Internationaal vergelijkend onderzoek kinderopvang - BredeSchool

etrekking op onder andere de kwalificaties van medewerkers, veiligheid, hygiëne,
medewerker/kind ratio’s, maar ook op de wijze waarop zorg, educatie en spelen worden
vormgegeven, hoe ouders worden betrokken en hoe ongelijkheid en discriminatie worden
voorkomen. Ook gastouders zijn geregistreerd bij Ofsted en worden door Ofsted gecontroleerd.
De kosten voor kinderopvang (voor ouders) verschillen per type opvang en kunnen ook tussen
gemeenten erg verschillen. De kosten voor opvang worden vooral door de ouders zelf betaald. In
2005 betaalden ouders circa 85 procent van de totale kosten. Onder beleid van de tienjarige
strategie moet dit percentage dalen tot maximaal 75 procent. Ouders met lage inkomens worden
gecompenseerd, maar betalen altijd nog 30 procent van de kosten. Prijzen zijn markconform.
Gezinnen met een laag inkomen hebben recht op een subsidie via een speciale belastingmaatregel
(Working Families Tax Credit). Sinds 2005 heeft de overheid tevens een focus op de bijdrage van
werkgevers aan kinderopvang. Daartoe werd in april 2005 wetgeving zodanig aangepast dat het
belastingtechnisch voor werkgevers voordeliger is geworden om vouchers te verstrekken of zelf
kinderopvang aan te bieden voor de werknemers.
2.4 Noordrijn-Westfalen – Duitsland
De overheid draagt zorg voor het realiseren van voldoende aanbod aan kinderopvang, afgestemd
op de behoefte van ouders. De centrale overheid stelt de kaders vast en de deelstaten vullen deze
kaders verder in en zijn verantwoordelijk voor het toezicht op de kinderopvang. Middelen voor
kinderopvang zijn in Duitsland echter niet geoormerkt. Gezien de grote beleidsruimte op het
niveau van de deelstaten, zijn de verschillen tussen deelstaten over het algemeen groot. Een
specifiek verschil doet zich voor tussen de oude Oost-Duitse en West-Duitse deelstaten. De
voormalige Oost-Duitse deelstaten kennen van oudsher een uitgebreider aanbod aan kinderopvang
dan de voormalige West-Duitse deelstaten. Na de hereniging is het voorzieningenaanbod in het
oosten van Duitsland onder druk komen te staan.
Kinderopvang maakt onderdeel uit van een breder pakket van voorzieningen voor jeugd,
waaronder ook jeugdhulpverlening. Het merendeel van de kinderopvang wordt aangeboden door
particuliere aanbieders. De overheid creëert zelf alleen aanbod, als het aanbod van particuliere
aanbieders onvoldoende is.
In 2004 is de federale wetgeving op een aantal aspecten aangepast. Daardoor is gastouderopvang
als een volwaardig alternatief voor opvang in dagverblijven ontstaan. Daarnaast zijn er meer
gedetailleerde pedagogische richtlijnen opgesteld voor medewerkers met het doel de
pedagogische kwaliteit in de kinderopvang te verbeteren. Om kinderopvang te mogen aanbieden
is een licentie nodig. De wetgeving van de deelstaten bepaalt de nadere criteria en de procedure
die tot erkenning leidt. De licentie gaat vooral over groepsgrootte (medewerker/kind ratio’s),
kwalificatie van het personeel, hygiëne, veiligheid en enkele eisen aan de locaties (vooral
12