m éér dan 9-to-5 m éér dan 9-to-5 - Sodico

Kurt, wat betekent je naam eigenlijk?
Wat vraag jij nu? Dat weet ik niet zenne.
op internet gevonden:
Seldenslach, -slagh, Seldeslachts, -slagh, Sellenslach,
-slagh, -sslach, Selderslagh(s), -slag, Selleslagh(s), -slag(s),
-slach(s), Selslagh, Selfslag(h), -slags
Bijnaam voor iemand die “zelden” slaat of als spotnaam
voor een vechtersbaas. We laten het aan de naamdragers
ervan over om te kiezen tussen de zachtaardige of
de “strijdbare” voorvader.
Reactie Kurt: Dat moet de zachtaardige zijn. Ik sla nooit,
enkel naar vliegen en muggen!
Met heel veel dank aan ‘De Caravan’ op den Dam, bakkerij
Goossens en MuHKAFE en natuurlijk aan Adriaan Raemdonck
van De Zwarte Panter, de sympathiekste en meest gastvrije
galerijhouder van de kunstwereld.
Antwerpen
voor Brusselaars,
een gids.
(Of een verwittigd Brusselaar
is er twee waard.)
Het zal een Antwerpenaar misschien verbazen, maar wij Brusselaars
hebben ook onze gebreken. Zo zijn wij altijd gehaast.
Toen mijn moeder op een zondagochtend haar beurt stond af
te wachten bij een Limburgse slager zwaaide mijn vader – na
een kwartier tandenknarsen in de auto – de deur van de slagerij
open en brulde hij: ‘Wat is dat hier, moet dat varken nog
geslacht worden?’
De slagersvrouw, vriendelijk zoals enkel een Limburgse vriendelijk
kan zijn, liet mijn moeder voorgaan, en geen enkele andere
klant die daar graten in zag.
Maar ja, Antwerpen is Limburg niet en hier moeten ook wij
onze beurt afwachten. Niets aan te doen.
Hier zal je ook noodgedwongen afleren om gans je maandloon
in restaurants te verbrassen.
Want een normale mens eet als hij honger heeft. Wij gààn eten.
De Brusselse restaurants zitten ‘s middags niet enkel vol met
zakenmensen, maar ook met gewone burgers die hun eigen
fornuis nog nooit gebruikt hebben.
En ‘s avonds halen we het niet in ons hoofd om naar de film
of een concert te gaan zonder er een etentje aan te koppelen.
In Antwerpen moet je kiezen, ofwel voed je de innerlijke mens,
ofwel ga je voor de geestelijke honger.
Als je het theater uitstapt zetten de kelners de stoelen al op de
tafels en je moet al veel geluk hebben om nog een frituur te
vinden waar het vet nog warm is.
‘Geen probleem, dan gaan we vooraf eten’, hoor ik je koppig
zeggen…
Tenzij je een hamburger “eten” noemt kan je het op je buik
schrijven.
Een Antwerpenaar doet niet aan vooraf of achteraf, voor hem
is “gaan eten” een avondvullende bezigheid.
Ik kan het hem moeilijk kwalijk nemen. Met restaurants die
gemiddeld 20 procent duurder zijn dan elders, is het niet onbegrijpelijk
dat een mens ervan wil genieten.
En de restauranthouder weet wat van hem verwacht wordt en
doet hard zijn best om je aan de draai te houden.
Een half uur wachten voor iemand je bestelling komt opnemen,
een uurtje later komt het voorgerecht, nog een uurtje later de
hoofdschotel en tegen dat je aan de koffie zit zetten de kelners
de stoelen al op de tafels en komen de eerste mensen al het
theater uit.
Op zoek naar een frituur waar het vet nog warm is.
5
• Intro • Ingezonden •