Februari - Protestantse Vrouwen Organisatie

More documents

Recommendations

Info

10 Het verhaal van de drie bomen Hoog op een berg stonden eens drie boompjes te mijmeren over wat ze wilden worden als ze groter zouden zijn. De eerste keek naar de sterren die als briljanten boven hem schitterden. ‘Ik wil een schat bewaren,’ zei hij. ‘Ik wil beladen zijn met goud en gevuld met edelstenen. Ik zal de mooiste schatkist van de wereld zijn.’ De tweede boom keek naar het beekje dat zijn weg naar de oceaan vervolgde. ‘Ik wil een groot zeilschip zijn,’ zei hij. ‘Ik wil grote oceanen bevaren en machtige koningen vervoeren. Ik zal de sterkste boot van de wereld zijn.’ Het derde boompje keek naar het dal beneden hem en zag de stad vol bedrijvige mannen en vrouwen. ‘Ik wil deze berg nooit verlaten,’ zei hij. ‘Ik wil zo hoog worden dat, wanneer de mensen stoppen om naar mij te kijken, ze hun ogen zullen opslaan naar de hemel en aan God zullen denken. Ik zal de grootste boom van de wereld zijn!’ Jaren vervlogen, regens vielen, de zon scheen en de boompjes werden groot. Op een dag beklommen drie houthakkers de berg. De eerste houthakker keek naar de eerste boom en zei : ‘Dat is een mooie boom. Uitstekend.’ En in een flits viel de eerste boom, geveld door een bijlslag. ‘Nu wordt ik een prachtige kist,’ dacht de eerste boom. ‘Ik zal een prachtige schat bewaren.’ De tweede houthakker keek naar de tweede boom en zei: ‘Dat is een stevige boom. Precies wat ik zoek.’ En in een flits viel de tweede boom, geveld door een bijlslag. ‘Voortaan zal ik grote oceanen bevaren,’ dacht de tweede boom. ‘Ik zal een groot schip zijn en koningen waardig.’ De derde boom voelde zijn hart stokken toen de houthakker naar hem keek. ‘Mij is iedere boom goed,’ dacht deze. En in een flits viel de derde boom, geveld door een bijlslag. De eerste boom was blij toen men hem bij de timmerman bracht, maar de timmerman had het veel te druk om aan het maken van schatkisten te denken. Met zijn eeltige handen maakte hij van de boom een voederbak voor dieren. De boom die vroeger zo mooi was geweest, was niet bedekt met goud noch met schatten gevuld. Hij was met zaagsel bedekt en met hooi gevuld om de hongerige dieren van de boerderij te voederen. De tweede boom glimlachte toen de houthakker hem naar de scheepswerf bracht, maar die dag dacht niemand eraan een zeilschip te bouwen. Met grote hamerslagen en flink gezaag werd van de boom een eenvoudige vissersboot gemaakt. Veel te klein en te kwetsbaar om een oceaan of zelfs ook maar een rivier te bevaren, werd hij naar een meer gebracht. Iedere dag vervoerde hij vrachten dode vissen die vreselijk sterk roken. De derde boom werd erg droevig toen de houthakker hem in stukken zaagde om er grote balken van te maken die hij opstapelde op de binnenplaats. ‘Wat is er toch gebeurd?’ vroeg de boom zich af die vroeger heel groot was geweest. ‘Ik wilde alleen maar op de berg blijven en aan God denken.’ Vele dagen en nachten gingen voorbij. De drie bomen vergaten bijna hun dromen. Maar op een nacht scheen het licht van een gouden ster op de eerste boom toen een jonge vrouw haar pasgeboren kind in de kribbe legde. ‘Ik had graag een wieg voor hem willen maken,’ mompelde haar echtgenoot. De moeder pakte zijn hand vast en glimlachte terwijl het licht van de ster glinsterde op het gladde hout. ‘Deze kribbe is prachtig,’ zei ze. En plotseling begreep de eerste boom dat hij de kostbaarste schat van de wereld droeg. Andere dagen en andere nachten gingen voorbij, maar op een avond vulden, dicht opeen gepakt, een vermoeide reiziger en zijn vrienden de oude vissersboot. Terwijl de tweede boom rustig over het water voer, viel de reiziger in slaap. Plotseling barste het onweer los en de storm verhief zich. De kleine boom trilde. Hij wist dat hij niet sterk genoeg was om zoveel mensen veilig in wind en regen te vervoeren. De reiziger werd wakker. Hij stond op en zei: ‘wees stil!’ En de storm bedaarde zo snel als ze verschenen was. En plotseling wist de tweede boom dat hij de koning der hemelen en der aarde vervoerde. Op een vrijdagochtend werd de rust van de derde boom ruw verstoord toen de twee stukken van zijn stam werden weggehaald van die grote houtstapel. Hij wist niet wat er gebeurde toen hij verder gedragen werd langs die woedende menigte. Hij sidderde toen de soldaten de handen en voeten van een man aan zijn stam vastnagelden. Hij voelde zich angstig, schuldig en ellendig. Maar de volgende zondagochtend, toen de zon opkwam en de aarde beefde van een immense vreugde toen wist de derde boom dat Gods liefde alles anders had gemaakt. De eerste boom had Hij mooi gemaakt. De tweede boom had Hij sterk gemaakt. En iedere keer wanneer de mensen opkeken naar die derde boom zouden ze aan God denken. Dit was veel beter dan de grootste boom in de wereld te zijn. Hij was de boom die voor altijd naar de hemel mocht wijzen!
Vastenperiode Laat ons geen vooruitgang noemen, waar een ander aan ten onder gaat. Laat ons geen groei noemen, waar een ander minder van wordt. Laat ons geen vrijheid noemen, wat een ander het recht ontneemt om zichzelf te zijn. Laat ons geen gemeenschap noemen, waar de minste niet de minste aandacht krijgt. Laat ons zelf de verandering zijn, die we in de wereld willen zijn. Mahatma Ghandi Met een knipoog… Op de fiets naar Mick Jagger Het was een mooie morgen. Ik fietste tussen Blois en Tours op weg naar Santiago. Ik genoot van de rust. Opeens reed hij naast me. Snel pak, snelle fiets en hij sprak me aan in nog sneller Frans. Het stoorde me en ik had de neiging om de andere kant op te kijken. Maar ik mompelde ‘bonjour’ en dat ontlokte hem nog meer, in nog sneller Frans. Het gebaar onder fietsers voor ‘afremmen’ en het wijzen op mijn mond maakte duidelijk dat het kalmer aan moest met zijn woordenvloed. Dat gebeurde en ik begon hem te begrijpen. De meeste bergen in Frankrijk had hij bedwongen én in Nederland was hij de Afsluitdijk over gefietst. Zo raakten we toch samen aan de praat. Eigenlijk Hij is als een boom geplant aan het water, zijn wortels reiken tot in de rivier. Hij merkt de komst van de hitte niet op, zijn bladeren blijven altijd groen. Tijden van droogte deren hem niet, steeds weer draagt hij vrucht. Jeremia 17: 8 Al wordt zijn wortel in de aarde oud, al gaat zijn stronk dood in de grond, zodra hij water ruikt, bot hij weer uit en vormt twijgen, als een jonge scheut. Guido Gezelle was het best een aardige vent. ‘Kijk,’ moet hij zo ongeveer gezegd hebben toen hij op een kasteeltje wees, ‘daar woont Mick Jagger, van de Rolling Stones.’ Hij had het ook over ‘peinture’ en ‘noire’, dat is een nummer van de Stones: Paint it black. Teleurgesteld in de liefde wordt alles zwart geschilderd. De schreeuw om verloren geluk in een zwarte werkelijkheid. Twee vreemdelingen herkenden elkaar via Mick Jagger in een stukje jeugdsentiment. Dat terwijl ik eerst helemaal geen contact wilde, en zeker geen gesprek in het Frans. Maar deze man leerde mij dat menselijk contact belangrijker is dan taalbeheersing. Na nog wat uitwisseling, begreep ik dat hij naar links wilde, waar ik rechtdoor moest. Heel even legde hij toen zijn hand op mijn schouder en heel even lag zomaar mijn hand op zijn rug. Als wildvreemden waren we begonnen. Als vrienden namen we afscheid. Later zag ik in gedachten weer die twee mannen op de fiets. Via dat kasteeltje onderweg hoorde ik weer de schreeuw om geluk in een zwarte wereld. Het is een vraag van alle tijden. Ooit schreef iemand een nummer dat op 42 in onze Psalmen is beland. De dichter van weleer schreeuwt om God, zoals een hijgend hert smacht naar stromend God van alle mensen God van alle mensen, wij zijn onthutst door het onbegrijpelijke lijden van onschuldige wezens. Geef dat in ons leven een weerschijn mag oplichten van uw mededogen… Zonder vergeving, zonder verzoening, is er geen toekomst voor de mens, geen toekomst voor de volkeren. Wij zouden zo graag behoren bij degenen die het leed en de beproevingen van mensen verzachten. Frère Roger water. Waarom is alles zwart om hem heen? Hij weet het niet en begrijpt het leven niet. Maar één ding weet hij zeker: God ziet hem wel. En in dat licht bezien, begint het zwarte al weer kleur te krijgen. Aalt van de Glind Vertelt verhalen over zijn pelgrimages naar Santiago, Iona en Taizé. Hij schreef ondermeer: ‘Om geluk te vinden moet je op weg gaan’ en ‘Pascal een gedachte voor elke dag’. Zie ook: www.aaltvandeglind07.nl 11
Page 1 and 2: in gesprek 2 vermeerderen groeien e
Page 3 and 4: Meditatie Vermeerderen Toen ik de
Page 5 and 6: in liefde Een herder met zijn kudde
Page 7 and 8: In de krant kwam ik iemand tegen me
Page 9: VROUWEN - GELOVEN - WERELDWIJD In E
Page 13 and 14: eenzamer maakt. Troosten en trooste
Page 15 and 16: Kruis en Munt Wat zou u meenemen? V

Februari - Protestantse Vrouwen Organisatie

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?