biografie van Nico Richter - Julie and Frans Muller

43
Harteveld. De komst van een bezielende jonge dirigent uit
eigen gelederen deed de rest.
Terwijl hij blijkbaar en passant het tweede deel van zijn
kandidaatsexamen behaalde, begin juli 1937, werd Nico
zeer actief in de studentenvereniging. Niet alleen ging hij
dirigeren, hij trad ook snel toe tot het bestuur en de
redactie van het blad. Daar maakte Nico kennis met de
tweedejaars student Nederlands, Wim Kriste. Wim en
Nico zouden goede vrienden worden en eindeloze nachtelijke
gesprekken voeren, vaak na de redactievergaderingen
in Café Reijnders op het Leidseplein. Dan liepen
zij samen huiswaarts en, omdat het gesprek nooit af was,
van Wims huis op de Leidsekade naar dat van Nico en
weer terug om elkaar weg te brengen, soms uren lang.
Ze zouden ook samen liederen schrijven, waarbij
Nico Wim waarschuwde dat hij de “ij” klank moest vermijden:
op die klank kon men niet mooi zingen. Op 20 december
1937 voltooide Nico zijn eerste Lied voor sopraan
en piano, op een tekst van Wim Kriste: 7
LEX
heb je de klokken ook gehoord?
er heeft op ’t middernachtlik uur
hoog van de toren klokgelui geklonken.
de duivel trok aan ’t klokkekoord.
het klooster is in ’t niet verzonken.
de kloosterlingen branden in ’t eeuwig vuur.
Nico sloot rond die tijd ook een innige vriendschap met
een jongerejaars die evenals hij tot het studentenorkest
7 Tekst afgedrukt in de Unitas Almanak 1938, pp.37-38.