1-1-2 onder de loep - Agentschap Telecom

In dit hoofdstuk wordt antwoord gegeven op de eerste hoofdvraag hoe de 1-1-2 keten is
opgebouwd en georganiseerd op het moment dat de eerste storingen in maart 2012
plaatsvinden. Om inzicht te krijgen in de verschillende elementen van de 1-1-2 keten
hebben de inspecties een aantal sporen gevolgd. Contracten en overeenkomsten
betreffende 1-1-2 zijn bestudeerd, de infrastructuur van de 1-1-2 keten en de functionaliteit
van de 1-1-2 dienstverlening zijn beschreven en de samenwerking tussen de bij 1-1-2
betrokken partijen is in beeld gebracht. Ook komen de risico’s in de infrastructuur en
dienstverlening aan de orde, alsmede de voorbereiding op storingen en uitval.
3.1 Korte historische schets
Op 7 mei 1986 nam de Ministerraad het besluit over te gaan tot landelijke invoering van een
uniform alarmnummer voor politie, brandweer en ambulancediensten als oplossing voor
de verwarring bij de Nederlandse burger bij de keuze tussen de regionale toegangsnummers.
Bij de voorbereidingen waren de ministers van Justitie, van Welzijn, Volksgezondheid
en Cultuur, van Verkeer en Waterstaat en van Financiën betrokken, evenals vertegenwoordigers
van de meest betrokken autoriteiten en instanties. De invoering van het uniform
alarmnummer werd in 1991 afgerond. Door de komst van het alarmnummer 06-11 hoefde
de Nederlandse burger slechts één nummer te onthouden voor spoedeisende hulpverlening.
Met het alarmnummer werd tegelijkertijd een landelijk netwerk van alarmcentrales in
gebruik genomen.
Op 23 november 1990 besloot de Europese Raad voor de Rampenbestrijding en
Hulpverlening in beginsel tot het invoeren van een uniform Europees alarmnummer 1-1-2
vóór eind 1996. Op 29 juli 1991 volgde het definitieve besluit van de Europese Commissie.
Het nummer kon door technische beperkingen pas op 1 maart 1997 in Nederland worden
ingevoerd. In Nederland is na een periode van dubbele bereikbaarheid, volgens plan op
1 september 1997 het oude nummer 06-11 buiten werking gesteld.
In september 1997 is in de 1-1-2 alarmcentrales nummerherkenning ingevoerd en vastgelegd
in de Telecommunicatiewet. Doel van de nummerherkenning is bij te dragen aan een betere
hulpverlening en het verkorten van de doorlooptijd in de alarmcentrales en de achterliggende
meldkamers van de hulpverleningsdiensten. De Telecommunicatiewet geeft daarbij de
bevoegdheid aan de beheerder van de 1-1-2 alarmcentrale om via het telefoonnummer van de
beller de zogenaamde naam-, adres- en woonplaatsgegevens op te vragen bij de aanbieders
van telecommunicatiediensten.
| 49