Werkelijkheid op reis - merel

“It would be remarkable simple for a would-be traveler to place his of her own portrait in front
on an image of any tourist trap -there are non that remains unphotographed- and create a
future travelogue.” 19
Dit idee dat Fred Ritchin, professor of Photography and Imaging at New York University
School of Arts, hierboven schetst is leuk maar neemt de ervaring van het reizen totaal weg. In
principe hoef je dan helemaal niet meer uit je stoel te komen om een reis te maken en kun je
jezelf door middel van bijvoorbeeld Photobooth in een andere setting plaatsen (a8b.9). Wel
zou dit in zekere mate kunnen worden toegepast en zou dit, zoals hij later schrijft, een manier
kunnen zijn om de toeristische plekken over te slaan en te focussen op de ‘echte’
authenticiteit van een land. Door bijvoorbeeld van het bekende pad af te wijken en geen foto’s
meer te maken van wat al overbekend is.
Naast beeldkunstenaars die zich bezighouden met de grote hoeveelheden beeldmateriaal zijn
ook softwareontwikkelaars aan de slag gegaan met dit fenomeen. Een voorbeeld hiervan is
het door Microsoft ontwikkelde Photo Tourism, later Photosynth genoemd. 20 Met dit
programma kun je zelf deelnemen aan het collectieve beeld (a8b.10). Foto’s van bijvoorbeeld
de Eiffeltoren die door miljoenen toeristen zijn gefotografeerd, worden hier verzameld en zo
tot een driedimensionaal beeld verwerkt. Het beeldarchief komt op deze manier online terug,
maar op een interactieve manier.
19 Fred Ritchin, After Photography, From zero to one, 2009, p. 53.
Afb. 9, Merel Brugman, zonder titel, 2012
20 Blaise Aguera y Arcas, Ted talk Photosynth, 2007, bekeken op 2 april 2012
Afb. 10, ‘Photo Tourism’, z.d.
14