22.08.2013 Views

ALTlJD GOED OP DE HOOGTE - deBuren

ALTlJD GOED OP DE HOOGTE - deBuren

ALTlJD GOED OP DE HOOGTE - deBuren

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Boekarest<br />

bedachtzaam bij. Maar dit duurt niet lang: spoedig begin je klanken,<br />

woorden te herkennen.<br />

Dichters en gekken ruimen het veld.<br />

Ontmoetingen<br />

Er is een lunch waarbij je aan twee Roemeense schrijvers zult worden<br />

voorgesteld. Je hebt van tevoren twee oudere heren bedacht.<br />

Donkere baarden en gegroefde gezichten. Mannen met ogen waarin<br />

het vuur van revoluties smeult en met gehavende oren, door censuur<br />

aangeknaagd als door een stadsrat. In werkelijkheid luncht<br />

niemand. Iedereen rookt. Eén van de schrijvers ziet eruit alsof hij<br />

een zware kater heeft. Zijn linkeroog hangt, zijn rechteroog staat<br />

wijd open. Hij drinkt mierzoet ruikende energiedrank uit een blikje<br />

en lacht af en toe naar je. Als hij spreekt, spreekt hij Engels met een<br />

fraai, donker accent. Op zijn kaalgeschoren hoofd kun je littekens<br />

zien. De andere schrijver heeft een gezicht vol schaduwen. Heldere,<br />

alerte ogen. Zijn donkere haar valt voortdurend over zijn voorhoofd.<br />

Ook hij rookt. Wanneer hij zijn sigaret even weglegt speelt hij met de<br />

suikerzakjes die in een schaaltje op tafel staan of trommelt met zijn<br />

vingers tegen zijn koffiekopje. Niemand voelt zich hier erg gemakkelijk.<br />

Er vallen veel stiltes die door de gastheer worden opgevuld<br />

met anekdotes en beschouwingen. Het karakter van de Roemenen<br />

komt ter sprake. De volksaard. Bezienswaardigheden. Musea. De<br />

voor- en nadelen van het openbaar vervoer. De schrijvers zeggen<br />

maar weinig. Zelf zwijg je ook. Als de gastheer even naar het toilet<br />

gaat buigt de schrijver met de suikerzakjes zich naar je toe en<br />

vraagt, haast fluisterend: ‘Do you play pingpong?’ Zo komt het dat<br />

je die avond, in een grote hal aan de rand van de stad, fanatiek naar<br />

een balletje loert.<br />

Als een kat naar een muis.<br />

Piata ˛<br />

Universitatii – een sprookje<br />

Er was eens een arts die uitkeek op een plein, vanaf de zesentwintigste<br />

verdieping van een groot hotel. De arts keek naar beneden en<br />

koesterde grimmige vermoedens die leken te passen bij het schemerige<br />

decemberlicht. Het plein waarop hij uitkeek, dat eerder een<br />

brandpunt van verschillende, brede straten vormde, was veranderd<br />

39

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!