Effect van veranderingen en de energie-inneming of de ... - Rivm

Behalve door de gehanteerde aannames treden ook afwijkingen op in de geschatte
energiedisbalans doordat de energie-inneming en het energieverbruik op
verschillende manieren worden geschat in verschillende studies. Soms wordt het
totale energieverbruik gemeten m.b.v. de dubbel gelabeld water methode of een
calorimeter. Maar in andere gevallen wordt het geschat op basis van van meting van
het rustmetabolisme. Ook wordt het energieverbruik bij aanvang van de studie wel
geschat op basis van de gebruikelijke energie-inneming; er van uitgaande dat
personen in energiebalans zijn. De gebruikelijke energie-inneming wordt dan
bijvoorbeeld geschat op basis van een voedingsvragenlijst.
In beweegstudies wordt het beweegdoel meestal gesteld als een aantal minuten van
een bepaalde lichamelijke activiteit, zonder dit om te rekenen naar een energietekort.
Uit de studies van Bouchard et al. blijkt dat het moeilijk is om het energietekort exact
te bepalen. In alle geïncludeerde studies werd de energie-inneming bepaald door
een dieet voor te schrijven. Maar per studie kan het verschillen hoe exact de energieinneming
is berekend en voorgeschreven.
Dit zijn dus verklaringen voor het feit dat er geen perfect verband is tussen
energiedisbalans en gewichtsverandering. Een ander punt van discussie is nog dat
de gevonden regressielijn niet door nul gaat. Als er energiebalans is, dan is er ook
geen gewichtsverandering te verwachten, dus logischerwijs dient de regressielijn
door de oorsprong te gaan. Het verband tussen de afwijking van de energiebalans en
de gewichtsverandering, zoals weergegeven in figuren 6 en 7, kan dus niet buiten de
range van beschikbare gegevens geëxtrapoleerd worden.
Ook dit kan deels verklaard worden door bovenstaande methodologische
beperkingen. Omdat de meeste gegevens zijn verkregen uit calorierestrictie studies,
is daarnaast een alternatieve verklaring, dat bij het afvallen vooral in het begin ook
vochtverlies optreedt. Hierdoor valt het gewichtsverschil groter uit, dan op basis van
het verlies aan vetmassa te verwachten zou zijn.
Dat dit feit een rol speelt blijkt omdat het gewichtsverlies bij een afwijking van de
energiebalans van 36000 kcal (150 MJ) volgens figuur 6 een geschatte
gewichtsverandering van ongeveer 6,5 kg geeft. Indien wordt uitgegaan van een
gewichtsverandering die voor 75% bestaat uit en 25% vetvrije massa, waarvan 25%
eiwit; zou de bijbehorende gewichtsverandering echter maar ongeveer 5 kg moeten
zijn.
De energie-inhoud van 1 gram vet is namelijk ongeveer 7000 kcal en van 1 kg eiwit
4000 kcal. Dus dan staat een 1 kg gewichtsverandering ongeveer gelijk aan
0.75*9000+ 0.25*0.25*4000=7000 kcal. Dus een energiedisbalans van 36000 kcal
komt ongeveer overeen met 36000/7000=5 kg.
RIVM Briefrapport 260464001 27