Klik hier voor 13e editie juli 2009 - Indo Privé

Benny Stevens verslag 50j Crazy Rockers
50 jaar The Crazy Rockers
(ofwel het summum van onbewuste integratie in Nederland).
Zondag 24 mei 2009 vierde de legendarische band the Crazy Rockers (hierna
CR) haar 50 j. jubileum met een speciaal optreden in het uitverkochte Bintang
theater van de Tong Tong Fair in Den Haag. Het werd een reis door de tijd
vanaf het ontstaan van de band in 1959 tot heden middels een volledig door
Woody Brunings geschreven script.
Het optreden werd gelardeerd met projectie van foto‟s en bewegende beelden
op de achterwand van het podium. Dit idee vormde een perfect toegevoegde
waarde aan dit optreden en mede door de goede belichting was dit een lust voor
het oog.
Vooraf aan het optreden van de CR kwamen 4 jonge knapen het podium op
voorstellende de belanda en indo jeugd in Den Haag. Natuurlijk waren er grote
culturele verschillen tussen deze bevolkingsgroepen en menigmaal werd
verschil van inzicht geslecht met scheld- en knokpartijen. We praten hier
immers over de jaren vijftig; de tijd dat er druk immigratieverkeer was tussen
het toenmalige Ned. Indië en Nederland. Het werd een goede demonstratie van
hoe er destijds werd gevochten op straat.
Daarna kwamen de jonge CR op. Op de fiets! Want destijds had men niet of nauwelijks de beschikking over een auto en dus
ging men met versterker en gitaar op de fiets naar een optreden.
Een mooi gezicht: Remy Sonneville en Lode Simons op hun stalen ros richting locatie. Daarbij voegden zich Elco Hutten
(17 j.) en Stephan Sonneville. Dit “bandje” stelde de toen nog jonge CR voor. Zij slaagden er goed in de muziek van toen op
een manier te spelen zoals deze klonk in de pre Engelse beat aera (de Sun studio periode). Het klonk toen natuurlijk niet
zoals heden ten dage met alle mogelijke digitale knip-, plak- en correctietechnieken en menig muziekkenner kwam er later
pas achter dat de meeste (Indo)bandjes feitelijk minder goed waren dan ze destijds dachten. Dat gold zeker ook voor de
bands die destijds in Duitsland optraden. Maar goed; je moet alles plaatsen in de context en historie zoals die nu eenmaal
was en iedereen was toen ook tevreden nietwaar. Want behalve muziek brachten ze wel sfeer en show als geen ander!
Daarna was het de beurt aan het “echte werk”: de huidige Crazy Rockers. Daar stonden ze dan compleet in hun nieuwe
outfit: Louis Drabe op bas als vervanger van Pim Veeren, Woody Brunings met zijn nooit aflatende energie, Eddie Chatelin
met de eeuwige smile op zijn gezicht (zelfs als hij boos is?) de jeugdige Remy Sonneville die Harry Berg voor het grootste
deel verving. En last but not least Boy Brostovski. Het is teveel om alle stukken te behandelen die gespeeld werden; feit is
echter dat er een goede keuze is gemaakt in de opbouw naar het heden. Waarvan Woody pleegt te zeggen: overdragen, geef
door die cultuur, vernieuw indien mogelijk maar verloochen je afkomst niet.