INKO 4-2011 - Fraters van Utrecht

ecreaties en anderszins respect uitgesproken voor een uitkeringsgerechtigde
die het toch maar moeten zien vol te houden met
weinig geld en in afhankelijkheid van allerlei instanties? Is er
voldoende tijd en ruimte gemaakt voor de ander? Voor de nieuwkomer
in ons midden, die nog moeite heeft zich thuis te voelen
in onze samenleving, maar ook voor de medebewoner die hier
al langer is, maar die zich soms zo eenzaam voelt, en voor die ander
die zich niet gezien voelt? Is het ook niet goed wat verder weg
te kijken, aandacht te hebben voor de mensen die letterlijk buiten
ons blikveld zijn, maar met wie wij ons toch verbonden voelen;
bijvoorbeeld de boerinnen en boeren in Brazilië, die maar heel
weinig verdienen met de producten die ze met hard werken
oogsten?
Daarvoor moet je misschien dagelijks opnieuw de bereidheid
opbrengen met elkaar op weg te zijn. En steeds opnieuw leren
de ander in zijn andersheid te aanvaarden en waarderen.
Misschien moet je dagelijks je gelofte van armoede hernieuwen.
Durven staan met lege handen, pas als je durft niets te verwachten,
hoor je niet alleen wat de ander zegt en beleeft, maar lukt het je
ook te durven luisteren met een open hart, dat niet alleen vervuld
is van eigen verhalen en sores. Durven waar mogelijk een hand
uit te steken en proberen samen op weg te gaan. Leren door schade
en schande de ander in zijn andersheid te aanvaarden en echt te
waarderen. “Als wij neigen tot grote bezorgdheid voor onszelf,
kan Jezus’ woord ons tot nadenken stemmen: ”Weest niet bezorgd
voor uw leven, wat ge zult eten of wat ge zult drinken, en ook niet
voor uw lichaam, wat ge zult aantrekken… Uw hemelse Vader
weet wel dat gij al deze dingen nodig hebt. Maar zoek eerst het
Koninkrijk en zijn gerechtigheid; dan zal dat alles u er bij
gegeven worden”.
8
Voorhout, 1 augustus 2011
Drs. Alfons Kroese o.c.d.