compostela - Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob

ANDERS PELGRIMEREN
SIEF VAN HULTEN EN ]OS MIJLAND
Onze oproep om het alternatief pelgrimeren te
belichten heeft niet zoveel reacties opgele-
verd. We hebben geen ballonvaarders of rui-
ters ontmoet, wel een ezel en een ligfiets.
Immers, de meeste pelgrims gaan gewoon te
voet of per fiets naar Santiago. Reden voor de
redactie om ons licht op te steken in onze bibli-
otheelk in Maastricht en bovendien de eerste
jaargangen van delacobsstaf nog eens door te
wandelen.
In Maastricht duurde het even voordat we toe-
gang kregen, totdat een allervriendelijkste
medewerkster van de bibliotheek ons de weg
wees naar een van de bovenverdiepingen waar
de bibliotheek van het Nederlands
Genootschap van Sint Jacob is gevestigd. je
mag er eigenlijk niet in. Wil je een boek uit
deze bibliotheek lezen of lenen, dan moet je
dat aanvragen. Dit kan overigens via elke bibli-
otheelk in Nederland worden geregeld.
Maastricht ligt voor de meeste leden van ons
genootschap nu eenmaal niet om de hoek.
Eigenlijk vonden we niets wat ons kon inspire-
ren om een artikel te schrijven. We stootten op
de boekjes van Ignaas Brekelmans De Brabantse
pelgrim deel 1 en 2. Toevallig (wat is toeval?)
lazen we in delacobsstaf nummer 6 uit 1990
dat Igrnaas Brekelmans op zondag 8 april 1990,
's morgens om 11.00 uur, met zijn ezel Saartje
op weg was gegaan naar Santiago. Het artikel
is van de hand van Annemarie Roebert van de
regio 's-Hertogenbosch-Oss. Een en ander was
voor eten van de leden van de redactie vol-
doende aanleiding om Ignaas te vragen hoe hij
nú aanlkijkt tegen zijn bedevaart van meer dan
12 jaar geleden. Sjef van Hulten zocht Ignaas
op in ziijn huis aan de dijk.
MET DE EZEL NAAR COMPOSTELA
Ignaas Brekelmans ging vooral op pad om
daardoor afstand te nemen van zijn werk. Hij
wilde zich voorbereiden op zijn pensionering.
Vanuit zijn diepe religieuze beleving was voor
hem het-op-weg-zijn, ook een op-weg-zijn naar
God. Bijna twaalf jaar geleden koos hij een ezel
als metgezel en ging op stap.
VERTROUWENSRELATIE
'Waarom ik met een ezel naar Compostela
ging? Ik was altijd al een wandelaar en ik speel-
de al langer met het idee om nog eens een
lange meerdaagse wandeling te maken, en
Santiago was één van de mogelijkheden. Dat
leek me ook een goede manier om definitief
afscheid te nemen van mijn actieve loopbaan.
Om met een ezel te gaan was in eerste instan-
tie een idee van mijn vrouw, het was haar favo-
riete dier en zij stimuleerde mij om dat te
doen. Een bijkomende ieden was ook dat de
ezel de bagage kon dragen. Ik had gelezen dat
wandelaars vaak problemen hadden met de
bepakking. Mijn patroon, Ignatius van Loyola,
als officier gewond geraakt aan zijn knie in de
strijd tegen de Fransen, liep ook met een ezel
van Spanje naar Vlaanderen om te bedelen
voor de pas opgerichte orde van de jezuïeten.
Dat voorbeeld van Ignatius sprak mij ook wel
aan en daarom ben ik in Noord-Spanje ook
langs de plaats Loyola gewandeld. Toen een-
maal het idee vastere vorm aannam ben ik op
zoek gegaan naar een geschikte ezel en de
zoektocht leidde uiteindelijk naar Saartje, een
drie jaar oude ezelin. Ik heb veel tijd uitgetrok-
ken om te oefenen en te wandelen met de
ezel. Het eerste en belangrijkste is om vriend-
v