INKO 4-2011 - Fraters van Utrecht

Hij kocht daarvoor zijn broodje, de boter, de kaas en de jam natuurlijk
bij mijn moeder in de winkel. ’s Avonds zat hij volgens
mijn moeder vaak zijn geld te tellen. Het was dan doodstil in huis
en moeder hoorde dan soms de zilveren guldens op de grond
vallen. Dat vond zij heel eng.
Mijnheer van Ewijk had aardige spullen. Op zijn bureau stond
bijvoorbeeld een inktstel met een kroontjespen. Ik zie dat nog zo
voor me. Ook had hij schilderijtjes en foto’s aan de muur.
Toen hij naar het oude-liedenhuis op de Zoeterwoudsesingel
vertrok, werd zijn kamer opgeruimd en werden enkele van zijn
spulletjes, die zijn familie had laten staan, bij ons op zolder in
een grote kofferkist opgeslagen.
Over één schilderijtje van hem wil ik graag iets vertellen.
Toen Fien en ik namelijk in 1954 gingen trouwen en naar Nijmegen
vertrokken omdat ik daar een nieuwe baan met huis gekregen had,
moesten wij dat huis natuurlijk wat aankleden. We hadden nog
niet zoveel en zochten daarom bij ons op zolder of we nog iets
konden meenemen en zowaar vonden wij een van de schilderijtjes
van mijnheer van Ewijk in de grote kofferkist.
Aangekomen in Nijmegen hing dat schilderijtje al gauw aan de
muur, maar Fien vond de lijst niet zo mooi en daarom ging zij
naar een lijstenmakerij in de van Broekhuizenstraat om er een
nieuwe lijst om te laten zetten. En wat hoorde zij tot haar verbazing,
dat zij een heel mooi en waardevol schilderij had, dat wel eens
een “Koekoek” zou kunnen zijn! Wij vertelden dat later aan deze
en gene en ook bijvoorbeeld aan een van mijn zussen, die het
eigenlijk maar niks vond dat wij ooit dat schilderijtje zo maar
meegenomen hadden. We hebben er echter alle jaren van genoten
en vooral de laatste jaren weleens de neiging gehad om er eens mee
naar het tv-programma “Tussen Kunst en Kitsch” te gaan. Van
dat voornemen is echter nooit iets terecht gekomen. Wel was er
in Zeist in het jaar 2008 bij gelegenheid van een jubileumfeest
een gelegenheid om waardevolle spullen gratis te laten taxeren.
10