ALTlJD GOED OP DE HOOGTE - deBuren

40
Boekarest
in een vreemdsoortige zee. De arts zag hoe die zee diep onder zijn
raam golfde en deinde. Hij voelde zijn maag meebewegen. Er kwam
misselijkmakend zuur omhoog, dat hij wegslikte, precies op het moment
dat het schreeuwen begon. De arts ontdekte dat vermoedens,
net als mensen, razendsnel van gedaante kunnen veranderen. Dat
vermoedens gebeurtenissen kunnen worden, bewegingen. De arts
ontdekte dat vermoedens kunnen gillen, de hoek om kunnen rennen,
elkaar onder de voet kunnen lopen om weg te komen. Hij bleef
kijken omdat het zijn plicht was om te kijken en omdat hij niets anders
doen kon dan kijken, al gaf hij tussentijds tweemaal over in de
prullenmand naast zijn bureau. Toen de zee onder zijn raam zich terugtrok,
zag de arts hoe er lichamen op het plein waren achtergebleven,
als schelpen op een strand. De dagen daarna deed hij wat hij
kon, maar niet alle vermoedens waren levensvatbaar en sommigen
stierven in zijn armen. Toen de arts zijn rapporten inleverde werden
ze teruggestuurd, voorzien van een kanttekening in scherpe, rode
letters. Om de één of andere reden, schreef men, had hij steeds
genoteerd ‘in de rug geschoten’. Een begrijpelijke maar ongelukkige
vergissing die, zoals hij natuurlijk zou begrijpen, zo spoedig mogelijk
moest worden aangepast aan de werkelijkheid. De arts keek nu en
dan naar het plein en zocht dan onwillekeurig de grond af naar sporen.
Maar het had gewaaid en geregend. Alles was schoongespoeld.
Het plein zag er stralend uit.
Vermoedens
fragment
Dat er oude mensen schuilgaan in Roemenen. Dat er oude mensen
schuilgaan in de jonge mannen op de steigers die hompen witbrood
in stukken scheuren en uitdelen en die zangerig met elkaar spreken,
half lachend, met hun zware wenkbrauwen in vrolijke boogjes. Dat
er oude mensen schuilgaan in hartstochtelijk toeterende taxichauffeurs
en in de heupwiegende jonge vrouwen die op hakken passeren.
Dat er een geheugen zetelt in de koepelvormige gebouwen, de
pilaren, de rijkelijk versierde friezen. In de kraampjes met boeken,
waar je langs kunt slenteren, waar je gelokt wordt met de geur van
beduimeld papier, vergeelde pagina’s, versleten kaften. Dat het
oudste van andere Europese steden hier vermengd raakte met iets
dat nog veel ouder is. Iets groots en moois en droevigs dat niet helemaal
uit te leggen valt.