ALTlJD GOED OP DE HOOGTE - deBuren

38
Boekarest
die leegte. Meet de afstand tussen de huizen, de breedte van de
straten, de hoogte van de stoepen, de lengte van de brug die over
de rivier ligt. Loop pleinen rond, bekijk standbeelden van dichtbij
en snuif de geur van uitlaatgassen op. Luister naar het voortdurend
toeteren van auto’s, het snerpen van boormachines en het brommen
van apparaten. Vergeet dat deze geluiden voortgebracht worden
door mensen. Noteer de kleuren van stenen en dakpannen, evenals
het ruisen van boomtoppen, het kraken van hout, het ratelen van
plastic bekertjes die door de wind over de stoep worden voortgeblazen.
Neem in de berekening alles mee dat niets over zichzelf kan
beweren, dat niets kan verdraaien en dat niets kan beïnvloeden.
Vergeet de terminologie van het toerisme; de gemoedelijke bevolking,
de vriendelijke inwoners. Kijk niet naar gezichten. Negeer ze.
Wees blind voor kromgebogen vrouwen met bosjes bloemen in
portieken, hun lichamen gehuld in dikke vesten, hun bonte hoofddoeken.
Loop bedelaars voorbij. Let niet op de goedgeklede jonge
vrouwen die ’s ochtends naar de metro lopen. Negeer de mannen
die uit het raam van taxi’s leunen en proberen je blik te vangen, de
mannen die soepel als apen op bouwsteigers heen en weer klimmen,
met gereedschap in hun achterzakken, de mannen die je passeren
op straat. Pas het woord ‘ziel’ alleen toe op wat objectief valt
waar te nemen. Om te weten hoe de stad er werkelijk uit ziet keer je
hem om. De mensen zullen er uit tevoorschijn vallen als kruimels uit
een toetsenbord. Daarna kun je beginnen.
Taal
fragment
Een taal volstrekt niet begrijpen (in die zin dat je aan de hand van de
gesproken klanken niets, zelfs niet de geringste betekenis kunt afleiden)
zorgt ervoor dat je, eenmaal teruggeworpen op je instinctieve,
fonetische vertaling, terechtkomt in een taal die weliswaar sterk op
de jouwe lijkt, maar die nu plotseling gesproken wordt door dichters
en gekken. Twee jongens roepen vanuit een portiek dat de kat weer
verlangt naar hout. Hij verlangt zo, de kat. ‘Ja, onbedaarlijk verlangt
hij,’ roepen ze lachend. De oude vrouw die ze passeert maakt een
afkeurend wegwerpgebaar en merkt op dat veel wolken autocratisch
zijn. Autocratisch en scheef. De winkelier vindt je haar een zee
van pessimisme, wanneer je vraagt of hij Engels spreekt. Iemand
die tegen je opbotst mompelt dat dobbelen onzinnig is. Een taxichauffeur
zegt: ‘Waar rook is staan vrouwen te kijven.’ Hij knikt er