Download PDF - Droom van een Stroom

Van verdieping tot verdieping
182
Bedenkingen
van een duumpje
[3]
John Prine, een zanger en dus een
beetje een collega van mij, kweelde ooit :
‘Small children have big ears.’ Dat zal,
maar heeft hij de oren van het duumpje
al eens goed bekeken ? Wat wij niet allemaal
horen… Meestal zwijgen we, maar
soms, heel soms moet het mij van de lever.
Ik had mij die ochtend verscholen in
een struikje in de tuin van een huis langs
de dijk. Het was een rustige plek, ideaal
om de lokroep van vrouwelijke soortgenoten
op te vangen. Ik genoot van de
eerste zonnestralen en was op zoek
naar een paar besjes voor mijn ontbijt
toen er geluid door het raam van het
huis naar buiten kwam. Het was geen
geluid van een gevleugelde. Let op, dat
gebeurt. Sommige menselijke wezens
kopen zich een vogel, zetten die in een
kooi en in ruil voor wat graankorrels
zingt de gevangene voor zijn cipier. Terwijl
ik de hele dag zing, gratis. En andere
rassen en soorten met mij. Je moet
gewoon je oren openzetten en je kunt
elke dag genieten van ons kosteloos
concert.
Neen, het geluid uit het raam kwam
niet van een vogel, maar van een mens,
een mens die ze in een bakje hadden
gestoken. Een beetje zoals een
gekooide vogel, met dat verschil dat er
aan dat bakje een paar knoppen zaten
waarmee je het geluid hoger of lager
kon zetten. Ik herkende die stem. Het
was de stem van Thijs, de man van mijn
organisatie. Het kon geen toeval zijn
want het programma heette Vroege
vogels. Nu, als er één iemand is die wat
afweet van vogels, dan is het Thijs wel.
Niet alleen van vroege vogels, ook
nacht raven zijn hem niet onbekend.
Ik was benieuwd.
Thijs was niet de enige die sprak.
Er was een tweede heer die kwetterde.
Mijnheer Slager. Kees Slager. Zijn toon
klonk iets lager. Ik hoorde meteen waar
ze zich verscholen hadden. Ze bevonden
zich in een polder aan de zuidkant van
Tholen. Ik heb daar ooit een vriendin
gehad, vlak bij Tholen. Het ligt aan de
Oosterschelde en er is een heel plan in
uitvoering voor de creatie van nieuwe
natuur waarvan vooral de watervogels
zullen kunnen profi teren. Wij duumpjes
zijn niet zo gek op die schorren en slikken,
maar meeuwen, eenden, ganzen,
steltlopers, wulpen en ander schorremorrie,
die voelen zich er thuis. Ze doen
zich tegoed aan lokale lekkernijen zoals
de platte slijkgaper, nonnetjes, wadpieren
of draadwormen. Mij niet gelaten,
elk zijn plezier. Ook de naam van het
plan voor die nieuwe natuur aan de
Oosterschelde vond ik niet meteen
briljant : Plan Tureluur. Nu is de tureluur
een sympathieke vogel, maar om meteen
zo’n grootschalig plan met zijn naam
te vereren, dat vind ik ‘ein bisschen des
Guten zuviel’.
Toen gebeurde er iets vreemds.
Slager vroeg Kramer of er ook mensen
in dat natuurgebied zouden worden toegelaten.
Dat zou ‘een draagvlak’ creëren
voor dit soort plannen. Waarop Kramer
antwoordde :
Draagvlak is de vijand
van je ambitieniveau.
Met draagvlak bouw je
geen Eiff eltoren.
Het werd even stil daar aan het raam.
Wat Thijs daar uitkraamde, daar had
1102021 Droom Stroom binnen.indd 182 22/08/11 11:11