Effect van veranderingen en de energie-inneming of de ... - Rivm

Bij lichamelijke activiteit speelt daarnaast het punt dat deze meestal wordt
gerapporteerd op basis van de NNGB. Deze is gebaseerd op de minimale
hoeveelheid beweging die nodig is voor de instandhouding en verbetering van de
gezondheid en er wordt een vrij grove driedeling gehanteerd (namelijk: niet,
suboptimaal of helemaal voeldoen aan de norm). Binnen deze categorieën kunnen
nog grote verschuivingen zijn opgetreden in de hoeveelheid activiteit zonder dat dit
tot uitdrukking komt in de trendgegevens.
Ten slotte wordt het totale energieverbruik niet alleen bepaald door de mate van
lichamelijke activiteit, maar ook door de lichaamsomvang en –samenstelling, het
dieet en de omgevingstemperatuur. Meting van lichamelijke activiteit en energieinneming
is dus nog niet voldoende om exact te bepalen of personen in
energiebalans zijn. Een stabiel gewicht blijft daarmee de meest aangewezen
indicator voor energiebalans.
In meer experimentele omstandigheden is het mogelijk om de energie-inneming en
de mate van lichamelijke activiteit te schatten op basis van nauwkeuriger methoden,
zoals het verstrekken van alle voeding, het dragen van accelerometers, of de dubbel
gelabeld water methode (zie hoofdstuk 4 voor een uitgebreidere literatuur search
naar dit type experimenten).
Met behulp van de dubbel gelabeld water methode kan het totale dagelijkse
energieverbruik (DEE) worden te gemeten. Door dit te combineren met een meting
van het rustmetabolisme (BEE) m.b.v. indirecte calorimetrie kan de mate van
lichamelijke activiteit op verschillende manieren worden geschat. Een veel gebruikte
index voor lichamelijke activiteit is de PAL; (Physical Activity Level): het
energieverbruik als veelvoud van het rustmetabolisme (DEE/BEE). (Westerterp,
2008). Dit zijn intensieve en dure methoden om het energieverbruik te bepalen en
om deze reden niet geschikt voor toepassing in grote studies, met lange follow-up.
16
RIVM Briefrapport 260464001