ROODKAPJE VERKLAARD - Yoga Intervision Circle

vraagt blijvende aandacht. Zo niet dan blijven we het doen. Niet omwille van de ander, maar
omwille van waardering en liefde. Ook wanneer wij ons richten op het transcendente,
bijvoorbeeld in de persoon van Jezus, kan dat het geval zijn. Of in de persoon van Krishna
niet te vergeten. Daar is het uitsluitend pleasing dat de klok slaat: pleasing van Krishna. Voor
de teleurstellingen die daarmee gepaard gaan, voor zover althans ons vroegkinderlijk pleasen
niet uitgegrokt, troost zoekend bij wie zich - life - voor narcistische bezetting aanbiedt. Als
dat zo is: hoed je dan niet slechts voor Roodkapjes, maar voor Jezus, Krishna, gurus ook.
29. TRANSFORMATIE OF TERUG IN HET GAREEL
Was ook een ander slot mogelijk geweest? Een slot waarin Roodkapje zich uit de narcistische
bezetting die haar gevangen houdt, bevrijdt? Ik meen van wel. Een slot waarin Roodkapje,
wijzer geworden van haar ontmoeting met de wolf, tegen zichzelf had gezegd: “Nou snap ik
waarom iedereen mij zo schattig vindt. Het zit hem in dat rode kapje, dat rode mutsje. Weg
met dat fluweel en dat rood. Ik zet het niet meer op. Kan dan gaan en staan waar ik zélf wil.”
Dat zou pas, of moet ik zeggen: ook, een aardig eind van het verhaal zijn geweest. Precies de
soort transformatie waarop je bij de afloop van sprookjes hoopt. Nou ja, als volwassene dan.
Kinderen zitten op zo’n eind niet te wachten. Bij zo’n slot had ik ook niet zo lang hoeven
wachten met onthullen waarom Roodkapjes rode kapje staat voor narcistische bezetting. Zoals
ik zo direct zal doen. Al weten jullie dat natuurlijk al lang. Nee, Roodkapje zegt niet wat ik
graag van haar had willen horen. Nauwelijks bevrijd uit de buik van de wolf of Roodkapje zet
grootmoeders rode mutsje weer op. Wat wil zeggen: laat zich weer narcistisch bezetten.
Roodkapje hervat haar pleasing gedrag. Weer terug in het gareel.
Al komt het mij voor dat de prachtige afbeelding van Lidia Postma waarmee zij dit moment
weergeeft (zie hieronder) duidelijke taal spreekt, toch zal ik mij, zoals zo even beloofd, nader
verklaren. Immers, als grootmoeders, of moeders, of wie ook, een klein meisje een rood kapje
annex rood mutsje geven, dan is dat niet alleen omdat dat haar zo mooi staat, maar ook omdat
het ervoor zorgt dat het meisje permanent zichtbaar is. Met rood als signaalkleur, bovendien
boven op haar hoofd, is het meiske van alle kanten traceerbaar, permanent binnen hun bereik.
Als dat zou zijn om haar voor gevaren te behoeden dan zou dat nog tot daaraan toe zijn. Nee,
het rode kapje zorgt ervoor dat grootmoeder of moeder, of wie ook, op elk gewenst moment
hun lieveling naar zich toe kunnen halen. Om haar te knuffelen, haar te koesteren, met haar te
pronken. Ook als zij in een hoekje op zolder, of lekker in de tuin, aan het spelen is. Je pakt
haar gewoon van de grond, breekt bij haar in … Zie je dus een meisje met een rood kapje of
mutsje, een schattig meisje dus, ik herhaal het nog maar eens: hoed je dan voor haar.
30. EEN BIJZONDERE ILLUSTRATIE
Tussen haakjes: het is deze afbeelding, de afbeelding van Lidia Postma van zo even, waarop
ik doelde toen ik, intussen lang geleden, in paragraaf 9 meen ik, een bijzondere afbeelding in
het vooruitzicht stelde. Een met meerwaarde, zoals ik toen opmerkte. Want wat zien we? Wij
zien grootmoeder en Roodkapje, met hun rug naar het bed gekeerd, naar de wolf kijken. Daar
ligt hij, met een zojuist door de jager opengeknipte buik. In coma, maar nog niet dood.
Roodkapje25 25