Ga naar het artikel

WAT IS DE JUISTE UV-DOSIS?
De energie, die het DNA ontvangt van het UV-licht,
moet voldoende groot zijn en een gepaste golflengte
hebben om een onomkeerbare wijziging in de DNAstructuur
te veroorzaken. De gevoeligheidscurve heeft
een spectrum dat ligt tussen 250 en 260 nm, met een
maximum rond 254 nm. Dit spectrum ligt in het gebied
van het UV C-licht.
De benodigde UV-dosis wordt dus gedefinieerd als de
hoeveelheid energie voor de golflengte van 254 nm
toegepast per oppervlakte-eenheid gedurende een
bepaalde tijd. Dit geeft volgende formule: {H = I x t}
waarbij 'H' staat voor de UV-dosis, 'I' voor de intensiteit
en 't' voor de blootstellingstijd. De gebruikte eenheid
is Joule (J) per vierkante meter (m 2 ) of milliJoule
(mJ) per vierkante centimeter (cm 2 ) waarbij 1 mJ/cm 2
gelijk is aan 10 J/m 2 .
In Duitsland wordt gesteld dat een minimale UV-dosis
van 250 J/m 2 (25 mJ/cm 2 ) op het einde van de levensduur
van de lampen gegarandeerd moet worden. Veelal
hanteert men de waarde van 400 J/m2 (40 mJ/cm 2 ).
Deze dosis veroorzaakt een veelvoud van beschadigingen
aan het erfelijk materiaal van de micro-organismen
zodat een herstel nagenoeg uitgesloten is.
De UV lamp, met hoge efficientie, zit in een kwarts
glaskoker die de lamp tegen het water beschermt,
maar die de UV-straling doorlaat. Dit geheel is ondergebracht
in een hygienische roestvast stalen reactor.
UV EN TRIHALOMETHANEN (THM)
Binnen deze groep wordt hoofdzakelijk chloroform
gevormd als reactie op het ontsmettingsmiddel en de
organische elementen (zie figuur 1). THM kunnen in
het zwembadwater en in de lucht boven het water
aangetroffen worden. Zwemmers worden hieraan
blootgesteld door absorptie door de huid, door inslikken
en inademen.
HOCL (desinfectie chloor) + R-CH 2-CH 3 (TOC,…..)
_ R-CH 2-CH 2 _ RCOOH + HCCl 3 (chloroform)
Figuur 1: vormingsproces van THMs
Voor wedstrijdbaden heeft de FINA (Federation
Internationale de Natation Amateur, de wereldorganisatie
voor competitie zwemmen) een maximale aanwezigheid
voor THM van 20µg/l aanbevolen. In onze
drinkwaterreglementering is een hoeveelheid van 100
µg/l toegestaan. Het voorkomen van hoge niveaus van
THM in het zwemwater kan hoofdzakelijk worden
bereikt door een combinatie van chloor en ozon als
ontsmettingsmiddel. Metingen verricht op het PIH
geven aan dat concentraties van 0 tot 100 µg/l werden
[ ZWEMBAD ]
gemeten in gewone zwembaden (25 m-bad met
instructiebad). Over het reduceren van THM met UV is
vandaag de dag nog niet veel bekend.
UV EN CHLOORAMINEN
Chlooraminen ontstaan in zwembaden als een reactie
tussen ammoniakverbindingen en op chloor gebaseerde
ontsmettingsmiddelen. Analytisch worden ze gemeten
als gebonden chloor (totaal chloor – vrije chloor =
gebonden chloor ). Afhankelijk van het aantal waterstofatomen,
dat vervangen wordt door chloor kan of
mono -, d - of trichlooraminen ontstaan.
HOCL + NH 3 —> NH 2Cl (monochlooramine) + H 2O
NH 2Cl + HOCL —> NHCl 2 (dichlooramine) + H 2O
NHCl 2 + HOCl —> NCl 3 (trichlooramine) + H 2O
Figuur 2: vorming van Chlooraminen.
Chloraminen zijn verantwoordelijk voor de zogenaamde
"chloorgeur" in een zwembad, oog- en huidirritaties.
Ten gevolge van deze gezondheidseffecten, zijn
door diverse gezondheidsorganisaties richtlijnen vastgesteld
voor gebonden chloor. De Swimming Pool
Advisory Group (UK) beveelt aan de gebonden chloor
op 0,5 mg/l te houden, terwijl de WHO (World Health
Organization) een richtlijn aanbeveelt van 3 mg/l voor
monochlooramine (als desinfectiemiddel). De Vlarem II
stelt, dat de gebonden chloor onder de 1 mg/l moet
gehouden worden.
In tegenstelling tot THM zijn diverse technologieën
reeds beschikbaar voor het reduceren van chlooraminen.
REDUCTIE VAN CHLOORAMINE
Vandaag de dag worden er 4 verschillende technologieën
toepast om de chlooraminen te reduceren:
• Verdunning.
• Hydro-anthraciet of Actieve Kool
• Ozon.
• UV-oxidatie.
• Verdunning
Verdunning van het zwembadwater kan worden
gedaan door toevoeging van vers water. Een vrij simpele
en gemakkelijk toepasbare techniek. Echter, hoge
kosten ontstaan voor verwarming en behandeling van
het verse water. Verder loopt de prijs van water en de
lozing van water steeds meer op.
• Hydro-anthraciet of Actieve Kool
Door gebruik te maken van dergelijke kolen, gevolgd
door een zandfilter kunnen de meeste organische
bestandsdelen uit het water worden verwijderd.
Vlaams Tijdschrift voor Sportbeheer 2004 • nr. 180
17