INKO 4-2011 - Fraters van Utrecht

EEN KORT BEZOEK
Bij gelegenheid van een reünie van de lichting 1954-1959 van de
Ludgeruskweekschool in Hilversum heeft dhr. Herman Leenes uit
Hoogezand een boekje met herinneringen samengesteld. Het is
interessant om te lezen wat de studenten van die jaren geworden
zijn en waar ze terecht gekomen zijn.
Dit artikel gaat echter niet over het persoonlijke wel en wee van
de heren, maar Herman Leenes heeft ons kerkhof bezocht en
staat stil en kijkt met zijn ogen en ervaringen van toen bij de
graven van zijn toenmalige leraren en surveillanten. Daarover
heeft hij het een en ander geschreven en daarvan willen wij u
graag deelgenoot maken.
DE BEGRAAFPLAATS VAN DE FRATERS VAN UTRECHT
Na enige tijd op het bankje bij de vijver gezeten te hebben en een
blauwe reiger geobserveerd te hebben, schrijft Herman:
Het wordt tijd om de dodenakker van de fraters op te zoeken.
Daarvoor ben ik naar deze plek gekomen. Het eind van het wandelpad
versmalt zich tot een paadje tussen de struiken en bomen.
Rechts staat op een kleine open plek een lage houten klokkentoren.
Er hangt een bronzen klok in. Die zal ongetwijfeld worden geluid
als de fraters hun gestorven medebroeder naar zijn laatste rustplaats
zullen begeleiden. Een smeedijzeren hek met dunne spijlen geeft
toegang tot de kleine begraafplaats.
Ik druk de klink naar beneden en loop het kleine kerkhof op.
Het wordt aan alle zijden omgeven door een twee meterhoge
coniferenhaag, die keurig is bijgehouden. Degene die de haag
snoeit verstaat zijn vak. Strak en regelmatig. Geen bruine naalden.
Nergens een uitspringende tak of een dun begroeide plek in de
haag. De coniferen maken van het kerkhof een intieme plek.
Een bijzondere plaats voor de mannen die het grootste gedeelte
van hun leven bij elkaar hebben gewerkt en geleefd in de beslotenheid
van het klooster.
16