Fatsoen en regeren moet je doen - De Demmink Doofpot

door werken van barmhartigheid en naastenliefde. Voor zover mij bekend, kan s-g
Demmink zich daarop niet beroemen. Wel vind ik dat de Paus met name wat
misstanden betreft niet passief mag blijven, noch zich in zwijgen mag hullen. Dat
geldt uiteraard ook voor de Koningin hoe veel achting ik ook voor Hare Majesteit
heb. Integendeel juist daarom is ingrijpen snel geboden, mede omdat in haar naam
Recht gesproken wordt. Niemand kan meer zeggen “Ich habe es nicht gewusst”.
Tenslotte om elk misverstand te vermijden teken ik aan dat ik weliswaar 3
rapporteurs heb ingeschakeld voor nader onderzoek naar Demmink, maar
niet verantwoordelijk ben voor de inhoud van hun rapporten. Hoewel een
klokkenluider mij als eerste gerapporteerd heeft, komt de Stichting Expertgroep
Klokkenluiders in mijn boek als laatste aan het woord. Klokkenluiders hebben dus
zowel het eerste als het laatste woord, in deel III van dit boek. Laarman en De Wit
hebben daarop het volste recht. Zij zijn en worden nl. zo slecht door de overheid
behandeld, dat aan hun lange voorbeeldige carrières een einde kwam en bijna aan
hun leven. Beiden kregen door alle ellende nl. een hartinfarct. Nochtans zijn zij
niet bij de pakken gaan neerzitten. Integendeel zij zijn de oprichters geworden van
de Stichting Expertgroep Klokkenluiders.
Uit hun Expert opinion d.d. 5 mei 2010 inzake Misstanden Ministerie van Justitie
citeer ik hun conclusies:
“Voormalig minister Donner heeft in 2003 m.b.t. zijn secretaris-generaal verklaard dat;
“geen sprake is van rook laat staan van vuur”. De facto neemt minister Hirsch Ballin
sindsdien hetzelfde standpunt in. Dat standpunt is onhoudbaar en aan herziening toe.
Op grond van de beoordeling van eerdergenoemde rapportages, en op grond van eigen
vaststelling, waarbij met betrouwbare, relevante bronnen, onder meer bij Justitie is
gesproken, stellen wij het volgende vast:
• Er zijn sedert 2002 meerdere aangiften tegen de secretaris-generaal van het Ministerie
van Justitie gedaan terzake pedofilie, waarvan in ieder geval in een van die aangiften
onduidelijk is gebleven wat de status van behandeling, danwel de afdoening betreft.
• Er is sprake van aanhoudende geruchten en negatieve publiciteit over de secretarisgeneraal.
Sedert 1998 is gepubliceerd in zowel de schrijvende media als op de TV
(o.a. NOS, NOVA en Netwerk) over pedofielennetwerken en de mogelijke rol daarin,
of daarbij, van justitiële ambtenaren en de betreffende secretaris-generaal.
• Diverse bronnen bevestigen de benoeming van de secretaris-generaal in 2002 onder
belastende omstandigheden. Opmerkelijk en zomogelijk verontrustend is dat minister
11