Elektrische velden, magnetische velden, en ... - Elia

Bij zeer hoge frequenties, boven 1000 THz (1000 teraherz = duizend miljoen miljoen cycli per
seconde), volstaat de vrijgekomen energie om moleculaire verbindingen te verbreken en dus de
chemische kenmerken te veranderen van objecten die deze golven op hun weg vinden (er worden dan
ionen gevormd). Deze golven noemen we dan ook ioniserende straling (gammastraling, X-stralen en
bepaalde ultravioletstralen). De bronnen ervan kunnen zowel natuurlijk (de zon, sterren, radioactieve
stoffen) als kunstmatig zijn (toestel voor X-stralen, UV-lampen, enz).
De golven met een lagere frequentie, waarvan de energie niet voldoende is om moleculaire
verbindingen te verbreken, brengen geen ionen voort. We noemen ze niet-ioniserend. De frequentie
van zichtbaar licht ligt tussen 385 THz en 750 THz (miljoenen miljoen cycli per seconde). Bij de
frequenties onmiddellijk lager vinden we het infraroodlicht en vervolgens de microgolven (ovens,
radar, GSM), televisiegolven en radiogolven.
Elektromagnetische golven kunnen voortkomen uit zeer verschillende bronnen, zowel natuurlijke als
kunstmatige: antennes, vuur, radiatoren, een levend wezen, een voorwerp...
Elektrische lijnen en kabels en de meeste elektrische toestellen die ze voeden, produceren velden met
dezelfde frequentie als die van het elektriciteitsnet. In Europa en ook in de meeste andere landen
bedraagt die frequentie 50 Hz (of 50 cycli per seconde). In Amerika en in Japan is dat 60 Hz.
Deze frequenties behoren tot de groep van de ELF of Extremely Low Frequencies. Dat zijn dus de zeer
lage frequenties. Bij een frequentie van 50 Hz is de golflengte 6000 km.
Als de afstand tot de bron kleiner is dan deze golflengte kunnen de elektrische en magnetische velden
onafhankelijk van elkaar variëren. Daarom is het nodig – vooral op 50 Hz – om ze afzonderlijk te
beschouwen.
9