De effectiviteit van kortdurende video- hometraining in de ... - TNO

TNO-rapport | TNO/CH 2011.028 | Juni 2011 28 / 37
3.4 Sensitieve responsiviteit
Tabel 3.6: Resultaten Ainsworth sensitiviteit en coöperatie door moeders,
geobserveerd in de controle- en interventiegroep, op T1, T2 en het
verschil van T2 met T1.
T1 voormeting T2 1e nameting Verschil T1-T2
Ainsworth n M SD n M SD n M SD d
A. Sensitiviteit
Controlegroep 8 6,09 1,51 8 6,34 1,80 8 0,25 1,08 0,23
Interventiegroep 8 6,16 1,48 8 6,63 1,45 8 0,47 1,66 0,28
Verschil
Interventie- &
controlegroep
B. Coöperatie
d = 0,04
d = 0,17 d = 0,16
Controlegroep 8 5,78 1,68 8 6,03 2,12 8 0,25 1,27 0,20
Interventiegroep 8 5,94 1,47 8 6,41 1,69 8 0,47 1,47 0,32
Verschil
Interventie- &
controlegroep
d =0,10 d =0,20 d = 0,16
Gebruikte afkortingen: M = gemiddelde, SD = standaarddeviatie, d = effectgrootte.
* De effectgrootte is zo weergegeven dat een positieve d een gunstig effect aanduidt (dus een
toename tussen T1 en T2, dan wel een gunstigere score voor de interventiegroep vergeleken met
de controlegroep).
Tabel 3.6 geeft een overzicht van de resultaten voor sensitieve responsiviteit een
coöperatief gedrag van moeders zoals gemeten met de Ainsworth schaal. Zowel
moeders in de interventiegroep als in de controlegroep stegen in hun sensitiviteit en
coöperatie tussen de voor- en nameting. In deze stijging bestond geen verschil
tussen beide groepen.
Op algehele sensitieve responsiviteit van moeder gemeten met de CARE-index
werd wel een klein interventie-effect gevonden (zie Tabel 3.7). Op de voormeting
leken moeders in de controlegroep sensitiever te zijn dan interventiemoeders (d = -
0,31). Na K-VHT was dit verschil opgeheven.
Met uitzondering van de coöperatie-schaal voor kinderen, bestonden op alle CAREindex
subschalen op T1 verschillen tussen de interventie- en controlegroep. In alle
gevallen leken moeders en kinderen vervolgens een achterstand ten opzichte van
de andere groep tussen beide meetmomenten (deels) goed te maken.
Interventiemoeders lieten bijvoorbeeld op de voormeting meer controlerend gedrag
zien dan controlemoeders. Zij lieten hier vervolgens tussen de voor- en nameting
een sterkere afname in zien dan controlemoeders (d = 0,75). Zo ook leken
controlemoeders op de voormeting minder responsief te zijn dan
interventiemoeders. Hun afname in niet-responsief gedrag was tussen de voor- en
nameting sterker dan voor interventiemoeders (d = -0,79). Evenzo waren kinderen
in de controlegroep op T1 passiever dan interventiekinderen. De afname in passief
gedrag voor deze controlekinderen bleek echter iets sterker dan voor
interventiekinderen (d = -0,44).