Bel rijnmond 7

Tekst: Joop van der Hor
G O E D E D O E L
Blinden en zienden zijn
elkaars ogen en oren
Londensteppers
leggen autoverkeer in
hartje Londen plat
Op 25 augustus jl. vertrokken 18 sportievelingen, waaronder 5
visueel gehandicapten, richting de Britse hoofdstad Londen.
Niet met het vliegtuig of via de treintunnel, maar met twee
grote megasteps en tandems. Het werd in vele opzichten een
reis om nooit te vergeten.
Drie dagen voor vertrek richting Paralympics
hadden de zichzelf ‘Londensteppers’
noemende groep steppers en fietsers nog
geen overnachtingadres, geen kaarten voor
de opening of een wedstrijd en niet meer
dan twee - achteraf gezien ontoereikende
– tandems. Ook onvergetelijk waren de restanten
van het ontbijt van het Amerikaanse
zitvolleybalteam. Dit zitvolleybalteam werd
bij de stichting Sportcompass als vorsten
ontvangen en volledig in de watten gelegd.
In tegenstellling tot de Londensteppers.
“We kregen de restjes mee, terwijl ons van
alles was beloofd”, zegt verzorger Piet Luijten,
die nog steeds boos kan worden om
de ontvangst in het Sportcompass House in
Londen, waar de steppers na de eerste 250
kilometer werden ontvangen met een droge
tosti en een glaasje waterige limonade.
Piet was erbij aanwezig toen een kwartier
voor vertrek met een wachtende burgemeester
Salet en tientallen genodigden en
10 | BEL BUSINESSMAGAZINE
familieleden een contract werd ondertekend
door Joop van der Hor en John Bestebroer,
respectievelijke voorzitters van de
stichting Sportzeskamp Hoogvliet en de
organiserende stichting Sportcompass. Van
der Hor: “We hebben alles zelf voorgeschoten:
het eten, verblijf, organisatiekosten,
vertier, vervoer, noem maar op. Sportcompass
heeft alleen de overtocht via sponsor
Stena Line geregeld en dat ook pas een
paar weken voor vertrek.” Over de stichting
Sportcompass is de groep steppers eendrachtig
en resoluut: “Deze heeft gefaald
en voor ons afgedaan. Wij distantiëren ons
volledig van deze organisatie.”
Wat een onbezorgde 550 kilometer lange
step en fietsrit had moeten worden werd
door materiaalpech en slechte organisatie
een martelgang, maar dat heeft het moraal
van de groep volgens de slechtziende Joost
van Gent niet mogen breken. “Ongelooflijk
hoe deze groep in betrekkelijk korte tijd
een zo hecht team is geworden. De zienden
waren onze ogen en wij hun extra oren. Ik
ben drie jaar geleden het grootste deel van
mijn gezichtsvermogen in een paar dagen
kwijt geraakt. Maar ik heb nu gevoeld en
ervaren dat je met elkaar tot grootse daden
in staat bent, als je een gemeenschappelijk
doel hebt.” Joost doelt op de promotie van
de gehandicaptensport in het algemeen en
Goalbal en het Blindenvoetbal in het bijzonder.
Dankzij Communicatiebureau Move-On
en lokale sponsors uit Spijkenisse, Hoogvliet
en zelfs Bonaire wisten de steppers een bedrag
van € 15.000,-- bijeen te brengen.
Het onbetwiste hoogtepunt van de blinde
sportmasseur Richard Koster uit Spijkenisse
was, hoewel hij en de andere steppers het
stadion niet in zijn geweest, het ‘zien’ van
de Olympische vlam. “We werden meegenomen
door Tim van der Putte naar Newham,
waar de voorlaatste overdracht van
het Olympisch vuur plaatvond. Ik zag het
van donker licht worden. De vlam verscheen
vlak voor mijn gezicht, geweldig!” Hij maakte
samen met de eveneens blinde Sebastiaan
Barneveld en slechtziende Joost van
Gent de oversteek met de step over de Tower
Bridge. Ze veroorzaakten daardoor een
enorme file. Het achteropkomende verkeer
claxonneerde daarbij oorverdovend. “Dat
deden ze om jullie aan te moedigen”, aldus
Jennifer Bakboord en Carlo Duister, net als
de andere blinde steppers echte ‘speciaaltjes’
zoals ze door de overige steppers werden
genoemd.
Zaterdag 1 september kwamen de Londen
Steppers moe maar tevreden aan bij sportcentrum
Halfweg, waar ze door ruim 200 belangstellenden
en 4 blindengeleidehonden
als helden werden ingehaald. Volgend jaar
weer? “Misschien, maar dan gewoon voor de
lol naar Antwerpen”, zo liet de ondanks alles
tevreden voormalige deelraadsvoorzitter
van Hoogvliet Kees van Pelt weten.