DE ORDE DER DINGEN - M HKA
DE ORDE DER DINGEN - M HKA
DE ORDE DER DINGEN - M HKA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
persdossier<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong><br />
<strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong><br />
Roy Arden, Down There, 2007, courtesy kunstenaar
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
P2<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
inhoud<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong><br />
12.09.0804.01.09<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> P3-26<br />
—Introductie P4-5<br />
—Filmprogramma P6-8<br />
—Informatie kunstenaars P9-20<br />
—Informatie Roy Arden / Dieter Roelstraete P21-23<br />
—Lijst met werken P24-26<br />
LONELY AT THE TOP klankeffecten P27-29<br />
#4 Documentarista<br />
—Introductie P27<br />
—CV Jasmina Fekovic P27-28<br />
—Lijst met werken P29<br />
NOG IN HET Mu<strong>HKA</strong> IN NAJAAR 2008 P30-36<br />
Tentoonstelling:<br />
—STARING BACK Chris Marker P30-31<br />
Lezingen: P32-33<br />
—SLEUTELWOOR<strong>DE</strong>N/GEDRAG<br />
Collectie: P34-35<br />
—FANTASY interventie door Koen van den Broek P34<br />
—COLLECTIE XXIII P34<br />
—INSERT MARCEL BROODTHAERS & FRIENDS P34<br />
—INSERT PANAMARENKO POSTERS P35<br />
Extra Muros: P35-36<br />
—RENÉ P35<br />
—BRUSSEL BIËNNALE 1 P35-36<br />
Mu<strong>HKA</strong>info<br />
—Mu<strong>HKA</strong>praktisch P37-38<br />
—Mu<strong>HKA</strong>partners P38
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P4<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong><br />
12.09.0804.01.09<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong><br />
12.09.0804.01.09<br />
“Het grondgebeuren van de Moderne Tijd is de verovering van de wereld als beeld.”<br />
Martin Heidegger, De tijd van het wereldbeeld<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong>, de najaarstentoonstelling van het Mu<strong>HKA</strong> is opgebouwd rond het<br />
online beeldarchief van de Canadese kunstenaar Roy Arden. Het betreft een visuele database<br />
van meer dan 30.000 beelden, allemaal afkomstig van het internet, die alfabetisch<br />
zijn ingedeeld in allerlei meer of minder bizarre categorieën, de ene al rigoureuzer<br />
gedefinieerd dan de andere.<br />
De tentoonstelling kwam voort uit een intense dialoog met Arden, die in 2005 reeds in het<br />
Mu<strong>HKA</strong> te gast was als deelnemer aan Intertidal: Vancouver Art & Artists. Het online beeldarchief<br />
van Arden, dat de vorm heeft van een quicktime-filmpje met — naar het bekende<br />
boek van de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer — de naam The World as Will and<br />
Representation, dient als uitgangspunt voor deze grootschalige groepstentoonstelling.<br />
De beeldbank staat hier centraal als esthetisch motief, maar ook als artistieke methode en<br />
culturele strategie — het archief, de atlas, de encyclopedie en de inventaris als even zoveel<br />
manieren om orde te scheppen in de oceanische zondvloed van beelden die onze<br />
huidige beeldcultuur karakteriseert. Roy Ardens alfabetisch geordende digitale wereldbeeld<br />
thematiseert daarbij het dilemma van de kunstenaar ten overstaan van de dagelijkse<br />
beeldlawine, die in het internet natuurlijk haar meest extreme, extatische uitdrukking heeft<br />
gevonden: indammen of mee dobberen? Aan banden leggen of laten prolifereren?<br />
Nieuwe beelden maken en aan de steeds verder aanzwellende zondvloed toevoegen, of<br />
zich juist tot de bestaande beelden beperken, en daarin zoveel mogelijk orde scheppen?<br />
De spanning tussen ‘found footage’ enerzijds, in het werk van Arden, Luis Jacob, Peter Piller,<br />
Joachim Schmid en in de klassieke ‘appropriation art’ van Richard Prince, en een strak<br />
gedisciplineerde, quasi-wetenschappelijke eigen beeldproductie anderzijds [Hans<br />
Eijkelboom, Els Vanden Meersch, Christopher Williams] loopt als een rode draad door deze<br />
presentatie. In het werk van Sarah Charlesworth en Sanja Ivekovic produceert deze<br />
spanning dan weer een directe kritiek op het mediale regime, en op de inflatoire conditie<br />
van visueel exces die onze huidige, door en door gemediatiseerde cultuur kenmerken.<br />
Het internet in zijn meest exhibitionistische en voyeuristische toepassingen — flickr, google<br />
image search, youtube — functioneert niet zonder reden als een soort conceptuele horizon<br />
waartegen de verschillende kunstwerken en praktijken zich aftekenen. <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong><br />
is in eerste instantie een tentoonstelling van en over beelden, over de honger en het<br />
verlangen naar beelden; fotografische beelden en de heden zo populaire [digitale]<br />
collagetechniek primeren, maar een aantal kunstenaars werken eveneens met taal. De<br />
dingen een naam geven is misschien wel het oudste ordenende principe, en in het door taal<br />
behekste werk van Tine Melzer, Marc Nagtzaam en Roger Willems & Mark Manders komt<br />
deze ordenende, inventariserende impuls dan ook het dichtst in de buurt van een obsessieve<br />
handeling — kunst als magische bezwering van veelheid en verschil.<br />
De encyclopedische impuls die de voornoemde praktijken met elkaar gemeen hebben, of<br />
het nu naar parodie neigende typologieën of quasi-wetenschappelijke proeven van een<br />
antropologische sensibiliteit betreffen, verraadt de diepe, pre-moderne verwantschap tussen<br />
kunst en meer geïnstitutionaliseerde, ‘rationele’ vormen van weten. De titel van de tentoonstelling<br />
is een verwijzing naar de Engelse vertaling van het bekende boek Les mots et les<br />
choses van de Franse filosoof Michel Foucault, waarin deze de geschiedenis van de<br />
moderne wetenschap als een verlangen naar orde en overzichtelijkheid karakteriseert, als<br />
de geschiedenis van een door transparantie geobsedeerde wensdroom.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P5<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
De werken die in <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> worden getoond geven allen uitdrukking aan hetzelfde<br />
verlangen om — op welke bizarre wijze dan ook, en hoe gekker hoe liever — de wereld<br />
te ordenen en te inventariseren, transparant te maken, haar overzichtelijkheid terug te geven.<br />
In de tentoonstelling is werk te zien van 26 kunstenaars — precies evenveel als er letters zijn<br />
in ons Latijnse alfabet: een verwijzing naar het structurerende principe achter The World<br />
as Will and Representation, de digitale beeldbank van Roy Arden waarmee het allemaal<br />
begon, maar ook naar de 26-delige Complete Dictionary van de jonge Duitse kunstenares<br />
Tine Melzer, waarin niet één beeld terug te vinden is. Waarom 26 kunstenaars? Waarom zijn<br />
er zesentwintig letters in het alfabet? Aan de basis van elke door de mens aan de wereld<br />
opgelegde orde ligt altijd hetzelfde arbitraire gebaar — de loutere wil om orde te scheppen.<br />
Aan gene zijde van deze wil heerst alleen chaos, de totale onoverzichtelijkheid, de niets-<br />
ontziende willekeur.<br />
Zoals Michel Foucault het stelde in de beroemd geworden inleiding op het boek dat<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> zijn naam gaf: Niets is onzekerder, niets is [althans schijnbaar]<br />
empirischer dan een orde onder de dingen aan te brengen; niets vereist een alertere blik of<br />
een getrouwere, flexibelere taal; niets verlangt nadrukkelijker dat we ons mee laten voeren<br />
door de woekering van eigenschappen en vormen.<br />
---<br />
> met werk van Roy Arden, Sarah Charlesworth, Marjolijn Dijkman, Hans Eijkelboom, Daniel<br />
Faust, Douglas Huebler, Sanja Ivekovic, Luis Jacob, Cameron Jamie, Arthur Lipsett, Tine<br />
Melzer, Marc Nagtzaam, Cady Noland, Peter Piller, Sigmar Polke, Richard Prince, Robert<br />
Rauschenberg, ROMA Publications [Mark Manders & Roger Willems], Julian Rosefeldt, Thomas<br />
Ruff, Joachim Schmid, Steven Shearer, Nancy Spero, Batia Suter, Els Vanden Meersch,<br />
Christopher Williams + Jef Geys<br />
> concept: Dieter Roelstraete i.s.m. Roy Arden<br />
> tijdens de opening op 11.09 geeft de Duitse kunstenaar Joachim Schmid in het Mu<strong>HKA</strong> een<br />
lezing over flickr en de rol van online, digitale beeldbanken in zijn eigen fotografische<br />
praktijk<br />
> Naar aanleiding van de tentoonstelling stelden Stoffel Debuysere en María Palacios Cruz<br />
[Courtisane] een film- en videoprogramma in drie luiken samen. Op VR 12.09 staat ABOUT TIME<br />
— een retrospectieve van Arthur Lipsett op het programma. VR 19.09 staat in het teken van<br />
een reeks films gemaakt met ‘found footage’ en op VR 26.09 tonen we een serie films die de<br />
grenzen van de ‘compilatiefilm’ verkennen en tegelijk de conventionele ordeningsprincipes<br />
van montage in vraag stellen
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P6<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong><br />
FILMPROGRAMMA<br />
ZA 02.02.08 om 14.00<br />
Binnen de context van <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> stelden Stoffel Debuysere en María Palacios<br />
Cruz, beiden betrokken bij het Courtisane Festival voor kortilm, video en nieuwe media, een<br />
film- en videoprogramma in drie luiken samen. Hierin staat werk centraal, gemaakt met<br />
‘gevonden’ beelden. De makers van de gekozen films en video’s gebruiken brokstukken<br />
van de ons omringende mediarealiteit als bouwstenen van nieuwe betekenisconstructies.<br />
Zij maken de oorspronkelijke betekenis en hiërarchie van beelden ondergeschikt aan een<br />
nieuwe logica, een subversieve, narratieve of totaliserende orde gekerfd uit de ‘oneindige<br />
cinema’.<br />
VR 12.09<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> #1<br />
ABOUT TIME — ARTHUR LIPSETT RETROSPECTIEVE<br />
De Canadese filmmaker Arthur Lipsett [1936—1986], van wie ook werk opgenomen is in<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong>, is een sleutelfiguur in de naoorlogse avant-garde cinema. Met zijn<br />
caleidoscopische collages van ‘gevonden’ beelden en klanken verbeeldde hij zijn eigen-<br />
zinnige visie op de ‘condition humaine’, een wereldbeeld dat doordrongen is van de<br />
aliënerende effecten van wetenschap en technologie.<br />
---<br />
> inleiding door curator, criticus en filmmaker Brett Kashmere,<br />
organisator van de eerste Europese retrospectieve van Lipsetts werk<br />
20.00<br />
LOST & FOUND<br />
De vijf eerste, meest besproken films van Arthur Lipsett, zijn zinnenprikkelende collage-<br />
strategieën die mikken op ironische en ambigue associaties van beeld en geluid. Ze vormden<br />
een aanzienlijke inspiratiebron voor collega’s als Stanley Kubrick, George Lucas en<br />
Stan Brakhage.<br />
Very Nice, Very Nice<br />
> CA 1961 > 7’<br />
A Trip Down Memory Lane<br />
> CA 1965 > 12’<br />
21—87<br />
> CA 1964 > 10’<br />
Free Fall<br />
> CA 1964 > 9’<br />
Fluxes<br />
> CA 1968 > 24’ > prints courtesy National Film Board of Canada<br />
22.30<br />
HEAVY MAGIC IS COMING<br />
Twee zelden vertoonde films uit de late carrière van Arthur Lipsett, waarin hij afstand nam<br />
van de bijtende collagestijl die zijn vroeger werk typeerde en meer in de lijn van de ‘Beat’<br />
ethos ging werken.<br />
N-Zone<br />
> CA 1970 > 43’<br />
Strange Codes<br />
> CA 1972 > 23’ > prints courtesy National Film Board of Canada<br />
& La Cinémathèque québécoise
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P7<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
VR 19.09<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> #2<br />
<strong>DE</strong>/CODING<br />
20.00<br />
POETICS OF COLLAGE<br />
Een reeks films gemaakt met ‘found footage’, onderworpen aan herschikking, interruptie en<br />
interpolatie, georganiseerd in poëtische vormen.<br />
Surface Noise<br />
Met haar veelgelaagde audiovisuele sonates onderzoekt, bevraagt en bespeelt Abigail<br />
Child hedendaagse sociale realiteiten, in de eerste plaats de constructie van geslachtsidentiteit<br />
en het gedrag in private en publieke ruimte.<br />
> US 2000 > regie: Abigail Child > 18’<br />
Everywhere at once<br />
Een muzikale montage, een gesynchroniseerde symfonie gecomponeerd uit een veelheid<br />
van elementen die Berliner greep uit zijn persoonlijk archief van culturele artefacten en<br />
residu’s: een reis in beelden op het ritme van geluid.<br />
> US 1985 > regie: Alan Berliner > 10’<br />
Frank Film<br />
Een geanimeerde autobiografie van Frank Mouris, opgebouwd uit meer dan 11.000 beelden<br />
afkomstig van tijdschriften en catalogi die aan een duizelingwekkend tempo over het beeldvlak<br />
glijden, terwijl Mouris een lijst van woorden reciteert die beginnen met de letter ‘f’.<br />
> US 1973 > regie: Frank & Caroline Mouris > 9’<br />
A Movie<br />
De debuutfilm van de recent overleden Bruce Conner, een onbetwistbaar sleutelwerk in<br />
de collagetraditie. Geïnspireerd door de surreële poëzie van het zappen, de esthetiek van<br />
filmtrailers en het gebruik van archiefbeelden in Duck Soup van de Marx Brothers, werkte<br />
Conner jarenlang aan wat hij bestempelde als een “universele film”: de wereld gespiegeld in<br />
een compendium van symbolische beelden uit nieuwsberichten, fictiefilms, educatie-<br />
materiaal en soft porno.<br />
> US 1958 > regie: Bruce Conner > 12’<br />
Loose Ends<br />
Een collagefilm over het zich eigen maken van de informatie waarmee men continue<br />
geconfronteerd wordt door eigen ervaringen en via de media.<br />
> US 1979 > regie: Chick Strand > 25’<br />
Tribute<br />
Een affirmatieve visie op leven en dood, ter nagedachtenis aan een overleden broer. Deze<br />
film is volledig gebaseerd op archiefbeelden van de jaren 1950 en 1960.<br />
> US 1986 > regie: William Farley > 7’<br />
22.30<br />
Bodysong<br />
De bekroonde langspeelfilm van Simon Pummell is een hypnotiserend epos over liefde, seks,<br />
geweld, dood en verbeelding. Aan de hand van een indrukwekkende collage van beelden,<br />
verzameld uit een eeuwlange opeenhoping van audiovisuele registraties en herinneringen,<br />
voert Pummell het proces van de mensheid.<br />
> UK 2003 > regie: Simon Pummell > 83’
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P8<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
VR 26.09<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> #3<br />
DIS/OR<strong>DE</strong>R<br />
ON AXIOMS AND IMAGES<br />
Een serie films die de grenzen van de ‘compilatiefilm’ verkennen en tegelijk de<br />
conventionele ordeningsprincipes van montage in vraag stellen.<br />
20.00<br />
---.......---<br />
Beelden van de rock ‘n’ roll wereld in de jaren 1960, georganiseerd volgens een voorgeschreven<br />
structuur. Met deze film demonstreert Thom Andersen de kracht van een regel als<br />
constructieprincipe en ondergraaft hij de conventionele codes van de montage en de documentairevorm.<br />
> US 1966—67 > regie: Thom Andersen & Malcolm Brodwick > 11’<br />
[ ]<br />
Een film, ontstaan uit Morgan Fishers fascinatie voor ‘inserts’: close-ups van krantenkoppen,<br />
brieven en soortgelijke details die ter duiding worden ingevoegd in narratieve films, tegelijk<br />
onmisbaar en marginaal.<br />
> US 2003 > regie: Morgan Fisher > 21’<br />
Mosaik Mécanique<br />
Het derde deel in Pfaffenbichlers ‘Notes on Film’ reeks, dat zijn titel ontleent aan een combinatie<br />
van Fernand Legers Ballet Mécanique en Peter Kubelka’s Mosaik in Vertrauen. Alle 98<br />
shots uit A Film Johnnie, een korte slapstickkomedie met Charlie Chaplin, worden simultaan<br />
vertoond in een symmetrische grid, in exact dezelfde tijdspanne als het origineel.<br />
> AT 2007 > regie: Norbert Pfaffenbichler > 9’<br />
Random Cuts<br />
Dit videowerk bestaat uit 12 filmfragmenten, elk 1.6 seconden lang, versneden en geprolongeerd<br />
volgens een specifiek mathematisch principe. De beelden tonen uitsnijdingen van<br />
een hanengevecht, een duel tussen samoerai, een gevecht uit een animefilm — symptonen<br />
van gewelddadigheid die in hun originele context haast ongemerkt voorbijflitsen, maar zich<br />
hier gradueel in hun volle agressie en draagwijdte prijsgeven.<br />
> <strong>DE</strong> 1993 > regie: Christoph Girardet > 3’<br />
Qaeda Quality Question Quickly Quickly Quiet<br />
Het werk van Lenka Clayton is gericht op de exploratie en bevraging van de ‘natuurlijke’<br />
orde der dingen. Met behulp van diverse organisatiesystemen en interventies verstoort ze<br />
de conventionele taal- en gedragspatronen. Zo stelt ze de autoriteit van allerlei documentatievormen<br />
als referent aan oorspronkelijke gebeurtenissen in vraag.<br />
> UK 2002 > regie: Lenka Clayton > 20’<br />
22.30<br />
Zorns Lemma<br />
Zorns Lemma is het onbetwiste meesterwerk van de Amerikaanse filmmaker Hollis Frampton.<br />
Het combineert tal van intellectuele en esthetische kwesties die hij eerder al in zijn vorige<br />
films en fotografische werk had verkend, vooral zijn fascinatie voor epistemologie en set-<br />
theorie — de titel refereert trouwens aan een axioma van de wiskundige Max Zorn.<br />
> US 1970 > regie: Hollis Frampton > 60’<br />
Met dank aan:<br />
Brett Kashmere, National Film Board of Canada, Koninklijk Belgisch Filmarchief, Mike<br />
Sperlinger & Benjamin Cook [LUX], Christophe Bichon [Lightcone], Lauren Sorensen [Canyon],<br />
Michaela Grill [Sixpack], Tessa Williams [Pathé UK], Ann Schepens [A-film], Janine Marmot<br />
[Hot Property Films], Morgan Fisher, Simon Pummell, Frank & Caroline Mouris, Abigail Child,<br />
William Farley, Edwin Carels, Pieter-Paul Mortier [STUK], Dirk Deblauwe [Courtisane].
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P9<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong><br />
INFORMATIE KUNSTENAARS<br />
Roy Arden [°1957, woont en werkt in Vancouver, Canada]<br />
Eén werk in het bijzonder van de Canadese kunstenaar Roy Arden, die in 2005 ook al deelnam<br />
aan de tentoonstelling Intertidal: Vancouver Art & Artists, vormde het oorspronkelijke<br />
uitgangspunt voor de huidige tentoonstelling, waarvan de hoofdlijnen aanvankelijk in een<br />
intense dialoog met Arden gestalte kregen: The World as Will and Representation. Onder deze<br />
titel, die letterlijk naar het hoofdwerk van de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer verwijst,<br />
verzamelt Arden sinds jaar en dag allerlei beelden die hij op het internet vindt — slechts<br />
één regel perkt die tomeloze verzamelwoede in: géén artistieke beelden, geen beelden van<br />
kunstwerken en geen ‘kunstfoto’s’ — en in een steeds verder uitbreidende reeks deel-<br />
verzamelingen onderbrengt. Ardens visuele database, een privé fotoarchief waar hij telkens<br />
weer op terugvalt voor de samenstelling van zijn digitale fotocollages — bevat reeds meer<br />
dan dertigduizend jpegs, alfabetisch geordend in een collagefilmpje [te bekijken op www.<br />
royarden.com] waarin deze beelden elkaar tegen een duizelingwekkende snelheid op<br />
volgen, van de A van “aerial photography” [enkele van de hieronder verzamelde beelden<br />
vindt het zeer goed getrainde oog ook terug in de collage Down There, waarin een gelijk-<br />
aardig koortsachtige verlangen naar overzicht, naar overzichtelijkheid wordt gethema-<br />
tiseerd] tot en met de Z van Peter Zumthor.<br />
Nergens in deze beeldenstroom is ook maar een zweem van hiërarchische structuur te<br />
herkennen — behalve die van het alfabet dan. Het artistieke effect schuilt ‘enkel’ in het<br />
loutere volume, de snelheid en het zichtbare genoegen [‘kijklust’] van sommige wel zeer bizarre<br />
visuele vondsten. Ardens jpeg-lawine wordt op dreef gehouden door een zich eindeloos<br />
herhalend audiofragment dat de popkenner meteen zal duiden als de ritmesectie van<br />
Timmy Thomas’ soulklassieker Why Can’t We Live Together — een tragische allusie op<br />
Schopenhauers pessimistische wereldbeeld.<br />
Een tiental recente fotocollages gebaseerd op beelden uit deze digitale zondvloed wordt<br />
tenslotte gecomplementeerd door het uit negen panelen bestaande Rupture, een sleutelwerk<br />
uit 1985 dat zich nog duidelijk in de klassieke appropriation-traditie situeert. Deze suite<br />
bestaat enerzijds uit door de kunstenaar zelf gemaakte foto’s van een helblauwe hemel, en<br />
anderzijds uit journalistieke foto’s uit de Vancouver City Archives — beelden van de sociale<br />
onrust die zoveel steden in het Amerika van de jaren dertig teisterde. Ook hier weerklinkt,<br />
weliswaar niet zo duidelijk hoorbaar als in The World as Will and Representation, de klaagzang<br />
“tell me, why can’t we live together.”<br />
Sarah Charlesworth [°1947, woont en werkt in New York]<br />
April 21, 1978 van de Amerikaanse kunstenares Sarah Charlesworth is een werk uit de reeks<br />
Modern History [1977-1979], een serieel opgevat onderzoek naar de manier waarop ‘nieuws’<br />
wereldwijd visueel wordt vormgegeven — en de geschiedenis van onze moderne tijd aldus<br />
gestalte krijgt — in dagbladen, kranten en gelijkaardige gedrukte nieuwsmedia. Door<br />
verschillende krantencovers met elkaar te vergelijken ontbloot Charlesworth bepaalde<br />
hiërarchische structuren — het ene nieuws is nu eenmaal belangrijker aan de ene kant van<br />
de wereld dan aan de andere — die zo impliciet de “orde der dingen” in het hedendaagse<br />
medialandschap helpen bepalen.<br />
In April 21, 1978 traceerde de kunstenares het traject van één enkel nieuwsfeit doorheen een<br />
selectie van 45 kranten, met name de ontvoering van de Italiaanse premier Aldo Moro door<br />
de terroristische organisatie Brigate Rosse. Eén enkele foto keert terug op het voorblad van<br />
elk van deze kranten: het beroemde portret van Moro waarmee de Rode Brigades wilden<br />
bewijzen dan hun gijzelaar, ondanks hardnekkige geruchten over zijn gewelddadige dood,<br />
nog in leven was. Behalve de titel van de krant in kwestie [La Republicca, Le Matin,<br />
Het Nieuwsblad] liet Charlesworth alle tekstkolommen verwijderen; in enkele gevallen prijkt<br />
de foto van Moro eenzaam en alleen in het midden van een blanke krantenpagina, in veel<br />
andere gevallen wordt Moro’s portret, in steeds wisselende proporties, omringd door een<br />
variërende aantal andere krantenfoto’s, de ene al onschuldiger en blijmoediger dan de
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P10<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
andere. De aldus bekomen mozaïek van [letterlijk] krantenkoppen weerlegt het cliché dat<br />
“a pictures speaks more than a thousand words”, en toont juist op ontnuchterende wijze de<br />
relativiteit aan van de status die het beeld in de dagelijkse stroom van nieuwsfeiten<br />
bekleedt.<br />
Marjolijn Dijkman [°1978, woont en werkt in Rotterdam]<br />
De jonge Nederlandse kunstenares Marjolijn Dijkman reist voortdurend de wereld rond, en<br />
doet op haar reizen wat zoveel van haar tijd- en generatiegenoten doen — ongeremd [dat<br />
wil zeggen, digitaal] kiekjes maken. Het gigantische persoonlijke beeldarchief dat<br />
Dijkman zo langzamerhand accumuleert, en waarvoor zij zich ten dele door Abraham<br />
Ortelius’ Theatrum Orbis Terrarum laat inspireren [de eerste ‘moderne’ atlas, die in 1570 in<br />
Antwerpen werd gedrukt], bestaat uit drie onderscheiden verzamelingen waarmee de<br />
kunstenares inzicht wil krijgen — en verschaffen — in de manier waarop de wereld visueel<br />
mogelijk ‘anders’ kan worden georganiseerd: “gestures”, “references” en “speculations”. Onder<br />
deze rubrieken vinden we respectievelijk “sporen en effecten van menselijke interventies in<br />
het landschap” terug [“gestures”], de manier waarop culturele en natuurlijke milieus ‘elders’<br />
worden gerepresenteerd [“references”], en de verschillende wijzen waarop, op elk moment<br />
in de tijd, het verleden en/of de toekomst worden ingebeeld [“speculations”]. Vanwege deze<br />
laatste rubriek ook Dijkmans programmatische interesse, overigens, in de beeldtaal van sciencefiction,<br />
waar een sterk ecologisch bewustzijn uit spreekt]. Dijkman, die in 2005 het kunstbureau<br />
Enough Room for Space opzette en haar onderzoek graag in nauwe samenwerking<br />
met gelijkgestemden verder ontwikkelt, gaf samen met de jonge Belgische<br />
vormgeefster Julie Peeters reeds een aantal publicaties uit waarin met name het Gestures-archief<br />
langzaam maar zeker wordt ontsloten. Voor <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> keert zij echter terug<br />
naar de etherische, immateriële kwaliteit van het digitale beeld: haar Theatrum Orbis<br />
Terrarum: Gestures [2005-heden] wordt in Antwerpen voor het eerst als dubbele video-<br />
projectie voorgesteld. Naarmate de diavoorstelling voortschrijdt en het ene beeld in het<br />
andere wordt weerspiegeld, wordt steeds duidelijker welk precair evenwicht de wereld van<br />
het Zelfde en de wereld van het Verschil in stand houdt. Michel Foucault noemde de<br />
geschiedenis van de orde al de geschiedenis van het Zelfde, van een verstikkende eenheid<br />
die de wereld van het Verschil hardhandig wordt opgelegd…<br />
Hans Eijkelboom [°1947, woont en werkt in Amsterdam]<br />
De Nederlandse foto-kunstenaar Hans Eijkelboom, die in het begin van de jaren zeventig<br />
mee aan de wieg stond van de opbloei der conceptuele kunst in Nederland en een<br />
belangrijke rol speelde in de toe-eigening van een alledaagse, franjeloze foto-praktijk als<br />
conceptuele methode par excellence, maakte van 1992 tot 2007 vijftien jaar lang elke dag<br />
‘fotonotities’: het monumentale resultaat is een als dagboek vermomde amateur-<br />
antropologie van the global village op de drempel van de eenentwintigste eeuw — wat<br />
August Sander voor het Duitsland van 1900 was, dat is Eijkelboom op zijn beurt voor de<br />
verstedelijkte wereld anno 2008. Gewapend met een digitaal fototoestel ging Eijkelboom elke<br />
dag de straat op — naast Sander is de eerbiedwaardige traditie van de straatfotografie een<br />
andere essentiële historische referentie in ‘s mans praktijk — om een welbepaald [en altijd<br />
nietsvermoedend] segment van de plaatselijke bevolking in kaart te brengen: nu eens jonge<br />
Afro-Amerikanen met Scarface-shirts in New York, dan weer Chinese mannen van middelbare<br />
leeftijd in horizontaal gestreepte polo’s in Shanghai of winkelende moeder-en-dochterparen<br />
in Parijs. Het tentoonstellingsmatige resultaat van deze uiterst gerichte kijkoperatie is<br />
steevast een grid, een quasi-parodische typologie waarin identiteit [‘dezelfde’] en verschil<br />
[‘de ander’] elkaar afwisselend opheffen en/of versterken. Eijkelbooms objectieve blik<br />
persifleert die van de sociale wetenschappen — veel van zijn fotoreeksen gaan willens<br />
nillens over kleding, over uniformen, over vestimentaire codes en conventies — maar<br />
verraadt tegelijk ook een zekere humanistische sympathie die ook Sander niet vreemd was:<br />
zijn droom van het totale overzicht, van een geordende, encyclopedische kijk op de zaken, is<br />
géén machtsdroom. Het fotografische structuralisme van Hans Eijkelboom eindigt niet [zoals<br />
dat van Michel Foucault wél deed] met het einde van de mens, maar met een open,<br />
vragende blik naar de toekomst — in dit geval een Chinese.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P11<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Daniel Faust [°1956, woont en werkt in New York]<br />
Daniel Faust leverde verleden jaar een opgemerkte bijdrage aan de biënnale van Istanbul:<br />
in een aan het Taksim-plein gelegen, gecontesteerd meesterwerk van modernistische<br />
architectuur stelde hij een verzameling [architectuur-] foto’s tentoon die eenvoudigweg de<br />
overkoepelede titel “UN [United Nations]” werd toegekend. Na afloop van de biënnale werd<br />
deze foto-suite aangekocht door het Mu<strong>HKA</strong>; in <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> zal de beeldengroep<br />
voor het eerst te zien zijn.<br />
Het zijn weinig spectaculair ogende interieurfoto’s die inzoomen op meer of minder<br />
prozaïsche details en architecturale motieven binnen het reusachtige, in New York gelegen<br />
gebouwencomplex dat aan de Verenigde Naties onderdak biedt. De structuur die de VN<br />
behuist lijkt in meer dan één opzicht op het land waar deze structuur op zijn beurt weer<br />
‘thuis’ is: het is het product van een onmiskenbaar welgemeend idealisme, gecorrumpeerd<br />
en gecompromitteerd door de economische logica van haar feitelijke [resp. bouwkundige<br />
en staatkundige] realizering. Het VN-hoofdkwartier: een visionair concept van Le Corbusier,<br />
een ontwerp van vastgoed-tycoon Robert Moses op een stuk grond dat aan de<br />
Rockefellers toebehoorde, uiteindelijk uitgevoerd door een uiterst succesvolle commerciële<br />
architect met beperkte artistieke geloofsbrieven — precies deze complexe ketting van de<br />
Realpolitike vertekening van modernistische utopistiek is het die Faust in zijn foto’s lijkt te<br />
‘documenteren’, met een wisselende mate van ironische distantie en voelbare sympathie<br />
voor deze reus op lemen voeten.<br />
Fausts deelname aan deze tentoonstelling ligt in de lijn van de verwachtingen voor iemand<br />
die zich ooit, lang geleden, voornam “to photograph everything in the world”: dingen,<br />
objecten, situaties, in plaats van de mensen in het gelijkaardig gestemde megalomane<br />
foto-project van wijlen Douglas Huebler, dat even verderop in de tentoonstelling hangt [in de<br />
veertien foto’s die in het Mu<strong>HKA</strong> te zien zijn valt niet één levende ziel te bekennen — hooguit<br />
de beeltenissen van enkele nobel onbekende hooggeplaatsten]. “Presently his archive<br />
consists of twenty-five thousand images”…<br />
Douglas Huebler [°1924 - †1997]<br />
Variable Piece #70 [In Process] is één van de oudste kunstwerken in de tentoonstelling<br />
[geconcipieerd en gerealiseerd in de periode 1971-1974], maar Hueblers tijdloze foto-suite — in<br />
<strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> is één paneel te zien uit een grotere reeks — alludeert op een maar al<br />
te herkenbare, actuele pathologie: het verlangen om alles en iedereen in beeld te brengen<br />
of te krijgen, de waanzinnige, hyperbolische droom van het totale overzicht. Variable Piece<br />
#70 [In Process] — het is uiteraard altijd bij een ‘proces’ gebleven — bestaat uit een vel zwartwit-foto’s,<br />
banale kiekjes van naamloze voorbijgangers of informele portretten van bekenden<br />
aan de ene kant, en een kort statement aan de andere kant waarin Huebler de ambitie van<br />
dit specifieke variable piece uit de doeken doet: “throughout the remainder of the artist’s lifetime<br />
he will photographically document, to the extent of his capacity, the existence of everyone<br />
alive in order to produce the most authentic and inclusive representation of the human<br />
species that may be assembled in that manner.” Een onmogelijke, absurde opdracht waarin<br />
Huebler — de meest lichtvoetige van alle canonieke conceptualisten, en misschien is dat wel<br />
de reden voor zijn relatief obscure status — slinks de draak steekt met de controledrang en<br />
algemene obsessie voor quasi-wetenschappelijke systematiek die zoveel klassieke conceptuele<br />
kunst uit de jaren zeventig karakteriseerde, en vaak ook ondraaglijk pedant maakte.<br />
Huebler fotografeerde heel wat van zijn kunstenaarsvrienden als onderdeel van dit project,<br />
maar trok er ook de straat voor op; zijn interesse voor het prozaïsche ethos van de straat-<br />
fotografie paste helemaal in de militante, democratische anti-esthetiek van de conceptkunst<br />
— en legde er tegelijk ook, net zoals in het werk van zijn erfgenaam Hans Eijkelboom, die<br />
andere onophoudelijk fotograferende flaneur, de humanistische impulsen van bloot.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P12<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Sanja Ivekovic [°1949, woont en werkt in Zagreb]<br />
De Kroatische kunstenares Sanja Ivekovic, een icoon van de Europese feministische kunsttraditie<br />
van de jaren zeventig, verkende in foto/collage-reeksen als Double Life [1975] en<br />
Tragedy of a Venus [1975-1978] het soort terrein dat pas enkele jaren later, onder meer onder<br />
impuls van het werk van Cindy Sherman, algemeen ingang zou vinden in het repertoire van<br />
de hedendaagse kunst: de kritische toe-eigening [“appropriation”] van in de massamedia<br />
circulerende vrouwenbeelden, door middel waarvan vervolgens gereflecteerd kon worden<br />
over de verborgen sociaal-politieke dimensies — in het bijzonder wat de representatie van<br />
seksuele hiërarchieën en stereotypen betreft — van de alledaagse beeldcultuur. Double Life<br />
bestaat uit 32 diptieken waarvan de linkerzijde steeds uit een reclamefoto bestaat die<br />
Ivekovic uit een damesblad scheurde, geflankeerd door een amateuristische fotografische<br />
reconstructie van dat beeld door een jonge Ivekovic zélf. In één zo’n diptiek zien we links<br />
bijvoorbeeld een fotomodel de nieuwste nylons van DIM aanprijzen [een advertentie uit<br />
de Franse Elle], en kijken we rechts naar een groezelige zwartwit foto waarin Ivekovic wat<br />
onhandig — maar wel goedlachs — dezelfde pose aanneemt; in nog andere fototaferelen<br />
reconstrueert Ivekovic samen met haar vrienden het soort conviviale tableaux dat onlosmakelijk<br />
met het populaire imago van frisdrank of tabakswaren samenhangt. De associatie<br />
met het werk van meer bekende collage-kunstenaars als Martha Rosler ligt voor de hand,<br />
maar uniek aan Ivekovic’ aanpak lijkt een zekere mate van enthousiaste empathie met de<br />
vrouwenbeelden in kwestie — haar kritiek van het ‘scopische regime’ van de postmoderniteit,<br />
die in ex-Joegoslavië sowieso een andere gedaante aannam als in het Atlantische halfrond,<br />
is ondenkbaar zonder het geheime wapen van zoveel “appropriation art”, de lach.<br />
Luis Jacob [°1970, woont en werkt in Toronto]<br />
De Canadese kunstenaar Luis Jacob maakte een opgemerkt internationaal debuut tijdens<br />
de afgelopen documenta in Kassel, waar hij ondermeer zijn Album III presenteerde; in <strong>DE</strong><br />
OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> is van Jacob het in eenzelfde geest geconcipieerde Album II te zien — een<br />
tachtig panelen tellend fries van fotocollages dat drie muren van het museum beslaat. Elke<br />
‘pagina’ uit Album II bestaat uit een twee- tot vijftal foto’s waarin Jacob op associatieve wijze<br />
gestalte geeft aan een ‘beeld-gedachte’. Eén van de opmerkelijkste onderscheiden met het<br />
verwant ogende werk van collega-archivaris Roy Arden situeert zich in de centrale rol die in<br />
Jacobs collages aan artistieke beelden wordt toegekend — aan foto’s van kunstwerken,<br />
of aan als kunstwerken opgevatte foto’s. Waar het online beeldarchief van Roy Arden bij<br />
wijze van structurerend principe geen enkel dergelijk artistiek beeld bevat, bestaat het<br />
visuele genoegen in de beschouwing van Album II juist voor een groot stuk uit het quiz-<br />
effect dat de inclusie van min of meer bekende beelden uit de [recente] kunstgeschiedenis<br />
onvermijdelijk met zich mee brengt: werken van Fischli & Weiss, Douglas Gordon, Gordon<br />
Matta-Clark en Yayoi Kusama worden afgewisseld met foto’s van David Bowie, prisma’s, de<br />
CN Tower in Toronto en de astronaut uit 2001: A Space Odyssey. Zo komt het werk van Luis<br />
Jacob, die oorspronkelijk een opleiding als filosoof heeft genoten, nog het dichtst in de buurt<br />
van de dissidente kunstgeschiedenis van de Duits-Joodse Renaissance Man Aby Warburg,<br />
wiens Mnemosyne Atlas een grote aantrekkingskracht uitoefent op een nieuwe generatie<br />
collagekunstenaars. Net zoals Warburgs mythische Atlas worden Jacobs albums nergens<br />
verlamd door hiërarchische doxa’s; zijn naïef lijkende juxtaposities van Grote Kunst en<br />
banale folklore roepen de subversieve frisheid van een jong, nog kritisch postmodernisme<br />
in herinnering. Jacobs alternatieve kunstgeschiedenis baadt dan ook klaar en duidelijk<br />
in het nostalgische licht van de jaren zeventig waarin hijzelf opgroeide — een periode van<br />
radicaal sociaal experiment waarin de therapeutische energie van een ludieke kunstvisie<br />
steevast een centrale rol kreeg toegewezen.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P13<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Cameron Jamie [°1969, woont en werkt in Parijs]<br />
Cameron Jamie is geen onbekende in het Mu<strong>HKA</strong>: in 2005 toonde het museum van deze<br />
Amerikaanse, naar Parijs uitgeweken kunstenaar de monumentale installatie Maps and<br />
Composite Actions [2003], die dankzij een overeenkomst met De Vleeshal in Middelburg<br />
inmiddels voor onbepaalde tijd in de Mu<strong>HKA</strong>-collectie is ondergebracht. Van Jamie is in<br />
deze tentoonstelling een vroege, nog maar zelden getoonde videocollage te zien,<br />
The Neotoma Tape uit 1995.<br />
De titel van deze rudimentaire videocollage, “een verzameling excerpten uit public access<br />
television-uitzendingen die Jamie, fervent collectioneur van bizarre menselijke gedragingen,<br />
over een periode van twee jaar verzamelde,” verwijst naar een bijzondere rattensoort<br />
die bekend staat om haar compulsieve, obsessieve verzamelgedrag. Een zinnebeeld, met<br />
andere woorden, voor Jamies eigen ‘archivale’ artistieke interesses. “Neotoma” was tegelijk<br />
ook de titel van een tentoonstelling die in 1995 in Los Angeles werd georganiseerd rond het<br />
centrale thema “kunstenaarsverzamelingen”. Jamies collagefilm bestaat uit “een voyeuristische<br />
en ontluisterende collectie beelden van de meest uiteenlopende extreme menselijke<br />
bezigheden. Zo zijn er obsessieve aerobics en overgevende broers te zien, maar ook Born<br />
Again-talkshows en ouders die satanisme bespreken.” Youtube avant la lettre, zoals de kunstenaar<br />
het zelf omschrijft — een profetisch manifest over onze hedendaagse, door [al dan<br />
niet authentiek] amateurisme en nouveau réalisme geobsedeerde spektakelmaatschappij,<br />
compleet met huiselijke omkadering.<br />
Arthur Lipsett [°1936 - †1986]<br />
De Canadese avantgarde-filmmaker Arthur Lipsett is een goedbewaard geheim in het<br />
obscure wereldje van de collagefilm, dat bij uitstek hybride modernistische genre tussen<br />
abstracte schilderkunst, dada, collage/montage en populaire beeldcultuur in. Lipsett, die<br />
tweeëntwintig jaar geleden op nauwelijks vijftigjarige leeftijd onder druk van toenemende<br />
psychologische problemen zelfmoord pleegde, werkte lange tijd onder meer als archivaris<br />
voor de Canadese nationale televisie — zijn oorspronkelijke passie was niet zozeer beeld<br />
maar geluid, en zijn vroegste werken waren in eerste instantie klankcollages — en vanuit die<br />
bevoorrechte positie genoot hij vrije toegang tot kilometers ongezien filmmateriaal, het ruwe<br />
materiaal waar hij als hobbyist-bricoleur zijn inmiddels alom gefêteerde filmcollages uit<br />
distilleerde. Zo gaf niemand minder dan George Lucas bijvoorbeeld toe sterk door Lipsetts<br />
film 21-87 te zijn beïnvloed toen hij zijn experimentele debuut THX-1138 maakte.<br />
N-Zone uit 1970 is de laatste collagefilm die Lipsett maakte — en meteen ook de langste,<br />
meest ambitieuze én meest persoonlijke: een aantal fragmenten, beelden van groepen<br />
mensen, werden door Lipsett zelf gefilmd [vrienden, kennissen], en ook Lipsett zelf duikt er<br />
herhaaldelijk in op. Het koortsachtige ritme en de clichématige ingrediënten uit vroegere,<br />
meer klassiek fragmentarische collagefilms [circusacts, hysterische politici] zijn grotendeels<br />
verdwenen, en in plaats daarvan treedt een elegische toon die veeleer aan defilmische<br />
poëzie van de Beat-cinema herinnert. Lipsetts apocalyptische pessimisme culmineert in<br />
de slotscène van N-Zone in het mechanisch herhaalde beeld van twee mannen in witte<br />
doktersjassen die een nucleaire zone betreden — het lijken de dokters die Lipsett zélf komen<br />
inrekenen…<br />
Het werk van Arthur Lipsett vormt de inzet van een speciaal filmprogramma samengesteld<br />
door Stoffel Debuysere en María Palacios Cruz, About Time, dat op VR 12.09 plaatsvindt in de<br />
zalen van Mu<strong>HKA</strong>_media. Het door filmhistoricus Brett Kashmere ingeleide programma zal<br />
onder andere de volgende films van Lipsett vertonen: Very Nice, Very Nice [1961], A Trip Down<br />
Memory Lane [1965], 21-87 [1964], Free Fall [1964] en Fluxes [1968].
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P14<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Mark Manders & Roger Willems [°1968, wonen en werken respectievelijk in Ronse en<br />
Amsterdam]<br />
In 1999 richtten de Nederlandse kunstenaar Mark Manders en vormgever Roger Willems<br />
samen ROMA Publications op, met als aanvankelijke bedoeling de uitgave in eigen beheer<br />
van Manders’ veelvormige literaire en taalkundige experimenten. Voor een reeks tentoonstellingen<br />
in 1999, 2000 en 2001 sloegen beide heren de handen ineen en creëerden de<br />
zogeheten “vijfkranten” die nu in het museum te zien zijn — op krantenpapier, als dagbladen<br />
gedrukte fotografische en taxonomische experimenten waarin Manders en Willems een hele<br />
reeks beelden verzamelden van zowel vijfvouden als vijftallen: foto’s van vijf op een<br />
stadsplein bijeengewaaide voetballen, vijf bizarre objecten die de kunstenaars zelf naast<br />
elkaar opstelden, maar ook eenvoudigweg foto’s van het nummer vijf [naast deurbellen<br />
bijvoorbeeld, of op pancartes]. Soms betreft het gevonden voorwerpen of door het toeval<br />
geregisseerde tableaus die Manders en Willems op hun omzwervingen doorheen Arnhem of<br />
Hann.Münden tegen het lijf liepen; soms gaat het om door henzelf geënsceneerde<br />
manifestaties van het getal vijf, dat hierdoor een welhaast magische kracht lijkt te worden<br />
toegedicht. Naast beelden bevatten de vijfkranten ook woorden — maar uiteraard alleen<br />
maar woorden die uit vijf letters bestaan, een voorafschaduwing van de typografische<br />
en taxonomische werken die later volgden, zoals 32544 Assoziative Wortkörper, een uit 108<br />
volumes en 32544 pagina’s bestaand boekwerk waarin alle bestaande Duitse woorden zijn<br />
gegroepeerd in associatieve units die elk uit vijf woorden bestaan… Manders zei over deze<br />
werken ooit dat ze hem te binnen vielen toen de hele wereld hem op een goeie dag als in<br />
één koor, unisono “vijf” toeriep, dat alle vijfvouden zich in één keer aan hem kenbaar wilden<br />
maken. Een dergelijke beeldtaal verraadt de pseudo-pathologische ondertoon van Manders’<br />
werk, dat ook in deze kranten door een dwangmatig, manisch verlangen naar orde<br />
scheppen wordt begeesterd — ook [en vooral] daar waar onmogelijk orde te scheppen valt,<br />
namelijk in de “echte” wereld rondom ons.<br />
Tine Melzer [°1978, woont en werkt in Amsterdam en Zürich]<br />
Het werk van de jonge Duitse kunstenares Tine Melzer wordt gekarakteriseerd door een<br />
sterke taalkundige interesse, en neemt vaak een letterlijk talige vorm aan; in die zin lijkt<br />
haar werk op het eerste zicht eerder moeizaam verenigbaar met het sterk visuele karakter<br />
van zoveel andere kunstwerken in de tentoonstelling: de ordenende impuls in Melzers werk<br />
betreft niet zozeer de dagelijkse beeldenstroom, alswel het talige milieu waarin elk van ons<br />
[aldus Lacan] geboren en gevormd wordt. Net zoals Roy Ardens The World as Will and<br />
Representation is Melzers bijdrage aan <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> alfabetisch georganiseerd:<br />
The Complete Dictionary [2003] is een installatie die uit 26 boekdelen bestaat, één boek<br />
per letter van het [Latijnse] alfabet, telkens 1600 bladzijden tellend. Elk boekdeel bevat alle<br />
mogelijke lettercombinaties van één tot en met zes letters, en daarmee dus ook, verborgen in<br />
deze duizelingwekkende lijst van verbale permutaties, alle ‘geldige’, betekenisvolle woorden<br />
die uit één tot zes letters bestaan, in alle talen die het Latijnse alfabet als standaard hanteren<br />
— een thesaurus van alles bij elkaar zo’n vijftig miljoen woorden waarvan alleen een fractie<br />
écht ‘bestaat’, dat wil zeggen: ‘iets’ betekent.<br />
Melzers exhaustieve woordenboek doet, behalve aan de fantasie van Jorge Luis Borges,<br />
onwillekeurig denken aan een vaak geciteerde wetenswaardigheid uit de schaakwereld<br />
— namelijk dat er meer verschillende schaakcombinaties bestaan op een spelbord van<br />
amper 64 vakjes dan er partikels zijn in het gekende universum.<br />
In tegenstelling tot de andere ‘boekeninstallatie’ in deze tentoonstelling, de Parallel<br />
Encyclopaedia van Batia Suter, kan Tine Melzers Complete Dictionary wél door de<br />
[gehandschoende] bezoeker worden geraadpleegd: in meer dan één opzicht is haar werk<br />
een open boek dat de toeschouwer ertoe aanspoort te reflecteren over wat hem of haar juist<br />
tot het opzoeken van bepaalde woorden beweegt — en in hoeverre de wereld samenvalt met<br />
de woorden die we kennen, gebruiken en bedenken om haar te beschrijven.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P15<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Marc Nagtzaam [°1968, woont en werkt in Antwerpen]<br />
Net zoals Tine Meltzer interesseert Marc Nagtzaam zich in eerste instantie voor het orde<br />
scheppende, structurerende principe van de taal; in het geval van Nagtzaam produceert het<br />
werken met [en verwerken van] taal als medium en materie echter vanzelf nieuwe, dense<br />
beelden die een quasi-compulsieve dimensie in ’s mans werkwijze verraden. De muur-<br />
vullende installatie van Nagtzaam, een selectie van 23 vellen uit het lopende project dat<br />
A Certain Amount of Words Within a Certain Amount of Time heet, hangt in dit tentoonstellingsparcours<br />
strategisch tegenover April 21, 1978 van de Amerikaanse kunstenares Sarah<br />
Charlesworth. Charlesworths installatie bestaat uit een assemblage van krantencovers<br />
waaruit [afgezien van de namen van de respectievelijke kranten] alle tekstuele informatie<br />
is weg gefilterd, terwijl uit Nagtzaams ensemble van teksttekeningen — 23 vellen waarop de<br />
kunstenaar meticuleus tekstfragmenten uit verschillende lifestyle- en kunstmagazines heeft<br />
gekopieerd — juist heel bewust en systematisch alle visuele informatie is weggelaten.<br />
Desondanks vraagt dit werk eerder om een kijkende dan een lezende blik; de kunstenaar is<br />
immers maar matig geïnteresseerd in de inhoud van de tekstfragmenten die hij overschrijft.<br />
Het resultaat van Nagtzaams monnikenarbeid is een soort dagboek dat met haken en ogen<br />
aan elkaar hangt: de kunstenaar schrijft nooit hele teksten over, alleen maar fragmenten,<br />
balancerend op de grens van het betekenisvolle. Net als de monnik bevindt de kunstenaar<br />
zich hier buiten de maalstroom van de tijd – en vanuit die olympische positie, in de marge<br />
en de periferie, schept Nagtzaam in alle rust orde in de overvloed van door tekst<br />
gemedieerde dingen.<br />
Cady Noland [°1956, woont in New York]<br />
Ozewald uit 1989 is een werk van de [sinds meer dan een decennium inactieve]<br />
Amerikaanse kunstenares Cady Noland uit de eigen Mu<strong>HKA</strong>-collectie dat zich in deze<br />
tentoonstelling duidelijk tussen de exemplarische polen van Polke, Prince en Rauschenberg<br />
positioneert: een uitvergrote foto van Lee Harvey Oswald, de mysterieuze lone killer van John<br />
F. Kennedy precies op het moment dat hij zélf door Jack Ruby wordt neergekogeld en het<br />
geheim van zijn raadselachtige missie — het “11 september” van de jaren zestig — voorgoed<br />
met zich mee in het graf neemt. Noland monteerde deze meer dan levensgrote krantenfoto<br />
op een vrijstaande aluminiumplaat die ze vervolgens met de kogelinslagen van Ruby’s<br />
pistool liet perforeren. Nolands vaak gereproduceerde werk gaat hier ironisch genoeg zélf uit<br />
van een eindeloos vaak gereproduceerd beeld, een soort floating signifier die, net zoals het<br />
werk van Warhol – die in de jaren zestig zelf een aantal werken met de moord op Kennedy<br />
als ‘thema’ – historisch verankerd is in de begindagen van het tijdperk der exponentieel<br />
uitdijende, woekerende beeldproductie. Nolands werk, dat uit de appropriation art [Levine,<br />
Kruger, Prince] en de commodity art [Koons, Lawler, Steinbach] van de jaren tachtig voortvloeide,<br />
en een belangrijk ingrediënt leverde aan de hedendaagse American Gothic [Kelley,<br />
Oursler, Rhoades], figureert hier als een zelfreflexief commentaar op het beeld als wapen in<br />
een al dan niet ideologisch gedetermineerde strijd, en op het kunstwerk als onderdeel van<br />
het arsenaal van beelden waaruit eindeloos kan geput worden.<br />
Peter Piller [°1968, woont en werkt in Hamburg]<br />
Peter Piller werkte jarenlang in een reclame-agentschap in Hamburg, waardoor hij een<br />
kolossale verzameling krantenknipsels uit voornamelijk kleine lokale kranten kon<br />
aanleggen. Een weinig verheffende kantoorjob maakte hem aldus bijzonder gevoelig voor<br />
de generische retoriek en banale anti-esthetiek van de krantenfoto. Het aldus ontstane<br />
Archiv Peter Piller bestaat inmiddels uit meer dan tien prachtig verzorgde publicaties en<br />
anthologieën waarin een fractie van deze woordenloze krantenfoto’s werden verzameld.<br />
Ze variëren van groepsportretten met trofeeën en meisjes met kermisgeweren tot foto’s van<br />
lokale anonymi die met de vinger naar een lege plek in het landschap wijzen, de veronderstelde<br />
site van een onvermeld gebleven ongeluk of naamloze wandaad.<br />
Pillers interesse voor deze puur functionele [anti-]fotografie — haar enige esthetische kwaliteit<br />
is het exclusieve resultaat van Pillers ordenende, archiverende ingreep — lijkt geen grenzen<br />
te kennen: zelfs de foto-archieven van een Zwitserse verzekeraar, die uit duizenden volstrekt
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P16<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
karakterloze [of beter nog: ‘gebeurtenisloze’] foto’s van verscheidene, in dramatische kracht<br />
variërende ‘schadegevallen’ bestaan, kunnen hem tot het genoegen van een fraaie<br />
scenografie verleiden. Pillers werk geeft in zekere zin uiting aan de polemische uitspraak<br />
van de Nederlandse kunstcriticus Camiel van Winkel dat onze samenleving niet zozeer een<br />
visueel oververzadigde spektakelmaatschappij is, maar één die steeds meer beelden en<br />
visuele bewijsvoering wil, die chronisch beelden tekort komt. Een wereld die alles wil zien en<br />
zichtbaar wil maken — verlangen is een cruciaal begrip in deze hele tentoonstelling — en<br />
die in het fenomeen van de met digitale camera gewapende amateurfotograaf een<br />
bereidwillig alziend oog heeft gevonden.<br />
Sigmar Polke [°1941, woont en werkt in Keulen]<br />
De éminence grise, samen met Gerhard Richter, van wat ooit schertsend het Kapitalistisch<br />
Realisme werd genoemd, bekleedt een cruciale historische positie in de Europese reactie op<br />
de pop art, die in het bijzonder in Duitsland van de jaren zestig om voor de hand liggende<br />
redenen — Richters emblematische portret van “Onkel Rudi” spreekt wat dat betreft boek<br />
delen — onvermijdelijk een politieke tint kreeg. Hoewel Polke vandaag beter bekend staat<br />
om zijn systematische herwerking van motieven uit de [vaak specifiek Duitse] kunst-<br />
geschiedenis, blijft zijn oeuvre gekarakteriseerd door een zekere journalistieke impuls, door<br />
een onmiskenbare gevoeligheid voor de politieke ‘betekenis’ die elk beeld per definitie is<br />
ingebakken, en voor de politieke dimensie van de hedendaagse, door massamedia<br />
gevoede beeldcultuur in het algemeen. Amerikanisch-Mexikanische Grenze uit 1984, een<br />
sleutelwerk uit het Friedrich Burda Museum in Baden-Baden, is daar een mooi voorbeeld<br />
van, en treedt in de context van de huidige tentoonstelling in een directe dialoog met<br />
Thomas Ruffs ny02: het grofkorrelig beeld [de bron ervan overduidelijk een banale krantenfoto]<br />
toont een groepje Latino gelukzoekers of migranten die de toen reeds zwaarbewaakte<br />
grens tussen Mexico en de Verenigde Staten proberen te slechten — een werk dat, net zoals<br />
Ruffs “jpeg”, met andere woorden onuitputtelijk actueel blijft, of tenminste toch tot de<br />
politieke verbeelding blijft spreken.<br />
Richard Prince [°1949, woont en werkt in New York State]<br />
De Amerikaanse kunstenaar Richard Prince behoort tot de meest toonaangevende<br />
kunstenaars van zijn generatie en als één van de meest invloedrijke fotokunstenaars van<br />
de afgelopen kwarteeuw — geen onverdienstelijke verwezenlijking als men de aard van zijn<br />
meest bekende werk in acht neemt, waar immers niet de minste fotografische inspanning<br />
bij komt kijken: de klaarblijkelijk eenvoudige, onmiddellijke annexatie en appropriatie van<br />
bestaande beelden [velen daarvan overbekende reclamefoto’s] en hun transformatie, als<br />
tweedimensionale readymade, tot een kritische reflectie op de afgodendienst van het mediale<br />
beeld in onze huidige samenleving. De artistiek gerecupereerde foto’s van de<br />
Marlboro Man-campagne blijven tot zijn meest bekende werk behoren, en hun diepgewortelde<br />
ambiguïteit blijft ook vandaag nog — de foto’s zijn inmiddels bijna een kwarteeuw<br />
oud, en de originele cowboy reeds lang aan longkanker overleden — moeiteloos overeind:<br />
er bestaat geen eenvoudig, eendimensionaal antwoord op de vraag hoe Prince zich in deze<br />
werken tot het mediale regime van het massaal geproduceerde, alomtegenwoordige<br />
seculiere icoon wil verhouden. Zijn interventies in de beeldenstroom van het alledaagse<br />
Amerika hebben uiteraard een kritisch, polemisch karakter, maar onthouden zich tegelijk<br />
van een zwart-wit oordeel: de kunstenaar dobbert eenvoudigweg mee in de cultuur van<br />
visueel exces, van retinale overload. De solitaire, zwijgzame cowboy past bovendien niet<br />
alleen in het pantheon der Amerikaanse heldenfiguren, maar ook in de schemerwereld<br />
van Princes steeds terugkerende stereotype troepje outcasts [Hell’s Angels, white trash]: een<br />
grillige, ongrijpbare metafoor voor de positie van de beeldende kunstenaar in een door<br />
beelden gesatureerde samenleving, en een radicale bevraging van de waarde van elk<br />
beeld, ook het artistieke, in deze jungle.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P17<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Robert Rauschenberg [°1925 - †2008]<br />
De zopas overleden titaan van de naoorlogse Amerikaanse kunstscène Robert<br />
Rauschenberg was lang niet de eerste collage-kunstenaar — afhankelijk van de historicus<br />
in kwestie komt die eer ofwel Pablo Picasso of Kurt Schwitters toe — maar wel één van de<br />
eersten om in zijn collages zelf [en rechtstreeks] naar de problematiek van een door<br />
beeldkoorts gesatureerde samenleving te verwijzen. Zijn beeldmontages, waarvan het in<br />
deze tentoonstelling opgenomen Signs uit 1970 als klassiek voorbeeld kan gelden, maken<br />
gebruik van overbekende, iconische beeldfragmenten die de kunstenaar uit magazines als<br />
Life knipte [rijk geïllustreerde tijdschriften als Life of Time waren voor Hans-Peter Feldmann,<br />
Rauschenberg en Andy Warhol wat het internet vandaag voor Roy Arden en Joachim<br />
Schmid is — twee verschillende modaliteiten van eenzelfde type mechanische beeld-<br />
productie]. Neil Armstrong, John en Robert Kennedy, Janis Joplin, Martin Luther King… — de<br />
hele heksenketel van de late jaren zestig bij wijze van grafrede in een tweedimensionale<br />
snelkookpan gedrukt. Rauschenberg concipieerde deze collage van tijdschriftfoto’s<br />
aanvankelijk als een omslag voor een nooit verschenen magazine: “it was conceived to<br />
remind us of the love, terror and violence of the last ten years. The danger lies in forgetting”.<br />
In een werk als Signs, dat als een prozaïsche variant op Rauschenbergs sculpturale combines<br />
kan worden gelezen, laat zijn appropriation art avant-la-lettre zich daarmee van zijn<br />
meest ongecompliceerde, journalistieke zijde zien.<br />
Julian Rosefeldt: [°1965, woont en werkt in Berlijn]<br />
Vier jaar lang werkte de Duitse kunstenaar Julian Rosefeldt aan Global Soap [2000-2004],<br />
een letterlijk globaal project waarvoor hij de diensten van over de hele wereld verspreide<br />
Goethe-instituten wist in te schakelen. Rosefeldt vroeg zijn gelegenheidspartners in deze<br />
instituten immers om elk een willekeurig uur van de lokale soap operavariant voor hem op<br />
te nemen, waarna de tapes naar de kunstenaar werden gestuurd; Rosefeldt monteerde de<br />
verschillende fragmenten uit deze onderscheiden afleveringen daarop aan elkaar tot één<br />
kaleidoscopisch archief van stereotype gebaren, gezichtsuitdrukkingen en poses — de<br />
letterlijk globale gebarentaal van de hedendaagse populaire monocultuur die in de<br />
televisie zo’n machtige bondgenoot heeft gevonden.<br />
In <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> wordt Global Soap op vier identieke monitoren getoond die op<br />
eendere sokkels tronen — hun sculpturale présence roept ongewild de stoere, klinische beeldtaal<br />
van de minimalistische beeldhouwkunst in herinnering, terwijl de in melodramatische<br />
overdrijving gedrenkte beeldfragmenten zelf weer aan het militante, monomane videowerk<br />
van Bruce Nauman rappelleren. Het werk hoort thuis in een eerdere fase van Rosefeldts<br />
artistieke ontwikkeling, toen de kunstenaar onder meer heel Duitsland afreisde en overal<br />
foto’s van verschillende soorten verzamelingen ging maken [zoals die van gevonden<br />
voorwerpen in het spoorwegstation van München], en ook in Global Soap is in eerste<br />
instantie de archivaris annex verzamelaar in Rosefeldt aan het woord. De parodische,<br />
frenetieke typologie van Global Soap roept het spookbeeld voor de geest van de alles<br />
nivellerende monotonie die achter het rookgordijn van global difference schuil gaat.<br />
Thomas Ruff [°1958, woont en werkt in Dusseldorf]<br />
Van alle Duitse foto-kunstenaars die sinds het midden van de jaren tachtig in en rond<br />
Düsseldorf actief zijn en mee aan de basis liggen van de [relatief recente] canonisering van<br />
de fotografie tot leidende kunstvorm, is het werk van Thomas Ruff het moeilijkst tot één genre<br />
of techniek te herleiden. Zijn welbekende “JPEG”-reeks — reusachtige uitvergrotingen van op<br />
het internet gevonden thumbnails, waarvan de pixels tot abstracte mozaïektegels zijn<br />
opgeblazen, en zo in het bekende geval van zijn pornografische foto’s-van-foto’s de voyeur<br />
in elk van ons frustreren — vormt slechts één onderdeel van Ruffs jarenlange, systematische<br />
ondervraging van de waarheidsclaims van het hedendaagse fotografische beeld, of dat nu<br />
door de kunstenaar zelf vervaardigde beelden [zoals de monumentale pasfoto’s, waarvan<br />
één voorbeeld in de Mu<strong>HKA</strong>-collectie huist] dan wel eenvoudigweg analoge of digitale<br />
found footage betreft. De thumbnail in ny02, het werk in de tentoonstelling, hebben we<br />
allemaal wel al duizendmaal gezien: het spookachtige silhouet van de rokende twin towers
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P18<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
in het ochtendgloren van 11 september 2001 geldt als hét emblematische geopolitieke beeld<br />
van onze nog jonge eenentwintigste eeuw. Ruffs foto-van-een-foto lijkt op de onmogelijkheid<br />
van een adequate representatie van een dergelijke catastrofe te alluderen — maar ook op<br />
het banale gemak waarmee precies een dergelijk ‘onmogelijk’ beeld het virale informatienetwerk<br />
rondomons lijkt te kunnen penetreren en contamineren: net zoals het werk van<br />
Ruff zelf, was “Nine Eleven” wellicht evengoed onmogelijk of ondenkbaar geweest zonder het<br />
internet, de apocalyptische horizon van beeldinflatie waartegen <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> zich<br />
aftekent.<br />
Joachim Schmid [°1955, woont en werkt in Berlijn]<br />
De Duitse fotokunstenaar Joachim Schmid is reeds sinds het begin van de jaren tachtig<br />
actief als archivaris en amateur-archeoloog van found footage allerlei — hij maakt met<br />
andere woorden zelden of nooit zélf foto’s. Zoals het de enigzins romantische mythe — denk<br />
maar aan Nino Quincampoix, het personage van Mathieu Kassovitz in Amélie Poulain<br />
— van de immer naar beeldfragmenten speurende stedelijke strandjutter betaamt, bestaan<br />
de vroegste elementen uit Schmids reusachtige beeldarchief voornamelijk uit op straat<br />
gevonden pasfoto’s, vakantie-en familiekiekjes die in sommige gevallen duidelijk de<br />
gewelddadige sporen van een gedesillusioneerde, gekwetste voormalige eigenaar dragen.<br />
In de tentoonstelling is van hem enerzijds een grote foto-installatie uit de reeks Statics<br />
opgenomen, en anderzijds een nieuw, nog in volle ontwikkeling verkerend digitaal werk<br />
dat op de immens populaire online-fototoepassing flickr is gestoeld. Statics [Marlboro] uit<br />
2003 is een volkomen abstract ogend, uit negen fotopanelen bestaand werk waar de kunstenaar<br />
dagen mee zoet moet zijn geweest: een met de hand gemaakte reconstructie, in<br />
volkomen willekeurige volgorde, van een grote Marlboro-reclamefoto — de relatie met het<br />
nabij opgehangen werk van Richard Prince ligt uiteraard voor de hand — die Schmid eerst<br />
eigenhandig door de papierversnipperaar joeg. Een radicale variant op de klassieke appropriation<br />
art. Netzerscheinungen uit 2007 is een driedelige digitale dia-installatie [“Menschen<br />
und Dinge”, “Orte und Zeichen”, “Ware und Träume”] waarin Schmid de prozaïsche buit van<br />
dagenlang flickr-surfen met de kijker deelt — een thematisch georganiseerde graai uit één<br />
van de vele bodemloze vaten vol do-it-yourself-beelden die het Internet constitueren.<br />
Steven Shearer [°1968, woont en werkt in Vancouver]<br />
Steven Shearer, die net als zijn stadsgenoot Roy Arden in 2005 reeds in het Mu<strong>HKA</strong> te gast<br />
was in het kader van de tentoonstelling Intertidal: Vancouver Art and Artists, schuimt reeds<br />
jarenlang dagelijks het internet af op zoek naar beelden die zijn idiosyncratische verzameldrift<br />
kunnen stillen, en waarvan duizenden na verloop van tijd uiteindelijk de weg vinden<br />
naar zijn in strakke [nu eens thematische, dan weer associatieve] grids georganiseerde,<br />
kaleidoscopische jpeg-collages. Een handvol uit die oceanische beeldenstroom gefilterde<br />
motieven vormen finaal op hun beurt weer de basis voor Shearers geschilderde portretten<br />
van androgyne rockerstypes — de werken waarmee hij het meeste bekendheid geniet, en<br />
waarvan het Mu<strong>HKA</strong> ook een exemplaar bezit. Als collagekunstenaar en database-<br />
beheerder staat Shearer vooral bekend omwille van zijn quasi-antropologische [maar nooit<br />
helemaal van sympathie gespeende] fascinatie voor proletarische sub- en jongerenculturen<br />
en extreme muziekgenres als death en black metal, waarvan de nihilistische esthetiek en<br />
radicale, naar louter abstractie neigende obsceniteit hem in het bijzonder aantrekken. De<br />
werken in de tentoonstelling bestaan uit twee duizelingwekkend lange lijsten van audiotapes<br />
die door naamloze metalfans – de namen van de bands en titels van de tapes spreken<br />
plastisch boekdelen — op het wereldwijde web werden gepost voor het soort informele<br />
ruilhandel dat dit type amateur- of fancultuur in leven houdt. Net als in zijn Poems, blasfemische<br />
‘gedichten’ die gebaseerd zijn op arbitraire fragmenten uit metal-lyrics, is Shearer in<br />
deze werken vooral geïnteresseerd in de materiële kwaliteit van wat Robert Smithson met<br />
recht en reden een “heap of language” zou hebben genoemd. De onuitspreekbare titel van<br />
één van de alfabetisch geordende lijsten verwijst naar het [effectief werkzame!] adres van de<br />
anonieme fan die zijn muziekcollectie online raadpleegbaar maakte.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P19<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Nancy Spero [°1926, woont en werkt in New York]<br />
Behalve als coryfee van het militante feminisme dat in de jaren zeventig bovenal de<br />
Amerikaanse kunstscène in lichterlaaie zette, staat de Newyorkse kunstenares Nancy Spero<br />
vooral bekend om haar figuratieve tekeningen en schilderijen waarin ze onverbloemd het<br />
dagelijkse verdriet van Amerika’s vele others documenteert, en net als haar al even politiek<br />
geëngageerde levensgezel Leon Golub, die in 2004 overleed, toont haar uiterst expressieve<br />
werk de sporen van een bijna gewelddadige verontwaardiging over zoveel onrecht en onnodig<br />
lijden in de wereld.<br />
Het tweeluik Alphabet of Hieroglyphs [2008, begonnen in 1975] lijkt een zoveelste variatie op<br />
het alfabet als ordenend principe, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Melzers werk zijn<br />
veel van de bewuste ‘hiërogliefen’ uit Spero’s ABC ontleend aan de universele beeldtaal van<br />
het menselijke lichaam in de meest uiteenlopende staten van extase, exploitatie en doffe<br />
ellende. In deze set door ROMA Publications geproduceerde posters zette Spero in totaal 434<br />
beelden op een rijtje — chronologisch noch thematisch, maar ruwweg associatief — waarvan<br />
sommige instant herkenbaar zijn [Sheela-na-gig, Marlene Dietrich, de executie van Masha<br />
Bruskina], en de meeste de beladen, ontnuchterende geschiedenis van de representatie van<br />
de vrouw in kaart brengen. Veel motieven, gebaseerd op zink- en polymeerplaten uit<br />
Spero’s atelier, ontleende de kunstenares aan het oude Hellas, aan de Nazi-terreur en aan<br />
haar eigen War Series [1966-1970], maar er zijn bijvoorbeeld ook schetsmatige portretten bij<br />
van Cambodiaanse vrouwen net voor het moment van hun executie door de Rode Khmer:<br />
de ‘hiërogliefen’ waar de titel gewag van maakt lijken met bloed in het aanschijn van de<br />
aarde te zijn geschreven.<br />
Batia Suter [°1967, woont en werkt in Amsterdam]<br />
De Zwitserse kunstenares Batia Suter steekt haar bibliofilie niet onder stoelen of banken<br />
— ze maakt er zelfs een bank van. De vijfentwintig meter lange installatie Parallel<br />
Encyclopaedia, die nog maar één keer eerder te zien was, vormt de basis voor de<br />
gelijknamige publicatie die Suter verleden jaar bij ROMA Publications uitgaf — een door de<br />
kunstenares zelf associatief samengestelde encyclopedie die, net zoals het werk van Luis<br />
Jacob, de rebelse geest van de excentrieke collega-encyclopedist Aby Warburg in herinnering<br />
roept. Voor veel kunstenaars in <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> geldt het boek niet enkel als bron<br />
van inspiratie [d.w.z. vol van voor artistieke recyclage vatbare beelden], maar eveneens als<br />
valabel alternatief tentoonstellingsmodel — de publicatie als tentoonstellingsruimte. Suter<br />
gaat in haar installatie nog een stapje verder en laat de inspiratiebronnen zélf direct aan<br />
het woord, toont de beelden die haar fascineren en inspireren in hun natuurlijke bedding<br />
van sterfelijk, vergankelijk materiaal. Parallel Encyclopaedia vormt daarnaast ook de meest<br />
letterlijke illustratie van de wil tot [lineaire] orde die niet alleen de moderne wetenschap<br />
[het project van de oorspronkelijke, historische Encyclopédie van Didérot en D’Alembert]<br />
karakteriseert, maar onwillekeurig ook de westerse kunstopvatting in haar geheel typeert: ze<br />
stammen allebei uit datzelfde cruciale tijdsgewricht dat zo exhaustief werd beschreven en<br />
geanalyseerd in Michel Foucaults magnum opus LES MOTS ET LES CHOSES, dat in het Engels<br />
gewoonweg als <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> werd vertaald…<br />
Els Vanden Meersch [°1970, woont en werkt in Antwerp]<br />
Els Vanden Meersch, de enige Belgische kunstenares in deze tentoonstelling, maakt foto’s en<br />
foto-installaties die een onthechte, archeologisch-objectiverende blik verraden — er duiken<br />
slechts zeer zelden mensen op in haar systematische, obsessieve fotowerk, dat de Spartaanse<br />
esthetiek [‘Sachlichkeit’] van de nieuwe Duitse landschapsfotografie in herinnering roept.<br />
In Vanden Meersch’ onderzoeksmatige fotografische praktijk staat onveranderlijk de<br />
architectuur centraal, en de ideologisch beladen logica van het bouwen treedt ook in<br />
Kamers/Rooms [2006] op de voorgrond: een digitale diareeks van 96 identiek uitziende interieurs<br />
die de kunstenares in Prora, op het Duitse eiland Rügen, fotografeerde — Prora is de<br />
naam van een reusachtig vakantiecomplex dat in de jaren dertig door de Nazi’s onder het<br />
motto “Kraft durch Freude” werd gebouwd. Na de oorlog betrok het Rode Leger slechts een<br />
miniscuul percentage van het gigantische gebouw, dat voor het overige ongebruikt leeg
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P20<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
is blijven staan. Vanden Meersch’ doodstille fotografische blik, die verstikkende eenheid in<br />
banale verscheidenheid registreert, lijkt het concept van het panopticon te belichamen: een<br />
sinistere voorloper van het Big Brother-syndroom dat nauw samenhangt met ontstaan van<br />
het moderne gevangeniswezen — controle en disciplinering door overzicht en zichtbaarheid.<br />
In een tweede reeks fotowerken toont Vanden Meersch de diepe architecturale sporen die<br />
tot op heden het landschap blijven markeren: de zestien ‘personages’ die ze in de fotoreeks<br />
Raatbouwtorens/Towers portretteerde, houden eenzaam de wacht in dorpen verspreid over<br />
heel Nederland, een herinnering aan de Koude Oorlog.<br />
Christopher Williams [°1956, woont en werkt in Los Angeles]<br />
Angola to Vietnam [1989] bestaat uit 27 zwartwitfoto’s, waarbij elke foto symbool staat voor<br />
een land waarin folterpraktijken tot de dagelijkse, semi-legale gang van zaken blijven<br />
behoren. De objecten op de foto’s, die bewust aan het werk van Karl Blossfeldt en Albert<br />
Renger-Patzsch doen denken, zijn met de hand vervaardigde glazen modellen van bepaalde<br />
plantensoorten die Williams uit de kelders van het Botanical Museum van de universiteit<br />
in Harvard liet opdiepen — omslachtige procedures die in verraderlijk eenvoudige beelden<br />
resulteren geldt als Williams’ signatuur. Elke exotische plantensoort refereert aan één van<br />
de zeventwintig landen uit de lijst “van Angola tot Vietnam”, waardoor Williams’ klinisch<br />
ogende hommage aan de Neue Sachlichkeit-esthetiek van Patzsch en co. een onvermoed<br />
dramatisch tintje krijgt. Geheel in overeenstemming met Williams’ voorliefde voor wetenschappelijke<br />
volledigheid en dito objectiviteit wordt elk werk vergezeld door een exhaustief<br />
beschrijvend label, dat de spanning tussen het even lyrische als nietszeggende beeld en<br />
zijn duistere inhoud nog verder aanscherpt. Angola to Vietnam is nauw verbonden met een<br />
lopend artistiek project dat For Example: Die Welt ist schön heet, een directe referentie naar<br />
het bekende fotoboek van Albert Renger-Patzsch uit 1928 waarin deze laatste de alledaagse,<br />
mysterieuze schoonheid van levensloze objecten trachtte te capteren. In Williams’ herlezing<br />
van deze klassieker uit de fotogeschiedenis krijgen de objecten onverwacht toch nog een<br />
stem – van verontwaardiging en protest. Geen enkele “orde der dingen”, zo lijkt Williams ons<br />
te willen zeggen, kan ooit helemaal onschuldig worden bevonden, of in onschuld worden<br />
samengesteld.<br />
+<br />
Jef Geys [°1934, woont en werkt in Balen]<br />
In 2002 was Jef Geys één van de vier Belgische kunstenaars in de door Okwui Enwezor<br />
samengestelde elfde Documenta. Geys, van wie het museum intussen enkele seminale<br />
werken bezit [ABC Ecole de Paris, Vrouwenvragen], toonde in een kamer van het<br />
Fridericianum Dag en Nacht en Dag en… / Day and Night and Day and…, een 36 uur<br />
durende zwart-wit film waarin een eindeloze reeks door de kunstenaar zelf gemaakte foto’s<br />
elkaar tergend, hypnotisch langzaam opvolgden. Een heuse filmmarathon waarin Geys’<br />
teruggreep naar een in 1998 gepubliceerd boekwerk met de prozaïsche, zichzelf verklarende<br />
titel Al de zwart-wit Fotos tot 1998: een vuistdik boek van 500 bladzijden contactafdrukken met<br />
daarin alle tot de kunstenaar gemaakte foto’s van de laatste veertig jaar. Mede naar<br />
aanleiding van de tentoonstelling <strong>DE</strong> OR<strong>DE</strong> <strong>DE</strong>R <strong>DINGEN</strong> besloot het Mu<strong>HKA</strong> de 500<br />
contactafdrukken die samen het voornoemde boek vormen aan te kopen; Geys’ overrompelende,<br />
letterlijk immersieve persoonlijke archief wordt in het Mu<strong>HKA</strong> in een afgesloten,<br />
verduisterd kabinet gepresenteerd — een treffende metafoor voor het fantastische beeld van<br />
een afdaling in de diepe krochten van veertig jaar [zwart-wit] kunstenaarschap. In Dag en<br />
Nacht en Dag en… / Day and Night and Day and… symboliseert de filmprojectie het trage<br />
maar onomkeerbare voorbijstromen van de tijd; Al de zwart-wit Fotos tot 1998 biedt in één<br />
panoramische oogopslag een overzicht van de kunstenaar als meedogenloos observator en<br />
chroniqueur van de [eigen] geschiedenis.<br />
Jef Geys is één van Belgiës meest radicale en invloedrijke kunstenaars, wiens werk reeds<br />
decennia internationale aandacht geniet; in 2009 betrekt Geys [eindelijk] het Belgische<br />
paviljoen op de 53ste biënnale van Venetië.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P21<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
INFORMATIE ROY AR<strong>DE</strong>N/DIETER ROELSTRAETE<br />
Roy Arden<br />
°1957, Vancouver [CA]<br />
Education<br />
Emily Carr College of Art & Design, Diploma, 1982<br />
University of British Columbia, Master of Fine Arts, 1990<br />
Selected Solo Exhibitions<br />
2008 —The World etc..., Monte Clark Gallery, Toronto [forthcoming]<br />
—The World etc..., Monte Clark Gallery, Vancouver<br />
2007 —Roy Arden [Mid-career survey exhibition] Vancouver Art Gallery [catalogue]<br />
guest curated by Dieter Roelsraete, Antwerp Museum of Contemporary Art<br />
[Mu<strong>HKA</strong>], Belgium<br />
—Supernatural, Richard Telles Fine Art, Los Angeles<br />
2006 —Aways the Sun, Galerie Tanit, Munich<br />
—75 Years of Collecting: Portrait of a Citizen, Vancouver Art Gallery,<br />
Vancouver<br />
—Against the Day, Richard Telles Fine Art, Los Angeles<br />
—Against the Day, Monte Clark Gallery, Toronto<br />
—Against the Day, Charles H. Scott Gallery, Vancouver<br />
—Roy Arden Retrospective - IKON Gallery, Birmingham [catalogue] 2005<br />
—Roy Arden - Fragments, Galerie Tanit, Munich<br />
2004 —Citizen, Ikon Gallery, Birmingham<br />
—Fragments - photographs 1981-85, Monte Clark Gallery, Toronto<br />
—Monster House, Monte Clark Gallery, Vancouver<br />
2002 —Video, Belkin Satellite, Vancouver<br />
—Photographs, Monte Clark Gallery, Vancouver<br />
—Photographs, Monte Clark Gallery, Toronto<br />
—Selected Works 1985-2000, Oakville Galleries, Oakville, Ontario, [catalogue]<br />
—Selected Works 1985-2000, Vox, Montréal [catalogue]<br />
—Fragments - photographs 1981-85, Oakville Galleries, Oakville, Ontario,<br />
[catalogue]<br />
2001 —Dee/Glasoe, New York<br />
—Gilles Peyroulet & cie, Paris<br />
—L’Aquarium, galerie d’école, Valenciennes<br />
2000 —Gilles Peyroulet & cie., Paris<br />
—Patrick Painter Inc., Santa Monica<br />
—Terminal City Monte Clark Gallery, Vancouver<br />
—Fragments - Photographs 1981-85, Presentation House Gallery, North<br />
Vancouver, [catalogue]<br />
Selected Group Exhibitions<br />
2008 —Idle Youth, curated by Russell Ferguson, Barbara Gladstone Gallery,<br />
New York [catalogue]<br />
—Portraits, Monte Clark Gallery, Toronto, Ontario<br />
2007 —Sharjah Biennial 8, Sharjah, United Arab Emirates [catalogue]<br />
—Re-Envisioning Habitat, Oakville Galleries, Oakville, Ontario<br />
—Naturalezas silenciosas, Centro de Arte y Naturaleza — Fundación Beulas,<br />
Huesca, Spain<br />
—The Backlot, Belkin Satellite, Vancouver<br />
—Private/Public, Boijmans van Beuningen Museum, Rotterdam<br />
—Is There a There There? Oakville Galleries, Oakville, Ontario [catalogue]<br />
—Rouge baiser, Biennale Estuaire Nantes, Saint Nazare
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P22<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
—History, Monte Clark Gallery, Toronto, Ontario<br />
2006 —Artist’s Choice: Herzog & de Meuron, Perception Restrained, Museum of<br />
Modern Art, New York<br />
—Faking Death, Jack Shainman Gallery, New York<br />
—Portrait of a Citizen, Vancouver Art Gallery, Vancouver<br />
—Territory, Artspeak & Presentation House Gallery, Vancouver [catalogue]<br />
2005 —Intertidal: Vancouver Art and Artists - MuKha, Antwerp, Belgium<br />
—Covering the Real — Art and the Press Picture from Warhol to Tillmans,<br />
Kunstmuseum Basel [catalogue]<br />
—Roy Arden, Michael Krebber, John Miller, Richard Telles Gallery, Los Angeles<br />
—Citizens, Art Circuit Touring Exhibitions, London<br />
—Pitzhanger Manor Museum, London<br />
—The City Gallery, Leicester<br />
—Oriel Davies, Powys, Wales<br />
—The Ormeau Baths, Belfast<br />
—Pinacotheque Sao Paulo<br />
—Real Pictures -Photographs from the Collection of Claudia Beck and Andrew<br />
Gruft, Vancouver Art Gallery [catalogue]<br />
2004 —Jede Fotografie ein Bild - Siemens Fotosammlung<br />
—Pinakothek der Moderne, Munich, [catalogue]<br />
—Busan Biennale, Busan Korea [catalogue]<br />
—Likeness – Portraits of Artists by other Artists, CCA Wattis Institute for<br />
Contemporary Arts, San Francisco [catalogue]<br />
—Future Cities, Art Gallery of Hamilton, Hamilton, Ontario [catalogue]<br />
—Nowhere Home, Art Gallery of Ontario<br />
—Paysages Invisibles, Musee departmental d’art contemporain de<br />
Rochechouart<br />
—Mouvements de fonds, MAC – galleries contemporaines des musée de<br />
Marseille, Marseille<br />
—Busan Biennale, Busan Korea [catalogue]<br />
—The Shadow of Production, Vancouver Art Gallery<br />
2003 —À mains nues, Frac Haute-Normandie, Sotteville-les Rouen<br />
—Paradise Lost, Monte Clark Gallery, Toronto<br />
—Various Properties, Morris and Helen Belkin Gallery, University of British<br />
Columbia, Vancouver<br />
—Supermarché, Gilles Peyroulet & cie., Paris<br />
—A Proposal for an Exhibition [curated by Claudia Beck and Andrew Gruft]<br />
Monte Clark Gallery, Toronto<br />
—Boarding Pass, Monte Clark Gallery, Toronto<br />
2002 —A Proposal for an Exhibition [curated by Claudia Beck and Andrew Gruft]<br />
Monte Clark Gallery, Vancouver<br />
—Shopping - Art & Consumer Culture, Tate Liverpool [catalogue]<br />
—Shopping - Art & Consumer Culture, Schirn Kunsthalle, Frankfurt [catalogue]<br />
—Politics, Gilles Peyroulet & cie., Paris<br />
—Prophets of Boom - Werke aus der Sammlung Schürmann, Staatliche<br />
Kunsthalle Baden-Baden<br />
—Citizen, Gilles Peyroulet & cie., Paris<br />
—This Place, Vancouver Art Gallery<br />
—Mouvements de fonds Acquisitions 2002 du Fonds national d’art<br />
contemporain, Centre de la Vieille charité, Marseille<br />
2001 —Roy Arden / Scott McFarland / Howard Ursuliak / Stephen Waddell / Jeff<br />
Wall, Monte Clark Gallery, Toronto<br />
—Pictures, Positions and Places, Vancouver Art Gallery<br />
—Surprises, Gilles Peyroulet & cie, Paris<br />
—Superman in Bed, Kunst der Gegenwart und Fotografie [ Sammlung<br />
Schuermann], Museum am Ostwald, Dortmund.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P23<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
—Urban Landscapes, Gilles Peyroulet & cie, Paris<br />
—Processo Documentals, Museu d’Art Contemporani de Barcelona<br />
—Commandes photographiques du Groupe Lhoist: Roy Arden, Bernd et Hilla<br />
Becher, Elliot Erwitt, Rodney Graham, Jan Henle, Josef Koudelka, Centre<br />
national de la photographie, Paris<br />
—Vancouver Collects, Vancouver Art Gallery [catalogue]<br />
—Imagining Places and Travelling Spaces, MacKenzie Art Gallery, Regina<br />
2000 —Deep Distance, Kunsthalle Basel [catalogue]<br />
—The City, Nicole Klagsbrun, New York<br />
—Contaminated Symptoms, Oakville Galleries, Oakville<br />
—Image & Light, History and Influence, Charles H. Scott Gallery, Vancouver<br />
—Out of This Century, Vancouver Art Gallery<br />
Dieter Roelstraete [°1972] studeerde filosofie aan de Universiteit van Gent. Hij was van 2000<br />
tot 2007 hoofdredacteur van het driemaandelijkse tijdschrift voor mediakritiek en beeld-cultuur<br />
AS, en is sinds 2003 als curator verbonden aan het Mu<strong>HKA</strong>. Hij organiseerde onder andere<br />
de interventietentoonstellingen van Iñaki Bonillas, Nico Dockx en Gabriel Kuri en stelde<br />
groepstentoonstellingen samen zoals Emotion Pictures [Mu<strong>HKA</strong>, 2005], Intertidal:<br />
Vancouver Art & Artists en nu De orde der dingen en werkte mee aan Academy: Learning from<br />
Art en The Projection Project [2006] . Hij redigeerde de tentoonstellingscatalogus Sonsbeek 9:<br />
Locus Focus [Arnhem, NL] en in 2003 organiseerde hij samen met Roger Willems de tentoonstelling<br />
Storage & Display in Programa Art Center, Mexico City. Hij publiceerde monografieën<br />
en monografische essays rond Wim Delvoye [New Museum, NY], Iannis Kounellis [Charta],<br />
Gabriel Kuri & Mark Manders [beide Roma Publications], Honoré ∂’O [Ludion] en Jos De<br />
Gruyter & Harald Thys. Verder schreef hij essays over het werk van Roy Arden en Steven<br />
Shearer, wiens werk onder meer in De orde der dingen te zien is. Hij is redacteur van A Prior<br />
Magazine en van Afterall en doceert binnen het Curatorial Training Program aan De Appel<br />
in Amsterdam en aan het Piet Zwart Instituut in Rotterdam.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
P24<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
LIJST MET WERKEN<br />
Roy Arden [°1957, woont en werkt in Vancouver]<br />
Bachelor of Fine Arts, 2007<br />
Fortune, 2007<br />
The Terrible One, 2007<br />
Meth Lab, 2004<br />
The World as Will and Representation, 1989-2007<br />
Courtesy de kunstenaar en Monte Clark Gallery, Vancouver/Toronto<br />
America is Waiting, 2007<br />
Matrix, 2007<br />
Satellite, 2007<br />
Man is the Baby, 2007<br />
Courtesy de kunstenaar en Monte Clark Gallery, Vancouver/Toronto<br />
Down There, 2007<br />
Courtesy de kunstenaar en Monte Clark Gallery, Vancouver/Toronto<br />
Rupture, 1985<br />
Courtesy Collection of Aly Mawji, West Vancouver, BC Canada<br />
The World as Will and Representation – Archive 2007<br />
1h36’<br />
Courtesy de kunstenaar en Monte Clark Gallery, Vancouver/Toronto<br />
Sarah Charlesworth [°1947, woont en werkt in New York]<br />
April 21 1978, 1978<br />
Courtesy Van Abbemuseum, Eindhoven<br />
Marjolijn Dijkman [°1978, woont en werkt in Rotterdam]<br />
Theatrum Orbis Terrarum – Gestures, 2005 - 2008<br />
Courtesy de kunstenaar<br />
Hans Eijkelboom [°1947, woont en werkt in Amsterdam]<br />
PHOTO NOTES, 1992 - 2007<br />
Courtesy de kunstenaar<br />
Daniel Faust [°1956, woont en werkt in New York]<br />
United Nations, 2006-2007<br />
Collectie Mu<strong>HKA</strong><br />
Douglas Huebler [°1924 - †1997, Amerika]<br />
Variable piece #70 [in Process], 1971<br />
Privé collectie<br />
Sanja Ivekovic [°1949, woont en werkt in Zagreb]<br />
Double life [1959-1975], 1976<br />
Courtesy Museum of Contemporary Art, Zagreb, Croatia<br />
Luis Jacob [°1971, woont en werkt in Toronto]<br />
Album II, 2004<br />
Courtesy Birch Libralato, Toronto<br />
Cameron Jamie [°1969, woont en werkt in Parijs]
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
P25<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
The Neotoma Tape, 1993<br />
Courtesy de kunstenaar<br />
Arthur Lipsett [°1936 - †1986, Canada]<br />
N-Zone, 1970<br />
45’28”<br />
Tine Melzer [°1978, woont en werkt in Amsterdam en Zürich]<br />
The Complete Dictionary, 2003<br />
Courtesy de kunstenaar<br />
Marc Nagtzaam [°1968, woont en werkt in Antwerpen]<br />
Regular Features 59-266, 1998-2006<br />
Courtesy Projecte SD, Barcelona<br />
A Certain Amount of Words Within A Certain Amount of Time 267-353, 2006-2008<br />
Courtesy Projecte SD, Barcelona<br />
Cady Noland [°1956, woont in New York]<br />
Oozewald, 1989<br />
Collectie Mu<strong>HKA</strong><br />
Peter Piller [°1968, woont en werkt in Hamburg]<br />
Archiv Peter Piller nimmt Schaden, 2007<br />
Courtesy Gallery Michael Wiesenhofer, Keulen<br />
Sigmar Polke [°1941, woont en werkt in Keulen]<br />
Amerikanisch – Mexikanische Grenze, 1984<br />
Courtesy Museum Frieder Burda, Baden-Baden<br />
Richard Prince [°1949, woont en werkt in New York State]<br />
Untitled, Cowboys, 1990<br />
Courtesy Groupe Lhoist<br />
Robert Rauschenberg [°1925 - †2008, Amerika]<br />
Signs, 1970<br />
Courtesy The ING Belgium Collection<br />
ROMA Publications [Mark Manders & Roger Willems]<br />
Newspaper with Fives, 1999<br />
Courtesy de kunstenaars<br />
ROMA Publications<br />
Newspaper with Fives, 2001<br />
Courtesy de kunstenaars<br />
Mark Manders [°1968, woont en werkt in Arnhem en Ronse]<br />
Coloured Room with Black and White Scene, 1999<br />
Courtesy de kunstenaar en Zeno X Gallery, Antwerpen<br />
Julian Rosefeldt [°1965, woont en werkt in Berlijn]<br />
Global Soap, 2001 - 2002<br />
18’53”<br />
Courtesy de kunstenaar
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
P26<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Thomas Ruff [°1958, woont en werkt in Düsseldorf]<br />
jpeg ny 14, 2007<br />
Courtesy Johnen + Schöttle, Cologne<br />
Steven Shearer [°1968, woont en werkt in Vancouver]<br />
List, 2006<br />
Privé collectie Berlijn<br />
xytraguptorh@yahoo.com, 2005<br />
Privé collectie Berlijn<br />
Joachim Schmid [°1955, woont en werkt in Berlijn]<br />
Statics: Marlboro Billboard, 2003<br />
Courtesy Nederlands Fotomuseum, Rotterdam<br />
Netzerscheinungen, 2008<br />
Courtesy de kunstenaar<br />
Nancy Spero [°1926, woont en werkt in New York]<br />
Alphabet of Hieroglyphs, 2008<br />
Collectie Mu<strong>HKA</strong><br />
Batia Suter [°1967, woont en werkt in Amsterdam]<br />
Parallel Encyclopaedia, 2007<br />
Courtesy de kunstenaar<br />
Els Vanden Meersch [°1970, woont en werkt in Antwerpen]<br />
Kamers/Rooms, 2006<br />
Courtesy de kunstenaar en Galerie Annie Gentils, Antwerpen<br />
Raatbouwtorens/Towers, 2008<br />
Courtesy de kunstenaar en Galerie Annie Gentils, Antwerpen<br />
Christopher Williams [°1956, woont en werkt in Los Angeles]<br />
Angola to Vietnam, 1989<br />
Courtesy Museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam<br />
+<br />
Jef Geys [°1934, woont en werkt in Balen]<br />
Al de zwart-wit foto’s tot 1998, 1998<br />
Collectie Mu<strong>HKA</strong>
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P27<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
LONELY AT THE TOP klankeffecten<br />
#4 DOCUMENTARISTA<br />
12.0923.11.08<br />
De vierde aflevering van LONELY AT THE TOP omvat werk van de Nederlandse kunstenares<br />
Jasmina Fekovic [°1976], die opereert onder de naam Documentarista. Ze woont en werkt in<br />
Antwerpen. Hoewel Fekovic opgeleid werd als documentairemaakster aan de Nederlandse<br />
Film en Televisie Academie in Amsterdam en in het verlengde daarvan ook een aantal<br />
succesvolle documentaires maakte, koos ze er al snel voor om meer ruimte voor zichzelf<br />
en voor reflectie te creëren door in te schrijven voor een studio aan het HISK. Daar ontdekte<br />
ze ook andere manieren om haar verhaal te vertellen en koos ze voor zichzelf een andere<br />
naam, Documentarista, de vrouw, die filmt en/of documenteert.<br />
Sindsdien maakte ze onder andere het werk Goddess [2007] — met een gastoptreden van<br />
de experimentele filmmaakster Maya Deren. In Museum Dhondt-Dhaenens toonde ze in<br />
december 2007 de driedimensionale viewmaster installaties Toys en The Unraveling en de<br />
fotoreeks RA. Doelbewust werkend met de positie van de toeschouwer in een documentaire<br />
context gebruikt Fekovic altijd meerdere verhaallijnen. Maar hoewel ze volop experimenteert<br />
met de vorm van haar werk, is haar thema vaak hetzelfde: de kwetsbare, extravagante<br />
eenling en zijn moeizame plek in de wereld. Haar nieuwe filminstallatie Heyboer revisited,<br />
is voor het eerst in het Mu<strong>HKA</strong> te zien. Deze filminstallatie is het eerste deel van een drieluik,<br />
waarin ze de invloed van geluid/muziek op dieren onderzoekt.<br />
Heyboer revisited<br />
In Den Ilp [Nederland] staat een gebouw van 30 bij 100 meter. Het ligt tussen twee<br />
natuurreservaten in en kan opgevat worden als een gigantisch labyrinth. Anton Heyboer,<br />
de kunstenaar en zenmeester die een aantal jaar geleden overleed op 81-jarige leeftijd,<br />
leefde hier in een zelfgecreëerd paradijs, samen met zijn vier vrouwen, Maria, Lotti, Joke en<br />
Marike en hun 17 honden. Vanaf zijn 36ste begon hij steeds meer te leven als een kluizenaar<br />
en de laatste twintig jaar verbleef hij ononderbroken binnenshuis. Heyboer en de vrouwen<br />
bewoonden in het omvangrijke complex elk hun persoonlijk verblijf. Hijzelf deelde dit met<br />
de herdershond Elsa. Zijn vijfde vrouw Petra woont aan de overkant van de straat en runt<br />
Antons galerie.<br />
Jasmina Fekovic kreeg in 2001 de uitzonderlijke toestemming van zijn ‘bruiden’ om Heyboer<br />
te bezoeken en te filmen voor haar documentaire Mathilde Willink Superpoes. De twee<br />
kunstenaars begrepen elkaar volkomen en de ontmoeting leidde voor Fekovic tot haar<br />
eigen zoektocht naar een andere manier van leven.<br />
Zomer 2008: Documentarista gaat voor het eerst sinds Heyboers overlijden weer binnen in<br />
zijn kamer in het domein in Den Ilp. Zijn hond Elsa woont er nog steeds. Elke dag draaien<br />
de bruiden er als ondersteuning voor haar verdriet een bandje met Antons stem. “‘s Avonds<br />
stopt het bandje, want dan slaapt Ton immers. Alles, het hele gebouw en land hier is Ton. Het<br />
is net of je er de hele dag doorheen wandelt.” [Joke Heyboer]
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P28<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Biografie<br />
Jasmina Fekovic<br />
°1976, Ossendrecht [NL]<br />
Studies<br />
2006-2007 Laureaat HISK / Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Antwerpen<br />
1996-2000 Nederlandse Film- & Televisieacademie, richting regie, Amsterdam [NL]<br />
Solotentoonstellingen<br />
2005 ‘Dadelpalm’, ‘De Wereld van Witte de With’, Arminiuskerk, Rotterdam [NL]<br />
Groepstentoonstellingen [selectie]<br />
2007 ‘Invisible Mend’, Lux, London [UK]<br />
2007 ‘Full House’, Huis van Winckel / cc Belgica, Dendermonde<br />
2007 ‘This is love’, MiArt, Milaan [IT]<br />
2006 ‘Leere X Vision: Connexions’, Marta Museum, Herford [D]<br />
2006 ‘Family Viewing’, CuratorSpace, London [UK]<br />
2006 ‘Che Fare’, HISK, Antwerpen<br />
2005 ‘Boumbaclaque’, Museum Princessehof, Leeuwarden [NL]<br />
2005 ‘Kontrast’, MoMu, Antwerpen<br />
2005 ‘Ladyshave’, Showroom MAMA, Rotterdam [NL]<br />
2004 ‘Cordially Invited, Nomads & Residents; Archives & Encounters’, BAK, Utrecht [NL]<br />
2004 ‘Hottentottententententoonstelling’, Showroom MAMA, Rotterdam [NL]<br />
Filmografie<br />
2006 ‘Bilitis 6’, loop, Documentarista<br />
2005 ‘Dakart’, 26’, FilmLikePeople<br />
2005 ‘A Film about a Band’, 26’, Bang! Benelux<br />
2005 ‘Dadelpalm’, 54’, FilmLikePeople<br />
2005 ‘Being Vincent Gallo’, interactieve DVD, IFFR / Stifo, Submarine<br />
2004 ‘Goddess – Whatever happened to love?’, 6’, Grenzeloos Kijken, Kunstgebouw<br />
2004 ‘Bokma Speelt’ 52’, IDtv, AVRO<br />
2003 ‘Awake Asleep’, 12’, NPS<br />
2002 ‘Met Veel Liefde’, 6’, FilmLikePeople<br />
2002 ‘Mathilde Willink Superpoes’, 53’, Selfmade Films, NPS / Prins Bernhard-<br />
cultuurfonds<br />
2000 ‘Jeff Buckley – Goodbye & Hello’, 55 ‘, VPRO / NFTA<br />
Screenings / performances [selectie]<br />
Diverse locaties tussen 2000 en 2007; o.a.: IDFA, Amsterdam [NL]; Portobello Film Festival,<br />
Londen [UK]; Platform Garanti, Istanbul [T]; Lux, Londen [UK]; E Flux Videorental, Antwerpen;<br />
Dochouse, Londen [UK]; Beursschouwburg, Brussel; Film by the Sea, Scheveningen [NL];<br />
International Filmfestival Rotterdam [NL]; BAK, Utrecht [Nl]; Tent, Rotterdam [Nl]; Nederlands<br />
Film Festival, Utrecht [NL]
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P29<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
LIJST MET WERKEN<br />
Documentarista<br />
Heyboer Revisited, 2008<br />
4’32’’<br />
courtesy Documentarista<br />
Documentarista<br />
Final home recordings for Elsa, 2008<br />
courtesy Documentarista<br />
Anton Heyboer<br />
Domitilla Serie, 1977<br />
courtesy VOF Heyboer-Malomajo<br />
Anton Heyboer<br />
1 is wezen is natuur, 1986<br />
courtesy VOF Heyboer-Malomajo<br />
Anton Heyboer<br />
De dood van het individu, 1986,<br />
courtesy VOF Heyboer-Malomajo
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P30<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
NOG IN HET Mu<strong>HKA</strong> IN NAJAAR 2008<br />
Tentoonstelling:<br />
STARING BACK<br />
Chris Marker<br />
26.09.0807.12.09<br />
Met films als La jetée, Sans Soleil en Le Joli Mai op zijn naam, is Chris Marker één van de belangrijkste<br />
naoorlogse filmmakers. De tentoonstelling Staring Back draait echter niet om zijn<br />
films, maar om een 200-tal foto’s die Marker in de loop van zes decennia maakte en die uit<br />
zijn omvangrijke archief komen. Hij maakte de zwartwit foto’s, waaronder een reeks<br />
portretten, tijdens zijn omzwervingen in de wereld. De compilatie die hij nu presenteert<br />
omvat recente, digitaal bewerkte afdrukken.<br />
De tentoonstelling bestaat uit verschillende clusters: centraal staan de foto’s die Marker nam<br />
op politiek getinte bijeenkomsten zoals de demonstraties van mei ’68, de demonstraties<br />
tegen de oorlog bij het Pentagon in 1967, manifestaties in Japan en Tibet, … Maar de tentoonstelling<br />
omvat ook portretten van beroemde figuren zoals Fidel Castro, Salvador Dali, Simone<br />
Signoret, Akira Kurosawa en Andrej Tarkovsky en op gelijke hoogte, ook van vele anonieme<br />
gezichten. Een aparte categorie vormen de dieren [Marker is een notoir poezenliefhebber].<br />
Sinds de publicatie van het gelijknamige Staring Back boek heeft Marker overigens nog een<br />
aantal nieuwe categorieën toegevoegd.<br />
Eerder dan een retrospectief, is dit een project waarin Marker de herinnering thematiseert en<br />
re-animeert door bestaande beelden te confronteren met hedendaagse technologieën.<br />
Ondanks zijn gezegende leeftijd blijft Marker [geboren Christian François Bouche-Villeneuve<br />
on July 29, 1921 in Neuilly-sur-Seine], een uitzonderlijke audiovisueel dichter, een cineast die<br />
zich als een pionier blijft opstellen. Afgelopen voorjaar spendeerde hij onder het pseudoniem<br />
Sergei Murasaki bijvoorbeeld veel tijd op de internetwereld Second Life.<br />
De tentoonstelling, die eerder te zien was in het Wexner Center for the Arts van The Ohio State<br />
University en in het Design Museum in Zürich, wordt in Antwerpen verrijkt met enkele recente<br />
werken van Marker. Met name de video-installatie Owls at Noon [2005] is een indrukwekkend<br />
videografisch veelluik waarin hij het gedicht The Hollow Men van T. S. Eliot alterneert met<br />
digitaal bewerkte stills, om te herinneren aan het onophoudelijke oorlogsleed van de<br />
voorbije eeuw.<br />
Daarnaast genieten we het grote privilege om ook Si j’avais 4 dromadaires. La Solitude du<br />
chanteur de fond [1966] te mogen tonen. Hij realiseerde dit werk kort na zijn grootste klassie-<br />
ker La Jetée [1962] volgens hetzelfde procédé: een gefilmde processie van fotografische<br />
beelden [meer dan 800] met een essayistische commentaarstem. Door technische redenen<br />
verdween de film al vele jaren geleden definitief uit circulatie. Marker gaf ons uitzonderlijk<br />
de toestemming om dit werk opnieuw te tonen. Marker spreekt over de vertoning in de<br />
context van deze tentoonstelling zelf over ‘une résurrection.’
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Zo groot als de reputatie is van Marker, zo klein is het publiek dat zijn oeuvre daadwerkelijk<br />
gezien heeft. Met mondjesmaat verschijnen sinds kort enkele titels uit zijn omvangrijke<br />
filmografie op DVD. Maar wij geven je in oktober graag de gelegenheid om zijn baanbrekend<br />
werk op groot scherm te ontdekken in de filmzalen van Mu<strong>HKA</strong>_media.<br />
Een kans om niet te laten voorbijgaan, want Markers films worden nog zelden openbaar<br />
vertoond. Op het programma onder andere: La jetée, een sciencefictionfilm, die ook een<br />
bespiegeling is over tijd, herinnering en de kracht van beelden, Cinétracts, een reeks unieke<br />
tijdsdocumenten over mei ’68, en Sans Soleil, een dwingende non-fiction reflectie over beeldcultuur<br />
in postmoderne tijden.<br />
---<br />
> 4de verdieping FotoMuseum, Waalsekaai 47 2000 Antwerpen<br />
> DIZO 10.00à18.00<br />
> STARING BACK kadert in de reeks tentoonstellingen met beeldcultuur als rode draad, die<br />
het Mu<strong>HKA</strong> en het FotoMuseum gezamenlijk voor de 4de verdieping ontwikkelen<br />
---<br />
> naar aanleiding van de tentoonstelling organiseren we op ZA 25.10 in Mu<strong>HKA</strong>_media de<br />
lezingendag CHRIS MARKER: THINKING IN IMAGES. Sarah Cooper, Thomas Tode, Jan Baetens,<br />
Muriel Andrin en Peter Kravanja zullen het veelzijdige en verrassende oeuvre van Marker<br />
nader onder de loep nemen.<br />
09.45-17.45, voertaal: Engels, prijs: €12/€10 [studenten/leden Mu<strong>HKA</strong>_media/vrienden Mu<strong>HKA</strong>],<br />
inschrijven (tot 24.10): 03 260 99 99 of ontvangt@muhka.be<br />
> bij de tentoonstelling is tevens de catalogus Staring Back te koop
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
denkt<br />
P32<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Lezingen:<br />
SLEUTELWOOR<strong>DE</strong>N/GEDRAG<br />
In zijn baanbrekend boek Keywords: A Vocabulary of Culture and Society geeft de<br />
Marxistische academicus Raymond Williams een omschrijving van een reeks woorden die<br />
betrekking hebben op cultuur en de inrichting van onze maatschappij. In de lezingenreeks<br />
die het Mu<strong>HKA</strong> in 2007 organiseerde was het woord ‘cultuur’ de leidraad; in 2008 borduren<br />
we hierop voort met een aantal gesprekken en presentaties die focussen op de term ‘gedrag’<br />
[behaviour].<br />
Williams herleidt ‘behaviour’ tot de 15de eeuw en het woord ‘behabben’ [bevatten, hebben,<br />
houden]; destijds had het in de eerste plaats betrekking op goed gedrag en hoe zich moest<br />
gedragen in gezelschap. Later kwam daar een morele bijklank bij [het tegenovergestelde<br />
van zich goed gedragen is immers het zich slecht gedragen] die ook inhield dat er gevolgen<br />
waren: beloning of bestraffing. In de 19de eeuw ontstond dan weer het behaviorisme, de<br />
tak binnen de psychologie die een systeem bedacht om het gedrag van mensen en dieren<br />
objectief te meten. De discussie rond gedrag veranderde opnieuw toen de performance-<br />
praktijk in de jaren ’80 en ’90 ons begrip van gender en identiteit veranderde. De idee<br />
daarachter was dat er niet zoiets bestaat als normaal gedrag en dat elk gedrag in feite<br />
performance is. Recentere theorieën gaan dan weer meer in op de betekenis van het woord<br />
in politieke context, op hoe we de maatschappij organiseren, hoe we spreken.<br />
In de lezingenreeks in het Mu<strong>HKA</strong> wordt gefocust op het gedrag van mensen in een<br />
museumomgeving, maar ook op de conventies bij debatten en gesprekken — zoals binnen<br />
dit programma — waar de tentoongespreide kennis vaak een hiërarchie in macht weerspiegelt.<br />
Aan de hand van gesprekken tussen mensen uit de kunstwereld, de performancepraktijk,<br />
de psychoanalyse… wordt het begrip ‘gedrag’ van verschillende kanten bekeken.<br />
We hebben aandacht voor de verschillende manieren waarop mensen zich uiten, gaande<br />
van de zelfportretten binnen de kunstgeschiedenis tot het werk van modeontwerpers; we<br />
kijken naar groepsgedrag en de spanning die dit kan opleveren met hoe een individu zich<br />
uit; en we gaan in op nieuwe categorieën van normaal en marginaal gedrag die de<br />
maatschappij uitvond om de identiteit van mensen te bepalen.<br />
De Nederlandse kunstenares Wendelien van Oldenborgh verzorgde in april al een prelude<br />
op de reeks met haar nieuwe project Lecture/Audience/Camera. De drie lezingen die Van<br />
Oldenborgh in het kader hiervan georganiseerde, vormen de basis voor een experimentele<br />
film over gedragspatronen in bepaalde performatieve situaties.<br />
DO 09.10 [20.00] Hito Steyerl<br />
In Lovely Andrea [2007] toont Hito Steyerl een bizarre vorm van bondage die in Japan<br />
wordt beoefend. Vrouwen worden vastgebonden en opgehangen als een vorm van erotisch<br />
spektakel. Met dit en ander filmmateriaal analyseert Steyerl het begrip gedrag en toetst ze<br />
theorie aan film en eigen werk.<br />
Lezing in het Engels<br />
DO 23.10 [20.00] Lecture/Audience/Camera – Wendelien van Oldenborgh<br />
In proloog op Sleutelwoorden/gedrag gaf het Mu<strong>HKA</strong> een productie-opdracht aan Wendelien<br />
Van Oldenborgh. In het voorjaar registreerde ze een reeks ‘georchestreerde’ lezingen van<br />
Tanja Widman, David Dabosa en Rocardo Bosbaum. Het verzamelde filmmateriaal verwerkte<br />
ze tot de compilatie Lecture/Audience/Camera.<br />
DO 06.11 [20.00] Bart Verschaffel<br />
Bart Verschaffel werd bekend met kritische geschriften over architectuurtheorie en met kunsthistorische<br />
analyses, waaronder een studie over portretkunst. In zijn lezing in het Mu<strong>HKA</strong><br />
zal Verschaffel zowel uit filosofische als esthetische bronnen putten om het thema gedrag te<br />
benaderen.
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
denkt<br />
P33<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
DO 20.11 [20.00] Terre Thaemlitz<br />
Politiek commentator en ‘transgender’ DJ Thaemlitz zal een multimedia presentatie geven<br />
waarin hij onderzoekt wat het betekent een ‘lastpost’ te zijn in termen van identiteit en<br />
gedrag. Aan de hand van power point- en diaprojecties zal hij een monoloog houden<br />
gebaseerd op materiaal van zijn binnenkort te verschijnen boek Nuisance: writings on<br />
identity jamming and digital audio production [gepubliceerd door b-books].<br />
DO 04.12 [20.00] Maria Pask<br />
In samenwerking met ‘If I can’t dance I don’t want to be part of your revolution’ brengt de<br />
kunstenares Maria Pask een lezing over de vier V’s in biologie — Voeden, Vechten, Vluchten<br />
en Vruchtbaarheid. Samen met drie amateur acteurs en op basis van een script, brengt Pask<br />
een performance-achtige situatie, die de lezing zal doen uitgroeien tot een theaterevenement.<br />
Verwacht in februari 2009:<br />
Liam Gillick in gesprek met Monika Szewczyk [hoofd publicaties - Witte de With]
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P34<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Collectie:<br />
COLLECTIEPRESENTATIE XXII<br />
FANTASY interventie door Koen van den Broek<br />
21.09.08<br />
Van den Broek, één van Belgiës meest toonaangevende jonge schilders, stelt niet langer<br />
het eigen werk centraal, maar de bredere dialoog met de recente kunstgeschiedenis. Deze<br />
dialoog ontstijgt de muren van het Mu<strong>HKA</strong>, zoals onder meer blijkt uit de selectie van enkele<br />
iconische werken van Amerikaanse kunstenaars uit Belgische privé-verzamelingen: John<br />
Baldessari [met wie Van den Broek op dit moment aan een collectief project werkt], Donald<br />
Judd, Robert Mangold – of William Egglestone en Jeff Wall. Uit de Mu<strong>HKA</strong>-collectie selecteerde<br />
Van den Broek werken van pioniers als Dan Flavin en Ed Ruscha – maar ook<br />
schilderijen van de Belgische kunstenaars Raoul De Keyser en Willy De Sauter.<br />
COLLECTIE XXIII<br />
04.10.0829.04.09<br />
In de nieuwe collectiepresentatie wandel je door een aantal installaties die telkens een zeer<br />
eigenzinnige en specifieke kijk geven op het niet zo alledaagse leven. Dit levert situaties op,<br />
waarbij je je als bezoeker plots bewust wordt van de fysieke relatie tot je omgeving.<br />
---<br />
> met werk van: Kutlug Ataman, Guillaume Bijl, Pipilotti Rist, Ilya Kabakov, Marijke Van<br />
Warmerdam, Ana Maria Tavares, Hans Op de Beeck, Jan Fabre, Dan Flavin e.a.<br />
INSERT MARCEL BROODTHAERS & FRIENDS<br />
04.1007.12.08<br />
Het Mu<strong>HKA</strong> brengt in het najaar van 2008 Marcel Broodthaers & friends, een insert in de<br />
collectie. Dit gebeurt in het kader van Autour et au-delà Broodthaers onomwonden, een<br />
grootschalig project rond Marcel Broodthaers van AmuseeVous in samenwerking met Cera<br />
en M Leuven enerzijds en een samenwerking met PLATFORM, een bruikleenproject tussen<br />
de Franse FRACs en verschillende Belgische musea anderzijds. Centraal staat de figuur, het<br />
werk en de artistieke erfenis van Marcel Broodthaers.<br />
Broodthaers [Sint-Gillis, 1924- Keulen, 1976] is vooral bekend als kunstenaar, maar begon zijn<br />
carrière als dichter. Pas vanaf 1964 manifesteerde hij zich als beeldend kunstenaar. In dat<br />
jaar pleisterde hij een vijftigtal niet verkochte exemplaren van zijn dichtbundel Pense-Bête<br />
in. In dit werk ligt de kern van zijn verdere oeuvre besloten. Broodthaers onderzocht de relatie<br />
tussen taal en teken, woord en afbeelding en reëel object en zijn afbeelding. De Belgische<br />
tweetaligheid was dikwijls de inspiratiebron voor zijn werk. Maar ook de vraag naar de<br />
economische positie van de kunstenaar was een belangrijk element.<br />
De insert omvat werk van Broodthaers en artistieke zielsverwanten zoals Jacques Charlier,<br />
Walter Swennen, Robert Filliou, Panamarenko, Bernd Lohaus en Guy Rombouts. Daarnaast is<br />
ook documentatie rond de betreffende kunstenaars opgenomen. Zo nam studente aan het<br />
RITS en journaliste Sofie Rycken enkele interviews af met tijdgenoten van Broodthaers.<br />
---<br />
> Autour et au-delà Broodthaers onomwonden is een initiatief van AmuseeVous vzw i.s.m. naam<br />
museum<br />
> dit project maakt deel uit van Carte[s] Blanche[s]. All Eyes on the FRACs, and vice versa<br />
gecoördineerd door PLATFORM<br />
> dit project wordt gesteund door het Europees cultueel seizoen, georganiseerd in het kader<br />
van het Franse voorzitterschap van de Europese Unie<br />
> met de steun van de Franse Ambassade in België, Alliance Française, Ministère de la<br />
culture et de la communication [Délégation aux arts plastiques-DAP], Culturesfrance-Ministère<br />
des affaires étrangères<br />
---<br />
> DO 27.11.08<br />
17.0023.00: Museumnocturne<br />
16.0022.00: vanuit het Mu<strong>HKA</strong> vertrekt een kotroute voor studenten<br />
> meer info op www.amuseevous.be
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P35<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
INSERT PANAMARENKO POSTERS<br />
19.12.0818.01.09<br />
In het verlengde van de collectiepresentatie tonen we je een uitgebreid overzicht van de<br />
affiches van Panamarenko van 1965 tot vandaag. Het is een uniek ensemble van meer dan<br />
80 artistieke beelden, die nooit eerder als een geheel werden getoond. Ter gelegenheid van<br />
de tentoonstelling wordt een drietalige catalogus uitgegeven door Witsand Uitgevers, met<br />
een overzicht van alle Panamarenkotentoonstellingen, een uitgebreide biografie en circa 50<br />
reproducties van de mooiste affiches.<br />
Extra muros:<br />
RENÉ<br />
Vanaf 16.10.08<br />
René Heyvaert [°1929-1984] was een Belgisch architect en beeldend kunstenaar die vooral<br />
actief was in de conceptuele kunst, de mail-art en de architectuur. Hij drong in zowel zijn<br />
beeldend werk als in zijn architectuur de vorm op aan het materiaal. Zo deed hij minimale<br />
ingrepen op alledaagse voorwerpen waardoor hun functie in vraag werd gesteld en toonde<br />
hij de plaats van de dingen. Het werk van Heyvaert werd — volkomen onterecht — pas<br />
bekend na zijn plotse dood.<br />
René Heyvaert was ook de oom van theatermaker Pol Heyvaert — die faam verwierf met zijn<br />
vorige productie Aalst, over het assisenproces n.a.v. een familiedrama in Aalst. In een coproductie<br />
van het kunstencentrum Campo met het Mu<strong>HKA</strong>, dat recent werk van René Heyvaert<br />
verwierf, maakte Pol Heyvaert de voorstelling René. Hierin geven drie acteurs vorm aan het<br />
grillige karakter van de beeldend kunstenaar/architect. De voorstelling start met een expositie<br />
van Heyvaert in een tentoonstellingsruimte die zich uiteindelijk ontpopt tot theaterscène.<br />
Een theaterstuk over een kunstenaar als René Heyvaert verdient een bijzondere scenografie.<br />
In kunstenaar Koen van den Broek vond het Mu<strong>HKA</strong> de geknipte persoon om deze te verzorgen.<br />
Begon Heyvaert zijn carrière als architect om van daaruit richting de beeldende kunst<br />
te evolueren, dan haalde ook Van den Broek zijn bachelor als ingenieur in de architectuur<br />
voordat hij zich op de schilderkunst toelegde; net als Heyvaert heeft Van den Broek in zijn<br />
beeldend werk een manier van architecturaal denken behouden. Bovendien is er een crossover<br />
in gemeenschappelijke referentiepunten; zo hebben ze allebei een voorkeur voor de<br />
Amerikaanse kunstenaarsscene van de jaren ’60 met kunstenaars als John Baldessari,<br />
Richard Tuttle en Barnett Newman. Van den Broek ontwerpt de ruimte in nauwe samenspraak<br />
met Pol Heyvaert en de acteurs en in de geest van René Heyvaert. Hij onttrekt René<br />
aan theater puur sang en brengt Heyvaerts werk opnieuw tot leven.<br />
---<br />
> diverse speeldata en –locaties<br />
> kijk voor meer informatie op www.campo.nu<br />
BRUSSEL BIËNNALE 1<br />
19.10.0804.01.09<br />
Brussel, het algemeen erkende internationale centrum van de eengeworden Europese<br />
Gemeenschap, is in 2008 aan een eerste biënnale voor hedendaagse kunst toe. Met bijdragen<br />
van meer dan 40 internationale kunstenaars, omvat de biënnale tentoonstellingen van<br />
verscheidene instellingen voor experimentele kunst, die worden gepresenteerd in twee<br />
verlaten gebouwen langs de Brusselse Noord-Zuid Verbinding. Deze kloppende ader<br />
doorheen de stad is een van de eerste manifestaties van modernisme die zich in de stad<br />
nestelden… een modernistische opwelling die destijds werd aangemoedigd door Expo ’58.<br />
Brussel Biënnale 1 opent op 19 oktober 2008, of exact vijftig jaar na het einde van deze grote<br />
manifestatie in 1958. Het voormalig Postsorteercentrum aan het station Brussel-Zuid en het<br />
premetrostation Anneessensvormen de kern van deze stedelijke tentoonstelling die verscheidene<br />
complexiteiten van moderniteit omarmt.<br />
De eerste editie van de Brussel Biënnale bestrijkt een veelheid aan instituten en projecten
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
toont<br />
P36<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
die allen zijn ondergebracht onder de overkoepelende opzet die werd uitgedacht door haar<br />
Artistiek Directeur, Barbara Vanderlinden. Ze is het resultaat van een samenwerking die de<br />
traditionele grenzen tussen biënnales, tentoonstellingen, instellingen, curatoren en kunstenaars<br />
overschrijdt. Het is haar bedoeling om daarbij radicaal af te stappen van het proces<br />
waarin kunstwerken worden geproduceerd, gepresenteerd, verspreid en gecontextualiseerd.<br />
Met oog voor de cruciale rol van zowel oude als ontluikende instellingen, zal deze<br />
biënnale ernaar streven hedendaagse kunst te presenteren als een tentoonstelling die door<br />
een netwerk van organisaties voor beeldende kunsten wordt ontwikkeld en gecureerd.<br />
Het Mu<strong>HKA</strong> werd samen met Extra City, Centrum voor Hedendaagse Kunst - Antwerpen;<br />
B.P.S.22, espace de création contemporaine de la Province de Hainaut - Charleroi, BAK,<br />
basis voor actuele kunst; Van Abbemuseum — Eindhoven; Witte de With, Centrum voor<br />
Hedendaagse Kunst — Rotterdam, Drik, Images, Communication & Information Technology<br />
— Dhaka en L’appartement 22 — Rabat uitgenodigd om een bijdrage te leveren aan deze<br />
manifestatie.<br />
In de bijdrage van het Mu<strong>HKA</strong>, Horizon, Underground, staat het oeuvre van Luc Deleu and<br />
T.O.P. office centraal, omringd door werk van ondermeer Vaast Colson, Eric Convents en<br />
Roger Steylaerts, Leo Frenssen, Nick Goyvaerts, Le Corbusier, Gordon Matta-Clark, Paul Otlet,<br />
Michelangelo Pistoletto and Cittadellarte, Juliaan Schillemans, Joëlle Tuerlinckx, Nicolas<br />
Uriburu.<br />
---<br />
> deze tentoonstelling, geconcipieerd door Bart De Baere, vindt plaats in het<br />
premetrostation Anneessens<br />
>info: www.brusselsbiennial.org
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
info<br />
P37<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Mu<strong>HKA</strong>info<br />
PERS CONTACT<br />
Rita Compère/ Kathleen Weyts<br />
> T +32 [0]3 260 99 91 of +32 [0]3 260 80 97<br />
> pers@muhka.be<br />
Persteksten en beeldmateriaal kan je downloaden op<br />
www.muhka.be/press<br />
Dank bij voorbaat om bij publicatie ook telkens onze<br />
website te vermelden: www.muhka.be<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen<br />
Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen<br />
> DIZO 10.0017.00<br />
> T +32 [0]3 260 99 99<br />
> info@muhka.be<br />
TOEGANG<br />
> €6<br />
> €4 [-26 / 60+ / groepen vanaf 10 pers. / werkzoekenden / andersvaliden en hun begeleiders<br />
/ leden NICC / Antwerpenaren / lerarenkaart Klasse / Knack Club]<br />
> €1 [13+/-26]<br />
> gratis [-13 / BIG-kaart / Vrienden van het Mu<strong>HKA</strong> / ICOM /VMV]<br />
INLICHTINGEN EN RESERVATIES<br />
> MAVR 09.0012.30 en 13.3016.00<br />
> T + 32 [0]3 260 99 90<br />
> ontvangt@muhka.be<br />
> www.muhka.be/ontvangt<br />
Mu<strong>HKA</strong>FE & Mu<strong>HKA</strong>SHOP<br />
> DIZO 10.0017.00 [keuken 11.00à15.00]<br />
Mu<strong>HKA</strong>_bibliotheek<br />
> DIVR 10.0017.00<br />
> T +32 [0]3 260 99 98<br />
> gratis toegang
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
info<br />
P38<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Mu<strong>HKA</strong>_media<br />
Waalsekaai 47 2000 Antwerpen<br />
> dagelijks vertoningen om 20.00 en 20.30<br />
> MAàVR 10.00à17.00<br />
> T +32 [0]3 260 99 99<br />
> media@muhka.be<br />
> www.muhka.be/film<br />
TOEGANG Mu<strong>HKA</strong>_media<br />
ZAAL 1 [Filmmuseum]<br />
€5 > €3 [vrienden van het Mu<strong>HKA</strong>/studenten/-16/60+]<br />
€25 [10-rittenkaart, enkel geldig voor Filmmuseumvoorstellingen]<br />
ZAAL 2<br />
€6 > €5 [vrienden van het Mu<strong>HKA</strong>/studenten/-16/60+]<br />
PUBLIC TRANSPORT<br />
> Station Antwerpen-Berchem: tram 8<br />
> Station Antwerpen-Centraal: bus 23<br />
> Station Antwerpen-Zuid: tram 4 of tram 24<br />
> www.delijn.be / www.nmbs.be<br />
EIGEN VERVOER<br />
> www.antwerken.be<br />
> gratis parkeergelegenheid
Mu<strong>HKA</strong><br />
Museum van<br />
Hedendaagse<br />
Kunst<br />
Antwerpen v.z.w.<br />
Mu<strong>HKA</strong><br />
partners<br />
P39<br />
Leuvenstraat 32/2000 Antwerpen/<br />
T +32 3 260 99 99/F +32 3 16 24 86<br />
info@muhka.be/www.muhka.be<br />
een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap<br />
Mu<strong>HKA</strong>partners<br />
het Mu<strong>HKA</strong> is een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap en wordt gesteund door<br />
Provinciebestuur Antwerpen, Stad Antwerpen, Nationale Loterij, Akzo Nobel Decorative<br />
Coatings – Levis Klara<br />
project sponsor Evonik Industries<br />
sponsors Duvel Moortgat, Hifinesse, McKinsey & Company, Inc., Ramada Plaza Antwerp,<br />
Vooruitzicht<br />
ereleden Dockx-Verbo, Elegis Advocaten, KBC, Noord Natie, Retail Estates<br />
leden Abati, Ackermans & Van Haaren, Allift, Antwerpse Waterwerken, Antwerps<br />
Havenbedrijf, Aquafin, ATAB, AXA Belgium, Bank J. Van Breda & C°, BASF Antwerpen,<br />
Blondé, Centea, CERA, Cipal, Coca-Cola Enterprises, Conix Architecten, Data Clean, Deplo<br />
Schoonmaak, Dexia-Bank, DSV Belgium, Ethias, Fortis Bank, F. Van Lanschot Bankiers België,<br />
GS1 Belgium & Luxembourg vzw, Immobiliën Hugo Ceusters, ING nv, Interbuild, Kappa<br />
Consult, Kunstuitleen Dijkstra, Mensura, Mercator Bank & Verzekeringen, Methis, Nationale<br />
Bank van België, Peleman Industries, Pre-Press Group De Schutter, Rem.B , SD Worx, Soudal,<br />
Speed-Colli, ’t Fornuis, Vivium, VOKA - Kamer van Koophandel A’pen-Waasland,<br />
VOKA - Kamer van Koophandel Kempen, Willemen Groep, Zoontjens Beton