Met de Femke naar Denemarken Verder in dit nummer: - Old Salt ...

Erwin Wyhnanek
Zegt na 40 jaar:
Vaarwel Albin Vega!
Nr. 2, jaargang 1, Mei 2013
Met de Femke
naar Denemarken
Waarin opgenomen Nieuws van de Federatie Polyclassic Zeiljachten
en aangesloten organisaties
Verder in dit nummer:
Schepen / regatta’s / techniek / polyclassics agenda / 2e hands zoekertjes / opinie
Stuur dit gratis e-magazine door naar liefhebbers en abonneer via
info@oldsaltwatersport.nl
Meer Oldsalt publicaties op www.oldsaltwatersport.nl
Een
Polyclassic
halfmodel?

techniek
clubs
schepen
regatta’s
algemeen
2
38
44
11
38
20
Benno Rexwinkel
over hout
Auke de Groot over
tuigage
Ecume de Mer Club
Nederland
Vindöclub Nederland
Nicholson 43
Marieholm IF
Dutch Classic Yacht
Regatta
Dutch Quarter
Ton Cup
Datema Amsterdam
Halfmodellen
38
52 52
8
44
8
11
54 54
35
34
38
35
20
34

3
Sluis
24
14
46
22
50
Workshop Polyester
Fed.Polyclassic
Zeiljachten
Watersportartikelen
Bij KARWEI
Kring van VEGA-
Zeilers
Oceaanclub Nederland
Dehler Varianta 65
Contessa
Ronde om Noord-
Holland
5 Polyclassic Cup 2013 5
Slim schutten
Recht door zee
24
19 19
14
26 26
46
40 40
22
50
23 23

4
“De Polyclassic Zeiler” verschijnt 6 keer per jaar en is een Nederlandstalig
e-magazine voor liefhebbers van klassieke polyester zeiljachten, ontworpen vóór
1975. Het magazine beoogt lezers te interesseren voor polyclassic zeiljachten en hun
belangenorganisaties. Ontwikkelingen op dit gebied worden gevolgd. Ook wordt
aandacht gegeven aan algemene watersport onderwerpen, van belang voor
Polyclassics.
Tussentijds verschijnt “de Polyclassic Zeiler” als e-nieuwsbulletin”.
Nieuws van de Federatie Polyclassic Zeiljachten en de aangesloten organisaties
vormt een integraal onderdeel van dit magazine.
Artikelen zijn door de redactie geschreven, tenzij anders vermeld.
Old Salt Watersport Publicaties
Naarden
Redacteur: Rob Kloosterman
Tel: 035/6910562 ; 06/12454986 E-mail: info@oldsaltwatersport.nl
www.oldsaltwatersport.nl
Overname van artikelen alleen toegestaan na schriftelijke toestemming
van de redactie. Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave
de uiterste zorg is besteed, aanvaarden OldSalt Watersportpublicaties
en de auteurs geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden,
noch voor de gevolgen hiervan.
Adverteren:
E -mail: info@oldsaltwatersport.nl
Tel: 035/6910562 ; 06/12454986
www.oldsaltwatersport.nl

Stichting Federatie Polyclassic Zeiljachten
De stichting is medio 2012 opgericht met als doel samenwerkende belangenbehartiging
van eigenarenorganisaties en hun polyclassic schepen. Onder Polyclassic zeiljachten wordt
verstaan polyester kajuitzeiljachten ontworpen vóór 1975 of een latere doorontwikkeling
van het ontwerp.
De Federatie PZ is al voor de officiële oprichting actief geweest op beurzen en heeft enige
workshops op het gebied van elektra en polyesterreparatie voor aangesloten leden georganiseerd.
Ook zijn in Stavoren in 2012 wedstrijden voor de eerste “PolyClassic Cup” gevaren.
Aangesloten eigenarenorganisaties zijn: Contessaclub NL; Ecume de Merclub NL;
NL Marieholm Vereniging; Oceaanclub NL; Pion Klasse-Organisatie; Trintella Vriendenkring;
Kring van VEGA-Zeilers; Vindöclub NL.
Dagelijks bestuur
In het dagelijks bestuur hebben zitting genomen:
Ben Verhaaf, voorzitter (Trintella Vriendenkring)
Jeroen Groenendijk, secretaris (Contessa Club Nederland)
Rien Mussert, penningmeester (Vindöclub Nederland)
Voorts levert elke aangesloten organisatie een algemeen bestuurslid
De adviesraad, gevormd door afgevaardigden van aangesloten organisaties, ondersteunt
het bestuur.
Contact:
Secretariaat: Jeroen Groenendijk
Tel: 070/3749464
E-mail: j.groenendijk@htm.net
6
Federatie
PolyClassic Zeiljachten

9 mei Voorjaarsreunie Trintella Vriendenkring * Markermeer
10 t/m 12 mei Zomerevenement Kring van VEGA-zeilers * Edam
18 t/m 25 mei Zee-waddentocht Kring van VEGA-Zeilers * NZ/Wadden
18 t/m 20 mei Pinksterbijeenkomst Vindöclub NL* Broekerhaven
18 mei Pinksterbijeenkomst B K P J* Enkhuizen
14/15 juni Ronde om Noord-Holland St. YSY Ronde om Noord-Holland (IJ)Muiden
21/22 juni Brouwse Classic’s Regatta
2013
7
Polyclassics
Evenementen Agenda 2013
Wsv Brouwershaven Brouwershaven
22 juni Tocht naar Londen Pion Klasse-Organisatie * Noordzee
22/23 juni Dutch Quarterton Cup Tijdens Lenco Regatta Lelystad
5 t/m 7 juli Zomerevenement Nederlandse Marieholm Ver.* Muiden
19/20 juli PolyClassic Cup Fed. Polyclassic Zeiljachten ** Middelharnis
24/28 juli Dutch Classic Yacht Regatta St. DCYR Hellevoetsluis
23/24 augustus Delta Lloyd 24 Uurs Zeilrace NVvK IJsselmeer
7 september Zomerreunie Contessaclub NL Hellevoetsluis
7/8 september NK Pion Zuiderzeeregatta * Muiden
7/9 september NK Contessa 26/32 Cowes Corinthia YC * Cowes U/K
14/15 september Randmeerevenement Kring van VEGA-Zeilers * Naarden
20 september Sluitingsweekend B K P J * Hoorn
30 november Meteo presentatie B K P J * ism VKSJ/OGA Edam
* alleen leden van de betreffende organisatie
** alleen leden van bij de Federatie PZ aangesloten
organisaties

Vindö
“Queen of Cruising”
Rien Mussert
Voorzitter VindöClub Nederland
Geschiedenis
De oprichter van de Vindöwerf was
Carl Andersson. Carl kwam uit een familie
van twee generaties boot- bouwers. Hij
begon zijn werf in 1926 in Henan op het
eiland Örust in Zweden waar hij in het begin
veel pilotboten bouwde; natuurlijk van hout. In de dertiger jaren begon hij pleziervaartuigen te bouwen,
o.a draken, A22 en 5,5m klasse. Meestal zeilschepen, maar af en toe werd er ook een prachtig motorschip
gebouwd. Rond 1950 werden er ook folkeboats gebouwd. In de jaren 60 kwam ook zijn zoon Karl-
Erik op de Vindöwerf die al gauw het roer over nam. Carl bleef wel nieuwe ontwerpen maken. In die tijd
kwam ook een Duitser op de werf werken, Christoph Rassy.
Van hout naar polyester
De eerste boot van de Vindöklasse was de Vindö 28 (26 ft), gebouwd in 1961 en natuurlijk helemaal van
hout. In principe was dit het begin van alle prachtige Vindö ontwerpen die later op de markt kwamen. In
1963 kwam de Vindö 30 en daarna de Vindö 18; in 1964 de Vindö 22. Nog steeds waren alle schepen van
hout. Vanwege de uitstekende vakbekwaamheid in het maken van houten schepen, is in 1965 de werf
gevraagd op een plug te maken van zowel de Vegaklasse als ook voor de Internationale folkeboat (de Marieholm
IF). Deze plugs werden gebruikt om de eerste polyester schepen te maken. Door dit werk kwam
de werf ook in contact met polyester en in 1966 kwam de eerste polyester Vindö op de markt,
8

9
Foto Marcel van Coile
www.marcelvancoile.be
de Vindö 30 en de Vindö 18. Daarna werden de schepen in diverse maten gebouwd en zo kwamen de
Vindö 32, 40, 45 en 50 op de markt!
What’s in a name?
Nog even iets over de benaming; het getal achter Vindö betekent m2 zeiloppervlakte aan de wind, dus
grootzeil en fok. Het heeft dus niets te betekenen in de zin van lengte (feet) zoals bij vele andere boten.
In de 70er jaren werkten er 50 man op de werf. Carl stierf in 1979, de werf ging in 1980 voor de eerste
keer failliet. Christoph Rassy verliet de werf en begon een eigen bedrijf samen met de heer Hallberg. Er
kwam een nieuwe ontwerper, John Lindblom die weer later bij Storebro ging werken. In 1986 ging de
werf weer failliet en kwam niet meer tot leven. Alle mallen zijn vernietigd en zo zal er nooit meer een
Vindö gebouwd gaan worden. Ook alle tekeningen van Carl zijn vernietigd. De Vindöwerf mag gerekend
worden tot een van de toonaangevende weven van Zweden in de 60er jaren. De werven Hallberg Rassy,
Malö en Najad zijn eigenlijk alle drie afstammelingen van de Vindöwerf. Het is daarom niet verwonderlijk
dat deze werven op nog geen 20 km van elkaar af gelegen zijn.
VindöClub Nederland
De VindoClub Nederland stelt zich als doel om de schepen van deze werf uitstekend onderhouden in de
vaart blijven, zodat iedereen de perfecte combinatie van hout en polyester kan bewonderen.
Contact adres: info@vindo.nl
Website: www.vindo.nl
Bij de foto: Vindo 45 Odin. Eigenaar F. Spreen
Dutch Classic Yacht Regatta 2007 Hellevoetsluis

Ineke Tervoort en echtgenoot Sam Kaptein werden eind jaren ‘80 verliefd op
de Nicholson 43. Na ‘s zomers met een omgebouwde viskotter chartergasten
op de Kanaaleilanden en de Engelse Zuidkust te hebben gevaren, stapten zij
rond 2000 over op deze fraaie Nicholson uit 1972, de “Zwaluw”.
Eerst moest er nog heel wat gebeuren, dus realiseerden zij eigenhandig een totale
rifit van het schip. Maar hun liefde voor polyclassics ging verder! Zij
richtten ook nog de BKPJ op, Behoudsvereniging Klassieke Polyester Jachten.
Hier hun relaas over de giga rifit van de “Zwaluw”.
10

11
Foto Marc Dorleijn
www.dorleijnfoto.nl
Tijdens onze chartertrips
zagen wij regelmatig de
Nicholsons van de marine
en de Ocean Youth Club.
Wij vonden ze prachtig. Die
lage romp, lange overhang
en fraaie houten dekopbouw
met ook nog een laag
boeiseltje erom, fabuleus!
Rond 2000 was het zover,
we besloten, dat als we nog
een Nicholson wilde hebben,
het nu toch echt wel
tijd werd om te gaan zoeken.
Nadat we eens wat
hadden rondgekeken op
internet, bleek dat er 38
waren gebouwd in de periode 1969
t/m 1973. Daarna is tijdens een brand op de werf de mal in vlammen opgegaan. De jachten zijn verspreid
geraakt over de wereld. In Nederland waren er in 2000 maar drie waarvan niet één te koop. In Zuid Frankrijk
vonden we de Haliotis, bouwnummer 31, bouwjaar 1972.
De romp en tuigage waren in goede staat, nog mooi in de verf, de van oorsprong goudkleurige mast en
rondhouten stonden ook in de witte lak. Het teakdek vertoonde plaatselijk behoorlijke slijtage, de technische
staat was om te janken en het interieur, ja wat zullen we daar van zeggen? Bijna iedereen die verliefd
wordt op een 43 knapt finaal af op het interieur. Wel zeven kooien maar de enige aan boord die
languit kon liggen op de zeer riante kaartentafel, was de Admiralty Seachart! Ook wij werden ontmoedigd
door het interieur en riepen tijdens de bezichtiging tegen elkaar als we buiten stonden en naar het jacht
keken: 'oh wat is ze 'prachtig'. En als we dan weer binnen stonden: 'vreselijk, we doen het niet'! Uiteindelijk
zijn we waarschijnlijk iets te lang buiten blijven staan.......... DUS!!!

12
Ze kwam bij ons achter het huis te staan in april 2003. Als verwend
rijkeluisjacht was ze uitgerust met de meest luxe snufjes
zoals boegschroef, elektrische ankerlier, elektrische schootlieren,
watermaker, 2 koelkasten, vrieskist, omvormers en een
onwaarschijnlijke bos spaghetti om al die artikelen van stroom
te voorzien met almaar nieuwe sets accu's bijgeplaatst om de
boel nog een beetje te laten werken.
Werkelijk niets deed het nog. Ook had de vorige eigenaar de
oorspronkelijke sobere witte betimmering gedubbeld met
teakplaten. Zij lag dus wel een beetje diep. Tijdens het slopen
had Sam al 8 accu's verwijderd en nog steeds ging het licht branden als je het knopje omhaalde, en jawel,
hij vond nóg 2 accu's onder de watermaker.
Gestript
Sam heeft het hele jacht gestript.
Letterlijk alles is eruit gehaald, inclusief
de motor en de complete
betimmering. Hij heeft alle techniek
uit elkaar gehaald, weer in elkaar
gezet en opnieuw geïnstalleerd. De
watermaker hebben we niet meer
teruggeplaatst want de tijden van
onze langeafstand zeilerij zijn voorbij.
Eén koelkast met vriesvakje leek
ons ook wel genoeg. Twee sets van
2 accu's, 1 set voor licht en één om
te starten. Twee dynamo's voorzien
de boel nu van stroom, geholpen
door een acculader op walstroom.
Vervolgens werd een heel nieuw interieur gebouwd. Met voorin een riante hut, een aparte douche en toiletruimte
en een heel ruime kajuit.
De motor is opnieuw ingebouwd, die stond achterstevoren
met een V drive. Nu staat hij recht voor de
schroefas. Er moest een nieuwe schroefas in, maar
de schroef, dat was een Max prop, (een fantastisch
ding) die mocht blijven.
Trimroertje weggeplakt
Ook het roerblad werd verlengd om wat meer reactie
te krijgen. (Tijdens de proefvaart legden we het
roer te boord en wachtten we vervolgens min of
meer tevergeefs op de dingen die komen
gingen) Bij de bouw is dit type uitgerust met een
trimroertje achter aan de kiel maar wij hebben er nog geen gezien waarbij dit nog in gebruik is. Ook bij de
onze was dit gesloopt en weg geplakt.

Het teakhouten dek is gerestaureerd, de meeste stukken waren nog goed. (Ja, wel een kwaliteitswerf
hoor, die Nicholson.) Waar nodig zijn er delen uitgehakt en nieuwe ingezet, alle rubber is eruit gefreesd
en weer opnieuw aangebracht. Het teakhout is door de werf aangebracht op het polyester dek, dus altijd
waterdicht, heel prettig. Alle in de loop der jaren aangebrachte obstakels aan dek zijn verwijderd, zodat ze
er weer opgeruimd bij ligt.
De ramen in de elegante houten opbouw werden voorzien van de originele, opnieuw verchroomde raamlijsten.
De oude vieze plastic luchthappers vervangen door nieuwe in RVS uitvoering. De dekluiken waren
al door een vorige eigenaar vervangen door mooie Lewmar luiken, dus met nieuwe teakranden erom zagen
die er weer prima uit. Het kajuitdak van hechthout staat van nieuw af aan in de cashcover, geweldig
spul dat altijd waterdicht is gebleven. Daar mankeerde niets aan, met een laag verf was dat af. Het reddingsvlot
ligt bij Nicholson standaard onder het bankje in de stuurkuip.
Zij kan aardig meekomen!
Omdat we bijna alles zelf hebben gedaan
bleef het betaalbaar. We hebben
er eigenlijk alleen in de wintermaanden
heel veel vrije tijd in gestoken. We konden
gelukkig blijven zeilen, want we
hebben onze oude boot pas verkocht
toen de Zwaluw bijna af was. Wij vonden
het wel heel leuk om te doen.
Na drie jaar was ze gereed om weer te
water te gaan. Wat zijn we blij met ons
project! We hebben nu al zes seizoenen
met onze Zwaluw gezeild. De L.O.A. is
13,04, de waterlijn is 9,60 mtr, de
breedte 3,55 m, de diepgang 2,15 m. Ze
weegt 11 ton en is gebouwd als een Sam Kaptein
rorc racer. Natuurlijk is ze zwaar voor
hedendaagse begrippen, maar ze kan toch wel aardig meekomen, vooral aan de wind. Haar rompsnelheid
ligt rond de 7,5 nm. Ze heeft de lage mast en grote voordriehoek die karakteristiek zijn voor haar tijd.
Overal waar we komen trekt ze veel belangstelling en zelf kijken
wij nog altijd met veel genoegen naar onze Zwaluw.
13

De Vereniging Kring van VEGA-Zeilers
Sinds 1972 is de vereniging georganiseerd in de Kring van VEGA-Zeilers en heeft in zijn algemeenheid
het doel om de watersport m.b.t. de zeiljachten van het type Albin Vega te
bevorderen. Dit wordt gerealiseerd door het organiseren van (zee)zeiltochten en wedstrijden
en het bevorderen van onderlinge contacten door bijeenkomsten en kennisuitwisseling.
Internationaal worden evenementen georganiseerd. Momenteel zijn ca. 210 Albin Vega-eigenaren
lid.
Overige internationale Vega eigenarenverenigingen zijn gevestigd in Groot-Brittannie,
Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen en de Verenigde Staten.
VODA, Vega One Design Association is de overkoepelende internationale organisatie.
Contact:
Via de website www.vegazeilers.nl
14
Nr. 125, jaargang 41, April 2013
In dit nummer o.a.:
In memoriam Elly van Soest / Van Godewind tot MUIS / Motorperikelen
van Deel II / Club Sandwich / Vastlopen op Steile Bank /
VEGA en VODA op Facebook / Zomerevenement in Edam / Vega-
Fotowedstrijd: Click Award 2013!
Het nieuwe VEGA Bulletin is uit!
Dit drie maal per jaar uitkomende lijfblad voor leden van de
Kring van VEGA-Zeilers wordt vanaf nu in kleur uitgegeven. In dit
papieren magazine vinden de lezers nieuws en technische informatie
over hun vereniging en de Albin Vega.
Ook te bekijken op de ledenpagina van www.vegazeilers.nl

De 88 jarige Duitse Erwin Wyhnanek
uit Keulen en schipper van Vega 1502 “Orsu” houdt het na
40 jaar Vegazeilen voor gezien. Al die tijd was hij Vegaeigenaar,
Vegakring lid en en ligplaatshouder in de Enkhuizer
Compagnieshaven. In deze toen gloednieuwe marina
was hij dus een van de eerste klanten in de jaren ´70.
Zo schrijft Erwin ons:
“Nu is de tijd gekomen dat ik met diepe treurnis mijn Vega
verkopen moet. Ik merk dat mijn energie te wensen over
laat en ook met mijn echtgenote gaat het minder goed.
Misschien is via de Vegakring een geïnteresseerde koper te
vinden. Maar ik wil tot aan mijn levenseind lid blijven van de
Vegakring!. Het waren 40 “wunderschöne” jaren waarvan ik
van begin tot het eind genoten heb, ik zou dan ook iedereen
van ganser harte hiervoor willen bedanken”.
Op de vele Vegakring evenementen die hij bezocht van de
Waddeneilanden en IJsselmeer tot Scandinavië en Engeland
acteerde Erwin als de orgelman. Op het voordek van zijn
“Orsu”, al draaiende voor zijn na-borrelende wedstrijdrivalen.
15
Erwin Wyhnanek zegt zijn Albin Vega
na 40 jaar vaarwel, maar niet zijn
“Vegakring”!
IFR 2014 Landskrona Zweden
14-19 juli 2014
Laatste nieuws
Het laatste nieuws uit Zweden over de 2 jaarlijkse internationale
Albin Vega Regatta
homepage www.vegazeilers.nl

Matt’s aankomst in Annapolis, Maryland USA juni 2012. Na 27.000 zm zeilen
om het Amerikaans continent. Solo, non stop in 10 maanden.
De “Jester Medal” genoemd
naar de overnaadse Folkboot
Jester waarmee de legendarische
Brit Blondie Hasler ooit
vele malen de Atlantische Oceaan
overstak. Jonk getuigd,
“omdat dat makkelijker zeilt”,
aldus Blondie .
April 2012. Aankomst Annapolis
16
Matt Rutherford ontvangt de
onderscheiding uit handen van
Vega One Design Association
secretaris Rob Kloosterman.
De ceremonie vond plaats in het
aan de Thames afgemeerde marineschip
“HQS Wellington”
De Ame
re onde
om het
10 ma
Matt vo
Albin V
gehand
land.

ikaan Matt Rutherford ontving 20 april j.l. in Londen de bijzonderscheiding
“Jestermedal 2012” voor zijn heroïsche zeiltocht rond-
Amerikaans continent.
anden solo non stop
lbracht zijn 27.000 zm non stop solo met de 27 voet metende
ga St. Brendan. Doel was het inzamelen van financiën voor de
icapten zeilclub CRAB uit Annapolis aan de Chesepeake bay, Mary-
17
Peter Whatley van OCC kondigt de uitreiking van
de Jester Medal aan
Nooit heeft een Albin Vega meer op zijn donder gehad als deze
St. Brendan. 27.000 zeemijl non stop in 10 maanden. Het casco en
tuigage hielden zich goed maar alle apparatuur en de motor konden
al dit geweld niet aan.

P O L Y C L A S S I C Z O E K E R T J E S
18
Verkopers van- en zoekers naar een zeiljacht, ontworpen vóór 1975 (of een latere doorontwikkeling
van dat ontwerp) kunnen in de Polyclassic Zeiler adverteren.
Afmetingen advertentie, inclusief tekst en foto: ca 10 x 5 cm. Prijs: € 10.—
De Polyclassic Zeiler blijft ca. 2 maanden online als bladerbrochure.
Opgeven bij info@oldsaltwatersport.nl
ALBIN VEGA Zeer complete, goed onderhouden en zeewaardige Albin
Vega uit 1976. Dit is het type boot waarmee Matt Rutherford in
2012 als eerste non-stop solo door de noord-west passage en rond
kaap hoorn is gevaren. (www.solotheamericas.org) Er zijn verschillende
Vega's rond de wereld gevaren en zelfs naar Antartica. Met zijn
geringe diepgang van 1.17 meter kunt u ook op de binnenwateren en
waddenzee bijna overal komen.
Voor foto’s en meer informatie mail: mve@axxerion.com
ALBIN VEGA nr 2172. Bouwjaar 1972/73. Motor: 10 pk Volvo Penta MD6A diesel.
Accessoires: Sestrel moore Compass, log, dieptemeter, Shipmate marifoon. GPS valsat O2L, Autohelm
1000, navigatie verlichting. Zeilen: BolleJan parachutedoek Zweedse kleuren,doorgelat grootzeil, genua,
high aspectfok, stormfok en rolfok installatie. Nieuwe buiskap vergroot met RVS grijpbeugel. Maststrijkinrichting,
4 ankers, 6 stootwillen, fokhoes, huik en spatzeilen, spi-boom. Inventaris: Spiritus kooktoestel,
ingebouwde koelbox, servies en pannen, verbrede slaapplaatsen.
Onderhoud: In de winter uit het water in Grashaven Hoorn. Vraagprijs T.E.A.B. Theo Boots
tel 0725331120, theo.boots@quicknet.nl
Enige jaren geleden alweer werd de BKPJ opgericht door Ineke Tervoort. De vereniging is bedoeld voor
individuele eigenaren van klassieke polyester jachten. Niet te verwarren met de Federatie Polyclassic Zeiljachten,
het samenwerkingsverband van eigenarenorganisaties.
Meer informatie is te vinden op www.bkpj.nl

Al 75 vestigingen
Nou ja, helemaal nieuw is het nu ook weer niet. Vorig jaar al is deze bekende bouwmarkt begonnen een
aantal vestigingen te voorzien van een uitgebreid aanbod watersportartikelen. Vandaag de dag te verkrijgen
in zo’n 75 vestigingen. En het worden er meer! Maar als je dit vraagt in jachthavens, dan blijken lang
niet alle schippers hiervan al op de hoogte.
Wij vroegen Intergamma voor het verhaal hierachter en kwamen uit bij leverancier Erik Pilon, eigenaar
van watersportgroothandel KPE in Dordrecht.
Artikelen van gerenommeerde merken
Bij de ene vestiging wat meer dan bij de andere: het gaat om een veelzijdig aanbod voor de watersporter.
En wel van bekende en degelijke merken! Vallen, schoten en een keur aan zeewaterbestendige rvs producten
van Seilflechter. Blokken van Sprenger en schoonmaakmiddelen, lak, antifouling en
polyesterreparatie materiaal van Voss Chemie. (o.a. bekend van Hempel).
Voordeel voor jachtschippers?
Volgens Pilon liggen de prijzen iets onder die van de gevestigde watersportdetaillist.
De duidelijke panelen met productinformatie geven de klant een snel overzicht van kwaliteit en functie
van de verschillende producten. Samen met de ruime openingstijden en de gelegenheid het winkelen te
combineren met overige bouwmarktartikelen maken al deze voordelen het wel heel prettig iets voor de
boot aan te schaffen.
Foto: Watersportschap Karwei Broek op Langedijk.
Inzet: Erik Pilon, directeur KPE
19

Klik op de artikel aanduiding voor de juiste internetpagina.
Duitse Bocht
NV-Serie 15, Borkum tot Brunsbüttel
Deze uitgave is beduidend voordeliger dan de beide sets
BSH 3014,3015.
Noorwegen
NV Charts NO 1, 2, 3
Duitstalig met cd navigatiekaart voor de laptop.
Zweden, Finland en Estland
Pilot: The Great Harbour Book IV
De 145 belangrijkste havens
20

Kan een digitale kaart een papieren
kaart vervangen? Helaas niet voor watersporters,
zo blijkt. De digitale kaart
is als back-up te beschouwen al doen
wij het meestal andersom. Voor de beroepsvaart
geldt dit niet. Daar mag gewerkt
worden met een dubbel digitaal
systeem. Waarom kan dat in de z.g.
pleziervaart niet? Daar is geen ruimte
aan boord voor dergelijke professionele
systemen. Het lijkt er dus op dat de
digitale kaart voor watersporters niet
professioneel is!
Dat kan je ook zien wanneer je hem
opent. Vrij vertaald komt het er op
neer dat men verplicht is te tekenen bij
het kruisje voor de waarschuwing dat
deze kaart ondergeschikt is aan de papieren
kaart en die niet kan vervangen.
Dat is één. Twee is, dat meestal niet
bekend gemaakt is van welke datum
de brongegevens zijn, dus of de kaart
bijgewerkt is. Is hij bijgewerkt tot
de datum van uitgifte of de datum
van verkoop? Weet U het? Je kunt
een update kopen maar ook dan
kan vaak de update datum niet
gezien worden. En wanner je al
update, wat update je dan. Dat is
niet te zien. En dat in
23
Digitale
zee– en waterkaarten
Wat heb je er aan?
Recht door Zee
wateren zoals de onze, waar continu
zoveel veranderd!
Maar papieren kaarten hebben ook
hun nadelen. Ga maar eens een reisje
maken naar bijvoorbeeld de Deense
wateren met een 27 voeter. Je hebt
dan gauw zo’n honderd reusachtige
peperdure kaarten in je kleine kajuitje.
Dáárvoor hebben wij niet het digitale
tijdperk uitgevonden!
Een dubbel digitaal systeem zou ook
voor jachtschippers Ideaal zijn. Bijvoorbeeld
een plotter met back-up van
een tablet, smartfone of laptop. Maar
dan zouden onze digitale kaartenmakers
met een systeem moeten komen
waarbij de kaart altijd automatisch online
is bij te werken met de laatste gegevens
en, waarvan de datum bekend
wordt gemaakt. Gezien het feit dat de
beroepsvaart wel papierloos dubbel
digitaal mag varen, zou je zeg-
gen dat zo’n systeem al voorhanden
is. Voer voor app ontwikkelaars?
Anyway, bij de ANWB kan je digitale
kaarten huren. Dat is al een
hele stap in de goede richting! En
daar gaat het toch om?
Reacties naar:
info@oldsaltwatersport.nl

24
Federatie
PolyClassic Zeiljachten
Workshop Polyester Reparatie 16 maart 2013
Raoul Godthelp Pion Klasse Organisatie
De Federatie PZ had een dag vermaak georganiseerd genaamd “workshop Polyester reparatie”. Aangezien
ik van plan ben een hoop gaten te dichten op mijn boot (nadat ik het oude beslag heb weggehaald),
stond ik als eerste ingeschreven. In totaal bleken 30 schippers van de bij de Fed. Aangesloten organisaties
naar deze dag te zijn gekomen.
We waren te gast bij Watersportcentrum Arnhem. Het programma bestond uit een gedeelte theorie, een
workshop en een rondleiding op de werf.
Mr. Boat
Frank Rademaker is de man die alles over epoxy weet. Zijn bedrijf “MR. BOAT” levert alle noodzakelijke
materialen en advies om een polyester klus te klaren. Binnen een uur Heeft Frank ons de basis uitgelegd
over hoe je zowel kunt lijmen, verven als hele sterke constructies kan bouwen met epoxy.
Tips
Ook had hij een aantal erg praktische tips voor ons zoals: epoxy plakt niet aan een vuilniszak….. en als je
klaar bent met je roller, maar je moet de volgende dag nog een stukje doen, dan leg je je roller in de vriezer
J. Het was een zeer interactieve sessie waarbij iedereen zijn eigen praktische problemen kon voorleggen.
Daarna was het tijd om het geleerde in de praktijk te brengen.
Goed mengen
Het aanmaken van epoxy is het in de juiste verhouding toevoegen van een harder aan een hars. Door
goed te mengen komt er een reactie op gang waardoor het mengsel gaat uitharden. Hierbij komt warmte
vrij. Het is belangrijk goed te mengen, Daarna kun je ermee verven, lamineren, plamuren en plakken. Bij
warm weer heb je misschien een uurtje voordat de epoxy hard wordt, maar bij lagere temperaturen kan
je er wel een paar uurtjes mee ‘spelen’. Tijdens de praktijk kon iedereen naar
hartenlust oefenen, en waar nodig zijn vragen kwijt aan Frank. Ik denk dat we
hierna allemaal voldoende voorbereid zijn om epoxy te kunnen gebruiken op onze
boten.
Spannende klussen
Onze workshop werd gehouden in de loods van de werf. Om ons heen zagen we
allemaal “spannende” klussen, variërend van een hot-vac osmose behandeling
tot en met de bouw van een compleet nieuw jacht. Een rondleiding sloot de middag
af, waarbij onder andere uitleg werd gegeven over hoe je een complete boot
kan maken met epoxy en PU schuim! Die uitleg relativeerde onze eigen knutselwerkjes
enigszins. Voorzichtig beginnen dan maar met mijn eigen epoxy-klusjes.
Ik ben erg blij dat mijn boot al is gebouwd en mij kan beperken tot het dichtsmeren
van een paar gaatjes…. met epoxy.

25
Foto Rudie Straatsma

26
Met de
Oceaan 25
“Femke”
Naar Denemarken
Jens Bos
Deel 2 Vakantie (augustus 2012)
“Pardon, we will leave at seven in the morning.”
“Yes: seven o’clock… yes that’s in the morning…”. De
Fransman met zijn veertigvoeter die naast ons wilde
gaan liggen (…) kiest eieren voor zijn geld en gaat
verder op naast twee andere boten liggen die samen
ongeveer haar lengte hebben. Opgelucht halen we
adem: om nu tussen twee veertigvoeters te worden
gekraakt daar hadden we niet zo veel zin in…
We vertrekken 's ochtends om zeven uur, het is grijs
en er valt lichte regen. We houden netjes stuurboordwal
van het kanaal, op ongeveer drie meter van de kant.
Jens Bos
We zijn nog niet heel ver of de kiel van de boot bonkt over iets heen dat bijna niks anders kan zijn dan
basaltblokken. Vlug sturen we richting het midden van het kanaal. Dat verwacht je toch niet in het Kielerkanaal
waar ook gigantische zeeschepen door heen moeten…
In het begint loopt de motor wat onrustig en lijkt in toerental te wisselen. Ik vraag me af of de laatste diesel
die we tankten op Norderney bij een beetje brak pompje wel goed was…

Gelukkig blijft Theunis trouw aan zijn reputatie en stomen
we met 5 knoop door het kanaal. Al snel komen
we de eerste boot tegen. In onze ogen dan al gigantisch,
maar al snel worden de boten groter. We bestuderen
de lampen die langs het kanaal staan en komen
tot de conclusie dat we alleen bij 3 keer rood hoeven
te stoppen.
Net nadat we door een grote duwbak zijn ingehaald
gaat deze bij een passeerpunt in de remmen en zien
we de lampen voor ons op rood staan. In een klein
zwaaikommetje dobberen we rustig rondjes (de wind
Haventje achter de sluis in Brunsbüttel
komt met kracht 5 van achter) tot het moment waarop
we weer verder mogen. In het begin is het kanaal recht en saai, met veel pontjes die goed getimed moeten
worden.
De grote vrachtschepen varen rustig en lopen ons op afstand voorbij. In de buurt van Rensburg wordt het
heuveliger en begint het kanaal ook wat meer te slingeren.
Het zwevende pontje onder de hoge brug passeren we in de stromende
regen. Wanneer het daarna een beetje opklaart zien we achter
ons alle lichten op rood gaan. We hadden ook al een tijdje geen
tegenliggers meer gehad. Op de AIS zien we de reden: er komt iets
heel groots aan!
Achter ons vaart de Seaconger: 178 meter lang en 28 meter breed.
Hij loop met 8,9 knoop langzaam op ons in.
Als hij rustig voorbij vaart zien we pas hoe groot zo’n boot is; heel relativerend voor de ‘bootjes’ in het
Prinses Margrietkanaal… Na een bocht in het kanaal komt er een gigantisch schip net iets te veel naar ons
toe. Tussen de boot en de kant zien we een gigantische kuil waar we in varen. Heel absurd: eerst een meter
naar beneden dan een stuk vlak en vervolgens weer een meter omhoog. Met flink wat gang gaat het
gelukkig allemaal goed.
27
Ruud Groen

Op de Oostzee
In Holtenau zijn de kleine sluizen gesloten en gaan we door de grote sluis. Samen met nog al wat zeiljachten
vaart ook een relatief kleine coaster de sluis in. De wind is stevig en pal van achter.
Gelukkig hebben we een goede bemanning, want zonder noemenswaardige problemen leggen we aan in
de sluis. Bij andere boten springt de bemanning ook op de vlonders maar menigeen gaat onderuit op de
gladde balken. Blijkbaar is het Duits van de bemanning van de coaster niet zo goed, want als de sportschepen
toestemming krijgen om de sluis uit te varen geeft hij ook, gelukkig rustig, gas.
Hij krijgt gelijk te horen dat er “Sportboote“ naast hem varen, waarna hij in het Engels vraagt om het te
vertalen: hij verstaat blijkbaar geen Duits. Snel krijgt hij te horen dat er boten naast hem zitten. Er komt
een mannetje uit de brug dat
even naar beneden kijkt en
wat gebaart naar de stuurman.
Gelukkig vaart hij daarna
heel voorzichtig verder.
De boten die naast hem varen
geven vol gas.
Ze duiken voor zijn boeg en
die van een gigantisch schip
dat er aan komt varen langs
de haven van Holtenau in.
Een flinke stoot op de hoorn
van het tegemoetkomende
schip geeft aan dat ze niet
handig bezig zijn. We wachten
rustig af totdat iedereen
voorbij is en varen dan de
Kielerfjord over richting
Laboe.
We zijn op de Oostzee! Het water is helder en al snel zien we de eerste kwalletjes. We volgen de geul en
worden opgelopen door de Stenaline; die is pas groot!
Uiterst rechts in de geul en vlak langs ons eerste “Sperrgebiet” (De Duitsers zijn daar gek op) varen we
door. In Laboe is de jachthavenmeester al naar huis, maar met behulp van een paar houders van een vaste
ligplaats vinden we een plekje in een wat korte box (goed voor het ego van de schipper) en kunnen we
toch een warme douche nemen.
De eerste Wisseling van de wacht.
De volgende morgen slapen we uit ; het is wisseldag. We doen boodschappen in het dorpje en wandelen
langs de promenade naar de Oude U-boot die als museum staat opgesteld. Om een uur of drie komt Nienke
aan uit Nederland. Marten en Jessica gaan met haar auto terug naar huis en Nienke neemt hun
plaats over. Ze heeft mooi weer mee gebracht! De voorspellingen zijn eindelijk echt goed aan het worden.
We besluiten fanatiek te gaan koken, maar net als alle groente zijn gesneden en het water op staat, houdt
het gas er mee op: moeten we ineens uit eten, heel vervelend natuurlijk.
28
De StenaLine loopt ons voorbij, gelukkig varen ze in
de fjord nog heel rustig

Laboe-Maasholm
De volgende morgen is het prachtig weer; zonnig met een lekker windje. Voorzichtig met twee reven varen
we de haven uit. We wachten even op twee grote jongens en steken dan over naar de westkant van
de fjord. Van daaruit varen we buiten de geul de Oostzee op. Al snel kunnen de reven er uit en met 6 knopen
varen we door glashelder water. We zetten koers naar Schleimünde, dat ongeveer 30 mijl verder op
ligt. We moeten een omweg maken om weer een Duits Sperrgebiet te ontwVia de ingang bij Schleimünde
varen we naar Maasholm: een klein voormalig vissersplaatsje met een grote haven.
We zijn voor Duitse begrippen laat en de haven ligt al behoorlijk vol. Gelukkig zijn we niet zo groot en we
vinden dan ook een heel mooi plekje precies in een hoek achter in de haven waar we perfect in passen.
Een zeer zwijgende havenmeester zegt helemaal niets en wijst op een papier waar we onze gegevens op
in moeten vullen.
Als we later nog een keer terug komen om naar het wachtwoord van de wifi te vragen is zijn enige reactie
het uitdelen van een a4tje met daarop de gebruiksaanwijzing. De haven ligt tegen een camping aan en
daarvan kunnen we dan ook de washokken gebruiken. Een ware verademing: ontzettend netjes en goede
douches! Eigenlijk het eerste goede washok sinds Norderney! Omdat we achter in de haven liggen moet
de wifi antenne zo hoog mogelijk de mast in, maar werkt dan ook prima.
29

Denemarken
Voor ons doen vroeg, maar voor de Duitsers en Denen waarschijnlijk heel laat, vertrekken we uit Maasholm.
We varen in file langs Schleimünde; het lijkt even weer op het Sneekermeer… Gelukkig is eenmaal
buiten op de Kleine Belt niks meer van de drukte terug te vinden. Wel waait het lekker en we lopen met
een rotgang richting Denemarken. Als op een gegeven moment de telefoon ons welkom heet in Denemarken
is het grote moment daar: de Duitse gastenvlag wordt gestreken en met een zeer voldaan gevoel
gaat de Deense vlag omhoog. We hebben ons doel gehaald; Deens water spoelt rond de boot!
Het eiland Ærø is al in zicht; grote kliffen steken hoog boven het water uit en in de verte zien we al
Marstal liggen, ons einddoel
van de dag. We lopen hard,
harder dan ooit en halen 7,2
knoop door het water.
30
Nienke Waanders
Hoge golven: Nienke heeft twee
handen nodig om ons er met
7,2 knoop door heen te sturen
Nienke heeft twee handen nodig
om ons door de golven te
sturen, maar blijkt behoorlijk
zeewaardig te zijn: ook in de
grote golven heeft ze geen last
van zeeziekte.
Door het nauwe geultje varen
we in file naar de haven. De
boxen zijn heel lang, maar ook
heel smal. De boten liggen met
lange achterlijnen aan de palen.
Na eerst vast te hebben gezeten
tussen twee palen van een
te smalle box, vinden we een
plekje in een hele lange box. De
“lange lien” en twee aan elkaar
geknoopte landvasten zijn gelukkig
lang genoeg om ons goed
in de box te houden.
We halen het weerbericht binnen
dat prachtig weer voorspelt
voor de komende dagen,
met warm weer en weinig
wind. We besluiten dat het nu
wel tijd is voor vakantie.

Vakantie
Marstal blijkt een leuk stadje te zijn. Er ligt
een oud houten zeil-vrachtschip dat gewoon
bekeken kan worden; de Bonavista. Er is niemand
aanwezig maar je wordt uitgenodigd
om het schip op te gaan en gewoon te bekijken.
We bekijken natuurlijk het schip en lopen
door het stadje. Het doet erg rustiek aan
en past helemaal bij de vakantiemodus die
we hebben aangenomen. Na het bestuderen
31
Uitzicht vanuit de haven van Maasholm
op Schleimunde
van de kaart besluiten we naar het eilandje Strynø
te gaan, vlak bij en met een heel klein haventje, als
uitwijk hebben we dan Rudkobing waar een grotere
haven is.
Marstal- Rudkobing
We doen boodschappen, halen diesel bij een oud
pompje en zijn weer eens heel blij met de antibacteriële
toevoeging voor diesel die we bij ons hebben.
We vertrekken pas om 12 uur. Er is niet veel
wind en met alleen de genua kruipen we voort. We zien heel veel kwallen; de meeste van het onschuldige
witte type, maar ook de grote gele kompaskwallen
komen redelijk veel voor. Nienke probeert,
staande op de zwemtrap, toch natte voeten
te krijgen. Ruud zit op de preekstoel en geeft
aanwijzingen: “gele aan bakboord, gele onder
de boot door, gele aan stuur” etc. Elke keer als
er een te dichtbij komt staat Nienke weer hoog
en droog.
We worden onderweg wel drie keer gepasseerd
door de veerboot die dezelfde route vaart als wij
en ons vlak voor Rudkobing nog even voorbij
loopt. We kiezen voor Rudkobing omdat het haventje
van Strynø bomvol ligt en we dan 10 dik
moeten gaan liggen; dat past niet bij ons vakantiegevoel.
De haven van Rudkobing is rustig en ruim. Het
sanitair is eenvoudig, maar voldoet goed en de
douche geeft je je vijf kronen munt gewoon
weer terug. De wifi werkt weer prima. Omdat
we alleen nog rijst aan boord hebben gaan we
uit eten.
Langelien" is nodig in Marstal

We vinden een leuk restaurant
waar de ober voor ons de Deense
menukaart vertaalt. Nienke mag
speciaal voor het restaurant de
nieuwe witte wijn keuren en doet
dat vol overgave. Dat ze daarbij
dan—net als Ruud—een hamburger
besteld doet natuurlijk geen
afbreuk aan haar geloofwaardigheid
als connaisseur
Rudkobing – Søby
We vertrekken weer niet heel vroeg. De wind is er bijna niet en lijkt ook nog te draaien. We moeten een
aardig eind om varen omdat er een groot natuurgebied met veel ondieptes in de weg ligt. Gelukkig draait
de wind op een gegeven moment en kunnen we door een smal geultje naar het diepere water voor Søby
varen. Na een super relaxte tocht komen we rond acht uur aan in de haven. We vinden een mooi plekje
langs een lange steiger.
We besluiten dat patat eten prima past in ons vakantie gevoel en Ruud en ik spoeden ons naar de snackbar
aan de haven. De dame achter de bar spreekt niet heel ver over de grens en met name de bestelde
saus geeft problemen. Nadat ze een kwartier lang de –lege- fles op tafel heeft geslagen, vraagt ze of we
ook genoegen nemen met slasaus.
Natuurlijk nemen we dat (we hadden trek), maar komen niet meer bij als ook deze fles weer dezelfde behandeling
ondergaat als de eerste. De kwade blik van de dame en de, wellicht daardoor wat zoutere patat,
nemen we maar voor lief.
32
Prachtige zonsondergang in de
haven van Søby
Na het eten begint het harder
te waaien en als we anderen
extra lijnen zien leggen volgen
we ook maar dat voorbeeld. ’s
Nachts wordt ik wakker en bedenk
ik dat het water net zo
goed kan gaan zakken of stijgen
door de harde wind. Ik check
alle lijnen nog even en zie dat
ze slapper zijn gaan hangen: het
water is dus inderdaad gestegen.

33
Søby- Sonderborg
De laatste etappe voor Nienke blijkt
weer een pittige. Het waait zeker
windkracht 5 uit het zuidwesten als
we de Kleine Belt weer opdraaien.
Hoog aan de wind lopen we door grote
golven die soms 3 meter boven ons
uit steken.
Zowel de boot als de bemanning kan
het echter prima hebben. We navigeren
om een paar ondieptes heen waar
we Duitse zeilboten recht op af zien
varen. Ondanks het feit dat daar nog 4
meter water staat lijkt het ons geen
goed plan daar nu te zijn. We schrikken
ons rot als op een gegeven moment
een gigantisch hard gepiep uit de kajuit komt. Even denken we dat er iets goed mis is, maar realiseren
ons dan dat we geen alarm hebben voor bilgewater of iets dergelijks. Het blijkt de marifoon te zijn die
een DSC noodoproep wil gaan relay-en. We hebben echter geen idee of we dit kunnen en besluiten het
niet te doen. De kustwacht reageert ook al en vraagt zeer chagrijnig om meer info.
Het gebeurt die dag nog twee keer. De eerste keer was vals alarm, de volgende keer zit een boot vast op
een ondiepte en de laatste keer
heeft een boot motorpech. In Nederland
nog nooit meegemaakt
dat het DSC signaal werd gebruikt,
hier is dat blijkbaar meer gangbaar.
We komen redelijk op tijd
aan in de haven en vinden een
mooie brede plek.
Nienke mist bij het aanleggen net
een paal en we drijven diagonaal
in de vrij grote box. Meteen begint
de boot naast ons allemaal
advies te geven aan Ruud. Ik negeer
het en Ruud wimpelt het af
door met een brede grijns naar
mij te wijzen en te zeggen “hij is
de schipper”. We ontdekken de
meest merkwaardige washokken die we tot nu toe hebben gezien: van buiten modern, maar van binnen
net de douchehokken van een gymlokaal. Mag je nadat je de munt in de juiste automaat hebt gegooid
naast 3 (dikke) mannen gaan staan douchen zonder schotje of wat dan ook er tussen. Gelukkig is er een
douche hokje. We koken op deze laatste dag macaronie met blikvoer en heel veel ham. Ik plof in mijn kooi
terwijl Ruud en Nienke nog op en neer lopen naar het stadje. Morgen is het wisseldag en komt Aafke. Een
'mooi weer window' is in zicht en we moeten weer aan de terugreis gaan denken.

Jasper Daams, schipper van Vindö 32 “Laetitia” laat het
niet bij varen alleen. Hij bekwaamde zich ook in het
vervaardigen van jacht-halfmodellen. Jasper legt uit:
Een contact met Jeroen Noot van de Trintella Vrienden
Kring werd de start van een modellenserie.
Eerst werd een model van mijn eigen schip, een Vindö
32 Laetitia, gemaakt. Daarna een model voor de Classic
Yacht Regatta in Hellevoetsluis: binnen het grote
klassement vaart de Vindövloot voor een eigen wisselprijs:
een Vindö-halfmodel.
In 2011 werd de prijs voor het eerst gewonnen door
Pim en Lia ten Klei met hun Wijdzicht.
Het werd een begeerd object: in Zweden hangt inmiddels
een halfmodel en onlangs werd een Scanmar 345 geleverd.
Is Uw interesse gewekt?
jasper@halfmodel.net
www.halfmodel.net
34
Momenteel staat een Vindö 40 op stapel en
wachten een Hallberg Rassy en een Comfortina
op voltooing.
In een halfmodel steek ik gemiddeld 60 uur
handwerk.
Het is dan ook een uniek exemplaar, in de
kleuren en details gelijk aan de “grote
boot”.
Het is wel nodig om een lijnenplan van het
schip te hebben, zonder lijnenplan ga ik zelf
aan het tekenen op basis van boven-en zijaanzicht.
Een aantal foto’s van de opbouw is ook
nodig.

35
Hylke Steensma (Ecume de Mer Club NL)
De ¼ ton klasse was internationaal actief van 1967 tot 1996. In tegenstelling tot een eenheidsklasse, waar
alle boten hetzelfde zijn, was er veel vrijheid in het ontwerp en constructie, zolang de International Offshore
Rule (IOR) rating maar binnen de normen viel. Er zijn Wereldwijd duizenden ¼ tonners gebouwd
volgens veel verschillende ontwerpen, en het is niet altijd duidelijk of een boot een originele kwarttonner
is.
Zelf heb ik een Ecume de Mer en eind vorig jaar werd ik benaderd door een eigenaar van een andere ¼
tonner of we niet een evenement konden organiseren voor de vele ¼ tonners die in Nederland liggen. Na
mijn betrokkenheid bij de organisatie van de PolyClassic Cup in 2012 in Stavoren leek mij dit een leuke
nieuwe uitdaging.
Naar aanleiding van de revival van de jong bejaarde ¼ tonners in Engeland (kijk maar eens op
www.quartertonclass.org) wordt in 2013 voor het eerst de Dutch Quarter Ton Cup georganiseerd om met
de vele mooie oude race orgels samen te komen, kennis met elkaar te maken, bootjes te kijken en wedstrijdjes
te zeilen. Het evenement wordt in het weekend van 22 en 23 juni 2013 georganiseerd tijdens de
Lenco regatta vanuit Lelystad (Flevo Marina) op het IJsselmeer. Op zaterdag 3 korte baan wedstrijden en
op zondag 1 langebaan wedstrijd. Een aantal ¼ tonners heeft een ORC meetbrief. Het merendeel heeft
echter geen meetbrief en zal die ook niet regelen voor één evenement. Het doel is om met alle ¼ tonners
in een startveld te varen, en een ORC en een SW uitslag op te stellen.
Zowel de Ecume de Mer als de Oceaan 25 zijn aangesloten bij de Federatie voor PolyClassic Zeiljachten.
De Ecume de Mer won de ¼ ton cup in 1970 (Travemunde) en in 1972 (La Rochelle). De Oceaan 25 werd
6e bij de ¼ ton cup van 1976 in Helsinki.
Foto’s Ecume de Mer en Oceaan 25 (bijgevoegd bij mail).
De deelnemende Ecume de Mer’s en Oceaan’s 25 gaan uiteraard proberen de eer van de Federatie voor
PolyClassic Zeiljachten hoog te houden.
Meer info over ¼ tonners en over het evenement is te vinden op:
www.quartertonclass.org
www.histoiredeshalfs.com
www.facebook.com/events/428968747164999/?fref=ts (pagina van het evenement op Facebook)
www.lenco.eu/regatta (pagina van het evenement, met in maart al bijna 20 aanmeldingen!)
http://southseasailing.webs.com (pagina over ¼ tonners in Nederland).

36
Op de één meer dan op de ander, op alle Polyclassics
is hout te vinden.
Helmstokken
Wij begonnen ons gesprek met Benno Rexwinkel, eigenaar van de gelijknamige jachtwerf in Numansdorp,
over helmstokken. Want, zo dachten wij, onze helmstokken zijn vaak zo’n veertig jaar oud. Zijn die nog
wel te vertrouwen met een beetje zeegang?
Gaten boren
Gedurende de jaren wordt er van alles aan de
helmstok geknutseld, van autopilotpinnetjes
tot joysticks. En die geboorde gaatjes? Gaat
dat wel goed al die jaren? Nee dus, want je
hoort regelmatig van gebroken helmstokken.
Weet U hoe uw helmstok er van binnen uitziet?
De lijm vergaat
Benno: Wanneer de helmstok van gelamineerd
hout is, heb je kans dat gedurende de
jaren de lijm vergaat. Gevolg: delaminatie.
Boor je een gat voor het een of ander, doe dan wat lak in dat gat alvorens de schroef er in te draaien. En
kit natuurlijk. Een lak beschermende canvas hoes om de helmstok verlengt de levensduur aanzienlijk.
Rexwinkel levert overigens nieuwe helmstokken voor de meeste scheepstypen.
Teak dekken
Teak dekken werden vroeger geschroefd en de schroefgaten afgedekt met een teak prop.
Je hebt kans dat de proppen eruit vallen, de gaten inwateren en het kernmateriaal van de romp aangetast
wordt. Vorst maakt het dan allemaal nog een graadje erger. Hoe controleer je dat? Water over het
dek gooien en waar het nat blijft is het mis. Ook worden door slijtage de naden te ondiep. De voeg moet
dan weer op diepte worden gebracht. Schoonmaken? Algen wegboenen met Biotex groen en een zachte
borstel of schuurspons. Dwars op de nerf borstelen! Wanneer je in de lengte borstelt, diep je de nerf uit.
Het gevolg is slijtage en weer meer vuil.
Interieur
En kijk ook naar de bevestiging van de schotten. Zij vormen een belangrijk onderdeel van de rompstructuur
van het schip.
Bij de foto: Benno en Judith Rexwinkel

39
Persbericht
Dit jaar is het weer zover, in Hellevoetsluis van 25 tm 28 juli wordt voor de 13e keer de
Dutch Classic Yacht Regatta georganiseerd.
Dé gelegenheid om met je klassieke zeiljacht samen met zo’n 150 andere schoonheden
de show te stelen in de historische haven van Hellevoetsluis.
Bij geen andere gelegenheid in Nederland is het zo leuk een klassieker te zeilen.
We varen 2 wedstrijden per dag in diverse klassen.
Ook Polyclassics
inschrijven op www.dcyr.nl
Gaffeltuigen, scherenkruisers, houten en stalen kajuitjachten, polyester oldtimers ,
houten overnaads gebouwde jachten. Je ziet ze allemaal in Hellevoetsluis
Houd je niet van wedstrijdzeilen, schrijf dan toch maar in voor deze geweldige happening,
je zult er in ieder geval veel leuke contacten aan over houden. En het uitzicht uit
je kuip is 4 dagen lang het mooiste in 2 jaar.
Kijk voor meer info en inschrijfprocedures op www.DCYR.nl Je kunt je opgeven voor
de DCYR op dit mailadres: mvanloosbroek@inad.nl

Meer dan 1.000 Contessa’s
produceerde de Britse jachtbouwer Jeremy Rogers. Wij spraken
hem en zijn echtgenote Fiona onlangs op de jaarlijkse bijeenkomst
van de Contessaclub Nederland in Willemstad aan
het Hollands Diep.
Dit ras-jachtbouw ondernemersechtpaar uit Lymington was uiteraard naar Willemstad gekomen om hun
Nederlandse achterban “the story of our Contessa-life” uit de doeken te doen. Fiona met een presentatie,
Jeremy gaf uitleg aan de hand van vragen van de vele aanwezige Contessa schippers.
Rogers (75) begon zijn jachtbouwactiviteiten in 1961 met het bouwen van zeventien houten Folkboten.
Vervolgens werd de Folkboot de voorloper van de polyester Contessa 26 (ontwerp David Sadler) waarvan
hij er meer dan 300 maakte. Op een werf in de Verenigde Staten werden daarvan nog eens ca. 400
stuks gebouwd.
41

Nieuwe productiehallen De zaken liepen zo goed dat in 1968 een productiehal werd gebouwd over
de bestaande ruimte heen. Om geen tijd te verliezen werd gedurende de bouw doorgewerkt aan de Contessa’s.
Het succes was dusdanig groot dat in 1971 alweer een nieuwe productielijn moest worden opgezet
en weer werd een nieuwe hal gebouwd.
Contessa 32 Boat of the Show In 1970 werd ook de eerste Contessa 32 “Catharine” gebouwd, eveneens
ontworpen door de Brit David Sadler. Het schip werd prompt “Boat of the Show” op de London
Boatshow 1972.
Het schip werd een overweldigend succes. Vooral om zijn uitstekende zee-zeil eigenschappen, maar ook
omdat het makkelijk hanteerbaar is en met weinig bemanning gezeild kan worden. Er werden er dan ook
zo’n 600 gebouwd, 516 in Groot Brittannïe en 87 in de Verenigde Staten.
Economische crisis. Ja, ook toen kon het al danig malaise zijn. Rogers ging failliet toen de bank de plug
eruit trok bij drie scheepsbouwers: Rogers, Freeward Marine en Westerley.
Het vreemde was, zegt Rogers, dat hij nog genoeg orders had, er sprake was van een grote export markt
en hij de beschikking had over de meest geavanceerde scheepsbouwtechnieken. Maar toch…...Zijn bedrijf
met 200 medewerkers en 5 productiecentra ging op de fles en hij was financieel geruïneerd.
Dan maar brandweerhelmen maken!
Rogers startte opnieuw met drie voormalige medewerkers en stortte zich op de productie van brandweerhelmen.
Maar de scheepsbouw bleef trekken en de bouw van de Contessa 32 werd weer ter hand genomen!
42

43
Kit Rogers aan het roer van Jeremy Rogers Ltd
Intussen heeft Jeremy plaats gemaakt voor zoon Kit. Het bedrijf verzorgt complete refits en onderhoud
van schepen en bouwt nog steeds nieuwe Contessa’s 32, zelfs een z.g. “groene Contessa”. Wanneer niet
wordt gezeild, zorgt een elektromotor voor de voorstuwing.
Hier op het dek: Drie generaties Rogers. Jeremy, zoon Kit en de kleinkinderen.
Contact: mail@jeremyrogers.co.uk. Website: www.jeremyrogers.co.uk
Contessaclub Nederland
De Nederlandse organisatie van Contessa eigenaren is actief met het organiseren van evenementen en
onderlinge uitwisseling van informatie over de verschillende Contessa typen. Inlichtingen kunnen worden
verkregen via de website www. Contessazeilers.nl

44
‘Bellatrix’
die ‘Vieux Grise’
moet worden
Sander Verspuij
Ecumer de Merclub NL
Na bijna 20 jaar trouwe dienst van een Kiviet
680 was ik toe aan een ander schip wat net dat beetje
comfort biedt dat ik miste. Het werd de ‘Bellatrix’,
een Ecume de Mer van bouwjaar 1971. Ik had hem al
een paar maal gezien op onze haven omdat hij al vier jaar niet meer in het water was geweest en braaf
van de binnen, winterstalling naar de buiten, zomerwalstalling was verplaatst. De oude eigenaar kon kennelijk
nog geen afscheid van zijn schip nemen. Na navraag bij de havenmeester ben ik in contact gekomen
met de eigenaar en na enig gepraat kon ik mij de gelukkige eigenaar noemen. Dit was half seizoen 2012.
Plannen konden dus gemaakt worden voor de komende winter.
De eerste eigenaar Piet Ponjee heeft met de ‘Bellatrix’ zowat alle wedstrijden in het Deltagebied gevaren
met vele podiumplaatsen als gevolg in IOR klasse 7. De zeilgarderobe van de boot was van Van der Sneppen
in Terneuzen en de boot werd dan ook gebruikt als proefkonijn voor de vele nieuwe ontwikkelingen
op gebied van zeilen en tuigage (onder andere starcut-spi, oversized runner-spi, big boy, tall boy, losse
uitgebouwde broek op het onderlijk van grootzeil, reefbare fok). Ook is er toen een geheel andere kiel
met een speciaal profiel ondergezet.
De verkoop van ‘Poggibonsie’ (mijn oude Kievit 680) verliep voorspoedig
zodat ik niet met twee schepen zat en ook geen keuze hoefde te maken
welke van de twee ik in het water zou leggen (bij ons in de haven, WSVW te
Wolphaartsdijk, mag je maar een schip per
eigenaar in het water leggen).Aan de
‘Bellatrix’ (vernoemd naar een rood hemellichaam)
moet het nodige gebeuren ondanks
dat hij altijd heeft gevaren en zo op de kant is
gezet. De vorige eigenaar wilde eigenlijk alleen maar zeilen zodat het interieur
niet de aandacht heeft gekregen die er af en toe toch aan besteed moet
worden. Hier ligt in eerste instantie mijn focus.
Er zullen compleet nieuwe kussens moeten komen. Ik heb een fotoreportage gemaakt van de diverse kussens
met de maten erbij en die vervolgens naar diverse firma’s verstuurd voor offerte. De opgaven liepen
van € 1.250 tot € 1.650. In een van de vele koffiegesprekken op het havenkantoor kwam dit uiteraard ook
ter sprake waarna een van de havenmeesters mij melde dat ook op de markt in Middelburg een kraam
stond die dit soort zaken kan uitvoeren. Daar ik woon in Goes maar werk in Middelburg was een bezoekje
aan die kraam op een marktdag geen probleem. Ik kon in de kraam de stof en de vulling uitzoeken. De
prijs kon ik een volgende keer te horen krijgen: € 850. Alles heeft zijn prijs en kwaliteit, maar dit was toch
wel heel erg aanlokkelijk.

45
Over een paar weken ga ik opdracht geven.In de ‘Bellatrix’ was
door de vorige eigenaar een nieuw dieseltje geplaatst. Een
Bukh 7 pk. Uit de papieren bleek dat er zelfs nog garantie op
zat voor 1 jaar. De garantieperiode bedraagt 5 jaar waaruit valt
te concluderen dat er weinig tot niet mee gemotord is. Bij navraag
bij de havenmeester klopte dit ook wel want de oude eigenaar
vroeg in voor- en najaar aan de havenmeester om hem
naar de kraan te slepen omdat hij anders de motor moest starten
en er zat nog antivries in wat hij jammer vond om dit voor
dat kleine stukje weer opnieuw te moeten doen.
In de paar periodes afgelopen winter dat het doenlijk was om buiten
te werken heb ik het gehele onderschip kaal gekrabd. Wat een monnikenwerk.
Verder heb ik alle vloervlonders uit de kajuit mee naar
huis genomen om ze geheel kaal te schuren (daar was volgens mij nog nooit iets aan gebeurd) om deze
vervolgens in de kamer, bij een aangename temperatuur te schilderen.( elke avond een stuk of 2 vlonders
lakken) zodat ze het komende vaarseizoen er weer spic en span uitzien.
Ook moet ik nog een nieuwe helmstok maken omdat de bestaande uit elkaar is gevallen. Van een bevriende
aannemer heb ik een mooi stuk mahonie gekregen waaruit ik die kan zagen (massief i.p.v. gelamineerd)
Als het weer een beetje beter wordt moeten er nog de volgende karweitjes gedaan worden:
Het onderwaterschip in de Primocon zetten waarna er antifouling op gezet kan worden.
Lieren demonteren, smeren en weer terug plaatsen.
Elektrische installatie aanpassen. (2 i.p.v. 1 accu, met scheidingsdiode enz)
Mast schoon maken ( ligt in mastenrek) en lijnen controleren.
Landvasten maken voor in de haven.
Nieuwe ramen maken en monteren.
Eigenlijk was ik ook van plan om de romp over te schilderen ( van oranje
naar licht grijs) en de naam te veranderen in ‘Vieux Grise’. Maar gezien de
weersomstandigheden en de tijd die hiermee gemoeid is zal dat een karwei
worden voor de volgende walperiode (2013-2014) omdat ik anders te lang
op de kant sta en niet kan zeilen.
Verder zal ik moeten ervaren wat voor zeilen er allemaal bij zitten (ik heb
wel 10 zeilzakken in mijn garage liggen) om te zien of ze nog te gebruiken
zijn of ook vervangen moeten worden.
Ik heb nog wel een vraag aan mede eigenaren van Ecume de Mer’s: hoe
kan het roer verwijderd worden? Ik moet namelijk wat repartiewerk verrichten
aan de scheg en daarvoor zou het roer verwijderd moeten worden.
Het lijkt wel of ik aan de onderzijde van de scheg flink sloopwerk moet uitvoeren
om het roer te kunnen verwijderen. Er zou toch een eenvoudiger manier moeten zijn, of toch
niet?
Helaas zal ik vanwege ziekte van mijn lief mijn nieuwe aanwinst alleen gebruiken als daysailer. Mogelijk
dat ik met vrienden eens een tocht zal maken maar eerst het schip leren kennen.
Doordat ik een kleinere box/ligplaats inlever heb ik voorrang op de wachtlijst. Ik heb al te horen gekregen
Dat ik voor dit seizoen een nieuwe , passende
ligplaats heb in de haven. Nu moet het alleen nog
maar een beetje warmer worden.
Voor inlichtingen over de Ecume de Mer Club NL:
Hylke Steensma. E-mail: hylke_steensma@yahoo.com

46
Trailersailing met de
Dehler Varianta 65
Fred Joachim en zijn vrouw treken al jaren kris kras door Europa met hun
Dehler Varianta 65 achter een Mazda
F323 en soms een Alfa Romeo. Fred:
Weg met flottilje zeilen, weg met kapotte
gehuurde buitenboordmotoren,
maar wel de luxe van een eigen auto onder handbereik. Hieronder
volgt zijn relaas:
Porto Garibaldi
Vanaf 2000 zijn wij naar Italië gereden. Onze eerste tocht ging naar
Porto Garibaldi bij de Po-Delta. Alles ging goed op die ene keer na dat
wij bijna een zonnescherm van de gevel trokken. Over zee gingen we
van monding naar monding. De meeste jachthavens hadden liever
geen passanten of waren tjokvol. Soms mochten we alleen mee- dineren.
Onze laatste jachthaven was Chioggia. Vandaar uit maakten we tochtjes door de lagunen naar Venetië.
Schitterende stad om met je eigen boot te door te varen.
Venetië
In 2001 zijn wij door Zwitserland gereden (S. Bernardino-tunnel ,deze is minder steil dan b.v. de Brenner),
via Venetië naar Grignano. Daar was een jachthaven in het natuurgebied Miramare. We mochten er eigenlijk
niet eens overnachten. Helaas was onze buitenboordmotor kapot,die gelukkig door een sportieve
monteur met duik ervaring gerepareerd kon worden. Vandaar zijn we vooral op de motor naar Umag in
Kroatië gevaren. Flinke golven , maar we waren binnen voor de echte storm, een drie-daagse Bora.

47
Biograd
In 2002 zeilend naar de Kornati-eilanden. Ongeveer 1km ten noorden
van het grootste eiland zijn minuscule kleine naaldvormige eilandjes,
alleen zichtbaar voor de albatrossen. Door die vogels werden wij dus
gewaarschuwd. Vandaar naar Brac en weer naar het noorden tot Rab.
Daar begon weer de Bora. De auto weer ophalen in Biograd kostte een
dag busreizen en een nacht met auto/trailer en veerboot.
Chioggia
In 2003 wilden we weer naar Chioggia nu via het land. Dat was niet
eenvoudig , want de jachthaven lag achter een douane haven, dus
moesten we twee maal door de controleposten met de trailer. Gelukkig kenden de mensen ons nog. Het
was laat in de avond. ” Normaal” kom je daar alleen met een chip-pas via een prikkeldraad-corridor. De
auto met trailer staat er uiteraard veilig, toch was het daar helemaal niet duur.
Gezeild naar St. Elena (Venetië) waar we een week bleven. (wat een rustig gebied!) Via allerlei eilanden
naar Bibione Portobaseleghe .Dit was ook een goedkope haven, want de camping 3 km verder op was
twee maal zo duur. (€21 p/n voor een 7m-jacht, incl. auto -trailer, luxe douche enz; €45 voor een 12m-
jacht).
Korfoe
In 2004 Naar Venetië. Op de oprit naar het campingdek van de veerboot was het nog niet zo makkelijk
voor een Alfa- Romeo, waarvan de motor nog niet warm gedraaid was. 24 uur later reden van de veerboot
op Korfoe. Door de smalle straatjes
van Gouvia naar de jachthaven . Hellingen
(via een slipway te water laten is gratis.
Heerlijk gezeild op de binnenzee
(Kerkiri Thalassa), wel even vastgelopen
op de zanderige kaap Ak Levkimmis.

Kornati
In 2006 naar Biograd.
Dan naar Dugi Otok en
Kornati, geankerd en
aan moorringen vast
gelegd. In een dinghy
met 2pk buitenboord
naar de restaurants gevaren
(wat een luxe).
Ancona
In 2009 via de Brennertunnel
(10% stijging) naar
Ancona. De TomTom wees ons de weg naar de campings en vervolgens
de snelste weg naar ’t einddoel, soms moest de weg lopend verkend worden
in verband met boomtakken, tunneltjes en scherpe bochten, Op P&R
terreinen kon je het beste het bordje ”vrachtwagen” volgen.
Op de veerboot naar Igoumenitsa (50% korting), heerlijk geslapen in onze
eigen boot, en dan 15 uur later, kom je aan in dat warme zonnige land.
Nog 100km naar Levkas-Marina.
Mijn vrouw en ik blijven kiezen voor een vakantie in onze eigen, door E.G. van de Stadt ontworpen,
mooie klassieke boot.
48
Beta Marine Nederland—Waarderweg 136—2031 BS Haarlem
T: 023-5581707—F: 023—5581524
e-mail: betamarine@hetnet.nl

49
Al ingeschreven
voor een gratis
abonnement op deze
e-publicatie?
info@oldsaltwatersport.nl
en kijk op
www.oldsaltwatersport.nl
Bent U ook liefhebber van klassieke polyester zeiljachten?
Abonneer U dan op dit gratis tweemaandelijks e-magazine.
Wilt U Uw polyclassic verkopen of zoekt U er één?
Plaats dan een polyclassic zoekertje. Hier treft U uw potentiële klant.
Informatie: info@oldsaltwatersport.nl of www.oldsaltwatersport.nl

50
Sluis Lemmer
Schutten in sluizen waar ook be-
roepsvaart doorheen gaat blijft de
gemoederen bijzig houden.
Ik krijg regelmatig vragen van jachtschippers
over slimme manieren om
met de beroepsvaart in sluizen om
te gaan. Moet ik nu vooraan of juist
achterin gaat liggen? En wat als zo'n
groot schip zijn schroef in werking
houdt?
Beroepsvaart eerst?
Sluismeesters zijn meestal geneigd om eerst de beroepsvaart in de kolk te laten. Ik vind dat eigenlijk niet
zo'n handige werkwijze. Het invaren is dan voor de achterop komende pleziervaart vaak een gedoe. Het
duurt altijd even voordat zo'n groot schip vast ligt en zijn schroef buiten werking zet. Zolang een groot
schip zijn schroef nog in werking heeft is het voor de pleziervaart erg lastig om in de sluiskolk te manoeuvreren.
Ook bij het uitvaren ontstaan steevast problemen met jachten die in het schroefwater zitten. Dat woelige
water blijft bovendien in de sluiskolk heen en weer gaan simpelweg omdat die golven er niet uit kunnen.
Als je zonder gedoe of schade de sluis wil verlaten moet je eigenlijk wachten tot het grote schip weg is en
het water wat rustiger is geworden. Dat is lastig want je wilt ook meewerken aan een vlotte schutting,
zeker als het druk is.
Ik zeg pleziervaart eerst.
In mijn ogen is het veel beter om de pleziervaart VOOR de beroepsvaart te laten invaren. Het water in de
sluiskolk is bij het invaren nog rustig en elk jachtje kan normaal afmeren. Wel zo ver mogelijk naar voren
doorschuiven. De beroepsvaart sluit aan en niemand heeft last van zijn schroefwater. De enige die wat
zweet in de oksels kan krijgen is de eigenaar van het jacht dat vlak voor de boeg van het grote schip komt
te liggen en tegen twee loeizware ankers staat aan te kijken. Is een kwestie van wennen, die dingen blijven
echt wel hangen.
Zodra de deuren weer open gaan vertrekken alle jachten weer als eerste
uit de sluis. Het grote schip wacht even totdat de meute weg is en
kan ook rustig de sluiskolk uitvaren. Niemand die er
last heeft van zijn schroefwater.
Let op het oplopen
Vlak na het uitvaren is het voor de pleziervaart wel
zaak dat zij niet in het midden blijven varen want het
grote schip zal hen vrij snel oplopen. Blijf daarom
goed achterom kijken. Ga lekker aan de kant en
wacht op je gemak tot het grote schip jou voorbij is
gelopen.
Slim Schutten? Bekijk het eens van een andere kant
Aad Roosemalen
Aad Roosemalen is exwaterpolitieman
en werkzaam
geweest in de rijn-en
binnenvaart.
Hij deelt zijn kennis en ervaring
met lezers op zijn
website
www.vaarkampioen.nl

De bekende watersportzaak MdeGROOT in Stavoren verrijst niet meer op de vertrouwde plek aan de
haven. Geloof het of niet, maar op 25 juli 2010 denderde er een trein dwars doorheen.
Na dit incident concentreert MdeGroot zich op zijn kernactiviteit, de tuigerij. Het pand aan het Staverse
industrieterrein is dan ook uitgebreid met een grote showroom waar potentiële klanten de diverse tuigsystemen
wordt aangeprezen.
In de jachthaven van het nabijgelegen Warns heeft het bedrijf de beschikking over natte en droge ruimte
om het een en ander vakkundig aan en in uw boot te monteren.
Sinds 1904 reeds levert dit Staverse familiebedrijf materialen aan al dat vaart. In het begin aan visserij en
beroepsvaart, later kwamen de watersporters er bij. Zij weten dus van wanten!
Refit
Een groot deel van hun werkzaamheden betreft “refit” werk aan jachten en grotere zeilschepen. Reden
voor ons Auke de Groot te vragen een tip van de sluier te lichten waar het gaat om onderhoud van onze
tuigage en aanverwante onderdelen.
Centraal in zijn advies staat kwaliteit en een goede borging. Wanneer de tuigage vernieuwd gaat worden
let er dan op dat ook de kleinste schakel in de keten gezekerd is. En of alle onderdelen nieuw of oud wel
op elkaar afgestemd zijn. Kunnen uw oude blokken wel de nieuwe vallen, schoten en verstagingen aan?
En vice versa natuurlijk!
Wantspanners
Wantspanners geheel uit rvs zijn onvoldoende. Draadeind en huis tasten elkaar aan. Beter is een brons
verchroomd huis om te voorkomen dat de boel vast gaat zitten. En wanneer de spanner aangedraaid
moet worden, beschadig hem dan niet met een onbedekte schroevendraaier maar gebruik er een met
rubber of een tang met rubberen greep.
Putting, spanner en stag moeten in lijn staan. Zo niet dan kan (vaak onzichtbare) breuk ontstaan in de terminal.
De hele zaak komt makkelijker in lijn met een beweegbare toggle aan de spanner.
RVS of gegalvaniseerde stagen?
RVS is relatief zacht maar wel zeewater– en rekbestendig. Gegalvaniseerde verstaging is dat niet en is ook
door de vettigheid niet prettig te hanteren op een jacht. En al helemaal niet wegens corrosiegevaar die
twee materialen door elkaar gebruiken!
Borgringetjes
Borgringetjes zou je eigenlijk niet aan boord moeten hebben. Bij de minste geringste wilde beweging van
schoten, etc. vliegt het weg van hetgeen het moest borgen. Splitpennen zijn zekerder, maar toegegeven,
bewerkelijker. Aftapen met vulkaniserend tape helpt ook. Ook goed is de voor wantspanners ontworpen
“smartpin”, een in klittenband gestanste pin die het spannerhuis borgt.
52

Zalingen
Vaak zien wij dat in het voorjaar
de mast even snel en zonder
aandacht opgezet is. Gevolg:
scheve- en ongeborgde
zalingen. Rampzalig voor een
veilige vaart!
Geknikte– en tekorte verstaging
Een geknikte verstaging is ver-
der onbruikbaar. Is hij te kort dan wordt vaak een sluitinkje aangebracht. Niet veilig! Gebruik wanneer het
niet anders kan een toggle.
Halyardwrap
Een groot probleem kan zijn de z.g. “halyard wrap”. Dit euvel kan vooral voorkomen
bij de stag van een rolfok. Wanneer die niet goed draait aan de topzijde,
kan deze, bij veel kracht zetten, uit elkaar worden gedraaid met breuk als gevolg.
Schoten en vallen
Wil je rek tot het uiterste beperken, dan is dyneema ideaal voor het vormbehoud
van je zeilen. En bedenk dat splitsen sterker zijn dan knopen! Bij vernieuwen
dient ook gekeken te worden of de stoppers niet zijn beschadigd. Anders is
nieuw snel oud!
Sailtrack
Makkelijker hijsen en strijken? Installeer een “sailtrack”. Daarbij glijden de rvs
leuvers door de langs de mast gemonteerde track in plaats van in de gangbare
nauwe sleuf.
Sluitingen
Uiteraard van rvs. De beste zijn gesmede (dropforged) sluitingen. Waarom? Uit
één stuk en het hele fabricageproces kan worden gecontroleerd. Gegoten slui-
tingen zijn weer iets minder omdat niet kan worden waargenomen dat bijvoorbeeld luchtbellen zijn opgetreden
tijdens het proces. En dan zijn er nog de gelaste sluitingen die weer iets minder zijn van kwaliteit.
53
smartpin
Auke de Groot
halyardwrap

De kajuitzeilboot Marieholm IF is de trots uit Zweden. Dit ontwerp van de Zweed Tord Sunden staat bekend
om haar mooie klassieke lijn en fantastische zeileigenschappen. De Marieholm IF is een zeilboot die
snel is op zowel binnen- als buitenwateren en laat zich makkelijk zeilen. De inrichting binnen is eenvoudig
maar biedt wel een complete uitrusting voor langere tochten: aan twee zijden een zit-, slaapgedeelte en
in de punt een slaapvertrek voor twee personen. Onder het zeilen is de boot gemakkelijk te trimmen en
na een kleine aanpassing kunnen de meeste handelingen vanuit de kuip worden bediend, het is daarom
fijn en gemakkelijk om de boot alleen te zeilen. Zo heb ik er veel tochtjes mee gemaakt op het IJsselmeer
en het Markermeer. De boot heeft een diepgang van maar 1.20 m. waardoor je ook heel mooi door bijvoorbeeld
de Friese wateren kunt varen.
In het jaar 2003 heb ik voor het eerst een Marieholm IF gekocht. Dit schip stond bij mij (en nog vele anderen)
bovenaan het lijstje vanwege de mooie lijnen: lang en laag bij het water, in combinatie met uitstekende
zeileigenschappen. Het interieur van een Marieholm IF is lekker en gemakkelijk voor met zijn
tweeën en er is genoeg plek voor bagage en een grote Labrador. De meeste Marieholm’s zijn standaard
uitgerust met het voeren van de vallen bij de mast. Zelf vond ik het handig om de lijnen naar achter te
brengen.
54
Remco Lub

Na er een paar jaar mee te hebben gevaren heb ik de hele boot in een nieuw, strak, snel jasje gestoken.
Ze heeft nu een mooi nieuw gespoten romp en dek. Ook het interieur is helemaal weer opnieuw gespoten
en gelakt. Het elektra is vervangen en alle apparatuur is vernieuwd zoals bijvoorbeeld de diepte- en snelheidsmeter.
De zeilen, het lopend want en de stagen zijn ook vervangen en de mast heeft een nieuwe
look gekregen. Wanneer je een mooie Marieholm IF naar je zin weet te krijgen (wat al snel is gebeurd)
dan is het een super fijn schip om er heerlijk samen of alleen van te genieten en om alle wateren mee te
kunnen bezeilen.
Wilt u meer weten over mijn Marieholm IF kijk dan op mijn blog http://marieholm-if.blogspot.nl/ U zult
zien dat ik mijn Marieholm IF helaas met veel pijn moet verkopen. Doordat ik een eigen watersport bedrijf
heb is er helaas te weinig tijd om er van te genieten. Ik vind het zonde dat zo’n mooi schip maar zo
weinig gebruikt wordt. Ik hoop daarom dat iemand anders er veel plezier mee gaat beleven in de toekomst.
55
De Polyclassic Marieholm IF (International Folkboot) is een doorontwikkeling van de oorspronkelijk
houten Zweedse Folkboot, ontworpen in 1942. In eerste instantie alleen overnaads, later ook in karveelbouw.
Van dit uitermate succesvolle schip werden duizenden stuks gebouwd. Beroemdheden als
Blondy Hasler en Val Howells zeilden er vele malen de Atlantische Oceaan mee over. (zie ook het artikel
over Val Howell elders in dit magazine) In de jaren zeventig wordt begonnen het jacht ook in polyester
te leveren.