Februari - Protestantse Vrouwen Organisatie

VROUWEN - GELOVEN - WERELDWIJD
In Ethiopië is een grootschalige voedselcrisis gaande.
In het hele land ontvangen al 7 miljoen mensen
voedselhulp. Twee jaren achter elkaar zijn
de regens uitgebleven. Maar er waren ook
insectenplagen, er is een tekort aan zaaigoed
en de voedselprijzen zijn enorm
gestegen. De hulpverlening van ZWO
bestaat vooral uit het uitdelen van
voedsel en zaden. Naar schatting vijfenzeventigduizend
kinderen zijn in
Ethiopië getroffen door de droogte.
Ze lopen direct het risico ondervoed
te raken.
Laten we bidden met de Ethiopiërs
dat er regen zal komen. Wanneer
er nu regen valt, zal het nog minstens
een jaar duren voordat er
iets te oogsten valt. Het vee en de
kinderen zijn er veelal slecht aan
toe. De zaden die bedoeld waren om
te zaaien zijn opgegeten. Het is een
uitzichtloze situatie, waar de mensen
buiten hun schuld in verzeild zijn
geraakt.
Ook de omliggende landen lijden zwaar
onder de droogte. Kerk in Actie is een van de
stichtingen die niet een enorme reserve hebben
staan, zoals verschillende anderen die zichzelf een
vette spaarpot gunnen. We mogen trots zijn dat we zo’n
goede, eigen instantie hebben en kunnen steunen.
De kredietcrisis laat ons zien dat we op mensen
geen vertrouwen hoeven te hebben. Wat dat
betreft is er niets nieuws onder de zon.
Misschien is dit een kans voor de kerken
om positief in het nieuws te komen,
met sociale acties die duidelijk maken
dat geloven helemaal niet uit de
tijd is. Laten we bidden dat we met
elkaar onze kans zullen grijpen.
Wereldwijd zijn er 33 miljoen
mensen op de vlucht voor oorlog
en onderdrukking. Het zijn ongelofelijk
hoge aantallen. Zo mogelijk
nog zorgwekkender zijn de aantallen
vluchtelingen die al jarenlang
in vluchtelingenkampen verblijven.
Ongeveer zeven miljoen mensen
wonen al meer dan tien jaar, sommigen
zelfs generaties lang in een
vluchtelingenkamp. Laten wij bidden
dat al deze mensen ooit in vrede terug
kunnen keren naar hun ‘thuis’ en hen
ondertussen steunen waar we dat kunnen.
Laten we ook de koningin, haar familie en de
regering gedenken in onze gebeden, en vragen
om wijsheid en vertrouwen in God.
Vruchtbare aarde: Honderdvoudig
De Italiaanse schrijver Giovanni Boccaccio was bepaald
niet geliefd bij de kerk van zijn tijd: de veertiende eeuw. In
zijn boek de Decamerone verzamelde hij allerlei pikante
verhalen en vertellingen waarin de draak werd gestoken
met geestelijken. De Decamerone was daarom eeuwenlang
verboden lectuur voor kerkgangers.
Eén van die verhalen gaat over een schraperige
monnik die op zijn nummer
wordt gezet door een rijke en
gewiekste burger. Op een avond
in het café is de rijke man aan
het opscheppen over zijn collectie
van uitgelezen wijnen. ‘Mijn
wijn is zó goed,’ beweert hij tegen
zijn kroeggenoten, ‘dat de Heer er
een blokje voor zou omlopen.’ Een
vooraanstaande minderbroeder komt
deze spottende uitspraak ter ore. Hij
roept de man quasi-verontwaardigd bij
zich en dreigt hem op de brandstapel te
gooien vanwege zijn ketterij. In werkelijkheid
heeft de geestelijke zijn zinnen gezet op de landgoederen
en ander kapitaal van de rijke. De monnik spant een strafzaak
tegen hem aan. De spotter krijgt als straf een kruis
opgespeld en moet iedere ochtend de mis bezoeken. Bovendien
dient hij zich dagelijks te melden bij de broeders,
waarbij de monnik probeert om hem zijn florijnen afhandig
te maken.
De beklaagde houdt zich netjes aan de afspraken. Tegen
etenstijd komt hij bij het klooster aan. Aan de poort ziet
hij twee bewakers, die uit grote ketels soep scheppen voor
de armen. Nou ja, soep kun je het eigenlijk niet noemen.
Het is eerder water, met wat schrale etensrestjes erdoor.
Binnengekomen ziet hij de monniken aan een rijkelijk
gevulde tafel zitten. Met volle mond spreekt
de minderbroeder hem aan: ‘Zeg eens,
je bent vanmorgen toch wel naar de
mis geweest? Heb je er wat van
opgestoken?’ ‘O ja,’ antwoordt
de rijke, ‘maar eerlijk gezegd,
maak ik mij sindsdien grote
zorgen vanwege de ellende die jullie
te wachten staat in het hiernamaals.’
Verbaasd trekt de broeder een wenkbrauw
op, en de rijke man vervolgt:
‘Jullie laten enorme ketels watersoep
uitdelen. In de mis hoorde ik dat wie de
Heer volgt het honderdvoudige terug zal
ontvangen. Stel je voor dat jullie al die ketels
heet water in honderdvoud terug zullen krijgen,
jullie zullen er in verdrinken! Ik heb diep, diep medelijden
met jullie.’ Even is het stil, dan barst het gezelschap in
schaterlachen uit. Behalve dan de minderbroeder, die wijst
de rijke man met een zuur gezicht de eikenhouten deur.
Zijn straf wordt hem onmiddellijk kwijtgescholden.
Titia Lindeboom
9