Klik hier voor 13e editie juli 2009 - Indo Privé

Een tweede natuur
Column Drs. W Brunings
Als een snoodaard in het grijze verleden het waagde, iets te close met mijn meisje te dansen, was
Leiden in last. Alles te laat… heftige ruzie met het meisje en de kaper op de kust kon liever het ruime
sop kiezen. Dit soort jaloerse erupties waren gebaseerd op een combinatie van onzekerheid
“Besitzerstolz” ( blijf van mijn surrogaatmoeder af!) en onvolwassenheid.
Ik vraag, mij trouwens nog steeds af, of de veelvuldig geroemde volwassenheid wel echt het
Walhalla voor de mensheid is. O.K. een beetje jaloezie kan echt geen kwaad. Het streelt zelfs het ego
van je partner. Helaas wordt het begrip jaloezie te pas en te onpas verkeerd geïnterpreteerd. In
sommige culturen wordt kritiek uitoefenen, met jaloersheid verward.
Voor dit soort argumenten haal je op den duur je schouders op.
In van Dale wordt er geen onderscheid tussen deze twee begrippen gemaakt. Maar gevoelsmatig is er
volgens mij toch een nuance verschil tussen jaloezie en afgunst. ( corrigeer mij neerlandici) Iemand
iets niet gunnen en daar kwaadaardige gevoelens over koesteren heeft een andere dimensie, dan
jaloers zijn op de mooie auto of het mooie huis van je buurman.
Afgunst zou je welhaast als een mentale ziekte kunnen zien. Een karaktereigenschap, die de geest
met frustraties en kwaadaardige gevoelens vervult, kan nooit gezond zijn.
Meestal behoren afgunstige typen tot een categorie mensen, die de hen geboden kansen in het leven
niet benut hebben.
Ze gaan liever de uitdagingen uit de weg en durven nooit openlijk voor hun mening uit te komen. Dat
laten ze liever aan anderen over. Dit gedrag is inherent, aan luiheid en gemakzucht.
Gemakzuchtige typen anticiperen niet op de dynamiek van de voortrazende ontwikkelingen in de
maatschappij.
Op de een of andere manier zijn ze behept met gespeelde bescheidenheid of valse schaamte. Dit zijn
eigenschappen, die dé ultieme bronnen van hoogmoed en misplaatste trots kunnen zijn.