jaarverslag 2007 van het Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag

5 Splitsen
Rapportage Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag 2007
Uit de ervaringen van het Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag blijkt dat het splitsingsbeleid
tot op heden gepaard gaat met een behoorlijk aantal conflicten tussen huurders en verhuurders
over renovatieprojecten, waaraan een lopende splitsingsaanvraag ten grondslag ligt. Het
splitsingsbeleid vraagt daarom om voldoende en adequate ondersteuning van huurders. Met
de invoering van de Wijksteunpunten Wonen en het aanstellen van speciale
bewonersondersteuners is dit vanaf 2007 beter dan in het verleden het geval was geregeld.
Verdere aanscherping van de regels middels deelname aan een gedragscode en het verplicht
vastleggen van afspraken tussen huurder en verhuurder moet in de loop van 2008 het aantal
problemen terugdringen. Deze afspraken zijn het resultaat van een in augustus 2007 gestarte
werkgroep waaraan ook het Meldpunt heeft deelgenomen. Eind juni 2008 zijn deze afspraken
ondertekend door de gemeente, Vastgoed Belang, de Makelaarsvereniging Amsterdam en de
Huurdersvereniging Amsterdam. Meer informatie hierover treft u verderop in dit hoofdstuk.
In 2007 is de ondersteuning van huurders bij problemen rondom een splitsing zo veel
mogelijk ondergebracht bij de lokale wijksteunpunten. Het Meldpunt kan worden
ingeschakeld bij zaken die nadere afstemming vergen. Wel blijft het Meldpunt de signalen uit
de stadsdelen verzamelen om het stedelijk overzicht te bewaren. Het aantal probleemgevallen
is niet afgenomen, zo geven de bewonersondersteuners van de wijksteunpunten aan.
De klachten hebben doorgaans geen betrekking op het verkrijgen van de vergunning zelf,
maar eerder op pogingen de huurder tot vertrek te bewegen of houden verband met de
bouwkundige eisen waaraan de eigenaar van het pand moet voldoen. Vaak wil de eigenaar
veranderingen aanbrengen die niet altijd in het belang van de huurder zijn, met name als de
verhuurder een substantiële huurverhoging wil doorvoeren na de renovatie. Huurders zijn hier
ook niet toe verplicht. Een conflict is dan snel geboren. Huurders krijgen de keuze mee te
werken en/of een huurprijsverhoging te accepteren, of anders te vertrekken. De huurder heeft
een goede huurbescherming zodat hij in principe kan blijven wonen. Dan moet de huurder
echter wel goed geïnformeerd zijn en stevig in de schoenen staan, want de druk is vaak hoog.
Voordat een pand gesplitst kan worden moet het pand een basiskwaliteit hebben en mag geen
sprake meer zijn van achterstallig onderhoud. De huurder moet deze werkzaamheden
gedogen. Aan het inbouwen van extra luxe hoeft de huurder niet mee te werken. Die
weigering kan geen reden zijn voor ontbinding huurovereenkomst. Toch dreigen sommige
eigenaren met een rechtszaak op basis van de opzeggingsgrond ‘dringend eigen gebruik’ of
wordt de huurder aansprakelijk gesteld voor elke vertraging. In de praktijk blijkt regelmatig
dat verhuurders geen schriftelijke afspraken willen maken over een opknapbeurt waarna de
verhuurder of diens gemachtigde zegt dat de huurder weigert mee te werken.
Vaak voert de eigenaar aan dat hij handelt in de ‘lijn van het gemeentebeleid’: splitsen en
verkopen van huurwoningen wordt van gemeentewege gestimuleerd. Als dit samenvalt met
een reeks van andere drukmiddelen blijkt dat niet alle huurders deze druk aankunnen.
Opvallend is dat de perikelen rond het splitsen zich relatief vaak voordoen bij de
samenvoeging van de bovenste woonlaag met de zolderetage. Zolderruimtes worden soms
zonder overleg met de huurder door de verhuurder ontruimd en ontnomen. Huurders die hun
zolderruimte niet willen afstaan worden stevig onder druk gezet met (dreiging van)
rechtszaken waarbij de zolderkamer wordt geëist en tevens ook hier een schadevergoeding
voor de vertraging die de huisbaas oploopt.
10