Download Magazine (Pdf) - Bosk

Bij het maken van een telefonische afspraak reageert
Iedorette Kiewiet de Jonge meteen enthousiast, ze vindt
het een goed teken dat de BOSK nog steeds aandacht
besteedt aan dit belangrijke onderwerp. Het enthousiasme
van Iedorette zelf is ondanks de leeftijd van 79 jaar allerminst
afgenomen, wat onder meer blijkt uit de documentatie aan
artikelen, ordners en tijdschriften die klaarliggen wanneer wij
haar bezoeken. `Ik volg in de modetijdschriften nog steeds
wat de trends zijn, omdat daarin vaak oplossingen zitten voor
mensen die vanwege hun lichamelijke beperkingen moeite
hebben met het vinden van geschikte kleding. Dat is ook
vanaf het begin voor mij het uitgangspunt geweest: kleding
voor mensen met een handicap moet geen aangepaste kleding
zijn.´
Hoe bent u betrokken geraakt bij dit onderwerp?
´Dat is gekomen door mijn contact in 1968 met dr. Klapwijk,
toenmalig directeur van de Johanna Stichting in Arnhem. Hij
presenteerde een lezing over gehandicapte kinderen op de
kleuterschool van mijn kinderen. Ik volgde de opleiding modetekenen
en ontwerpen op de academie te Rotterdam en was
ontwerpster van kinderkleding. De heer Klapwijk nodigde mij
uit om kledingadviseur te worden voor de kinderen en jongeren
van het revalidatiecentrum.
Ik was er eerlijk gezegd wel van geschrokken hoe de gehandicapte
kinderen daar gekleed waren. Ze zagen er echt niet
zo leuk uit. Ik snapte dat ergens ook wel. De kleding sleet heel
snel en daarom droegen veel kinderen de afgedragen kleding
van oudere broertjes of zusjes. Maar het resultaat was kindjes
in onpraktische kleding. Ik besloot dat ik daar iets aan moest
doen en ik ben toen in overleg met de afdeling ergotherapie
van de Johanna Stichting modeshows gaan organiseren voor
en door gehandicapte kinderen en jongeren. Voor de ouders
hadden die bijeenkomsten een hoge informatieve waarde
omdat, behalve dat het heel leuk was, zij voorlichting kregen
over kleding en handicap.´
U kiest eerder voor confectiekleding dan voor aangepaste
kleding?
´Ja, want confectiekleding is in de meeste gevallen ook goed
bruikbaar. Eventueel met kleine veranderingen die eenvoudig
kunnen worden aangebracht. Als je voor confectiekleding
kunt kiezen, dan heeft dat natuurlijk een groot voordeel, je
kunt dezelfde kleding kiezen als je vriendjes of vriendinnetjes.
Vooral voor kinderen is dat erg belangrijk. Maar algemener
gesproken is de keuze natuurlijk ook groter als je confectiekleding
kunt aanschaffen. Ik kijk dus altijd naar “wat er te
koop is”, welke mogelijkheden kleding biedt, welke materialen
of stoffen handig zijn of welke sluitingen te gebruiken
zijn. Zo viel mij op tv op dat schaatser Ard Schenk zijn lange
sportbroek voor een wedstrijd af ritste. Kijk dacht ik, dat is
nou handig voor mensen in een rolstoel. Uit modetijdschriften
pik ik op dat skikleding altijd een ruimer rugpand heeft omdat
de sporter enigszins gebukt moet kunnen staan en de armen
naar voren gestrekt heeft. Dat is dan ook handig voor mensen
in een rolstoel. Zo heeft elk modeseizoen zijn eigen specifieke
kenmerken die bruikbaar en handig blijken te zijn voor mensen
met een handicap. Tegenwoordig zitten er bijvoorbeeld
T h e m a
veel zakken op broeken wat voor jongeren met een handicap
heel plezierig kan zijn.´
Hoe hebt u uw kennis en deskundigheid kunnen verspreiden?
´Ik noemde eerder al de modeshows bij de Johanna Stichting.
Daaruit voortgekomen is de publicatie ´Pas Mode Aan, kledingtips
voor handicaps´. Later heb ik samen met Gerda van
de Riet ´Mode, kleding en handicap´geschreven en ik had een
column in het Nederlands Tijdschrift voor Kinderrevalidatie.
Ik heb ook nog als kledingadviseur gewerkt bij het I.D.C.
(Informatie en Documentatie Centrum ten behoeve van mensen
met een handicap). Zo kwam ik ook in contact met de
BOSK en dat leidde weer tot een reeks publicaties in BOSKnieuws.
Mijn uitgangspunt is altijd geweest: de mode biedt
vaak verrassende mogelijkheden. Een kwestie van kijken.´ ■
Iedorette draagt omslagdoek Foto BOSK
Magazine 5 - 2007 7