digitaal - Antares

Wonen onder een goed gesternte Eerst de mannen van het spoor, dan de rest
Eerst de mannen van het spoor, dan de rest
Wonen onder een goed gesternte
Vleugelflat ‘De Knoepert’ in aanbouw
(opname 1973).
opgelost doordat Onze Woning de
stichting in 1993 overneemt. Enkele
jaren later neemt Onze Woning het
initiatief om te fuseren met Blariacum.
Blariacum wil daar wel over praten,
maar is voorzichtig en eist voldoende
garanties in verband met de financiële
continuïteit op langere termijn. Voor
Onze Woning is die aarzelende houding
na verloop van tijd een reden om de
besprekingen af te kappen en te kiezen
voor een samengaan met concurrent
Venlo-Blerick.
Toch een fusie
Eind 1998 laat Blariacum weten dat een
fusie met de Tegelse Bouwvereniging
24
zich in een vergevorderd stadium
bevindt. De fusie is vooral goed voor de
huurders, stelt directeur Jeroen van
Kuijk. De nieuwe organisatie wordt
groter en sterker, kan efficiënter werken
en zal een nóg serieuzere gesprekspartner
voor de gemeenten Venlo en Tegelen
zijn, maar ook voor banken en projectontwikkelaars.
Een half jaar later volgt het bericht dat
Blariacum vanaf 2000 niet alleen met de
Tegelse Bouw- en verhuurstichting
fuseert, maar ook met woningvereniging
De Horst uit Meijel. Over de keuze van
de partners blijft men vaag. Er is sprake
van “eenzelfde visie op de toekomst” en
“onderling respect”.
De Knoepert “Blariacum is een gezond bedrijf, met als ‘rotte
appel in de mand’ de Knoepert”, staat in een verslag van een personeelsbijeenkomst
van Blariacum in 1984. Een rake typering. De Vleugelflat, die
in de volksmond al snel tot de Knoepert is omgedoopt, is inderdaad voor
de corporatie een blok aan het been. Al in 1972, nog voor de oplevering van
de eerste woningen, is duidelijk dat de animo voor de woningen niet zo
groot is als het bestuur had verwacht. Debet zijn de hoogbouw op zich, de
forse huurprijzen en de ontspanning op de woningmarkt.
Op 1 augustus 1974 wordt hele project opgeleverd. Een jaar later staan 156
woningen leeg. Blariacum krijgt te maken met veel huuropzeggingen. Die
worden vaak gemotiveerd door te verwijzen naar een slecht leefmilieu en
asociale buren. De mutaties nemen toe en de huurachterstand loopt op. In
1978 bedraagt de achterstand f. 96.535,92. Bovendien moet men flink
afschrijven op de achterstanden van huurders die al zijn vertrokken.
Blariacum vraagt aan de overheid en aan maatschappelijke instanties
begrip: Men is met de realisering van de vleugelflat tussen “hamer en
aambeeld” gekomen.
Na een korte opleving eind jaren zeventig, staan midden jaren tachtig 181
woningen leeg. Blariacum brengt verbeteringen aan en moet opnieuw diep
in de buidel tasten, want de opknapbeurt kost een slordige 2 miljoen. Het
mag niet baten.
Om iets aan de problemen te doen, gaat in 1984 een werkgroep van start.
Die bestaat uit vertegenwoordigers van de gemeente en de corporaties die
in Venlo actief zijn. Na vier jaar overleg is echter duidelijk dat van de
overheid weinig te verwachten valt en dat ook een bijdrage van de andere
corporaties slechts marginaal zal zijn. Blariacum overweegt sloop van een
deel van het complex om de grootschaligheid te doorbreken. Maar de aan
dit plan verbonden investeringen kan de vereniging alleen niet opbrengen. Ondertussen loopt de
leegstand op tot 281 wooneenheden in 1990. De huurachterstand bedraagt meer dan 171.000
gulden. De oplossing lijkt nabij als een investeringsgroep de Vleugelflat in 1995 koopt. Lijkt, want
de deal ketst af en leidt tot een jarenlange juridische strijd.
Uiteindelijk komt in 1998 een einde aan alle ellende. Blariacum en de gemeente Venlo bereiken
dan overeenstemming over sloop van het hele complex. Op de plek van de flat komt een nieuwbouwproject
met koopwoningen en -appartementen. De woningstichting boekt vijf miljoen
gulden af ten laste van de reserves. Op 26 mei 1999 gaat de Knoepert tegen de vlakte. Tenminste, op
een klein stukje na, dat enkele dagen later instort.
25