Van beleidswetenschap naar kennissamenleving.pdf - Prof. dr. AFA ...

Maar van een grote impuls voor de nationale beleidswetenschappelijke ontwikkeling lijkt ons
vooralsnog geen sprake. Geen van de leidende beleidswetenschappers heeft de neo-institutionele
benadering als enige benadering en als programmatische basis volop omarmd.
5 Balans
In het voorgaande konden niet alle belangrijke bijdragen van individuele wetenschappers of
kleinere groepen genoemd worden. In die zin is onze bijdrage beperkt. We wijzen erop dat
sommigen wel volop publiceerden en inspireerden. 8 We betrekken hun bijdragen daarom bij onze
beoordeling.
De vraag is of de voortgang in de beleidswetenschap ook leidde tot vooruitgang. Die
beoordeling vraagt om criteria. De groei en accumulatie van een kennisdomein (body of knowledge)
is in de vooruitgangsdiscussie een gebruikelijke term (Glasbergen 1988; Twaalfhoven 1999). Heel
eenvoudig is de vaststelling van vooruitgang niet. We menen echter dat inderdaad sprake is van
enige vooruitgang en zeker niet van achteruitgang. Daarvoor zien we de volgende indicaties op
het vlak van kwantiteit en kwaliteit.
a. In de periode 1985-1995 werden al ruim 500 beleidswetenschappelijke artikelen in
5 Nederlandse tijdschriften geteld (Bressers en Aalbers 1996). Het valt ons op hoe omvangrijk
het geheel van publicaties in de vorm van proefschriften, bundels, artikelen en oraties de
afgelopen 25 jaar is geweest. 9
b. Alle genoemde onderzoeksprogramma's resulteerden in een aantal proefschriften op het vlak
van beleid. Daarvan zijn voorbeelden genoemd.
c. Tal van bijdragen uit verschillende theoriegebieden vonden hun weg in buitenlandse tijdschriften
zoals Policy Sciences, Public Administration en Governance.
d. Nederlanders namen deel aan internationale debatten (zie onder andere Dunsire 1996;
Sabatier 1999; Fischer 2003). Het gevolg van de internationale gerichtheid is de
aanwezigheid van bepaalde wetenschappers in posities in internationale verenigingen en
redacties. Zo was bijvoorbeeld F. Leeuw voorzitter van de Europese vereniging voor
beleidsevaluatie en was W. Kickert European Forum Editor van Public Administration.
e. De meeste winnaars van de Van Poelje-jaarprijs van de Vereniging voor Bestuurskunde
verwierven hun prijs voor een beleidsstudie. De Van Poelje-prijs wordt sinds 1977 (vrijwel)
jaarlijks toegekend voor het beste proefschrift en is inmiddels aan meer dan 25 personen
toegekend. Voor een overzicht van het totaal van winnaars verwijzen we naar vroegere
jaargangen van het tijdschrift Bestuurskunde. 10 De winnaars treffen we overigens aan in
verschillende programma's die genoemd zijn, zoals op het vlak van studie naar typen
beleidsproblemen, beleidseffecten, beleidsinstrumenten, netwerkanalyse en
configuratiemanagement.
Verderop zullen we deze conclusies nog nuanceren en als iets te optimistisch kwalificeren.
De analyse laat nog enkele andere conclusies toe. Ten eerste is er sprake van een toename
in comparatief beleidsonderzoek (onder andere Korsten et al. 1995; Hendriks 1996; Eberg 1997;
Huitema 2002). Deze trend is mede een gevolg van het publiceren in internationale tijdschriften.
Ten tweede kwamen enkele theoretische benaderingen naar voren die ons inziens geleidelijk
toch minder gebracht hebben dan er aanvankelijk wel van is verwacht. We denken aan de
VAN BELEIDSWETENSCHAP NAAR KENNISSAMENLEVING
ARNO KORSTEN EN ROB HOPPE
53