Lees hier het externe veiligheidsbeleid - Gemeente Haaksbergen

Gemeentelijk extern veiligheidsbeleid
3. Wettelijk kader
In dit hoofdstuk wordt ingegaan op de wettelijke regelgeving rond externe veiligheid.
3.1 Rijksbeleid
Het Nederlandse veiligheidsbeleid begint in 1810 toen Napoleon door een keizerlijk
decreet bepaalde dat het gemeentebestuur mocht vaststellen welke activiteiten zij
wilde toelaten temidden van woonbebouwing. Risicovolle bedrijfsactiviteiten werden
alleen toegelaten als kon worden aangetoond dat er geen gevaar was. Aanleiding
voor deze eerste ‘milieuwet’ was de explosie van een kruitschip in Leiden in 1807
waarbij 151 doden vielen en 2000 gewonden. In 1814 werd de basis gelegd voor de
Hinderwet met een Koninklijk Besluit ter voorkoming van gevaar, schade en hinder.
Begin jaren tachtig werd duidelijk dat het gebruik van LPG enorm zou toenemen. Het
aantal vergunningaanvragen voor LPG-tankstations was sterk toegenomen en er
ontstond grote onzekerheid over de veiligheid ervan. Een ongeluk met een LPGtankauto
in Spanje (Los Alfaques in 1978) verhoogde die onzekerheid. De
verscherpte aandacht voor de risico’s van LPG leide in 1984 tot de Integrale LPGnota
(Min. VROM, 1984).
In 1987 brengt de Europese Commissie de Seveso-richtlijn uit. Deze verplicht
bedrijven inzicht te verstrekken in de risico’s die zij veroorzaken voor omwonenden. In
Nederland wordt de richtlijn vertaald in het Besluit risico’s zware ongevallen (Brzo).
In 1988 publiceerde het ministerie van VROM de Nota Omgaan met Risico’s (OmR).
In deze nota worden voor het eerst normen voor het plaatsgebonden risico (PR) en
groepsrisico (GR) geïntroduceerd.
Het vervoer van gevaarlijke stoffen wordt in 1996 vastgelegd in de Nota Risico
Normering Vervoer Gevaarlijke Stoffen (RNVGS). Deze sluit qua normering aan bij
OmR. Zowel voor inrichtingen als voor het vervoer van gevaarlijke stoffen blijft het
echter bij normen die niet in wetgeving vastliggen.
Door de vuurwerkramp in Enschede op 13 mei 2000 komt het beleidsterrein externe
veiligheid in een stroomversnelling. De zeer zware vuurwerkontploffing kost aan 22
mensen het leven; 950 mensen raken gewond en een complete woonwijk wordt
weggevaagd.
De Commissie Onderzoek Vuurwerkramp, ook bekend onder de naam Commissie
Oosting, wordt in mei 2000 ingesteld om de oorzaken van de vuurwerkramp in
Enschede te onderzoeken. De Commissie kijkt ook naar de bredere context van
externe veiligheid en beperkt zich niet tot de risico’s van vuurwerk. Zij publiceert haar
rapport op 28 februari 2001. Een van de conclusies is dat op diverse plekken in het
land de veiligheidsrisico’s zijn toegenomen. Dit komt onder meer door het ontbreken
van een adequate, wettelijk geregelde doorwerking van het externeveiligheidsbeleid
in de ruimtelijke planvorming. De overheid moet, aldus de Commissie, zorgdragen
voor eenduidige regelgeving, goed toezicht en consequente handhaving. Het
veiligheidsbeleid moet transparant(er) worden en de verantwoordelijkheden helder.
De aanbevelingen van de Commissie Oosting hebben hun weerslag gehad in
verschillende wettelijke regelingen.
Pagina 8 van 56