunt. In aliis casibus, qui iure expressinon sint, etsi non obscure ob rationis paritatem recognitis aequipararipossunt, ad Ordinarium loci recurrendum erit ut ipse, re in Dominoponderata, licentiam concedat et, si censuerit, rem in posterum Antistitaeremittat.d) Tam Ordinarius loci quam Superior regularis quibus clausurae


Sacra Congregatio de Religiosis 523tutela commissa est (can. 603), stricte onerata conscientia, harum normarumobservantiam vigilare diligenter tenentur.51. Capita ex quibus generatim praescripta ministeriorum necessitasaestimari potest, ut iusta egrediendi dispensatio concedi valeat (n. 50,c), haec tria recensentur :a) Ratione ipsius ministerii quod de facto ut efficaciter exerceripossit egressum exigat ut e. g., si puellae comitandae necessario extraclausuram sunt ratione studii, sanitatis, recreationis nec praesto adsintmagistrae, oblatae, vel aliae personae quae huic officio satisfacerevaleant.b) Ratione praeparationis ad ministeria, scilicet : ad scientiam,culturam, titulos, habilitationes comparanda, indeque ad scholas, lycaea,universitates, collationes, congressus quae necessario videanturfrequentanda. Si ex his nonnulla instituta adeo sint laicalia et profanaut periculum virtutibus religiosis immineat vel scandalum ex frequentationeoriri possit, semper prius Ordinarius loci consulendus est. Quovisin casu Instructiones a S. Sede latae, servandae sunt.c) Ratione negotiorum, causarum quaestionumve quae ad ministeriaspectant nec tuto vel convenienter apud auctoritates ecclesiasticasvel civiles aut apud officia publica seu privata per alias personas tractariet expediri possint.De ingressu extraneorum52. Leges circa ingressum in clausuram maiorem aeque applicanturMonasteriis clausurae minoris quod attinet ad partem Monialibus reservatam(Instr. Inter praeclara, XII et supra n. 26 et seq.).53. a) Partem Monasterii operibus addictam, mulieres seu puellae velpueri quibus eadem opera destinantur, ingredi possunt, ibique, etiam diunoctuque, iuxta naturam operum commorari.b) Idem valet pro mulieribus quae operibus necessariae sunt, utmagistrae, nosocomae, ancillae, operariae.54. a) Ad actum seu transeunter admitti possunt aliae personae peculiarivinculo cum iis devinctae ad quas opera diriguntur, v. g. parentesseu coniuncti aut benefactores puellas seu pueros comitantes velvisitare cupientes ; eosdem vel etiam alios quos oportet aut decet, iuxtanaturam operis et usus locorum, invitare licebit, ad quasdam festivitatesseu demonstrationes, quae dicuntur, religiosas vel scholasticas.b) Haec omnia in Statutis vel Ordinationibus legitime approbatisopportune definienda sunt.


524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale55. Admitti autem debent omnes quibus iure ecclesiastico vel ordinationecivili legitime munus inspectionis cuiusvis generis demandatumest.56. Non minus, uti par est, quam in partem Monialibus reservatam(can. 600, 4°), in partem operibus destinatam admitti possunt, ob necessitatem,medicus, operarii et alii huiusmodi viri, ex licentia etiamhabituali Ordinarii loci (n. 29, c).57. Ordinarii loci licentia requiritur et sufficit pro ceteris casibus necessitatisvel verae utilitatis qui supra (nn. 54-56, a) vel in propriisOperum Statutis non praevidentur.58. Firmis pro parte Monialibus reservata omnibus circa clausurammaiorem praescriptis, etiam circa mitiorem clausuram quae partemoperibus destinatam afficit, ius est et officium Ordinarii loci et, si casusferat, Superioris regularis, necnon, servatis servandis, Auctoritatis Foederationum,stricte invigilare atque, si id requiratur, opportunas, praeterillas quae iam propriis Statutis ordinentur, cautelas ad custodiendamet tutandam clausuram praescribere.De custodia clausurae59. a) Immediata huiusmodi clausurae custodia Antistitae committitur.b) Claves transitus ab una ad alteram partem Monasterii teneatipsa, vel Monialibus prudenter tradat quae operibus addictae sint.c) Claves aliarum portarum in aedibus operum ne concredat nisipersonis omnino tutis.60. Moniales illegitime e saeptis Monasterii exeuntes excommunicationeSedi Apostolicae simpliciter reservata ad normam can. 2342, 3°,vel, ex expressa S. Sedis concessione, Ordinario loci reservata, ipso factoplectuntur (Instr. Inter praeclara, XV, 1).61. a) « Moniales illegitime egredientes e partibus Monasterii Communitatireservatis ad alia loca intra saepta Monasterii posita, a Superiorissavel ab Ordinario loci pro gravitate culpae puniendae sunt »(Ib., 2).b) Transitus autem est illegitimus quoties fit absque licentia saltemhabituali vel rationabiliter praesumenda Antistitae.62. « Illegitime ingredientes et eos introducentes vel admitientes inpartes Monasterii Communitati reservatas, excommunicationem S. Sedisimpliciter reservatam incurrunt » (Ib. 3).


Sacra Congregatio de Religiosis 52563. (( Illegitime ingredientes et eos introducentes vel admitientes adloca Monasterii extra partes Communitati destinatas, ab Ordinario lociubi Monasterium adest, severe pro gravitate culpae puniantur » (Ib. 4).IVClausura papalis et Foederationes64. Statuta Foederationum illa decernere possunt circa clausuram,sive maiorem, sive minorem, Monasteriorum Foederatorum quae adfines Foederationis obtinendos necessaria aestimantur.65. Ad regimen quod attinet, facultas decerni potest egrediendi propriumMonasterium et ingrediendi aliud : ad coadunandum Capitulum,Consilium vel aliud huiusmodi conventum ; ad instituendas ab AuctoritateFoederationis eiusve delegatis opportunas Visitationes; ad arcessendam,vel, servatis servandis, transferendam Superiorissam vel aliamMonialem.66. Ad fraternam Monasteriorum collaborationem fovendam, eademfacultas decerni potest : ad suscipiendum in alio Monasterio officiumelectione vel nominatione collatum; ad cuiusvis generis auxilium aliiMonasterio praestandum vel ipsius necessitates sublevandas; imo, adbonum privatum alicuius Monialis intra limites tamen in Statutis praefinitos.67. Ad Monialium meliorem formationem, conditis ad hoc aedibuscommunibus, facultas agnosci potest clare in Statutis definienda, easadeundi, in eis permanendi et ab eis redeundi, pro iis Monialibus quarumex legitima destinatione seu revocatione interest.68. a) Ad clausurae uniformem observantiam in Monasteriis Foederationis,nonnulla valent Statuta decernere.b) Eodem fine a), salvisque semper iuribus Ordinariorum locorumet Superiorum regularium, etiam speciales interventus Assistentiumreligiosorum vel Superiorissarum Foederationis statui possunt quodattinet ad petitiones S. Sedi circa clausuram forte porrigendas, ex. gr.de itineribus extraordinariis suscipiendis, de commoratione extra Monasteriumprotracta deque aliis huiusmodi rebus.69. Ad Monasteria Foederationis quod attinet, quae operibus apostolatusincumbunt et communi clausurae minori subiciuntur, Statutadecernere valent : quaenam opera suscipi possint, quasnam personas inaedes operum admittere liceat, sive habitualiter sive transeunter, quanamratione et quibusnam conditionibus seu cautelis.


526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVInstauratio clausurae papalis70. a) Omnia Monasteria Monialium clausuram pontificiam seu papalemobservent oportet, sive maiorem, sive minorem iuxta criteriasupra exposita.o) Pro Monasteriis Monialium quae quamvis vitam contemplativamunice profiteantur, operibus tamen apostolatus legitime incumbunt, eomodo quem supra descripsimus (n. 41, a), nisi iam provisum fuerit abipsa S. Sede post editam Constitutionem Apostolicam « Sponsa Christi »(A. A. S., XXXXIII, p. 5 ss.), Ordinarii loci erit, una cum Superiore regulari,si Monasterium ei subest, clausuram papalem minorem inducere,c) In casibus dubiis res S. Sedi deferenda erit.d) In futuro semper S. Sedes adeunda erit pro transitu a clausurapapali maiore ad clausuram papalem minorem, propter rationes supraexpositas (n. 41).71. Loci Ordinarii est cum clausura papalis minor inducitur, finesclausurae praescribere (can. 597, § 3) et destinationem locorum MonasteriiCommunitati vel operibus atque necessariam separationem interipsa recognoscere et approbare.72. Si peculiares difficultates, sive temporariae, sive habituales, clausuraepontificiae seu papalis instaurationi obstent, res ad S. Sedemdeferenda est, adiunctis fideliter expositis.73. a) Statuta, Indulta, Privilegia, Dispensationes quorum vi quaedamMonasteria, retenta tamen conditione iuridica Monialium, eximebanturclausura pontificia seu papali, revocantur (A. A. S., 1. c, p. 12;Responsum C. I. C, 1 Martii 1921, A. A. S., vol. XIII, p. 178).Idcirco, clausura quae « episcopalis » dicitur, pro Monialibus in posterumiam agnosci non poterit.o) Salva vero manent Statuta peculiaria quibus clausura papalisminor pro Monialium Ordinibus, ex instituto, operibus apostolatus deditis,pressius ordinatur et aptatur.Contrariis quibuslibet minime obstantibus.Datum Romae, die 25 Martii 1956.L. ffi S.$3 VALERIUS Card. VALERI, PraefectusP. Arc. Larraona, Secretarius


Sacra Congregatio de Propaganda Fide 527S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDEiSANCTI LUDOVICI SENEGALENSISDECRETUMDH FINIUM DESIGNATIONE PRAEFECTURAE <strong>APOSTOLICAE</strong>Cum quaedam dubia orta sint circa limites Praefecturae ApostolicaeSancti Ludovici Senegalensis,- preces porrectae sunt ut fines memorataePraefecturae Apostolicae distinctius designarentur. Quamobrem haecSacra Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa atque attentisfavorabilibus votis Excellentissimi ac Reverendissimi Domini MarcelliLefebvre, Archiepiscopi Dakarensis et Apostolici in Africa GallicaDelegati, et Reverendissimi Domini Josephi Landreau, Praefecti ApostoliciSancti Ludovici Senegalensis, per praesens Decretum ita statuit utPraefecturae Apostolicae Sancti Ludovici Senegalensis territorium constarettantum ex regionibus civilibus vulgo appellatis de « Bas-Sénégal »,de « Louga », de a Podor », de (( Linguère », de « Matam », ex districtude « Bakel » qui in regionis civilis eiusdem nominis ditione est atque exterritorio civili Mauritaniae, excepta regione civili de « Hodh », quaead Praefecturam Apostolicam Kayensem pertinet.Limites vero eiusdem Praefecturae Apostolicae hi erunt : archidioecesisDakarensis, dioecesis Laghuatensis, Praefecturae Apostolicae deSahara Hispanico et Ifni, et Kayensis ac mare Atlanticum.Insula denique quae vulgo appellatur de « Gorée » ab eadem SacraCongregatione archidioecesi Dakarensi perpetuo attribuitur.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de PropagandaFide, die 18 mensis Novembris a. D. 1955.L. © S.P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectusf P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis


528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIITABOEAËN. - BTJKOBAEN.DECRETUMDISMEMBRATIONIS ET UNIONISAd aptius catholicam fidem in Tanganyikana regione prolatandam,preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectaesunt, ut fines inter Taboraënsem archidioecesim et Bukobaënsem dioecesimimmutarentur.Quapropter Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando,praehabito favorabili voto Exciñi ac Revmi P. D. Iacobi Roberti Knox,Archiepiscopi titularis Melitenaei atque Apostolici in Africa Orientaliet Occidentali Britannica Delegati, ac re mature perpensa, parvumregnum, quod vulgo de Usambiro appellatur, usque adhuc in meridionaliparte dioecesis Bukobaënsis situm, archidioecesi Taboraënsi totumtribuendum censuit, ita ut fines memoratae archidioecesis idem regnumcomplecterentur.Quae omnia idem Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando,vigore facultatum specialium sibi a Sanctissimo Domino Nostro PioDivina Providentia Papa XII tributarum, confirmavit rataque habuitatque memorato Delegato Apostolico in Africa Orientali et OccidentaliBritannica potestatem facit ea perficiendi sive per se sive per aliquemvirum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito huc transmittendiauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Quibus super rebus edi iussit praesens Decretum perinde valiturumac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de PropagandaFide, die 12 mensis Decembris a. D. 1955.L. © s.P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectust P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis


Sacra Congregatio de Propaganda Fide 529IIIJOSEN. - OTURKPOEN.DECRETUMDISMEMBRATIONIS ET UNIONISAd aptius catholicam fidem in Nigeriae territorio prolatandam, precesad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae suntut fines inter Josensem dioecesim et Oturkpoënsem Praefecturam Apostolicamimmutarentur.Quapropter Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando,praehabito favorabili voto Excmi ac Revmi P. D. Iacobi Roberti Knox,Archiepiscopi titularis Melitenaei atque Apostolici in Africa Orientaliet Occidentali Britannica Delegati, ac re mature perpensa, septentrionalempartem districtus civilis de Benne, usque adhuc intra fines dioecesisJosensis inclusam, Praefecturae Apostolicae Oturkpoënsi tribuendamcensuit, ita ut fines memoratae Praefecturae Apostolicae Oturkpoënsisiidem eveniant ac fines districtus civilis de Benue.Quae omnia idem Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando,vigore facutatum sibi specialiter a Sanctissimo Domino Nostro Pio DivinaProvidentia Papa XII tributarum, confirmavit rataque habuitatque memorato Apostolico Delegato in Africa Orientali et OccidentaliBritannica potestatem facit ea perficiendi sive per se sive per quemlibetvirum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito huc transmittendiauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Quibus super rebus edi iussit praesens Decretum perinde valiturumac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Cangregationis de PropagandaFide, die 12 mensis Decembris a. D. 1955.L. $ S.P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectusf P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis


530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIVPROVISIO ECCLESIARUMSsmus Dominus Noster Pius div. Prov. Papa XII dignatus est sequentesprovidere Ecclesias, nimirum :die 20 Septembris 1955. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Iüzeanaepraefecit R. P. Humilem Yang Kuang Chi, ex Ordine Fratrum Minorum.— Titulari archiepiscopali (pro hac vice) Ecclesiae Assuritanae Exc.P. D. Ernestum Tweedy, e clero saeculari, hactenus ArchiepiscopumHobartensem.— Titulari episcopali Ecclesiae Agnusiensi, R. D. Paulum NguyenVan Binh, e clero saeculari, quem constituit Vicarium Apostolicumnuper erecti vicariatus apostolici Canthoensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Sagalassensi R. D. Simonem NguyenVan Hien, e clero saeculari, quem constituit Vicarium Apostolicum deSaigon.— Titulari episcopali Ecclesiae Furnitanae maiori R. P. ThomamQuinlan, e Societate S. Columbani pro missionibus apud Sinenses, quemconstituit Vicarium Apostolicum nuper erecti vicariatus apostolici Chunchonensis.die 28 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Arcadiopolitanaein Europa Exc. P. D. Augustum Colas, e Societate Parisiensimissionum ad exteras gentes, hactenus Archiepiscopum Pondicheriensem.die 7 Novembris. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Morondavensi,nuper erectae, R. P. Paulum Iosephum Girouard, MissionariorumB. M. V. a La Salette.— Titulari episcopali Ecclesiae Benefensi R. P. Ludovicum Vansteene,Missionariorum Africae, quem constituit Coadiutorem cum iuresuccessionis Exc. P. D. Xaverii Geeraerts, Missionariorum Africae, Episcopititularis Laganitani et Vicarii Apostolici Bukavuensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Acheloiae R. D. Stanislaum Tigga,e clero saeculari, quem constituit Coadiutorem cum iure successionisExc. P. D. Ansgarii Sevrin, Societatis Iesu, Episcopi Raigarhensis-Ambikapurensis.die 11 Novembris — Metropolitanae Ecclesiae Konakriensi, nupererectae, Exc. P. D. Gerardum de Milleville, e Congregatione. Spiritus


Sacra Congregatio de Propaganda Fide 531Sancti, hectenus Episcopum titularem Dalisandensem in Pamphylia etVicarium Apostolicum Konakriensem.die 21 Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae BizyenaeExc. P. D. Evangelistam Latinum Vanni, ex Ordine Fratrum MinorumCapuccinorum, hactenus Archiepiscopum Agraënsem.— Titulari episcopali Ecclesiae Botrianensi R. D. Thomam Mongo,e clero saeculari, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Petri Bonneau,e Congregatione S. Spiritus sub tutela Immaculati Cordis BeatissimaeVirginis Mariae, Episcopi Dualaënsis.die 19 Decembris. — Cathedrali episcopali Ecclesiae AntsirabensiR. P. Claudium Rolland, e Congregatione Missionariorum B. M. V. aLa Salette.— Titulari episcopali Ecclesiae Cataquensi R. P. Andream Perraudin,Missionariorum Africae, quem constituit Vicarium ApostolicumKabgayensem.— Titulari episcopali Ecclesiae Dolichenae R. D. Michaelem SaturninumAurrecoechea, ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum,quem constituit Vicarium Apostolicum de Machiques.— Titulari episcopali Ecclesiae Aspendiensi R. P. Fergum IoannemO'Grady, e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae, quemconstituit Vicarium Apostolicum de Prince Rupert.die 28 ianuarii 1956. — Titulari episcopali Ecclesiae ClazomeniensiR. P. Robertum Stephanum Dehler, e Congregatione a ResurrectioneD. N. I. Chr., quem constituit Vicarium Apostolicum nuper erecti vicariatusapostolici Insularum Bermudarum.SACRA CONGREGATIO RITUUMROMANABEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI INNOCENTIIPAPAE XI.SUPER DUBIOAn et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agiturRomanos inter Pontifices, qui septimodecimo saeculo Catholicamgubernarunt Ecclesiam, Venerabilis Innocentius XI sagaci prudentia,effusa caritate, invicta animi fortitudine, animarum zelo ceterisque vir-


532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetutibus adeo praef ulsit, ut sanctitatis famam sibi comparaverit. Quaepost felicem eius exitum, praecipue ob plurimas gratias et miracula illicoeius interventu a Deo concessa et patrata, Vicariatum Urbis post bienniumnondum expletum ad constituendum processum informativum impulit.Gratias et miracula diximus. Celeberrimus enim medicus Lancisiuse circa centum miris sanationibus Venerabili Innocentio intercedentevix demortuo a Deo patratis, triginta naturae vires transgressas fuisseedixit. E quibus duas pro eiusdem beatificatione elegerunt actores atqueSacrae huic Congregationi exhibuerunt, de quibus in hoc Decreto estsermo.I. Soror Maria Magdalena Cantarmi, Dominiciana Monialis LucensisMonasterii S. Georgii, annos nata quatuor supra quadraginta,Octobri mense anni 1689, sinistra mastite tentari coepit. Mense Maiosequentis anni medicus duoque chirurgi tumore, livore atrocique cruciatuperpensis, diagnosim edixerunt : Scirrum in cancerem evolutum,•chirurgicam actionem impossibilem prognosimque omnino letalem. Incassumitaque medicis curis cedentibus, Servi Dei Innocentii Papae Undecimi,qui die 12 Augusti a. 1689 cum sanctitatis fama, statim per orbemdiffusa, excesserat, intercessio fuit implorata atque particula de cereo


Sacra Congregatio Rituum 533placideque tunc obdormivit. Summo autem mane expergefactus doloremomnino evanuisse, carnem quoque recreatam sana pelle confectam, viresquoque instauratam animadvertit ; e lecto descendit et hortum adit — eratenim olitor — et in eo opus fecit.De his porro miraculis annis 1690 et biennio post, in Curiis¡Lucensiet Romana, confecti sunt ordinaria auctoritate processus. Nunc autemiuxta Iuris normam pro unaquaque sanatione duo periti medici suffragiumdederunt, ultra simile suffragium a praedicto Lancisio pro sanationeMonialis Cantarmi editum.Qui periti, suo suffragio, veterum medicorum diagnoses non excludunt,immo vero valde probabiles dicunt; attamen in actis quaedamnon invenerunt, ex iis, quae iuxta recentiora studia nunc ad securamquamlibet diagnosim edendam requiruntur. Quapropter alias quoquediagnoses uti probabiles proponunt. Ceterum hi Periti absque ulladubitatione affirmant hinc certissimam morborum gravitatem, inde prorsusimpossibilem naturae viribus utramque sanationem, saltem ininstanti, uti reapse contigit.His omnibus apprime paratis, Praeparatoria Sacra Rituum Congregatiodie 24 mensis Aprilis anni huius habita est, quam Generalis deincoram Sanctissimo D. N. Pio Papa XII hodie secuta est, in qua RevmusCardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus et Causae ipsius Ponens,dubium proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu etad effectum de quo agitur. Revmi autem Cardinales, Officiales PraelatiPatresque Consultores sua vota ediderunt, quibus auscultatis, BeatissimusPater, Sacrosancto Missae sacrificio pientissime litato, Congregationeabsoluta, accitis Cardinalibus Ponente ac subscripto Praefecto,necnon R. P. Sylvio Romani, Generali Fidei Promotore meque a Secretis,constare edixit de duobus miraculis intercessione VenerabilisInnocentii Papae XI a Deo patratis, nimirum : de instantánea perfectaquesanatione cum Monialis Mariae Magdalenae Cantarmi a gravissimaatque incurabili mastopathia, tum Ignatii Diamante a putridoulcere, quod sinistrae surae carnem osse tenus corroserat.Hoc autem Decretum rite promulgari et in actis S. Rituum Congregationisreferri mandavit.Datum Romae, die 22 Maii A. D. 1956.C. Card. CICOGNANI, PraefectusL. © S.f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius35 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 10. — 23-7-1956.


534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA ROMANA ROTACitatio edictalisINDIANAPOLITANANULLITATIS MATRIMONII (BENHEN - WEISS)Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Almae Weiss,in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se siveper procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 11 Octobris 1956 hora 11, ad concordandumde dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendumet ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.An constet de matrimonii nullitate, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedictae Dominae Almae Weiss curaredebent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. *Franciscus Brennan,Ponens.Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Iulii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Alma Weiss défenderesseen cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne oupar un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. RoteRomaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 11 octobre 1956, à 11 heurespour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jourde la décision de la cause devant la Rote.Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence de la dite Alma Weiss, devront, dans la mesurédu possible, l'avertir de la présente citation.


Diarium Romanae Curiae 535DIARIUM ROMANAE CURIAEMercoledì, 13 giugno 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. STJKARNO, Presidentedella Repubblica d'Indonesia.Mercoledì, 18 luglio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. EMILIO SAR­MIENTO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dellaBolivia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.S. CONGREGAZIONE «DE PROPAGANDA FIDE»NOMINELa S. Congregazione « de Propaganda Fide » con successivi Decreti hanominato :20 settembre 1955. Il Revmo Padre Achacrandia Domenico, della Compagniadi Gesù, Direttore nazionale delle PontifieieOpere della Propagazione della Fede e diSan Pietro Apostolo, nella Repubblica diPanama.11 ottobre » S. E. Revma Monsig. Walsh Francesco, dei Missionarid'Africa, Vescovo di Aberdeen, Presidente dellaPia Unione Missionaria del Clero, in Scozia.10 novembre » S. E. Revma Monsig. Walsh Francesco, dei Missionarid'Africa, Vescovo di Aberdeen, Direttore nazionaledelle Pontificie Opere della Propagazionedella Fede e di San Pietro Apostolo, in Scozia.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato in data 16 maggio 1956, il SantoPadre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare gli Illmi eRevmi Monsignori Felici Pericle e Mattioli Pietro e i Revmi Padri FilograssiGiuseppe, della Compagnia di Gesù, ed Evers Enrico, dei Sacerdoti del SsmoSacramento, Consultori della Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti.


536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeParimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,felicemente regnante, si è degnato di nominare :Assistenti al Soglio Pontificio :11 settembre 1955. S. E. Revma Monsig. Colas Augusto S., Arcivescovo diPondicherry e Cuddalore.27 aprile 1956. S. Ecc. Revma Monsig. Larribeau Adriano, Vescovo titolaredi Dusa.30 » » S. Ecc. Revma Monsig. D'Avack Giuseppe, Arcivescovodi Camerino.Protonotari Apostolici a,d instar participantium:31 marzo 1955. Monsig. Kranz Gaspare, della diocesi di Treviri.2 maggio » Monsig. Filitti Bonaventura, dell'arcidiocesi di NuovaYork.11 giugno » Monsig. Caries Odilone, della diocesi di Rodez.4 febbraio 1956. Monsig. Boyle Giacomo, dell'arcidiocesi di Sant'Antonio.13 marzo » Monsig. Dalton Agostino C, dell'arcidiocesi di Boston.22 » » Monsig. Dooling Davide, della diocesi di Syracuse.» » » Monsig. Buttimer Edoardo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Fleming Giovanni, dell'arcidiocesi di NuovaYork.» » » Monsig. Schultheiss Gustavo, della medesima arcidiocesi.Prelati Domestici di Sua Santità:8 marzo 195.1. Monsig. Boeke Clemente, della diocesi di Cleveland.» » » Monsig. Gallagher Daniele, della medesima diocesi.» » » Monsig. Hynes Michele, della medesima diocesi.» » » Monsig. Johns Francesco, della medesima diocesi.» » » Monsig. McDonough Carlo, della medesima diocesi.» » » Monsig. McGlynn Francesco, della medesima diocesi.» » » Monsig. Mohan Federico, della medesima diocesi.» » » Monsig. O'Donnell Guglielmo, della medesima diocesi.30 aprile 1953. Monsig. Diekamp Guglielmo, dell'arcidiocesi di Paderborna.26 ottobre » Monsig. Dennerle Giorgio, della diocesi di Cleveland.» » » Monsig. Ferreri Achille, della medesima diocesi.» » » Monsig. Fuerst Antonio, della medesima diocesi.» » » Monsig. Gallagher Giovanni, della medesima diocesi.» » » Monsig. Ivanko Michele, della medesima diocesi.» » » Monsig. Kirby Edmondo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Mclntyre Giacomo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Mazanec Oldrich, della medesima diocesi.» » » Monsig. Misieh Giuseppe, della medesima diocesi.» » » Monsig. Monaghan Nicola, della medesima diocesi.» » » Monsig. Price Giovanni, della medesima diocesi.» » » Monsig. Seward Edoardo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Sztucki Giuseppe, della medesima diocesi.» » » Monsig. Zeglen Giovanni, della medesima diocesi.


5 febbraio 1955.»26233131210»17»1»15209'221»»61622»26»»marzo»maggio»»»»»»giugno»»12 luglio19 »agosto»»»»2 settembre17 »¿>1129»ottobre»317 novembre18 »Diarium Romanae Curiae 537Monsig. Gottron Adamo, della diocesi di Magonza.Monsig. Ott Adamo, della medesima diocesi.Monsig. Delbeck Guglielmo, della diocesi di Muenster.Monsig. Meiss Ernesto, dell'arcidiocesi di Colonia.Monsig. Puchs Luigi, dell'arcidiocesi di Paderbona.Monsig. Tuschen Guglielmo, della medesima arcidiocesi.Monsig. D'Souza Giuseppe Vincenzo, dell'arcidiocesi diBangalore.Monsig. Tuohy Pietro, dell'arcidiocesi di Boston.Monsig. Drews Bernardo, della diocesi di Berlino.Monsig. Daniels Giovanni, dell'arcidiocesi di Colonia.Monsig. Koch Giuseppe Carlo, della medesima arcidiocesi.Monsig. Delaney Roberto, dell'arcidiocesi di Nuova York.Monsig. Hart Giacomo, della medesima arcidiocesi.Monsig. McQuade Edoardo, della medesima arcidiocesi.Monsig. Carrasco Giménez Sebastiano, della diocesi diMalaga.Monsig. Moreno Arrebal Manrico, della medesima diocesi.Monsig. Ciamin Casimiro, della diocesi di Nizza.Monsig. Rodríguez y Quiros Carlo, dell'arcidiocesi diS. Giuseppe di Costa Rica.» Monsig. Monteiro da Silva Emanuele, dell'arcidiocesi diManaos.Monsig. Pereira Gioacchino, della medesima arcidiocesi.Monsig. Espinosa Gesù, della diocesi di Tuy.Monsig. Cuevas Leiva Alessandro, dell'arcidiocesi di Popayán.Monsig. Torrazza Aurelio, dell'arcidiocesi di Genova.Monsig. Bascuñan Valdés Saverio, dell'arcidiocesi di Santiagodel Chile.Monsig. Rencoret Alberto, della medesima arcidiocesi.Monsig. Tagle Covarrubias Emilio, della medesima arcidiocesi.Monsig. Lamoot Giulio, della diocesi di Lilla.Monsig. Jadot Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines.Monsig. Appert Giuseppe, della diocesi di Châlons.Monsig. Baillot Paolo, dell'arcidiocesi di Sens.Monsig. Pasetto Luigi, della diocesi di Lins.Monsig. Ribeiro Mazzei Vittorio, della medesima diocesi.Monsig. Sedillière Emilio Paolo, dell'arcidiocesi di Parigi.Monsig. Hobold Federico, dell'arcidiocesi di Florianopolis.Monsig. Ayerdi Adot Basilio, dell'arcidiocesi di Lima.Monsig. Wachowski Bernardo, dell'arcidiocesi di Colonia.Monsig. Bougon Francesco, della diocesi di Amiens.Monsig. Crampon Andrea, della medesima diocesi.Monsig. Doal Pietro, della medesima diocesi.Monsig. Dupuis Giuseppe, della diocesi di Beauvais.Monsig. Kuhn Leopoldo, della diocesi di Uruguaiana.Monsig. Beinhoelzl Enrico, dell'arcidiocesi di Bamberga.


538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale18 novembre 1955. Monsig. Faulhaber Lodovico, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Rathgeber Francesco, della medesima arcidiocesi.22 » » Monsig. Pipberger Giuseppe, della diocesi di Limburgo.26 » » Monsig. Lefèvre Pietro, della diocesi di Tours.23 febbraio 1956. Monsig. Drew Bernardo della diocesi di Rapid City.» » » Monsig. Grady Luigi, della medesima diocesi.» » » Monsig. Monighan Francesco, della medesima diocesi.» » » Monsig. O'Hara Giovanni, della medesima diocesi.29 » » Monsig. Corbett Giovanni, dell'arcidiocesi di Baltimora.» » » Monsig. Dunn Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monisg. Ells Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Hopkins Giorgio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Kilkenny I. Lorenzo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Ripple Leonardo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Weidenhan Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Coté Donato, della diocesi di Norwich.» » » Monsig. Finnegan Terenzio, della medesima diocesi.» » » Monsig. Murphy Carlo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Höflich Giacomo, dell'arcidiocesi di San Luigi.» » » Monsig. Venverloh Edmondo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Hale Giovanni, della diocesi di Winona.5 marzo » Monsig. Burke Walter, della diocesi di Monterey-Fresno.» » » Monsig. Earley Tommaso, della medesima diocesi.» » » Monsig. O'Mahony Carlo, della medesima diocesi.13 » » Monsig. Connolly Giovanni Giuseppe, dell'arcidiocesi diBoston.» » » Monsig. Griffin Cristoforo Patrizio, della medesima arei-- diocesi.» » » Monsig. Hagan Arturo Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. O'Connell Patrizio Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Powers Giovanni Tommaso, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Riley Lorenzo Giuseppe, della medesima arcidiocesi.22 » » Monsig. Brady Carlo, dell'arcidiocesi di Nuova York.» » » Monsig. Buckley Michele, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Catoggio Antonio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Dzijacky Andrea, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Fleming Bernardo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Kane Giacomo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. McCabe Carlo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. McSherry Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Ryan Edwin, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Sloane Carlo O'Conor, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Clark Riccardo, della diocesi di Syracuse.» » » Monsig. Contois Enrico, della medesima diocesi.» » » Monsig. Driscoll Tommaso, della medesima diocesi.


Diarium Romanae Curiae 53922 marzo 1956. Monsig. Gallagher Luca, della medesima diocesi.» » Monsig. Morris Guglielmo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Shanahan Giacomo, della medesima diocesi.» » Monsig. Walsh Guglielmo, della medesima diocesi.26 » » Monsig. Dottarelli Domenico (Roma).» »» Monsig. Spallanzani Renato (Roma).COaprileMonsig. Benetti Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.» » Monsig. Gianazza Lodovico, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Longoni Enrico, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Pessina Luigi, della medesima arcidiocesi.6 » » Monsig. Cleary Guglielmo, della diocesi di Peoria.» » Monsig. Fasano Matteo, dell'arcidiocesi di Torino.10 Monsig. Da Silva Anacleto, dell'arcidiocesi di Goa eDamäo.» » Monsig. de Souza e Antâo Gregorio M., della medesimaarcidiocesi.20 » Monsig. Ferri Aurelio, della diocesi di Pesaro.27 » » Monsig. Kelly Guglielmo, della diocesi di Brooklyn.» » Monsig. Martins Giulio, dell'arcidiocesi di San Francisco.Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:26 giugno 1948. Monsig. Saunders Kenneth, della diocesi di Cleveland.ottobre 1953. Monsig. Fergus Francesco, della diocesi di Cleveland.» » » Monsig. Halloran Edoardo, della medesima diòcesi.» » » Monsig. Murphy Michele della medesima diocesi.» » » Monsig. Mondzelewski Edmondo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Weigand Bernardo, della medesima diocesi.17 maggio 1955. Monsig. Little Tommaso, dell'arcidiocesi di Nuova York.22 agosto » Monsig. do Vale Monteiro Pietro, della diocesi di Taubaté.29 febbraio 1956. Monsig. Dorsch Davide dell'arcidiocesi di Baltimora.» » » Monsig. McCormick Leo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Watters Loras Giuseppe, dell'arcidiocesi di Dubuque.» » Monsig. Dittmam A roldo, della diocesi di Winona.» » » Monsig. Feiten Giovanni, della medesima diocesi.1 marzo » Monsig. Fuzio Francesco, della diocesi di Andria.» Monsig. Zaccagni Giuseppe, della medesima diocesi.» » Monsig. Nasca Gaetano, della diocesi di Bisceglie.» Monsig. Fiore Ernesto, della diocesi di Nicosia.» » Monsig. Erriquez Luigi, dell'arcidiocesi di Otranto.» » Monsig. Gorgoni Filippo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Schifo Martire, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Mauro Attilio, della diocesi di Trieste.» » » Monsig. Policardo Giuseppe, della medesima diocesi.» » » Monsig. Sisti Giuseppe, della medesima diocesi.5 » » Monsig. Nebiolo Giuseppe, della diocesi di Asti.» » Monsig. D'Ascenzi Giovanni, della diocesi di Monten*ascone.


540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale5 marzo 1956. Monsig. Bennis Giacomo, della diocesi di Monterey-Fresno.» •„» » Monsig. Forde Giovanni, della medesima diocesi.» » » Monsig. Ruiz de Galarreta Giuseppe, della medesima diocesi.» » » Monsig. Hannon Patrizio, della medesima diocesi.» » » Monsig. Leddy Patrizio, della medesima diocesi.» » » Monsig. McHugh Martino, della medesima diocesi.» » » Monsig. Morahan Tommaso, della medesima diocesi.» » » Monsig. O'Brien Matteo, della medesima diocesi.» » » Monsig. O'Reilly Patrizio, della medesima diocesi.» » » Monsig. Pointek Francesco della medesima diocesi.» » » Monsig. Richards Vincenzo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Ryan Giovanni, della medesima diocesi.13 » » Monsig. Oinotti Vincenzo, della diocesi di Alife.» » » Monsig. Grillo Epedito, della medesima diocesi.14 » » Monsig. Carrano Giovanni, della diocesi di Diano-Teggiano.» » » Monsig. Mandia Francesco Saverio, della medesima diocesi.» » » Monsig. Cardoso a Oarvalho Emanuele, della diocesi diLamego.» » » Monsig. Passaro Vincenzo, dell'arcidiocesi di Napoli.16 » » Monsig. Büro Pasquale, dell'arcidiocesi di Capua.22 » » Monsig. Brennan Carlo, dell'arcidiocesi di Nuova York.» » » Monsig. Dolan Giovanni, della medesima arcidiocesi.» »• » Monsig. Hunt Leonardo, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Lennon Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Rettagliata Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Sullivan Roberto, della diocesi di Syracuse.31 » » Monsig. Pignatelli Italo, della diocesi di Ostuni.» » » Monsig. Giuntini Eligio, della diocesi di San Miniato.3 aprile » Monsig. Baraggia Pietro, dell'arcidiocesi di Milano.6 » » Monsig. Moretta Giovanni, dell'arcidiocesi di Capua.» » » Monsig. Zarattini Giuseppe, della diocesi di Comacchio.10 » » Monsig. Barbosa Francesco Giuseppe da Anunciaçâo, dell'arcidiocesidi Goa e Damâo.» » » Monsig. Godinho Antonio Benedetto Francesco da Ressurreiçao,della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Godinho Antonio Gaetano Niceforo, della medesimaarcidiocesi.» » » Monsig. Gomes Catäo Francesco Saverio a Conceptione,della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Monteiro Sebastiano Francesco Sav. dos Remedios,della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Mesquita Antonio Pietro Serafico, della medesimaarcidiocesi.20 » » Monsig. Busacca Pasquale, della diocesi di Caserta.T » » Monsig. Suppa Nicola, della medesima diocesi.


Diarium Romanae Curiae 54120 aprile 1956. Monsig. De Santis Mario, della diocesi di Troia.» » » Monsig. Ancillotto Luigi, della diocesi di Viterbo.27 » » Monsig. Torre Angelo, della diocesi di Castellammare diStabia.3 maggio » Monsig. Nedumchira Giacomo, della diocesi di Kottayanu7 » » Monsig. Fagiolo Vincenzo (Roma).» » » Monsig. Martínez Riccardo, della diocesi di Valva.16 » » Monsig. Barbato Bernardino, della diocesi di Aversa.» » » Monsig. Perfetto Luigi, della medesima diocesi.29 » » Monsig. Foucault Edgardo, della diocesi di Mcolet.» » » Monsig. Chiaromonte Antonio, della diocesi di Rapolla.11 giugno » Monsig. Moriccioni Vittorio della diocesi di Sant'Angeloin Vado.Cameriere segreto soprannumerario di Spada e Cappa di S. S. :27 aprile 1956. Il Marchese De Giovanni Mario, dell'arcidiocesi di Napoli.Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. :20 aprile 1956. Monsig. Alimento Francecso, della diocesi di Caserta.» » » Monsig. Nasta Pasquale, della medesima diocesi.11 giugno » Monsig. Cornacchio Luigi, della diocesi di Cremona.Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. :27 aprile 1956. Il sig. Azzone Guido, dell'arcidiocesi di Napoli.» maggio » Il sig. Risi Ferreyros Adelmo (Roma).ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di conferire:La Gran Croce dell'Ordine Piano :7 marzo 1956. A S. E. Figi Leopoldo Ministro degli Esteri dell'Austria.» A S. E. de Moura Decio, Ambasciatore del Brasile pressola S. Sede.» » » A s. E. Caicedo Ayerbe Aurelio, Ambasciatore della Colombiapresso la S. Sede.» » A s. E. Schuman Roberto (Francia).» A s. E. von Brentano Enrico, Ministro degli Esteri della.Repubblica Federale Tedesca.» » A s. E. Cosgrave Liam, Ministro degli Esteri dell'Irlanda.» » » A s. E. Arias Espinosa Adolfo, Ambasciatore del Panamapresso la S. Sede.» » A s. E. Escobar Serrano Ettore, Ambasciatore di El Salvadorpresso la S. Sede.


542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale7 marzo 1956. A S. E. Gómez de Llano Francesco, Ministro delle Finanzedi Spagna.17 » » A S. E. Boettner Luigi Oscar, Ambasciatore del Paraguaypresso la S. Sede.27 aprile » A S. E. Pinto de Costa Ley te Giovanni (Portogallo).9 giugno » A S. E. Sukarno, Presidente della Repubblica Indonesiana.28 » » A S. E. Jaenicke Wolfgang, Ambasciatore di Germaniapresso la S. Sede.La Oran Croce dell'Ordine di san G-regorio Magno, classe civile :7 marzo 1956. A S. E. Il Conte d'Aspremont Lynden Goberto (Belgio).»» » A S. E. Chawky Aly, Ministro d'Egitto presso la S. Sede.» » A s. E. von Knorring Helge, Ministro di Finlandia pressola S. Sede.» » A s. E. Tsurouca Senjin, Ministro di Giappone presso laS. Sede.» » A s. E. Sinha Mehta Mohan, Ministro dell'India pressola S. Sede.» » A s. E. Naccache Alfredo (Libano).» » A s. E. Reuter Emilio (Lussemburgo).» » A s. E. il Barone Apor Gabriele, Cancelliere del S.M.O.M.» » » A s. E. Sayed Munir Ajlani, Ministro di Giustizia dellaSiria.9 » » A s. E. Suhrawardy Sbadid, Ministro del Pakistan pressola S. Sede.17 giugno » A s. E. Tambroni Fernando, Ministro dell'Interno dellaRepubblica Italiana.La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :22 settembre 1955. Al sig. Gortari Errea Michele, della diocesi di Pamplona.7 marzo 1956. A S. E. Solamito Cesare (Pr. di Monaco).» » » Al sig. Barette Antonio (Prov. di Québec).» » » Al sig. Eli Antonio (Prov. di Québec).» » » Al sig. Provost Ivo (Prov. di Québec).20 aprile » Al sig. Giannuzzi Savelli Bernardo, dell'arcidiocesi diNapoli.» » » Al sig. Morgera Francesco, della medesima arcidiocesi.27 maggio » Al sig. Tempesta Pasquale (Roma).La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:7 settembre 1955. Al sig. Gounot Emanuele, dell'arcidiocesi di Lione.21 aprile 1956. Al sig. Macken Francesco, dell'arcidiocesi di Rubaga.27 maggio » Al sig. Mappus Saverio, della diocesi di Strasburgo.La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:S gennaio 1955. Al sig. Reipen Werner, dell'arcidiocesi di Paderborna.3 marzo » Al sig. Rosendahl Ugo, dell'arcidiocesi di Colonia.


Diarium Romanae Curiae 54322 aprile 1955. Al sig. Vallejo Iñiguez de Oiriano Aurelio, della diocesi diVittoria.20 giugno » Al sig. Jousse Germano, dell'arcidiocesi di Parigi.26 luglio » Al sig. Caballero Arzuaga Giuseppe, della diocesi diS. Sebastiano.» » » Al sig. Garicano Goni Tommaso, della medesima diocesi.» » » Al sig. Pagóla Virivén Giovanni, della medesima diocesi.28 » » Al sig. Laporta Girón Raimondo, della diocesi di Salamanca.23 agosto » Al sig. Kollars Vittorio, dell'arcidiocesi di Vienna.24 » » Al sig. Kuelps Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.21 settembre » Al sig. Rigault Giorgio, della diocesi di Orléans.30 » » Al sig. Kampscboër Gerardo, della diocesi di Haarlem.8 ottobre » Al sig. Warsch Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.22 » » Al sig. Bornhausen Ireneo, dell'arcidiocesi di Florianopolis.26 » » Al sig. Grimal Marcello, dell'arcidiocesi di Reims.3 marzo 1956. Al sig. Leonardi Vincenzo, dell'arcidiocesi di Bologna.5 » » Al sig. Delfosse Antonio Luigi Filippo G., della diocesi diLiegi.13 » » Al sig. Chiaudano Salvatore, dell'arcidiocesi di Torino.16 » » Al sig. Mariani Antonio, dell'arcidiocesi di Chieti.11 aprile » Al sig. Dezani Mario, dell'arcidiocesi di Torino.17 » » Al sig. Eyskens Giorgio, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Marchandise Ernesto, della medesima arcidiocesi.20 » » Al sig. Petroncelli Mario, dell'arcidiocesi di Napoli.» » » Al sig. Pontoni Lodovico, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Scrocca Pasquale, della medesima arcidiocesi.27 » » Al sig. Henderson Giacomo (Italia).2 maggio » Al sig. Ettel Giuseppe, della diocesi di Linz.4 » » Al sig. Granata Natale, della diocesi di Lodi.9 » » Al sig. d'Albertis Adolfo, della diocesi di Volterra.» » » Al sig. Mannoni Carlo, della medesima diocesi.» » » Al sig. Ravà Mario, della medesima diocesi.14 » » Al sig. Sgaravatti Erinus, della diocesi di Padova.16 » » Al sig. Stella Giulio, della diocesi di Novara.» » » Al sig. Cascianelli Gerolamo, dell'arcidiocesi di Perugia.22 » » Al sig. Casaluce Giacinto, del'arcidiocesi di S. Sebastianodi Rio de Janeiro.» » » Al sig. Cataldo Pasquale, della medesima arcidiocesi.26 » » Al sig. Prinetti Ignazio, dell'arcidiocesi di Firenze. .30 » » Al sig. Tesauro Giuseppe, dell'arcidiocesi di Napoli.8 giugno » Al sig. Salvatori Raffaello, dell'arcidiocesi di Pisa.» » » Al sig. Lefevre Orlando (Roma).Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :17 febbraio 1955. Al sig. Even Giovanni, dell'arcidiocesi di Colonia.3 marzo » Al sig. Hecking Giuseppe Francesco, della medesima arcidiocesi.


544 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemarzo 1955. Al sig. Weissenfels Giuseppe, della medesima arcidiocesi.27 maggio » Al sig. Masson Ferdinando, dell'arcidiocesi di Parigi.5 luglio » Al sig. Heerkens Thijssen Enrico Francesco della diocesieodi Haarlem.» » » Al sig. Hooij Teodoro, della medesima diocesi.» » » Al sig. Janssen Guglielmo, della medesima diocesi.» » » Al sig. Verkade Gerardo Adolfo, della medesima diocesi.» » » Al sig. Rucker Eugenio, della diocesi di Ratisbona.7 » » Al sig. Gaye Luigi, dell'arcidiocesi di Parigi.20 » » Al sig. Ronse Alfredo, della diocesi di Bruges.» » Al sig. Vaz Osvaldo G. 0., dell'arcidiocesi di Madras-Meliapor.23 agosto » Al sig. de Waart Paolo, della diocesi di Haarlem.» » » Al sig. Ganoza Vargas Giovanni Giulio, dell'arcidiocesidi Trujillo.» » » Al sig. González Orbegozo Moneada Vincenzo, della medesimaarcidiocesi.24 » Al sig. de Benque d'Agut Andrea, dell'arcidiocesi di Sens.» » » Al sig. Veron Paolo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Lips Carlo Antonio, della diocesi di 's-Hertogenbosch.2 settembre Al sig. Fens Giovanni G., della diocesi di Breda.» » » Al sig. Konings Nico Giacomo, della medesima diocesi.» » Al sig. Van Hey st Lodovico Antonio, della diocesi di's-Hertogenbosch.» » » Al sig. Korte Gerardo Antonio, della medesima diocesi.5 » » Al sig. Janssen Rodolfo B., dell'arcidiocesi di Utrecht.7 » » Al sig. Hochswender Lorenzo, della diocesi di Brooklyn.» Al sig. Duchemin Andrea, dell'arcidiocesi di Lione.» » Al sig. Neyrand Carlo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Perrin Giovanni, della medesima arcidiocesi.9 » » Al sig. Bachem Giuseppe Pietro, del'arcidiocesi di Colonia.13 » Al sig. Sendker Giuseppe, della diocesi di Osnabrück.14 » Al sig. Salcedo Beniamino, della diocesi di Ayacucho.17 » » Al sig. de Mei Tommaso Ambrogio, dell'arcidiocesi diColombo in Ceylon.21 » Al sig. Hameiiinck Alfredo E. G., della diocesi di Breda.» » » Al sig. Delegue Luigi, della diocesi di Périgueux.3 ottobre Al sig. Elich Giovanni F., della diocesi di Breda.10 » Al sig. De Wolf Giovanni, della diocesi di Haarlem.» » » Al sig. Duynstee Giovanni, della medesima diocesi.Al sig. Maas Enrico, della medesima diocesi.» » » Al sig. Mol Giovanni, della medesima diocesi.20 » » Al sig. Colson Pietro, dell'arcidiocesi di Lione.22 » Al sig. Perquin Stefano, della diocesi di Haarlem.26 » » Al sig. Wiesner Giovanni, dell'arcidiocesi di Bamberga.» » Al sig. Marquina y Marquina Guglielmo, dell'arcidiocesidi Lima.


Diarium Romanae Curiae 54526 ottobre 1955. Al sig. Barreto Battista Renato, della prelatura « nullius» di Parintins.» » » Al sig. Butruille Edmondo, dell'arcidiocesi di Reims.» » » Al sig. Chabaud Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Colas Giorgio, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Bouvier Pietro, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Hoordier Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Jacquinet Andrea, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Laidebeur Maurizio, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Lepage Giorgio, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Pelletier Francesco, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Perin Edmondo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Régnier Pietro, della medesima arcidiocesi.3 novembre » Al sig. Van Campen Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenbosch.13 marzo 1956. Al sig. Me Donald Patrizio Francesco, dell'arcidiocesi diBoston.» » » Al sig. Sullivan Tommaso Francesco, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Williams Edoardo Francesco, della medesima arcidiocesi.12 aprile » Al sig. De Moulin Giovanni, della diocesi di Bruges.14 » » Al sig. Gatti Italo, dell'arcidiocesi di Milano.17 » » Al sig. De Coninck Alfonso, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Meyer Giovanni, della medesima arcidiocesi.23 » » Al sig. Milìllo Ignazio, della diocesi di Acireale.14 maggio » Al sig. Paracchi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano.26 » » Al sig. Radaelli Otello, dell'arcidiocesi di Pisa.Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:29 giugno 1956. Al sig. Imbrighi Gastone (Roma).» » » Al sig. Villa Felice (Roma).La Gran 'Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :6 marzo 1956. A S. E. il Ten. Col. Lanusse Alessandro (Argentina).» » » A S. E. Goicolea Villacorta Domenico (Guatemala).» » » A S. E. Sutan Mohammad Rasjid (Indonesia).7 » » A S. E. Barrenechea Adriano (Bolivia).» » » A S. E. Dupuy Pietro (Canada).» » » A S. E. Lira Urquieta Pietro (Chile).» » » A S. E. Aguilera Sánchez Guglielmo (Cuba).» » » A S. E. il Col. Laraque Gustavo (Haiti).» » » A S. E. D'Escoto Michele (Nicaragua).» » » A S. E. David Wilmot A. (Liberia).10 » » A S. E. Me Cone Giovanni (Stati Uniti).17 » » A S. E. Lopez Salvatore (Filippine).» » > A S. E. Lopez Rodezno Arturo (Honduras).


546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale17 marzo 1956. A S. E. Pham-Duy-Khiem (Vietnam).» » » Al sig. Busso Carlo, Sottosegretario alla Presidenza delConsiglio dei Ministri della Repubblica Italiana.La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :26 agosto 1955. Al sig. Konsbruck Guglielmo, della diocesi di Lussemburgo.» » » Al sig. de Launoit Paolo, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Wlasak Riccardo, dell'arcidiocesi di Vienna.14 settembre » Al sig. Huarte Felice, della diocesi di Pamplona.25 aprile 1956. Al sig. Demeyere Giuseppe, della diocesi di Bruges.La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa :3 marzo 1955. Al sig. Pirlet Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.31 » » Al sig. Gaillard Ferdinando, della medesima arcidiocesi.2 maggio » Al sig. Von Salmuth Curzio, della diocesi di Spira.6 » » Al sig. Tomek Federico, dell'arcidiocesi di Vienna.26 agosto » Al sig. Neef de Sainval Alberto, della diocesi di Liegi.» » » Al sig. Grégoire Pietro, della diocesi di Lussemburgo.» » » Al sig. Henin Carlo, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Roger Enrico Vittorio, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Pawlik Enrico, dell'arcidiocesi di Vienna.» » » Al x sig. Reuter Giorgio, della medesima arcidiocesi.» ottobre » Ai sig. Greiss Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.7 novembre » Al sig. Hofmann Corrado, dell'arcidiocesi di Friburgoin Brisgovia.26 » » Al sig. Grigoriù Raimondo, della diocesi di Cochabamba.28 marzo 1956. Al sig. Sini Italo (Roma).5 aprile » Al sig. Cassone Luigi, della diocesi di Noto.17 » » Al sig. Dumon Amato Gustavo, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Lambert Ruggero, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Noel Emanuele, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Simonart Fernando, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Van Elderen Edoardo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Tomarelli Gerardo, della diocesi di Orvieto.20 » » Al sig. Abignente Giuseppe, dell'arcidiocesi di Napoli.» » » Al sig. Donadio Ernesto, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Frunzio Luigi, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Napodano Luigi, della medesima arcidiocesi.23 » » Al sig. Giorgi Umberto, della diocesi di Apuania.3 maggio » Al sig. Boero Nicolò, dell'arcidiocesi di Milano.» » » Al sig. M'ussio Giovanni, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Muti Domenico, della diocesi di Molfetta.4 » » Al sig. Benzoni Ermenegildo, della diocesi di Lodi.» » » Al sig. Gregotti Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.14 » » Al sig. Ripari Giulio, dell'arcidiocesi di Firenze.16 » » Al sig. Morganti Enrico (Roma).


Diarium Romanae Curiae 54726 maggio 1956. Al sig. Nardone Giuseppe, dell'arcidiocesi di Gaeta.27 » » Al sig. Giannini Luigi (Roma).30 » » Al sig. Dionigi Virgilio (Roma).8 giugno » Al sig. Fabbrueei Vittorio (Roma).» » » Al sig. Spiriticchio Vito (Roma).» » » Al sig. Valeri Virgilio (Roma).Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :10 dicembre 1954. Al sig. Villagómez Giuseppe Saverio, della diocesi di Ambato.3 marzo 1955. Al sig. Soehling Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.6 maggio » Al sig. Sümmermann Felice, della diocesi di Muenster.17 » » Al sig. Czempas Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.» » » Al sig. Holzmann Pietro, della medesima arcidiocesi.14 giugno » Al sig. Govaert Arturo, della diocesi di Ruremonda.5 luglio » Al sig. Heerkens Enrico G., della diocesi di 's-Hertogenbosch.12 » » Al sig. Nooij Bernardo, della diocesi di Haarlem.20 » » Al sig. Annanthan iMasilamani Giacomo, dell'arcidiocesidi Madras-Meliapor.» » » Al sig. Hentzen Enrico, dell'arcidiocesi di Utrecht.23 agosto » Al sig. Wittmann Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo inBrisgovia.» » » Al sig. Lebesque Guglielmo N., della diocesi di Haarlem.» » » Al sig. Holl Alfonso, della diocesi di Ratisbona.» » » Al sig. Vermolen Enrico G., dell'arcidiocesi di Utrecht.26 » » Al sig. Prost-Buchler Eugenio, della diocesi di Liegi.» » » Al sig. Klecker Giuseppe Guglielmo, dell'arcidiocesi diMalines.» » » Al sig. Hanne Vittorio Giuseppe, dell'arcidiocesi diVienna.» » » Al sig. Käserei* Francesco, della medesima arcidiocesi.5 settembre » Al sig. Kerkhof Giovanni A., dell'arcidiocesi di Utrecht.13 » » Al sig. Heezen Leonardo, della diocesi di Haarlem.21 » » Al sig. Meeuwesse Antonio, dell'arcidiocesi di Utrecht.8 ottobre » Al sig. Lappe Rodolfo, dell'arcidiocesi di Colonia.18 » » Al sig. Veringa Giovanni, della diocesi di Haarlem.13 marzo 1956. Al sig. Gabbi Mario, dell'arcidiocesi di Torino.20 » » Al sig. Maccolini Alberto, dell'arcidiocesi di Firenze.5 aprile » Al sig. Knudde Ettore, della diocesi di Bruges.12 » » Al sig. Wilks Erberto Nicola, del vicariato apostolico diBengasi.14 » » Al sig. Battistella Ugo, del patriarcato di Venezia.17 » » Al sig. Boon Marcello, dell'arcidiocesi di Malines.» » » Al sig. Gielis Francesco, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Quintens Camillo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Uytterhoeven Giuseppe, della medesima arcidiocesi.


548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale17 aprile 1956. Al sig. van Elderen Alberto, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Espen Giuseppe, della medesima arcidiocesi.24: » » Al sig. Castagneto Aldo, della diocesi di Alessandria.maggio » Al sig. Kandoth Giuseppe, della diocesi di Kottayam.á » » Al sig. Secchi Giuseppe, della diocesi di Lodi.14 » » Al sig. Ferrucci Luigi (Roma).8 giugno » Al sig. Mabrito Umberto, della diocesi di Ivrea.» » Al sig. Negro Riccardo, dell'arcidiocesi di Torino.16 » » Al sig. Sottotetti Lelio, della diocesi di Tortona.29 » » Al sig. Rossi Pietro (Roma).» » Al sig. Pratesi Alessandro (Roma).coCiNECROLOGIO3 dicembre 1955. Monsig. Franco Marcellino Antonio Maria, Vescovo diFaro.12 maggio 1956. Monsig. Tribbioli Paolino Giovanni, Vescovo di Imola.16 » » Monsig. Mérida Pérez Gesù, Vescovo di Astorga.18 » » Monsig. Taccone Andrea, Arcivescovo tit. di Pompeopolidi Paflagonia.23 » » Monsig. Brennan Andrea Giacomo, Vescovo tit. di Telmisso.26 » » Monsig. Gogué Efrem, Arcivescovo di Kerkuk dei Caldei.14 giugno » Monsig. Campillo Orazio, Arcivescovo tit. di Larissa diTessalia.27 » » Monsig. Karapurakal Teofilo Giacomo Abramo, Vescovotit. di Ammaedara.


An. et vol. XXXXVIII 24 Augusti 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 11<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIIEPISTULA APOSTOLICAAD EMOS PP. DD. CARDINALES IOSEPHUM MINDSZENTY, ARCHIEPISCOPUMSTRIGONIENSEM, ALOISIUM STEPINAC, ARCHIEPISCOPUM ZAGRABIENSEM,STEPHANUM WYSZYNSKI, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIEN­SEM, ATQUE AD EXCMOS PP. DD. ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS NECNONAD DILECTOS FILIOS E CLERI LAICORUMQUE ORDINE ALBANIAE, BULGARIAE,CECOSLOVACHIAE, HUNGARIAE, IUGOSLAVIAE, POLONIAE, ROMANIAE ETORIENTALIS PARTIS GERMANIAE CETERASQUE EUROPAE GENTES INSECTATIO-NIBUS VEXATAS : PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HA­BENTES.PIUS PP. XIIDilecti Filii Nostri ac Venerabiles Fratres. Salutem et ApostolicamBenedictionem. — Dum maerenti animo gravissimas illas condicionesconsideramus, quibus Catholica Ecclesia in non paucis Nationibus vexaturob « materialismi » athei commenta, quae inibi dominantur, peculiariarerum adiuncta menti occurrunt Nostrae, in quibus quinque ante saeculamediae Europae populi versabantur, et quae in causa fuere cur DecessorNoster imm. rec. Callistus III, die xxix mensis Iunii, anno MCCCCLVI,Apostolicas Litteras ederet, quibus initium est a verbis « Cum his superioribusannis ». In christianas gentes, quae fertiles incolebant regionesDanuvio flumine irrigatas et alias finítimas, vel periculum ingruebathominibus eorumque rebus non modo, sed avitae etiam fidei detrimentosum,vel ipsa calamitas : hoc est potissimum in Hungariam in easqueterras, quae hodie Albania, Bulgaria, Cecoslovachia, Iugoslavia, Roma-36 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 11. — 24-8-1956.


650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenia appellantur; ac praeterea rerum gravitatem ii etiam animadvertebam,qui in ulterioribus regionibus commorabantur, Germani praesertimac Poloni. Discrimen illud praecipiens indefatigabilis Pontifex CallistoIII, sibi officio duxit catholici orbis Pastores eorumque greges paternoadhortari animo ut admissa cuiusque sua paenitendo expiarent, utchristianam omnino redintegrarent vitam, utque supplicibus incensisquead Deum admotis precibus praesentissimum eius implorarent adiumentum.Ac praeterea constantissimo animo allaboravit ut hoc periculumlonge ab Ecclesiae filiis omni ope arceret; ac partam tandem eorumvictoriam divino auxilio attribuit, qui — hortatore S. Ioanne a Capistrano,atque exercitus animoso duce Ioanne Hunyady — Castrum Beogradensetam strenue tutati sunt. Huius eventus ut liturgicum exstaretmonumentum, ac debitae grates a christianis omnibus agerentur Deo,Festum instituit Transfigurationis D. N. I. C, die vi mensis Augusti,ubique terrarum celebrandum. 1Hodie vos itidem, pro dolor, qui memoratas terras incolitis, una cumaliis multis, non latini tantum ritus sed et orientalis, qui in regionibuscommorantur, quae vobis sunt ad orientem positae vel ad aquilonemsecundum litora Baltici Maris, afflictissimis tristissimisque rebus excruciamini.Plures quam decem anni elapsi sunt ex quo, ut experiendonostis, Iesu Christi Ecclesia suis iuribus, etsi non ubique eodem modo,expoliatur ; ac subinde sunt piae eius consociationes religiosaeque sodalitatesdisiectae ac dispersae et sacri Pastores vel praepediti debita suiobeundi muneris facultate non fruuntur, vel e sua sede deturbati, iii exsiliunt.,aut in custodiae locum missi sunt; praeterea temerario ausu ipsaecatholicae orientalis ritus Dioeceses eversae sunt earumque clerus etchristifideles ad schisma omni ope compulsi. Ac novimus etiam non paucosidcirco quod palam, sincere, animoseque conantur suam profiteristrenuaque fortitudine tueri fidem, omne genus insectationibus affici.Peculiarique maestitia Noster oppletur animus, cum noscamus puerorumac iuvenum mentes fallacibus ac perversis doctrinis infici, quae illosa Deo a sanctisque eius praeceptis abalienent, summo cum praesentisaetatis detrimento futuraeque periculo.Nobis in hac S. Petri Cathedra ex divino consilio sedentibus, quasiante oculos obversatur hoc tristissimarum rerum spectaculum; de quibusquidem rebus, ut elapsis temporibus, Apostolicis datis Litteris, verbafecimus, ita in praesens ob officii Nostri conscientiam tacere non possu-1Cfr. Litt. Apost. Inter divinae dispositionis, d. vi Aug. a. MeeeoLvn»


Acta PU Pp. XII 551mus. Siquidem grave illud suaveque mandatum, quod Christus DominusApostolorum Principi eiusque Successoribus verbis hisce dedit : « Confirmafratres tuos », 2cum Nos quoque fideliter perficere debeamus, iterumatque iterum vestra cupimus sancta augere ac solidare proposita,dum amantissimum Nostrum pandimus vobis animum; vobis dicimusqui ob debitam fidelitatem impensumque amorem erga Christum tot dolores,tot aerumnas, tot angores toleratis.Imprimisque vos appellamus, Dilecti Filii Nostri, S. R. E. CardinalesIosephe Mindszenty, Aloisi Stepinac, Stephane Wyszynski, quosNosmet ipsi ob peculiaria promerita, ob pastorale munus diligentissimeobitum, ob navitatem denique vestram in tuenda Ecclesiae libertate,Romanae Purpurae dignitate decoravimus. Semper maerenti animo recogitamusquae quantaque pro Christo tolerastis ac fortiter continenterquetoleratis, cum per iniuriam e sedibus vestris deiecti sitis atque adeo nequeatismunus adimplere vestrum. Ut vos in oculis ferimus, paternoqueprosequimur animo, ita Venerabiles quoque in Episcopatu Fratres,qui actuosissima fidelitate erga Apostolicam Sedem praestant, itemqueutriusque ordinis sacerdotes, saeculares nempe, ut aiunt, et regulares,atque eorum earumque omnium phalanges, qui se divino servitio devorverunt, ceterosque dilectos filios ac filias, qui in tot tantisque difficultatibuspacificum ac paciferum Iesu Christi Regnum apud vos pro viribustutantur ac provehunt. Cum de vobis omnibus vehementer solliciti simus-,qui pro Christi causa angustias, iacturas, detrimenta perpetimini, supplicescotidie ad omnipotentem Deum preces admovemus Nostras, ut benignuset misericors fidem vestram sustineat ac roboret, ut angoresvestros mulceat ac relevet, ut caelestibus vos consoletur muneribus, atqueafflicta vel aegra Mystici Iesu Christi Corporis membra ad perfectamsanitatem reducat, ac praesenti sedata procella veracem serenamque pacem,quae veritate, iustitia, caritateque foveatur, tandem aliquando apudvos, apud omnes affulgere iubeat.Numquam, ut probe nostis, Redemptor Noster Ecclesiae suae obliviscatur,numquam eam derelinquit ; quin imo quo asperioribus fluctibusPetriana navis iactatur eo magis vigilat Divinus Nauta, etsi interdumobdormire videtur. 3Hanc pollicitationem eius cotidie meditemini quaein christianorum animos, cum praesertim conflictantur, certam speminfundit certumque solacium : « Ego vobiscum sum omnibus diebus23Luc. XXII, 32.Cfr. MATTH. VIII, 24; L¡uo. VIII, 23.


552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeusque ad consummationem saeculi ». 4 Atqui « si Deus pro nobis, qui»contra nos? ». sChristus igitur vobiscum est, numquam vobis supplicantesdivinum negabit auxilium; sed tamen ab omnibus postulat utCatholicae Ecclesiae praeceptis diligentius usque obtempèrent ac fidem,generoso semper animo tutentur. Quae causa agatur nostis; agitur nempede vestra, de filiorum vestrorum, de proximorum omnium salute sempiterna,quae hodie ob invalescentem atheorum impietatem gravissimoin discrimine ponitur. Hoc tamen in spirituali certamine, si singuli universi— quod fore omnino confidimus — fortiter fideliterque pugnaverint,numquam vieti, sed victimae gloriandae haberi poterunt; atqueadeo ex insectationibus iniustis toleratisque martyriis novi EcclesiaeChristi parientur triumphi, qui in eius annalibus aureis litteris scrutentur.At ne cogitandum quidem Nobis est Iesu Christi discipulos certaminis;campum fracto animo derelinquere, sincerae fidei professionem obtegereac posthabere, vel inertes, segnes, desidiosos obdórmiscere, cum impietatisfautores Regnum Dei subvertere enitantur. Id tamen si aliqua exparte evenerit — quod Deus avertat — irreparabile profecto damnumnon desertoribus tantum, sed christianis etiam communitatibus contigeritac suprema calamitas.Summo cum animi solacio novimus plurimos esse inter vos, qui nobiliac forti animo parati sint rerum omnium, propriae etiam libertatis acvitae, iacturam facere, potius quam catholicae religionis integritatemin periculo ponant; novimus etiam inter sacros Praesules non paucos,hac de re ceteris invictae fortitudinis christianae exemplum praebuisse ;vosque imprimis, Dilecti Filii Nostri S. R. E. Cardinales, insigne spectaculumfactos esse mundo, angelis et hominibus. 6Nobis tamen, prodolor, hoc etiam in comperto est, hominum nempe fragilitatem incertitudinemquelabare, cum praesertim rerum angustiae vexationesque tamdiu perdurent. Tum enim interdum fit ut nonnulli animo concidant,suamque alacritatem remittant; et quod perniciosius est, ut inde opinenturnecessarium esse Iesu Christi doctrinam mitigare, eamque adnovum temporum cursum et rerum locorumque adiuncta, ut aiunt,aptare, et Catholicae Religionis principia ita extenuare vel immutare,ut inter eandem ac progredientis huius saeculi errores falsum quoddamhabeatur conubium.* MATTH. XXVIII, 20.s6Rom. VIII, 31.Cfr. / Cor. IV, 9.


Acta Pii Pp. XII 553Iis omnibus, qui vel suum vel aliorum animum debilitant atque perturbant,sacrorum Pastorum est sollemnem illam Divini Redemptorissententiam in mentem revocare « Caelum et terra transibunt, verba autemmea non praeteribunt » ; 7itemque eos adhortari ut spem suam suamquefiduciam in eo reponant, « cuius providentia in sui dispositione nonfallitur », et qui numquam sua gubernatione destituii, quos in soliditatesuae dilectionis instituit. 8Siquidem numquam profecto omnipotens etprovidentissimus Deus permittet ut qui Ecclesiae suae sunt fideles animosiquefilii divina gratia divinaque fortitudine destituantur, ideoquein hoc salutari certamine misere succumbant, a Iesu Christo infeliciterdesciscant, ac spiritualem miserandamque suae ipsorum gentis ruinamimpotentes cernant.Vos autem dilecti filii e sacerdotali vel e laicorum ordine cum iisomnibus semper coniunctissimi estote, quos Spiritus Sanctus posuitregere Ecclesiam Dei; quodsi ex his non pauci sunt in praesens praepediti,nec vos alloquio suo confirmare possunt, eorum tamen adhortationeselapso tempore vobis datas in mente, in animo vestro religiosefideliterque recolite. Ac praeterea, quamvis gravissimae difficultates vosremorentur, apostolico tamen studio compulsi omnibus religionis officiisgenerose actuoseque obtempérate, atque fidem imprimis servate integram;quin imo, quantum vobis facultatis est, omni ope curate ut luxChristi ceteris omnibus affulgeat, idque potissimum facite constantissimaevestrae christianae vitae exemplo, eo quippe mirabili modo quopriscae aetatis christifideles usi sunt, cum insectationes in Ecclesiamingruebant. Qui labantes, qui incerti, qui debiles sunt, a vobis discantsuum augere animum, sinceram apertamque retinere fidem, religionisofficiis parere, seseque omnino dedere Christo. Integrae ac sanae animivestri vires, atque actuosa christiana pietas, cuius praeclara testimoniahaud raro ad Nos deferuntur, haud mediocre Nobis afferunt solacium,Nosque sperare iubent fore ut possitis pretiosissimum christianaefidei ac vestrae erga Ecclesiam et Apostolicam Sedem fidelitatis thesaurumfuturae aetati incolumen tradere et sacra quasi hereditatecommittere.Ut autem hoc ex communibus optatis feliciter contingat, supplicespreces Divino admovete Redemptori, auspice Genetrice eius sanctissimanostraque amantissima Matre Maria, cuius potenti patrocinio, in gra-78MATTH. XXIV, 35.Cfr. Miss. Rom., or. Dom. VII et II post Pentee.


$54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevissimo quovis rerum discrimine, maiores vestri fruiti sunt. Si enimsemper caelestia munera a Deipara Virgine impetrare possumus, idprocul dubio peculiari modo eveniet, cum de animorum salute, ac dechristianae fidei tuitione, in domestico convictu in universaque societateagatur.Antequam scribendi finem facimus, volumus in memoriam omniumvestrum revocare eundem Decessorem Nostrum Callistum III, per Apostolicas,quas memoravimus, Litteras, 0mandasse ut in singulis sacrisaedibus cotidie campana aera statis temporibus idcirco pulsarentur, utab omnibus in catholico terrarum orbe supplices adhiberentur precesad Omnipotentem Deum, qui benignus et propitius tantam, quae eo temporeetiam imminebat, calamitatem e christiano populo prohiberet.Atqui haud minora sunt hodie pericula, quae in animos vestros et inCatholicam apud vos Ecclesiam incumbunt; cum igitur e templis vestrissacra aera sonantia audiveritis, quae ad precandum invitant, huiushortamenti reminiscamini : et quod maiores vestri egerunt, id vos quoque,eadem divini auxilii fiducia freti, complorantes facite.Cupimus etiam ut vestris supplicationibus non modo Nostrae ultrolibenterque praeeant, sed illae quoque conserantur, quas ubique terrarumcuiusvis ordinis christifideles, summa vos miseratione prosequentes,concordes ad Caelum admoveant. Pro certo igitur habeatis universamchristianorum familiam ea, quae vos in silentio, in aerumnis, in rerumomnium angustiis tam diu toleratis, venerabundam admirari; ac supplicitera misericordissimo Deo contendere, ut ob acérrimos impietatisictus vel ob insidiosas errorum fallacias ne succumbatis, sed ut strenuaSanctorum Martyrum fortitudine fidem vestram coram omnibus testemini,utque etiam insectatores vestri — ad quos pariter pertinet christianaecaritatis mandatum — veniam consequantur ab eo, qui universospródigos filios amantissime amplexurus exspectat.Qua suavi spe freti, vobis singulis universis, Dilecti Filii Nostri acVenerabiles Fratres, ac gregibus curis vestris concreditis ApostolicamBenedictionem libentissime impertimus, quae et paternae benevolentiaeNostrae sit testis, et uberrimae caelestis gratiae auspicium.Datum Romae, apud S. Petrum, die xxix mensis Iunii, in festoSs. Apostolorum Petri et Pauli, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostriduodevicesimo.PIUS PP. XII0Cfr. Litt. Ap. Cum his superioribus annis.


Acta PU Pp. XII 555CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>IAGKAENSIS(MEERUTENSIS)AB ARCHIDIOECESI AGRAENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR QUAE INFORMAM NOVAE DIOECESIS REDIGUNTUR, MEERUTENSIS APPEDLANDAE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQuandoquidem Christus Apostolis iussit ut, mundum universumperagrantes, quos ipse redemisset homines, impertitis Dei donis, inChristianam familiam reciperent, Nos, qui principem locum in Ecclesiaobtinemus, munusque officiumque sane grave accepimus eosdem hominesducendi, nihil sanctius, nihil antiquius habemus quam ut omnes gentes,christiana veritate ditatae, Dei populus fiant. Quod ut facilius, adIndorum nationem quod attinet, obtineatur, cum censuerint venerabilesFratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandaepraepositi, post auditum venerabilem Fratrem Martinum Lucas,Archiepiscopum titulo Adulitanum et in India Apostolicum Internuntium,posse ex archidioecesi Agraensi, immutatis finibus, magno cumfructu novam dioecesim constitui ; Nos haec consilia probantes consensumquesupplentes eorum qui in hoc negotio ius aliquod habeant, re, quaopus esset consideratione, reputata, de Nostra summa et apostolica potestatehaec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. Ab archidioecesisAgraensis territorio, late patentis, eas regiones distrahimus, quae vulgatonomine Meerut, Moradabad, Rampur, Bijnor, Muzaffarnagar, Saharanpur,Garhwal, Tehri et Dehra Dun cognominantur, e quibusquenovam dioecesim constituimus, cuius erit appellatio, ab urbe Meerut,Meerutensis : qua in civitate Episcopus sedem habebit suumque domicilium,cathedra tradendae veritatis in curiali templo S. Iosephi collocata.Censemus autem ut Ecclesia, quam ereximus, Sodalibus ex OrdineFratrum Minorum Capulatorum concredatur, qui, cum bene de recatholica in metropolitana archidioecesi Agraensi meruerint, spem cer-


656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetam faciunt et hic se esse magno studio pro Christi gloria allaboraturoset certaturos. Haec nova dioecesis eiusque Episcopus omnibus iuribusditabuntur quae lege spectare solent ad viros et Ecclesias eiusdem dignitatis: sacrorum tamen Praesules, uti patet, iisdem quoque oneribus tenebuntur,quae sunt omnium Episcoporum propria. Meerutensis dioecesiserit Agraensi metropoli, a qua ortum habuit, suffraganea; simulerit eius Episcopus eiusdem Sedis Archiepiscopo obnoxius et subiectus,iuxta leges communes. Curet sacrorum Praesul, cui haec nova Ecclesiaesanctae pars gubernanda continget, ut iis pueris excipiendis et educandis,quos moverit Spiritus Sancti adoranda voluntas ad munia sacerdotaliasubeunda, Seminarium saltem elementarium construatur, iuxtapraescripta Codicis Iuris Canonici et normas a S. Congregatione deSeminariis et Studiorum Universitatibus latas. Mensam episcopalem,quam dicunt, efficient sive bona quae, divisis possessionibus archidioecesisAgraensis secundum canonem 1500 C. I. C, Meerutensi dioecesiob venient ; sive proventus Curiae sive denique pecunia quam populussponte offeret, vel Sacra Congregatio Fidei Propagandae mittere solet.Collegium Canonicorum excitetur, qui Episcopo assint consilio, opera;sin vero hoc statim fieri nequeat, eorum loco Consultores dioecesani eligantur,qui tamen a suo munere cessabunt, coetu Canonicorum constituto.Ea quae ad regimen, administrationem Ecclesiae, electionem VicariiCapitularis, Sede vacante, attinet, vel ad clericos, populum, aliaquehuiusmodi, omnino Iure Canonico regantur; id tamen iubemus ut quiclerici facta territorii divisione, erectaque dioecesi in finibus novae circumscriptionisdomicilium habeant, idem huic censeantur ascripti. Praecipimusdenique ut documenta et acta quae quovis modo ad conditamSedem pertinent, ad eiusdem Curiam quam cito mittantur, ibidem religiosecustodienda. Ad ea postremo quae per has Litteras iussimus exsequendavenerabilem Fratrem Martinum Lucas deligimus, quem nominavimus,cui omnes potestates agendae rei concedimus, quas poterit cuiquedelegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Peractavero re, idem venerabilis Frater documenta exarari curabit, quae sincerisexemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet.Quod si contigerit ut quo tempore haec Nostra iussa fieri debeant, aliusApostolicae Internuntiaturae in India praesit, hic omnia Nostra decretaexsequi studebit.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-


Acta Pii Pp. XII 557citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesima mensis Februarii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriseptimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco © PlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano,Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 21.IIUAGADUGUENSIS(KUPELAËNSIS)EX ARCHIDIOECESI TJAGADTJGUENSI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES, QUAE INNOVAE FORMAM DIOECESIS REDIGUNTUR, KUPELAËNSIS NUNCUPANDAE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQuo suavi animi gaudio efferri patrem censemus, cum adultam prolemse ad vitae difficultates parare cernit, eodem et Nos fruimur,longinquas considerantes terras, ex quibus, Evangelii praeconum excul-


558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetis labore, non modo innumeri filii summo Deo pariuntur, sed fulgentiaetiam sacerdotum agmina in dies frequentiora oriuntur, dulcissima spesEcclesiae. Quod cum et in TJagaduguensi archidioecesi evenisse videamus,facere non possumus quin consilium omnino probemus venerabiliumFratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propagandaepraepositorum qui, auditis sive Marcello Lefebvre, ArchiepiscopoDakarensi et Apostolico Delegato in Africa Gallica, sive AemilioSocquet, TJagaduguensi Metropolita, atque peculiaribus usi potestatibus,quas illis nominatim fecimus, opportunum fieri arbitrati sunt si, partitoeiusdem metrópolis territorio, nova erigetur dioecesis indigenae cleri commendandacurationi. Post igitur rem attente consideratam, consensumquesuppletum eorum, qui hoc negotium sua interesse praesumant, deNostra summa potestate sequentia statuimus. Ab Ecclesia TJagaduguensitotum territorium separamus quod constat et civili regione vulgo deTenkodogo et provincia, quam populus Zorgo appellat, in civili regioneTJagaduguensi exstante, idemque in dioecesis formam redigimus, Eupelaënsisab urbe Kupela nuncupandae. In qua urbe volumus ut Episcopussedem habeat ac domicilium, ibidemque cathedram suae auctoritatis ponat,in templo scilicet Nostrae Dominae a Gratiis sacro, quod ad honoremcathedralis aedis perducetur. Sive ergo urbs, sive templum, sive Episcopusomnia habebunt iura et privilegia suae dignitatis propria ; Episcopus tamenet oneribus tenebitur, quibus huiusmodi dignitas de more oneratur.Kupelaënsis Ecclesia metropoli TJagaduguensi erit suffraganea, atqueS. Consilio Fidei Propagandae obnoxia esse perget ; quod et de eius Praesulepariter dicendum est. Decernimus praeterea ut in ea CanonicorumCollegium quam primum condatur, summi Dei cultui maiore venustateillustrando, atque Episcopo consilio et opera sublevando ; quoadusque veroob rerum adiuncta id constitui nequeat, libenter licentiam permittimusut eorum loco dioecesani eligantur Consultores. Cum autem unum propesingularum Ecclesiarum praesidium columenque in frequenti sacerdotumnumero consistat, qui doctrina et sanctitate praestantes ad omnessint asperi muneris partes parati, curet Kupelaënsis Episcopus ut, quamcito fieri potest, seminarium saltem elementarium exstruatur, ad iurisnormam et iuxta leges a S. Congregatione de seminariis studiorumqueuniversitatibus latas. Mensa episcopalis iis componetur bonis pecuniisque,quae et fideles offerre solent et S. Consilium Fidei Propagandaemittit, atque rebus quae, divisis ad normam canonis 1500 C. I. C. bonismensae Uagaduguensis, iure ad novam dioecesim pro rata parte spectant.Quae autem ad Kupelaënsis Ecclesiae regimen et administratio-


Acta Pii Pp. XII 559nem respiciunt, ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, ad clerifideliumque iura et onera, aliaque istius generis, iussis pariter CanoniciIuris regi volumus. Decernimus denique ut, simul ac Nostrae hae Litteraead exsecutionem deductae fuerint, clerici Ecclesiae illi habeanturascripti, in cuius finibus, nunc descriptis, legitime degunt; utque pariteromnia documenta et acta, quae ad novam dioecesim quomodolibetspectant, ad eam a Uagaduguensi Curia mittantur, ibique diligenter intabulario serventur. Harum Litterarum decreta venerabilis Frater MarcellusLefebvre, quem diximus, ad rem adducet, vel ille qui, eo temporequo ad effectum operis venturum sit, Apostolicae Delegationi in AfricaGallica praeerit, facta potestate et alium virum ad hoc delegandi, dummodoecclesiastica dignitate praeditum. Qui vero rem perfecerit, onushabebit factae rerum divisionis documenta exarandi eorumque fide dignaexempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo mensis Februarii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto,Nostri septimo decimo.PontificatusCELSTJS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensCaesar Federici, Proton. Apost.Bernardus De Felicis, Proton.Loco >£¡ PlumbiIn Ap. Cane, tao., vol. LXXXXII, n. 71.Apost.


560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIBELIZENSISVICARIATUS APOSTOLICUS BELIZENSIS AD DIGNITATEM DIOECESIS EVEHITUR.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum Christus Iesus nihil magis contenderli quam ut homines e tenebrisad lucem veritatis transf erret, eosdemque gratia Dei impertita, adaeternam vitam servaret, ideo Nos, quibus sunt homines concrediti omnes,nihil omittimus quo iidem hoc caeleste munus facilius assequi et adipiscivaleant. Cum ergo persuasum habeamus magna christiano populobona provideri, qui in apostolico vicariatu Belizensi degit, si idem vicariatusad gradum dioecesis elevetur, idcirco post consilium petituma venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. CongregationiFidei Propagandae praepositis, remque magna consideratione reputataneeorum consensum supplentes qui aliquod ius in hoc negotiovel habeant vel sese habere putent, de Nostra summa et apostolica potestatehaec, quae sequuntur, statuimus et decernimus. Apostolicumvicariatum Belizensem, qui est in Hondura Britannica, ad gradum etdignitatem dioecesis evehimus, cuius honoris omnia iura concedimus.Haec nova Sedes, immutato cognomine, Belizensis appellabitur, iisdemquefinibus terminabitur ; eius insuper urbs princeps, Belize civitas erit,in qua Episcopus domicilium statuet, cathedra sacrae doctrinae et suaeauctoritatis in templo SS. Redemptoris collocata. Quae Belizensis dioecesis,praeterea, volumus ut, ad Nostrum et Apostolicae Sedis nutum,curis Sodalium Societatis Iesu in posterum quoque tempus committatur,quorum opera adhuc vicariatus apostolicus magnifice floruit ; censemusqueut pergat S. Congregationi Fidei Propagandae esse obnoxia, Nobis tamenet huic Apostolicae Sedi directo subiecta. Quod idem de eius Episcopodicimus, ad quem profecto omnia et debita iura compétent, oneribus etobligationibus suae dignitatis iniunctis. Mensa episcopalis, quae dicitur,


Acta PU Pp. XII 561iis bonis constabit, quae vicariatus Belizensis possidebat; vel pecuniisquae Curiae obvenient et populus offeret; vel denique opibus, quasS. Congregatio Fidei Propagandae dare solet. Cultui Dei augendo simulqueEpiscopo iuvando Canonicorum Collegium condatur; quod tamensi ad praesens fieri nequeat, potestatem facimus in eorum locum Consultoresdioecesanos eligendi, qui scilicet a suo munere cessabunt, Canonicisconstitutis. Quoniam vero ibi res felici successu procedit, ubimulti iidemque boni sacerdotes christianis sunt praesto, volumus ut innova Belizensi Ecclesia seminarium saltem elementarium excitetur, puerisexcipiendis et educandis qui, suavissimo invitamento, Dei voce trahanturad munia sacerdotalia capienda, iuxta normas et leges a SacraCongregatione de Seminariis et studiorum Universitatibus latas. Quodvero ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, attinet, ad iura etonera cleri et populi, ad regimen et administrationem dioecesis, aliaquehuiusmodi, ea omnino servanda praecipimus quae Codex Iuris Canoniciiubet. Ad haec postremo, quae his Litteris mandavimus, efficienda,venerabilem Fratrem Antonium Tani eligimus, Archiepiscopum tituloSergiopolitanum et in Rebuspublicis Hondura et Nicaragua NuntiumApostolicum, cui omnes potestates agendae rei concedimus, alii quoquedelegandas, si visum fuerit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto.Idem venerabilis Frater onus habebit documenta exarandi, eaquesinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam citomittendi. Quod si evenerit ut quo tempore Nostra iussa fieri debeant,alius eidem Apostolicae Nuntiaturae in regionibus, quorum mentionemfecimus, praesit, hic eadem omnino explebit.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum ef&cacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nosediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressissive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quo-


562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialequo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Februarii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco © PlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIJ, n. 45.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>IBEATA MARIA V., TITULO « DOMINA NOSTRA DE MONGUÍ )) INVOCATA, PRAECIPUAPATRONA, ET S. IOSEPH, EIUS SPONSUS, SECUNDARIUS PATRONUS DIOECESISDUITAMENSIS PROCLAMANTUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Deus miserentissimus hominum generi,tot iactato procellis totque periculis obnoxio, Beatam Mariam Virginemconstituit tutricem ac praesidium salutis. Oportet igitur ut mortalesad eam fidentes confugiant eiusque munera expetant superna. Hacreligione perfusi sunt Christifideles Columbiani ex dioecesi Duitamensinuper erecta, qui praecipuis obsequiis, a multo tempore, veneranturAlmam Deiparam, praeclara imagine in sacra Aede « de Mongui » expressam.Quo pietatis studio factum est, ut eadem augusta Virgo, « deMongui » appellata, ab iis eligeretur caelestis apud Deum Patrona. Huicvero addiderunt alterum Tutorem Sanctum Ioseph, Sponsum castissimum,propterea maxime quod ea in regione plurimi incolunt opifices.Quae pia consulta ut Nostra auctoritate confirmarentur rataque fierent,preces ad Nos admotae sunt, Venerabilis Fratris Iosephi Ioachini Florez,


Acta Pii Pp. XII 56»Episcopi Duitamensis, commendatione suffultae. Quibus, pro studio,quo incensi sumus, hominum vitam ad pietatis rationem revocandi, libentianimo concedentes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto,certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicaepotestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modumBeatam Mariam Virginem, « Dominam Nostram de Mongui » appellatam,dioecesis Duitamensis praecipuam apud Deum Patronam, et SanctumIoseph, Beatae Mariae Virginis Sponsum, secundarium eiusdemdioecesis Patronum confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus,omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibusac minus principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariisquibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentespraesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstareac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterumplenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumqueex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die vi mensis Augusti,anno MDCCCCLV. Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIECCLESIA CATHEDRALIS AUXIMANA HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Religio et ars, admirabili convenientiaconsensuque inter se iunctae, princeps effecerunt Templum Auximanum,idque, temporum iniuria et bellico furore labefactatum, repararuntin melius. Quod praeclarum pietatis domicilium ab antiquissima


564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerepetitur aetate, quandoquidem Sanctus Leopardus saeculo IV, uti tradunt,aedem ibi condidit ad christiana celebranda sacra. Insequentibusdeinde saeculis, Antistitum sollerti opera, Templum, quod nos cernimus,surrexit, molis amplitudine, « Romanicae » praesertim structuraegenere ornamentorumque copia tam insigne ut nullius non excitet visentisadmirationem. Itemque non immerito in publicis Italiae monumentis recensetur.Maxime vero eadem in augusta Aede omnibus probantur sacella,uti Iesu Christi cruci affixi, Almae Deiparae a Sacratissimo Rosario,Sanctissimae Eucharistiae Sacramenti, Sancti Ioseph, antiquissimacrypta, ubi Sancti Victoris Martyris, praecipui Auximatium Patroni,Sanctorum Florentii, Sisinii, Diocletii ac Sociorum, qui sanguinemibi pro Christo profuderunt, et Sanctorum Antistitum Leopardi, quiprimus Sedem illam obtinuit, Vitaliani, eiusdem Templi restituions, etBenvenuti, de civibus omnibus optime meriti, sacra ossa condita sunt;opera deinde tessellata vel scalpro vel penicillo egregie effecta, ac deniquesupellex pretiosis vestita metallis. Omnia ergo ab arte expetita suntut Templum esset dignum quasi theatrum pietatis : ibi enim res divinaesollemni Ecclesiae ritu fieri solent a sacerdotibus non paucis numero;eo Christifideles frequentes conveniut, ut munerum supernorum potianturlargitate. Haec omnia reputans cum animo atque praecipue significanshoc anno sollemnia celebrari ob nonum non ita pridem revolutumsaeculum a quo Templum a Sancto Leone PP. IX, Decessore Nostro,ut ferunt, cansecratum est, Venerabilis Frater Dominicus Brizi, EpiscopusAuximanus et Cingulanus, Nobis supplicavit, ut eandem AedemBasilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Nos vero, Antistiti,Clero populoque Auximano benevolae voluntatis Nostrae amplum cupientespraebere testimonium, precibus huiusmodi libenti animo statuimusobsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationisconsulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicaepotestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modumEcclesiam Cathedralem Auximanam ad dignitatem et honoremBasilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quaeTemplis itidem insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihilobstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litterasfirmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosqueplenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectantseu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane


Acta PU Pp. XII 565fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Augusti,anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIIBASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE HONESTATUR ECCLESIA CATHEDRALISSANCTI THOMAE APOSTOLI, MADRASPOLITANAE ET MELIAPORENSIS ARCHI­DIOECESIS IN INDIA.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Christi Regno decursu temporis inorbe terrarum succrescente, novi semper operarii in vineam Dominimissi sunt novaeque Religiosorum Familiae labores subierunt, ita utpriorum opera missionalia prosecutae, « in aedificationem corporis Christi,... in unitatem fidei et agnitioni» filii Dei », prout ait Sanctus Paulus(Ephes., IV, 12), omnes occurrerent. In Ecclesia namque Christi —eodem testante Apostolo — « neque qui plantat est aliquid, neque quirigat : sed qui incrementum dat, Deus », ad quae verba hoc adiungit :« Dei enim sumus adiutores » (/ Cor. III, 7-9). Haud aliter accidit ininclita illa regione, cui nomen India, quam Sanctus Thomas Apostolusquasi sortem ministerii obtinuisse traditur, Christiana excoluisse religione,miraculis et glorioso martyrio illustrasse. Exstat etiamnunc inpervetusto Meliaporensi pago (qui postea Madraspolitanae urbis parseffectus est) apud fideles, immo et infideles, Sancti Thomae memoriaibique ille conditus est sepulcro maximaque excolitur veneratione. Primaaedes sacra, ubi Apostolus idem parvi sacelli fundamenta propriis manibusiecerat, est a Christianis excitata, in cuius locum nova eaqueperampla, labentibus saeculis fidelibusque undique succrescentibus, LusitaniaeRegum ope, suffecta est. Saeculo autem xvi, Sanctus FranciscusXaverius, e Societate Iesu, Indiarum alter Apostolus, Sancti Thomaeinvisit Meliaporense sepulcrum, ibique per tres fere menses, signis37 •- <strong>ACTA</strong>, TOI. XXIII, n. 11. — 24-8-1956.


566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemiraculisque comitantibus, sacra litavit. Tam inclita rerum memoria,tamque pretiosum pietatis et sanctitatis domicilium merito effecerunt,ut Decessor Noster Paulus Pp. V, fel. rec, anno millesimo sexcentésimosexto, Sancti Thomae Meliaporensi dioecesi condita, ad Ecclesiae Cathedralisdignitatem illud eveheret atque Leo Pp. XIII, rec. mem., item DecessorNoster, anno millesimo octingentesimo octogesimo sexto, titulumiuraque Archiepiscopi Metropolitae Ordinario pro-tempore concederet.Decem autem post annos, hodierna Cathedralis Ecclesia Sancti ThomaeApostoli, sepulcrum in medio continens atque amplitudine mirabilis,sollemni ritu est consecrata. Gothico confecta stilo, maxima est ceterarumIndiae ecclesiarum atque marmorea praedita crypta, ubi memoratiApostoli est conditorium. Eo fideles non solum, sed etiam ethniciquotannis frequentes accedunt, quibus plures Sacerdotes, Parocho cohortanteet adiuvante, alacriter inserviunt. Abundat insuper sacra supellectileaffabre confecta; atque ex altissima turri tria personant aerasacra. Maxima colitur religione pervetustum Beatae Mariae Virginisab origine immaculatae Simulacrum, quod etiam Sanctus FranciscusXaverius pientissime est olim veneratus : Deiparae ipsi Immaculatae,duobus saeculis ante dogmaticam definitionem, Meliaporensis archidioecesis,Lusitaniae Regni vestigia prosecuta, se vovit. Novissime deniqueper Nosmet Ipsos Madraspolitana et Meliaporensi archidioecesi,anno millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, erecta, eademEcclesiae Cathedralis locum obtinebat. Quibus omnibus mature perpensis,Venerabilis Frater Ludovicus Mathias, e Societate Sancti FrancisciSalesii, priorum Evangelii praeconum ea in regione quasi herede,atque Archiepiscopus Madraspolitanus et Meliaporensis, geminam faustamquenactus occasionem trecentesimi quinquagesimi expleti anni adioecesi constituta ac simul septuagesimi revoluti anni a condita sedeMetropolitana, proprio nomine, utriusque Cleri nec non omnium Christifidelium,humilibus fusisque Nos adiit precibus, ut Ecclesiam Cathedralem,quam laudavimus, ad dignitatem Basilicae Minoris benigneevehere dignaremur. Nos vero, venerandis primi et alterius Indiae Apostolivestigiis congruum volentes tribuere honorem, huiusmodi votis perlibenterstatuimus concedere. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationisconsulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra dequeApostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum viperpetuumque in modum, Ecclesiam Cathedralem Madraspolitanae etMeliaporensis in India archidioeceseos, Deo in honorem Sancti ThomaeApostoli dicatam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris, omnibus adne-


Acta Pii Pp. XII 567xis privilegiis liturgicis eidem titulo rite competentibus, decorare atquehonestare decrevimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haecedicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validasatque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integroseffectus sortiri et obtinere ; dictaeque Ecclesiae Cathedrali, ad quampertinent, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandumesse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquamsecus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignorentercontigerit attentari.Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvimensis Martii, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri decimo octavo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis1EPISTULAEIAD REVMOS PATRES ALOISIUM BOSTANI, ORDINIS ANTONIANI ALEPPENSIS SYRO-MARONITARUM MODERATOREM GENERALEM, MOUSSA OZAR, ORDINIS ANTO­NIANI LIBANENSIS SYRO-MARONITARUM MODERATOREM GENERALEM, ISAIAMASMAR, ORDINIS ANTONIANI S. ISAIAE SYRO-MARONITARUM MODERATOREMGENERALEM: SEXTO DECIMO EXPLETO SAECULO AB OBITU CÖENOBTARCHAES. ANTONII. ' • - ;PIUS PP. XIIDilecti filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Sexto decimo*revoluto saeculo, ex quo S. Antonius Coenobiarcha ex hoc mortalisvitae exsilio ad superos evolavit, vos peculiari modo addecet, qui eumPatronum vestrum singulari pietatis studio colitis, eius revocare memoriam,eiusque sanctitatis exempla vobis meditanda imitandaque proponere.Hic, cum iuvenis esset nobilibus ortus parentibus « et amplis facultatibusinstructus v, 1ea omnia humanae gloriae emolumenta, quae flo-1S. Athanas. Vita et conversatio B. P. N. Antonii, n. 1; P. G. XXVI, 839.


568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerida iuventus, quae promtum fertileque ingenium, quae praestantiumvirorum patrocinia facile spondere poterant generoso animo posthabuitatque ut erat ad perfectiora natus, paterno vendito patrimonio, divitiisqueomnibus, quibus satis affluebat, pauperibus distributis, 2in vastissimamThebaidis solitudinem se contulit, ibique quasi caelestis vitae genusin terris agere instituit. Ieiunio voluntariisque castigationibus corpusdomabat, animum vero supernarum rerum contemplatione atqueadsiduis flagrantibusque precibus ad Deum admotis, divino quasi pabulo,«enutriebat.Postquam autem haec sapientissima Evangelii monita et consilia :K Si vis perfectus esse, vade, vende quae habes, et da pauperibus, et habebisthesaurum in caelo : et veni, sequere me », 3alacri constantiquevoluntate ac mirando quodam modo ad rem deducenda susceperat, summocum animi gaudio alios non paucos vidit, qui sua exempla secuti,idem vitae genus amplectebantur ; quapropter apud eum monachorumfamilia floruit, quae in tanta illius saeculi mollitie, ob austeritatem anacum suavitate morum coniunctam, alios plurimos vel ad imitationem, velsaltem admirationem permovit.Nec tantum in umbratilis vitae genere evangelicae virtutis luce enituitAntonius, sed etiam, quotiescumque Ecclesiae bonum id postularevidebatur, in solem et pulverem ut Christi athleta bonum certamenpugnaturus animosus processit. Quod quidem praesertim contigit, cumadversus haereticos, Arianos potissimum, certaturus Alexandriam secontulit. 4Quamobrem hisce exornatus virtutibus egregiisque promeritis,cum ad humanum exitum pervenisset, ea sibi sumere poterat, quae gentiumApostolus de se scripserat : « Bonum certamen certavi, cursum consummavi,fidem servavi. In reliquo reposita est mihi corona iustitia,quam reddet mihi Dominus in illa die iustus iudex » ; 5atque tum suismonachis apud se convocatis hanc pulcherrimam sententiam quasi sacrahereditate reliquit : « Christum semper respirate, ipsique credite : acvelut quotidie morituri vivite ». 6Deinde vero supremam horam serenoanimo oppetens, cum sua conversatio semper in caelis fuisset, a Deicontemplatione precationeque ad beatam Dei visionem fruitionemquepertransiit. Eius fama sanctitatis saeculorum cursum evicit ; eiusque2Cfr. Ibid. n. 2; P. G. XXVI, 842-843.34MATTH. 19, 21.Cfr. S. Athanas. Vita et conversatio S. P. N. Antonii, nn. 68-69 ; P. G. XXVI, 939-942.52 Tim. 1, 8.« S. Athanas. Ibid. n. 91; P. G. XXVI, 970.


Acta PU Pp. XII 569nomen non modo apud vos, sed etiam apud christianos peculiari venerationerecolitur. Iam S. Augustinus, cum adhuc in incertum iactaretur,atque hinc vitiorum illecebris, illinc vero suavissimo Dei invitamentopermoveretur, casu amicum audivit librum legentem, qui de rebusgestis de excelsisque virtutibus agebat S. Antonii Coenobiarchae.Tum ex improviso vehementissime agitatus in haec prorupit verba :« Quid est hoc? Quid audisti? Surgunt indocti, et caelum rapiunt, etnos cum doctrinis nostris sine corde, ecce ubi volutamur in carne etsanguine ! An quia praecesserunt, pudet sequi, et non pudet nec saltemsequi?. 7Atque ex eo die coepit Augustinus firmiore voluntate ex vitiorumlaqueis se solvere, ac sese totum devovere Deo, eumque amantemflagrantissima caritate redamare.Fore igitur confidimus, et a caelestium munerum Datore precamur,dilecti filii, ut Sancti huius Coenobiarchae memoria, in vividiorem lucemper has saeculares celebrationes revocata, non modo vobis, qui eiusevangelica vitae praecepta pro suscepto munere sequimini, exemplo sit,sed iis etiam, qui longe ab aeternae salutis semitis aberrant, vel in iisdemtorpescunt; qui quidem omnes ad christianos redintegrandos mores etad virtutem alacri constantique voluntate amplectendam, divina aspirantegratia, feliciter reducantur.Qua suavissima spe freti, cum vobis singulis, dilecti filii, tum monachisomnibus, curis vestris concreditis, Apostolicam Benedictionem paternoanimo impertimus, quae caelestium munerum sit auspex Nostraequebenevolentiae testis.Datum Romae, apud S. Petrum, die xxxi mensis Maii, anno MCMLVI>Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XII7Confess. lib. VIII, cap. VIII, 19; P. L. XXXII, 757.


570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIAD EMUM P. D. CLEMENTEM TIT. SANCTAE BALBINAE S. R. E. PRESB. CARDINALEMROQUES, ARCHIEPISCOPUM RHEDONENSEM, DOLENSEM ET S. MACLOVII, QUEMLEGATUM DELIGIT CONGRESSUI EUCHARISTICO, RHEDONENSI IN URBEE TOTA NATIONE GALLICA INEUNDO.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Peropportunasane videtur Congressio Eucharistica, quae ex omni Gallia innobilem urbem Rhedonensem proxime cogetur, quinquagesimo annorecens feliciter expleto, postquam decretum « Sacra Tridentina Synodus», a Sacra Concilii Congregatione editum est, sub glorioso SanctiPii X Decessoris Nostri Pontificatu, ad quotidianam sanctissimae Eucharistiaesumptionem inter fideles promovendam fovendamque. Quaecumqueenim ad amplificandum in Galliae populo sive amorem sive cultumsacramenti augusti fuerint consilia coepta, omnia procul dubiosumma benevolentia Nos complectemur.Quid profecto religioni fidelium ac pietati magis prodesse potest,quam eiusmodi coetus, in quibus cogitationes et studia ad suavissimamysteria altaris cum salutari animorum commotione adiiciuntur? Eo velmagis, quod inter proposita argumenta disceptanda ea sunt praecipua,quae ad actionem vitae spectant ac viam, unde efficaciter cultus Eucharistiaesanctae propagetur.Nos igitur, quibus est prae re omni persuasum, non posse homines advirtutem colendam inflammari, nisi divinum diligant exemplar virtutis,non modo incepta et apparatus proximae Congressionis libentissime probamus,sed eidem quodammodo adesse ac praeesse exoptamus. Te itaque,Dilecte Fili Noster, qui, Romana purpura exornatus, praeclaraeisti Metropolitanae Sedi moderaris, Legatum Nostrum, ut iam anteanuntiavimus, per has litteras eligimus et constituimus, ut, Nostramgerens personam, Congressui Eucharistico, Rhedonensi in urbe ex totanatione Gallica ineundo, nomine Nostro Nostraque auctoritate praesideas.Non est autem dubitandum, quin tu, pro ea qua polies virtute acpietate, pro amplissimis honoribus, quos Christo Regi praestituri sunttot frequentes filii, qui, Praesulibus eorumque clero praeeuntibus, ex


Acta PU Pp. XII 571Galliae regionibus istuc convenient, nobilissimo legationis munere sisfauste feliciterque perfuncturus.Laetos denique uberesque fructus ex ipsa celebratione instanti precea Deo ominati, Apostolicam Benedictionem, peculiaris Nostrae caritatistestem, tibi, Dilecte Fili Noster, iisque omnibus, qui Eucharisticissollemnibus intererunt, peramanter in Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxn mensis Iunii, annoMDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIIIIAD RBVMOS PP. AUGUSTINUM SEPINSKI, ORDINIS FRATRUM MINORUM MINI­STRUM GENERALEM; VICTORIUM COSTANTINI, ORDINIS FRATRUM MINORUMCONVENTUALIUM MINISTRUM GENERALEM/ BENIGNUM A S. HILARIO, ORDI­NIS FRATRUM MINORUM CAPULATORUM MINISTRUM GENERALEM ; IOANNEMBOCCELLA, TERTII ORDINIS REGULARIS S. FRANCISCI MINISTRUM GENERA­LEM : QUINTO EXEUNTE SAECULO OB OBITU S. PETRI REGALATI.PIUS PP. XIIDilecti filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. — LegentibusNobis communes litteras, a vobis eo etiam consilio datas ut aliquid vobisrescribendo paterno animo significaremus, quinto exeunte saeculo exquo S. Petrus Regalatus, Vallisoletanae Archidioecesis vestrique Ordinisdecus, ad Caelum evolavit, haec verba Nostrae succurrunt menti,quibus Decessor Noster imm. rec. Leo XIII, septingentésimo revolutoanno a Seraphici Patriarchae vestri natali die, Encyclicis datis litteris,christifideles omnes commonebat : « Ita ... de honoribus, qui Beato Franciscoproperantur, statuendum, tunc maxime futuros ei, cui deferuntur,gratos, si fuerint iis ipsis, qui deferant, fructuosi. In hoc autem positusest fructus solidus minimeque caducus, ut cuius excellentem virtutemhomines admirantur, similitudinem eius aliquam adripiant fierique studeantipsius imitatione meliores ». xCerte, si Legifer Pater vester « radiabat velut stella fulgens in caliginenoctis )), 2ita ut illius temporis societati illustrandae et ad incorru-12Litt. Enc. «Auspicato» d. d. xvii Sept. a. MDCCCLXXXII; A. L., vol. III, p. 143-144.S. Thomas a Celano, Vita I, 37.


572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeptam evangelicae sapientiae formam reducendae providentissima Deiconsilio summopere inserviret, asseverandum quoque est S. Petrum RegalatumConditoris vestri exempla fulgidissima, inde a iuvenili aetate,studiose intuitum esse ad eiusque excelsas virtutes citatiore cotidiegradu imitandas ad extremum usque vitae halitum contendisse. In eosiquidem peculiari luce enituit evangelicae paupertatis studium; illiusdicimus paupertatis, quae non voluntaria dumtaxat bonorum abdicataneterminatur et circumscribitur, sed animi etiam ab iisdem abalienationemeiusque demissionem et humilitatem postulat secundum illud :« Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est Regnum caelorum ». 3 Hocpaupertatis studium peculiaris esse debet, ut probe nostis, vestri Ordinisnota, secundum Asisinatis Patriarchae sententiam : « Haec est illa celsitudoaltissimae paupertatis, quae vos, carissimos fratres meos, heredeset reges Regni caelorum instituit, pauperes rebus fecit, virtutibus sublimavit». 4Huius virtutis nitore et oblectamento, saeculi nostri hominibus vosomnes exemplo sitis, qui quidem saepenumero vel lautioris vitae commodisvoluptatumque illecebris tam avide fruuntur, vel ad ea adipiscendaper fas per nefas interdum effreno cursu rapiuntur.Altera virtus, quae superna luce e S. Petri Regalati agendi rationerefulsit, amor fuit erga Deum, erga proximos. Si enim Franciscalis familiaquasi quaedam « caritatis nobilis structura surrexit, in qua vivilapides, ex omnibus mundi partibus coacervati, aedificati sunt in habitaculumSpiritus Sancti», 5id peculiari modo cernitur, cum Sanctorumvestrorum atque adeo huius caelitis vita consideratur. Ei siquidem nihilantiquius erat, nihil suavius, quam se totum devovere Deo, eum amantemredamare longasque horas in sumere in incensissimam ad eum admovendamprecationem. Haec praeterea divina caritas, utpote quaesincera esset atque actuosa, naturali quodam motu ultro libenterqueredundabat in fratres quovis modo agentes in quibus quidem IesumChristum ipsum venerabundus suspiciebat. Quamobrem factum est utdubios et incertos confirmaret, ut angoribus affectos consolaretur, utinopes et aegrotos praecipua amplecteretur benignitate, seseque eorumservitio eorumve curationi totum addiceret.Has imprimis, ceterasque eius virtutes mente recolere, easque in346MATTH. V, S.Reg. II Fr. Min., c. b.8. Thomas a Celano, Vita I, 37 sq.


Acta PU Pp. XII 57»exemplum vobis vestratibusque proponere valde est opportunum et salutare,quandoquidem, ut diximus, is non tam admirandus, quam mutandusest. Id esto igitur celebrationum vestrarum fructus praecipuus,quem ros divinae gratiae uberrime fecundet.Cuius quidem divinae gratiae sit auspex Nostraeque benevolentiaetestis Apostolica Benedictio, quam vobis, dilecti filii, sodalibus cuiusquevestris, iisque omnibus, qui in Vallisoletana praesertim Archidioecesisaeculares eiusmodi celebrationes participabunt — imprimisque VenerabiliFratri eiusdem Archidioecesis Archiepiscopo — amantissime inDomino impertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die iv mensis Iulii, annoMDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIALLOCUTIOChristifidelibus Sodalibus Tertii Ordinis Sancti Francisci ex Italia Romaecoadunatis. *Nel darvi il Nostro affettuoso benvenuto, diletti figli, dirigenti, religiosi,confratelli e consorelle del Terz'Ordine Francescano d'Italia,Noi vogliamo anzitutto manifestarvi la Nostra gioia per la felice ripresadella vostra vita e della vostra azione individuale e collettiva, oltre cheper lo spirito di concordia che regna fra voi. Leggendo la vostra storia,si rimane quasi attoniti nel vedere quanti e quali fiori di santificazione,quanti e quali frutti di opere apostoliche sono germogliati e maturatinei tre rami del vegeto e robusto tronco francescano. Dal beato Lucchesiofino agli innumerevoli laici di ogni condizione, a sacerdoti, a Vescovi,a Romani Pontefici, è una vera moltitudine di anime che attribuironoal Terz'Ordine gran parte dello spirito che li animava a muoversinella via della perfezione. Nè meno sorprendente è la storia delle loroopere, dirette al riordinamento religioso, morale, sociale, e politico dellasocietà.Dopo la provvidenziale istituzione del vostro Terz'Ordine, tutto pervasodello spirito e della dottrina del Serafico fondatore, e che fu subitoarra di santificazione per tanti cuori, se non mancarono col volgere degli* Habita die 1 Iulii mensis a. 1956.


574 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeanni periodi di crisi e di minor fervore, la sua azione fu pur sempre notevoleed efficace. In tempi di lotte e di vendette i Terziari si feceropromotori di concordia e di pace; contro gli abusi dei signori feudalioperarono con prudente ardimento, a vantaggio e a difesa delle classipiù umili; per diminuire e, in quanto era possibile, per distruggere glieffetti delle eresie e degli scismi, praticarono e predicarono l'assòlutafedeltà alla Chiesa e al suo Capo visibile; per porre un argine al dilagaredelle ingiustizie, delle prepotenze, delle rapine, diedero esempio di distaccoda ricchezze, vanità ed onori. Si può ben dire che, ogniqualvoltala Chiesa chiamò a raccolta i suoi figli per un'opera di rinnovamentoorganico e profondo, li trovò pronti a cooperare, affinchè i comuni sforzinon fossero vani. Per questo non è mancato a voi l'appoggio e la benedizionedei Romani Pontefici — da Onorio III, che, dicesi ne approvò"vivae vocis oraculo la regolala Gregorio IX, grande amico del vostroSanto Patriarca, fino a Leone XIII, il quale con la Costituzione ApostolicaMisericors Dei Filius del 30 maggio 1883 riformò la vostra regola,avendo però cura che in nulla rimanesse toccata l'intima natura dell'Ordine,al Santo Pio X, che si disse certo dell'efficace contributo deiTerziari nella restaurazione di tutte le cose in Cristo, 1a Benedétto XVe a Pio XI, che riaffermarono la perenne modernità del Terz'Ordine.Anche Noi, in varie occasioni, abbiamo voluto lodare il vostro spirito eincoraggiare il vostro lavoro ; e oggi siamo lieti di incontrarvi per rinnovarea tutti le Nostre congratulazioni, il Nostro augurio e la Nostrapaterna esortazione. Ma Noi, come voi, chiediamo al Signore che losplendore di tante vostre glorie non venga in alcun modo offuscato, chela fiducia della Chiesa in voi non sia mai resa vana. Anche per voi — comeper altre Istituzioni — la recente guerra può aver causato sul principioun periodo di stasi organica e forse di raffreddamento spirituale;ma ora, come testimonia questa vostra magnifica adunata, voi aveteritrovato il primitivo fervore, per far del Terz'Ordine vostro una scuoladi perfezione cristiana; di genuino spirito francescano; di azione arditae pronta per la edificazione del Corpo di Cristo.1. Siate anzitutto una scuola di perfezione cristiana integrale.Il Terz'Ordine Francescano nacque in cuore al vostro Serafico Padreil giorno in cui una schiera di anime, commosse e sospinte dalle parole dilui, chiesero di accompagnarlo nelle strade che egli percorreva, seguendole orme di Cristo, nel cui nome andava ripetendo : « Siate perfetti ». 212Lett. Apost. 5 maggio 1909.MATTH. 5, 48.


Acta Pii Pp. XII 575Siccome non era possibile che tutti praticassero i consigli evangelici,Francesco ricordò che tutti, se lo avessero voluto, avrebbero potuto tenderealla perfezione dello stato, e conseguirla senza abbracciare lo statodi perfezione. Tutti avrebbero potuto, rinnegando se stessi, essere docilistrumenti nelle mani di Cristo: pronti a qualsiasi desiderio di Lui, aqualunque suo cenno. E questa adesione completa, perenne, alla volontàdi Dio, questa affettuosa ma forte dedizione a Lui e al suo volere, questacompletezza e perfezione di vita alla luce del Vangelo, può essere ditutti i cristiani, ed è stata infatti di tanti in ogni epoca.Il Terz'Ordine Francescano nacque per corrispondere a tale sete dieroismo in coloro, che dovevano restare nel mondo, ma non volevanoessere del mondo. Il Terz'Ordine, dunque, vuole anime che nel lorostato anelino alla perfezione.Voi siete un Ordine : Ordine laico, ma Ordine vero. Ordo veri nominis,come lo chiamò il Nostro Predecessore di s. m. Benedetto XV. 3Nonsarete, come è ovvio, un'assemblea di perfetti; ma dovete essere unascuola di perfezione cristiana. Senza questa risoluta volontà non si può-convenientemente far parte di una scelta e gloriosa milizia.2. Siate una scuola di genuino spirito francescano.Mentre nessuno nutre dubbi sull'importanza del Terz'Ordine Francescanonel mondo presente, sono tuttavia note le sollecitudini che iFrancescani più ferventi hanno circa l'effettiva vitalità dei Terz'Ordiniin Italia e all'estero : alcuni temono che essi non diano oggi le falangidi santi e di apostoli, che un giorno si mettevano al completo serviziodella Chiesa.Le ragioni di tale fenomeno sembra che vadano cercate —- fra l'altro —»in una minore efficienza dello spirito francescano in non pochi Terziarie, talvolta, perfino in alcuni Direttori. Lamentano cioè taluni che sirimanga sovente troppo nel generico, mentre non basta conoscere la vitadel S. Patriarca e narrarla, per essere sicuri di formare sè stessi e soprattuttogli altri secondo la mentalità e il metodo francescano. Se questofosse vero, bisognerebbe rimediare con prontezza ; ricordate che il vostroTerz'Ordine non potrà fiorire e fruttificare, come nei tempi gloriosi, senon sarà pienamente imbevuto di vera e genuina spiritualità francescana.Voi sapete che la spiritualità di un Santo è la sua particolare manieradi rarjpresentarsi Dio, di parlare di Lui, di andare a Lui, di trattare con3Ep. Encycl. Sacra propediem 6 Ian. 1921.


576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLui. Ogni Santo vede gli attributi di Dio attraverso quello che più medita,che più approfondisce, che più lo attrae e lo conquista. Una particolarevirtù di Cristo è per ogni Santo l'ideale cui bisogna tendere, mentre tuttii Santi — anzi tutta la Chiesa — cercano di imitare tutto il Cristo. Ancheperciò la Chiesa è, per così dire, il Cristo totale e i singoli cristiani —i singoli Santi — sono membra di Lui più o meno perfette.Vi è dunque una dottrina francescana, secondo la quale Dio è Santo,è grande, ma è soprattutto Bene, anzi il sómmo Bene. Per essa Dio èamore, che di amore vive, per amore crea, per amore si incarna è redime,cioè salva e santifica.Vi è anche una maniera francescana di contemplare Gesù: l'incontrodell'Amore Increato con l'amóre creato. E vi è altresì un modo diamarlo e di imitarlo : si vede infatti l'Uomo-Dio e si preferisce considerarlonella Sua santissima Umanità, perchè meglio lo mostra e quasilo fa toccare. Di qui una devozione ardente verso l'Incarnazione e laPassione di Gesù, perchè lo fanno vedere, non tanto nella gloria, nell'onnipotentegrandezza o nel trionfo eterno, quanto piuttosto nel Suo*amore umano, così dolce nella culla e così doloroso sulla croce.Vi è finalmente una maniera francescana di imitare Gesù. Il vostroSerafico Padre cercò e trovò nel Vangelo, aperto quasi a caso, tre paroledel divino Maestro. La prima diceva : « Se vuoi esser perfetto, va, vendiciò che hai e dallo ai poveri, e avrai un tesoro in cielo » ; 4la seconda ammoniva: (( Chi vuol venire dietro a me, rinunzi a sè stesso, prenda lasua croce e mi segua »; 5la terza, finalmente : « Non portate borsa, nèsacca, nè sandali ». 6Disse allora il Santo Patriarca : ((.Questa saràla nostra Regola ». 7Di qui la povertà francescana, che rifugge dal lusso e ama particolarmenteciò che meno appaga gli occhi e la vanità ; di qui la semplicitàfrancescana, che porta l'anima a cercare direttamente Dio, seguendolavia breve, la via semplice, considerando, cioè, meno la propria deformitàe più la bellezza infinita di Dio; di qui la rinuncia francescana,totale, perenne, ma senza scosse, senza urti, senza rimpianti; rinùnciafatta per amore a Gesù. Di qui la schietta letizia francescana, che nonè l'allegria chiassosa, nè la risata scomposta, ma piuttosto il sorrisotranquillo,pieno di amabile serenità.4MATTH. 19, 21. *6MATTH. 16, 24.« Luo. 10, 4.* Anonim. Perus, c. 10 e 11.


Acta Pii Pp. XII 577Di qui soprattutto la carità universale, che tutti e tutto vedendo inDio, tutti e tutto ama in Lui e per Lui ; di tutti e di tutto gode, godendodi Dio. Deus meus et omnia!Di questo spirito francescano, di questa francesana visione della vitaha bisogno il mondo. A voi, diletti figli, spetta conoscerla a fondo, amarlacon trasporto, soprattutto viverla con la perfezione che consente il vostrostato.3. Scuola di azione ardita e pronta per la edificazione del Corpo diCristo.Il vostro Terz'Ordine saprà anche essere un reparto scelto nel pacificoesercito laico, che oggi, come non mai, è schierato in campo per la difesae la dilatazione del regno di Cristo nel mondo.Nella chiesa di S. Damiano il serafico Padre udì la voce del Crocifisso,che lo esortava a restaurare la sua casa, minacciante rovina. Difenderela Chiesa, sorreggere la Chiesa : ecco l'ansia di Francesco d'Assisi.Volete, diletti figli, essere degni del vostro Padre e Maestro?Osservate i tempi presenti. Essi non sono dissimili, in alcuni aspetti,da quelli che videro nascere l'Ordine francescano. Noi ripetutamenteabbiamo avvertito il mondo, affinchè si fermi in tempo sull'orlo delprecipizio ; abbiamo invitato gli uomini a riflettere che non vi è genuinae durevole salvezza se non in Gesù; abbiamo fatto reiterati appelli atutti i veri cristiani, perchè — messo da parte ciò che divide — operinoarditamente e concordemente per vivificare e dilatare la Chiesa. Moltihanno risposto, molti — ne abbiamo ferma fiducia — risponderanno ancora: si accòrgono gli uomini che, lontani da Cristo, non vi è che sconfortoe danno. In tante parti del mondo fervono le opere sotto la guidadei sacri Pastori.AIP opera dunque anche voi, diletti figli. Ve lo dice Gesù per bocca delsuo, sebbene indegno, Vicario. Accorrete tutti; portate aiuto al mondo.Sostenete la Chiesa, dove, se non mancano purtroppo, in alcuni suoimembri, l'errore ed il male, vi è però tanto eroismo, tanta santità !Con tali sentimenti e mentre vi ringraziamo dei numerosi e piissimidoni coi quali avete accompagnato la vostra venuta, impartiamo di cuorea voi tutti, alle vostre famiglie e a tutta l'opera vostra, pegno dei piùabbondanti favori celesti, la Nostra Apostolica Benedizione.


578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNUNTIUS SCRIPTO DATUSCHRISTIFIDELIBUS DATUS OB CONVENTUM EUCHARISTICUM XVI E TOTA NATIONEGALLICA RHEDONENSI IN URBE DIE OCTAVO IULII COADUNATIS.Nous sommes présent de cœur au milieu vous, chers fils de France,tandis que vous vous assemblez en foule dans la si vivante métropole de laBretagne pour rendre un hommage public et solennel à la Sainte Eucharistie.Nous y sommes présent en la personne de Notre Légat, qu'entoureun nombre imposant d'Archevêques et Evêques, et ce Messagevous portera, avec l'assurance de Notre paternelle sollicitude, les vœuxque Nous formons pour le succès spirituel de ce XVI eCongrès national.Dieu veuille qu'à la longue et judicieuse préparation, dont il a bénéficié,corresponde désormais, après la ferveur des cérémonies, un réel approfondissementdu culte eucharistique dans tout le pays !Il était bon, en effet, cinquante ans après le mémorable Décret deSaint Pie X sur la communion fréquente, complété plus tard par lesdispositions prises en faveur des enfants, de s'interroger sur la fidélitédes catholiques à ces directives pontificales. Nous-même, par différentesmesures facilitant l'assistance à la messe et l'observance du jeûne eucharistique,par l'éclat nouveau que Nous avons voulu donner à la célébrationdu mystère pascal, dont l'Eucharistie est le mémorial sacré, nemanifestions-Nous pas clairement Notre vif désir de voir, autour desautels, s'intensifier la vie des communautés chrétiennes et s'accroître lerayonnement de leur charité? Et puisque le Congrès, par son objet même,vous invite à vous demander « où en est la vie eucharistique en Francede nos jours », Nous ne doutons pas que chacun, — selon son âge et sonétat, à la mesure de ses engagements personnels et de ses responsabilitéssociales — ne veuille apporter à cette question la réponse loyale que luidictent une foi mieux éclairée et une expérience plus avertie.Dans la conjoncture présente, grave à bien des titres, Nous exhortonsla jeunesse, les familles, les paroisses, les Instituts religieux et les Mouvementsd'action catholique, à méditer devant l'hostie sainte sur ledevoir, plus impérieux que jamais, de tout instaurer dans le Christ. Surles autels de vos villes et de vos campagnes, le Christ est présent, auteurdu salut, source de grâces, ferment de notre unité et de notre paix.Allez à lui; vivez de sa vie; fondez en lui l'œuvre de votre sanctifica-


Acta Pii Pp. XII 579>tion et l'élan de votre apostolat ; bâtissez sur lui la cité chrétienne :« il n'y a pas sous le ciel d'autre nom donné aux hommes par lequelnous devions être sauvés ! y). 1Vers vous surtout qui êtes prêtres, et qui avez mission de conduire etde nourrir le peuple de Dieu. Nous Nous tournons d'un cœur paternel.Ce sacerdoce, que vous avez reçu au cours du sacrifice de la messe eten vue de multiplier celui-ci à travers le temps et l'espace, ne vousconstitue-t-il pas, à un titre eminent, les hommes de l'eucharistie? Nousconnaissons, chers fils, et Nous apprécions le zèle qui vous anime pourune vivante célébration de la liturgie, à laquelle vos fidèles ont à cœurde s'associer avec intelligence et piété. Joignez-y toujours la pratiqued'un culte, éclairé et fervent, pour la divine présence de Jésus dans lestabernacles de vos églises. Bien ne saurait remplacer, dans une vie sacerdotale,la prière silencieuse et prolongée au pied du Saint Sacrement,et l'exemple admirable du Saint Curé d'Ars garde aujourd'huiencore toute sa valeur. N'est-ce pas là d'ailleurs, devant l'autel, dansl'adoration de Notre Seigneur, que se sont forgées, au cours des siècles,les énergies missionnaires des plus valeureux apôtres de votre Patrie?Et de quel prix, au surplus, est pour la communauté chrétienne, laprière eucharistique de ses prêtres ! Leur exemple est, pour tant d'hommesdispersés et troublés par la fièvre de la vie moderne, un rappelprovidentiel de l'unique nécessaire, et leur intercession persévéranteamènera ceux-ci tôt ou tard à ce foyer de vie surnaturelle, qu'est l'autel,où le Christ renouvelle son sacrifice rédempteur et où il est juste de luioffrir le tribut de nos louanges.Que le Seigneur Jésus, qui, sur la terre de France, révélait à SainteMarguerite Marie les trésors de miséricorde de son Cœur sacré, répandesur vous tous, chers fils qui participez au Congrès Eucharistique nationalde Rennes, une large effusion de grâces. C'est en gage de ces faveursdivines que Nous vous accordons, ainsi qu'à votre chère Patrie, Notretrès paternelle Bénédiction Apostolique.Du Vatican, le 25 juin 1956.1Actes 4, 12.PIUS PP. XII


580 Acta Apostolicae Sedis . - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSACRA CONGREGATIO CONSISTORIALISPROVISIO ECCLESIARUMSanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quaesequuntur Ecclesias de novo Pastóre dignatus est providere, nimirum :die 29 Maii 1956. — Metropolitanae Ecclesiae Neo-Pampilonensi,nuper erectae, praefecit Exc. P. D. Bernardum Botero Alvarez, hactenusEpiscopum Sanctae Marthae.— Cathedrali Ecclesiae Sanctae Marthae Exc. P. D. NorbertumForero y García, hactenus Episcopum titularem Hiltensem.—- Cathedrali Ecclesiae Cucutensi, nuper erectae, Exc. P. D. AloisiumPérez Hernández, hactenus Episcopum titularem Aradiensem.— Cathedrali Ecclesiae Girardotensi, nuper erectae, Exc. P. D. AlafridumRubio Díaz, hactenus Episcopum titularem Vallitanum.— Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pompeiopolitanae in CiliciaExc. P. D. Raphaelem Afanador y Cadena, hactenus Episcopum NeoPampilonensem.die 5 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caeciritanae RevmumP. D. Adulphum Tortolo, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalemdioecesis Mercedensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. ZenobiiLaurentii Guilland, Archiepiscopi Paranensis.die j£6 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Xylopolitanae Exc. P. D. IacobumIosephum Byrne, hactenus Episcopum titularem Etennensem.— Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae Exc. P. D. GulielmumO. Brady, hactenus Episcopum Siouxormensem, quem constituitCoadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis GregoriiMurray, Archiepiscopi S. Pauli de Minnesota.— Titulari episcopali Ecclesiae Hieropolitanae R. D. PhilippumM. Hannan, Cancellarium curiae archiepiscopalis "^Vashingtonensis,


Sacra Congregatio Consistorialis 581quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Patricii Aloisii 0'Boyle, Archiepiscopi^Vashingtonensis.die 27 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Rockfordiensi R. P. D. DonaldumM. Carroll, Antistitem Urbanum, ex archidioecesi Chicagiensi.— Titulari Episcopali Ecclesiae Derbeae Exc. P. D. RaymundumP. Hillinger, hactenus Episcopum Rockfordiensem, quem deputavitAuxiliarem Emi P. D. Samuelis Alfonsi S. R. E. Card. Stritch, ArchiepiscopiChicagiensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Messeniensi R. P. D. FlorentiumAngelini, e dioecesi Romana, Antistitem Urbanum, Praeceptorem seuCommendatorem Collegii Sancti Spiritus et Delegatum Emi P. D. Cardinalisin Urbe Vicarii ad spiritualem curam promovendam omniumaegrotantium in valetudinariis policlynicis et in cuiusque generis hospitalibusinfirmorum domibus Romae exstantibus.die 6 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Citrensi R. P. D. AdulphumMarx, Antistitem Urbanum, Cancellarium Curiae episcopalisCorporis Christi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Mariani Garriga,Episcopi Corporis Christi.die 8 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Usulensi R. P. IosephumVázquez Díaz, sodalem Ordinis B. M. de Mercede redemptionis captivorum,quem constituit Coadiutorem cum iure successionis ExcellentissimiP. D. Innocentii López Santamaria, Episcopi titularis Trebennatensiset Praelati nullius Boni Iesu de Piaui.die 18 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tuscamiensi R. P. D. LaurentiumA. Glenn, Antistitem Urbanum, parochum S. Iacobi in dioecesi-Duluthensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Thomae A. Welch,Episcopi Duluthensis.die Ï7 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Atlantensi, nuper erectae, Exc.P. D. Franciscum E. Hyland, hactenus Episcopum titularem Gomphensem.die 28 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Örurensi Exc. P. D. GeorgiumManrique, hactenus Episcopum titularem Adrumetinum.— Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Cleti Loayza Gumiel,Episcopi Potosiensis in Bolivia, Exc. P. D. Leonardum BernardumFey, Episcopum titularem Philadelphenum minorem.— Titulari episcopali Ecclesiae Gergitanae Exc. P. D. AloisiumRodríguez, hactenus Episcopum Orurensem, quem constituit Coadiutoremcum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Tarsicii Senner, EpiscopiCochabambensis.38 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 11. — 24-8-1956.


582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 30 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thiavensi E. D. IosephumPetrum Da Silva, Vicarium Generalem et canonicum Capitulicathedralis Angrensis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. EmmanuelisS. R. E. Cardinalis Gonçalves Cerejeira, Patriarchae Lisbonensis.die 2 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Aradiensi R. D. IosephumAli Lebrun Moratinos, vice officialem tribunalis dioecesis Valentiaein Venezuela, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Marci SergiiGodoy, Episcopi Maracaibensis.S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDEiCAMBERRENSIS ET GULBURNENSIS-WOLLONGONGENSISDECRETUMDE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUMNecessitatibus fidelium providere cupientes, Exc. P. D. Eris NormannusMichael 0'Brien, archiepiscopus Camberrensis et Gulburnensisatque Exc. P. D. Thomas Me Cabe, episcopus Wollongongensis, abhac Sacra Congregatione de Propaganda Fide petierunt ut duabus regionibusdistractis a dioecesi Wollongongensi et ad archidioecesimCamberrensem et Gulburnensem adnexis, fines inter easdem dioecesesita immutarentur :1. - ut in posterum inter paroeciam de Nowra, in dioecesi Wollongongensiet paroecias de Captain's Fiat atque de Braidwood, in archidioecesiCamberrensi et Gulburnensi, limites a montibus, vulgo CoastalRange, tangant locum quo flumen Kenny transit subtus viam MoruyaAraluen et postea linea recta versus meridiem tangant Magnos Dividentes Montes supra Bandethera;2. - ut in futurum inter paroeciam de Braidwood in archidioecesiCamberrensi et Gulburnensi et paroeciam de Nowra in dioecesi Wollongongensilimites a flumine Shoalhaven per rivi Ettrema cursum tangantfontes istius rivi ac postea linea recta usque ad locum quo per PigeonHouse Range via inter Nerriga et Nowra transit, sequantur fines « ShoalhavenShire ».


Sacra Congregatio de Propaganda Fide 583Quae omnia in Audientia diei 11 Februarii vertentis anni Sanctis«imo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papae XII relata, idemSummus Pontifex rata habuit ac confirmavit et praesens ad rem Decretumexpediri iussit.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de PropagandaFide, die 11 mensis Februarii a. D. 1956.P. Card. FUMASONI BIONDI, PraefectusIi. ffi S.t P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a SecretisIICAMBERRENSIS ET GULBUENENSIS - BATHUESTENSISDECRETUMDE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUMAd consulendum bono animarum fidelium, ab hac Sacra Congregationede Propaganda Fide Excmus P. D. Eris Normannus Michael0'Brien, archiepiscopus Camberrensis et Gulburnensis atque ExcmusP. D. Ioannes Franciscus Norton, episcopus Bathurstensis, petieruntut pars territorii paroeciae de Koorawatha distraheretur ab archidioecesiCamberrensi et Gulburnensi et aggregaretur dioecesi Bathurstensi,ac proinde fines hoc modo immutarentur ut limites a loco, quo confluuntflumen Boorowa et flumen Lachlan linea recta tangant quintum miliariumviae, quae a pago Cowra ducit ad pagum Koorawatha, et postealinea recta versus septentrionem attingant locum quo flumen Back transitsubtus pontem viae inter Cowra et Grenfell. Ex illo loco limites sequanturcursum fluminis Back usque ad locum quo confluit cum flumineLachlan.Quae omnia in Audientia diei 11 Februarii vertentis anni SanctissimoDomino Nostro Pio Divina Providentia Papae XII relata, idemSummus Pontifex rata habuit ac confirmavit et praesens ad rem Decretumexpediri iussit.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de PropagandaFide, die 11 mensis Februarii a. D. 1956.P. Card. FUMASONI BIONDI, PraefectusL. m s.i P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis


584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSACRA CONGREGATIO RITUUMiTOLOSANA.BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI IOSEPHI MARIAE CASSANT, SACER­DOTIS, MONACHI PROFESSI ORDINIS CISTERCIENSIUM REFORMATORUM.SUPER DUBIOAn signanda sit commissio introductionis causae praefati Servi Dei, incasu et ad effectum de quo agitur.Unibratilem vitam Dei servitio in perfecta sui abnegatione dicatam,,ab illecebris saeculi procul, intra monasterii septa, in oratione ac labore,silentium colentes, interiorem vitam intentius foventes, ad illud OpusDei, quod sanctus Benedictus, pater ac legifer, discipulis suis praecepit,quam maxime intenti, impensius monachi perferunt, suipsius, mundi etomnium quae Dei non sunt immemores. Indesinenter itaque, ut D.N.I.C,vestigia sectentur, iussisque Patris obtempèrent, penitenter in asceterioviventes, spiritualis vitae perfectionem per viam contemplationis etlaboris aemulantes, Domino omni tempore benedicentes, semperque lauseius in ore habentes, occulto quodam tacitoque apostolatu muneribus perfunguntur,quae obliviosi homines huius saeculi facillime amittunt.Arctissimam hanc monasticam vitam Dei famulus Iosephus Maria Cassantinter monachos Cistercienses Reformatos arripuit, ac perfectionissemitam velociter ita decurrit, ut illud Sapientiae dici posse omninovideatur : « Consummatus in brevi, explevit tempora multa ».In oppido vulgo Casseneuil nuncupato, Aginnensis dioeceseos intrafines, anno 1879, die vero 6 mensis Martii natus, parentes die sequentisacris baptismi aquis eum abluendum voluere. Iam a teneris annis adpietatem prae suis coaetaneis proclivem se ostendit, omnibus ad divinumcultum spectantibus alacer addictus. Puerilia quaeque declinans, nonminus orationi, solitudini ac pietati quam studio operam dabat, omniumadmirationem sibi concilians. Decennis inter B. M. V. Congregationissodales adscriptus, duodecim annos natus primum sacrosancto


Sacra Congregatio Rituum 585Christi corpore refectus, anno sequenti sacro Chrismate linitus fuit.Duobus vero post annis, ad clericalem statum divino impulsu vehementeradlectus, primis latinae linguae elementis a parocho imbutus est; tandemdie 5 Decembris anno 1894 in monasterio B. M. V. de Deserto monachivitam incepit inter chorales alumnos, assumpto Fratris IosephiMariae nomine. Tirocinio novitiatuque expletis, die 17 Ianuarii anno1897 primam religiosam professionem emisit, ac die 24 Maii anno Iubilaeimaximi 1900 solemnia vota nuncupavit : die vero 12 Octobrisbiennio post sacerdotii ordinem recepit.In monasterio vitam cum Christo absconditam vixit, nihil vero exteriusegit quo adstantium admirationem suscitare potuisset. Mira humilitate,flagranti amore erga Sacratissimum Eucharistiae Sacramentum enituit :tenera ferventique devotione Beatissimam Virginem est prosecutus. Veruspatris sui Benedicti discipulus, Deum unice quaesivit tum sollicitudinepro Divino Officio aliisque liturgicis caerimoniis, cum invicta fidelitatepro omnibus monasticis observantiis, obedientia praesertim, paupertate,silentio ac manuum laboribus. Iugi mortificatione corpus ac voluntatemin servitutem redegit, admirabili fortitudine infirmitates physicas animiquedolores pro Christo Iesu patientissime toleravit.Tanto Christi amore aestu ans, vires defecerunt, ac vix post annum asuscepto sacerdotio, morbus, quo iam diu laborabat, vehementer in DeiFamulum ingruit. Tandem, cum placida esset Deo anima eius, sacramentisEcclesiae pie refectus, anno Domini 1903, die 17 Iunii, vigesimoquarto aetatis anno, ad superos evolavit.Virtutum bonus odor quam citius extra claustra diffusus, ac sanctitudinisfama ad fìnitimos longeque dilatata, eius sepulcrum gloriosumreddidere. Qua permotus Tolosanus Episcopus, intra cuius dioecesim,monasterium B. M. V. de Deserto iacet, ordinarias inquisitiones tam.super sanctitatis fama, quam super non cultu et scriptis instituit, quas,,die 29 Maii anno 1937 expletas, clausas sigillisque munitas, Romamad Sacrorum Rituum Congregationem transmisit.Servatis igitur omnibus de iure servandis, super scriptorum approbationedie 22 Novembris 1939 decretum est editum. Instante vero*Revmo Domino Abbate Thoma Gondal, Ordinis Cisterciensium Reformatorumpostulatore legitime constituto, attentis quorundam S. R. E.Cardinalium, plurium Archiepiscoporum et Episcoporum, atque capitulorumCathedralium Galliae, nec non Moderatorum Generalium ReligiosarumFamiliarum, virorumque ecclesiastica vel civili dignitate praestantium,postulatoriis litteris, Eimus ac Revmus Dominus Clemens Car-


586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedinalis Micara, Episcopus Veliternus, Causae Ponens seu Relator, inOrdinario Sacrae Rituum Congregationis coetu subsignata die ad Vaticanumhabito, sequens dubium discutiendum proposuit : « An signanda^sit Commissio introductionis Causae Servi Dei Iosephi Mariae Cassant,sacerdotis, monachi professi Ordinis Cisterciensium Reformatorum, incasu et ad effectum de quo agitur». Et Emi ac Revmi Patres sacris tuendisritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, auditis quoqueOfficialium praelatorum suffragiis, nec non R. P. D. Sylvio Romani,Fidei Promotore Generali, re diligenti studio perpensa, rescribere censuerunt:


Sacra Congregatio Rituum 587manen, dioecesis fines, nobili loco, e piis honestisque parentibus Laurentioac Elisabeth Lefebvre nata est puella, cui eodem die, ut ferunt,baptismi sacramentum fuit collatum, nomenque Anna Teresia impositum.Pie a parentibus educata ac beatae Virginis patrocinio concreditafuit, unde «Sanctissimae Virginis puellula » nuncupata; nec sane incassum.Diligentissime enim, succrescente aetate, naturales adulescentiaemorales defectus motusque compeseere conabatur; peccatum vero, velveniale, maximo odio prosequebatur quod per totam vitam, uti testesdeponunt, sancte servavit. Unde nil mirum si in animo ita comparato,praesertim vel a primitus Christi corpore suscepto, puella ad religiosamvitam amplexandam se inclinatami senserit. Quam piam voluntatem,sensim sine sensu firmum propositum factam, continuis productisqueorationibus et corporis afflictationibus Serva Dei, multiplicibus difficultatibussuperatis, in actum, materna benedictione obtenta, die 18 Augustianni 1823 deduxit, Instituto Sororum a Providentia de Ruillé intraRothomagensis Archidioecesis fines se adiungens. Eximiae pietatis acprudentiae dotibus, quibus renidebat, perpensis, die 12 Iulii anno 1840,ut novam missionem constitueret, ad recenter institutam Vincennensemdioecesim, nunc Indianapolitanam, in boreali America:, missa fuit, eidelegatis a Generali Superiorissa omnibus facultatibus, quasi alteraGeneralis Antistita, independenter a Supremo Consilio de Ruillé. Episcopusde la Hailandière parvam domum in silvestri loco ei sociisqueassignaverat. Quoniam quidem locus beatae Mariae Virginis patrociniosacratus fuerat, ipsa domus et Sororum Institutum Sanctae Mariae adNemus fuit nuncupata.Difficile dictu est quanta ab ipso missionis initio Theodora eiusquesociae fuerint passae. Non solum enim silvestris locus, viarum defectus,fictilium aliorumque domesticorum instrumentorum penuria atque durissimapauperies eis erat perferenda, sed, quod gravis est, ipsa DeiServa a paganis, a protestantibus aliisque catholicae Ecclesiae inimicisatrocium calumniarum ictibus zelotypiae, invidiae, odii atque vel minarummortis lacessita fuit. Quoniam autem « in cruce salus », Theodora,veritatis huius plene conscia, cuncta haec uti donum sibi a Deopraebitum fortiter pertulit. Bene itaque una cum Apostolo iterare poterat: « Quis ergo nos separabit a caritate Christi? tribulatio an angustia?an fames? an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius?Sicut scriptum est : Quia propter te mortifìcamur tota die ; aestimatisumus sicut oves occisionis. Sed in his omnibus superamus propter eumqui dilexit nos» (Rom. 8, 35-37). Paternus enim Dei amor dilectos suos


588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeusque ad summum pati sinit, ut ampliori atque aeterno praemio eosremuneretur : Serva Dei, ut hac dilectione digna fieret, ita iugibus orationibusatque Virginis eiusque Sponsi patrocinio eam fovebat, ut virtutisheroicitatem attigisse videatur.Sub crucis vexillo missio haec feliciter crevit ; Institutum enim propagatumest; aliaeque domus fuere constitutae; unde factum est, ut aprimigenio Gallico Instituto a Providentia de Ruillé, anno 1843, perfectaconcordia, uti reapse iam erat, canonice quoque separaretur subnomine Sororum a Providentia S. Mariae ad Nemus, Serva autem DeiGeneralis Superiorissa eligeretur.Verum, quia, ut dictum est, Institutum sub Famulae Dei moderaminemirum cepit incrementum, Crucis quidem exhibens insigne, oportebatipsam quoque gravissimis subici doloribus, praecipue post ipsiuselectionem in Generalem Moderatricem, qui fere ad mortem eam adduxerunt.Siquidem, quum ipsa allaboraverat ut Regulae et Instituti Constitutionesintegre servarentur, acerrimas perpessa est oppugnationes,ita ut vel depositioni ab officio, immo expulsioni quoque ab Institutoaliisque poenis subiecta fuerit, quas Famula Dei infracto animo pertulit»divinae voluntati haec omnia permittenti heroice se subiciens.Hac tempestate denique sedata, eius actio efficacior est effecta, sedbreve tantum per tempus, nam laboribus gravique morbo fracta, extremisEcclesiae Sacramentis piissime refecta, supremum obiit diem indomo S. Mariae ad Nemus die 14 Maii anno 1856.Demortua porno Dei Famula, sanctitatis fama magis crevit, gratiis:et forsan, uti ferunt, miraculis per eius intercessionem a Deo patratis,confirmata. Quare, ubi primum licuit, perpensis loci adiunctis, canonicaeinquisitiones in Indianapolitana Curia ab anno 1909 ad a. 1913,excussis 24 testibus ac per Rogatoriales Litteras in Curiis Briocen.anno 1937, auditis testibus 6, atque Cenomanen. pro 5 testibus, peractaesunt. Scriptis denique eidem Servae Dei tributis ad iuris normam cribratis,die 28 Februarii anni 1940 ut ad ulteriora procedi posset datumest Decretum.Servatis itaque de iure servandis, die 6 Decembris superioris anni,instante Revmo Domino Emygdio Federici, huius Causae legitimo Postulatore,Emus ac Revmus Dominus Adeodatus Ioannes CardinalisPiazza, Episcopus Sabinen, et Mandelen., Causae Ponens, in OrdinarioCoetu ad Vaticanum coadunato dubium disceptandum proposuit: Ansignanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum dequo agitur deque ea retulit. Emi autem Patres relatione hac auscultata,


Sacra Congregatio Rituum 589nec non auditis Officialium Praelatorum suffragiis ac praesertim R. P.D. Sylvii Romani, Fidei Promotoris Generalis, rescribendum censuerunt:Signandam esse Causam, si Sanctissimo placuerit.Facta demum Beatissimo Patri hac super re fideli relatione a subscriptoS. Rituum Congregationis Praefecto, Sanctitas Sua rescriptumEniorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis CausaeServae Dei Theodorae Guérin propria Manu dignata est signare.Datum Romae, die 19 Februarii, A. D. 1956.L. m s.C. Card. CICOGNANI, Praefectusf A. Carinci, Archiep. Seleuc, SecretariusSACRA CONGREGATIO DE SEMINARIISET STUDIORUM UNIVERSITATIBUSiDECRETUMINSTITUTUM SOCIALIUM SCIENTIARUM IN PHILOSOPHICA FACULTATE PONTI­FICIAE UNIVERSITATIS GREGORIANAE IN URBE IN PERPETUUM ERIGITUR ETGRADUS ACADEMICOS CONFERENDI IURE AUGETUR.Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, attentissupplicibus litteris Praepositi Generalis Societatis Iesu, Vice-Magni Cancellarii, cum compererit Institutum Socialium Scientiarumquod a. D. MCMLI in Philosophica Facultate Pontificiae UniversitatisGregorianae conditum est humanae societati in Catholicae Ecclesiae fidemoribusque provehendis multum contulisse, laudatum Institutum SocialiumScientiarum in perpetuum erigit erectumque declarat, atquepro munere statuit ius in posterum laudato Instituto esse academicosSocialium Scientiarum gradus conferendi iis alumnis qui trienne studiorumcurriculum rite compleverint, dummodo antea philosophicotheologicastudia perfecerint quae can. C. I. C. 1365 praescribuntur,vel per unum saltem annum in philosophica Facultate eas disciplinasdidicerint atque superatis examinibus absolverint quae tum socialium


590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedoctrinarum natura tum peculiaribus Statutis exiguntur; ceteris servatisquae et Apostolica Constitutione « Deus scientiarum Dominus ))adnexisque


Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 591nationibus » praecipiuntur, agnitis honoribus, privilegiis, officiis, quaead studiorum Facultates canonice erectas de more pertinent.Romae, ex Aedibus S. Callisti, die VIII m. Septembris, in festo NativitatisB. V. Mariae, a. D. MCMLV.L. ©.S.I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanen., Praefectusf C. Confalonieri, Archiep. Nicopolitan., a SecretisIIIDECRETASanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,decretis Sacrae Congregationis de Seminariis et studiorum Universitatibus:die 7 Martii Î955. —- Fukuokense (Fu-kuoka) Seminarium MaiusTheologicae Facultati Canadensis Universitatis Catholicae Marionopolitanae(Montréal), ad quinquennium affiliatum declaravit.die 7 Martii 1955. — Sancti Bonifatii ( Saint-Boniface) SeminariumMaius Theologicae Facultati Canadensis Universitatis Catholicae Marionopolitanae(Montréal), ad quinquennium affiliatum declaravit.die 9 Maii 1955. — Torontinam (Toronto) Scholam Musicae Sacrae« a S. Michaele» romano Pontificio Instituto Musicae Sacrae, ad quinquenniumaffiliatam declaravit.


592 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)PRECES AD CLERI SANCTIFICATIONEM IMPETRANDAM, A SUMMO PONTIFICEPIO XII EXARATAE ATQUE INDULGENTIIS DITATAE.IORATIO A CLERO RECITANDADomine Iesu, Pontifex aeterne, Pastor bone, fons vitae, qui nos,nullis nostris suffragantibus meritis, ex peculiari Sacratissimi Cordistui munere in sacerdotum tuorum ordinem aggregasti, ad illa implendavota, quae gratia tua mentibus nostris aspirat, auxiliantis misericordiaetuae nobis larga dona concede. Tu qui pro nobis sanctificasti teipsum,ut simus et ipsi sancti in veritate (cfr. Ioan. XVII, 19), fac, ut a via,quae tu es, numquam digredientes, in doctrina tua sollertes, in exsequendislegis tuae praeceptis fideles, suavissimi Cordis tui imaginem innostros mores referamus, et in te et per te in omnibus rebus Patri placeamuscaelesti.Resplendeat in nobis cum prudentia omnis forma iustitiae, et castaetemperantiae moderationi fortitudinis robur adiungatur. Pectori nostrosincera fides insideat, immortalium bonorum spes solacii rorem infundat;ibique caelestis ignis flammescat, quem Cor tuum fornax ardenscaritatis accendat. Fac ut in verbis tuis, in quibus aeterna sapientia refulget,iugis meditatio nostra versetur, et unde ipsi pascimur, oves gregistui, curam nostram, pascamus. Qui Evangelio tuo adversantur, unitatisnostrae vereantur compaginem, neque ullo modo in nobis quidquam deprehendant,quod Ecclesiae tuae, Matri nostrae, experti rugae et maculae,imputent. Fac denique ut non nostras utilitates, sed tuam gloriam sectantes,usque ad extremum halitum in officio nostro, rectae voluntatisconscientia pura, perstemus ; et cum corpus nostrum morietur, te, quemin terris habemus ductorem et comitem, in Sanctorum splendoribusaeternum praemium sortiamur. Qui vivis et regnas cum Deo Patre inunitate Spiritus Sancti per omnia saecula. Amen.


Sacra Paenitentiaria Apostolica 593Die h Maii 1956.Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII benigne tribuere dignatus est^partialem mille dierum Indulgentiam, a sacerdotibus saltem corde contritoacquirendam, quoties supra relatas preces devote recitaverint. Contrariisquibuslibet minime obstantibus.x. fB s.N. Card. CANALI, Paenitentiarius MaiorIIS. Luzio, RegensORATIO A CHRISTIFIDELIBUS RECITANDAO Gesù, Pontefice eterno, Pastor buono, Fonte di vita, che per singolaremunificenza del tuo dolcissimo Cuore ci hai dato i nostri Sacerdotia fine di compiere in noi quei disegni di santificazione che la tua graziaispira ai nostri cuori, noi ti preghiamo : vieni in loro aiuto con la tuamisericordia soccorritrice.Sia in essi, o Gesù, viva nelle opere la Fede, incrollabile nelle provela Speranza, ardente nei propositi la Carità. La tua parola, raggio dell'eternaSapienza, divenga, per la continua meditazione, l'alimento perennedella loro vita interiore ; gli esempi della tua vita e della tua Passionesi rinnovino nella loro condotta e nelle loro sofferenze a erudizionenostra, a luce e conforto nei nostri dolori.Fa, o Signore, che i nostri Sacerdoti, distaccati da ogni mondanointeresse e unicamente solleciti della tua gloria, persistano fedeli aldovere con pura coscienza fino all'estremo anelito. E quando con lamorte del corpo rimetteranno nelle tue mani la ben compiuta consegna,abbiano in Te, Signore Gesù, che fosti in terra loro Maestro, l'eternopremio della corona di giustizia nello splendore dei Santi. Così sia.Die 17 Iulii 1956.Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII benigne tribuere dignatus estpartialem mille dierum Indulgentiam, a christifidelibus saltem cordecontrito acquirendam, quoties supra relatam orationem devote recitaverint.Contrariis quibuslibet minime obstantibus.L. & S.N. Card. CANALI, Paenitentiarius MaiorS. Luzio, Regens


694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSACRA ROMANA ROTACitatio edictalisPARISIEN.NULLITATIS MATRIMONII BONCENNE-CRINGLBCum ignoretur locus actualis commorationis Domini Richardi CaroliCringle, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, siveperse sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis;S. B. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 16 Novembris 1956 :hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptumsubscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalispro causae definitione.An constet de matrimonii nullitate, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti Domini Richardi Caroli Cringlecurare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *Boleslaus Filipiak, PonensEx Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Iulii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Richard CharlesCringle, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par proprepersonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunalde la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 16 novembre 1956.à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, etfixer le jour de la décision de là cause devant la Rote.Constet-t-il de la nullité du mariage dans le cas?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit Mr Richard Charles Cringle devront, dansla mesure du possible, l'avertir de la présente citation.


Diarium Romanae Curiae 595DIARIUM ROMANAE CURIAEMartedì, 24 luglio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor D. MANUEL OSSASAINTE MARIE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziariodel Cile, per la presentazione delle Lettere Credenziali.Martedì, 7 agosto 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor D. JOSÉ MIGUELRIBAS Y VILLAVERDE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziariodi Cuba, per la presentazione delle Lettere Credenziali.Mercoledì, 15 agosto 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Maggior Generale BAM-BANG SUGENG, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziariodell'Indonesia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.SACRA CONGREGAZIONEDEI RITIMartedì, 22 Maggio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augustapresenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale,nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed iRevmi Consultori teologi hanno dato il loro voto su due miracoli, che si asserisconooperati ad intercessione del Ven. Servo di Dio Innocenzo Papa XI.Martedì 29 Maggio 1956 nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata laS. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinalied i Revmi Prelati Officiai hanno trattato della Introduzone dellaCausa dei Servi di Dio:1. Stefano di Adoain, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati MinoriCappuccini ;Francesca delle Piaghe di Gesù, suora del monastero della DivinaProvvidenza in Badalona.Gli stessi hanno inoltre esaminato la relazione dei Revisori teologi sugliscritti dei Servi di Dio :1. Maria Luisa Angelica Clarae, fondatrice delle Suore della Caritàdi S. Maria;2. Maria Leonia Paradis, fondatrice delle Piccole Suore della S. Famiglia.Martedì, 12 Giugno 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale BenedettoAloisi Masella, Vescovo di Palestrina, Ponente o Relatore della Causa di


596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebeatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Francesco Rivat, SuperioreGenerale dell'Istituto dei Piccoli Fratelli di Maria, o Fratelli Maristi delleScuole, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nellaquale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discussosulla eroicità delle virtù del predetto Servo di Dio.Martedì, 10 Luglio 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della causa del Servo di Dio FratelMuziano Maria, dell'Istituto delle Scuole Cristiane, si è adunata la S. Congregazionedei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officialied i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù delpredetto Servo di Dio.Nel Congresso di giovedì, 13- Luglio 1956, la S. Congregazione dei Ritiha discusso, fra l'altro, sulla validità dei Processi di due miracoli operatiad intercessione della Beata Maria De Mattias, Vergine, fondatrice delleSuore Missionarie del Preziosissimo Sangue, e sul non culto della Serva diDio Teodora Guerin, fondatrice dell'Istituto delle Suore della Provvidenzadi S. Maria dei Boschi, nella diocesi di Indianapoli.Martedì, 24 Luglio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata laS. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Efiii e Revmi SignoriCardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discussosulla eroicità delle virtà del Servo di Dio Adolfo Petit, sacerdoteprofesso della Compagnia di Gesù.I medesimi Emi Signori Cardinali èd i Revmi Prelati Officiali hanno esaminatoin Congregazione ordinaria la relazione sulla revisione degli scrittidei Servi di Dio :1. Raffaele Cardinale Merry del Val ;2. Daniele Brottier, sacerdote della Congregazione dello Spirito Santo.NECROLOGIO17 maggio 1956. Monsig. Costantini Giovanni, Arcivescovo tit. di Colosse.28 luglio » Monsig. O' Riley Bernardo Cornelio, Vescovo tit. di Foba.31 » » Monsig. Noli Giovanni Francesco, Arcivescovo-Vescovo diFort Wayne.» » » Monsig. Pawlikowski Ferdinando, Arcivescovo tit. di Velebusdo.1 agosto » Monsig. de Haas Giuseppe, Vescovo di Arassuai.4 » » Monsig. Mesguen Edoardo Gabriele, Vescovo di Poitiers.13 » » Monsig. Selva Giuseppe, Vescovo tit. di Metre, Prelato diRegistro do Araguaia.11 » » Monsig. Machens Giuseppe Godehard, Vescovo di Hildesheim.19 » » Emo sig. Card. Griffin Bernardo, del tit. dei Santi Andreae Gregorio al Monte Celio, Arcivescovo di Westminster.


An. et vol. XXXXVIH 26 Septembris 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 12<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>IADAMANTINAE - ARASSUAHYENSIS - CARATINGENSIS(VALADARENSIS)E TERRITORIO ECCLESIARUM ADAMANTINAE, ARASSUAHYENSIS ET CARATINGENSISQUAEDAM PARTES SEPARANTUR E QUIBUS NOVA DIOECESIS ERIGITUR, VALA-DARENSIS APPELLANDA.PIUSEPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMRerum usu et consuetudine docemur uberiores fructus in quavisEcclesia colligi, si eius fines, vires, opes sapientiore usque consilio disponantur.Quam ob rem, cum, auditis venerabilibus Fratribus : ArmandoLombardi, Archiepiscopo titulo Caesariensi Philippi et in Brasilia ApostolicoNuntio; item Archiepiscopo Adamantino, Episcopo Aiassuahyensi,Episcopo Caratingensi, Episcopo titulo Celerino, et Episcopotitulo Goritano simulque Praelato « nullius » Paracatuensi, venerabilesFratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Consistorialipraepositi, arbitrati sint opportune Nos agere novam dioecesim in•eorum Praesulum regione condentes : per hoc enim et fidelium necessitatibusmelius consuli et ecclesiasticae disciplinae caveri; Nos omniumconsensum supplentes qui in hac re aliquid iuris habeant, de Nostraapostolica potestate ea, quae sequuntur, decernimus et iubemus. Ab archidioecesiAdamantina haec territoria separamus : Açucena, Coroací,39 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 12. — 26-9-1956.


598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVirginópolis, et Virgoländia ; a dioecesi vero Arassuahyensi municipiumGaliléia; a dioecesi denique Caratingensi municipia quae vulgoappellantur : Itanhoni, Mutum, Pocrane, et Tumiritinga ; item ab archidioecesiAdamantina et e dioecesibus Arassuahyensi et Caratingensiterritorium, quod in praesens una obtinent, municipii vulgari voce vocatiGovernador Yaladares; a dioecesibus denique Arassuahyensi etCaratingensi territoria pertinentia ad municipia quae populari sermoneAimorés, Conselheiro Pena, Itueta, et Resplendor cognominantur. Equibus quattuordecim terris, novam dioecesim constituimus, Valadarensemab urbe principe appellandam, cuius fines omnium municipiorumterritorium exaequabunt. Huius novae Sedis caput et Episcopidomicilium urbs erit, cui per vulgus Governador Valadares nomenhaeret. In qua civitate, in templo scilicet curiali S. Antonii Patavini,sacrorum Antistes cathedram sui magisterii collocabit; quod templum,ut moris est, ad gradum et dignitatem cathedralis evehimus. ValadarensemEcclesiam suffraganeam facimus archidioecesi Adamantinae, sicutet eius Episcopum metropolitico iuri subicimus venerabilis Fratris Archiepiscopieiusdem Sedis. Tum modo conditae dioecesi, tum Praesuli,cui gubernanda continget, omnia iura, honores, concedimus quae ceterisEpiscopis debentur et Ecclesiis eiusdem decoris ; sacrorum autemAntistites etiam iisdem oneribus et obligationibus teneri volumus, quibusreliqui omnes Episcopi obligantur. Quandoquidem vero aequum estsacras caerimonias quam sollemnius celebrari Episcopoque lectorumvirorum concilium esse praesto, idcirco censemus ut in dioecesi ValadarensiCanonicorum Collegium condatur; quod si ad praesens fierinequeat, permittimus ut in eorum locum Consultores dioecesani deligantur,qui, Canonicorum coetu constituto, a suo munere statim cessabunt.Quod ad mensam episcopalem, quae dicitur, attinet, iis boniseadem constabit quae sive Curiae obvenient, sive data pecunia populusofferet, sive ex divisis possessionibus Ecclesiarum a quibus originemhabet, iuxta canonem 1500 C. I. C, dioecesi Valadarensi obvenient.Episcopus, cui erit onus novam Sedem regendi, sanctum et sollemne habebitseminarium saltem elementarium struere, excipiendis pueris, quia,d munera sacerdotalia capienda Dei instinctu vocentur : nihil enimest tam necessarium quam Ecclesiae bonos clericos et sacerdotes parare.Cum vero hi pueri philosophia et theologia erunt imbuendi, qui eruntinter ipsos optimi Romam mittentur, ut heic, in Pontificio EphebeoPiano Brasiliano erudiantur. Regimen, administratio dioecesis, electioVicarii Capitularis Sede vacante, aliaque huiusmodi omnino


Acta Pii Pp. XII 599Codice Iuris Canonici regentur. Quod vero ad clericos attinet, censemusut, erecta Ecclesia Valadarensi, qui in territorio novae dioecesis domiciliumhabeant, ii censeantur eidem, tamquam proprius clerus, assignati.Documenta item et quae ad novam Sedem pertinent, quam citofieri potest eius Curiae mittantur, ibique religiosa cura in tabularioserventur. Ceterum volumus ut haec Nostra decreta venerabilis FraterArmandus Lombardi exsequi studeat, cui omnes potestates agendae reiconcedimus, etiam alii viro delegandas, si visum fuerit, dummodo inecclesiastica dignitate constituto. Peracto vero negotio, idem documentaexaranda curet, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Consistorialemcito mittet. Quod si fiat ut eo tempore, quo ea, quae praecepimus,sint peragenda, alius eidem Nuntiaturae in Brasilia praesit,ei haec oneri erunt.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Februarii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriseptimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Proton. Apost*.Loco © PlumbiFranciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.In Ap. Cane. tab.. vol. LXXXXII, n. 51.


600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIGUYANAE GALLICAE(CAIENNENSIS)APOSTOLICUS VICARIATUS GUYANAE GALLICAE AD DIGNITATEM PERDUCITURDIOECESIS, CAIENNENSIS NUNCUPANDAE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQua sollicitudine beatus Paulus Apostolus urgebatur, ut eas Ecclesias,quas sudore et labore multo supernam docuerat veritatem, « admensuram aetatis plenitudinis Christi » (Eph. 4, 13) perduceret, eademet Nos cotidie stimulamur, quibus universorum hominum salus divinituscommendatur quaerenda atque tuenda. Cum igitur apostolicus vicariatusGuyanae Gallicae, sive ob sacerdotum sagacem industriamquesollertiam, sive ob christianorum merita, sive denique ob operum rerumquevigorem tam optimae spei dederit fructus, ut prorsus esse tempusvideatur hunc ad dioecesis gradum evehi posse; audito consilio venerabiliumFratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. CongregationiFidei Propagandae praepositorum; re intento studio considerata, eorumqueconsensu suppleto, qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, deapostolica Nostra potestate sequentia decernimus atque sancimus. Apostolicumvicariatum Guyanae Gallicae ad dioecesis dignitatem decoremqueperducimus, quae ab urbe regionis principe Oaiennensis appellabitur,quaeque Nobis et huic Romanae Sedi directo erit subiecta, ac pariterS. Consilio Fidei Propagandae obnoxia esse perget. Cuius novae dioecesiscuram regimenque tradimus Sodalibus Congregationis a S. Spiritusub tutela Immaculati Cordis B. M. V., ad Nostrum tamen et ApostolicaeSedis nutum, ut qui adhuc uberrime animis quaerendis ibi laboraverunt,multiplicato studio novam dioecesim in virtutis sanctitatisqueveluti viridiarium transferant. Sedes ac domicilium Episcopi erit urbsCaienna, cuius templum, Ss. Servatori hominum dicatum, cathedrampontificalis magisterii exinde habebit, ideoque honore cathedralium aediumdecorabitur, quod adhuc fuit pro cathedrali existimatum. Episco-


Acta Pii Pp. XII 601pus autem, sive primus sive eius successores, omnia habebit iura et privilegiaquae ad omnes spectant eiusdem dignitatis sacrorum Antistites ;oneribus autem atque obligationibus sui muneris tenebitur. Volumuspraeterea ut in Caiennensi dioecesi Canonicorum Collegium quam primumconstituatur, Episcopo omnimodis consilio et opera iuvando, divinoquecultui nitidiore gratia illustrando; quodsi rerum adiuncta id inpraesens fieri impediant, libenter sinimus ut Canonicorum loco dioecesanieligantur Consultores. Cum autem singularum Ecclesiarum vita et quasiperennitas magnam partem in apto sacerdotum agmine consistat, decernimusut, iis pueris instituendis quos vocaverit Christus, seminariumsaltem elementarium quam cito condatur, ad sacrarum legum normamet iuxta praescripta S. Consilii seminariis studiorumque universitatibuspraepositi. Mensa episcopalis, quam vocant, iisdem constabit bonis,quae adhucusque apostolico vicariatui Guyanae Gallicae fuerunt, simulquepecuniis rebusque sponte a fidelibus oblatis vel a S. CongregationeChristiano Nomini Propagando more usitato missis. Caiennensisdenique Ecclesiae administratio et cura, pariterque Capitularis Vicarii,Sede vacante, electio, cleri fideliumque iura et onera, aliaque istiusgeneris, iussis Codicis Canonici Iuris regantur. Quod reliquum est, decernimusut hasce Nostras Litteras ad exsecutionem deducat venerabilisFrater Aloisius Eaimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in HaitianaRepublica Apostolicus Nuntius, vel ille qui eo tempore, quohaec fiant, eidem praeerit Nuntiaturae, facta potestate et alium quemlibetad hanc rem delegandi virum, dummodo ecclesiastica dignitatepollentem. Qui vero negotium perfecerit, onus habebit et effectae rerummutationis documenta exarandi, et eorum fide digna exempla ad S. ConsiliumFidei Propagandae quam primum mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Neminipraeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typisimpressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sintsubscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si


602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit velquoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die nono et vicesimo mensis Februarii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto,Pontificatus Nostri septimo decimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. B. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam BegensLoco Ç& PlumbiBernardus De Felicis, Proton. Apost-Caesar Federici, Proton. Apost.In Ap. Cano, tao., vol. LXXXXII, n. W.IIIGUYANAE ANGLI CAE(GEORGIOPOLITANAE)APOSTOLICUS VICARIATUS GUYANAS ANGLICAB AD GRADUM ET DIGNITATEMEVEHITUR CATHEDRALIS ECCLESIAE, GEORGIOPOLITANAE NUNCUPANDAE.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQuoniam gravissimum profecto munus est christianos homines inviam salutis ducere, ideo Nos, quibus summus caelorum Pater curamsui gregis in terris commisit, valde laetamur animo cum in peramplisregionibus, quas nondum integras evangelii lux illustraverit, per feliciarerum adiuncta novas licet condere dioeceses, ad utilitatem christianaerei fovendam. Quam ob causam, cum noverimus in vicariatu apostolicoGuyanae Anglicae christianum nomen maxima cepisse incrementa,audito consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. CardinaliumS. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum, atque eorum consensumsupplentes qui in hoc negotio sua interesse quavis arbitrentur


Acta PU Pp. XII 603ratione, certa scientia omnibusque attente consideratis, apostolica Nostrapotestate apostolicum Guyanae Anglicae vicariatum ad dioecesisdignitatem provehimus, Georgiopolitanae in posterum nuncupandae.Quam Ecclesiam metropolitanae Portus Hispaniae Sedi sufrraganeamconstituimus atque Sacrae Congregationi de Propaganda Fide obnoxiam.Huius igitur dioecesis pro tempore sacrorum Antistes in ipsaurbe, quae vulgato nomine Georgetown vocatur, sedem ac domiciliumhabebit, atque cathedram episcopalem in eiusdem urbis templo ImmaculatoConceptui B. M. V. dicato collocabit, quod ad hodiernum diempro cathedrali putabátur. Huius novae Ecclesiae iura et privilegia eademerunt ac ceterarum eiusdem dignitatis per orbem Ecclesiarum; similitereius Episcopis pro tempore eadem prorsus compétent officia et honores,quae solent omnibus pari decore Praesulibus dari. Begimen autemcurationemque dioecesis habebunt sodales Societatis Iesu, ad Nostrumtamen et Apostolicae Sedis nutum. Quoadusque Collegium Canonicorumcondi nequeat, Consultores dioecesani eligantur et adhibeantur, qui sivein sacris sollemni ritu peragendis sive in muneribus sui officii obeundisEpiscopum adiuvare possint. Volumus insuper ut quam primum seminariumsaltem elementarium erigatur, in quo pueri ad sacerdotale munusa Deo vocati, ut decet et par est, institui possint, ad iuris normam etiuxta leges a S. Consilio seminariis studiorumque universitatibus praepositolatas. Quod vero ad episcopalem mensam spectat, illis bonis eaconstituatur, quae vicariatui apostolico Guyanae Anglicae hucusqueaccedebant, vel Curiae fructibus, vel denique oblatis sive a S. CongregationeFidei Propagandae sive a christifidelibus pecuniis. Novae dioecesisregimen et administratio, electio Vicarii Capitularis, Sede vacante,iura et onera cleri populique aliaque huiusmodi Iuris Canoniciregantur praescriptis. Praecipimus denique ut haec decreta Nostra efficiatvenerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensiset in Haitiana Republica Apostolicus Nuntius, vel ille qui eotempore quo haec erunt facienda, eidem praeerit Nuntiaturae, facta potestatequemlibet virum ad hoc delegandi, dummodo ecclesiastica dignitatepraeditus sit. Qui vero rem perfecerit, onus habebit acta exarandieorumque exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quamprimum mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum


604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo nono mensis Februarii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri decimo septimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDIS. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensfAlfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Proton. Apost.Loco © PlumbiFranciscus Hannibal Ferretti, Proton.In Ap. Cane. Tab., vol. LXXXXII, n. 49.Apost.IVDE U CAY ALI(REQUEN AËNSIS - PUCALLPAËNSIS)A VICARIATU APOSTOLICO DB UCAYALI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, EQUIBUS DUO NOVI VICARIATUS APOSTOLICI CONSTITUUNTUR ; QUORUM ALTERREQUENAËNSIS APPELLABITUR, ALTER PUCALLPAËNSIS. VICARIATUS APOSTO­LICUS PRAETEREA DE UCAYALI NOMEN ACCIPIET SANCTI RAYMUNDI.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum petierit venerabilis Frater Franciscus Lardone, Archiepiscopustitulo Rhizaeanus et in Republica Peruviana Apostolicus Nuntius, ut, divisoterritorio vicariatus apostolici de Ucayali, novi alii vicariatus


Acta Pii Pp. XII 605evitarentur : id enim et magna christianae religioni allaturum incrementaet populis eius regionis utilitates ; Nos cui nihil est sanctius quamut catholicae familiae optime consulamus, benigne esse preces accipiendasducimus, admotaeque postulationi concedendum. Audito itaquequid hac de re sentirent venerabiles Fratres Nostri S. R. E. CardinalesS. Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositi, reque magnaconsideratione in animo reputata; eorum denique consensum supplentesqui in negotio aliquid iuris habeant, de Nostra apostolica potestatehaec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. Ab apostolico vicariatude Ucayali quaedam territoria separamus, quae vulgari sermoneRequena, Ucayali, Calleria, Iparia, Masisea, cognominantur, et eampartem regionis Pachiteaënsis quae ad eundem Vicariatum pertinet. Quibusde terris duos novos vicariatus condimus, quorum alter Requena etUcayali provincias complectens, Requenaënsis appellabitur, a principeurbe ; in qua civitate Vicarius Apostolicus sedem ac domicilium habebit ;alter vero vicariatus, ab urbe Pucallpa, Pucallpaënsis cognominandus,e regionibus reliquis : Calleria, nempe, Iparia, Masisea et Pachiteaeparte, quam diximus, coalescet, sede Episcopi eiusque domicilio in Pucallpaconstitutis. Hos Vicariatus eorumque Praesules volumus iisdemiuribus, honoribus, privilegiis frui, quibus omnes ceteri iure fruuntur;Vicarios vero iisdem quoque oneribus et obligationibus teneri, quae solenthuiusmodi sacrorum Antistitum consequi dignitatem. Erit vicariatusapostolicus Requenaënsis Sodalibus ex Ordine Fratrum Minorumconcreditus; Pucallpaënsis vero curae erit Societati Missionibusad exteros populos provehendis Provinciae, ut dicitur, Quebecensis. Quiomnes, nihil omittant ut christianae familiae, quae ipsis fovendae acregendae committuntur, prospera fide virescant. Censemus insuper utAdcariatus apostolicus de Ucayali in posterum tempus, mutato nomine,8. Raymundi appellationem habeat, ab urbe S. Ramon, in qua Vicariussedem suae potestatis collocabit. Praecipimus postremo ut haec Nostraiussa venerabilis Frater Franciscus Lardone, cuius mentionem fecimus,exsequatur, vel ille qui eo tempore quo fieri debeant, apostolicae Nuntia-- turae in Republica Peruviana praesit. Cuius rei gratia omnes potestateseidem facimus, quas poterit delegare, si visum fuerit, cuilibet, dummodoin ecclesiastica dignitate constituto. Qui vero negotium perfecerit onushabebit documenta exarandi, eaque sinceris exemplis ad S. CongregationemFidei Propagandae quam cito mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose


*606 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper bas Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Eomae, apud S. Petrum, die secunda mensis Martii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriduodevicesimi.•CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI$. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Proton. Apost.Franciscus Hannibal Ferretti,Proton. Apost.ïLoco £g PlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. S'¡.


Acta Pii Pp. XII 607LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>I'CATHEDRALE TEMPLUM ARCHIDIOECESIS SANCTI IOANNIS TERRAE NOVAE TITULOBASILICAE MINORIS CONDECORATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Terra Nova, caeruleis ambita Oceani•fluctibus, magnopere celebratur propter ingentem vim piscium, qui inmari eam alluente capi solent ; est autem, si res ex pietatis ratione aestimetur,longe ditior eo quod multi fideles, scilicet « pisciculi Christi»,uti olim interdum appellabantur, quasi in retia salutis aguntur, religioneCatholica amplis ibi augescente incrementis. Caput autem acveluti centrum filiorum, quos ea in regione commendatos Nobis habemus,est Templum Sancto Ioanni Baptistae Sacrum, a quo Caelite et Archidioecesisipsa nomen accepit. Quod religionis domicilium ante centum ampliusannos a Michaele Fleming, Sacrorum Antistite indefatigato, exstrui-coeptum est, Catholicis — id temporis non ita multis numero — viris,feminis, pueris aliusque doctrinae sectatoribus mira animorum conspirationeadiutricem praebentibus operam. Cum ergo in huiusmodi aedificationeacriter esset desudatum, Thomas Mullock, in Pontificatu SanctiIoannis Terrae Novae successor, egregium hoc Templum, anno MDCCCLV,lectissimorum Praesulum populique frequentis adstante corona, sollemniEcclesiae more consecravit. Dilaudatur autem haec augusta domus Deipropter molis amplitudinem, dignitatem quandam divinis ritibus maximeaccommodant, Sanctorum signa haud modicae magnitudinis, marmorum•aliorumque ornamentorum varietatem. Cum igitur hoc anno unum condatursaeculum ab hoc Templo dedicato, cuius rei memoria, ut accepimus,festo celebrabitur cum apparatu, Venerabilis Frater Patricius IacobusSkinner, Archiepiscopus Sancti Ioannis Terrae Novae, preces Nobis adhibuit,ut sacram eam Aedem Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus.Quae vota libenter explere statuimus, ut hoc etiam modo propensamNostram in Clerum ac populum Catholicum Terrae Novae voluntatemsignificaremus. Itaque ex Sacrae Bituum Congregationis consulto,«erta scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ee-


608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeelesiam Cathedralem Archidioecesis Sancti Ioannis Terrae Novae adhonorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiecti»iuribus ac privilegiis, quae Templis hoc nomine insignibus, rite competant.Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuirà ns,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstareac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et inposterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his,,a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dieXXX mensis Maii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis;GILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIAD TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR TEMPLUM S. VIN­CENTII A PAULO, APUD LATROBE DIOECESIS GREENSBURGENSIS EXSTANS.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quasi fons lucis, continentem irradiantisregionem, habenda est Aedes Sancto Vincentio a Paulo sacra, quaecum Benedictino coenobio seu, uti appellant, archiabbatia, eiusdem nominis apud Latrobe in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus coniunctaest. Hinc enim religio Catholica quoquoversus est propagata,hinc monachi egressi sunt, ut nova conderent coenobia, scholas, christianaephebea. Templum vero ipsum est molis amplitudine insigne, atqueex lapidibus et lateribus exstructum eo genere, quod « Rhenanum-Romanicum» vocitant. Habent ibi admirationem imagines venustis depictaecoloribus, arae mar mor e vario renidentes, sacra supellex pretiosis vestitametallis. Praeterea augustae huic domui Dei celsae haerent turres,estque subtus videre amplum hypogeum divinis rebus faciendis aptum.Expletis autem centum annis ex quo haec Sancti Vincentii abbatia et


Acta PU Pp. XII 609simul Congregatio monastica Americana Casinensis constitutae sunt, dilectusfilius Dionysius Strittmatter, Congregationis, quam diximus, Praesesidemque Sancti Vincentii Archiabbas, submisse Nos rogavit, ut, adcumulandam laetitiam huius celebrationis, Templum illud Basilicae Minorisnomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Venerabilium FratrumHamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titulo Laodicensis inPhrygia atque Apostolici in Foederatis Americae Septentrionalis CivitatibusDelegati, et Hugonis Aloisii Lamb, Episcopi Greensburgensis, cuiusin iurisdictione sacra illa Aedes sita est, commendationis officio suffultis,Nos libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae BituumCongregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostradeque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum Templum Sancti Vincentii a Paulo apud Latrobe,intra Greensburgensis dioecesis fines positum, ad honorem ac dignitatemBasilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quaeeidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haecedicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atqueefficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integroseffectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt,nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandumesse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus,super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentaricontigerit.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xxir mensis Augusti,anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


610 Acta Apostolicae Sedis - Conwnentarium OfficialeIIITITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR CATHEDRALE TEMPLUMB. MARIAE V. IN CAELUM ASSUMPTAE, IN CIVITATE ET ARCHIDIOECESI ACHE-RUNTINA.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Sacrarum aedium magnificentiam atquedecorem in Dei eorumque Sanctorum gloriam cedere et Christifideliumanimos facilius ad debitum Divinae Maiestati honorem praestandumtrahere nemo est qui in dubium revocet. Hoc ducti consilio, RomaniPontifices Decessores Nostri potiora catholici orbis tempia, data occasione,honoribus augere et privilegiis ditare consueverunt. Eorum Nosvestigiis inhaerentes, cum nuper Ven. Frater Dominicus Pichinenna,Acheruntinus Archiepiscopus, Nos *enixe rogaverit ut MetropolitanumTemplum, in quo eius Episcopalis Cathedra sita est, ad dignitatem BasilicaeMinoris evehere dignaremur, huiusmodi votis libenter statuimusobsecundare. Ad hoc quodammodo Nos impellunt quae Nobis allata suntde antiquitate in primis Archeruntinae episcopalis sedis, quae saeculoiv erecta, ad dignitatem Ecclesiae Metropolitanae saeculo xi evecta estet, cursu temporum, Materanensi archidioecesi « aeque principaliter »unita, nuper a Nobis ab eadem seiuncta est. Nec minori antiquitatisnota signatur Cathedrale Templum quod diximus. Anno enim MLXXX,genere (( romanico-apulo » quod vocant, exstructum, saeculo xvi ad stilumet ornamentum tunc temporis vigens, in interiore parte, conversumest, externa tamen immutata structura. Superioribus hisce ultimis annisvero, publico sumptu, ad pristinum, pulcherrimum et omnibus probatumarchitecturae genus, undequaque reductum feliciter fuit. Presbyteriieminentia et amplitudo atque deambulacri magnificentia ad sacraeliturgiae ritus sollemniter celebrandos et ad pompas ducendas maximeconferunt. Exterior pars Templi, absidum, tholorum, turrium numero,pulchritudine et convenientia ita admiranda est ut a nonnullis Templumipsum habeatur omnium, in universa Lucania, sive sacrorum siveprofanorum monumentorum praeclarissimum. Nec praetereundumeamdem Metropolitanam Ecclesiam, cuius sub ara maxima insignes adservanturet coluntur Sancti Mariani, Acheruntini hieromartyris, Reliquiae,pretiosa sacra suppellectili abundare et a Canonicorum venerabiliCollegio, cui etiam animarum cura Paroeciae concredita est, quae


Acta Pii Pp. XII61Ìad divini cultus spectant officia debita sollemnitate et singulari decorepersolvi. Quae cum ita sint, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto,certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicaepotestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum,Metropolitanum Cathedrale Templum Acheruntinum, Deo in honoremBeatissimae Virginis Mariae in caelum Assumptae consecratum, ad dignitatemBasilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis,quae sacris aedibus eodem titulo ornatis rite competunt. Contrariisquibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentespraesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstareac permanere ; suosque plenos atque integros effectus, sortiri et obtinere ;illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterumplenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ad definiendum ; irritumqueex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,,auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dieXIV mensis Ianuarii, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotii»GILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIVTITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS CONFERUNTUR PAROECIALI ECCLE­SIAE B. MARIAE V. PERDOLENTI, VULGO (( OUR LADY OF SORROWS )), IN URBE:ET ARCHIDIOECESI CHICAGIENSI EX STANTI.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Perdolenti Virgini primum in Americaet princeps Templum dicatum est Chicagiae, in urbe perfrequente etindustria. Quod pietatis domicilium anno MDCCCLXXIHI a Servis Mariaeest constitutum, qui hoc ineunte saeculo amplam Ecclesiam, quaetria milia fidelium caperet, daedale exaedificandam curaverunt eo structuraegenere, quod a renatis artibus nomen accepit. Movent admiratio-


«12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenem excelsae turres fronti utrimque haerentes, maximum altare, Carrariensie marmore affabre effectum, in quo praeclarum conspicitursimulacrum Deiparae Perdolentis. Probantur praeterea sacella, ab utroquelatere posita, scamnorum ordines, pulpitum, ac praesertim musicumorganum multisonum populorumque sermonibus percelebratum. Attamenpotior laudis materia ex eo colligitur quod hoc Templum est praecipuain America sedes religionis, qua Augusta Virgo doloribus afflictaa Christifidelibus excolitur; unde, exspatiantis fluminis instar, haecpietatis forma quoquoversus permanavit, maxime per novendialem supplicationemhonori eiusdem Virginis Perdolentis. Iuvat profecto hac exparte memorare huiusmodi novem dierum preces, eo in Templo primumAlmae Deiparae maerenti adhibitas, iam in amplius duobus milibus Ecclesiarumet trecentis per Foederatas Americae Septentrionalis Civitatesaliasque regiones magna cum fidelium alacritate et amplissimo cumfructu fieri. Neque praetermittendum est hoc Templum esse populi concursibusfrequentius quam ceteras urbis Chicagiae earundemque FoederatarumCivitatum Ecclesias; atque circiter quinquaginta Sodales exOrdine Servorum Mariae rebus sacris ibidem operam navare, in regendaampla paroecia, cum Templo coniuncta, et in scholis varii ordinis habendisplurimum ponere studii ac sollertiae. Cum ergo insignis haec domusDei praecipuis ornetur laudibus et quasi caput sit, unde supernamunera uberrime effluant, preces ad Nos admotae sunt, ut eam BasilicaeMinoris nomine ac iure donaremus. Nos autem, qui Marianam religionemomni ope provehere studemus, vota huiusmodi, Dilecti Filii Nostri SamuelisAlfonsi Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Stritch,Archiepiscopi Chicagiensis, ampla commendatione suffulta, libenti animoexplere statuimus. Quae cum ita sint, Nos ex Sacrae Rituum Congregationisconsulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra dequeApostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumquein modum paroeciale Templum Beatae Mariae Virgini Perdolenti dicatumvulgoque appellatum « Our Lady of Sorrows », et in urbe Chicagia positum,ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibuscum iuribus ac privilegiis, quae sacris Aedibus itidem insignibus ritecompetunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus,decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficacesiugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectussortiri et obtinere ; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nuncet in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac


Acta PU Pp. XII 613definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, superhis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari•contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dieiv mensis Maii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIEPISTULAEIAD EMUM P. D. CARD. IOSEPHUM SIRI, TIT. S. MARIAE DE VICTORIA, ARCHIE­PISCOPUM IANUENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD SACRA SOLLEMNIA INHISPANIA CELEBRANDA IN HONOREM S. IGNATII DE LOYOLA, QUARTO VER­TENTE SAECULO AB EIUSDEM OBITU.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Praeteritoquidem anno, quarto vertente saeculo a felici obitu Santi Ignatiide Loyola, sacrum annum eius honori ac memoriae dicatum, praesentibuspluribus sacrorum Antistitibus civilisque consortionis Magistratibus,sollemniter inchoatum est. Nosmet Ipsi, per Litteras datas adSocietatis Iesu Praepositum Generalem, non modo sodales religiosos,verum etiam totius Ecclesiae fideles, quotquot ad christianam perfectionemcontendunt, studiose exhortati sumus, ut per fervida pietatis officiaac praesertim per caelestium veritatum commentationes ex hoc annoIgnatiano salubérrimos fructus haurirent.Iamvero in tota Hispania, praecipue in sacris Societatis Iesu aedibus,per diaria et periodicos, per alia edita opuscola, per sacras conciones etcommentationes, totius anni decursu, tot peractae sunt in honoremIgnatii celebrationes, ut spiritum ac fructus sanctitatis, ex Patris LegiferiConstitutionibus atque Exercitiis promanantes, quam plurimi sodaleset fideles prosequerentur.Nunc autem, anno Ignatiano ad exitum vergente, in pluribus Hispaniaelocis ac potissimum in ea urbe, quae prima Ignatio vitales tradiditauras, summae apparantur celebrationes. Quibus profecto maioremsplendorem Nos dare cupientes, te, Dilecte Fili Noster, qui Romanae40 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 12. — 26-9-1956.


614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepurpurae magnificentia nitens, nobilissimae sedi Ianuensi moderaris,Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut Nostram gerens personamsacris sollemnibus praesideas, quae in honorem Sancti Ignatii deLoyola proxime celebrabuntur.Quo insuper maior salutis fructuum copia in christiano populo foveatur,tibi ultro potestatem largimur, ut, die constituta, Sacro pontificaliritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritatebenedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiaepraescripta lucrandam.Caelestium interea gratiarum conciliatrix et nuntia peculiarisqueNostri amoris testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte FiliNoster, istiusque Legationis sociis, peramanter in Domino impertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xix mensis Iulii, annoMDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIIIAD REVMUM P. GERARDUM RAMAKERS, CARTUSIANI VEDANAE COENOBII MODE­RATOREM : QUINTO VERTENTE SAECULO AB IPSO COENOBIO CONDITO.PIUS PP. XIIDilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iam quintumexpletur saeculum, ex quo coenobium vestrum conditum est ; idque dumvobis in memoriam revocat tot tantaque sanctitatis, doctrinae ac paenitentiaeopera a maioribus vestris inibi exanclata, vos singulos permoveredebet ad eiusmodi praeclara exempla non modo mente recolenda, sedpro viribus etiam imitanda. Vestra religiosae vitae professio, ut probenostis, celsissima est : etenim si aliorum hominum est Deum cognoscere,amare, revereri, vestrum esse debet — quatenus hac in mortali vitalicet — eum etiam sapere, ac perfrui suavitate quidem illa, quae caelestisdulcedinis imago est et auspicium ; ac si pariter ceterorum hominumest Deo servire, vestrum esse debet eidem plane adhaerere, eiusquevoluntati rebus in omnibus ita in terris obtemperare, sicut Angeli inCaelis conformantur. Est igitur quasi angelicum vitae genus, ad quodDeus superno instinctu divinaque gratia sua vos advocavit ; quamobremgratissimum erga eum habeatis animum oportet pro tam excelso accepto


Acta Pii Pp. XII 615beneficio. Attamen — id etiam profecto nosti — quo maiora sunt Deimunera, eo promptius et actuosius esse debet voluntatis vestrae studium :quod quidem studium non solum a vobis postulat ut umbratilem, solitariamac paenitentem vitam omnino Deo dicatam agatis, sed illiusetiam caritatis exardescatis flamma, qua animus vester ad ceterorumhominum salutem procurandam moveatur. Ad quam aliorum salutem multumprofecto conferetis precando, paenitendo, expiando contemplandoque;sed non in isto omnia. Siquidem, ut Angelicus Doctor admonet,«maius est contemplata aliis tradere, quam solum con templari». 1Quantumigitur vobis statuta vestra concedunt, effatum illud ad effectum deducite :Ora et labora. Quodsi in apertum campum vos ipsimet prosilire nequitis,salutariter excitent hominum ordines virtutum vestrarum exempla, itemquestudiorum vestrorum commentationes, eae praesertim, quae de divinadoctrina, de morum integritate tuenda, et quae de necessitate precandi,expiandi, contemplandique caelestia agant. At potissimum eorum innumero esse contendite, qui id facere enituntur, quod Moyses super verticemcollis in conspectu Domini positus, elatis manibus elatisque precibusagebat aeterno supplicando Numini, dum populus demissiore inloco adversus hostes pugnabat. 2Vestris siquidem precibus vestrisquevirtutibus, laborant!, incertae, atque animorum inimicis agminibus circumventaemultitudini a Deo conciliate pacem, concordiam, imprimisqueillam caelestium rerum sapientiam, qua tantopere indiget. Hacprofecto agendi ratione, et religiosae professioni vestrae optime respondentis,et maiorum vestrorum exemplis, quae fausta hac occasione commemoratur!estis, insistentes, id consequemini, ut non modo ad vestram,sed ad aliorum etiam procurandam salutem non parum conferatis.Haec Nos, saeculari hac faustitate, vobis ex animo ominamur a Deo,dum caelestium munerum conciliatricem paternaeque benevolentiae Nostraetestem, cum tibi, dilecte fili, tum Religiosae Familiae tuae ApostolicamBenedictionem perlibenter in Domino impertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die iv mensis Augusti, annoMDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XII12Sum. Theol. III, q. 188, a. 6, 3.Cfr. Exod. XVII, 9-12.


616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIAD EMUM P. D. IOSEPHUM S. R. E. CARDINALEM CARO RODRÍGUEZ, ARCHIEPI­SCOPUM S. IACOBI IN CHILIA, LEGATUM DELECTUM AD SEXTUM CONVENTUMEX OMNI AMERICA INDICTUM DE DISCIPULORUM IN SCHOLIS SOCIALI INSTI­TUTIONE RECTE PROVEHENDA.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Nuntiumsane gratum accepimus, proximo Septembri mense ex omni Americalectos catholicos viros in urbem istam conventuros esse, ut opportunacapiant consilia de discipulorum in scholis sociali institutione promovenda.Nos, Quibus nihil potest contingere optatius, quam ut iuventuti sana.educatio procuretur, cum exinde pendeat advenientis temporis cursus,salutare initum inceptum gratulamur, illudque paternis votis libenterprosequimur. Res profecto magni momenti a vobis agitur, quae quidemEcclesiam, domesticum convictum, ipsamque hominum societatem iuvarepotest quam maxime. Etenim quo tempore cernitur, socialis civitatumrestaurationis necessitatem in dies magis urgere, etiam ob late invalescenteserrores, qui ad mutua iura et officia subvertenda homines impellunt,vix quidquam opportunius cogitari potest, quam ut litteraria inscholis educatio cum congrua ad officia adimplenda erga societatem institutioneconiungatur; atque adeo adolescentes iam a virenti illa aetate,quae cerea est, probe addiscant quid ab ipsis Ecclesia postulet, quidpatria, quid civilis hominum consortio. Hinc sperare licet fore ut novasuccrescat iuventus quae difficultates, discrimina perturbationesque, quibusin praesens angimur, feliciter superare queat, suorumque erga proximosofficiorum memor ad saniorem possit aliquando componendamsocietatem summopere conferre.Cum autem ad hoc maxime conducibilia videantur consilia ac propositavobis mox suscipienda, ad congressionem vestram sollemnioremsalubrioremque reddendam, te, Dilecte Fili Noster, qui isti MetropolitanaeSedi moderaris, Legatum Nostrum per has Litteras constituimus,ut Nostram gerens personam Congressui eidem nomine Nostro Nostraqueauctoritate praesideas. Pro ea, qua polies, virtute ac prudentia, proflagranti religionis et caritatis studio, quod tibi ceterisque viris Conven-


Acta Pii Pp XII 617tui interfuturis coeundi causam dabit, dubitandum non est quin laboresvestri secundum spem omnium, te praeside, laetam fructuum segetemsint allaturi.Pergant igitur omnes nobilissimam hanc causam alacri animo provehere,atque tuis verbis adhortationibusque quasi per os Nostrum excitati,grave perpendant momentum iuvenum mores ad Ecclesiae praeceptain re sociali recte conformandi. Hac via duas res praeclarissimasconsecuturi estis : alteram, ut adiutores Ecclesiae vosmet ipsos praebeatisin christiana sapientia propaganda; alteram, ut patrias vestrassimiliores usque efficiatis supernae illius civitatis «cuius rex veritas,cuius lex caritas, cuius modus aeternitas )). xNos interea, ut supplici prece vobis divinum auxilium impetramus,ita huius auspicem Apostolicam Benedictionem cum tibi, Dilecte FiliNoster, tum singulis Conventum participaturis amantissime in Dominoimpertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx mensis Augusti, infesto S. Rosae Limanae, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimi.PIUS PP. XIINUNTII RADIOPHONICIICHRISTIFIDELIBUS HISPANIAE OB SOLLEMNES CELEBRATIONES IN HONOREMS. IGNATII, QUARTO VERTENTE SAECULO AB EIUSDEM OBITU, IN URBE LOYOLACOADUNATIS. *Como el concertante final que, para remate de una gran composición,recoge y repite armonizándolos todos los motivos y temas fundamentales ;como el último acorde de una sinfonía que resume todos los sentimientosy afectos contenidos en ella, exaltándolos todavía más ; como la postrerestrofa de un himno que expresa en la forma más vibrante la idea mejor ;así vosotros — hijos amadísimos, reunidos en ese valle de Loyola paracerrar las fiestas cuatro veces centenarias de la muerte del gran patriarcaSan Ignacio — clausuráis ahora tan solemnes conmemoraciones1S. AUGUST. Ep., CXXXVIII; MIGNE P. L. XXIII, 533.* Datus die 31 Iulii mensis a. 1956.


618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecon un acto en el que hemos accedido a estar presentes, no solamentecon el espíritu, sino también con la palabra, como lo estuvimos en laapertura del centenario y lo hemos estado todo a lo largo de él, cuantasveces la ocasión se ha presentado.Sea, pues, Nuestra expresión primera un acto de reconocimiento y degratitud hacia el Dador de todo bien. Cuando, hoy hace un año,-Nosdirigíamos por escrito a Nuestro amadísimo hijo el Prepósito Generalde la Compañía de Jesús, podíamos ciertamente presumir que el centenarioque abríamos sería digno del objeto que pretendía, y añadíamosNuestro deseo de que todo él revistiese una tonalidad preferentementeespiritual, para bien de las almas. Hoy podemos constatar que efectivamenteha sido así, y que si en todos los rincones del mundo ha sidorecordado con la prensa, la radio y la palabra viva; con congresos ymanifestaciones públicas y privadas ; con actos de sencilla piedad y consolemnes homenajes; sin embargo, en todo ello la nota dominante hasido un verdadero espíritu de renovación interior. Y sois vosotros precisamente,amadísimos hijos de la católica España, los que podéis sernostestigos, puesto que en vuestro país, si no Nos equivocamos, el centenarioha tenido dos puntos culminantes, a saber : los Ejercicios Espiritualesa toda la nación por medio de la radio, con tanto provecho seguidos, yel paso de la reliquia del Santo por todas las diócesis españolas, quealguien ha comparado a una gran misión nacional.1. Y es que era justo que la gran patria española mostrase su estimay su afecto a uno de sus más preclaros hijos, en quien ve encarnado lomás escogido de su espíritu y en uno de sus tiempos mejores.Aquel adolescente apuesto y generoso ; aquel joven fuerte, prudentey valeroso, que hasta en sus desviaciones habría de conservar siempresus aspiraciones hacia lo alto ; aquel hombre maduro, animoso y sufrido,de gran corazón y de espíritu naturalmente inclinado a cosas grandes,y, sobre todo, aquel Santo, en cuyo pecho se diría que entraba el mundoentero, encarnaba sin saberlo lo mejor de los valores y de las virtudesde su estirpe y era, como muy bien se ha dicho, « la personificación másviva del espíritu español en su edad de oro », por su nobleza innata,par su magnanimidad, por su tendencia a lo fundamental y a lo esencial,hasta superar las barreras del tiempo y del espacio, sin perder nada deaquella riquísima humanidad, que le hacía vivir y sentir todos los problemasy todas las dificultades de su patria y de su siglo, en el grancuadro general de la historia de la Iglesia y del mundo.Lo que maravilla en los arrobos más sublimes de los místicos espa-


Acta PU Pp. XII 619fioles de su mismo tiempo; lo que se puede admirar en los grandesteólogos que entonces brillaron; lo que encanta en las páginas inmortalesde los escritores, que todavía hoy son modelo de una lengua y deun estilo; lo que tantos gobernantes, políticos y diplomáticos supieronponer al servicio de aquel imperio donde el sol no se ocultaba; de todoello hay un reflejo en el alma de Ignacio, al servicio de un ideal muysuperior, sin que por elle pierda lo que tiene de propio y de característico.Era, pues, conveniente, que la España de hoy, hija legítima de laEspaña de ayer, aclamara en este momento a uno de los hijos que másla han honrado.2. Pero os miramos con los ojos del espíritu, hijos amadísimos, yvemos que con vosotros, católicos españoles, están unidos hoy en persona,y mucho más en espíritu, otros muchos hijos Nuestros de otra naciones,como para proclamar que si Ignacio es honor de su patria, es tambiény en un sentido mucho más real, honor de la humanidad y de la Iglesia.Los Santos son siempre honor de su Madre, la Santa Madre Iglesia ;pero en algunos, y precisamente en un tiempo en que esta Madre teníaacaso más necesidad de buenos hijos, se diría que esta nota se ha acentuadode modo peculiar, hasta darles una fisonomía propia. Entre ellos,ninguno delante de Ignacio, que supo edificar su santidad, primero,sobre el amor más puro hacia un Dios, del que « todos los dones y bienesdescienden »; xluego, sobre este mismo amor hecho servicio incondicionalhacia aquel « sumo capitán general de los buenos, (que) es ChristoNuestro Señor » 2y, finalmente, en este mismo servicio hecho obedienciay sumisión perfecta (( a la vera sposa de Christo Nuestro Señor, que esla nuestra sancta madre Iglesia hierarchica ». sSe ha fanteseado muchosobre la dama de los pensamientos del Ignacio caballero, y acaso nuncase llegará a una conclusión definitiva sobre esta cuestión en realidadsecundaria. Pero si se quiere decir quién fué la dama a la que él incondicionalmentesirvió desde el momento de su conversión, quién fué aquellapara la que soñó las más grandes empresas, quién la que ocupó el primerpuesto en su corazón generoso, no hay duda ninguna en afirmar que ellafué la Santa Madre Iglesia, en cuanto Cristo viviente, en cuanto Esposade Cristo, a la que no se contentó con servir personalmente toda su vida,sino que quiso dejarle su obra fundamental, su Compañía, para perpetuaren ella un espíritu de amor y de servicio, un espíritu de sacrificio12Ejere. Esp., 237.Ibid., 138.


620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeen el servicio mismo, que hacen de esta milicia su razón de ser y sucaracterística fundamental.3. Pero hubo todavía otro atisbo genial en la santidad de Ignacio,que Nos, indigno Vicario del Cristo en la tierra, de ninguna manerapodríamos callar. Porque la santidad de Ignacio pasaba de la gratitudal amor, del amor al servicio de Cristo, del servicio y amor a Cristo alamor y servicio a su Esposa la Iglesia, y del servicio y amor a la Iglesiaa la incondicional adhesión filial a Aquel que de la Iglesia es cabeza yfundamento, al Cristo vivo en la tierra, al Romano Pontífice, a cuyadisposición ya pensaba ponerse el pequeño grupo de estudiantes deMontmartre, a quien ansiaban consagrar ya su vida los primeros Padresque Ignacio trajo a Roma, y a cuyo servicio debe saber que está consagradoquienquiera « que desee militar por Dios, bajo la bandera de laCruz y servir solamente al Señor y a la Iglesia su esposa, bajo el RomanoPontífice, Vicario de Cristo en la tierra ».*Por encima de todos los defectos y todas las sombras que en untiempo determinado pudieran obscurecer cualquier institución, Ignacio,con los ojos en lo alto, se sintió y se proclamó soldado al servicio delVicario de Cristo, se ligó a él del modo más estrecho y le consagró suvida toda, todas sus iniciativas, haciendo de esta estrecha unión y sumisióncasi el alma misma de la vida de sus hijos que, al servicio del PontificadoRomano y de la Iglesia, han combatido y combaten bajo todoslos cielos, sin parar mientes jamás en premios ni en sacrificios. Y bienlo sabéis vosotros, amadísimos hijos de España, cuando en días todavíano demasiado lejanos, pudisteis admirar el ejemplo de cientos y milesde hombres, expulsados de sus habitaciones y de sus casas, despojadosde todo y, en buena parte, empujados al destierro ; cuando habéis podidoadmirar no ya el silencio y la paz, sino la alegría con que lo sufríantodo, precisamente porque la razón principal de tamaña injusticia erasu adhesión y su dependencia del Vicario de Cristo.Figura humana de primera calidad, enriquecida con los carismas dela santidad; buen servidor de la Iglesia, a la que consagró su vida ysu obra; soldado fiel del Pontificado, al que ha dejado como herenciapreciosa una fidelísima milicia que vive de su espíritu. Luchador incansabley contemplativo altísimo; tenaz en sus propósitos y suave en elmodo de tender hacia ellos; religioso en todos sus pensamientos, perosin destacarse de las realidades que impone la vida; de criterios amplisi-4Litt. Apost. « Exposcit debitum », 21 Iulii 1550.


Acta PU Pp. XII 621mos, pero capaz de reducir a reglamento clarísimo el problema máscomplicado ; rígido en los principios y comprensivo con los hombres, alos que se imponía más por sus cualidades morales que por sus donesintelectuales; razonador férreo, que sabía albergar en su corazón todaslas delicadezas y todas las ternuras; prudente hasta el último detalleen todas sus cosas, pero al mismo tiempo de confianza sobrenatural eiiel conseguir lo que se proponía ; enamorado de Cristo hasta la locura,modesto, humilde, sacrificado, pobre en su persona y en sus cosas, sólidoen sus máximas y en su dirección, unido indisolublemente con su Dios,que sabía ver en todas las cosas. Este fué Ignacio de Loyola, capitán delas milicias de Cristo, soldado del Pontificado y de la Iglesia.Miradlo, hijos amadísimos ; Nos parece verle salir por el arco medioen penumbra de su vieja casa-solar, bajo el escudo rudo que le recuerdalas glorias de sus abuelos. Va todavía vestido de caballero, pero consencillez ; lleva vendada una pierna y camina difícilmente hasta ponersebajo el primer rayo del sol poniente, que le espera en el límite de lassombras ; vemos entonces mejor su rostro grave y una extraña luz quele brota de los ojos, como si en ellos se reflejara el cielo. ¿Irá a decir una« Salve », como todas las tardes, a la Virgen de Olaz? Empieza a caminar,cojea un poco, pero hoy no; hoy espacia un momento la miradapor todo el amplio valle, vuelve el rostro a la izquierda y empieza a subirla ladera del Izarráiz. Sube, sube, se aleja de la tierra, va dominandolas lomas una tras otra y por fin se vuelve a miraros. Contempladlevosotros también, en ese monumento que le quiere dedicar vuestra piedad; sus vestidos de caballero se han convertido en armadura de guerrero,su cuerpo se ha hecho bronce para desafiar los siglos, sus pies descansansobre una quilla, como si quisiera hendir las olas del mundo, todo élha aumentado, ha crecido hasta dominar la hondonada, hasta asomar alas ventanas del mundo por encima de su valle, por encima de su siglo.Es el destino de los santos, de las almas grandes que, al contacto conesa lima inexorable y sorda que se llama el tiempo, en vez de desgastarsey menguar hasta desaperecer, aumentan y crecen con la perspectiva delos siglos, como ese monumento vuestro, que visto de cerca, apenas sepuede ni discernir lo que es, pero visto de lejos gana constantemente engrandiosidad e imponencia.Que desde esas alturas, o mejor todavía, desde las alturas del cielo,bendiga él a su tierra natal, que tanto amó, y a toda esa España quetan generosamente honró y sirvió; que siga siempre pidiendo por estaIglesia, de la que tan profundamente supo sentirse hijo; que con su


€22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeintercession y con el servicio de sus celosos hijos, continúe en todos losmomentos su labor a las órdenes de los Vicarios de Cristo, que tanto lehan distinguido con su amor paternal.Prenda de todos estos dones y gracias quier ser la Bendición Nuestra :a> Ti, amadísimo Hijo, Legado Nuestro, que tan dignamente Nos hasrepresentado, juntamente con Nuestros hermanos en el Episcopado,sacerdotes y religiosos presentes ; al Jefe del Estado español, con todaslas autoridades civiles y militares, que con tan edificante piedad hansabido contribuir al mayor esplendor de estas solemnidades; a todosNuestros hijos ahí presentes ; a toda la amadísima Compañia de Jesús ;a, toda esa región y a toda España, no menos que a cuantos escuchanNuestra voz llevada por las ondas impalpables.11•CHRISTIFIDELIBUS GERMANIAE, OB (( KATHOLIKENTAG )) IN URBE COLONIENSICOADUNATIS. *Ehrwürdige Brüder!Geliebte Söhne und Töchter des katholischen Deutschlands !Mit freudiger Erregung richten Wir an den SiebenundsiebzigstenDeutschen Katholikentag zu seiner machtvollen Schlusskundgebung Un-•ser Wort, um das Uns der von Uns hochgeschätzte Kardinalerzbischofvon Köln gebeten hat.Es soll ein Wort herzlichen Grusses sein an die dort anwesendenKardinäle, Bischöfe und Priester ; an alle, die aus ganz Deutschland, ingrosser Zahl auch von jenseits der Zonengrenze, zum Katholikentag im« Heiligen Köln » zusammengeströmt sind ; an die Gäste endlich, die ausanderen europäischen Ländern und aus der ganzen Welt, aus allenKontinenten sich zu eurer Festtagung eingefunden haben und ihr daseindrucksvolle Gepräge der allumfassenden Weltkirche verleihen.Unser Wort soll weiter ein Wort der Anerkennung und des Dankessein an eure mannigfaltigen freien Vereinigungen : Bruderschaften undVereine, Verbände, Bünde und Werke, die als Katholische Aktion oderim Sinn der Katholischen Aktion während der zurückliegenden Jahrehochwertige Arbeit geleistet haben — für die religiöse Vervollkommnungihrer Mitglieder, für die katholische Weltmission und die katholische* Datus die 2 Septembris mensis a. 195G.


Acta PU Pp. XII 623Diaspora in der Heimat, für die Jugend, für Erziehung und Schule,für die Welt der Arbeit, für einzelne Stände und Berufe, in Werken derFürsorge und Caritas, für Presse, Wissenschaft und andere Kulturbereiche.Kölns Bekennerbiscof Clemens August von Droste zu Vischering,der durch seine mutige Tat die katholische Bewegung in Deutschlandins Leben rief, die tapferen Männer und Frauen, Priester undLaien, die derselben auf den Katholikentagen ihre Form gaben und eureOrganisationen gründeten — drei jener führenden Gestalten, die, welchedem ersten Kölner Katholikentag im Jahre 1858 stark sein Geprägegaben, können Wir nicht umhin mit Namen zu nennen : Kölns damaligenErzbischof Kardinal Johannes von Geissei, den innigen Verehrer Mariasund mächtigen Förderer der katholischen Bewegung ; den Priester undGesellenvater Adolf Kolping; August Reichensperger, den Herold desDombaues, zu den unerschockenen Laienfühern des katholischen Deutschlandsim 19. Jahrhundert zählend — alle diese Männer und Frauenhaben nicht umsonst gearbeitet. Was sie pflanzten, hat reiche Ernteeingebracht.Unser Wort soll endlich sein ein Wort der Freude über die glücklichvollendete Wiederherstellung des Kölner Domes, sowie des Lobes derWagemutigen, die dieses schwierige Werk geschafft haben. Der KölnerDom steht da als Anruf an alle : Empor die Herzen zu Gott ! Er stehtjetzt da als in Stein gehauener Dank an den Allmächtigen, dass ErDeutschlan aus völligem Zusammenbruch in so kurzer Zeit gnädigwieder emporgeführt hat. Er steht wieder da als Wahrzeichen des KatolischenDeutschlands und als Sinnbild der Kirche Christi, des hoch überdie Völker emporragenden Banners.« Signum levatum in nationes » 1 — unter dieses Merkwort habt ihr•eure diesjährige Heerschau gestellt. In euren Arbeitskreisen und Versammlungenwird Schönes und Tiefes darüber gesprochen wordensein. Wir wollen kurz auf folgendes hinweisen :Erstens : Die weltanschaulichen Stürme der letzten Jahrhunderte habenim ausserkatholischen religiösen Bereich verheerend gewirkt. Sie habenauch gegen den Felsen gewütet, auf den Christus seine Kirche baute,und sie haben versucht, ihr Werk der Zerstörung in die Kirche hineinzutragen.Die Kirche musste sich unter bitteren inneren Kämpfen zur Wehrsetzen. Sie hat aber den ihr von Christus anvertrauten Schatz an Wahrheitund Gnade, vom Glauben an den Dreieinigen Gott und die Gottheiti is. 11, 12.


624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeJesu Christi bis zum Glauben an die Auferstehung und das Ewige Lebennie auch nur antasten lassen. Sie hat vielmehr zum Gegenstoss ausgeholtund gerade in dieser religiös erkaltenden und verödenden Zeit dieStröme der eucharistischen Gnaden sich in einer Fülle über ihre Gläubigenergiessen lassen wie nie zuvor in ihrer Geschichte.Wir glauben, dieses offene Bekenntnis dem Herrn der Kirche schuldigzu sein; nur sein Wille und seine Macht sind es ja, welche die Kirchedurch alle Stürme unversehrt hindurch führen. Wir glauben jenes Bekenntnisschuldig zu sein auch denen, die, vielleicht ohne es selbst zuahnen, schon nahe an den Toren der Kirche stehen, sowie allen — undes sind ihrer sehr viele und immer mehr — welche die Angst vor denentfesselten Kräften der Natur, vor dem Dasein, vor der Zukunft, vorsich selbst drängt und treibt, nach einem festen Halt zu suchen. DieKirche bietet ihn ; sie selbst ist dieser feste Halt. Wer sich ihr anvertraut,verliert nichts von dem, was er an Echtem besass. Was immerin anderen Bekenntnissen, auch nicht christlichen, an Wahrem undGutem sich findet, ist beheimatet, hat seinen tiefen Sinn und seineErfüllung in der katholischen Kirche. Sie bietet jenen Halt, ohne denMenschen in ein totalitäres System zu zwängen, unter voller Achtungseiner mit Geist und Freiheit begabten Natur, der Würde und übernatürlichenBerufung seiner Person. Auch für die Freiheit des menschlichenWissens und Forschens kennt sie nur eine Grenze : jene, die Gottselbst durch seine Offenbarung, durch sein klares Wort gezogen hat.Zweitens : Eine Kirche, die von sich sagt, dass sie das über die Völkeremporragende Zeichen sei, wird man heute fragen nach ihrem Beitragzur Schaffung der sozialen Ordnung.Die katholische Kirche kann ohne Überheblichkeit darauf hinweisen,dass sie im Lauf ihrer Geschichte Gewaltiges geleistet hat zum Aufbauund Besten des gesellschaftlichen Lebens, und die historische Forschunghat ihr dies schon längst bestätigt. Die Kirche hielt auch wahrlich dieAugen nicht verschlossen vor der abgründigen sozialem Unordnung, diedas Zeitalter der Technik und des Kapitalismus brachte. Dass sieallein die soziale Frage lösen könnte, hat sie nie vermeint. Sie darf abererhobenen Hauptes hinweisen auf die Werte, die sie zu deren Lösungbereitgestellt hat und bereithält. Ein solcher Wert ist ihre Soziallehre,bis zum letzten orientiert am Naturrecht und am Gesetz Christi. Sie hatsich bewährt und als sehr fruchtbar erwiesen, gerade auch bei euch, inDeutschland. Die Kirche braucht in wesentlichen Dingen an ihrer Soziallehre keinen Abstrich zu machen. Sie bleibt in Geltung.


Acta Pii Pp. XII 625Die Kirche hat immer stark betont, dass es zum Aufbau einer haltbarensozialen Ordnung neben der Reform der Zustände auch der Gesinnungspflegebedarf : der Ausrichtung der Gewissen an einem unbedingtgültigen Ordnungsbild und der sittlichen Kräfte, um immer dem Gewissenentsprechend zu handeln. Die Kirche nimmt für sich in Anspruch,und sie hat erwiesen, dass sie Menschen solcher Gesinnung zu bildenvermag. Auch von hier aus gesehen ist der eucharistische Frühling, dendie Kirche des zwanzigsten Jahrhunderts gebracht hat, sichtbar undgreifbar das Werk der Göttlichen Vorsehung.Drittens: An der Tatsache, dass die katholische Kirche seit Jahrzehnten,vor allem seit zehn Jahren unter einer der schwersten, jedenfallsunter der gefährlichsten Verfolgung steht, die je über sie hingegangenist, an dieser Tatsache kann eine Kundgebung, gewaltig wie eure,die sich zudem unter die Losung stellt : die Kirche das hoch über dieVölker emporragende Zeichen, nicht achtlos vorübergehen. Denn JesusChristus hat seiner Kirche Auftrag und Sendung erteilt bis an das Endeder Zeiten auch unter dem Zeichen, dass sie die verfolgte Kirche seinwerde. Kirchen Verfolgung ist immer Teilnahme des mystischen LeibesChristi an den Wundmalen des Herrn, und dass es zwischen einemSystem, das den Atheismus, die Gottlosigkeit, zur Grundlage hat, undder katholischen Kirche zum schwersten Zummenstoss kam, daraufdarf die Kirche mit Recht stolz sein.Das ändert nichts daran, dass sie mit allen, die um des Glaubens willenBitterstes erlitten und noch erleiden, selbst tief mitleidet. Die Kirchekann auch bangen um ihre Zukunft in den von der Verfolgung erfasstenriesigen Räumen, denn dem Gegner stehen in den Zwangsmassnahmendes totalitären Staates und den ausgeklügelten Methoden der seelischenBearbeitung der Menschen, besonders der jungen Generation und derKinder, Mittel zu Gebote wie keinem Kirchenverfolger vergangenerZeiten. Sie inahnt endlich die Gläubigen in den Ländern, in denen siefrei lebt, sich der Gefährlichkeit jenes Gegners bewusst zu sein, undwarnt sie erneut vor dem Trugbild einer falschen Koexistenz in demSinn, als ob es zwischen dem katholischen Glauben, der Weltanschauungdes Katholiken und jenem System zu einem Ausgleich, einer innerenAngleichung kommen könnte.Es gibt eine « Koexistenz in der Wahrheit ». Wir haben bei frühererGelegenheit von ihr gesprochen und fügen dem dort Gesagten hinzu : Diekatholische Kirche nötigt niemand, ihr zuzugehören. Sie verlangt jedochfür sich die Freiheit, nach ihrer Verfassung und ihrem Gesetz im Lande


626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeleben, ihre Gläubigen betreuen und die Botschaft Jesu Christi offen verkündigenzu können. Dies freilich ist ihr unabdingbare Grudlage fürjede ehrliche Koexistenz. Inzwischen kämpft sie weiter — nicht auf demFeld der Politik und Wirtschaft, wie man ihr immer wieder fälschlichnachgesagt hat, sondern mit ihren eigenen Waffen : der Standhaftigkeitihrer Gläubigen, dem Gebet, der Wahrheit und der Liebe. Sie opfertdie Not der Verfolgung auf für das Heil der Verfolger selbst wie derLänder und Völker, in denen sie verfolgt wird.Die Kirche das Zeichen, das emporragt über die Völker — dieses Wortverpflichtet euch alle, geliebte Söhne und Töchter, denn man beurteiltdie Kirche nach dem, was ihr seid — religiös und sittlich.Ihr lebt in einer materialistischen Welt. Bezeichnend für sie ist, dassdas Religiöse gering im Kurs steht. Man opfert wenig oder nichts dafür,opfert es selbst aber leichten Sinnes für jeden Diesseitswert. Kehrt dasVerhältnis um ! Setzt wieder Gott an die erste Stelle und lasst euch denDienst Gottes, euren heiligen Glauben etwas kosten !Ihr seid die Katholiken eines hoch industrialisierten Landes. Euch istdie grosse Aufgabe gestellt, dieser neuen Welt der Industrie, ihrenWerk-und Büroräumen, ihren Anlagen und ihrem ganzen Getriebechristliche Form und Gestalt zu geben. Die Welt der Industrie ist nichtNatur. Aber sie ist wie die Natur Gottes Herrschaftsgebiet. Auch inihr ist der Mensch ganz angewiesen auf das Wirken der Gesetze, die Gottin die Dinge hineingelegt hat. Christus, durch den alles geschaffen, derHerr der Welt, ist Herr auch dieser Welt. Auch sie ist berufen, einechristliche Welt zu sein. An euch liegt es, ihr das christliche Gepräge zugeben.Heute sind die Geschicke der Menschen auf der ganzen Welt engin einander verflochten wie nie zuvor. Um so grösser sind die Gefahren,wenn die Menschen, so verschieden nach Rasse, Erziehung, Geschichteund Interessen, besonders wirtschaftlicher Natur, in Gegensatz undFeindschaft geraten. Die Katholiken über die ganze Welt hin könnendurch ihre Einheit im Glauben und in der Kirche eine gewaltige Kraftwerden, um Frieden, auch sozialen Frieden zu schaffen. Nur muss dasBewusstsein ihrer Zusammengehörigkeit lebendig in ihnen wirken.Pflegt alle dieses Bewusstsein. Denn der Welt, die aus sich den Friedenhicht schaffen kann, will Christus seinen Frieden schenken, aber durcheuch, nicht ohne euer Zutun.Wir schliessen mit dem Lobruf des Völkerapostels : « Jesus Christus


Acta PU Pp. XII 627ist derselbe gestern und heute und in Ewigkeit )) 2 . Euch alle dem mächtigenSchutz seiner gebenedeiten Mutter Maria empfehlend erteilen Wirals Unterpfand der Gnade und Liebe des Herrn den anwesenden Oberhirten,Unseren Ehrwürdigen Brüdern, allen Priestern und den mitihnen in der Seelsorge arbeitenden Laien, den hohen staatlichen undstädtischen Vertretungen und Behörden, euch allen, geliebte Söhne undTöchter, sowie dem ganzen katholischen Deutschland aus der Fülle desHerzens den Apostolischen Segen.2 Hebr. 13, 8.


628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSACRA CONGREGATIO CONSISTORIALISIDICIONIS CANADENSISDECRETUMDE VICARIATU CASTRENSIQuum Exc. P. D. Mauritius Roy, Archiepiscopum Quebecensis et VicariusCastrensis Dicionis Canadensis, ab Apostolica Sede enixe postulaveritut familiae militum qui stipendia in Exercitu Canadensi merentur,ob peculiaria in quibus versantur adiuncta, eiusdem VicariatusCastrensis iurisdictioni subderentur, pariterque ut ad animarum salutemsatius procurandam, militum cappellani canadenses confessiones quorumlibetad se in locis militibus reservatis accedentium audire possent, SsmusDominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII, de consilio infrascriptiCardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, porrectisprecibus benigne annuere dignatus est.Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto,perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent,decernit ut inter subditos, iam in Decreto diei 17 Februarii 1951 (( Deerectione Vicariatus Castrensis in Dicione Canadensi » assignatos, posthacadlegantur etiam familiae militum canadensium, id est uxores,liberi, propinqui et necessarii ac famuli, qui cum illis cohabitant sivein Dicione Canadensi, in copiarum tamen stationibus, sive extra praedictamDicionem quolibet locorum eos comitentur.Concedit insuper Sanctitas Sua ut militum cappellani canadensesconfessiones quorumlibet ad se in locis militibus reservatis accedentiumvalide et licite audire possint.Contrariis quibusvis minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 19Aprilis 1956.83 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor


Sacra Congregatio Consistorialis 629IIPROVISIO ECCLESIARUMSanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quaesequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirumdie 24 Maii 1956. — Titulari episcopali Ecclesiae Aegeaensi praefecitRevmum D. Franciscum Borgiam Valenzuela Ríos, e dioecesi Rancaguensi,quem constituit Praelatum Praelaturae nullius de Copiapó, nupererectae.die 27 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Montisclarensi Exc. P. D. IosephumAlves de Trindade, hactenus Episcopum de Bonum.die 20 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Osornensi, nuper erectae, R. P.Franciscum Iosephum a S. Michaele, O. F. M. Cap., saeculo : MaximianumValdés Subercaseaux, parochum oppidi vulgo « Pucón » nuncupatiin Vicariatu Apostolico de Araucania.die 16 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi inMauretania Revmum P. D. Andream Fougerat, e dioecesi Engolismensi,Antistitem Urbanum, vice rectorem Instituti Catholici Parisiensis, quemconstituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. AlexandriCaillot, Episcopi Gratianopolitani.die 2 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Molinensi R. D. FranciscumBougon, Vicarium Generalem dioecesis Ambiensis.die 3 Augusti. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Larissensi in ThessaliaExc. P. D. Antonium Giordani, hactenus Episcopum titularemMyndlensem.— Titulari episcopali Ecclesiae Nevensi R. P. D. Hubertum I. Cartwright,Antistitem Urbanum, parochum ecclesiae cathedralis Philadelphiensis,quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc.P. D. Edmundi Ioannis Fitzmaurice, Episcopi Wilmingtoniensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Macrensi in Mauretania R. P. D.Iosephum Streidt, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem arcidioecesisViennensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P.D. Francisci König,Archiepiscopi Viennensis.41 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 12. — 26-9-1956.


630 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie k Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Uthinensi E. D. IosephumBezerra Coutinho, parochum Sancti Benedicti in dioecesi Sobralensi,quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Tupynambàda Frota, Episcopi Sobralensis.die 11 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Pampilonensi, nupererectae, Exc. P. D. Henricum Delgado y Gómez, hactenus EpiscopumPampilonensem.— Titulari episcopali Ecclesiae Hirinensi R. D. Marium Di Lieto,Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, canonicumCapituli Cathedralis Amalphitani, quem deputavit Auxiliarem Exc.P. D. Donati Pafundi, Episcopi Asculani Apul. et Ceriniolensis.die 18 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Curubitanae R. D.Raphaelem Valladares, Vicarium Generalem dioecesis Sancti Michaelis,quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Aloisii Chavez y González,Archiepiscopi Sancti Salvatoris in America.die W Augusti. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae NicopsitanaeExc. P. D. Ioannem Sison, hactenus Episcopum titularem Limatensem,quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. IacobiSancho, Archiepiscopi Novae Segobiae.— Titulari episcopali Ecclesiae Fatensi, R. P. Odilium Etspueler,sodalem Societatis Verbi Divini, rectorem seminarii metropolitani NovaeSegobiae, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Banguedensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Lamianae R. P. Henricum Byrne,Superiorem Societatis Sancti Columbani pro Missionibus apud sinensesin regione vulgo Mindanao in Insulis Philippinis, quem constituit PraelatumPraelaturae nullius Ibanae.. die 24 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Civitatis Ieffersoniensis, nupererectae, Exc. P. D. Iosephum M. Marling, hactenus Episcopum titularemThasiensem.— Cathedrali Ecclesiae Campifontis-Capitis Girardeauensis, nupererectae, Exc. P. D. Carolum E. Helmsing, hactenus Episcopum titularemAxomitanum.— Cathedrali Ecclesiae Kansanopolitanae-S. Iosephi, nuper erectae,Exc. P. D. Edvinum Vincentium 0'Hara, hactenus Archiepiscopum-Episcopum Kansanopolitanum.— Titulari episcopali Ecclesiae Orcistanae Exc. P. D. Carolum HubertumLe Blond, hactenus Episcopum S. Josephi in America.


Sacra Congregatio Consistorialis 631— Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Edvini VincentiiO'Hara, Archiepiscopi-Episcopi Kansanopolitani-S. Iosephi, Exc. P. D.Ioannem Patricium Cody, Episcopum titularem Apolloniensem.die 5 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Liviensi R. D.Telesphorum Cioli, Ordinis Fratrum B. Mariae V. de Monte Carmelo,quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. EmmanuelisMignone, Episcopi Ar retini.S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDEiPROVISIO ECCLESIARUMSsmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII dignatusest sequentes providere Ecclesias, nimirum :die 29 Februarii 1956. — Metropolitanae Ecclesiae Agraensi praefecitR. P. Dominicum a Bandra (in saeculo Romualdum Athaide), OrdinisFratrum Minorum Capuccinorum.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Lydenburgensi R. P. AntoniumRéitérer, e Congregatione Missionariorum Filiorum Ss. Cordis Iesu.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Meerutensi, nuper erectae, Exc.P. D. Bartholomaeum Evangelisti, hactenus Archiepiscopum titularemBrysiensem, cui servavit archiepiscopalem titulum ad personam.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Beliziensi Exc. P. D. DavidemF. Hickey, hactenus Episcopum titularem Bonitzensem.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Caiennensi, nuper erectae, Exc.P. D. Alafridum Marie, hactenus Episcopum titularem Mundinitzensem.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Georgiopolitanae, nuper erectae,Exc. P. D. Richardum Lester Guilly, hactenus Episcopum titularemAdraenum.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Kingstonensi, nuper erectae, Exc.P. D. Ioannem McEleney, hactenus Episcopum titularem Zeugmatensemin Syria.


632 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale— Cathedrali episcopali Ecclesiae Daloaènsi, nuper erectae, R. P.Ioannem Mariam Etrillard, e Societate Missionum ad Afros.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Kupelaënsi, nuper erectae, R. P.Adeodatum Yougbare, e clero saeculari.— Titulari episcopali Ecclesiae Attalensi in Pamphylia R. P. GeorgiumPearce, e Societate Mariae, quem constituit Vicarium ApostolicumArcipelagi JSJavigatorum.— Titulari episcopali Ecclesiae Egugensi R. P. Gustavum AndreamFerdinandum Raballand, e Societate Parisiensi Missionum ad exterasgentes, quem constituit Vicarium Apostolicum de Phnom-Penh.die 24 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Adraenae R. D. EliamMchonde, e clero saeculari, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. EdgariAristidis Maranta, Archiepiscopi Daressalaamensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Balanensi R. P. Eduardum IosephumSchlotterback, ex Istituto Oblatorum S. Francisci Salesii, quem constituitVicarium Apostolicum de Keetmanshoop.— Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Henrici IosephiThiinemann, Episcopi Keimoesani, Exc. P. D. Franciscum Esser, Episcopumtitularem Claniensem, hactenus Vicarium Apostolicum de Keetmanshoop.die 7 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Hypselitanae R. P. IesumSerrano Pastor, e Congregatione Missionariorum Filiorum CordisB. M. V., quem constituit Vicarium Apostolicum de Darien.die 20 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Amadassenae Exc.P. D. Franciscum Xaverium Lacoursière, e Societate MissionariorumAfricae, hactenus Episcopum Mbararaënsem.die 29 Aprilis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cotiaeensi R. P.Franciscum Markall, e Societate Iesu, quem constituit Coadiutorem cumiure successionis Exc. P. D. Astonis Chichester, Archiepiscopi Salisburiensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Mosynopolitanae R. P. ManfredumStaverman, ex Ordine Fratrum Minorum, quem constituit VicariumApostolicum, nuper erecti Vicariatus Apostolici de Hollandia.die k Iulii. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Vellorensi R. P. DavidemSwamidoss Pillai, e Societate S. Francisci Salesii.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Buakensi, nuper erectae, R. P. AndreamDuirat, e Societate Missionum ad Afros.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Gagnoaënsi, nuper erectae, Exc.


Sacra Congregatio de Propaganda Fide 633P. D. Ioannem Mariam Etrillard, e Societate Missionum ad Afros, hactenus Episcopum Daloaënsem.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Daloaënsi R. P. Petrum Rouanet,e Societate Missionum ad Afros.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Sokodensi, nuper erectae, R. P.Hieronymum Lingenheim, e Societate Missionum ad Afros.— Cathedrali episcopali Ecclesiae Maswaënsi, nuper erectae, R. P.Eduardum Aloysium McGurkin, e Societate de Maryknoll pro missionibusexteris.die 18 Iulii. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Gibraltariensi R. D.Ioannem Farmer Healy, e clero saeculari dioecesis Southvarcensis.die 3 Augusti. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Khulnensi, nupererectae Jessorensi nomine, R. P. Dantem Battaglierin, e Pia SocietateSancti Francisci Xaverii pro exteris missionibus.IINOMINATIONESDecretis, ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide, adsuum beneplacitum, renunciavit:die 31 Iulii 1956. — R. P. Aemilianum Pied, e Societate MariaeMonfortana, Praefectum Apostolicum nuper erectae Praefecturae Apostolicaede Vichada.— R. P. Aloysium Eduardum Garcia Rodríguez, ex Instituto Yarumalensipro missionibus exteris, Praefectum Apostolicum de Arauca.die 7 Augusti. — R. P. Urbanum McGarry, Tertii Ordinis RegularisS. Francisci, Praefectum Apostolicum nuper erectae Praefecturae Apostolicaede Bhagalpur.


634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSACRA CONGREGATIO RITUUMT AN AN ARI VEN.BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI VICTORIAE RASOAMANARIVO,VIDUAE.SUPER DUBIOAn signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectumde quo agitur.Ad Christi Ecclesiam pertinet universas -gentes edocere, fidei tingeresacramento et, quae sint observanda, praecipere (Cf. Mt. 28, 18 ss). Cuidivino mandato Sponsa Christi nullo non tempore obtemperare destitit,missis christianae veritatis christianaeque virtutis nuntiis propagatoribusquelonge a patriis laribus ad extremum usque terrae, ubi insulaequoque Eum, quem Deus lucem Gentium dedit, expectant (Cf. Is. 49, 6 ;60, 9). Et ubicumque Ecclesia patuit fixitque tentorium suum, ibi floresprotulit omniumque virtutum genuinos fructus maturavit. Quandoquidemhumana natura, quamvis ob miserum Adae lapsum hereditaria labeinfecta, aliquid tamen in se habet naturaliter christianum (Cf. Tertull.,Apolog. XVII, 6), quod si divina luce collustretur et divina alatur gratia,ad veri nominis virtutem et sanctitudinem evehi aliquando potest.In concentu tot Servorum Dei, patria quidem, genere, lingua, colorevariorum, in quibus mirabilis actio divinae gratiae humanam naturamperficientis apparet, non ultimum locum tenet Victoria Rasoamanarivo.Orta est Serva Dei in Insulae Madagascariae urbe capite, quae vulgoappellatur Tananarive, anno 1818, ex familia licet non nobili, potentissimatamen supra omnes, utpote cum regali principatu arctissime coniuncta: utroque parente pagano, patre scilicet Rainiandriantsilavo, quidein ab idolis ad haeresim Calvinistarum transivit, matre vero Rambahinoro,quae ex idolorum tenebris ad vitae finem usque non emersit.Iuvenis Rasoamanarivo, quamvis sancta parentum conversatione prorsuscaruerit, ope tamen divinae gratiae praevenientis providentisque exinfidelitatis et haeresis coeno prodiit et sicuti suavissimus et purissimusflos in Ecclesiae viridario suis splenduit virtutibus, adeo ut vel sanctitatislaudem, uti ex dicendis patebit, sibi comparaverit.


Sacra Congregatio Rituum 635Famula Dei, patre orbata, a patruo est in aliam adoptata et ad idolorumcultum ab ineunte aetate instituta. Naturali quadam inclinationeetiam tum, nondum audita Evangelii praeconum praedicatione, ad christianarumvirtutum exercitium quasi praeludebat.Anno 1861 a matre Sororibus a S. Ioseph de Cluny concredita esteducanda, et statim christianae catechesi studiose et assidue vacavit,orationi iam instare coepit ; Christum Christique religionem per desideratissimumBaptismum, verae vitae lavacrum, anno 1863 die 1 Novembris,amplexata est, assumpto Victoriae nomine, devictis utique suorum insectationeac difficultatibus omne genus. Die dein 17 Ianuarii sequentisanni primum Eucharistiae sacramentum maximo animi ardore accepitsacroque Chrismate inuncta est die 11 Septembris eiusdem anni. Nihilfere postea ab omnibus suis, una excepta sorore natu minore, nontentatum est, ut ipsa ad apostasiam cogeretur.Sexdecim annos nata Religionem ingredi voluit ; at matrimonio consociaridebuit cum Radriaka, vel pleno nomine Ratsimatahodriaka, avunculifilio, Primi scilicet Ministri primogenito militumque duci, quum totahaec res, per illius gentis leges, penes parentes staret ; sed nonnisi EcclesiaeCatholicae ritu, die 13 Maii 1864, coniungi voluit.Coniugalis autem vita dolorem tantum eidem attulit. Dici namquevix potest, quam contumeliose quamque acriter Radriaka, cuius probrosavivendi ratio omnibus nota erat, erga uxorem se gesserit; quanta verocum patientia et mansuetudine eum sustinuerit ipsa suisque officiis complexasit. Numquam de eo vel apud amicos querelas movit, numquam deeius effreno vivendi modo sermonem fecit, cum ipso litigavit numquam.Assidua oratione sibi divina auxilia impetrabat, pro eo orabat itemquead eundem finem ab aliis postulabat preces. Adhortationibus pluriessollicitata ad virum relinquendum, numquam ab eo discessit neque euma se unquam repulit. In mortis articulo propriis manibus eum lustralibusaquis regenera vit, demortuum luxit lugubresque vestes, quas usquedum vixit non deposuit, induit.Victoria, prout primorum ferebat consuetudo, regiam aulam, advaria obsequia reginae praestanda, frequentabat, simplices induta vestespatrio more confectas. Ibi, demirantibus ac saepe irridentibus aulicis, quiomnes ad reginae exemplum Calvinianam sectam profitebantur, Victorianostra dictis factisque veluti vivens catholicae fidei confessio apparebat,praeclarissimum virtutum specimen praebens. Hinc in omniumaestimationem paulatim venit, ita ut potentissimus ille reginae PrimusMinister eam libenter audiret eiusque petitionibus annuere soleret.


636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDomi et in ecclesia multum temporis oratione insumebat, maximavigilantia et prudentia necnon actuoso studio in famulorum cum spiritualitum temporali bono provehendo obibat.Interea exorto bello Gallicam Ditionem inter Hovarumque Guberniumanno 1883, Catholicorum condicio perquam gravis effecta est :Missionales enim natione Galli ex Madagascaria Insula expulsi sunt;neophytae catholici accusabantur, quod patriae essent proditores; avera fide eos seiungere conabantur catholicae religionis hostes, quasi iddebitus erga Nationem suam postularet amor et fidelitas. Quibus inadiunctis, nisi mulier una adfuisset, Victoria, quae suo forti constantiqueapud Primum Ministrum interventu iura Ecclesiae, nullis humanisinstructae subsidiis, ab insectatorum arrogantia vindicasset, suis opibusatque exemplis catholicos fratres in fide sustinuisset et confirmat isset,Ecclesia vix in illis regionibus nata, fortasse, uti testes deponunt,penitus defecisset.Compositis dein rebus, Serva Dei, quae Missionales Societatis Iesudiscendentes luctu et dolore defleverat, eosdem ad suas messes anno1886 redeuntes summo gaudio excepit.Deinceps orationi, quam numquam dimiserat, unice fere se devovit,omniumque virtutum exercitio, omnium bonorum operum particeps.Christi caritate iugiter extimulata infirmos, uti antea, curabat, pauperessublevabat, in carcere devinctos visitabat, ecclesiis aedificandis nonmódicas suas pecunias insumpsit; Actionis catholicae, quae vocatur,vere antesignana ibidem exstitit ita, ut tanta veneratione vel ab ethniciscelebraretur, ut insigni nomine « Magnae Christianae », cum adhucviveret, decoraretur.Fracta demum laboribus atque doloribus haud paucis potius quamaetate, brevi sed vehementi morbo cruciata, Famula Dei die 21 mensisAugusti, anno 1894, quadragesimo sexto aetatis suae, purissimam animamDeo reddidit, eiusque corpus in gentilicio mausoleo sepultum est.Pretiosam eius mortem sanctitatis fama statim est subsecuta et magismagisque percrebruit eiusque glorificatus semper fuit desiderata, at,varias ob causas, nonnisi ineunte anno 1932 Processus ordinarius, quidicitur, de fama sanctitatis, virtutibus et miraculis eius in Curia VicariatusApostolici Tananarivensis fuit inchoatus. Qui Processus, ad sacrorumcanonum normam anno 1935 perfectus, ad Sacram Rituum Congregationemdelatus fuit, additis litteris plurimis Summo Pontifici adhibitisCaelitum honores ipsi Servae Dei decernendos postulantibus. Cumautem penes eandem S. Rit. Congregationem Causa haec beatificationis


Sacra Congregatio Rituum 637agitari coepta sit, scriptis eiusdem Famulae Dei perpensis, nihil obstaredecretum est die 25 Ianuarii 1952 quominus ad ulteriora procedi posset.Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante Revmo P. CaroloMiccinelli, Societatis Iesu et huius Causae Postulatore legitime constituto,Eíñus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, EpiscopusVeliternus, eiusdem Causae Ponens, die 14 Februarii 1956 in OrdinariaCongregatione ad Vaticanas aedes habita, dubium disceptandum proposuit: An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et adeffectum de quo agitur, et super ea retulit. Purpurati autem Patres,sacris tuendis ritibus praepositi, auditis Officialibus Praelatis ac praesertimR. P. D. Sylvio Romani, Fidei Promotore Generali, rescribendumcensuerunt : Affirmative, seu Signandam esse Commissionem, siSanctissimo placuerit.Facta demum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem fidelirelatione, Sanctitas Sua, sententiam Eimorum Cardinalium ratam habens,Sua manu Commissionem Introductionis Causae Servae Dei VictoriaeRasoamanarivo, pro sua benignitate, signavit.Datum Romae, die 19 Februarii 1956.L. © S.C. Card. CICOGNANI, Praefectusf A. Carinci, Archiep. Seleuc, SecretariusSACRA CONGREGATIO DE SEMINARIISET STUDIORUM UNIVERSITATIBUSiDECRETUMERIGITUR ET IURE GRADUS ACADEMICOS CONFERENDI AUGETUR INSTITUTUMSOCIALIUM SCIENTIARUM IN PHILOSOPHICA FACULTATE PONTIFICII ATHE­NAEI ANGELICI IN URBE.Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum universitatibus, perpensissupplicibus litteris Magistri Generalis Ordinis Fratrum Praedicatorum,Magni Cancellarii, cum compererit Institutum Socialium


638 Acta Apostólicas Sedis - Commentarium OfficialeScientiarum, quod a. D. MCMLI in Philosophica Facultate Pontificiiin Urbe Athenaei quod « Angelicum » nuncupatur conditum est, socialibusdoctrinis ad Catholicae Ecclesiae Magisterii mentem provehendisnon parum contulisse, laudatum Institutum Socialium Scientiarum inperpetuum erigit erectumque declarat, ipsique ius tribuit in posterumacademicos Socialium Scientiarum gradus conferendi iis alumnis quitrienne studiorum curriculum rite compleverint, dummodo antea philosophico-theologicastudia perfecerint quae can. C. I. C. 1365 praescribuntur,vel per unum saltem annum in Philosophica Facultate eas disciplinasdidicerint atque superatis examinibus absolverint quae tum socialiumdoctrinarum natura tum peculiaribus Statutis exiguntur; ceterisservatis quae et Apostolica Constitutione « Deus scientiarum Dominus» adnexisque « Ordinationibus » et eiusdem Instituti approbatisStatutis praescribuntur; contrariis quibuslibet minime obstantibus.Romae, ex Aedibus Sancti Callisti, d. xxv m. Novembris, in FestoS. Catharinae Virg. et Mart., a. D. MCMLV.L. © S.© I. Card. PIZZARDO^, Ep. Albanen., Praefectusf C. Confalonieri, Archiep. Mcopolitan., a SecretisIIDECRETUMIN PERPETUUM ERIGITUR ET IURE GRADUS ACADEMICOS CONFERENDI AUGETURTHEOLOGICA FACULTAS SUB TITULO (( MARIANUM )) IN URBE.Caelesti honorandae Reginae, Dei hominumque Matri, Ordo ServorumBeatae Mariae Virginis totum se devotum voluit, indeque a primordiistheologica studia cum aliis Mendicantium Ordinibus impensissimefovit, id praesertim cupiens ut Christo Domino hominum mentes voluntatesqueadducerentur per Mariam, Sapientiae Sedem Almamque RedemptionisSociam.Quamobrem Romani Pontifices, saeculo xiv labente, Ordini ServorumMariae, cuius sacrarum disciplinarum ab exordiis sedulo impensum studiumlaudare ac augere nunquam destiterunt, facultatem academicosgradus propriis sodalibus conferendi tribuerunt, quam, vertentibus saeculis,confirmatam amplificatamque voluerunt. Privilegium enim a Boni-


Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 639fatio IX, a. D. MCCCXCVIII Priori Generali laudati Ordinis impertitum,Innocentius VIII a. D. MCDLXXXVII, Clemens VIII a. D. MDCIV, Paulus Va. D. MDCVi, Urbanus VIII a. D. MDCXXXIII ac MDCXXXIX, Alexanderdemum VII a. D. MDCLVIII, non modo ratum habuerunt sed etiam amplioriiure auctum promulgaverunt. Anno tandem MDOLXVI, die xxvi mensisFebruarii, Sacra Congregatio Episcoporum et Regularium negotiis praepositaCollegium ab Henrico Gandavensi nuncupatum apud ConventumSancti Marcelli in Urbe et in perpetuum erexit et facultate cumulavitSacrae Theologiae academicos gradus Collegii alumnis conferendi ; cuiusCollegii « Statuta » Clemens IX, die xxi m. Aprilis a. D. MDCLXIX, perBullam « Militantis Ecclesiae » apostolica auctoritate munivit.Romanum Collegium « Henrici Gandavensis », postquam duo saeculafloruit, anno MDCCCLXX luctuose eversum est. Mox tamen, annoD. MDCCCXCV, restitutum est, titulo assumpto « Sancti Alexii Falconerii», atque a. D. MCMXXVIII in novas aptiores aedes translatum, adamoenum declivem collem Ianiculensem a fundamentis excitatas. Quaenova sedes crescentis in dies industrii studii, quo sacrae disciplinae excolunturad perennis Veritatis incrementum, perspicua haud interiectamora testimonia dedit : ampla enim Bibliotheca theologicorum operumaucta est, praesertim ad Mariologiam spectantium, cui immo AugustusPontifex Pius XII fel. regn. ditissimam « Marialem librorum Collectionem» quae per quinquaginta circiter annos in aedibus Sancti Apollinarisasservabatur addere dignatus est ; ab anno autem MCMXXXIX Ephemeridesquibus titulus « Marianum » a Magistris laudati Collegii edicoeptae sunt, magna eruditione de Deiparae privilegiis in primis disserentes.Cum interea theologicae scholae Collegii ((S. Alexii Falconerii» adnormas Constitutionis « Deus scientiarum Dominus » aptatae integresint, perspecta indefessa opera ab universo Patrum Servorum MariaeOrdine et signanter a memorato Collegio mariologicis provehendis studiisegregie collata, idem Summus Pontifex Pius Div. Prov. Papa XII,per litteras Sacrae huius Congregationis, die xxx m. Novembris anniS. Iubilaei datas, scholas Collegii « Sancti Alexii Falconerii » ad FacultatisTheologicae dignitatem, pro alumnis totius Ordinis Fratrum ServorumMariae, benigne evehere dignatus est.Postquam autem praescriptum quinque annorum experimentum felicitercessit, eadem Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus,auctoritate a Ssmo D. N. Pio Div. Prov. Pp. XII sibi concredita,in Dei gloriam animarumque salutem, ad mariologica studia


640 Acta Apostolicae aedis - Commentarium Officialeuberius impellenda, ad normam can. 1376 O. I. O. in perpetuum erigit FacultatemTheologicam in Urbe sub titulo « Marianum », ipsique ius tribuitdecernendi academicos gradus baccalaureatus, licentiae, laureaequedoctoralis sodalibus Ordinis Fratrum Servorum B. M. V. qui in ipsastudia perfecerint ad Apostolicae Constitutionis normam ; cuius insuperStatuta, ad eandem Constitutionem Apostolicam « Deus scientiarumDominus » eidemque adnexas « Ordinationes » fideliter accommodata,rata habet atque approbat, omnibusque ad quos pertinet ut ad actumplene traducantur praecipit ac iubet, ceteris servatis de iure servandis.Datum Romae, ex Aedibus Sancti Callisti, d. VIII m. Decembris infesto Immaculatae Conceptionis B. M. V., a. D. MCMLV.Çg I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanen., PraefectusL. f& S.'f C. Confalonieri, Archiep. Mcopolitan., a SecretisIIIDECRETASanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,decretis Sacrae Congregationis de Seminariis et studiorum Universitatibus:die 20 Octobris 1955 — Scholam socialem in Catholica UniversitatePeruviana (Lima), ratam habuit atque approbavit.die 8 Decembris 1955 — Statuta Theologicae Facultatis Sydneyensis(Sydney), rata habuit atque approbavit.


Sacra Paenitentiaria Apostolica 641<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)ORATIO A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA ATQUE INDULGENTIIS DITATAA Maria 8mia Madre degli OrfaniSalve, o Vergine purissima, Regina potentissima, che la famigliaumana chiama col nome soavissimo di Madre, noi che non possiamoinvocare una madre terrena, perchè o non l'abbiamo mai conosciuta osiamo rimasti ben presto privi di un così necessario e dolce appoggio, aTe ci rivolgiamo, sicuri che vorrai essere madre specialmente per noi. Seinfatti per la nostra condizione destiamo in tutti sentimenti di pietà,di compassione e di amore, molto più li susciteremo in Te, la più amorosa,la più tenera, la più pietosa di tutte le pure creature.O Madre vera di tutti gli orfani, noi ci rifugiamo nel tuo Cuore immacolato,certi di trovare in esso tutti i conforti, cui anela il nostrodesolato cuore; noi riponiamo ogni fiducia in Te, aftinché la tua manomaterna ci guidi e ci sostenga nell'aspro sentiero della vita.Benedici tutti coloro che ci aiutano e ci proteggono in nome tuo ;premia i nostri benefattori e gli spiriti eletti che dedicano a noi laloro vita. Però soprattutto sii Tu per noi sempre madre, modellando inostri cuori, illuminando le nostre menti, temperando le nostre volontà,adornando le nostre anime con tutte le virtù e allontanando da noi i nemicidel nostro bene, che vorrebbero perderci per sempre.E infine, Madre nostra amantissima, delizia e speranza nostra, portacia Gesù, frutto benedetto del tuo seno, aftinché, se non abbiamola dolcezza di una madre quaggiù, ci rendiamo tanto più degni di Tein questa vita e possiamo poi godere nella eternità del tuo affetto maternoe della tua presenza, unitamente a quella del tuo Figlio divino,che col Padre e lo Spirito Santo vive e regna nei secoli dei secoli.Così sia !


642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDie 28 Augusti 1956Ss^mus D. N. div. Prov. Pp. XII benigne tribuere dignatus est partialemmille dierum Indulgentiam, ab orphanis saltem corde contrito acquirendam,quoties supra relatam orationem devote recitaverint. Contrariisquibuslibet minime obstantibus.N. Card. CANALI, Paenitentiarius MaiorL. © S.•I. Rossi, a secretis


Sacra Romana Rota 643SACRA ROMANA ROTACita tio edictalisF ARG EN.NULLITATIS MATRIMONII AXTMANN-WILSONCum ignoretur locus actualis commorationis Domini Jacobi Wilson,in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se siveper procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. B. Rotae(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 31 Octobris 1956, bora 12, adconcordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendumet ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causaedefinitione.An constet de matrimonii nullitate, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti domini Iacobi Wilson curaredebent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *Franciscus Brennan, Ponens.Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Iulii 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Jacques Wilson,défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personneou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de laS. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 31 octobre 1956, à12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixerle jour de la décision de la cause devant la Rote.Constet-t-il de la nullité du mariage dans le cas?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit Mr Jacques Wilson devront, dans la mesuredu possible, l'avertir de la présente citation.


644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEGiovedì, 6 settembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor GIUSEPPEDÜDLEY LAWRENCE, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziariodella Liberia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si èdegnato di nominare :28 aprile 1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Piazza Adeodato Giovanni,Protettore delle Suore del Terz'OrdineRegolare di Nostra Signora del Monte Carmelo(Luxembourg).» maggio » L'Emo e Revino Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Prolettore del Santuario della Madonna della Misericordiain Macerata.8 luglio » S. E. Revma Monsig. Forni Efrem, Arcivescovo tit. diDami, Delegato Straordinario per la presentazionedella Rosa d'Oro a Sua Altezza Realela Granduchessa Carlotta di Lussemburgo.31 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Dalla Costa Elia, Protettoredelle Minime Ancelle della SS. Trinità,Suore Montalve (Firenze).» » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Dalla Costa Elia, Protettoredelle Suore Stabilite nella Carità diGesù Buon Pastore (Firenze).


Aa. et vol. XXXXYIII 27 Octobris 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 13<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>IVILL AVICENTIEN.(VICHAD AËNSIS)A VICARIATU APOSTOLICO VILLAVICENTIENSI QUAEDAM REGIO SEPARATUR, EXQUA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA VICHADAËNSIS.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum Apostolis Christus mandaverit ut in universum mundum euntespraedicarent Evangelium omni creaturae (cf. Me. 16, 15), Nos, qui christianaerei summam in manibus habemus, nihil omnino intentatum relinquimus,quod aptius in dies sacrae doctrinae disseminandae conducat,hominibusque salutis viam tutiorem facilioremque usque faciat. Quamob rem accipiendas esse preces censemus venerabilis Fratris Pauli Bertoli,Archiepiscopi titulo Nicomediensis atque Apostolici in ColumbianaRepublica Nuntii, qui ab hac Romana Sede poposcit ut ab apostolico vicariatuVillavicentiensi, in eadem Republica, qui latissime patet, certadistraheretur pars eademque in novae formam praefecturae redigeretur :Nos enim non latet, ubi territoria aptiore limite dividantur pluresquesuppeditent sacerdotes, et fideles in virtute magis magisque proficere etcaritatis opera uberius florere. Probantes igitur quod S. Congregatio42 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 13. — 27-10-1956.


646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeFidei Propagandae censuerit esse faciendum, quae sententiam rogaveritvenerabilem Fratrem Franciscum Iosephum Bruls, Episcopum tituloParaetoniensem et Vicarium Apostolicum Villavicentiensem ; itemquesupplentes eorum consensum, qui in hac re aliquid iuris habeant velse arbitrentur habere, de summa Nostra potestate haec, quae sequuntur,decernimus atque iubemus. A vicariatu apostolico Villavicentiensieam territorii partem separamus, quae terminis civilis regionis vulgo(( comisaria del Vichada » definitur, eamque ad apostolicae praefecturaegradum perducimus, Vichadaënsis ex eiusdem regionis nomine nuncupandae.Cui novae praefecturae omnia adiungimus iura ac privilegia,quae ad eandem Iure Canonico spectant; eiusque pariter PraefectumApostolicum omnibus decoramus honoribus simulque astringimus officiiset oneribus, quibus huiuscemodi dignitas et ornari et onerari consuevit.Cuius Vichadaënsis praefecturae curam atque regimen tradimusdilectis Filiis Sodalibus Societatis Montfortanae a Maria, ad Nostrumtamen et Apostolicae Sedis nutum, qui adhuc ubere cum fructu in hacregione allaboraverunt ; laeta cum spe fore ut ipsi, qui incolarum moresvitaeque instituta apprime noverint, intentiore studio Ecclesiae sanctaeconsulant progressioni atque utilitati. Harum autem Litterarum decretavenerabilis Frater Paulus Bertoli, cuius meminimus, ad remadducet, vel ille qui, eo tempore quo ad effectum operis venturum sit,Apostolicae in Columbia Nuntiaturae praeerit, facta potestate et aliumvirum ad hoc delegandi, dummodo ecclesiastica dignitate pollentem.Qui vero rem perfecerit, onus habebit factae territorii divisionis documentaexarandi, eorumque fide digna exempla ad S. Consilium FideiPropagandae quam primum mittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Neminipraeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typisimpressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sintsubscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, siostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit


Acta Pii Pp. XII 647vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iurestatutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Aprilis, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriduodevicesimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Proton. Apost.Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.Loco © PlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII. n. 91.IlKONGOLOENSIS - STANLEYPOLITANT.(KINDUENSIS)AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS KONGOLOËNSI ET STANLEYPOLITANO, IN CONGOBELGICO, QUAEDAM SEPARANTUR TERRITORIA, QUIBUS NOVUS VICARIATUSCONSTITUITUR, (( KINDUENSIS )) NUNCUPANDUS.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMApostolica Sedes omni cura et studio christianae fidei incrementoconsulit. Qua de causa, quo satius divini nominis gloria in Congi Belgiciregione promoveatur atque christifideles ibi commorantes uberioressuscipiant fructus ex evangelica lege, valde oportunum visum est vicariatuumapostolicorum Kongoloënsis et Stanleypolitani, sodalibus CongregationisSacerdotum a Sacro Corde Iesu concreditorum, peramplumterritorium dispertire et novum exinde apostolicum constituere vicariatum.Consilio igitur exquisito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E.Cardinalibus Sacrae Congregationi Christianae Fidei Propagandae praepositisac sententia audita venerabilis Fratris Alfredi Bruniera, Ar-


648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialechiepiscopi titulo Claudiopolitani in Honoriade atque Apostolici in CongoBelgico et in Ruanda Urundi Delegati, re qua par erat diligentiaconsiderata consensuque eorum suppleto, quorum hoc negotium quavisintersit ratione, suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decernimusac statuimus- Ab apostolico vicariatu Kongoloënsi territoriipartem distrahimus, quae Provinciae vulgato nomine de Kivu ad septentrionemvergit, quaeque regionem territorii civilis de Kasongo, admeridiem fluminis nomine Lualaba sitam, ac territorium civile de Rimbomboet partem illam territorii civilis de Kindu, quae obnoxia estKongoloënsi sacrorum Antistiti, complectitur; item a vicariatu apostolicoStanleypolitano eam territorii partem, quae ad meridiem fluminisLowa exstat, quaeque partem meridianam territorii civilis deLubutu et partem territorii civilis de Shabunda, inter flumina Luguluet Lowa sitam, atque insuper territorii civilis de Kindu partem illamcomplectitur, quae ad vicariatum Stanleypolitanum pertinet. Quam regionemin novi apostolici vicariatus formam redigimus, qui ab urbeKindu Kinduensis nuncupabitur quemque sollertibus curis sodaliumCongregationis a Sancto Spiritu committimus, ad Nostrum tamenet Sanctae Sedis nutum. Novus igitur apostolicus Kinduensis vicariatustotam regionem quam supra diximus amplectetur iisdemque circumscribeturfinibus; quem praeterea itemque eius pro tempore sacrorumPraesules iisdem iuribus et honoribus ornamus; Vicarium vero etiamoneribus astringimus, quibus solent ceteri eiusdem gradus Antistitesornari et astringi. Ut vero ea quae Nostris hisce Litteris iubemusiure optimo efficiantur, venerabilem Fratrem Alfredum Br uniera deligimus,vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducenturApostolicae in Congo Belgico et in Ruanda Urundi Delegationi praeerit ;cui autem contigerit hoc exsequendum opus, illi opportunas ad id potestatesfacimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro in ecclesiasticaconstituto dignitate. Praecipimus insuper ut confectum negotium inacta referatur, quorum fide digna exempla ad Sacram CongregationemChristianae Fidei Propagandae quam primum mittantur.Has vero litteras nunc et in posterum eificaees esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eflicacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini


Acta Pii Pp. XII 649praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrompereliceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typisimpressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sintsubscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, siostender en tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreveritvel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iurestatutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio et vicesimo mensis Aprilis,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri duodevicesimo.OBLSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propri ganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLocoPlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n. 7.IIITAMALENSIS - KETAËNSIS(NAVRONGENSIS)A DIOECESIBUS TAMALENSI ET KETAËNSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR,QUIBUS NOVA QUAEDAM DIOECESIS CONDITUR, (( NAVRONGENSIS )) APPELLANDA.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMSemper fuit magni momenti negotium magnique consilii conderedioeceses, cum per id frequens populi agmen ad unitatem sub Episcopiauctoritate redigatur, aptiorque inde ac firmior enascatur christianae reiadministratio. Sed hoc vel maioris, nostris hisce temporibus existimandumest, cum actuosior hominum vita bene aptum etiam postulat religiosarumrerum regimen. Quapropter, cum venerabilis Frater Iacobus Ro-


650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebertus Knox, Archiepiscopus titulo Melitenaeus et in Africa Orientaliet Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, censuerit bene fieri, siin regione Litoris Aurei nova quaedam dioecesis constitueretur; cumquevenerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. CongregationiFidei Propagandae praepositi consilium probaverint, Nos eorum consensumsupplentes qui in negotio aliquid iuris habeant vel se habereputent, de suprema et apostolica Nostra potestate haec, quae sequuntur,decernimus et iubemus. In territorio Litoris Aurei novam dioecesimconstituimus, Navrongensem, ab urbe capite, appellandam, quae terrascontinebit, quibus vulgari sermone sunt nomina : de Kassena Builsa etMamprussi, quaeque adhuc ad dioeceses Tamalensem et Ketaënsem pertinebant.Quae his finibus claudetur : ad septemtrionalem partem, territoriocui est cognomen in vulgus Haute Volta; ad orientalem plagam,terra quae populari sermone Togo Gallico appellari consuevit ; ad occasumdenique solis et ad meridiem, dioecesis Tamalensis limitibus. Quaeiura solent cuilibet Sedi episcopali esse propria, haec omnia etiam EcclesiaeNavrongensi tribuimus ; eius vero Praesuli, praeterquam quod iuraet honores suae dignitatis concedimus, onera quoque imponimus. Volumuspraeterea ut haec dioecesis Missionariis Africae, quos vocant,concredatur, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum : ea spe utquo Christi animorumque studio eas oras excoluerunt, eodem etiam inposterum agere pergant. Sedes dioecesis et Episcopi domicilium in urbeNavrongo erunt; cathedram vero docendae veritatis idem Praesul intemplo collocabit ibidem exstanti. Navrongensis Ecclesia metropoli LitorisCapitis tamquam suffraganea subdetur ; item eius sacrorum AntistesArchiepiscopo eiusdem Sedis oboediet. Canonicorum Collegiumquam primum erigatur : quousque tamen id fieri nequeat, censemus uteorum loco dioecesani Consultores eligantur, Episcopum consilio, operaiuvaturi. Quoniam autem uniuscuiusque Ecclesiae firmitas e numero,pietate, virtute sacerdotum magna ex parte pendet, ideo nihil est abEpiscopo maiore sollicitudine curandum, quam ut seminarium saltemelementarium struat, iis pueris excipiendis et educandis, quos divinaSpiritus Sancti gratia ad sacerdotium ineundum moverit. Quod scilicetiuxta normas iuris communis faciet, et praescriptiones S. Congregationisde Propaganda Fide. Mensa episcopalis, quam dicunt, iis bonis etpecuniis constabit quae vel ex divisione bonorum provenient dioecesiuma quibus nova Sedes originem ducit, vel populus sponte dabit, vel Curiaeobvenire solent. Divisio autem opum et facultatum secundum canonem1500 C. I. C. fiet. Quod vero pertinet ad electionem Vicarii Capitularis,Sede vacante, vel ad regimen dioecesis eiusque administrationem, ad


x Acta PU Pp. XII 651iura et onera cleri et populi, aliaque huiusmodi, omnia serventur quaeIure Canonico praescribuntur. De clero autem statuimus ut, cum resad exitum deducta fuerit, quae sacerdotum pars in territorio novae circumscriptionislegitime inveniatur, ea censeatur eidem Ecclesiae adscripta.Iubemus quoque ut documenta et acta quae quovis modo addioecesim Navrongensem respiciant, quam primum fieri potest, ad eiusCuriam episcopalem mittantur, ibidem religiose custodienda. Ceterum,haec Nostra decreta exsequenda curabit venerabilis Frater Iacobus RobertusKnox, cuius mentionem fecimus, vel alius ab eo legatus. Ad quamrem omnes potestates concedimus cuilibet similiter delegandas, si visumfuerit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Idem vero venerabilisFrater, acto negotio, documenta exarari faciet, eorumque sinceraefidei exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittistudebit.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Neminipraeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typisimpressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquomodo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die tertia et vicesima mensis Aprilis,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri duodevicesimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI8. B. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam BegensLoco 83' PlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 85.Albertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano. Proton. Apost.


«52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIVLIKUNIENSIS - ZOMBAËNSIS(DEDZAËNSIS)AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS LIKUNIENSI ET Z0MBAËNSI QUAEDAM TERRITORIADETRAHUNTUR, E QUIBUS NOVUS APOSTOLICUS VICARIATUS CONSTITUITUR,QUI (( DEDZAËNSIS )) APPELLATUR.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMEtsi cotidie hostes veritatis causas anxiae sollicitudinis Nobis praebent,cum aspera usquequaque in Christi Ecclesiam certamina ineant,serena tamen laetitia perfundimur, cum audimus multis in oris et novasEcclesias nasci, et natas inter gentes felici successu progredi. Quod cum inregione quoque Nyassaland evenerit, censuit venerabilis Prater IacobusRobertus Knox, Archiepiscopus titulo Melitenaeus et in Africa Orientaliet Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, religionem catholicamesse certa ibidem incrementa capturam, si novus vicariatus apostolicusconderetur. Quae cum ita sint, Nos, re magna consideratione reputata,consilioque petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. CardinalibusS. Congregationi Fidei Propagandae praepositis; eorum consensumsupplentes qui aliquod ius in negotio habeant, de Nostra supremaet apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus et iubemus.In regione, cui nomen est in vulgus Nyassaland, novum vicariatum apostolicumconstituimus, qui, ab urbe principe eius terrae, Dedzaënsisappellabitur, et his territoriis coalescet : de Dedza nempe quod adhuc advicariatum apostolicum Likuniensem pertinebat, et de Ncheu, quae inpraesentem diem pars fuit apostolici vicariatus Zombaënsis. Cui novovicariatui omnia iura et honores concedimus, quae dari solent omnibuseiusdem gradus circumscriptionibus. Item et Apostolico Vicario, cuitamen onera quoque et obligationes imponimus, quae ab hoc officio profluicensentur. Haec nova Ecclesia clero indigena e credetur : hic enim ea virtute,prudentia praestat, ut iure spem faciat nihil se esse omissurnmquod ad suae regionis progressum conducat, vel ad animos suae gentisChristo Deo conciliandos. Ceterum harum Litterarum Nostrarum iussa


Acta PU Pp. XII 653venerabilis Frater Iacobus Robertus Knox, quem memoravimus, ad remdeducere curabit, cui omnes potestates facimus ad rem exequendam. Hasquidem poterit cuilibet viro delegare, dummodo in ecclesiastica dignitateconstituto. Acti vero negotii idem venerabilis Frater documenta exarabit,eaque sinceris exemplis ad S. Congregationem Christiano Nomini Propogandoquam cito mittet. Quodsi eo tempore, quo haec fieri debeant, aliusApostolicae Delegationi in Africa Orientali et Occidentali Britannicapraesit, hic omnia Nostra mandata persequetur.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus :ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nosediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressissive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo mododetrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Aprilis,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri duodevicesimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI8. B. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensAlbertus Serafini, Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.Locok-Xj PlumbiIn Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 86.


654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialevDE SINTANGAPOSTOLICA PRAEFECTURA DE SINTANG, QUAE EST IN INDONESIA, AD GRADUMVICARIATUS APOSTOLICI EVEHITUR.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum, ingenti sane animi Nostri laetitia, acceperimus, qui curam universigregis a Christo habuimus, non modo in praefectura apostolica deSintang magnifica esse christianae religionis incrementa, sed talia esseut visum sit S. Congregationi Fidei Propagandae eandem ad vicariatusapostolici gradum magno cum fructu evehi posse, censuimus haec venerabiliumFratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium consilia esse probanda,admotisque ad id precibus esse concedendum. Quae cum ita sint,post rem attente consideratam, rogatumque venerabilem Fratrem Georgiumde Jonghe d'Ardoye, Archiepiscopum titulo Misthiensem et olimin Indonesia Apostolicum Internuntium, quid super hoc sentiret; consensumeorum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, velse putent habere, de Nostra summa et apostolica auctoritate, cuius plenitudinemhabemus, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Apostolicampraefecturam de Sintang, quae est in Indonesia, ad gradum etdignitatem vicariatus apostolici evehimus, immutatis nomine et finibus,cui, uti mos est, itemque Praesuli, cui regendus obtigerit, omnia iura,honores, privilegia tribuimus, quae solent vicariatibus omnibus concedi,impositis tamen huic iisdem oneribus et obligationibus ad Vicarios Apostolicosspectantibus. Persuasum autem habentes novam Ecclesiam nulliposse aequius ac fructuosius attribuì quam iis qui eandem et nascentemfoverunt, et suo labore, sudore florentem effecerunt : eius enim populiet linguam, et mores, et indolem optime noverunt ; idcirco eam regendamconcredimus Sodalibus Mariae de Montfort, ad Nostrum tamen et huiusApostolicae Sedis nutum, ea spe ut nihil curae et laboris sint omissuriut eam quoque populi partem, quae nondum intra Ecclesiae saepta tranquilloanimo degit, omnimodis quaerant et Dei beneficio eidem aggregarepossint. Ut vero has Litteras Nostras exsequatur, venerabili FratriDominico Enrici mandatum damus, Archiepiscopo titulo Ancusensi et


Acta PU Pp. XII 655in Indonesia Apostolico Internuntio, cui omnes potestates agendae reifacimus, cuilibet delegandas, si visum fuerit, dummodo in ecclesiasticadignitate constituto. Postquam autem negotium perfecerit, idem documentaexaranda curabit, quorum exemplum, sincere scriptum, ad S. CongregationemFidei Propagandae cito mittet. Quod si fiat ut eo temporequo haec decreta sint ad exitum deducenda alius Apostolicae Inter -nuntiaturae praesit, hunc volumus persequi Nostra mandata.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eificacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit acNos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Neminipraeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpereliceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typisimpressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiasticadignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur.Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit velquoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio et vicesimo mensis Aprilis,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri duodevicesimo.CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI8. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide PraefectusHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco >fc PlumbiBernardus De Felicis, Proton. Apost.Caesar Federici, Proion. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 78.


656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>IPRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS RENUNTIATUR SANCTUS BENEDICTUS ABBASTOTIUS PIETERSBURGENSIS ABBATIAE NULLIUS, IN APRICA AUSTRALI.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Quod Sanctus Pius PP. X, DecessorNoster, suprema sua condidit auctoritate suaque sanctitate roboravit acbenedictione auxit, haud raro idem veluti sinapis evangelicae granum,feliciter succrevit optimeque in bonum Ecclesiae evasit. Neque aliteraccidisse videtur Pietersburgensi Abbatiae nullius dioeceseos, quae, inAfrica australi posita, Transvaallensis Septemtrionalis Praefectura Apostolicaantea nuncupabatur. Nam, postquam Sacra Congregatio dePropaganda Fide, suo Decreto die xxn mensis Decembris anno MCMXdato, «a Vicariatu Apostolico Transvaallensi seiungendos ... duosciviles districtus ... atque ... coniuncto territorio novam ApostolicamPraefecturam erigendam, Patribus Benedictinis CongregationisCassinensis Primaevae Observantiae commitendam » censuit, idemSanctus Summus Pontifex, per Epistolam, die iv mensis Februariianno MCMXI propria manu signatam, sic dilectum filium Maurum Serafini,tunc eiusdem Congregationis Abbatem Generalem, est allocutus :« Summopere quidem gratum Nobis est adeo patentem metiri oculiscampum et mirari quousque per vestrum ministerium se porrigat sanctaEcclesiae fecunditas, quam ingens multitudo mortalium a fera agrestiquevita ad humanum cultum civilemque deducatur, illataque luce evangeliiad vitam sempiternam ab interitu revocetur ». Spem insuper habens« Cassinenses alumnos, haud minus alacrem quam antea operamsacris expeditionibus daturos, atque ubi res postulet, apostolorum legionesex eorum claustris prodituras », eosdem hortabatur « ut frugiferoministerio amplificando, iuvando, nulli labori aut periculo parcentes,operam tribuerent ». Quae profecto, Apostolica benedictione aucta, caelestiroborata Sancti Benedicti Abbatis patrocinio, uberrimos protulitsalutis fructus, ita ut eadem Praefectura Apostolica ad dignitatem Abbatiaenullius dioeceseos, Pietersburgensi nomine appellandae, a Nobis-


Acta PU Pp. XII 657met Ipsis, anno MCMXXXIX, fuerit evecta. Quo magis missionalia operasuccrescebant, eo plus incrementi religioni ac pietati in Sanctum Benedictumafferebatur. Adventante igitur a Cassinensi Missione in Africaaustrali condita quinquagesimo anno, hodiernus Pietersburgensis AbbasOrdinarius, Venerabilis Frater Franciscus Clemens Van Hoeck, Episcopustitulo Cissitanus, e Congregatione Cassinensi a primaeva observantiaO. S. B., enixas Nobis adhibuit preces, ut Sanctus BenedictusAbbas memoratae Abbatiae nullius dioeceseos praecipuus apud DeumPatronus a Nobis renuntiaretur. Nos autem, ut fidelium pietas in eundemSanctum Abbatem ad maiorem Dei gloriam animarumque proventummagis in dies augeretur, huiusmodi vota excipienda perlibenter censuimus.Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certascientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatisplenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum SanctumBenedictum Abbatem Pietersburgensis Abbatiae nullius dioeceseos caelestemac praecipuum apud Deum Patronum, omnibus adiectis honoribuset privilegiis liturgicis, praecipuis locorum Patronis rite competentibus,constituimus, facimus ac renuntiamus, Contrariis quibuslibetminime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentesLitteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ;suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque adquos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissimesuffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum : irritumque exnunc et inane fieri; si quidquam secus super his, a quovis, auctoritatequalibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xxvni mensisOctobris, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIBEATA MARIA V., TITULO (( DE NURIA )) INVOCATA, PRAECIPUA CONSTITUITURAPUD DEUM PATRONA, UNA CUM S. HERMENGAUDIO, DIOECESIS URGEL-LENSIS.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam, — Quasi arx praesidiumque salutis MarianaAedes, a (( Nuria » appellata, montana in regione, intra Urgellensisdioecesis fines, posita est, altissimisque culminibus, vastis a natura ethumano cultu, circumvallata ; quo ab antiquis temporibus Christifidelespersequentes enisi sunt, ut a Caeli terraeque Eegina, gentium sospita,supernis muneribus afficerentur rebusque in arctis solacium acciperentac levamentum. Quibus pietatis causa salebrosa semita inter praeruptaascendentibus consulere volentes, Urgellenses Praesules tandem consecutisunt, ut currus electrici ope, rota denticulata moliente, ad locumtam editum commodius illi eveherentur ; quo etiam factum est, ut piorumconcursus maxime augerentur. Praeterea iuvat memorare Templum esseamplificatum varioque opere excultum, eique continentia aedificata deversoria,quae magnam vim peregrinatorum caperent. Excitata autem abinimicis nominis Catholici foeda tempestate, haec montana religionisMarialis sedes pessumdata est, ipsum autem Simulacrum Deiparae inexteras regiones, per strenuum quendam Templi administrum, ablatumet ita servatum incolume. Rebus tandem compositis, quod furor hostilisdeleverat, refectum est, et venerabilis Imago eo restituta, ad quam, novopietatis studio incensi, Christifideles iterum turmatim se effundere consueverunt.Huiusce igitur pietatis domicilii momentum considerans,Venerabilis Frater Raymundus Iglesias Navarri, Episcopus Urgellensis,Nos rogavit ut Almam Deiparam a « Nuria )) nuncupatam Compatronamsuae dioecesis renuntiaremus. Quibus precibus benigne annuentes,Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientiaac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem,titulo de (( Nuria » invocatam, praecipuam apud Deum Patronam, unacum Sancto Ermengaudio, totius Dioecesis Urgellensis constituimus acdeclaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibusdioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nonobstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras


Acta PU Pp. XII 659firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosqueplenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectantseu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inanefieri, si quidam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scientersive ignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvimensis Martii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIISANCTUS GABRIEL ARCHANGELUS OMNIUM MILITUM EX ITALICO EXERCITUNOVO ORDINI (( TRANSMISSIONUM )) ADDICTORUM CAELESTIS APUD DEUMPATRONUS DECLARATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Paterno animo Nostro, cuius est(( sollicitudo omnium Ecclesiarum » (// Cor. XI, 28), haud parvum affertsolacium cognoscere quam multi coetus seu consociationes seu ordinesalicuius caelestis Patroni tutelae, tamquam perfectissimi hominum vitaeexemplaris, se credere nostris vel temporibus cupiant. Tantas quidemperpessi aerumnas, novissimo saeviente bello, homines divinum expetuntauxilium seque super um exemplo ad bonam frugem recipiunt. Quo laudabiliimpulsi consilio, Itali novissimae Exercitus partis milites singularemcaelestem Patronum sibi adoptaverunt. Ex quo enim, re militaripropter novas inductas rationes ac peculiaria munera attributa quammaxime hodie perfecta, novissimus militum « Transmissionibus » addictorumOrdo a machinatoribus seiunctus est, eiusdem Ordinis militesnovum suae arti magis idoneum Patronum quaesierunt. Sicut autemSancta Barbara, Virgo et Martyr, per similes Litteras Apostolicas die ivmensis Decembris anno millesimo nongentesimo quinquagesimo primoa Nobismet Ipsis sub anulo Piscatoris data, Italis militibus pyroballistariis,nautis, machinariis et exstinguendis incendiis addictis caelestis


660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePatrona confirmata atque renuntiata fuerat ; ita Sanctus Gabriel Archangelusmilitibus per electricam vim ex longinquo colloquentibus velscribentibus vel conspicientibus aptior Patronus scite visus est. EtenimNos Ipsi, per Litteras item Apostolicas in forma Brevis, die xn mensisIanuarii eiusdem anni, Artium, quae


Acta Pii Pp. XII 661super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigeritattentari.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dievi mensis Aprilis, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIVBEATA MARIA V., (( SANTA MARIA GRECA )) VULGO APPELLATA, IN PRAECIPUAMPATRONAM OPPIDI ((CORATO )), ARCHIDIOECESIS TRANENSIS, ELIGITUR UNACUM S. CATALDO, EP. ET CONF., ET S.GERARDO MAIELLA, CONFPIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Pie invocata, Virgo Maria mortalibus,saeculi iactatis procelloso pelago, amicum adest perfugium certaquestatio salutis. Hoc senserunt sentiuntque cives oppidi, cui vulgatumnomen est (( Corato », quodque finibus archidioecesis Tranensis continetur.Ad augustam enim Deiparam, iii paroeciali templo vetusta imagineexpressam et pullo sermone « Santa Maria Greca » appellatam, inpublicis privatisque necessitatibus fidentes confugiunt, praesentissimameius opem imploraturi. Quam precabundi saepe sunt experti, adeo ut BeatissimamMariam Virginem, nomine illo insignem, peculiarem suamhabeant tutricem rerumque suarum validum praesidium. Cum igitur ineam tam incensa ferantur pietate, Venerabilis Frater Reginaldus IosephusMaria Addazi, Archiepiscopus Tranensis et Barolensis, vota excipienseius loci Cleri, Consilii municipio moderando totiusque populi,Nos rogavit, ut almam Deiparam, ibidem magnopere veneratam, praecipuameiusdem oppidi caelestem Patronam renuntiaremus. Nos autem,quibus nihil est potius quam ut Marianam religionem quoquoversus propagemus,preces huiusmodi libenti animo statuimus audire. Quapropter,ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberationeNostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarumvi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, « Santa43 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 13. — 27-10-1956.


662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMaria Greca » vulgo appellatam, praecipuam apud Deum Patronamoppidi, quod, « Corato » nuncupatum, intra Tranensis Archidioecesisfines positum est, una cum Sancto Cataldo, Episcopo et Confessore, etcum Sancto Gerardo Maiella, Confessore, constituimus ac declaramus,omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibuslocorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validasatque eificaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atqueintegros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectarepoterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque riteiudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, siquidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter siveignoranter attentari contigerit.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dieXIII mensis Aprilis, anno MDCCCCIII, Pontificatus Nostri duodevicesimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisEPISTULAAD EMUM P. D. VALERIUM TIT. S. SILVESTRI IN CAPITE S. R. E. CARDINALEMVALERI, S. CONGREGATIONIS DE RELIGIOSIS PRAEFECTUM, PRAESIDEM CON­VENTUS UTRIUSQUE CLERI EX UNIVERSA HISPANIA, DE PERFECTIONE RELI­GIOSA AC SACERDOTALI DEQUE APOSTOLATU PROVEHENDIS, IN URBE MATRI­TENSI INDICTI.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — NovimusReligiosorum Ordinum et Congregationum sodales itemque sacerdotes,qui saeculares dicuntur, proxime ex universa Hispania Matritumconventuros esse, in urbem nobilis illius Nationis caput, ut de regravissima collatis inter se consiliis agant, quae quidem cum CatholicaeEcclesiae incremento coniungitur quam maxime; hoc est de religiosaac sacerdotali perfectione assequenda deque apostolatu fovendo provehendoque.Cupimus igitur, Dilecte Fili Noster, ut tu, qui amplissimae huic


Acta Pii Pp. XII 663Congressioni praeeris, gratulationes, vota et hortamenta, quae ex paternooriuntur animo Nostro, cum iis omnibus communices, qui vel Episcopali,vel sacerdotali dignitate insigniti, vel ad Religiosos utriusquesexus Ordines, Congregationes, Instituta Saecularia pertinentes, coetuseiusmodi participabunt.Gratulamur laetamurque imprimis; Nobis enim perspectum estutrumque clerum in catholica Hispania concordi animo concordibusqueviribus allaborare ut quae varia apostolatus incepta postulat hodiernaaetas, auctiora usque incrementa capiant, sive cum agitur de privatauniuscuiusque morum integritate sanctitateque procuranda, sive cumin apertum campum prosilire necesse est ; eaque ad christianas normaspertractare, quae ad domesticum convictum, ad litterarum ludos etscholas iuventutisque rectam educationem et ad scripta publice edendaspectent, itemque ad pias omne genus sodalitates et ad consociationesillas pertineant, quae ab Actione Catholica nomen accipiunt, et quaecuiusvis ordinis cives amplecti debent. Haec omnia, ut omnes norunt;ita efficienda sunt, ut Evangelii praeceptis Ecclesiaeque normis omninoconformentur, atque increscentibus nostrorum temporum necessitatibusrespondeant. Ac primo loco, quatenus de apostolatu agitur locali, quiadiutricem operam Ecclesiasticae Hierarchiae praestare debeat, prorsusnecesse est ut « sine Episcopo nihil » fìat. 1Quamobrem sacrorum Antistitumerit, ad Apostolicae huius Sedis praescripta, servatisque Codicisiuris canonici normis, ea omnia prospicere atque efficere, quantum iisdemfacultas erit, ut in propria dicione nihil desideretur, quod ad remtanti momenti conferre queat; sacris vero utriusque cleri administrispotissimum esto, itemque Religiosis utriusque sexus sodalibus, studiosam,sollertem, concordem, atque invicem adiutricem operam navare,ita quidem ut quae praecipiuntur ab Episcopo, ea omnia iuvante Deo adeffectum feliciter deducere enitantur.Ac praeterea rem silentio praeterire nolumus, quam, utpote necessariam,omnibus perspectam esse confidimus : cum nempe, hodie praesertim,sacrorum administri nequeant omnes civium ordines, eorumquevarios status variasque condiciones salutari opera sua facile attingere,optime profecto fecerint si sibi sociam navitatem adsciverint eorum laicorumhominum, qui Ecclesiae doctrina instructi et conformati, christianismoribus vivant flagrantique studio ardeant catholicam religionempropagandi eamque in privatam et publicam vitae actionem exercita-1-S. Ignat. Antioc, Epist, ad Trall., 2; MIGNE, P. G. V. 676.


664Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetionemque salutariter inducendi. Quemadmodum igitur id sacris Pastoribussummae erit utilitati, ita pariter maximo honori ac decori laicorumordinis hominibus esse debet, qui apostolicum ministerium ratione quadam,hoc est suo ipsorum adiumento, participare possunt.Attamen ad haec omnia efficienda nemo est qui non videat quantoperenecesse sit ut sacri ipsi administri christianis virtutibus in exemplumomnibus praeluceant, atque adeo spiritualem illam vitae perfectionemtotis viribus assequi studeant atque enitantur, quam proprius cuiusquestatus ac propria cuiusque munera et officia postulent. Inanis profectoac sterilis omnino apostolatus evadit, nisi e sacerdotalibus animis proficiscatur,qui, caelesti gratia aliti ac permoti, vivam Iesu Christi imaginemsuis moribus referant, catholica fide ducantur, divinoque amore ferveant.Ad evangelicam eiusmodi animorum conformationem institutionemquesibi procurandam allaborent igitur imprimis sacri utriusque cleri administri;pietatem colant; adsiduo precandi studio ardeant; morum integritateeniteant ; et ad sacras disciplinas sibi penitus comparandas itase dedant, ut progredientibus nostrorum temporum necessitatibus paresomnino exsistant.Ea praesertim quae hac de causa Decessor Noster sanctae mem. Pius Xper Apostolicam Adhortationem docuit, quae a verbis incipit « Haerentanimo», 2atque ea pari modo, quae Nosmet ipsi eiusdem generis editodocumento 3scripsimus, etiam atque etiam animo meditentur, eaquehabeant quasi salutare pabulum. Quam ad rem placet haec in memoriam vestram revocare: « Ex Divini Magistri sententia» 4christianaevitae perfectio caritate erga Deum, erga proximos potissimum innititur,quae tamen flagrans, studiosa, operosa sit. Ea enim, si ita conformatur,omnes quodammodo amplectitur virtutes; 5atque adeo iure meritoque(( vinculum perfectionis » 6 dici potest. In quibusvis igitur rerum condicionibusversetur homo, opus est prorsus ut mentem suam suosqueactus ad hoc propositum dirigat. Ad id tamen peculiari officio adstringitursacerdos. Quaevis enim eius sacerdotalis actio suapte natura — quatenusnempe sacrorum administer hac de causa divinitus vocatus est, acdivino munere divinoque charismate insignitus — ut ad hoc contendat necesseest; ipse enim Iesu Christo, unico aeternoque sacerdoti, sociam23456Acta Pii X, vol. IV, p. 237 sqq.« Menti Nostrae », A. A. S. vol. XLII, a. 1950, p. 657 sqq.Cfr. MATTH. 22, 37, 38, 39.Cfr. / Cor., XIII, 4, 5, 6, 7.Col. III, 14.


Acta PU Pp. XII 665operam navare debet; eumque sequatur, imitetur oportet, qui, eumterrenam vitam ageret, nihil potius habuit, quam ut incensissimumsuum erga Patrem amorem testaretur suique Cordis infinitos thesauroshominibus impertiret ». 7In Codice autem iuris canonici hoc statuitur : « Clerici debent sanctioremprae laicis vitam interiorem et exteriorem ducere, eisque virtuteet recte factis in exemplum excellere ». 8At animi vita, quae interior dicitur,et quae divina gratia alitur christianisque virtutibus roboratur,alterius vitae, quae exterior appellatur, veluti fundamentum et scaturigoesse debet, ut apostolatus incepta reapse frugifera esse possint.Hanc igitur utramque vitam cum sacerdotes, qui saeculares vocantur,tum ii quoque Religiosi utriusque sexus sodales, qui « relictis omnibus)) 9perfectiorem vivendi statum amplexi sunt, concordi studio concordiqueopera ita conforment ac moderentur, ut inde uberes salutaresquefructus oriri queant non modo ad privatum uniuscuiusque bonumquod attinet, sed ad christiani etiam populi Ecclesiaeque sanctae profectumet incrementum.Nos, qui huius rei momentum et gravitatem tanti facimus atque aestimamus,supplici Deum rogamus prece ut Matritensis Congressus ad hocassequendum summopere conferat. Quod quidem fore omnino confidimus,cum id Nos sperare iubeant tum avita ac firma catholicae Hispaniae fides,tum eius sacerdotum ac Religiosorum Sodalium incensum christianae perfectionisstudium cum actuoso apostolatus ardore coniunctum.Id omnibus conciliet a Deo Apostolica Benedictio, quam tibi, DilecteFili Noster, Hispaniae Sacris Antistitibus, utrique clero, laicis Deo devotiset dicatis, sacris virginibus, ac populo universo effusa caritate impertimus.Datum Romae, apud S. Petrum, die xx mensis Septembris, annoMDCCCCIII, Pontificatus Nostri duodevicesimi.789A. A. 8. vol. XLII, a. 1950, p. 660, 661.Can. 124.Luc. 5, 11.PIUS PP. XII


666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeALLOCUTIONESIIis qui interfuerunt Conventui Romae habito e Coetibus adhaerentibusUnioni internationali contra cancrum. *Nous saluons avec un intérêt particulier l'illustre assemblée de cancérologuesréunie sous les auspices de la Ligue Italienne pour la luttecontre les tumeurs. Ce n'est pas sans émotion, vous le comprenez, Messieurs,que Nous contemplons en vous l'espérance de tant de malades, etmême, au delà de leurs maux trop souvent incurables, l'espérance detoute l'humanité. Déjà en 1949, Nous avons eu le plaisir de recevoirplusieurs d'entre vous et de leur adresser la parole à l'occasion de la(( Semaine d'études sur le problème biologique du cancer » organiséei>ar Notre Académie Pontificale des Sciences.Depuis lors les recherches n'ont cessé de progresser ; l'opinion publiqueest devenue plus sensible encore à tout ce qui touche au domaine ducancer. Il suffit d'évoquer l'agitation que suscite l'annonce de quelquedécouverte pour mesurer l'attente anxieuse de ceux qui souffrent et deleurs amis, impuissants à les soulager. Dans la plupart des cas, hélas,les nouvelles auxquelles Nous faisons allusion ne soulèvent que des espoirséphémères. Votre armée patiente de chercheurs a derrière elle une si vasteexpérience, tant de documents scientifiquement analysés et classifiés,qu'elle ne peut se faire illusion sur la complexité des problèmes etl'extrême difficulté d'une solution réelle.C'est pourquoi vous éprouvez le besoin de mettre souvent en communle résultat de vos recherches et de faire en quelque sorte le point del'immense campagne poursuivie à travers le globe, sous toutes les latitudeset dans tous les milieux, pour arriver à mieux définir les causes etla nature spécifique des tumeurs malignes. Nous connaissons en particulierl'activité considérable de l'Union Internationale contre le Cancer, quis'efforce d'établir une liaison entre les organisations des divers pays seconsacrant à la lutte contre le cancer. Ces jours-ci se sont réunis laCommission de la Recherche et celle de la Lutte sociale, le Comité des* Die 19 Augusti mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 667Congrès Internationaux et le Comité Exécutif, qui assurent la répartitionet la coordination des travaux, but essentiel de cette remarquableet grandiose institution. Il Nous plaît aussi de mentionner parmi les travauxrécents le premier Symposium sur les antimitotiques tenu Pan dernierpar la Ligue Italienne pour la Lutte contre les tumeurs.Chacun de vous représente ici tout un secteur de recherches, toute unefamille de savants, des établissements renommés dotés de moyensd'enquête, de matériel expérimental et de ressources, déjà considérablessans doute, mais encore insuffisants en regard des tâches immenses quiréclament votre attention. Le mal en effet est partout et sa fréquenceaugmente ; il se manifeste sous mille formes et semble provenir de causesextrêmement variées ; sa raison dernière échappe encore à la science.Celle-ci en est toujours à la période d'observation et de défensive, sanspouvoir engager contre le cancer la grande bataille, la bataille décisive,universellement attendue.Un terrain cependant, celui de l'étiologie, a déjà fourni des donnéesintéressantes, et utiles en bien des cas. L'étude des tumeurs professionnelleset les expériences conduites méthodiquement sur les animaux ontrévélé divers facteurs, dont la présence concourt à provoquer les cancers.Votre réunion avait précisément à son programme un point particulierde ces recherches : essayer de mesurer l'influence possible de certains ingrédients chimiques introduits dans les produits alimentaires sur le déclanchementdes carcinomes.L'existence de substances dites cancérigènes est connue depuis longtemps. C'est au xviii 6siècle que le chirurgien anglais Percival Pott dénonçaitun certain rapport entre les tumeurs des ramoneurs et le noir defumée, dont ils étaient constamment couverts. Petit à petit on arriva àpréciser l'agent chimique responsable ; puis de proche en proche on putdéterminer divers groupes de substances, dont l'action sur l'homme et lesanimaux augmentait les risques et la fréquence des tumeurs. A défaut deprécisions plus grandes sur le mécanisme qui provoquerait le désordreinitial, on a constaté que la structure moléculaire elle-même semblait enrelation avec la nature agressive du corps chimique inculpé. On incrimineen particulier certains dérivés de l'aniline, employés parfois comme colorantsdans les produits alimentaires, et la grande presse s'est emparée,à son habitude, de telle déclaration à ce sujet, dont vous aurez eusans doute à préciser la valeur.A côté des aspects scientifiques de la lutte contre le cancer, les problèmesd'ordre social offrent aussi des difficultés appréciables. L'un de ceux-


668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeei consiste à réaliser en temps utile le diagnostic exact du mal. L'expérienceclinique démontre indubitablement que les chances de guérisonsont liées à la promptitude avec laquelle le cancer peut être décelé aveccertitude. Or deux types d'obstacles s'opposent trop souvent à ce diagnosticprécoce : les uns proviennent des patients, les autres sont imputablesaux médecins eux-mêmes. Chez les malades l'ignorance et la négligencejouent d'habitude un rôle néfaste : l'analphabétisme en particulieret la propension à utiliser des remèdes populaires, la méconnaissancedes lois de l'hygiène et le retard apporté par incurie à la consultationdu médecin ; on remarque que ces facteurs dépendent en généraldes mauvaises conditions sociales et économiques des intéressés. Le médecinpeut également se rendre responsable d'une aggravation du cancerpar suite d'une information insuffisante ou par son indécision. Il arriveque la nature du mal ne soit pas soupçonnée ou aperçue, mais aussi qu'onexagère la gravité et le degré d'incurabilité, ou que l'on applique pendantun certain temps des remèdes incapables de procurer une améliorationsensible. Ces erreurs trouvent une excuse, d'abord, dans la complexitédu diagnostic, mais aussi dans l'insuffisance de l'organisation sanitairedépourvue des moyens efficaces d'action. Là où échouera le médecin isolé,un groupe de spécialistes bien entraînés n'aura pas de peine à formulerun jugement sûr et à orienter le malade vers les solutions les plusindiquées.Une fois établie avec certitude la présence du cancer, le médecin doitaffronter un autre type de problème : celui de l'application des moyensthérapeutiques. C'est alors qu'avant de recourir aux ressources qu'offrentla chirurgie, la chimiothérapie, les rayons X, le radium, il importede percevoir nettement le but à atteindre et la manière dont il faudradoser chacun de ces procédés. Avant tout, que le praticien considèrel'homme tout entier, dans l'unité de sa personne, c'est-à-dire non seulementson état physique, mais aussi sa psychologie, son idéal moral etspirituel et la place qu'il occupe dans son milieu social. Quelles serontles conséquences pratiques des interventions qu'il se propose? Dansquelle mesure lui est-il permis de risquer une opération grave, dangereuseet comportant des sacrifices importants? Quel profit le malade enretirera-t-il? Au lieu de lui imposer des infirmités lourdes et permanentes,qui le réduiront à l'inactivité presque totale, ne vaut-il pas mieuxqu'il continue à travailler aussi longtemps que son mal le lui permet?Parfois, au contraire, le souci de soulager la douleur, de prolonger un


Acta Pii Pp. XII 669pen la vie, d'apporter nn réconfort indispensable, autorisera des traitementsonéreux, dont l'issue ne laisse guère d'espoir.Dans chaque cas, s'impose au médecin une réflexion approfondie, unevéritable méditation, où les facteurs d'ordre humain entreront en lignede compte bien plus que les autres. Quelle responsabilité pour celui quitient en main les décisions dernières ! La science pure ici s'efface devantune compréhension large, désintéressée, sensible à tous les impondérablesd'ordre affectif, qu'un esprit trop rigide ne saisit pas. La médecinetire une part de sa grandeur de cette requête impérieuse, quila contraint de prêter une attention inlassable aux plus humbles élémentsd'ordre physique, comme aux mobiles secrets et parfois étrangementpuissants qui animent une volonté.Au terme de ces journées d'étude, Nous voulons vous adresser, Messieurs,Nos vœux les plus sincères et Nos encouragements, car Nous nepouvons penser sans douleur à la somme énorme de souffrances, quipourrait être épargnée à l'humanité, si la nature intime et les causesprofondes du cancer étaient mieux connues. Nous demandons à Dieud'éclairer vos esprits, de susciter les intuitions de génie qui font avancerla science ; mais Nous lui demandons surtout pour chacun de vous la patienceet la persévérance dans un travail souvent fastidieux et décevant.Là où d'aucuns pourraient parfois s'exaspérer, l'homme soutenupar la foi, par l'amour de Dieu et du prochain, offre généreusement sesefforts au Seigneur en une prière et une supplication. Si le Créateur apermis le déclanchement de ces anomalies redoutables que sont les carcinomes,il a permis aussi les anomalies encore plus graves, que sontles péchés et les maux de l'âme. Dans leur grand effort de collaborationfraternelle, les hommes arriveront bientôt, Nous l'espérons vivement, àprévenir, réduire, ou même supprimer les premières; mais Nous voudrionsencore davantage les voir s'unir avec ardeur et persévérancepour lutter contre le mal moral bien pire que la maladie du corps. Ilserait faux de prétendre qu'une telle union et une telle lutte n'existentpas et ne portent pas leurs fruits ; mais pourquoi faut-il qu'il y manquesi souvent l'intense application, avec laquelle l'humanité poursuit etcombat la douleur?Telle est la pensée que Nous a suggérée, Messieurs, l'examen de vostravaux admirables, et Nous la livrons à vos méditations. Nous ne manqueronspas d'adresser au Tout-Puissant Nos prières pour leur plus


670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialegrand succès, et en gage des grâces d'En-Haut et comme signe de Notrepaternelle bienveillance, Nous vous accordons, à vous tous ici présents,à vos familles, à vos collaborateurs et à vos amis, Notre plus large etplus cordiale Bénédiction Apostolique.IIlis qui interfuerunt Conventui e Sodalitate internationali Scientiarumde re oeconomica, Romae habito. *A l'occasion du premier Congrès de l'Association Internationale desEconomistes vous avez désiré, Messieurs, venir Nous faire part de vostravaux et Nous donner un témoignage de votre attachement. Nous ysommes très sensible et Nous réjouissons d'accueillir en vous les représentantsles plus qualifiés de la science de l'économie. Per votre enseignementdans les Universités, par vos publications et par les avis autorisésque vous formulez, vous exercez incontestablement une action de laplus haute importance sur la société contemporaine, où les facteurs économiquesinfluencent fortement les autres aspects de la vie sociale.Le présent Congrès prolonge avec éclat la série de vos réunions annuelles,consacrées à l'examen de problèmes économiques particuliers et quireprésentent l'activité principale de votre Association. Celle-ci, fondéeen 1949 sous l'impulsion de l'Unesco, se propose de favoriser, par lacollaboration internationale, le développement de la science économiqueet rassemble actuellement ving-cinq organisations nationales de quatrecontinents. C'est dire l'intérêt que vos délibérations susciteront dans lemonde auprès de tous ceux, qui s'attachent au bien de la chose publique.« Stabilité et progrès dans l'économie mondiale » : tel est le thème quevous avez choisi, et ce simple titre suffit déjà à évoquer les alternativesdifficiles, et parfois redoutables, auxquelles doit souvent faire face l'économiste.Dans le vaste organisme social, dont les différentes fonctionss'influencent et se conditionnent réciproquement, il est impossible detoucher à l'une sans ébranler toutes les autres et s'obliger à prévoir desmesures compensatoires. Ainsi, par exemple, il est dangereux d'accroîtrela production industrielle sans assurer l'écoulement des biens produits,de modifier le volume de la circulation monétaire sans tenir compte duvolume correspondant des transactions commerciales, de rechercher lé* Die 9 Septembris mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 671plein emploi en négligeant de prévenir les risques d'inflation. Et pourtantla loi de toute activité humaine, celle du progrès, impose des changements,des améliorations, qui ne vont pas sans déséquilibres passagers.Le grand souci des spécialistes sera donc d'amortir au maximum les conséquencesnuisibles des mesures préconisées, de profiter des conjoncturesfavorables, tout en évitant la dure pénalisation des périodes de crise.Sur le plan international, des discordances graves se révèlent actuellemententre les pays pauvres, qui accèdent de plus en plus à la consciencede leurs immenses besoins, et les nations largement pourvues du nécessaireet du superflu. Dans ces régions sous-développées le progrès estdésiré, recherché, parfois avec violence et non sans menaces pour la paixinternationale.Ainsi la tâche de l'économiste s'avère plus étendue, plus ardue quejamais et plus lourde de responsabilités. Sur une planète où les distancescomptent de moins en moins, où les idées se répandent avec une fulguranterapidité, le destin de l'humanité se joue toujours plus serré, lesdécisions de chaque homme d'Etat et celles des techniciens, qui le secondent,se répercutent dans la vie de milliers et de millions d'hommeset y déterminent tantôt d'heureuses améliorations, tantôt de dramatiquesperturbations. Vraiment l'heure n'est plus aux théories aventurées, auxconstructions artificielles, satisfaisantes peut-être pour l'esprit raisonnantdans l'abstrait, mais en profond désaccord avec la réalité, parcequ'une erreur en a vicié le principe de base. C'est pourquoi vous ne sauriezpeser suffisamment les conclusions et les jugements que vous formulerez,en vérifier assez le caractère scientifique, c'est-à-dire pleinementconforme aux lois de la pensée et de l'être humain et aux conditionsobjectives de la réalité économique. Sans entrer dans la discussion depoints techniques, Nous voudrions, Messieurs, vous faire part de quelquesbrèves réflexions, que Nous suggère l'occasion présente.La science de l'économie commença à s'édifier, comme les autressciences de l'époque moderne, à partir de l'observation des faits. Mais siles physiocrates et les représentants de l'économie classique crurent faireune œuvre solide, en traitant les faits économiques comme s'ils eussentété des phénomènes physiques et chimiques, soumis au déterminisme deslois de la nature, la fausseté d'une telle conception se révéla dans la contradictioncriante entre l'harmonie théorique de leurs conclusions et lesmisères sociales terribles, qu'elles laissaient subsister dans la réalité.La rigueur de leurs déductions ne pouvait remédier aux faiblesses dupoint de départ : dans le fait économique, ils n'avaient considéré que


672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialel'élément matériel, quantitatif, et négligeaient l'essentiel, l'élément humain,les relations qui unissent l'individu à la société et lui imposentdes normes, non point matérielles, mais morales dans la manière d'userdes biens matériels. Détournés de leur fin communautaire, ceux-ci devenaientdes moyens d'exploitation du plus faible par le plus fort, sous laloi de la seule concurrence impitoyable.Pour remédier à ce défaut, le marxisme s'efforce de remettre envaleur l'aspect social de l'économie et d'éviter que les particuliers n'accaparent à leur profit exclusif les moyens de production. Mais, par uneerreur non moins funeste, il prétend ne voir dans l'homme qu'un agentéconomique et faire dépendre des rapports de production toute la structurede la société humaine. S'il n'est plus livré au jeu arbitraire des puissancesd'argent, l'homme se trouve alors enfermé et écrasé dans le cadresocial d'une société durcie par l'élimination des valeurs spirituelles, etaussi impitoyable dans ses réactions et ses exigences que le caprice desvolontés particulières. De part et d'autre, on a omis de regarder le faitéconomique dans toute son ampleur : à la fois matériel et humain, quantitatifet moral, individuel et social. Au delà des besoins physiques de l'hommeet des intérêts qu'ils commandent; au delà de son insertion dansdes rapports sociaux de production, il fallait envisager l'activité vraimentlibre, personnelle et communautaire, du sujet de l'économie. Celuici,quand il produit, achète, vend, consomme des biens, reste mû parune intention déterminée, qui peut être la simple satisfaction d'un appétitnaturel, mais aussi l'expression d'une attitude toute subjective, commandéepar le sentiment ou par la passion. C'est ainsi que des raisonsd'amour-propre, de prestige, de vindicte, peuvent renverser complètementla direction d'une décision économique. Toutefois ces facteursintroduisent surtout dans l'économie des perturbations et des troubleset échappent aux prises d'une véritable science; il faut doncmonter plus haut encore, et apprécier l'importance de la décision vraimentpersonnelle et libre, c'est-à-dire pleinement rationelle et motivée,susceptibles par conséquent d'entrer comme élément positif dans l'édificationd'une science économique. D'éminents représentants de votrespécialité ont souligné avec force la signification vraie du rôle de l'entrepreneur,son action constructive et déterminante dans le progrèséconomique. Au dessus des agents subalternes qui exécutent simplementle travail prescrit, on trouve les chefs, les hommes d'initiative, qui imprimentsur les événements la marque de leur individualité, découvrentdes voies nouvelles, comuniquent une impulsion décisive, trans-


Acta PU Pp. XII 673forment les méthodes et multiplient en d'étonnantes proportions le rendementdes hommes et des machines. Et l'on aurait bien tort de croirequ'une telle activité coïncide toujours avec leur intérêt propre, ne répondqu'à des mobiles égoïstes. Qu'on la compare plutôt à l'invention scientifique,à l'œuvre artistique jaillie d'une inspiration désintéressé, etqui s'adresse beaucoup plus à l'ensemble de la communauté humaine,qu'elle enrichit d'un nouveau savoir et de moyens d'actions plus puissants.Ainsi, pour apprécier exactement les faits économiques, la théoriedoit-elle envisager à la fois l'aspect matériel et humain, personnel etsocial, libre mais cependant pleinement logique et constructif, parce quecommandé par le sens véritable de l'existence humaine.Sans doute, beaucoup d'hommes obéissent le plus souvent, dans leurconduite quotidienne, aux tendances naturelles et instinctives de leurêtre; mais Nous voulons croire que peu sont vraiment incapables, dumoins aux moments critiques, de faire prédominer les sentiments altruisteset désintéressés sur les préoccupations d'intérêt matériel; des faitsrécents ont encore démontré à quel point même chez les plus humbleset les plus démunis, la solidarité et le dévoûment s'exprimaient en desgestes de générosité émouvante et héroïque. C'est aussi l'un des traitsheureux de l'époque présente qu'elle accentue le sentiment d'interdépendanceentre les membres du corps social, et les amène à reconnaîtredavantage que la personne humaine n'atteint ses véritables dimensionsqu'à la condition de reconnaître ses responsabilités personnelles et sociales,et que bien des problèmes humains ou simplement économiquesne trouveront leur solution que moyennant un effort de compréhensionet d'amour mutuel sincère.Qu'il Nous soit permis de prolonger encore cette perspective, en rappelantun mot de l'Evangile, qui traduit la vision chrétienne du problèmede la production et de l'utilisation des biens matériels : « Cherchezd'abord le Royaume de Dieu et sa justice, et tout cela vous sera donnépar surcroît »- 1Même comme sujet de l'économie, l'homme ne peutjamais introduire une séparation complète entre les fins temporellesqu'il poursuit et la fin dernière de son existence. La parole du Christa déclenché un véritable renversement des façons communes de concevoirles relations de l'être humain avec le monde matériel; ne suggère-t-ellepas, en effet, un dépouillement aussi total que possible des sujétionséconomiques pour mettre toute sa pensée, toutes ses forces au service1MATTH. 6, 33.


674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialed'un ordre divin? Elle apprend à maîtriser l'instinct qui pousse à jouirsans frein de la richesse; elle invite à préférer la pauvreté comme unmoyen de libération personnelle et de service social. Même à l'époquemoderne, avide de commodités et de plaisirs, il ne manque pas d'âmesassez nobles pour choisir la voie du détachement et pour préférer lesvaleurs spirituelles à tout ce qui passe avec le temps.Si les travaux des techniciens de l'économie n'abordent pas directementce plan de réalités, ils peuvent toutefois trouver leur orientationdans une conception d'ensemble de leur science, qui fasse place à ce comportementet aux principes qu'ils présupposent ; ils y trouveront, Nousen sommes sûr, de très heureuses inspirations.Nous espérons, Messieurs, que votre Congrès se conciliera sur une noteconfiante, malgré les écueils innombrables qui jalonnent la route d'unprogrès dans la stabilité. Si tous ont le courage d'affronter loyalementles difficultés sans se dissimuler ni fausser aucun des aspects de la réalité,Nous ne doutons pas que vous puissiez bientôt vous féliciter durésultat de vos efforts et les poursuivre avec plus d'ardeur encore, enresserrant entre vous les liens d'une étroite et féconde collaboration.En gage des faveurs divines que Nous appelons avec instance survous-mêmes, vos familles, tous ceux qui vous sont chers, Nous vous accordonsde grand cœur Notre Bénédiction Apostolique.IIIIis qui interfuerunt Conventui internationali Moderatorum Sodalitatisab Apostolatu Orationis. *Gaudio afficimur, dilectissimi filii, cum vos circa Nos congregatosconspicimus : moderatores et fautores adiutoresque piae illius Consociationisab (( Apostolatu Orationis » ex diversissimis regionibus mundiRomam convenistis, et primo quidem ut disquireretis, an Statutis Sodalitatisvestrae ante quinque annos renovatis et a Nobis approbatis,quatenus horum quinque annorum experientia docuit, vis insit qua actiovestra penitius arctiusque cum cura pastorali coniungatur. Deinde quibusauxiliis et quo agendi modo finis, quem cura animarum prosequitur,perfectius comparari possit. Tertio, qua ratione ipse Cultus SacratissimiCordis Iesu incrementum habere possit, maxime postquam Nos ipsi perEncyclicas Litteras « Haurietis aquas » ad eum augendum omnes excitarestuduimus.* Habita die 27 Septembris mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 675Placet Nobis vehementer deliberationes vestras non paucos iniissefructus. Nos ipsi pluries, praesertim Litteris die 28 Octobris 1951 ad Moderatoremvestrum supremum datis opus et proposita vestra approbavimuset confirmavimus. Hodie nonnulla potius generalia, quae spiritumApostolatus Orationis et eius rationes cum aliis consociationibus in Ecclesiarespiciunt, attingere Nobis libet.1. Exordiamur a peculiari ratione explicanda, quae inter « ApostolatumOrationis » et « apostolatum laicorum » generatim intercedit :Certum Nobis videtur christifidelium animos ad exercendum apostolatumvix unquam tam propensos fuisse, sicut hodie sunt. Sunt imonon pauci, quos asseverare novimus christianos omnes huic apostolicooperi nomen dare debere. Qua in re tamen moderatione et prudentiautamur oportet. Ad apostolatum nempe exercendum peculiares et intimaeanimi dotes, et etiam quaedam vitae conditio requiruntur, quibus nonomnes fruuntur : non enim omnes boni catechistae vel oratores et propagatoresdoctrinae fidei catholicae sunt ; non omnes animos illorum cumquibus una vivunt, attrahere et ad suam causam allicere valent; insuperplurimi cura familiae, ad quam sibi constituendam vocati sunt etquae semper primum locum habeat oportet, ita detinentur, ut pro operibuspeculiaribus apostolatus tempus et vires non iam ipsis suppetant.Attamen duo genera vel duas formas apostolatus omnes exercere valent: apostolatum scilicet boni exempli et apostolatum orationis. Haecenim genera apostolatus nec tempus nec vires peculiares requirunt. Hoctantummodo requirunt, ut quisquis nempe se christianum sincerum praebeatet cum Christo coniunctissimus vivat. His vero praeceptis atque propositischristifideles instruere, in his eos exercere finis vestrae consociationisest. Industria vestra potest igitur eos omnes attingere, qui spirituapostolico ferventes tamen apostolatus operibus peculiaribus imparessunt.2. Sed non solum illos : nam si apostolatus orationis et boni exempli exse fructum fert et quasi sibi sufficit, hoc idem de ceteris generibus apostolatusnon valet : haec enim in eo qui eadem amplectitur, spiritum orationiset exemplum egregium vitae christianae iam esse requirunt, ut ConstitutionesReligionis vestrae 1enuntiant : « Illa enim (sc. virtutes solidaeet rerum spiritualium studium) interiora sunt, ex quibus efficaciam adexteriora per manar e ad finem nobis propositum oportet », et ut omniumdierum usus luculenter docet.1P. X, n. 2 - Epitome n. 847 § 2.


676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHaec est ratio, qua enixe optamus, ut ii omnes, qui in externa apostolatusopera incumbunt, apostolatui orationis adhaereant eiusque spirituimbuantur : clerici et laici, viri et feminae, qui in « Actione Catholica »vel in aliis consociationibus apostolatum hierarchicum adiuvant.3. Et quidem enixe optandum est, ut adhaereant apostolatui orationissecundum eam formam quam vestra pia Sodalitas praebet. Si enim, sicutin aliis piis Consociationibus praescribitur, proficuum et laudandumest, ut cotidie certae preces recitentur ad certas indulgentias lucrandasvel ad certa opera apostolica adiuvanda, vestra Sodalitas ne talia quidempia opera a fidelibus iubendo postulat, et tamen eos ad formamperfectam apostolatus orationis educat, ut scilicet cotidie omnes suas etpreces et actiones, ea quae faciunt et quae patiuntur, quae eis acciduntbona et mala, immo se ipsos Deo et Christo offerant, et ut Iesu ChristiSacrificio, cui quam saepissime possunt, assistant, se iungant, ad imitandumexemplum Beatissimae Virginis Mariae et ad mentem SummiPontificis, pro bono et incremento totius Ecclesiae.In libro ((De Imitatione Christi)) 2Dominus animam fidelem sic alloquitur: (( Sicut ego meipsum, expansis in Cruce manibus et nudo corpore,pro peccatis tuis Deo Patri sponte obtuli, ita ut nihil in me remaneret,quin totum in sacrificium divinae placationis transiret ; ita debeset tu temetipsum mihi voluntarie in oblationem puram et sanctam, cotidiein Missa, cum omnibus viribus et affectibus tuis, quanto intimiusvales, offerre » ; quibus verbis adiungamus : Pro salute mundi ; en medullaet essentia Apostolatus Orationis ! Ex quo pro iis qui eum exercent,fere necessario consequitur ut eorum vita semper purior et sanctiorfiat, Christo conformentur, ita ut non possint non anici amore IesuChristi in eoque crescere et eo ipso etiam in cultu Sacratissimi CordisRedemptoris. Hic enim aliud non est ac devotio studiosissima erga amoremdivino-humanum Iesu secundum totam suam amplitudinem, ab amoreincreato et infinito usque ad palpitationes cordis sui humani creati,quae sunt veluti undae adspectabiles et patentes ex mari magno illiusamoris ad nos translatae. Quo magis ultro illa devotio exsurgit et evolvitur,— et hoc, secundum naturalem cursum rerum, effectus ApostolatusOrationis erit —, eo sincerior censenda est esse, et eo altioresradices in animo aget.4. Ex iis quae hucusque dicta sunt, facile patet Apostolatum Orationisnon esse consociationem vel membrorum ordinationem compositionem-21, iv, e. 8, 1-2.


Acta Pii Pp. XII 677que, quae cum aliis similibus piis sodalitatibus concertet; non cum eisconcertât, sed eis ita se iungit, ut eas quasi penetret veluti aër puruset sanus, quo vita supernaturalis et actio apostolica semper et ubique renoventuret confirmentur.Quapropter, quamquam Apostolatus Orationis, propagationis causa,certa membrorum ordinatione compositioneque carere nequit, tameneius (( organizatio technica » ut aiunt, si tandem ipse apostolatus vivus asingulis iam exerceatur, eo magis recedere poterit, quo fusius ApostolatusOrationis veluti res communis et exercitium commune omnium operumapostolicorum totius Ecclesiae effectus erit.Quod ut Deo Uno et Trino favente et gratia Christi adiuvante fiat, exanimo optamus et in Apostolatus Orationis incrementi auspicium, vobis,dilectissimi filii, et omnibus operis sociis et Consociationis vestraesodalibus Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus.NUNTIUS RADIOPHONICUSIIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI VII INTERNATIONALI MEDICORUM CATHO­LICORUM IN URBE CAPITE HOLLANDIAE AB (( ASSOCIATION INTERNATIONALE DESMÉDECINS CATHOLIQUES )) INDICTO. *IntroductionEn septembre 1949 Nous avions le plaisir de recevoir les participantsdu IV eCongrès International des Médecins catholiques et de leur adresserla parole. 1Nous avions relevé alors combien les médecins catholiquesétaient préoccupés de se tenir au courant des importantes acquisitionsthéoriques et pratiques de la médecine moderne et de mettre à profit cesprogrès pour prévenir et combattre la maladie et la souffrance, fidèles encela au grand principe de la science et de l'art médicaux : aider et guérir,ne pas faire de tort ni tuer. Nous ajoutions que le médecin catholique,pour obéir à sa conscience et à sa foi, était prêt à mettre à la dispositiond'autrui non seulement son savoir et ses forces, mais aussi son cœuret son dévouement. Devant le corps humain le médecin garde une réserverespecteuse, parce qu'il sait que ce corps est animé par un esprit,une âme immortelle, qui ne forme avec lui qu'une seule nature dépendant* Datus die 11 Septembris mensis a. 1956.1Acta Apost. Sedis, vol. XXXXI, pagg. 557-561.44 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 13. — 27-10-1956.


678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetout entière de l'ordre religieux et moral. Le médecin catholique saitque son patient et lui-même sont soumis à la loi de leur conscience età la volonté de Dieu ; mais il sait aussi que toutes les ressources de la natureont été mises à sa disposition par le Créateur, pour qu'il puisseprotéger et défendre les hommes de la maladie et de l'infirmité. Il nedivinise par la nature et la médecine ; il ne les considère pas comme desabsolus, mais il voit en elles un reflet de la grandeur et de la bonté deDieu et les subordonne entièrement à son service. Aussi, résumant laposition du médecin catholique à l'égard des progrès immenses de lamédecine dans l'investigation et l'utilisation de la nature et de ses forces,Nous disions naguère;(( Que fait... le médecin digne de sa vocation? Il s'empare de ces mêmesforces, de ces propriétés naturelles pour procurer par elles la guérison,la santé, la vigueur, et souvent, ce qui est plus précieux encore, pourpréserver des maladies, de la contagion ou de l'épidémie. Entre sesmains, la puissance redoutable de la radioactivité est captée, gouvernéepour la cure de maux rebelles à tout autre traitement; les propriétésdes poisons les plus virulents servent à préparer des remèdes efficaces;bien plus, les germes des infections les plus dangereuses sont employésde toutes manières en sérothérapie, en vaccination.La morale naturelle et chrétienne, enfin, maintient partout ses droitsimprescriptibles ; c'est d'eux, et non de considérations de sensibilité, dephilanthropie matérialiste, naturaliste, que dérivent les principes essentiels de la déontologie médicale : dignité du corps humain, prééminencede l'âme sur le corps, fraternité de tous les hommes, domainesouverain de Dieu sur la vie et sur la destinée». 2A présent, Nous nous réjouissons de pouvoir Nous adresser de loin àvotre VII eCongrès International et de vous manifester ainsi l'intérêt queNous portons à vous travaux. Puisque vous avez choisi comme thème « Lemédecin et le droit », Nous voudrions vous entretenir d'abord du point dedépart et de la source du droit médical.Point de départ et source du droit médicalI. Sans entrer en de longues considérations théoriques, Nous voudrionsrépéter et confirmer ce que Nous avons souvent affirmé et ce queNos Prédécesseurs n'ont jamais omis d'inculquer : le droit à la vie, ledroit à l'intégrité du corps et de la vie, le droit aux soins qui leur sont2I. c. pag. 559.


Acta Pii Pp. XII 679nécessaires, le droit à être protégé des dangers qui les menacent, l'individule reçoit immédiatement du Créateur, non d'un autre homme, ni de groupesd'hommes, non de l'Etat ou de groupes d'Etats, ni d'aucune autoritépolitique. Ce droit, l'individu le reçoit d'abord en lui-même et pourlui même, puis en relation avec les autres hommes et avec la société, etcela non seulement dans l'ordre de l'action présente, mais aussi dans celuide la finalité. C'est s'écarter de la pensée des Papes clairement expriméeque de considérer l'homme dans sa relation avec la société comme s'ilétait inséré dans « la pensée organique de l'organisme physique » ; unmembre physique particulier a sans doute une certaine existence propre,mais, comme tel, il n'existe en aucune façon pour lui-même ; il est absorbéfinalement par l'ensemble de l'organisme. Le principe : « civitas proptercives, non cives propter civitatem » est un héritage antique de la traditioncatholique et fut repris dans l'enseignement des Papes Léon XIII,Pie X, Pie XI, non de manière occasionnelle, mais en termes explicites,forts et précis. L'individu n'est pas seulement antérieur à la société parson origine, mais il lui est aussi supérieur par sa destinée. La société,à la formation et au développement de laquelle les individus sont ordonnés,n'est que le moyen universel voulu par la nature pour mettre lespersonnes en rapport avec d'autres personnes. Cette relation de la partieau tout est ici entièrement différente de celle qui existe dans l'organismephysique. Quand l'homme entre par la naissance dans la société, il estdéjà pourvu par le Créateur de droits indépendants ; il déploie son activitéen donnant et en recevant et, par sa collaboration avec les autres hommes,il crée des valeurs et obtient des résultats que seul il ne serait pas capablel'obtenir et dont il ne peut même, comme personne individuelle,être le porteur. Ces nouvelles valeurs manifestent que la société possèdeune prééminence et une dignité propre; mais ceci n'entraîne pas unetransformation de la relation, que Nous esquissions plus haut, car cesmêmes valeurs supérieures (comme la société elle-même) sont rapportéesà leur tour par la nature à l'individu et aux personnes.Ou ne peut concéder à la spéculation le droit illimité de systématiseret de construire, même quand elle coïncide avec les déclarations des Papes,et cela en des matières qui concernent les questions fondamentalesdu droit en général. Il n'est nullement prouvé que le point de départet le fondement de toute structure juridique et de toute justification dudroit sojt la réalisation, voulue par le Créateur, de la nature humaineparfaite, et que ce but postule la subordination de l'individu à la société,dont il dépend immédiatement, de celle-ci à une société supérieure, et


680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeainsi de suite, jusqu'à la société parfaite, l'Etat. Cette façon de considérerles choses est contraire à ce que les derniers Papes ont déclaré à cesujet. Il ne faut pas non plus vouloir distinguer dans la pensée des Papesentre l'ordre de la réalisation actuelle et celui de la finalité. Les Papes ontentendu et ont voulu que l'on entende de l'un comme de l'autre leprincipe fondamental sur l'origine du droit à la vie. Il est indéniableque beaucoup considèrent le principe de totalité, comme déterminantdans l'intelligence de la relation qui unit l'individu à la société. Maisl'application de ce principe aux questions concrètes concernant l'origineet les limites du droit à la vie, dont Nous parlons maintenant, soulèvedes objections sérieuses. On oublie d'abord que le principe de totaliténe vaut que pour le tout comme tel à l'égard de la partie comme telle :c'est la question de droit. Mais celle de fait se pose aussi : les deux termes,dont il s'agit, sont-ils entre eux dans un rapport de tout à partie, etlequel? Déjà dans l'allocution du 14 septembre 1952, alors qu'il s'agissaitde déterminer les limites précises du droit de la société envers le corps etla vie des personnes physiques, Nous avons expliqué le sens et l'importancedu principe de totalité, et Nous avons expressément mis en gardecontre les applications erronées de ce principe. 3Position du médecin vis-à-vis du droit et de la moraleII. Mais l'objet principal du présent message, et sur lequel Nous voudrionsNous étendre plus longuement, concerne la position du médecinvis-à-vis du droit et de la morale. Presque toutes Nos allocutionsaux médecins ont abordé cette double question, que l'on rencontre d'ailleursdans chaque profession. Si le thème de votre Congrès s'énonce :« Le médecin et le droit », le mot droit n'exclut pas ici la morale, puisquevous entendez les étudier dans leurs relations réciproques. La moraleet le droit ont un caractère propre qu'il faut souvegarder ; ils exprimentl'ordre de la conscience et celui de la loi et les relations qu'ils entretiennentinterdisent de les séparer, comme de les confondre entièrement.Le morale médicaleLa morale a pour but de déterminer l'attitude consciente interne etexterne de l'homme envers les grandes obligations, qui procèdent desconditions essentielles de la nature humaine : obligations envers Dieu et3Acta Apost. Sedis, vol. XXXXIV, pag. 784 s.


Acta Pii Pp. XII 681la religion, obligations envers soi-même et envers le prochain, qu'ils'agisse des individus, des groupes et collectivités, de la communauté ausens juridique, obligations dans le domaine presque illimité des chosesmatérielles. La morale impose à la conscience de chacun, qu'il soit médecinou militaire, savant ou homme d'action, le devoir de régler ses actesselon les obligations précitées. Cela suppose qu'on les connaisse ou qu'onen prenne connaissance, si on ne les connaît pas. Il s'ensuit que, si la décisionmorale procède du sujet, elle ne dépend pas de son bon plaisir oude son caprice, mais s'inspire de critères objectifs. C'est ce qu'exprimeune question spontanée, le «pourquoi?», de l'homme consciencieux àl'égard de lui-même. Il veut connaître les normes objectives de ce qu'ilse propose de faire. Aussi suffit-il d'observer le médecin consciencieuxdans son activité professionnelle quotidienne, pour voir comment la moralemédicale guide l'action. Ce médecin procède à un diagnostic soigneux,pèse les données, interroge ses connaissances acquises, parcourt mêmedes ouvrages ou des articles sur la question, consulte éventuellementd'autres médecins, puis décide, passe à l'exécution et surveille l'évolutionultérieure des faits.Mais la morale médicale va plus outre. Il suffit de prendre en main ledécalogue, comme la saine raison le comprend et comme l'Eglise l'explique,pour y trouver bon nombre de normes morales qui touchent à l'activitémédicale. Dans Notre allocution susmentionnée du 14 septembre 1952sur les limites de la recherche et de l'activité médicales (en particulierdans l'utilisation des découvertes modernes), et dans les allocutions des29 octobre et 27 novembre 1951, 4 Nous avons indiqué différents pointsoù la morale doit opposer son veto à la médecine.Il faut aussi tenir compte des exigences qui sont imposées au médecinde la part du patient, de sa famille et d'autres groupes intéressés,exigences qui portent sur des conventions à conclure, ou proviennentde celles qui l'ont déjà été. Tantôt ce sont aussi des idées religieuses, morales,philosophiques ou sociales, sur lesquelles le médecin doit baser sonaction, ou du moins auxquelles il doit s'adapter, mais qui sont contrairesà ses convictions chrétiennes. Parfois on lui demandera, pour des motifsmédicalement compréhensibles d'ailleurs, de procéder à l'euthanasie, ouà l'interruption directe de la grossesse, ou de prêter une assistanceeffective à des pratiques anticonceptionnelles, toujours dans le cas d'indicationsobjectivement sérieuses. Le médecin se trouve ici devant l'obli;4Acta Apost. Sedis, vol. XXXXIII, pag. 835 ss., 855 ss.


•682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialegation de respecter la morale médicale, exigence inconditionnée pour lemédecin chrétien dans tous les cas où la norme morale est inconditionnée,vraiment claire et certaine. Observer ainsi la loi morale n'entraîne finalementaucun dommage pour l'intérêt de la science, ni pour celui du patientni de la communauté ou du « bonum commune ». Dans les casparticuliers, que le médecin ne tranche pas d'après ses goûts subjectifsou d'après son caprice, et moins encore en consentant ou en s'adaptantà des requêtes ou à des souhaits immoraux, mais qu'il suive sa conscienceéclairée par des normes objectives et pense à Dieu, à qui il devra rendrecompte. Grâce à cette orientation objective de la conscience, le médecinchrétien évitera de tomber dans la forme condamnée de l'éthique desituation.Le droit médicalLe droit médical comprend l'ensemble des normes qui, dans une communautépolitique, concernent la personne et l'activité du médecin et dontl'observation peut être imposée par les moyens de coercition du droit public.Ces normes peuvent être formulées ou promulguées immédiatementpar l'autorité politique, ou bien être seulement autorisées ou sanctionnéespar elle. Le droit pourait aussi s'entendre comme le (( iustum », c'est-à-direce que chacun selon les règles de la justice peut exiger comme sien (qu'ilait ou non le moyen de faire prévaloir son droit par la force). On pourraitencore entendre le droit subjectivement comme la domination, reconnuepar l'ordre moral, que le sujet du droit exerce sur l'objet du droit,et en vertu de laquelle le sujet peut réclamer le


Acta Pii Pp. XII 683tout cela doit être fixé, mais ne l'est pas suffisamment par l'ordre moralqui, de plus, ne dispose pas du pouvoir de coercition. En raison desbien importants confiés au médecin par l'individu et par la communauté,la nécessité d'un droit médical apparaît indubitable. On entrouve confirmation dans le fait que tous les pays civilisés possèdent undroit semblable, même, si sa formulation présente des différences plusou moins notables suivant les cas.Le contenu matériel du droit médical est déterminé d'abord par safin immanente. On se demandera d'abord ce qu'il faut exiger du médecinet lui concéder pour qu'il puisse atteindre le but de sa profession :«aider et guérir, ne pas faire de tort ni tuer ». Le même principe permetde fixer les exigences des individus et de la communauté à l'égard du médecin,pour autant qu'elles doivent être exprimées dans le droit médical.Il est évidemment déraisonnable et impossible de vouloir préciser et réglerpar des lois tout ce qui peut servir au médecin, ainsi que toutes lesrequêtes qu'on peut lui faire. En général on doit éviter une surabondancede lois, considérée depuis l'antiquité comme symptôme de décadenced'un Etat (de là la formule prégnante de Tacite : « corruptissimos republicaplurimae leges))). 5Aussi faut-il laisser un jeu convenable auxdécisions du médecin et inviter les gens à veiller par eux-mêmes à uncertain nombre de nécessités en matière médicale sans attendre que la loipourvoie à tous les détails. Elle ne le pourrait pas d'ailleurs sur un certainnombre de point, car elle se heurterait à l'opposition des médecins,de beaucoup de membres de l'assemblée législative ou des citoyens. Pareilleslois représentent souvent des solutions de compromis entre adversairesirréconciliables, ou ont été imposées de force par la majorité.Comme elles contiennent parfois des paragraphes objectivement immorauxet anti-chrétiens, qu'un médecin catholique ne peut approuver niexécuter sans entrer en conflit avec sa conscience, une question brûlantese pose alors : celle de l'attitude à prendre devant ce droit médical, selonlequel il est obligé d'exercer sa profession.Relations entre la morale médicale et le droit médicalAprès avoir parlé séparément de la morale médicale et du droit médical,Nous en arrivons ainsi au troisième point que Nous voulions toucher: celui de leurs relations : sont-ils tous les deux sur le même pied,ou y a-t-il entre eux une subordination? D'une certaine façon, on peut5Annales, lib. III, n. 27.


684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedire que chacun d'eux est maître sur son terrain et n'admet pas l'intrusionde l'autre. Mais ce n'est vrai qu'en partie car le droit positifn'a valeur ni force exécutoire que dans la mesure où il est reconnu parDieu, source dernière et suprême de tout droit. Dieu par ailleurs ne peutjamais appuyer de son autorité une loi, qui le contredit lui-même, c'està-direcontredit l'ordre moral qu'il a lui-même instauré et rendu obligatoire.Il s'ensuit que le droit médical est subordonné à la moralemédicale, qui exprime l'ordre moral voulu par Dieu.Le droit médical ne peut donc jamais permettre que le médecin oule patient pratiquent l'euthanasie directe, et le médecin ne peut jamaisla pratiquer sur lui-même ni sur les autres. Cela vaut aussi pour la suppressiondirecte du fœtus et les actes médicaux, qui contredisent la loi deDieu clairement manifestée. En tout cela le droit médical n'a aucune autoritéet le médecin n'est pas tenu de lui obéir. Il doit bien au contraire nepas en tenir compte; toute assistance formelle lui est même interdite,tandis que l'assistance matérielle tombe sous les normes générales dela ((cooperatio materialis». Le droit médical, qui ne tient pas compte dela morale ou s'y oppose, renferme une contradiction interne et il estinutile de s'y attarder. Dans les autres cas, il faut éviter toute oppositionentre droit et morale et veiller à ce que, chacun conservant son caractèrepropre, ils se complètent et s'appuient mutuellement. Si on lesassujettit trop l'un à l'autre, on s'expose à voir le sens moral céder aujuridisme, au légalisme, ou au minimalisme. Ce serait un sérieux inconvénient,car l'intention du médecin, comme celle du patient, est l'élémentprépondérant et celui qui anime les autres. Il peut s'ensuivre aussi quel'obligation iuridique provenant du domaine moral exerce une influenceexagérée sur les consciences et conduise à un rigorisme insupportable,ou que la domination impitoyable du droit se substitue à la morale et laréduise à une observation consciencieuse, universelle, des prescriptionsdu droit.Mais il est également dangereux de trop séparer le droit de la morale.Celle-ci risque alors de glisser dans une sorte d'individualisme, car uneattention trop concentrée sur les éléments moraux fait perdre de vue lesdonnées objectives clairement circonscrites dans le droit; on peut enarriver ainsi à une éthique de situation fausse et trop subjective. Quandle droit s'écarte trop de la morale, il tend au positivisme juridique exagéréet même extrême, qui, en plusieurs cas, constitue un péril pour le jugementet l'action du médecin. Nous pensons à plus d'un code juridiquemédical, dans lequel, moyennant des indications déterminées et certaines


Acta Pii Pf. XII 685garanties, on autorise ou même on impose l'interruption directe de lagrossesse; en matière de secret médical, ou quand le médecin est appelécomme expert au tribunal, on considère comme exclusivement valableset obligatoires les normes établies par l'autorité politique. C'est là diminuerexagérément la part de l'élément moral et offenser la dignité personnelledu médecin dans le domaine.du droit médical.La collaboration sur le plan internationalIII. Le troisième point de Notre message voudrait surtout justifier etrecommander explicitement la collaboration sur le plan international.L'effort de rapprochement et de collaboration s'y fait sentir dans lesdomaines les plus divers. Il procède, comme vous l'avez signalé vousmêmesdans votre programme, de la transformation profonde de presquetoutes les relations, et sa cause dernière est à rechercher dans lanature même de l'homme. C'est la conséquence d'une loi naturelle quiprocède de l'unité d'origine des hommes, et pousse à la réalisation d'unetâche commune, à laquelle sont conviés tous ceux qui vivent sur la terre.A mesure que les années passent, il devient de moins en moins possibleaux nations de se renfermer sur elles-mêmes, bien que se manifeste parfoisune tendance systématique et passionnée à revenir à l'isolement d'autrefois.Tout ce qui arrive actuellement dans un pays, provoque un contre-coupchez les autres et l'on est obligé en quelque sorte de se rendrecompte que la communauté des peuples et de l'humanité ressembleà un organisme, dont la circulation sanguine et lymphatique met en communicationconstante les diverses parties. Ainsi en va-t-il des courantsinternationaux, dont on ne peut s'empêcher de prendre conscience ni détenircompte.Mais Nous avons un motif particulier de louer votre Association internationaleet de souhaiter qu'elle progresse. C'est que vous constituez uneassociation de médecins catholiques. Certes vous ne disposez pas, commecatholiques, d'une connaissance médicale particulière, mais vous avez votremanière propre de considérer les problèmes de votre profession. Il n'estpas sans importance, dans une occasion comme celle qui vous rassemble,d'apprendre à connaître et d'entendre parler des collègues de renomméescientifique internationale et qui, dans leur activité de savantset de praticiens, ne se sentent nullement entravés par leurs convictionset leur vie chrétienne. De telles expériences personnelles sont précieuses,surtout si elles se basent sur des contacts avec des médecins de pays différents.Quand un médecin catholique exerce sa profession dans un milieuqui ne l'est pas, et parmi des collègues qui ne partagent pas sa foi,la participation à un congrès de ce genre exerce une influence libératrice,


686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialele délivre du complexe d'infériorité, élargit son regard et renforce soncourage. Voilà pourquoi Nous souhaitons que vous puissiez organisersouvent de semblables congrès.Comme l'ont montré vos assemblées précédentes, les questions juridiquesne sont pas les seules qui vous occupent, ni même l'objet principalde vos réunions. Mais ces questions s'imposent aujourd'hui avec une insistancetelle qu'il était nécessaire de les traiter explicitement. Vous écrivezdans le programme du présent congrès : « La fonction du médecin ades corrélations avec le droit, aussi bien dans le domaine du droit civilque du droit public (d'un point de vue national aussi bien qu'international)». Vous esquissez ces fonctions juridiques dans leurs grandes ligneset vous donnez des orientations précises sur les rapports du droit et de lamorale.Les questions juridiques ne sont certes pas le domaine propre du médecin,mais d'autres associations médicales internationales ont éprouvéégalement la nécessité de les aborder et de trouver des solutions pratiques ;elles n'ont pas travaillé en vain. Vous voulez poursuivre cette œuvre eten cela Nous vous approuvons entièrement. Mais vous devez vous garderd'un double danger : celui de vous charger à l'excès soit de travaux préparatoires,soit d'objectifs à poursuivre. En consultant votre programme,Nous avons admiré votre courage et votre ardeur au travail, mais NousNous sommes demandé : « Est-ce pratiquement réalisable? ». La mentalitédes hommes d'aujourd'hui les porte à rechercher l'ampleur, l'unité, lasimplicité : à partir d'un point de départ unique, on veut déduire tout lereste et arriver par là à un but fixé par la nature des choses et clairementaperçu. Il devient ainsi plus facile d'ordonner et de dominer ladiversité des problèmes particuliers, qui restent encore à résoudre. Puissiez-vousréussir à introduire ampleur, unité et simplicité dans le traitementdes questions juridiques, dont vous êtes forcés de vous occuperaujourd'hui en tant que médecins ; vous accomplirez alors quelque chosede grand et d'utile.ConclusionIl ne Nous reste plus qu'à souhaiter à vos travaux un heureux déroulement et un plein succès. Certes vous n'atteindrez pas vos objectifs enquelques jours ; mais vous vous rapprocherez certainement du but et vousobtiendrez sans aucun doute le secours de la Vérité, de la Science et dela Sagesse de Dieu. Comme gage des faveurs d'En-Haut, Nous vous accordonsde tout cœur pour vous-mêmes et pour tous ceux qui bénéficient devotre science et de votre dévouement Notre Bénédiction Apostolique.


Sacra Congregatio Consistorialis 687<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSACRA CONGREGATIO CONSISTORIALISLANCIANENSIS ET ORTONENSISDECRETUMDE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUMExcmus P. D. Benignus Lucianus Migliorini, Archiepiscopus Lancianensiset Episcopus Ortonensis, ab Apostolica Sede nuper expostulavitut territorium pagi vulgo « Treglio » nuncupati, ad dioecesimOrtonensem in praesens pertinens nimio tamen spatii intervallo ab episcopaliSede separatum, ab eadem dioecesi Ortonensi distraheretur etarchidioecesi Lancianensi, ad quam brevior patet accessus, uniretur.Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata hanc petitionem in animarumbonum cessuram, vigore specialium facultatum sibi a SsmoDomino Nostro Pio Divina Providentia Pp. XII tributarum, porrectisprecibus benigne adnuendum censuit.Quapropter suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium velhabere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perindevalituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, decerneredignata est ut territorium pagi vulgo « Treglio » nuncupati a dioecesiOrtonensi dismembraretur et archidioecesi Lancianensi aggregaretur,mutatis hac ratione utriusque Ecclesiae finibus.Ad haec autem perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputatmemoratum Excñium P. D. Benignum Lucianum Migliorini, ArchiepiscopumLancianensem et Episcopum Ortonensem, eidem tribuens necessariaset opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quoagitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto


688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeonere mittendi quam primum ad eamdem Sacram Congregationem Consistorialemauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Contrariis quibusvis minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die24 Aprilis 1956.Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis^ ^"Iosephus Ferretto, AdsessorSACRA CONGREGATIO RITUUMHISPALEN.BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI MARCELLI SPINOLA MAESTRE,CARDINALIS ARCHIEPISCOPI HISPALENSIS, FUNDATORIS CONGREGATIONISANCILLARUM CONCBPTIONISTARUM A DIVINOCORDE IESU.SUPER DUBIOAn signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectumde quoagitur.Summus Ecclesiae pastor a Domino constitutus, Sanctus PetrusApostolus, sacerdotes et episcopos veluti Ecclesiae pastores compellans,eis iubet ut fidelium gregem a Deo sibi commissum strenue pascant, nonturpis lucri gratia neque ut dominantes in eos, sed exemplar et normafacti suis subditis cum omni cura, amore et sollicitudine, aeternamdumtaxat in caelis a pastorum principe mercedem sperantes (Cf. IPt. 5, 1-4).Inter eximios sane in pascendo et excolendo dominico grege pastores,iuxta hoc Apostolorum principis monitum, enituit Dei Servus MarcellusSpinola Maestre.E nobili Ioanne Spinola et sanguine adhuc nobiliore Antonia Maestreortus est Marcellus, die 14 Ianuarii anni 1835 in civitate Sancti Ferdinandi,intra fines archidioecesis Hispalensis, quem pii parentes diesubsequenti lustralibus aquis renatum voluerunt, et dein christiana reli-


Sacra Congregatio Rituum 689gione optimisque moribus summa cura imbuere sategerunt, ita ut adhucpuer innocentiae ac poenitentiae admiranda dederit specimina. Humanarumlitterarum rudimenta apud religiosum quemdam didicit, posteavero, patre cum familia in diversas civitates pro suo militari muneretranslato, litterarum studiis operam dedit Granadae, Valentiae et deinHispali, ubi studia, quae ad forensem professionem eum ducebant,perfecit.Nobilis adulescentis nota erat morum integritas, qui cotidie ad SacramSynaxim accedebat et pia meditatione aliisque devotis operibusper arctas perfectionis vias incedebat, bonum Christi odorem in aulisUniversitatum studiorum diffundendo.Obtenta anno 1856 Licentia in iurisprudentia, patroni munus,Huelvae, exercere incepit, pauperum et egenorum causas strenue defendendoet quidem, sui patrimonii aere contentus, gratuito. At forum eiminime arridebat. Studiis hinc iuris derelictis, Seminarium Hispalenseingressus est, et ecclesiasticarum disciplinarum curriculo emenso,anno 1864, aetatis suae undetrigesimo, renuntiato prius Marchionis deSpinola antiquo et nobili, qui sibi obtigerat, titulo, presbyteratus ordineauctus est. Sacerdotale munus statim obiit in urbe « Sanlucar de Barra -meda », ubi per septennium in confessionibus audiendis, in sacris contionibuspietate ac religione summa ad populum habendis, in pauperibusiuvandis infirmisque visitandis et in mortis articulo constitutissolandis totus fuit tantaque in eo virtus enitebat, ut « pusillus sanctus »passim appellaretur.Cognito autem eius sacerdotali zelo, Archiepiscopus Hispalensis eumParochum ad Sanctum Laurentium in eadem archiepiscopali urbeanno 1871 nominavit, quo in munere exemplar parochorum evasit.Anno 1879 inter Canonicos cathedralis ecclesiae eum cooptavit et iudicemprosynodalem constituit. Neque hic destitit Famuli Dei ad honorisamplioris gradum ascensus. Etenim anno 1881 episcopus auxiliarisHispalensis eligitur et consecratur sub titulo ecclesiae Milensis, etanno 1884 Antistes Cauriensis est renuntiatus. Mox totam dioecesimvisitavit et eximius apud omnes suo apostolatu et virtutibus apparuit.Post biennium ad sedem Malacitanam translatus est, in qua impigreiteravit quod in dioecesi Cauriensi fecerat, ita ut Malacitani multumin eo gloriarentur quod episcopum sanctum, qui uti Pontifex, pontemseipsum Deum inter et proximos reddidisset, haberent.Anno dein 1896 idem Leo Papa XIII eum ad Hispalensem archiepiscopalemecclesiam promovit, quam usque ad obitum firmiter rexit.


690 Acta Apostolicae Sedis - Commentaritim OfficialeSeminarium quod ipse ibi condidit, ut insigni Pontificiae Universitatistitulo ornaretur, obtinuit; philosophiae ac theologiae studia ut ad rationemAngelici Doctoris ordinarentur, disposuit; catholicam officinamlibrariam feliciter promovit ad bonos libros edendos, ac primus Congressumex universa Natione Hispanica artis librariae instituit, cuiuspraecipuus fructus exstitit catholicarum fundatio ephemeridum. Ecclesiaeiura in patrio Senatu acriter defendit et tuitus est, contra eos praesertimqui religiosos Ordines impugnabant. Caritate eximia ibidem excelluit: magna quippe, in sua archidioecesi, persistente siccitate, praecipuein civitate Hispalensi, vias plateasque obivit ostiatim eleemosynamquaeritando, ad miseros famelicosque levandos.Orphanis egenisque puellis colligendis iuvandisque et instituendisdomum erexit sub piarum feminarum cura, ex quibus Congregatio prodiitAncillarum Conceptionistarum a Divino Corde, quae Famulum Deiiure merito veluti suum Fundatorem habent.Anno demum 1903, die 11 Decembris, a S. Pio Decimo inter purpuratosPatres adlectus est.Tot laboribus pro ecclesia Dei perfunctus, ingravescente morbo, meritisplenus, Sacramentis extremis pie receptis, die 19 Ianuarii a. 1906placide in Domino obdormivit.Sanctitatis porro fama, qua vivens Marcellus noster inclaruit, postipsius obitum, supervenientibus, uti fertur, prodigiis, a Deo eius intercessionepatratis, longe lateque per diversas Hispaniarum regiones diffusainvenitur et in dies succrescit. Ex quo factum est, ut tandem adcanonicas inquisitiones super eiusdem fama sanctitatis vitae, virtutumet miraculorum in genere ordinaria auctoritate anno 1927 in CuriaHispalensi deventum sit, quae anno demum 1943 expletae sunt, Romamquetransmissae. Simul quoque per rogatoriales, quae dicuntur,litteras instructi sunt processus in Curiis Gadicen. (a. 1929), Caurien.(aa. 1928-30), Matriten, (aa. 1928-29) et Malacitana (aa. 1933-35).Interim Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, plurimi quoque sive eClero sive e laicis in dignitate constituti, Summo Pontifici Pio XIIinstantes preces obtulerunt, ut Causa beatificationis huius Servi Dei,qui natalibus clarus, clarior christianis virtutibus exstitit, ac sanguinenobilis, nobilior Christi et christifidelium amore factus, apud S. RituumCongregationem introduceretur. Sacra porro eadem Rit. Congreg, die25 Martii a. 1944, scriptis eiusdem Servi Dei ad iuris normam perpensis,nihil obstare decrevit quominus ad ulteriora procedi posset.


Sacra Congregatio Rituum 691Servatis itaque omnibus de iure praescriptis, instante Revmo DominoIacobo Flores, Pontificii in Urbe Collegii Hispanici Rectore acPostulatore huius Causae legitime constituto, Emus ac Revmus DominusCardinalis Fridericus Tedeschini, Episcopus Tusculan., eiusdemCausae Ponens, die 14 Februarii 1956, in Ordinario Coetu S. RituumCongregationis, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit CommissioIntroductionis Causae w casu et ad effectum de quo agitur, etsuper ea retulit. Purpurati autem Patres, auditis Officialibus praelatisac praesertim R. P. D. Sylvio Romani, Fidei Promotore Generali,rescribendum censuerunt; Affirmative, seu signandam esse commissionem,si Sanctissimo placuerit.Facta demum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem fidelihisce super rebus relatione, Sanctitas Sua, sententiam Emorum Cardinaliumratam habens, commissionem Introductionis Causae Servi DeiMarcelli Spinola Maestre Sua manu subsignare benigne dignata est.Datum Romae, die 19 Februarii 1956.C. Card. CICOGNANL, PraefectusL. >£ S.f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius


692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMTRIBUNAL VICARIATUS URBISCitatioedictalisROMANANULLITATIS MATRIMONII (CARTHY - MARCBLLINl)Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Carthy lohnF., in causa conventi, eundem citamus ad comparendum in Sede TribunalisVicariatus Urbis (Roma, via della Pigna 13 A) die 22 Novembris1956 hora 10, ut interrogetur quoad impedimentum ligaminis, iuxtacan. 1990.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti Dimini Carthy lohn F. curaredebent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *Petrus Santini,OfficialisEx Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 27 Septembris 1956.V. Frazzano, Cancellarius* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Carthy lohn F.,nous le citons à comparaître au Siège du Tribunal du Vicariat de Rome(Roma, via della Pigna 13 A) le 22 novembre 1956 à 10 heures, pour êtreinterrogé, selon le canon 1990 du Code de Droit Canonique.Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fideles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit Mr Carthy lohn F. idevront, dans lamesure du possible, l'avertir de la présente citation.


An. et vol. XXXXVIII 29 Octobris 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. U<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>INEO P AMPILONEN.NEO-PAMPILONENSIS ECCLESIA, IN COLUMBIA, AD GRADUM PERDUCITUR METRO­POLIS, ATQUE CAPUT EFFICITUR NOVAE PROVINCIAE ECCLESIASTICAEPIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMDum rerum humanarum fluxae volvuntur fortunae, dumque hominesedacibus curis pressi nova semper turbantur anxitudine, una sancta Ecclesiaincommutabilis stat, uberrimaque praestat fecunditate, quae temporumnecessitatibus continenter respondit, Aliosque suos materna alitsollicitudine. Nos igitur, qui divina voluntate ipsam regendam suscepimus,laeto animo accipiendas esse preces censemus venerabilis FratrisPauli Bertoli, Archiepiscopi titulo Mcomediensis et in Columbia ApostoliciNuntii, qui, incolarum utilitati in regione vulgo Santander Norte consulerecupiens, ab hac Sancta Sede poposcit ut nova inibi ecclesiasticaprovincia conderetur. Quam ob rem, cognito quid de hac re sentirentsive dilectus Filius Noster Chrysantus S. R. E. Cardinalis Luque, BogotensisArchiepiscopus, sive ceteri horum locorum Ordinarii; consensueorum suppleto qui in huiusmodi Ecclesiarum ordinatione aliquid iurishabeant vel se habere putent, suprema Nostra usi potestate haec, quae45 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 14. — 29-10-1956.


694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesequuntur, decernimus. A Bogotensis metrópolis ab eiusque pro temporeArchiepiscopi iure simul dioeceses, simul Episcopos eximimus Neo-Pampilonensem, Succursensem et S. Aegidii, atque Bucaramanguensem ;quod et dicendum est de praelatura ac de Praelato « nullius » Bertraniaein Catatumbo, quos a iure metrópolis atque Archiepiscopi Carthaginensisin Columbia solvimus. Ex quibus Ecclesiis, Neo-Pampilonensemdioecesim ad gradum et dignitatem perducimus archiepiscopalis metropolitanaeSedis, cum omnibus iuribus et privilegiis, quibus ceterae eiusdemhonoris archidioeceses ad communis iuris normam gaudent ; cui utsuffraganeas et obnoxias subdimus Ecclesias, quas a propria metropolisupra separavimus. Porro ex hisce ita ordinatis Sedibus novam efficimusecclesiasticam provinciam, Neo-Pampilonensem, ex eiusdem nominismetropoli appellandam, quae scilicet eadem componetur Ecclesiacapite — territoriis vero aucta, quae in Decreto S. Consilii ChristianaeFidei Propagandae « Cum peculiares », die quarto decimo huiusmensis et anni dato, describuntur — atque dioecesibus suffraganeis Succursensiet S. Aegidii, Bucaramanguensi et Cucutensi, quarum postremamper alias sub plumbo Litteras hoc ipso die creavimus, ac deniquepraelatura


Acta Pii Pp. XII 695subdelegandas ecclesiastica dignitate praedito, et onus imponimus huiusmodiperactae rei documenta exarandi, eorumque ad unguem exactaexempla quam primum ad S. Consistoriale Consilium mittendi. Quod sievenerit ut, quo tempore haec ad effectum erunt deducenda, alius Apostolicaein Columbia Nuntiaturae praeerit, huic similiter potestates concedimuset negotium perficiendi et virum subdelegandi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit, ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Maii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriduodevicesimo.CELSUS Card. COSTANTINI ^ Fr. ADEODATÜS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco ffi PlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Caesar Federici, Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n. 23.


696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIINEO-PAMPILONENSIS(CUCUTENSIS)BISTRACTIS A NBO-PAMPILONENSI ECCLESIA QUIBUSDAM CURIIS,NOVA EFFI­CITUR DIOECESIS, « CUCUTENSIS )) APPELLANDA.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMEcclesiarum omnium utilitati consulere cupientes, quas omnipotentisDei voluntate quasi splendidas margaritas tuendas accepimus,nihil umquam intentatum relinquimus, quod aptiori earum gubernationi,atque fidelium bono conducere videatur. Cum igitur venerabilis FraterPaulus Bertoli, Archiepiscopus titulo Nicomediensis et in ColumbiaApostolicus Nuntius, post auditum Ecclesiae Neo-Pampilonensis Ordinarium,ab hac petierit Romana Sede ut, partita eadem dioecesi, novaexcitaretur, quo regionis incolae vulgato nomine Departamento NorteSantander uberiore fruerentur animorum suorum curatione, laeto animohuiusmodi precibus concedimus. Qua de re, consensu eorum suppleto quiin hac territorii rerumque divisione aliquid iuris vel habeant vel se haberearbitrentur, reque attentissime considerata, de summa et apostolica Nostrapotestate sequentia statuimus atque iubemus. A Sedis Neo-Pampilonensisterritorio eam partem separamus, in qua urbs Cucuta est, quaequehisce componitur curiis, vulgata appellatione :Villa Rosario,San Cayetano, Santiago, Gramalote, Lourdes, Sardinata, Zulia, et Carmende Nazaret; ex eaque dioecesim condimus, Gucutensem ab eademCucuta urbe nuncupandam, iisdem finibus circumscribendam atque urbscuriaeque, quarum nomen fecimus. In qua urbe Cucuta, ut patet, sedeserit ac domicilium sacri Praesulis, cathedra quoque Episcopi inibiexstabit, in aede scilicet B. Ioseph, B. M. V. Sponso, dicata, quamper has Litteras ad cathedralis templi dignitatem evehimus, cumomnibus honoribus, insignibus, privilegiis iuribusque, ad cetera parigradu spectantibus templa. Quae item iura ad Episcopum debentur,una cum oneribus et obligationibus, quae Episcoporum dignitatem ubiqueterrarum rite comitantur. Cucutensem dioecesim suffraganeam facimus


Acta Pii Pp. XII 697Ecclesiae Neo-Pampilonensi, quam hoc ipso die, per alias sub plumboLitteras, ad metrópolis dignitatem extollimus, Praesulemque CucutensemNeo-Pampilonensi Metropolitae auctoritati subicimus. Ut vero sacrasollemnia Numini adorando debita magnificentia conficiantur, utqueEpiscopus consilio ac navitate eorum virorum nitatur, qui mentis animiquedotibus excellant, volumus ut in nova dioecesi, ubi primum faserit, cathedrale Canonicorum Collegium condatur, iuxta peculiares normasaliis sub plumbo Litteris a Nobis edendas; libenter tamen hancpermittimus licentiam ut, quoad usque id fieri nequeat, Canonicorumloco dioecesani renuntientur Consultores, qui Episcopo eadem rationeassint. Episcopalem mensam, quam appellant, sive Curiae fructus constituent,sive a fidelibus oblatae pecuniae, sive dos a publica auctoritatedanda, sive denique mille quingenti nummi (vulgo pesos), qui singulismensibus ex bonis curiae, seu paroeciae, titulo cathedralis Cucutensistempli Episcopo erunt solvendi. Cum autem ii pueri summa sint curafovendi, quos Christi animorumque amor ad sacerdotalia officia alliciatobeunda, volumus ut quam primum Cucutensis Episcopus elementariumexstruat Seminarium, ad normam iuris et iuxta leges a S. Consilio SeminariisStudiorumque Universitatibus praeposito latas. Cum vero ipsiita adoleverint, ut ad philosophiae ac sacrae theologiae- studia aggredianturoporteat, ex hoc Seminario iuvenes partim ad maius Neo-PampilonenseSeminarium, partim, scilicet optimi quique, Romam in Pontificum!Ephebeum Pianum Latinum Americanum mittentur, ut hiscedisciplinis erudiantur. Cucutensi tamen Episcopo concedimus ut, quoadusque dioecesis Seminarii aedibus careat, pueros sacrorum alumnos, adelementarium Neo-Pampilonense Seminarium mittat, grammaticae litterarumquestudio imbuendos. Quod autem ad novae dioecesis regimenattinet atque administrationem, ad Vicarii Capitularis, Sede vacante,electionem, ad aliaque istius generis, ea serventur quae Codex Iuris Canonicipraescribit. Item volumus ut, simul atque huius dioecesis erectioad effectum deducta fuerit, clerici Ecclesiae illi censeantur ascripti, incuius finibus, ab his Litteris determinatis, ecclesiasticum habeant velbeneficium, quod vocant, vel officium ; ceteri, vero ei dioecesi addicantur,in cuius territorio legitime degant. Documenta denique et acta, quaead Cucutensem Ecclesiam, ad eiusque fideles ac bona temporalia respiciant,a Neo-Pampilonensi Curia ad novam Cucutensem Curiam ritemittantur, in tabulario de more servanda. Quae his Litteris decrevimusefficienda curabit venerabilis Frater Paulus Bertoli, quem diximus, cuiomnes agendae rei potestates cedent, cuilibet etiam delegandae, dummodo


698 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeecclesiastica dignitate pollenti; quae cum facta fuerint, idem onushabebit peractae divisionis documenta exarandi eorumque fide dignaexempla ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittendi. Quodsieo tempore, quo haec fieri debeant, alius Apostolicae in Columbia Nuntiaturaepraeerit, hic iisdem potestatibus fruetur eademque onera sustinebit.Has vero Litteras nunc et in posterum efiicaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Maii,anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, PontificatusNostri duodevicesimo.CELSUS Card. OOSTANTINI i% Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam RegensLoco ÜB PlumbiAlbertus Serafini, Proton. Apost.Caesar Federici, Proton. Apost.In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n. 22.


Acta PU Pp. XII 699ALLOCUTIONESIIis Qui interfuerunt Conventui sexto nationali e Clero Italiae 3per hebdomadamRomae indicto, de hodiernis postulatis ac normis ad PastoraleMinisterium aptius provehendum. *Di gran cuore vi diamo il benvenuto, Venerabili Fratelli e diletti figlipartecipanti alla « VI Settimana Nazionale di Aggiornamento Pastorale» nella eterna Città. Sappiamo che con la scelta di Roma a sede dellevostre riunioni in quest'anno, il vostro Centro ha voluto render filialeomaggio alla Nostra persona, e insieme testimoniare il suo sviluppo edaffermare la volontà di estenderne l'influsso il più largamente possibile.E veramente è proprio di quest'alma Mater, Roma, il comunicarealle opere, anche se sorte in lontane regioni, purché ad essa congiuntenel medesimo spirito, quasi il crisma della universalità, in contraccambiodel pregio che da quelle le proviene.Nelle informazioni, che avete avuto la bontà d'inviarci, si ricorda cheil « Centro di Orientamento Pastorale » è sorto in Milano nel settembre1953, in seno all'Istituto di Studi Superiori « Didascaleion ». Mentre essoera dapprima ristretto alla diocesi Ambrosiana, si sentì ben presto lanecessità di diffonderlo in tutta l'Italia con un triplice scopo : I oaggiornareil Clero e il Laicato cattolico sui movimenti tendenti a far fiorirela vita cristiana, illuminandone il profondo valore alla luce della teologiadogmatica e morale, della sociologia e della storia ; 2° studiare gl'impegnidirettivi, che si devono assumere, e i mezzi pratici, che si devono usare,per una azione luminosa e feconda ; 3° attuare una intesa di coordinamentodell'azione pastorale, che pone in Italia problemi di carattere generale. IlCentro medesimo ha un organo trimestrale « Orientamenti Pastorali »,che si propone l'ufficio di « orientare — aggiornare — coordinare », e promuoveresoprattutto le a Settimane nazionali di Aggiornamento Pastorale», delle quali la presente, che è la sesta, ha per tema fondamentale « Laparola di Dio nella comunità cristiana » ; tema che si suddivide alla suavolta in molteplici argomenti speciali. È una ricchezza, vorremmo quasi* Habita die 14 Septembris mensis a. 1956.


700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedire sovrabbondante, di questioni e di problemi, che vengono trattatiognuno da insigni relatori ; problemi che toccano i punti vitali dell'apostolatoe la cui retta soluzione accrescerà il tradizionale vigore a quellostrumento primordiale della fede che è la predicazione.Accogliendo la vostra domanda, Ci proponiamo di aggiungere qualchepensiero a tante vostre dotte e sagge dissertazioni e lezioni sulla Parola diDio nell'ufficio pastorale, e come mezzo per la rinascita cristiana del mondoe per la salvezza dell'anima nell'uomo moderno ; l'uomo moderno— vogliamo dire — intimamente assetato della Parola di Dio e della suaverità. Quando questa genuina risuoni, sembra che il sibilo delle macchine,le grida delle folle, i gemiti del dolore, l'urlo delle passioni, sospendanoimprovvisamente l'assordante frastuono, e nello spirito, circondatoda una salutare zona di silenzio, scorra il rivolo ristoratore della speranza.Noi quindi non intendiamo di esporre dinanzi a voi come l'annunziodella Parola di Dio debba essere in concreto presentato e adattatoalle condizioni di luogo, di tempo e di persone, per rispetto ai problemimoderni, alla moderna mentalità, ai moderni sentimenti, al linguaggiomoderno. Ma al di sopra di tutto ciò — o meglio, come suo fondamento, —vi è un altro elemento, più profondo, che troviamo anche nelle vostrelinee direttrici, sul quale vorremmo richiamare la vostra attenzione. Noivediamo in esso non soltanto un ultimo orientamento, ma anche, per ilsacerdote come per il laico, un'intima liberazione, un acquietamento,una sicurezza, una difesa contro la tiepidezza e la esteriorità. Il Signorestesso ha predicato la parola di Dio ; a sua imitazione la predicala Chiesa attraverso i secoli. Perciò prendiamo come oggetto del Nostroodierno discorso : la predicazione della parola di Dio nella comunità hala sua misura e il suo ultimo orientamento I onella predicazione di Cristoe 2° in quella della Chiesa.I - Predicazione del Signore e predicazione del SacerdoteQuando noi, rivivendo in pia meditazione il Vangelo, ci poniamo conlo spirito tra la folla assiepata intorno al divino Maestro nell'atto di annunziarela buona Novella, ci colpisce innanzi tutto come Egli sappia trasfonderenella parola la sua anima, insieme con la inesauribile ricchezzadella sua sapienza e del suo amore, di modo che la parola stessa divienespecchio fedele della sua Persona. La predicazione dunque di Cristo ha uncarattere personale, d'immensa efficacia.


Acta PU Pp. XII 7011. Il carattere personale della predicazione del SignoreQuesto carattere personale mostra, primieramente, una assoluta chiarezzae sicurezza della mente e una assoluta determinazione e fermezzadella volontà. Il Signore si dà tutto e intieramente all'annunzio della Paroladi Dio. « Mea doctrina non est mea, sed eius qui misit me... Qui asemetipso loquitur, gloriam propriam quaerit; qui autem quaerit gloriameius, qui misit eum, hic verax est, et iniustitia in illo non est » x .Un secondo segno caratteristico è la sua dedizione al servizio delle anime.f( Misereor super turbam » ! 2 . Significantissima è a tale riguardola parola del buon Pastore 3 . « Ego sum pastor bonus. Bonus pastoranimam suam dat pro ovibus suis ». — Egli si donava agli uomini e alleanime in sempre rinnovata predicazione della Parola di Dio : portandosidi luogo in luogo, di città in città, 4 o rimanendo nella stesso luogo, 5nelle sinagoghe, 6 nel tempio, sulle sponde del lago 7 o in una barca sul,mare, 8 sui monti; 9 egli guariva i malati, risuscitava i morti, accumulavamiracoli sopra miracoli, affinchè gli uomini credessero alla sua parola,e perchè così il seme della parola di Dio mettesse radici nelle loro animee producesse frutto. 10Dalle labbra del Signore sgorgavano le parabole ele similitudini, con le quali egli rivestiva la parola di Dio, aftinché rimanessescolpita nel cuore degli uomini e li inducesse alla riflessione. Intal guisa l'annunzio della Parola di Dio era mosso nel Signore da un immenso,instancabile, operoso amore verso le anime.Come terzo elemento caratteristico troviamo una calma di giudizio eun'intima indipendenza dal gradimento come dallo scontento, dal favorecome dal disfavore degli uomini. — Con la sua aperta riprovazionedella vanagloria e dell'ambizione degli Scribi e dei Farisei egli mostravail suo pieno distacco dal plauso del popolo e delle classi dirigenti. 11Lamoltitudine, veduto il prodigio operato da Gesù, voleva farlo re ; ma egli1lo. 7, 16, 18.234567891011MARC. 8, 2.Io. 10, 1-21.Lue. 4, 42-43.MARC. 8, 2.Lue. 4, 15.Lue. 5, 1.MARC 4, 1.MATTH. 5, 1; 15, 29.Cfr. Luc. 8, 11-15..MATTH. 23, 1-13.


702 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officialefuggi e si ritirò solo sul monte. 12Egli sperimentò l'Osanna del solenneingresso e il Crucifige della Passione con piena superiorità di spirito ; nonsi lasciò nè trasportare dall'uno nè spaventare dall'altro. 13 .Questi brevi accenni sul carattere personale del Redentore nell'annunziodella Parola di Dio siano al sacerdote di ammaestramento per lasua disposizione interna nella predicazione della stessa Parola !2. La predicazione del Signore per rispetto al suo contenutoRivolgete ora un rapido sguardo al contenuto della predicazione delSignore, affine di farne propri in voi i caratteri e l'oggetto, sicché lavostra parola sia degna di fedeli ambasciatori di Cristo.a) Agli ascoltatori il Signore anzi tutto inculcava, come disposizionedi animo e di cuore per ricevere fruttuosamente il suo insegnamento, laserietà morale, con cui l'uomo deve accostarsi alla rivelazione e alle richiestedivine, che non ammettono leggerezza e superficialità; 14quindila rettitudine e la sincerità di cuore, che esclude ogni ipocrisia e doppiezza;15lo zelo per il regno di Dio, che è inconciliabile con l'oziosapassività; 16 la costante vigilanza; 17 la cosciente e ferma adesione allaparola e al volere di Dio. 18Nei cuori così preparati il Signore riversa l'abbondanza dei più altiinsegnamenti.Egli voleva stringere gli uomini in un vincolo sempre più profondocol Padre che è nei cieli ; e perciò infondeva in loro, da una parte, timoredinanzi alla infinita maestà di lui, 19dall'altra, incondizionata fiduciae filiale amore sopra ogni altra cosa. 20Gli uomini debbono sentirsi alsicuro nel premuroso e previdente amore del Padre celeste, e quindi nondebbono affannarsi eccessivamente per la cura dei beni materiali. 21ö) Ma inoltre la predicazione del Signore ispirava ai cuori l'unionecon Cristo : la fede in Cristo, la fiducia, l'amore di Cristo, la incondi-1213Io. 6, 15.MARO. 9, 11; Lue. 19, 37, 40; Io. 19, 6-15.1 4MATTH. 11, 16-17; 7, 21.15MATTH. 16, 6; Luc. 12, 1.16MATTH. 7, 13; 25, 21. 23. 30.1 7MATTH. 25, 13; MARO. 13, 35-37.1SMATTH. 7, 21; 19, 17; Luc. 11, 28.19MATTH. 10, 28.20MATTH. 6, 9; 22, 37.21MATTH. 6, 25. 33.


Acta Pii Pp. XII 703zionata dedizione a Cristo e per Cristo, 22la imitazione di lui. Cristoè il centro della predicazione. Chi legge la predicazione di Cristo neiVangeli, trova che separare dalla predicazione della Parola di Dio Cristo,sarebbe toccare e falsificare la sua stessa sostanza. Dunque Cristo è inseparabileanche dalla predicazione del Sacerdote nel ministero pastorale,secondo la esortazione dell'Apostolo S. Paolo : « Nos autem praedicamusChristum crucifixum » 23 «Non enim nosmet ipsos praedicamus,sed Iesum Christum ». 24Per tutto il restante oggetto della predicazione di Cristo Ci restringeremoa nominare semplicemente — oltre le grandi promesse di Lui (ilcielo, l'Eucaristia, la risurrezione, la vita eterna) — i doveri di cui parlava,per conoscere così ciò di cui egli trattava, come lo apprezzava, come10 accentuava, aifinchè il Sacerdote in cura pastorale non perda mai divista i medesimi argomenti, ma a tempo opportuno li esprima nelle sueprediche, memore del pensiero : Il Signore ha fatto così.Ora tra quei precetti troviamo innanzi tutto il dovere della preghiera;25il dovere della umiltà interna ed esterna con la riprovazionedi ogni orgoglio e arroganza ; 2 6 il dovere della abnegazione e del sacrifìcio ;11 dovere del dominio sulle passioni; 27 il dovere di portare la croce alseguito del crocifìsso Signore ; 2 8 il dovere di tendere verso la perfezione ; 29il grande dovere dell'amore del prossimo, simile a quello del primo emassimo precetto dell'amore di Dio ; 3 0il dovere della sottomissione allaChiesa e all'Autorità stabilita da Cristo ; 3 1il dovere della santità e dellaindissolubilità del matrimonio ; la dottrina e il fatto della superiorità edella preminenza della verginità sul matrimonio ; 3 2la dottrina sul giudizioe la mercede di Dio per ogni uomo secondo le sue opere; 33la dottrinadella inesauribile misericordia di Dio nel perdono dalla colpa edalla pena, finché dura per ognuno il tempo della vita di quaggiù. 342 22324MATTH. 10, 32-39.1 Cor. 1. 23.2 Cor. 4, 5.25Lue. 18, 1; MATTH. 7, 7.20Luc. 14, 11; 18, 14; MATTH. 11, 29.2728MATTH. 5, 30.Luc. 9, 23.28MATTH, O, 48.30MATTH, 22, 39.31MATTH. 18, 17; Luc. 10, 16.323 334MATTH. 19, 3. 12.MATTH. 6, 4. 6.18; .16, 27; 25, 34-36. 41-43.Luc. 15, 1-7. 8-10; 5, 20-24; Io. 20, 23.


704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTutto ciò c'induce a confrontare la predicazione del Sacerdote conquella del Signore, e in tal guisa a trarre dalla predicazione di Cristo lapiù alta direzione e la suprema misura per 1'« Orientamento pastorale »e P(( Aggiornamento pastorale ».II - Predicazione della Chiesa e predicazione del SacerdoteDobbiamo ora portare la nostra attenzione sulla seconda parte deltema annunziato in principio, e in un triplice aspetto : 1° La missionedella Chiesa nella predicazione della Parola di Dio ; 2° La esecuzione diquesta missione nel corso della storia; 3° La esecuzione della medesimamissione nel tempo presente.1. La missione della Chiesa nella predicazione della Parola di DioLa Teologia fondamentale e la Dogmatica offrono, quando parlanodella Chiesa, ampie dissertazioni e fonti di argomentazione intorno alsuo Magistero, illustrandone la natura, l'origine, l'oggetto diretto eindiretto, le prerogative, l'attività nelle sue varie forme. Su ciò peròè superfluo di trattare dinanzi a voi, ai quali, come teologi, è già tuttoquesto ben noto. Vorremmo dunque prendere un'altra via e, quasi incontinuazione della prima parte del Nostro discorso, mostrare come lamissione della Chiesa per la predicazione della Parola di Dio è il proseguimentodella predicazione di Cristo, così nel suo contenuto (« veritasChristi »), come nel suo scopo, e nelle richieste di Cristo per la condottadegli uomini.Dal classico testo sopra la facoltà e l'obbligo della Chiesa d'insegnare« Euntes docete omnes gentes..., docentes eos servare omnia quaecumquemandavi vobis/ 5vogliamo rilevare un solo punto : gli Apostoli (e in essila Chiesa) debbono annunziare quel che il Signore ha annunziato, e debbonoinsegnare ad osservare tutto ciò che egli aveva loro comandato dicredere e di operare. Negli Atti degli Apostoli si legge che il Signore,prima di salire al cielo, istruì nuovamente gli Apostoli sulla missioneche li attendeva e sull'armatura che avrebbe loro data per il compimentodi essa. (( Eritis mihi testes... usque ad ultimum terrae ». 3 6Gli Apostolidovevano essere testimoni di Lui, della sua dottrina, della sua vita, dellasua passione, della sua resurrezione. Per renderli atti a tale testimo-3536MATTH. 28, 20.Act. 1, 8.


Acta Pii Pp. XII 705nianza, sarebbero stati battezzati nello Spirito Santo (« baptizabiminiSpiritu sancto ») ; 37essi avrebbero ricevuto la forza dello Spirito Santo,che sarebbe venuto sopra di loro (« accipietis virtutem supervenientisSpiritus sancti in vos))). 38Già questi brevi accenni illustrano l'idea dellamissione della Chiesa nella predicazione della Parola di Dio in un aspettoalquanto diverso e l'approfondiscono più di quel che suole comunementepresentare la Teologia fondamentale, la quale, procedendo teoricamente,non usa porre in prima linea la vivente realtà. Ma il pienosenso di quanto bramiamo ora di dire, Noi cerchiamo di raccoglierlo dallelabbra del Salvatore stesso nel suo discorso di commiato, ove il Redentorepalesa in affettuoso colloquio il suo pensiero sulla missione cheaffidava agli Apostoli e per essi alla Chiesa.Il Signore era alla fine della sua vita terrena ; a coloro, che dovevanocontinuare la sua missione, egli avrebbe avuto ancora molte cose da dire ;ma così come essi erano allora, non si trovavano in grado di sostenerle ; 39perciò egli avrebbe pregato il Padre, che mandasse un altro naoáxAnrov,affinchè rimanesse per sempre con loro, lo Spirito di verità, che il mondonon può ricevere, perchè non lo vede nè lo conosce. 40Questo Adiutore,questo Spirito Santo, avrebbe agli Apostoli insegnato tutto e ricordatoquanto egli aveva detto, cioè tutta la veritas Christi. 41Così sarebberostati atti a continuare l'annunzio della parola di Cristo nello spirito diCristo. Essi ebbero tutto ciò che avrebbero dovuto insegnare dalla forza edall'autorità del Padre, del Figlio e dello Spirito Santo. — E in tal guisavoi avete, dilettissimi figli, una chiave per la comprensione e l'apprezzamentodella predicazione della Chiesa ; predicazione della dottrina di Cristomediante i maestri della Chiesa, il Papa, e i Vescovi in comunione conlui. È il Dio uno e trino, che attraverso il magistero ecclesiastico comunicaverità, luce e vita.Queste considerazioni, lungi dal rendere superflua la sistematica esposizionee i chiari limiti della Teologia scientifica intorno all'origine e allequalità del Magisterium ecclesiasticum, la inducono invece ad evitarequelle false interpretazioni e arbitrarie illazioni, che anche recentementesono state da alcuni proposte. Ma esse sono al tempo stesso un aiuto perstimare più altamente la predicazione della Chiesa e prestarle maggiore3738334041Act. 1, 5.Act. 1, 8.Io. 16, 12.Io. 14, 16-17.Io. 14, 26


706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeattenzione, per accoglierla più prontamente, mentre fanno meglio comprendereciò che da essa s'irraggia : verità, luce e vita dalle profonditàdi Dio.2. L'esecuzione di tale missione nel corso della storiaNon si tratta qui di esporre un compendio della storia della Chiesa.Da parte Nostra, non intendiamo in questo punto che di esaminare laquestione.È stata la predicazione della Chiesa, fondata sulle verità, che il Signorele ha dato la missione d'insegnare, e sostenuta dallo Spirito di Dio, inogni tempo, successivamente, adattata all'uomo moderno e al suo tempo?Per rispondere a questa domanda, occorre volgere uno sguardo al passato.Ciò che il Salmista dice dello Spirito Creatore e che la Chiesa applicanella sua preghiera allo Spirito Santo, lo vediamo attuato dalla sua predicazionenel corso dei secoli : Emitte Spiritum tuum et creabuntur, et renovatisfaciem terrae. La Chiesa, che ha diffuso nel mondo la verità diCristo con la forza dello Spirito Santo, ha rinnovato il volto della terra,non una sola volta, ma in sempre ripetuta guisa. Nella sua opera dimagistero ha, durante quasi due millenni, superato la prova della realtàe della vita. Lo dimostrano i primi tempi del cristianesimo in mezzo almondo pagano e al culto dei falsi dei ; i tempi della caduta dell'Imperoromano e della sua civiltà; i tempi delle invasioni di nuovi popoli e dinuove stirpi ; il Medio Evo con la sua fioritura cristiana ; il tempo di unnuovo paganesimo; il tempo della infelice scissione nella fede in Occidente; il tempo dell'illuminismo, e così di seguito. Dappertutto e sempre10 scopo e l'esito della predicazione della Chiesa sono stati : fare dell'uomo11 cristiano, infondere nell'uomo la verità, la vita e la ricchezza dellagrazia del Signore. In questo senso la predicazione della Chiesa si èdimostrata adattabile e adattata a tutti gli uomini, i tempi e le civiltà.È ben noto fra quali lotte e persecuzioni questa predicazione dellaChiesa è avanzata nel corso dei secoli ; come si sono avvicendate vittoriae sconfitta, ascesa e discesa, eroica confessione con sacrificio dei beni edella vita, ma anche in alcuni suoi membri caduta, tradimento, scissura.Una testimonianza della storia è univocamente chiara : Portae inferi nonpraevalebunt;^ ma non manca anche l'altra testimonianza; anche leporte dell'inferno hanno avuto i loro parziali successi. Certo, quando si42MATTH. 16, 18.


Acta PU Pp. XII 707pensa alla ricchezza di verità e di grazia, di cui il Signore ha dotato laChiesa per l'adempimento del suo magistero, si supporrebbe che il suocammino attraverso i secoli non sia stato che una continua salutaree pacifica vittoria. Ma gli avvenimenti si sono svolti ben altrimenti, cioècome il Redentore stesso aveva predetto agli Apostoli : « Il servo non èda più del suo padrone. Se hanno perseguitato me, perseguiteranno anchevoi » (( Se il mondo vi odia, sappiate che prima di voi ha odiato me ». 4 3Quindi sforzi e lotte, persecuzioni e oppressioni ; piuttosto una Via Crucische un solenne incedere tra giubilanti Osanna ; ma a lungo andare, mediantela verità e la forza dello Spirito Santo, la Chiesa ha conquistatola mente e il cuore d'innumerevoli uomini.3. La esecuzione della missione nel presenteQuanto abbiamo detto nel passato, vorremmo estendere anche al presente.Un « Centro di Orientamento pastorale )) con lo scopo di « aggiornamentopastorale » è giusto e in molti casi necessario. U « sacerdotein cura di anime )) può e deve sapere quel che affermano la scienza moderna,l'arte e la tecnica moderne, in quanto riguardano il fine e la vitareligiosa e morale dell'uomo; quel che è religiosamente e moralmenteammissibile, quel che è inammissibile, quel che è indifferente. Ora dobbiamoanche per il presente ripetere quanto abbiamo detto per il passato :vi è una simile (e oggi anche maggiore) necessità di un « aggiornamentopastorale » — vogliamo dire : adattamento — alla predicazione della Chiesa(il vivum Magisterium ecclestiaticum), come altresì un « aggiornamentopastorale » alle scienze moderne ; anzi dobbiamo dire che vi è almomento presente una più grande necessità dell'« orientamento » dellestesse scienze moderne (in quanto esse toccano i campi religiosi e morali)al magistero della Chiesa, come, d'altra parte, di un orientamentodel magistero della Chiesa alle scienze moderne (senza pregiudizio dell'autonomiadelle scienze medesime, in quanto esse non toccano, nè direttamentenè indirettamente, il campo religioso-morale, e in quanto non nevenga a soffrire l'ordinamento della vita umana al fine ultimo soprannaturale). Ora a Noi importa di rendere più consapevole e di rafforzare ilpersonale convincimento della necessità di prendere e mantenere questocontatto col magistero della Chiesa, per renderlo così adattato al tempoe all'uomo contemporaneo. La Chiesa ha in sè l'armamento che Cristo4SIo. 15, 18-20.


708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1 e ha dato : la verità di Cristo e lo Spirito Santo. Essa così armata hala sua mano al polso del tempo, e i fedeli debbono avere la loro al polsodella Chiesa, per essere rettamente orientati e poter trovare e dare unaretta diagnosi e prognosi sul tempo rispetto alla eternità.La Enciclica Humani generis del 12 Agosto 1950, De nonnullis falsisopinionibus, quae catholicae doctrinae fundamenta subruere minantur, 41è in non piccola parte la confutazione di un falso « Orientamento » e« Aggiornamento » della teologia, filosofìa ed esegesi a moderne e nonabbastanza fondate correnti e tendenze scientifiche. Vi si parla di ingiustificatainclinazione verso erronei sistemi filosofici, di concessioni chetaluni si mostravano disposti a fare (evoluzionismo, idealismo, immanentismo,pragmatismo, esistenzialismo, storicismo), come anche nel campodella teologia e della esegesi. La « nuova teologia » pretendeva di assimilarsial tempo moderno e di rendere allo scienziato cattolico più naturale e facile l'essere cattolico. In realtà si cominciò arbitrariamente acorreggere ciò che esisteva, a sopprimerlo, a mutarlo, a ricostruirlo, amitigare la rigidezza e la immutabilità di principi metafisici, a renderepiù pieghevoli le precise definizioni dogmatiche, a sottoporre a revisioneil senso e il contenuto del soprannaturale e la sua intima struttura, aspiritualizzare e rammodernare la teologia della Eucaristia, a rinnovaree ad avvicinare al pensiero e al sentimento moderno la dottrina sullaredenzione, sulla natura e gli effetti del peccato ed altri non pochi punti.Un simile movimento si era mostrato anche nel campo della esegesi. Quisi volevano assumere i pensieri e le conclusioni delle scienze profane, maspesso senza serio esame e ponderazione.Alcuni altri esempi del tempo presente vorremmo ora menzionare,aftinché voi vediate sempre meglio quanto sia oggi necessario il contattodell'(( Orientamento » e « Aggiornamento » col vivo Magistero ecclesiastico.L'« Orientamento moderno » è in rapporto di vigilanza e di criticanon solo con la « Nuova Teologia », ma anche con la « Nuova Morale ».Il pensiero della Chiesa su tale argomento è stato da Noi esposto in duediscorsi del 23 Marzo e del 18 Aprile 1952. 45In una materia affine laS. Sede si è pronunziata recentemente mediante la Istruzione della SupremaS. Congregazione del S. Offizio sulla « Ethica situationis », del2 Febbraio u. s., 46 sistema che domina la mente di non pochi, perchè ha444546Acta Ap. Sedis, a. 42, 1950, pag. 561 e segg.Acta Ap. Sedis, a. 44, 1952, pag. 270-278 e 413-419.Acta Ap. Sedis, a. 48, 1956, pag. 144-145.


Acta Pii Pp. XII 709qualche cosa di affascinante e di cui non è da essi chiaramente veduto ilcarattere pericoloso. Il « Centro di Orientamento » si trova qui dinanzia un grave officio, se vuol dare un aggiornamento fondato su base scientifica.— La competenza e i pronunziamenti della Chiesa in questioniriguardanti la legge e l'ordine naturale, i problemi sociali, il laicismo neisuoi più svariati campi, come l'educazione e la scuola, la vita dello Stato,i rapporti e il diritto internazionali; le questioni del diritto bellico edella guerra moderna; su tutto ciò la S. Sede ha parlato, e l'Orientamentopastorale moderno farà bene a tener presenti anche questi insegnamenti.Un altro punto non potremmo nemmeno lasciare sotto silenzio.Particolari circostanze nel più recente periodo della vita ecclesiasticaC'indussero a dire, nelle Nostre due Allocuzioni al Sacro Collegio e all'Episcopatodel 31 Maggio e del 2 Novembre 1954, 47una parola sul fondamentodel Magistero iure divino del Papa e dei Vescovi e sull'insegnamentodei Teologi, i quali non per diritto divino, ma per delegazionedella Chiesa, esercitano il loro ufficio, e quindi rimangono sottoposti allaautorità e alla vigilanza del legittimo Magistero. Se essi come Teologisono attivamente interessati nell'(( Orientamento » e adducono argomentiteologici scientifici, avrebbe potuto presentarsi il quesito, se la paroladei Teologi o quella del Magistero della Chiesa offre maggiore peso egaranzia di verità. Al quale proposito nella Enciclica Humani generis silegge: a Quod quidem depositum (fidei) ... nec ipsis theologis divinusRedemptor concredidit authentice interpretandum, sed soli EcclesiaeMagisterio ... Quare Decessor Noster imm. mem. Pius IX, docens nobilissimumtheologiae munus illud esse, quod ostendat quomodo ab Ecclesiadefinita doctrina contineatur in fontibus, non absque gravi causa illa•addidit verba : eo ipso sensu, quo ab Ecclesia definita est ». 4 8Decisivadunque per la conoscenza della verità è non già la « opinio theologorum »,ma il « sensus Ecclesiae ». Altrimenti sarebbe un fare i Teologi quasi


710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeragione illustrata dalla fede, 49vale a dire, come affermava Pio IX,


Acta Pii Pp. XII 711vostro ufficio con frutto, vi conceda il Signore un abbondante incrementodello « spirito di Cristo » e dello « spirito della Chiesa » di Cristo.Intanto in pegno di così insigne grazia, v'impartiamo di cuore la Nostrapaterna Apostolica Benedizione.IIEmis PP. DD. Gardinalibus Eœcmis PP. DD. Archiepiscopis et Episcopis,ceterisque Antistitibus, Sacerdotibus ac Religiosis, qui Conventuiinternationali de Liturgia Pastorali, Assisii habito, interfuerunt.*Vous Nous avez demandé de vous adresser la parole pour clôturer le•Congrès International de Liturgie Pastorale, qui vient de se tenir àAssise. C'est de tout cœur que Nous répondons à votre demande et queNous vous souhaitons la bienvenue.Si l'on compare la situation actuelle du mouvement liturgique avec cequ'il était, il a trente ans, on constate qu'il a accompli un progrès indéniabletant en extension qu'en profondeur. L'intérêt porté à la liturgie,les réalisations pratiques et la participation active des fidèles ont pris undéveloppement qu'il eût été difficile de pressentir à ce moment. L'impulsionprincipale, tant en matière doctrinale que dans les applications píatiques,vint de la Hiérarchie et, en particulier, de Notre saiut PrédécesseurPie X, qui par son Motu Proprio « Abhinc duos annos » du 23 octobre1913 1donna au mouvement liturgique un élan décisif. Le peuplecroyant accueillit ces directives avec reconnaissance et se montra prêt ày répondre; les liturgistes se mirent à l'œuvre avec zèle, et bientôts'épanouirent des initiatives intéressantes et fécondes, même si parfoiscertaines déviations appelèrent un redressement de la part de l'Autoritéecclésiastique. Parmi les nombreux Documents publiés récemment à cesujet, qu'il Nous suffise d'en mentionner trois : l'Encyclique « MediatorDei » De sacra liturgia du 20 Novembre 1947, 2le dispositif nouveaude la Semaine Sainte, en date du 16 Novembre 1953, 3qui a aidé les fidèlesà mieux comprendre et à participer davantage à l'amour, aux souffranceset à la glorification de Notre Seigneur, et finalement l'Encyclique* Habita Romae die 22 Septembris mensis a. 1956.1Acta Ap. Sedis, a. 5, 1913, pag. 449- 451.2Acta Ap. Sedis, a. 39, 1947, pag. 522-595.3Acta Ap. Sedis, a. 47, 1955, pag. 838-847.


712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDe musica sacra du 25 Décembre 1955. 4Le mouvement liturgique est apparuainsi comme un signe des dispositions providentielles de Dieu surle temps présent, comme un passage du Saint-Esprit dans son Eglise,pour rapprocher davantage les hommes des mystères de la foi et desrichesses de la grâce, qui découlent de la participation active des fidèlesà la vie liturgique.Le Congrès, qui se termine actuellement, avait précisément pour butde montrer l'inappréciable valeur de la liturgie pour la sanctification de»âmes et donc pour l'action pastorale de l'Eglise. Vous avez étudié cetaspect de la liturgie, tel qu'il se manifeste dans l'histoire et continueactuellement à se déployer ; vous avez examiné aussi comment il est fondésur la nature des choses, c'est-à-dire comment il découle des élémentsconstitutifs de la liturgie. Votre Congrès comportait donc une étude dudéveloppement historique, des réflexions sur la situation actuelle et unexamen des objectifs à atteindre dans l'avenir et des moyens propres à yconduire. Après avoir considéré attentivement votre programme de travail,Nous formulons des vœux pour que cette nouvelle semence, ajoutéeà celles du passé, produise de riches moissons au profit des individus etde toute l'Eglise.Dans cette Allocution, au lieu de vous présenter des normes plus détaillées,sur lesquelles le Saint Siège s'est déjà suffisamment prononcé,Nous avons jugé plus utile d'aborder quelques points importants quel'on discute actuellement en matière liturgique-dogmatique et qui Noustiennent plus à cœur. Nous grouperons ces considérations sous deux titres,qui seront de simples indications plutôt que les thèmes mêmes deNos développements : la Liturgie et l'Eglise, la Liturgie et le Seigneur.I — La Liturgie et l'EgliseComme Nous l'avons dit dans l'Encyclique « Mediator Dei », la liturgieconstitue une fonction vitale de toute l'Eglise, et non seulement d'ungroupe ou d'un mouvement déterminé. « Sacra Liturgia integrum constituitpublicum cultum mystici Iesu Christi Corporis, capitis nempemembrorumque eius ». 5Le Corps Mystique du Seigneur vit de la véritédu Christ et des grâces qui se répandent dans les membres, les animentet les unissent entre eux et avec leur Chef. Telle est l'idée de Saint Paul,Acta Ap. Sedis, a. 48, 1956, pag. 5-25.Acta Ap. Sedis, a. 39, 1947, pag. 528-529.46


Acta PU Pp. XII 713quand il dit dans sa première Epître aux Corinthiens : « Omnia vestrasunt, vos autem Christi, Christus autem Dei)). 6Tout est donc dirigévers Dieu, son service et sa gloire. L'Eglise, remplie des dons et de la viede Dieu, se livre d'un mouvement intime et spontané à l'adoration et àla louange du Dieu infini et, par la liturgie, lui rend comme société leculte qu'elle lui doit.A cette liturgie unique, chacun des membres, ceux qui sont revêtus dupouvoir hiérarchique comme la foule des fidèles, apporte tout ce qu'il areçu de Dieu, toutes les ressources de son esprit, de son cœur, et de sesœuvres. La Hiérarchie d'abord, qui détient le « depositum fidei » et le(( depositum gratiae ». Au « depositum fidei », à la vérité du Christ contenuedans l'Ecriture et la Tradition, elle puise les grands mystères de lafoi et les fait passer dans la liturgie, en particulier ceux de la Trinité, del'Incarnation et de la Rédemption. Mais on trouverait difficilement unevérité de foi chrétienne, qui ne soit exprimée en quelque manière dansla liturgie, qu'il s'agisse des lectures de l'Ancien et du Nouveau Testament,pendant la Sainte Messe et dans l'Office divin, ou des richesses,que l'esprit et le cœur découvrent dans les Psaumes. Les cérémoniesliturgiques solennelles sont d'ailleurs une profession de foi en acte: ellesréalisent les grandes vérités de la foi sur les desseins impénétrables de lagénérosité de Dieu et ses faveurs inépuisables à l'égard des hommes, surl'amour et la miséricorde du Père céleste envers le monde, pour le salutduquel il envoya son Fils et le livra à la mort. C'est ainsi que l'Eglisecommunique en abondance dans la liturgie les trésors du « depositumfidei)), de la vérité du Christ. — Par la liturgie aussi se répandent lestrésors du « depositum gratiae », que le Seigneur a transmis à ses Apôtres: la grâce sanctifiante, les vertus, les dons, le pouvoir de baptiser, deconférer le Saint-Esprit, de remettre les péchés par la pénitence, de consacrerdes prêtres. C'est au cœur de la liturgie que se déroule la célébrationde l'Eucharistie, sacrifice et repas ; c'est en elle aussi que se confèrenttous les sacrements et que, par les sacramentaux, l'Eglise multiplie largementles bienfaits de la grâce dans les circonstances les plus diverses.La Hiérarchie étend encore sa sollicitude à tout ce qui contribue à rendreplus belles et plus dignes les cérémonies liturgiques, qu'il s'agisse deslieux de culte, du mobilier, des vêtements liturgiques, de la musiquesacrée ou de l'art sacré.Si là Hiérarchie communique par la liturgie la vérité et la grâce du1 Cor. 3, 23.


714 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeChrist, les fidèles de leur côté ont pour tâche de les recevoir, d'y consentirde toute leur âme, de les transformer en valeurs de vie. Tout ce quileur est offert, les grâces du sacrifice de l'autel, des sacrements et dessacramentaux, ils les acceptent, non d'une manière passive, en les laissantsimplement s'écouler en eux, mais en y collaborant de toute leurvolonté et de toutes leurs forces, et surtout en participant aux officesliturgiques ou du moins en suivant leur déroulement avec ferveur. Ilsont contribué dans une large mesure et continuent à contribuer par uneffort constant à accroître l'apparat extérieur du culte, à construire deséglises et des chapelles, à les décorer, à rehausser la beauté des cérémoniesliturgiques par toutes les splendeurs de l'art sacré.La contribution que la Hiérarchie et celle que les fidèles apportent à laliturgie ne s'additionnent pas comme deux quantités séparées, mais représententla collaboration des membres d'un même organisme, qui agit commeun seul être vivant. Les pasteurs et le troupeau, l'Eglise enseignanteet l'Eglise enseignée ne forment qu'un seul et unique corps du Christ.Aussi n'y a-t-il aucune raison d'entretenir de la méfiance, des rivalités,des oppositions ouvertes ou latentes, soit dans les pensées, soit dans lafaçon de parler ou d'agir. Entre les membres d'un même corps, doiventrégner avant tout la concorde, l'union, la collaboration. C'est dans cetteunité que l'Eglise prie, offre, se sanctifie, et l'on peut donc affirmer àbon droit que la liturgie est l'œuvre de Y Eglise tout entière.Mais Nous devons ajouter : la liturgie n'est cependant pas touteVEglise; elle n'épuise pas le champ de ses activités. Déjà, à côté du cultepublic, celui de la communauté, il y a place pour le culte privé, que l'individurend à Dieu dans le secret de son cœur ou exprime par des actesextérieurs, et qui possède autant de variantes qu'il y a de chrétiens, bienqu'il procède de la même foi et de la même grâce du Christ. Cette formedu culte, non seulement l'Eglise la tolère, mais Elle la reconnaît pleinementet la recommande, sans toutefois rien enlever à la prééminence duculte liturgique.Mais lorsque Nous disons que la liturgie n'épuise pas le champ desactivités de l'Eglise, Nous pensons surtout à ses tâches d'enseignement etde pastorale, au (( Pascite qui in vobis est gregem Dei ». 7Nous avonsrappelé le rôle que le Magistère dépositaire de la vérité du Christ exercepar la liturgie ; l'influence du pouvoir de gouvernement sur elle est aussiévident, puisqu'il appartient aux Papes de reconnaître les rites en vi-71 Petr. 5. 2


Acta Pii Pp. XII 715gueur, d'en introduire de nouveux et de régler l'ordonnance du culte, etaux Evêques de veiller avec soin à ce qu'on observe les prescriptions canoniquesconcernant le culte divin. 8Mais les fonctions d'enseignement et degouvernement s'étendent encore bien au delà. Il suffit pour s'en rendrecompte de jeter un coup d'œil sur le Droit Canon et ce qu'il dit du Pape,des Congrégations romaines, des Evêques, des Conciles, du Magistère etde la discipline ecclésiastiques. On arrive à la même conclusion en observantla vie de l'Eglise, et, dans Nos deux Allocutions du 31 mai et du 2 novembre1954 sur la triple fonction de l'Evêque, Nous avons expressémentinsisté sur l'étendue de ses charges, qui ne se limitent pas à l'enseignementet au gouvernement, mais comprennent aussi tout le reste de l'activité humainedans la mesure où des intérêts religieux et moraux sont en jeu. 9Si donc les tâches et les intérêts de l'Eglise sont à ce point universels,les prêtres et les fidèles se garderont dans leur façon de penser et d'agirde tomber dans l'étroitesse de vue ou l'incompréhension. Notre Encyclique(( Mediator Dei » avait déjà redressé certaines affirmations erronées,qui tendaient soit à orienter l'enseignement religieux et la pastorale dansun sens exclusivement liturgique, soit à susciter des entraves au mouvementliturgique qu'on ne comprenait pas. En fait, il n'existe aucunedivergence objective entre le but poursuivi par la liturgie et celui desautres fonctions de l'Eglise ; quant à la diversité des opinions, elle estréelle, mais toutefois ne présente pas d'obstacles insurmontables. Cesconsidérations suffiront à montrer, Nous l'espérons, que la liturgie estl'œuvre de toute l'Eglise, et que tous les fidèles comme membres du CorpsMystique doivent l'aimer, et y prendre part, en comprenant toutefoisque les tâches de l'Eglise s'étendent bien au delà.II — La Liturgie et le SeigneurNous voudrions maintenant considérer spécialement la liturgie de laMesse et le Seigneur qui en est à la fois le prêtre et l'offrande. Commedes imprécisions et des incompréhensions se font jour ça et là à proposde points particuliers, Nous dirons un mot de 1'« actio Christi », de la« praesentia Christi » et de P« infinita et divina maiestas Christi ».89Acta Ap. Sedis, &. 39, 1947, pag. 544.Acta Ap. Sedis, a. 46, 1954, pag. 313-317; 666-677.


716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1. (( Actio Christi »La liturgie de la Messe a comme but d'exprimer sensiblement la grandeurdu mystère qui s'y accomplit, et les efforts actuels tendent à y faireparticiper les fidèles d'une manière aussi active et intelligente que possible.Bien que cet obiectif soit justifié, on risque de provoquer une baissedu respect, si l'on détourne l'attention de l'action principale, pour ladiriger vers l'éclat d'autres cérémonies.Quelle est cette action principale du sacrifice eucharistique? Nous enavons parlé explicitement dans l'Allocution du 2 novembre 1954. 10Nousy citions d'abord l'enseignement du Concile de Trente : « In divino hocsacrificio, quod in Missa peragitur, idem ille Christus continetur et incruenteimmolatur, qui in ara crucis semel se ipsum cruente obtulit...Una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio,qui se ipsum tunc in cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa v. 11Et Nous poursuivions en ces termes : « Itaque sacerdos celebrans, personamChristi gerens, sacrificai, isque solus, non populus, non clerici,ne sacerdotes quidem, pie religioseque qui sacris operanti inserviunt;quamvis hi omnes An sacrificio activas quasdam partes habere possint ethabeant ». 1 2Nous soulignions ensuite que, faute de distinguer entre laquestion de la participation du célébrant aux fruits du sacrifice de laMesse et celle de la nature de l'action qu'il pose, on était arrivé à laconclusion : « Idem esse unius Missae celebrationem, cui centum sacerdotesreligioso cum obsequio adstent atque centum Missas a centumsacerdotibus celebratas ». De cette affirmation, Nous disions : « Tamquamopinionis error reici debet ». Et Nous ajoutions en guise d'explication: « Quoad sacrificii Eucharistici oblationem tot sunt actionesChristi Summi Sacerdotis, quot sunt sacerdotes celebrantes, minimevero quot sunt sacerdotes Missam episcopi aut sacri presbyteri celebrantispie audientes; hi enim, cum sacro intersunt, nequaquam Christisacrificalis personam sustinent et agunt, sed comparandi sunt christifidelibuslaicis, qui sacrificio adsunt ». 1 3Au sujet des congrès liturgiques,Nous avons dit en cette même occasion : « Hi coetus interdum propriamsequuntur regulam, ita scilicet, ut unus tantum sacrum peragat, alii10111213Acta Ap. Sedis, a. 46, 1954, pag. 668-670.Conc. Trid., Sessio XXII, cap. 2.Acta Ap. Sedis, I. c. pag. 668.Acta Ap. Sedis, I. c. pag. 669.


Acta Pii Pp. XII 717vero (sive omnes sive plurimi) huic uni sacro intersint in eoque sacramsynaxim e manu celebrantis sumant. Quod si hoc ex iusta et rationabilicausa fiat, ...obnitendum non est, dummodo huic modo agendi ne subsiterror iam Supra a Nobis memoratus » ; c'est-à-dire l'erreur sur l'équivalenceentre la célébration de cent Messes par cent prêtres et celle d'uneMesse à laquelle cent prêtres assistent pieusement.D'après ceci l'élément central du sacrifice eucharistique est celui où leChrist intervient comme (( se ipsum offerens », pour reprendre les termesmêmes du Concile de Trente. 14Cela se passe à la consécration où, dansl'acte de la transsubstantiation opérée par le Seigneur, 15le prêtrecélébrant est (( personam Christi gerens ». Même si la consécration sedéroule sans faste et dans la simplicité, elle est le point central de toutela liturgie du sacrifice, le point central de P« actio Christi cuius personamgerit sacerdos celebrans », ou les « sacerdotes concelebrantes »en cas de véritable concélébration.Des événements récents Nous donnent l'occasion de préciser certainspoints à ce propos. Quand la consécration du pain et du vin est opéréevalidement, toute l'action du Christ lui-même est accomplie. Même sitout ce qui suit ne pouvait être accompli, rien d'essentiel cependant nemanquerait à l'offrande du Seigneur.Quand la consécration est achevée, 1'« oblatio hostiae super altarepositae » peut être faite et est faite par le prêtre célébrant, par l'Eglise,par les autres prêtres, par chaque fidèle. Mais cette action n'est pas(( actio ipsius Christi per sacerdotem ipsius personam sustinentem et gerentem». En réalité l'action du prêtre consacrant est celle même duChrist, qui agit par son ministre. Dans le cas d'une concélébration ausens propre du mot, le Christ, au lieu d'agir par un seul ministre, agitpar plusieurs. Par contre, dans la concélébration de pure cérémoine, quipourrait être aussi le fait d'un laïc, il n'y a point de consécration simultanée,et/l'on soulève alors une question importante : « Quelle intentionet quelle action extérieure sont requises, pour qu'il y ait vraiment concélébrationet consécration simultanée? ».Rappelons à ce propos se que Nous disions dans Notre ConstitutionApostolique « Episcopalis Consecrationis » du 30 Novembre 1944. 16Nousy déterminions que dans la consécration episcopale les deux Evêques,qui accompagnent le Consécrateur, doivent avoir l'intention de consa-141516Sess. XXII, cap. 2.Cfr. Conc. Trit. Sessio XIII, cap. 4 et 3.Acta Ap. Sedis, a. 37, 1945, pag. 131-132.


718 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecrer l'Elu et qu'il doivent par conséquent poser les actions extérieureset prononcer les paroles, par lesquelles le pouvoir et la grâce à transmettresont signifiés et transmis. Il ne suffit donc pas qu'ils unissent leurvolonté avec celle du consécrateur principal et déclarent qu'ils font leursses paroles et ses actions. Ils doivent eux-mêmes poser ces actions etprononcer les paroles essentielles.Il en va de même dans la concélébration au sens propre. Il ne suifitpas d'avoir et de manifester la volonté de faire siennes les paroles et lesactions du célébrant. Les concélébrants doivent eux-mêmes dire surle pain et le vin : (( Ceci est mon Corps », « Ceci est mon Sang » ; sinon,leur concélébration est de pure cérémonie.Aussi n'est-il pas permis d'affirmer que « la seule question décisiveen dernière analyse est de savoir dans quelle mesure la participation personnelle,soutenue par la grâce, que l'on prend à cette offrande cultuelle,accroît la participation à la croix et à la grâce du Christ, qui nous unità Lui et entre nous ». Cette manière inexacte de poser la question, Nousl'avons déjà repoussée dans l'Allocution du 2 Novembre 1954 ; mais certainsthéologiens ne peuvent pas encore y acquiescer. Nous le répétonsdonc : la question décisive (pour la concélébration, comme pour la Messed'un prêtre unique) n'est pas de savoir quel fruit l'âme en retire, maisquelle est la nature de l'acte qui est posé : le prêtre, comme ministre duChrist, fait-il ou non 1'« actio Christi se ipsum sacrificalis et offerentis ».De même pour les sacrements, il ne s'agit pas de savoir quel est le fruitproduit par eux, mais si les éléments essentiels du signe sacramentel (laposition du signe par le ministre lui-même, qui accomplit les gestes etprononce les paroles avec l'intention saltem faciendi quod facit Ecclesia)ont été validement posés. De même dans la célébration et la concélébration,il faut voir si, avec l'intention intérieure nécessaire, le célébrant accomplitl'action extérieure et surtout prononce les paroles, qui constituentl'(( actio Christi se ipsum sacrificalis et offerentis ». Cela ne sevérifie pas, quand le prêtre ne prononce pas sur le pain et le vin les parolesdu Seigneur : « Ceci est mon Corps », « Ceci est mon Sang ».2. « Praesentia Christi »Tout comme l'autel et le sacrifice dominent le culte liturgique, ondoit dire de la vie du Christ, qu'elle est tout entière commandée par lesacrifice de la croix. Les paroles de l'Ange à son père nourricier : « Sal-


Acta PU Pp. XII 719vum faciet populum suum a peccatis eorum », 1 7 celles de Jean-Baptiste :


720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeapplication dans la doctrine de la présence réelle. Certains théologiens,tout en acceptant la doctrine du Concile sur la présense réelle et la transsubstantiation,interprètent les paroles du Christ et celles du Concile detelle sorte, qu'il ne subsiste de la présence du Christ qu'une sorte d'enveloppevidée de son contenu naturel. A leur avis, le contenu essentiel actueldes espèces du pain et du vin est « le Seigneur au ciel », avec lequelles espèces ont une relation soi-disant réelle et essentielle de contenanceet de présence. Cette interprétation spéculative soulève de sérieusesobjections, lorsqu'on la présente comme pleinement suffisante, car le senschrétien du peuple fidèle, l'enseignement catéchétique constant del'Eglise, les termes du Concile, surtout les paroles du Seigneur exigentque l'Eucharistie contienne le Seigneur lui-même. Les espèces sacramentellesne sont pas le Seigneur, même si elles ont avec la substancedu Christ au ciel une soi-disant relation essentielle de contenance et deprésence. Le Seigneur a dit : « Ceci est mon Corps ! Ceci est mon Sang ! ».Il n'a pas dit : « Ceci est une apparence sensible qui signifie la présence demon Corps et de mon Sang ». Sans doute, il pouvait faire que les signessensibles d'une relation réelle de présence soient des signes sensibles etefficaces de la grâce sacramentelle; mais il s'agit ici du contenu essentieldes (( species eucharisticae », non de leur efficacité sacramentelle. Onne peut donc admettre que la théorie, dont Nous venons de parler, fassepleinement droit aux paroles du Christ, que la présence du Christ dansl'Eucharistie ne signifie rien de plus et que cela suffise pour pouvoir direen toute vérité de l'Eucharistie : « Dominus est ». 22Sans doute la masse des fidèles n'est pas en état de comprendre lesproblèmes spéculatifs difficiles et les essais d'explication concernant lanature de la présence du Christ. Le Catéchisme Romain d'ailleurs inviteà ne pas discuter de ces questions devant eux, 23mais il ne mentionne nine propose la théorie esquissée ci-dessus-; encore moins affirme-t-ilqu'elle épuise le sens des paroles du Christ et les explique pleinement. Onpeut continuer à chercher des explications et des interprétations scientifiques,mais elles ne doivent pas faire sortir, pour ainsi dire, le Christde l'Eucharistie et ne laisser dans le tabernacle que des espèces eucharistiquesconservant une relation soi-disant réelle et essentielle avec leSeigneur véritable qui est au ciel.Il est étonnant que ceux, qui ne se contentent pas de la théorie exposée2223Cfr. Io. 21, 7.Cfr. Catech. Rom. pars II, cap. IV, n. 43 sq.


Acta Pii Pp. XII 721ci-dessus, soient rangés au nombre des adversaires parmi les (( physicistes» non-scientifiques, ou que l'on n'hésite pas à déclarer à propos dela conception soi-disant scientifique de la présence du Christ : (( Cettevérité n'est pas pour les masses ».A ces considérations, Nous devons ajouter quelques remarques sur letabernacle. De même que Nous disions tantôt : « le Seigneur est enquelque sorte plus grand que l'autel et le sacrifice », pourrions-Nous diremaintenant : « Le tabernacle, où habite le Seigneur descendu parmi sonpeuple, est-il supérieur à l'autel et au sacrifice? ». L'autel l'emporte surle tabernacle, parce qu'on y offre le sacrifice du Seigneur. Le tabernaclepossède sans doute le


722 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeet eius adoratores esse idololatras : anathema sit ». 25 « Si quis dixerit,non licere sacram Eucharistiam in sacrario reservari, sed statim postconsecrationem necessario adstantibus distribuendam, aut non licere,ut illa ad infirmos honorifice deferatur : anathema sit ». 2 6Qui adhère decœur à cette doctrine, ne pense pas à formuler des objections contre laprésence du tabernacle sur l'autel. Dans l'Instruction du Saint-Office(( De arte sacra » du 30 Juin 1952, 27 le Saint-Siège insiste, entre autres,sur ce point :


Acta PU Pp. XII 723représente le Seigneur au tabernacle pour les fidèles profondément pieux,,que ce soient des gens simples ou instruits. Il est leur conseiller, leurconsolateur, leur force, leur recours, leur espérance dans la vie commedans la mort. Non content de laisser venir les fidèles vers le Seigneur autabernacle, le mouvement liturgique s'efforcera donc de les y attirertoujours davantage.3. (( Infinita et divina Maiestas Christi »Le troisième et dernier point, que Nous voudrions traiter, est celui del'(( infinita et divina maiestas » du Christ, que traduisent les mots :« Christus Deus ». Certes le Verbe incarné est Seigneur et Sauveur deshommes ; mais il est et reste le Verbe, le Dieu infini. Dans le symbole deSaint Athanase on dit : a Dominus noster Iesus Christus Dei Filius?Deus et homo est ». L'humanité du Christ a droit aussi au culte de latrieà cause de son union hypostatique avec le Verbe, mais sa divinité est laraison et la source de ce culte. Aussi la divinité du Christ ne peut-ellerester en quelque sorte à la périphérie de la pensée liturgique. Il estnormal que l'on aille « ad Patrem per Christum », puisque le Christ estMédiateur entre Dieu et les hommes. Mais II n'est pas seulement Médiateur; il est aussi, dans la Trinité, égal au Père et au Saint-Esprit. Qu'ilsuffise de rappeler le prologue grandiose de l'Evangile de St. Jean : « LeVerbe était Dieu... Tout a été fait par Lui. Et rien de ce qui a été fait,ne l'a été sans Lui ». 2 9Le Christ est le Premier et le Dernier, l'Alpha etl'Omega. A la fin du monde, quand tous les ennemis auront été vaincuset la mort en dernier lieu, le Christ, c'est-à-dire le Verbe subsistant dansla nature humaine, remettra le Royaume à Dieu son Père, et le Filslui-même se soumettra à Celui qui lui a tout soumis pour que « Dieusoit tout en tous ». 3 0La méditation de l'


724 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeliturgie des éléments immuables, un contenu sacré qui transcende letemps, mais aussi des éléments variables, transitoires, parfois même défectueux.L'attitude actuelle des milieux liturgiques à l'égard du passéNous semble en général tout-à-fait juste : on cherche, on étudie sérieusement,on s'attache à ce qui le mérite vraiment, sans par ailleurs tomberdans l'excès. Ça et là pourtant, apparaissent des idées et des tendancesaberrantes, des résistances, des enthousiasmes ou des condamnations,dont les formes concrètes vous sont bien connues et dont Nousavons dit un mot plus haut.La liturgie et le temps présent. La liturgie confère à la vie de l'Eglise,et même à toute l'attitude religieuse d'aujourd'hui, une empreinte caractéristique.On remarque surtout une participation active et conscientedes fidèles aux actions liturgiques. De la part de l'Eglise, la liturgieactuelle comporte un souci de progrès, mais aussi de conservation et dedéfense. Elle retourne au passé sans le copier servilement, et crée dunouveau dans les cérémonies elles-mêmes, dans l'usage de la languevulgaire, dans le chant populaire et la construction des églises. Il seraitnéanmoins superflu de rappeler encore une fois que l'Eglise a de gravesmotifs de maintenir fermement dans le rite latin l'obligation inconditionnéepour le prêtre célébrant d'employer la langue latine, et de même,quand le chant grégorien accompagne le saint Sacrifice, que cela se fassedans la langue de l'Eglise. Les fidèles de leur côté se préoccupent de répondreaux mesures prises par l'Eglise, mais ils adoptent en cela desattitudes profondément différentes : certains montreront de la promptitude,de l'enthousiasme, parfois même une passion trop vive qui motivedes interventions de l'autorité; d'autres témoigneront de l'indifférenceet même de l'opposition. Ainsi se manifeste la diversité des tempéraments,comme aussi des préférences pour la piété individuelle ou pour le cultecommunautaire.La liturgie actuelle se préoccupe aussi de nombreux problèmes particuliersconcernant par exemple : les rapports de la liturgie avec les idéesreligieuses du monde actuel, la culture contemporaine, les questions sociales,la psychologie des profondeurs.Cette simple mention suffira à vous montrer que les divers aspectsde la liturgie d'aujourd'hui, non seulement suscitent Notre intérêt, maistiennent Notre vigilance en éveil. Nous désirons sincèrement que lemouvement liturgique progresse et Nous voulons l'y aider ; mais il Nousappartient aussi de prévenir tout ce qui serait une source d'erreurs et de


Acta Pii Pp. XII 725dangers. Ge Nous est d'ailleurs une consolation et une joie de savoir queNous pouvons en cela compter sur votre aide et votre compréhension.Que ces considérations puissent, avec les travaux qui vous ont occupésles jours précédents, porter des fruits abondants et contribuer à atteindreplus sûrement le but auquel tend la liturgie sacrée. Comme gagedes bénédictions divines, que Nous implorons pour vous-mêmes et pourles âmes qui vous sont confiées, Nous vous accordons de tout cœur NotreBénédiction Apostolique.nrAd Eœcmum Virum Guillelmum V. 8. Tubman, Praesidem LiberiaeReipublicae. *Many are the ties, Mr. President, serving to link Us, in esteemand affection, with your brave, resourceful people of Liberia. MayWe not look upon Excellency's most welcome visit to the ApostolicSee as a heartening sign that these feelings continue to be mutual?Your distinguished public career, Mr. President, first as a Jurist inthe administration of a young Republic's sovereign law, lately as a statesmanthrice elected by a free, industrious and peace-loving nationto the highest office in their gift, will have fortifiied over the years, Wedoubt not, the persuasion that the blessings of the Christian faith andbrotherly understanding among the races of men are the indispensablecondition and the surest présage of prosperity in peace at home andabroad.Family, Church and State, those potent pillars of human society andof its varied cultures, in your native Africa and in every other clime aswell, OAve their institution, as they must owe their stability, to the creativepower and sustaining mercy of God. Well have you had occasionto realize, f rom your eaiiiest politicai beginnings on the sunny shores ofthe South Atlantic, the truth of the Master's warning that any otherfoundation is but so much sand to build upon ! 1Well may the teachersand children in your flourishing schools learn and take to heart thissobering lesson, against the day when the enemy of ail that is God or ofGod may attempt to subvert the homeland their fathers have rearedso patiently on spiritual values with His aid !* Die 23 Septembris mensis a. 1950.1Cfr. MATTH. 7, 24-27.47 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 14. — 29-10-1956.


726 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeWe need not reiterate the assurance that, tomorrow as today, Ourloyal Liberian sons and daughters,with their devoted missioners, willbe second to none in making use of their civic freedom to serve, and ifnecessary to défend, their country's abiding interest in social justice andamity. In a spiritually undernourished world their faith, as well astheir patriotism, will keep them ever mindful that these and the otherChristian virtues, cultivated to the farthest reaches of your teemingforests and rich mines, must become and remain your most prized nationalcommodity, over and above those products of Liberian industry andhandicraft, of which you have such reason to be proud.This is Our prayer to Almighty God, these are Our cordial hopes,Mr. President, as We invoke the Divine guidance for the labours ofyour exalted office, and abundance of heavenly grâces on your familyand the illustrious members of your suite here présent, your Governmentand cherished people..i VAd Exúmum Virum Josephum Figueres Ferrer, Praesidem Reipublicaede Costa Rica. *Vuestra visita, Excelentísimo Señor Presidente, y la de las ilustrespersonalidades que en estos instantes le hacen corona, si por una parteNos da ocasión de manifestar Nuestro contento al poder recibir el deferenteobsequio de tan dignos representantes de un pueblo pacífico y culto ;por otra, hace vibrar las más delicadas fibras de Nuestro corazón dePadre, trayendo a Nuestro recuerdo el nombre de una nación — la amadisimaCosta Rica — de tan claro abolengo católico, que bien podríaafirmarse ser ésta en ella una nota propria y esencial de su noble fisonomía.Pero es precisamente en la conjunción y armonía de estos dos sentimientos,donde Nuestra palanra encuentra expedito el camino para formularNuestros mejores votos en favor del querido pueblo costarriqueño,en la seguridad de que él sabrá corresponder siempre a su vocación cristianay católica, para conseguir así incluso aquel bien y aquella prosperidadtemporal a que sin duda está llamado.Efectivamente, la fiel observancia de los preceptos divinos y de aquellosdeberes que a cada uno impone, según su estado, su condición de cris-* Habita die 27 Septembris mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 727tiano y de católico, no sólamente tiene un profundo valor personal enel recóndito secreto de la conciencia, sino que por su naturaleza mismaadquiere una altísima transcendencia social, dando estabilidad y confianzaa las relaciones entre los hombres, prestando un insustituible pedestala la autoridad legítima, consolidando esa piedra fundamental detoda sociedad bien organizada, que es la familia, y hasta abriendo unporvenir sereno con la perfecta formación, sobre todo moral y religiosa,de los futuros miembros de esa sociedad misma.Vuestro país, Señor Presidente, precisamente al inspirarse en las sabiasnormas dictadas por la doctrina social católica, da un claro ejemplode esta eficacia infalible y transcendental con un decidido progreso, sutranquila armonía y su indudable estabilidad. Esperamos verle avanzarsiempre por tan lisonjero camino. Las relaciones felizmente existentesentre la Iglesia y el Estado dentro de vuestra nación se diría que ofrecenpara ello la mejor garantía. Y Nos hemos visto en la decisión de elevarla Legación cerca de la Santa Sede al grado de Embajada una elocuenteprueba del particular anhelo que anima su Gobierno en consolidar y perfeccionartan buenas relaciones, con no poco provecho de ambos poderesy singular beneficio del pueblo costarriqueño.La vieja Castilla del Oro, puente entre los dos bloques que formanese continente, balcón abierto a dos mares que son dos rutas de intercambioy de vida, suelo generoso y fecundo que ofrece con facilidad susricos y perfumados frutos, cielo limpio y azul como un gran pabellónfamiliar de amor y de felicidad, tiene ante sí un gran porvenir cargadode promesas. Nuestro deseo es no sólo verlas realizadas, sino tambiéncentuplicadas.Nuestra Bendición, Señor Presidente, señores y señoras, que en estosmomentos os otorgamos, deseamos sea recibida como prenda de los másseñalados favores divinos ; y Nuestra última palabra quiere ser unKuego, el de que, a vuestro regreso, llevéis aquélla a todos Nuestros hijosde Costa Rica, juntamente con el afecto más sincero de su Padre deRoma.


728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> SS- CONGREGATIONUMSACRA CONGREGATIO CONSISTORIALISiASTURICENSIS - LEGIONENSISDECRETUMDE FINIUM DIOECESIUM IMMUTATIONEInitis inter Sanctam Sedem et Hispanicum Gubernium die xxvnmensis Augusti anni 1953 solemnibus Conventionibus de finibus dioecesium,Exc. P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularisSynnadensis in Phrygia et in Hispania Apostolicus Nuntius, ab ApostolicaSede postulavit ut limites dioecesium Asturicensis et Legionensisiterata vice immutarentur.Sanctissimus Dominus Noster Pius, Divina Providentia PP. XII, ratuspetitam immutationem in uberius spirituale bonum cessuram, oblatisprecibus benigne annuere dignatus est.Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatispraesentibus Litteris distrahit a dioecesi Asturicensi paroecias vulgoappellatas : Fasgar, Vegapujín, Posada de Omaña, Torrecillo, Barriode la Puente 3Tillar de Omaña, Marzán, Girujales y Villaverde, Omañuela,Rosales, Folloso, Campo y Santibéñez de la Lomba, Valdcsamariosy la Carandilla, Utrera, Andarraso, Castro de la Lomba, Inicio,Murías de Ponfos, Ponjos, San Martín del Camino, La Milla del Páramo,Crisuela del Páramo, Antoñanes del Páramo, Mansilla del Páramo etUrdíales del Páramo, easdemque in posterum dioecesi Legionensi adnectit.Praeterea Sanctissimus Dominus Noster, sic immutatis dioecesiumAsturicensis et Legionensis finibus, mandat ut documenta et acta singulaspraefatas paroecias respicientia a Curia a qua ad Curiam ad quamocius transmittantur ; ad clerum quod attinet, decernit ut simul ac prae-


Sacra Congregatio Consistorialis 729sens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi censeanturincardinati in cuius territorio legitime degunt.Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua memoratumExc. P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignata est, necessariaset opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectumde quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate Constitutum,onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticumexemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi.Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perindevaliturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 19Septembris 1956.£ß Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. S.Iosephus Ferretto, AdsessorIIPROVISIO ECCLESIARUMSanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quaesequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :die 22 Iulii 1956. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Iacobi Equitum praefecitExc. P. D. Hugonem Eduardum Polanco Brito, hactenus Episcopumtitularem Centenariensem.— Cathedrali Ecclesiae Vegensi R. P. Leopoldum ab Ubrique,O. F. M. Cap., in saeculo Franciscum Panal, hactenus AdministratoremApostolicum eiusdem dioecesis Vegensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Themisonensi R. P. Thomam FranciscumReilly, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, hactenus AdministratoremApostolicum Praelaturae nullius Sancti Ioannis Maguanensis,quem constituit Praelatum eiusdem Praelaturae nullius SanctiIoannis Maguanensis.die 3 Augusti. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Colossensi Exc.P. D. Marium Ismaèlem Castellano, hactenus Episcopum Volaterranum.die 21 Augusti. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Mocissenae Exc.P. D. Ioannem Iacono, hactenus Episcopum Calatanisiadensem.


730 Acta, Apostolicas Sedis - Commentarium Officialedie 5 Septembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pompeiopolitanaein Paphlagonia Exc. P. D. Ioannem Delay, hactenus ArchiepiscopumMassiliensem.die 20 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae MetellopolitanaeB. D. Stephanum Laszlo, Administratorem Apostolicum territorii Burgenlandin Austria.die 22 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Azulensi Exc. P. D. EmmanuelemMarengo, hactenus Episcopum titularem Carrhenum.die "25 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Mustitanae Exc.P. D. Eugenium Raphaelem Faggiano, hactenus Episcopum Cariatensem.die 28 Septembris. — Archiepiscopali Ecclesiae Massiliensi Exc. P. D.Marcum Lallier, hactenus Episcopum Nanceiensem.S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDEJESSORENSIS(KHULNENSIS)DECRETUMDIOECESIS IESSORENSIS DEINCEPS (( KHULNENSIS )) APPELLABITURCum Pakistanae Reipublicae urbs, Khulna nomine, intra limites Jessorensisdioeceseos sita, hisce ultimis temporibus magnum susceperitincrementum et maius in futurum susceptura praevideatur, propositumest ut sedes episcopalis a civitate « Jessore », ubi nunc exstat, in urbema Khulna » transferatur et deinceps eadem dioecesis, veteri appellationeseposita, Khulnensis dioecesis vocetur.Quam propositionem Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigorefacultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina ProvidentiaPapa XII concessarum, adprobavit ac praesens ad rem Decretum conficiiussit.Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de PropagandaFide, die 14 mensis Iunii a. D. .1956.L. © S.P. Card. FüMASONi BIONDI, Praefectusf P. Sigismondi, Archiep. tit. Neap. in Pisidia, a Secretis


Diarium Romanae Curiae 731DIARIUM ROMANAE CURIAEDomenica, 23 settembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. WILLIAM V. S.TUBMAN, Presidente della Repubblica della Liberia,Giovedì, 27 settembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. JOSÉ FIGUERESFERRER, Presidente della Repubblica di Costa Rica.Giovedì, 11 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. ROLAND DE MAR-GERIE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Francia,per la presentazione delle Lettere Credenziali.Sabato, 20 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor CARLOS ROBERTOVELILLA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario delParaguay, per la presentazione delle Lettere Credenziali.S. CONGREGAZIONE « DE PROPAGANDA FIDE»NOMINELa Sacra Congregazione « de Propaganda Fide » con successivi decretiha nominato :20 febbraio 1956. Il Revmo Sac. Desmondo Halton, Direttore nazionale dellePontificie Opere della Propagazione della Fedee di S. Pietro Apostolo, nell'Africa Meridionale.14 maggio » S. E. Revma Monsig. Ernesto Arturo Green, Arcivescovodi Port Elizabeth, Presidente nazionale dell'UnioneMissionaria del Clero, nell'UnioneSud-Africana.29 » » S. E. Revma Monsig. Bernardo Giovanni Alfrink, Arcivescovodi Utrecht, Presidente nazionale dell'UnioneMissionaria del Olerò, in Olanda.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietto della Segreteria di Stato in data 12 ottobre 1956, il SantoPadre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare il Revmo PadreConnell Francesco, dei Redentoristi, Consultore della Sacra Congregazionedei Seminari e delle Università degli Studi


732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeParimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,felicemente regnante, si è degnato di nominare:Assistenti al Soglio Pontificio :19 settembre 1955. S. E. Revma Monsig. Gómez León Portino, Arcivescovodi Oaxaca.23 » » S. E. Revma Monsig. González y Valencia Giuseppe, Arcivescovodi Durango.16 gennaio 1956. S. E. Revma Monsig. Jaeger Lorenzo, Arcivescovo diPaderborna.30 aprile » S. E. Revma Monsig. Palombella Giacomo, Arcivescovodi Matera.28 giugno » S. E. Revma Monsig. Battaglia Giuseppe, Vescovo diFaenza.» » » S. E. Revma Monsig. Calavassy Giorgio, Esarca Apostolicoper i fedeli di rito bizantino in Grecia.Protonotari Apostolici ad- instar participantium :22 agosto 1955. Monsig. de Cerqueira Valente Antonio, dell'arcidiocesi diMaceió.7 dicembre » Monsig. Guenther Roberto, della diocesi di Fulda.22 » » Monsig. Eckert Luigi, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia.11 maggio 1956. Monsig. King Giorgio, della diocesi di Kansas City.16 giugno » Monsig. Miceli Giovanni, della dioecsi di Cefalù.30 » » Monsig. Laghi Cesare, della diocesi di Modigliana.11 luglio » Monsig. Italiani Fabio, dell'arcidiocesi di Perugia.28 agosto » Monsig. Meneghetti Antonio, della diocesi di Treviso.10 settembre » Monsig. Carlin Enrico A., della diocesi di Pittsburgh.Prelati Domestici di Sud Santità :7 marzo 1953. Monsig. Gazzoli Pietro, della diocesi di Brescia.16 aprile 1955. Monsig. Büttner Alberto, della diocesi di Limburgo.17 settembre » Monsig. Bierbaum Massimiliano, della diocesi di Münster.29 novembre » Monsig Byrne Federico Michele, della diocesi di Bunbury.t febbraio 1956. Monsig. Reamon Valentino, della diocesi di Legaspi.» » » Monsig. Romano Giustino, della medesima diocesi.» » » Monsig. Valeza Demetrio, della medesima diocesi.13 » » Monsig. Mac-Donald Ewan, della diocesi di Alexandria.nell'Ontario.29 » » Monsig. Meny Edoardo, della diocesi di Salto.14 marzo » Monsig. Braun Gustavo, della diocesi di Würzburg.16 » » Monsig. Morris Tommaso Giuseppe della diocesi di Lismore.6 aprile » Monsig. Ryan Vincenzo, della medesima diocesi.» » » Monsig. Durkin Tommaso, della diocesi di Fort Wayne.


xDiarium Romanae Curiae 7338 aprile1323.30»»»»»»»»12 maggio14»16192915»820»30»G»»»»))»»»»giugno»»»»luglio»»»1956. Monsig. Grutka Andrea, della medesima diocesi.» Monsig. Hession Giuseppe, della medesima diocesi.» Monsig. Zjawinski Stanley, della medesima diocesi.» Monsig. Pichette Numa, della diocesi di Edmunston.» Monsig. O'Brien Edoardo Giuseppe, della diocesi di HaiborGrâce.» Monsig. Callahan Giacomo, della diocesi di Gran Rapids.» Monsig. Dark Raimondo, della medesima diocesi.» Monsig. Henige Giuseppe, della medesima diocesi.» Monsig. Kaminski Francesco, della medesima diocesi.» Monsig. Kehren Alberto, della medesima diocesi.» Monsig. Le Roux Arturo, della medesima diocesi.» Monsig. Moloney Giacomo, della medesima diocesi.» Monsig. Passeno Russell, della medesima diocesi.» Monsig. Schultz Francesco, della medesima diocesi.» Monsig. Walen Giuseppe, della medesima diocesi.» Monsig. Westdorp Giovanni, della medesima diocesi.» Monsig. Winowiecki Bonifacio, della medesima diocesi.» Monsig. Bach Giovanni, della diocesi di Scranton.» Monsig. Florey Salvatore, della medesima diocesi.» Monsig. O'Mara Guglielmo, della medesima diocesi.» Monsig. Puskar Giovanni, della medesima diocesi.» Monsig. Flanagan Newman, della diocesi di Sioux City.» Monsig. Theobald Giorgio, della medesima diocesi.» Monsig. Ooleman Giovanni Girolamo, della diocesi diSpokane.» Monsig. McElwaine Guglielmo, della diocesi di Wilmington.Monsig. Lynch Francesco, della medesima diocesi.Monsig. Conrad Guglielmo, della diocesi di Kansas City.Monsig. Hayes Roberto, della medesima diocesi.Monsig. Knoebber Federico, della medesima diocesi.Monsig. Maiolo Francesco, della diocesi di Mcastro.Monsig. Dalla Zuanna Francesco, della diocesi di Padova.Monsig. Celata Tommaso, della diocesi di Sovana-Pitigliano.Monsig. Scirea Ferdinando, dell'arcidiocesi di Milano.Monsig. Masterson Michele, della diocesi di Ardagh.Monsig. Oggero Antonio, della diocesi di Cuneo.Monsig. Doriguzzi Achille, della diocesi di Lecce.Monsig. Frutaz Pietro Amato, della diocesi di Aosta.Monsig. Rocco Fortunato, dell'arcidiocesi di Bari.Monsig. Mattei Silverio, (Roma).Montig. Tracanna Aurelio, della diocesi di Atri.Monsig. Triani Pietro, della diocesi di Parma.Monsig. Ranwez Edoardo, della diocesi di Namur.Monsig. Grasselli Carlo, della diocesi di Reggio Emilia.Monsig. Pellati Zelindo, della medesima diocesi.Monsig. Testini Pasquale, della diocesi di Ruvo.


734 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale9 luglio 1956- Monsig.» » Monsig.» » Monsig.11»» » » Monsig.19 » » Monsig.28 agosto » Monsig.». » » Monsig.10 settembre » Monsig.» » » Monsig.» » » Monsig.29 » » Monsig.» » » Monsig.1 ottobre » Monsig.» » » Monsig.» » » Monsig.Oardijn Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines.Piastrelli Luigi, dell'arcidiocesi di Perugia.Pizzoni Canzio, della medesima arcidiocesi.Pucciarini Aldo, della medesima arcidiocesi.Guazzi Giuseppe, della diocesi di Lodi.Bitetto Francesco, dell'arcidiocesi di Bari.Cassano Michele, della medesima arcidiocesi.Lawiess Daniele, della diocesi di Pittsburgh.Quigley Tommaso, della medesima diocesi.Soxman Edoardo, della medesima diocesi.Fantini Fino, dell'arcidiocesi di Udine.Gallori Tito, della diocesi di Volterra.Dadaglio Luigi, della diocesi di Acqui.Limongi Paolino dell'arcidiocesi di Capua.Asta Salvatore, della diocesi di Trapani.Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità :19 gennaio26 »4 febbraio» »13 marzo» »6 aprile» »» »» »13 aprile30 »» »8 maggio14 maggio» »»»»»»238»112830»»»»»»»»giugno»»»1956. Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig. Tolan Giuseppe, della diocesi di Sioux City.Monsig. Alessandri Michelangelo, (Roma).Monsig. Biter Giovanni, della diocesi di Kansas City.Monsig. Crowell Tommaso^ della medesima diocesi.Monsig. Murphy Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Nichol Giacomo, della medesima diocesi.Monsig. Schumacher Riccardo, della medesima diocesi.Monsig. Tighe Arturo, della medesima diocesi.Monsig. Walton Roberto, della medesima diocesi.Monsig. Cantieri Pietro, dell'arcidiocesi di Lucca.Monsig. Giancane Antonio, della diocesi di Lecce.Monsig. Pellegrino Francesco, della medesima diocesi.Monsig. Moriccioni Vittorio, della diocesi di S. AngeloMonsig.Monsig.Monsig.Monsig.Krahe Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.Reinarz Enrico, della medesima arcidiocesi.Belleza Giuseppe, della diocesi di Legaspi.Sánchez Giuseppe, della medesima diocesi.Sendker Adalberto, della diocesi di Hildesheim.Corciulo Nicola, della diocesi di Ugento.Conway Giacomo, della diocesi di Fort Wayne.Suelzer Curzio, della medesima diocesi.Sweigart Edoardo, della medesima diocesi.Voors Guglielmo, della medesima diocesi.Eller Carlo E., dell'arcidiocesi di Colonia.Radawski Adalberto, della diocesi dì GrandRapids.in Vado.De Sanctis Benedetto (Roma).Affolti Mario, della diocesi di Parma.Copello Luigi, della medesima diocesi.De Federicis Domenico, della diocesi di Teramo.


Diarium Romanae Curiae 73530 giugno 1956. Monsig. Taraschi Domenico, della medesima diocesi.» » » Monsig. Varani Tiberio, della medesima diocesi.3 luglio Monsig. Angeloni Luciano, della diocesi di Albenga.» » » Monsig. Rovida Edoardo, della diocesi di Alessandria.» Monsig. Dossena Luigi, della diocesi di Crema.» » » Monsig. Sacchi Angelo, della diocesi di Cremona.» » Monsig. Paccani Clemente, della diocesi di Imola.» » Monsig. Cassidy Edoardo, della diocesi di Wagga-Wagga.6 » Monsig. Rabitti Emanuele, della diocesi di Reggio Emilia.11 » Monsig. Cirenei Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perugia.» » » Monsig. Dottorini Domenico, della medesima arcidiocesi.14 » Monsig. Pelloux Luigi, dell'arcidiocesi di Genova.» » » Monsig. Jaria Antonino, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria.19 Monsig. Sch wieder Giorgio, della diocesi di Rieti.21 » » Monsig. Vecchi Tommaso, dell'arcidiocesi di Perugia.24 » Monsig. Cecconi Marino, della diocesi di Osimo e Cingoli.6 agosto Monsig. Conti Aurelio, della diocesi di Civita Castellana.» » Monsig. Msini Secondo, della medesima diocesi.» Monsig. Zuppante Umberto, della diocesi di Orte.» » » Monsig. Pagni Guido, dell'arcidiocesi di Pisa.» » Monsig. Travaglini Alfredo, della medesima arcidiocesi.18 » Monsig. Per ulli Vincenzo, della diocesi di Concordia.23 » Monsig. Bernardi Simone, della diocesi di Peoria.28 » » Monsig. Di Maggio Francesco, dell'arcidiocesi di Bari.» » Monsig. Natale Giuseppe, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Schiralli Michele, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Giudice Elia, della diocesi di Diano-Teggiano.» Monsig. Ranieri Rino, della diocesi di Forlì.» Monsig. Giacometti Cesare, della diocesi di Imola.» » Monsig. Proni Giovanni, della medesima diocesi.» » » Monsig. Crociani Bernardino, della diocesi di Sansepolcro.» Monsig. Ricci Ivano, della medesima diocesi.» » Monsig. Pizzolli Rodolfo, dell'arcidiocesi di Trento.29 » Monsig. Sartorato Antonio, della diocesi di Padova.3 settembre Monsig. Natali Agostino, della diocesi di Macerata.10 » Monsig. Gearing Daniele, della diocesi di Pittsburgh.» » Monsig. Guay Ferris, della medesima diocesi .» Monsig. Me Dowell Giovanni, della medesima diocesi.Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa di Sua Santità:2 luglio 1956. Il sig. Caffery Jefferson, della diocesi di Lafayette.28 » » Il sig. Sassoli Tomba dei Conti Giuseppe (Roma).15 agosto » Il sig. Scacchi Casimiro, della diocesi di Como.Camerieri d'onore in adito paonazzo di Sua Santità :31 luglio 1956. Monsig. Patané Francesco, della diocesi di Acireale.6 agosto » Monsig. Cristina Concetto, della medesima diocesi.


736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale29 agosto 1956. Monsig. Peruzzi Cataldo, della diocesi di Ferentino.)}» » Monsig. Schietroma Fausto, della medesima diocesi.Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di Sua Santità :27 maggio 1956. Il sig. de Donatis Salvatore, della diocesi di Lecce.28 luglio » Il sig. Donati von Gralath Raffaele, (Roma).Cappellano segreto d'onore di Sua Santità :29 agosto 1956. Monsig. Milani Guerrino, della diocesi di Treviso.ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di conferire :La Gran Croce dell'Ordine Piano:18 agosto 1956. A S. E. Arias Espinosa Riccardo E., Presidente della Repubblicadel Panama.22 settembre » A S. E. Tubman Guglielmo, Presidente della Repubblicadella Liberia.23 » » A S. E. Figueres Ferrer Giuseppe, Presidente della Repubblicadi Costa Rica.7 ottobre » A S. E. Cremin Cornelio Cristoforo, Ambasciatore d'Irlandapresso la S. Sede.La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :18 agosto 1956. A S. E. Boyd Alberto, Ministro degli Esteri del Panama.La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :26 novembre 1955. Al sig. Flecken Adolfo, dell'arcidiocesi di Colonia.11 aprile 1956. Al sig. Branigan Patrizio, della diocesi di Plymouth,lo » » Al sig. Schott Walter, dell'arcidiocesi di Cincinnati.30 » » Al sig. Heuvers Luigi, dell'arcidiocesi di Paderborna.28 luglio » Al sig. Klein Guglielmo, (Germania).» » » Al sig. Meyér Lindenberg Ermanno, (Germania).» » )> Al sig. Von Welch Volfango, (Germania).18 agosto » Al sig. Fabrega Ottavio, (Panama).» » » Al sig. Levy Salcedo Camillo, (Panama).La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :27 maggio 1956. Al Gen. Lorenzotti Giuseppe, della diocesi di Lecce.La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :14 marzo 1956. Al sig. Urbani Severino, (Roma).4 luglio » Al sig. Parisi Francesco Saverio, (Roma).


Diarium Romanae Curiae 73713 luglio 1956. Al sig. Matossian Giuseppe, del patriarcato di Ciliciadegli Armeni.» » » Al sig. Meguerditch Basilio, del medesimo patriarcato.La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:10 dicembre 1955. Al sig. Hackethal Francesco, della diocesi di Münster.19 » » Al sig. Brisebois Massimo, della diocesi di Valleyfield.3 gennaio 1956. Al sig. Deufel Gaspare, dell'arcidiocesi di Friburgo inBrisgovia.» » Al sig. Violanti Silvio, dell'arcidiocesi di Montréal.5 marzo » Al sig. Dinkelbach Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia.27 maggio » Al sig. Klauck Carlo, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. D'Addario Rodolfo, della diocesi di Lecce.» Al sig. Chiatante Ennio, della medesima diocesi.» » » Al sig. Caroli Martino, della medesima diocesi.8 giugno » Al sig. Binjé Gastone, dell'arcidiocesi di Malines.» Al sig. de Limburg Stirum Thierry, della medesima arcidiocesi.» » » Al sig. Scicluna Annibile, dell'arcidiocesi di Malta.IG » Al sig. Lombard ini Adelmo, della diocesi di Guastalla.» Al sig. Bottinelli Piero, dell'arcidiocesi di Milano.28 » » Al sig. •Schwarzenberg Francesco, dell'arcidiocesi diChicago.4 luglio » Al sig. Ramacciotti Gaetano, (Roma).10 )) » Al sig. Foschi Romolo, (Roma).13 » Al sig. Codsi Habib, del patriarcato di Cilicia degli Armeni.20 )) Al sig. Lombardi Giovanni, della diocesi di Cremona.» » » Al sig. Quaini Carlo Guido, della medesima diocesi.26 » » Al sig. Guerra y Segui Eulalio, (Cuba).28 » Al sig. Jaenicke Gioacchino, (Germania).» » » Al sig. Kilb Hans, (Germania).» » Al sig. Limbourg Pietro, (Germania).12 ag'osto Al sig. Muzzioli Giovanni, (Roma).» » » Al sig. Sambin Paolo, della diocesi di Padova.18 » Al sig. Rodriquez Carlo, dell'arcidiocesi di Messina.21 » Al sig. Carbone Ferdinando, (Roma).29 » Al sig. Warren Giorgio, dell'arcidiocesi di Washington.30 Al sig. Lazzarini Mario, (Roma).5 settembre » Al sig. Merlo Luigi, della diocesi di Acqui.15 » Al sig. Crivelli Guido, dell'arcidiocesi di Crema.» » Al sig. Zeegers Vittore, dell'arcidiocesi di Malines.28 » Al sig. Clarizio Pasquale, (Roma).29 » Al sig. Castelli Edoardo, dell'arcidiocesi di Vercelli.3 ottobre Al sig. Grente Marcello, della diocesi di Le Mans.La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :27 maggio 1956. Al Col. Affisano Ettore, della diocesi di Lecce.


738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIlCavalierato di san Gregorio Magno, classe civile:17 marzo 1954. Al sig. Gutiérrez Gregorio, dell'arcidiocesi di Messico.30 gennaio 1956. Al sig. Baümer Corrado, della diocesi di Osnabrück.7 febbraio » Al sig. Senker Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.» » » Al sig. Gibbons J. Tommaso, della diocesi di San Clodoaldo.1 marzo » Al sig. Chiasson Giovanni Paolo, della diocesi di Bathurstnel Canada.3 Al sig. Luciano Renato, dell'arcidiocesi di Palermo.5 Al sig. Classen Uberto, dell'arcidiocesi di Colonia.Al sig. Haffa Giacomo, dell'arcidiocesi di Toronto.» » Al sig. McDonagh Francesco, della medesima arcidiocesi.21 » Al sig. Naumann Giovanni Guglielmo, della diocesi diWürzburg.» » Al sig. Wegner Francesco, della medesima diocesi.5 aprile » Al sig. Spael Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.27 maggio » Al sig. Caione Giuseppe, della diocesi di Lecce,» » Al sig. Casarano Lorenzo, della medesima diocesi.9 giugno ». Al sig. Aguilar Franklin, dell'arcidiocesi di S. Giuseppedi Costa Rica.28 » Al sig. Abas Abramo, (Olanda).13 luglio » Al sig. Cbader Fuad, del patriarcato di Cilicia degli Armeni.» Al sig. Chader Giuseppe, del medesimo patriarcato.» » Al sig. Chamé Antonio, del medesimo patriarcato.» » » Al sig. Codsi Giorgio, del medesimo patriarcato.» » Al sig. Codsi Giovanni, del medesimo patriarcato.» Al sig. Gasparian Levi, del medesimo patriarcato.» » » Al sig. Hacho Giuseppe, del medesimo patriarcato.Al sig. Keutenedjian Varham, del medesimo patriarcato.»Al sig. Ozounian Giorgio, del medesimo patriarcato.30 agosto Al sig. Pirillo Clemente, dell'arcidiocesi di Buenos Aires.» » Al sig. D'Uva Giustino, della diocesi di Isernia.» » Al sig. Iorio Raffaele, della medesima diocesi.10 settembre Al sig. Doherty Giuseppe, della diocesi di Pittsburgh.» » Al sig. Laboon Giovanni, della medesima diocesi.Al sig. McCarren Carlo, della medesima diocesi.» » » Al sig. Mills Pietro, della medesima diocesi.» » Al sig. Ries Guglielmo, della medesima diocesi.15 Al sig. Kiebooms Luigi, dell'arcidiocesi di Malines.» » Al sig. Monsieur Giovanni, della medesima arcidiocesi.La Oran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :7 luglio 1956. Al sig. Globke Giovanni, (Germania).28 » » Al sig. Von Eckardt Felice, (Germania).)) Al sig. Valdoni Pietro, (Roma).


Diarium Romanae Curiae 739La Placea dell'Ordine di san Silvestro Papa:14 aprile 1956. Al sig. Coen Lorenzo, dell'arcidiocesi di S. Giuseppe diCosta Rica.12 agosto » Al sig. De Luca Luigi, (Roma).4 ottobre » Al sig. Gabardi Edoardo, dell'arcidiocesi di Milano.La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:7 febbraio 1956. Al sig. Huepgens Teodoro, dell'arcidiocesi di Colonia.24 marzo Al sig. Baus Giuseppe, della diocesi di Wuerzburg.17 aprile Al sig. Moreau Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.» » Al sig. Tomarelli Gerardo, della diocesi di Orvieto.27 maggio » Al sig. Barletti Beniamino, della diocesi di Lecce.» » Al sig. Cecere Carmine, della medesima diocesi.» » Al sig. Miner vini Michele, della medesima diocesi.» » » Al sig. Sarno Mario, della medesima diocesi.8 giugno » Al sig. de Smet Roberto, dell'arcidiocesi di Malines.» » Al sig. Velge Giulio, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Bellora Filippo, dell'arcidiocesi di Milano.» Al sig. Ferrari Luigi, della medesima arcidiocesi.» Al sig. Giacomini Tarcisio, della medesima arcidiocesi.16 » Al sig. Cislaghi Angelo, della medesima arcidiocesi.» Al sig. Dell'Orto Luigi, della medesima arcidiocesi.» Al sig. Dell'Orto Pietro, della medesima arcidiocesi.Al sig. Siliz Palmiro, della medesima arcidiocesi.» » Al sig. Nobili Carlo, della medesima arcidiocesi.30 » » Al sig. Nembrini Gonzaga Lorenzo (Roma).10 luglio » Al sig. Graglia Luigi, dell'arcidiocesi di Torino.11 » » Al sig. Sala Mario, dell'arcidiocesi di MilanK).» Al sig. Degli Esposti Ranieri, dell'arcidiocesi di Perugia.14 Al sig. Pellegrino Teodoro, della diocesi di Lecce.» » » Al sig. Giordano Gennaro, della diocesi di Orvieto.» » » Al sig. Sorgonà Luigi, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria.» » Al sig. Zucchetti Giuseppe, dell'arcidiocesi di Salerno.16 » » Al sig. Arioni Roberto (Italia).19 » Al sig. Federici Lamberto (Roma).20 » Al sig. Scotto di Luzio Francesco (Roma).28 » » Al sig. Hansen Mis (Germania).6 agosto Al sig. Grotti Giulio, della diocesi di Reggio Emilia.30 » Al sig. Pedroni Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.» » » Al sig. Cazzato Donato, della diocesi di Nardo.5 settembre » Al sig. Roseo Ilario, della diocesi di Acqui.• Il Cavai ierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :marzo 1955. Al sig. Lamby Giuseppe, della diocesi di Aquisgrana.18 ottobre » Al sig. Unkelbach Pietro, della medesima diocesi.23 dicembre Al sig. Backer Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo Br.co


740 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2738»»»16marzo»maggiogiugno»»»19 luglio» »» »20 »25 »13 agostoC settembre7 »15 »1956.»»»»»»»»»»»»»»»»Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sig.Al sia:.Ai sAl sAl s:Al sAl s:Al sAl sAl s:Vandendaelen Elio, della diocesi di Gand.Inania Matteo, dell'arcidiocesi di Trento.Hogg Guglielmo, della diocesi di Spira.Demeester Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines.Morrens Francesco, della medesima arcidiocesi.Eitzen Giuseppe, della medesima arcidiocesi.Struyf Federico, della medesima arcidiocesi.Van Deuren Giovanni, della medesima arcidiocesi.Van Gestel Adolfo, della medesima arcidiocesi.Van Meuwenhove Ernesto, della medesima arcidiocesi.Borgonovo Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.Costantini Angelo, della diocesi di Civita Castellana.Martini Pietro, della diocesi di Orte.Darensod Giuseppe, della diocesi di Aosta.Tura Ferrante, della diocesi di ComaccMo.Busetto Antonio, del patriarcato di Venezia.Conte Franco Manlio (Roma).Dal Fior Carlo, della diocesi di Treviso.Craeynest Andrea, dell'arcidiocesi di Malines.Vanhoucke Giorgio, della diocesi di Gand.NECROLOGIO21 agosto 1956. Monsig. Weskamm Guglielmo, Vescovo di Berlino.31 » » Monsig. Roche Giacomo, Vescovo di Cloyne.1 settembre » Monsig. Ladyka Basilio Vladimiro, Arcivescovo tit. diMartiropoli, Esarca Apost, per i fedeli di ritobizantino dell'Esarcato di Winnipeg.11 » » Monsig. O'Hara Edvino Vincenzo, Arcivescovo-Vescovo diKansas - iS. Giuseppe.13 » » Monsig. Myers Edoardo, Arcivescovo tit. di Berea.27 » » Monsig. Piani Guglielmo, Arcivescovo tit. di Mcosia, DelegatoApostolico nel Messico.1 ottobre » Monsig. Kearney Raimondo Agostino, Vescovo tit, di Lisinia.7 » » Monsig. Sanna Giovanni Maria, Vescovo tit. di Eucarpia.8 » » Monsig. Cipriani Filippo Maria, Vescovo di Città di Castello.10 » » Monsig. Tschann Francesco, Vescovo tit. di Panio.11 » » Monsig. Murray Giovanni Gregorio, Arcivescovo diSan Paolo di Minnesota.22 » » Monsig. Dymek Valentino, Arcivescovo di Posnania.


An. et vol. XXXXVin 30 Octobris 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 15<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUM OFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIILITTERAE ENCYCLICAEAD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIO­NEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES :PUBLICAE INDICUNTURPRECES AD CONCILIANDAM PACEM IUSTITIA INNIXAM HUNGARIAEPOPULO CRUENTA CAEDE TURBATO.PIUS PP. XIIVENERABILES FRATRESSALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEMLucrosissimi eventus, quibus Europae populi ad orientemvergentes percelluntur, ac praesertim dilectissima Nobis Hungariaegens, quae teterrima in praesens cruentatur caede, vehementercommo vent paternum animum Nostrum; non Nostrumautem tantum, sed profecto eorum etiam omnium, quibus civiliscultus iura, humanitatis dignitas, debitaque singulis acNationibus libertas cordi sunt.48 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 15. - 30-1.0-1956.


742 Acta Apostolicae Sedis^- Commentarium OfficialeQuamobrem, pro Apostolici officii Nostri conscientia, facerenon possumus quin vos universos, Venerabiles Fratres, et gregesunicuique vestrum concreditos instanter appellemus, utfraterna caritate permoti ad Deum supplices una Nobiscumadmoveatis preces, quibus ab eo contendatur — cuius in manibuspopulorum sortes eorumque moderatorum non modopotestas, sed vita quoque sunt — ut finis intentionibus ponatur,et pax vera, quae iustitia, caritate, debitaque libertate innitatur,tandem aliquando illucescat. Intellegant omnes nonarmorum potentia, ex qua mors hominibus oritur, non vi civibusillata, quae intimum eorum sensum comprimere nequeat,non fallacibus denique commentis, quae animos corrumpant etquae civilis christianaeque conscientiae Ecclesiaeque iura violent,constabiliri posse perturbatum populorum ordinem; neciustae libertatis afflatum ulla umquam posse externa violentiarestingui.Hisce in gravissimis rerum adiunctis, quae dilectam anguntchristiani ovilis partem, grata Nostrum subit recordatio animum.Cum nempe, multos ante annos, Decessoris Nostri fel. rec.Pii XI personam gerentes, Budapestinum Nos contulimus, utEucharisticum ex omnibus Nationibus Conventum participaremus,suavi quodam animi oblectamento ac solacio vidimuscarissimos Hungariae christifideles incensa pietate venerationequesumma Augustum altaris Sacramentum prosequi, sollemniritu per urbis vias ductum. Non dubitamus autem eandemfidem eandemque erga Divinum Redemptorem caritatem adhuchuius populi permovere animos, quamvis communismi atheifautores artibus omnibus enisi sint avitam religionem e mentibusevellere. Quamobrem fore omnino confidimus, ut nobilissimahaec gens hoc etiam in discrimine, in quo misere versatur,supplices ad Deum adhibeat preces, quibus optatissima pax,cum recto rerum ordine coniuncta, impetretur. Ac futurumquoque omnino speramus, ut qui sunt ubique terrarum veri


Acta PU Pp. XII 743nominis christiani, una cum his fratribus tot calamitatibusiniuriisque oppressis, suas pariter supplicationes conferant,communis caritatis testes. Nominatim vero ad sacram eiusmodiprecum contentionem eos adhortamur omnes, quos, ut DivinusRedemptor, ita Nos quoque, qui eius in terra personam sustinemus,dulcissima caritate complectimur; eos dicimus, qui inprimo aetatis flore innocentia nitent, suavitate et gratia. MultumNos eorum praesertim supplicationibus confidimus, quippequi huius mundi, tot tantisque criminibus peccatisque foedati,quodam modo angeli vocari queant. Interponant una cum eischristiani omnes potentissimum Beatae Virginis Mariae patrocinium,quod tantopere apud Deum pro nobis valet, cum DiviniRedemptoris alma sit Genetrix nostraque amantissima Mater.Nullum autem Nobis est dubium quin ubique gentium inurbibus, in oppidis, ac vel in remotioribus pagis, ubicumqueEvangelii lux afïulsit, christiani omnes, imprimisque pueri acpuellae, hortationibus hisce Nostris, quibus vestrae accedant,libentissime sint responsuri; ita quidem ut, aspirante iuvantequeDeo, tot supplicibus exorato vocibus, atque deprecatriceVirgine Maria, carissima Hungarorum gens, tantis excruciatadoloribus tantoque cruentata sanguine, itemque ceteri orientalisEuropae populi, religiosa civilique libertate privati, suamunusquisque rem iustitia, recto ordine, feliciter et cum pacecomponere queant, servatis Dei et Iesu Christi Regis iuribus,cuius est « regnum veritatis et vitae, regnum sanctitatis et gratiae,regnum iustitiae, amoris et pacis ». xQua suavissima spe freti, cum vobis singulis universis vestrisquegregibus, Venerabiles Fratres, tum iis praesertim, quiin Hungaria, in ceterisque orientalis Europae Nationibus, tamasperrimis rebus utuntur, ac tam gravibus premuntur calamitatibus— ac nominatim earundem Nationum Sacris Antistiti-1Praef, in festo Iesu Christi Regis.


744 Acta Apostolicae Sedie - Commentarium Officialebus, qui vel in carcere, vel in custodiae locis detinentur, veldenique in exsilium missi sunt — Apostolicam Benedictionem,caelestium gratiarum auspicem Nostraeque benevolentiae pignus,amantissime in Domino impertimus.Datum Romae, apud S. Petrum, die xxvm mensis Octobris,in festo D. N. Iesu Christi Regis, anno MDCCCCLVI, PontificatusNostri duo de vicesimo.PIUS PP. XII


An. et vol. XXXXVIH 24 Novembris 1956 (Ser. II, v. XXHI) - N. 16<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIILITTERAE ENCYCLICAEIAD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMU­NIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : ITERUM PUBBLI CAEINDICUNTUR SUPPLICATIONES ATQUE ADHIBENTUR ADHORTATIONESAD .PACEM CONCILIANDAM.PIUS PP. XIIVENERABILES FRATRESSALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEMLaetamur admodum quod novimus non modo Sacros catholiciorbis Pastores, sed ceterum etiam clerum christianumquepopulum paternis hortationibus Nostris, per datas nuper EncyclicasLitteras habitis 1ultro libenterque respondisse, elatis adpropitiandum Caelum publicis supplicationibus. Atque adeoimmortales ex animo Deo grates agimus, quod, eo tot exoratovocibus, innocentium praesertim puerorum puellarumque, Poloniaeatque Hungariae populis pacis iustitia innixae nova velutiaurora tandem aliquando illucescere videtur. Nec minore1« Luctuosissimi eventus » d. d. xxvni Oct. a. MCMLVI. V. pagg. 741-744 praecedentes.49 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 16. — 24-11-1956.


746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecum gaudio comperimus Dilectos Filios Nostros S. E. E. CardinalesStephanum Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensemet Varsaviensem, et Iosephum Mindszenty, ArchiepiscopumStrigoniensem, e suis sedibus deturbatos, iam esse, utpote innocentesfalsoque crimine accusatos, in suum cuiusque honorispotestatisque locum restitutos ac per triumphum ab ovantemultitudine exceptos. Id fore confidimus ut auspicium sit componendaepacificandaeque utriusque Reipublicae sanioribusprincipiis melioribusque legibus, sartis praesertim tectisqueservatis Dei Ecclesiaeque iuribus. Quam ad rem iterum iterumquecatholicos omnes illarum Nationum appellamus ut, viribusunitis agminibusque confertis et cum Sacris Antistitibus coniunctis,omni ope allaborent, ut eiusmodi sanctissima causa etprovehi et solidari queat; causam dicimus, qua praetermissavel neglecta, nulla veri nominis pax haberi potest.Verumtamen, dum ob hanc rem trepidum adhuc gerimusanimum, aliud cernimus formidolosum incumbere rerum discrimen.Ut enim nostis, Venerabiles Fratres, in propinquioribusorientis regionibus, haud procul a sacratissima terra illa,in quam Angeli de caelo delapsi ac super Divini Infantis* cunabulavolitantes, pacem nuntiarunt hominibus bonae voluntatis, 2novae confi agrationis bellicae faces minaci ter agitantur. Quidaliud Nos facere possimus, qui populos omnes paterno complectimurpectore, nisi ad misericordiarum Patrem et Deum totiusconsolationis 3 supplices admoveamus preces, easdemque ut vosquoque omnes una Nobiscum adhibeatis cohortemur? Etenim


Acta Pii Pp. XII 747rum res interest, legitimis iuribus constabiliatur. Considerentomnes, ii praesertim quorum in manibus populorum sortes suntpositae, nullum umquam duraturum bonum ex bello oriri, multasautem iacturas multasque calamitates. Non armis enim,non caede, non ruinis causae hominum decernuntur; sed ratione,sed iure, sed prudentia, sed aequitate.Quotiescumque cordati homines, sincerae pacis voluntateducti, una simul ob eiusmodi causam congregantur, si graviabelli discrimina considerant, quod ex parva flamma in immensumincendium succrescere potest, ii procul dubio ad ingrediendas\ias iustitiae, non autem ad praeruptas violentiae semitasexcitatos se sentiant oportet.Haec Nos in periculosis hisce rerum adiunctis iis praesertimsuadere cupimus, qui rei publicae gubernacula moderantur; acnullo modo dubitare possumus quin iidem perspectum planehabeant nulla alia ratione Nos moveri, nisi communis omniumboni communisque illius prosperitatis, quae numquam ex fraternicruoris effusione oriri potest.Et quandoquidem, ut diximus, in divina potissimum providentiamisericordiaque spem collocamus Nostram, vos VenerabilesFratres, etiam atque etiam adhortamur ut studiosamillam precum contentionem fovere ac provehere ne desistatis,qua summi Dei benignitas concedat — Deiparae Virginis Mariaeinterposito patrocinio — ut bellorum pericula facessant, utdiscordantes Nationum res rationesque feliciter componantur,utque ubique terrarum sacrosancta Ecclesiae iura, a DivinoConditore statuta, communi cum omnium fructu, incolumiaserventur, et « cunctae familiae gentium, peccati vulnere disgregatae,eius suavissimo subdantur imperio ». 5Vobis omnibus interea, Venerabiles Fratres, et gregibus unicuiquevestrum concreditis, quos non dubitamus iteratis hiscehortationibus Nostris una vobiscum alacres esse responsuros,caelestium conciliatricem munerum ac paternae benevolentiaesOrat. in Festo Iesu Christi Regis.


748Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNostrae testem, Apostolicam Benedictionem amantissime inDomino impertimus.Datum Romae, apud S. Petrum, die i mensis Novembris,in Festo omnium Sanctorum, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostriduodevicesimo.PIUS PP. XIIIIAD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMU­NIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : LUCTUOSISSIMI HUN­GARIAE EVENTUS COMPLORAN TUR AC REPROBANTUR.PIUS PP. XIIVENERABILES FRATRESSALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEMDatis nuperrime Encyclicis Litteris ad vos, Sacri catholiciorbis Pastores, spem declarabamus Nostram fore ut nova pacisaurora, iustitia libertateque innixae, nobilissimo quoque Hungariaepopulo tandem aliquando illucesceret, cum res in meliuscomponi hac in Natione viderentur.Verumtamen qui postea periati sunt nuntii acerrimo maeroreanimum oppleverunt Nostrum: iterum nempe per Hungarorumurbes, per oppida, per pagos civium cruorem profluere,iustam libertatem ex imo pectore anhelantium; quae patriainstituta redintegrata fuerant, per vim iterum subversa acdeleta; atque impositam exterorum armis cruentato populoservitutem. Luctuosos hos eventus, qui non modo catholicosomnes, sed cunctas etiam liberas gentes summa maestitia indignationequeafficiunt, temperare Nobis non possumus quin —ut officii Nostri conscientia imperat — comploremus ac reprobemus.Ii tandem considerent, quorum iussu haec miseranda


Acta Pii Pp. XII 749evenere facinora, iustam populorum libertatem humano cruorerestingui non posse.Nos quidem, qui paternum erga omnes gerimus animum,quamlibet vim, quamlibet eaedem, a quavis parte iniuste inferatur,numquam licere asseveramus, sed ad pacem tantum,quae iustitia, quae libertate, quae caritate consistat atque alatur,cunctos adhortamur populos civiumque ordines. Attamenquod « ait Dominus ad Cain... vox sanguinis fratris tui clamatad me de terra », xhodie etiam verum exstat; atque adeo Hungaricaegentis cruor clamat ad Deum, qui, iustus cum sit iudex,si privatos homines saepe post mortem tantummodo ob eorumpeccata punit, populorum tamen moderatores, a quibus iniuriaeceteris inferuntur, eorumque Nationes hac etiam in mortalivita interdum plectit, ut historia comprobatur.Permoveat igitur, supplici precamur voce, misericordissimusRedemptor noster eorum animos, quorum ex voluntate respendet, ita quidem ut finem tandem accipiat iniustitia, quaevisviolentia restinguatur, atque inter se pacatae gentes universaetranquillo serenoque ordine componantur.Interea vero, pro iis omnibus praesertim, qui in luctuosissimishisce rerum adiunctis miserrime interfecti sunt, lucemaeternam sempiternamque requietem in Caelo a miserentissimoDeo imploramus ; atque cupimus ut christiani omnes hac etiamde causa supplicantes una Nobiscum coniungantur.Haec vobiscum communicantes, Apostolicam Benedictionem,quae sit caelestium munerum conciliatrix ac paternaebenevolentiae Nostrae testis, cum vobis singulis universis, VenerabilesFratres, gregibusque vestris, tum nominatim carissimaeHungarorum genti effusa caritate impertimus.Datum Romae, apud S. Petrum, die v mensis Novembris,anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XII1Gen. 4, 9-10.


750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONSTITUTIO APOSTOLICASAVANNENSIS-ATLANTENSIS(ATLANTENSIS)B DISTR<strong>ACTA</strong> DIOECESI SAVANNENSI-ATLANTENSI, NOVA ECCLESIA EFFICITUR,(( ATLANTENSIS )) NUNCUPANDA ; PRIORIS AUTEM NOMEN MUTATUR.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMAmplissimas Ecclesias partiri easque magis idoneis definire terminisNostrum esse firmiter censemus, qui, ex eo die quo misericors Deus universam christianorum familiam Nobis regendam commendavit, totis contendimusviribus ut aeternae salutis via omnibus filiis Nostris tutiorfiat, iidemque cunctis sanctae catholicae religionis utilitatibus instruantur.Cum ergo acceperimus venerabilem Fratrem Geraldum Patricium0'Hara, Archiepiscopum-Episcopum Savannensem-Atlantensem,suae latissimae dioecesi satius consulere cupientem, quae universam regionemGeorgiani amplectitur, ab hac Romana postulavisse Sede ut,partita eadem Ecclesia, nova exinde crearetur, huiusmodi postulatislibenter concedimus. Quam ob rem, post rogatum sententiam venerabilemFratrem Hamletum Ioannem Cicognani, Archiepiscopum tituloLaodicensem in Phrygia et in Foederatis Civitatibus Americae SeptemtrionalisApostolicum Delegatum; audito consilio venerabilium FratrumNostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum;consensu pariter eorum suppleto, qui in hac partitione aliquidiuris habeant, de summa Nostra potestate sequentia decernimus.A dioecesi Savannensi-Atlantensi universam superiorem partem territoriiseparamus, quae ad meridiem septemtrionalibus finibus regionum terminatur,quarum nomina vulgo Richmond, Jefferson, Glascock, Wilkinson,Washington, Twiggs, Bibb, Crawford, Taylor, Talbot et Harris; exeaque parte, hisce terminis circumscripta, novam condimus dioecesim,quam ab Atlanta urbe, regionis Georgiae capite, Atlantensem appellarivolumus. In qua urbe Episcopus sedem ac domicilium statuet, cathedramvero suae pastoralis auctoritatis in aede D. N. Iesu Christo Regi sacracollocabit, quae ad hunc diem dignitate concathedralis templi fruita


Acta Pii Pp, XII 751est. Quam ob rem sive templum, sive urbem, sive dioecesim, de quibusloquimur, honoribus ac privilegiis decoramus, quibus cetera gaudentpari dignitate et templa et urbes et Ecclesiae. Episcopum autem simuliuribus, potestatibus, privilegiis, honoribus, insignibusque instruimus,simul oneribus officiisque astringimus, quae episcopalem dignitatem consequuntur.Novam praeterea Atlantensem Ecclesiam suffraganeam facimusBaltimorensi metropoli, cuius Archiepiscopo Atlantensem Praesulemeiusque successores subdi volumus. Cum ergo fines Savannensis-Atlantensis dioecesis, post huiusmodi territorii divisionem contracti, atquein septemtrionales terminos illarum regionum, quarum nomen suprafecimus, deducti sint, decernimus ut eadem dioecesis, una cumeiusdem nominis cathedrali templo, S. Ioanni Baptistae dicato, 8avannensistantum posthac nuncupetur, ab urbe Savannah, in qua Episcopisedes atque cathedralis aedes exstat ; quod et dicendum est de EcclesiaeEpiscopo. Quo vero divinus cultus in Atlantensi templo sollemniorecaerimonia debitoque modo habeatur, et Episcopus consilio et operaeorum utatur virorum, qui animi ingeniique dotibus praestent, volumusut Canonicorum Collegium constituatur; quoadusque tamen id efficinequeat, sinimus Canonicorum loco dioecesanos Consultores eligi. Novaeinsuper Ecclesiae regimen et administratio, episcopalis mensae, quaeaudit, constitutio, Capitularis Vicarii, Sede vacante, electio, aliaquehuiusmodi, praescriptis Codicis Iuris Canonici omnino regantur. Iubemusquoque ut, quod ad clerum spectat, simul atque Atlantensis Sediserectio ad effectum fuerit deducta, clerici illi Ecclesiae ascripti censeantur,in cuius territorio legitime degunt; utque documenta et acta,quae ad novam quomodolibet respiciant dioecesim, a Savannensi Curiaquam primum ad Atlantensem Curiam mittantur, in eius tabulario custodienda.Venerabilem denique Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani,quem diximus, ad ea deligimus efficienda, quae his Litteris descripsimus,vel eum qui eo tempore, quo haec iussa ad effectum adducentur, Apostolicaein Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis Delegationipraeerit ; qui vero hoc exsequetur opus, omnibus ad id necessariisfruetur potestatibus, cuilibet etiam subdelegandis viro, ecclesiasticapraedito dignitate, onusque habebit effectum negotium in acta referendieorumque fide digna exempla ad S. Consistoriale Consilium quam primummittendi.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-


752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die secundo mensis Iulii, anno Dominimillesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriduodevicesimo.CELSUS Card. COSTANTINI © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleucien., Decanus Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.Loco Q< PlumbiIn Ap. Cane, tao., vol. LXXXXIII, n. 19.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>ISANCTUS GEORGIUS MARTYR TOTIUS ITALICI EQUITATUS PATRONUS CAELESTISCONSTITUITUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — Qui « Megalomartyr » apud Orientalessolus appellabatur, Sanctus Georgius, tanta inter Christianos antiquitusopinione florebat, tantam movebat admirationem, ut fideliumpietate atque religione et in Oriente et in Occidente esset quam maximein honore. Cuius nomini et cultui, tamquam invictissimi contra ethni-


Acta Pii Pp. XII 753eorum errores militis, pace christiana per Constantinum Magnum, Imperatorem,restituta atque Ecclesia in libertatem vindicata, Equités,prout traditum est, pie sunt dicati. Nonnullae postea nationes ac respublicaenec non, sacris bellis sub Crucis signo susceptis, milites ipsi Crucesignati Sanctum Georgium, Märtyrern, suum caelestem Patronum elegerunt.Nec mirum : ipsum enim Sancti Georgii nomen idem atque humaniorisvitae cultus, debilium pauperumque tuitio, clara erga principesfides, decursu temporis, habitum est. Mutatis vero nostrae aetatiscondicionibus bellique rationibus, hodierni milites, non amplius equissed automatariis curribus loricatis usi, immutatum constantemque ergastrenuum Equitem non minus quam inditum Christi Märtyrern servaveruntcultum ac pietatem foverunt. Omnes quoque ex Italia missicii Equitatusmilites, Consociationem efficientes, petierunt ut Sanctus Georgiussuae Consociationis caelestis Patronus constitueretur ; id quod, per SacraeRituum Congregationis Decretum die xi mensis Augusti annoMCMXXXVII datum, a Decessore Nostro Pio PP. XI, fel. rec, consecutisunt. Nuperrime denique novum Sacrarium, in quo Italici Equitatus,per gentilicia insignia, encausto mire efficta, res gestae atque bello peremptorumEquitum memoria studiose asservantur, Iriae, parva in urbeolim in Pedemontana regione, nunc autem in Ticinensi agro Cispadanoposita, in honorem Sancti Georgii Martyris ac prindie eiusdem ChristiAthletae festum, sollemni ritu est dedicatum. Quibus omnibus permotus,Venerabilis Frater Henricus Pintonello, Archiepiscopus titulo Theodosiopolitanusin Arcadia, Ordinarius Militaris pro Italia, nomine proprionec non a re militari Administri, Equitatus Legionum Ducum etcastrensium Curionum, a Nobis efflagitavit, ut Sanctum Georgium totiusItalici Equitatus Patronum benigne riteque confirmare ac renuntiaredignaremur. Nos vero, ut pervetustus erga « magnum » illum Märtyrerncultus vel inter hodiernos Equités, automatariis covinis ignivomis praeditos,minime résidât ac deferveat, quin potius eorum pietatem in diesalat atque ad eorum tutelam valeat, huiusmodi votis annuere libentistatuimus animo. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto,certa scientia ac matura deliberatione Nostra, praesentium Litterarumvi perpetuumque in modum, Apostolicae Nostrae potestatisplenitudine Sanctum Georgium, Märtyrern, praecipuum totius ItaliciEquitatus apud Deum Patronum, omnibus et singulis liturgicis privilegiisatque honoribus adiectis, quae praecipuis Coetuum Patronis caelestibusrite competunt, confirmamus, constituimus ac declaramus. Contrariisquibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, de-


'754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecementes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiterexstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri etobtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt; nunc et inposterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum;irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus superhis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigeritattentari.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxnimensis Aprilis, in festo S. Georgii Martyris, anno MCMLVI, PontificatusNostri duodevicesimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus ApostolicisIIVENERABILIS DEI FAMULUS INNOCENTIUS PP. XI, CONFESSOR, BEATUS RENUN­TIATUR.PIUS PP. XIIAd perpetuam rei memoriam. — E vulnerato Christi Domini latereegressa, tamquam sponsa bysso et purpura induta et monilibuspretiosis ornata, Ecclesia qua sanctitate fulgere ab ipso suoortu coepit ad finem usque huius mundi fulgebit. Cum enim ipsiusEcclesiae divinus Fundator hominumque Redemptor et Mystici CorporisCaput omnis sit sanctitudinis fons et origo, numquam deficientin ipso mystico corpore membra quae omnibus christianis virtutibusin exemplum emineant. At si, uti historia inde a vigintisaeculis docet, in Ecclesia Christi numquam defuerunt immo abundaruntsive inter Pastores animarum sive inter cuiusque generis fideles,qui vitae instituto perfectionis culmen attigerint, iis ut ratio postulatpraeeminet Summorum Pontificum agmen gloriosum et lectissimum.Quod si ultimis hisce temporibus pauci adnumerentur Summi SacrorumAntistites qui inter Beatos coelites rite fuerint adscripti; hoc etiamfactum est non quia sanctitas eis defuerit sed, praeter alia, quia postsapientissimas Decessoris Nostri clarae memoriae Benedicti XIV legesde canonizatione Sanctorum, in decernendis supremae laudis honoribus


Acta PU Pp. XII 755Romanis Pontificibus, maior iudiciorum est adhibenda severitas. Attamenplacuit summae Dei bonitati Nobis concedere ut postquam Pio X alteriDecessori Nostro tribueremus coelitum honores. De Ven. Dei Servo InnocentioXI loquimur, qui etsi iam a duobus amplius saeculis diem obiitsupremum, tempore longe distans, attamen virtutum et miraculorummemoria semper fuit universae Ecclesiae propinquus. Natus est hic DeiFamulus Cornili in Insubria, die xix, mense Maio, anno Domini MDCXIex Livio Odescalchi et Paula Castelli, nobilitate et divitiis, sed magispietate, morum integritate et religiosa liberalitate insignibus. In sacrobaptismate, insequenti die collato, puero Benedicti inditum est nomenquod fuit verum omen, cum inter alios fratres et sorores vere fuerit ipsedivinis benedictionibus praeventus, et a pueritia ad extremum vitae suaeterminum, numquam a recto devians, christianae perfectionis culmenattigerit. Natali in urbe in Scholis Societatis Iesu litteris operam deditsimulque tum vitae integritate tum in Deum et Beatam Virginem pietateinter coaetaneos et Marianae Congregationis Sodales semper excelluit.Brevi temporis intervallo, utroque orbatus parente, primum apudconsanguineos, qui Ianuae argentariam faciebant, cum probitatis laudepecuniariae administrationis artem exercuit : insequentes vero annosprimae iuventutis variis in urbibus variisque de causis transegit, de vitaeinstituto capessendo adhuc incertus sed de via christianarum virtutumterenda certissimus. Anno MDCXXXVI iter aggressus Romam versus,utriusque iuris studia in Romano Sapientiae Archigymnasio iniit etNeapoli confecit ubi, « vivis suffragiis ac nemine penitus discrepante »doctorali laurea donatus est. At, instanter vocante Deo, Benedictusanno MDCXL sacra tonsura insignitus est et clericalem vestem indutusut Domino vitam unice mancipatam ageret, atque religionis et beneficentiaeoperibus operam daret. Romam inde reversus, ab Urbano Pp. VIIIinter Protonotarios Apostolicos de numero participantium adnumeratus,mox Camerae Apostolicae Praeses datus est; deinde Firmum inPiceno missus ut ibidem grave odiosumque Advocati Fiscalis munusexerceret. Quod sollerti diligentia ac prudentia, fortiter, sagaciter, fideliter,recte, duce caritate, gessit, saepe de suo pro debitoribus pauperibustaxationem solvens. Maceratensis Gubernator anno MDCXLIV electus,etiam in hoc munere, etsi paucis mensibus fungendo, vitiorum profligatorem,fastus et avaritiae inimicissimum, iustitiae adsertorem, pauperumpatrem amantissimum se praebuit. Insequenti anno, praesidatuabdicato Camerae Apostolicae, inter eiusdem Clericos adscitus, die viMartii anno MDCXLV, inter Purpuratos Sanctae Romanae Ecclesiae Pa-


756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetres adlectus, titulo ei adsignato Sanctorum MM. Cosmae et Damiani.Mox ut Xysti V legibus in Bulla « Postquam verus » contentis obtemperaretur,ad minores ordines prius dein ad Diaconatum promotus est.Etiam in cardinalitia dignitate constitutus, etsi decori suae dignitatisproprio providens, numquam tamen nimio fastui, tunc temporis communi,indulsit, parce vivens ut largius egenis et indigentibus subvenireposset. Romanis Congregationibus operam dedit adsiduam et utilissimam; a Consistoriis aliisque pontificiis caeremoniis et sacris functionibusnumquam, semper tamen a profanis conventibus absens, vicesArchipresbyteri Patriarchalis Basilicae Liberianae pie fideliterque gessit.Ferrariensi Legationi ab Innocentio PP. X praepositus, in annonaedifficultate gravissima, populi necessitatibus tali prudentia et caritateprovidere curavit, ut quem venientem Ferrarienses evangelicisverbis « Benedictus qui venit in nomine Domini » salutarunt, commorantemet proficiscentem patrem pauperum constanter et unanimiterappellarent. Novariensis Ecclesiae Episcopus anno MDCL electus, diexx Novembris eodem anno in Sacello Palatii Episcopalis Ferrariensis adsacrum presbyteratus ordinem est promotus et insequenti anno, die xixIanuarii, in Cathedrali Templo eiusdem urbis, episcopalem consecrationemrecepit, deinde Comi, per aliquot menses commoratus, ineuntemense Februario anno MDCLII, suae sedis canonicam possessionem cepit.Novariae duobus tantum annis permansit Cardinalis Odescalchi at etiamin pastorali gravissimo obeundo munere, consueta prudentia et sollicitudinepraesertim vero effusa in pauperes liberalitate eminuit. Maximamautem laudem ipse consecutus est in provehenda in Clero et fidelibuscognitione doctrinae christianae. Anno MDCL vi, Novariensi episcopatuabdicato, Romanae Curiae negotiis iterum navam atque probatissimamoperam suam dedit simulque propinquo suo Thomae Odeschalchiin piis hospitiis a S. Galla et a S. Michaele ad Ripam maximumpraebuit auxilium. Nec minus claruit Servi Dei iuris peritia et animiintegritas in decretis, quae uti Patronus et Iudex Ordinarius Catechumenorumet Neophytorum, edenda curavit. Clemente X , anno MDCLXXVIe vivis sublato, die xxi Septembris, Cardinalis Benedictus Odescalchi,invitus et reluctans sed Dei voluntati obsecundans, Summus Pontifexelectus est sibi nomine imposito Innocentii XI. In supremo Divi Petri solio,difficillimis temporibus sedens, de Ecclesia Dei animarumque aeternasalute omnimode bene meruit. De pristino enim vitae instituto nihilremittens, fide unice innixus, maiora et praeclariora prudentiae, iustitiae,evangelicae simplicitatis et paupertatis, maxime vero, quod ei fuitsemper proprium, in egentes cuiusque generis effusae liberalitatis documentapraebuit. De propagatione et praeservatione catholicae religionis


Acta PU Pp. XII 757imprimis sollicitus, novas erexit in America Meridionali dioeceses etVicariatus Apostolicos ; missiones et missionales ad exteras gentes maximefovit : in regionibus vero Petrianae Cathedrae propinquioribus, religioniset morum integritatem omni cura custodire studuit. Serpentestunc errores, Iansenismum, Molinosismum, Quietismum quos vocant,prout res et adiuncta postulabant, reprobavit, erga errantes tamen misericorset benignus. Sacerdotes omnes etiam regulares et ipsos PatresCardinales hortatus est assidue ut non tantum pueros sed et adultos etmilites christiana doctrina imbuerent, huiusmodi disciplinae tradendaerationem Ipse dictans, magistrarum coetum convocans, praemia et indulgentiasconcedens, libellos cathechismum referentes omni cura et interomnes divulgans. De sanctitate morum item sollicitus, plurimos sive inClero sive in populo abusus extirpare sategit ; maxime vero nimiam atquenon rectam etiam Pontificum, erga consanguineos et propinquos dilectionem,quae nomine « nepotismi » venit, prius quam verbo vitae suaeexemplo eradicare studuit, admirationem ob hanc rem haereticorum,maxime vero Protestantium, sibi concilians. Inter praecipuas vero Ven.Servi Dei laudes illa est adnumeranda, inductum bellum contra Turcasde iisque parta memoranda in aevum victoria, qua die decima secundaSeptembris a. MDCLXXXIII Vindobona ab obsidione liberata est. Necminus praeclara et mirabilis fuit ab iisdem infensissimis hostibus urbisBudae liberatio die secunda Septembris anno MDCLXXXVI. Ad quas victoriasin universa Ecclesia recolendas et auxiliatrici Virgini Deiparaetributas, Ven. Pontifex festum instituit Ssmi Nominis eiusdem BeataeMariae Virginis, cuius in honorem Romae, ad Forum Traianum memorialetemplum dicatum est, ibique Archiconfraternitas constituta cuipiissimus Pontifex primus adscribi voluit. Nec timuit intrepidus ChristiVicarius, Dei et Ecclesiae iurium vindex fortissimus, Regibus etiampotentissimis et principibus obsistere quoties res postulavit.In ApostolicaeSedis bonis administrandis, aerario publico exhausto, annona carente,maxime enituere peritia, aequitas, in pauperes beneficentia quaeuti diximus, Innocentio semper fuerunt propriae. Quod si in mente habeaturVen. Dei Famulum inde a sua iuventute debilis fuisse corporisconstitutionis, et malis plurimis ingravescente aetate afflictum, ita ut,teste Lancisio illo, qui fuit eius Archiatra, Pontificis vita, ultimis annisfuerit (( indicibile martyrium », non potest quisque mirari heroicam eiuspatientiam et fortitudinem simul cum constanti pietate et eius voluntatiscum divina consensione. Mortem propterea, ad quam cotidie separaverat, quamque enixis precibus sanctam implorare numquam cessaverat,laetus et fidens suscepit die decima secunda Augusti anno


758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMDCLXXXix. Statim ac ad superos evolavit, sanctitatis fama, qua adhucvivens fruebatur, magis in dies percrebuit, ita ut, biennio nondum expleto,die XII m. Aprilis a. MDCXCI, canonicae inquisitiones in Urbe inceptaesint et Clemens Pp. XI die III Septembris a. MDCCXIV Beatificationiscausam introducendam decreverit. Apostolicis deinde processibuscum in Comensi Curia tum in Urbe instructis, ceterisque de iure servatis,Benedictus XIV nonnullas animadversiones ex quibusdam libellisdesumptas coram se, die i Augusti a. MDCCXLIV in Ordinaria Congregationeexamini subiiciendas voluit, quae animadversiones cum ab omnibuscongregatis calumniosae agnitae fuerint, idem Pontifex clarissimus,edito decreto die VIII eiusdem mensis, ne ultro in posterum renovarenturedixit omnibusque silentium imposuit. Sequenti anno Novariensemprocessiculum, qui dicitur, ratum habuit et ad ulteriora procedi decrevit.Ob civilis tamen potestatis indebitum interventum temporumque iniqui -tatem, ob mortem insuper Benedicti XIV et successive CardinaliumCausae Ponentium usque ad nostra tempora causa siluit. Anno autemMCMXxxiii, Alexander Macchi, bonae memoriae Episcopus Comensis,proximo Decessori Nostro Pio Pp. XI preces adhibuit quam enixas utVen. Servi Dei tandem beatificatio haberetur. Quibus precibus concedensidem Decessor Noster bo. me. Cardinalem Raphaelem CarolumRossi, Causae Relatorem nominavit, quo coram die xxvi Octobrisanno MCMXLIII Congregatio Antepraeparatoria habita est, Praeparatoriadie iv Iulii sequentis anni; Nova Praeparatoria die xxviIulii anno MCMLV coram Cardinali Clemente Micara, quem Nosdefuncto Cardinali Rossi suffecimus. In Generali autem Congregationecoram Nobis habita die xi Novembris eiusdem anni, cumomnes tum Patres Cardinales tum Praelati Officiales et Patres Consultoresfere unanimem favorabilem sententiam protulissent, Nos de virtutibussive theologalibus sive cardinalibus a Servo Dei in gradu heroicoexercitis constare ediximus. Necessaria fuit deinde disceptatio de miraculis,quae a Deo, per intercessionem Ven. Innocentii XI dicebanturpatrata. Quae disceptatio haud difficilis fuit cum celeberrimus ille Lancisius,quem supra laudavimus, e circa centum miris sanationibus VenerabiliInnocentio intercedente, vix demortuo, patratis, triginta naturaevires supergressas fuisse declarare non dubitavisset. E quibus sanationibusduae ab actoribus causae electae sunt et Sacrae Rituum Congregationipropositae. De eis constare Nos die xxn Maii vertentis anniediximus. Unum igitur supererai discutiendum; an Dei Famulus interBeatos Coelites tuto foret recensendus. Quod prorsus factum est. Omnesenim tum Purpurati Patres Sacris tuendis ritibus praepositi, tum PraelatiOfficiales et Consultores id fieri posse cunctis suffragiis affirmarunt.


Acta Pii Pp. XII 75»Nos tamen, pro rei magnitudine et peculiaribus difficultatibus huic Causaeinhaerentibus, mentem Nostram distulimus aperire quo ad eam ferendamsententiam maiorem superni luminis copiam, enixas preces adDeum admoventes, impetraremus. Tandem die xv mensis Augusti, eodemhoc anno, ad Venerabilis Servi Dei Innocentii Pp. XI sollemnemBeatificationem tuto procedi posse decrevimus. Quae cum ita sint, Nosharum Litterarum vi atque auctoritate Nostra Apostolica, facultatemfacimus ut idem Venerabilis Dei Famulus Innocentius Pp. XI beatinomine in posterum nuncupetur, eiusque corpus et lipsana, seu reliquiae,non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicaevenerationi proponantur atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiisdecorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus ut deIllo quotannis recitetur Officium de Communi Summorum Pontificumcum lectionibus propriis per Nos approbatis et Missa de eodem Communicum orationibus propriis, pariter probatis, celebretur, iuxta Missalis etBreviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem et Missaecelebrationem fieri dumtaxat largimur praeterquam in ista NostraUrbe et dioecesi, in dioecesibus tum Comensi in qua Beatus ortumhabuit tum Novariensi cui sanctissime praefuit, ab omnibus Christifidelibusqui horas canonicas recitare teneantur et, quod ad Missam attinet,a. Sacerdotibus omnibus ad Templa vel Sacella, in quibus Beati festumagatur, convenientibus. Largimur denique ut Sollemnia BeatificationisVenerabilis Servi Dei Innocentii Pp. XI supra dictis in Templis seu Sacellis celebrentur diebus legitima auctoritate statuendis intra annum,postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Basilica Vaticana fuerintperacta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicisnecnon decretis de non cultu editis ceterisque quibuslibet contrariis. Volumusautem ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodomanu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atqueeiusdem Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus,eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi,hisce ostensis Litteris, haberetur.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dominicadie VII mensis Octobris, in festo Sacratissimi Rosarii BeatissimaeVirginis Mariae, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.De speciali mandato SanctissimiPro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiisGILDO BRUGNOLAa Brevibus Apostolicis


760 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEPISTULAAD EXCMUM P. D. IOSEPHUM FIETTA, ARCHIEPISCOPUM TIT. SARDICENSEM, INITALIA APOSTOLICUM NUNTIUM, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUMIMPLENTEM.PIUS PP. XIIVenerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Proximoineunte Novembri mense, ut libenter intelleximus, ipse decemab inito sacerdotio lustra, superna adiuvante gratia, feliciter celebrabis.Quae profecto periucunda tibi tuisque sollemnia Nostris secundis votisominibusque adaugere exoptamus. In ipsis enimvero sacri muneris primordiisa Secretis fuisti egregio sacrorum Antistiti Ernesto Piovella,adiutricem operam in pastorali officio obeundo eidem praestitisti, primoin dioecesi Algarensi, deinde in metropolitana sede Arborensi, deniquein praenobili Ecclesia Calaritana. Ab anno autem MCMXXII assiduamcuram consiliumque tribuisti Apostolicae huic Sedi, quae antea te misitin Americam Centralem ad operam apud Internuntiaturam Apostolicamconferendam, quadriennio post, te ipsum, dignitate auctum archiepiscopali,Internuntium Apostolicum in eadem regione renuntiavit, deincepstibi Apostolici Nuntii munus concredidit, quum in Republica Haitianaet Dominicana, tum in Argentina, ubi per plures annos Romani Pontificispersonam gessisti. Haec quidem praeclara merita, quae apud exterasnationes tibi comparasti, Nosmet Ipsi respicientes, tres abhinc annos tein Almam Urbem vocare voluimus, ut in hoc veluti centro catholicinominis, apud ipsam beati Petri Cathedram, in gentis Italicae beneficiumNostri Nuntii munus exerceres. Tibi itaque, Venerabilis Frater, de sacerdotaliatque episcopali officio diu actuoseque gesto ex animo gratulamur,simulque Deum benignissimum precamur, ut te supernis donis ac solaciisrecreare affatim velit. Quorum interea conciliatrix et praenuntia,peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quamtibi, Venerabilis Frater, tuisque coniunctis laborumque sociis peramanterin Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxv mensis Octobris, annoMDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XII


Acta PU Pp. XII 761NUNTII TELEGRAPHICIIAD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. CARD. WYSZYNSKI, ARCHIEPISCOPUMGNESNENSEM ET VARSAVIENSEM, IAM E SUA SEDE DEPORTATUM, DIE XXVIIIOCTOBRIS MENSIS A. MCMLVI IN FESTO IESU CHRISTI REGIS V ARSA VIAMREVERSUM. *Tuus ad Sedes Gnesnensem et Varsaviensem reditus, quem Nobisobservantissimo nobilissimoque telegraphico nuntio significasti, quiquetantopere Poloniae populum et catholicos omnes gaudio affecit, suavissimaNobis causa est cur Omnipotenti Deo immortales persolvamusgrates, tibique effusa caritate gratulemur, Dilecte Fili Noster, cuiusvirtus invictaque animi fortitudo inter ardua in exemplum enituit; atque,dum enixis admotis Caelo precibus deditissimae tuae voluntatisallatum testimonium rependimus, Tibi, Clero populoque tuo, necnonEpiscopis et christifidelibus catholicae Poloniae universae peramanterbenedicimus, firma recreati spe, fore ut, quemadmodum espectatissimusreditus tuus volventem hunc annum Mariae a Iasna Gora, PolonorumReginae, sacrum vobis peculiari modo memorandum reddit, ita idemeventus, deprecatrice Redemptoris Matre, sincerae illius pacis Poloniaesit auspicium, quae iustitia, caritate debitaque Ecclesiae libertate innitatur.PIUS PP. XIIIIAD EMUM P. D. IOSEPHUM S. R. E. CARD. MINDSZENTY, ARCHIEPISCOPUM STRIGO­NIENSEM, POST DEPORTATIONEM ET CARCEREM IN LIBERTATEM RESTITUTUM. * *Eodem paterno animo, quo octo ante annos acerbissimo maerore affectiTe ex tua Sede iniuste deturbatum et in carcerem coniectum comploravimus,et non semel, praesertim autem in Consistorio Extraordinario,publice conquesti sumus, nunc vehementi cum solacio comperimus,universis terrarum orbis catholicis una cum patria tua plaudentibus, Te* Datus die 30 Octobris mensis a. 1956.* * Datus die 31 Octobris mensis a. 1956.50 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 16. — 24-11-1956.


762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeesse in libertatem restitutum. Plurimas Deo gratias agimus, qui iugeschristifidelium omnium supplices voces benigne excepit, et cuius adiuvantegratia fides tua tuaque animi virtus in tot tantisque aerumnispro Christo tplerandis roboratae fulserunt. Quod quidem auspicium estofore ut christiani mores, Tuo ceterorumque sacrorum Antistitum apostolicostudio, cui greges vestri generose respondeant, in dilectissimaHungarorum Natione post tam gravia errorum discrimina profusumquesanguinem renovati reflorescant, et accepta a patribus erga Ecclesiamet Apostolicam Sedem observantissima fidelitas semper eniteat. Dumautem vita functis ob luctuosissimos horum dierum eventus aeternamdeproperamus requiem, cum Tibi, dilecte Fili Noster, cui precibusNostris Nostraque sollicitudine semper adfuimus, tum ceteris Antistitibus,Clero et christifidelibus omnibus, iis nominatim qui acerrimis calamitatibusperculsi sunt, Apostolicam Benedictionem caelestis conciliatricemauxilii, effusa caritate impertimus.PIUS PP. XIINUNTIIRADIOPHONICIIINTER SOLLEMNIA BEATIFICATIONIS INNOCENTII PP. XI, IN BASILICA VATICA­NA PER<strong>ACTA</strong>, SUMMUS PONTIFEX PIUS XII MERITA ET VIRTUTES EIUSDEMBEATI ILLUSTRAT AC EXALTAT. *Come limpido astro, acceso da Dio nel firmamento della Chiesa, e lacui fulgida luce ridonda ad onore di questa Sede Apostolica, il novelloBeato Innocenzo XI appare in quest'ora solenne, ai Nostri e ai vostrisguardi, circonfuso di grandezza e di gloria sovrumana, giusto premiodella eccelsa santità, che illustrò la sua vita e la sua azione. Siamo certi,Venerabili Fratelli e diletti Figli, che voi tutti condividete l'intimaletizia che ricolma il Nostro cuore, non soltanto per esser Ci stato concessodalla divina Bontà d'iscrivere nell'albo dei Beati un Nostro Predecessore,verso cui abbiamo sempre nutrito profonda venerazione; maper avere con ciò stesso adempiuto il voto del mondo cattolico, da oltre* Datus ex Arce Gandulfi, die Dominico 7 Octobris a. 1956.


Acta PU Pp. XII 763due secoli bramoso di vedere elevato agli onori degli altari un Papatra i più insigni della Chiesa romana.Benché l'austera ritiratezza dell'umile Pontefice e la rigida sua attivitànel promuovere l'opera di riforma in seno ad una società da lungotempo adagiata in gravi abusi, lo avessero privato durante la sua vitaterrena dell'aura della popolarità ; tuttavia, al suo pio transito, proruppespontanea in ogni ceto di persone la consapevolezza della sua santitàe della grandezza delle opere portate a termine in vantaggio della Cristianitàe particolarmente dell'Europa. Al coro di lodi osannanti allasua memoria si associarono, come scriveva un contemporaneo, le favorevolitestimonianze anche di non pochi acattolici, che, sebbene nonbenevoli verso la Sede Apostolica, riconobbero la bontà, la rettitudine ela forza d'animo di lui. Ciò nonostante, il processo di Beatificazione,sollecitamente introdotto, non ottenne quella rapida conclusione che siattendeva. Considerazioni esterne, che per sé non riguardavano alcunadelle condizioni essenziali stabilite dalle leggi canoniche in tale materia,consigliarono a più riprese di sospenderne il corso. Al presente, però,gli ostacoli, che si frapponevano al suo felice coronamento, si potevanoconsiderare superati, e chiariti i dubbi sulla retta interpretazione dellerisoluzioni d'Innocenzo XI in talune vicende del suo Pontificato, trascorsofra ardue difficoltà ed intricate circostanze, sia all'interno cheall'esterno della Chiesa. Accurate ricerche storiche hanno infatti confermatoche i motivi determinanti dei singoli suoi atti, anche allorché sitrovò al centro di aspri conflitti, non erano in nessun modo derivati dacontrasti o inimicizie politiche, bensì unicamente dalla coscienza dellasua responsabilità nel difendere la libertà della Chiesa e nel tutelare lasalvezza del mondo cristiano.In tal modo lo splendore della verità, destinata a trionfare, sebbenea distanza di secoli, sugli errati giudizi e le umane passioni, avvolge orad'inclita gloria la sua figura e il suo nome. Ma sopra ogni altra cosa Cipare di scorgere nella odierna glorificazione del grande Pontefice delXVII secolo uno squisito tratto della provvidenza di Colui, che, comechiama le anime a straordinaria santità, così si riserva di segnare ilgiorno della loro apoteosi secondo disegni d'infinita sapienza. In talguisa Ci sembra che la esaltazione di Innocenzo XI, dopo quasi tre secolidalla sua morte, non solo debba reintegrare la giustizia storica verso unPontefice altamente benemerito della Chiesa e dell'Europa, ma ancheindicare le vie della salvezza, della pace, del rinnovamento alla presenteetà, contrassegnata, — come quella in cui egli visse, — da urgente biso-


764 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialegno di spirituale rinascita, dalla gravità e vivacità dei contrasti, da immanie comuni pericoli.Possa pertanto l'inno del ringraziamento al Padre d'immensa Maestà,al venerando suo vero ed unico Figlio, al Santo Spirito Paraclito, cheè testé risuonato in cotesto sacro luogo, già testimone delle virtù e dellegesta del novello Beato, nella Festa del Santissimo Rosario della Madredi Dio, riecheggiare nella universa Chiesa, da lui servita, avvalorata edifesa con tutte le forze del suo adamantino carattere, con la saggezzadel suo spirito e soprattutto con amore di assoluta dedizione, che lo facevanopronto, come egli stesso più volte dichiarò, ad immolare, se necessario,per essa la propria vita.La figura del novello Beato — La sua santitàNon vi è dubbio che l'intimo fondamento della grandezza anche umanad'Innocenzo XI derivò dalla sua santità, ossia dalla vivida coscienzadi fedele sudditanza a Dio, adorato ed amato come principio, termine enorma di ogni pensiero, affetto, parola, azione. Le eroiche virtù che inlui rifulsero, le intrepide lotte sostenute, le gloriose imprese che ne immortalaronoil nome, scaturirono da quella, a guisa di differenti coloririfratti da un prisma di puro cristallo, e là trovarono la loro sorgente, làil necessario vigore.Come spesso accade nella storia dei Santi, la divina grazia prevenneBenedetto Odescalchi fin dai più teneri anni, servendosi dapprima dellasana educazione familiare impartitagli dai genitori, a persone molto pie,ed ottimi cristiani », e in conformità alla tradizione del nobile Casato,benemerito della Chiesa e della patria per illustri personaggi che Puna el'altra egregiamente servirono. Un indirizzo più saldamente religioso attinseegli poi alla scuola di pietà e di apostolato delle Congregazioni Mariane,che lo avviarono al sommo rispetto delle cose divine e alle virtùproprie della sua età e del suo stato, quali un'intemerata castità costantementevigilata ed una ardente carità verso i derelitti, che più tardi glimeritò il titolo di « padre dei poveri ». Anche quando, incerto sullo statodi vita da abbracciare, si recò dalla nativa Como, in veste di commerciantea Genova, e poi di studente a Roma e a Napoli, il giovane Odescalchirispecchiava nelle parole e nei costumi l'intensa vita spiritualedi chi è posseduto interamente da Dio. In quella età, che spesso è peraltri pretesto di frivolezze, egli già riteneva come norma di condotta «man-


Acta Pii Pp. XII 765dare il bene innanzi » 1e in particolare soccorrere il prossimo, poiché« questo è l'unico che può farsi utilmente nel mondo ». 2 Sensibile e docilealle divine mozioni, appena ebbe la certezza di essere da Dio chiamato aservirlo nella Chiesa, il quasi trentenne Odescalchi non esitò ad abbracciarelo stato ecclesiastico, con assoluta purità di intenzione e con l'alacreprontezza a qualsiasi peso gli venisse imposto, o, come egli stesso(sembra) lasciò annotato, a « servir senza speranza e senza impegno »,vale a dire, senza riguardo per persone e cose contrastanti con la suavocazione. 3Così non si sottrasse all'arduo incarico, certamente nonconsono all'innata generosità del suo cuore, di (( Commissario straordinariodella Marca » in tempi di estrema penuria privata e pubblica ;ne adempì anzi l'ufficio con piena soddisfazione sia della Santa Sede, siadegli stessi popoli, grazie alla rara sua prudenza e pazienza, e particolarmente,alla squisita carità, che gli faceva riconoscere nei prossimi,specie i più poveri, la persona stessa di Cristo, da soccorrere, pertanto,col sacrificio di sè e delle proprie sostanze. Man mano che gli uffici e ledignità si accumulavano sulle sue spalle, tanto più il suo spirito cercavarifugio nella preghiera, cui dedicava molte ore nel silenzio dei templi enella ritiratezza della sua casa, mutata in austero santuario, traendonela chiarezza e il vigore per affrontare le difficoltà nel governo dei popoli,prima come Cardinale Legato in Ferrara, poi come Vescovo a Novara,e infine, in Roma.Può forse recare meraviglia, come accadde per i contemporanei, cheun uomo di tanto potere, di così dinamica attività, spiegata nelle funzionidi governo, quali l'amministrazione della giustizia, la tutela dell'ordinepubblico, le bonifiche delle terre, i rapporti con le autorità, lacura delle finanze dello Stato pontifìcio, trovasse il tempo di dedicarsialle pie pratiche, quali, ad esempio, « l'esercizio della buona morte », ol'assistere alla recita del divino ufficio, o l'insegnare il catechismo aifanciulli. Eppure il nascondimento nella preghiera è la segreta originedei suoi innegabili successi, prima e durante il Pontificato. Nell'unionecon Dio egli affinava la innata maturità nel conoscere e nel giudicaregli uomini, nel temprare l'animo alle lotte, nel vedere con chiarezza iveri mali che travagliavano la società, e, quanto a sè stesso, nel vigilare,1Romana - Beatif. et Canonizat. Venerabilis Servi Dei Innocentii Pp. XI, Summarium1943, p. 549.2Summ. 1943 § 878, pag. 182.3Summ. 1943, pag. 583.


766 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecorreggere, dominare le proprie inclinazioni, per rendersi, il più possibile,strumento di bene nelle mani del suo Signore.Fu in tal modo che il giorno in cui la Chiesa, vedovata per la morte diClemente X, si prostrò davanti agli altari per ricordare la promessa dell'Onnipotente: « Io susciterò per me un sacerdote fedele, che opererà secondoil mio cuore e il mio spirito, e gli edificherò una casa fedele, ed eglicamminerà per tutti i giorni al cospetto del mio Cristo », 4volse gli occhisu Benedetto Odescalchi, e riconobbe in lui il Pontefice che avrebbe incontrato(( il compiacimento sia di Dio per la devota cura verso i fedeli,sia del popolo cristiano in virtù della costante ricerca della gloria diDio )). 5Innocenzo XI, accettando la dignità del supremo Pontificato come croceimpostagli dalla divina Provvidenza, era consapevole dei gravi doveriche lo attendevano, ed insieme, delle grandi speranze in lui riposte dallaCristianità. La sua profonda umiltà gli nascose forse quanto egli fosse,per indole, per esperienza e per volontà, preparato ad affrontare glieventi che si andavano maturando, sia in seno alla Chiesa, ferita da graviabusi, sia in seno alla comunità europea, minacciata nei suoi confiniorientali, dilacerata da scismi religiosi, messa sossopra dall'antagonismodei Principi, incapaci di darsi un equilibrio e la necessaria unità controi comuni ed estremi pericoli. Lontana dal suo carattere pratico e volitivo,nonché dalla sua coscienza di Padre e Pastore, era in lui ogni idea di(( lasciar correre », o, tutt'al più, di parare i colpi caso per caso. InnocenzoXI salì al trono pontifìcio con la visione delle necessità delsuo tempo, imponendosi in conseguenza e fin dal principio un programmadi azione ben definito e concreto secondo queste tre direzioni : portarea compimento la riforma interna intrapresa dal Concilio Tridentino,rivendicare la libertà e i diritti della Chiesa, assicurare lasalvezza dell'Europa cristiana. Accingendosi a questa triplice opera,Innocenzo XI era conscio che avrebbe dovuto lottare contro potenti avversari,superare a buon fine la loro violenza, tollerare non poche offesee rivalse. Ciò nonostante, il suo animo intrepido non vacillò, nèaspettò, per agire, gli eventi, ma li prevenne, e con azione risoluta espesso solitaria, attese ad attuare il suo programma contro ogni sorta dilusinghe e ogni suggerimento di compromessi, finché non pervenne adassicurare un duraturo successo alla sua opera. Il suo nome resta per-* Missa pro elig. Summ. Pontif. Introit.4Cfr. ib. Oratio.


Acta PU Pp. XII 767tanto legato alla storia del Pontificato romano per l'ardimento con cuiaffrontò i tre sommi impegni, per la costanza con cui li perseguì, per irisultati d'immensa portata con cui li coronò. Lo storico, tuttavia, che sisoffermasse a considerare l'esterno operato d'Innocenzo XI, mettendo inluce le doti naturali della sua indole, non darebbe il suo vero ritratto, senon illuminandolo con la stessa luce soprannaturale, da cui egli si feceguidare in ogni suo atto. Sotto questa luce appaiono congiunti l'uomodi governo e il santo, mentre quelle che sembravano forse soltanto dotinaturali, si rivelano anche genuine virtù religiose, ridondanti da un'animaricolma di Dio e dedita ad eseguire ad ogni costo la sua volontà.Colui infatti, che fin da fanciullo si era distinto per l'accesa pietàverso Dio ed il rispetto alle cose divine, riconobbe nel sommo Pontificatoun ulteriore motivo per rinvigorire la vita interiore, ritenendo suo dovere,come egli disse, « stare ritirato in casa a pregare Cristo per il suo popolo». 6La recita del divino Ufficio continuò ad essere « il suo sollievoe piacere maggiore », che anteponeva a qualsiasi altro anche necessariosvago. 7Sommo il rispetto per la santa Messa, alla cui celebrazione, indeterminati giorni, non dedicava meno di tre ore : una per la preparazione,una per il sacrificio stesso, ed una terza per rendere umili grazie.A tanta fedeltà alle cose divine corrispondeva quella estrema delicatezzadi coscienza propria dei santi, che gli faceva aborrire in sè e neglialtri, non che la colpa, le più remote occasioni, o anche solo le apparenze.L'eroico dominio sopra di sè ed i propri sentimenti lo rese esemplarmentepaziente nel tollerare le angustie delle infermità che accompagnaronoi tredici anni del suo pontificato, aumentate negli ultimi tempiuno a diventare dolori intollerabili. Di portamento dignitoso e quasimelanconico, sapeva pur essere a suo tempo affabilissimo. Era (( veracissimo,schietto e sincero », alieno nell'intimo della mente da ogni simulazione,così che (( mai nel suo trattare fu riconosciuta frode, doppiezzao inganno, anzi teneva da sè lontano chi conosceva soggetto e sottoposto:a vizi simili ». 8 Irremovibile nelle determinazioni, non le faceva sue senon dopo matura riflessione e richiesta di consigli. Sensibilissimo allealtrui sventure, tollerava invece in dignitoso silenzio le maldicenze e leoffese arrecate alla sua persona. Rigido amministratore dei beni ecclesiastici,non lesinava sui propri nel soccorrere gli indigenti ; nobile pernascita e pervaso della sacra dignità del suo Ufficio, amava trascorrere6Summ. 1943 § 1973, pag. 422.7Summ. 1943 § 1908, pag. 398.* Summ. 1943 § 554, pag. 125.


768 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialela vita secondo il genuino spirito apostolico, nella povertà, nella semplicità,nel lavoro. 9Tutto di Dio, non cercava che la gloria di Lui, affliggendosiprofondamente fino alle lacrime, se pubbliche onoranze gli venisserotributate, come accadde in occasione della liberazione di Vienna,di cui egli fu l'indiscusso promotore e artefice.Dalla totale dedizione di sè, nelle intenzioni e nelle opere, alla causadi Dio e della Chiesa, derivavano la sua intrepidezza, l'eroica sopportazionedi momentanei cattivi successi, l'affrancamento da ogni umano riguardo,una tal quale severità, ma soprattutto la ferma costanza nell'adoperarsiche il bene, preso di mira, si effettuasse nonostante qualsiasisforzo e rinunzia. Valga come esempio non unico il suo comportamentodurante il Congresso della pace di Mmega. Al suo Nunzio, Luigi Bevilacqua,colà inviato, che adempiva egregiamente il suo ufficio, ma avevaforse coi suoi felici successi toccato alquanto la sensibilità degli Inglesi,fece inviare dal Cardinale Cibo le seguenti istruzioni : « Se venisserole proposizioni di pace dall'Inghilterra, e questa volesse esserearbitra del trattato, non poteva ella rispondere più opportunamente, n èpiù conforme ai sensi di Sua Santità, quanto con dire che la SantitàSua nella missione di V. S. Illma al Congresso non si è proposta la gloriapropria, ma quella di Dio e la quiete e la sicurezza del Cristianesimo.Perciò non curarsi punto chi sia per essere l'Autore, purché si faccia... ».Perciò «V. S. Illma non ha... da affannarsi... per far risplendere il suocarattere nelle arti politiche, se non quanto conferiscono al fine santodi portar pace ai popoli e sicurezza e vantaggio alla Chiesa di Cristo ». 1 0Questo servire unicamente alla causa santa, in scrupolosa coscienziositàdinanzi a Dio ed offrendosi a Lui come puro strumento, è forse ilpiù spiccato tratto del carattere di Innocenzo XI ; l'origine e la spiegazionedelle massime sue intraprese, prima delle quali la riforma dellospirito cristiano e della disciplina ecclesiastica.L'opera della riformaL'opera di riforma del novello Beato rifulse innanzi tutto nel rinnovamentomorale della Città di Roma e nell'amministrazione di tutto lo Statoecclesiastico. Fu insigne suo merito di avere applicato i mezzi e imetodi della riforma risolutamente, comunicando ai rimedi, con l'inflessibilesua volontà e col personale suo esempio, concretezza e vigore. Di109Cfr. Summ. 1943, pag. 744 e seg. passim.25 Settembre 1677 - Archivio Segreto Vaticano, Nunziatura di Paci 37, fol. 13.


Acta PU Pp. XII 769tutto ciò resta eloquente documento la celebre « capitolazione » elettoraleche, per il contenuto e le circostanze ad esso connesse, ma moltopiù per la scrupolosa attuazione cui l'Autore la volse, costituisce il piùfedele ritratto del Beato Pontefice, quale restauratore della disciplinaecclesiastica e nemico degli abusi. È noto che, alla vigilia della propriaelevazione a Sommo Pontefice, egli presentò ai Cardinali un programmadi riforme, a modo di « capitolazione » da lui stesso composto, sollecitandone l'accettazione, quasi come condizione del proprio assenso all'elezione.Non senza viva commozione si presenta al Nostro ricordo, inquesta solenne circostanza, il racconto lasciatone dalle cronache deltempo. La sera prima della sua elezione, vale a dire il 20 settembre 1676,« alle due ore di notte », i Cardinali andarono da lui per porgergli il loroossequio, ed egli li accolse con grande tenerezza e commozione, ma liscongiurò con preghiere accompagnate da lacrime, che volessero eleggerealtro soggetto più meritevole di lui e più abile a sostenere un cosìgran peso, rappresentando esservi soggetti assai più atti. Finalmente sidimostrò disposto ad accettare, ma chiese che i Cardinali sottoscrivesseroquei Capitoli, come di fatto avvenne. La mattina seguente 21 settembrel'Odescalchi fu eletto. 11Innocenzo XI saliva dunque al tronopontifìcio con un programma che sembrava riecheggiare i voti e le aspirazionidella porzione più eletta della Chiesa. A dire il vero, la formache egli scelse per conferire la meritata solennità e importanza al suoprogramma, contrastava con le disposizioni che vietavano e dichiaravanonulle le cosidette Capitolazioni nei conclavi, emanate già da GregorioX, 12 e in tempi più vicini, da Pio IV 13 e Gregorio XV ; 1 4 ma lo zeloardente del nostro Beato, e il momento particolarmente delicato cheattraversava la Chiesa, sembravano giustificare quell'atto, specialmentese, come spiegò più tardi Benedetto XIV, tali capitolazioni fossero — edi fatto erano — giuste e dirette al bene comune, da stimarsi in ognicaso come aventi per il futuro Pontefice forza direttiva e non coattiva. 15Chiunque, conoscendo la storia del Pontificato di Innocenzo XI, rilegge11Arch. Segr. Vatic, Miscellan., Conclavi, Fondo Pio 263 (417), fol. 369 e 401 -Biblioteca Apostolica Vaticana, Urb. lat. 1723, fol. 62 (già 58) e fol. 94 (già 90), e Barb.lat. 4664, fol. 79 e 197 v , nel quale ultimo si dice che quei capitoli sarebbero stati giàproposti nel precedente Conclave.12Cap. 3 de elect. 1. I tit. VI in 6°.13Cost. In eligendis, 9 Oct. 1562 § 26.14Cost. Aeterni Patris, 15 Nov. 1621 § 18.15De Syn. Dioec. 1. 13 c. 13 n. 20.


770 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeora quel documento della vigilia, 16non può sottrarsi all'impressione diavere davanti a sè uno schema biografico, anziché un programma perl'avvenire. Non uno dei dodici articoli restò lettera morta, in guisa cheessi, convenientemente estesi e arricchiti dai fatti storici, potrebberoadoperarsi come altrettanti capitoli della biografìa di Innocenzo XI. Soprattuttolo spirito che li pervade, — alta coscienza del supremo TTifieiopastorale, rettitudine d'intenzione, zelo della gloria divina, immensacarità per il popolo, — rispecchia in anticipo quello che realmente animòil suo Pontificato. In tale programma, attuato, di riforma, Innocenzo XIfu primariamente sollecito di restituire alla Curia romana e all'Episcopatola propria spirituale dignità, scegliendo persone a tutta prova idoneee pronte a collaborare con lui nel bandire gli abusi.Primo tra questi era additato quale radice d'innumerevoli mali il« nepotismo », vale a dire l'arricchimento dei parenti del Pontefice coibeni della Chiesa, e l'esorbitante potere da essi esercitato. Ben a ragioneInnocenzo XI è indicato dagli storici come colui che diede il colpo digrazia a questo annoso male, per guarire il quale preferì adoperare làforza dell'esempio, anziché quella di una Bolla, del resto già preparata. 17Altrettanto rigido e tempestivo egli fu nell'amministrazione dei benidella Chiesa e dello Stato, reprimendo ogni sperpero e ogni spesa nonnecessaria, in modo che col risparmio e con un ordinamento tributariostrettamente applicato, ma che tutelava i meno abbienti, risanò in brevei gravi disavanzi della Camera Apostolica. Restituito l'ordine, vorremmodire, nella propria casa, si dedicò con tutte le forze a ristabilirlo neglialtri campi della vita ecclesiastica e civile. Nella scelta dei Vescovi nonebbe altro criterio se non di assicurare alle anime Pastori zelanti ed esemplari,dai quali non si stancò mai di esigere l'obbligo della residenza e lasemplicità del tenore di vita. Tutore scrupoloso della giustizia, invigilòaffinchè per la negligenza dei tribunali e le lungaggini dei processi nonsoffrissero gl'innocenti. Padre dei poveri, come era sempre stato, siadoperò che i suoi sudditi non fossero oppressi da eccessive imposte, nèdissanguati dagli usurai ; al contrario, procurò il miglioramento dellecondizioni di vita con la bonifica delle terre, la vigilanza sui prezzi, ilregolamento dell'annona.16Del documento suddetto si trovano varie copie nell'Archivio Vaticano, riprodottepoi dagli Autori; ma il testo originale con le firme di tutti i Cardinali, compreso l'Odescalchi,è conservato nell'Archivio Segreto Vaticano, « Conclave per la morte di ClementeX », fol. 512- 518.17Summ. 194S, pag. 834.


Acta Pii Pp. XIIIIIMaggiore però fu la sua sollecitudine riguardo all'elevazione religiosae morale del popolo, per il cui conseguimento impiegò saggiamentel'autorità e la persuasione. Mentre non esitava nel prescrivere rigide normee pene severe contro le mode e gli spettacoli immorali, e contro i seminatoridi scandali, era solerte nell'istituire scuole di dottrina cristiana,spesso insegnata dagli stessi Cardinali, perfino « nella piazza » e«nei ridotti ». Più ampie e importanti furono le provvidenze disposteper preservare la fede dagli errori, arginare l'eresia, promuovere ilculto divino, incoraggiare il fermento missionario nei paesi pagani, ravvivareil fervore religioso del clero e del laicato ; tuttavia ciò che massimamentegiustifica il titolo di « grande riformatore » attribuito daglistorici a Innocenzo XI, fu lo spirito di rinnovamento che egli seppeinfondere negli animi, unitamente alla fiducia nella possibilità di riuscireallo scopo, e alla persuasione che da quell'indirizzo non si sarebbetornati indietro. Sotto questo aspetto Innocenzo XI varca con lo spiritoi confini del suo secolo, e, quasi redivivo nel nostro, insegna agli uominidi oggi, mortificati da tanti tragici errori, che lo scampo consiste nelrigenerarsi spiritualmente e moralmente; mentre indica ai cristiani,assetati di rinnovamento, ma sgomenti per tante apostasie nel popolo,quale sia la sicura base di ogni spirituale rinascita. Essa sta nello stringersi,con azione concorde, intorno a colui che Dio ha posto in terra aPastore universale delle anime, nel lasciarsi da lui guidare e nel collaborarefiduciosamente con lui.La tutela delle libertà ecclesiasticheDa quell'intrepido Pontefice, interamente votato alla causa di Dio,qual era Innocenzo XI, nella cui coscienza grandeggiava un altissimoconcetto della indipendenza della Chiesa, non poteva attendersi che unaferma difesa contro ogni violazione della sovranità pontifìcia, ogniinvasione nella sfera giuridica in cui soltanto la Chiesa è competente, anchese in campi apparentemente terreni e politici, e tanto più in quellidirettamente spirituali e concernenti la divina costituzione della Chiesamedesima e la sua suprema autorità.La lotta per la difesa delle libertà ecclesiastiche è legata al nomedella (( primogenita della Chiesa », la Francia ; ma è fuori di dubbio chela condotta e la energia d'Innocenzo non sarebbero state differenti, se sifosse trattato di una qualsiasi altra nazione. Fu una lotta grave, diu-


772turna, condotta con impari armi, nella quale peraltro non dimenticò maid'essere Padre.Sul terreno concreto del conflitto, nel suo duplice oggetto, le (( regalie» e le (( franchigie di quartiere », non poteva incontrare avversario piùpotente. Egli ebbe di fronte un regno che lo stesso Hugo Grotius avevachiamato il più bello dopo quello del cielo ; 1 8si trovò dinanzi alla Casadi Francia, allora, secondo il Bossuet, (( la più grande, senza paragone,di tutto l'universo, e alla quale le più potenti Case possono ben cederesenza invidia, perchè cercano di trarre la loro gloria da quella fonte » ; 1 9dinanzi a un Re di Francia, Luigi XIV, di cui egli, a tutta prova sincero,stimava e lodava « la grandezza d'animo », « la esimia pietà e la fortezzadegna del più gran Re », e ricordava (( gl'ingenti benefici, che la DivinaBontà aveva fino allora elargiti a lui e alla regia sua Casa e non mancavadi elargire ogni giorno più ». 2 0Ciò nonostante, nè la temibile potenzadel Regno, nè la stima nutrita verso la persona del Re valsero afar desistere Innocenzo XI dalla lotta impostagli, fin dall'inizio delPontificato, dalla questione delle regalie. Nel fatto che Luigi XIV avesseesteso a tutto il regno di proprio arbitrio taluni privilegi concessi dallaSanta Sede per determinate diocesi, Innocenzo XI vide la violazionedi un diritto, con gravissimi pericoli per la Chiesa intera, sia sul terrenodei principi, che su quello della concreta realtà. Il silenzio del Papa difronte ad essa avrebbe non solo sancito gli errori tante volte condannatidai suoi Predecessori in materia di rapporti tra Chiesa e Stato, ma anchefacilmente condotto la Francia sulla via dello scisma.Parimenti nel conflitto delle franchigie di quartiere Innocenzo XI videuna questione di principio e di diritto. L'eccessiva estensione delle immunitàdiplomatiche a interi quartieri si era dimostrata causa di disordini edi delitti in Roma e nello Stato Pontifìcio ; Innocenzo XI si accinse pertantoad estirpare l'abuso, nonostante la resistenza opposta dal Re e dalsuo Ambasciatore. Egli fu inflessibile ; ma chi potrebbe muovergliene rimprovero?Se, infatti, avesse permesso, con detrimento della giustizia e dell'ordinepubblico, ai Rappresentanti diplomatici delle Potenze estere inRoma libertà e usurpazioni, che quelle stesse Potenze non avrebbero maitollerate nei propri Stati, non avrebbe forse danneggiato, tra l'universale18De iure belU ao pacis - Lettera dedicatoria Ludovico XIII Christianiss. Francorumet Navarrae Regi, Amsterdami 1642, pag. 3.19Oraison funèbre de Henriette-Anne d'Angleterre, 21 août 1670.20Cfr. Lettera di Innocenzo XI a Luigi Re Cristianissimo di Francia, 22 aprile 1683 -Arch. Segr. Vatic., Ep. ad Princ. 75, fol. 148 v e 149.


Acta Pii Pp. XII 773stupore, la dignità e la indipendenza della Chiesa? E se avesse ceduto aduna Potenza, perchè più altera e minacciosa, ciò che aveva ad altre giustamentenegato, non avrebbe forse attirato sulla Sede Apostolica il rimproverodi parzialità e di debolezza, con grave pregiudizio dell'autoritàpontificia?Nessuno storico onesto potrebbe ripetere il rimprovero che l'operatodel Papa mirasse ad attraversare i piani politici del Re di Francia. InnocenzoXI ha lottato con la più pura intenzione, non per impulso o istigazionedi alcuno, 21ma mosso soltanto dal senso della sua responsabilitàdinanzi a Dio, per la difesa del diritto della Chiesa e per la salvezzaeterna dello stesso Re, la cui anima egli vedeva in pericolo.È per verità singolare, come l'eccelsa santità che ne è l'origine, il casodi un avversario che conserva nella lotta, unitamente alla severità, l'amorevolebenignità del padre. Nelle lettere indirizzate a Luigi XIV, il Papa10 esortava a riflettere che fugace è la vita dei Re e dei Principi, i qualisaranno chiamati allo stretto giudizio di Dio, a cui dovranno presentarsisenza séguito, senza alcuna insegna reale o potenti presidí, per rendereconto di tutta la loro vita anteriore al Giudice Supremo, scrutatore deicuori, cui nulla è nascosto, e presso cui non vi è accezione di persona. 22Ma d'altra parte lo assicurava che tali cose egli scriveva, non per confonderlo,ma per ammonirlo come figlio carissimo, perchè nulla giova all'uomodi guadagnare il mondo intero e soffrire invece danno all'anima sua. 2311 Beato Innocenzo XI trovava del tutto naturale fare appello presso il Rea quei medesimi principi religiosi che guidavano, anche in politica, ogniproprio atto, sicuro che là si sarebbero incontrati nella giustizia e nellaconcordia. Ma invano. D'altra parte, ben sapendo che, come potenzapolitica, il Papa nulla poteva opporre al Re di Francia, riponeva tutta lafiducia nell'assistenza divina. Tutto lo scambio di dispacci e di rapportifra la Santa Sede e il Nunzio a Parigi rispecchia fedelmente quanto fossesalda tale fiducia e quanto vigore donasse all'inerme Vegliardo. Vorremmoricordare, tra gli altri, un passo, quasi un monito, contenuto nellaIstruzione inviata al Cardinale Ranuzzi, Nunzio Apostolico in Francia,il 21 Settembre 1686, perchè è tra quelli più espressivi dell'animo e21Cfr. Lettera di Monsignor Lorenzo Casoni al Card. Ranuzzi, Nunzio a Parigi,27 Gennaio 1688 - ArcTi. Segr. Vatic., Francia 317 H II», fol. 907.22Cfr. Lettera al Re di Francia, 29 Dicembre 1679 - Arch. Segr. Vatic., Ep. adPrinc. 74, fol. 72.23Cfr. Lettera al Re di Francia, 21 Settembre 1678 - Arch. Segr. Vatic., Ep. adPrinc. 73, fol. 200.


774 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedelle intenzioni di Innocenzo XI, ed anche perchè, quale sentimento comuneai Pontefici di ogni tempo, ha dimostrato la sua perenne vitalità ela sua forza nelle lotte da questi sostenute. In esso si parlava di coloro« che credevano di potere, a forza d'ingiustizie e di concussioni, espugnarel'animo del S. Padre e indurlo a concorrere a quei partiti, che erano contrarialla libertà e al bene di Santa Chiesa. Ma s'ingannavano grandemente,mentre per qualsivoglia violenza Sua Santità non sarebbe statomai per allontanarsi da ciò che le veniva prescritto dal debito suo pastorale,con una viva fiducia in Dio, che debba a suo tempo farsi conosceree iudicare causam suam ». 2 4 Innocenzo XI non raccolse il successopersonale di questa lotta, che lo impegnò per tutto il Pontificato e chealla sua morte toccava lo stadio più acuto e sembrava ormai senza speranza.Pare che la Provvidenza abbia preferito lasciarci di lui l'immaginedell'atleta di Dio, energico ma con moderazione e dignità. Noi pertantonon dubitiamo di annoverarlo nella schiera dei più ammirevoli egrandi campioni della libertà e della indipendenza della Chiesa, al cuivertice risplende la gigantesca figura di Gregorio VII.La difesa della CristianitàSe non che in un'altra lotta, più minacciosa e tremenda, fu dato aInnocenzo XI di cogliere la palma della vittoria; meritandosi nella storiail titolo di salvatore della Cristianità dalla invasione dei Turchi. Al qualproposito teniamo a rendere noto che nel ricordare tali memorabili eventi,essenziali nella vita del Nostro Beato, ma lontani di quasi tre secoli esvoltisi in circostanze così diverse dalle presenti e ormai pienamentesorpassate, non abbiamo inteso in alcun modo di mancar di riguardoverso la Nazione turca, con la quale abbiamo relazioni, se non ufficiali,certo del tutto cortesi.A dire il vero, Innocenzo non era un uomo politico nè per professionenè per inclinazione. Si ha anzi quasi l'impressione che, al momento dellasua elevazione alla Sede di Pietro, non possedesse in questo punto unaconoscenza del tutto chiara ed esatta della condizione straordinariamenteintricata dell'Europa in quel tempo. Anche come Papa, egli si mantennecompletamente al di fuori delle varie Leghe ed alleanze dei Principicristiani, fra di loro o degli uni contro gli altri. Se dunque la storiacommemora la sua grande azione politica, si spiega soltanto col fatto chela coscienza della sua responsabilità lo indusse ad entrare in quel cani-24Cfr. Arch. Segr. Vatic, Fondo Nunziature diverse 231, fol. 166.


Acta Pii Pp. XII 775po. Si trattava, verso il 1680, di liberare l'Europa cristiana da un pericolomortale, cbe, nella giusta estimazione di Innocenzo XI, non avrebbe potutoessere scongiurato, — dopo il necessario ricorso all'aiuto divino, —se non con un'azione, almeno principalmente, politica, iniziata dal Papastesso, riunendo, cioè, le forze sparse delle nazioni europee sotto l'unicovessillo cristiano.La vittoria marittima delle forze cristiane a Lepanto, la cui anima erastato il Suo e Nostro Santo Predecessore Pio V, aveva bensì fiaccato lapotenza ottomana e frenato l'impeto delle sue conquiste. Ma il confine delterritorio dominato dai. Turchi verso l'Europa centrale, rimasto immutato,rasentava Vienna; dell'Ungheria poi, dopo il 1541, non restavalibera che una angusta striscia. La Porta poteva di nuovo sollevarsi, e lofece sotto l'abile e temuto Gran Visir Kara Mustafa. Era suo disegnoinvadere l'Europa centrale, i territori della Casa degli Asburgo e, senzadubbio, passare anche in Italia.In tale condizione di cose il pensiero dominante d'Innocenzo, cheegli molto spesso manifestava, talvolta con ardente eloquenza, agli Inviatidi Luigi XIV, era un contrattacco concentrico delle Potenze cristianeunite, inclusa Mosca, e in cooperazione con la Persia. 25Ma la dura realtà dei fatti deluse le sue speranze; Innocenzo dovèridurre il suo progetto, restringendosi a promuovere un'alleanza tra l'ImperatoreLeopoldo I e il Re di Polonia Giovanni III Sobieski, da lui chiamato« l'antemurale della Cristianità ». Però anche contro questo pianosi addensò un cumulo di difficoltà, che parvero insormontabili ad ogniumano sforzo. Da parte sua, la Porta, che osservava attentamente glisviluppi della politica europea, mentre sembrava non nutrire timoricirca i Principi cristiani, non nascondeva la sua apprensione per l'operadel Papa. L'Ambasciatore veneziano a Costantinopoli, Pietro Civrano,così infatti informava il Senato di Venezia, nel 1682 : « Fra' principicristiani... non è posto nell'infima considerazione il Pontefice; lo credonoatto a comporre qualche lega tra' Principi Cristiani, unico più temutofreno degli infedeli ». 2 6Apprensione veramente fondata, poiché Innocenzo XI fin dal 1677, conenergia quasi sovrumana, non lasciava nulla di intentato per venire a25Cfr. Lettera del Card. Cibo al Nunzio di Polonia, 30 Ottobre 1677 - Arch. Segr.Vatic., Nünz. di Polonia 183 A, fol. 104 v -105.26Le Reiasioni degli Stati Europei lette al Senato dagli Ambasciatori veneziani nelsecolo decimosettimo, raccolte ed annotate da N. Barozzi e O. Berchet, Turchia, voi.unico, parte II, Venezia 1872, pag. 270.


776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecapo di quell'alleanza. Questa, a sua volta, era intralciata, fra l'altro, dagliequivoci e dalle diffidenze nutrite dall'una parte verso l'altra, dal fattoche Sobieski, già per sè poco affezionato all'Imperatore, si era lasciatoguadagnare alla politica antiasburgica di Luigi XIV, ed inoltre, perchènella stessa Polonia l'alleanza con l'Imperatore costituiva il pomo di discordiadei partiti. Con lungo e tenace sforzo, il Papa, validamente sostenutodai suoi Nunzi in Vienna e in Varsavia, eliminò un ostacolo dopol'altro, fino a trarre Sobieski alla sua causa. Ma ecco che una nuovabufera minacciò di sommergere la nave giunta quasi in porto. In senoalla Dieta polacca, l'opposizione pareva insuperabile. Ma la Provvidenzadivina, con visibile intervento, esaudì i voti d'Innocenzo XI. Inaspettatamente,allorché nell'albeggiare del mattino di Pasqua, 18 aprile 1683,Sobieski comparve dinanzi alla Dieta e chiese l'accettazione dell'alleanzae la chiusura del Parlamento, ogni resistenza cessava. Nel rapporto delNunzio in Polonia, Mons. Opizio Pallavicino, inviato lo stesso giorno alCard. Cibo, echeggia ancora il tono drammatico di quella lotta, il cui feliceesito si attribuiva al santo zelo di Innocenzo XI. In quella notte —così egli scriveva — rimase del tutto compiuta l'opera tanto necessaria perla conservazione della Cristianità, e tanto desiderata dal S. Padre. Questa— egli aggiungeva — è una grazia singolare concessa da Dio allá Cristianitàpier i voti e le preghiere della Santità Sua, dovendosi confessarenon poter essere opera umana, perchè qualunque industria, eloquenzaed arte non era valevole per ciò, dovendosi credere quasi veramente impossibile,e cosa più che naturale, il vedere, se non estinte, sopite le discordie,la rabbia, gli odii e rancori, cresciuti in sommo grado... Insommatutte le circostanze facevano quasi disperare del buon esito di un affaresì importante, onde l'essersi felicemente concluso deve unicamente attribuirsia Dio, mosso dai ferventi voti di Sua Santità. 27 .L'intervento divino giungeva in tempo per salvare la Cristianità dalpericolo ormai estremo. Infatti nello stesso giorno in cui l'alleanza fral'Imperatore Leopoldo e Sobieski era conclusa, il potente esercito turcoper l'offensiva da Adrianopoli a Belgrado si metteva in movimento. Neimesi che seguirono, il Papa, non tralasciando un più intenso ricorso aDio, si adoperò affinchè all'alleanza fosse data maggiore saldezza medianteun atto solenne, le cui circostanze mostrano come egli fosse laguida morale del movimento di liberazione. Il 16 agosto 1683, nel PalazzoApostolico del Quirinale i due Cardinali Protettori, Pio per l'ImperatoreaTCfr. Arch. Segr. Vatic, Nunz. di Polonia 101, fol. 187.


Acta Pii Pp. XU 777Leopoldo, e Barberini per il Be di Polonia, prestarono solenne giuramentonelle mani del Pontefice per la esatta esecuzione di tutte le obbligazionie clausole convenute nell'alleanza offensiva e difensiva contro laTurchia, sottoscritta già dai Plenipotenziari il 1° aprile di quell'anno.La gioia d'Innocenzo XI in quel momento, e la sua commozione fino allelacrime — come attesta il Card. Barberini in un'accurata relazione alRe di Polonia 28— erano pari alla trepidazione di una vigilia di battaglia,e alla speranza che quel patto potesse svilupparsi in una più ampialega. Devotamente invocato il nome di Dio, il Papa implorò dal Datore diogni bene, le celesti benedizioni su quei Principi, esprimendo l'augurioche quanto era stato convenuto sarebbe inviolabilmente portato ad effetto.29Infatti, sebbene il detto trattato riguardasse immediatamentela guerra contro i Turchi ; tuttavia in fine si stipulava che (( siccome aquesta alleanza erano non solo da invitarsi i Principi cristiani, ma ancheda ammettersi quelli che spontaneamente vi si offrissero, perciò ambeduele Parti si obbligavano, in quanto era possibile, d'invitare allamedesima i Principi amici e alleati, di guisa che però si avesse l'accordo eil consenso di ambedue le parti, ogniqualvolta qualche Principe fosse daammettersi; specialmente ambedue avrebbero invitato con ogni cura iSerenissimi Zar di Mosca ». 3 0Nell'ora in cui si compiva così la solenne ratificazione dell'alleanza,Vienna era stretta d'assedio già da un mese, e Sobieski in viaggio con lesue truppe. I grandi eventi erano ormai maturi. La storica ora della battagliadefinitiva di Vienna scoccò col primo limpido sole del 12 settembre,allorché l'esercito di soccorso assalì quello degli assedianti. Prima deltramonto la vittoria arrideva nettamente agli eserciti cristiani, che incalzavanoi Turchi in piena disfatta. Era a tutti chiaro che un così splendidosuccesso fu reso possibile soltanto dalla cooperazione delle due armate,l'imperiale e la polacca. I contemporanei e gli storici posteriorisono unanimi nell'affermare che l'artefice primario dell'alleanza, e quindidella liberazione di Vienna e del miglior corso che prese da quella lastoria d'Europa, fu Innocenzo XI, il quale a sua volta, con commoventeumiltà, ne attribuì ogni merito e gloria a Dio, per l'intercessione dellasua Santissima Madre. Nel Concistoro segreto del seguente 27 settembre1683, dopo avere pronunciato amplissime lodi all'Imperatore Leopoldoe al Re di Polonia, egli terminava così la sua Allocuzione : ((Quod28293020 Agosto 1683 - Bibl. Vatic, Barb. lat. 6650, fol. 116-117.Cfr. Arch. S. Congreg, de Propaganda Fide, Miscellanea Arm. VI, 39, fol. 280-283.Cfr. Bibl. Vatic, Vat. lat. 12201, fol. 210 v ..51 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 16. — 24-11-1956.


778 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialereliquum est, omnis spes et fiducia Nostra in Deo est; Ipse enim, nonmanus Nostra, fecit haec omnia; proinde sincero cordis affectu convertamusnos ad Dominum Deum Nostrum, ut mereamur eius semperprotectione defendi ah inimicis nostris in angustiis et tribulationibus )). 3ÎA quella vittoria, che segnò il principio della ritirata della Potenzaottomana dall'Europa, e alla susseguente liberazione di Budapest ottenutatre anni dopo, nel 1686, con l'estendersi della lega a Venezia e aMosca, è indelebilmente legato il nome del Pontefice Innocenzo XI, comeUomo di Dio e Capo della Cristianità.Venerabili Fratelli e diletti figli!L'intima santità della grande anima di Innocenzo XI si rivela ogginel sacro nimbo dei Beati, che risplende intorno al suo capo ed illuminadi gloria il triplice diadema pontifìcio, quasi simboleggiante le tre massimeopere di lui, quale riformatore della Chiesa, vindice dei suoi diritti,difensore della Cristianità. Tal Uomo e tale Pontefice è stato a Noi concessodalla divina Bontà di elevare agli onori degli altari ; a Noi, cui fugià dato di ascrivere nell'albo dei Santi un altro grande Pontefice, Pio X.L'uno e l'altro, così lontani nel tempo, così diversi per indole e per imprese,sono tuttavia somigliantissimi in tre aspetti.Ambedue sono fulgidi modelli di ciò che si chiama 1'« Uomo di Dio » :costantemente uniti a Dio nella preghiera, penetrati da una viva, si direbbequasi naturale fede, e guidati da una coscienza, sempre desta edominante tutto il loro essere, della responsabilità dinanzi a Dio, alquale soltanto, con purissima intenzione, essi tendevano e servivano, inpiena abnegazione di sè stessi, sempre dediti al loro dovere essenziale,senza lasciarsi frastornare da cose subordinate o accessorie.Ambedue amavano per sè stessi la semplicità e la povertà, ma avevanosempre il cuore aperto e la mano pronta per soccorrere gl'indigenti.Ambedue con forte e tenace volontà furono alacri nell'affrontare graviintraprese e nel condurle a termine, nonostante qualsiasi ostacolo. Pertantoambedue i Pontificati sono stati rigogliosa sorgente di bene per laSanta Chiesa. Beati nella gloria dei cieli, e presenti con la loro benignaintercessione sugli altari, i due eccelsi atleti di Dio convalidano la persuasioneche, quando sul più elevato soglio della terra l'


Acta Pii Pp. XIIIIMULIERIBUS PEREGRINATIONIS CAUSA AD SANCTUARIUM LAURETANUM B. MARIAEVIRGINIS E TOTA ITALIA COADUNATIS, AD FAUSTA ANNIVERSARIA SUMMIPONTIFICIS PII XII PIE CELEBRANDA. *Dilette figlie del Centro Italiano Femminile !Con vivo gradimento accogliamo la instante vostra richiesta di unaNostra parola a voi, convenute con significativo auspicio nell'insigne ecaro Santuario di Loreto, che ridesta nei cuori dei fedeli il ricordo dell'adorabilemistero della Incarnazione nel seno di Colei che l'Arcangelosaluto(( piena di grazia » e « benedetta fra le donne w. 1Vi siamo gratiper le fervide preghiere, che vi proponete di innalzare alla Madre di Dioper la Nostra persona, ed anche per la nuova occasione che Ci offrite dipellegrinare spiritualmente e di far echeggiare la Nostra povera voce làdove risuonarono già i passi e la parola di piissimi Nostri Predecessori edi non pochi Santi e Sante, tutti ferventi devoti di Maria.Oh, come vorremmo che, insieme con voi e animate dal medesimo spiritoed ardore, si stringessero intorno al trono della Vergine tutte ledonne d'Italia e del mondo, per apprendere dai suoi eccelsi esempi il segretodi ogni grandezza e il modo di attuare in sè stesse i divini disegni,rispondenti mirabilmente alle più profonde e pure aspirazioni dei cuori rSe la costante tradizione della Chiesa suole proporre alle donne cristianeMaria, quale sublime modello di Vergine e di Madre, ciò dimostra l'altastima che il Cristianesimo nutre verso la donna, l'immensa fiducia chela stessa Chiesa pone nel suo benefico potere e nella sua missione a vantaggiodella famiglia e della società.Le elette schiere delle donne italiane, unite e concordi nel vostro Centro,ne sono intimamente consapevoli, anche perchè Noi stessi avemmoa suo tempo cura di ridestare la coscienza della grande dignità delladonna in momenti assai gravi della vita nazionale, allorché una torbidaparentesidi decadimento, dovuta specialmente alle conseguenze dell&guerra, aveva scosso la fiducia di molti. « Siate le restauratrici del focolare,della famiglia, della società » : fu il Nostro grido in quell'ottobre*di ansié del 1945, in un discorso, ove ampiamente parlammo dei « doverli* Datus die 14 Octobris mensis a. 1956.1Luo. 1, 28.


780 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedella donna nella vita sociale e politica ». 2Alla distanza di undici anniCi torna a conforto il riconoscere che il Centro Italiano Femminile, alloramodesto ma promettente germoglio, non meno generosamente delle Donnedi Azione Cattolica presenti in quella circostanza, raccolse sollecitamentei Nostri voti, ponendo quella Nostra esortazione a fondamento


Acta Pii Pp. XII 781indicammo a suo tempo : « la conservazione e l'incremento della dignitàche la donna ha ricevuta da Dio »? 3 La dignità della donna !Benché spesso se ne parli, non sempre si mostra di possederne un concettoesatto e veritiero, tale da prevenire errate illazioni, ingiustificatilamenti e talora rivendicazioni infondate.Anzitutto, neppure al presente mancano voci, che tendono a sminuireo ad ignorare totalmente l'indiscutibile merito spettante alla Chiesaper aver restituito alla donna la primitiva dignità, che anzi ripetonoessere proprio la Chiesa intimamente avversa alla cosiddetta « emancipazionedella donna dal regime feudale ». Adducendo talvolta false o alteratetestimonianze, oppure interpretando con superficialità consuetudinie leggi ispirate da necessarie convenienze pratiche, si vuole da taluniattribuire alla Chiesa ciò che essa ha invece risolutamente abrogato findal suo nascere, ossia quel complesso d'ingiusta inferiorità personale,a cui il paganesimo non di rado condannava la donna. Occorre forse ricordarela nota sentenza di S. Paolo, nella quale si rispecchiano la sostanzae il volto di tutta la civiltà cristiana? « Non vi è più Giudeo nè Greco,non vi è schiavo nè libero, non uomo nè donna, ma tutti voi siete unsolo in Cristo Gesù ». 4Ciò non toglie che la legge cristiana stabiliscatalune limitazioni o soggezioni volute dalla natura, dalla convenienzaumana e cristiana o dalle esigenze stesse della vita associata, che nonpotrebbe sussistere senza un'autorità, neppure nel nucleo più ridotto,qual è la famiglia.Altre volte si avanzano paragoni insostenibili tra la ignorata dottrinacattolica circa il fondamento di quella dignità, e alcune errate teorie, nellequali si pretende di vedere una più « larga base », suscitando in talmodo, anche tra le donne ben pensanti, qualche sospetto verso le associazionifemminili promosse o incoraggiate dalla Chiesa. Occorre forseanche qui ripetere in che consista il fondamento della dignità della donna?È esattamente il medesimo che sorregge la dignità dell'uomo : l'unoe l'altra figli di Dio, redenti da Cristo, con l'identico destino soprannaturale.Come si può dunque parlare di personalità incompleta della donna,di menomazione del suo valore, d'inferiorità morale, e derivare tuttociò dalla dottrina cattolica?Vi è inoltre un secondo identico fondamento di dignità per l'uno el'altro sesso : infatti sia all'uomo che alla donna la Provvidenza divina34iô. pag 227.Cal. a. 28


"782 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeha assegnato anche un comune destino terreno, il destino cui tende l'interastoria umana, e al quale accenna il precetto del Creatore, dato, per cosìdire, in solido, ai due progenitori : « Prolificate e moltiplicatevi e popolatela terra e sottomettetela e abbiate potere... ». 5In virtù di questodestino temporale comune nessuna attività umana resta per sè preclusaalla donna, i cui orizzonti pertanto si estendono sulle regioni dellascienza, della politica, del lavoro, delle arti, dello sport; subordinatamenteperò alle primarie funzioni a lei fissate dalla natura stessa. Infattiil Creatore, mirabile nel trarre l'armonia dalla moltiplicità, purstabilendo un comune destino a tutti gli uomini, ha voluto ripartire trai due sessi unici differenti e complementari, quasi vie diverse che conduconoad un'unica mèta.Ed ecco la differente struttura fìsica e psichica dell'uomo e della donna;ecco le diverse attitudini, qualità, inclinazioni, le quali, equilibratedalla mirabile legge del compenso, integrano armonicamente l'opera dell'unoe dell'altra. Eguaglianza dunque assoluta nei valori personali efondamentali ; ma funzioni diverse, complementari e mirabilmente equivalenti,dalle quali scaturiscono i differenti diritti e doveri dell'uno edell'altra.Non vi è dubbio che la primaria funzione, la sublime missione delladonna, sia la maternità, la quale, per l'altissimo fine proposto dal Creatorenell'ordine da Lui prescelto, predomina intensamente ed estesamentenella vita della donna. La sua stessa struttura fìsica, le sue qualitàspirituali, la ricchezza dei suoi sentimenti, convergono a fare della donnauna madre, in tal modo che la maternità rappresenta la via ordinaria,per la quale la donna raggiunge la propria perfezione anche morale, enello stesso tempo il suo duplice destino terreno e celeste. La maternità,benché non costituisca il fondamento assoluto della dignità della donna,le dona tanto splendore e le assegna una parte così ampia nell'attuazionedel destino umano, che basta essa sola a indurre ogni uomo sulla terra,grande o piccolo che sia, a chinare con riverenza ed amore la fronte davantialla propria madre.Altre volte tuttavia esponemmo come la perfezione della donna, chedalla natura è ordinata alla maternità fìsica, può essere altresì conseguita,ove questa venga a mancare, con le multiformi opere di bene, masoprattutto col volontario ossequio ad una superiore vocazione, la cui disGen. 1, 28.


Acta Pii Pp. XII 783gnità è commisurata dalle altezze divine della verginità, della carità edell'apostolato cristiano.Da queste considerazioni scaturisce la luminosa verità che la donna,sia come persona che come madre, deriva ogni sua dignità da Dio e dallesue sapienti disposizioni. Dignità pertanto, secondo la legge di natura,inalienabile ed inviolabile, che le donne sono tenute a conservare, difendere,incrementare.Sia dunque questa l'idea-base da diffondere e a cui attrarre le vostresorelle ; questo l'ideale, cui deve ispirarsi il vostro Centro e che è il piùretto criterio di valutazione dei vostri diritti e doveri. Neil'accostarvialla società e alle sue istituzioni per accertare quale sia il vostro posto,per determinare in concreto il vostro raggio di azione, rivendicare levostre prerogative, fate valere prima di ogni altro titolo la vostra dignitàcristiana. Le altre questioni, particolarmente quella della cosiddetta« parità di sessi », fonte di spirituale disagio, e perfino di amarezze perle donne che non abbiano la chiara visione del loro particolare valore,restano secondarie, nè possono essere risolte che sul fondamento deiprincipi ora esposti.2. Il vostro Centro vuol essere inoltre una « scuola », ossia una istituzioneche non soltanto promuova lo studio dei problemi riguardanti ilceto femminile, ma soprattutto illumini le vostre sorelle e le guidi nell'adempimentodei loro doveri.Ora, quale dev'essere l'insegnamento di questa scuola, da voi giustamenteritenuta utilissima a tante, o impedite per varie circostanze dalconoscere il buon cammino, o nel percorrerlo pavide per la solitudinein cui si vedono, o non di rado disorientate dagli errori, disseminati apertamenteo con subdola arte nei libri, nei giornali, nei films, o professatiin pubbliche adunanze?Sia il vostro insegnamento diretto innanzi tutto alla formazione interioredella persona secondo lo stato di ciascuna, e poi all'avviamentoverso l'azione esteriore e sociale; in ogni caso, conforme alla dottrinae alle esortazioni della Chiesa. Non che si debba negare in principio lafiducia a ciò che la moderna coltura ha acquisito ed insegna nelle questioniche vi riguardano e sugli indirizzi ormai accettati; tuttavia, sebramate la sicurezza della verità e della rettitudine e la certezza del buonrisultato, vi è un solo mezzo : assicurarvi che quegl'insegnamenti nonsiano in disaccordo con la dottrina e la prassi della Chiesa. Nell'immensotesoro della coltura cattolica i problemi della donna hanno, per lungatradizione e per l'opera di insigni maestri, un posto di meritata impor-


784 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetanza; mentre non è facile incontrare altrove nn ideale di donna piùelevatoe perfetto di quello che il Cristianesimo ha frequentemente attuatoin tante schiere di giovani, di spose, di madri, di vedove, vanto evera speranza di un popolo.Inserendovi in questa solida tradizione, l'insegnamento del vostroCentro consisterà soprattutto n eli' impartire, mediante la persuasionee l'esempio, lezioni di vita. Voi siete certamente meglio di altri in gradodi conoscere quanto sia grande tale bisogno in molte vostre sorelle, qualisiano le cause ed i rimedi a quella certa stanchezza dimostrata dalladonna di oggi nella vita coniugale, come infondere loro coraggio e perseveranzanelle lotte quotidiane, vigore per affrontare serenamente i molteplicie radicali mutamenti propri delle diverse età della vita femminile.A questo fondamentale insegnamento del « saper vivere » nel sensopiù cristiano della parola, seguiranno con profìtto gli altri, di natura, diremmo,tecnica, e cioè, dei buoni metodi per governare la casa, educarei figli, scegliersi un lavoro opportuno, provvedere all'avvenire, operarenella società circostante. Una donna illuminata, salda nelle sue persuasioni,interiormente serena, certa del consenso e della cooperazione diun largo stuolo di altre simili a sè, potrà sperare con fondamento di arrecareun valido contributo al miglioramento della società.3. Voi, infine, vi adoperate aftinché la donna s'inserisca pienamentenella vita della nazione, quale (( forza » benefica a vantaggio di tutti.Benché l'accostamento dei concetti di donna e di forza sembri una.caratteristica dei tempi moderni, è opportuno ricordare che fu semprepresente alla tradizione cristiana la descrizione della donna virtuosa edenergica, quale si legge nel libro sacro dei Proverbi. Alla domanda :(( Chi troverà la donna forte? » 6 — l'agiografo risponde col tracciarneil vivo modello, frequentemente rievocato poi attraverso i secoli.Ma in che cosa deve consistere la forza, che voi auspicate dall'intesa edalla cooperazione delle donne di una stessa nazione? Verso quali finideve tendere? Quale è il segreto del suo incremento e della sua efficacia?Per le donne stesse, che prendono parte attiva al vostro movimento, laforza si mostrerà primieramente nell'influsso trascinatore dell'esempio,senza il quale nè i programmi nè le scuole riscuoteranno credito, nèsusciteranno entusiasmo per il proclamato ideale.Riguardo alla sua estensione e alla sua efficacia, la forza del ceto femminilesi manifesterà in una azione risolutiva, esercitata senza esclusione6Prov. 31, io.


Acta Pii Pp. XU 785di terreno, quindi anche nel campo politico e giuridico, affinchè le istituzioni,le leggi, le consuetudini riconoscano e rispettino le particolariesigenze della donna. È ben vero che gli Stati moderni hanno compiutonotevoli progressi nel corrispondere alle sostanziali aspirazioni della donna;tuttavia permane ancora una certa trascuratezza per le esigenze,vorremmo dire, psichiche e di sentimento, quasi non meritino seria considerazione.Eppure anche queste esigenze, benché indefinibili e quasiinafferrabili dal calcolo e dalla statistica, sono reali valori che non possonorimanere negletti, poiché fondati nella natura e diretti a temperarenell'umana società l'asprezza delle leggi, a moderare le tendenze estremenelle grandi risoluzioni, a stabilire una più equa distribuzione deivantaggi e dei sacrifici tra tutti i cittadini. Come il sentimento delladonna ha una gran parte nella famiglia e spesso ne determina il corso,così dovrebbe operare, in più vasta proporzione, nella vita della nazionee della stessa umanità. Non sarebbe ragionevole che nella grande famigliaumana si trovasse a suo agio, anche in ciò che concerne la vitapsicologica, soltanto una parte di essa, gli uomini. In concreto, ove sirispettassero maggiormente le ansie del sentimento muliebre, l'opera diconsolidamento della pace sarebbe più alacre, più ospitali e generosi ipopoli meglio forniti di beni verso quelli che ne sono privi, più cauti spessogli stessi amministratori della pubblica ricchezza, più fattivi e provvidigli organi preposti ad aiutare le comunità bisognose di case, di scuole,di ospedali, di lavoro, poiché dietro tali deficienze si celano sovente gl'indicibilidolori di madri e di spose, che vedono languire nella miseria iloro cari, seppure le lontananze forzate e la stessa immatura morte nonli abbiano già strappati al loro affetto.Anche riguardo al lavoro la conformazione fisica e morale della donnaesige una sapiente discriminazione, sia nella quantità che nella qualità.Il concetto della donna dei cantieri, delle miniere, dei lavori pesanti,come è esaltato e praticato in alcuni paesi che vorrebbero ispirarsi alprogresso, è tutt'altro che una moderna conquista; è, al contrario, untriste ritorno verso epoche, che la civiltà cristiana aveva seppellite dalungo tempo. La donna è bensì una forza ragguardevole nella economiadella nazione, però condizionatamente all'esercizio delle elevate funzionia lei proprie ; certamente non è una forza, come suol dirsi, industriale,al pari dell'uomo, dal quale si può richiedere un maggiore impiegodi energia fisica. Quel premuroso riguardo, che ogni uomo bennatodimostra alla donna in ogni incontro, dovrebbe essere praticato anchedalle leggi e dalle istituzioni di una nazione civile.


786 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVi abbiamo così accennato alcuni scopi concreti, verso i quali potreteindirizzare la forza costruttiva del vostro movimento, a immediato vantaggiodel vostro ceto e indirettamente a favore della patria. Conservate eaccrescete questa forza benefica, il cui risolutivo potere non consistenelle agitazioni convulse delle piazze, ma nella persuasione e nella fiducia,che saprete infondere, e che già riscuotete in mezzo a un popolo,come il vostro, dall'animo naturalmente aperto alla giustizia, alla bontà,alla tenerézza dei sentimenti e dei valori familiari.Dilette figlie, che ascoltate la Nostra parola sulle verdi balze del Santuariodi Loreto, e voi tutte, raccolte nella intimità parimente sacra dellevostre case, non sapremmo congedarci da voi senza ritornare alla spiritualepresenza della Benedetta fra le donne, Maria, per raccogliere dalsuo Cuore materno, a suggello di questa Nostra esortazione, le sue ispirazionie la promessa della sua efficace assistenza.Allorché l'Arcangelo Gabriele svelò all'umile Ancella del Signorel'eecelsa missione cui Dio l'aveva destinata, la profonda umiltà di Leinon ravvisò in se stessa alcuna proporzione con la grandezza dell'annunziatodestino. Ed Ella, con la voce dell'Ancella, disposta bensì a servire,ma ignara di come avrebbe potuto farlo, pronunziò il suo « Quomodofiet istud — come avverrà questo? ». 7L'Arcangelo la rassicurò,ricordandoLe la potenza dell'Altissimo e che nulla è impossibile a Dio. 8Anche per voi, dilette figlie, alle quali il programma ora delineatopotrebbe sembrare superiore alle vostre forze, o apparire non in tuttogradito alla presente società, o contrastato da correnti avverse, ripeteremo: Lasciate che l'Onnipotente Iddio, come si è degnato d'ispirarealle vostre menti alti ideali e ai vostri cuori generosi impulsi, così, da voiimplorato per la intercessione della sua Santissima Madre, vi dia coraggioe perseveranza per pienamente attuarli. Cominciate senza indugioa-d operare in voi stesse e nelle vostre famiglie, per poi estendere, quasiinsensibilmente ma profondamente, la vostra azione in cerchie semprepiù vaste. Siate fiduciose nell'opera vostra, sulla quale Noi stessi grandementecontiamo, e con Noi, la società e la patria.Invocando pertanto su tutte voi del Centro Italiano Femminile e sututte le donne d'Italia, particolarmente le più provate dalle sventure,i favori di Dio e della benedetta Sua Madre, affinchè per mezzo vostro ilmondo conosca giorni migliori, v'impartiamo di gran cuore la Nostrapaterna Apostolica Benedizione.7Lue. 1, 34.* Cfr. ibid. 35 e 37.


Acta Pii Pp. XII 787IIICUNCTIS POPULIS NATIONUMQUE MODERATORIBUS DATUS, QUOAD HODIERNOSLUCTUOSISSIMOS EVENTUS QUIBUS MUNDUS AGITATUR. *Allo strazio del Nostro Cuore di Padre per la iniquità consumata arovina del diletto popolo magiaro, reo di aver voluto il rispetto dei fondamentalidiritti umani, si aggiungono l'ansia per la pace minacciata e ilcordoglio nel vedere indebolite le file di coloro, sulla cui autorità, unionee buon volere molto sembrava potersi contare per il progressivo ristabilimentodella concordia fra le nazioni nella giustizia e nella veralibertà.Chi potrebbe negare che le questioni della pace e della giusta libertàabbiano compiuto amari passi indietro, trascinando seco nell'ombra lesperanze faticosamente risorte e convalidate da molteplici testimonianze?Troppo sangue è stato ingiustamente versato ! Troppi lutti e sterminiimprovvisamente rinnovati ! Il tenue filo di fiducia, che aveva cominciatoa riunire i popoli e sosteneva alquanto gli animi, appare spezzato; ilsospetto e la diffidenza hanno scavato un più profondo abisso di separazione.Il mondo intiero è giustamente trasalito davanti all'affrettatoricorso alla forza, le mille volte e da tutti esecrata quale mezzo per appianarei contrasti ed assicurare la vittoria del diritto.Non vi è dubbio che il mondo dal parossismo di questi giorni di violenzaè uscito disorientato e scosso nella fiducia, poiché ha assistito al rinnovarsidi una politica che, in modo diverso, pone l'arbitrio di parte egl'interessi economici al di sopra delle vite umane e dei valori morali.Di fronte a tale scempio della giustizia e dell'amore fraterno; difronte al serpeggiante scetticismo degli uomini verso l'avvenire, di fronteall'aggravata disunione degli animi, Noi, che deriviamo da Dio il mandatodi promuovere il bene di tutte le nazioni e che stimiamo fermamentenon essere la pace un vano sogno, ma un dovere da tutti attuabile ; nell'intentodi contribuire a salvarla in sè e nei fattori sui quali si fonda, desideriamodi rivolgere ai popoli il Nostro grido accorato : restauriamo le viedella pace, rinsaldiamo la unione di coloro che la bramano, restituiamola fiducia a quei che l'hanno perduta !Pertanto Ci indirizziamo, innanzi tutto, a voi, diletti popoli, uominie donne, intellettuali, lavoratori, artigiani e contadini, di qualsiasi* Die 10 Novembris mensis a. 1956.


788 Acto, Apostolicae Sedis - Commentarium Officialestirpe e Paese, affinchè facciate intendere ai vostri reggitori quali siano»i vostri intimi sentimenti e le vostre vere aspirazioni. I recenti fattihanno confermato che i popoli, le famiglie, i singoli, preferiscono latranquillità del lavoro e della famiglia ad ogni altra più agognata ricchezza.Essi sono pronti a rinunziarvi, se essa costasse il prezzo dellatirannide o il rischio di una guerra con le sue conseguenze, rovine, lutti,prigionie e morte. In nome della religione, della civiltà e del retto sentimentoumano : basta con le illegali e brutali repressioni, coi propositi dìguerra, con le egemonie tra Potenze, cose tutte che tramutano la vitaterrena in un abisso di ansie e di terrori, mortificano gli spiriti, annullano»i frutti del lavoro e del progresso.Questa, che è la voce della natura, deve venir proclamata alta nell'internoe all'estero da ogni nazione, ed essere udita ed accolta da colorocui i popoli hanno affidato il potere. Se una pubblica Autorità, in quantoa lei spetta, non tendesse ad assicurare almeno la vita, la libertà, la tranquillitàdei cittadini, qualsiasi altra cosa riuscisse ad attuare, fallirebbe"nella sostanza stessa del suo scopo.Ma al di sopra di ogni altro incubo grava sugli animi il significatodei luttuosi fatti ungheresi. L'universale spontanea commozione del mondo,che l'attenzione per altri gravi eventi non giova a sminuire, dimostraquanto sia necessario ed urgente il restituire la libertà ai popoli che nesonostati spogliati. Può il mondo disinteressarsi di questi fratelli, abbandonandolial destino di una degradante schiavitù? Certamente la coscienzacristiana non può scuotere da sè l'obbligo morale di tentare ognimezzo lecito, affinchè venga ripristinata la loro dignità e restituita lalibertà.Non ci nascondiamo quanto siano al presente intricati i rapporti trale nazioni e tra i gruppi continentali che le abbracciano. Ma si ascolti lavoce della coscienza, della civiltà, della fraternità, si ascolti la vocestessa di Dio, Creatore e Padre di tutti, posponendo, anche con gravesacrifìcio, ogni altro problema e qualsiasi particolare interesse a quelloprimordiale e fondamentale dei milioni di vite umane ridotte a servitù.Si torni quanto prima a rinsaldare le file e a stringere in un solido»pubblico patto quanti — Governi e popoli — vogliono che il mondo percorrail sentiero dell'onore e della dignità dei figli di Dio; patto capaceanche di difendere efficacemente i suoi membri da ogni ingiusto attaccocontro i loro diritti e la loro indipendenza. Non sarà colpa degli onesti,se per chi si allontana da questa via non resterà che il deserto dell'isolamento.Forse avverrà, e Ce lo auguriamo di cuore, che la compattezza


Acta Pii Pp. XII 789delle nazioni, sinceramente amanti la pace e la libertà, basterà ad indurrea più miti consigli coloro che si sottraggono alle leggi elementaridell'umano consorzio, e che pertanto si privano da sè stessi del diritto diparlare in nome dell'umanità, della giustizia e della pace. Per primi iloro popoli non potranno non sentire il bisogno di ritornare a far partedell'umana famiglia per goderne l'onore e i vantaggi. Tutti uniti dunqueper la libertà e per la pace, voi, diletti popoli dell'oriente e dell'occidente,membri della comune umana famiglia ! La pace, la libertà !Ormai queste tremende parole non danno più luogo ad equivoci. Esse sonotornate al loro primigenio e luminoso significato, quale fu sempre daNoi inteso, derivato cioè dai principi della natura e dal manifesto voleredel Creatore. Ripetetele, -proclamatele, attuatele. I vostri reggitori sianofedeli interpreti dei vostri veri sentimenti, dei vostri veri aneliti. Dio viaiuterà, Dio sarà la vostra forza.Dio ! Dio ! Dio !Risuoni questo ineffabile nome, fonte di ogni diritto, giustizia e libertà,nei parlamenti e nelle piazze, nelle case e nelle officine, sulle labbradegli intellettuali e dei lavoratori, sulla stampa e alla radio. Il nomedi Dio, come sinonimo di pace e di libertà, sia il vessillo degli uomini dibuon volere, il vincolo dei popoli e delle nazioni, il segno in cui si riconoscerannoi fratelli e i collaboratori nell'opera della comune salvezza.Dio vi scuota dal torpore, vi separi da ogni complicità coi tiranni e coifautori di guerre, v'illumini la coscienza e rafforzi la volontà nell'operadi ricostruzione.Riecheggi il suo Nome soprattutto nei sacri templi e nei cuori, comesuprema invocazione al Signore, affinchè con la sua infinita potenzaaiuti a compiere ciò che le deboli forze umane tanto stentano a conseguire.Con questa preghiera, che Noi per primi eleviamo al suo trono dimisericordia, vi lasciamo, diletti figli, fiduciosi che il sereno tornerà arisplendere sul mondo e sulle fronti avvilite, e che la pace, provata dacosì gravi cimenti, ne uscirà più limpida, più duratura, più giusta.


790 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeALLOCUTIONESIIis qui interfuerunt Conventui VII Foederationis internationalis Astronauticae,Romae habito. *A l'occasion du VII eCongrès de la Fédération Astronautique Internationalequi vous réunit à Rome cette année, Messieurs, vous avezexprimé le désir de Nous associer en quelque sorte au déroulement devos travaux. Nous en sommes très heureux et vous disons Notre admirationpour la conviction, la ténacité, l'audace de tous ceux qui depuisun demi-siècle conquièrent pas à pas cet immense domaine.A vrai dire, le profane, qui pour la première fois s'informe de vos activitéset du but de votre société, ne peut manquer d'éprouver quelque surprise; le mot même d'(( astronautique » suggère l'idée de voyages fantastiquesà travers des espaces vertigineux et dans des conditions spécialementredoutables pour l'organisme humain ainsi projeté hors de sonmilieu naturel. Il semble encore à beaucoup que le projet d'une telleexpédition ne puisse germer que dans une imagination sans frein, peusoucieuse de s'appuyer sur des données solides et livrée à tous les capricesde sa fantaisie. Cependant dès le début de ce siècle, les principesfondamentaux, sur lesquels l'astronautique devait s'édifier, avaient déjàtrouvé une formulation claire et logique. On affirmait la possibilitéd'échapper à l'attraction terrestre, en appliquant à un mobile une accélérationsuffisante, et l'on précisait que cette accélération pouvait êtreobtenue par l'utilisation d'une fusée, bientôt on envisagea aussi l'éventualitédu transport d'êtres humains.C'était beaucoup déjà d'avoir énoncé ces idées avec conviction. Mais ilrestait à déterminer les modalités concrètes de leur application. Puisquela fusée constituait le seul moyen de propulsion utilisable pour le volinterplanétaire, il s'agissait de surmonter un à un tous les obstaclestechniques et de construire des engins capables d'atteindre des altitudesde plus en plus élevées, des accélérations de plus en plus notables. Cettephase expérimentale débuta à partir du second quart de ce siècle : en1926, on lançait en Amérique la première fusée à carburant liquide. En* Die 20 Septembris mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 791Europe les amateurs d'astronautique désireux de conjuguer leurs eflortsse groupaient dans le « Verein für Raumschiffahrt », car il devenaitclair que la complexité de l'entreprise exigeait une collaboration aussilarge que possible. Pendant que la société allemande se développait rapidement,d'autres se créaient bientôt dans différents pays. En 1930 sefondait en Amérique 1'« American Interplanetary Society », nomméeensuite (( American Rocket Society », destinée à propager l'idéedu vol interplanetarie et à en pousser l'expérimentation ; en Angleterreaussi la (( British Interplanetary Society » née en 1933 acquitrapidement une grande influence dans les questions astronautiques.Mais d'autres forces plus puissantes et plus impérieuses allaient imprimeraux travaux de ce genre une allure fiévreuse. L'approche de laguerre mondiale attira l'attention des autorités publiques sur la valeurstratégique des nouveaux engins et le déclenchement des hostilités stimuladavantage la recherche; le célèbre V 2, lancé pour la premièrefois en 1944, marquait une réussite sensationnelle dans la constructiondes fusées à carburant liquide. Le retour de la paix allait permettred'exploiter heureusement cette découverte à des fins scientifiques. Onmultiplie actuellement, au moyen d'appareils similaires, les explorationsde l'haute atmosphère ; on a pu ainsi obtenir des mesures directes de sapression, de sa densité, de son ionisation ; et pousser l'étude des radiationssolaires et des rayons cosmiques.Si la recherche scientifique constitue maintenant la fin immédiatequi justifie l'emploi pacifique des fusées, cette utilisation ne constituepour vous qu'une étape vers un terme plus important, le vol interplanétaire.En 1949, la « Gesellschaft für Weltraumforschung » et la « BritishInterplanetary Society » proposaient l'organisation d'un Congrèsinternational d'Astronautique, qui se réunit à Paris en 1950 et formulala résolution de constituer une société internationale pour l'étude et ledéveloppement du vol interplanétaire. Le second Congrès, tenu à Londresen 1951, voyait prendre corps le


792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepies avantages qu'elle comporterait pour l'astronomie, l'électronique,les recherches nucléaires, la biologie, la cartographie; elle s'affirmadavantage, lorsque le Comité spécial pour l'Année géophysique internationalerecommanda en 1954 la construction d'un petit satellitescientifique. Enfin, le 29 Juillet 1955, les Etats-Unis annonçaient officiellementqu'il lanceraient à l'occasion de l'Année géophysique unsatellite terrestre artificiel.Vous avez souligné, Messieurs, que le présent Congrès prenait de cefait une importance toute particulière. Outre le satellite artificiel, laprochaine Année géophysique verra lancer de nombreuses fusées destinéesà l'exploration de la haute atmosphère. Ce grand effort de collaborationinternationale et le sentiment d'accomplir une œuvre hautementprofitable à l'humanité vous invitent à aller de l'avant avec unoptimisme accru; d'innombrables difficultés pratiques restent encoreà vaincre et vous devrez les aborder une à une, en vous aidant de toutesles ressources des sciences et de la technique moderne, entre autres, desadmirables calculatrices électroniques, qui réduisent dans des proportionsextraordinaires la durée des travaux mathématiques. Mais aussin'hésitez-vous pas à envisager déjà les problèmes plus généraux, quepose la conquête de l'espace interplanétaire; et même, comme il apparaîtdans les documents que vous Nous avez communiqués, quelquesunsd'entre vous sont allés jusqu'à examiner la possibilité abstraite devols intersidéraux, que le nom même d'Astronautique indique commebut ultime de vos travaux.Sans entrer dans les détails, il ne vous échappe pas, Messieurs,qu'un projet de pareille envergure comporte des aspects intellectuelset moraux qu'il est impossible d'ignorer; il postule une certaine conceptiondu monde, de son sens, de sa finalité. Le Seigneur Dieu, qui adéposé au cœur de l'homme le désir insatiable de savoir, n'avait pasl'intention de mettre une limite à ses efforts de conquête, quand II luidit : (( Soumettes la terre ». xC'est toute la création qu'il lui a confiée etqu'il offre à l'esprit humain, pour qu'il y pénètre et puisse ainsi comprendretoujours plus à fond la grandeur infinie de son Créateur. Sijusqu'à présent l'homme se sentait, pour ainsi dire, enfermé sur la terreet devait se contenter des informations fragmentaires qui lui parvenaientde l'univers, il semble maintenant que la possibilité s'offre à luide briser cette barrière et d'accéder à de nouvelles vérités et de nouvelles1Gen. 2, 28.


Acta Pii Pp. XII 793connaissances, que Dieu a déposées à profusion dans le monde. Le seulmobile de la curiosité ou de l'aventure ne réussirait jamais à orientercorrectement des efforts d'une telle ampleur. Devant les situations nouvellesqu'entraîne le développement intellectuel de l'humanité, la consciencedoit prendre position; l'homme devrait approfondir sa connaissancede lui-même et de Dieu, pour se situer avec plus d'exactitude dansl'ensemble du monde, pour mieux mesurer la portée de ses gestes. Ceteffort commun de toute l'humanité vers une conquête pacifique de l'universdoit contribuer à imprimer davantage dans la conscience des hommesle sens de la communauté et de la solidarité, pour que tous aient davantagel'impression de constituer la grande famille de Dieu, d'être lesenfants d'un même Père. Mais pour pénétrer cette vérité, il ne faut pasmoins de respect du vrai, de soumission au réel, de courage, que pour larecherche scientifique. Les plus audacieuses explorations de l'espace neserviront qu'à introduire entre les hommes un nouveau ferment de division,si elles ne vont pas de pair avec une réflexion morale plus approfondieet une attitude plus consciente de dévoûment aux intérêts supérieursde l'humanité.Nous souhaitons vivement, Messieurs, que le Congrès actuel vousfasse progresser sur un chemin encore long et difficile, et Nous voudrionssurtout que l'ampleur des découvertes spirituelles, dont il sera leprincipe, ne le cède en rien à son acquis scientifique.En implorant sur vous la protection et les faveurs de Dieu, qui a créél'univers pour l'homme et qui veut par là se faire connaître et aimer delui, Nous vous en donnons comme gage pour vous-mêmes, pour vos familleset vos collaborateurs, Notre Bénédiction Apostolique.IIIis qui interfuerunt Conventui quarto a Sodalitate Italica de


794 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemilieu d'un groupe de spécialistes illustres assemblés pour le IV eCongrèsNational de Chimiothérapie, et de vous dire, Messieurs, l'intérêt trèsvif que Nous portons à vos recherches.Depuis une dizaine d'années, les savants engagés dans la lutte contrele cancer ont concentré leurs efforts sur l'étude de produits chimiques susceptiblesd'arrêter la prolifération des cellules cancéreuses, et déjà descentaines de substances nouvelles ont été expérimentées en laboratoire.La plupart d'entre elles n'ont point dépassé ce stade, parce qu'elles manifestaientun degré de toxicité trop élevé pour l'organisme humain. D'autres,par contre, ont été essayées en clinique et quelques-unes ont donnédes résultats suffisamment encourageants pour stimuler le zèle des chercheurset les inciter à poursuivre leurs efforts avec une ténacité accrue.Si l'on peut parler de chimiothérapie du cancer par analogie avec celledes maladies infectieuses, on se trouve ici devant un état de choses profondémentdifférent. Tandis que les bactéries se distinguent nettementdes cellules du corps humain, et peuvent être combattues sans menacedirecte pour l'organisme, il n'existe qu'une différence encore difficile àpréciser entre les cellules qui sont douées d'activité normale, et cellesqui se développent de façon anarchique pour constituer une tumeur maligne.Ces derniers temps, on a repris l'opinion que certaines formes decancer, même chez l'homme, pouvaient être provoquées par un virus;cette hypothèse fournit sans doute une base de recherche, mais sans laisserentrevoir de rapides conquêtes thérapeutiques car, dans le domainede la lutte contre les virus, la chimiothérapie en est à peine à ses débuts.Aussi s'efforce-t-on de tabler sur le fait que la cellule cancéreuse, par sapropension à une subdivision rapide et désordonnée, est plus sensible quela cellule normale à certains agents capables d'entraver les processus desa multiplication. A cause de leur mode d'action, les produits cytostatiquessont indiqués surtout dans les cancers généralisés, auxquels d'autrestraitements ne peuvent s'appliquer ; ils se montrent efficaces sur lestissus, qui comportent une abondante prolifération cellulaire, comme lessystèmes sanguin et lymphatique, et sur certaines glandes. Ils s'avèrentbeaucoup moins utiles dans le cas des cancers épithéliaux ordinaires, oùle rythme de multiplication des cellules est beaucoup plus lent.Le chef de file des poisons antimitotiques, et l'un des premiers cytostatiquesutilisés dans la cure des leucémies chroniques, fut la colchicine,mais ses effets toxiques en limitèrent les applications cliniques. On enpossède heureusement des dérivés beaucoup moins dangereux, la désacétylméthylcolchicine,employée dans la cure des leucémies myéloïdes chro-


Acta Pii Pp. XII 795niques, et la N-désacétyl-thyocolchicine, expérimentée récemment, quiprésente l'avantage d'agir en certains cas, où les autres moyens de lachimiothérapie restent inopérants. Parmi les substances qui paralysentla reproduction cellulaire, il faut citer les antivitamines, comme lescomposés antifoliques, et les substances antagonistes des amino-acides,des purines et des pyrimidines.L'utilisation de la radio-activité contre le cancer a trouvé une aideprécieuse dans les isotopes radioactifs de l'iode, du phosphore et du cobalt,qui permettent d'atteindre la tumeur à l'intérieur de l'organisme avec undosage exact. Certains antimitotiques agissent à la façon des rayons X ets'appellent pour cela « radio-mimétiques ». A ce groupe appartiennentles moutardes azotées, forme modifiée d'un gaz de combat fameux et capablesde dépolymériser même « in vitro » l'acide désoxyribonucléique, lefacteur chimique le plus important de la division cellulaire. Depuis lespremiers essais accomplis en 1949, elles ont conquis une place importantedans le traitement du lymphogranulome ; leur toxicité est heureusementcombattue par la cortisone qui, en même temps, renforce leuraction sur le système lymphatique. Aujourd'hui, pour éviter les effets deces médicaments sur les cellules saines et les diriger plus sûrement verscelles qu'il faut détruire, on tente de lier la molécule d'azoyprite à unemolécule-support qui possède un certain ïropisme à l'égard des cellulescancéreuses et soit importante pour leur métabolisme. Pour pallier lesphénomènes de résistance si gênants en chimiothérapie, on tâche de modifierles structures moléculaires pour obtenir des sustances diversesd'effet analogue, mais qui ne provoquent pas de résistance croisée.La triéthylenmélamine (TEM), qui était connue déjà dans l'industrietextile, fut appliquée en 1951 à la thérapeutique du cancer, et montreune efficacité particulière dans les leucémies lymphatiques chroniques etdans les myéloses chroniques. Le myleran exerce une action semblabledans la leucémie myéloïde chronique et remplace utiliment la radiothérapie,quand celle-ci est impossible ou contre-indiquée.On n'a pas manqué d'explorer aussi les ressources des antibiotiquesavec l'espoir de découvrir parmi eux des antagonistes efficaces du cancer.L'azasérine, isolée à partir d'une souche appelée « Streptomyces fragilis», et douée d'une activité antitumorale certaine, a donné des résultatsdans les expériences « in vivo », mais son utilisation cliniquene permet pas encore d'affirmer qu'elle puisse obtenir dans les hémopathiesmalignes plus qu'une rémission temporaire. Vous vous proposiezde tenir à la fin de ce Congrès un symposium sur les actinomycines.


796 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDérivée de « Streptomyces chrysomallus », 1'actinomycine O semble êtrel'unique médicament cytostatique, qui ne provoque aucune lésion importantede la moelle osseuse et des glandes séminales, et donne desrésultats dans la cure du lymphogranulome.Il faudrait encore mentionner la médication hormonale, en particulierl'emploi des hormones œstrogènes et androgenes, ainsi que del'hormone adrénocorticotrope et de la cortisone, dont Nous avons parléplus haut. On a tenté aussi de préparer une médication anti-hormonale,susceptible de freiner de manière élective les structures diencéphalo-hypophysaires,qui stimuleraient le développement des tumeurs, ou d'endommagercertaines régions des surrénales, de manière à obtenir unesorte de surrénalectomie chimique, limitée toutefois aux zones voulues.Parmi les orientations récentes de la recherche, signalons qu'on a soutenuà nouveau l'opinion, selon laquelle la cellule cancéreuse utiliseraitcomme source d'énergie un processus de fermentation glycolytique ; deià la possibilité d'intervenir sur elle, en tâchant de rétablir le processusnormal d'oxydation. Toutes ces acquisitions vont de pair avec un progrèsconstant des techniques de laboratoire, devenues plus précises, et plussemblables aux techniques bactériologiques, qui ont permis les conquêtesde la chimiothérapie antibactérienne.Cette revue des armes principales, dont dispose la chimiothérapie modernepour lutter contre le cancer, permet de mieux apprécier les effortsinlassables de tous ceux qui s'acharnent à le combattre. Elle met aussien évidence l'insuffisance de chacun de ces moyens, dont aucun n'esten mesure d'obtenir un succès décisif. On ne peut encore voir en effet.dans les traitements chimiothérapiques, que des palliatifs qui atténuentla douleur, déterminent une amélioration subjective et retardent l'évolutiondes tumeurs, mais sont incapables de l'enrayer totalement.Seules à l'heure actuelle, la chirurgie et la radiothérapie conservent,quand elles sont appliqués à temps, une possibilité de guéjrison.Mais la science semble bien décidée à aller de l'avant.L'étroite convergence des efforts et la colloboration internationales'imposent avec plus d'urgence pour éviter des pertes de temps etd'énergie, qui entraîneraient nécessairement la perte de nombreuses vieshumaines. Même si jusqu'à présent la chimiothérapie n'a pas conquis lesdernières positions, Nous osons croire que c'est dans son secteur que selivrera la bataille décisive, et qu'un jour il sera possible de détruire lescellules cancéreuses au moyen de médicaments possédant à leur égard


Acta PU Pp. XII79Tune action spécifique. Ainsi s'allongerait le palmarès déjà brillant, quiporte mention entre autres de la plupart des maladies infectieuses.Rarement apparut avec autant d'évidence le caractère grandiose del'effort scientifique, qui mobilise partout les ressources intellectuelles etmorales, non seulement d'individus, mais de groupes, d'institutions, desociétés, pour arracher aux structures complexes des mécanismes biologiquesquelque chose de leur secret. Malgré ses limites, l'esprit humaindoit se réjouir de trouver un stimulant de premier ordre dans les exigencesimpérieuses d'un travail de collaboration et dans les qualités requisespour affronter pareille tâche ; esprit de sacrifice, méthode, pondération,constance. Quelle force intime ne puise-t-il pas dans la consciencede ses responsabilités et dans la conviction que la vie de tant d'hommesdépend de son œuvre? Soyez persuadés aussi qu'en combattant une de»formes les plus redoutables du mal physique, vous contribuez à réparer,,autant qu'il est en votre pouvoir, quelques-unes des conséquences dmdésordre, que le péché de l'homme a introduit dans le monde. Les infirmitéscorporelles et celles, plus graves, de l'esprit et de la volonté doiventsans cesse rappeler à l'humanité endolorie la cause véritable de ses;malheurs, mais lui indiquer en même temps le chemin de la rédemption..Pour bien comprendre l'un et l'autre, il faut avoir le courage de réfléchiret surtout de dépasser les solutions imparfaites du repli sur soi, del'égoïsme, de la révolte, pour accéder à l'intelligence profonde de la bontéde Dieu et de sa miséricorde rédemptrice. Aux cœurs humbles, le Seigneurne refuse jamais sa grâce ; il ne manquera pas de vous aider et de voussoutenir dans votre labeur; il vous donnera enfin la victoire, si vous?savez la demander avec confiance, sans négliger aucun des moyens humainsqui la préparent.Nous suivons avec beaucoup d'espoir les progrès de vos recherches etimplorons aussi le Seigneur pour qu'il veuille les mener sans détour vers:le but. En gage des faveurs célestes que Nous appelons sur vous-mêmes,,sur vos familles et sur tous ceux qui vous sont chers, Nous vous accordonsde tout cœur Notre Bénédiction Apostolique.


798 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIIis qui interfuerunt Conventui internationali Sodalitatum Catholicarumconductorum operum inferioris vel medii ponderis. *Soyez les bienvenus, chers fils, qui participez au pèlerinage internationalorganisé par les Associations catholiques des petites etmoyennes entreprises d'Allemagne, de Belgique, d'Italie et des Pays-Bas. Nous sommes heureux de vous revoir ici et de vous direcombien Nous souhaitons de tout cœur le succès de vos réunions.Nous connaissons l'esprit d'initiative, l'ingéniosité, le courage, dontvous faites preuve dans votre activité professionnelle et que vousmettez au service de vos associations, afin de faire pénétrer toujoursdavantage dans vos milieux la pensée et les attitudes chrétiennes.Si vous avez désiré vous rassembler à Rome cette année, c'est poury retremper vos convictions chrétiennes et trouver, au contact d'hommespartageant le même idéal, les moyens les plus aptes à résoudre les questionsque pose la situation sociale actuelle.Nous saluons avec joie les représentants du « Katholischen KaufmännischenVereins » d'Allemagne, du « Nationaal Christelijk Middenstands-verbond» de Belgique, du « Nederlandse Katholieke Middenstands-bond» de Hollande ; vos trois groupements comptent près de110.000 membres en 20 organisations diocésaines et 1370 sections. C'estdire la puissance économique et morale que vous représentez; appuyéssur de solides traditions et guidés par l'enseignement de l'Eglise, vousaffronterez avec assurance les circonstances difficiles d'une époque tourmentéeet vous saurez appliquer avec bonheur les consignes reçues.Votre présent Congrès examinait comment les petites et moyennes entreprisescontribuent à l'insertion de la personne humaine dans la sociétéet l'économie. C'est là un thème d'importance primordiale, dont doivents'inspirer toutes les réformes, toutes les tentatives visant à introduiredans la société moderne plus d'harmonie et de stabilité. Comment donnerà chacun des membres du corps social la possibilité de vivre pleinement enhomme, de disposer des moyens de s'assurer, avec une subsistance honnête,l'accès à la culture, de jouer un rôle proportionné à ses capacités età son dévouement dans le fonctionnement et l'organisation de la société,* Habita die 8 Octobris mensis a. 1956.


Acta PU Pp. XII 799de participer enfin aux décisions, dont dépend son sort sur le planpolitique, économique et social? Les petites et moyennes entreprises,dirigées par des chrétiens, peuvent plus aisément que d'autres apercevoiret mettre en œuvre les solutions concrètes de ce grave problème.Vous aimez à relever que la multiplicité des entreprises de dimensionsmoyennes, dont le chef est en même temps propriétaire et parfois fondateur,assure une répartition très large de la propriété privée, qui est conditionessentielle de stabilité pour la société ; en garantissant l'indépendanceet la dignité des individus et des familles, elle ne leur confère pastoutefois une puissance économique exorbitante, qui dépasserait la portéede leurs vraies responsabilités. L'entrepreneur privé, le commerçant,l'agriculteur se soucient de faire fructifier leurs biens par leur travail ;ils voient sanctionner directement leur labeur, comme aussi les négligencesou les erreurs qu'il commettent. Entre les biens matériels et leur possesseurs'établit ainsi une sorte de tension continuelle, celle de l'activitéproductive soumise à de puissants stimulants pour le plus grand bien dela communauté. Mais, si le propriétaire de l'entreprise trouve par làle moyen de maintenir et de consolider sa position sociale, ne convient-ilpas qu'il s'efforce de faire bénéficier des mêmes avantagestous ceux qui dépendent de lui et lui prêtent l'appui deleur travail? N'ont-ils pas eux aussi le droit d'occuper dans la sociétéune situation stable, de posséder les biens nécessaires pour eux-mêmes etleur famille, de les mettre en valeur par leur initiative et d'en tirer unprofit légitime? Ce n'est pas ici le lieu d'examiner dans le détail commentles petites et moyennes entreprises peuvent contribuer à renforcerla condition sociale de leur personnel, en l'aidant à accéder davantageaux bienfaits de la propriété et à l'autonomie qu'elle confère. Noussouhaitons qu'il soit donné au plus grand nombre d'hommes possible deconquérir cette stabilité, que procure la garantie de ressources permanentes,susceptibles d'être accrues par le labeur personnel. Il est certainque l'ouvrier et l'employé, qui se savent directement intéressés àla bonne marche d'une entreprise, parce qu'une part de leurs biens yest engagée et y fructifie, se sentiront plus intimement obligés d'y contribuerpar leurs efforts et même leurs sacrifices. De la sorte, ils sesentiront plus hommes, dépositaires d'une plus large part de responsabilité; ils se rendront compte que d'autres leur sont redevables,. et s'emploierontavec plus de cœur à leur besogne quotidienne, malgré son caractèresouvent dur et fastidieux.D'autre part, la fonction économique et sociale, que tout homme aspire


800 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeà remplir, exige que le déploiement de l'activité de chacun ne soit pastotalement soumis à la volonté d'autrui. Le chef d'entreprise apprécieavant tout son pouvoir de décision autonome : il prévoit, ordonne, dirige,en assumant les conséquences des mesures qu'il prend. Ses dons naturels,sa formation théorique antérieure, sa compétence technique, son expériencetrouvent à s'employer dans la fonction de direction et deviennentprincipe d'épanouissement de sa personnalité et de joie créatrice.Mais, encore une fois, le chef refusera-t-il à ses inférieurs ce qu'il apprécietant lui-même? Réduira-t-il ses collaborateurs de tous les jours au rôlede simples exécutants silencieux, qui ne peuvent faire valoir leur propreexpérience comme ils le souhaiteraient, et restent entièrement passifs àl'égard de décisions qui commandent leur propre activité? Une conceptionhumaine de l'entreprise doit sans doute sauvegarder pour le biencommun l'autorité du chef; mais elle ne peut s'accommoder d'une atteinteaussi pénible à la valeur profonde des agents d'exécution. D'ailleurs,lorsque s'imposeront des améliorations techniques ou des effortsconcertés pour augmenter la productivité, il faudra faire appel à l'indispensablecollaboration du personnel. Et puisque dans les petites etmoyennes entreprises le contact entre le patron et ses subordonnés estplus direct, plus immédiat, il semble que là surtout l'exécutant doiveêtre informé et écouté ; que l'on tienne compte de ses désirs, de ses suggestions,qu'on lui explique le motif d'un refus, que les problèmes techniqueset économiques, dont dépend le rendement de l'entreprise, lui soientexposés et qu'il ait la possibilité de contribuer à leur solution. Ainsi onévitera que se dresse entre la direction et les subordonnés un mur depréjugés, d'incompréhension, de critiques injustifiées; on préviendrapar là tant de conflits, qui reposent sur des malentendus ou l'ignorancedes vraies situations.L'évolution de l'économie moderne au rythme dès découvertes et des*applications innombrables, qui en découlent, accentue le malaise des petiteset moyennes entreprises face à leurs concurrentes de dimension»plus grandes. La modernisation de l'équipement mécanique, les méthodesplus rationnelles de production en masse et de distribution avantagentle plus souvent les entreprises qui disposent de capitaux considérables.Vous redoutez même parfois le péril d'être écrasés par des géants,qui pèsent de tout leur poids sur des structures plus faibles ; mais vousdisposez aussi de moyens de protection et de défense tant à l'extérieurqu'à l'intérieur de votre groupe social. L'Etat, qui possède en vous unimportant facteur d'équilibre, ne doit pas vous refuser l'appui sur


Acta Pii Pp. XII 801lequel vous comptez, surtout dans le domaine du crédit et du systèmefiscal. Toutefois le soutien principal vous viendra de l'intérieur, c'est-àdirede vos associations elles-mêmes.On reproche souvent aux classes moyennes l'individualisme exagéré,un souci d'indépendance totale, la méfiance envers ce qui trouble deshabitudes établies. Si la vie sociale suppose dans les individus toute l'indépendancecompatible avec le bien de l'ensemble, elle appelle davantageencore la collaboration, l'accord mutuel basé sur la confiance, le renoncementà certains privilèges, à certaines vues un peu étroites ou égoïstes.Que le principe de solidarité s'affirme donc plus nettement, non seulementà l'intérieur de chacune de vos entreprises, mais aussi entre lesentreprises similaires, pour éviter les gaspillages d'énergie, les dépensesinutiles, et surtout réunir en un faisceau solide les éléments disparatesd'un potentiel économique considérable, mais que son fractionnementprive d'une efficacité proportionnée à sa valeur réelle. Il importe pourl'avantage de tous que les petites et moyennes entreprises s'organisentsolidement dans tous les domaines et fassent mieux valoir leurs qualitésdistinctives.Enfin Nous ajouterons que l'idéal chrétien ne doit jamais cesserd'inspirer vos démarches. L'entreprise, qui fait appel au concours deplusieurs individus pour produire des biens matériels, ne sera jamaisqu'un intermédiaire, un jalon sur une route qui doit mener l'hommebeaucoup plus haut. On n'a rien fait si, en assurant l'amélioration desconditions économiques, on a négligé d'approfondir les valeurs culturelles,morales et religieuses.Chacun de vous, chacun de ceux qui dépendent de vous, est appelé,comme fils de l'Eglise et membre du Corps du Christ, à la plénitude de lavie humaine et divine. Il vous appartient de faire croître dès à présentles trésors de cette vie, non seulement en vous, mais, à titre égal, enchacun de vos frères, sur lequel la Providence vous a confié une partd'autorité. Soyez de plus en plus sensibles à la présence et à l'appel duChrist dans tous les êtres humains, même les plus pauvres, les plusdémunis. Que votre travail professionnel contribue à l'amélioration deleur sort î Que votre sens de la justice et de la fraternité spirituelle, quivous unit à eux, vous conduise à leur communiquer l'estime sincère etl'affection qu'ils attendent de vous.En formulant ce souhait, Nous appelons les faveurs divines sur vousmêmes,sur vos familles, sur tous vos collaborateurs, et Nous vous en donnonspour gage Notre Bénédiction Apostolique.


802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSACRA CONGREGATIO CONSISTORIALISiADAMANTINA - SEPTEMLACUNENSISDECRETUMDE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUMErecta nuper per Constitutionem Apostolicam « Clementissimi Servatoris» Septemlacunensi dioecesi, pars altera municipii vulgo Cúrvelonuncupati in istius finibus versari contingit, altera vero archidioecesisAdamantinae territorio adnexa perseverat.Porro, quo arctius ecclesiastici et civiles fines undequaque convenirent,Excmus P. D. Iosephus Newton de Almeida Batista, ArchiepiscopusAdamantinus, ab Apostolica Sede expostulavit ut praedicti municipiipars, Angueretâ appellata, in praesens, utpote paroeciae Paraopebaconiuncta, ad novam dioecesim Septemlacunensem pertinens, abhac separaretur et ad paroeciam Cúrvelo aggregaretur sub iurisdictioneArchiepiscopi Adamantini.Equidem Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili votoExcimi P. D. Armandi Lombardi, Archiepiscopi titularis CaesareaePhilippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, rata huiusmodi finium immutationemanimarum bono profuturam, vigore specialium facultatum sibia SSfiio Domino Nostro Pio Divina Providentia PP. XII tributarum,porrectis precibus annuere dignata est.Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto adioecesi Septemlacunensi separat memoratum territorium Angueretâilludque archidioecesi Adamantinae perpetuo adnectit, mutatis deincepshac ratione utriusque circumscriptionis ecclesiasticae finibus.Mandat praeterea haec Sacra Consistorialis Congregatio ut omniaacta et documenta praefatum territorium Angueretâ respicientia a Septemlacunensiad Adamantinam Curiam, cum primum fas erit, transmittantur.v


Sacra Congregatio Consistorialis 803Ad haec perficienda eadem S. Congregatio Consistorialis memoratamExcmum P. D. Armandum Lombardi deputat, necessarias et opportunasei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impositoad eandem S. Congregationem Consistorialem quam primum remittendiauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perindevaliturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.Contrariis quibusvis minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die5 Maii 1956.££i Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. © S.Iosephus Ferretto, AdsessorIIREIPUBLICAE CILENAEDECRETUMDE VICARIATU CASTRENSIQua iurisdictione Vicarius Castrensis Reipublicae Cilenae perfruaturper Apostolicas Litteras in forma Brevi « In hac beatissimi Petri Cathedra» diei tertiae mensis Maii anni 1910, per Consistoriale Decretumdie vigesima septima mensis Decembris anno 1922 editum, atque perRescriptum eiusdem S. Congregationis Consistorialis diei vigesimaequartae mensis Iulii anni 1948, sub, n. 548/48, statutum fuit.Cum vero adiunctorum gratia, vertentibus annis, Vicarius Castrensissuae iurisdictioni etiam militum familias obnoxias censuerit, Exc.P. D. Theodorus Eugenin, Episcopus titularis Hierissensis et VicariusCastrensis Reipublicae Cilenae, exorto dubio, enixe postulavit ut invectamhanc agendi reationem Apostolica Sedes confirmaret seu ratamhaberet.Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia PP. XII,praehabito favorabili voto Exc. P. D. Sebastiani Baggio, Archiepiscopititularis Ephesini et in Republica Cilena Nuntii Apostolici, de consilioinfrascripti Cardinalis Sacrae Congregationis Consistorialis Secretarii,


804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialead uberius commodum comparandum et ad quaslibet dubitationis causasremovendas, porrectas preces benigne excipiendas censuit.Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentiumvel habere praesumendum consensu, praesenti Consistoriali Decreto,perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent,decernit ut inter subditos Vicariatus Castrensis Reipublicae Cilenaeposthac adlegantur etiam militum cilenorum familiae : uxores, nempe,liberi, propinqui, necessarii, ac famuli, cum iisdem militibus cohabitantes.Omnes insuper actus, sive a Vicario Castrensi sive a militum cappellanisin favorem memoratarum familiarum in irritum forte positosbenigne sanat.Contrariis quibusvis minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die undevigesimamensis Maii, anno MCMLVI.£ß Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a SecretisL. £8 S.Iosephus Ferretto, AdsessorSACRA CONGREGATIO RITUUMROMANABEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI INNOCENTIIPAPAE XI.SUPER DUBIOAn, stante approbatione virtutum, ac duorum miraculorum, Tuto procedipossit ad eiusdem Venerabilis Beatificationem.Summi Pontificatus dignitatem perpendentibus illa S. Bernardi subeuntverba, quae B. Eugenio III scripsit : « Age indagemus adhucdiligentius quis sis ; quam geras videlicet pro tempore personam in EcclesiaDei. Quis es? Sacerdos magnus, Summus Pontifex, tu princepsEpiscoporum, tu heres Apostolorum, tu primatu Abel, gubernata Noe,patriarchatu Abraham, ordine Melchisedech, dignitate Aaron, auctoritateMoyses, iudicatu Samuel, potestate Petrus, unctione Christus. Tu


Sacra Congregatio Rituum 805cui claves traditae, cui oves creditae sunt... Non modo ovium, sed etpastorum tu unus omnium pastor... ex verbo Domini: "Si me amas,Petre, pasce oves meas "... Nihil excipitur, ubi distinguitur nihil » (DeQonsid. lib. II post med.).Professionem amoris Dominus a Petro exegit atque recepit, SummumquePontificatum eidem contulit, quem Petrus successoribus transmisit.In Ven. Innocentio XI omnes praerogativae, quas a MellifluoDoctore audivimus, atque iura omnia a Deo Romano Pontifici collatamiro modo reniduere una cum vitae sanctitate, divino quoque miraculorumtestimonio comprobata. Eo enim vix demortuo, talis statim eiusvirtutum splendor inter fideles, etiam ab Urbe longinquus, refulsit, uteius patrocinium implorarent, plurimique gratias, immo vera miracula,laetantes obtinuerint.Quare nondum biennio a Servi Dei obitu transacto, super sanctitatisfama canonicae inquisitiones fuerunt inceptae, quas aliae subsecutaesunt et Vetrallae super quodam mirifico eventu, et Romae super cdientia Urbani Papae VIII decretis liturgicum cultum prohibentibus.Olemens Papa XI Commissionem Introductionis causae Sua manu die3 Septembrina. 1714 obsignavit. Die 15 Octobris eiusdem anni Decretumde cultu non praestito editum fuit. Apostolica dein auctoritate in ComensiCuria atque in Urbis Vicariatu ab anno 1714 ad annum 1736«constructi fuere processus. Benedictus Papa XIV, ut expeditius causaprocederet, voluit ut de nonnullis accusationibus, quibus Dei Servusimpetebatur, in Sacra Rituum Congregatione pertractaretur. Unanimifavorabli sententia habita, Pontifex quominus de his in posterum ageretur,per Sacrae eiusdem Rituum Congregationis decretum die 8 Augustia. 1744 omnino prohibuit. Variis tamen de causis res ad nostrosusque dies siluit.Leone Papa XIII favente, clar. P. Berthier O. P. anno 1889 ServiDei vitam a Matthia Ioseph Lippi, accurate, ut Benedictus XIV afl&rmat,conscriptam, primum edidit; paucos autem post annos, eiusdem epistolasad Principes de erroribus, qui tunc in Ecclesia grassabantur,pariter edidit. Diffitendum sane non est plurimum profuisse studia, anostrae quoque sacrae Congregationis historica Sectione peracta, adcognoscenda atque aequa lance insignia Servi Dei iudicanda meritanon solum erga Ecclesiam sed etiam erga Europae regna, quae ab imminentetunc clade liberavit.Paratis itaque animis, Comensis Episcopus, ut tanti civis Beatifica-


806 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetionis causa resumeretur, anno 1933 actorem se constituit. Sanctissimusquoque Dominus Noster maxime huic causae se favere ostendit.Servatis itaque de iure servandis, die 26 Octobris anno 1943, AntepraeparatoriaCongregatio super virtutibus celebrata est, die autem4 Iulii a. 1944 Praeparatoria, anno vero 1955 Nova Praeparatoria die26 Iulii, Generalis demun coram Summo Pontifice die 15 Novembris,decretumque heroicas virtutes approbans editum est. Actum est deinde miraculis, quorum approbatio die 22 mensis Maii anni huius decretaest. Ut autem ad sollemnem Beatificationem gradus fiat, sapienter iurecautum est ut integra Rituum Congregatio testetur omnia quae ius praecipitservata esse, ideo dubium ei proponitur : An, stante approbationevirtutum ac duorum miraculorum, Tuto procedi possit ad sollemnemVenerabilis Innocentii Papae XI Beatificationem. Quum unanimi consensuRmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores affirmativumresponsum dedissent, Beatissimus Pater, ratum hoc habens,.Apostolicas Litteras sub anulo Piscatoris de Beatificatione quandocumquein Vaticana Basilica celebranda conscribi mandavit atque decretumhoc promulgari et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri.Datum Romae, die 15 mensis Augusti, in Sollemnitate Assumptionis-B. M. V., Anno Domini 1956.L. $ S.C. Card. CICOGNANI, Praefectusf A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius


Sacra Romana Rota 807<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA ROMANA ROTACitatio edictalisALEXANDRINA AEGYPTINULLITATIS MATRIMONII (MAZZA - MAC APEE)vCum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Alan Georgii MacAfee, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se,sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 28 Ianuarii 1957, hora 12, adconcordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendumet ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.An constet ole nullitate matrimonii, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti Domini Alan Georgii Mac Afeecurare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *Emmanuel Bonet, Ponens.Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 18 Octobris 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Alan Georges MacAfee, défendeur en cette cause, nous le citons à coparaître, par proprepersonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunalde la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 janvier 1957,à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixerle jour de la décision de la cause devant la Rote.Gonste-t-il de la nullité du mariage dan le cas?Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit Mr Alan Georges Mac Afee devront, dansla mesure du possible, l'avertir de la présente citation.


808 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEMercoledì, 24 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevaloin solenne Udienza Sua Eccellenza il Sig. SERGIO LEONEDEFLY, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblicadi Haiti, per la presentazione delle Lettere Credenziali.Martedì, 30 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Sig. LEONE TOMMASO MeCAULEY, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Irlanda,per la presentazione delle Lettere Credenziali.Martedì, 13 novembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Sig. ETTORE LYRA,Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario degli Stati Unitidel Brasile, per la presentazione delle Lettere Credenziali.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di nominare:Assistenti al Soglio Pontificio :13 gennaio 1956. S. E. Revma Monsig. Fliesser Giuseppe Calasanzio, Vescovotitolare di Binda.27 aprile » S. E. Reviria Monsig. Llosa Giovanni Battista Adriano,Vescovo di Ajaccio.NECROLOGIO202730»3191215maggioottobrenovembre1956. Monsig. Godlewski Michele, Arcivescovo tit. di Amorio.Monsig. Gaillard Ludovico, Arcivescovo di Tours.Monsig. Nissan Giovanni, Arcivescovo-Vescovo di Zaku.Monsig. Frazioli Nicolò, Vescovo di Bosa.Monsig. Boccoleri Cesare, Arcivescovo di Modena.Monsig. Ryan Edoardo F., Vescovo di Burlington.Emo sig. Card. Saliège Giulio, del tit. di S. Pudenziana,Arcivescovo di Tolosa.Monsig. Shlaku B^rnar^ino, Vescovo di Pulati.Monsig. Picha Maurizio, Véscovo di Hradec Králové.Monsig. Canale Oberti Raffaele, Vescovo tit. di Arindela.


An. et YOI. XXXXTffl 28 Decembris 1956 (Ser. H, T. XXIII) - N. 17<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUM OFFICIALE<strong>ACTA</strong> PII PP. XIICONSTITUTIO APOSTOLICAPESQUEIRENSIS(AFOGADENSIS DE INGÁZEIRA)A PESQUEIRENSI DIOECESI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVAQUAEDAM DIOECESIS CONDITUR, (( APOGADENSIS DE INGÁZEIRA )) APPEL­LANDA.PIUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQui, volente Deo, munus accepimus sane arduum omnes hominesab iis bonis quae cito pereunt ad rerum immortalium amorem ducendi,per omnem occasionem in hoc intendimus, sive scilicet per Episcoporumelectionem, qui sunt duces populorum, sive per novarum Ecclesiarumfundationem, aliis dioecesibus, quae late pateant, divisis. Quade re, cum venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus tituloCaesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, postauditos Ordinarios provinciae ecclesiasticae Olindensis et Recifensis,ab hac Apostolica Sede expostulaverit ut nova in eiusdem provinciaeterritorio dioecesis excitaretur : id enim valde esse catholicae rei profuturum; Nos de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E.Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum, eorum consensumsupplentes qui in hoc negotio aliquid iuris sese habere putent velhabeant/ de Nostra summa et apostolica auctoritate haec quae sequunturstatuimus et iubemus. A dioecesi Pesqueirensi id territorii separamusquod municipia comprehendit quae vulgo cognominantur : Itapetim,Sao José do Egito, Tabira, Afogados da Ingázeira, Carnaíba, Flores,53 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 17. — 28-12-1956.


810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTriunfo, Serra Talhada, Säo José do Belmonte, quaeque totidem curiasefficiunt. Quibus terris novam dioecesim condimus Afogadensem de Ingázeiraappellandam, iisdemque finibus terminandam ac municipia seucuriae quae diximus. Haec igitur Ecclesia ad orientem solem dioecesimCampinensem Grandem et regionem vulgo Paraiba attinget; ad septentrionem,vero, Sedem Caiazeirasensem et eandem Paraibensem civitatem; ad occidentalem autem partem, dioecesim Petrolinensem ; interoccasum denique solis et septemtrionem — brevi quidem spatio — dioecesiOratensi tangetur, in regione populari sermone Oeará; dum, postremo,ad meridionalem plagam dioecesim Pesqueirensem, a qua divisaest, finitimam habebit. Sedem Episcopi eiusque domicilium in urbeconstituimus cui est apud populum appellatio Afogados da Ingázeira;cathedram vero episcopalis magisterii et auctoritatis in templo BoniIesu a Remediis collocari censemus, quod idcirco ad cathedralis aedisdignitatem extollimus. Quae pariter honores, privilegia, iura concedisolent ceteris dioecesibus ac Praesulibus, haec omnia Ecclesiae Afogadenside Ingázeira eiusque Episcopo tribuimus : cui tamen etiam iustaac debita onera volumus imponi. Novam hanc Sedem metropolitanaeEcclesiae Olindensi et Recifensi suffraganeam facimus; item sacrorumPraesul, cui eadem gubernanda continget, Archiepiscopo eiusdem circumscriptionisecclesiasticae oboediet subiectus et obnoxius. Ut autemmodo condita dioecesis omne decus habeat, praecipimus ut in eius cathedralitemplo Canonicorum Collegium constituatur, iuxta normasper alias apostolicas sub plumbo Litteras describendas. Quoad tamenid fieri nequeat, sinimus ut eorum loco Consultores dioecesani eligantur,qui et caerimonias sua praesentia sollemniores faciant, et Praesuli consilio,opera adsint. Decernimus praeterea ut Seminarium saltem elementariumexstruatur secundum leges iuris communis et S. Congregationisde Seminariis et Studiorum universitatibus, quo ii iuvenes excipiantur,quos Spiritus Sanctus benignissime moverit ad sacerdotum muniaobeunda. Cum vero iidem ad id aetatis pervenerint ut studia philosophicaet theologica exercere debeant, optimi quique Romam mittantur, inPontificium Ephebeum Pianum Brasilianum ut quam optime rerumhumanarum divinarumque scientia imbuantur. Quod autem ad mensamepiscopalem attinet, quam vocant, eam constituent sive curiae proventus,sive pecunia quam populus sponte dabit, sive congrua pensioab auctoritate civili danda, sive denique pars bonorum quae novae dioecesicontinget, divisis possessionibus Ecclesiae Pesqueirensis, iuxta canonem1500 C. I. C. In iis quae ad regimen, administrationem dioecesis,electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, ad iura cleri et populi


Acta Pii Pp. XII 811eorumque onera, aliaque huiusmodi respiciant, Iuris Canonici praescriptionesomnino serventur. Mandamus insuper ut simul ac hae LitteraeNostrae ad exsecutionem deductae fuerint, ii clerici qui in territorioEcclesiae Afogadensis de Ingázeira legitime degant, eidem censeanturadscripti, ceu proprius clerus; atque ut omnia documenta etacta quae ad eandem Sedem quomodolibet attineant, ad eiusdem tabulariumcito mittantur, ibidem religiosa cura asservanda. Ceterum omniaquae per has sub plumbo Litteras praescripsimus efficiet venerabilisFrater Armandus Lombardi, cuius meminimus, factis ad id potestatibus,quas poterit, si visum fuerit, cuilibet delegare, dummodo ecclesiasticadignitate insigni. Cum vero Nostra decreta perfecerit, tunc documentaexarabit, et ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet; quod sialius eo tempore eidem Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praeerit,idem quae mandavimus faciet.Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus;ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religioseserventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitatinulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cumper has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavispraeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus,id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetereahaec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sivemanu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitateconstituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eademomnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. QuaeNostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit,sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui SummorumPontificum iussa non fecerint.Datum Romae, apud S. Petrum, die secunda mensis Iulii, annoDomini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostriduodevicesimo.CELSUS Card. COSTANTINI * Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZAS. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a SecretisHamletus TondiniApostolicam Cancellariam Regensf Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleucien., Decanus Proton. Apost.Silvius Sericano, Proton. Apost.Loco £B Plumbi[n Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n, 15.


812 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEPISTULAEIAD EMUM P. D. IOANNEM TIT. S. AGATHAE S. R. E. PRESB. CARD. D'ALTON, AR­CHIEPISCOPUM ARMACHANUM I TERTIO EXEUNTE SAECULO OB OBITU LUCAEWADDING, ORDINIS FRATRUM MINORUM.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Hiberniaegentis immortalis gloria haec est, non solum quod catholicamfidem, olim a S. Patritio acceptam, etiam inter gravissimas temporumprocellas integram inviolatamque retinuerit, verum etiam quod innumerosfilios protulerit, eruditionis et sanctitudinis fama praeclaros, quireligionem et patriam quam maxime illustrarunt.Horum in numero iure meritoque recensetur Lucas Waddingus, cuiusmemoriam, tertium post saeculum ab eius obitu, dignae vultis obsequiolaudis honestare. Nos, qui multa ab eo parta beneficia in Ecclesiae sanctaeutilitatem optime novimus, neque ignoramus quantopere eius exemplavaleant sive apud sodales eiusdem Ordinis, sive apud tuos cives advirtutis stimulos adiciendos, paterno cupimus animo vobis hac faustaopportunitate gratulabundi adesse per has litteras, quae, favente Deo,saecularis celebritatis et laetitiam augeant et fructus multiplicent.Cum eius vitam eiusque gesta mente recolimus, veluti ante oculospositum reviviscere videtur mirabile illud a maioribus vestris traditumfidei catholicae studium, quocum semper visa est Hiberni populi magnitudoet salus coniuncta. Qua quidem fide ut erat ad plenum imbutus acroboratus, is, cum in patria tunc religio in summum fuerit discrimenadducta, puer adhuc non dubitavit exsilii aerumnas suscipere, ac postea,in Franciscalem Ordinem ascitus, incredibile plane est quot quantosquelabores pro Ecclesia, pro suo Ordine, pro patria exanclaverit felicissimequeabsolverit. Quodsi Lusitania et Hispania, ubi doctrina et sanctitatislaude valde floruerat, primum eius aluerunt et confirmarunt aninum,procul dubio Roma apostolico eius ardori et navitati adauxit spatiaviresque. Hoc testantur plurima eaque gravissima munera ibi a DecessoribusNostris ipsi demandata, mira eius agendi prudentia in variisexsequendis officiis praeclare comprobata, itemque singularis doctrinae


Acta PU Pp. XII 813fama quam ipse sibi comparaverat, sive Ordinis Franciscalis historiamindagando, sive summae gravitatis opera in lucem edendo. Peculiari autemmodo caritas patria in eo eluxit. Cum enim eo tempore in Hiberniacatholici nominis hostes non modo civilem adimere libertatem, sed avitametiam ex animis fidem eradicare conarentur, vir Dei, quidquid potuit,usque ad vitae exitum largiter effecit, ut suis civibus tanta oppressis calamitatesuppetias veniret, mire ostendens quantopere valeat patriaeamor, si cum ardentissima erga Deum caritate iungatur. Quam ad remplacet in memoriam revocare gemina collegia, Luca Waddingo auspice,in hac alma Urbe condita — alterum pro alumnis Hibernis FranciscalisOrdinis, alterum pro sacerdotibus, qui saeculares vocantur, in Hiberniamdestinatis — ut delectis e gente vestra iuvenibus copia divitehaustu daretur augendi romanam fidem, ac studiosam erga RomanumPontificem cotidie magis observantiam et pietatem alendi atque fovendi.Nec spem exitus fefellit. Catholica fide eruditi, doctrina et integris moribusistic diligenter instituti, ex umbratili vita permulti in solem etpulverem exinde ad haec usque tempora prodierunt, qui optime de Ecclesiaet patria meriti egregiis animi dotibus floruerunt et raris praestiteruntexemplis.Quamobrem non una de causa, dilecte Fili Noster, Franciscanumfamilia itemque tota gens Hiberna tertium saeculum celebrabunt, ex quoadmirandus ille Asisinatis Patriarchae discipulus, catholicae religionisin patria vestra tutor studiosissimus, Romanorum Pontificum auxiliatorindefatigabilis, itemque de Franciscalium Ordine historiae cultor diligentissimusserenam mortem oppetiit. Habetis quidem in illo religiosaevitae praeclarum specimen, habetis virtutis cum patria caritate exemplumpraestantissimum. In illud igitur meditando intueamini omnes, eumqueaemulemini fidentes; detque vobis suppliciter exoratus superna ope suaDeus, ut eiusmodi sancta exempla pro peculiari condicione vestra invitae actionem cotidie magis deducatis.Nos interea caelestium gratiarum auspicem paternaeque benevolentiaeNostrae testem, carissimo Hiberniae populo, ac tibi nominatim,dilecte Fili Noster, universaeque Franciscalium familiae ApostolicamBenedictionem effuso animo impertimus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxii Septembris annoMDCcœLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XII


814 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIAD EMUM P. D. FRANCISCUM TIT. SANCTORUM IOANNIS ET PAULI S. R. E. CARD.SPELLMAN, ARCHIEPISCOPUM NEO EBORACENSEM, QUEM LEGATUM MITTITAD CONVENTUM EUCHARISTICUM EX INSULIS PHILIPPINIS IN URBE MA­NILANA INEUNDUM.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Compertumsane est, ex Eucharisticis congressibus quam singulos fideles revertidomum maiore incensos pietate, tum superna quadam virtute, inipsis coetibus insita, tangi incitarique ad meliora populum universum.Quapropter libenti admodum animo cognovimus, exeunte hoc Novembrimense, Conventum Eucharisticum ex Insulis Philippinis in principeurbe Manilana sollemniter initum iri. Sicut enim Christus Iesus, quumin terris versaretur et Palaestinae loca docendo sanandoque peragraret,ad se alliciebat attrahebatque, ita, Augusto Sacramento magnifica perurbem pompa delato palamque ad adorandum proposito, feliciter planecontinget, ut torpescentes quoque homines, et vel impii flagitiosique, adChristum, sub velis Eucharisticis latentem thesaurumque caelestiumgratiarum aperientem, converti ac rapi se ipsi persentiant, et, praeteritanegligentia aut erroribus vitiisque comploratis, ad sinum miserentisPatris, tamquam recuperati iam filii, confugiant redeantque. Ex hocprofecto superno animorum motu consequetur, ut in christianae ipsiussocietatis venas ac viscera novus quidem ardor novusque veluti sanguiscircumeundo salutariter confluat. Quem ceteroqui exitum ea quoque portendunt,quae in publicis sessionibus referenda atque variis coetibus disceptandaproponuntur; quae quidem apte ad sanctioris vitae usum atquead acuendos Eucharistiae studio animos pertinent. Nos igitur nonsolum praeclara consilia, ab Insularum Philippinarum episcopatu etclero suscepta, probamus et favore Nostro commendamus, verum etiamEucharisticam celebrationem proximam, auctoritate et praesentia quadamNostra, corroborare exoptamus. Quamobrem te, Dilecte Fili Noster,qui, amplissima Romanae purpurae dignitate insignitus, sedi metropolitanaetanti ponderis ac momenti in America Septemtrionali moderaris,Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam,Congressioni Eucharisticae ex tota Natione Philippinarum InsularumManilae celebrandae nomine Nostro Nostraque auctoritate prae-


Acta Pii Pp. XII 815«ideas. Minime autem dubitamus, quin, pro incensa qua flagras ergaEucharistiam pietate et pro sollerti tua animarum sollicitudine, perhonorificummunus tibi commissum prospere feliciterque persolvas. Divinoruminterea luminum auxiliorumque conciliatrix et nuntia, praecipuequeNostrae benevolentiae testis esto Apostolica Benedictio, quamtibi, Dilecte Fili Noster, tuis legationis sociis iisque universis, qui CongressioniEucharisticae intererunt, peramanter in Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die i mensis Novembris, inFesto Omnium Sanctorum, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIIIIAD EMUM P. D. HENRICUM TIT. S. PETRI IN MONTE AURO S. R. E. PRESB. CARD.PLA Y DENIEL, ARCHIEPISCOPUM TOLETANUM, SEXDECIM AETATIS LUSTRAIMPLENTEM.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. —• Tibifeliciter peragenti, sex abhinc annos, quinquagesimum sacerdotii tuinatalem diem, existimationem ac benevolentiam Nostram per litteraspublice declaravimus, praeclara tua erga Ecclesiam merita suaviter memorantes,quae per diuturnum aetatis spatium tibi comparasti, praesertimquum, episcopali auctus dignitate, pastorale munus alacriter exercuisti,primo quidem in Abulensi dioecesi, deinde in Salmantina, tumpotissimum in perinsigni ista Toletana sede, cui annum iam quintum acdecimum sollerter moderaris. Nunc autem, communi fidelium consensioneet laetitia, ut libenti animo accepimus, faventibus in primis sacris administris,vertente hoc mense ipse sexdecim aetatis lustra, divina opitulantegratia, fauste celebratis. Cuius profecto iucundi eventus commemoratiopergratam Nobis praebet opportunitatem rursus tibi de sollicitasacri ministeri perfunctione ex animo gratulandi. Illud enim animarumstudium, quod in fiorente aevo egregia pietate atque industria impensealuisti, progrediente vero aetate sacrisque succrescentibus honoribus,magis magisque fovisti in dies, ita ut, quum ad vetustam ac nobilissimamsedem Toletanam Nostra auctoritate promotus es, plena sua luce coruscaverit.Tibi igitur, dilecte Fili Noster, de impigro ac frugifero sacropastoralique munere vehementer gratulamur novamque gratiarum eo-


816 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepiam ac praemia minime defutura a donorum omnium Largitore instanteradprecamur. Quo interea octogesimi natalis tui celebratio uberioressalutis fructus gregi tuo afferre queat, tibi ultro facultatem damus,ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibusfidelibus nomine Nostra Nostraque auctoritate benedicas, plenariamindulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam.Supernorum autem munerum in auspicium atque peculiaris Nostraecaritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, dilecte Fili Noster,cunctoque clero ac populo tuae vigilantiae concredito peramanterin Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die iv mensis Decembris, annoMDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.PIUS PP. XIIIVAD EMUM P. D. IOANNEM DIACONUM S. GEORGII IN VELABRO S. R. E. CARD. MER­CATI, EIUSDEMQUE BIBLIOTHECARIUM ET ARCHIVARIUM, NONAGESIMUMAETATIS ANNUM PERAGENTEM.PIUS PP. XIIDilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Tibinonagesimum iam annum frugiferae aetatis feliciter peragenti Nostrasquidem gratulationes et secunda omina deesse plane non patimur. Sienimvero ipse in praeteritum tuae vitae cursum suaviter respicies, conscientiabene acti aevi operumque egregie scriptorum recordatio tibiiucundissima exstabit. Ab ipso profecto iuventutis flore, humanis divinisquelitteris penitus institutus, palaeographicis disciplinis, SanctorumPatrum operibus, rei liturgicae, Graecorum Latinorumque scriptis,Byzantino quoque aevo, pervestigandis assiduum studium curamqueconstantem impendens, doctas lucubrationes paene innumeras diligentissimeexarasti. A bibliotheca Ambrosiana, ubi primo inter claros doctoresversatus es, translatus fuisti ad Vaticanam, quae, te moderante,haud parva studiorum operumque suscepit incrementa, tuaeque artiscriticae specimina, de multifariis disciplinis pertractantia, in scientiarumEuropae et Americae commentaria sunt commode relata, dum graviaquoque volumina et plura opuscula, accurate admodum a te digesta,eruditis omnium gentium hominibus luculenter patuere. Non est itaque


Acta Pii Pp. XU 817mirandum, si nobiles scientiarum Academiae quamplures, quum in Italia,tum apud alias nationes inter suos socios et doctores temet ipsumcooptandum censuere. Quae sane ingenii ac diuturni laboris laudes itain omni aetatis tuae spatio et condicione cum singulari in Deum pietateet morum integritate modestiaque coniunctae exstiterunt, ut non modoprofectui scientiarum civilisque cultus, verum Ecclesiae quoque bonoet Apostolicae huius Sedis utilitati non paulum profuisse videantur.Quapropter Decessor Noster ven. mem. Pius XI, virtutis tuae industriaequetam gravis tamque diu aestimator ac testis, viginti abhincannos Romanae purpurae magnificentia decorare te voluit, quin doctiviri istius bibliothecae ceterique doctrinarum litterarumque cultorestuam peritiam atque auctoritatem desiderarent. Nos autem, qui pluriesiam tibi existimationem ac benevolentiam Nostram publice declaravimus,novam nacti opportunitatem, de diuturno aetatis curriculo tamactuose utiliterque emenso libenti laetoque animo gratulamur, largamcaelestium donorum solaciorumque copiam ominantes.Quorum quidem conciliatrix et nuntia, peculiarisque caritatis Nostraetestis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, dilecte Fili Noster,egregiis Bibliothecae et Archivi in Vaticano Praefectis eorumque curarumlaborumque sociis peramanter in Domino impertimus.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die VII mensis Decembris, annoMDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimi.PIUS PP. XIIALLOCUTIONESIAd Exemum Virum Iosephum Lauretum Arismendi, Ministrum ab ExterisNegotiis Reipublicae Statuum Foederatorum Venetiolae. *Hubiéramos pensado — Excelentísimo Señor, Señores y Señoras — queun acto tan solemne, como el que estamos celebrando, quedaba incompleto,si hubieran faltado unas palabras Nuestras, manifestando la satisfacciónque experimentamos por vuestra grata presencia. Y no serámenester repetir que a ésta tenemos intención de corresponder del modomás cumplido, no sólamente por lo que cada uno de vosotros significáis,* Die 23 Octobris mensis a. 1956.


SIS Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesino también porque representáis a una nación especialmente amada porla profesión de su fe, no menos que por los dones con que la Divina Providenciala ha enriquecido, como preparación a un porvenir de grandesdestinos en el concierto de la familia católica y de todas las naciones.Situada como corona natural en el punto culminante de la AméricaMeridional, a un paso del estrecho vínculo que une a ésta con la Septentrional,y en el lugar mismo donde las inmensidades atlánticas se estrechancomo para poder disfrutar mejor de las bellezas y riquezas incontablesdel Mar de las Antillas, Venezuela, famosa ya por sus costas bellísimasabundantes de perlas; por sus llanos feraces entre los que sedesliza imponente el caudal incontenible del Orinoco ; por el verdor deesos frondosísimos bosques que cubren como un manto las faldas de suscordilleras norteñas, mientras que se tifie de ocres suaves en las llanurassin fin de la meseta del sur ; por su cielo lúcido, por la generosidad conque su suelo da los frutos más preciados y aromáticos ; por los preciososminerales que oculta en las entrañas de su tierra; Venezuela ha saltadohoy a la primera linea en la atención universal por esa otra riqueza, quela mano de Dios había escondido profusamente en esas entrañas mismas,por el « oro negro » que hoy la máquina moderna exige y devora atorrentes.Dones de Dios; pero dones de un Creador a cuya esplendidez, pocasveces tan patente como en el caso presente, en que la riqueza brota ellamisma del suelo como de un manantial, es justo que la criaturacorresponda con una proporcionada generosidad, en la perfecta y continuasumisión de su voluntad a la ley divina, para ofrecer así ella tambiénel más preciado de sus tesoros.Medios abundantísimos puestos a vuestra disposición por el Dador detodo bien ; pero medios que, por eso mismo, han de ser empleados segúnsu altísima disposición y de tal modo que no sólamente sirvan para eladelanto material, sino, mucho más, para un proporcionado crecimientoespiritual, si no queréis que la materia aplaste el espíritu y se impongaluego con todas las funestas consecuencias de semejante dominio.Elementos eficacísimos de progreso ; pero elementos otorgados no auna persona exclusivamente, sino a toda una sociedad, que debe sentirsus provechosos efectos en todas sus categorías, para que el desarrollo seaarmónico y benéfico; elementos en favor de una sociedad, que debe hacersedigna de tantas predilecciones divinas con su asiduidad al trabajo,su respeto a la pública moralidad, su celo por conservar la integridad y


Acta Pii Pp. XII 819estabilidad de la familia, su empeño por procurar la buena educación,sobre todo religiosa y moral, de sus hijos.Precisamente en este terreno la Iglesia Católica, que desempeñó unaparte tan principal en la elaboración de -vuestro espíritu, puede ofreceruna insustituible colaboración, no únicamente con sus propios centros deeducación, sino también con la instrucción religiosa de vuestra juventud,en todos los grados de la enseñanza. Y las relaciones felizmenteexistentes entre esta Sede Apostólica y vuestro país, relaciones que deseamosver no sólamente mantenidas sino también consolidadas, Nos dejanprometernos que así será, para el mayor bien espiritual y temporal devuestro mismo pueblo.Una garantía más, Excelentísimo Señor Ministro, querríamos encontrarlaen esta visita, puesto que son patentes, no sólo su competencia ysu excelente preparación, sino también los nobles sentimientos que leaniman, digno hijo de una ilustre familia bien conocida por sus tradicionesmorales y religiosas.Que el Señor, pues, bendiga a Vuestra Excelencia con toda su familia,y muy especialmente a los distinguidos miembros de ella, aquí presentes;lo mismo que a todas las personalidades que integran su séquito.Una Bendición también muy particular al Excelentísimo Señor Presidentede la República, a sus colegas de Gobierno, y a todo el amadísimopueblo venezolano, a quien paternalmente queremos desear siempre todaclase de bienes.IIChristifidelibus operariis Pratensis dioecesis, qui peregrinationis causa adB. Petri Sedem convenerunt. *Nel darvi il benvenuto, diletti figli, e nelPaccogliervi nella Nostra casacon tutta la tenerezza del cuore, Noi abbiamo quasi dinanzi ai Nostri occhila vostra Prato, una fra le più imponenti città della Toscana, per ilnumero degli abitanti, per l'antichità millenaria della fiorente coltura,per lo splendore delle arti, oltre che per i complessi industriali, per lacospicua rete di attività commerciali, per la moltitudine di aziende artigianeed agricole. Ci è stato riferito — e ne siamo ben lieti — che a Pratovi sono, nei vari rami economici, oltre 45.000 lavoratori occupati : segnoche a molti non manca almeno il pane quotidiano, base di quella serena* Habita die 28 Octobris mensis a. 1956.


820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetranquillità, a cui l'uomo tende per sè e per la propria famiglia. Noiringraziamo dal profondo dell'animo il Padre nostro nei cieli, il qualeprovvede con sufficiente larghezza ai suoi figli della terra pratese; e losupplichiamo,aifinchè voglia conservare ed accrescere questa vostra condizionedi bene, estendendola anche a quanti ne sono sprovvisti e vivonoincerti del proprio avvenire.Stamane, nel mattutino colloquio con Dio, era, come sempre, nel Nostrocuore la « sollecitudine di tutte le Chiese »- 1Ma il nostro pensiero sivolgeva specialmente a voi, cui avremmo dovuto indirizzare la parolaconfortatrice ed animatrice. E siccome, per venire in devoto pellegrinaggio,avete scelto la solenne festa di Cristo Ee, Ci è parso convenientedi cercare nella sacra liturgia odierna qualche pensiero da proporrealla vostra meditazione, per indurvi a riaffermare apertamente la vostrafede nella divina regalità di Gesù, dimostrando in pari tempo la vostravolontà di essergli sudditi fedeli. Così, mentre la liturgia canta le lodi diquesto eccelso Sovrano, e aduna tutta la Chiesa, e con essa tutto il creato,in atto di universale omaggio, voi non vi contenterete di onorare con leparole il (( Re dei re e Signore dei dominanti », 2ma accompagneretequesta manifestazione esterna di lode con la reale sottomissione dellavostra vita a Lui, e vi impegnerete con Lui ad operare generosamente,metodicamente, affinchè venga riconosciuto ed accolto il suo regno fragli uomini. E questa l'ansia continua della Nostra anima, la mètasospirata di ogni Nostra cura pastorale, mentre si fa sempre più vivain Noi la percezione che gli uomini stiano attendendo — sia purespesso inconsciamente — l'avvento del regno di Cristo. Basta saper guardare,basta riflettere seriamente, per accorgersi che fra tanti scettrimiseramente infranti, fra tante regge rimaste deserte, Gesù solo vedeaumentare l'estensione del suo dominio e confermarsi la fedeltà deisuoi sudditi; Egli solo vede dispersi i suoi nemici; mentre il suo tronodivino è sempre solido, il suo pacifico scettro sempre fermo. « Ilregno di Lui non avrà mai fine » ; canta con indistruttibile fiduciala Chiesa, facendo eco alle parole dell'Arcangelo Gabriele, che ne diedel'annunzio a Maria : « Et regni eius non erit finis ». 3Prato dovrà distinguersinell'invocarne l'avvento, nello spianargli la via, nell'accoglierloa festa; Prato deve impegnarsi oggi solennemente a unaazione costante di difesa, di conquista, di positiva costruzione : dovete1232 Cor. 11, 28.Apoc. 19, 16.Luc. 1, 33.


Acta Pii Pp. XII 821impegnarvi tutti, fedeli, Associazioni cattoliche, Clero, Congregazionireligiose, sotto la illuminata guida delPinsigne Presule, che Noi stessi,or sono due anni, vi abbiamo dato, tenendo nel giusto conto l'importanzasempre crescente della vostra città e il suo prevedibile sviluppo demograficoed economico. Pregate dunque, — vi diremo, parafrasando conlievi variazioni le parole del Prefazio di oggi —, aftinché venga il regnodi Cristo : nelle vostre menti il regno della verità, nei vostri cuori ilregno della grazia e della vita, nelle vostre aziende il regno della giustizia,nella vostra città e in tutta la diocesi il regno dell'amore e dellapace.1. Nelle vostre meriti venga il regno della veritàBasta guardarvi intorno, diletti figli, per accorgervi che vi è, in nonpochi di coloro i quali vivono accanto a voi una spaventevole ignoranzadelle più elementari verità della fede. Alcuni ignorano tutto della loro origine,del loro destino; sanno confusamente che vi è un Dio, ma nonsaprebbero dire quasi nulla dei suoi attributi, del significato della incarnazionee morte del Redentore; conoscono l'esistenza della Chiesa, manemmeno intravedono il mistero della sua grandezza e della sua missione.Altri, pure avendo conseguito notevoli mete nel cammino del sapereprofano, sono rimasti alle prime nozioni del catechismo, per quantoriguarda la scienza religiosa; basta quindi qualsiasi ostacolo, qualsiasiurto, per renderli tentennanti nella loro fede, per farli incerti, per esempio,sulla realtà della provvidenza di Dio, sulla cura e sul governo cheEgli ha delle cose create; disorientati circa il senso della vita e dellamorte, circa il valore della sofferenza, circa la finalità del dolore. Eccolidubbiosi di fronte alla eternità delle pene, confusi dinanzi alla conciliabilitàdel dominio supremo di Dio col libero arbitrio umano; eccoliincapaci di trovare una risposta sicura alle tante domande che premono ;eccoli praticamente scettici, privi di qualunque entusiasmo nell'eserciziodella vita cristiana.Occorre provvedere di urgenza, diletti figli ; cominciate voi e adoperateviperchè gli altri vi seguano e vi imitino. Il regno di Gesù è regno diluce : Egli è infatti la luce del mondo « Lux mundi » ; 4fate dunque chela sua luce illumini ogni uomo che viene nel mondo. 545Io. 8, 12.Cfr. Io. 1, 9.


822 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2. Nei vostri cuori regni la grazia e la vitaPer darci la grazia, per darci la vita, e darcela in abbondanza, 6Gesùvenne nel mondo. Che cosa è dunque questa vita, che Gesù possiede e chevuole donarci per farne l'anima dell'anima nostra? Che cosa avvienein noi, quando a tale vita nasciamo?Se non ci soccorressero le parole stesse di Dio, non oseremmo parlarne,tanto è lo smarrimento che ci assale, ogniqualvolta tentiamo di penetrarenelle misteriose profondità della grazia. Ecco : « Le nostre membrasono tempio dello Spirito Santo... non apparteniamo a noi stessi...portiamo Dio nel nostro corpo... ». 7Che cosa avviene, dunque, di noi?Diveniamo pietre vive nell'edifìcio che è Cristo, diveniamo tralci dellavite che è Egli stesso, 8 diveniamo membra del suo Corpo mistico, 9 citrasformiamo in Lui, ci muoviamo in Lui, esistiamo in Lui. 10Egli vivein noi. 11 Dalla sua pienezza riceviamo tutti tutto, 12 perchè Egli è autoredella nostra fede e consumatore della nostra vita. 13Ed ora pensate, diletti figli : Quanti nella diocesi di Prato hanno il possessoperenne di questa vita? Quanti tra voi qui presenti? Quanti tracoloro che non hanno potuto o non hanno voluto venire? E il benessere— qualunque esso sia — vi gioverebbe forse, se alle anime vostre mancassela vita divina? Se foste ricolmi di tutto, ma aveste il vuoto di Dio?A che vi gioverebbe la vita del corpo, se aveste la morte dell'anima? Cheimporterebbe il vigore della natura, se languisse la grazia? Eccovi dunqueun'altra mèta chiara e precisa, diletti figli. Fate che regni in tuttiGesù con la sua grazia, con la sua vita.3. Nelle vostre fabbriche regni la giustiziaParliamo di una speciale giustizia, della giustizia sociale, di cui lafame e la sete agitano come non mai gli uomini del mondo moderno.Sarebbe superfluo ripetere ora quanto in varie occasioni abbiamo dettocon paterna franchezza per la giusta soluzione del problema sociale;6789J0111213Cfr. Io. 10, 10.Cfr. 1 Cor. 6, 19-20.Io. 15, 5.1 Cor. 32, 27.Cfr. Act. 17, 28.Cfr. Gal. 2, 20.Io. 1, 16.Hebr. 12, 2.


Acta Pii Pp. XII 823ina è necessario riaffermare che nei luoghi di lavoro non vi saràgiustizia, se non regnerà Gesù. Invano lo sperano coloro che prescindonoda Lui; invano lo tentano coloro che lo negano. Solo nel nome diLui, solo applicando i comandamenti di Lui, si potrà attribuire e darea ciascuno quel che gli spetta. Ai datori di lavoro ricordiamo che, mentrela Chiesa condanna ogni ingiusta violazione del diritto di proprietà,ammonisce però che esso non è illimitato nè assoluto; perchè ha precisiobblighi sociali. Misconoscerli sarebbe andare contro la giustizia, sarebbelottare contro il regno di Gesù. Ma non vi sarà difficile soddisfarli,se guarderete l'operaio come si guarda il fratello ; di natura uguale allavostra, anche se chiamato ad esercitare una diversa funzione.Ai lavoratori diciamo : la Chiesa è con voi, quando vi difendete da contrattiingiusti o esigete l'osservanza dei giusti impegni ; sarà ancora convoi, quando procurerete con mezzi legittimi il miglioramento delle vostrecondizioni ; ma la Chiesa non potrebbe essere con voi, se fosse ingiusto ciòche chiedete o illecito il mezzo che vorreste usare per ottenerlo ; non potrebbeessere con voi, se vi schieraste coi nemici di Dio, sacrificando anima,libertà, pace, patria e famiglia ; se, istigati da chi fìnge di amarvi,seminaste l'odio o praticaste la violenza.Oh, potessimo vedere a Prato affermarsi in ogni campo la giustiziadi Gesù ! Avremmo quegli esempi manifesti e indicatori che trascinerebberogli incerti e i pigri ; e la Chiesa vi sarebbe riconoscente e vi sarebberograti tutti coloro che attendono con ansia il regno della giustiziatra gli uomini.4. Gol regno della verità, della grazia e della giustizia, venga il regnodell'amore e della pace.Venga dappertutto, dove vivono i figli di Dio, dove operano le membradel mistico Corpo di Cristo. Mentre la giustizia dà quello che deve, l'amorefa di più : chi ama dà quello che ha, dà quello che è, dà sè stesso. Lascienza di questo amore completo e perenne fu predicata e praticata dalDivin Salvatore. Egli proclamò che da questo amore scambievole si sarebberoriconosciuti i suoi seguaci, 14ed ammonì che nell'ultimo giornoi vivi e i morti sarebbero giudicati secondo la legge dell'amore. Egli, intanto,non era tenuto a venire al mondo, e venne per amore ; non era tenutoa preferire una vita di privazioni e di stenti, e la scelse per amore ;14Cfr. Io. 13, 35.


824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenon sarebbe stato necessario, per redimerci, che patisse e morisse; maEgli patì e morì crocifìsso per amore. Chi non comprende l'amore noncomprende Gesù, Amore incarnato.Diletti figli ! Volete che Gesù regni tra voi? nelle vostre famiglie, nellavostra città e nella vostra diocesi? Fate che vi regni l'amore : l'amore cheintende e comprende, che sopporta, che prevede, che provvede; l'amoreche dà, l'amore che si dà ; l'amore che unisce, l'amore che unifica. Esso,più della giustizia e della stessa verità, renderà visibile la vita divina,che è in voi ; perchè sarete una moltitudine di credenti, ma avrete un cuoresolo e un'anima sola; sarete molti, ma formerete un corpo solo. 15Edecco divenuta realtà stupenda quella che Gesù implorò nella sua preghierasacerdotale : « Che siano tutti uno, come io e tu, o Padre, siamouna cosa sola ». 1 6Allora il Cristianesimo si leverà irresistibilmente comesegno fra le nazioni, come fiaccola sul monte. E gli uomini riconoscerannoin Cristo l'Inviato del Padre, il Sovrano assoluto, il Giudice e il Legislatoresupremo.Canteranno dal profondo dell'anima : Te principe dei secoli, Te Redelle genti, Te delle menti e dei cuori acclamiamo unico arbitro, o Cristo.17E con la verità, con la vita, con la giustizia, con l'amore, sarà lapace !Ed ora una grande Nostra Benedizione scenda su tutti voi, sulle personee le cose che vi sono care e per l'adempimento delle vostre sante intenzioni: per il vostro ammirevole ed amatissimo Pastore, Nostro VenerabileFratello, per il venerando Capitolo Cattedrale, per la santitàe lo zelo del dilettissimo Clero, per la perseveranza e la generosità deigiovani Seminaristi e delle anime consacrate al Signore nelle Congregazionireligiose e negli Istituti secolari, per l'aumento delle vocazionisacerdotali, per la virtù e l'ardore nel bene dei cattolici militanti, per ifervidi Dirigenti diocesani dell'azione cattolica e delle altre simili Opere,per i professionisti e gl'insegnanti, per i datori di lavoro, aftinché nellaloro alacre attività si conformino sempre ai principi della dottrina socialedella Chiesa, soprattutto per i cari e buoni lavoratori, per i candidied innocenti bambini e bambine, per il felice compimento della grandeCasa di Esercizi, da cui tanti frutti di bene e tanto spirituale rinnovamentosi attendono per ogni classe di persone. Benediciamo infine tuttigli oggetti di pietà e di devozione che avete portati con voi.181417Cfr. 1 Cor. 10, 17.Cfr. Io. 17, 22.Hymn. in I Vesp. in fest. Iesu Christi Regis.


Acta Pii Pp. XII 825IIIAd Exomum Virum Albertum Martin Artajo, Ministrum ab ExterisNegotiis Hispaniae. *Señor Ministro :A pesar de las estrecheces y angustias de tiempo, hemos querido vivamenteacoger el deseo expresado en nombre de Vuestra Excelencia, conlas ilustres personalidades que le acompañan, para manifestar que biensabemos cuan sinceramente está inspirado por aquella fe y aqnella prácticacristiana, que a Vuestra Excelencia distinguen como el más preciadode todos los títulos.La importancia de la misión que Vuestra Excelencia, asesorado por losdistinguidos colaboradores que en estos momentos le rodean, acaba deconcluir, deberá ser justamente estimada en las esferas competentes. ANos toca valorarla y ponderarla por lo que en sí contiene de elementosesencialmente benéficos y fraternos, precisamente en un momento en queel ritmo de la política mundial parece alterarse, amenazando o iniciandoya tremendas fracturas, cuya transcendencia difícilmente se podría calcularcon ojos puramente humanos.Los problemas mundiales, como todo movimiento en que intervienenfuerzas humanas más o menos regulables, tienen sus alternativas, en queno suelen faltar tampoco los oportunos remedios, cuando la fase no superalos límites ordinarios. Pero hay momentos en que estas energíasparece que se desencadenan, provocando crisis capaces de hacer fruncirel entrecejo a la frente más serena. No falta quien piense, si no estaremosahora en uno de esos instantes, cuando todo equilibrio amenaza ceder,todo freno comienza a parecer insuficiente y no se vislumbra más soluciónque el recurso a los principios eternos de fraternidad y de justicia,a la discreción y la prudencia, a la conciencia de la propia responsabilidad,a la exacta y tranquila valoración de los medios y de los fines, a lamemoria perenne de la cuenta que cada uno ha de rendir ante el tribunalde Dios y de la historia.La España católica conoce lo que son ciertos horrores y puede ser queesta experiencia haya sido una gracia especial de lo alto, para mantenerlaapartada de no leves peligros. Nuestro ferviente deseo es que ella sepa* Die 3 Novembris mensis a. 1956.54 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 17. — 28-12-1956.


826 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeaprovechar tan señalado bien, progresando continuamente en la reorganizaciónde sus medios de producción, en la estructuración de susinstituciones fundamentales, en la regulación práctica de principios queha siempre aceptado y reconocido, en la inserción de sus ricas esenciasnacionales dentro de la armonía general de los pueblos, y sobre todo, enle plena pacificación de los espíritus, como consecuencia principal de unaauténtica proyección de sus altos ideales cristianos sobre todos los aspectosde su vida económica, cultural y social.Vuestra Excelencia, Señor Ministro, nacido y formado en el terrenoescogido de una firme profesión católica, se diría que está especialmentepreparado para una función tan por encima de todos los valores, que,por ser exclusivamente humanos, nunca podrán ser ni tan elevados, nitan transcendentales. Nos así lo deseamos ardientemente, mientras quede todo corazón le bendecimos, lo mismo que a todas las personalidadespresentes con una Bendición que hacemos extensiva al Jefe del Estado,a su Gobierno y a todo al amadísimo pueblo español.IVOperariis Interamnensis dioecesis peregrinationis causa Romae coadunatis.*La Nostra Casa, aperta sempre e con effusione dell'animo Nostro atutti coloro che vengono a visitarci, spalanca oggi larghe le sue porte avoi, dilettissimi operai della città e della zona di Terni. Voi venite daquell'Umbria poetica e santa, gloriosa e bella, che tanta storia racchiude,che tanta fioritura di arte e di civiltà conserva ; sicché appare ed è unadelle terre privilegiate d'Italia. Oggetto di ammirazione da parte dichiunque giunge anche da lontane regioni, essa testimonia le virtù diun popolo che ha contribuito con straordinaria efficacia al nascere e aldiffondersi della civiltà umana.Voi venite, in particolare, da una zona divenuta centro industriale diprimaria importanza dal giorno in cui le acque del Velino, che si precipitanocon salto pauroso nella schiumeggiante Nera, furono imbrigliatecon saggezza tecnica, chiuse entro condotte forzate e fatte capaci cosìdi muovere grandiose centrali, dove l'energia delle acque viene trasformatain energia elettrica, Per tale fatto la zona di Terni e Narni rac-* Habita die 18 Novembris mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 827coglie il 68% degli addetti all'industria, il 98% della potenza dei motori,e circa la metà degli abitanti in una superficie inferiore al 20%, dell'interaprovincia. Vi è dunque una vera concentrazione delle industrie,che insieme col progressivo diffondersi delle economie di scambio a preferenzadi quelle di consumo, ha condotto la popolazione dai piccoli centria quelli maggiori ; per questo lo stato della zona ternana condizionapraticamente l'andamento generale della provincia intera.Ma voi sapete, diletti figli, che cosa è avvenuto in questi ultimi anni.Scoppiata la guerra, la vostra zona divenne bersaglio dell'offensiva nemicaproprio per la sua singolare importanza. La sola città di Terni ebbecentoundici bombardamenti, che la distrussero per due terzi, costringendola popolazione a fuggire e a cercare rifugio in baracche posticce, erendendo gran parte degli impianti industriali completamente inutilizzabili.Poi venne la. ricostruzione, condotta a termine in verità con encomiabileprontezza ; ma essendosi determinata sui mercati italiani edesteri una forte concorrenza, i responsabili della più grande fra le Società,che operano in mezzo a voi, dovettero provvedere a ridurre i costidi produzione e non trovarono altro mezzo fuori dell'ammodernamentodegli impianti e della diminuzione della mano d'opera.Noi ricordiamo molto bene — perchè Ce ne demmo pensiero personalmente— la grave condizione che venne così a determinarsi, quando alcu^ne migliaia di operai rimasero senza lavoro, e quindi senza pane. Lo sviluppodella Polymer-Montecatini rimediò, ma solo parzialmente, a cosìpenoso stato, mentre i raccolti agrari compensavano — nell'ambito provinciale— la diminuzione dei redditi derivanti dall'aumentata disoccupazione.Quest'anno anche i raccolti sono stati in parte irrimediabilmentedanneggiati, e molte famiglie trovano solo nella carità dei fratelli lostretto necessario per vivere.Solo il Signore sa la Nostra tristezza : vorremmo poter accorrere dovunquevi è una lagrima da asciugare, dovunque vi è un bisognoso dasoccorrere. Vorremmo essere dappertutto, con tutti; per ridare a tuttila serenità e la pace.1, La nostra prima parola è di fervido paterno augurio. Noi preghiamoil Signore, affinchè la condizione della vostra zona migliori rapidamentee sia, nel più breve tempo possibile, ricondotta a uno stato di sufficientenormalità.Non è Nostro ufficio suggerire qui i termini tecnici per la convenientesoluzione di un problema, che appare complesso e complicato. Ma studiandoattentamente la stato odierno della vostra zona industriale, Ci


828 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesiamo resi conto che non basterebbero provvedimenti a carattere contingente,essendo necessario affrontare in modo razionale ed organico le questioniche vi tengono in ansia. Sappiamo che a tale scopo, e per ridurrel'interdipendenza tra l'economia provinciale e l'andamento del vostromaggior complesso industriale, un vostro egregio Deputato ha propostouna legge intitolata « Provvedimenti per la zona industriale ternana ».Se questi potessero essere effettuati, si ha fiducia che verrebbero a porsile premesse indispensabili per l'afflusso nella zona di altri imprenditorie di altri mezzi economici.Il vostro Pastore, che segue con tanta ansia e premura paterna le vicendedolorose della vostra zona, ha chiesto che anche su questo progettodi legge invocassimo la benedizione di Dio. Noi lo facciamo ben di cuore.Intanto ricordiamo a chi di dovere che, se i problemi economici devonoessere affrontati e risolti secondo le leggi della produzione, della divisione,della circolazione e del consumo dei beni nei loro rapporti con l'ordinesociale, è ugualmente certo che le stesse leggi possono essere formulateed applicate con intelligenza umana e con cuore cristiano. Perchè nonbisogna dimenticare che, introducendo i principi etici nell'indaginedei fatti economici, non si fa torto all'economia, ma si contribuisce efficacementealla retta soluzione dei problemi che essa imposta ed affronta.Intanto è universalmente ammesso che il diritto a vivere è per tuttisacro ed inviolabile : bisogna, dunque, che gli sforzi di tutti, Stato, intrapresaprivata, Sindacati, si uniscano e cooperino efficacemente perinfrangere questo stato di imbarazzante disagio. Anche perchè vi è aTerni e nella zona chi profìtta delle sventure del popolo, per seminarein mezzo ad esso la zizzania della discordia e dell'odio. Infatti la Nostraansia non è solo per i vostri giusti interessi materiali, ma anche, e principalmenteper le vostre anime.2. La Nostra seconda parola è quindi di chiaro ammonimento.Abbiamo spesso osservato che il nemico del genere umano è uno ed èmoltitudine. Oggi esso si presenta con un ben definito volto e con unnome ben noto. È schierato su un vasto fronte, e combatte senza esclusionedi mezzi e senza risparmio di colpi; la zona ternana è fra quelleche più ne hanno subito l'attacco. Sia per l'abilità con cui maschera lasua tattica e nasconde la sua strategia, sia per la paura che ha saputoincutere, come per le speranze che ha suscitato, il marxismo ateo è penetratofra voi ed è tuttora ben saldo nelle sue posizioni. Il Nostro cuoreè inquieto e le lacrime vengono ai Nostri occhi, agniqualvolta Ci chiediamocome sia possibile ancora tale acquiescenza e tanta ostinazione in


Acta Pii Pp. XII 829una notevole parte delle pur così brave masse operaie. Possibile che inquesto punto nulla valga ad aprire loro gli occhi, nulla serva a muovereil loro cuore? Vogliono rimanere coi nemici di Dio, vogliono rafforzarnele file, cooperando, così, a peggiorare il caos del mondo moderno. Perchè?Individui e popoli si sono lasciati da loro traviare, perchè hannopromesso una migliore distribuzione dei beni, proclamando al tempostesso di volere salva la libertà, protetta la famiglia, assicurando che ilpopolo avrà il potere, gli operai le fabbriche, i contadini la terra. Einvece se, dopo di aver seminato l'odio, provocato la sovversione, fomentatole discordie, essi vanno al potere, impoveriscono il popolo efanno regnare il terrore. Ciò che sta avvenendo questi giorni nel travagliatopopolo magiaro, documenta con evidenza di sangue dove sannogiungere gli odiatori di Dio.3. La. Nostra terza parola è di fiduciosa speranza.Non sarà sempre così, diletti figli : non dovrà, non potrà essere semprecosì. Alcuni guardano ai ritrovati della scienza con malcelata ansia,perchè temono che il progresso tecnico, sostituendo le macchine agliuomini, provocherà gravi squilibri sociali anche a causa della disoccupazioneche necessariamente ne deriverà. Chi pensa in tal modo, nonconsidera che ciò suole avvenire solo agli inizi di certi ammodernamentie di certe trasformazioni. In appresso devono apparire i beneficiprovenienti dalla nascita di nuove fonti di lavoro e quindi di occupazione.I progressi della fisica hanno creato, e creeranno ancora,in tutte le nazioni il bisogno di un esercito di lavoratori di ogni specie,dall'ingegnere al fisico nucleare e all'operaio qualificato, per costruirereattori, pile nucleari, macchine acceleratrici ; intanto si moltiplicanole loro applicazioni all'industria, all'agricoltura,' alla difesa.La tecnica, unita alla scienza, ha trasformato e trasformerà anchepiù le vie di comunicazione fra gli uomini, moltiplicandone i mezzi.Guardate ciò che è accaduto nel settore dei trasporti, dove il voloquotidiano di decine di migliaia di aerei impegna in vari settori innumerevolispecialisti e operai. Lo sviluppo dell'elettronica ha fatto sorgereun gran numero di nuovi impianti, di industrie, di laboratori, dicentri di ricerche. Si pensi anche alla Radio, alla televisione ; si pensi alcammino della chimica organica, alle scoperte ottenute nel settore delleresine sintetiche. Riflettete, poiché vi riguarda da vicino, che alcuniprodotti tessili, i quali incontrano il più largo consenso negli interessatiall'abbigliamento, vengono ottenuti trasformando il carburo di calcio.Il progresso non farà mancare il lavoro : bisognerà essere più pronti


830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialead operare certe trasformazioni, a compiere certi ammodernamenti;occorrerà insistere meno in certe industrie a tipo fisso ; non perdersi dianimo dinanzi agli inevitabili squilibri iniziali, nè indulgere a pessimismiingiustificati. Si va verso un domani migliore, anche perchè è facilmenteprevedibile che il lavoro umano, redento dalla fatica bruta muscolare,andrà nobilitandosi sempre più.4. Eccovi allora l'ultima breve Nostra parola.È Nostra persuasione che poco o nulla faranno gli uomini, se continuerannoa erigere le strutture del mondo rimanendo lontani da Dio.Egli soltanto può edificare la casa che gli uomini desiderano. Se nonsarà Egli a costruire, gli uomini lavoreranno invano. 1Oppure la casasarà fondata sull'arena, e quindi destinata in breve tempo a crollaree cadere in completa rovina. 2È tempo, diletti figli, che gli uomini neprendano coscienza. È ora che tutti ritornino a Gesù. Tornare a Lui significaconoscere la sua dottrina, penetrarla, penetrarsene; tornare aGesù significa avere nell'anima perennemente la sua vita divina ; tornare aGesù significa informare di Lui tutta la vostra attività teorica e pratica.A Terni vi è, pur troppo, non poco male, ma anche tanto bene. Sotto laguida del vostro Pastore voi avete lavorato molto : col pianto nel cuore,con le lacrime negli occhi, tutti i buoni hanno cercato di salvare il salvabile.Molte chiese sono state ricostruite, altre rinnovate, restaurate;la scuola parrocchiale di catechismo e l'Azione cattolica sono divenute ilfaticoso, ma caro assillo dei sacerdoti; Gesù ha potuto entrare di nuovonel mondo del lavoro, grazie anche agli zelanti cappellani e alle infaticabiliassistenti sociali; cresce la frequenza ai sacramenti; animegiovanili veramente eroiche offrono se stesse a Gesù. Bisogna continuare,diletti figli. Bisogna non stancarsi mai ; bisogna essere santamente irrequieti,fino a quando vi sono anime accanto a voi che languono o miseramentesi perdono. Bisogna fare di Terni e della sua zona un possedimentodi Gesù, ove Egli possa regnare sugli individui, sulle famiglie,nelle fabbriche, in tutte le Istituzioni.Ed ora scenda su tutti voi, diletti figli e figlie, qui presenti, larga, paterna,affettuosa la Nostra Benedizione. Scenda sul vostro zelantissimoe a Noi e a voi carissimo Vescovo, sui sacerdoti suoi collaboratori nellospesso duro lavoro per ricondurre le menti e i cuori a Cristo, sull'Azionecattolica e sulle altre benemerite Associazioni che le loro forze dedicano12Cfr. Ps. 126, 1.Cfr. MATTH. 7, 26-27.


Acta Pii Pp. XII 831generosamente alla causa santa. Scenda su tutta la diocesi, su tutto ilpopolo, in modo speciale sui cari lavoratori, anche su quelli che nonhanno potuto o voluto unirsi a voi in questo devoto e filiale pellegrinaggio.Iddio vi benedica e vi protegga. Dio ! Dio ! Dio ÎNUNTII RADIOPHONICIICHRISTIFIDELIBUS DIE DOMINICO 28 OCTOBRIS MENSIS A. 1956, IN FESTO CHRISTIREGIS, IN URBE REGIENSI IN AEMILIA COADUNATIS OB CONSECRATIONEM AEMI­LIANAE REGIONIS SSMO CORDI IESU.Il vostro festoso applauso, il vostro irrefrenabile grido di gioia è segnodella vostra fede, è pegno del vostro amore e della vostra dedizione a CristoGesù. In questo momento, quasi illuminata dalla dolce immagine delRedentore divino, tutta l'Emilia cattolica è presente : con la sua storiamillenaria, col traffico delle sue strade, con la feracità dei suoi campi, coifremiti delle sue passioni, con la cordiale urbanità dei suoi abitanti, conle sue lotte, coi suoi martiri, con le sue vittorie. Vorremmo che l'eco delTostro grido giungesse fino a coloro che sono rimasti estranei a tanta manifestazionedi pietà, al trionfo del Cuore divino di Gesù, mentre Noi aipresenti e agli assenti, tutti Nostri figli, rivolgiamo il Nostro saluto e laNostra paterna parola.Come vi è stato già insegnato dai Nostri Venerabili Fratelli, gli Arcivescovie i Vescovi della Regione Conciliare Emiliana, nella loro LetteraPastorale collettiva, questa manifestazione non può essere fine a sè stessa,dovendo piuttosto segnare l'inizio di un anno tutto dedicato a rinvigorirenell'animo dei fedeli la devozione al Sacro Cuore. Quanto essa Ci siacara, abbiamo mostrato anche recentemente nella Nostra Lettera Encicli--ca Haurietis aquas, dove l'abbiamo presentata come simbolo di unità, disalvezza e di pace, come scuola di carità divina, su cui, come su solidofondamento, deve poggiare il regno di Dio. 1Vi esortiamo dunque allostudio assiduo, alla meditazione profonda di così soave mistero; vi inculchiamosoprattutto la pratica seria e costante della devozione a quelCuore Sacratissimo, la quale non dovrà restringersi ad esercizi di pietàesterna, ma attuarsi specialmente nella consacrazione e nella riparazione.1Cfr. Acta Ap. Sedis, a. 48, 1956, pag. 351/


832 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeA quella vi hanno invitati i vostri pastori ; ed ora vi accingete a recitarela formula solenne. Possiate esservi convenientemente preparati,effettuando in voi tutte quelle condizioni che un at£o così grande richiede.l.E anzitutto chi non ha la grazia nell'anima, non può consacrarsia Gesù.La consacrazione è un atto di amore a Gesù : come può farla chi è lontanoda lui, chi gli resta indifferente o addirittura l'offende? La consacrazioneè offerta di sè, di ciò che si è, di ciò che si ha, di ciò che si è capacidi fare. Per essa l'uomo accetta liberamente il dominio assoluto di Dio esi dichiara pronto a qualsiasi cenno di lui : come è dunque possibile checompia tale atto chi vive in peccato, chi disubbidisce alla sua legge?Pur non conoscendo l'intimo delle vostre anime, Noi abbiamo fiducia,diletti figli, che tutti voi, fedeli devoti del S. Cuore, possediate in questomomento la grazia santificante. Ma forse — che Dio non voglia ! — vi potrebbeessere l'uno o l'altro dei presenti che abbia la colpa mortale nell'anima.A ciascuno di questi Noi vorremmo dire, in nome di Gesù : oanima, che ascolti, che sembri sperduta e quasi sepolta tra la moltitudineimmensa, Gesù ti vede e ti chiama. Forse sei inquieta per l'odio cheti brucia e che non vuole estinguersi? sei forse umiliata per l'impurità cheti macchia? Guarda il tuo focolare come è spento e triste, perchè mancala fiamma dell'amore ! Tu, chiunque tu sia, qualunque cosa tu abbia fatto,ascolta : prima di recitare l'atto di consacrazione, curva la fronte,piega il ginocchio, sciogliti in lagrime di pentimento e di amore. Nonpuoi consacrarti, se prima non ti riconcili con Gesù. Domani il sacerdoteascolterà la tua confessione ; ma fin da ora con la contrizione perfettapotrai riacquistare la grazia, se dirai col cuore : (( Gesù, perdonami.Tu mi hai tanto amato e io ti ho tanto offeso. Io detesto la colpacon cui ho disprezzato la tua paterna bontà. Perdonami ! ». Pregatecosì, diletti figli ; e sarete nuovamente amici di Dio. — Ecco, sì : voiavete Gesù con voi. Accingetevi pure a recitare con sincerità di cuoreil vostro atto di consacrazione.2. Ma, se per consacrarsi è necessario essere in grazia di Dio, pervivere la consacrazione bisogna esser pronti a dare di più, a fare di più.Bisogna offrirsi completamente a Gesù. Consacrandovi a lui e vivendotale consacrazione, voi non sarete soltanto tabernacoli vivi di Gesù, mavi trasformerete realmente — anche se misteriosamente — in lui. Quandogli direte : ti offriamo la nostra anima, la nostra memoria, il nostro intelletto,la nostra volontà, la nostra libertà ; voi proclamerete : tutto quelche abbiamo è tuo e lo sottoponiamo al tuo divino volere. Quando gli


Acta Pii Pp. XII 833direte : ti offriamo i nostri corpi, essi saranno membra di Cristo. 2Quandogli direte : ti offriamo la nostra vita, voi continuerete a vivere, eppurenon vivrete più voi : vivrà in voi Cristo. 3Oh se potessimo farvi intendere in qualche maniera il mistero dellanostra trasformazione in \Cristo ! Chi potrà intravedere le vette, allequali vi invita Gesù, quando vi chiede di donargli il cuore? Pare che siaegli a domandare, e invece siamo noi a ricevere dalla sua pienezza. 4Sepoteste provare, sia pure per qualche istante, il gaudio dell'unioneperfetta con lui ! Egli dà e si dà ; voi gli date e con una generosità chenon pone più limiti. Voi siete suoi, così come egli è vostro. I suoi influssivitali raggiungono le profondità della vostra anima.Ecco, diletti figli e figlie : Ci sembra quasi che Gesù scenda tra voi edica a certe anime che sono ancora esitanti : Datemi il vostro cuore,tutto il vostro cuore, per sempre. Ho bisogno di chi anela all'offertatotale di sè, pur rimanendo in mezzo al frastuono del mondo. Ho bisognodi giovani eroici, di bambini innocenti, di sposi fedeli, di giovanetteimmacolate. Tutti possono offrirsi, tutti possono consacrarsi e viverela loro consacrazione. — Passa Gesù in mezzo alla folla, di cui non vediamoil volto, ma quasi sentiamo i fremiti. Passa Gesù, e tanti e tanterispondono : Eccomi, o Signore.3. Invocato da tali anime, Gesù sarà in mezzo a voi, e regnerà,Sovrano nella vostra regione.Nessuno ignora che la vostra terra fu ed è tuttora fra le più esposteagli assalti dei nemici di Dio, i quali hanno tentato di distruggere la fedenelle menti e la grazia nei cuori. JÈ stato seminato Podio, diffusa l'indifferenza,insinuato il sospetto verso le cose sante e i ministri di Dio. Innessuna regione, forse, come nella vostra, si è fatta strage di sacerdoti,e perfino l'infanzia ha visto insidiata la sua innocenza e il suo candore.Accanto a una fioritura stupenda di anime e di opere, vi sono ancora zonedove regna la devastazione e il deserto. È tempo, dunque, di agire,diletti figli : è tempo di urgentissima azione. Chi questa sera si consacraal divin Cuore di Gesù, si arruola in un esercito pacifico e santo, ma chenon avrà soste nè riposi, sino a quando Gesù non regnerà in tutti i cuori,in tutte le famiglie, in tutte le istituzioni.I vostri Pastori non si nascondono la gravità delle cose e la complessitàdei problemi ; il clero diocesano, in santa gara con quello regolare,- Cfr. 1 Cor. 6, 15.3Cfr. Gal. 2, 20.* Cfr. Io. 1, 16.


834 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeaccerta i bisogni, conta le forze, studia un piano organico per l'impiegoragionevole e razionale di esse. Questa sera, davanti a Gesù, Noi stessiCi rivolgiamo alle anime più generose. Avanti, diletti figli e figlie! Ivostri nemici non sono in grado di creare ciò a cui tutti anelano : l'ordinesociale e la pace sociale. Questi beni non possono essere edificati sulmaterialismo e l'ateismo. Soltanto in Cristo essi hanno consistenza evalore. La Chiesa già da lungo tempo, ampiamente e in tutti gli aspetti,ha indicato il fondamento di quella pace e la struttura di quell'ordine.Spetta a voi di spianare loro il cammino. E se voi stessi sosterrete isacrifìci, che il conseguimento di così alto scopo esige, tutti dovrannoriconoscere quanto sincera è la vostra consacrazione a Cristo e quantooperoso il vostro amore per lui.Diletti figli e figlie !Possa la giornata di oggi essere fra le più risolutive della vostrastoria ! Possa l'Emilia tutta, per opera vostra, mediante il vostro esempiodi una vita veramente cristiana e la vostra fervida azione religiosae sociale, èssere guadagnata a Dio, a Cristo e alla sua Chiesa, alla pacee alla salvezza temporale ed eterna dei suoi abitanti! Ed ora su tutti,Pastori e fedeli, scenda copiosa — tutrice e illuminatrice — la Nostrapaterna Benedizione.IICHRISTIFIDELIBUS DATUS INSULARUM PHILIPPINARUM OB ALTERUM CON­VENTUM EUCHARISTICUM NATIONALEM IN URBE CAPITE MANILENSI COA­DUNATIS. *Two years almost to the day have passed, Venerable Brethren anddear children of the Philippine Bepublic, since last We shared withyou, over the air-waves, the delights of a family reunion at your lovelyIsland home in the South Pacific. Düring these intervening months,laden with ail their alternating human anguish, laborious reconstructionand even heroic résistance to the powers of darkness, the Lord'scommunity of peoples has hoped and endured much in every continent,your own not least among the courageous contenders for a Christianpeace.What solace, then, it brings to the heart of the Vicar of Christ, atanother criticai moment in the history of salvation, to find you united* Die 2 Decembris mensis a. 1956.


Acta Pii Pp. XII 835again to-night around the altar of the Most High, « lowly bowed in adoration» before the uplifted Host (Tantum ergo Sacramentum) ! As yoursecond National Eucharistie Oongress draws to its end, once more youhave transformed your Luneta, as it were, into one vast living ostensorium,and Manila Bay resounds with the perrenial supplication ofMother Church to her divine Founder and Sustainer : « O Yictim, Whohast saved us, and reopened Heaven's gate, the struggle stili is fìerce :be Thou our strength, Thine aid bestow! » (O salutaris Hostia).Surely nothing but an alert Christian instinct, kindled and fortifiedthrongh these four hundred years of your Catholic witness and combatin the East, could have led you to entrust this year your precious contributionto the Church's prayer and planning « for a better world »to the Sacred Heart of Jesus. These days of prayerful study and discussion,guided by Our dear Son, the Cardinal Legate, and graced by theprésence of so many of your civil and religi ous leaders, cannot f ail topoint the lesson, for all to heed, that you are the members of a livingChrist, and not merely the jealous guardians of a pious Christian memoryor tradition; that the better world, for which the nations areyearning, will be born and nourished of His sanctifying and hearinggrace, or it will not come to birth at all; that victory for divine andhuman values in the global struggle for men's souls is assured to thosealone who are loyal to His cause and obedient to His commands.Better far than words or song, your Christian deeds will show yourtrust in His Eucharistie Présence. He is the sacramental bond of yourFilipino unity. Within the sanctuary of your homes, in the hearts ofyour boys and girls, in the private and public institutions of your country,He must be counted the silent but ardent Associate of your workand your worship, as you have so nobly acknowledged this week by atriple consécration to His Sacred Heart. His is the abiding Spirit thatwould animate your schools and athenaeums and universities, yourmissions for the afflicted, your Catholic Action, your institutes of socialOrder.Who then will complain that the bürden of your Congress resolutionsis too heavy, the ideal too high for a frail, isolated people to achieve?You are not frail as long as He sustains you. Spurn this ali too seductivemyth of isolation, while ali the infinite resources of His body andblood, soul and divinity, are ypurs for the asking ! Trust in His Eucharistiepower, and see that it is made daily more abundantly available bythe generous gift of your sons to the priesthood and religious life. Put ye


836 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeon Christ, 1and so do battle, not only for Him, but through Him, withHim and in Him (Canon o f the Mass) against the forces of sensualityand godless materialism threatening today so much that your nationholds priceless in its héritage. Possessed of the divine Fire He carne tostir and spread, Avhat child of His could dare be neutral, or yield tothe Iure of a selfish, narrow nationalism, while the very conscience ofmankind is being assaulted and defìled? The enemy of ali that is calledGod does not disarm ; but neither does He ! In the inevitable hour oftrial and temptation, let His Blessed Sacrament, devoutly and frequentlyreceived, make you strong with the strength of the Lord God of hosts lSuch reliance on the invincible power of Christ in your hearts andjiomes cannot but confirai your trust in Ris Eucharistie promises.Has He not richly rewarded already His faithful followers among you,during these last décades of spiritual and material ruin, mingled with itsmeasure of triumphant sanetity? Amid so much évidence of your restorednational vitality in the politicai, social and economic realms,must We not see one more prodigious sign of Our Lord's eternai fidelityto His own 2in your twenty-two new seminaries, rising, thanks to thetenacious dévotion and sacrifice of your Episcopate and laity, abovethe dévastation of a cruel war?Close by this throbbing harbour of your Capital City, finally, Our CardinalLegate is to bless to-morrow evening the corner-stone of one moreRepository for your nation's prayer and toil, its joy and pain of theComing years, dedicated to the Sacred Heart of Jesus. Let a tremblingworld be reassured, let the Mother Church of the nations and the agesbe heartened, by this crowning public proof of your faith in the Présence,the Power, the Promises of your Eucharistie King !Y ahora, para terminar, dos palabras, todavía, en una lengua paravosotros conocida, que en estos momentos solemnes Nos ha parecidooportuno utilizar, no sólo por lo que ella supone en vuestra gloriosa historia,sino también, y mucho más, por lo que ha significado como elementoprovidencial para la evangelización de un gran pueblo — el vuestro —,cuya especial vocación parece ser la de abanderado mayor del Evangelioy de la Cruz en esas playas extremas del mundo abiertas, como una promesa,a las inconmensurables extensiones del Pacífico.12Cfr. Eph. G, 11.Cfr. Ps. 116, 2.


Acta Pii Pp. XII 837Sí, Venerables Hermanos y amados hijos : en medio de una humanidadque se diría en plena fermentación ; en una época en que los períodos históricosse amontonan a tal velocidad, que más que sucederse parece quese empujan y se arrollan ; en un tiempo en que por todas partes y ahímismo, en vuestro derredor, se tiene la impresión de que los pueblos seconmueven, se agitan, piden, exigen y quieren hacer escuchar su voz ; lanación Filipina Nos parece que tiene una misión a la que no podrá faltar,pero a la que tampoco conseguirá ser fiel, si previamente no se reafirmabien en sus seculares cimientos sobre la roca viva de la Verdad, comouna columna que busca el fondo en esos abismos insondables del Pacífico,para que luego se pueda edificar sobre ella un templo grandioso al verdaderoDios, bajo cuyas bóvedas haya lugar para todos esos pueblos, que,como jardín frondoso en primavera, van surgiendo en medio de ese maramplio, generoso y bravio.Elementos de esa solidez serán la caridad mutua que os demostraréisen la vida social, donde la disminución de las distancias que separan alas diversas categorías servirá para estrechar vuestra unión ; el interésque pondréis en defender la estabilidad de la familia y la educacióncristiana de vuestras futuras generaciones ; la fidelidad a vuestras viejastradiciones, entre las que destacan necesariamente el rezo cotidiano delSanto Rosario y la frecuencia de Sacramentos. Frutos de ésta, serán laenergía vital para rechazar las novedades impregnadas de materialismo,sensualidad e indeferentismo ; el verdadero sentido universal y católico,especialmente en vosotros donde se pueden admirar los preciosos resultadosde esas tres corrientes que son el sano indigenismo autóctono, el reciocatolicismo y el espíritu abierto ; el pujante dinamismo y la ampliagenerosidad y comprensión que son acaso las características de las potentesinfluencias modernas que experimentáis ; y, finalmente, el sinceroamor a la Iglesia y a su servicio, especialmente fomentando las vocacioneseclesiásticas y religiosas, cuya necesidad tanto sentís. Haciendoasí, seréis dignos de conservar no sólo lo que fuisteis siempre, sino tambiénlos auténticos artífices de ese Mundo Mejor que vuestro presenteCongreso os habrá enseñado a edificar en la escuela de ese divino Corazónque acabáis de adorar, fuente verdadera de todo bien, manantial inagotablede toda gracia, principio seguro de todo progreso, base firmísima detoda sólida edificación, consuelo cierto de todas las almas, alimento indispensablede vida, luz radiante del mundo entero, imán y centro irresistiblede todos los corazones.¡ Que vuestra consagración a El no sea una fórmula vacía, sino una


838 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerealidad fecundad ! ¡ Que pronto podáis repetirla en el magnífico Santuarioque vuestra filial piedad quiere dedicarle! ¡Y que El os haga ren esta nueva fase de vuestra historia, tan grandes, tan benéficos, tandichosos y, sobre todo, tan buenos cristianos, como vuestro padre elPapa, que tanto os ama, de todo corazón os desea!Prenda de tantas gracias y prueba del especialísimo afecto que os profesamos,quiere ser la Bendición Apostólica que de todo corazón os>otorgamos.


Sacra Congregatio Consistorialis 839<strong>ACTA</strong> SS. CONGREGATIONUMSACRA CONGREGATIO CONSISTORIALISPROVISIO ECCLESIARUMSanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII,successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quaesequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :die 3 Maii 1956. — Cathedrali Ecclesiae Isclanae praefecit R. D. AntoniumCece, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suaeet Canonicum theologum Capituli Cathedralis Nolani.die 20 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Gallipolitanae Exc. P. D. PaschalemQuaremba, hactenus Episcopum Anglonensem-Tursiensem.die 7 Augusti?— Titulari episcopali Ecclesiae Hadrumetinae, RevmumP. D. Coelestinum Bezmalinovic, O. P., quem deputavit AuxiliaremExc. P. D. Michaelis Pusié, Archiepiscopi-Episcopi Phareiisis.die 11 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Hirinensi R. D. MariumDi Lieto, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suaeet Canonicum Capituli Cathedralis Amalphitani, quem deputavit AuxiliaremExc. P. D. Donati Pafundi, Episcopi Asculani Apul. et Ceriniolensis.die 2 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Calatanisiadensi Exc. P. D.Franciscum Monaco, hactenus Episcopum titularem Germenensem inGalatia.die 10 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Lojanae R. P. IoannemRiofrio, sodalem Ordinis Fratrum Praedicatorum.— Titulari episcopali Ecclesiae Lysiniensi Exc. P. D. NicanoremRobertum Aguirre Baus, hactenus Episcopum Lojanum.die 11 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Rockfordiensi Exc. P. D.Loras Thomam Lane, hactenus Episcopum titularem Bencennensem.die 20 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Eucärpensi Exc.P. D. Ioannem Cavati, hactenus Episcopum Caratingensem.


840 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 25 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Diospolitanae superioriR. D. Emmanuelem Menéndez, vicarium oeconomum paroeciaeS. Ioseph, Sponsi B. M. V. et Ecclesiae Universalis Patroni, in civitateBono Aere, quem deputavit Auxiliarem, pro archidioecesi Bonaerensi,Exc. P. D. Pirmini Aemilii Lafitte, Archiepiscopi Cordubensis in Argentinaet Administratoris Apostolici, sede plena, eiusdem archidioecesisBonaërensis.die SI Octobris. — Abbatiae « nullius dioecesis » SSmae TrinitatisCavensis R. D. Faustum Mezza, e Congregatione Casinensi O. S. B.die 5 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Asturicensi R. D. IosephumCastelltort Subeyre, archipresbyterum-parochum paroeciae vulgo Tarrasain dioecesi Barcinonensi.die 10 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Gisipensi R. D.Paulum Correa León, vice rectorem et professorem seminarii maiorisarchidioecesis Bogotensis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. ChrysanthiS. R. E. Cardinalis Luque, Archiepiscopi Bogotensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Lamdiensi, R. P. Germanum Villay Gaviria, sodalem Congregationis Iesu et Mariae, rectorem seminariidioecesis Caliensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi LopezUmana, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia.die 12 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Monteriensi Exc. P. D.Rubén Isaza Restrepo, hactenus Episcopum titularem Badiensem.die 15 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae S. Iacobi de Maria, novitererectae,R. P. D. Franciscum Castro Ramírez, Antistitem Urbanum, decanumCapituli metropolitani et parochum S. Francisci in archidioecesiS. Salvatoris in America.die 16 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Londrinensi, noviter erectae,R. P. Geraldum Fernándes, sodalem Congregationis Missionariorumfiliorum Immaculati Cordis B. M. V.— Cathedrali Ecclesiae Conchensi in Aequatore Exc. P. D. EmmanuelemSerrano Abad, hactenus Episcopum titularem Arsinoitanum inArcadia.die 23 Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae CyrrhensiExc. P. D. Marium de Miranda Vilas-Bôas, hactenus ArchiepiscopumBelemensem de Para, quem constituit Coadiutorem cum iure successionisEnii P. D. Augusti Alvari S. R. E. Cardinalis da Silva, ArchiepiscopiS. Salvatoris in Brasilia.die £7 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Siouxormensi Exc. P. D.Lambertum Hoch, hactenus Episcopum Bismarckiensem.


Sacra Congregatio Consistorialis 841die 28 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Axomitanae R. D.Iosephum Bernardum Brunini, Vicarium generalem dioecesis Natchetensis,quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Richardi O. Gerow, EpiscopiJSTatchetensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Badiensi B. D. Henricum AnselmumClinch, parochum B. Mariae Virginis in dioecesi Montereyensi-Fresnensi,quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Aloisii Iosephi Willinger, EpiscopiMontereyensis-Fresnensis.die 30 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Tifernatensi Exc. P. D.Aloisium Cicuttini, hactenus Episcopum titularem Amyzonensem.die 1 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Hiltensi Exc. P. D.Napoleonem Alexandrum La Brie, hactenus Episcopum Sinus S. Laurentii.die 3 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Westmonasteriensi Exc.P. D. Gulielmum Godfrey, hactenus Archiepiscopum Liverpolitanum.— Titulari episcopali Ecclesiae Carrhenae R. D. Iosephum AloisiumAndream Ouellette, canonicum ad honorem cathedralis Trifluviensis,quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Eugenii Limoges, EpiscopiMontis Laurei.die k Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Apolloniensi R. D.Franciscum Zak, vice-officialem ac a Secretis Curiae episcopalis St.Hippolyti, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc.P. D. Michaelis Memelauer, Episcopi eiusdem dioecesis St. Hippolyti.die 10 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Sitensi R. D. AlexandrumCarter, parochum Sanctae Familiae Iesu, Mariae, Ioseph inarchidioecesi Marianopolitana, quem constituit Coadiutorem cum iuresuccessionis Exc. P. D. Raphaelis Huberti Dignam, Episcopi S. MariaeOrmensis.55 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 17. — 28-12-1956.


842 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSACRA CONGREGATIO RITUUMiBONAEREN.CANONIZATIONIS BEATORUM MARTYRUM ROCHI- GONZALEZ DE SANTA CRUZ,ALFONSI RODRÍGUEZ, IOANNIS DEL CASTILLO, SACERDOTUM SOCIETATISIESU.SUPER DUBIOAn signanda sit commissio reassumptionis causae in casu et ad effectumde quo agitur.Protomartyrum gloriam in Americae Meridionalis regionibus adeptisunt Societatis Iesu sacerdotes Rochus Gonzalez de Santa Cruz, in ParaquarianaRepublica natus, Alfonsus Rodríguez et Ioannes dei Castillo,ex Hispania oriundi. Qui Christi milites, septimo decimo saeculo ineuntepraeclara Apostolorum facinora aemulati, atrocissima quaeque pro Iesupassi sunt ipsamque cruentam vitae iacturam fecerunt, suo sanguineEvangelii veritatem obsignantes, postquam arduis viginti fere annoslaboribus Indos et feroces silvícolas mansuefecerunt, in Reductione»collegerunt atque christianis moribus imbuerant. Quibus tribus MartyribusPius Papa XI altarium honores die 28 Januarii anno 1934 decrevit.Cum autem post indultos Beatis eisdem Caelitum honores, fidelesmaiori in dies fervore et devotione eosdem prosequuti sint, favores, niforte miracula, eorum invocato nomine, a Deo patrata dicuntur. Hincsupplices Sanctissimo Domino nostro Pio Papae XII preces admotaesunt ut Causa resumeretur ad Rioplatensium Beatorum Martyrum canonizationemobtinendam.Instante igitur Revmo P. Theodoro Toni, Societatis Iesu PostulatoreGenerali, infrascriptus S. Rituum Cardinalis Praefectus, loco Emi acRevmi Domini Alexandri Cardinalis Verde, Causae Ponentis seu Relatoris,in Ordinario S. Rituum Congregationis Coetu, die 10 mensis Aprilisa. 1956 ad Vaticanum habito, dubium discutiendum proposuit : Ansignanda sit commissio reassumptionis causae in casu et ad effectum dequo agitur, et super ea retulit. Emi autem et Revmi Patres Cardinales,sacris ritibus tuendis praepositi, re mature perpensa auditoque R. P. D.


Sacra Congregatio Rituum 84$Sylvio Romani, Fidei Promotore Generali, ceterisque servatis de iureservandis, rescribendum censuerunt : Affirmative, nimirum : Signandamesse commissionem reassumptionis causae canonizationis Beatorum RocMGonzalez de Santa Cruz et Sociorum, Martyrum Societatis Iesu, si Sanctissimoid placuerit.Facta postmodum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalemfideli relatione, Sanctitas Sua Emorum Patrum sententiam ratam habens,commissionem reassumptionis causae canonizationis Beatorum RochiGonzalez de Santa Cruz et Sociorum, Martyrum, Sua manu signaredignata est.Datum Romae, die 13 Maii, Anno Domini 1956.L. $ S.C. Card. CICOGNANI, Praefectust A. Carinci, Archiep. Seleuc, SecretariusIIAUGUSTANACANONIZATIONIS B. MARIAE CRESCENTIAE HÖSS, VIRGINIS, MONIALIS PROFES­SAE III ORDINIS S, FRANCISCI.SUPER DUBIOAn signanda sit commissio reassumptionis causae in casu et ad effectumde quo agitur.Anno Maximi Iubilaei 1900, die 7 Octobris, Summus Pontifex Leo XIIIVenerabilem Servam Dei Mariam Crescentiam Hoss, Monialem professamtertii Ordinis Franciscalis, miraculis claram, beatarum Virginumfastis adscripsit.Exinde devotio erga novam Beatam in dies percrebruit ac latius semperdiffusa est. Christifideles eandem in vocarunt et invocant non sinenovorum miraculorum fama, a Deo ipsa intercedente patratorum. Eiusconcives Kaufburani, intra Augustanae Dioecesis fines, unanimi vocefirmaque persuasione tenent suam civitatem immunem a quovis damnoevasisse novissimo immani bello saeviente ob miram Beatae Crescentiaeapud Deum intercessionem ab ipsis enixe invocatae.Quare Revmus P. Fortunatus Scipioni, Ordinis Fratrum MinorumPostulator Generalis, vota Excmi Episcopi Augustan. aliorumque sive


844 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialee Cleri et Religiosorum sive e laicorum ordine humiliter depromens,Ssmum D. N. Pium Papam XII suppliciter rogavit ut praefatae Beataecanonizationis causa resumeretur.In Ordinario itaque S. Rituum Congregationis Coetu die 17 mensisAprilis anni huius, infrascriptus Cardinalis eiusdem S. Congr. Praefectus,loco Emi ac Revmi Domini Clementis Cardinalis Micara, EpiscopiVeliterni, Causae huius Ponentis seu Relatoris, dubium posuit disceptandum: An signanda sit commissio reassumptionis causae praedictaeBeatae in casu et ad effectum de quo agitur, de eaqu eretulit. Emi acRevmi Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, attentisexpositis auditoque R. P. D. Sylvio Romani, Fidei Promotore Generali,ceterisque servatis de iure servandis, rescribere censuerunt : Affirmative,seu : Signandam esse commissionem reassumptionis causae canonizationisBeatae Mariae Grescentiae Hòss, Virginis, si Sanctissimo idplacuerit.Facta denique, subsignato die, Beatissimo Patri per infrascriptumCardinalem fideli relatione, Sanctitas Sua sententiam eiusdem SacraeRituum Congregationis ratam habuit atque pro Sua benignitate commissionemreassumptionis causae canonizationis eiusdem Beatae MariaeGrescentiae Hòss, Virginis, propria manu signavit.Datum Romae, die 13 Maii, Anno Domini 1956.L PR S.'C. Card. CICOGNANI, Praefectusf A. Carinci, Archiep. Seleuc, SecretariusIIIURBIS ET ORBISFORMULAE BENEDICTIONIS LAPICIDINARUM ET MARMORARIAE OFFICINAE APPRO­BANTUR.Sacra Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Dominonostro Pio Papa XII peculiariter tributarum, formulas benedictionislapicidinarum et marmorariae officinae, prout in adnexo exemplariprostant, adprobavit easque in Rituale Romanum inserendas mandavit.Contrariis non obstantibus quibuslibet.Die 31 Octobris 1956.:l. © s.C. Card. CICOGNANI, Praefectusf A. Carinci, Archiep. Seleucien., a Secretis


Sacra Congregatio Rituum 845IFORMULA BENEDICTIONIS LAPICIDINARUMf. Adiutorium nostrum in nomine Domini.Rj. Qui fecit caelum et terram,f. Dominus vobiscum.Rj, Et cum spiritu tuo.OremusOratioOmnipotens sempiterne Deus, bonorum creator et distributor, quiad utilitatem nostram innumerabiles in terrae visceribus thesauros,humana effodiendos industria, contulisti, benedictionem tuam superhas quaesumus lapicidinas benignus infunde; ut ipsae a ruinis tutae,cunctique in eis laborantes ab omni periculo incolumes serventur. PerChristum Dominum nostrum.R> Amen.Et aspergatur aqua benedicta.IIFORMULA BENEDICTIONIS MARMORARIAE OFFICINAEt- Adiutorium nostrum in nomine Domini.Rf. Qui fecit caelum et terram,f. Dominus vobiscum.Et cum spiritu tuo.OremusOratioDomine Deus omnipotens, qui Unigeniti Filii tui adventu omnia tuissantificasti fidelibus, bene£ßdic, quaesumus, et prospera marmorariamhanc ofiicinam, et servos tuos in ea laborantes ab omni adversitate custodi;eisque dona, sic manuum operibus insistere ut, suam operantessalutem, aeterni maiestatis tuae habitaculi, vivi et electi lapides essemereantur. Per Christum Dominum Nostrum.Rj. Amen.Et aspergatur aqua benedicta.


846 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSACRA CONGREGATIO DE SEMINARIISET STUDIORUM UNIVERSITATIBUSiDECRETUMUNIVERSITAS STUDIORUM NIAGARENSIS CANONICE ERIGITURSalutaria sapientiae germina adolescentium mentibus inserenda assiduequeaugenda atque ad plenitudinem producenda Catholica Ecclesia,volventibus saeculis, Studiorum Universitatibus concredi voluit, uthomines Veritate quae ad Viam Vitamque ducit informentur finemquesuum assequantur aeternum, cum « immortalitas in cognitione sapientiae» (Sap. 8, 17) tandem habeatur. Libenter igitur religiosos virosCongregationis Missionis, Divi Vincentii a Paulo filios, Sacra Congregatiode Seminariis et studiorum Universitatibus nuper laudabat, qui apudcivitatem quae vulgo Niagara Falls vocatur, post conditum Seminariuma (( Domina Nostra Angelorum )) nuncupatum, scholas iuvenibus probereligione bonisque artibus instituendis aperuerunt, quae in amplam studiorumUniversitatem succreverunt hodie sex Facultates complectentem,claris magistris diligentibusque alumnis florentes. Quibus perpensis,postulatis Moderatorum tum Vincentianae Sodalitatis tum NiagarensisAthenaei, sollemnibus saecularibus a prima Seminarii scholarum constitutionelabentibus, perlibenter obsecundans, ad gloriam Dei O. M. animarumquesalutem, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus,ad normam can. 1376 C. I. C, pro munere erigit atque inperpetuum erectam declarat studiorum Universitatem Niagarensem, cumartium litterarum Facultatibus ipsi inclusis, eidemque iura agnoscithonores privilegia quae ad huiusmodi Instituta de more in universa Ecclesiapertinent. Eadem Sacra Congregatio Statuta studiorum UniversitatisNiagarensis approbat quae anno Domini 1954 digesta tum coetusad regimen administrationemque definiunt tum personarum officia edicunt; ceteris servatis de iure servandis.Romae, ex Aedibus Sancti Callisti, d. xxi m. Iunii, in festo SanctiAloisii studentium adolescentium Patroni, a. D. MCMLVI.L. © S.SB I. Card. PIZZARDO, Ep. Albanen., Praefectusf C. Confalohieri, Archiep. Nicopolitan., a Secretis


Sacra Romana Rota 847<strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA ROMANA ROTACitationes edictalesIMASSILEN.NULLITATIS MATRIMONII (VAUDANO - PELLICCI)Cum ignoretur locus actualis commorationis Dñi Renati Pellicci,in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive perprocuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma,Palazzo della Cancelleria) die 22 Februarii 1957, bora 11, ad concordandumde dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum et addiem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causa definitione.An constet de nullitate matrimonii, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiamhabentes de loco commorationis praedicti Domini Renati Pellicci curaredebent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *Boleslaus Filipiak, Ponens.Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Novembris 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr René Pellicci, défendeuren cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne oupar un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. RoteRomaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 février 1957, à 11 heurespour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour dela décision de la cause devant la Rote.Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas fLes Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedû lieu de la résidence du dit Mr René Pellicci devront, dans la mesuredu possible, l'avvertir de la présente citation.


848 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIICHICAGIEN.NULLITATIS MATRIMONII (FREUND - HUNT)Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Vernon Hunt,in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, siveper procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae(Roma, Piazza della Cancelleria) die 14 Februarii 1957, hora 12, ad concordandumde dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendumet ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.An constet de matrimonii nullitate, in casu.Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam -habentes de loco commorationis praedicti Domini Vernon Hunt curaredebent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *Franciscus Brennan,Ponens.Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 30 Novembris 1956.C. Pezzicara, Notarius ff.* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Vernon Hunt,défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personneou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunalde la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 14 février 1957,à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixerle jour de la décision de la cause devant la Rote.Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas fLes Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissancedu lieu de la résidence du dit Mr Vernon Hunt devront, dans lamesure du possible, l'avertir de la présente citation.


Diarium Romanas Curiae 849DIARIUM ROMANAE CURIAEDomenica, 2 dicembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin Udienza Sua Eccellenza il Principe Don GIULIO PACELLI,Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Costa Rica,per la presentazione delle Lettere Credenziali.Giovedì, 20 dicembre, 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevutoin solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. TAPIO VOIONMAA, InviatoStraordinario e Ministro Plenipotenziario di Finlandia,per la presentazione delle Lettere Credenziali.SACRA CONGREGAZIONE DEI RITIMartedì, 23 Ottobre 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata laS. Congregazione dei Sacri Riti ordinaria, nella quale gli Emi e RevmiSignori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzionedella Causa di beatificazione del servo di Dio Giuseppe Mafianety Vives, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Pigli della sacra Famigliae dell'Istituto delle Suore Missionarie Figlie di S. Maria di Nazareth.Hanno inoltre preso in esame la relazione dei revisori teologi sugli scritti deiServi di Dio :a) Gioacchino da Cànicattì, sacerdote professo dell'Ordine dei FratiMinori Cappuccini.&) Margherita Bays, del III Ordine di S. Francesco.c) Maria Teresa Lega, fondatrice delle Suore della S. Famiglia del IIIOrdine di S. Francesco.d) Giuseppe MariaVilaseca, sacerdote, fondatore della Società dei Missionaridi S. Giuseppe.e) Maria del Monte Carmelo del Bambin Gesù, fondatrice dell'Istitutodel Terzo Ordine di S. Francesco e dei iSacri Cuori di Gesù e Maria.Martedì, 13 Novembre 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunatala S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e RevmiSignori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologihanno discusso sulla eroicità delle virtù del Venerabile Servo di Dio Geremiadalla Valacchia, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini.Martedì, 11 Dicembre 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunatala S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori


850 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione dellaCausa di beatificazione del Servo di Dio Zefirino Namuncurà, giovane dell'OratorioSalesiano.Hanno inoltre preso in esame la relazione dei revisori teologi degli scrittidei Servi di Dio Giuseppe Torras y Bages, Vescovo di Vich, e di VittorioScheppers, Sacerdote, fondatore dell'Istituto dei Fratelli di Nostra Signoradella Misericordia e delle Suore di Nostra Signora della Misericordia.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si èdegnato di nominare :3 aprile 1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettoredelle Suore di San Giuseppe (London,Canada).2 luglio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettoredelle Suore Betlemite Figlie del SueroCuore (Bogota).3 agosto » L'Illmo e Revmo Monsig. Enrico Werner Ewers, Prelatouditore del Tribunale della Sacra Romana Rota.15 ottobre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protettoredelle Suore Missionarie Francescane delVerbo Incarnato (Fiesole).» » » L'Enio e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettoredegli Oblati di San Giuseppe (Roma).Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicementeregnante, si è degnato di nominare :7 novembre 1956. L'Illmo e Revmo Monsig. Scapinelli di Léguigno GiovanniBattista, Sotto-Segretario della Sacra Congregazionedegli Affari Ecclesiastici Straordinari.20 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Costantini Celso, Membrodella Sacra Congregazione degli Affari EcclesiasticiStraordinari.21 » » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Tisserant Eugenio eCicognani Gaetano, Membri della Sacra Congregazionedei Religiosi.» » » L'Illmo e Revmo Monsig. Scapinelli di Léguigno GiovanniBattista, Consultore della Sacra Congregazionedei Religiosi.


Diarium Romanae Curiae 851SO novembre 1956. Gli Illmi e Revmi Monsig. Palazzini Pietro e Maccari Carlo,'Consultori della Sacra Congregazione delConcilio.Parimente con Biglietti della iSegreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,felicemente regnante, si è degnato di nominare :Assistenti al Soglio Pontificio :8 aprile 1956. s. E. Revma Monsig. Burke Giuseppe A., Vescovo diBuffalo.10 maggio S. E. Revma Monsig. Couderc Alfredo, Vescovo diViviers.5 giugno s. E. Revma Monsig. Minerva Francesco, Vescovo diLecce.13 » s E. Revma Monsig. Ireton Pietro L., Vescovo di Richmond.14 luglio s. E. Revma Monsig. Doi Pietro Tatsuo, Arcivescovo diTokio.U ottobre s. E. Revma Monsig. Pafundi Donato, Vescovo di AscoliSatriano e Cerignola.» » s. E. Revma Monsig. Marinoni Giovanni C. Luigi., Vescovotitolare di Pisita.»E. Revma Monsig. Marena Aurelio, Vescovo di Ruvoe Bitonto.17 novembre S. E. Revma Monsig. Cesarano Andrea, Arcivescovo diManfredonia.IiiProtonotari Apostolici ad instar participantium :13 gennaio 1956. Monsig. Rabelo de Mesquita Giovanni, della diocesi diCampanha.3 maggio Monsig. Andrieu Michele, della diocesi di Strasburgo.8 » Monsig. Cahard Vittoriano, dell'arcidiocesi di Rouen.30 giugno Monsig. Andrieux Giuseppe L., della diocesi di Fargo.6 luglio » Monsig. Connors Patrizio, della diocesi di Reno.19 » » Monsig. Pypers Teófilo, della diocesi di Spokane.21 agosto Monsig. Basso Giovanni Francesco, delia diocesi di CorpusChristi.» V » Monsig. Garcia Plaza Raimondo, dell'arcidiocesi di Mes­sico.27 » » Monsig.Schweich Giuseppe C, della diocesi di Harrisburg.» » Monsig. Baer J. Urbano, della diocesi di La Crosse.» » Monsig. Brady Francesco J., della medesima diocesi.Monsig. Daniels Guglielmo, della medesima diocesi.» » Monsig. Halloran Tommaso, della medesima diocesi.» » Monsig. Monarski Paolo, della medesima diocesi.» Monsig. Paul Giovanni, della medesima diocesi.


852 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale21 agosto 1956. Monsig.28 »15 settembre19 »29 »5 ottobre10 »Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.M'onsig.Monsig.16 » » Monsig.30 novembre » Monsig.Thomas Normanno, della medesima diocesi.Nacci Carmelo, della diocesi di Oria.Di Majo Giovanni Battista, della diocesi di SessaAurunca.Lee Riccardo Maria, della diocesi di Porto Luigi.Molinari Silvio, della diocesi di Vigevano.Vissicchio Gabriele, dell'arcidiocesi di AmalfLCiccimarra Nicola, della prelatura « nullius » diAltamura.Severi Aldo, della diocesi di Cesena.D'Urso Gaetano, della diocesi di Nusco.Prelati Domestici di Sua Santità16 marzo10 maggio» »22 giugno26 agosto29 ottobre19 gennaio26 »» »28 »13 febbraio»»»232531618»38»12»»291marzoaprile»»maggio»»»»»»»giugno1953. Monsig.1955. Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.1956. Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.» Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig-Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Caselli Virgilio (Roma).Ciao Enrico R., della diocesi di Azul.Marcenó Vincenzo, della medesima diocesi.Torti Rodolfo, della diocesi di S. Nicola de losArroyos.Heroncio de Melo Paolo, della diocesi di Caicó.de Campos Giuseppe Igino, dell'arcidiocesi di SanPaolo del Brasile.Badré Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi.Leger Luigi, della diocesi di Arras.Roux Marcello, della medesima diocesi.Igonin Luigi, dell'arcidiocesi di Lione.Guerra Mariano, dell'arcidiocesi di La Piata.Marcon Giuseppe, della medesima arcidiocesi.Saibene Francesco, della medesima arcidiocesi.Zabala Giovanni, della medesima arcidiocesi.Veloso de Siqueira Alcindo Carlo, della diocesidi S. Carlo del Pinhal.Gomez Aragon Gerardo Vittorio, della diocesi dìTucumán.Gould Bertrando, dell'arcidiocesi di Birmingham.Gouyon Paolo, dell'arcidiocesi di Bordeaux.Noel Maurizio, della diocesi di Saint-Dié.Wurth Andrea, della medesima diocesi.Dornas Enrico, della diocesi di Orano-Delamare Giovanni, dell'arcidiocesi di Rouen.Lecouflet Paolo Vittorio, della medesima arcidiocesi.Collins Guglielmo, della diocesi di Davenport.Dingman Maurizio, della medesima diocesi.Jackson Edoardo, della medesima diocesi.Wagner Giuseppe, della medesima diocesi.Napolitano Francesco, della diocesi di Lecce.Scully Vincenzo, dell'arcidiocesi di Nuova York.


Diarium Romanae Curiae 8531 giugno 1956. Monsig. White Roberto, della diocesi di Portland.13 » » Monsig. Ribeiro do Rosario Antonio, della diocesi diCampos.» » Monsig. Palmeiro de Azevedo Dagoberto, della diocesi diLorena.» Monsig. Medeiros Leite Leone, della diocesi di Oliveira.16 » Monsig. Navin Bernardo, dell'arcidiocesi di Birmingham.28 » Monsig. Codaghengo Alfonso (Roma).30 » » Monsig. Nich Giovanni, della diocesi di Winona.luglioMonsig. Carmelo Marco, dell'arcidiocesi di Nuova Segovia.» » » Monsig. Lazo Baldassarre, d.ella medesima arcidiocesi.» » Monsig. Pacis Arsenio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Paredes Getulio, della medesima arcidiocesi.» » » Monsig. Siping Cipriano, della medesima arcidiocesi.» Monsig. Moran Pietro, della diocesi di Reno.» » Monsig. Ryan Giovanni, della medesima diocesi.21 agosto » Monsig. Cannon Alberto Donoghue, della diocesi di CorpusChristi.» » Monsig. Doyle Giorgio Antonio, della medesima diocesi.» Monsig. Gronotte Francesco E., della medesima diocesi.» Monsig. Kasper Francesco Giuseppe, della medesima dio-os » » » Monsig. Satory Max Marco, della medesima diocesi.» Monsig.cesi.Ordner Luigi, della medesima diocesi.» Monsig. Scecina Giorgio, della medesima diocesi.Monsig. Rodríguez Rudisendo, dell'arcidiocesi di Messico.» » Monsig. Valdés Ottaviano, della medesima arcidiocesi.25 Monsig. Me Caffrey Giovanni, dell'arcidiocesi di New York.» » » Monsig. Verdón Giovanni, della medesima arcidiocesi.27 Monsig. Fleming Walter T., dell'arcidiocesi di San Fran­cisco.Deery Giuseppe, dell'arcidiocesi di Dublino.28 » » Monsig.15 settembre Monsig. Sabatino Carmelo, della diocesi di Aversa.» Monsig. Zágon Giuseppe, della diocesi di Giavarino.» » Monsig. Steffen Aberto, della diocesi di Lussemburgo.» » Monsig. Bertuzzi Guglielmo, della diocesi di Piacenza.19 Monsig. Margéot Giovanni, della diocesi di Porto Luigi.22 » Monsig. Cassata Giovanni, della diocesi di Galveston.» » Monsig. Harris Vincenzo, ideila medesima diocesi.» » » Monsig. Holub Elia, della medesima diocesi.» » » Monsig. Roach Giovanni, della medesima diocesi.5 ottobre » Monsig. Afeltra Andrea, dell'arcidiocesi di Amalfi.» Monsig. Caso Francesco, della medesima arcidiocesi.» » Monsig. Io vane Bonaventura, della medesima arcidiocesi,14 Monsig. Ciarrocchi Mario, della diocesi di Montalto.» » » Monsig. Carbone Carlo (Roma).» » Monsig. Petino Cosimo (Roma).16 » Monsig. Vicini Pio, della diocesi di Cesena.21 » » Monsig. Franco Giuseppe, della diocesi di Bressanone.


854 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale27 ottobre Ì956*Monsig. Conti Giorgio (Roma).» »8 novembre»12172730Monsig. Scanagatta Gaetano, della diocesi di Vicenza.Monsig. Dejardin Emilio, della diocesi di Liegi.Monsig. Gozzo Salvatore, dell'arcidiocesi di Siracusa.Monsig. Davighi Gino, dell'arcidiocesi di Perugia.Monsig. Zupi Saverio, dell'arcidiocesi di Cosenza.Monsig. Gottardi Giovanni, della diocesi di Brescia.Monsig. Zani Angelo, della medesima diocesi.Monsig. De Paola Ciriaco, della diocesi di Nusco.Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:25 gennaio2 marzo23»16 aprile11 maggio7 giugno» »26 agosto» »11 ottobre17 febbraio23 »22 marzo13 aprile» »12 maggio13 giugno» )>6 luglio» »25 »21 agosto» »1955. Monsig. Kallen Pietro Bernardo, dell'arcidiocesi diColonia.» Monsig. Mayers Giovanni Guglielmo, della medesima arcidiocesi.Monsig. Bürger Pietro, della medesima arcidiocesi.Monsig. Burscheid Giuseppe, della medesima arcidiocesi.Monsig. Höck Michele, dell'arcidiocesi di Monaco e Frisinga.Monsig. Stegerwàld Luigi, della diocesi di Fargo.Monsig. Huhn Giuseppe, della diocesi di Fulda-Monsig. Schäfer Giovanni, della medesima diocesi.Monsig. Dantes Gurgel Valfredo, della diocesi di Caicó.Monsig. Leite Ramalho Amanzio, della medesima diocesi.Monsig- Erasmi Bernardo Giuseppe, dell'arcidiocesi diColonia.1956. Monsig. Arrighi Giovanni F., della diocesi di Ajaccio.» Monsig. Batú Wichrowski Walmor, della diocesi di Santa.Maria.Monsig. Batistella Vittore, della medesima diocesi.Monsig. Cordenunsi Flaviano Paolino, della medesima dio.cesi.Monsig. O'Donnell Giovanni, della diocesi di Motherwell.Monsig. Coimbra de Albuquerque Gioacchino Taumaturgo,della diocesi di Campos.Monsig. de Melo Annibale, della diocesi di Taubaté.Monsig- McAuliffe Giovanni, della diocesi di Davenport.Monsig. Elói Oliveira Francesco, della diocesi di Oliveira.Monsig. de Castro Gioacchino, della medesima diocesi.Monsig. Oarmody Donald, della diocesi di Reno.Monsig. Anderson Roberto, della medesima diocesi.Monsig. Demers Giorgio Edoardo, dell'arcidiocesi diQuébec.Monsig. Schliefe Giorgio A., dell'arcidiocesi di Boston.Monsig. Alvarado Giuseppe G., della diocesi di CorpusChristi.Monsig. Adams Michele G., della medesima diocesi.


21 agosto 1956. Monsig.»2327»28»»Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.15 settembre))» Monsig.Monsig.Monsig.»2729»5»»»2126»27»» »»»29 »7 novembre» »»»»»»32»1617))»))ottobre»»»»Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.Monsig.» Monsig.Diarium Romanae Curiae 855Bartosch Engelberte G., della medesima diocesi.Hennel Guglielmo G., della medesima diocesi.Natali Agostino, della diocesi di Macerata.Pinucan Giacomo, della diocesi di La Crosse.Dali Umberto, della medesima diocesi.Wagener Antonio, della medesima diocesi.Zielinski Chester, della medesima diocesi.Bianchedi Domenico, della diocesi di Faenza.Ceroni Eugenio, della medesima diocesi.D'Ippolito Ferdinando, della diocesi di Oria.Hengen Giovanni, della diocesi di Lussemburgo.Jost Giulio, della medesima diocesi.Gargiulo Gioacchino, della diocesi di Sessa Aurunca.Giuliani Luigi, della diocesi di Iesi.Desideri Agostino, della diocesi di San Severino.Gentili Ferdinando, della medesima diocesi.Senderoni Dante, della medesima diocesi.Sarnelli Raffaele, dell'arcidiocesi di Amalfi.Amendola Antonio, della medesima arcidiocesi.Florio Vincenzo, della medesima arcidiocesi.Gallo Andrea, della medesima arcidiocesi.Mansi Raffaele, della medesima arcidiocesi.Sacco Pasquale, della medesima arcidiocesi.Leone Vincenzo, della medesima arcidiocesi.Prencipe Salvatore, dell'arcidiocesi di Manfredonia.Giannini Filippo (Roma).Lovelli Arturo (Roma).Morino Claudio, della diocesi di Acqui.Ranaudo Arcangelo, dell'arcidiocesi di Benevento.Felici Luigi (Roma).Sanna Giovanni, dell'arcidiocesi di Sassari.Rocconi Martino, dell'arcidiocesi di Zara.Gini Pietro, della diocesi di Como.Renna Giuseppe, della diocesi di Lecce.Aquilina Nicola, dell'arcidiocesi di Malta.Debono Giuseppe, della medesima arcidiocesi.Zammit Innocenzo, della medesima arcidiocesi.Roselli Sante, della diocesi di Ruvo.Catullo Francesco, della diocesi di Trivento.Jannicelli Felice, della medesima diocesi.Marinelli Nicola, della medesima diocesi.Lestini Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perugia.Urru Carlo, della medesima arcidiocesi.Lenoci Gaetano, della prelatura « nullius dioeceseos» di Acquavi va delle Fonti.Deskur Andrea Maria, dell'arcidiocesi di Cracovia.


866 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale22 novembre 1956. Monsig. Immordini Ignazio, dell'arcidiocesi di Siracusa.» » » Monsig. Mallia Francesco, della medesima arcidiocesi.27 » » Monsig. Bertoli Francesco, della diocesi di Brescia.» » » Monsig. Bontacchio Antonio, della medesima diocesi.» » » Monsig. Fava Giovanni, della medesima diocesi-Camerieri segreti soprannumerarii di Spada e Cappa di Sua Santità :4 luglio 1955. Il Barone Von Boeselager Ermanno, dell'arcidiocesi di Co­lonia-14 ottobre 1956. Il Conte Vincenti Mareri Alessandro, della diocesi di Rieti.Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità :29 agosto 1956. Monsig. Concina Giovanni, della diocesi di Concordia.14 ottobre » Monsig. Fiore Luigi, dell'arcidiocesi di Gaeta.27 » » Monsig. Andriani Giuseppe, dell'arcidiocesi di Brindisi.» » » Monsig. Chiappafreddo Franco, della diocesi di Carpi.» » » Monsig. Cerroni Evaristo, della diocesi di Tivoli.Cappellano d'onore « extra Urbem » di Sua Santità :5 settembre 1956. Monsig. Bassi Adolfo, della diocesi di Verona.NECROLOGIO21 ottobre 1956. Monsig. Philippe Giuseppe, Vescovo di Lussemburgo.26 novembre » Monsig. Molloy Tommaso Edmondo, Vescovo di Brooklyn.12 dicembre » Monsig. Eustace Bartolomeo Giuseppe, Vescovo di Camden.18 » » Monsig. de Nardis Giuseppe, Vescovo di Eleuteropoli inPalestina.


An. et vol. XXXXTIII 31 Decembris 1956 (Ser. II, v. XXIII) - N. 18<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEIINDEX GENERALIS ACTORUM(AN. ET VOL. XXXXVIII — SER. II, v. XXIII)I - <strong>ACTA</strong> PII PP. XIILITTERAE ENCYCLICAE, 5, 309, 711, 745.EPISTULAE <strong>APOSTOLICAE</strong>, 260, 549.CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>, 66, 113,192, 215, 354, 373, 437, 485, 555, 597,645, 693, 750, 809.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>, 68,119, 200, 252,441, 491, 562, 607, 656, 752.MOTU PROPRIO, 189.EPISTULAE, 41, 73, 126, 209, 260, 446,496,, 567, 613, 662, 760, 812.ALLOCUTIONES, 43, 82,127, 210, 269, 449,498, 573, 666, 699, 790, 817.NUNTII RADIOPHONICI, 26, 141, 292, 475,504, 617, 677, 762, 831.NUNTIUS SCRIPTO DATUS, 578.NUNTII TELEGRAPHICI, 761.II - <strong>ACTA</strong> SS.CONGREGATIONUMSUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OF­FICII :Decreta, 95, 508.Instructio, 141.SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS :Decreta, 58, 96, 146, 217, 481, 509,628, 687, 728, 802.Provisiones Ecclesiarum, 148, 219,482, 580, 629, 729, 839.Nominatio, 484.SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SA­CRAMENTORUM :Decretum, 59.SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS:Decretum, 295.Instructio, 512.SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE:Decreta, 527, 582, 730.Provisiones Ecclesiarum, 530, 631.Nominationes, 633.SACRA CONGREGATIO RITUUM :Decretum in re liturgica, 226.Decreta in causis beatificationis etcanonizationis Servorum Dei, 149,221, 531, 584, 634, 688, 804, 842.Declaratio, 153.Formulae benedictionis, 844.56 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 18. — 31-12-1956.


858 Index generalis actorumSACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ETSTUDIORUM UNIVERSITATIBUS :Decreta, 589, 637, 846.III - <strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMSACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA :Preces a Summo Pontifice exaratae,sacris Indulgentiis ditatae, 98,592, 641.SACRA ROMANA ROTA:Sententiae et decreta, 359.Citationes edictales, 99, 155, 534,594, 643, 807, 847.TRIBUNAL VICARIATUS URBIS :Citatio edictalis, 692.IV - <strong>ACTA</strong> OFFICIORUMPONT. COMMISSIO DE RE BIBLICA:Instructio, 61.Diarium Romanae Curiae:Audientiae solemniores, 103, 156,238, 297, 535, 595, 644, 731, 808, 849.Sacra Congregatio Rituum, 297,595, 849.Sacra Congregatio de PropagandaFide, 535, 731.SECRETARIA STATUS :Nominationes* 103, 156, 238, 300,535, 644, 731, 808, 850.Necrologia, 112, 244, 548, 596, 740,808, 856.* Ad maius inquirendum commodum haec ponitur distincta recensio :PP.Cardinalibus concreditae Protectoriae : 300, 644, 850.Consultores deputati : 103, 156, 238, 30C, 535, 731, 851.Officiales renunciati: In S. S. O. S. Officii, 156; In S. O. de Religiosis, 103, 850;In S. O. pro Negotiis EE. EE., 850; In Trib. Sign. Apost., 103, 300; In Trib. S. R. Rotae,300, 850; In Nuntiaturis Apost., 300, In Arch. Secr. Vatic, .103.Episcopi adsistentes Solio : 156, 301, 536, 732, 808, 851.Protonotarii Apost, ad instar particip. : 104, 157, 3C1, 536, 732, 851.Praelati domestici: 104, 157, 301, 536, 732, 852.Cubicularii secreti supra numerum: 106, 158, 304, 539, 734, 854.Cubicularii secreti ab ense et lucerna s. n. : 159, 304, 541, 735, 856.Cubicularii honoris in habitu: 159, 305, 541, 735, 856.Cubicularii honoris ab ense et lucerna de n. : 106, 159, 305 ; s. n. : 106, 159, 305, 541, 736.Cappellani secreti honoris : 736.Cappellani honoris extra Urbem: 856.Ex Ordine Piano : Gran Croce, 160, 305, 541, 736. Comm. con Placca, 160. Placca, 160.Comm., 160, 305.Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce c. e, 160, 542, 736. Gran Croce c. m., 160.Comm. con Placca c. e, 238, 305, 542, 736. Comm. con Placca c. m., 107, 239, 736. Placcac. e, 305, 542, 736. Comm. c. c, 107, 239, 305, 542, 737. Comm. c. m., 240, 737. Cav. c. c,107, 240, 306, 543, 738. Cav. c. m., 545.Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 109, 242, 307, 545, 738. Comm. con Placca,109, 242, 546. Placca, 242, 307, 739. Comm., 110, 243, 307, 546, 739. Cav., Ili, 243, 307,547, 739.


nINDEX DOCUMENTORUMCHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUSI - <strong>ACTA</strong> PIIPP. XIII - LITTERAE ENCYCLICAE1955 Dec. 25 Musicae sacrae. — Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates,Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios,pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:de Musica Sacra 51956 Maii 15 Eaurietis aquas. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates,Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios,pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:de Cultu Sacratissimi Cordis Iesu 309» Oct. 28 Imctuosissimi eventus. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas,Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinariospacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:publicae indicuntur preces ad conciliandam pacem iustitiainnixam Hungariae populo cruenta caede turbato . . . 741» Nov. 1 Laetamur admodum. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates,Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinariospacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:iterum publicae indicuntur supplicationes atque adhibenturadhortationes ad pacem conciliandam 745» » 5 Datis nuperrime. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates,Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinariospacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:luctuosissimi Hungariae eventus complorantur ac reprobantur748PAG.II - EPISTULAE <strong>APOSTOLICAE</strong>1956 Ian. 20 Novimus vos. - Ad Excmos PP. DD. Iosephum Slipy, Archiep.Leopolitanum, Metropolitam Haliciensem; Constantinum Bohacewskyi,Archiep. tit. Beroënsem, Basilium Ladyka,Archiep. tit. Martyropolinum; Ioannem Bucko, Archiep. tit.Leucadensem; Nicolaum Carneckyi, Ep. tit. Lebediensem;Paulum Goidic, Ep. Fragopolitanum; Nilum Savaryn, Ep.


860 Index documentorum chronologico ordine digestustit. Iotamim; Isidorum Boreckyi, Ep. tit. Amathusium inCypro; Andream Roboreekyi, Ep. tit. Tanaitanum; GabrielemBukatko, Ep. tit. Severianensem; Nicolaum Elko, Ep.tit. Apolloniensem; Nieetam Budka, Ep. tit. Patarensem;Ioannem Latysewskyi, Ep. tit. Adadensem; Ambrosium Senysyn,Ep. tit. Mainensem; Basilium Hopko, Ep. tit. Midilensem,Maximum Hermaniuk, Ep. tit. Sinnensem; pacem etcommunionem cum Apostolica Sede habentes: millesimoexeunte anno a quo princeps S. Olga Sacrum Baptismumrecepit 2601956 Iunii 29 Dum maerenti animo. - Ad Emos PP. DD. Cardinales IosephumMindszenthy, Archiep. Strigoniensem, Aloisium Stepinac,Archiep. Zagrabiensem, Stephanum Wyszynski, Archiep,Gnesnensem et Varsaviensem, atque ad Excmos PP. DD.Archiepiscopos et Episcopos necnon ad dilectos filios e CleriLaicorumque Ordine Albaniae, Bulgariae, Cecoslovachiae,Hungariae, Jugoslaviae, Poloniae, Romaniae et Orientalispartis Germaniae ceterasque Europae gentes insectationibusvexatas: pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes549III - CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>1955 Iulii 16 ULTRAIECTENSIS ET ALIARUM. (Groningensis - Roterodamensis).Dioecesium immutationes. - Ab archidioecesi Ultraiectensi eta dioecesi Harlemensi quaedam territoria distrahuntur, e quibusnovae duae dioeceses constituuntur « Groningensis » et« Roterodamensis » 65» Sept. 14 DE AFRICA GALLICA ET DE INSULA MADAGASCARIA. - In AfricaeGallicae Territoriis et in Madagascaria Insula nova EcclesiarumEpiscoporumque series statuitur, Ecclesiastica nempeHierarchia 113» » 20 CHUNCHONENSIS. Etsi sancta Ecclesia. - Apostolica PraefecturaChunchonensis ad dignitatem perducitur Apostolici Vicariatus,iisdem finibus nomineque servatis 192» Nov. 13 LINENSIS. Gum uniuscuiusque. - In Cathedrali Templo dioecesiLinensis Canonicorum Collegium constituitur 245» » » VALENTINAE IN BRASILIA. Gum Nostra. - In dioecesi Valentinain Brasilia Canonicorum Collegium constituitur 247» » 15 MONTISVIDEI ET ALIARUM. (Melensis - S. Iosephi in Uruquaria).Accepta. - Ab Archidioecesi Montisvidei et ab aliis quibusdamdioecesibus quaedam territoria distrahuntur, e quibus duaealiae dioeceses constituuntur: « Melensis » et « S. Iosephi inUruquaria » 194» » » VALDIVIENSIS - PORTUS MONTT (Osornensis). Christianorum. -Distractis quibusdam territoriis ex dioecesibus Valdiviensiac Portus Montt, nova eificitur « Osornensis » dioecesis . . 1971956 Ian. 22 QUITENSIS (Guayaquilensis). Gum in Aequatoriana - In AequatorianaRepublica altera constituitur ecclesiastica Provincia,Guayaquilensis nuncupanda 250» » 28 INSULARUM BERMUDARUM. Etsi curae. - Apostolica PraefecturaInsularum Bermudarum ad gradum et dignitatem VicariatusApostolici evehitur 373


Index documentorum chronologico ordine digestus 8611956 Febr. 1 IACAREZINHOENSIS (Londrinensis - Maringaënsis). Latissimuspartire. - A Dioecesi Iacarezinhoensi quaedam separanturregiones, ex iisque duae formantur dioeceses, « Londrinensis »et « Maringaënsis » appellandae . . 485» » » ADAMANTINAE - ARASSUAHYENSIS - CARATINGENSIS (Valadarensis).Berum usu. - E territorio Ecclesiarum Adamantinae,Arassuahyensis et Caratingensis quaedam partes separanture quibus nova dioecesis erigitur, « Valadarensis » appellanda 597» » 20 NAIROBIENSIS-MERUENSIS (De Kitui). Quoniam superna. - ExArchidioecesi Nairobiensi atque e Meruensi dioecesi quaedamdistrahuntur partes, quae in novae Praefecturae Apostolicaeformam rediguntur « de Kitui » nomine 437" » » PORTUS HISPANIAE (Castriensis - S. G-eorgii in Insula Grenada).Crescit Ecclesia. - Ab Archidioecesi Portus Hispaniae quaedamseparantur Insulae, e quibus duae creantur dioeceses,« Castriensis » ac « S. Georgii in Insula Grenada » nuncupandae488» » » AGRAENSIS (Meerutensis). Quandoquidem Christus. - Ab ArchidioecesiAgraensi quaedam territoria distrahuntur quae informam novae dioecesis rediguntur, « Meerutensis » appellandae555» » » UAGADUGUENSIS (Kupelaënsis). Quo suavi animi. - Ex ArchidioecesiTJagaduguensi quaedam separantur regiones, quaein novae formam dioecesis rediguntur, « Kupelaënsis » nuncupandae557» » 29 IAMAICAE (Kingstonensis). Sanctorum mater. - Apostolicus VicariatusIamaicae ad gradum perducitur cathedralis sedis,« Kingstonensis » appellandae 439» » » BELIZENSIS. Cum Christus Iesus. Vicariatus Apostolicus Belizensisad dignitatem dioecesis evehitur 560» » » GUYANAE GALLICAE (Caiennensis). Qua sollicitudine. - ApostolicusVicariatus Guyanae Gallicae ad dignitatem perduciturdioecesis, « Caiennensis » nuncupandae 600» » » GUYANAE ANGLICAE (Georgiopolitanae). Quoniam gravissimum.- Apostolicus Vicariatus Guyanae Anglicae ad gradum et dignitatemevehitur Cathedralis Ecclesiae, «Georgiopolitanae»nuncupandae 602» Mart. 2 DE UCAYALI (Eequenaënsis-Pucallpaënsis). Cum petierit. - A vicariatuapostolico de Ucayali quaedam territoria distrahuntur,e quibus duo novi vicariatus apostolici constituuntur;quorum alter « Requenaënsis » appellabitur, alter « Pucallpaënsis». Vicariatus apostolicus praeterea de Ucayali nomenaccipit « Sancti Raymundi » 604» Apr. 7 VILLAVICENTIEN. (Vichadaënsis). Cum Apostolis Christus. - A VicariatuApostolico Villavicentiensi quaedam regio separatur,ex qua efficitur Praefectura Apostolica « Vichadaënsis » . . 645» . » 23 KONGOLOENSIS - STANLEYPOLITANI (Kinduensis). Apostolica Sedes.- Ab Apostolicis Vicariatibus Kongoloënsi et Stanleypolitano,in Congo Belgico, quaedam separantur territoria, quibusnovus Vicariatus constituitur, « Kinduensis » nuncupandus 647» » T/AMALENSIS - KETAËNSIS (Navrongensis). Semper fuit. - A Dioecesibus9Tamalensi et Ketaënsi quaedam territoria detrahun­tur, quibus nova quaedam dioecesis conditur, « Navrongensis» appellanda 649PAG.


862 Index documentorum chronologico ordine digestus1956 Apr. 23 DE SINTANG. Cum, ingenti sane. - Apostolica Praefectura de Sintang,quae est in Indonesia, ad gradum Vicariatus Apostolicievehitur 654» » 29 LIKUNIENSIS - ZOMBAËNSIS (Dedzaënsis). Etsi cotidie. - Ab ApostolicisVicariatibus Likuniensi et Zombaënsi quaedam territoriadetrahuntur, e quibus novus Apostolicus Vicariatusconstituitur, qui « Dedzaënsis » appellatur 652» Maii 29 NEO-PAMPILONEN. Dum rerum. - Neo-Pampilonensis Ecclesia,in Columbia, ad gradum perducitur Metropolis, atque caputefficitur novae Provinciae Ecclesiasticae 693» » » NEO-PAMPILONENSIS (Cucutensis). Ecclesiarum omnium. — Distractisa Neo-Pampilonensi Ecclesia quibusdam curiis, novaefficitur dioecesis « Cucutensis » appellanda 696» » 31 Sedes sapientiae. - Principia dantur et Statuta generalia probantur,quibus informari regique debent ii qui vocati sunt ad statumacquirendae religiosae perfectionis amplectendum eorumqueeducatores 354» Iulii 2 SAVANNENSIS - ATLANTENSIS (Atlantensis). Amplissimas Ecclesias.- E distracta dioecesi Savannensi-Atlantensi, novaEcclesia efficitur, « Atlantensis » nuncupanda; prioris autemnomen mutatur 750» » » PESQUEIRENSIS (Afogadensis de Ingázeira). Qui, volente Deo. -A Pesqueirensi dioecesi quaedam territoria detrahuntur, quibusnova quaedam dioecesis conditur, « Afogadensis de Ingázeira» appellanda 809PAO.IV - LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>1954 Aug. 30 Templum perdeeorum. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minorisevehitur Ecclesia B. Mariae V. de Rupe, seu « de LasLajas » intra fines dioecesis Pastopolitanae 68» » » « Decorem Carmeli ». - Beata Maria V. a Monte Carmelo PatronaCaelestis constituitur «Territorii Nationalis de Formosa»intra fines dioecesis Resistenciae 70» Sept. 2 Quae nobis. - Beata Maria V. a Sacratissimo Rosario in praecipuamCaelestem Patronam civitatis et dioecesis Rosariensis,in Republica Argentina, eligitur 119» » 4 In gravi saeculo. - Sanctus Franciscus Assisiensis praecipuusCaelestis Patronus dioecesis Assisensis declaratur 121» » » Quae una ab origine. - Beata Maria V. ab origine Immaculatapraecipua Caelestis Patrona constituitur praefecturae apostolicaeGalapagensis 200* » 8 Magno afficimur. - Beata Virgo Maria « a Bono Iesu », vulgo« Madonna del Buon Gesù » appellata, una cum S. IoanneBaptista, Praecursore Domini et Martyre, Patrona Caelestiscivitatis et dioecesis Fabrianensis constituitur . . 365» » » Ornatur urbs. - Templum B. Mariae V. a perpetuo succursu, inurbe et archidioecesi Bostoniensi, Basilicae Minoris honoribusac privilegiis honestatur 122» » 12 Maximo afficimur. - Ad dignitatem et honorem Basilicae Minorisevehitur ecclesia Archiconfraternitatis B. Mariae V. Immaculataein civitate et archidioecesi Catacensi • 201» Oct. 2 Antiquis. - Beata Maria Virgo a gratiis praecipua Caelestis Patronaregionis Samniticae proclamatur 123


Index documentorum chronologico ordine digestus 8631954 Oct. 21 Perfugium salutis. - Templum B. Mariae V. De Monte, in suburbioBombayensis Urbis exstans, Basilicis Minoribusaccensetur, ac insuper Bombayensi Emo Ordinario facultascommittitur coronandi Imaginem B. Mariae \. in eodemasservatam 252» Nov. 3 Placentia. - Templum B. Mariae V., Piacentina in Urbe, « SantaMaria di Campagna » appellatum, Basilicae Minoris titulo acprivilegiis cohonestatur 254» » 4 Barensium Templum. - Ecclesia Cathedralis Barensis BasilicaeMinoris honoribus privilegiisque decoratur 255» » 11 «.Altissimus creavit ». - Sanctus Lucas Evangelista Caelestis PatronusPublici Collegii Medicorum Hispanorum, vulgo« Cuerpo de Sanidad Nacional », in dioecesi Matritensi, confirmatur205» » 16 Recens constitutas. - Beata Maria V. in Caelum Assumpta praecipuaCaelestis Patrona dioecesis Umtatanae declaratur . . 367» » 19 Amplo Templo. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris temploSancti Ioseph, in urbe et archidioecesi Marianopolitana conferuntur206» » » Deiparae cultorum. - Basilicae Minoris honoribus decoratur ecclesiaForocorneliensis B. Mariae V., vulgo « Dei Piratello », indioecesi Imolensi 257» Dec. 3 Quasi arx. - Beata Maria V., « a Gibilmanna » appellata, praecipuaPatrona totius dioecesis Cephaludensis eademque subtitulo Immaculatae Conceptionis venerata, primaria PatronaUrbis Cephaludii constituitur 3681955 Ian. 14 Omatissimum Templum. - Templum Cathedrale Eiojense S. NicolaoBarensi sacrum titulo Basilicae Minoris condecoratur 71» » » Marialis annus. - Ecclesia paroecialis B. Mariae V. a SS. Rosario,in loco vulgo « Villa del Rosario » intra fines Cordubensis inArgentina archidioecesis exstans, Basilicae Minoris titulohonoribusque augetur 207» » 28 Doctrinam. - Beata Maria V. « de Antro Sancto » Societatum SpeleologorumHispanorum Patrona Caelestis constituitur . . 125» Febr. 25 Pauperis civis. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditaturtemplum Sancti Francisci Asisinatis in Urbe ac dioecesi Arretina441» Mart. 5 Amica lucet. - Beata Maria V., nomine «Auxilium Christianorum» invocata, primaria Patrona, et S. Patricius, Pont. etConf. secundarius Patronus, dioecesis Bumburiensis declarantur369» » 11 Anciliarem condicionem. - Sancta Zita V. ancillarum mulierumquedomesticae curae addictarum Patrona Caelestis declaratur 259» » 30 Quamquam labentibus. - Basilicae Minoris honoribus ac privilegiiscumulatur ecclesia paroecialis et Collegialis B. MariaeV. Immaculatae in oppido « Seminara », Miletensis dioecesis 444» » » In amoena regione. - Ecclesia Cathedralis Aprutina privilegiisBasilicae Minoris honestatur 443» » » Terra nova. - Cathedrale Templum archidioecesis Sancti IoannisTerrae Novae titulo Basilicae Minoris condecoratur . . . . 607» Iunii 17 Augusta Virgo Deipara. - Ecclesia B. Mariae V. « De Guadalupe »,intra fines Toletanae archidioecesis exstans, titulo BasilicaeMinoris exornatur 491» Aug. 6 Deus miserentissimus. - Beata Maria V., titulo « Domina Nostra


864 Index documentorum chronologico ordine digestusde Mongui » invocata, praecipua Patrona, et S.Ioseph, eiusSponsus, secundarius Patronus dioecesis Duitamensis proclamantur5621955 Aug. 12 Beligio et ars. - Ecclesia cathedralis Auximana honoribus BasilicaeMinoris insignitur 563» » 22 Quasi fons lucis. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minorisevehitur templum S. Vincentii a Paulo, apud « Latrobe »dioecesis Greensburgensis exstans 608» Oct. 24 Quo firmiores. - Nuntiatura Apostolica Lucemburgensis erigitur 72» » 28 Quod Sanctus. — Praecipuus Caelestis Patronus renuntiaturSanctus Benedictus Abbas totius Pietersburgensis Abbatiaenullius, in Africa Australi 656» » 4 Quo maiora. - Sanctus Christophorus, M., eligitur in praecipuumcaelestem Patronum pro toto Italici exercitus ordine ad remmachinalem et ad automatarias raedas pertinente, vulgo« Motorizzazione e servizio automobilistico » nuncupato . . 2031956 Ian. 18 Sacra in claustra. - Constitutiones approbantur CongregationisSororum Servularum Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae 370» Mart. 16 Christi Begno. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate honestaturecclesia cathedralis Sancti Thomae Apostoli, Madraspolitanaeet Meliaporensis archidioecesis in India 565» » » Quasi arx. - Beata Maria V., titulo « De Nuria » invocata, praecipuaconstituitur apud Deum Patrona, una cum S. Hermengaudio,dioecesis Urgellensis 658» Apr. 6 Paterno animo. - Sanctus Gabriel Archangelus omnium militumex Italico exercitu novo ordini « Transmissionum » addictorumcaelestis apud Deum Patronus declaratur 659» » 13 Pie invocata. - Beata Maria V., « Santa Maria Greca » vulgo appellata,in praecipuam Patronam oppidi « Corato », archidioecesisTranensis, eligitur una cum S. Cataldo, Ep. et Conf., et S.Gerardo Maiella, conf 661» » 23 Qui « Megalomartyr ». - Sanctus Georgius Martyr totius ItaliciEquitatus Patronus Caelestis constituitur 752» Maii 4 PerdolentiVirgini. -Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferunturparoeciali ecclesiae B. Mariae V. Perdolentis, vulgo «ourLady of Sorrows », in urbe et archidioecesi Chicagiensi exstanti. 611» Iunii 6 Magistra veritatis Ecclesia. - Nova Statuta dantur PontificiaeAcademiae Theologicae Romanae 493» Aug. 14 Sacrarum aedium. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditaturCathedrale Templum B. Mariae V. in Caelum Assumptae, inCivitate et archidioecesi Acheruntina 610» Oct. 7 E vulnerato. - Venerabilis Dei Famulus Innocentius PP. XI,Confessor, Beatus renuntiatur 754PAG.V - MOTU PROPRIO1956 Febr. 11 Nihil Ecclesiae. - De Instituto quod « Regina Mundi » nuncupatur 187VI - EPISTULAE1955 Oct. 30 Quidquid Malabarensi. - Ad Revmum P. Maurum a PerdolenteV. Maria, Tertii Ordinis Carmelitarum discalceatorum MalabarensiumModeratorem Generalem, ob saeculum elapsumab eodem Ordine condito 41


Index documentorum chronologico ordine digestus 8651955 Dec. 8 Gloriosam Beginam. - Ad Emum P. D. Stephanum S. R. E. CardinalemWyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem,atque Excmos PP. DD. Archiepiscopos, Episcoposlocorumque Ordinarios Poloniae: tertio vertente saeculoa libertate Poloniae restituta per defensionem SanctuariiJasna Gora 73» » 2 4 Hadriatici Maris. - Ad Emum P. D. Angelum Iosephum S. R. E.Presb. Cardinalem Roncalli, Venetiarum Patriarcham, quintovertente saeculo ab obitu S. Laurentii Giustiniani . . . . 77» » 25 Pergrata. - Ad Emum P. D. Valeri an um tit. S. Mariae in Via LataS. R. E. Presb. Cardinalem Gracias, Archiepiscopum Bombayensem,quem Legatum mittit ad Conventum Eucharisticumex Foederali Unione Birmana in Rangunensi urbe celebrandum1261956 Ian. 19 Quandoquidem. - Ad Revmum P. Alfredum Scotti, Ordinis B.Mariae V. de mercede redemptionis captivorum ModeratoremGeneralem: septimo volvente saeculo ab obitu S. Petri Nolasci80» Febr. 2 Sedulo pietatis. - Ad Revmum P. Engelbertum Eberhard, OrdinisFratrum Eremitarum S. Augustini Moderatorem Generalem,ob septimum exeuntem saeculum ab unitate EremitarumSodalium constituta 209» » 11 Grato animo. - Ad Revmum P. Engelbertum Eberhard, OrdinisFratrum Eremitarum S. Augustini Moderatorem Generalem,ob sacra sollemnia quinto vertente saeculo ab obitu S. Ritaea Cascia celebranda 267» Mart. 30 Notre paternelle. - Ad Excrñum P. D. Alexandrum Renard, EpiscopumVersaliensem, praesidem Conventus LXVIII nationalisSodalitatis, quae « Union des Œuvres Catholiques deFrance » appellatur 264» Apr. 10 Piis exspectatus. - Ad Revmum P. Godefridum Spiekman, Congregationispresbyterorum a Ssmo Sacramento GeneralemModeratorem, saeculo exeunte ab ortu eiusdem Congregationis268» » 12 Laetabile scitu. - Ad Revmum P. Mead Franciscum, C. M., StudiorumUniversitatis Niagara-Ormensis Moderatorem, saeculoexeunte ab ortu ipsius Universitatis 446» » 14 Optimo sane. - Ad Emum P. D. Chrysanthum tit. Ss. Cosmae etDamiani S. R. E. Presb. Cardinalem Luque, ArchiepiscopumBogotensem, quintum ac vicesimum episcopatus annumimplentem 266» » 18 Iam pridem. - Ad Emum P. D. Marcellum tit. Sancti Callisti S.R. E. Presb. Cardinalem Mimmi, Archiepiscopum Neapolitanum,quem Legatum mittit ad XV Conventum Eucharisticumex tota Italia, Lyciae celebrandum 447» Maii 7 Primo volvente saeculo. - Ad Revmum P. D. Lagier Carolum, ProtonotariumApostolicum ad instar participantium, Consociationisab « Opere Orientis » Moderatorem generalem: saeculoexeunte ab ipso Opere condito . 496» ». 31 Sexto decimo. - Ad Revmos Patres Aloisium Bostani, OrdinisAntoniani Aleppensis Syro-Maronitarum Moderatorem Generalem,Moussa Ozar, Ordinis Antoniani Libanensis Syro-Maronitarum Moderatorem Generalem, Isaiam Asmar, OrdinisAntoniani S. Isaiae Syro-Maronitarum Moderatorem Ge-


866 Index documentorum chronologico ordine digestusneralem: sexto decimo expleto saeculo ab obitu CoenobiarchaeS. Antonii 5671956 Iunii 22 Peropportuna sane. - Ad Emum P. D. Clementem tit. SanctaeBalbinae S. R. E. Presb. Cardinalem Roques, ArchiepiscopumRhedonensem, Dolensem et S. Maclovii, quem Legatumdeligit Congressui Eucharistico, Rhedonensi in urbe, e totanatione G-allica ineundo 570» Iulii 4 Legentibus Nobis. - Ad Revmos PP. Augustinum Sepinski, OrdinisFratrum Minorum Ministrum Generalem; Victorium Costantini,Ordinis Fratrum Minorum Conventualium MinistrumGeneralem; Benignum a S. Hilario, Ordinis FratrumMinorum Capulatorum Ministrum Generalem; IoannemBoccella, Tertii- Ordinis Regularis S. Francisci MinistrumGeneralem: quinto exeunte saeculo ob obitu S. Petri Regalati 571» » 19 Praeterito quidem anno. - Ad Emum P. D. Card. Iosephum Siri,tit. S. Mariae de Victoria, Archiepiscopum Ianuensem, quemLegatum mittit ad sacra sollemnia in Hispania celebranda inhonorem S. Ignatii de Loyola, quarto vertente saeculo abeiusdem obitu . . . .- 613» Aug. 4 Iam quintum. - Ad Revmum P. Gerardum Ramakers, CartusianiVedanae Coenobii Moderatorem: quinto vertente saeculo abipso Coenobio condito 614» » 30 Nuntium sane. - Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. CardinalemCaro Rodríguez, Archiepiscopum S. Iacobi in Chilia, Legatumdelectum ad sextum Conventum ex omni America indictumde discipulorum in scholis sociali institutione recte provehenda616» Sept. 20 Novimus Religiosorum. - Ad Emum P. D. Valerium tit. S. Silvestriin Capite S. R. E. Cardinalem Valeri. S. Congregationisde Religiosis Praefectum, Praesidem conventus utriusquecleri ex universa Hispania, de perfectione religiosa ac sacerdotalideque apostolatu provehendis, in urbe Matritensiindicti 662» » 22 Hiberniae gentis. - Ad Emum P. D. Ioannem tit. S. Agathae S.R. E. presb. Card. D'Alton, Archiepiscopum Armachanum:tertio exeunte saeculo ob obitu Lucae Wadding, OrdinisFratrum Minorum 812» Oct. 25 Proximo ineunte. - Ad Excmum P. D. Iosephum Fietta, Archiescopumtit. Sardicensem, in Italia Apostolicum Nuntium,quinquagesimum sacerdotii annum implentem . . . . . . 760» Nov. 1 Compertum sane. - Ad Emum P. D. Franciscum tit. SanctorumIoannis et Pauli S. R. E. Card. Spellman, ArchiepiscopumNeo-Eboracensem, quem Legatum mittit ad conventumeucharisticum ex Insulis Philippinis, in urbe Manilana ineundum814» Dec. 7 Tibi feliciter. - Ad Emum P. D. Henricum tit. S. Petri in MonteAuro S. R. E. Presb. Card. Pia y Deniel, ArchiepiscopumToletanum, sexdecim aetatis lustra implentem 815PAG.VII - ALLOCUTIONES1955 Nov. 4 Sociis Sodalitatis Italicae elementarii ludi Magistrorum Catholicorum,ob decennium a Sodalitate ipsa condita coadunatis 43» » 6 Iis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, Sodalitatis Na-


Index documentorum chronologico ordine digestus 867tionalis Italicae missiciorum militum, vulgo « Granatieri diSardegna» . . 501955 Nov. 10 Iis qui interfuerunt VIII Conventui Consilii, vulgo F. A. O.(Food and Agriculture Organisation), Romae habito . . . . 531956 Ian. 8 Ab Augusto Pontifice coram multis honorabilibus medicis habita,quorum plerique in magnis Lyceis obstetricem disciplinamet gynecologiam docent, obstetricis artis scholas moderantur,Institutis parituris matribus attributis praesunt,cum hi Romam convenerant invitatü et arcessitu Secretariatusex omnibus gentibus catholicorum medicorum . . . 82» » 19 Ad Excmum Virum Juscelino Kubitschek de Oliveira, Praesidemelectum Brasiliae 93» Febr. 13 Iis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, e Clero librorumcensurae addicto, quibuscum Summus Pontifex de subiectocensurae agit 127» » 14 Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis 135» Mart. 4 Ad Legatos Nationum Summo Pontifici omina promentes . . 165» » 9 Cultoribus, Docentibus et Dirigentibus Unionis internationalisex magnis Institutis atque Lyceis de Archeologia, de Historiaac de Artis Historia, in Urbe decem abhinc annos conditae210» » 25 Societatis Iesu Instructoribus a tertia probatione, adstantibusetiam Revmo P. Praeposito Generali et Curiae Sodalibus . . 269» Apr. 1 Ad christifideles, die Paschatis Resurrectionis D. N. Iesu Christidevota omina Summo Pontifici ac Veneratissimo Patri inforo santi Petri proclamantes 184» » 3 Iis quae interfuerunt Conventui tertio decimo internationaliFoederationis universalis puellarum catholicarum (F. M.J. F. C), Romae habito 272» » 11 Iis qui interfuerunt decimo Conventui Foederationis ItalicaeAgrorum Cultorum, Romae habito 277» » 16 Iis qui interfuerunt Conventui internationali pro tutela et socialiintegratione leprosorum, Romae habito 281» Maii 1 Sodalibus Societatum Christianarum Operariorum Italicorum(A.C.L.I.) 287» » 6 Ducibus atque militibus Helveticis, custodiae Domus SummiPontificis addictis, quadringentesimo et quinquagesimo vertenteanno ab ipsorum Cohorte instituta 449» » 8 Iis qui interfuerunt Conventui medicorum, in oppido « San GiovanniRotondo » habito, quique « Symposium » de morbis« arterias coronarias » affìcientibus celebrarunt 454» » 14 Dirigentibus ac Sociis Sodalitatis Italicae oblatorum « corneae »et Unionis Italicae caecorum necnon praeclaris medicis mentemSummi Pontificis quaerentibus circa quosdam medenduminterventus in auxilium caecorum 459» » 19 Iis qui interfuerunt Conventui universali de fecunditate et sterilitatehumana, Neapoli indicto 467» Iunii 3 Docentibus atque alumnis ex Instituto Iuris canonici et Historiaeiuris in Universitate Studiorum Vindobonensi 498» » » Ancillis mulieribusque domesticae curae in Urbe addictis . . . 499» Iulii 1 Christifidelibus Sodalibus Tertii Ordinis Sancti Francisci exItalia Romae coadunatis 573« Aug. 19 Iis qui interfuerunt Conventui Romae habito e Coetibusadhaerentibus Unioni internationali contra cancrum . . . 666PAG.


868 Index documentorum chronologico ordine digestus1956 Sept. 9 Iis qui interfuerunt Conventui e Sodalitate internationali Scientiarumde re oeconomica, Romae habito 670* » 14 Iis qui interfuerunt Conventui sexto nationali e Clero Italiae,per hebdomadam Romae indicto, de hodiernis postulatis acnormis ad Pastorale Ministerium aptius provehendum . . . 699» » 20 Iis qui interfuerunt Conventui VII Foederationis internationalisAstronauticae, Romae habito 790» » 22 Emis PP. DD. Cardinalibus Exemis PP. DD. Archiepiscopis etEpiscopis, ceterisque Antistitibus, Sacerdotibus ac Religiosis,qui Conventui internationali de Liturgia Pastorali, Assisiihabito, interfuerunt 711» » 23 Ad Excmum Virum Guillelmum V. S. Tubman, Praesidem LiberiaeReipublicae 725» » 27 Iis qui interfuerunt Conventui internationali Moderatorum Sodalitatisab Apostolatu Orationis 674» » » Ad Excmum Virum Josephum Figueres Ferrer, Praesidem Reipublicaede Costa Rica 726» Oct. 6 Iis qui interfuerunt Conventui quarto a Sodalitate Italica de« Chemiotherapia » indicto pro studio therapiae medicaequoad tumores 793» » 8 Iis qui interfuerunt Conventui internationali Sodalitatum CatholicarumConducturam operum inferioris vel medii ponderis 798» » 23 Ad Excmum Virum Iosephum Lauretum Arismendi, Ministrumab Exteris Negotiis Reipublicae Statuum FoederatorumVenetiolae 817» » 28 Christifidelibus operariis Pratensis dioecesis, qui peregrinationiscausa ad B. Petri Sedem convenerunt 819» Nov. 3 Ad Excmum Virum Albertum Martin Artajo, Ministrum abExteris Negotiis Hispaniae 825» » 18 Operariis Interamnensis dioecesis, peregrinationis causa Romaecoadunatis '. " 826PAG.VIII - NUNTII RADIOPHONICI1955 Dec. 24 A Beatissimo Patre datus, in pervigilio Nativitatis D. N. IesuChristi a. 1955, adstantibus Emis PP. DD. Cardinalibus etExcmis DD. Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis . . . . 261956 Febr. 15 Alumnis Scholarum Catholicarum Statuum Foederatorum Americaeseptentrionalis, ad sollicitandam caritatem erga puerosindigentes aliarum nationum 141» Apr. 22 Christifidelibus Aequatoris Nationis, ob solemnem coronaeinductionem simulacro B. Mariae Virginis Perdolentis, inurbe Quitensi coadunatis 292» Maii 6 Christifidelibus ob XV Conventum Eucharisticum ex Italia,Lyciae coadunatis 475» Iunii 26 Christifidelibus Galliae in Cathedrali Ecclesia Rothomagensi, eruinis belli nuper restituta, sacra sollemnia celebrantibus,quinto vertente saeculo a recognita innocentia SanctaeIoannae d'Arc 504» Iulii 31 Christifidelibus Hispaniae ob sollemnes celebrationes in honoremS. Ignatii, quarto vertente saeculo ab eiusdem obitu, in urbfLoyola coadunatis 617» Sept. 2 Christifidelibus Germaniae, ob « Katholikentag » in urbe Coloniensicoadunatis 622


Index documentorum chronologico ordine digestus 8691956 Sept. 11 Iis qui interfuerunt Conventui VII Internationali MedicorumCatholicorum in Urbe capite Hollandiae ab « AssociationInternationale des médecins catholiques » indicto 677» Oct. 7 Inter Sollemnia Beatificationis Innocentii PP. XI, in BasilicaVaticana peracta datus, quo Summus Pontifex Pius XIImerita et virtutes eiusdem Beati illustrat ac exaltat . . . 762» » 14 Mulieribus peregrinationis causa ad Sanctuarium LauretanumB. Mariae Virginis e tota Italia coadunatis, ad fausta anniversariaSummi Pontificis Pii XII pie celebranda 779a » 28 Christifidelibus in festo Christi Regis in urbe Regiensi in Aemiliacoadunatis ob consecrationem Aemilianae regionis SSmoCordi Iesu 831» Nov, 10 Cunctis Populis Nationumque Moderatoribus datus, quoadhodiernos luctuosissimos eventus quibus mundus agitatur 787» Dec. 2 Christifidelibus datus Insularum Philippinarum, ob alterumconventum Eucharisticum nationalem in urbe capite Manilensicoadunatis 834PAG.IX - NUNTIUS SCRIPTO DATUS1956 Iunii 25 Christifidelibus datus ob Conventum Eucharisticum XVI e totanatione Gallica Rhedonensi in urbe die octavo Iulii coadunatis 678X - NUNTII TELEGRAPHICI1956 Oct. 30 Ad Emum P. D. Stephanum S. R. E. Card. Wyszynski, ArchiepiscopumGnesnensem et Varsaviensem, iam e sua sede deportatum,die 28 Octobris mensis a. 1956 in festo Iesu ChristiRegis Varsaviani reversum 761J » 31 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Mindszenty, ArchiepiscopumStrigoniensem, post deportationem et carcerem inlibertatem restitutum 761II - <strong>ACTA</strong> SS.CONGREGATIONUMI - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII1956 Ian. 23 Decretum. Proscriptio librorum 95» Febr. 2 Instructio. Ad locorum Ordinarios omnes necnon ad Magistrosin Seminariis, in Athenaeis, vel in Studiorum Universitatibusdocentes et ad Lectores in studiorum domibus religiosorum:de « Ethica Situationis » 144» » 11 Decretum. Proscriptio libri 96» Iulii 12 Decretum. Proscriptio librorum 508II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS1955 Aug. 16 Infantensis-Tuguegaraoanae. - Decretum de mutatione finiumdioecesium 58» Sept. 8 Leopoldinensis-Gamposinae. - Decretum de mutatione finiumdioecesium 96


870 Index documentorum chronologico ordine digestus1955 Nov. 18 Bdmontonensis-Sancti Pauli in Alberta. - Decretum de finiumdioecesium mutatione 217» » 22 Burgensis - Toletanae et aliarum. - Decretum de mutatione finiumdioecesium 146» Dec. 9 Angrensis. - Decretum de Capituli Cathedralis innovatione . . 4811956 Ian. 24 Quebecensis. — Decretum de titulo « ad honorem » Sedis primatialisuniversae Dicionis Canadensis 509» Febr. 29 Yerulanae (Verulanae - Frusinatensis). - Decretum de novo dioecesistitulo 218» Apr. 13 Buscoducensis - Bredanae. - Decretum separationis et unionis 511» » 19 Dicionis Canadensis. - Decretum de Vicariatu Castrensi . . 628» » 24 Lancianensis et Ortonensis. - Decretum de mutatione finiumdioecesium 687» Maii 5 Adamantina-S eptemlacunensis. - Decretum de mutatione finiumdioecesium 802» » 19 Beipublicae Cilenae. - Decretum de Vicariatu Castrensi . «. . . 803» Sept. » Austurieensis - Legionensis. - Decretum de finium dioecesiumimmutatione 728PAG.III - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM1955 Dec. 14 Decretum erectionis Tribunalis provincialis circumscriptionumecclesiasticarum provinciae Edmontonensis pro tractationecausarum nullitatis matrimonii 59IV - S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS1956 Mart. 25 Instructio. Circa Monialium clausuram 512» » 26 Decretum. Normae dantur quoad conventus qui accomodatamStatuum perfectionis renovationem respiciunt 295V - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE1955 Nov. 18 Sancti Ludovici Senegalensis. - Decretum de finium designationePraefecturae Apostolicae 527» Dec. 12 Taboraën.-BuJcobaën. - Decretum dismembrationis et unionis . 528» » » Josen.-Oturkpoen. - Decretum dismembrationis et unionis . . 5291956 Febr. 11 Camberrensis et Culburnensis - Wollongongensis. - Decretum demutatione finium dioecesium 582» » » Camberrensis et Culburnensis • Bathurstensis. - Decretum demutatione finium dioecesium 583» Iunii 14 Jessorensis (Khulnensis). - Decretum. Dioecesis Iessorensisdeinceps « Khulnensis » appellabitur 730VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM1955 Maii 12 Cenomanen. - Decretum introductionis causae pro beatificationeS. D. Basilii Antonii Moreau, sacerdotis, fundatoris Congregationisa Sancta Cruce 149» Nov. 1 Parisien, seu Carcassonen. - Decretum reassumptionis causaepro canonizatione B. Mariae Teresiae De Soubiran, fundatricisCongregationis Mariae Auxiliatricis 221» Nov. 15 Bomana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Ven. S. D.Innocentii Papae XI 223.


Index documentorum chronologico ordine digestus 8711956 Febr. 19 Tolosana. - Decretum-introductionis causae pro beatificationeServi Dei Iosephi Mariae Cassant, sacerdotis, monachi professiOrdinis Cisterciensium Reformatorum . . " 584» » » Indianapolitana. - Decretum introductionis causae pro beatificationeServae Dei Theodorae Guerin, fundatricis Sororuma Providentia S. Mariae ad Nemus 586» » » Tananariven. - Decretum introductionis causae pro beatificationeS. D. Victoriae Rasoamanarivo, viduae 634» » » Hispalen. - Decretum introductionis causae pro beatificationeS. D. Marcelli Spinola Maestre, Cardinalis ArchiepiscopiHispalensis, fundatoris Congregationis Ancillarum Conceptionistaruma Divino Corde Iesu 688» Mart. 15 Declaratio. - Circa functiones «Tridui Sacri» secundum Ordi-. . nem hebdomadae sanctae instauratum 153» Apr. 24 Officium et Missa solemnitatis S. Ioseph Opificis, Sponsi B.. . Mariae V., Confessoris, pro die I o Maii approbantur et FestumSS. Apostolorum Philippi et Iacobi transfertur . . . 226» Maii 13 Bonaëren. - Canonizationis Beatorum Martyrum Rochi Gonzalezde Santa Cruz, Alfonsi Rodríguez, Ioannis del Castillo,sacerdotum Societatis Iesu 842» » » Augustana. - Canonizationis B. Mariae Crescentiae Höss, Virginis,monialis professae III Ordinis S. Francisci 843» » 22 Romana. - Decretum de miraculis pro beatificatione Ven. S. D.Innocentii Pp. XI 531» Aug. 15 Romana. - Decretum de « Tuto » pro beatificatione Ven. S. D.Innocentii Pp. XI 804» Oct. 31 Vrbis et Orbis. - Formulae benedictionis lapicidinarum et marmorariaeofficinae approbantur 844PAG.VII - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS1955 Iunii 29 Decretum. Institutum Socialium Scientiarum in Philosophica FacultatePontificiae Universitatis Gregorianae in Urbe in perpetuumerigitur et gradus academicos conferendi iure augetur 589» Sept. 8 Decretum. Sacrae Theologiae Facultas Trevirensis canoniceerigitur 590» Nov. 25 Decretum. Erigitur et iure gradus academicos conferendi augeturInstitutum Socialium Scientiarum in Philosophica FacultatePontificii Athenaei Angelici in Urbe 637» Dec. 8 Decretum. In perpetuum erigitur et iure gradus academicosconferendi augetur Theologica Facultas sub titulo « Marianum» in Urbe 6381956 Iunii 21 Decretum. Universitas studiorum Niagarensis canonice erigitur846Decreta, quibus Instituta quaedam affiliata vel approbata declarantur591, 640


872 Index documentorum chronologico ordine digestusIII - <strong>ACTA</strong> TRIBUNALIUMI - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA1956 Ian. 17 Oratio ad Beatam Virginem Mariam, a Summo Pontifice Pio XIIexarata, indulgentiis ditatur 98Preces ad Cleri sanctificationem impetrandam, a Summo Pontificeexaratae atque Indulgentiis ditatae:» Maii 4 Oratio a Clero recitanda 592» Iulii 17 Oratio a christifidelibus recitanda 593» Aug. 28 Oratio a Summo Pontifice Pio XII exarata atque indulgentiisditata: A Maria Ssma Madre degli orfani 641PAO.II •- SACRA ROMANA ROTASententiae editae anno 1955 375Decreta in causis aliter eodem anno finitis 422Citationes edictales:1956 Ian. 17 Augustana seu Taurinen. Nullitatis matrimonii (Paseal-Carlin 99» » 23 S. Andreae et Edimburgen. Nullitatis matrimonii (G-raham-Taylor) 100» » 27 Asculana seu Firmana. Nullitatis matrimonii (Di Michele-Mandic) 101» » 31 Sancti Didaci. Nullitatis matrimonii (Modica-Stein) 102» Mart. 8 Perusina. - Nullitatis matrimonii (Pierini-Hägen) . . . . . . 155» Iulii 7 Indianapolitana. - Nullitatis matrimonii (Benhen-Weiss) . . 534» » » Parisien. ~ Nullitatis matrimonii (Boncene-Cringle) 594» » 20 Fargen. Nullitatis matrimonii (Axtmann-Wilson) 643» Oct. 18 Alexandrina Aegypti. - Nullitatis matrimonii (Mazza-Mac Afee) 807» Nov. 20 Massilen. - Nullitatis matrimonii (Vaudano-Pellicei) . . . . 847» » 30 Chicagien. - Nullitatis matrimonii (Freund-Hunt) 848III - VICARIATUS URBIS TRIBUNAL1956 Sept. 27 Citatio edictalis: Romana. - Nullitatis matrimonii (Carthy-Marcellini) 692IV - <strong>ACTA</strong>OFFICIORUMPONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA1955 Dec. 15 'Instructio. - Ad Excmos locorum Ordinarios de consociationibusbiblicis et de conventibus ac coetibus eiusdem generis . . . 61


niINDICES NOMINUMI - INDEX NOMINUM PERSONARUM(OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA)AAbad P., 159.Abas A., 738.Abdul-Bari-Bey T., 243.Abignente G., 546.Aboukater I., 173.Achacrandia D., 535.Ackerman R., 482.Adam G., 301.Adams M., 854.Adamson T., 302.Addazi R. G. M., 661.Adoain S. (S.D.), 595.Afanador y Cadena R., 580.Afeltra A., 853.Affaticati D., 239.Affolti M., 734.Agagianian Card. G. P., 167.Aguiar O., 220.Aguilar F., 738.Aguilar Lacasa R., 168.Aguilera S. G., 545.Aguinaldo G., 158.Aguirre Baus R. N., 839.Agustoni G., 159.Ahumada E. C, 220.Albareda A. A., 162.Alcini A., 242.Adelghi G., 243.Aldrighetti L., 304.Alessandri M., 734.Alessandro Pp. IV, 209.Alfrink B. G., 731.Alim P., 242.Alimento F., 541.Almeida Merino A., 484.Aloisi Masella Card. B., 167,297, 595.Alonso A., 107.Aluffi P., 240.Alvarado G., 854.Alvarez de Toledo J. M., 168.Alves de T. G., 629.Amato. A., 239.Amato A., 243.Amedeo R., 107.Amendola A., 855.Ancillotto L., 541.Anderson R., 854.Anderson Ribadeneira I. L.,171.Andrade L. R. P. P., 200.Andrade M., 107.Andriani G., 856.Andrieu M., 851.Andrieux G., 851.Andriuolo V., 244.Angelini F., 581.Angeloni L., 735.Annanthan Masilamani G.,547.Antonelli F., 238.Antonini G., 244.Antoniutti I., 146, 728.Antunes Borges A., 303.Aparici Mocholi A., 308.Apor G., 542.Appendino D., 111.Appert G., 537.Aport G., 174.Aquilina N., 855.Arangi G., 3f5.Arcaira L., 158.Arias Blanco R. I., 484.Arias Espinosa A., 175, 541.Arias Espinosa R., 736.Arioni R., 739.Arismendi G. L., 817.Arnone O., 307.Arrighi G., 854.Artajo A. M., 825.Asmar I., 567.Aspuru y San Pedro E., 305.Asta S., 734.Athaide R., 631.Atiman A., 243.Attanasio A., 105.Attisano E., 737.Auguilera Sánchez G., 170.Aumônier A., 111.Aurrecoechea M. S., 531.Aveiro A., 244.Avendaño F., 158.Ayerdi Adot B., 537.Aylward G., 302.Azzi O., 303.Aiázone L., 541.Bach G., 733.Bachem G. P., 544.Backer C, 739-Badini Confalonieri V., 173.Badré G., 852.Baer U., 851.Baert R., 238.Baeten G. G. M., 511.Baggio S., 197, 803.Baillot P., 537.Bajada A., 1C6.Bajno S., 243.Bajóla Parisani F., 159.Balanza y Navarro R., 221.Baldassarri S., 483.Baldeschi Balleani A., 306,Baldoni O., 160, 173.Ball E., 303.Ball G., 303.Baraggia P., 540.Bara zza G., 301.Barbato B., 541.Barbeau E., 105.Barbero E., 244.Barbieri A. M., 194.Barbosa F. G. d. A., 540.Barette A., 542.Barletti B., 739.Barlottini O., 306.Barra G., 106.Barrenechea A., 169, 545.Barrette B. R., 545.Barrette A., 177.Bartosch E., 855.Bascuñan Valdés S., 537.Basile L., 240.Bassi A., 856.Bassi V., 302.Basso G. F., 851.Batistella V., 854.Battaglia G., 732.Battaglìerin D., 633.Battibocca dei Conti T., 304.Battisteila ü., 547.Battistelli S. H., 443.Battisti A., 243.Batú Wichrowskì W., 854.57 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXlII, n. 18. - 31-12-1956.


874 Index nominum personarumBaudet E., 105.Baümer C, 738.Baus G., 739.Bays M. (S. D.), 849.Bazan B.., 243.Bazzan T., 308.Beckdorf A. M., 197.Beck G. B., 197.Becker C, 243.Beechwood E., 241.Begliarpour M. A., 172.Beinhoelzl E., 537.Belanger V., 220.Belford G., 302.Bell A. G., 483.Bellati B., 305.Bellec I., 483.Belleza G., 734.Belleza N., 158.Belliveau W., 240.Bellora F., 739.Belmonte S. E., 148.Benati D., 109.Benati M., 109.Benedicto A., 308.Benedictus Pp. XIII, 124,493.Benedictus Pp. XIV, 9.Benetti A., 539.Benigno di S. Ilario, 571.Bennett G., 301.Bennett G., 483.Bennis G., 540.Benoit E., 302.Benzoni E., 546.Berendt L., 105.Berger G. G., 111.Bergers A., 109.Bergers T. M., 109.Bernardi S., 735.Berney G., 240.Beroldingen L., 169.Berreyer G., 160.Ber tocco N., 112.Bertoli F., 856.Berteli P., 69, 645, 694.Bertrams G., 238.Bertuzzi G., 853.Besa L. C., 243.Bezerra Coutinho G., 630.Bezmalinovic C., 839.Bianchedi D., 855.Bianchi G., 106.Bierbaum M., 732.Binjé G., 737.Biondi G., 239.Bistoncini T., 110.Biter G., 734.Bitetto F., 734.Blake D., 302.Blout A., 301.Boccella G., 571.t Boccoleri O., 808.Bodman V., 241.Boeke C., 536.Boero N., 546.Boettner L. O., 175, 542.Bogges G., 241.Bohacewskyi O., 260.Boidin R., 107.Boissìer M., 109.Bonanni G., If6.Bonfatti G., 243.Bonn E., 243.Bonneau P., 531.Bonomi B., 307.Bontaechio A., 856.Boon M., 547.Bordaz A., 242.Boreekyi I., 260.Borelli F., 240.Borges de Souza M. S., 240.Borges Leal O. B. A., 238.Borghi L., 112.Borgioli G., 305.Borgonovo A., 740.Bornhausen L, 543.Bostani L., 567.Bosteels G. L., 242.Botero Alvarez B., 580.Botero Gonzalez E., 69.Bottinelli P., 737.Bouequey L., 107.Boudreau A., 301.Bougon F., 537, 629.Boulangé E., 107.Boularand O., 105.Bourquard P., 158.Bousquet O., 302.Bouvier P., 545.Bovée G., 112.Boyd A., 736.Boyland R., 305.Bovle C., 303.Boyle G., 536.Brady C., 538.Brady G. O., 580.Brandet P. G. M., 108.Brandizzì A., 306.Brandt L., 240.Branigan P., 736.Braun G., 732.t Brennan A. G., 548.Brennan C., 540.Brezzi P., 156.Briseboîs M., 737.Brizî D., 564.Brockman R. D., 174.Brooks E., 306.Brottier D., 596.Broussard M., 302.Brown F., 303.Brown G., 158.Brown R., 304.Brugnini P. H., 177.Bruis F. G., 646.Brùnelli G., 301.Brunet P., 108.Bruniera A., 647.Brunini B., 841.Brunner G., 221.Brusselmans F., 307.Buckley M., 538.Bucko G., 260.Budanovic L., 482.Buddy C. F., 483.Budka N., 260.Bugnini A., 156.Buiys L., 300.Bukatko G., 260.Burdisso G., 112.Bürger P., 854.Burke G., 851.Burke O., 240.Burke W., 538.Bums F., 303.Büro P., 540.Burscheid G., 854.Busacca P., 540.Busetto A., 740.Bushey D., 106.Buswell C. A., 105.Bütlet M. B. (S.D.), 298.Butruille E., 545.Buttimer E., 536.Büttner A., 732.Byrne E., 630.Byrne F. M., 732.Byrne G., 106.Byrne G. G., 580.Byrne T., 302.CCabaguio E., 308.Caballero Arzuaga G., 543.Codelli U., 159.Caffarelli F., 174.Caffery T., 735.Cafferata C, 484.Caggiano Card. A., 119, 167,484.Cagnoni E., 368.Canard V., 851.Cattili B., 304.Caicedo Ayerbe A., 170, 541.Caillot A., 629.Caione G., 738.Calavassy G., 732.Calderoli G., 110.Caliendo G., 240.Callahan G., 733.Callisto Pp. III, 549, 554.Campana A., 240.Campanale G., 159.f Campillo O., 548.f Canale Oberti R., 808.Canali Card. N., 167.Canavarro Pereira G., 239.Cannon A. D., 853.Canta fora N., 158.Cantarmi M. M., 532.Cantieri P., 734.Cantoni L., 110.Canzonieri C, 106.Capitini A., 95.Cappelletti V., 301.Caprio G., 106.Carberry G., 483.Carbone C, 853.Carbone F., 737.Carbonell-Debali A., 160, 177..


Index nominum personarum 875Cárdena S., 304.Cardijn G., 734.Cardin V., 105.Cardoso a Carvalho E., 540.Cardoso Cunha A., 220.Caries O., 536.Carletti C, 3C6.Carlin E., 732.Carlin L., 99.Carmelo M., 853.Carmody D., 854.Carneckyi N., 260.Carney M., 106.Carnevali C, 112.Caroli M., 737.Caro Rodríguez Card. G..616.Carrano G., 112.Carrano G., 540.Carrara B., 258.Carraro G., 221.Carraro G., 306.Carraro G. B., 307.Carrasco Giménez S., 537.Carroll D. M., 581.Carter A., 841.Carthy G. F., 692.Cartwright U., 629.Casa grande U., 242.Casa luce G., 543.Casarano L., 738.Casas A., 158.Cascianelli G., 543.Cascini A., 110.Caselli V., 852.Casey T. P., 105.Cashman D., 303.Caso F., 853.Casoria G., 103, 300.Cassano M., 734.Cassant G. M., (S. D.), 584.Cassata G., 853.Cassidy E., 735.Cassidy G., 158.Cassone L., 546.Castagneto A., 548.Castellano M. I., 729.Castelli E., 737.Castelltort Subeyre G., 840..Castiglioni M. A., 307.Castro Ramírez F., 840.Cataldo P., 543.Catanoso G. P., 307.Catoggio A., 538.Cattaneo C, 110.Catteruccia C, 308.Catullo F., 855.Cavallini V., 110.Cavati G., 839.Cavazzini R., 308.Cazzato D., 739.Cecchella G. B., 308.Cecconi M., 735.Cece A., 159, 839.Cecere C, 739.Celata T., 733.Celio E., 176.Cellini A., 306.Cento F., 481.Cërbara A., 110.Ceresa A., 110.Ceroni E., 855.Cerroni E., 856.Cervella G. B., 106.Cesarano A., 851.Chabaud G., 545.Chader F., 738.Chader G., 738.Chamé A., 738.Chanson V. A., 175.Chapleau G. A., 157.Charbonneau P. E., 303.Charpin G., 109.Chartier V., 304.Chavez y Gonzalez L., 630Chawky A., 170, 542.Cherubini L., 238.Chiappafreddo F., 856.Chiapperò A., 244.Oliarlo C, 96.Chiaromonte A., 541.Chiasson G. P., 738.Chiatante E., 737.Chiaudano S., 543.Chichester A., 632.Chirac A., 107.Chirico I., 111.Chmielewskì G., 106.Chmielowski A. (S.D.), 290.Christophorus (S.), 203.Ciamin C, 239.Ciampi A., 239.Ciancio N., 303.Ciao E., 852.Ciarrocchi M., 853.Ciccimarra N., 852.Cicognani Card. G., 167, 258,300, 6C9, 750, 850.Cicuttini L., 841.Cincotti C, 106.Cinesu L., 106.Cinotti V., 540.Cinque A., 305.Cioli T., 631.f Cipriani F. M., 740.Cirenei G., 735.Ciriaci Card. P., 103-, 167.300.Cislaghi A., 739.Civiero U., 110.Clarizio P., 737.Clarke P., 308.Clark R., 538.Classen O., 738.Cleary G., 539.Cleerdin G., 108.Clemente Pp. VII, 451.Clemente Pp. XI, 493.Clemente Pp. XIII, 340.Clerici A., 243.Clerici G., 243.Clinch E. A., 841.Clinton F., 157.Cocco O., 106.Codaghengo A., 853.Code G., 3C2.Codsi G., 738.Codsi G., 738.Codsi H., 737.Cody G. P., 631.Coen L., 739.Coimbra de Albuquerque G.T., 854.Colacicco G., 112.Colas A., 530, 536.Colas G., 545.Coleman D., 302.Coleman G. G., 733.Colesanti M., 238.Colio N., 306.Collaco E. S., 159.Collins G., 107.Collins G., 852.Colson P., 544.Comeau W., 239.Comensoli G. (S. D.), 298.Comici A., 307.Concina G., 856.Connell F., 731.Connelly A., 240.Connolly G. G., 538.Connolly T., 483.! Connors P., 851.i Conovas G. G., 302.! Conrad G., 733.I Conte E., 307.Conte F. M., 740.Conti A., 735.Conti G., 854.Contois E., 538.Conway G., 734.Copello C, 734.! Copello Card. G. L., 167.Coppens A., 307.Corbett G., 538.Coreiulo N., 734.i Cordenunsi F. P., 854.! Corkery G. V., 157.i Cornacchio L., 541.j Cornolo G., 307.I Coronado F., 220.I Correa Leon P., 840.! Correoso De Quesada A., 307.Corsani F., 244.I Cortis T., 159.Corvi A., 307.Cosgrave L., 173, 541.f Cossio A., 112.Cossu G., 308.Costa A., 239.Costa M., 173.Costantini A., 740.Costantini Card. C, 167, 181,850.f Costantini G., 596.Costantini V., 57.1.Coté D., 538.Coto I. A., 170.Couderc A., 851.Cozzato C, 159.Craeynest A., 740.Crampon A., 537.Craugh V., 301.


876 Index nominum personarumCravotto G., 240.Crawford F., 308.Cremin O., 173, 736.Crescenza L., 365.Cringle R., 594.Criscione Porcelli G., 239.Cristina C, 735.Cristoforoni E., 308.Crivelli G., 737.Crociani B., 735.Cronin M., 104.Crotti G., 739.Crowe g., 302.Crowel T., 734.Cruciani M., 110.Cuevas Leiva A., 537.Cumbo C, 106.Cunningham N., 240.Curtin G., 158.Curtin G., 303.Cushing R. G., 123.Cuttitta C, 3C8.Cyr F., 303.f Czapik G., 244.Czempas F., 547.DDa Costa L., I. P., 176.Dadaglio L.. 734.D'Addario R., 737.D'Agostino B., 220.d'Albertis A., 543.Dal Canto D., 307.Dal Fior C, 740.Dalla Costa Card. E., 644.Dalla Valacchia G., (S. D.).849.Dalla Zuanna F., 733.t Dalla Zuanna V. F., 244.Dali U., 855.Dalton A. C, 536.D'Alton Card. G., 812.Damasceni D., 307.Damen I. W. L., 175.D'Amico A., 307..D'Amonvìlle G., 108.Dané A., 306.Danieli D., 308.Daniels G., 537.Daniels G., 851.Dantes G. V., 854.D'Antonio G., 243.Danusso A., 242.Danz G., 303.Da Ponte Ribeiro E. C, 239.d'Aquino d. Caram. d. A.,238D'Arcy L. T., 305.D'Ardia G., 176.Darensod G., 740.Dark R., 733.D'Ascenzi G., 539.Da Silva A., 539da Silva Card. A. A., 840.Da Silva G. P., 582.da Silveira d'Elboux E., 485.d'Aspremont L. G., 542.Dassonville P., 107.Dattilo G., 112.D'Avack G., 536.David W. A., 174.Davighi G., 854.Davis T., 3C1.Day T., 306.t de Aquino Correa F., 244.de Beauvoir S., 508.de Benque d'Agut A., 544.De Besi A., 306.de Bittencourt B. F., 239.Debono G., 855.De Bruyne E., 110.de Calheiros y Menezes F.,160.de Campos G. I., 352.De Campos R. D., 169.De Cardona R., 109.de Carvalho A., 481'.de Carvalho P. E., 159.Décary P., 303.de Castro G , 854.de Castro Mayer A., 96.de Cerqueira V. A., 732.De Cock A., 112.De Coninck A., 545.de Croüy-Chanel E., 171.De Csepin A. M. A., 174.de Cunha Guimaraes G. A.,481.de Donatis S., 736.Dee D., 104.Deery G., 105.Deery G., 853.De Federicis D., 734.De Feo G., 307.De Ferrari C, 149.Defly S. L., 808.De Giovanni M., 541.Degli Esposti R., 739.De Groen T. C, 108.f de Haas G., 596.Dehler R. S., 531.Dei ardi n E., 854.Dejen n P., 112.de Ionghe d'Ardoye G., 654.De Korsak G., 108.De Laase de Meux I., 108.De La Bretesche A., 108.Delamare G., 852.del Amo Pachón L., 3(0.Delaney R., 537.de la Torre Card. C. M., 250.de Launoit P., 546.f de Laurentiis E., 112.Delav G., 730.Delbeck G., 537.dei Castillo G., (B.), 299,842.Délègue L., 544.Delfosse A. L. F. G., 543.Delgado y Gómez E., 630.Delhaìze A., 107.Delhaye R., 305.de Limburg Stimm C, 169de Limburg Stirum T., 737.Dell'Acqua A., 182.della Croce Iordan F. M.(S.D.), 299.Della Puppa T., 111.Della Valentina P., 159.Delle Piane G., 239.Dell'Orto L., 739.Dell'Orto P., 739.del Pino P. M., 168.De Luca L., 739.Delvaux E., 159.Delvaux de Fenffe G., 169.Demann F., 484.De Marchant D'AnsembourgF. R. W. H. M. I., 297.Dermaret G., 306.de Margerie R., 731.De Mattias M., (B.), 596.Demeester G., 740.De Meester L., 109.de Mello B. A T., 176.de Melo A., 854.de Mel T. A., 544.de Menezez Cortes G., 239.Demers G. E., 854.Demeyere G., 546.de Milleville G., 530.de Miranda Vilas-Bôas M.,840.de Moffarts P., 239.De Montgros G., 108.de Moraes A. A., 239.de Moráis Penido G. M., 220.De Moulin G., 545.de Moura D., 169, 541.f de Nardis G., 856.Denges G., 303.Dennerle G., 536.De Nora D., 111.de Oliveira C, 160.de Oliveira Pena R., 248.de Órnelas de Gama RegalSoA., 3C8.De Paola C, 854.De Paola D., 111.de Proenca Sigaud G., 485.De Roma net P., 108.De Ruggiero G., 305.Desana P., 308.De Sanctis B., 734.De Sanctis M., 541.D'Escoto M., 174, 545.de S. Cruz M., 171.De Selys M., 307.Desideri A., 855.Deskur A. M., 855.Desmarais G. A., 301.de Smet R., 739.De Soubiran M. T. (B.), 221.de Souza e Antäo G. M.,539.de Souza G. E., 238.de Souza Palhares G., 242.D'Espallier V., 112.Dessart P., 112.


Index nominum personarum 877De Stefano V., 242.Desurmont R., 107.Deufel G., 737.De Vaux G., 107.De Vries Gerben G., 109.Devuvst P., 308.de Waart P., 544.De Wolf G., 544.f Deymier G. G. G., 244.Dezani M., 543.Dezza P., 300.Diamante I., 532.Dias G. d. P., 220.Diaz R. A., 580.Diaz Gonzalez I., 177.Diaz Salazar I. F., 169.Dickman B., 304.DieKamp G., 536.Di Giacomo S., 110.Dignan R. U., 841.Di Grazia M., 1C9.Di Lieto M., 630, 839.Dill F., 239.Di Majo G. B., 852.Di Maggio F., 735.Di Napoli G., 242.Dingman M., 852.Dinkelbach E., 373.Dionigi V., 547.Di Paola V., 106.D'Ippolito F., 855.f di Tommaso A., 244.Dirima m A., 539.Doal P., 537.do Carino Colaço G. F., 221.Dodero P., 239.Doherty G., 738.Doi P. T., 851.Dolan G., 540.Domas E., 852.Dominique A., 172.Donadío E., 546.Donati Von Gralath R., 736.Donnelly M., 240.Dooling D., 536.Dore Lloyd F., 240.Doriguzzi A., 733.d'Ormesson V., 162, 164.Dorsch D., 539.f dos Santos A. G., 112, 121.dos Santos Cabrai A., 220.Dos Santos Rocha E., 221.Dossena L., 735.Dotta G. C, 308.Dottarelli D., 539.Dottorini D., 735.Douville A., 301.do Vale Monteiro P., 539.Dowling G., 242.Dovle G., 240.Doyle G., 302.Doyle G. A.,. 853.Doyle M., 157.Doyle U., 158.Drew B., 538.Drews B., 537.Drion B., 108.Driscoll G., 304.Driscoll T., 538.Droguett di F. A., 238.Drouineau R., 109.D'Souza G. V., 537.Dubois A., 108.Duchemin A., 544.Duchene E., 3f3.Dugan G., 304.Duirat A., 632.Dumon A. G., 546.Dunn G., 538.Dupuis G., 537.Dupuy P., 169, 545.Duquaire C, 106.Duranti F., 242.Durkin T., 732.D'Urso G., 852.Dutreuilh E., 108.D'Uva G., 738.Duynstee G., 544.Dyer R., 241.f Dymek V., 740.Dzijacky A., 538.Earley T., 538.Eberhard E., 209, 267.Eckert L., 732.Edallo A., 239.Ederer M., 240.Eerdekens F., 110.Eijkens G. A., 111.Eijo y Garay L., 205.Eisenbeis C, 241.El-Ajlani S. M., 176.Eli A. 177, 542.Euch G. F., 544.Elko N., 260.Eller C. E., 734.Ellis G., 303.Elis G., 538.Elmenhorst A., 241.El


878 Index nominum personarumFigueres Ferrer G. praeses,726, 731, 736.Filartiga P. C., 175.Filippucei G., 109.Filitti B., 536.Filograssi G., 535.Filteau O., 240.Finelli G., 159.Finn C., 105.Finnegan T., 538.Finucan G., 855.Fiore B., 539.Fiore L., 856.Fiorentini F., 308.t Fiorentini G., 112, 202.Fischer G., 241.Fisher E., 303.Fisher S., 3f6.Fitzmaurice E. G., 629.Fitz Simon L. G., 149.f Fitzgerald B. G., 112.Flanagan N., 733.Flecken A., 736.Fleming B., 538.Fleming G., 536.Fleming W., 853.Fliesser G. O., 808.Florey S., 733.Florez G., 562.Florio V., 855.Flynn P., 304.Fobes G., 306.Folchi A., 173.Foley G., 158.Folle-Martinez A., 177.Fontenelle R., 152.Foran E., 157.Forde G., 540.Forer E., 149.Forero y Garcia N., 580.Forni E., 644.Foschi R., 737.Fossati Card. M., 167.Foucault E., 541.Fougerat A., 629.Fracassi G., 159.Francesca delle P. d G. (S.D.), 595.Franchi C, 306.Francis E., 242.Franciscus Assisien. (S.), 121.Franco F. T., 156, 176.Franco G., 853.f Franco M. A. M., 548.François M., 240.Frassati O., 112.Frattegiani B., 158.Frawley B., 104.f Frazioli N., 808.Frings Card. G., 167, 181.Frommherz F., 157.Frunzìo L., 546.Frutaz P. A., 733.Fuchs L., 537.Fuerst A., 536.Fumasonì Biondi Card. P.,152, 167.Funk G., 104.Furno G., 308.Fuzio F., 539.OGabardi E., 739.Gabbi M., 547.Gabel R., 157.Gâches P., 108.Gahlan E., 240.Gaillard F., 546.f Gaillard L., 483, 808.Galbiati P., 159.Galibert E., 104.Gallagher D., 536.Gallagher G., 536.Gallagher L., 539.Gallen G., 1C6.Galli G., 243.Gallivan G., 302.Gallo A., 855.Gallori T., 734.Gallucci A., 307.f Galvin E., 244.Galvin P., 106.Gamsjaeger R., 110.Gangóne C, 244.Gannon L., 303.Ganoza Vargas G. G., 544.Garcia P. R., 851.Garcia R. E., 172.Garcia Rodríguez L. E., 638.Gardner L., 304.Gargiulo G., 855.Garicano Gofíi T., 543.Garofalo S., 156.Garrahan T., 158.Gaspard C., 240.Gasparian L., 738.Gatpayad N., 157.Gatti I., 545.Gatzemeyer L., 302.Gausepohl G., 306.Gauthier E., 107.Gaye L., 544.Gazzoli P., 732.Gearing D., 735.Gedda L., 159.Geeraerts S., 530.Gelain E., 245.Gemelli A., 162.Gennaoui G., 307.Gentili F., 855.Georges S., 241.Georgius (S.), 752.Germain L., 308.Gernigon F., 109.Gerow R. O., 841.Gery I., 107.Gesenhues E., 303.Ghezzer A., 308.Ghiga M., 104.Giacometti C., 735.Giacomini T., 739.Giancane A., 734.Gîanazza L., 539.Giannini F., 855.Giannini L., 547.Giannuzzi Savelli B., 542.Gibbons T., 738.Gielis F., 547.Gill T. E., 483.Gilrain G., 105.Gingras G., 304.Gini P., 855.Gioacchino da Canicatti (S.D.), 849.i Giobbe P., 66, 511.Gioia G., 243.Giordani A., 629.Giordano F., 111.Giordano G., 739.j Giorgi U., 546.! Girouard P. G., 530.Í Giudice E., 306.! Giudice E., 735.Giulia nelli G., 305.Giuliani L., 855.Giuntinì E., 540.Giusti G., 308.Giusti M., 103, 156.Giustiniani (S.) L., 77.f Gleeson E., 244.Glenn L. A., 581.Globke G., 738.Globke H., 168.Globoenik-Vo.ika A., 111.Godfrey G., 841.Godinho A. B. F., 540.Godinho A. G. N., 540.f Godlewskì M., 808.Godoy M. S., 582.f Gogué E., 548.Goicolea Villacorta D., 297,545.Goîdic P., 260.Gomes Catäo F. S. a. C.,540.Gomes de Almeida G. O.,219.Gómez A. G., 852.Gómez de Llano F., 171, 542.Gómez L. F., 732.Goncalves Cedejeira Card.. E,.582.Gondal T., 585.Gonsalves R., 158.Gonzalez A., 171.Gonzalez de S. Cruz R. (B.),299, 842.Gonzalez E. A., 302.González Orbegozo M. V.,544.González y Valencia G., 732.Goody L., 369.Gordon-Orr C. D., 243.Gorgoni F., 539.Gorla C, 110.Gortari Errea M., 542.Gosselin P. E., 157.Gottardi G., 854.Gottron A., 537.Gould B., 852.Gounot E., 542.Gouyon P., 852.


Govaert A., 547.Goyeneche S., 103.Gozzo S., 854.Gracias Card. V., 126, 253.Gracie Lampreia G., 240.Grady L., 538.Graglia L., 739.Granata N., 543.Grasselli C, 733.Grasselli F., 106.Grassin A., 108.Gravel A., 105.Green A. B., 731.Grégoire P., 546.Gregorius Pp. XVI, 9.Gregorius Magnus (S.), 7.Gregotti C, 546.Greiss F., 546.Grellner R., 241.Grenet E., 107.Grente Card. G., 300.Grente M., 737.t Griffin Card. B., 596.Griffin C. P., 538.Grigoriù R., 546.Grundner G., 302.Griffini L., 157.Grillo E., 540.Grimal M., 543.Groessl F., 110.Gronotte F., 853.Grootaers G., 307.Groot G. M., 105.Grosser A., 305.Grossi G., 243.Grueter G., 367.Grutka A., 733.Gualdi T., 159.Guanella L. (S. D.), 298.Guareschi L., 159.Guay F., 735.Guazzi G., 734.Guenther R., 732.Guerra M., 852.Guerra y Segui E., 170, 737.Guerrin des Croix d. M. P.,109.Guglietti A., 112.Guilland Z. L., 580.Guilly L. R., 631.Gurerin T. (S. D.), 586, 596.Gutiérrez G., 738.Gutiérrez Granier G. L.,239.f Guyomar G. A., 244.Guyot L., 104.HHabana A., '306.Hacho G., 738.Hackethal F., 737.Haffa G., 738.Hagan A. G., 538.Hagan C, 241.Index nominum personarum 879Hagan G., 306.Hagen C, 155.Hailou G. I., 171.Hale G., 538.Halley P., 240.Halloran E., 539.Halloran T., 851.Halten D., 731.Hamerlinck A. E. G., 544.Hani M. H., 170.Hanley G., 157.Hannan A., 308.Hannan F., 303.Hannan F. M., 580.Hanne V. G., 547.Hannon P., 539.Hanrahan M., 302.Hansberry T., 304.Hansen N., 739.Hardesty G., 105.Harfouche G., 173.Harrigan G., 241.Harrington G., 158.Harrington T., 104.Harris V., 853.Hayes R., 733.Hart G., 537.Hatem A., 176.Healy G., 105.j Hearon G., 302.Hebbeler G., 157.Hecking G. F., 543.Hedjazi H. A., 172.Heerkens E. G., 547.Heerkens Thijssen E. F.,544.Heesterbeek E., 111.Heezen L., 547.Heimgartner B. (S. D.), 297.Helmsing C, 630.Hender son G., 543.Hengen G., 855.Henige G., 733.Henin C, 546.Hennel G., 855.Hentzen E., 547.Hermaniuk M., 260.Herman Shanley P., 58.Hermans E., 111.Heroneio de Melo P., 852.Héron M., 111.Herrera-Méndez O., 177.Herzig G., 241.Hesnard A., 95.Hession G., 733.Heuvers L., 736.Heyman E., 305.Hickey D., 631.Hillinger R., 581.Hoberg E., 103.Hobold F., 537.Hobson TJ., 157.Hoch L., 840.Hochswender L., 544.Höck M., 854.Hoefen F., 303.Hoerner A., 159.Hof lieh G., 538.! Hofmann C, 546.j Hogg G., 740.I Holl A., 547.j Holub E., 853.I Holzmann P., 547.j Hooij T., 544.j Hoordier G., 545.I Hopkins G., 538.Hopko B., 260.Höppener R. G., 108.Hordaszevska M. f371.Höss M. C. (B.), 299, 843.Houdoy S., 109.Howard F. D., 172.Huarte F., 546.Hudson R., 241.Huepgens T., 739.Huet F., 104.Huhn G., 854.Humphrey G., 157.Hunt L., 540.Hunt V., 848.Hyland F. E., 581.Hynes M., 536.IIacono G., 729.Ieanmard G. B., 220.Igiesias Navarri R., 658.Ignatius de Loyola (S.), 613,617.Igonin L., 852.Iligan G., 158.Ulario L., 110.Imbrighi G., 545.Immordini L, 856.Inama M., 740.Tngram C, 241.Innocenzo Pp. XI (B.), 223,299, 342, 531, 595, 754, 762,804.Iorio R., 738.Iovane B., 853.Ireton P., 851.Irusta D., 243.Isaza Restrepo R., 840.Isenbart A., 105.Italiani F., 732.Ivanko M., 536.JJabre A., 173.Jackson E., 852.Jacquart L. M. G., 104Jacqueline B., 106.Jacquet G., 109.t Jacquin G., 244..Tacquinet A., 545Jadot G., 537.Jaeger L., 732.Jaenicke G., 737.Jaenicke W., 168, 542.


880 Index nominum personarumJamier A., 157.Jannicelli F., 855.Jansen M. A., 149.Jansoone F. (S. D.), 298.Janssen G., 544.Janssen R. B., 544.Janssens A., 105.Jaria A., 785.Jobim G., 239.Johan G. A., 109.John n R., 483.Johns F., 536.Jost G., 855.Joubert G., 242.Jonbier A., 104.Julius Pp. II, 450.Jousse G., 543.Junghans A., 105.Jürgens F. L., 108.EKahl Filho G., 240.Kallen P. B., 854.Karoal-Hedayat H.-A., 160,172.Kaminsld F., 733.Kampschoër G., 543.Kanaly G. D., 105.t Kandathil A., 112.Kandoth G., 548.Kane G., 157.Kane G., 538.Karapurakal T. G. A., 548.Karasek F., 111.Kaserer F., 547.Kasper F. G., 853.Katzenstein J. C., 168.Kavanaugh A., 241.Kearney G., 156.f Kearney R., 740.Keating E., 104.Kehren A., 733.Kelly A., 3C5.f Kelly E., 244.Kelly G., 539.Kelly I., 157.Kelly M., 308.Kempenaers F., 111.Kennedy E., 106.Kennedy G., 105.Kennedy G., 303.Kennis I., 110.Kerkhof G. A., 547.Keutenedjian V., 738.Kiebooms L., 738.Kiefer G., 105.Kierkels L. P., 301.Kilb H., 737.Kilkenny I. L., 538.King G., 732.Kirby E., 536.Klauck C., 737.Kìecker G. G., 547.Klein G., 736.Klein W., 168.Knoebber F., 733.Knorring H., 171.Knox G. R., 437, 528, 529,-650, 652.Knudde E., 547.Koch G. O., 537.Kok P., 108.Kollars V., 543.Kolpíng A., 623,König F., 483, 629.Konings N. G., 544.Konsbruck G., 546.Kordeeki A., 74.Körte G. A., 544.Krähe G., 734.Kranz G., 536.Kronaus G., 110.Kroon G. G., 106.Kuan A., 170.Kubitschek de O. J. Praeses,93, 103, 160.Kuelps F., 543.Kuhn L., 537.Kuska A., 306.LLabbé O., 157.Labine G., 308.Laboon G., 738.Laboureur L., 108.La Brie N. A., 841.Lacoursière F. S., 632.f Ladyha B. V., 260, 740.Lafitte F. E., 208, 840.Lageose F., 241.Laghi C., 732.Lagier O., 496.Lago Marsino E., 301.Lahn L., 307.Laidebeur M., 545.Lallier M., 730.La m arche S., 306.Lamb L. U., 609.Lambert G., 303.Lambert R., 546.Lamby G., 739.Lammens E., 108.Lamoot G., 537.La morii G., 108.Landrau G., 527.Lane L. T., 839.Lange L., 241.Lanni Della Quara A., 239.Lanson G., 108.Lanteigne F., 302.Lanusse A., 168, 545.Lanuza P., 158.La Orden Miracle E., 171.Laporta Girón R., 543.Lappe R., 547.Laraque G., 172, 545.Lardone F., 6C4.Larraín Cotapos G. A., 197.Larribeau A., 536.Lasi A., 303.Laszlo S., 730.Lathouders C., 308.Latini B., 112.Latini G., 1C6.Latysewskyi G., 260.Laudy L., 109.Lawiess D., 734.Lawrence Dudley G., 644.Lazo B., 853.Lazzari A., 112.Lazza r ini M., 737.Lebesque G. N., 547.Leblanc E., 157.Leblanc T., 157.Le Blond C. TL, 630.Lebrun G., 304.Leckie Lobo O. F., 239.Le Cordier G., 484.Lecouffe E., 108.Lecouflet P. V., 852.Leddy P., 539.Leech G. L., 149.Lee R. M., 852.Lefebvre M., 113, 527, 558.Lefevre O., 543.Lefèvre P., 538.Lega M. T. (S. D.), 849.Leger L., 852.Leger Card. P. E., 152, 206,220, 300, 510.Lehner B. (S. D.), 299.Leite R. A., 854.Lemaire G., 107.Le Net G., 301.Lennon G., 540.Lenoci G., 855.Lenzini G., 159.Leonard G., 304.Leonardi V., 543.Leone Pp. IX, 564.Leone Pp. XIr, 9.Leone Pp. XIII, 9, 124, 313,317, 850.Leone U., 855.Lepage G., 545.Lepoutre M., 108.Lercaro Card. G., 167.Lesort A., 108.Le Roux A., 733.Lestienne P., 104.Lestini G., 855.Letelier S. R., 240.Letourneau J., 171.Leven S., 105.Levy Salcedo C., 736.Lichtenegger M. (S. D.), 298.Limbourg P., 168, 737.Limoges G. E., 841.Limongi P., 734.Lindemans P., 242.Lingenheim I., 633.Lips O. A., 544.Lira Urquieta P., 169, 545.Little T., 539.Livraghi O., 220.Lizardi R., 484.Llosa G. B. A., 808.Loayza Gumiel C., 581.Lo Bianco A., 307.


Index nominum personarum 881Lombardi A., 97, 245, 248,485, 597, 802, 809.Lombardi G., 737.Lombardini A., 109.Lombard ini A., 737.Lombard ini R.., 109.Lomnickyj G., 371.Longo M., 110.Longo V., 219.Longoni E., 539.Loosen G., 241.Lopez da Cruz A., 240.Lopez de Romana CastresanaL., 240.Lopez G., 305.Lopez R. A., 545.Lopez S., 175, 545.Lopez S. L, 581.Lopez Umana G., 840.Lopz Rodenzno A., 172.Lorenzotti G., 736.Louis R., 110.Lovelli A., 855.Lozada B. S., 243.Luca Evang. (S.), 205.Lucas M., 555.Lucas V. L, 158.Luciani F., 110.Luciano R., 738.Lueiolli M., 160.Luecke S., 105.Lunelli R., 243.Luque Card. C, 266, 693,840.Lussier F., 217.Luz C, 360.Lyn e G., 440.Lynch F., 733.Lynch M., 105.Lynden D'Aspremont G.,169.Lyra E., 808.MMaas E., 544.Mabrito U., 548.Mac -Afee A. G., 807.Maccari C, 851.Macchi A., 758.Maccolini A., 547.Mac-Donald E., 732,.Mace C, iri),f Hachens G. G., 596.Macken F., 542.Maçonner G. M., 171.Magarotto C, 307.Maggessi P.ereira A., 239.Maggiolini C, 159.Magistrati M., 173.Maglioire V:, 157.Magno L., 106.Mäher R., 157.Mahoney G., 158.Maiolo F., 733.Malchiodi U., 255.Mallia F., 856.Malouin A., 302.Mameli F. G., 173.Mañanet y Vives G. (S. D.),849.Manche G., 108.Mancinelli A., 124.Mancorti F., 159.Mandia F. S-, 540.Mandic M., 101.Maney G., 3C3.Mannoni C, 543.Manrique G., 581.Mansi R., 855.Mansión E., 109.Manthey G., 158.f Mantiero A., 112.Mappus S., 542.Marboe E., 110.Marc van Weede J., 175.Marcenó V., 852.Marchand G., 106.Marchandise E., 543.Marcon G., 852.Marcondes F. A., 160.Marconi L., 304.Marcora G., 243.Marcozzi G., 303.Marena A., 851.Marengo E., 730.Margeot G., 853.Maria Celina della Presentazione(S. D.), 299.Maria delle Piaghe di Gesti(S. D.), 298.Maria dei Monte Carmelo d.B. G (S. D.), 849.Marinelli N., 855.Marinori G., 851.Marquette C, 306.Marquina y Marquina G., 544.Mariani A., 543.Mariano V., 3C3.Marie A., 631.Marini A., 304.Mariucci T., 304.Marling G., 630.Markall F., 632.Martin G., 241.Martin T., 106.Martínez A. C, 242.t Martínez L., 112, 148.Martínez R., 541.Martini P., 740.Martins G., 539.Marx A., 581.Ma r za ni P., 159.Marzoll L., 239.Ma sci A., 158.Masson F., 544.Mastronardi A., 304.Masucci B., 158.Mathias L., 566.Matossian G., 737.Matser C. G., 108.Masterson M., 733.Mattei S., 733.Mattioli P., 535.Mauro A., 539.Mauro dell'Addolorata, 41.Mayers C. G., 854.Mazanec O., 536.Mazet E., 105.Mazza L., 243.Mazzeri C, 243.McAleer A., 105.Me Ani ff G., 301.Me Auliffe G., 854.Me Cabe C, 538.Me Cabe T., 582.Me Cafferty G., 304.McCaffrey G., 853.Me Carren C, 738.Me Carthy G., 302.McCarthy G., 104.Me Cauley L. T., 808.Me Cone J., 171, 545.Me Cormack C, 302.Me. Cormick L., 539.McCormic V. A., 3C0.McCosker F., 106.McDonagh F., 738.McDonald G., 104.Me Donald P. F., 545.McDonough C, 536.Me Dowell G., 735.McEleney G., 631.McElwaine G., 733.McEvov G., 302.McGarry U., 633.McGlvnn F., 536.McGovern G. G., 104.McGreal G., 304.Me Guigan Card. G., 152,167, 510.McGurkin E. L., 633.Mchonde E., 632.Me Hugh M., 539.Me Intyre G., 536.Me Intyre Card. G. F., 483.Me Kenna G., 303.McKenna T., 304.McKeon F., 302.Me Keown G., 157.McMahon M., 105.Me Manus G., 304.Me Quade E., 537.Me Sherry G., 538.Me Tague G., 305.Mead F., 446.Meaney G., 106.Medeiros Leite L., 853.Medina T. F., 174.Meeuwesse A., 547.Meguerditch B., 737.Meili W., 176.Meiss E., 537.Mejia H. B., 170.Melançon G., 149.Melani R., 111.Melchior Bonnet C, 107.Melis M., If5.Memelauer M., 483, 841.Mem pin F., 158.Mendoza G., 157.Meneghetti A., 732.


882 Index nominum personarumMenendez E., 840.Mensink F., 111.Meny E., 732.Meo D., 304.Mercati Card. G., 167, 816.Mercier A., 158.Mercuri E., 306.f Mérida Pérez G., 548.Merli G., 242.Merlo L., 737.Merry del Val Card. R., (S.D.), 596.Merten P., 242.Merth A., 105.f Mesguen E. G., 596.Mesquita A. P. S., 540.Metha S. M., 172.Metkowski F., 243.Meuggenborg P., 241.Meuwissen T. G., 107, 305.Meyer G., 112, 545.Meyer L. E., 736.Meyer-Lindenberg H., 168.Mezza F., 840.Micara Card. C, 152, 162,167, 222, 225, 298, 299, 533,586, 596, 637, 758, 844.Micarelli M. G., (S. D.), 297.Miccinelli C, 222.Miceli G., 732.Michaud D. A., 157.Michelacci A., 244.Michotte Van Den Berck A.,306.Mickiewicz A., 75.Mientjes E. G., 111.Migliorini B. L., 687.Migliorini S., 110.Mignone E., 442, 631.Migone B., 160.Milani G., 736.Milillo I., 545.Mills P., 738.Miltenberger L., 303.Mimmi Card. M., 167, 219,447.Minano Mendocilla O., 242.Mindorop E. A., 111.Mindszenty Card. G., 549,746, 761.Minerva F., 851.Mìnervini M., 739.Miotti L., 307.Miranda y Gómez M. D.,148, 484.Mirandola I., 304.Misich G., 536.Mlinarovich O., 302.Moccia O., 160.Moffatt P., 303.Mohán F., 536.Molette C, 107.Mol G., 544.Molinari S., 852.Mollat G., 104.t Molloy T. E., 856.Moloney G., 733.Monaco E., 239.Monaco F., 839.Monaghan G. P., 105.Monaghan N., 536.Monarski P., 851.Mondzelewski E., 539.Mongilardi T. F., 219.Mongo T., 531.Monighan F., 538.Monsieur G., 738.Monsour G., 241.Monteiro da Silva E., 537.Monteiro de C. G., 238.Monteiro S. F. S. dos R.,540.Montlouis-Félicité A., 242.Morahan T., 540.Moran M., 304.Moran P., 853.Moratinos L. G. A., 582.Moreau B. A. (B.), 149.Moreau F., 739.Moreira de Castro A. D.,242Moreira Pinto G. d. 0., 219.Morelli M., 110.Moreno Arrebal M., 537.Moretta G., 540.Morganti E., 546.Mor géra F., 542.Moriccioni V., 541, 734.Mori Santangelì L., 242.Morino C, 855.Morkovsky G. L., 148.Morrens F., 740.Morris G., 539.Morris T. G., 732.Mosquera Corral C. A., 251.Mossing L., 158.Motte G. G., 108.Motte-Rasson P., .107.f Moussaron G. G. A., 244.Mueggenborg G., 241.Mukasa V., 158.Mulier G., 104.Mulier G., 105.Mulvihill M., 303.Munnichs P., 3C6.Muroni G. A., 105.Murphy C, 538.Murphy E., 104.Murphy E., 304.Murphy G., 734.Murphy G., 241.Murphy M., 539.Murray G., 158.f Murray G. G., 580, 740.Murtaugh B., 105.Musil G., 109.Mussio G., 546.Muti D., 546.Mutsaerts G. P. A. M., 511.Muziano M. (S. D.), 596.Muzzioli G., 737.f Myers E., 740.NNaceache A., 173, 542.Nacci C, 852.Nadeau R., 157.Nakamura O., 173.Namuncurà Z. (S. D.), 850.Napodano L., 546.Napolitano F., 852.Napolitano S., 240.Nardone G., 547.Nardoni D., 243.Narduzzi N., 307.Nasca G., 539.Nascimento S. G., 239.Nasta P., 541.Natale G., 735.Natali A., 735.Natucci S., 152, 222.Naumann G. G., 738.Navin B., 853.Nazzari G., 244.Nebiolo G., 539.Nedumchira G., 541.Neef de Sainval A., 546.Negrin E., 221.Negro R., 548.Nembrini G. L., 739.Nerbosch A., 243.Newton de A. B. G., 802.Neyrand C, 544.Ngo-Van-Ba A., 109.Nich G., 853.Nichol G., 734.Nicholson P., 301.Niehols S., 240.Nicodemo E., 256.Nicola Pp. V, 78.Nicoli T., 242.Nientied G. G., 111.Nierman A. P., 149.Niro S., 306.Nisini S., 735.f Nissan G., 808.Nobili C, 739.Noel E., 546.Noel M., 852.Nolan F., 302.Nolascus (S.) P., 80.Noli E., 239.Nolin R., 157.t Noli G. F., 596.Nooij B., 547.Norton G. F., 583.Notario A., 110.Novak L., 107.Novazio D., 308.Novoa y Fuente M., 221.OO'Boyle P. L., 301, 581.O'Brien E., 156.O'Brien E. G., 733.O'Brien G., 106.


Index nominum personarum 883O'Brien G., 111.O'Brien L., 241.O'Brien M., 540.O'Brien N. M., 582, 583.O'Brien S., 105.Ocampo Berrio A. M., 301.O'Connell P. G., 538.O'Connor G. P., 105.O'Connor R., 302.O'Conor S. O., 538.O'Dea G., 240.O'Donnell G., 536.O'Donnell G., 854.O'Donoghue M., 104.Oggero A., 733.O'Grady F. G., 531.O'Grady G., 241.f O'Hara B. V., 630, 631, 740.O'Hara G., 538.O'Hara G. P., 373, 750.O'Leary F., 240.O'Leary M., 157.Olga princeps (S.), 260.O'Mahony C., 538.O'Mara G., 733.Ona de Echa ve A., 221.O'Neill G., 241.Ordner L., 853.O'Reilly P., 540.f O'Riley B. C., 596.Ortega M. R., 172.Ortiz G., 159.Ortiz Bilbao A. L., 171.Osond A., 111.Ossa S. M. M., 595.O'Sullivan G. A., 301.O'Toole G., 158.Ott A., 537.Ottavianì Card. A., 103, 167,644, 850.Onellette G. L. A., 841Ozar M., 567.Ozounian G., 738.PPacelli d. G., 170, 849.Pacini A., 194.Pacis A., 853.Paes de Carvallo G., 242.Pafundî D., 630, 839, 851.Pagni G., 735.Pagóla Virivén G., 543.Palazzi M., 239.Palazzini P., 851.Palmeiro de Azevedo D.,853.Palombella G., 732.Palumbo M., 308.Pama G. G., 109.Panai F., 729.Panico G., 217.Pantaleoni C, 110.Páparo M., 304.Paquay V. (S.D.), 299.Paracchi G., 545.Paranaguá P. E., 242.Paredes G., 853.Paré M., 149.Parent A., 301.Parere V., 243.Paris G., 108.Parisi C, lf6.Parisi F. S., 736.Pasetto L., 537.Pasolini E., 158.Passaro V., 540.Passeno R., 733.Passerini L., 308.Pastor S. G., 632.Patané F., 735.Paternain M., 194.Paul G., 851.Paupini G., 300.Pauwels D., 108.Pawlik E., 546.f Pawlikowski F., 596.Payne R., 242.Pé M., 111.Pearce G., 632.Pecci S., 174.Pedroni C, 739.Peeters L., 242.Pellati Z., 733.Pellegrino F., 734.Pellegrino T., 739.Pelletier F., 545.Pellicci R., 847.Pelloux L., 735.Pereira C. D., 176.Pereira G., 537.Pereira P., 159.Pereira Alvim C, 303.Pereira De Araujo J. H.,169.Pera nein A., 240.Pérez Godoy R., 243.Pérez Hernández L., 580.Perfetti O., 304.Perfetto L., 541.Pericoli M., 106.Pericoli R. A., 176.Perìé D., 242.Per in E., 545.Pernet S. (S. D.), 298.Perquin S., 544.Perraudin A., 531.Perrìn G., 544.Perulli V., 735.Peruzzi C, 736.Pessina L., 539.Petino C, 853.Petiot E., 305.Petit A., (S. D.), 596.Petit C, 242.Petit L., 306.Petri Silla G. B., 239.Petroncelli M., 543.Peynenburg G., 107, 306.Pham-Duy-Khiem, 177, 546.Phan-Khac-Thuong, 177.t Philippe G., 856.Piai G.. 159.t Piani G., 740.Piasentini G. B., 301.Piastrelli L., 734.Piazza Card. A. G., 167, 588,644.Pieeolomini G., 238.f Picha M., 808.Pichette N., 733.Pichinenna D., 610.Pied E., 633.Pierro L., 159.Pignatelli I., 540.Pinardi W., 306.Pinto de Costa L. G., 542.Pintonello E., 204, 660, 753.Piolanti A., 103.Piovella E., 760.Pipberger G., 538.Pirillo C, 738.Pirlet G., 546.Pischler A., 111.Piscitelli G., 307.Pieus Pp. VI, 451.Pius Pp. VII, 451.Pius Pp. VIII, 9.Pius Pp. IX, 9, 257, 309, 341,352Pius (S.) Pp. X, 9, 15, 18, 499.Pius XI, 9, 15, 74, 313, 451,493, 753.Pizzardo Card. G., 167.Pizzoli R., 735.Pizzoni C, 734.Plaisant M., 171.Platteau G., 307.Pia y Deniel Card. B., 146,167, 492, 815.Plissonneau-Duquesne G.,242.Pointek F., 540.Polanco Brito U. E., 729.Policardo G., 539.Pollet R., 241.Polverari F., 307.Ponsiglione M., 302.Pont Gol G., 125.Pontoni L., 543.Portuondo De Regii A., 308.Positano G., 244.Pottenkulamm Z., 239.Potthast A., 211.Powers G., 241.Powers G. T., 538.Pratesi A., 548.Predmore G., 303.Preneipe S., 855.Prévost Y., 177.Pribyl T., 241.Priée G., 536.Principi P., 483.Prinetti I., 543.Proni G., 735.Prost-Buchler E., 547.Provost I., 542.Pucciarini A., 734.Puertollano A., 158.Puliti L., 106.Pusic M., 839.


884 Index nominum personarumPuskar G., 733.Puthenpurackal T., 158.Puzzanghera R., 243.Pypers T., 851.QQuagliere M., 110.Quam O. G., 737.Quaremba P., 839.Querin S., 110.Quesada Larrea V., 175.Quigley T., 734.Quinlan T., 530.Quinn R., 105.Quintens C., 547.Quiroga y Palacios Card. F.,167, 221.RRaba Hand G. \. F., 632.Rabbeno A., 244.Rabelo de Mesquita G., 851.Rabitti E., 735.Racette O., 157.Radaelli O., 545.Radawski A., 734.Raimondi L., 440, 488, 601.603.Ra iteri P., 110.Rakowski P., 303.Ramacciotti G., 737.Ramakers G., 614.Ramos N., 160.Ranaudo A., 855.Randall G., 303.Ranieri R., 735.Ranwez E., 733.Rasjid S. M., 172.Rasoamanarivo V. (S. D.),634.Rathgeber F., 538.Ratigan A., 303.Ravà M., 543.Ravano F., 242.Reamon V., 732.Rebecchini S., 162.Recchi G., 308.Recio y Rodríguez G., 308.Redden I., 302.Reding N., 241.Reganit A., 158.Régnier P., 545.Reh F., 158.Reid G., 105.Reilly F. T., 729.Reilly G., 301.Reinarz E., 734.Reineck O., 157.Reipen W., 542.Reis Á., 219.Reiterer A., 631.Renard A., 264.Rencoret A., 537.Renna G., 855.Resurrección O., 158.Rettagliata G., 540.Reuter E., 174, 238, 542.595.Reuter G., 546.Reuter P., 174.Ribas y Villaverde J. M.,595.Ribeiro do Rosario A., 853.Ribeiro Guedes D., 96.Ribeiro Mazzei V., 537.Ricaldone P., 307.Ricci L, 735.Richards V., 540.Richaud G. B., 109.Ricketts L. G., 219.Riedel F., 303.Riedemann E., 240.Ries G., 738.Rigault G., 543.Righetti A., 239.Riley G., 241.Riley L. G., 538. *Rinaldi F. (S. D.), 297.Rinaldi L., 220.Ringeval G., 108.Rio M., 168.Riobé O., 104.Rlofrio G., 839.Rio M., 103.Ríos Valenzuela B. F., 629.Rioufol L., 108.Ripari G., 546.Ripple L., 538.Risi Ferreyros A., 175, 541.Rita da Cascia (S.), 267.Ritzen G., 740.Rivano A., 110.Rivat F. (S. D.), 596.Roach E., 303.Roach G., 853.Roberts C, 104.Roberts G., 304.Robinson L., 241.Roboreckyi A., 260.Rocco F., 733.Rocconi M., 855.t Roche F. T., 112.Roche G., 158.t Roche G., 740.Roda A., 160.Rodié G. M., 482.Rodrigues de Moraes E. L.,169.Rodríguez A. (B.), 299, 842.Rodríguez A., 169.Rodríguez L., 581.Rodríguez R., 853.Rodríguez y Quîros C, 537.Rodriquez C, 737.Boeder G., 304.Roger E. V., 546.Ronan G., 106.Röist G., 451.Rolland C, 531.Romani S., 533, 586, 589,637, 691, 843, 844.Romano G., 732.Romano R., 240.Roncalli Card. A. G., 77, 167.Roncken L., 1C6.Ronfard P., 109.Ronse A., 544.Rooney G., 105.Roose G., 112.Roques Card. C, 570.Rosselli S., 855.Rosendahl U., 542.Roseo L, 739.Rosoamanarivó V. (S. D.),298.Rossi A., 3f7.Rossi A., 220.Rossi F., 301.Rossi Longhi A., 160, 173.Rossi O., 250.Rossi P., 548.Rossi R., 112.Rouanet P., 633.Rother G., 241.Roughneen P., 105.Roux M., 852.Rovida E., 735.Row F., 304.Roy M., 509, 628.Ruberto A., 110.Rucker E., 544.Ruiz de Galarreta G., 539.Rusconi D., 243.Russell G., 302.Russo C, 173, 546.Ryan E., 538.t Ryan E., 808.Ryan F., 157.Ryan G., 302.Rvan G., 540.Ryan G., 853.Ryan L., 302.Ryan R., 241.Ryan V., 732.SSabatini L., 304.Sabatino C, 853.Sacchi A., 735.Sacco P., 855.Saibene F., 852.Sainz-Lima G. E., 238.Salazar Movilla C, 170.Salcedo B., 544.Sala M., 739.Salcedo G. G., 104.Salem H., 170.Salem R., 176.f Saliège Card. G., 808.Salimei P., 160.Salmón P., 238.Salvatori R., 543.Salvatori S., 308.Salvetti L, 304.Salz E., 241.Sambin P., 737.Sánchez G., 734.


Index nominum personarum 885Sancho de Guerra G. (S. D.),299.Sanchio G., 630.Sanna G., 855.f Sanna G. M., 740.Santens M., 242.Sapin A., 107.Saporiti O., 307.Sarmiento E., 535.Sarno M., 739.Sarnelli R., 855.Sartorato A., 735.Sartori A., 157.Sartori L. V., 219.Sassoli Tomba O. G., 735.Satory M. M., 853.Saunders K., 539.Savaryn N., 260.Sayed M. A., 542.Scacchi O., 735.Scagnatta G., 854.Scapinelli d. L. G. B., 850.Scarabosio A., 110.Scarpa P., 308.Scecina G., 853.Schaf er G., 854.Scharr O., 107.Schekehoff R., 157.Scheppers V. (S. D.), 850.Schexnayder M., 220.Schiavo E., 243.Schibuola G., 244.Schiesari A., 307.Schietroma F., 736.Schiner M., 450.Schininà G. B., 110.Sehiralli M., 735.Sonito M,,, 539.Schleimer P., 306.Sohlicte G., 854.Schlotterback E. G., 632.Schmit E., 105.Schmit G., 158.Schöner G., 169.Schott L. F., 149.Schott V., 241.Schott W., 736.Schreiber A. D., 157.Schultheiss G., 536.Schultz F., 733.Schumacher R., 734.Schumaker N., 157.Shuman R., 171, 541.Schwarzenberg F., 737.Schweich G., 851.Schwertman A., 305.Schwieder G., 735.Sciascia U., 110.Seicluna A., 737.Scipioni F., 843.Scirea F., 733.Scoponi M., 304.Scorretti F., 112.Scotti A., 80.Scotto di Luzio F., 739.Scrocca P., 543.Scully V., 852.Secchi G., 548.Sedillière E. P., 537.Seefehlner E. U., HO.Segard A., 107.Segni A., 173, 305.Sehnaoui T., 176.Seitz G., 3C8.Seleckyi C., 371.t Selva G., 596.Senderoni D., 855.Sendker A., 734.Sendker G., 544.Senecal F., 304.Senker G., 738.Senner G. T., 581.Senysyn A., 260.Sepinski A., 571.Serafino A., 243.Serlupi Crescenzi F., 176.Serra de Menezes A., 240.Serrano Abad E., 840.Serrano E. E., 170.Serrinì A., 239.Severi A., 852.Severi F., 162.Sevrin A., 530.Seward E., 536.Sexton G., 104.Sgaravatti E., 543.Shanah.m G., 539.Shea A., 158.Sherin D., 106.f Shlaku B., 808.Shoniker E., 306.Sicat F., 159.Sidoli L., 243.Sié C.-K., 170.Signore F., 112.Sin P., 306.Siliz P., 739.Simonart F., 546.Simon C, 11.Simoni N. A., 238.Simonne L., 104.Sinha M. M., 542.Sinigaglia G., 303.Sini L, 546.Siping C., 853.Siri Card G., 167, 181, 613,850.Sisón G., 58, 630.Sisti G., 539.Si'ttner G., 110.Skînner P. G., 607.Skrzypinski G., 303.Sliney G., 302.Slipyi G., 260.Slosse F., 111.Smeesters F. S., 109.Smet E. (S. D.), 299.Smit G., 108.Soehling G., 547.Sola mito C., 174, 542.Solvyns A., 110.Sommers U. G., 302.Sorgoná L., 739.Sormanti L., 159.Sorrentino I., 104.Sottotetti L., 548.Soxman E., 734.Spadola M., 110.Spael G., 738.Spallanzani R., 539.Sparisci E., 242.Spellman Card. F., 814.Spence G., 303.Spiekman G., 268.Spinola M., Card. M. (S.D.), 298, 688.Spiri ticchio V., 547.Spoorenberg E., 303.Sprehe F., 241.Stacchini P., 304.Stampfl B., 104.Staverman M., 632.Steele D., 240.Stefani P., 157.Steffen A., 853.Stegerwald L., 854.Stein K., 102.Stella G., 543.Stenmanns G. E. ÍS. D),298.Stepinac Card. L., 549.Stolfa G., 241.Stollenwerk M. E. (S. D.),298.Stoppini I., 103, 300.Straub F., 303.Streidt G., 629.Striteh Card. S. A., 30O, 581,612.Strittmatter D., 609.Struyf F., 740.Stuart R., 241.Stumpf E., 244.Suancez J. A., 171.Suelzer O., 734.Sugeng B., 595.Suhrawardy S., 175, 542.Suits F., 241.Sukarno praeses, 535, 542.Sullivan D. O., 105.Sullivan G., 241.Sullivan G., 306.Sullivan G. P., 157,Sullivan R., 540.Sullivan T. F., 545. -Sulmont P., 107.Sümmermann F., 547.Summers A., 157.Suppa N., 540.Sutan M. R., 545.Swamidoss Pillai D., 632.Sweigart E., 734.f Szlagowski A. W.. 244.Sztucki G., 536.Tf Taccone A., 548.Taffi A., 561.Tagle Covarrubias E., 537.Tambroni F., 173, 542.


886 Index nominum, personarumTappouni Card. I. G., 167.Taraschi D., 735.Tarquinii V., 239.Tassoni B., 240.Tavazzani C, 244.Taylor E., 1C0.Tedeschi F., 238.Tedeschini Card. F., 167, 691.Teixeìra Mesquita A., 239.Tempesta P., 542.Terry G., 241.Tervoort A. G., 111.Tesauro G., 543.Testera O., 243.Testini P., 733.Testor! M., 159.Teulings C, 108.Theobald G., 733.Thomas A., 104.Thomas F. S., 104.Thomas N., 852.Thompson R.., 241.Thiinemann E. G., 632.Tiberghien G., 108.Tiberghien P., 105.Tiernan D., 302.'Tigga S., 530.Tigne A., 734.Tilman F., 109.Tinturier P., 108.Tisserant Card. E., 152, 167,168, 850.Tizon G., 158.To.ia G., 306.Tolan G., 734.Tomarelli G., 546, 739.Tomek F., 546.Tonelli T., 112.Toni T., 842.Toriz Cobián A., 149.Torras y Bages G., (S. D.),850.Torrazza A., 537.Torre A., 541.Torriani C, 107.Torrini A., 259.Torti R., 852.Tortolo A., 580.Tosi U., 304.Tournoux G., If9.Tracanna A., 733.Tranchant G., 108.Travaglini A., 735.Trecu E. G., 220.Trendall D., 239.Trezza V., 241.Triani P., 733.t Tribbioli P. G., 258, 548.Trionfi Honorati A., 306.Tristâo Leitäo de Cunha V.,242.Trucillo V., 243.f Tschann F., 740.Tsuguwo U., III.Tsurouka S., 156, 173, 542.Tubman G. praeses, 725, 731,736.Tully M., 105.Touhy P., 537.Tupynambà da Frota G., 630.Tura F., 740.Tuschen G., 537.Tweedy E., 530.üügalde Oeariz F., 300.Ungaro B., 242.Unkelbach P., 739.Urbani S., 736.Uribe Cualla L. E., 170.Urig R., 106.Urru O., 855.Urruela G., 172.Uytterhoeven G., 547.VVacchiana D., 159.Vadakekalathil Pothen G.,239.Vaghi F., 243.Vagnoni V., 301.Vagnozzi E., 58.Valdés O., 853.Valdés Subercaseaux M., 629.Valdoni P., 738.Valeri Card. V., 167, 662, 850.Valeri V., 547.Valeza D., 732.Valladares R., 630.Vallarino R., 175.Vallejo Iñiguez de OirianoA., 543.Van Alsenoy L., 112.Van Binh P. N., 530.Van Buyten G., 239.Van Oaloen C, 304.Van Campen G., 545.Vancoillie L., 108.Vandendaelen E., 740.Van Den Akker G. G., III.Van Der Berg P. A., 111.Van Der Kroon A. G., 107,Van Der Maeren L., 111.Van Der Zee T., 108.Van Deuren G., 740.Van De Vorst R., 111.Van Dijk D. C, 107.van Elderen A., 548.Van Elderen E., 546.Van Eynde L., 301.Van Gestel A., 740.Van Gysel F., 111.van Haute P., 169.Van Heyst L. A., 544.Van Hien S. N., 530.Van Hoeck C, 657.Vanhoucke G., 740.Vanlerberghe A., 112.Van Massenhove M., 112.Van Meenen G., 301.Van Nieuwenhove E., 740..Vanni L. E., 531.Van Os E. G., 108.Van Spanje G., 108.Vansteene L., 530.Van Thiel A. G., 108,Varani T., 735.Vargas Torres I., 104.Vasini G., 159.Vasseur R., 109.Vazio M., 110.Vaz O. G. C, 544.Vázquez Diaz G., 581.Vecchi T., 735.Vega N., 160.Velez Funes A., 168.Velge G., 739.Velilla CR., 731.Veloso de Siqueira C. A., 852Vendetti M., 111.Vendrame L., 159.Vennera F., 484.Venverloh E., 538.Verde Card. A., 842.Verdón G., 853.Vergriete G., 108.Verhaeghe de Nayer C, 306.Verheij E., 306.Verheij E. G. N., 108.Verkade G. A., 544.Veringa G., 547.Vermolen E. G., 547.Vernet G., 109.Veron P., 544.Verreydt F., 308.Vicini A., 238.Vicini P., 853.Vìerra B., 158.Vignini G., 106.Vi.iVerberg C, 238.Vilaseca G. M. (S. D.), 849Villa E., 243.Villa F., 545.Villacorta G. D., 172.Villagomez G. S., 547.Villa y Gaviria G., 840.Villeneuve Card. R., 509.Vincenti Mareri A., 856.Viola A., 194.Violanti S., 737.Visser G., 238.Vissicchio G., 852.Viti M. F. (S. D.), 297.Vitale N., 111.Vitucci G., 240.Vivarelli B., 308.Vizcanio M., 307.Vladimirus Magnus (S.), 261.Vogel G., 157.Voinmaa T., 849.Von Boeselager E., 856.Von Brentano E., 168, 541.von Donnersmark H. L., 174,von Droste C. A., 523.Von Eckardt F., 738.von Geissei G., 623.Von Knorring H., 542.


Index nominum personarum 887Von Salmuth O., 546.Von Welch V., 736.von Winkelmann M. E., 169.Vooght V., 112.Voors G., 734.WWachowski B., 537.Waddingus L., 812.Wagener A., 855.Wagner G., 852.Wahby H., 170.Waldstein G., 110.Walen G., 733.Wall G., 308.Wallace T., 104.Walsh F., 535.Walsh G., 302.Walsh G., 302.Walsh G., 539.Walton R., 734i,Warren G., 737.Warsch G., 543.Watters Loras G., 539.Wauquez M., 109.Weaver G., 241.Weder M., 104.Wegel I., 157.Wegner F., 738.Wehr M., 590.Weidenhan G., 538.-Weigand B., 539.Weigel E., 304.Weisbender O., 241.Weiss A., 534.Weissenf eis G., 544.Welsh G., 306.Welch T., 581.Wendel Card. G., 167, 484..Werner E., 107.Werner Ewers E., 850.f Weskamm G., 740.Westdorp G., 733.Weyts A., 109.Whalen L., 304.Wheeler G. G., 302.White A., 158.White R., 853.Wibault E., 109.Wider G., 105.Wiesner G., 544.Wilks E. N., 547.Williams E. F., 545.Willinger L. G., 841.Wilmot D. A., 545.Wilson G., 643.Wilson L., 303.Winowiecki B., 733.Wittmann C., 547.Wlasak R., 546.Wolf L., 241.Wurth A., 852.Wyszynski Card S., 73, 549,746, 761..YTang Kuang Chi H., 530.Yates R., 158.Yernaux N., 307.Yougbare A., 632.Zabala G., 852.Zaceagni G., 539.Zaffonato G., 149.Zágon G., 853.Zak F., 841.Zaki B., 110.Zaloudek F., 241.Zammit I., 855.Zani A., 854.Zanzotto L., 239.Zarattini G., 540.Zech M., 307.Zeegers V., 737.Zegarra Ballon E., 240.Zeglen G., 536.Zerba C, 103, 3C0.Zielinski C, 855.Zita (S.) Lucensis, 259,Zjawinski S., 733.Zuccarini G., 304.Zucchetti G. ;739.Zupi S., 854.Zuppante U., 735.Zvekanovic M., 482.zII- INDEX NOMINUM DIOECESIUMVICARIATUUM, ETC.AAbidianen., 114.Abitinen., 484.Abulen., 147.Achei oia, 530.Acheruntin., 810Achonry, 105.Acireale, 545. 735.Acquaviva delle Fonti, 855.Adamantin., 597, 802.Adelaide, 301, 302, 308.Adraen., 632.Aegaea, 149, 629.Afogaden. de Ingázeira, 809.Africa Gallica, 113.Agennen., 424, 483.Agnusien., 530.Agra, 555, 631.Agria, 244, 376.Agrigento, 106.Ajaccio, 808, 854.Alatri, 243.Albae Pompéien., 428.Albanen, in Amer., 392.Albano, 244, 3f5.Albenga, 308, 735.Albi, 104, 244.Aleppo, 416, 432.Aleppo dei Latini, 425.Alessandria, 110, 548, 735.Alessandria dei Copti, 110,420.Alesandria d'Egitto, 107, 111,807.Alexandria La, 302, 306.Alexandria nell'Ontario, 732.Alife, 540.Almeria, 307.Altamura, 111, 8552.Amadassa, 112, 632.Amalfi, 852, 853, 855.Ambanja, 114.Ambato, 547.Ambian., 381.Amboina, 390.Amelia, 242.Amerina, 411.Amiens, 107, 537.Ammaedara, 548.Amorio, 808.Amos, 301.And ria, 539.Angelorum in Calif., 396Angers, 104.Anglöna-Tursi, 304.Angren., 481.Antigonish, 301.Antiochia dei Melchiti, 306Antsìrabé, 114, 531.Aosta, 733, 740.Apollonien., 841.Aprutin., 443.Apuania, 546.Aquen., 423, 734, 737, 739,855.Aquisgrana, 739.Aradien., 582.Arassuai, 596.Arassuahyen., 597.Arauca, 633.Arcadiopoli, 530.


888 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.Ardagh, 733.Arequipa, 240, 243.Arezzo, 111, 391, 441.Argentina (respublica), 70,103, 119, 164, 168, 180, 238,545.Arindela, 808.Annidale, 105.Arras, 108, S52.Arx Lamy, 114.Arx Rousset, 114.Ascoli, 101.Ascoli Satriano, 851.Aspendien., 531.Assava, 244, 484.Assis, 112, 121.Assisi, 239.Assuritan., 530.Asti, 432, 539.Asterga, 548.Asturicen., 728, 840.Atene, 303.Atlanten., 581, 750.Atri, 733.Attalen., in Pamph., 632.Augusta, 99, 843.Aurelianen., 436.Australia (respublica), 180.Austria (respublica), 164, 169,180, 541.Auximan., 563.Aversa, 307, 541, 853.Avignone, 109.Avissen., 220.Axomitan., 841.Ayacucho, 544.Azulen., 730, 852.BRadien., 841.Baiona, 112, 242.Baker, 105.Balanen., 632.Balburst in Canada, 302.Baltimora, 538, 539.Bamako, 114.Bamberga, 537, 544.Banguen., 114.Barcellona, 429.Baren, in Pisidia, 220.Bareten., 220.Bari, 112, 255, 388, 401, 408,434, 733, 734, 735.Barren, di Pirahy, 220.Basilea, 158, 395, 41 e ».Bassa-Terra, 157.Bathursten., 538, 738.Beauvais, 537.Belgio, 160, 164, 169, 179, 238,542.Belizen., 560, 631.Belluno, 110.Bengasi, 547.Benevento, 106, 124. 855.Bennefen., 530.Berbera ten., 114.Berea, 740.Bergamo, 110, 422.Berlino, 425, 740.Bertinoro, 303.Beryten. Maron., 429, 435.Bhagalpur, 633.Binda, 8C8.Birmangham, 303, 852, 853.Bisceglie, 539.Bitonto, 307.Bituricen., 108, 382.Bizyen., 531.Bobo-Dioulasso, 114.Bogotá, 266, 393, 423, 424.Boise City, 244, 306.Bolivia (respublica), 164, 169,180, 535, 545.Bologna, 112, 239, 394, 543.Bombay, 126, 252.Bona eren., 842.Bordeaux, 107, 108, 852.Bosa, 808.Boston, 122, 158, 380, 388, 402,414, 536, 538, 545, 854.Botrianen., 531.Bouaké, 114.Brasile (respublica), 93, 96,103, 160, 169, 180, 238, 239,240, 242, 541, 808.Brazzaville, 114.Bredan., 66, 108, 306, 511, 544.Brentwood, 301.Brescia, 111, 239, 243, 732,S54, 856.Bressanone, 853.Brindisi, 856.Brisbane, 104.Bruges, 112, 304, 544, 545,546, 547.Bruklynien., 305, 410, 416,539, 544, 856.Bauken., 632.Buenos Aires, 738.Buffalo, 851.Bugellen., 398.Bukobaen., 528.Bumburien., 369, 732.Bureen., 482.Burdigalen., 376, 427, 435.Burgen., 146.Burligton, 808.CCaeciritan., 580.Cagliari, 394.Caicò, 852, 854.Caiennen., 600, 631.Caietan., 431.Cairns, 107.Calabozo, 302.Calaguritan., 147.Calceaten., 147.Calcutta, 105, 242.Caltanissetta, 307, 839.Camagüey, 307, 308.Camberra, 582.Cambrai, 105, 107, 108, 109.Camden, 106, 400, 856.Cameracen., 379.Camerino, 536.Campanha, 851.Campifontis, 630.Campinen., 220.Campos, 96, 853, 854.Canadá, 169, 180, 545.Canberra-Goulburn., 104.Capo Haitiano, 157.Capua, 540, 736.Caracen., 390.Cara ringen., 597.Caropolitan., 434.Carpi, 856.Carrhen., 841.Cartagine, 306.Casal Monferrato, 308.Caserta, 239, 243, 540, 541.Castabalen., 220.Castellammare di Stabia,308, 541.Castellanen., 78.Castren., 803.Castriesen., 488.Catacen., 112, 201, 430, 433.Catania, 107, 109, 303 , 389,435.Cataquen., 531.Cava, 104, 105.Cefalù, 732.Celerinen., 219.Cenomanen., 149.Cephaluden., 368.Cernitzen., 219.Cesarea in Maur., 629.Cesena, 852, 853.Chàlons, 537.Changanacherry, 158, 239.Chartres, 105.Chersonesitan., 484.Chigago, 380, 391, 404, 411,428, 611, 737, 848.Chieti, 543.Chilapen., 149.Chile (respublica), 164, 169,180, 238, 240, 243, 545, 595,803.Chioggia, 301.Chunchonen., 192.Chvtrien., 221.Cilicia degli Armeni, 737, 738.Cina (respublica), 164, 170,180.Cincinnati, 736.Cirene, 244.Citren., 581.Città di Castello, 740.Civita Castellana, 735, 740.Civitas .Teffersonien., 630.Claromontan., 426.Clazomenien., 531.Cleveland, 383, 396, 536, 539.Cloyne, 740.Coimbra, 308.Cochabamba, 546.Colonia, 243, 423, 537, 542,


Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 889543, 544, 546, 547, 622, 734,736, 737, 738, 739, 854, 856.Colombia (respublica), 68,164, 170, 180, 541.Colosse, 596, 729.Colombo in Ceylon, 402, 544.Comacchio, 540, 740.Como, 243, 735, 855.Conchen, in Aequat., 840.Concordia, 110, 159, 735, 856.Corduben. in Arg., 207.Corea (respublica), 180.Corpus Christi, 851, 853, 854.Cosenza, 854.Costarica (respublica), 164,170, 180, 731, 736, 849.Cotieo, 244, 632.Coutances, 104, 106.Convington, 301, 303, 305,306, 430, 432.Cracovia, 855.Crema, 735, 737.Cremona, 430, 541, 735, 737.Crookston, 104, 105.Crossen., 388.Crotone, 158.Cuba 164, 170, 180, 545, 595,737.Cucuten., 580, 696.Cuiabá, 244.Culma, 158.Cuneo, 395, 733.Curitiben., 486.Curubìtan., 630.Cynopolis., 482.Cyrenen., 220.Cyrrhen., 483, 840.DDakar, 114.Daloaen., 632, 633.Danimarca, 175, 179.Davao, 308.Davenport, 382, 402, 852, 854.Dedzaen., 652.Derbea, 581.Diano-Teggiano, 241, 244, 540.735.Diego-Suarez, 114.Diospolis, 840.Dolìchen., 531.Dominicana respublica, 156,160, 164, 176, 238.Douala, 114.Doumé, 114.Dublino, 375, 853.Dubuque, 539.Duitamen., 562.Dumagueten., 148.Durango, 732.Dusa, 536.Dystien., 221.EEdmontonen., 59, 217.JJdmunston, 733.Egitto (respublica), 164, 170,180, 542.Egugen., 632.Eleuteropoli in Palest., 856.Eliden., 483.Elphin, 242.El Salvador (respublica),164, 170, 180, 541.Eluzan., 149.Engolismen., 418.Eporedien., 399.Equador (respublica), 164,171, 180.Eritrea, 426.Ernakulam, 112.Etiopia, 171, 179.Eucarpen., 740, 839.Fabriano, 112, 365.Faenza, 732, 855.Fargen., 428, 643, 854.Faro, 548.Faten., 630.Feltre, 110.Ferentino, 736.Fermo, 301, 304, 406, 420.Fianarantsoa, 114.Fidenza, 159.Filadelfia, 409.Filippine (respublica), .175,545.Finlandia (respublica), 164,171, 180, 542, 849.Firenze, 106, 243, 376, 378,383, 384, 396, 404, 405, 413,414, 416, 419, 421, 435, 543,546, 547.Florìanopolis, 537, 543.Foba, 596.Forlì, 244, 735.Formosa, 70.Forocornelien., 257.Fort Dauphin, 114.Fort Wayne, 302, 429, 732,734.Foumban, 114.Francia (respublica), 164,171, 180, 731.Friburgo, 381, 402.Friburgo in Brisgovia, 243,546, 547, 732, 737, 739.Frusìnaten., 218.Fu-Kuo-Ka, 591.Fulda, 732, 854.Furnitan., 530.GGaeta, 112, 303, 547, 856.Gagnoaen., 632.Galapagen., 200.Galgarien., 59.Gallipoli, 839.Galveston., 423, 853.Gand, 242, 3C5, 740.Garúen., 114.Genova, 242, 301, 306, 307,357, 389, 403, 405, 408, 735.Georgiopolis, 602, 631.Gergitan., 581.Germania (respublica), 164,168, 180, 541, 542, 732, 737,738, 739. ,Ghardaien., 114.Giamaica, 439.Giappone, 156, 164, 173, 179,542.Giavarino, 853.Gibilterra, 112, 633.Gibuti, 114.Giordania, 179.Girardoten., 580.Gisipen., 840.Goa, 539, 540.Gorizia, 106.Grand Rapids, 106, 733, 734.Grecia (respublica), 180.Greensburgen., 608.Groningen., 65, 149.Grosseto, 306, 308.Grouard, 59.Guadalajara, 405.Guastalla, 109, 413, 737.Guatemala (respublica), 172,180, 297, 545.Guayaquilen., 250.Gulburnen., 582.Guyana Franc, 600.Guyana Ingl., 602.HHaarlem, 65, 105, 107, 108,109, 111, 306, 414, 543, 544,547.Hadrumetìn., 839.Haiti (respublica), 164, 172,180, 545, 808.Hanchow, 244.Hanyang, 244.Harbor Graee, 733.Harrisburg, 851.Hartford, 156, 243.Heliopolis in Egitto, 413.Hieritan., 148.Hieropolis, 580.Hildesheìm, 596, 734.Hilten., 841.Hirinen., 630, 839.Hispalen., 688.Honduras (respublica), 172,180, 545.Honolulu, 158.Hradec Králové, 808.Huancavelicen., 220.Hué, 109.Hypselitan., 632.58 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXTIT, n. 18. — 31-12-1956.


890 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.IIaearezinhoen., 485.Iasna Gora, 73.Ierafitan., 219.Iglesias, 104, 1C5, 106.Imola, 238, 257, 548, 735.India (respublica), 164, 172,542.Indianapolis, 534, 586.Indonesia (respublica), 164,172, 535, 542, 545, 595, 654.Infanten., 58.Inghilterra, 164, 172, 179.172, 179.Iran, 160, 164, 172,179.Irlanda (respublica), 173,541, 736, 808, 866.Ischia, 112, 839.Isernia, 738.Islanda, 180.Isole Bermude, 373.Italia (respublica), 164, 173,180.Iuzean., 530.Ivrea, 548.JJesi, 306, 308, 855.Jessoren., 633, 730.Joliet, 307.Josen., 529.KKansanopolis, 630.Kansas City, 732, 733, 734.Kansas-S. Giuseppe, 740.Karema, 243.Katiola, 114.Kayen., 527.Kerkuk dei Caldei, 548.Ketaen., 649.Khulnen,, 633, 730.Kinduen., 647.Kingston, 157, 301, 439, 631.Kitui, 437.Kanakrien., 114, 530.Kongoloen., 647.Kottayam, 541, 548.Kuduguen., 114.Kupelaen., 557, 632.La Crosse, 851, 855.Lafayetten., 220, 240, 735.Lafayten. in Indiana, 430.Lago Alberto, 110, 112.Lambaesitan., 483.Lamdien., 840.Lamego, 159, 540.Lamiana, 630.Lancastren., 435.Lancianen., 687.ILa Paz, 239, 243.La Plata, 852.L'Aquila, 308.Laren., 482.Larissen. in Thess., 548, 629.Lecce, 447, 475, 733, 734, 736,737, 738, 739, 851, 852, 855.Legaspien., 148, 732, 734.Legionen., 146, 728.Leiria, 303.Le Mans, 737.Leopoldinen., 96.Les Cayes, 301.Libano (respublica), 173, 180,542.Liberia (respublica), 174,180, 545, 644, 725, 731, 736.Librevillen., 114.Liburnen., 390, 428, 431.Liechtenston., 179.Liegi, 112, 306, 307, 543, 546,547, 854.Likunien., 652. ,Lilla, 104, 107, 537.Lima, 537, 544, 640.Limburgo, 538, 732.Lingonen., 424.Linen., 245.Lins, 537.Linz, 543.Lione, 106, 307, 109, 404, 542,544, 852.Lisina, 740.Lismore, 732.Lituania (respublica), 164.Liverpool, 301, 302, 304.Livien., 631.Lodi, 244, 543, 546, 548, 734.Logroño, 146.Lojan., 839.Lomen., 114.Londrinen., 485, 840.Lorena, 853.Loreto, 779.Lorymien., 219.Loyola, 617.Luanden., 414.Lucca, 734.Lugano, 159.Lussemburgo, 72, 105, 174,179, 238, 306, 542, 546, 853,855, 856.Lydenburgen., 631.Lysinien., 839.MMaceiò, 732.Macerata, 735, 855.Mackenzie, 59.Macren. in Maur., 629.Madagascar, 113.Madras-Meliapor, 544, 547.Madraspolis, 565.Madrid, 205, 242, 393, 402,407, 424, 433, 662.Ma gonza, 537.Maitland, 111, 244.Majunga, 114.Malaga, 537.Malines, 105, 109, 110, 111,112, 239, 242, 301, 305, 306.307, 308, 537, 543, 545, 546,547, 734, 737, 738, 739, 740.Malta, 164, 174, 737, 855.Manaos, 537.Manchester, 302, 304, 306.Manfredonia, 851, 855.Manila, 157, 158, 159, 387,814, 834.Marianopolis, 206, 392.Maringafe'n., 485.Marsi, 110.Marsiglia, 109.Martinica, 242.Martiropoli, 740.Masaka, 158.Massana, 384, 434.Massilen., 847.Massilien., 397, 407, 431, 730.Maswaën., 633.Matera, 732.Maurianen., 483.Meaux, 108.Medellin., 394.Medioburgen., 221.Meeruten., 555, 631.Melen., 194.Meliaporen., 565.Memphitan., 149.Meruen., 437.Messenien., 581.Messico, 112, 385, 484, 738*851, 853.Messina, 737.Metellopolis, 730.Metre, 596.Miarinarivo, 114.Milano, 110, 159, 239, 242, 248,301, 306, 307, 376, 382, 407,411, 418, 419, 426, 433, 434,539, 540, 545, 546, 733, 737,739, 740.Mileten., 444.Mitylenen., 220.Mocisso, 244, 729.Modigliana, 159, 244, 732.Molfetta, 546.Molinen., 427, 428, 629.Monacen., 240, 243, 425, 854.Monasterien., 428, 732, 737.Mondovì, 106, 308.Monoecen., 164, 174, 179, 542.Monreale, 106.Montalto, 853.Montefiascone, 539.Monterey-Fresno, 538, 540.Monterien., 840.Montevideo, 194, 243, 386.Montisclaren., 629.Montepellier, 105.Montreal, 737.Moronda va, 114, 530.Mosynopolis, 632.Motherwell, 854.


Moulins, 244.Muenster, 537, 547.Mustitan., 739.Mutinen., 401, 4C6, 808.Nagpur. 158.Nairobi, 437.Namur, 159, 239, 242, 733.Nancy, 104, 405.Nantes, 104.Napoli, 301, 399, 411, 416,433, 467, 540, 541, 542, 543,546.Nardo, 739.Navrongen., 649.Neo-Pampilonen., 580, 693,696.Neven., 629.Newark, 306.New York, 158, 301, 302, 304,425, 536, 537, 538, 539, 540,852, 853.Niagara-Ormen., 446, 846.Nicaragua (respublica), 164,174, 180, 545.Nicastro, 733.Nicolet, 541.Nicopsitan., 630.Nicosia, 539, 740.Nizza, 395, 537.Nocera dei Pagani, 390.Nola, 158, 159, 240.Norwich, 538.Noto, 546.Nottinghamen., 397.Novara, 243, 543.Nunen., 114.Nuova Aurelia, 422.Nuova Caeeres, 158.Nuova Segovia, 853.Nusco, 852, 854.0Oaxaca, 732.Oklahoma, 105, 239, 240, 241,Olanda, 164, 179, 297, 738.Oliveira, 853, 854.Orano, 852.Orcistan., 630.Oria, 852, 855.Orléans, 104, 543.Orte, 735, 740.Ortonen., 687.Oruren., 581.Orvieto, 546, 739.Osimo, 239, 735.Osnabrugen., 398, 484, 544,. 738.Osornen., 197, 629.Ostuni, 540.Otranto, 3C3, 539.Oturkpoen., 529.Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 891Ouagadougou, 114.Ouidahen., 114.Oxomen., 146.Paderborna, 536, 537, 542,732, 736.Padova, 306, 307, 308, 434, 435,543, 733, 735, 737,Pakistan (respublica), 164,175, 180, 542.Palermo, 395, 399, 738.Pampilonen., 542, 546, 630.Panamá, 302.Panama (respublica), 175,180, 541, 736.Panio, 740.Paraguay (respublica), 164,175, 180, 542, 731.Parigi, 104, 107, 108, 109, 111,221, 240, 305¿ 378, 379, .387,396, 398, 407, 423, 424, 429,430, 436, 537, 543, 544, 594,852.Parintins, 545.Parma, 733.Pastopolitan., 68.Pavia, 239, 243, 244.Peoria, 539, 735.Périgueuz, 544.Perù (respublica), 175, 180.Perusin., 155, 158, 242, 413,543, 732, 734, 735, 739, 854,855.Pesaro, 109, 539.Pesqueiren., 809.Peterborough, 157.Piacenza, 110, 853.Pietersburgen., 656.Pinerolo, 106.Pinnen., 432.Fisa, 409, 543, 545, 735.Pisìta, 851.Pistoia, 159.Pittsburgh, 732, 734, 735, 738.Placentin., 254.Platien., 397.Plymouth, 736.Podocarpatia, 434.Pointe Noire, 114.Poitiers, 108, 109.Polonia (respublica), 73, 164.Pompeiopolis in Cilicia, 580.Pompeiiopolis in Paphlagonia,548, 730.Pondicherry, 536.Poona, 158 159, 242.Popayán, 537.Portland, 853.Porto, 158.Portogallo, 160, 164, 176, 180,542.Porto Luigi, 852, 853.Portus Hispaniae,! 488.Portus Montt, 197.Portus Novi, 114.PPortus Victoriae, 383.Posnania, 740.Prato, 819.Prienen., 483.Pucallpaen., 604.Pulati, 808.QQuebec, 157, 177, 240, 301.509, 542, 854. .Quiten., 250, 292.RRabat, 114.Ragusa, 106, 110, 239.Rangunen., 126.Rapid City, 538.Ra polla, 541.Ratisbona, 544, 547.Ravenna, 483.Reggio Calabria, 307, 433,735, 739.Reggio Emilia, 110, 733, 735,739, 831.Reginaten., 428.Reims, 104, 543, 545.Reno, 851, 853, 854.Requenaen., 604.Resistencia, 70.Rhedonen., 390, 570, 578.Rhemen., 396.Rhodopolis, 483.Richmond, 851.Rieti, 735, 856.Rimini, 158, 159;Ripatransone, 306.Rio jen., 71.Rochester, 156, 301, 303, 304.Rockfordien., 581, 839.Rockhampton, 302.Rodez, 536.Rosarien., 119, 426.Roterodamen., 65, 149.Rothomagen., 431.Rouen, 851, 852.Rubaga, 542.Ruremonda, 106, 108, 109,III, 547.Ruvo, 733, 851, 855.SSaar, 180.Sagalassen., 530.Sagien., 417.Salamanca, 543.Salamiina, 301.Sale, 302. -Salerno, 243, 396, 421, 739.Salina, 303, 304.Salisburgo, 104.Salt Lake City, 24.1.Salto, 732.Samnitica regio, 123.


892 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.Sandhurst, 104.S. Andrea, 100.S. Angelo in Vado, 541, 734.Sansepolcro 735.Santander, 146.Santiago del Chile, 537.S. Antonio, 536.Sarno, 243.Sassandren., 114.Sassari, 855.Sault Ste-Marie (Canada),157.Savannen., 750.Savona, 239.S. Boniface, 591.S. Carlo del Pinhal, 852.S. Christophorus de Habana,305, 434.S. Clodoaldo, 738.Scranton, 733.S. Didaci, 102.S. Die, 852.Sebastopoli di Abasgìa, 112.Sècovìa, 431.-Séez, 104, 108.Segovia, 146.Seguntin., 146.Selymbrian., 148, 580,Senigallia, 307.Sens, 537, 544.Septemlacunen., 802.Sessa Aurunca, 852, 855.S. Francisco, 539, 853.S. Gallo, 104, 105.S. Germano di Rimouski,157, 303.S. Giacinto, 301, 306.S. Giorgio in Alga, 78.S. Giorgio nell'Isola Grenada,488.S. Giovanni di Terranova,157, 240, 607.S. Girolamo di Terrebonne,303.S. Giuseppe di Costarica, 637.738, 739.Sherbooke. 302.s'-Hertogenbosch, 66,106, 107,108, 109, 111, '305, 306, 511,544, 545, 547.S. Iacobus Capitis Viridis,221.S. Iacobus de Maria, 840.S. Iacobus Equitum, 729.Siena, 159.Sinaloa, 301.Sintang., 654.S. Iosephus in Uruquaria,194.Sioux City, 105, 733, 734.Siouxormen., 840.Sipontin., 424.Siracusa, 427, 854.Siria (respublica), 164, 176,180, 542.Siten., 841.13. Ludovicus Seneg., 527.S. Luigi, 538.S. Marcus et Bisinianen.,219.S. Maria, 854.S. Maria Greca, 661.S. Marino (respublica), 164,176, 180.S. Marta, 580.S. Miniato, 304, 307, 540.Smirne, 308.S. Nicola d. 1. Arroyos, 852.Sokodé, 114, 633.Sora, 307.Soria, 146, 147.Southwark, 108, 304.Sovana-Pitiglìano, 733.Spagna, 164, 171, 180, 542.S. Pauli in Alberta, 59, 217.S. Paolo del Brasile, 852.S. Paolo di Minnesota, 740.Spira, 546, 740.Spokane, 733, 851.S. Raimondo, 604.SS. Assunzione, 2S9, 244.S. Sebastiano, 543.S. Severino, 855.S. Severo, 111, 306.SS. Trinitas Caven., 840.Stanleypolis, 647.Stati Uniti (respublica), 141,171, 180, 545.Steubenville, 104, 105, 106.Strasburgo, 109, 542, 851.Svizzera (respublica), 176,180.Sydney, 104, 106, 304, 640.Syracuse, 536, 538, 540.TTaboraen., 528.Tamalen., 649.Tamatave, 114.Tamaulipan., 220;Tananarive, 114, 634.Taranto, 307, 417.Tarbien., 377.Tarvìsin., 221.Taubaté, 539, 854.Telmisso, 548.Teramo, 239, 242, 243, 303,734.Tergestin., 435.Terni, 308, 412, 826.Theatin., 427.Themisonen., 729.Thiaven., 582.Tifernaten., 841.Tivoli, 308, 856.Todi, 1C6.Tokio, 851.Toledo in Amer., 157, 158.Toletan., 146, 491.Tolosa, 407, 584, 808.Torino, 111, 306, 308, 375, 376,378, 382, 383, 389, 391, 394,398, 403, 404, 409, 410, 412,413, 417, 427, 430, 431, 436,539, 543, 547, 548, 739.Toronto, 60, 305, 306, 308,591, 738.Tortona, 244, 548.Tournai, 107, 241, 307.Tours, 538, 808.Trani, 661.Trapani, 734.Trento, 243, 735, 740.Treviri, 536, 590.Treviso, 110, 112, 307, 732,736, 740.Trieste, 539.Tripoli, 110.Trivento, 855.Troia, 541.Trujillo, 544.Tueuman, 852.Tuguegaraoan., 58.Tulancingen., 484.Tunja, 104, 301.Tunquen, in Columbia, 410.Tuscamien., 581.Tuy, 537.Tyanen., 483.UUagaduguen., 557.Ucayali, 604.Ugento, 159, 734.Umtatan., 367.Ungheria, (respublica), 741,748.Urgellen., 658.Uruguaiana, 537.Uruguay (respublica), 160,164, 177, 180.Usulen., 581.Utinen., 149, 407, 415, 427,630, 734.Utrecht, 65, 108, 306, 544, 547.VVagaduguen., 557.Valadaren., 597.Valdivien., 197.Valencia in Venez., 301, 304.Valentin. (Brasile), 247.Valenza, 301, 308.Valleguidonen., 422.Valien, in Lucania, 220.Valleyfield, 737.Valva 541.Vancouver, 60, 157, 158, 240.Vannes, 104.Varsavia, 73, 761.Vegen., 729.Velebusdo, 596.Velloren., 632.Venezia, 111, 305, 391, 403,406, 547, 740.Venezuela (respublica), 164,177, 180, 817.Ventimiglia, 306.


Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 893Vercelli, 424, 737.Verona, 304, 306, 308* 856.Versailles, 1C5, 108, 400, 412.Verulan., 218, 220.Vicenza, 854.Vichada, 633, 645.Vienna, 107, 109, 110, 111,'412, 483, 498, 543, 546, 547.Vietnam (respublica), 177,180, 546.Viglevanen., 429, 852.Villavicentien., 645.Viseu, 303.Viterbo, 307, 541.Vittoria, 543.Vittorio Veneto, 157, 159, 221,240, 242, 308.Viviers, 108, 851.Volterra, 543, 734.wWagga-Wagga, 735.Washington, 301, 303, 304,737.Westminster, 301, 302, 304,596, 841.Wilcannìa-Forbes, 104.Wilmington, 733.Winona, 538, 539, 853.Wollongongen., 582.Worcester, 105, 106.Würzburg, 732, 738, 739.XXylopolis, 580.YYaounde, 114.Yarmouth, 157, 239, 240. >zZaku, 808.Zara, 855.Ziguinçhoren., 114.Zombaen., 652.III - INDEX NOMINUM RELIGIONUMAAncelle del Ssmo Sacramento,297.Augustiniani ab Assumptione,298.CCongregatio :— a santa Cruce 149.— Mariae Auxiliatricis, 221.— Oblatorum S. Ioseph, 850.— Presbyterorum a SsmoSacramento 268, 297.— Sancti Spiritus, 596.— Servorum a caritate, 298.— Servularum B. M. V. Immaculatae,370.— delle Ancelle Concezionistedei Divin Cuore diGest, 688.— delle Serve dello SpiritoSanto, 298.— delle Serve di Gesù, 299.FFiglie dì S. Maria della Provvidenza, 298.Filii Sacrae Familiae, 849.IIstituto :— delle Suore Ausiliatricidelle anime purganti, 299.— delle Suore MissionarieFiglie di S. Maria di Nazareth,849.Intitutum :— Fratrum B. M. V. a Misericordia,850.— Fratrum Scholarum christianarum,596.— Parvulorum Fratrum Mariae,596.—- Sororum S. Mariae adNemus, 586, 596.OOrdo:— Antonianus Aleppensi Syro-Maronitarum,567.— Antonianus Libanensis Syro-Maronitarum,567.— Antonianus S. Isaiae Syro-Maronitarum,567.— B. M. V. de Mercede redemptioniscaptivorum, 80.— Cartusiensis, 614.— Cisterciensium Reformatorum,584.— Fratrum Eremitarum S.Augustini, 209.— Fratrum Minorum, 298,299, 571, 812.— •Fratrum Minorum Capulatorum,571, 595, 849.— Fratrum Minorum Conventualium,571.— Monialium S. Benedicti,297.— Fratrum Praedicatorum,489.— S. Benedicti, 656.— Tertius Carmelitarum disealceatorumMalabarensium,41.Ordo:— Tertius regularis S. Francisci,571, 843, 849.Ospitaliere dì san Giuseppede l'Hôtel Dieu, 300.SSocietas :— Divini Salvatoris, 299.— Iesu, 269, 299, 596, 613,618, 842.— Missionariorum a S. Ioseph,849.— S. Columbani pro missionibusapud Sinenses, 193.—• S. Francisci Salesii, 297.Suore :— Betlemite Figlie del SacroCuore, 850.— del Divin Salvatore, 299.— della Carità di S. Maria,595.— della Divina Provvidenzain Badalona, 298, 595.— della S. Famiglia del Terz'Ordinedi S. Francesco,849.— del Ssmo Sacramento,298.— del Tez'Ordine Regolaredi N. S. del Monte Carmelo,644.— di N. S. della Misericordia,850.— di S. Giuseppe, 850.— Domenicane di S. Caterinada Siena, 300.— Francescane del BambinGest, 297.


894 Index nominum religionumSuore :—i Francescane Missionariedi M. Ausiliatrice, 298:— insegnanti di S. Croce diMenzingen (Terzo Ordinedi S. Francesco), 297.— Minime Ancelle della S.S.Trinità, Suore Montalve,644.— Missionarie del PreziosissimoSangue, 596.Suore :— Missionarie Francescanedel Verbo Incarnato,850.— piccole dell'Assunzione,298.— pìccole della S. Famiglia,595.— Serve dei poveri, 299.— Serve dello Spirito Santo,298.Suore :— Stabilite nella Carità diGesù Buon Pastore, 644.TTerz'Ordine di S. Francesco,297, 298, 299, 573, 849.


ivINDEX RERUM ANALYTICUSAAcademia Theologica Pont. Romana. Ei Statutanova dantur, 493.Actio catholica:— Eius finis a B. P. illustratur, 34;— et puellae E. M. J. F. O., 276;— et cultus eucharisticus, 578 ;—• et Germania, 622;— in Hispania, 663;— in Italia, 699;— in dioecesi Interamnesi, 830;— In Insulis Philippinis, 835.Aequatoris Respublica. B. P. eius christifidelibusgratulatur de pietate erga B. M. V.Perdolentem eosque adhortans, pro iis precatus292 s.Agricolae. Agrorum cultores Foederationisnationalis Italicae B. P. alloquitur eosdemadhortans ut pergant ad normas doctrinaesocialis christianae se conformare, 277, acseipsos colant ut agrícolas, 279 yut membrasocietatis, 280, ut filios Dei 281.Alacoque (S.)Margarita Maria et cultus SsmiCordis Iesu, 339.Albania. B. P. eius Episcopis et christifidelibusscribit dolens ob vexationes in Ecclesiameosque hortatur, 549.Americae Septentrionalis Statuum Foederatorumalumnos scholarum B. P. hortaturad sollicitandam caritatem erga puerosindigentes aliarum nationum, 141.Amor sensibilis Cordis Iesu ab instante mortisusque ad Resurrectionem suspensus, 328.Ancillae domesticae curae addictae. S. Zitaearum Patrona caelestis proclamatur, 259.— B. P. eas paterne votis ac monitis cumulat,ut se servent a malo et bonumoperentur, 499 ss.Anniversariae celebrationes :— LXXX Natalis et XVII Electionis PiiPp. XII, 161 ss., 779.— L anni a manifestatione B. Mariae V.Perdolentis, in urbe Quìtensi commemorata,292.— CCCOL ab instituta Cohorte e militibusHelveticis, custodiae Domus Summi Pontificisaddicta, 449.— L anni post Decretum S. Pii X de Communionefrequenti, 578.V. Centenariae commemordtiones.V. Pius Pp. XII.Apostolatus Orationis. Moderatoribus Sodalitatisundique coadunatis B. P. gratulaturde eius profectu et, genuinis lineamentisspiritus et naturae Apost. Orat.delineatis, eius rationes cum aliis religionisconsociationibus exponit, 674 ss.Arma deleteria a B. P. reprobantur, 37 ss.,291.Ars non est soluta ab omni ratione quae nonsit ars, seu alius ordinis, 10 s., 710.Asmar Revmus P. Isaias, Ordinis AntonianiS. Isaiae Syro-Maronitarum ModeratorGeneralis. Ei B. P. scribit xvi expletosaeculo ab obitu S. Antonii Coenobiarchae,657.Astronautica. Conatus communes omnium aduniversum per astronauticam imperio hominispacifice adiciendum eo conferre debentUt animis infigatur communitatishominum et societatis in Deo sensus,790 ss.BBasilicae Minores declarantur Templa: B.M. V. de Rupe, seu de « Las Lajas » indioecesi Pastopolitana, 68; CathedraleRiojense S. Nicolao Barensi dicatum, 71 ;B. M. V. a perpetuo succursu in urbeBostoniensi, 122; B. M. V. Immaculataein urbe Catacensi, 201 ; S. Ioseph in urbeMarianopolitana, 206; B. M. V. a Ss.Rosario in loco « Villa del Rosario »,archid. Cordubensis in Argentina, 207;B. M. V. de Monte, in suburbio Bombayensisurbis, 252 ; B. M. V. « S. Maria di Campagna» in urbe Placentia, 254 ; CathedraleBarense, 255; Forocorneliense B. M. V.«dei Piratello» in dioecesi Imolensi, 257;S. Francisci Asisinatis in urbe Arretina,411, Cathedrale Aprutinum, 443; B. M. V.Immaculatae in oppido «Seminara» Miletensisdioecesis, 444; B. M. V. de Guadalupeintra fines Toletanae archidioecesis,491 ; Cathedrale Auximanae dioecesis, 563 ;S. Thomae Apost. Cathedrale Madraspolitanaeet Meliaporensis dioecesis, 565 ; Cathedralearchid. S. Ioannis Terrae novae,607 S. Vincentii a Paulo, apud Latrobe,dioecesis Greensburgensis, 608; Cathedralearchid. Acheruntinae, 610, B. M. V. Per-


896 Index rerum analyticusdolentis, valgo « Our Lady of Sorrows » inurbe Chicagia, 611.Bellum a B. P. deprecatur, 50, 291, 746, 787 ss.Benignus a S. Hilario Revmus O. F. M. Cap.Minister Generalis. Ei B. P. scribit v exeuntesaeculo ab obitu S. Petri Regalati,571.Bibliotheca Historica Medii Aevi, AugustiPotthast noviter edenda, 211.Boccetta Revmus P. Ioannes, Tertii Ordinis8. Francisci Minister Generalis. Ei B. Pscribit v exeunte saeculo ab obitu S. PetriRegalati, 571.Bostani Revmus P. Aloisius, Ordinis AntonianiAleppensis Suro-Maronitarum ModeratorGeneralis. Ei B. P. scribit xviexpleto saeculo ab obitu S. Antonii Coenobiarchae, 567.Brasilia. B. P. gratulationes ac vota eiusdemReipublicae Praesidi promit, 93.Bulgaria. B. P. eius Pastoribus et christifidelibusscribit dolens ob vexationes inEcclesiam eosque hortatur, 549 ss.CCadavera humana^ Officia publicae potestatiserga ea, 466.Cancer. B. P. cancerologis gratulatur de studioindefesso ad vincendas difficultates incuratione cancri. Vota promit ut morbuset peccatum ab homine arceantur, 666 ss.V. Therapia.Cantus populares religiosi, qua ratione in sacrisadmittendi, 20 s.Capitulum cathedrale : erigitur in dioecesibus:Linensi, 245; Valentina in Brasilia,247.— innovatur: Angrensis, 481.Caritas. A B. P. simul in veritate commendaturcensoribus librorum, 134; Praeceptum«diligite alterutrum» Parochis UrbisB. P. illustrat et commendat, 135 ss.; aB. P. sollicitato pro pueris indigentibus,141 ss.; a B. P. commendatur christifidelibusin Insulis Philippinis, 837.Caro Rodríguez Emus P. D. Card. Iosephus,Archiep. S. Iacobi in Chilia, Legatus delectusad VI Conventum ex omni Americade sociali institutione in scholis provehenda,616.Cassant (S. D.) Iosephus Maria. Decretumintroductionis causae pro eius Beatificatione,584.Cathedralis Aedes Coloniae e belli ruinisrestituta, 623.Causae actae in Tribunali S. R. Rotae a.1955 recensentur: quae per definitivamsententiam, 375, et quae transactae velaliter finitae, 422.Cecoslovachia : B. P. Episcopis et christifidelibusscribit dolens ob vexationes inEcclesiam eosque hortatur, 549.Censura librorum. B. P. gratulatur censoribusut sibi adiutoribus in ministerio pastorali,127. Confirmato momento rectaecensurae, quae non tantum respicit mores, jsed etiam ad scientiam, litteras artesqueextenditur, considerans « subiectum » censurae,quaedam praeciqua principia exponitut censor finem assequatur, 128 ss.Insuper quaedam effata veterum illustrat,131 ss.Centenariae commemorationes : Tertio vertentesaeculo a libertate Poloniae restitutaper defensionem Sanctuarii JasnaGora, 73; Quinto vertente saeculo ab obituS. Laurentii Giustiniani, 77; Septimo volventesaeculo ab obitu S. Petri Nolasci,80, Septimo exeunte saeculo ab unitateEremitarum Sodalium constituta, 209 ; Millesimoexeunte anno a quo S. Olga s. baptismumrecepit, 260; Quinto vertentesaeculo ab obitu S. Ritae a Cascia, 267;Saeculo exeunte ab ortu CongregationisPresbyterorum a Ssmo Sacramento, 268;Quarto vertente saeculo ab obitu s. Ignatiide Loyola, 272, 613, 617 ss.; Saeculoexeunte a Festo Ssmi Cordis Iesu celebrandoin universa Ecclesia iussu PiiPp. IX, 309, 341; Saeculo exeunte ab ortuUniversitatis studiorum Niagara-Ormensis,446; Saeculo exeunte ab « Opere Orientis »condita, 496; Quinto vertente saeculo arecognita innocentia S. Ioannae d'Arc,509; Nono revoluto saeculo a Cathedraliauximana Ecclesia consecrata, 564 ; Saeculoxvi expleto ab obitu S. Antonii Coenobiarchae,567 ; Quinto exeunte saeculo abobitu S. Petri Regalati, 571; Saeculo exeuntea dedicatione Cathedralis templiS. Ioannis Terrae Novae, 607; Saeculoexpleto a S. Vincentii a Paulo Abbatia,apud Latrobe condita, 609; Quinto vertentesaeculo a Coenobio Cartusiano Vedanaecondito, 614; Tertio exeunte saeculoab obitu Lucae Wadding, 812.Chemíotherapia. V. Therapia.« Civitas propter cives, non cives propter civitatem». Hanc sententiam B. P. illustrat,679.Clausura Monialium : Instructio S. C. de Religiosisagit: 1. De clausura papali generatim,2. de c. p. maiore, 513 s.; 3. de c.p.minore, 520 s.; 4. de c. p. et FoederationibusMonasteriorum, 525 ; 5. de' instaurationec. p. 526.Clerus Urbis. Eum B. P. dilaudat, admonet,hortatur, 135.Coenobium Cartusianum Vedanae. Quintovertente saeculo ab eodem condito, B. P.praeclara maiorum exempla commemoratatque imitanda commendat, 614.Coexistentia in veritate, iustitia et caritateest studium Ecclesiae, 186.Communio Eucharistica quotidiana, a S. PioPp. X promota, a B. P. inculcatur, 578.Communismus respuendus, 33, 828. V. EcclesiaCatholica. V. Materialismus.Conceptio humana. Interventus ad eam praeveniendamreprobandus, 68i.Conductores operum inferioris vel medii ponderis.B. P. gratulatur ob eorum Sodalitatumprofectu eosque hortatur, ut fraternefaveant erga operam dantes partem


Index rerum analyticus 897congruam fructuum ac simul gestionis ipsiusoperis, 798.Consecratio Aemilianae Regionis Ssmo CordiIesu. Christifideles, in urbe Regiensi coadunatos,B. P. hortatur ad devotionemfovendam erga Ssmum Cor Iesu et admonetut eorum consecratio in statu divinaegratiae fiat seeumque ferat intimamsui oblationem, ut Christus regnetin medio eorum, 831.Constitutiones Religiosorum. V. Religiosi.Conventus :— Sodalitatis Magistrorum catholicorum exItalia, 43; Sodalitatis Italicae missiciorummilitum « Granatieri di Sardegna »,50; Consilii « Food and Agriculture Organisation», 53 ; De re biblica iuxta datasnormas habeantur, 61; A Secretariatu exomnibus gentibus catholicorum medicorumindictus, 82 ; Cleri librorum censurae addicti,127; Versaliensis utriusque Cleri" adactionem pastoralem provehendam, 264;Foederationis universalis puellarum catholicarum,272; Foederationis Italicae AgrorumCultorum, 277; Internationalis protutela et sociali integratione leprosorum,281; Quoad accomoda tam renovationemStatuum perfectionis, 295; Medicorum demorbis « arterias coronarias » afficientibus,454; Universalis de fecunditate et sterilitatehumana, 467 ; Sodalium tertii OrdinisS. Francisci ex Italia, 573; Ex omni Americade sociali institutione discipulorum inscholis recte provehenda, 616; E christifidelibusGermaniae ob « Katholikentag »,622 ; Utriusque Cleri ex universa Hispaniade perfectione religiosa et sacerdotali dequeapostolatu provehendis, 662; E Coetibusadhaerentibus Unioni internationalicontra cancrum, 666; Sodalitatis internationalisScientiarum de re oeconomica,670; Internationalis Moderatorum Sodalitatisab Apostolatu Orationis, 674; InternationalisMedicorum catholicorum,677; Utriusque Cleri Italiae de hodiernispostulatis ac normis ad Pastorale Ministeriumaptius provehendum, 699; Internationalisde Liturgia Pastorali, 711 ; Foederationisinternationalis Astronauticae,790 ; Sodalitatis Italicae de « Chemiotherapia», 793; Internationalis Sodalitatumcatholicorum Conductorum operum inferiorisvel medii ponderis, 798.Conventus eucharistici : ex foederali UnioneBirmana in Rangunensi urbe, 126; e totaItalia, Lyciae habitus, 447, 475; e totaGallia, in urbe Rhedonensi habitus, 570,578 ; ex Insulis Philippinis, Manilae ,habitus,814, 834.Cordis 88. Iesu Cultus. Litterae Encyclicae :« Haurietis aquas ». Proemium : Mirum incrementumcultus Ssmi Cordis Iesu persaeculum exeuntem ab Eiusdem festouniverso orbi extenso, 309 s. 1. Immeritoa quibusdam Ssmi Cordis cultus parvipenditur,quasi superfluus et arbitrarius:est enim Cor Iesu naturalis index seusymbolus mirae Redemptoris caritatis ergahumanum genus, quamvis eiusmodisymbolus explicite non inveniatur in SacrisLitteris, 311 ss. 2. Idem cultus, inVeteri Testamento praesignificatus, in Novolegitima fulcitur ratione: Cor enimIesu ex unione hypostatica amorem habettum sensibilem, tum humanae Christivoluntatis, speculum infiniti illius Amoris,quem Persona Verbi habet communemcum Patre et cum Sancto Spiritu. Triplexille amor fundamentum est et culmenIncarnationis et Redemptionis: indePassio et mors Crucis, Eucharistia,Maria Virgo, Ecclesia, 320 ss. 3. CultusSsíñi Cordis praevia lineamenta summatimdescribuntur usque ad peculiarem notam,apud S. Margaritam Mariam Alacoque,amoris atque reparationis; indementes ad contemplationem ac venerationemmiserentis Dei erga humanum genussunt allectae. Nullo igitur modo reprehendípotest cultus Cordis Iesu « physici» quasi ad amorem intimum Dei impedimentum,cum amor sive sensibilis sivevoluntatis humanae Christi sit analogicesimilis caritati immensae Dei, eique subiectus,329 ss. 4. Cum ergo Cor Christireapse sit Cor Personae Divinae, idestVerbi Incarnati, in cultu Ssmi CordisIesu practice religio christiana contineturuniversa atque in eo adimpletur praeceptumamandi Deum ex toto corde, 337 ss.5. In praesenti tot maiorum ingruentiumdiscrimine nihil ad hominum salutem efficaciusquam ardens cultus erga Cor Iesu,non disiunctus a cultu erga Cor ImmaculatumDei Genitricis Mariae, 345 ss.Cornea. De translatione corneae in oculumhominis B. P. agit. 459 ss. Quoad liceitatemtranslationis humani membri singuliscasibus iudicandum est, 461 : quoad cornearavero e defuncto ad vivum inocuiandamnulla difficultas viget, immo caritateet scientia fulcitur, 462. Cadaver per senon amplius est subiectum iuris : servandatamen est eius dignitas etiam a publicapotestate, 464 s.Goronariae arteriae. De earum morbis B. P.fuse loquitur, 454.Coronatio. Imaginis B. M. V. de Monte, insuburbio Bombayensi, 252. B. M. V. Perdolentis,in urbe Quitensi, 292.Costantini Revmus P. Victorius, O. F. M.Convent. Minister Generalis. Ei B. Pscribit v exeunte saeculo ab obitu S. PetriRegalati, 571.Costa Rica Respublica. Eius Praesidi B. P.gratulationes ac vota promit, 726.Cultura. V. Ecclesia Catholica.DD'Alton Emus P. D. Card. Ioannes, Archiep.Armachanus. Ei B. P. scribit tertio exeuntesaeculo ab obitu Lucae Wadding, 512.d'Arc (8.) Ioanna. Eius fides ac recognitainnocentia a B. P. exaltantur, 504 s.


898Index rerum analyticusde- la Colombier (B.) Claudius, et cultusSsmi Cordis Iesu, 339.Dioeceses :— noviter erectae: Groningensis, 65; Roterodamensis,65, Dakarensis, Ziguinehorensis,Bamakoënsis, Uagaduguensis, Bobodiulassensis,Kuduguensis, Nunensis,Konakriensis, Abidianensìs, Buàkensìs,114; Daloaënsis, Katiolaënsis, Lomensis,Sokodensis, Cotonuensis, Portus Novi,Yaundensis, Dualaensis, Nkongsambaënsis,Garuensis, Dumensis, Brazzapolitana, Liberopolitana,de Pointe Noire, Arcis Rousset,Banguensis, Berberatensis, ArcisLamy, Tananarivensis, de Diego-Suarez.Ambaniaënsis, 115; Maiungaënsis, Antsirabensis,Tamatavensis, Miarinarivensis,Fianarantsoanensis, Arcis Delphini, Morondavensis,116; Rabatensis, Laghuatensis,Gibutensis, 116; Melensis, S. Ioseph,in Uruquaria, 195; Osornensis, 197; Kingstonensis,439; Londrinensis, Maringaënsis,485; Castriensis, S. Georgii in InsulaGrenada, 488; Meerutensis, 555; Kupelaënsis,557 ; Belizensis, 560 ; Valadarensis,597;Caiennensis, 600; Georgiopolitana, 602;Navrongensis, 649; Cucutensis, 696; Atlantensis,750; Afogadensis de Ingázeira,809.—- suffraganeae : Groningensis et Roterodamensis,metropolitanae Ultrajectensi, 66;Ziguinchorensis, Bamakoënsis, metrop. Dakarensi,115; Bobodiulassensis, Kuduguensis,Nunensis, metrop. Uagaduguensi,115; Buakensis, Daloaënsis, Katiolaënsis,metrop. Abidianensi, 114; Sokodensis,metrop. Lomensi, 115; Portus Novi, metrop.Cotonuensi, 115; Dualaënsis, Nkongsambaënsis,Garuensis, Dumensis, metrop.Yaundensi, 115; Liberopolitana, dePointe Noire, Arcis Rousset, metrop. Brazzapolitanae,115; Berberatensis, Arcis Lamy,metrop. Banguensi, 115; Diego-Suarez,Ambaniaënsis, Maiungaënsis, Antsirabensis, Tamatavensis, Miarinarivensis, Fianarantsoaënsis,Arcis Delphini, Morondavensis,metrop. Tananarivensi, 115 s.;Melensis, S. Iosephi in Uruquaria, metrop.Montisvidei, 195; Osornensis, metrop.Ss. Conceptionis, 198; Potus "Veteris,metrop. Guayaquilensi, 251; Londrinensis,Maringaënsis, metrop. Curitibensi, 486;Castrensis, S. Georgii in Insula Grenada,metrop. Portus Hispaniae, 489; Meerutensis,metrop. Agraensi, 556; Kupelaënsis,metrop. Uagaduguensi, 558; Valadarensismetrop. Adamantinae, 598; Georgiopolitanametrop. Portus Hispaniae, 603; Navrongensis,metrop. Litoris Capitis, 650;Succursensis et S. Aegidii, Bucaramanguensis,metrop. Neopampilonensi, 694;Cucutensis, metrop. Neo-Pampilonensi,697 ; Atlantensis, metrop. Baltimorensi,751; Afogadensis de Ingázeira, metrop.Olindensi et Recifensi, 810.—< dismembratae : Ultraiectensis et Harlemensis,65 ; Montisvidei, Floridensis-Melen-«is, Saltensis, 195; Valdiviensis, PortusMontt, 197; Quitensis, 250; Nairobiensis,Meruensis, 437 ; Iacarezinhoensi, 485 ; PortusHispanine, 488; Agraensis, 555; Uagaduguensis,557; Adamantina, Arassuahyensis,Caratingensis, 597; Tamalensis, Ketaënsis,469 ; Neo-Pampilonensis, 696; Savannensis-Atlantensis,750; Pesqueirensis,809.— quarum fines mutantur: Infantensis, Tuguegaraonensis,58; Leopoldinensis, Camposinae,96; Burgensis, Toletanae, Legionensis,Oxamensis, Seguntinae. Calaguritanaeet Calceatensis, Segobiensis, Abulensis,Palentinae, Santanderiensis, 146 s. ;Valdiviensis, Portus Montt, 198; Edmontonensis,S. Pauli in Alberta, 217; Buscoducensis, Bredanae, 511; Taboraënsis, Bukobaënsis,528; Iosensis, 529; Camberrensiset Gulburnensis, Wollongongensis,582; Camberrensis et Gulburnensis, Bathurstensis,583; Lancianensis et Ortonensis,687; Asturicensis, Legionensis, 728;Adamantinae, Septemlaeunensis, 802.— quarum nomen mutatur: Floridensis-Melensis,tantum Floridensis appellabitur,196; Verulana, deinceps Verulana-Frusinatensisappellanda, 218; de Ucayali,deinceps Sancti Raymundî appellanda,604; .Tessorensis, deinceps Khlnensis appellanda,730; Savannensis-Atlantensis,tantum Savannensis appelábitur, 751.— Ecclesia Metropolitana Quebecensis tituloSedis « Primatialis » ad honorem omniumEcclesiarum universae Dicionis Canadensiscondecoratur, 509.Doctrina socialis catholica cordi est B. P.,79, 94, 272, 277 s., 291, 589, 616 s., 622, 638,640, 663; et agricolae, 277 s. ; et Costa Rica,726.EEcclesia Catholica :— Eius munus est rectam rerum ordinationemtueri, ita ut ea quae rerum temporaliumprogressionem respiciunt iis quaead animum pertinent ordinatim subiciantur,166 ss., 273.—• Rerum oeconomicarum rationumque technicarumcommercia prudenter tractanda,quo superior bonorum animi ordo colaturet servetur, 166, 184, 274, 670.— Non unum et idem èst cum singularumgentium culturae spatiis, quia religio estab iis independens ac praestantior, 211ss.; B. P. haec affirmans, illustrat tamenintimam rationem, qua religio in culturamcivilem sane influit, 213 ss.— « Signum levatum in nationes » a catholicisGermaniae celebratur ac eius vis a B. P.illustrantur, 622 ss. V. Katholikentag.Educatio recta puerorum, 43; prolis 473; iuvenum,616, 663.« Energia nuclearis ». Eius inquisitionem etbonum usum B. P. dilaudat, at malum reprobat,187.Episcopi ritus byzantini slavici. Millesimoexeunte anno, a quo princeps sancta Ol-


Index rerum analyticus 899ga s. baptismum recepit, B. P. Eis scribitvirtutes s. Olgae et s. Vladimiri revocans,hortaturque omnes in hodierna aerumnarumprocella ut Eos imitentur ne concidantanimo, immo, Deo confisi, OrientaliumGentium ad Ecclesiae Unitatem reditumaccélèrent, 260 ss.Errores serpentes contra doctrinam EcclesiaeB. P. recenset ac reprobat, 708 s.« Ethica situationis » reprobanda, 144, 682,708.Eutanasia respuenda, 681.Gracias Emus P. D. Card. Valerianus, Archiep.Bombayensis, Legatus mittitur adConventum Eucharisticum ex FoederaliUnione Birmana in Rangunensi urbe celebrandum,126.« Granatieri di Sardegna ». B. P. pro eisorat, eosque hortatur ut secundum Christilegem vivant simulque erga Patriam sintfideles; bellum deprecatur, 50 ss.Graviditas. Eius abruptio directa respuenda,681.Guérin (S. D.) Theodora. Decretum introductioniscausae pro eius beatificatione, 586.FFacultas genitalis. Eius usus extra matrimoniumest semper reprobandus, 472.Facultas theologica erigitur: Trevirensis,590 ; « Marianum » in Urbe, 638; StatutaSydneyensis approbantur, 640.Fecunditas humana artificialis est reprobanda,471.Festum SS. Apostolorum Philippi et Iacobitransfertur, 226.Fides in Christo ab Ecclesia praedicata. B. !P. eam inculcat, quae sit sincera, intima,actuosa, ex qua pax vera oritur, 185 s.Eidem iugiter erit novissima victoria, 507.Fieita Exc. P. D. Iosephus, Archiep, tit. Sardicensis,in Italia Apost. Nuntius. Ei B.P. gratulatur L sacerdotii annos impienti, |760.Foederatio universalis puellarum catholicarum.Eius Socias B. P. dilaudat easdemadhortans ut, magis magisque fide Christiroboratae, spiritu orationis et sacrificiimuniantur ad repugnandum materialismumhodiernam societatem invadens,272 ss.« Food and Agriculture Organisation » (F.A.O.) B. P. gratulatur propter studia acincepta quae per decennium Sodalitas hahuitut agricultura incrementa sortiaturad uberius alendos populos indigentes.Haec Nationum collaboratio legi caritatisa Christo datae respondet ac votis B. P.cumulatur, 53 ss.Formulae benedictionis lapicidinarum et mar- jmorariae officinae approbantur, 844.GGallia. Cordi est B. P., 504 ss; B. P. sacerdoteset christifideles, ob Conventum Eucharisticumin urbe Rhedonensi coadunatos,ut cultum eucharisticum promoveanthortatur, 578.V. « Union des oeuvres catholiques deFrance ».Germania. B. P. Episcopis et christifidelibusorientalium regionum scribit dolens obvexationes in Ecclesiam eosque hortatur,549.Giustiniani S. Laurentius. Saeculo v vertenteab eius obitu, B. P. eiusdem virtutes acmerita commemorat, 77.HHel>erhard Revmus P. Engelbertus, OrdinisFratrum Eremitarum S. Augustini ModeratorGeneralis. Ei B. P. scribit viiexeunte saeculo ab unitate EremitarumSodalitatis constituta, 209; Eidem B. P.scribit quinto vertente saeculo ab obituS. Ritae a Cascia, 267.Helvetia erga S. Sedem Apostolicam, 449 ss.Hierarchia ecclesiastica constituitur in AfricaGallica et in Insula Madagascaria,113 ss.Hierarchia et eius officia quoad Liturgiam,713.Hispania. Eius Ministro ab Esteris NegotiisB. P. gratulatur ac vota promit, 825.V. Ignatius (S.) de Loyola.Hungaria. B. P. eius Episcopis et christifidelibusscribit, moerens ob vexationesin Ecclesiam eosque hortatur, 594. In ealuctuosissimos eventus B. P. deplorat acpro ea preces publicas indicit, 741 ss., 748.Vota ac preces B. P. pro ea, 762.Hypostatica Unio est fundamentum cultusSsmi Cordis Iesu, 3l6.IIgnatius (S.) de Loyola, 270, 613. Quartovertente saeculo ab eius obitu, B. P. christifidelesHispaniae alloquitur et, gratiasagens Deo de bono animarum ob saeculariasollemnia percepta, I oiustum affirmattestimonium laudis ex Hispana patria ergatalem inter optimos filium, 2° simulquegaudet quod S. Ignatius honor etiam humanaesocietatis et Ecclesiae exstat, 3°eumdemque exaltat ut Ducem militumChristi, Militemque Apostolicae Sedis etEcclesiae, 617 ss.Innocentius Pp. XI (B.). Decretum de virtutibus,223; de miraculis, 531; de «Tuto»,804, pro eius beatificatione. Recensio vitae,754, et actorum causae, 758. Beatusrenuntiatur, 759. A B. P. eius sanctitudoexaltatur, 764, eiusdemque opera, quibusrefulsit, illustrantur, qua administrationisEcclesia emendator, 768, qua sacrorumiurium vindex, 771, qua Christiani nominisdefensor, 774.


900 Index rerum analyticusInstitutum Pont. « Regina Mundi »; in Urbeerectum ad altiorem institutionem et formationemin scientiis et disciplinis sacrisvirginibus impertiendam, « Pontificium» declaratur ac normis facultatibusqueditatur, 190 s.Institutum scientiarum socialium in philosophicaFacultate Pont. Universitatisstudiorum Gregorianae in Urbe erigiturcum iure gradus academicos conferendi,589.Institutum socialium scientiarum in philosophicaFacultate Pont. Athenaei Angeliciin Urbe erigitur, 637.Instrumenta quae in auxilium musicae sacraeadhiberi possunt, 19.Introductio causae pro beatificatione ServorumDei: Moreau Basilii Antonii, 149;Cassant Iosephi Mariae, 584; Guérin Theodorae,586 ; Rasoamanarivo Victoriae, 634 ;Spinola Maestre Marcelli, 688.Ioanna (S.) d'Arc. Quinto vertente saeculoab eius innocentia recognita, B. P. eamexaltat ut symbolum virtutis suae gentischristifidelium, 504.Ioseph (S.) Opifex. Officium proprium, 226,et Missa 234. Eius festum liturgicum, 287.Italia. Vota B. P. erga eam, 53.Iugoslavia. B. P. Episcopis et christifidelibusscribit dolens ob vexationes in Ecclesiameosque hortatur, 549.Ius medicale. Revocatis allocutionibus aliassaepe medicis habitis, 677, B. P. de iuremedicali loquens : in I aparte exponit eiusoriginem et fontem, 679; in 2 aparte agitde conscientia medici quoad ius medicaleet legem moralem, affirmans «vetitum»,si quando a lege morum imponitur, esse jabsolutum, ut in eutanasia etc., 680; in |3 a parte beneficia illustrat demanantia exmedicorum mutuo auxilio et cooperationeimpensa inter nationes in iure medicali,quae extenditur ad sana morum principiacolenda, 685.Iustitia socialis. V. Doctrina socialis.KKatholikentag. Christifidelibus Germaniae,Coloniae coadunatis, B. P. gratulatur deinsigni religionis postremis annis profectu.623, eisque proclamat : I o ex voluntate acvirtute Dei Catholicam Ecclesiam superesseper saecula ; 2° eamdem Ecclesiamexcellere in ordine sociali fovendo, 624; S 0dum nunc ultro insectatur, Ecclesiam postulareatque exigere in republica liberamcoëxistentiam secundum propria instituta,docendo et gubernando iuxta Verbum Christi,625. Ut ipsi veri filii Ecclesiae sintB. P. eos hortatur, 626.LLagier R. P. D. Carolus, Moderator GeneralisConsociationis ab «.Opere Orientis». Saeeu- !Io elapso ab ipso Opere condito,^ B; P. Ei jgratulatur de fructibus et incrementiseiusdem Operis, quem votis cumulat, 496.Lapicidinae. Earum benedictio, 845.Leprosi. Iis qui operam dant tutelae et socialiintegrationi leprosorum B. P. gratulaturde eorum studio et de progressu« Prophylaxis » aegrotorum omnesque hortaturut leprosorum cura extendatur ii-^demque patrocinio sociali donentur, 282 ss.Liberia Respublica. Eius Praesidi B. P. gratulationesac vota promit, 725.Libertas. Eius afflatus externa violentia etcruore non restinguitur, 742, 749.Libri. V. Censura. V. Proscriptio.Liturgia pastoralis. Iis qui interfuerunt primoConventui internationali de ea, B. P. memoriaerevocatis documentis antea datis j711, agit de binis animadversionibus dogmaticiscum liturgia connexis. I. « Liturgiaet Ecclesia » : Liturgia est actus vitalistotius Ecclesiae, 712. In cultu liturgicosunt tum officia propria Hierarchiaecustodientis « depositum fidei » et« depositum gratiae », 713, tum officia chrUstifidelium, 714. II. «Liturgia et Dominus».*agit B. P. de Missa et ChristoIesu, qui est Sacerdos et Oblatio. Exponitquaedam errata : quoad « ActionemChristi » in Missa et concelebratione, 716.quoad « Praesentiam Christi » et « infi^nitam divinamque maiestatem Christi »,723, Alia de liturgia quoad tempus praeteritumet praesens B. P. animadvertit,724 s.Luque Emus P. D. Card. Chrysanthus Archiep.Bogotensis. Ei B. P. gratulaturXXV episcopatus annos implenti, 266.MMagisterium ecclesiasticum est veritas Christi,708.Magisterium Fidei iure divino est munus propriumEpiscoporum, 709.Magistri catholici elementara ludi. Eis B. P.gratulatur de bono faustoque eorundemSodalitatis per decennium profectu eosquehortatur ut: I osint christiani integri;2° sapienter pueros instituant; 3? singulosalumnos cunctis christianis virtutibusalant, 43 ss.Malabarenses.V. Ordo Tertius Carmelitarum.Maria B. Virgo. Eius cultus cordi est B. P.,42, 447, 553; Polonorum venerationem ergaEam B. P. commendat, ac Eius Patrociniumerga eos exaltat, 74 ss., et invocat,761; Eius intercessionem pro HungariaB. P. exorat, 743, 742; Devotionem christifideliumAequatoris Nationis erga MatremPerdolentem B. P. commendat,292 ss.; Eius Immaculati Cordis cultumB. P. inculcat, 352 ; Eam Exemplar Virginiset Matris B. P. proclamat, 779.Martyrologium Bomanum. Solemnitas S. IosephOpificis, 236.


Index rerum analyticus 901Materialismus respuendus, 274, 349. V. Communismus.V. Ecclesia Catholica.Matrimonium. Pro causis de. eius nullitateconstituitur Tribunal Provinciale Edmontonense,59.Matrimonium non est personae humanae necessarium,710.Mead Revmus P. Franciscus, Universitatisstudiorum Niagara-Ormensis Moderator.Ei B. P. scribit saeculo exeunte ab ortuipsius Universitatis, 446.Medici. Eorum missio a B. P. illustratur eisquegratulatur de nosocomio, « Solatiumin aegritudine » appellato, in oppido « SanGiovanni Rotondo» instituto, 454 s. B. P.cum eis agit: de partu sine dolore, 82;de leprosis, 282; de morbis «arterias coronarias» afficientibus, 454 ss. ; de interventuin auxilium caecorum, 459; de curasterilitatis humanae, 467; de studio contracancrum, 666; de iure medicali, 677;de therapia medica quoad tumores, 793.Membra corporis physici et membra societatishumanae. Differentia relationum in utraquecompage a B. P. illustratur, 462.Mercati Emus P. D. Cnrd. Ioannes, 8. R. E.Bibliothecarius et Archivarius. Ei B. P.gratulatur nonagesimum aetatis annumperagent!, 816.Milites Helvetici custodiae Domus SummiPontificis addicti. Anno 450° vertente abeorum Cohorte instituta, a B. P. ipsorumbene merita ac fidelitas commendantur,449.Mimmi Emus P. D. Card. Marcellus, ArchiepiscopusNeapolitanus, Legatus mittiturad XV Conventum eucharisticum ex totaItalia Lyciae celebrandum, 447.Mindszenty Emus P. D. Card. Aloisius, Archiep.Strigonien. B. P. ei scribit improbansvexationes in eum et in Ecclesiam,549 ss. B. P. gratulatur de eo in suamsedem restituto, 746, 761.Missa a B. P. illustratur, 716.V. Ioseph (S.) Opifex.Moniales. De clausura instaurata, 512 ss.V. Religiosi.Moreau (S. D.) Basilius Antonius. Introductiocausae pro eius beatificatione, 149.« Morum lex nova » est reprobanda, 708.Mulieres sodales « Coetus Italici mulierum »(C. I. F.). Existimationem et fiduciam Ecclesiaeerga mulierem confirmans, 779, B.P. eas hortatur ut ipsarum Caetus: I oincrementum foveat dignitatis christianaemulieris, 780 ; 2° promoveat inter eas studiumfovendi animi bona necnon exteriorisvitae officia, 783; eoque illae contendantut mulieris munus in vita nationis ad bonumomnium intendat atque adlaboret, 784.Musica sacra. Litteris Encyclicis, Musicaesacrae lineamentis historice adumbratis,5 s., eamdem tueri ne minus digna reddaturEcclesiae esse munus asserit B. P.,10. Utpote ars religiosa requirit artificemfide et vita convenientem, 11. Ad divinumcultum ordinatur, 12 s., et ad christifideliumpietatem fovendam, 13 ss. Ideoqueut sit « sancta » oportet, 15; ut verae artisspecimen praebeat et quamdam universitatisnotam, 16-17. Poliphonia sacra,si debitis proprietatibus exornetur, a divinocultu non est arcenda, 18. De usu organidein normae traduntur, 19, et depopulari cantu, 20 s., etiam pro regionibusmissionum, 22. Ad musicae sacraesensum efformandum commendantur cantorumscholae, recta in seminariis institutio,peculiares piae sodalitates, 23 s. Admusicae sacrae disciplinam magis magisqueprovehendam omnes adhortatur B.P., 25.NNatura humana. Iesu Christus est vitaehumanae fundamentum, sine quo doctrinarumrationisque technicae progressio nequitsalutem et securitatem dare adversuscommunismum, utique damnandum, 30 s.Nolascus S. Petrus. Eius sanctitudinisexempla B. P. revocat, septimo volventesaeculo ab eius obitu, 180.Normae: Pro tractatione causarum nullitatismatrimonii in Tribunali Edmontonensi, 60 ;Quoad Conventus, Consociationes et Coetusbíblicos, 61 ; Circa functiones « triduisacri » hebdomadae sanctae, 153; Quibusregitur Institutum Pont. « Reginamundi », 191 ; Quoad Conventus qui accomodatamStatuum perfectionis renovationemrespiciunt, 295 ss.; Quoad religiosam,clericalem et apostolicam institutionemet formationem alumnorum Religiosorum,354 ss. ; De translatione corneae,461 s.; Quoad clausuram Monialiuminstauratam, 512. V. Constitutiones. V.Statuta.Nuntiatura Apostolica noviter erecta: Lucemburgensis,72.OObstetrix christiana. B. P. eius missionemillustrat, 91 s.Oeconomicae disciplinae cultores. Eis B. P.gratulatur de profectu scientiarum de reoeconomica eosque hortatur ne in earumstudio negligantur normae morales quaecomitari debent usum bonorum, ita utrationes spiritus iugiter praestent, 670 ss.Officinae marmorariae. Earum benedictio,855.Officium divinum.V. Ioseph (S.) Opifex.Olga (8.). Millennio exeunte a quo s. baptismumrecepit B. P. eius virtutes etexempla commemorat, 260 ss.Operarii :— Sodales Societatum Christianarum OperariorumItalicorum (A.C.L.I.) B. P. alloquiturcommendans praestantiam unionisearum in Christo et in Ecclesia fundataead regnum Dei inter fratres propagandum.


902 Index rerum analyticusSodalitas A.O.L.I. non affert inter operariosdivisionem, quam alii motus gignunt,sed ordinem et pacem socialem iuxtaEvangelium maturat, 287 s.— Ut congruam partem fructuum ac simulgestionis operis habeant, B. P. commendat,798 ss.— Eos e dioecesi Pratensi peregrinos, B. P.hortatur ut orent quo regnum Christi sitin eis : regnum veritatis in eorum mentibus,regnum gratiae et vitae divinae ineorum cordibus, regnum iustitiae in eorumofficinis simulque regnum amoris etpacis, 819 ss.— Eos, e dioecesi Interamnensi peregrinos,B. P. ornine et spe melioris domesticaevitae confirmat, contra communismi fallaciasadmonet, fiducia in progressu technicaeroborat, ut firmi in Christi fidevivant hortatur, 286 ss.V. Ancillae.Opus hominum. Eius verum pretium, 36.Opus Orientis. V. Lagier.Ordo Fratrum Eremitarum 8. Augustini. V.Heberhard.Ordo hebdomadae sanctae instauratum. Responsa ad quaesita circa functiones triduisacri, 153.Ordo Tertius Carmelitarum Discalceatorum.Malabarensium.— Saeculo elapso ab eodem condito B. P.Moderatori Generali gratulatur fratresquedilaudat, hortatur, 41.Ordo Tertius 8. Francisci ex Italia. B. P. eiusmerita revocat ac benevolentiam S. Sedisin eum confirmat, eiusque Sodales hortaturut Ordo exstet : I oschola christianaeperfectionis ; 2° schola integri spiritusfranciscalis; 3° schola animosa et expeditain Ecclesia Christi prolatanda, 573 ss.Organum in auxilium musicae sacrae, 19.Orientales Gentes. Ut omnes ad Ecclesiae unitatemredeant cordi est B. P., 262, 497.Ozar Revmus P. Moussa, Ordinis AntonianiLibanensis Syro-Maronitarum ModeratorGeneralis Ei B. P. scribit xvi expletosaeculo ab obitu S. Antonii Coenobiarchae,567.PPartus sine dolore. De eo B. P. agit quoadreligionem et legem morum 82. Revocatisiam alias de hac re enunciatis, novae methodifautorum exponit animadversiones,84, eius fundamentum et finem, 85, artificium,86, propagationem et felicem exitum,87. Insuper eius aestimatio B. P.pondérât ex scientia, ex ethica, e theologia,87 s., explicans verba Genesis, 90.Obstetricis christianae missionem illustrat,91.Passio Domini et Eius Cordis affectiones,330 s.Patroni caelestes declarantur : B. M. V. aMonte Carmelo « Territorii Nationalis deFormosa », 70; B. M. V. a Saermo Rosariodioecesis Rosariensis (Arg.), 119;S. Franciscus Assisiensis dioecesis Assisensis,121; B. M. V. a gratiis RegionisSamniticae, 123 ; B. M. V. « de AntroSancto » Societatum Speleologorum Hispanorum,125; B. M. V. Immaculata totiusPraefecturae Apost. Galapagensis, 200 ;S. Christophorus pro toto Italici exercitusOrdine ad rem machinalem et ad automatariasraedas pertinente, 203; S. LucasEvangelista publici Collegii Medicorum indioecesi Matritensi, 205; S. Zita V. ancillarummulierumque domesticae curaeaddictarum, 259; B. M. V. a Bono Iesuuna eum S. Ioanne Baptista dioecesisFabrianensis, 365; B. M. V. in caelumassumpta dioecesis Umtatanae, 367; B.M. V. « a Gibilmanna » totius dioecesis•> Cephaludensis, item urbis Certhaludii subtitulo Immaculatae Conceptionis, 368; B.M. V. Auxilium christianorum primaria etS. Patricius Ep. secundarius dioecesisBumburiensis, 369; B. M. V., «Dominanostra de Mongui » invocata, et S. Ioseph,dioecesis Duitamensis, 562; S. BenedictusAbbas totius Pietersburgensis Abbatiae,656; B. M. V., titulo «de Nuria», unacum S. Hermenengaudio, dioecesis Urgellensis,658; S. Gabriel Arch. militum exItalico exercitu ordini « transmissionum »addictorum, 659 ; B. M. V-., « Sancta MariaGreca » appellata, una cum S. Cataldo etS. Gerardo Maiella, oppidi « Corato » archidioecesisTranensis, 661; S. GeorgiusM. totius Italici Equitatus, 752.Pax :— Ad pacem instaurandam inter nationesB. P. tampuam onus conscientiae inculcatomnes populos eorumque rectores in eoconvenire debere ut : I Oexperimenta annorumex « energia nucleari » suspendantur;2° talium armorum usus ex omniumcondicto recusetur; 3° inspectio mutuaapparatus militaris singulorum in universuminstituatur, 37 ss.— a B. P. auspicatur pro Hungaria, 742, 745,749, 788 ; pro Polonia, 745, 762 ; pro Orientisregionibus, 746; pro omni gente, 788.V. Pius Pp. XII.Persecutio in Christifideles. B. P. eam denuntiat,deplorat, 76, 262, 551, 743. -Pius Pp. IX cultum Ssmi Cordis Iesu ad universamEcclesiam extendit, ac Festum celebrandummandavit, 309, 341.Pius Pp. XII:— Anniversaria die II Martii MCMLVI celebrata;Lxxx Eius Natalis et xvii EiusElectionis ad B. Petri Sedem.Recensentur : Omina S. Collegii et RomanaeCuriae, Vota ac dona puerorumUrbis et multarum Nationum, 161. - Volumenillustrans Personam et gesta PontificatusEius, 162. - Omina Legatorum Nationumapud S. Sedem quibus B. P. respondit,164. - Cappella Papalis in BasilicaVaticana, 167, cui adsunt LI Legationesextra ordinem ad B. P. missae,168. - Numisma anniversaria commemo-


Index rerum analyticus 903rans, 178. - Testimonia observantiae et votorumad B. P. missa: a Rëgnantibus,179, a Supremis Nationum Rectoribus, aPrimoribus Guberniorum et Ministris, asingulis Patribus Cardinalibus, a Nuntiiset Delegatis Apost., ab Episcopis, a ReligiosisFamiliis et Sodalitatibus universis,simul undique precibus ac donis cumulata,180 ss. - Publicae solemnes celebrationestum Romae habitae, 281, tumextra Urbem, 182. - Urbis civium et peregrinorumcoram B. P. hortante ac benedicentepublica acclamatio, 184.— Legati Nationum apud S. Sedem, simulcoadunati, testimonium reddunt B. P. utpacis ac praestantiae spiritus Propugnatori,164.— anxius de vera pace, 37, 40, 52 s., 75, 79,142, 165 ss., 186 ss., 263, 290 s., 350, 448,453, 479, 615, 742, 745, 746, 749, 762, 788,824, 826, 827, 834.V. Maria B. V. V. Pax. V. Medici.Pia y Deniel Emus P. D. Henricus, Archiep.Toletanus. Ei B. P. gratulatur sexdecimaetatis lustra implenti, 815.Poliphonia sacra, 18,Polonia. Eius Episcopatui B. P. scribit, tertiovertente saeculo a libertate Poloniae restitutaper defensionem Sanctuarii Iasna Gora.Eo eventu Patrocinium B. M. V. commemorans,B. P. Polonos omnes admonetne subdola insinuatione religionis hostiumdecipiantur ac fortiter in genuina fide perstent.Pastoribus e propriis Sedibus amotis,christifidelibus cunctis fausta adprecaturac benedicit, 73, 77. B. P. eius Episcopisscribit de insectationibus in Ecclesiameosque hortatur, 549 ss. B. P. laetaturde orta aurora pacis in ea, 745.Praedicatio Christi, Ecclesiae et Sacerdotis,699.Praefecturae Apostolicae :— dioeceses effectae : de Bouaché, de Sokodé,Arcis Lamy, da Morondava, de Gibuti, 114.— in vicariatum apostolicum evectae : Chunchonensis,192; Insularum Bermudarum,373 ; de Sintang, 654.— noviter erectae: de Kitui, 437; Vichadaënsis,645.— S. Ludovici Senegalensis fines designantur,527.— Oturkpoënsis fines mutantur, 529.Praelaturae « nullius » suffraganeae : Fluminum,de EI Oro, metrop. Guayaquilensi,251.Preces a B. P. exaratae atque Indulgentiisditatae: Ad B. M. V., 98; Ad Cleri sanctificationemimpetrandam: a Clero recitanda,592 atque a christifidelibus, 593; B. Mariae V., Orphanorum Matri, 641.— Eas B. P. exposcit, 75, 79, 263, 549 ss. ; adpacem conciliandam in Hungaria, 742, 747,749, in mundo, 789.Principia doctrinae christianae in culturamcivilem optime influunt, 216.Proscriptio librorum :— Morale sans peché - L'univers mobile dela faute - Manuel de sexologie normaleet pathologique, auctore A. Hesnard, 95;Religione Aperta, auctore Aldo Capitini,95 ; Le deuxième sexe - Les mandarins,auctore Simone de Beauvoir, 508.Provinciae ecclesiasticae noviter constitutae:Dakarensis, 114; Bamakoensis, 114; Uagaduguensis,114; Konakriensis, 114; Abidianensis,115; Lomensis, Cotonuensis,Banguensis, 115; Tananarivensis, 115;Yaundensis, 115, Brazzapolitana, 115,Guayaquilensis, 251 ; Neo-Pampilonensis,694.Pueri. De eorum recta institutione in scholis,43 ss.— Pueris indigentibus caritate subveniendum,141.— Eorum preces B. P. exoptat ad pacemimpetrandam, 743 , 745.V. Magistri catholiciRRamakers Revmus P. Gerardus, Vedanae GartusianiCoenobii Moderator. Ei B. P. scribit,quinto vertente saeculo ab eodem Coenobiocondito, 614.Rasoamanarivo (S. D.) Victoria. Decretumintroductionis causae pro eius beatificatione,634.Reassumptio causae pro canonizatione Beatorum: Teresiae de Soubiran, 221 ; MartyrumRochi Gonzalez de Santa Crux, AlfonsiRodríguez, Ioannis del Castillo, 842 ;Mariae Crescentiae Höss, 843.Regalatus 8. Petrus. Quinto exeunte saeculoab eius obitu, B. P. eiusdem virtutumexempla commemorat, 571.Reipublicae Moderatores. B. P. eos hortaturadmonetque ad bellum vitandum et adpacem cum iustitia conciliandam, 37, 53,188, 742, 747, 749, 787 ss.Religiosi :— Normae dantur quoad Conventus qui accomodatamStatuum perfectionis renovationemrespiciunt, 295.— Principia dantur et statuta generalia probantur,quibus informari regique debentii qui vocati sunt ad statum acquirendaereligiosae perfectionis eorumque educatores,354 ss.— Constitutiones approbantur CongregationisServularum B. V. Mariae Immaculatae,370 ss.— De clausura Monalium instaurata, 512 ss.— B. P. eos hortatur ut Episcopos adiuventac sine ipso « nihil » fiat, 663, utque perfectioremvivendi statum colant, 665.V. Institutum Pont. « Regina mundi ».Renard Exc. P. D. Alexander, Ep. Versaliensis.Ei B. P. scribit commendans Conventumab eo indictum ad Actionem pastoralemin.Gallia provehendam, 264.Rita (8.) a Cascia. Eius virtutes et meritaB. P. recolit, quinto vertente saeculo abeius obitu, 267.Romania. B. P. Pastoribus et christifidelibus


•904 Index rerum analyticusscribit, dolens ob vexationes in Ecclesiam,eosque hortatur, -549.Roncalli Emus P. D. Cord. Angelus Iosephus,Venetiarum Patriarcha. Ei B. P.scribit, quinto vertente saeculo ab obituS. Laurentii Giustiniani, 77.Roques Emus P. D. Cardinalis Clemens, Archiep.Rhedonensis, Dolensis et S. Maclovii,Legatus deligitur Congressui EucharisticoRhedonensi in urbe e tota Galliaineundo, 570.SSacerdos est vir Eucharistiae, 579.Scholae cantorum commemdantur praesertimin seminariis, 23.Scholae. De sociali institutione in scholis B.P. sollicitus, 616.•Schola Musicae Sacrae Torontina « a S. Michaele»romano Pont. Instituto MusicaeSacrae afliliatur, 591.Schola socialis in Catholica Universitate Peruvianaapprobatur, 640.Scotti Revmus P. Alfredus, Ordinis B. M. V.de Mercede Redemptionis captivorum ModeratorGeneralis. Ei B. P. scribit, vnvolvente saeculo ab obitu S. Petri Nolasco,80.Scriptura sacra. Coetus de ea agentes normisdatis tenentur, 61 s.Seminarium Maius: Fukuokense et S. Bonifatiitheologicae Facultati Universitatiscatholicae Marianopolitanae affiliantur,591.JSepinslci Revmus P. Augustinus, O. F. M.Minister Generalis. Ei B. P. scribit vexeunte saeculo ab obitu S. Petri Regalati,571.Servnlae B. M. V. Immaculatae, byzantiniritus. Earum Constitutiones approbantur,370.Siri Emus P. D. Card. Iosephus, Archiep.Ianuensis, Legatus mittitur ad sacra sollemniain Hispania celebranda,quarto vertentesaeculo ab obitu S. Ignatii de Loyola,613.Societas Iesu. Eius Instruetoribus a tertiaprobatione B. P. gratulationes, hortamentaac vota promit, 269 ss.V. Ignatius (S.) de Loyola.Speleologi Hispani habent Patronam B. M.V. « de Antro Sancto », 125.Spellman Emus P. D. Card. Franciscus, Archiep.Neo-Eboracensis, Legatus mittiturad Conventum Eucharisticum ex InsulisPhilippinis, 814.Spiekman Revmus P. Godefridus, ModeratorGeneralis Congregationis Presbyterorum aSfho Sacramento. Ei B. P. gratulatur,saeculo exeunte ab ortu eiusdem Congregationis,268.Spinola Maestre (S. D.) Marcellus, Card.Archiep. Hispalensis. Decretum introductioniscausae pro eius beatificatione, 688.


Index rerum analyticus 905servandam et conciliandam a B. P. invocatur,787 ss.universitas studiorum Niagarensis canoniceerigitur, 846.universitas studiorum Niagara-Ormensis.V. Mead.universitas studiorum Pont. Gregoriana. Ineius Philosophica Facultate SocialiumScientiarum Institutum erigitur, 589.Universitas studiorum Vindobonensis. Eiusdocentes et alumnos, ex Instituto Iuris canoniciet Historiae iuris, B. P. laudibus,monitis, votisque donat, 498.VValeri Emus P. D. Card. Valerius, S. Congr.de Religiosis Praefectus, Praeses mittiturConventui utriusque Cleri ex universaHispania, 662.Vaticanum dici potest Institutum humani civilisquecultus, quoad archeologiam, historiam,artis historiam, 211.Venetiola. Eius Ministro ab Exteris NegotiisB. P. gratulationes ac vota promit, 817.Verbum divinum in pastorali ministerio. Sacerdotibus,qui de ea re Congressionem habuerunt,B. P. gratulatur atque hortationempraebet. In I Aparte B. P. notaspraedicationis Christi Iesu illustrat, quosacerdotes iis conformentur, 700 ss. In2 a parte B. P. agit de munere praedicationisquod Ecclesiae docenti reservaturet ab eadem iugiter per saecula impletur,falsas sententias refellens, 704 ss. Ecclesiaduce, sacerdos praedicator sit fermentumChristifidelium, 710.' Vicariatus Apostolici :— archidioecesim effecti: de Dakar, de Bamako,de Ougadougou, Konakriensis, Abidianensis,Lomensis, Ouidahensis, deYaounde, de Brazzaville, Banguensis, deTonanarive, de Rabat, 114.— dioecesim effecti : Ziguinehorensis, deBobo-Dioulasso, Kuduguensis, Nunensis,Sassandrensis, de Katiola, Portus Novi,de Douala, de Foumban, Garuensis, deDoumè, Librevillensis, de Pointe Noire,Arcis Rousset, Berberatensis, de DiegoSuarez, de Ambanja, de Majunga, de Antsirabé,de Tamatave, de Miarinarivo, deFianarantsoa, de Fort Dauphin, Ghardaiensisin Sahara, 114; Iamaicae, 439;Belizensis, 560; Guyanae Gallicae posteaCaiennensis nuncupanda, 600; GuyanaeAnglicae postea Georgiopolitana nuncupanda,602.— noviter erecti : Chunchonensis, 192 ; InsularumBermudarum, 373; Requenaënsis,Pucallpaënsis, 604; Kinduensis, 647; Dedzaënsis,652.— dismembrati : de Ucayali, 604 ; Villavicentiensis,645; Kongoloënsis, Stanleypolitanus,647 ; Likuniensis, Zombaënsis, 652.Vicariatus Castrenses: Reipublicae FoederalisGermaniae, 484. Dicionis Canadensis,628, et Reipublicae Cilenae, 803, iurisdictioampliatur.Virginitas est matrimonio praestans, 710.Vladimirus (S.), Eius virtutes et exemplaB. P. commemorat, 261.Vocatio divina quoad Religiosos, 357.wWyszynsM Emus P. D. Card. Stephanus, Archiep.Gnesnen, et Varsavien. B. P. ei scribitac eius exsilium iterum improbat, 73,76. Ei B. P. scribit de vexationibus adversusEcclesiam in Polonia, 549. B. P. gratulaturde eo in suam sedem restituto,746, 761. Y.Polonia.59 - <strong>ACTA</strong>, vol. XXIII, n. 18. — 31-12-1956.


Sedis.Corrigenda in vol. XXXXVIII (1956) Commentarii Acta ApostolicaePag. 6, linea 26, loco Obededon, legatur Abinadab.Pag. 73, in titulo Epistulae, loco lana Gora, legatur Jama Gora.Pag. 98, in linea 2 tituli, loco didatur, legatur ditatur.Pag. 164, in linea 6, post e Paraguay, addantur verba: e Brasilia, eoo Hibernia, ePeruvia, e Libano, e Panama...Pag. 234, in Ant. Ad Magnificat, ubi legitur: ut tutabatur filius..., signetur: uttutabatur, filius...


QÜADRAGESIMUMOCTAVUM VOLUMENCOMMENTARII OFFICIALIS « <strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>»ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLVITYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS


Anno XXVII Città del Vaticano, sabato 19 maggio 1956 Num. 4<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTADEL VATICANOPontificato di S. S. Pio XII - Anno XVIIIN. CHI - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato dellaCittà del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione diuna serie di francobolli commemorativi del V centenario dellamorte di Santa Rita da Cascia.19 maggio 1956.LA PONTIFICIA COMMISSIONEPER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOIn virtù dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio XIIalla Pontificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 ;Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al CardinalePresidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimoCardinale;Visti gli art. 2 e 20, lett. c) n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. II,sulle fonti del diritto;Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;ORDINAArt. 1. - Ê autorizzata la emissione di una serie di tre francobollicommemorativi del V centenario della morte di Santa Rita da Cascia, da


14 Acta 'Apostolicae Sedis - Supplementovalere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenzadalla Città del Vaticano.Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalcosu carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate,hanno le seguenti caratteristiche :dimensioni : mm. 26 x 30 compresa la dentellatura, in formato verticale;valori : L. 10, L. 25 e L. 35 ;colori : per il valore da L. 10, grigio ferro ; per il valore da L. 25,marrone ; per il valore da L. 35, turchino ;figurazione: identica per i tre valori, riproduce l'immagine - dellaSanta, a mezzo busto con le braccia incrociate sul petto ; il capo è circondatoda aureola e un raggio di luce illumina il volto della Santapiegato verso destrai ; in ambo i lati salgono rami di rose bianche lungodue colonnine che inquadrano la figura ;diciture : in alto, nella cornice : POSTE VATICANE e l'indicazione delvalore in cifre arabiche; in basso, nella cornice: 1956 - SANTA RITA DACASCIA - 1957 ; nella parte inferiore della figura : v CENTENARIO DELLAMORTE.Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore,agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sinoal 30 giugno 1957.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degliUnici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entreràin vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.Città del Vaticano, diciannove maggio millenovecentocinquantasei.NICOLA Card.CANALI, PresidenteGIUSEPPE Card. PIZZARDOPrimo Principi, Segretario


Anno XXVII Città del Vaticano, martedì 31 luglio 1956 Num. 5<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTA POP DEL VATICANOPontificato di S. S. Pio XII - Anno XVIIIN. CIY - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato dellaCitta del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione diuna serie di francobolli commemorativi del IV centenario dellamorte di S. Ignazio di Loyola.SI luglio 1956LA PONTIFICIA COMMISSIONEPER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOIn virtù dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio XIIalla Pontifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939;Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al CardinalePresidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimoCardinale ;Visti gli art. 2 e 20, lett. c) n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. II,sulle fonti del diritto ;Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;ORDINAArt. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di due francobollicommemorativi del IV centenario della morte di S. Ignazio di Loyola,


18 Acid Apostolicae Sedis - Suppleméntoda valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze inpartenza dalla Città del Vaticano.Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografiasu carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate,hanno le seguenti caratteristiche :dimensioni : mm. 30 x 40 compresa la dentellatura, in formato verticale;valori : L. 35 e L. 60 ;colori : per il valore da L. 35, marrone ; per il valore da L. 60, grigio ;figurazione : identica per i due valori, riproduce il Santo che presentale Regole della Compagnia di Gesù al Sommo Pontefice Paolo III, trattada un quadro del Secolo xvii che si conserva nella Sagrestia dellaChiesa del Gesù in Roma ;diciture : in alto : POSTE VATICANE e l'indicazione del valore in cifrearabiche; in basso, nel centro : S. Ignazio di Loyola; a sinistra: 1556;a destra : 1956.Art. 3. - I francobolli, di cui agli articoli precedenti hanno valore,agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sinoal 31 dicembre 1957.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degliUffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entreràin vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.Città del Vaticano, trentuno luglio millenovecentocinquantasei.NICOLA Card. CANALI, PresidenteGIUSEPPE Card. PIZZARDOPrimo Principi, Segretario


Anno XXVII Città del Vaticano, sabato 1 settembre 1956 Num. 6<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTADEL VATICANOPontificato di S. S. Pio XII - Anno XVIIIN. CV. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Statodella Città del Vaticano, recante norme per il trattamento diprevidenza e di quiescenza del personale iscritto nel ruolo speciale.1 settembre 1956LA PONTIFICIA COMMISSIONEPER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la deliberazione del Governatore dello Stato in data 3 marzo1936, n. 2012;Visto l'art. 137 del Regolamento generale per il personale dipendentedallo Stato della Città del Vaticano, 20 giugno 1951, n. LXVI ;Vista la convenzione stipulata in data 6 giugno 1956 tra l'IstitutoNazionale (italiano) della Previdenza Sociale e il Governatorato delloStato della Città del Vaticano per l'assicurazione per la invalidità, lavecchiaia e i superstiti del personale avventizio alle dipendenze delleAmministrazioni della Santa Sede e dello Stato della Città del Vaticano ;


22 Acta Apostolicae Sedis - SupplementoRitenuta la opportunità di disciplinare su nuove basi il trattamentodi previdenza e di quiescenza del personale iscritto nel ruolo speciale ;Udito il parere del Consigliere generale dello Stato :ORDINAI oArt. 1. - Per i dipendenti iscritti nel ruolo speciale a far tempo dalgennaio 1954 il trattamento di previdenza e di quiescenza è stabilitocome appresso :a) assicurazione per la invalidità, la vecchiaia e i superstiti a mezzoiscrizione in Italia presso l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale ;b) indennità di anzianità di servizio.Art. 2. - All'onere derivante dal trattamento previsto dal precedentearticolo, il dipendente concorre con un contributo pari al cinque percento della retribuzione mensile, esclusi gli assegni familiari.Art. 3. - L'indennità di anzianità di servizio è stabilita nella misura diuna retribuzione mensile, esclusi gli assegni familiari, goduta al momentodella cessazione del rapporto di lavoro, per ogni anno' di effettivoservizio prestato nel ruolo speciale.Le frazioni mensili di anno di anzianità di servizio vengono calcolatein dodicesimi, computandosi come mese intero la frazione di mese.Art. 4. - Se la cessazione dal servizio sia causata da licenziamentoa termini dell'art. 92 del Regolamento generale per i dipendenti dalloStato della Città del Vaticano, 20 giugno 1951, n. LXVI, l'indennitàdi anzianità non è corrisposta.Art. 5. - Ai dipendenti che, per ragione di età o per altri motivi,non possono essere assicurati presso l'Istituto Nazionale della PrevidenzaSociale, oltre l'indennità di anzianità di servizio è corrispostauna somma pari alla capitalizzazione finanziaria, al tasso del cinqueper cento annuo, dei contributi assicurativi che si sarebbero dovutiversare al predetto Istituto.La somma è corrisposta per intero qualunque sia la causa che determinila cessazione del rapporto di lavoro.Art. 6. - Ai dipendenti iscritti nel ruolo speciale anteriormenteall'anno 1953, e per i quali sono state stipulate le polizze di assicurazionesulla vita e di capitalizzazione rispettivamente con l'Istituto Nazio-


Leggi e disposizioni-dello'Stato, della Città del Vaticane 23naie (italiano) delle Assicurazioni e con la Società Anonima (italiana)Praevidentia, è corrisposta — all'atto della cessazione dal servizio, insostituzione di dette polizze, — un'indennità costituita dalla capitalizzazionefinanziaria, al tasso del cinque per cento annuo :a) della somma pari a cinquanta volte l'ammontare dei contributiindividuali e del Governatorato (12,50%) calcolati sugli stipendi di tabellae sugli aumenti periodici, esclusi gli assegni familiari, per ilperiodo che va dalla iscrizione al ruolo speciale fino alla data dellaentrata in vigore della presente Ordinanza ;b) dei contributi individuali e del Governatorato (12,50%) calcolatisulle retribuzioni effettivamente corrisposte, esclusi gli assegnifamiliari, per il periodo successivo ;c) della somma pari a cinquanta volte l'indennità liquidata almomento della iscrizione nel ruolo speciale, per il servizio anteriormenteprestato, e investita in polizza di capitalizzazione a premio unico.Art. 7. - I dipendenti iscritti nel ruolo speciale durante l'anno 1953e per i quali sono state stipulate le polizze di assicurazione sulla vita edi capitalizzazione, debbono, entro trenta giorni dalla entrata in vigoredella presente ordinanza, dichiarare per iscritto se intendono accettareil trattamento di previdenza e di quiescenza di cui al precedente art. 1,oppure mantenere quello attuale.Nel primo caso il Governatorato provvede a regolarizzare, pressol'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale, la posizione assicurativadel dipendente dalla data della iscrizione nel ruolo speciale.Nel caso in cui il dipendente intenda mantenere l'attuale trattamento,la polizza di assicurazione sulla vita resta accesa presso l'Istituto Nazionaledelle Assicurazioni, e all'atto della cessazione dal servizio, oltrealla liberazione e consegna della predetta polizza, il Governatorato corrispondeun'indennità costituita dalla capitalizzazione finanziaria, altasso del cinque per cento annuo, dei contributi individuali e dell'Amministrazione(12,50%) calcolati sulle retribuzioni, esclusi gli assegnifamiliari, effettivamente corrisposte dal momento della iscrizione nelruolo speciale, con detrazione dell'ammontare dei premi versati all'IstitutoNazionale delle Assicurazioni.Art. 8. - Le polizze di capitalizzazione stipulate con la Soc. Anon.Praevidentia, e le polizze di assicurazione sulla vita stipulate con l'IstitutoNazionale delle Assicurazioni, ad eccezione di quelle indicate nell'art.7, 3° comma, sono riscattate dal Governatorato il quale, in cor-


24 Acta Apostolicae Sedis - Supplementorispettivo del maggiore onere derivante dal nuovo trattamento, provvedea incamerare i relativi importi.Art. 9. - La presente ordinanza entra in vigore il primo ottobre 1956.Art. 10. - Ogni altra disposizione, concernente la materia disciplinatacon la presente ordinanza, è abrogata.Città del Vaticano, primo settembre millenovecentocinquantasei.NICOLA Card. CANALI, PresidenteGIUSEPPE Card. PIZZARDOPrimo Principi, Segretario


Anno XXVII Città del Vaticano, martedì 30 ottobre 1956 Num. 7<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTA IHi DEL VATICANOPontificato di S. S. Pio XII - Anno XVIIIN. CVI - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato dellaCitta del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione diuna serie di francobolli commemorativi del Y centenario dellamorte di S. Giovanni da Capistrano.30 ottobre 1956LA PONTIFICIA COMMISSIONEPER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOIn virtù dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio XIIalla Pontificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 ;Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al CardinalePresidente della Pontifìcia Commissione e attestato dal medesimoCardinale ;Visti gli art. 2 e 20 lett. e, n. 5, della legge 7 giugno 1920, n. II, sullefonti del diritto;Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ;ORDINAArt. 1. — È autorizzata la emissione di una serie di due francobollicommemorativi del quinto centenario della morte di S. Giovanni da Capi-


26 Acta Apostolicae Sedis - Supplementostrano, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenzein partenza dalla Città del Vaticano.Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati incalcografìa su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate,hanno le seguenti caratteristiche :dimensioni : mm.30x40 esclusa la dentellatura, in formato verticale;valori : L. 25 e L. 35 ;colori : per il valore da L. 25, la cornice verde scuro, e la vignettaverde chiaro; per il valore da L. 35, la cornice bruno rosso, e la vignettabruno seppia;figurazione : identica per i due valori, rappresenta il Santo, a piediscalzi, vestito dell'abito dell'Ordine dei Frati Minori ; il capo calvo è contornatoda una corona di capelli; sul cappuccio è la piccola croce del((Crociato». Il Santo tiene con la mano destra l'asta di uno stendardo, sulcui drappo bianco figurano la croce e lo stemma del Nome di Gesù ; conla mano sinistra regge un libro. Nello sfondo è disegnato un paesaggio.diciture : sul lato sinistro IOANNES A CAPISTRANO, sul lato destro :EUROPAE APOSTOLUS. In basso, immediatamente sotto la figura i millesimi: MCDLVi - MCMLVi ; più sotto : POSTE VATICANE e l'indicazione delvalore in cifre arabiche.Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore,agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sinoal 31 dicembre 1957.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degliUnici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.Città del Vaticano, trenta ottobre millenovecentocinquantasei.NICOLA Card. CANALI, PresidenteGIUSEPPE Card. PIZZARDOPrimo Principi, Segretario

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!