You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Whiplash</strong>-inloop 29-03-2005 13:26 Pagina 16<br />
dat ik het niet aankan en teveel op mijn tenen moet lopen. Ik<br />
moet er niet aan denken dat ik zo’n functie aanneem en vervolgens<br />
faal. Dan maar liever helemaal niet.<br />
Voor een jaar word ik benoemd als hoofd van de afdeling<br />
Preventie Zorg en Onderzoek in de gefuseerde organisatie.<br />
Aan de benoeming zijn wel regelmatige functioneringsgesprekken<br />
gekoppeld. Ik moet diplomatieker worden, minder<br />
snel geïrriteerd raken. <strong>Whiplash</strong> heeft nog wel effect. Ik maak<br />
dubbele afspraken. Schrijf in mijn agenda ‘bij mij’, maar weet<br />
dan alleen dat er een overleg bij mij is, niet met wie of waarover.<br />
Collega’s zeggen soms dat ik er beroerd uitzie, soms dat ik<br />
vuurrood ben. Dat klopt wel, als ik me maar even druk maak,<br />
ga ik zweten. Ik ben erg gevoelig voor stress, het lijkt wel of die<br />
zonder filter binnenkomt. Ik blijf snel geïrriteerd en mijn nieuwe<br />
collega’s vinden me een bitch. Ook mijn directeur ziet dat<br />
het nog niet zo goed gaat en ze raadt aan de zomervakantie te<br />
verlengen met een maand. Zodat ik echt uitgerust weer aan de<br />
slag kan en kan opbouwen naar fulltime.<br />
Tien maanden na mijn ziekmelding werk ik fulltime, maar<br />
heb ik me op advies van de bedrijfsarts nog niet volledig beter<br />
gemeld. Ik werk gedeeltelijk nog op arbeidstherapeutische<br />
basis. Maar door fulltime te werken, hoop ik me beter te kunnen<br />
melden voordat ik in de WAO beland. De lichamelijke<br />
klachten, hoofdpijn, misselijkheid, een soort migraine, zijn er<br />
nog steeds, maar ik negeer ze. We zitten midden in de reorganisatie,<br />
ik moet eten met collega-managers, hele dagen vergaderen.<br />
Eigenlijk een veel te grote belasting, maar ik wil mijn<br />
baan graag houden. Op een zaterdagochtend, na een drukke<br />
week, geef ik over, geen eten, maar bloed. Driemaal. Ik voel me<br />
uren hondsberoerd, het duurt lang voordat er een weekenddokter<br />
langskomt. Die constateert een maagbloeding en geeft<br />
me medicijnen. Langzaam kom ik tot rust. Op maandag vertel<br />
ik mijn collega’s wat er gebeurd is, ik ben bang voor een herhaling.<br />
Even later gaat de telefoon. De directeur wil me spreken:<br />
‘Je gaat naar huis en meldt je bij de bedrijfsarts. Ik verbied je de<br />
eerste twee maanden op het werk te komen.’<br />
Ik moet huilen, de secretaresse troost. Een collega vraagt:<br />
‘Wat is er zo erg aan?’<br />
‘Ik weet niet wat ik mijn cliënten moet vertellen. Ik heb iets<br />
dat niet zichtbaar is, niet controleerbaar. Misschien is het wel<br />
kanker, heb ik slokdarmkanker. Of, zoals de dokter zegt: een<br />
maagzweertje.’<br />
16<br />
W HIPLASH, EEN STRIJD OM ERKENNING
Change language