5 Mei 1923: Radio Malabar wordt geopend - Radio Kootwijk

Het station vervult ieder met bewondering voor onze mannen, die door hun rusteloos zoeken en
werken, door hun durf en energie, door hun conceptievermogen en doorzettingskracht dit
resultaat hebben weten te bereiken en ons dit station hebben gegeven, dat niet door enig ander,
waar ook, wordt overtroffen, ja zelfs niet geëvenaard. " Hulde bracht de spreker aan onze
ingenieur Dr. de Groot, wiens naam daaraan onverbrekelijk verbonden zal blijven; hulde aan
allen, die met, naast, en onder hem hebben meegewerkt in het bijzonder aan de dienst van
Waterkracht en Electriciteit, die had voor te bereiden de verstrekking van de vereiste electrische
energie: hulde aan de Departement van B.O.W. dat de weg aangelegd en het gebouw gesticht
heeft in deze moeilijke bergstreek. De landvoogd hield zich er van overtuigd, dat de P.T.T. Dienst
de exploitatie tot aller bevrediging zal voeren. Hij wenste deze dienst geluk met het bezit van het
station; het zou zonder twijfel het streven zijn om de exploitatie steeds meer de volmaaktheid
nabij te brengen. "Uit den aard had men in Indië (zo ging hij voort) natuurlijk geen zeggenschap
over het station in Nederland, maar ook in Nederland was men doordrongen van het grote
belang van die mooie verbinding en ook daar zou men alles in het werk stellen om de goede
werking van de verbinding te verzekeren en haar geheel tot haar recht te laten komen." Dit
moment noemde de G.G. voor Nederland en voor Ned. Indië van het grootste gewicht: "Het is
een historisch moment dat Nederland en Ned. Indië nog nader tot elkaar werden gebracht en de
hechte band nog meer werd versterkt." "Ook handel, landbouw, scheepvaart en industrie zullen
van de verbinding profijt trekken". De spreker achtte zich gelukkig, dit station, dat hij het
krachtigste ter wereld noemde, voor het openbaar verkeer te kunnen openstellen. Tot slot werd
de verzending aangekondigd der telegrammen aan H.M. de Koningin en aan de Minister van
Koloniën. Nadat de Landvoogd uitgesproken
was, werd het doek omhoog gerold van de
marmeren gedenkplaat, welke nog een
plaats in één de muren van de grote
zendhall zou moeten krijgen. Vervolgens
drukte de G. G. op een knopje. Onmiddellijk
hierop schakelde de schakelbordwachter de
stroomtoevoer in en lieten de
draaistroommotoren van de beide "Grote
Amerikanen" hun dof gegrom horen, waarbij
zich spoedig het hoge piep geluid van de
tientallen borstels voegde, die over de
collectoren gleden. Daarna kwam de
zenderbedienaar in actie. Allen stonden reeds op hun post. Resoluut duwde hij de handle van de
automatische kathode in, als wilde hij de boog een zetje meegeven. Vlak daarop hoorde men het
sissend geluid van de boog en begon de wijzer van de grote antenneampèremeter, die zich in het
front boven op de zender bevond, uit te slaan. Na enkele seinen gegeven te hebben aan de
schakelbordbedienaar, om de spanning te verhogen, werd de maximum toelaatbare
antennewaarde bereikt. Dit was het moment, waarop het spel kon beginnen. De aanwezige
insiders, die niet mee hoefden te helpen, volgden nauwkeurig alle bewegingen. Zij kenden alle
handelingen en wisten telkens precies wat er moest komen. Ook de G. G. wist, dat het thans
weer zijn beurt was om op het knopje te drukken, dat de seinautomaat in beweging moest
brengen. Want nauwelijks klonk het belletje opnieuw of Hij deed voor de tweede keer Zijn plicht,
waarna……er niets gebeurde !
Het automatenduiveltje van de Malabar speelde ons - ondanks de repetitie van ’s ochtends toch
nog parten. De zenderbedienaar begreep onmiddellijk, wat er aan de hand was. Zekerheidshalve
had de chef van het station een telegrafist laten komen, voor het geval de automaat weigerde.