ROODKAPJE VERKLAARD - Yoga Intervision Circle

houdt, meestal een kind. Maar van volwassenen kan ook. Niet op evenwichtige,
gelijkwaardige wijze, maar zodanig dat wat jij zelf als kind aan liefde tekort kwam, je nu
terug probeert te halen bij het van jou afhankelijke, kleine kind.
Je leert het kind bijvoorbeeld kussen. Ouders doen dat vanzelf. Bij narcistische bezetting
overheerst echter het, doorgaans ongeweten motief dat het kind jou dan terug kan kussen, dat
het kind jóu dan zal kussen. Zodat, als jij het kind kust, jij kusjes terugkrijgt. Jij in het
knuffelen jezelf knuffelt. Zo’n beetje als wanneer je jezelf troost door de poes te aaien. In
extremo zie je dat terug bij tienermoeders, jongadolescenten, uit de hoek van de
kinderbescherming, wanneer die zeggen: “Ja, ik wilde zó graag iets alléén voor mijzelf”.
Zolang je dochtertje, je zoontje, een lief klein mensje is, van jou afhankelijk, nog niet overal
rond struint, nog niet op ongewenste momenten je aandacht vraagt, ja dan leent het zich
natuurlijk uitstekend voor jouw liefde. Want het wil die liefde graag. Langzaam maar zeker
echter wordt het groter. Dan is het niet meer zo gemakkelijk om de liefde te halen, die je zelf
ontbeerd hebt helaas. Daarvoor moet het kind in het gareel. Vaak haaks op de eigen
exploratiedrang, dwars daar tegenin. Intussen is het kind afhankelijk van jouw liefde. Jouw
liefde als bevestiging van zijn bestaan, als aanmoediging bij zijn exploratie.
Als het dan ziet dat het die liefde, die bevestiging, alleen kan krijgen door aan jouw eisen te
voldoen, dan zal het niet aarzelen om daaraan tegemoet te komen. Al kan het ook zijn dat het
zich lang blijft verzetten, strijden blijft. Of beurtelings het een, beurtelings het ander doet.
Hoe dan ook, verstoring van wat het zelf voelt, verwarring over eigen voorkeuren en aversies,
een slechts aarzelend-eigen ontdekkingstocht, dat zijn de offers die het brengt.
6. PLEASING
Laten wij nu regel voor regel voor regel nagaan of onze interpretatie hout snijdt. Te beginnen
met, inderdaad het allereerste begin. “Er was eens een lief klein meisje en iedereen die haar
zag hield veel van haar.” Nou, een “lief klein meisje” dat spoort wel met de idee van
narcistische bezetting, zoals zo even kort omschreven. Het daaropvolgende fragment versterkt
dit beeld, immers: “iedereen die haar zag hield veel van haar”. Daarbij wijst “iedereen die
haar zag” op onmiddellijkheid. Op aantrekkelijkheid bij eerste contactname. Kortom, onze
hypothese blijft overeind, sterker nog: wordt door de beginregels bekrachtigd.
Voor grootmoeder in het bijzonder was Roodkapje aantrekkelijk. Immers: “het allermeest
(hield) haar grootmoeder (van haar), en die had haar wel alles willen geven”. Het te veel aan
liefde waardoor narcistische bezetting wordt gekenmerkt zien we terug in het “allermeest” dat
grootmoeder van haar hield. Wat wijst op veel meer mensen die “het meest van Roodkapje”
hielden. Roodkapje moest er voor grootmoeder overigens wel uitzien hoe grootmoeder dat
wilde. Dat was grootmoeders conditie. We lezen dat in de volgende regel: “Op een keer gaf
grootmoeder Roodkapje een mutsje van rood fluweel en omdat het haar zo goed stond en zij
niets anders meer op wilde zetten werd zij enkel Roodkapje genoemd.”
Het lieve kleine mensje dat Roodkapje is heeft intussen geleerd dankbaar te zijn voor zo’n
cadeautje. Want dan is alles close en in harmonie. Dan houdt grootmoeder veel van haar. Dus
het vraagt zich niet af of ze wel zo’n mutsje op wil, of die kleur haar wel staat, en of fluweel
niet eigenlijk griezelig aanvoelt. Nee, Roodkapjes respons sluit naadloos aan op wat
grootmoeder haar mooi vindt staan. Zo zelfs dat zij “niets anders meer op wilde zetten” dan
Roodkapje6 6