2. Iedereen magazine dec.indd - Ipse de Bruggen

More documents

Recommendations

Info

8 Mees (links), stagiaire Rowan en Mathilde spelen een spelletje Memory. H e t ‘ g r o t e g e z i n ’ v a n Z u i d e i n d e 4 1 1 In de woning aan Zuideinde 411 op landgoed Hooge Burch in Zwammerdam is het altijd gezellig. Hier wonen vooral oudere mensen met een verstandelijke beperking. Het motto? Niets moet. Persoonlijk begeleidster Chinta van Rossum: “Mensen bepalen hier hun eigen tempo. Wil je lekker uitslapen? Prima!”
Beer Theo draagt de boodschappen Mees (65) geniet in woning 411. “Ik werk ‘s ochtends in het dagactiviteitencentrum. Ik maak nestkastjes voor vogels. Ik heb vroeger ook met hout gewerkt. ’s Middags ben ik meestal thuis en ga ik mijn eigen gang. Beetje wandelen, beetje praten, beetje uitrusten. Ik heb een goed leven hier”, vertelt hij op z’n slaapkamer. Twee dingen vallen daar op: een lange rij cd’s en een grote poster van Elvis. “Elvis is mijn held.” Mathilde (80) wandelt ’s middags met haar rollator even naar de winkel van de Hooge Burch. Ze heeft net haar zakgeld gehad. En dan móet er wat gekocht worden. Het wordt een dikke plak speculaas en een fles cola. Beer Theo die op haar rollator uit haar boodschappentas steekt, mag de boodschappen vasthouden. Hand warm wrijven Mees en Mathilde zijn goed aanspreekbaar en kunnen hun eigen gang gaan. Dat geldt niet voor iedereen in woning 411. Persoonlijk begeleidster Chinta van Rossum: “We hebben ook mensen die veel hulp nodig hebben. Sommigen zijn dement. Anderen vragen door een autismestoornis een specifieke benadering. Maar ook voor hen geldt: niets moet.” Bewoonster Carolien, die steeds meer last heeft van dementie, en Chinta wrijven elkaars handen warm. Een glimlach verraadt dat Carolien dit contact heel prettig vindt. Even later spelen Ruud, Annelies en Chinta een spelletje dieren-memory. Annelies vindt het moeilijk. Ze ziet het varkentje op het plaatje aan voor een hond. Maar ze houdt vol. Ruud speelt stilletjes mee, maar van de dierenplaatjes die eenmaal omgedraaid zijn geweest, weet hij met trefzekere precisie te herinneren waar ze liggen. Ruud wint met gemak. Hij laat met zijn autismestoornis niet zo snel zien of hij blij is of verdrietig. Maar bij deze overwinning twinkelen zijn ogen. ‘Ze zijn er niet meer’ De doorgaans oudere bewoners van woning 411 kunnen hier tot hun overlijden blijven wonen. Aan een muurtje hangen foto’s van bewoners die er inmiddels niet meer zijn. Kunststof vlinders om de foto’s heen ontnemen het onderwerp wat zwaarte. Mees noemt desgevraagd de portretten tussen de vlinders bij naam. “Ze zijn er niet meer. Erg hè?” Corry (88) loopt in de woning het liefst een beetje te ‘redderen’. Met haar schort voor verplaatst ze wasgoed van de ene naar de andere mand en tegen etenstijd helpt ze mee met het dekken van de tafel. Ze heeft haar eigen taal ontwikkeld die de begeleiders inmiddels goed begrijpen. Zegt ze ‘Apu’, dan wil ze een glaasje melk. Chinta: “Dit werk kun je wat mij betreft het best vergelijken met het runnen van een groot gezin.” Zwart pak met een klein streepje Mees kuiert die middag met woningassistente Laura en met Allard in de rolstoel over het terrein. Ze passeren het dorpshuis waar elk jaar het kerstfeest wordt gevierd. Dat kerstfeest, daar kijkt iedereen lang van tevoren al naar uit. Ook Mees die begin november met een begeleider speciaal voor de kerst naar Alphen aan den Rijn afreisde. “Daar heb ik een zwart pak gekocht met een klein streepje. Ik wil er goed uitzien met de kerst. Dan ga ik kip eten.” Voor de kerstmarkt worden familie en vrijwilligers ingeschakeld. Chinta: “We zouden nog wel meer vrijwilligers kunnen gebruiken. We doen wat we kunnen. Maar het lukt ons bijvoorbeeld niet om elke week met Ruud te gaan zwemmen, al wil hij dat heel graag.” Tijd voor een goed verhaal Rond half zes is het tijd voor de maaltijd. Chinta: “Zelf koken doen we hier niet. De meeste bewoners kunnen aan dit onderdeel niet meehelpen. Dus zouden we het zelf moeten doen. Dat vinden we een beetje zonde van de tijd. Daarom kiezen we voor verse kant-en-klaar maaltijden. Dan houden we meer tijd over om aandacht aan de bewoners te schenken.” Vandaag staan lasagne, rauwkost en vla naar keuze op het menu. Karel (“Ik heb al 31 jaar een vaste vriendin”, vertelt hij tussen twee happen door) laat het zich prima smaken. Na het toetje blijven de mensen nog wat aan tafel kletsen. “Zal ik jullie nog een verhaal voorlezen?”, vraagt Chinta. Dat wil iedereen wel, want voor een goed verhaal is niemand te oud. 9
Page 1 and 2: edereen e e n b i j z o n d e r e u
Page 3 and 4: 4 10 18 22 4 Werken met ouderen: sa
Page 5 and 6: s a m e n o p w e g 5
Page 7: “Als je het echt goed wilt doen,
Page 11 and 12: t e b e h a l e n b i j o u d e r e
Page 13 and 14: Voeding en voedingstoestand Onderzo
Page 15 and 16: Gezondheidsbevorderend dagprogramma
Page 17 and 18: K u n s t e n c u l t u u r Iederee
Page 19 and 20: P l a t a a n v o o r D e B o l l a
Page 21 and 22: C o l u m n N i e t h e l e m a a l
Page 23 and 24: E e r s t e p a a l b e h a n d e l

2. Iedereen magazine dec.indd - Ipse de Bruggen

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?